Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 20:31
  • Data zakończenia: 17 maja 2025 20:49

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W gastronomii do rozdrabniania oraz emulgowania mięsa, tłuszczu i dodatków smakowych stosuje się

A. mieszalniki.
B. kuter.
C. miksery.
D. wilków.
Kuter to urządzenie gastronomiczne, które jest niezbędne do rozdrobnienia i emulgowania mięsa, tłuszczu oraz dodatków smakowych. Jego działanie opiera się na zastosowaniu ostrzy, które przy wysokich obrotach skutecznie siekają i mieszają składniki, co pozwala na uzyskanie jednorodnej konsystencji masy mięsnej. W praktyce kutry są niezastąpione w produkcji różnego rodzaju wędlin, pasztetów czy farszów, gdzie precyzyjne połączenie składników jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego smaku i tekstury. Standardy branżowe, takie jak HACCP, podkreślają znaczenie używania odpowiednich narzędzi do przetwarzania żywności, co obejmuje również kutry, jako urządzenia, które zapewniają nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo procesu produkcji. Dobrze przygotowana masa, uzyskana dzięki kutrom, pozwala na dalsze przetwarzanie, takie jak formowanie, gotowanie czy wędzenie, co jest fundamentalne dla wielu produktów kulinarnych.
Pytanie 2

Kluczowym punktem, który należy obserwować podczas przygotowywania udek nadziewanych pieczarkami oraz papryką, jest temperatura

A. smażenia cebuli
B. pieczenia udek
C. blanszowania papryki
D. duszenia pieczarek
Duszenie pieczarek, pieczenie udek i blanszowanie papryki to procesy kulinarne, które, choć istotne w kontekście przygotowania udek faszerowanych, nie są kluczowymi punktami kontrolnymi, które powinny być monitorowane w takim samym stopniu jak smażenie cebuli. Duszenie pieczarek ma na celu ich zmiękczenie i oczyszczenie z nadmiaru wody, co jest ważne, ale nie wiąże się bezpośrednio z bezpieczeństwem żywności. Temperatura duszenia powinna być utrzymywana na poziomie około 80-90 stopni Celsjusza, co jest wystarczające do zmiękczania grzybów, ale brak odpowiedniego monitorowania nie stwarza tak bezpośredniego ryzyka jak w przypadku smażenia cebuli. Podobnie, pieczenie udek jest procesem, w którym najważniejsza jest osiągnięcie odpowiedniej temperatury wewnętrznej, wynoszącej co najmniej 75 stopni Celsjusza, aby zapobiec rozwojowi bakterii, jednak nie jest to tak krytyczny punkt w kontekście modyfikacji smaku. Blanszowanie papryki, z temperaturą wody wynoszącą około 90-100 stopni Celsjusza, ma na celu jedynie podniesienie walorów wizualnych i teksturalnych warzywa, a nie jest kluczowe w kontekście smaku potrawy. Dlatego każde z tych procesów pełni swoją rolę, ale to właśnie smażenie cebuli powinno być traktowane jako kluczowy punkt kontrolny, który nie tylko wpłynie na smak i teksturę, ale także na bezpieczeństwo potrawy. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niewłaściwego przygotowania dania, co skutkuje niezadowoleniem konsumentów oraz potencjalnymi problemami zdrowotnymi.
Pytanie 3

Przygotować rozczyn z zaparzonej mąki, dodać jaja, resztę mąki, roztopiony tłuszcz, a następnie wszystko dobrze wyrobić. Jakie ciasto powstaje w wyniku zastosowanej metody?

A. Parzone
B. Kruche
C. Biszkoptowe
D. Drożdżowe
Wybór ciast parzonych, biszkoptowych albo kruchych nie jest zgodny z tym, co opisałeś. Ciasto parzone też wymaga zaparzenia mąki, ale nie ma takiej ilości jajek i tłuszczu jak drożdżowe, a jego przygotowanie opiera się na ubijaniu masy i dodawaniu większej ilości wody. Z drugiej strony, biszkoptowe głównie opiera się na ubitych jajkach, co daje mu powietrzną strukturę, a nie taką jak w drożdżowym. Ciasto kruche to znów inne podejście, bo bazuje głównie na suchych składnikach, jak mąka i tłuszcz, więc tutaj nie ma potrzeby zaparzać mąki ani dodawać drożdży. Często popełniane błędy to mylenie technik przygotowania różnych ciast albo brak zrozumienia, jak funkcjonują drożdże podczas fermentacji. Warto te różnice znać, bo są kluczowe w pieczeniu, żeby uzyskać właściwą konsystencję ciasta.
Pytanie 4

Zestaw ziół "bouquet garni" powinien być wykorzystany do przygotowania

A. sosu tatarskiego
B. bulionu wołowego
C. zupy owocowej
D. sałatki koktajlowej
Bouquet garni to taki zestaw ziół, który naprawdę często możemy spotkać w kuchni francuskiej. W szczególności, świetnie sprawdza się do aromatyzowania bulionów. Zazwyczaj do tego pęczka dodaje się tymianek, liść laurowy i pietruszkę, a całość łączy się w pęczek i wrzuca do gotujących się płynów. Gdy używamy bouquet garni w bulionie wołowym, to wydobywa się z niego głęboki smak, który naprawdę dobrze komponuje się z esencją mięsa. Fajnie jest wrzucić ten pęczek do siateczki, bo wtedy łatwiej go potem wyciągnąć. W przypadku bulionu wołowego, długie gotowanie to kluczowy moment, bo zioła mają czas na wydobycie pełni aromatu. Można powiedzieć, że bouquet garni to taki standard w wielu podstawowych potrawach, a użycie go w bulionach to naprawdę dobrze przemyślana decyzja. To wszystko ma sens, bo w kuchni klasycznej chodzi o jakość smaku, a naturalne składniki są zawsze na pierwszym miejscu. Na przykład, wywar przygotowany z takim zestawem ziół świetnie nadaje się jako baza do sosów czy zup, więc to na pewno bardzo przydatny element w kuchni profesjonalnej.
Pytanie 5

Mizerię w jednej porcji do dania głównego powinno się serwować

A. w pucharku z podstawkiem
B. na talerzyku zakąskowym
C. w kompotierce z podstawkiem
D. na talerzu z daniem głównym
Podawanie mizerii w pucharku z podstawkiem nie jest odpowiednie, gdyż pucharek kojarzy się głównie z deserami lub napojami, a nie z daniami towarzyszącymi. Użycie pucharka może wprowadzać zamieszanie w kontekście kulinarnym, ponieważ klienci mogą oczekiwać słodkiej potrawy, a nie sałatki warzywnej. W przypadku kompotierki z podstawkiem, podobnie jak w przypadku pucharka, jej zastosowanie nie jest zgodne z konwencjami gastronomicznymi, które sugerują, że kompotierka powinna być używana do podawania owoców lub deserów. Talerz z daniem zasadniczym to kolejna nieodpowiednia opcja, ponieważ umieszczenie mizerii na tym samym talerzu co główne danie może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz mieszania się smaków, co nie jest zgodne z duchem profesjonalnej gastronomii. Błędem jest także myślenie, że wszelkie dodatki mogą być podawane w dowolny sposób, bez uwzględnienia kontekstów kulinarnych oraz zasad estetyki podania. Niekiedy zauważa się, że brak wiedzy o odpowiednich naczyniach skutkuje nieporozumieniami wśród personelu restauracji oraz niezadowoleniem gości, co może negatywnie wpłynąć na wizerunek lokalu.
Pytanie 6

Aby przygotować 5 porcji sznycla ministerskiego, potrzebne jest 500 g cielęciny bez kości. Jaką ilość mięsa należy wykorzystać do sporządzenia 25 porcji tego dania?

A. 2,50 kg
B. 1,50 kg
C. 2,25 kg
D. 2,00 kg
Aby obliczyć ilość cielęciny potrzebnej do przygotowania 25 porcji sznycla ministerskiego, możemy skorzystać z proporcji. Z treści zadania wynika, że do produkcji 5 porcji potrzeba 500 g mięsa. Oznacza to, że na jedną porcję przypada 100 g cielęciny (500 g / 5 porcji = 100 g na porcję). Zatem, aby przygotować 25 porcji, musimy pomnożyć 100 g przez 25, co daje 2500 g, czyli 2,50 kg. Tego rodzaju kalkulacje są powszechnie stosowane w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenie składników jest kluczowe dla zachowania standardów jakości potraw. Dobrze opracowane receptury oraz umiejętność przeliczania porcji są niezbędne w pracy kucharza, co wpływa na efektywność procesu produkcji oraz kontrolę kosztów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie menu w restauracjach, gdzie szef kuchni musi oszacować ilości składników na podstawie przewidywanej liczby gości, co pozwala na zminimalizowanie strat i utrzymanie rentowności lokalu.
Pytanie 7

Obecność światła podczas składowania ziemniaków podnosi stężenie

A. kwasu askorbinowego
B. składników mineralnych
C. solaniny
D. węglowodanów
Ok, no to nie do końca to jest to. Ziemniaki mają węglowodany, które dają energię, ale ich zawartość nie ma nic wspólnego z dostępem światła. Jak je przechowujemy, to węglowodany mogą się zmieniać, ale to nie przez światło. Witamina C, czyli kwas askorbinowy, jest ważnym składnikiem odżywczym, ale też nie wpływa na solaninę. Mówiąc o składnikach mineralnych, choć są istotne, to nie zmieniają się przez światło. Często myli się procesy związane z solaniną i to jak światło wpływa na inne składniki. Choć światło stymuluje produkcję chlorofilu, co jest spoko, w kontekście ziemniaków prowadzi do niebezpiecznych skutków zdrowotnych. Dlatego lepiej skupić się na tym, jak przechowywać ziemniaki, a nie myśleć o wartościach odżywczych związanych z ich wystawieniem na światło.
Pytanie 8

System Dobrej Praktyki Higienicznej dotyczy

A. opis procesu rozmrażania zamrożonych produktów
B. procedury dotyczące mycia i dezynfekcji maszyn oraz urządzeń
C. metody zarządzania odpadami oraz produktami ubocznymi
D. procedury związane z przyjmowaniem dostaw do zakładu
Zarządzanie jakością w przemyśle spożywczym wymaga zrozumienia kluczowych zasad Dobrej Praktyki Higienicznej, które nie ograniczają się jedynie do mycia i dezynfekcji maszyn i urządzeń. Odpowiedzi dotyczące sposobów zagospodarowania odpadów i produktów ubocznych, procedur przyjmowania dostaw oraz opisu rozmrażania produktów, choć ważne, nie są bezpośrednio związane z kluczowym aspektem higieny operacyjnej. Właściwe zagospodarowanie odpadów jest istotne dla ochrony środowiska oraz minimalizacji zanieczyszczeń, jednak nie wpływa bezpośrednio na procesy czyszczenia w kontekście higieny. Również procedury przyjmowania dostaw, chociaż kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa surowców, dotyczą głównie etapu dostaw, a nie operacji czyszczenia. Opis rozmrażania produktów zamrożonych ma znaczenie, ale nie jest to procedura, która bezpośrednio wpływa na mycie i dezynfekcję. Należy pamiętać, że każda z tych odpowiedzi odnosi się do aspektów, które są ważne w kontekście całego systemu zarządzania jakością, ale nie stanowią one kluczowego elementu Dobrej Praktyki Higienicznej, która w pierwszej kolejności koncentruje się na skutecznych procedurach czyszczenia i dezynfekcji, jako fundamentach bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 9

Solanina jest wynikiem niewłaściwego składowania

A. jaj
B. mleka
C. orzechów
D. ziemniaków
Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym założeniu, że inne produkty spożywcze, takie jak mleko, orzechy czy jajka, mogą być źródłem solaniny. W rzeczywistości solanina jest związkiem chemicznym charakterystycznym dla roślin psiankowatych, szczególnie ziemniaków, a więc jej obecność w tych produktach nie jest możliwa. Mleko, będące produktem zwierzęcym, nie zawiera solaniny, ponieważ nie pochodzi z roślin, które ją produkują. Orzechy i jaja również nie mają związku z solaniną, ponieważ ani orzechy, ani jaja nie są produktami roślin z rodziny psiankowatych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich toksycznych substancji z szerokim zakresem produktów spożywczych bez zrozumienia ich źródła i mechanizmów powstawania. Wiedza na temat specyficznych związków chemicznych, jakie mogą występować w żywności, jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów. Rekomendowane jest również, aby osoby zajmujące się produkcją oraz handlem żywnością były dobrze poinformowane o charakterystyce produktów, które oferują, aby uniknąć dezinformacji i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego.
Pytanie 10

Koncentrat z pomidorów uzyskuje się poprzez procesy

A. zagęszczania i marynowania
B. suszenia i pasteryzacji
C. zagęszczania i pasteryzacji
D. suszenia i marynowania
Odpowiedź 'zagęszczania i pasteryzacji' jest prawidłowa, ponieważ koncentrat pomidorowy powstaje poprzez usunięcie nadmiaru wody z pomidorów, co jest osiągane dzięki procesowi zagęszczania. W trakcie zagęszczania pomidory są poddawane podgrzewaniu, co powoduje odparowanie wody, a następnie uzyskuje się gęstszą substancję. Pastryzacja natomiast jest kluczowym procesem, który zapewnia bezpieczeństwo mikrobiologiczne gotowego produktu, zabijając potencjalnie szkodliwe mikroorganizmy, a także przedłużając trwałość koncentratu. Przykładem zastosowania tych procesów w praktyce jest produkcja koncentratu pomidorowego w przemyśle spożywczym, gdzie zgodnie z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) kontroluje się każdy etap produkcji, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo finalnego produktu. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również stosowanie odpowiednich temperatur i czasów pasteryzacji, aby zachować cenne składniki odżywcze pomidorów, jednocześnie eliminując ryzyko związane z mikroorganizmami.
Pytanie 11

Jakiego tłuszczu powinno się używać do smażenia ryby?

A. Sadło
B. Olej uniwersalny
C. Masło roślinne
D. Margaryna
Wybór margaryny lub masła roślinnego do smażenia ryb oparty jest na błędnym założeniu, że te tłuszcze są odpowiednie do wysokotemperaturowej obróbki ciepłem. Margaryna, choć popularna w codziennej kuchni, ma stosunkowo niską temperaturę dymienia, co sprawia, że podczas smażenia może się przypalać i wydzielać nieprzyjemny zapach. Ponadto, może wpłynąć na smak potrawy, co jest szczególnie niekorzystne przy delikatnych rybach. Masło roślinne również nie jest optymalnym rozwiązaniem do smażenia, ponieważ wiele jego rodzajów zawiera dodatki, które mogą obniżać jego stabilność w wysokich temperaturach, prowadząc do rozkładu i utraty wartości odżywczych. W przypadku sadła, które jest tłuszczem zwierzęcym, często zapomina się o jego wysokiej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych, co może nie tylko wpływać na smak potrawy, ale także na aspekty zdrowotne. Użytkownicy często mylą te tłuszcze z olejami, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów i może skutkować nieprzyjemnymi efektami smakowymi oraz zdrowotnymi. W kontekście gotowania dobre praktyki zalecają stosowanie tłuszczów o wysokiej stabilności termicznej, takich jak olej uniwersalny, co gwarantuje lepszy smak i zdrowszy posiłek.
Pytanie 12

Który z przedstawionych zestawów obiadowych nie jest skomponowany zgodnie z zasadami układania jadłospisów?

A. Zupa jarzynowa, pieczeń wołowa, ziemniaki z wody, sałatka z buraków, kompot z jabłek
B. Zupa pomidorowa z ryżem, zrazy duszone, kopytka, surówka z czerwonej kapusty, kompot z brzoskwiń
C. Zupa ogórkowa, gulasz wołowy, kopytka, ogórek kwaszony, kompot z agrestu
D. Krupnik, ryba smażona, ziemniaki z wody, surówka z warzyw mieszanych, kompot z truskawek
Zestaw obiadowy, który został wybrany jako niepoprawny, zawiera szereg elementów, które są niezgodne z zasadami planowania jadłospisów. W kontekście zdrowego odżywiania, zupa ogórkowa, gulasz wołowy, kopytka, ogórek kwaszony i kompot z agrestu, mogą nie spełniać wymagań dotyczących zrównoważonego posiłku. Zupa ogórkowa, choć smaczna, może być zbyt uboga w składniki odżywcze, a jej głównym składnikiem jest ogórek, który dostarcza niewielką ilość witamin. Gulasz wołowy, mimo że dostarcza białka, często jest bogaty w tłuszcze nasycone, co może być niekorzystne dla zdrowia w przypadku spożywania w nadmiarze. Kopytka, jako danie mączne, mogą przyczyniać się do nadmiernego spożycia węglowodanów, jeśli nie są zrównoważone innymi, bardziej wartościowymi składnikami odżywczymi. Dodatkowo, ogórek kwaszony, choć może być źródłem probiotyków, nie wnosi znaczącej wartości odżywczej, a kompot z agrestu nie zawsze jest najlepszym wyborem ze względu na potencjalne dodatki cukru. Wreszcie, zestaw ten nie uwzględnia dostatecznej różnorodności warzyw i owoców, co jest kluczowe do zapewnienia pełnowartościowego posiłku. Ostatecznie, brak odpowiedniego zrównoważenia składników oraz odmienne źródła białka, węglowodanów i błonnika prowadzą do niezdrowych nawyków żywieniowych, co podkreśla konieczność stosowania się do wytycznych żywieniowych w planowaniu jadłospisów.
Pytanie 13

Pod wpływem ciepła, skrobia z dodatkiem tłuszczu lub w wersji suchej przechodzi w

A. rozpuszczenie
B. pęcznienie
C. dekstrynizację
D. denaturację
Odpowiedzi sugerujące rozpuszczenie skrobi, pęcznienie czy denaturację mogą wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości skrobi oraz procesów, które zachodzą podczas jej obróbki. Skrobia, w odpowiednich warunkach, nie rozpuszcza się w tłuszczach, a jedynie w wodzie. Rozpuszczenie skrobi w wodzie prowadzi do powstania kleiku, ale w kontekście podanego pytania, proces ten nie zachodzi przy obróbce skrobi z tłuszczem. Pęcznienie skrobi następuje, gdy skrobia jest poddawana działaniu ciepłej wody, co prowadzi do jej ekspansji i zwiększenia objętości, ale nie ma to miejsca przy obróbce na sucho lub z dodatkiem tłuszczu. Denaturacja, z kolei, odnosi się do zmiany struktury białek, co jest procesem zupełnie innym niż dekstrynizacja, która dotyczy wyłącznie skrobi. Błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą być związane z mylnym rozumieniem terminów oraz z brakiem wiedzy na temat chemii żywności i procesów zachodzących w czasie obróbki cieplnej. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego stosowania skrobi w przemyśle spożywczym oraz naukach kulinarnych.
Pytanie 14

Kuchnia gorąca nie powinna mieć bezpośredniego połączenia

A. z przygotowalnią czystą
B. z magazynem szefa kuchni
C. z ekspedycją potraw
D. z magazynem odpadów
Odpowiedzi sugerujące połączenie kuchni gorącej z innymi obszarami, takimi jak przygotowalnia czysta, ekspedycja potraw czy magazyn szefa kuchni, wydają się logiczne, jednak w praktyce są niewłaściwe w kontekście strategii zarządzania bezpieczeństwem żywności. Przygotowalnia czysta to miejsce, gdzie przetwarzane są składniki przed ich użyciem, a kontakt z kuchnią gorącą jest nie tylko dopuszczalny, ale wręcz niezbędny, aby zapewnić płynny proces produkcji. W przypadku ekspedycji potraw, współpraca z kuchnią gorącą jest kluczowa w celu zapewnienia, że potrawy są serwowane na czas i w odpowiednich warunkach temperaturowych. Jeśli zaś chodzi o magazyn szefa kuchni, to jest to miejsce, gdzie gromadzone są specjalne składniki i narzędzia, które są niezbędne do efektywnego działania kuchni. Problem z bezpośrednim połączeniem z magazynem odpadów jest więc w istocie związany z zarządzaniem ryzykiem. Odpady powinny być usuwane z kuchni w sposób kontrolowany, a ich obecność w przestrzeni do przygotowywania żywności może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak skażenie żywności. Osoby pracujące w gastronomii powinny być świadome tych zasad i dbać o odpowiednie rozdzielenie obszarów kuchennych, aby zapewnić najwyższe standardy sanitarno-epidemiologiczne.
Pytanie 15

Które z wymienionych warzyw zawiera najwięcej witaminy C na 100 g produktu?

A. Ogórek
B. Papryka
C. Dynia
D. Bakłażan
Papryka jest warzywem, które zawiera znaczące ilości witaminy C, przekraczające 100 mg na 100 g surowca, co czyni ją jednym z najlepszych źródeł tej witaminy w diecie. Witamina C pełni kluczową rolę w organizmie, jako silny przeciwutleniacz, wspierający układ odpornościowy oraz uczestniczący w syntezie kolagenu, co jest istotne dla zdrowia skóry, naczyń krwionośnych oraz kości. Wykorzystanie papryki w codziennej diecie może przyczynić się do zwiększenia spożycia witaminy C, a także innych składników odżywczych, takich jak witaminy A i K oraz błonnik. Przykład praktycznego zastosowania to dodawanie surowej papryki do sałatek, co nie tylko zwiększa wartość odżywczą potrawy, ale także dodaje smaku i koloru. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zaleca się spożycie co najmniej 400 g owoców i warzyw dziennie, a papryka jest doskonałym sposobem na zwiększenie tej ilości, przy jednoczesnym dostarczaniu cennych składników odżywczych.
Pytanie 16

Przy projektowaniu funkcjonalnego rozkładu pomieszczeń w agroturystyce, należy umieścić kuchnię oraz zmywalnię od strony

A. zachodniej
B. wschodniej
C. północnej
D. południowej
Lokalizacja kuchni i zmywalni w gospodarstwie agroturystycznym od strony północnej jest uzasadniona z kilku względów. Po pierwsze, północna ekspozycja pomieszczeń pozwala na ograniczenie nadmiernego nasłonecznienia, co jest istotne w kontekście przechowywania żywności oraz utrzymania odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach roboczych. Ponadto, kuchnia i zmywalnia powinny być usytuowane w taki sposób, aby zapewnić wygodny dostęp zarówno dla personelu, jak i gości, co jest szczególnie ważne w przypadku serwowania posiłków. W praktyce, zorganizowanie tych pomieszczeń od strony północnej umożliwia łatwiejsze łączenie ich z innymi strefami, takimi jak jadalnia czy sala wypoczynkowa, co sprzyja funkcjonalności przestrzeni. Dodatkowo, zgodnie z zasadami ergonomii, odpowiednie rozmieszczenie takich stref pozwala na zminimalizowanie ruchów personelu, co zwiększa efektywność pracy. Warto także zwrócić uwagę, że w wielu krajach, w tym w Polsce, istnieją normy dotyczące projektowania przestrzeni gastronomicznych, które zalecają takie rozwiązania dla zapewnienia komfortu pracy oraz jakości obsługi.
Pytanie 17

Wstępna oraz cieplna obróbka nasion fasoli składa się z następujących etapów:

A. zalanie fasoli wrzącą wodą, moczenie oraz gotowanie w tej samej wodzie z dodatkiem kwasu.
B. zalanie fasoli zimną przegotowaną wodą, moczenie oraz gotowanie w tej samej wodzie pod przykryciem.
C. zalanie fasoli zimną przegotowaną wodą, moczenie oraz gotowanie w tej samej wodzie z dodatkiem kwasu.
D. zalanie fasoli wrzącą wodą z dodatkiem sody, moczenie oraz gotowanie w tej samej wodzie pod przykryciem.
Wybór innych metod obróbki nasion fasoli, takich jak zalanie wrzącą wodą, może prowadzić do niepożądanych efektów. Wrząca woda, w porównaniu do zimnej, może zabić enzymy, które są korzystne dla dalszego przetwarzania nasion. Zastosowanie sody do gotowania fasoli, jak w przypadku jednej z odpowiedzi, może wpływać negatywnie na ich teksturę i kolor, a także zakłócać naturalny proces gotowania. Ponadto, gotowanie fasoli w wodzie z dodatkiem kwaśnych substancji, takich jak ocet czy sok cytrynowy, opóźnia ich zmiękanie z powodu interakcji chemicznych. Tego typu podejścia mogą być wynikiem błędnych założeń dotyczących wpływu temperatury i pH na proces gotowania. Istotne jest, aby zrozumieć, że obróbka wstępna i cieplna powinny być prowadzone zgodnie z naukowymi zasadami, aby osiągnąć optymalne rezultaty w zakresie zdrowotnym i kulinarnym. Ignorowanie tych zasad prowadzi do utraty wartości odżywczych oraz pogorszenia smaku, co w dłuższej perspektywie wpływa na jakość gotowych potraw. Dlatego kluczowe jest stosowanie sprawdzonych metod, które przyczyniają się do uzyskania wysokiej jakości produktów spożywczych.
Pytanie 18

Jakiego produktu dotyczy utrwalanie w procesie biologicznym?

A. Grzyby marynowane
B. Owoce suszone
C. Ogórki kwaszone
D. Owoce kandyzowane
Ogórki kwaszone to niezły przykład tego, jak można jedzenie utrwalić w fajny sposób, bo działają tu mikroorganizmy, głównie bakterie kwasu mlekowego. One tam biorą cukry z ogórków i zamieniają je w kwas mlekowy. Efekt? Ciekawe smaki i dłuższa trwałość, co jest zgodne z tym, co mówią różne organizacje zajmujące się bezpieczeństwem żywności. Poza tym, ogórki kwaszone to częsty składnik w tradycyjnych potrawach. A ich zdrowotne właściwości, takie jak wspieranie flory bakteryjnej jelit, sprawiają, że są naprawdę cenione w dietetyce. Używanie naturalnych przypraw, jak koper czy czosnek, to też fajny pomysł, bo nie tylko dodają smaku, ale i mają działanie antybakteryjne, co tylko zwiększa jakość końcowego produktu.
Pytanie 19

W celu zagęszczenia sosu wykorzystuje się zawiesinę mąki z wodą, mlekiem lub śmietaną. Jakie zmiany w skrobi mąki są odpowiedzialne za zagęszczenie sosu podczas podgrzewania?

A. Retrogradacja
B. Karmelizacja
C. Dekstrynizacja
D. Kiełkowanie
Zrozumienie zagęszczania sosów wymaga znajomości różnych procesów chemicznych zachodzących w składnikach. Retrogradacja odnosi się do procesu, w którym skrobia, po ugotowaniu, ulega ponownemu krystalizowaniu, co zwykle prowadzi do twardnienia i nie jest korzystne w przypadku sosów. Kiełkowanie dotyczy natomiast procesu, w którym nasiona zaczynają rosnąć, co nie ma bezpośredniego związku z zagęszczaniem sosów ani z przemianami skrobi. Karmelizacja, z kolei, to proces, w którym cukry pod wpływem wysokiej temperatury ulegają przemianom, co prowadzi do uzyskania charakterystycznego smaku i koloru, ale nie wpływa na konsystencję sosu w taki sposób jak dekstrynizacja. Typowe błędy myślowe to mylenie procesów skrobiowych z innymi chemicznymi transformacjami, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących technik kulinarnych. Aby poprawnie zrozumieć zagęszczanie sosów, istotne jest rozróżnienie tych procesów oraz znajomość ich wpływu na strukturę i konsystencję przygotowywanych potraw.
Pytanie 20

Z 1 kg schabu, 0,015 kg mąki oraz 0,05 kg tłuszczu przygotowano 5 porcji kotletów saute. Jakie składniki będą potrzebne do sporządzenia 30 porcji?

A. 6 kg schabu, 0,25 kg mąki, 0,3 kg tłuszczu
B. 30 kg schabu, 0,25 kg mąki, 1,5 kg tłuszczu
C. 6 kg schabu, 0,09 kg mąki, 0,3 kg tłuszczu
D. 30 kg schabu, 0,09 kg mąki, 1,5 kg tłuszczu
Odpowiedź 6 kg schabu, 0,09 kg mąki oraz 0,3 kg tłuszczu jest poprawna, ponieważ obliczenia te są oparte na proporcjonalności składników do liczby porcji. Z 1 kg schabu, 0,015 kg mąki i 0,05 kg tłuszczu przygotowano 5 porcji kotletów saute. Aby obliczyć ilość składników potrzebnych do 30 porcji, należy najpierw ustalić współczynnik proporcjonalności. Dla schabu: 30 porcji to 6 razy więcej niż 5 porcji, więc potrzeba 6 kg schabu. Dla mąki: 0,015 kg mąki na 5 porcji oznacza, że na 30 porcji potrzeba 0,09 kg (0,015 kg x 6). W przypadku tłuszczu: 0,05 kg tłuszczu na 5 porcji wymaga 0,3 kg na 30 porcji (0,05 kg x 6). Takie podejście pozwala na precyzyjne i efektywne przygotowanie większych ilości potraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, pozwalając na zachowanie odpowiednich proporcji smaku i konsystencji potrawy. Warto pamiętać, że w kuchni profesjonalnej stosowanie właściwych miar i proporcji jest kluczowe dla jakości gotowanych dań.
Pytanie 21

Przesiej mąkę na stolnicę, odłóż niewielką ilość do posypania, dodaj przesiany cukier puder oraz tłuszcz i dokładnie siekaj, aż uzyskasz coraz mniejsze kawałki. Gdy tłuszcz dobrze połączy się z mąką, dodaj żółtka, śmietanę i substancje smakowo-zapachowe, a następnie zagnieć ciasto nożem, starając się połączyć wszystkie składniki. Połączone składniki lekko zagnij obiema rękami, aż mąka zostanie wchłonięta przez pozostałe składniki. Ciasto należy schłodzić. Jakiego rodzaju ciasto można przygotować, stosując tę technikę?

A. Ptysiowe
B. Biszkoptowe
C. Piaskowe
D. Kruche
Odpowiedź "Kruche" jest prawidłowa, ponieważ opisany proces przygotowania ciasta odnosi się do techniki wyrabiania ciasta kruchego. W trakcie tego procesu, mąka jest przesiania, a następnie połączona z cukrem pudrem i tłuszczem, który należy siekać na mniejsze cząsteczki. Kluczowym aspektem ciasta kruchego jest to, że tłuszcz (masło lub margaryna) musi być dobrze wymieszany z mąką, co pozwala uzyskać delikatną i kruchą strukturę. Dodanie żółtek i śmietany, a także delikatne zarabianie ciasta, są typowymi krokami w przygotowaniu ciasta kruchego. Ciasto to charakteryzuje się niską zawartością wody, co sprawia, że po upieczeniu jest ono chrupkie i mało elastyczne. Przykłady zastosowania ciasta kruchego obejmują przygotowanie tart, ciasteczek, a także spodu do różnych ciast. Standardy branżowe wskazują na istotność schładzania ciasta przed pieczeniem, co zapobiega jego nadmiernemu rozprężaniu się w trakcie obróbki termicznej.
Pytanie 22

Jakiego rodzaju odzież ochronną powinny nosić osoby zaangażowane w produkcję posiłków?

A. Fartuchy poliestrowe
B. Fartuchy wodoodporne
C. Rękawice z bawełny
D. Buty materiałowe
Buty tekstylne, chociaż wygodne, nie dają wystarczającej ochrony w kuchni, gdzie pełno jest płynów i gorących potraw. Jakby pracownik przypadkiem upuścił gorący płyn, to tekstylne obuwie może nie tylko nie ochronić przed oparzeniami, ale też sprzyjać poślizgom, co zwiększa ryzyko wypadków. Rękawice bawełniane, mimo że dają jakiś poziom ochrony, nie są wystarczające, szczególnie przy kontakcie z żywnością, gdy mamy do czynienia z chemikaliami czy gorącymi powierzchniami. Bawełna nie wytrzymuje wysokich temperatur, co może prowadzić do poparzeń albo zanieczyszczenia jedzenia. Fartuchy stylonowe, chociaż lepiej radzą sobie z plamami, to w kontakcie z cieczy też nie dają odpowiedniego poziomu ochrony, a to jest ważne w kuchni. Dobre praktyki w gastronomii wymagają noszenia fartuchów, które są łatwe do czyszczenia i odporne na różne substancje. Dlatego, moim zdaniem, wybór odpowiednich ubrań ochronnych jest kluczowy dla bezpieczeństwa i higieny w pracy w gastronomii.
Pytanie 23

W jakiej temperaturze powinno odbywać się kąpanie noworodka w pomieszczeniu?

A. od 17 °C do 20 °C
B. od 30 °C do 35 °C
C. od 15 °C do 17 °C
D. od 20 °C do 25 °C
Kąpiel noworodka najlepiej, żeby odbywała się w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi pomiędzy 20 a 25 °C. To jest idealny zakres, bo noworodki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury. Jak będzie za ciepło, to mogą się przegrzać, a jak za zimno, to może dojść do hipotermii. Warto pamiętać, że maluszki nie potrafią jeszcze dobrze regulować temperatury swojego ciała, więc odpowiednie warunki otoczenia są super ważne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Zanim zrobimy kąpiel, dobrze sprawdzić temperaturę w pomieszczeniu za pomocą termometru, a woda powinna mieć około 37 °C. Z tych powodów warto, aby rodzice stworzyli jak najlepsze warunki do kąpieli, bo to wpływa na zdrowie i samopoczucie dziecka. Fajnym pomysłem jest też, żeby zapewnić wsparcie podczas kąpieli, żeby zbytnio nie stresować ani dziecka, ani siebie.
Pytanie 24

Botwinę powinno się serwować

A. z kluseczkami kładzionymi
B. z jajkami na twardo
C. z faszerowanymi jajkami
D. z makaronem z naleśników
Podawanie botwiny w połączeniu z jajami faszerowanymi może wydawać się interesującą alternatywą, lecz nie jest to tradycyjny sposób jej serwowania. Jaja faszerowane często podawane są w kontekście przystawek lub jako element stołu wielkanocnego, jednak ich smak i tekstura mogą przyćmić delikatny, ziemisty posmak botwiny. W klasycznej polskiej kuchni preferowane jest bardziej bezpośrednie połączenie, które akcentuje naturalny smak warzyw. Z kolei kluseczki kładzione, chociaż smaczne i popularne, mogą nie pasować do charakterystyki botwiny, która lepiej komponuje się z prostszymi dodatkami. Kluseczki z mąki mogą zmieniać strukturę dania, co w efekcie prowadzi do utraty oryginalnego smaku botwiny. Makaron z naleśników, mimo że może być ciekawym pomysłem, również nie jest optymalnym połączeniem. Naleśniki są zazwyczaj bardziej słodkie i miękkie, co nie współgra z wyrazistym smakiem botwiny. Ostatecznie, przy doborze dodatków do botwiny, warto kierować się jej naturalnymi walorami smakowymi oraz tradycjami kulinarnymi, które podkreślają jej świeżość i wartości odżywcze. Zrozumienie relacji między składnikami a ich smakami jest kluczem do tworzenia harmonijnych potraw.
Pytanie 25

Paja to rodzaj kruchego ciasta z nadzieniem z wiśni lub czereśni, typowe dla konkretnej kuchni

A. niemieckiej
B. angielskiej
C. bułgarskiej
D. francuskiej
Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia związane z pochodzeniem paji oraz jej cechami charakterystycznymi. Wybór kuchni bułgarskiej, niemieckiej czy francuskiej jako źródła paji jest wynikiem mylnego przypisania elementów kulinarnych do niewłaściwych tradycji. W kuchni bułgarskiej spotykamy wiele ciast i wypieków, ale nie ma tam odpowiednika paji, który byłby tak popularny jak w Anglii. Niemiecka kuchnia, mimo bogatej tradycji wypieków, również nie oferuje paji w jej klasycznej formie; zamiast tego, Niemcy znani są z ciast drożdżowych i tortów, takich jak szarlotka. Francuska kuchnia, chociaż znana z doskonałych ciastek i deserów, nie ma paji jako tradycyjnego wypieku. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieznajomości specyfiki poszczególnych kuchni europejskich oraz ich lokalnych tradycji kulinarnych. Kluczem do zrozumienia różnic między tymi kuchniami jest znajomość ich historii oraz używanych składników, co pozwala na właściwe przypisanie potraw do odpowiednich kultur. By uniknąć błędnych wniosków, warto zgłębiać lokalne przepisy i ich kontekst kulturowy, co przyczyni się do lepszego zrozumienia różnorodności kulinarnej Europy.
Pytanie 26

Paprykarz z kurczaka to danie

A. gotowanie
B. pieczenie
C. duszenie
D. zapiekane
Odpowiedzi wskazujące na zapiekanie, pieczenie czy gotowanie są niepoprawne, ponieważ każda z tych metod przygotowania potrawy różni się zasadniczo od duszenia. Zapiekanie polega na umieszczaniu potrawy w piekarniku, gdzie jest ona gotowana w suchym cieple, co może prowadzić do przesuszenia mięsa i utraty aromatów. W przypadku pieczenia, zwłaszcza drobiu, skórka może stać się chrupiąca, co jest miłe dla podniebienia, lecz nie zawsze zachowuje soczystość mięsa, jak ma to miejsce przy duszeniu. Gotowanie natomiast odbywa się w wodzie lub innym płynie, co skutkuje innym rodzajem obróbki termicznej, która nie pozwala na koncentrację smaków w taki sposób, jak duszenie. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich wniosków, jest utożsamianie różnych technik gotowania bez zrozumienia ich odmiennych wpływów na finalny produkt. Duszenie to technika, która uwzględnia nie tylko obróbkę termiczną, ale także czas gotowania i rodzaj używanego naczynia, co ma kluczowe znaczenie dla jakości potrawy. Warto zatem zapoznać się z różnorodnymi metodami przygotowywania potraw, aby lepiej zrozumieć ich wpływ na ostateczny smak i teksturę potraw.
Pytanie 27

Wymień części półtuszy wołowej.

A. Rozbratel i nerkówka
B. Antrykot i szponder
C. Comber i karkówka
D. Rostbef i pachwina
Wybór kawałków mięsa z półtuszy wołowej to nie taka prosta sprawa, bo trzeba znać anatomie bydła i różne części mięsa. Comber i karkówka są popularne, ale nie są częścią półtuszy wołowej. Comber, często mylony z wołowiną, tak naprawdę dotyczy wieprzowiny, a karkówka to część karku od świń. Dlatego wybierając te mięsa jako elementy półtuszy wołowej, można się mylić. Rostbef, to już inna historia, bo on faktycznie jest wołowy, chociaż nie jest w półtuszy, lecz wyżej, bliżej kręgosłupa. Pachwina też jest mięsem, ale podobnie jak rostbef, nie zalicza się do półtuszy wołowej. Rozbratel i nerkówka to kolejne błędne odpowiedzi, bo rozbratel jest z tylnej części bydła, a nerkówka to część narządów wewnętrznych. Z mojego doświadczenia, żeby poprawnie rozpoznawać kawałki wołowiny, warto zainteresować się klasyfikacjami mięsa i standardami jakości, by uniknąć takich pomyłek.
Pytanie 28

Wskaż właściwą metodę konserwacji środka spożywczego.

A. Susz warzywny – tyndalizacja
B. Fasolka w zalewie – pasteryzacja
C. Mleko UHT – kondensacja
D. Ogórki konserwowe – kiszenie
Fasolka w zalewie poddawana jest procesowi pasteryzacji, który jest jedną z najważniejszych metod konserwacji żywności. Proces ten polega na podgrzewaniu produktu do określonej temperatury przez określony czas, co pozwala na zniszczenie drobnoustrojów oraz enzymów, które mogą prowadzić do psucia się żywności. Pasteryzacja jest szczególnie skuteczna w przypadku produktów, które mają być przechowywane przez dłuższy czas. Dzięki temu fasolka w zalewie zachowuje swoje walory odżywcze oraz smakowe, a także jest bezpieczna do spożycia. W praktyce pasteryzacja stosowana jest w przemyśle spożywczym do produkcji wielu konserwowanych warzyw i owoców. Standardy dotyczące pasteryzacji regulowane są m.in. przez normy ISO oraz HACCP, które zapewniają bezpieczeństwo żywności. Dzięki tym procedurom można efektywnie minimalizować ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Dodatkowo, pasteryzacja nie tylko zwiększa trwałość produktu, ale również może poprawić jego smak oraz teksturę, co czyni ją cennym procesem w technologii żywności.
Pytanie 29

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego, oblicz ile porcji potrawy należy sporządzić z 1,2 kg kiełbasy.

Pyzy z mięsem
Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowcaIlość [g]
Ziemniaki2000
Mąka pszenna120
Słonina80
Kiełbasa300
Sól, pieprz

A. 16 porcji.
B. 20 porcji.
C. 25 porcji.
D. 40 porcji.
Twoja odpowiedź jest poprawna! Obliczenia dotyczące wykorzystania kiełbasy w tym przypadku są zgodne z normatywem surowcowym, który określa, że na 5 porcji potrawy potrzeba 300 g kiełbasy. Posiadając 1,2 kg (czyli 1200 g) kiełbasy, można wykonać cztery razy więcej porcji, ponieważ 1200 g podzielone przez 300 g daje nam 4 zestawy po 5 porcji, co łącznie daje 20 porcji. Takie podejście jest standardem w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenia surowców są kluczowe dla kontrolowania kosztów oraz utrzymania stałej jakości potraw. W praktyce, umiejętność obliczania ilości surowców na podstawie normatywów jest niezbędna w planowaniu produkcji w kuchniach komercyjnych. Dzięki temu można uniknąć marnotrawienia składników oraz zminimalizować straty. Dobrze jest również znać różne normatywy dla różnych potraw, aby mieć pełny obraz w procesie planowania menu.
Pytanie 30

Camembert klasyfikowany jest jako ser

A. kwasowo-podpuszczkowych
B. podpuszczkowych
C. kwasowych
D. topionych
Sery kwasowo-podpuszczkowe to kategoria, która nie obejmuje Camemberta, ponieważ ten ostatni jest klasyfikowany jako ser podpuszczkowy. Sery kwasowe powstają głównie w wyniku fermentacji mleka, gdzie bakterie kwasu mlekowego odgrywają kluczową rolę w procesie koagulacji, jednakże Camembert wymaga obecności podpuszczki, co czyni go całkowicie inną kategorią. Sery topione z kolei są produkowane przez topienie i emulgację różnych rodzajów serów, co odbiega od tradycyjnego procesu dojrzewania, charakterystycznego dla Camemberta. Typowym błędem jest mylenie procesów produkcji serów, co prowadzi do niewłaściwego przypisania ich do konkretnych kategorii. Zrozumienie różnic między serami podpuszczkowymi, kwasowymi a topionymi jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień. Sery podpuszczkowe, takie jak Camembert, mają swoje specyficzne właściwości organoleptyczne, które są wynikiem skomplikowanych procesów fermentacyjnych, a także faktu, że są poddawane dojrzewaniu na specjalnych podłożach, co wpływa na ich smak i teksturę. Dlatego, wiedza na temat rodzajów serów i ich klasyfikacji jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się gastronomią lub produkcją serów.
Pytanie 31

Aby przygotować sos potrawkowy, poza wywarem mięsnym, jakie składniki są potrzebne?

A. mleko, mąkę pszenną, masło
B. mleko, mąkę ziemniaczaną, żółtka
C. śmietankę, mąkę pszenną, masło, żółtka
D. śmietankę, mąkę ziemniaczaną, cebulę, żółtka
Wybór składników do sosu potrawkowego często prowadzi do nieporozumień, co można zauważyć w analizowanych odpowiedziach. Używanie mleka, mąki ziemniaczanej czy żółtek w połączeniu z innymi składnikami, jak w pierwszej i drugiej opcji, jest niewłaściwe w kontekście klasycznej receptury sosu potrawkowego. Mleko, chociaż popularne w wielu przepisach, nie zapewnia takiej samej kremowości i bogactwa smaku jak śmietanka, a jego zastosowanie może prowadzić do sosu o mniej intensywnej konsystencji. Mąka ziemniaczana, z kolei, jest często wykorzystywana w sosach bezglutenowych, ale nie generuje takiej samej struktury i stabilności jak mąka pszenna, przez co sos może łatwo się rozwarstwiać. Żółtka, mimo że są istotnym składnikiem, powinny być stosowane w odpowiednich proporcjach i z umiarem, gdyż ich nadmiar może wprowadzić do sosu zbyt intensywny smak jaj. Omijanie cebuli w przepisie, jak w ostatniej opcji, również może wpłynąć na finalny smak sosu, gdyż dodaje ona subtelnej słodyczy i aromatu. Niezrozumienie roli poszczególnych składników oraz ich interakcji prowadzi do błędów w przygotowywaniu klasycznych dań, co z kolei może wpłynąć na jakość serwowanych potraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które w przypadku sosu potrawkowego powinny być zgodne z tradycyjnymi technikami kulinarnymi.
Pytanie 32

Podaj nazwę kuchni, w której część dań przygotowuje się na oczach klientów z użyciem wózka kelnerskiego?

A. Niemiecka
B. Francuska
C. Rosyjska
D. Angielska
Odpowiedź "Angielski" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do stylu serwowania potraw, który znany jest jako "table-side service" lub "flambé service". W tej metodzie potrawy są przygotowywane na oczach gości, co dodaje elementu teatralności i interakcji w doświadczeniu kulinarnym. Przykłady takich potraw to sałatka Caesar, która może być przygotowywana z wykorzystaniem świeżych składników bezpośrednio przy stole, lub dania flambé, takie jak crepes Suzette czy steak Diane. Tego typu serwis jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie personalizacji doświadczeń gastronomicznych oraz angażowania klientów. Umożliwia to również restauracjom wyróżnienie się na tle konkurencji, oferując unikalne i zapadające w pamięć doświadczenia. W związku z tym, metoda ta jest często stosowana w restauracjach o wyższej kategorii, które dążą do zapewnienia gościom wyjątkowych doznań smakowych oraz wizualnych, co potwierdza rosnący trend w branży gastronomicznej.
Pytanie 33

Proces obróbki cieplnej, który polega na podgrzewaniu półproduktu w atmosferze powietrza w zakresie temperatur od 180°C do 250°C, to

A. smażenie
B. gotowanie
C. duszenie
D. pieczenie
Duszenie to technika gotowania, która odbywa się w zamkniętym naczyniu, gdzie składniki są gotowane w niewielkiej ilości płynu, zazwyczaj w niższej temperaturze niż podczas pieczenia. Proces ten często wykorzystuje się do przygotowywania potraw mięsnych, gdzie celem jest zachowanie soczystości i delikatności mięsa. Stosowanie duszenia przy wysokich temperaturach powyżej 250°C może prowadzić do nadmiernego wysuszenia potrawy, co jest sprzeczne z założeniami tej metody. Smażenie natomiast to proces, który zazwyczaj wykorzystuje tłuszcz do kontaktowego przekazywania ciepła, a jego zakres temperatur jest znacznie wyższy, często sięgający 180-200°C, co czyni je nieodpowiednim do klasyfikowania jako pieczenie. Gotowanie, w przeciwieństwie do pieczenia, zachodzi w wodzie lub innym płynie, a temperatura nie przekracza zazwyczaj 100°C, przez co również nie spełnia wymogów określonych w pytaniu. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylenia terminologii lub braku zrozumienia podstawowych różnic między tymi metodami obróbki cieplnej. Każda z tych technik ma swoje unikalne cechy i odpowiednie zastosowania, a ich nieprawidłowe stosowanie może prowadzić do niezadowalających efektów kulinarnych.
Pytanie 34

Zylc, prażnica, pieczony śledź oraz pierśniki są charakterystyczne dla kuchni

A. kaszubskiej
B. wielkopolskiej
C. mazowieckiej
D. podhalańskiej
Odpowiedzi 'mazowieckiej', 'wielkopolskiej' i 'podhalańskiej' nie są najlepsze, bo te regiony nie mają nic wspólnego z wymienionymi potrawami. Kuchnia mazowiecka to głównie dania mięsne, zupy i słodkie wypieki. Owszem, mają swoje specjały, jak pierogi czy barszcz, ale kaszubskie ryby to już inna bajka. W wielkopolskiej kuchni dominują potrawy jak pyry z gzikiem czy gulasz, które znów różnią się od kaszubskich smaków. Natomiast kuchnia podhalańska bazuje głównie na owcach i serach, jak oscypek, a ryb tam za wiele nie znajdziemy. Może to wynikać z tego, że nie wszyscy znają różnorodność regionalnych tradycji kulinarnych w Polsce. Dobrze jest wiedzieć, co charakteryzuje każdy region, żeby naprawdę zrozumieć ich kulinarne dziedzictwo.
Pytanie 35

Zamieszczone w menu potrawy i napoje serwuje się podczas

Menu:
–Tartinki z szynką
–Tartinki z tatarem
–Tartinki z sardynką
–Tartinki z rokpolem
–Korki owocowe
–Korki warzywne
–Trójkąty z pizzy
–Soki z owoców cytrusowych
–Woda mineralna
–Napoje alkoholowe

A. przyjęcia zasiadanego.
B. cocktail party.
C. bufetu śniadaniowego.
D. bufetu obiadowego.
Wybranie bufetu śniadaniowego, obiadowego czy zasiadanego raczej nie było najlepszym pomysłem, bo nie odzwierciedla to tego, co się dzieje na cocktail party. Bufet śniadaniowy zazwyczaj ma sycące dania, takie jak jajka czy pieczywo, a to nie ma nic wspólnego z lekkimi przekąskami. Bufet obiadowy z kolei skupia się na większych daniach, które potrzeba jeść sztućcami, a to kłóci się z ideą finger food. Przyjęcie zasiadane to też zupełnie inna bajka - goście siedzą przy stołach i dostają potrawy, co nie pasuje do luźnej atmosfery cocktail party. Czasami ludzie myślą, że każde spotkanie musi wyglądać jak klasyczny obiad, a to jest pewne uproszczenie. Tak naprawdę mamy mnóstwo różnych form organizacji wydarzeń i to, jak dostosujemy menu do okazji, jest bardzo ważne. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby dobrze zaplanować wszystko, a wybór potraw i napojów ma ogromne znaczenie dla tego, jak goście odbiorą całe wydarzenie.
Pytanie 36

Jaką ilość mąki ziemniaczanej trzeba przygotować do wykonania klusek śląskich z 3 kg ugotowanych ziemniaków, jeśli proporcja mąki ziemniaczanej do ziemniaków w cieście wynosi 1:5?

A. 800 g mąki
B. 1000 g mąki
C. 600 g mąki
D. 400 g mąki
Aby obliczyć ilość mąki ziemniaczanej potrzebnej do przygotowania klusek śląskich z 3 kg ugotowanych ziemniaków, należy zastosować proporcję mąki do ziemniaków, która wynosi 1:5. Oznacza to, że na każde 5 części ziemniaków przypada 1 część mąki. W naszym przypadku mamy 3 kg ziemniaków, co odpowiada 3000 g. Dzielimy tę wartość przez 5, co daje nam 600 g mąki ziemniaczanej. Taka proporcja zapewnia odpowiednią konsystencję ciasta, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej tekstury klusek. W praktyce, jeśli użyjemy niewłaściwej ilości mąki, kluski mogą być zbyt twarde lub zbyt miękkie, co wpłynie na ich smak i strukturę. Dobrą praktyką w kuchni jest zawsze dokładne przestrzeganie proporcji składników, co jest szczególnie istotne w przypadku dań, które wymagają precyzyjnego balansu, jak kluski. Warto również wiedzieć, że mąka ziemniaczana ma różne zastosowania w kuchni, nie tylko w kluskach, ale także w sosach, zupach i deserach, gdzie pełni rolę zagęszczacza.
Pytanie 37

Sery określane jako włoskie to jakie?

A. mazdamer
B. parmezan
C. gruyere
D. gouda
Parmezan, znany również jako Parmigiano-Reggiano, to ser pochodzący z Włoch, który jest jednym z najbardziej cenionych serów na świecie. Jest produkowany głównie z mleka krowiego w regionach Parmy, Bolonii, Modeny oraz Reggio Emilia. Jego charakterystyczna, twarda tekstura oraz intensywny, orzechowy smak sprawiają, że jest idealnym dodatkiem do wielu dań, takich jak makarony, risotto czy sałatki. Parmezan jest także często stosowany jako ser do tarcia, co czyni go popularnym składnikiem w kuchni włoskiej. W produkcji parmezanu stosowane są tradycyjne metody, które obejmują długotrwałe dojrzewanie, co nadaje mu unikalny aromat i bogactwo smaku. Ser ten posiada oznaczenie PDO (Protected Designation of Origin), co oznacza, że tylko sery wyprodukowane w określonych regionach i według ścisłych norm mogą być nazywane parmezanem. To sprawia, że jest on symbolem jakości i rzemiosła włoskiego.
Pytanie 38

Aby przygotować sos beszamelowy, oprócz masła, konieczne jest użycie

A. wina i żółtek
B. jaj i śmietanki
C. mąki i mleka
D. śmietany i sera
Mimo że inne składniki, takie jak wino, żółtka, śmietana czy ser, mogą być używane w kuchni i w różnych sosach, nie są one odpowiednie do sporządzania sosu beszamelowego. Wino, choć często dodawane do sosów, nie jest standardowym składnikiem beszamelu; zamiast tego jego właściwości smakowe mogą stać się dominujące, co obniża klasyczny charakter sosu. Żółtka z kolei są stosowane w sosach, takich jak sos holenderski czy aioli, ale w kontekście beszamelu nie mają zastosowania, ponieważ sos ten nie wymaga emulgacji, jak w przypadku tych sosów. Śmietana i ser są również składnikami popularnych sosów, ale ich dodawanie do sosu beszamelowego zmienia jego charakter, co nie jest zgodne z tradycyjną recepturą. Użycie tych składników może prowadzić do nieprawidłowej tekstury sosu, a także zniekształcić jego neutralny smak. W praktyce, wiele osób może popełnić błąd myślowy, myśląc, że różne składniki odzwierciedlają innowacyjność, zamiast trzymać się sprawdzonych tradycji kulinarnych. Kluczowe jest zrozumienie, że sos beszamelowy bazuje na prostych i stałych składnikach, które zapewniają mu odpowiednią strukturę i smak, co jest niezbędne w kontekście jego zastosowania w kuchni.
Pytanie 39

Jakiego koloru deskę należy zastosować do porcjowania surowego kurczaka?

A. zielonego
B. białego
C. żółtego
D. czerwonego
Wybór deski w czerwonym, białym czy zielonym kolorze do surowego kurczaka to zły pomysł. Czerwona deska zazwyczaj jest do surowego mięsa czerwonego, więc to niezgodne z zasadami – drobiu nie można mieszać z innymi rodzajami mięsa. Biała deska, która często jest używana do warzyw i przetworzonych produktów, też nie jest odpowiednia, bo nie oddziela kurczaka od innych rzeczy, co zwiększa ryzyko bakterii, jak Salmonella. Zielona deska, na którą zwykle wkładamy warzywa, może wprowadzać w błąd, a to z kolei może prowadzić do krzyżowego zanieczyszczenia. W kontekście HACCP ważne jest, żeby na każdym etapie przygotowywania żywności używać odpowiednich narzędzi, by zapewnić bezpieczeństwo. Dlatego każdy w kuchni powinien wiedzieć, jak przypisać kolory do desek, żeby nie popełniać błędów.
Pytanie 40

Jakie produkty znajdują się w grupie zakwaszającej organizm?

A. Szynka, jogurt, maślanka
B. Jogurt, chleb, mleko
C. Rodzynki, mleko, kefir
D. Śledź, chleb, szynka
Wybór innych grup produktów, takich jak rodzynki, mleko, jogurt, chleb czy maślanka, opiera się na błędnych założeniach dotyczących ich wpływu na równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Rodzynki, mimo że zawierają naturalne cukry, mają właściwości alkalizujące dzięki obecności błonnika i minerałów, takich jak potas. Mleko i jogurt, mimo że są produktami pochodzenia zwierzęcego, mają tendencję do działania zasadowego w organizmie, szczególnie w przypadku produktów fermentowanych, takich jak jogurt, który wspiera florę bakteryjną jelit. W odpowiedziach, które wskazują na chleb jako produkt zakwaszający, pomija się fakt, że niektóre rodzaje chleba, zwłaszcza pełnoziarniste, mogą mieć neutralny lub nawet zasadowy wpływ na organizm. Dodatkowo, maślanka, będąca produktem ubocznym w procesie produkcji masła, ma właściwości alkalizujące i wspiera układ pokarmowy. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich produktów zwierzęcych z zakwaszeniem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Aby lepiej zrozumieć wpływ diety na pH organizmu, warto uwzględnić różnorodność składników odżywczych oraz ich interakcje, co jest zgodne z zaleceniami dietetyków i standardami zdrowego odżywiania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej