Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 00:02
Data zakończenia: 15 maja 2025 00:15

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wykonanie projektu kwietnika sezonowego o złożonym wzorze powinno odbywać się w skali

A. 2:1

B. 1:200

C. 1:500

D. 1:25

Wybór innych skal, takich jak 2:1, 1:200 czy 1:500, nie jest odpowiedni w kontekście projektowania kwietnika sezonowego o skomplikowanym wzorze. Skala 2:1 oznacza, że projekt jest powiększony dwukrotnie, co nie tylko komplikuje interpretację, ale także wprowadza trudności w realizacji, ponieważ detale mogą być trudne do odwzorowania w rzeczywistości. Skale 1:200 i 1:500 prowadzą do znacznego uproszczenia detali, co w przypadku skomplikowanych wzorów może skutkować utratą istotnych informacji na etapie wykonawczym. W praktyce projektowej, szczególnie w ogrodnictwie i architekturze krajobrazu, kluczowe jest, aby rysunki wykonawcze były dostatecznie szczegółowe i miały odpowiednią czytelność. Skala 1:200 i 1:500 może być stosowana w etapach koncepcyjnych lub przy dużych projektach, ale w przypadku skomplikowanych kwietników, które wymagają precyzyjnego odwzorowania szczegółów, są one nieadekwatne. Typowym błędem jest przyjęcie, że mniejsza skala automatycznie oznacza większą precyzję, co jest mylnym założeniem. Właściwy dobór skali jest kluczowy dla efektywnej komunikacji pomiędzy projektantami, wykonawcami i klientami, dlatego należy stosować odpowiednie praktyki oraz standardy branżowe, aby uniknąć nieporozumień i błędów w realizacji projektu.

Pytanie 2

Preparaty chemiczne stosowane w celu zwalczania chorób grzybowych na roślinach dekoracyjnych określane są jako

A. bakteriocydami

B. fungicydami

C. retardantami

D. repelentami

Fungicydy to środki chemiczne stosowane w celu zwalczania chorób roślinnych wywołanych przez grzyby. Działają one poprzez inhibicję wzrostu grzybów, a niektóre z nich nawet je eliminują. Przykładami zastosowania fungicydów są środki stosowane przeciwko chorobom takim jak mączniak prawdziwy, rdza czy zgnilizna. W praktyce, stosowanie fungicydów jest kluczowe dla zachowania zdrowia roślin ozdobnych, pozwala na utrzymanie ich estetyki oraz wartości handlowej. W ogrodnictwie przestrzega się standardów stosowania fungicydów, takich jak rotacja środków chemicznych, aby zminimalizować ryzyko odporności patogenów. Ponadto, odpowiedni dobór fungicydów powinien opierać się na diagnozowaniu chorób oraz uwzględniać specyfikę danego gatunku rośliny. Warto również pamiętać o zastosowaniu fungicydów w profilaktyce, co może zmniejszyć potrzebę interwencji, gdy choroba już się pojawi.

Pytanie 3

Ile wrzosów jest koniecznych do zasadzenia na powierzchni 3 m2 rabaty, jeśli odległość między sadzonkami wynosi 30 cm x 40 cm?

A. 8 szt.

B. 36 szt.

C. 12 szt.

D. 25 szt.

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występują nieporozumienia związane z jednostkami miary oraz błędnym przeliczeniem powierzchni. Na przykład, osoby, które odpowiadają 8 sztukom, mogą nieprawidłowo oceniać całkowitą powierzchnię rabaty lub zrozumieć, że 30 cm x 40 cm to 120 cm2, co jest absolutnie błędne. Z kolei odpowiedzi takie jak 12 sztuk i 36 sztuk mogą wynikać z niepoprawnego rozumienia, że przestrzeń między roślinami jest większa niż jest w rzeczywistości. Często zdarza się też, że osoby udzielające odpowiedzi na pytania nie biorą pod uwagę, że przy zbyt dużej odległości między roślinami rabata może być niedostatecznie zagospodarowana, co wpływa na walory estetyczne i zdrowotne roślin. Odpowiedzi, które wybierają zbyt małą liczbę roślin, mogą sugerować, że nie uwzględniają całkowitej powierzchni rabaty, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby osiągnąć zamierzony efekt, ważne jest dokładne przeliczenie i zrozumienie zasad dotyczących sadzenia, a także uwzględnienie specyfikacji roślin i ich docelowych rozmiarów. Celem jest nie tylko estetyka, ale również zdrowe i harmonijne warunki wzrostu roślin.

Pytanie 4

Zespół zajmujący się wypadkami przygotowuje dokumentację powypadkową w formie protokołu oraz karty wypadku, w terminie nie później niż

A. 30 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

B. tydzień po zdarzeniu

C. w dniu zdarzenia

D. 14 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat terminu sporządzania dokumentacji powypadkowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zarówno przepisów, jak i standardów związanych z bezpieczeństwem w pracy. Odpowiedzi sugerujące, że dokumentacja powinna być sporządzona w tydzień po wypadku, w dniu wypadku lub w ciągu 30 dni od uzyskania zawiadomienia, nie uwzględniają znaczenia terminowości w analizie wypadków. Sporządzanie dokumentacji w dniu wypadku może być niemożliwe ze względu na konieczność zebrania wszystkich faktów oraz dowodów, a także przeprowadzenia wywiadów z osobami zaangażowanymi, co często wymaga czasu. Z kolei propozycja tygodnia na przygotowanie dokumentacji jest zbyt krótka, biorąc pod uwagę, że zbieranie informacji oraz ich weryfikacja to proces wymagający rzetelnej analizy. Natomiast 30 dni to czas, który może opóźnić wprowadzenie zmian mających na celu poprawę bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników. W idealnym scenariuszu, zespół powypadkowy powinien działać szybko i sprawnie, aby wysnuć właściwe wnioski i wdrożyć działania prewencyjne. Warto również zauważyć, że zbyt długi czas na sporządzenie dokumentacji może skutkować utratą ważnych dowodów czy też zapomnieniem istotnych szczegółów przez świadków. Dlatego zachowanie 14-dniowego terminu jest zgodne z najlepszymi praktykami oraz regulacjami prawnymi, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem w miejscu pracy.

Pytanie 5

Obszary zieleni, których formowanie sprowadza się do odtworzenia koncepcji w zgodzie z duchem epoki, którą reprezentują, to

A. parki i ogrody zabytkowe

B. parki i ogrody wypoczynkowe

C. parki ludowe

D. ogrody jordanowskie

Parki i ogrody zabytkowe to miejsca, które naprawdę mają na celu zachowanie zieleni w zgodzie z tym, co reprezentują różne epoki. W takich przestrzeniach zwraca się uwagę na detale architektoniczne, jak choćby mała architektura i układ roślinności, a także styl budynków, które się tam znajdują. Dobrym przykładem jest Ogród Łazienkowski w Warszawie, który łączy cechy klasycyzmu i romantyzmu. Sposób, w jaki go zaprojektowano, uwzględnia zarówno kontekst historyczny, jak i przyrodnicze walory terenu. Tym wszystkim zajmują się specjaliści z dziedziny konserwacji zabytków i architektury krajobrazu, którzy stosują się do różnych wytycznych, takich jak Karta Florencka. To właśnie ona promuje zrównoważone zarządzanie dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym. Tak więc parki i ogrody zabytkowe nie tylko są świetnym miejscem do wypoczynku, ale także pełnią ważną rolę edukacyjną, pozwalając odwiedzającym lepiej zrozumieć konteksty historyczne i wartości kulturowe.

Pytanie 6

Przygotowanie krzewów liściastych z odsłoniętymi korzeniami do sadzenia obejmuje między innymi

A. wyeliminowanie cienkich pędów i cienkich korzeni

B. obcięcie uszkodzonych pędów oraz skrócenie zbyt długich korzeni

C. usunięcie cienkich pędów oraz skrócenie wszystkich korzeni o jedną trzecią

D. przycięcie pędów nad drugim oczkiem oraz skrócenie korzeni do połowy

Wycięcie uszkodzonych pędów oraz skrócenie zbyt długich korzeni jest kluczowym elementem przygotowania krzewów liściastych z odsłoniętym systemem korzeniowym do sadzenia. Usunięcie uszkodzonych pędów pozwala na stymulację wzrostu nowych, zdrowych pędów oraz ogranicza ryzyko infekcji patogenami, które mogą zagrażać roślinom. W przypadku zbyt długich korzeni ich skracanie do odpowiedniej długości (zwykle do 20-30 cm) umożliwia lepsze osadzenie rośliny w podłożu i sprzyja rozwojowi nowych korzeni. Przykładowo, przy sadzeniu krzewów takich jak berberys czy hortensje, właściwe przygotowanie systemu korzeniowego ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłego wzrostu i zdrowia. Warto również pamiętać, że standardy branżowe sugerują, aby przed posadzeniem dokładnie zbadano kondycję roślin, co pozwala na skuteczne eliminowanie potencjalnych problemów zdrowotnych. Dobre praktyki w zakresie sadzenia krzewów liściastych obejmują także nawadnianie roślin po posadzeniu, co wspomaga ich aklimatyzację.

Pytanie 7

Która z wymienionych roślin nie jest hodowana w tunelach foliowych?

A. Goździk

B. Róża

C. Frezja

D. Nasturcja

Róża, frezja oraz goździk to rośliny, które zazwyczaj wymagają uprawy pod folią ze względu na swoje delikatne wymagania środowiskowe. Róża, jako kwiat cięty, jest często uprawiana w tunelach foliowych, które chronią ją przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak przymrozki czy intensywne opady. Takie osłony pozwalają na kontrolowanie temperatury oraz wilgotności, co jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i estetycznych kwiatów. Frezje także preferują takie warunki, ponieważ są wrażliwe na niskie temperatury i mogą nie przetrwać w chłodniejszych miesiącach, jeśli nie są odpowiednio chronione. Goździki, znane ze swojej trwałości, również korzystają z uprawy pod folią, co podnosi jakość plonów i umożliwia dłuższy okres wegetacji. Błąd w wyborze odpowiedzi może wynikać z niepełnej wiedzy na temat specyficznych potrzeb tych roślin. Często przyjmuje się, że wszystkie kwiaty można uprawiać w ogrodzie bez dodatkowej ochrony. Jednakże, doświadczeni ogrodnicy wiedzą, że niektóre gatunki wymagają szczególnej troski, aby osiągnąć optymalne wyniki. Pamiętaj, że znajomość specyficznych wymagań uprawowych oraz zastosowanie odpowiednich technik agrotechnicznych są kluczowe dla sukcesu w ogrodnictwie, a odpowiednia ochrona roślin jest fundamentalnym elementem w uprawie kwiatów ciętych.

Pytanie 8

Obwód pnia drzewa powinien być mierzony na wysokości

A. 120 cm

B. 140 cm

C. 110 cm

D. 130 cm

Pomiar pierśnicy pnia drzewa na wysokości 130 cm jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami w arborystyce i leśnictwie. Pierśnica, czyli obwód pnia zmierzony na wysokości 130 cm nad powierzchnią ziemi, jest istotnym wskaźnikiem zdrowia oraz wzrostu drzewa. Zgodnie z normami, ta wysokość została wybrana ze względu na to, iż jest to miejsce, w którym pień jest najbardziej typowy dla danego gatunku i nie ma wpływu na rozgałęzienia korony. Pomiar w tej lokalizacji pozwala specjalistom na dokładne określenie biomasy, wzrostu oraz kondycji drzewa, co jest kluczowe w zarządzaniu zasobami leśnymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena wartości drewna w leśnictwie, gdzie dokładne pomiary większości pni przyczyniają się do optymalizacji pozyskania surowca. Ponadto, wyniki te są wykorzystywane w badaniach ekologicznych i przy ocenie wpływu na lokalne siedliska. Zrozumienie tego standardu jest fundamentalne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie leśnictwa lub arborystyki.

Pytanie 9

Osoba przeprowadzająca inspekcję starszych drzew jest głównie narażona na

A. uszkodzenie słuchu na skutek hałasu

B. złamanie kręgosłupa spowodowane upadkiem z wysokości

C. poparzenie ciała płomieniem ze spawarki

D. zatrucie toksycznymi oparami preparatów ochrony roślin

Wybór innych zagrożeń, jak poparzenia od spawarki, uszkodzenia słuchu z hałasu, czy zatrucie toksycznymi oparami, nie do końca pasuje do tego, co robi pracownik zajmujący się prześwietlaniem drzew. On w zasadzie nie spawa, więc poparzenia ze spawarki to rzadkość. Fakt, że uszkodzenia słuchu są ważne w wielu branżach, ale w pracach leśnych hałas nie jest tak głośny, jak w przemyśle. Co do zatrucia oparami, to też nie jest typowe dla prac przy drzewach. Jasne, używanie środków ochrony roślin może wiązać się z ryzykiem, ale to bardziej dotyczy nawożenia czy ochrony roślin niż prześwietlania drzew. Patrząc na te odpowiedzi, widać, że jest tam trochę błędów myślowych, jak przypisywanie zagrożeń do niewłaściwego kontekstu pracy, co prowadzi do błędnych wniosków. Ocena ryzyka zawsze powinna być dostosowana do konkretnej pracy, żeby móc skutecznie zidentyfikować prawdziwe zagrożenia i wprowadzić odpowiednie zabezpieczenia.

Pytanie 10

Jakie gatunki roślin akwaterystycznych nadają się do uprawy w strefie brzegowej zbiornika wodnego?

A. Grzybień biały (Nymphaea alba) oraz grążel żółty (Nuphar lutea)

B. Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia) i języczka pomarańczowa (Ligulariadentata)

C. Knieć błotna (Calthapalustris) i strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia)

D. Kosaciec żółty (Irispseudacorus) oraz hiacynt wodny (Eichhornia crassipes)

Wybór roślin do strefy przybrzeżnej zbiorników wodnych powinien opierać się na ich adaptacyjności i korzyściach ekologicznych. Kosaciec żółty (Iris pseudacorus) oraz hiacynt wodny (Eichhornia crassipes) to gatunki, które mogą wydawać się odpowiednie, jednak ich zastosowanie w strefach przybrzeżnych może prowadzić do wielu problemów. Kosaciec żółty, choć jest rośliną rodzimą, bywa inwazyjny i może zdominować lokalne ekosystemy, wypierając inne, mniej konkurencyjne gatunki. Hiacynt wodny jest rośliną ekspansywną, która może tworzyć gęste pokrywy na powierzchni wody, co ogranicza dostęp światła do innych roślin oraz prowadzi do spadku rozpuszczonego tlenu, co jest szkodliwe dla fauny wodnej. Wybór Knieci błotnej (Caltha palustris) i strzałki wodnej (Sagittaria sagittifolia) również może być kontrowersyjny; choć te gatunki są bardziej akceptowalne w warunkach podmokłych, ich zastosowanie powinno być starannie przemyślane w kontekście lokalnych warunków siedliskowych. Bergenia sercowata i języczka pomarańczowa oferują znacznie więcej korzyści ekologicznych, wspierając stabilizację brzegów i poprawiając jakość wody, a ich dobór powinien być preferowany w projektach związanych z ochroną zbiorników wodnych. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich roślin wpływa nie tylko na estetykę, ale także na funkcjonalność i zdrowie całego ekosystemu wodnego.

Pytanie 11

Zieleń znajdująca się w pobliżu szpitali nie pełni roli

A. izolacyjnej

B. gospodarczej

C. sanitarnej

D. estetycznej

Wybór funkcji sanitarnej, izolacyjnej lub estetycznej jako znaczących aspektów zieleni w obiektach szpitalnych pokazuje pewne nieporozumienie dotyczące roli, jaką zieleń odgrywa w kontekście opieki zdrowotnej. Zacznijmy od funkcji sanitarnej, która może być mylona z poprawą higieny. Choć zieleń może wpływać na jakość powietrza, sama w sobie nie zapewnia bezpośredniej ochrony sanitarnej. Należy pamiętać, że ochrona zdrowia w szpitalach opiera się głównie na odpowiednich procedurach dezynfekcji i higieny, a nie na obecności roślinności. Kolejnym błędem jest ocena funkcji izolacyjnej jako kluczowej. Choć zieleń może w pewnym stopniu redukować hałas, nie jest to jej główne przeznaczenie, a efekty te są ograniczone do konkretnych warunków. Wreszcie, przywiązanie dużej wagi do estetyki, choć istotne, nie sprawia, że zieleń staje się funkcjonalnym elementem z perspektywy ekonomicznej. Należy zauważyć, że zieleń nie generuje dochodów ani nie zmniejsza kosztów operacyjnych, co czyni jej rolę w kontekście gospodarczym marginalną. W praktyce, skuteczne projektowanie przestrzeni zielonych powinno być zrównoważone i skupione na korzyściach zdrowotnych oraz psychologicznych dla pacjentów i personelu, a nie na aspektach gospodarczych, które w tym kontekście nie mają większego znaczenia.

Pytanie 12

Aby optycznie zmniejszyć i zwiększyć wysokość przestrzeni, należy zastosować rośliny

A. wysokie o kształcie kolumnowym

B. wysokie o kształcie zwisającym

C. niskie o kształcie rozłożystym

D. niskie o kształcie kulistym

Wybór roślin wysokich o pokroju kolumnowym jest kluczowy w celu optycznego zawężenia i podwyższenia przestrzeni. Tego typu rośliny, dzięki swojej wąskiej i wyprostowanej formie, tworzą eleganckie linie pionowe, które optycznie kierują wzrok ku górze, co sprawia, że przestrzeń wydaje się wyższa i bardziej przestronna. Kolumnowe pokroje roślin, takie jak tuje czy niektóre odmiany drzew iglastych, są często wykorzystywane w ogrodach, aby wprowadzić wyrafinowany styl oraz zdefiniować strefy w przestrzeni zewnętrznej. W praktyce, stosowanie takich roślin w połączeniu z niskimi elementami, jak rabaty kwiatowe, podkreśla różnorodność i może tworzyć interesujące kompozycje wizualne. Ponadto, standardy projektowania krajobrazu zalecają użycie roślinności, która nie tylko spełnia funkcje estetyczne, ale także ekologiczne, co czyni wybór roślin kolumnowych doskonałym rozwiązaniem dla zrównoważonego rozwoju przestrzeni.

Pytanie 13

Jaką nawierzchnię warto zalecić do użycia na ścieżkach dla pieszych w miejskich lasach?

A. Tłuczniową

B. Bitumiczną

C. Betonową

D. Żwirową

Żwirowa nawierzchnia jest najwłaściwszym rozwiązaniem dla dróg pieszych w lasach miejskich, ponieważ zapewnia ona naturalny, ekologiczny wygląd, który harmonizuje z otoczeniem. Jest to materiał przepuszczalny, co oznacza, że woda deszczowa może swobodnie przenikać w głąb, co redukuje ryzyko powstawania kałuż oraz wspomaga naturalny cykl wody w ekosystemie leśnym. Żwirowe nawierzchnie są również elastyczne, co sprawia, że są wygodne dla pieszych, a ich struktura minimalizuje ryzyko poślizgnięcia się lub upadków. Ponadto, żwir ma zdolność do osłaniania korzeni drzew, co jest istotne dla ich zdrowia. Wybór żwirowej nawierzchni jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz zaleceniami dotyczącymi małej architektury w przestrzeni publicznej, co czyni ją doskonałą opcją w kontekście miejskich terenów zielonych. Przykładem może być wiele parków w miastach, które wykorzystują żwirowe ścieżki, aby promować rekreację na świeżym powietrzu oraz zachować naturalny charakter otoczenia.

Pytanie 14

Co to jest mulczowanie?

A. metoda zakładania trawników

B. metoda rozmnażania roślin

C. zabieg ochrony roślin

D. ściółkowanie powierzchni gleby

Mulczowanie, znane również jako ściółkowanie, to praktyka agrotechniczna polegająca na pokrywaniu powierzchni gleby warstwą organicznego lub nieorganicznego materiału. Celem tego zabiegu jest ochrona gleby przed erozją, ograniczenie wzrostu chwastów oraz utrzymanie wilgotności w glebie. Mulczowanie organiczne, takie jak trociny, liście, czy słoma, przyczynia się do wzbogacenia gleby w substancje odżywcze podczas ich rozkładu. Warto również zaznaczyć, że zastosowanie mulczu może znacząco poprawić mikroklimat w strefie korzeniowej roślin, co jest szczególnie istotne w przypadku upraw wrażliwych na zmiany wilgotności. Przykładowo, w uprawach warzyw czy owoców, odpowiednie mulczowanie może zwiększyć plon oraz poprawić jakość owoców. W kontekście dobrych praktyk, mulczowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, redukując potrzebę stosowania herbicydów oraz wspierając bioróżnorodność w ekosystemach ogrodowych.

Pytanie 15

Środki chemiczne używane do zwalczania chwastów zielonych to

A. arborocydy

B. herbicydy

C. bakteriocydy

D. fungicydy

Herbicydy to takie chemiczne specyfiki, które służą do walki z chwastami. Te rośliny często konkurują z uprawami o wodę i składniki odżywcze, więc ich likwidacja jest bardzo ważna w rolnictwie. Dzięki herbicydom plony mogą być lepsze, a rośliny zdrowsze. Można je różnicować na kilka typów. Na przykład, herbicydy selektywne działają tylko na konkretne gatunki chwastów, a z kolei herbicydy nieselektywne zabijają wszystko, co znajdą. Glifosat i 2,4-D to jedne z najpopularniejszych preparatów do zbóż i traw. Żeby używać herbicydów w odpowiedni sposób, trzeba znać techniki aplikacji i normy bezpieczeństwa. W Unii Europejskiej na przykład jest dyrektywa, która mówi o zrównoważonym stosowaniu pestycydów. Dobre praktyki to również obserwowanie chwastów oraz korzystanie z feromonów do prognozowania ich wzrostu, co pomaga w precyzyjnym dawkowaniu i zmniejsza wpływ na środowisko.

Pytanie 16

Jakie gatunki roślin kwitnących latem mają intensywną kolorystykę kwiatów, która wyraźnie wyróżnia się na tle białej ściany budynku?

A. Kosmatka śnieżna (Luzula nivea), mozga trzcinowata (^halaris arundinaced)

B. Juka karolińska (Yuccafilamentosa), łyszczec wiechowaty (Gypsophilapaniculata)

C. Mak wschodni (Papcwer orientale), pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybridd)

D. Kostrzewa miotlasta (Festuca scoparid), miskant chiński (Miscanthus sinensis)

Mak wschodni (Papaver orientale) oraz pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybrida) to znakomite wybory dla kompozycji roślinnych, które mają na celu uzyskanie mocnego akcentu kolorystycznego, zwłaszcza na tle białej ściany budynku. Mak wschodni charakteryzuje się dużymi, intensywnie kolorowymi kwiatami, które mogą przyciągać wzrok z daleka. Kwiaty te są dostępne w różnych odcieniach, ale szczególnie popularne są intensywne czerwienie i pomarańcze, które dobrze kontrastują z białym tłem. Pysznogłówka ogrodowa, z kolei, jest znana ze swoich purpurowych i różowych kwiatów, które dodatkowo przyciągają owady zapylające, co czyni ją nie tylko estetycznym, ale i ekologicznym elementem ogrodu. Wybierając te rośliny, warto również pamiętać o ich wymaganiach glebowych i świetlnych, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu. Rekomenduje się sadzić je w miejscach dobrze nasłonecznionych, w glebie dobrze przepuszczalnej, co zapewni ich optymalny rozwój oraz kwitnienie.

Pytanie 17

Podczas wykonywania pomiarów w terenie pracownik doznał kontuzji nogi. Osoba ta skarży się na ból w nodze, a istnieje podejrzenie skręcenia stawu skokowego. Jaką pomoc przedmedyczną powinien otrzymać pracownik?

A. Nałożyć na staw skokowy jałowy opatrunek

B. Powiadomić przełożonego o incydencie

C. Unieruchomić nogę

D. Podać poszkodowanemu lek przeciwbólowy

Poddawanie się niewłaściwym procedurom w sytuacji urazu stawu skokowego może prowadzić do pogorszenia stanu poszkodowanego. Zawiadomienie przełożonego jest oczywiście ważnym krokiem, jednak nie powinno być traktowane jako pierwsza reakcja na uraz. Kluczowym zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest zapewnienie bezpieczeństwa poszkodowanemu i minimalizacja ryzyka dalszych obrażeń, co wymaga natychmiastowego działania. Podanie leków przeciwbólowych może wydawać się korzystne, ale należy pamiętać, że mogą one maskować objawy, co w sytuacji urazu stawu skokowego jest niewłaściwe. Osoba odpowiedzialna za pierwszą pomoc powinna skupić się na ocenie stanu zdrowia ofiary oraz na udzieleniu jej wsparcia fizycznego przed podjęciem decyzji o medykamentach. Dodatkowo założenie jałowego opatrunku na staw skokowy w sytuacji, gdy nie ma otwartych ran, jest zbędne i nieadekwatne. W przypadku urazów stawów, najważniejszym działaniem jest unieruchomienie, które zapobiega dalszemu uszkodzeniu tkanek. W każdej sytuacji pierwszej pomocy kluczowe jest zrozumienie, że niewłaściwe działanie może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego niezbędna jest znajomość podstawowych zasad pierwszej pomocy w przypadku kontuzji kończyn.

Pytanie 18

Jakie rośliny nadają się do tworzenia niskich żywopłotów w ogrodach historycznych?

A. bukszpan wieczniezielony (Buxus sempemirens)

B. cis pospolity (Taxus baccata)

C. irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)

D. ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

Bukszpan wieczniezielony to super wybór na niskie żywopłoty w ogrodach zabytkowych. Jest gęsty i ma małe, ciemnozielone liście, które wyglądają dobrze przez cały rok, więc nawet zimą nie straci na urodzie. Dodatkowo, można go przycinać na różne sposoby, a to ważne, gdy chcemy zachować coś w klimacie historycznym. Dobrze rośnie na różnych glebach, ale najlepiej czuje się w takich żyznych i lekko wilgotnych. W praktyce można go wykorzystać do tworzenia ładnych obwódek, które fajnie podkreślają cały układ ogrodu. Co więcej, bukszpan nie jest szczególnie wymagający w pielęgnacji, co ułatwia życie tym, którzy chcą, żeby ich ogrody wyglądały dobrze bez dużego wysiłku.

Pytanie 19

Podstawową rolą, jaką pełni szpaler drzew liściastych oddzielający obszar zabudowany od drogi, jest rola

A. klimatyczna

B. estetyczna

C. kulturowa

D. izolacyjna

Izolacyjna funkcja szpalerów drzew liściastych polega na tworzeniu bariery, która chroni tereny zamieszkane przed niepożądanym hałasem oraz zanieczyszczeniem powietrza związanym z ruchem drogowym. Drzewa tworzą naturalną osłonę, która może zmniejszać prędkość wiatru, co również przyczynia się do poprawy mikroklimatu w okolicy. W praktyce, odpowiednio zaplanowane szpalery mogą nie tylko redukować hałas, ale również poprawiać jakość powietrza, zwiększając absorpcję dwutlenku węgla i innych zanieczyszczeń. Przykładami zastosowania tej funkcji są obszary miejskie, gdzie alejki drzewne są wprowadzane w pobliżu ruchliwych ulic, co pozwala na stworzenie strefy wypoczynkowej z lepszymi warunkami życia dla mieszkańców. Zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, projektowanie takich przestrzeni powinno uwzględniać lokalne warunki klimatyczne oraz wybór gatunków drzew, które najlepiej odpowiadają na potrzeby środowiska oraz społeczności.

Pytanie 20

Jakie kształty korony drzew są zalecane do sadzenia wzdłuż wąskich dróg o dużym natężeniu ruchu samochodowego?

A. Nieregularne.

B. Zwisające.

C. Wąskie, zwarte.

D. Szeroko rozłożyste.

Drzewa o wąskim, zwartym pokroju korony są idealnym wyborem do sadzenia wzdłuż wąskich ulic o intensywnym ruchu kołowym, ponieważ ich struktura pozwala na minimalizację cienia i ograniczenie przeszkód w ruchu. Takie drzewa, jak np. klon zwyczajny czy lipa drobnolistna, charakteryzują się mniejszą szerokością korony, co pozwala na lepsze dostosowanie do ograniczonej przestrzeni miejskiej. Wąski pokrój korony sprzyja również lepszemu przewiewowi, co jest istotne w kontekście jakości powietrza w miastach. Dodatkowo, drzewa te są w stanie dobrze znosić warunki stresowe, takie jak zanieczyszczenie powietrza oraz ograniczoną przestrzeń dla ich systemu korzeniowego. W praktyce, sadząc je na ulicach, należy również pamiętać o odpowiednich odstępach między drzewami oraz o ich właściwej pielęgnacji, co w dłuższej perspektywie zapewni ich zdrowie i estetykę. Warto także zwrócić uwagę na aspekty ekologiczne, takie jak ich zdolność do poprawy bioróżnorodności i funkcji estetycznych w zurbanizowanym środowisku.

Pytanie 21

Jakie drzewo najlepiej nadaje się do sadzenia w parku krajobrazowym?

A. Sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora)

B. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

C. Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera)

D. Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata)

Dąb szypułkowy (Quercus robur) jest jednym z najbardziej wartościowych gatunków drzew do nasadzeń w parkach krajobrazowych, ze względu na swoją długowieczność, odporność na choroby oraz znaczenie ekologiczne. Dąb ten może osiągać imponujące rozmiary, co przyczynia się do stworzenia zróżnicowanej struktury leśnej oraz atrakcyjnych widoków. W przeciwieństwie do innych gatunków, dąb szypułkowy zapewnia również schronienie i pokarm dla wielu gatunków ptaków oraz owadów, co potwierdza jego rolę w ekosystemie. Ponadto, jego drewno jest cenione w przemyśle meblarskim oraz stolarstwie, co podkreśla jego ekonomiczne znaczenie. Dąb szypułkowy dobrze przystosowuje się do różnych warunków glebowych, jednak preferuje gleby żyzne i dobrze przepuszczalne, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu nasadzeń. Warto zaznaczyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami, wprowadzenie tego gatunku do parków wspiera bioróżnorodność oraz długoterminową stabilność ekosystemu.

Pytanie 22

Jakie gatunki roślin mogą być wykorzystane do zaspokajania potrzeb stanowisk słonecznych?

A. Jasnota plamista (Lamium maculatum), podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria)

B. Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea)

C. Bluszcz pospolity (Hedera helix), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia)

D. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), barwinek pospolity (Vinca minor)

Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum) i żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea) to doskonałe rośliny do zadarniania stanowisk słonecznych, ponieważ są przystosowane do warunków o dużym nasłonecznieniu oraz niskiej wilgotności. Macierzanka piaskowa, znana z aromatycznego zapachu, nie tylko ładnie komponuje się w ogrodzie, ale dodatkowo przyciąga pszczoły i inne zapylacze, co wspiera bioróżnorodność. Żagwin zwyczajny, z kolei, wyróżnia się intensywnymi kolorami kwiatów, które kwitną na wiosnę i wczesnym latem, co dodaje uroku do krajobrazu. Obie rośliny są odporne na suszę i dobrze znoszą ubogie gleby, co czyni je idealnym wyborem dla ogrodników poszukujących niskonakładowych rozwiązań. Warto również zauważyć, że takie rośliny jak te mogą pomóc w stabilizacji gleby na zboczach i w miejscach narażonych na erozję. Wybierając je do swojego ogrodu, nie tylko poprawiasz estetykę przestrzeni, ale także wspierasz ekosystem.

Pytanie 23

Co to jest parter wodny?

A. część ogrodu z regularnie rozmieszczonymi zbiornikami wodnymi w geometrycznym układzie

B. poziom ogrodu, z którego można podziwiać widok na staw

C. poziom budynku, w którym usytuowany jest basen

D. część ogrodu z nieregularnym systemem zbiorników wodnych

Definiowanie parteru wodnego jako poziomu ogrodu z widokiem na staw może wydawać się logiczne, jednak nie oddaje istoty tego pojęcia. Parter wodny nie odnosi się do jedynie wizualnego aspektu, jakim jest widok, lecz do konkretnej struktury układów wodnych w ogrodzie. Podejście to opiera się na mylnym założeniu, że estetyka i funkcjonalność są jedynie kwestią umiejscowienia, a nie projektowania i organizacji przestrzeni. Z kolei odpowiedź sugerująca, że parter wodny to część ogrodu z systemem nieregularnych zbiorników wodnych, również jest błędna, ponieważ parter wodny charakteryzuje się regularnością, co jest istotne dla harmonijnego odbioru wizualnego i efektywnego zarządzania wodą. Również twierdzenie, że parter wodny to poziom budynku z basenem, myli pojęcia związane z architekturą ogrodu z architekturą budynków, co prowadzi do zrozumienia parteru wodnego jako elementu niezgodnego z jego definicją. W architekturze krajobrazu parter wodny powinien być projektowany w sposób, który zapewnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność, przy zachowaniu zasad ekologicznych i zrównoważonego rozwoju. Nieprzemyślane podejście do projektowania przestrzeni wodnych prowadzi do utraty ich wartości zarówno estetycznych, jak i ekologicznych.

Pytanie 24

W specyfikacji symbolem P10 należy oznaczyć roślinę, która jest dostępna w sprzedaży w pojemniku

A. okrągłym o średnicy 10 cm

B. okrągłym o pojemności 10 l

C. kwadratowym o pojemności 10 l

D. kwadratowym o boku długości 10 cm

No więc, jeśli mówimy o symbolu P10, to rzeczywiście chodzi tu o rośliny w kwadratowych pojemnikach o boku 10 cm. To oznaczenie w branży ogrodniczej jest ważne, bo sprzedawcy i hodowcy mogą dzięki temu szybko się zorientować, jakiej wielkości rośliny oferują. Dzięki temu wiadomo, czy roślina ma odpowiednią przestrzeń dla korzeni, a to kluczowe dla jej zdrowia i wzrostu. Czasami przy zakupach takiej rośliny ważne jest, żeby mieć te informacje jasno przedstawione, bo klienci oczekują łatwego porównania i wiedzy co kupują. Na przykład w centrach ogrodniczych często stosuje się takie oznaczenia, żeby klienci mogli szybko znaleźć to, czego potrzebują.

Pytanie 25

Jaką minimalną odległość od przewodów sieci cieplnej przewidują przepisy w przypadku sadzenia drzew?

A. 1 m

B. 2 m

C. 3 m

D. 4 m

W przypadku rozważań na temat odległości sadzenia drzew od przewodów sieci cieplnej, bardzo istotne jest zrozumienie, że zbyt mała odległość może prowadzić do poważnych problemów zarówno dla drzew, jak i dla infrastruktury. Rozważając opcje, takie jak 1 m czy 3 m, warto zauważyć, że takie odległości mogą być niewystarczające. Drzewa posadzone zbyt blisko przewodów cieplnych mogą nie tylko uszkodzić izolację rur, ale również korzenie roślin mogą zostać poparzone przez wysoką temperaturę, co skutkuje ich obumieraniem. Odpowiednie rozplanowanie przestrzeni w oparciu o normy stanowi kluczowy element zarządzania terenami zielonymi. Niekiedy można się spotkać z mylnym przekonaniem, że większa odległość, jak 4 m, jest zalecana, co również może być błędem, ponieważ zbyteczne odsunięcie roślin od źródła ciepła może nie sprzyjać ich zdrowemu wzrostowi oraz rozwojowi. Ważne jest, aby kierować się wytycznymi, które uwzględniają zarówno potrzeby roślin, jak i wymagania związane z infrastrukturą. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do nieoptymalnych decyzji dotyczących planowania przestrzennego, co może wpłynąć na długoterminowe efekty związane z zarządzaniem zielenią w miastach.

Pytanie 26

Pomiary średnic są realizowane podczas opracowywania

A. inwentaryzacji szczegółowej ogrodu

B. projektu wstępnego ogrodu

C. projektu wykonawczego ogrodu

D. wyceny kosztów zakupu ogrodu

Inwentaryzacja ogrodu to naprawdę ważny krok w całym procesie projektowania. Musisz dobrze poznać, co już jest w tym miejscu – jakie są warunki terenowe i jakie rośliny się tam znajdują. Pomiary pierśnic, które dotyczą obwodu i średnicy pnia drzewa, są kluczowe, żeby ocenić, w jakim stanie są drzewa. Dzięki nim możesz dokładnie zaplanować, co zrobić dalej – które drzewa powinny zostać, a które można usunąć lub przekształcić. To daje ci też możliwość stworzenia projektu, który będzie w harmonii z naturą i nowymi nasadzeniami. Co ciekawe, standardy w branży, takie jak te od American Society of Landscape Architects (ASLA), bardzo podkreślają, jak ważna jest ta inwentaryzacja przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac. To naprawdę wpływa na to, jak później projekt się rozwija i wygląda. Dobre dane pomiarowe prasuje również twoje wizje w rzeczywistości, kiedy pracujesz nad dokumentacją projektową.

Pytanie 27

Najlepszym rozwiązaniem do automatycznego nawadniania żywopłotów będzie

A. linie kroplujące

B. mikrozraszacze

C. deszczownie

D. zraszacze wynurzalne

Linie kroplujące to doskonałe rozwiązanie do automatycznego nawadniania żywopłotów, ponieważ umożliwiają precyzyjne dostarczanie wody bezpośrednio do korzeni roślin. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak mikrozraszacze czy deszczownie, które mogą powodować nadmiar wody na powierzchni, linie kroplujące efektywnie ograniczają straty wody przez parowanie oraz odpływ. Dzięki temu są bardziej oszczędne i przyjazne dla środowiska. W praktyce, linie kroplujące można stosować w różnorodnych warunkach glebowych, co czyni je wszechstronny rozwiązaniem. Dodatkowo, ich instalacja jest relatywnie prosta, a systemy zbiorników i filtrów mogą być łatwo zintegrowane, aby zapewnić optymalne warunki nawadniania. W przypadku żywopłotów, które często rosną w różnych odstępach i mają różne wymagania wodne, linie kroplujące można dostosować, aby zaspokoić te specyficzne potrzeby. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego nawadniania, co stanowi dodatkowy atut.

Pytanie 28

Jaką długość będzie miała 20-metrowa żywopłot przedstawiony w planie w skali 1:250?

A. 0,5 cm

B. 12,5 cm

C. 5,0 cm

D. 8,0 cm

Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości długości, wskazują na typowe nieporozumienia związane z pojęciem skali oraz sposobem przeliczania rzeczywistych wymiarów obiektów na ich reprezentacje na planie. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie, co oznacza skala 1:250. Niektórzy mogą błędnie oszacować, że długość 20 metrów w rzeczywistości odpowiada bezpośrednio 20 cm na planie, co prowadzi do odpowiedzi 5,0 cm lub innych, takich jak 12,5 cm. Przykładowo, przy skali 1:250, długość 20 metrów (2000 cm) powinna być odpowiednio przeliczona, ponieważ nie możemy po prostu zredukować wymiarów w sposób proporcjonalny bez uwzględnienia wartości skali. Osoby, które odpowiadają 0,5 cm, najprawdopodobniej nie uwzględniają w ogóle przeliczenia długości na planie i nie rozumieją, że skala znacznie zmienia postrzegane wymiary. Poprawne przeliczenie wymaga umiejętności matematycznych oraz zrozumienia, jak różne skale wpływają na wizualizację przestrzenną. Dzięki tej wiedzy można efektywniej planować i projektować, co jest kluczowe w obszarach takich jak architektura, urbanistyka oraz inżynieria.

Pytanie 29

Na czas zimowy, należy przykrywać

A. tawuły japońskie

B. funkie ogrodowe

C. róże rabatowe

D. piwonie ogrodowe

Sięgnij po róże rabatowe, bo to naprawdę wrażliwe kwiaty na zimowe trudy. Jak już wiadomo, stroisz z igliwia to świetny sposób, żeby je przed mrozem i wilgocią ochronić. W zimie te róże mogą mieć naprawdę pod górkę z przymrozkami i szkodnikami, dlatego ważne jest, żeby je przykryć tym stroiszem. Co ciekawe, to nie tylko chroni je przed zimnem, ale też zapobiega przemoczeniu, co może spowodować gnicie korzeni. Kiedy już chcesz je okryć, upewnij się, że ten stroisz nie jest za gruby, bo przecież roślinom też powietrze potrzebne! Fajnie jest też przyciąć róże przed nałożeniem stroisza, żeby zmniejszyć powierzchnię, która może parować wodę. I pamiętaj, żeby używać igliwia z roślin, które nie są toksyczne, bo to ważne dla bezpieczeństwa całego ogrodu. Jak dobrze je zabezpieczysz, to wiosną znów będą cieszyć oko swoimi pięknymi kwiatami.

Pytanie 30

W uprawach roślin ozdobnych na gruncie, aby poprawić strukturę i zwiększyć odczyn gleby, wykorzystuje się zestaw nawozów

A. fosforowych

B. magnezowych

C. potasowych

D. wapniowych

Odpowiedź 'wapniowych' jest prawidłowa, gdyż nawozy wapniowe odgrywają kluczową rolę w poprawie struktury gleby oraz jej odczynu. Wapń jest niezbędnym makroelementem, który wpływa na chelatację innych składników pokarmowych, a jego obecność w glebie sprzyja tworzeniu struktury gruzełkowatej, co zwiększa przepuszczalność gleby i poprawia dostępność wody oraz powietrza dla korzeni roślin. W praktyce stosuje się takie nawozy jak wapno nawozowe lub dolomit, które nie tylko podnoszą pH gleby w przypadku jej zakwaszenia, ale również dostarczają magnez. Wapnienie gleby powinno być przeprowadzane zgodnie z analizą gleby, aby nie doprowadzić do nadmiernego alkalizowania, co może być szkodliwe dla niektórych roślin ozdobnych. Dobrym przykładem jest stosowanie wapna w uprawach hortensji, które preferują lekko kwasowe podłoża, ale ich niewłaściwe nawożenie może prowadzić do deficytu składników pokarmowych. Standardy zalecają pomiar pH co 2-3 lata oraz dostosowanie dawek nawozów wapniowych do wyników analizy gleby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w uprawach roślin ozdobnych."

Pytanie 31

Jakie rośliny są zalecane do aranżacji w obszarach o ograniczonym nasłonecznieniu?

A. Niezapominajka leśna (Myosotis sylvatica), niecierpek Waleriana (Impatiens walleriana)

B. Petunia ogrodowa (Petunia x hybrida), begonia stale kwitnąca (Begonia semperflorens)

C. Aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula), pelargonia rabatowa (Pelargonium zonale)

D. Pelargonia bluszczolistna (Pelargonium peltatum), szałwia błyszcząca (Salvia splendens)

Wybór roślin do dekoracji miejsc zacienionych wymaga zrozumienia ich specyficznych potrzeb świetlnych i środowiskowych. Aksamitka rozpierzchła oraz pelargonia rabatowa nie są odpowiednie do takich warunków, ponieważ preferują pełne słońce i dobrze nasłonecznione stanowiska. Aksamitka, znana z intensywnych kolorów i odporności na choroby, rośnie najlepiej w jasnych i słonecznych miejscach, gdzie może efektywnie fotosyntetyzować. Jej obecność w cieniu prowadzi do osłabienia wzrostu i słabego kwitnienia, co czyni ją niewłaściwym wyborem. Podobnie pelargonia rabatowa, klasyczny element większości ogrodów, wymaga słonecznych warunków, aby rozwinąć swoje pełne możliwości dekoracyjne. Z kolei petunia ogrodowa i begonia stale kwitnąca, chociaż begonia może tolerować cień, jej wzrost i kwitnienie są znacznie ograniczone w takich warunkach. Często pojawiającym się błędem jest także przekonanie, że wszystkie rośliny kwitnące mogą rosnąć w cieniu, co jest mylne. W praktyce, podczas wyboru roślin do cienistych zakątków ogrodu, należy kierować się znajomością ich wymagań świetlnych i klimatycznych. Właściwe zrozumienie tego aspektu, a także zastosowanie roślin przystosowanych do warunków zacienionych, jak wspomniane wcześniej niezapominajki czy niecierpki, zapewni efektywność i estetykę przestrzeni ogrodowej. Warto zawsze konsultować się z lokalnymi przewodnikami po roślinach lub specjalistami w dziedzinie ogrodnictwa, aby uzyskać najlepsze rezultaty.

Pytanie 32

Aby uzyskać formy topiaryczne takie jak bukszpan lub cis, w szkółce powinno się wykonać cięcie

A. formujące

B. prześwietlające

C. odmładzające

D. sanitarne

Odpowiedź 'formujące' jest prawidłowa, ponieważ cięcie formujące to zabieg, który ma na celu nadanie roślinom odpowiedniego kształtu oraz zachowanie ich naturalnej formy. W przypadku roślin topiarnych, takich jak bukszpan czy cis, kluczowe jest regularne formowanie ich poprzez odpowiednie przycinanie. Cięcie formujące powinno być przeprowadzane w odpowiednich terminach, zazwyczaj na wiosnę lub wczesną jesienią, co sprzyja regeneracji i intensywnemu wzrostowi nowych pędów. W praktyce, cięcie formujące polega na usuwaniu nadmiaru pędów, co pobudza rośliny do gęstszego wzrostu oraz ogranicza ich wysokość, co jest kluczowe dla zachowania pożądanych kształtów. Dobrą praktyką jest korzystanie z ostrych narzędzi, aby zminimalizować uszkodzenia roślin i przyspieszyć proces gojenia. Ponadto, podczas formowania warto pamiętać o harmonijnym kształtowaniu bryły korony, co przyczynia się do estetycznego wyglądu roślin oraz ich zdrowia. Zastosowanie cięcia formującego jest niezwykle istotne w projektowaniu ogrodów oraz w uprawie roślin ozdobnych, gdzie regularne formowanie wpływa na atrakcyjność wizualną przestrzeni.

Pytanie 33

Jakie rośliny można wykorzystać do zakupu niskich żywopłotów w ogrodach historycznych?

A. ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

B. cis pospolity (Taxus baccata)

C. bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

D. irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)

Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) jest doskonałym wyborem do tworzenia niskich żywopłotów obwódkowych w ogrodach zabytkowych ze względu na swoje specyficzne cechy. Jest rośliną zimozieloną, co oznacza, że przez cały rok zachowuje swoje liście, co gwarantuje stały efekt wizualny. Przy odpowiednim przycinaniu bukszpan może być formowany w różne kształty, co jest istotne w kontekście estetyki ogrodów historycznych. Dodatkowo, bukszpan jest odporny na większość chorób i szkodników, co czyni go łatwym w pielęgnacji. W ogrodach zabytkowych, gdzie często stawia się na harmonijne połączenie z architekturą i przyrodą, bukszpan idealnie wpisuje się w koncepcję ogrodów formalnych, będąc jednocześnie materiałem, który od wieków był stosowany w tego typu kompozycjach. Ważne jest również, aby pamiętać o odpowiednich wymaganiach glebowych oraz oświetleniowych tej rośliny, aby zapewnić jej optymalne warunki do wzrostu.

Pytanie 34

W przypadku zatrucia środkami ochrony roślin, które dostały się do organizmu przez układ pokarmowy, należy

A. wywołać wymioty poprzez podanie dużych ilości letniej wody i wezwać pogotowie

B. podać poszkodowanemu mleko oraz natychmiast wezwać lekarza

C. wywołać wymioty, podając roztwór soli kuchennej

D. podać poszkodowanemu rozcieńczony sok owocowy i wezwać pogotowie

Podanie dużych ilości letniej wody w celu wywołania wymiotów jest zalecane w przypadku zatruć pokarmowych, w tym zatruciem środkami ochrony roślin, które dostały się do organizmu przez przewód pokarmowy. Letnia woda pomaga w rozcieńczeniu toksycznych substancji, co może zmniejszyć ich stężenie w organizmie. Wymioty są naturalnym mechanizmem obronnym organizmu, który może pomóc w usunięciu szkodliwych substancji zanim te zostaną wchłonięte przez jelita. Ważne jest jednak, aby tego rodzaju interwencje przeprowadzać z rozwagą i zawsze wezwać pomoc medyczną. W przypadku poważnych zatruć, takich jak te związane z pestycydami, profesjonalna ocena i leczenie są niezbędne. Rekomendacje takie jak te są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem publicznym, które podkreślają, że w sytuacjach kryzysowych najważniejsze jest szybkie działanie oraz zapewnienie profesjonalnej pomocy medycznej.

Pytanie 35

Jakie z wymienionych narzędzi można użyć do bezpośredniego mierzenia długości boiska sportowego?

A. Taśma stalowa, szpilki

B. Poziomnica, stalowa ruletka

C. Niwelator, taśma miernicza

D. Teodolit, łata pomiarowa

Wybór innych narzędzi do pomiaru długości boiska sportowego może wydawać się uzasadniony, jednak niektóre z nich nie są przystosowane do tego celu. Poziomica i ruletka stalowa są narzędziami pomiarowymi, ale ich zastosowanie jest ograniczone. Poziomica służy do sprawdzania poziomu powierzchni, a nie do bezpośredniego pomiaru długości. Z kolei ruletka stalowa, chociaż może być użyta do pomiarów, może być mniej precyzyjna na większych odległościach oraz trudniejsza w obsłudze na nierównym terenie. Niwelator i taśma to kolejne niewłaściwe zestawienie, ponieważ niwelator służy głównie do pomiarów wysokości i poziomów, a nie długości. Taśma, mimo że jest przydatna, w tym przypadku nie jest wystarczająca bez wsparcia odpowiednich narzędzi do wytyczania. Teodolit i łata to instrumenty geodezyjne, które również nie nadają się do bezpośredniego pomiaru długości, ponieważ teodolit służy do pomiarów kątów, a łata jest używana w połączeniu z innymi narzędziami. Typowe błędy w myśleniu polegają na założeniu, że każde narzędzie pomiarowe może być użyte do każdego typu pomiaru, co jest niewłaściwe. Kluczowe jest zastosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, co zapewnia dokładność i rzetelność pomiarów.

Pytanie 36

Do pielęgnacji trawnika dywanowego oraz pól golfowych należy zastosować kosiarki

A. bijakowych

B. listwowych

C. rotacyjnych

D. bębnowych

Kosiarki rotacyjne, choć popularne, nie są odpowiednie do koszenia trawnika dywanowego i pól golfowych. Działają na zasadzie wirującego ostrza, które może powodować szarpanie trawy zamiast jej równego cięcia. Tego typu kosiarki są bardziej odpowiednie do cięcia grubszej i gęstszej trawy, gdzie estetyka nie jest tak kluczowa. W przypadku pielęgnacji trawnika dywanowego, nierówności w cięciu mogą prowadzić do osłabienia trawy oraz jej nieestetycznego wyglądu. Dodatkowo, kosiarki bijakowe, które są stosowane głównie do koszenia zarośli i trawy wysokiej, również nie spełniają wymagań związanych z precyzyjnym cięciem. Wykorzystują one mechanizm młotkowy, co powoduje, że trawa jest łamana, a nie cięta, co z kolei wpływa negatywnie na jej dalszy rozwój. Kosiarki listwowe, choć precyzyjne, są zazwyczaj używane w zastosowaniach przemysłowych i nie są przeznaczone do tak delikatnych powierzchni, jak trawniki dywanowe. Użytkownicy mogą mylnie uważać, że wszystkie te kosiarki mogą być stosowane zamiennie, jednak różnice w ich mechanizmach działania prowadzą do odmiennych efektów koszenia, co jest szczególnie ważne w kontekście zachowania wysokich standardów pielęgnacji trawnika.

Pytanie 37

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście

B. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta

C. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście

D. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej

Integracja opracowania zieleni miejskiej z koncepcją urbanistyczną to proces, który polega na harmonijnym wkomponowaniu elementów zieleni w spójną strukturę przestrzenną miasta. Uwzględnianie przestrzennych układów urbanistycznych jest kluczowe, ponieważ tereny zieleni muszą być zintegrowane z infrastrukturą miejską, komunikacją oraz istniejącymi budynkami. Przykładem może być projektowanie parków, które nie tylko pełnią funkcje rekreacyjne, ale także wpływają na mikroklimat w miejskich aglomeracjach, poprawiając jakość powietrza i zmniejszając efekty wyspy ciepła. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują analizę istniejących układów urbanistycznych, planowanie układów ścieżek i ciągów pieszych, a także współpracę z architektami krajobrazu oraz urbanistami. Zwiększa to atrakcyjność przestrzeni publicznych, sprzyja integracji społecznej oraz rozwija bioróżnorodność w miastach, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić napowietrzanie gleby mocno eksploatowanego trawnika, należy zastosować

A. mechaniczny aerator.

B. siatkowy wał.

C. mechaniczne grabie.

D. spalinowy kultywator.

Kultywator spalinowy jest narzędziem przeznaczonym głównie do spulchniania gleby na większych obszarach, jednak nie jest on najlepszym rozwiązaniem do napowietrzania trawnika. Jego działanie skupia się na mieszaniu gleby, co może prowadzić do dalszej kompaktacji oraz uszkodzenia korzeni trawnika. Użycie kultywatora w intensywnie użytkowanych trawnika może spowodować niepożądane efekty, takie jak zniszczenie systemu korzeniowego trawnika, co jest niezgodne z dobrymi praktykami pielęgnacyjnymi. Grabi mechanicznych używa się do zbierania liści czy chwastów, a nie do napowietrzania, ponieważ ich działanie jest powierzchowne i nie wpływa na strukturę gleby. W przypadku wału siatkowego, narzędzie to jest używane głównie do wyrównywania i utwardzania powierzchni gleby, co również nie jest związane z napowietrzaniem. Używanie tych narzędzi bez odpowiedniego zrozumienia ich funkcji może prowadzić do nieefektywnego zarządzania trawnikiem oraz do jego pogorszenia w dłuższej perspektywie. Zrozumienie roli aeratora mechanicznego w pielęgnacji trawnika jest kluczowe dla jego zdrowia i estetyki."

Pytanie 39

Jakie rodzaje roślin są wykorzystywane do poprawy jakości i rekultywacji gleb na obszarach zdegradowanych?

A. Rośliny lecznicze

B. Rośliny motylkowe

C. Rośliny nektarodajne

D. Rośliny wrzosowate

Rośliny motylkowe, takie jak koniczyna, łubin czy facelia, są kluczowe w procesie użyźniania gleb oraz rekultywacji terenów zdegradowanych. Ich główną cechą jest zdolność do symbiozy z bakteriami brodawkowymi, które wiążą azot atmosferyczny, wzbogacając w ten sposób glebę w ten niezbędny dla roślin składnik odżywczy. Przykładowo, w projektach rekultywacji gleb po działalności przemysłowej lub wydobywczej, rośliny motylkowe są często stosowane jako pierwsze rośliny wprowadzane na takie tereny, co pozwala na stopniową poprawę struktury gleby oraz jej jakości. Dodatkowo, rośliny te przyczyniają się do zwiększenia bioróżnorodności ekosystemów, co jest zgodne z dobrymi praktykami z zakresu ochrony środowiska. Wykorzystanie roślin motylkowych w agrokulturze jako roślin ozdobnych lub w pasach zieleni również wpływa pozytywnie na środowisko, redukując erozję gleby oraz poprawiając jej zdolności retencyjne wody. Stosowanie takich roślin w systemach płodozmianu przyczynia się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa oraz ochrony gleby.

Pytanie 40

Najlepszy sposób sadzenia krzewów liściastych to sadzenie ich

A. z bryłą korzeniową, w okresie wiosennym

B. z odkrytym korzeniem, w okresie jesiennym

C. z bryłą korzeniową, w okresie letnim

D. z odkrytym korzeniem, w okresie wiosennym

Wybór techniki sadzenia krzewów liściastych z odkrytym korzeniem w okresach jesiennych lub letnich jest nieoptymalny. W porze jesiennej, krzewy mogą nie zdążyć wytworzyć dostatecznej ilości korzeni przed nadejściem zimy, co naraża je na ryzyko zimowych uszkodzeń, a nawet obumarcia. Rośliny w tym okresie są w stanie uśpienia, co ogranicza ich zdolność do adaptacji do nowych warunków glebowych. Sadzenie w okresie letnim z kolei, kiedy temperatury są wyższe, grozi przesuszeniem gleby oraz ogranicza zdolność krzewów do pobierania wody, co jest kluczowe dla ich przeżycia i prawidłowego rozwoju. Dodatkowo, sadzenie roślin z bryłą korzeniową również wymaga szczególnej uwagi, ponieważ może prowadzić do ograniczeń w późniejszym wzroście korzeni. Zastosowanie takich praktyk jak nieodpowiedni dobór terminu sadzenia, brak dostosowania technik do specyficznych warunków klimatycznych oraz pomijanie aspektów związanych z właściwościami gleby, są częstymi błędami. Warto zwrócić uwagę na standardy agrarne, które sugerują sadzenie roślin w okresie wiosennym dla maksymalizacji ich potencjału wzrostu i zdrowia. Przykłady błędnych koncepcji można odnaleźć w popularnych publikacjach, które niestety nie zawsze opierają się na rzetelnych badaniach agrarnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej