Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 11:56
Data zakończenia: 17 maja 2025 12:10

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej temperaturze powinno się przechowywać warzywa do użytku domowego?

A. Od 1 °C do 8°C

B. Od 9°C do 23°C

C. Poniżej 1°C

D. Powyżej 23°C

Odpowiednia temperatura przechowywania warzyw w przedziale od 1 °C do 8 °C jest kluczowa dla zachowania ich świeżości oraz wartości odżywczych. W tej temperaturze procesy metaboliczne w roślinach są spowolnione, co ogranicza utratę wody i enzymatyczne degradacje, które mogą prowadzić do szybkiego psucia się. Na przykład, marchewki, brokuły oraz sałata przechowywane w tym zakresie temperatur zyskują na trwałości oraz zachowują swoje właściwości organoleptyczne. Przechowywanie w chłodniach domowych, które często utrzymują temperatury w tym przedziale, wspiera najlepsze praktyki zalecane przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem żywności, takie jak FDA oraz WHO. Dodatkowo, ważne jest, aby unikać umieszczania warzyw w pobliżu źródeł ciepła, takich jak piekarniki czy promienniki, które mogą podnosić temperaturę otoczenia. Utrzymanie stałej temperatury minimalizuje ryzyko powstawania chorób roślinnych oraz pleśni, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania.

Pytanie 2

Oblicz ilość energii w posiłku, który zawiera 40 g tłuszczu, 20 g białka oraz 100 g węglowodanów. W obliczeniach zastosuj przeliczniki energetyczne Atwatera:
1 g tłuszczu - 9 kcal
1 g białka - 4 kcal
1 g węglowodanów - 4 kcal

A. 160 kcal

B. 840 kcal

C. 640 kcal

D. 740 kcal

Obliczenie wartości energetycznej posiłku polega na zsumowaniu energii pochodzącej z poszczególnych makroskładników, które zawierają tłuszcze, białka i węglowodany. W tym przypadku zastosowaliśmy przeliczniki energetyczne Atwatera, które określają, że 1 g tłuszczu dostarcza 9 kcal, 1 g białka 4 kcal, a 1 g węglowodanów również 4 kcal. Zatem, dla danego posiłku: energia z tłuszczu wynosi 40 g x 9 kcal/g = 360 kcal, energia z białka wynosi 20 g x 4 kcal/g = 80 kcal, a energia z węglowodanów wynosi 100 g x 4 kcal/g = 400 kcal. Suma tych wartości daje 360 kcal + 80 kcal + 400 kcal = 840 kcal. Takie obliczenia są istotne w dietetyce, ponieważ pomagają w planowaniu zbilansowanych posiłków i umożliwiają monitorowanie spożycia kalorii. Właściwe obliczanie wartości energetycznej posiłków jest kluczowe dla osób dążących do osiągnięcia określonych celów zdrowotnych lub dietetycznych, takich jak utrata wagi, budowa masy mięśniowej czy utrzymanie energii na odpowiednim poziomie przez cały dzień.

Pytanie 3

Kluczowym punktem nadzoru w procesie przygotowywania potraw, które są poddawane obróbce termicznej i serwowane na ciepło, jest

A. czas i temperatura - parametry procesów cieplnych

B. przyjmowanie surowców z magazynów

C. dzielenie porcji

D. przygotowanie wstępne

Czas i temperatura są kluczowymi parametrami w procesach obróbki cieplnej żywności, szczególnie w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa oraz jakości potraw. Prawidłowe ustawienie tych dwóch wskaźników pozwala na skuteczne eliminowanie patogenów, co jest szczególnie istotne w przypadku żywności poddawanej obróbce cieplnej. Na przykład, mięso powinno być gotowane w odpowiednich warunkach, aby osiągnąć temperaturę wewnętrzną co najmniej 75°C, co zapewnia zniszczenie bakterii, takich jak Salmonella czy E. coli. W praktyce, zastosowanie termometrów oraz systemów monitorowania temperatury w kuchni profesjonalnej jest niezmiernie ważne, aby zapewnić, że potrawy są przygotowywane zgodnie z standardami sanitarno-epidemiologicznymi. Przestrzeganie określonych czasów obróbczych jest równie istotne, ponieważ zbyt krótka obróbka może prowadzić do niedogotowania, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Właściwe zarządzanie czasem i temperaturą podnosi również jakość potraw, poprawiając ich teksturę i smak, co jest kluczowe dla satysfakcji gości restauracyjnych.

Pytanie 4

Przygotowując "rybę po polsku", należy oczyszczoną rybę

A. gotować w wywarze zakwaszonym octem

B. gotować pod przykryciem w bulionie z warzyw do miękkości

C. umieścić w zimnej wodzie i doprowadzić do wrzenia

D. pokroić na równe kawałki, obsmażyć i powoli dusić z warzywami

Odpowiedź 'gotować pod przykryciem w wywarze z warzyw do miękkości' jest naprawdę trafna. Ta metoda sprawia, że ryba zostaje wilgotna i delikatna, co jest super ważne. Gotowanie pod przykryciem pozwala na to, że para wodna nie ucieka, a to klucz do dobrej konsystencji. I jeszcze ten wywar z warzyw! To dodaje smaku potrawie, a w polskiej kuchni używamy takich aromatycznych składników jak cebula, marchew czy pietruszka, które naprawdę robią różnicę. Przykładem może być tradycyjny śledź w sosie - ryba gotowana w bulionie z warzyw nabiera soczystości i aromatu. Z mojego doświadczenia, gotowanie w takim wywarze to jedna z najzdrowszych metod, bo ogranicza dodatek tłuszczu, a jednocześnie zachowuje wartości odżywcze ryby.

Pytanie 5

Ciupka z grochem to danie charakterystyczne dla kuchni wielkopolskiej, przygotowywane

A. Z ziemniaków oraz grzybów

B. Z fasoli oraz grzybów

C. Z grzybów oraz grochu

D. Z kapusty oraz grochu

Ciupka z grochem to tradycyjna potrawa kuchni wielkopolskiej, która łączy w sobie kapustę oraz groch, co czyni ją wyjątkowym daniem o bogatym smaku i wartości odżywczej. Kapusta, jako warzywo bogate w witaminę C i błonnik, wspiera układ odpornościowy oraz wspomaga trawienie. Groch dostarcza cennych białek roślinnych oraz minerałów, takich jak żelazo i magnez, co czyni potrawę sycącą i zdrową. Przygotowanie ciupki polega na duszeniu kapusty z grochem, co pozwala na wydobycie pełni ich smaku. Podczas gotowania warto zwrócić uwagę na stosunek składników, aby uzyskać idealną konsystencję potrawy. Warto również zastosować przyprawy, takie jak majeranek czy czosnek, które wzbogacają smak i aromat. W kontekście kuchni regionalnej, ciupka z grochem stanowi doskonały przykład wykorzystywania lokalnych składników oraz tradycyjnych metod kulinarnych, co jest zgodne z zasadami kuchni etnicznej i podkreśla wartości kulturowe Wielkopolski.

Pytanie 6

Kulebiak to danie pochodzące z kuchni rosyjskiej przygotowane z ciasta

A. naleśnikowego

B. drożdżowego

C. pierogowego

D. parzonego

Kulebiak to tradycyjna potrawa kuchni rosyjskiej, która jest przygotowywana z ciasta drożdżowego. Jest to ciasto wyrabiane na bazie mąki, wody, drożdży oraz innych składników, co nadaje mu charakterystyczną lekkość oraz puszystość. W kontekście praktycznym, drożdżowe ciasto jest idealne do wypieków wymagających dłuższego czasu fermentacji, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej struktury oraz smaku. Kulebiak często nadziewany jest różnorodnymi farszami, takimi jak ryby, mięso czy warzywa, co czyni go wszechstronną potrawą, która może być serwowana zarówno na co dzień, jak i podczas specjalnych okazji. Warto zaznaczyć, że w tradycji kulinarnej rosyjskiej, kulebiak pełni często rolę potrawy reprezentacyjnej, co podkreśla znaczenie odpowiedniego przygotowania ciasta drożdżowego oraz staranności w doborze składników. Dobrze przygotowane ciasto drożdżowe, które odpowiednio wyrosło, świadczy o umiejętnościach kulinarnych i znajomości technik pieczenia.

Pytanie 7

Jaką dodatkę powinno się serwować do zupy szczawiowej?

A. z groszkiem ptysiowym

B. z makaronem nitki

C. z krokietem ziemniaczanym

D. z ugotowanym jajem

Zupa szczawiowa, jako klasyczne danie kuchni polskiej, zyskuje na walorach smakowych i odżywczych, gdy podawana jest z ugotowanym jajem. Jajo dostarcza cennych białek oraz tłuszczy, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dodatkowo, jego kremowa konsystencja i delikatny smak doskonale komponują się z kwaskowatością szczawiu, co zwiększa przyjemność z jedzenia. Podając zupę z ugotowanym jajem, stosujemy się do dobrych praktyk kulinarnych, które sugerują łączenie dań z ziołami i warzywami z produktami białkowymi, co sprzyja zrównoważonemu posiłkowi. Przykładem może być popularna w Polsce tradycja podawania zupy szczawiowej z jajkiem na twardo, co nie tylko zwiększa jej wartość odżywczą, ale także estetykę dania. Dodatkowo, zupa szczawiowa z jajkiem może być doskonałym rozwiązaniem na wiosenne obiady, gdy szczaw jest łatwo dostępny i świeży.

Pytanie 8

Jakiej potrawy nie powinno się serwować na półmisku platerowym?

A. Rolady serowej

B. Schabu pieczonego

C. Terriny drobiowej

D. Jaj nadziewanych

Jaja nadziewane to taka potrawa, którą lepiej nie serwować na dużych półmiskach. Zastanawiając się nad tym, można zauważyć, że ich delikatna konsystencja łatwo ulega uszkodzeniu, gdy próbujemy je przenieść czy nałożyć. Widać, że wygląd jest tutaj kluczowy, bo jaja mają być nie tylko smaczne, ale i ładne. Na tych dużych talerzach jest ryzyko, że mogą się zsuwać czy zbytnio stykać, co psuje cały efekt. Z mojego doświadczenia wynika, że w restauracjach i cateringach lepiej unikać takich potraw na półmiskach serwisowych. Warto postawić na dania, które można estetycznie podać i które zachowają swoją strukturę. W końcu dobre praktyki kulinarne mówią, że potrawy powinny pasować do formy serwowania, a z jajami nadziewanymi to może być wyzwanie.

Pytanie 9

Podczas przygotowywania potrawy metodą sous-vide, jaki jest podstawowy czynnik kontrolujący proces gotowania?

A. Czas gotowania

B. Rodzaj przypraw

C. Rodzaj woreczka próżniowego

D. Temperatura wody

Podczas gotowania metodą sous-vide, czas gotowania jest istotny, ale nie jest on podstawowym czynnikiem kontrolującym proces. Oczywiście, długi czas gotowania w niskiej temperaturze umożliwia uzyskanie miękkich i soczystych potraw, ale bez precyzyjnej kontroli temperatury, efekt końcowy może być niezadowalający. Wiele osób mylnie sądzi, że czas jest kluczowy, jednak to temperatura wody determinuje jakość gotowego dania. Rodzaj woreczka próżniowego jest również istotny, ponieważ musi on być odporny na temperaturę i szczelnie zamknięty, aby zachować wszystkie aromaty i soki wewnątrz potrawy. Jednakże, nie wpływa on bezpośrednio na proces gotowania, o ile jest odpowiednio dobrany i użyty. Rodzaj przypraw wpływa na smak potrawy, ale nie na sam proces gotowania. Sous-vide pozwala na lepsze przenikanie aromatów przypraw do wnętrza potrawy dzięki długiemu czasowi gotowania, ale przyprawy nie kontrolują temperatury ani nie wpływają na fizyczny aspekt gotowania. W związku z tym, choć mogą one znacząco wpłynąć na ostateczny smak, nie stanowią kluczowego elementu kontrolującego proces sous-vide.

Pytanie 10

Jakie urządzenia są potrzebne do wstępnej obróbki warzyw?

A. płuczki, kotły warzelne, obieraczki, wilk.

B. obieraczki, patelnie elektryczne, kotły warzelne.

C. płuczki, obieraczki, sortowniki, wózki bemarowe.

D. sortowniki, płuczko-obieraczki, maszynę wieloczynnościową.

Odpowiedź wskazująca na sortowniki, płuczko-obieraczki oraz maszynę wieloczynnościową jest prawidłowa, ponieważ te urządzenia są kluczowe w procesie obróbki wstępnej warzyw. Sortowniki pozwalają na segregację warzyw według rozmiaru i jakości, co jest niezbędne dla zapewnienia jednorodności produktów końcowych. Płuczko-obieraczki łączą w sobie funkcję mycia i obierania, co znacznie przyspiesza proces przygotowania warzyw do dalszej obróbki. Maszyna wieloczynnościowa jest wszechstronna i może wykonywać różnorodne operacje, co zwiększa efektywność linii produkcyjnej. Przykładowo, w nowoczesnych zakładach przetwórstwa warzyw stosuje się te urządzenia w celu minimalizacji strat i optymalizacji procesów, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak Lean Manufacturing i Six Sigma, które kładą nacisk na efektywność i minimalizację marnotrawstwa. W efekcie, ich zastosowanie nie tylko zwiększa wydajność, ale także poprawia jakość finalnych produktów.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Sous vide to metoda obróbki termicznej wykorzystywana do przygotowywania potraw

A. duszonych

B. pieczonych

C. gotowanych

D. smażonych

Smażenie, pieczenie i duszenie to techniki, które różnią się od gotowania sous vide, zarówno pod względem sposobu obróbki cieplnej, jak i efektów, jakie można uzyskać. Smażenie polega na krótkotrwałej obróbce w wysokiej temperaturze, co prowadzi do szybkiego odparowywania wody i powstawania chrupiącej skórki, ale może skutkować utratą cennych składników odżywczych. Pieczenie wymaga wyższych temperatur i zazwyczaj bardziej suchego środowiska, co nie sprzyja zachowaniu naturalnych soków żywności. Z kolei duszenie to technika, która często wiąże się z długim gotowaniem w niewielkiej ilości płynu, co może prowadzić do rozpadania się delikatniejszych składników, a tym samym utraty ich struktury i smaku. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można pomylić metody obróbki cieplnej z uwagi na różnice w stosowanych temperaturach i czasach gotowania. Technikę sous vide charakteryzuje precyzyjna kontrola temperatury oraz długi czas gotowania, co odróżnia ją od powyższych metod. Brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków na temat odpowiedniości danej techniki w kontekście osiągania pożądanych rezultatów kulinarnych.

Pytanie 13

Technika krojenia warzyw na piórka jest typowa dla

A. chrzanu

B. marchwi

C. pomidora

D. cebuli

Cebula jest warzywem, które zazwyczaj kroi się w piórka, co jest jedną z najpopularniejszych technik kulinarnych. Technika ta polega na krojeniu cebuli w cienkie plastry, które następnie dzieli się na mniejsze kawałki przypominające pióra. Jest to efektywny sposób przygotowywania cebuli do dalszej obróbki, ponieważ pozwala na równomierne smażenie czy duszenie, co wpływa na wydobycie jej smaku i aromatu. W praktyce, pokrojona w piórka cebula może być używana jako baza do zup, sosów lub dań mięsnych, a także jako składnik sałatek. Stosowanie tej techniki jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które promują jednolitość w krojeniu warzyw, co jest istotne dla równomiernego gotowania. Warto również wiedzieć, że odpowiednia technika krojenia cebuli wpływa na jej teksturę i intensywność smaku, co jest istotne w kontekście kulinarnej estetyki oraz harmonii smakowej potraw.

Pytanie 14

Jaką potrawę można przygotować, wykorzystując wszystkie składniki zamieszczone w ramce?

galaretka porzeczkowa, chrzan, musztarda, wino owocowe
czerwone, skórka pomarańczowa, kwasek cytrynowy, sól

A. Sos potrawkowy.

B. Deser sorbet.

C. Deser melba.

D. Sos cumberland.

Sos cumberland jest klasycznym przykładem sosu, który jest podawany do zimnych mięs, a jego wyjątkowy smak zawdzięcza harmonijnemu połączeniu słodkości galaretki porzeczkowej z ostrym akcentem musztardy oraz nutą owocowego wina. Przygotowując ten sos, nie tylko stosujemy techniki kulinarne związane z łączeniem składników, ale także przestrzegamy zasad dotyczących balansowania smaków. Galaretka porzeczkowa stanowi bazę, która nadaje sosowi słodki charakter, natomiast musztarda i sok z cytryny wprowadzają kwasowość, która doskonale kontrastuje z tłustością mięsa. Warto także zauważyć, że sos cumberland jest bardzo uniwersalny i dobrze komponuje się z różnymi rodzajami mięs, w tym dziczyzną oraz pieczonymi mięsami czerwonymi. W praktyce, przygotowując sos, warto dostosować proporcje składników do indywidualnych preferencji smakowych, co pozwala na uzyskanie idealnej konsystencji i intensywności smakowej. Dodatkowo, sos ten może być doskonałym elementem prezentacji potraw, podnosząc ich atrakcyjność wizualną i smakową.

Pytanie 15

Jaką kwotę trzeba wydać na zakup szparagów do przygotowania 50 porcji zupy, jeśli standardowy wskaźnik surowcowy na 10 porcji wynosi 1200 g szparagów, a cena 1 kg szparagów to 15 zł?

A. 90 zł

B. 36 zł

C. 180 zł

D. 18 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z błędnego rachunku lub niepoprawnej interpretacji danych. W przypadku odpowiedzi sugerujących kwotę 180 zł, być może doszło do błędnego przeliczenia ilości potrzebnych szparagów. Jeżeli rozważyć, że 1200 g to normatyw na 10 porcji, nie można pomijać faktu, że dla 50 porcji potrzebujemy 6 kg szparagów, a nie 12 kg, co jest kluczowe dla uzyskania właściwych wyników finansowych. Odpowiedzi takie jak 36 zł i 18 zł również mogą wynikać z niepoprawnego przeliczenia jednostek, gdzie użytkownik mógł zinterpretować normatyw w gramach jako koszt jednostkowy zamiast całkowity koszt surowca. Często spotyka się także błędne podejście do konwersji jednostek miary, które prowadzi do poważnych rozbieżności w obliczeniach. Kluczowe w zarządzaniu kosztami jest zrozumienie związku między ilością surowca a jego kosztami, co ma wpływ na całkowity budżet i planowanie operacyjne w gastronomii. Odpowiednie przygotowanie, w tym znajomość normatywów i cen, jest niezbędne dla skutecznego prowadzenia działalności restauracyjnej.

Pytanie 16

Jaką cenę promocyjną należy ustalić dla deseru, jeśli restauracja nie uwzględnia marży, a koszt surowca wynosi 3,6 zł oraz podatek VAT to 7%?

A. 1,70 zł

B. 3,34 zł

C. 2,10 zł

D. 3,85 zł

Warto zwrócić uwagę na błędne podejścia, które mogą prowadzić do mylnych obliczeń ceny promocyjnej deseru. Odpowiedzi takie jak 2,10 zł, 1,70 zł oraz 3,34 zł bazują na różnych pomyłkach w obliczeniach, które mogą wynikać z nieuwzględnienia podatku VAT lub błędnego interpretowania kosztów. Na przykład, propozycja 2,10 zł znacząco zaniża wartość, co może sugerować nieprawidłowe odjęcie od kosztu surowca, zamiast uwzględnienia podatku. Z drugiej strony, odpowiedź 1,70 zł może być wynikiem mylnego założenia, że cena surowca powinna być pomniejszona, co nie jest zgodne z praktyką ustalania cen w branży gastronomicznej. Próby ustalenia ceny bez dodawania VAT są niezgodne z obowiązującymi przepisami, które wymagają informowania konsumentów o pełnej cenie brutto. Ostatecznie, odpowiedź 3,34 zł również nie odzwierciedla poprawnego obliczenia, ponieważ nie uwzględnia prawidłowego mnożnika dla VAT. Takie błędy mogą prowadzić do nieporozumień oraz negatywnie wpływać na postrzeganie firmy przez klientów, dlatego kluczowe jest zrozumienie i stosowanie odpowiednich metod obliczeń cenowych z uwzględnieniem wszystkich czynników, w tym obowiązujących przepisów podatkowych.

Pytanie 17

Jaką metodę utrwalania żywności należy wykorzystać w procesie liofilizacji?

A. kiszenia ogórków

B. marynowania warzyw

C. suszenia owoców

D. peklowania mięsa

Liofilizacja, znana również jako suszenie sublimacyjne, to proces, który polega na usunięciu wody z produktu przez zamrożenie, a następnie odparowanie lodu w warunkach niskiego ciśnienia. Metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku owoców, ponieważ pozwala zachować ich naturalny smak, aromat oraz wartości odżywcze, które mogą zostać utracone w tradycyjnych metodach suszenia. Przykładem mogą być truskawki liofilizowane, które zachowują intensywny kolor oraz strukturę, a po rehydratacji mogą być używane w deserach, musli czy napojach. Ponadto, liofilizacja wydłuża trwałość produktów, co jest korzystne w przemyśle spożywczym. Zgodnie z normami FDA, liofilizowane produkty są klasyfikowane jako żywność o niskiej zawartości wody, co minimalizuje ryzyko psucia się i rozwoju mikroorganizmów. Warto również zauważyć, że liofilizacja jest techniką stosowaną w produkcie do żywności długoterminowej, co jest istotne w kontekście przechowywania żywności w warunkach ekstremalnych, takich jak wyprawy w góry czy misje kosmiczne.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Wśród głównych składników ciast ziemniaczanych, oprócz ugotowanych ziemniaków, jakie składniki powinny być uwzględnione?

A. mąka pszenna, margaryna, woda

B. mąka pszenna, mąka ziemniaczana, jaja

C. mąka pszenna, przyprawy, śmietana

D. mąka ziemniaczana, jajka, śmietana

Wybór składników do ciast ziemniaczanych jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniego smaku i struktury. Pierwszym z błędnych wyborów jest włączenie margaryny do składu ciasta. Choć margaryna może być używana w innych rodzajach ciast, w przypadku ciast ziemniaczanych jej dodatek jest nieuzasadniony, ponieważ nie spełnia funkcji wiążącej, jaką mają mąki. Kolejnym aspektem jest zastosowanie mąki pszennej w połączeniu z innymi składnikami, co nie odpowiada zasadom tworzenia ciast ziemniaczanych. Zamiast mąki pszennej, zastosowanie mąki ziemniaczanej i jaj jest bardziej odpowiednie, ponieważ te składniki współpracują ze sobą, tworząc właściwą konsystencję. Ponadto, niektóre z wymienionych składników, takie jak dodatki smakowe, nie są kluczowe dla podstawowej receptury, co może prowadzić do błędnych założeń na temat tego, co jest istotne w procesie przygotowywania. Typowe błędy myślowe obejmują przekonanie, że wszystkie rodzaje mąki mogą być użyte zamiennie, co jest nieprawidłowe, gdyż różne mąki mają odmienne właściwości fizyczne i chemiczne. Dla uzyskania optymalnych rezultatów w pieczeniu ciast ziemniaczanych, kluczowe jest zrozumienie właściwości każdego ze składników oraz ich wpływu na finalny produkt.

Pytanie 20

W strefie higienicznej obiektu gastronomicznego przeprowadza się

A. selekcję naczyń w zmywalni

B. wstępną obróbkę surowców

C. organizowanie towarów w magazynach

D. porcjowanie potraw

Obróbka wstępna surowców odbywa się w strefie brudnej, gdzie surowce są myte i przygotowywane do dalszej obróbki, a nie w strefie czystej. W tej ostatniej można jedynie pracować na produktach już przetworzonych, co ma na celu uniknięcie potencjalnych zanieczyszczeń krzyżowych, które mogłyby prowadzić do zagrożeń zdrowotnych. Sortowanie naczyń stołowych w zmywalni również nie ma miejsca w strefie czystej, ponieważ naczynia, które wracają z serwisu, muszą być najpierw dokładnie umyte i zdezynfekowane w strefie brudnej. Układanie towarów w magazynach odbywa się w zupełnie innym kontekście, gdzie nie ma bezpośredniego kontaktu z przygotowywanymi potrawami. Te błędne odpowiedzi wskazują na nieporozumienie dotyczące organizacji przestrzeni w zakładzie gastronomicznym. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każda strefa ma swoje ściśle określone funkcje i zasady operacyjne, które mają na celu zapewnienie higieny oraz bezpieczeństwa żywności. Niezrozumienie różnicy między strefami może prowadzić do poważnych błędów w procesie przygotowywania jedzenia, co może zagrażać zdrowiu konsumentów oraz prowadzić do strat finansowych dla restauracji.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Z 1 kg mięsa wołowego, 80 g tłuszczu oraz soli przygotowano 6 porcji pieczeni wołowej w stylu angielskim. Ile porcji uda się wykonać z 6500 g wołowiny?

A. 108 porcji

B. 39 porcji

C. 36 porcji

D. 65 porcji

Wybór innych odpowiedzi wynika z typowych błędów w obliczeniach proporcji. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące tego rodzaju zadania nie zwracają uwagi na kluczową zasadę proporcjonalności. Na przykład, gdyby ktoś obliczył, że 6500 g wołowiny można bezpośrednio przeliczyć na 108 porcji, co wydaje się być wyjściowo korzystne, to w rzeczywistości jest to błędne założenie. Takie podejście zakłada, że wszystkie składniki oraz proces przygotowania pozostają identyczne, co w praktyce gastronomicznej nie zawsze ma miejsce. Wydaje się, że niektórzy mogą pomylić ilość mięsa z ilością porcji, co prowadzi do zawyżania wyników. Ponadto, niektórzy mogą nie uwzględnić, że większa ilość mięsa wymaga zachowania tych samych proporcji innych składników, jak przyprawy czy dodatki, co jest niezbędne dla osiągnięcia pożądanej jakości i smaku. W skutecznym gotowaniu istotne jest zrozumienie, że każda porcja potrawy powinna zawierać odpowiednią ilość składników, aby zachować integrację smakową i teksturalną. Dlatego, aby nie popełniać błędów przy takich obliczeniach, kluczowe jest przywiązanie wagi do proporcji oraz znajomość praktycznych aspektów związanych z gotowaniem.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Jaki sos powinien być serwowany z pieczonym drobiem?

A. Tatarski

B. Żurawinowy

C. Ravigotte

D. Winegret

Sos żurawinowy to klasyczny dodatek do drobiu pieczonego, szczególnie w kuchni amerykańskiej i europejskiej. Jego słodko-kwaśny smak doskonale balansuje bogactwo i delikatność mięsa, co sprawia, że jest idealnym uzupełnieniem potraw z kurczaka, indyka i innego drobiu. Warto zauważyć, że sos żurawinowy jest często podawany podczas świąt, co podkreśla jego popularność w potrawach okazjonalnych. Przygotowanie tego sosu z użyciem świeżej żurawiny, cukru i soku z cytryny, pozwala na zachowanie naturalnych walorów smakowych owoców. W kuchni profesjonalnej, sos żurawinowy może być także wykorzystany w marinadach, co dodatkowo wzbogaca smak mięsa i podnosi jego walory estetyczne. Włączenie sosu żurawinowego do menu potraw z drobiem jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które kładą nacisk na umiejętne łączenie smaków oraz sezonowość składników.

Pytanie 25

Kalafior oraz brokuł zaliczają się do grupy warzyw

A. liściowych

B. strączkowych

C. kapustnych

D. korzeniowych

Brokuły i kalafiory to faktycznie warzywa kapustne, a należą do rodziny Brassicaceae. To ciekawe, bo mają w sobie mnóstwo cennych składników, jak witamina C czy K, a także sporo błonnika, który jest super dla zdrowia. Można je jeść na wiele sposobów – surowe w sałatkach, gotowane, smażone czy pieczone. Są bardzo popularne w diecie wegetariańskiej i wegańskiej, bo mają sporo wartości odżywczych i są wszechstronne. Dodatkowo, dużo badań mówi o ich właściwościach przeciwnowotworowych, co tylko potwierdza, jak są ważne w zdrowym żywieniu. A co ciekawe, ich uprawa jest zgodna z nowoczesnymi trendami w rolnictwie, co też może być istotne dla tych, co dbają o ekologię.

Pytanie 26

Przekąska, której nie powinno się serwować podczas koktajlowego przyjęcia, to

A. koreczki z warzyw.

B. tartinki z łososiem.

C. koreczki z owoców.

D. befsztyk po angielsku.

Befsztyk po angielsku, będący surowym mięsem, jest niewłaściwą przekąską do serwowania podczas przyjęcia koktajlowego głównie z powodów związanych z bezpieczeństwem żywności oraz etykietą kulinarną. Przyjęcia koktajlowe z reguły odbywają się w mniej formalnej atmosferze, gdzie serwuje się małe, łatwe do spożycia porcje. Potrawy takie jak koreczki warzywne, koreczki owocowe czy tartinki z łososiem są wyjątkowo odpowiednie, ponieważ są one nie tylko estetyczne, ale także łatwe do jedzenia w ruchu. Podanie surowego mięsa w takiej formie może narazić gości na ryzyko zatrucia pokarmowego, co jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa żywności, które sugerują, że mięso powinno być zawsze odpowiednio przygotowane i podawane w bezpiecznych warunkach. Etykieta kulinarna na przyjęciach koktajlowych zaleca serwowanie potraw, które są dobrze przyjęte przez wszystkich gości, a befsztyk po angielsku może być kontrowersyjny ze względu na preferencje dietetyczne oraz alergie pokarmowe. Warto również pamiętać, że odpowiednie dobieranie dań do stylu przyjęcia jest kluczowe dla jego powodzenia.

Pytanie 27

Korzystając z zamieszczonej poniżej karty kalkulacyjnej, oblicz cenę gastronomiczną jednej porcji mazagranu (cenę sprzedaży zaokrąglij do jednego miejsca po przecinku).

Nazwa surowca	Jednostka miary	Ilość na 10 porcji	Cena detaliczna [zł]
kawa naturalna	kg	0,09	26
cukier	kg	0,2	3,5
rum	l	0,25	65
razem	x	x	x
marża 250%	x	x	x
razem 10 porcji	x	x	x
cena sprzedaży 1 porcji	x	x	x

A. 7,80 zł

B. 4,80 zł

C. 5,80 zł

D. 6,80 zł

Wiele osób może się mylić, obliczając cenę gastronomiczną na podstawie niewłaściwych założeń dotyczących kosztów składników lub marży. W przypadku odpowiedzi takich jak 4,80 zł, 7,80 zł czy 5,80 zł, można zauważyć typowe błędy polegające na niedoszacowaniu lub przeszacowaniu wartości składników. Kluczowym elementem w poprawnym obliczaniu ceny gastronomicznej jest zrozumienie, jak marża wpływa na ostateczną cenę. Zastosowanie niewłaściwego procentu marży, jak na przykład 100% zamiast 250%, prowadzi do znacznego zaniżenia ceny, co może sprawić, że restauracja będzie miała problemy z pokryciem swoich kosztów operacyjnych. Z drugiej strony, nadmierne obliczenie marży może skutkować zbyt wysoką ceną, co zniechęca do zakupu. Kolejnym częstym błędem jest pomijanie zaokrąglenia, co może prowadzić do niedokładności w obliczeniach. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń szczegółowo przeanalizować wszystkie składniki oraz marżę, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami w gastronomii. Warto także regularnie aktualizować swoje dane dotyczące kosztów, aby odzwierciedlały one aktualne ceny rynkowe.

Pytanie 28

Na jakim etapie przetwarzania technologicznego powinno się dodać sól do nasion fasoli?

A. Na końcu moczenia nasion

B. Na początku moczenia nasion

C. Na końcu gotowania nasion

D. Na początku gotowania nasion

Dodanie soli do nasion fasoli pod koniec gotowania jest zalecane, ponieważ ma to kluczowe znaczenie dla zachowania tekstury i smaku potrawy. Sól na początku gotowania może spowodować, że skórka nasion stwardnieje, co utrudnia ich równomierne gotowanie. W praktyce, gdy sól dodaje się na końcu, wpływa to na poprawę smaku, jednocześnie umożliwiając fasoli zachowanie odpowiedniej konsystencji. Dlatego w profesjonalnych kuchniach, gdzie ważne jest uzyskanie idealnych rezultatów kulinarnych, stosuje się tę metodę, aby zapewnić, że potrawy z fasoli są nie tylko smaczne, ale także apetyczne w wyglądzie. Podczas gotowania fasoli, przeprowadza się również proces namaczania, który ma na celu zmiękczenie nasion oraz skrócenie czasu gotowania. Warto pamiętać, że niektóre standardy kulinarne zalecają dodawanie soli w końcowej fazie obróbki, co jest powszechnie stosowane w profesjonalnych szkołach kulinarnych oraz przez doświadczonych szefów kuchni.

Pytanie 29

Podczas przygotowywania bulionu warzywnego, które z poniższych warzyw powinno być unikane ze względu na intensywny smak?

A. Marchew

B. Seler

C. Pietruszka

D. Kapusta

Kapusta rzeczywiście ma bardzo intensywny smak i aromat, który może zdominować inne składniki bulionu warzywnego, dlatego zazwyczaj jest unikana podczas jego przygotowywania. Kapusta zawiera związki siarkowe, które uwalniają się podczas gotowania, dając specyficzny aromat, który nie każdemu odpowiada. W kuchni profesjonalnej ważne jest osiągnięcie równowagi smaków, a intensywne składniki, takie jak kapusta, mogą zakłócić tę harmonię. Z mojego doświadczenia wynika, że kapusta najlepiej sprawdza się w potrawach, gdzie jej smak jest pożądany, jak bigos czy kapuśniak. W bulionie, gdzie zależy nam na delikatnym i zrównoważonym smaku, lepiej postawić na warzywa o łagodniejszym profilu smakowym. Standardy kulinarne zalecają stosowanie warzyw takich jak marchew, pietruszka i seler, które nadają bulionowi naturalną słodycz i głębię, nie dominując innych składników. Wiedza o właściwościach smakowych poszczególnych warzyw jest kluczowa przy komponowaniu potraw.

Pytanie 30

Zagęszczenie sosu potrawkowego jest konieczne

A. podprawą zacieraną

B. tłustą śmietanką

C. mąką ziemniaczaną

D. zasmażką II-go stopnia

Podprawa zacierana jest jednym z najczęściej stosowanych sposobów zagęszczania sosów, szczególnie tych, które mają być podawane jako dodatek do mięs czy warzyw. Jest to mieszanka mąki i tłuszczu, która po podsmażeniu nabiera złocistego koloru i orzechowego smaku, co dodatkowo wzbogaca smak potrawy. Kluczowym atutem podprawy zacieranej jest jej zdolność do równomiernego zagęszczania sosów, co zapobiega tworzeniu grudek. Standardową praktyką w gastronomii jest dodawanie podprawy do gotującego się sosu, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji. Przykładami zastosowania podprawy zacieranej mogą być sosy do gulaszy, potrawki mięsne, a także sosy do ryb, które wymagają delikatnego zagęszczenia. Warto również wspomnieć, że podprawa zacierana jest uznawana za technikę klasyczną w kuchni francuskiej, co podnosi jej wartość w kontekście standardów kulinarnych.

Pytanie 31

W kontekście promocji sprzedaży w obiekcie gastronomicznym nie są wykorzystywane

A. indywidualne witryny internetowe z prezentacją oferty

B. zniżki oraz nagrody dla lojalnych klientów

C. vouchery dla przedsiębiorstw na posiłki dla pracowników

D. próbki potraw kuchni lokalnych

Analizując pozostałe opcje, można zauważyć, że bony dla firm na wyżywienie pracowników są powszechnie stosowane w branży gastronomicznej jako skuteczny sposób na zwiększenie liczby klientów oraz poprawę morale pracowników. Takie bony nie tylko przyciągają klientów, ale także wspierają lokalne firmy, co jest zgodne z trendami w zakresie odpowiedzialności społecznej biznesu. Degustacje dań kuchni regionalnych stanowią kolejną popularną formę promocji, gdyż dzięki nim klienci mają okazję spróbować nowych smaków i potraw, co może prowadzić do zwiększenia ich zainteresowania ofertą restauracji. Rabaty i nagrody dla stałych klientów to sprawdzony sposób na budowanie lojalności, który pozwala utrzymać dotychczasowych klientów oraz przyciągnąć nowych. Te wszystkie metody są zgodne z ogólnymi zasadami marketingu, które kładą nacisk na aktywne angażowanie klientów poprzez różnorodne formy promocji. W kontekście gastronomicznym, zrozumienie różnicy między narzędziami promocji a strategią marketingową jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zakładem gastronomicznym. Oparcie działań promocyjnych na atrakcyjnych i bezpośrednich zachętach jest istotne dla zwiększenia sprzedaży oraz osiągnięcia sukcesu na rynku.

Pytanie 32

Po oparzeniu gorącym olejem, na skórze utworzyły się pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jak należy postąpić z miejscem oparzenia?

A. nasmarować maścią i owinąć

B. zalać zimną wodą

C. przepłukać spirytusem

D. opatrzyć jałowym opatrunkiem

Odpowiedzi sugerujące inne metody, jak przemywanie ran spirytusem czy polewanie zimną wodą już po schłodzeniu, mogą być niebezpieczne. Przemywanie spirytusem to kiepski pomysł, bo alkohol może podrażniać skórę. Oparzenia trzeba traktować delikatnie, a spirytus wcale nie pomoże, a wręcz może zaszkodzić. Polewanie zimną wodą to tylko pierwszy krok, ale nie można tego robić w momencie, gdy rana już jest schłodzona, bo to może doprowadzić do zanieczyszczeń. A jeśli chodzi o maści, to w początkowej fazie oparzenia lepiej ich nie stosować, bo wiele z nich zawiera substancje, które mogą podrażniać skórę. Kluczowe jest, by pamiętać o zasadach pierwszej pomocy i znać jakie są najlepsze metody zarządzania raną. Ignorowanie tego może prowadzić do długotrwałych problemów zdrowotnych.

Pytanie 33

Restauracja Zacisze zorganizowała posiłek dla grupy turystów liczącej 35 osób. Całkowity koszt wyniósł 1120 zł. Jaka była cena jednego obiadu?

A. 26,00 zł

B. 11,20 zł

C. 32,00 zł

D. 10,00 zł

Odpowiedź 32,00 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt jednego obiadu, należy podzielić całkowity rachunek przez liczbę osób. W tym przypadku łączny koszt wyniósł 1120 zł, a grupa liczyła 35 osób. Wykonując obliczenia: 1120 zł ÷ 35 = 32,00 zł. To podejście jest zgodne z podstawowymi zasadami rachunkowości, które sugerują, że koszty jednostkowe można obliczać przez podział kosztów całkowitych przez jednostki. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w branży gastronomicznej, jak również w zarządzaniu projektami, gdzie ważne jest zrozumienie, jak koszt całkowity przekłada się na jednostkowe wydatki. Zrozumienie kosztów jednostkowych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem, a także dla wyceny produktów i usług. W praktyce, znajomość jednostkowych kosztów może pomóc restauratorom w planowaniu menu, ustalaniu cen oraz optymalizacji wydatków związanych z żywnością.

Pytanie 34

O tym, do jakiego rodzaju należy mąka, decyduje

A. zawartość popiołu.

B. pochodzenie materiału.

C. zawartość białka.

D. stopień zmielenia.

Jak się zastanawiam, to jednak poleganie na stopniu rozdrobnienia mąki, zawartości glutenu czy jej pochodzeniu może być mylące, jeśli chodzi o typ mąki. W końcu, stopień rozdrobnienia to tylko kwestia wielkości cząstek, a to nie ma bezpośredniego wpływu na typ mąki. Mąka może być mielona drobno albo grubo, ale to nie definiuje jej właściwości. A zawartość glutenu? No, jej znaczenie podczas wyrabiania ciasta jest spore, ale to nie to powinno decydować o klasyfikacji mąki. Gluten wpływa na elastyczność i to, jak ciasto trzyma powietrze, ale nie jest kryterium klasyfikacji. Pochodzenie ziarna też ma znaczenie dla smaku, ale nie przesądza o typie. Klasyfikacja mąki to złożone procesy chemiczne i fizyczne, a zawartość popiołu to jedyny obiektywny wskaźnik jej kategorii. Dlatego fajnie, jakbyśmy skupili się na tych sprawdzonych parametrach, a nie na subiektywnych odczuciach, które mogą wprowadzać w błąd.

Pytanie 35

Oblicz, ile czasu trzeba przewidzieć na upieczenie 15 porcji zapiekanek, jeśli w ciągu 30 minut da się przygotować 3 porcje.

A. 3,0 godz

B. 2,5 godz

C. 2,0 godz

D. 1,5 godz

Aby obliczyć czas potrzebny do upieczenia 15 porcji zapiekanek, należy najpierw zrozumieć, ile porcji można upiec w danym czasie. W zadaniu podano, że w ciągu 30 minut można upiec 3 porcje. Obliczając, w jakim czasie upieczemy wszystkie 15 porcji, dzielimy 15 przez 3, co daje nam 5, co oznacza, że potrzebujemy 5 cykli pieczenia. Ponieważ każdy cykl trwa 30 minut, mnożymy 5 cykli przez 30 minut, co daje 150 minut. Przeliczając to na godziny, 150 minut to 2,5 godziny. Przykład ten pokazuje, jak ważne jest posługiwanie się proporcjami w kuchni. Znajomość czasu pieczenia poszczególnych potraw oraz umiejętność ich przekształcania w dłuższe lub krótsze okresy jest kluczowa, zwłaszcza przy planowaniu większych posiłków czy cateringów. Ponadto, w gastronomii standardowym podejściem jest optymalizacja procesów, co pozwala na minimalizację czasu oraz zasobów przy jednoczesnym zachowaniu jakości potrawy.

Pytanie 36

Jaki zestaw przyborów i naczyń jest wymagany do sporządzenia 5 porcji kopytek?

A. Stolnica, wałek, trzepaczka, praska

B. Miska, kula drewniana, sito, trzepaczka

C. Miska, kula drewniana, praska, nóż

D. Stolnica, praska, nóż, sito

Odpowiedź 'Stolnica, praska, nóż, sito' jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są niezbędne do przygotowania kopytek. Stolnica zapewnia odpowiednią powierzchnię do wyrabiania ciasta, co jest kluczowe w procesie przygotowywania kopytek. Praska jest wykorzystywana do formowania kopytek z przygotowanego ciasta, a nóż jest niezbędny do precyzyjnego krojenia ich na odpowiednie kawałki. Sito może być użyte do przesiewania mąki, co wpływa na jakość ciasta, eliminując ewentualne grudki. Użycie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają odpowiednią obróbkę składników, aby uzyskać idealną konsystencję kopytek. Właściwe przygotowanie ciasta, w tym jego wyrabianie i formowanie, jest kluczem do sukcesu w tej tradycyjnej potrawie, co czyni te narzędzia niezbędnymi w kuchni.

Pytanie 37

Potrawą tradycyjną, związaną z myślistwem, jest

A. kulebiak

B. gołąbki

C. kapuśniak

D. bigos

Bigos jest tradycyjną potrawą myśliwską, znaną w polskiej kuchni od wieków. Jego głównym składnikiem jest kapusta, która może być świeża lub kiszona, oraz mięso, często z dziczyzny, co czyni go idealnym daniem dla myśliwych. Potrawa ta jest bogata w białko i składniki odżywcze, a jej przygotowanie wymaga długiego duszenia, co pozwala na uzyskanie pełni smaku. Warto podkreślić, że bigos można przygotować na wiele sposobów, a składniki często zależą od regionu Polski. W kuchni myśliwskiej duże znaczenie ma również użycie przypraw, takich jak ziele angielskie czy liść laurowy, które podkreślają smak mięsa oraz kapusty. Dodatkowo, bigos można serwować z dodatkiem pieczywa, co czyni danie sycącym i pożywnym. W kontekście kulturowym, bigos ma swoje miejsce w polskich tradycjach kulinarnych, często pojawiając się na stołach w czasie świąt oraz rodzinnych spotkań, co podkreśla jego znaczenie w polskiej gastronomii.

Pytanie 38

Jakie rodzaje produktów spożywczych, przechowywane w odpowiednich warunkach, mogą poprawić ich walory organoleptyczne?

A. Cytrusów

B. Przypraw

C. Serów

D. Warzyw

Przechowywanie serów w odpowiednich warunkach ma kluczowe znaczenie dla zachowania ich jakości organoleptycznej. Sery, w zależności od rodzaju, wymagają specyficznej temperatury i wilgotności, aby uniknąć utraty smaku, tekstury i aromatu. Na przykład, sery dojrzewające, takie jak parmezan czy cheddar, powinny być przechowywane w chłodnym miejscu o stałej temperaturze, najlepiej między 2 a 8 stopni Celsjusza. Optymalna wilgotność wynosi około 85%, co zapobiega przesuszeniu i kruszeniu się sera. Dobre praktyki obejmują również przechowywanie serów w specjalnych opakowaniach, które zapewniają odpowiednią wentylację. Warto pamiętać, że sery pleśniowe, takie jak roquefort, wymagają nieco innych warunków i powinny być przechowywane w ciemnych, chłodnych miejscach, aby rozwój pleśni był kontrolowany. Zastosowanie się do tych standardów pozwala na maksymalne wydobycie smaków i aromatów, co znacząco podnosi jakość kulinarną potraw. Dodatkowo, ser można podawać w odpowiedniej temperaturze, co również wpływa na pozytywne doznania smakowe.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż maksymalny czas przechowywania pasternaka w chłodni.

	Grupa warzyw	Czas przechowywania w chłodni
A.	Liściowe	2 tygodnie
B.	Owocowe	5 tygodni
C.	Cebulowe	6 miesięcy
D.	Korzeniowe	8 miesięcy

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Błędne odpowiedzi wynikają najczęściej z niepełnego zrozumienia zasad przechowywania warzyw korzeniowych, w tym pasternaka. Przykładowo, wybór odpowiedzi A może sugerować zbyt krótki czas przechowywania, co jest niezgodne z rzeczywistością. Warzywa korzeniowe, takie jak pasternak, charakteryzują się długim okresem przydatności do spożycia dzięki ich naturalnym właściwościom. Wiele osób błędnie zakłada, że wszystkie warzywa wymagają podobnych warunków przechowywania, co prowadzi do niewłaściwych praktyk. Odpowiedzi B i C mogą wynikać z generalizacji, gdzie czas przechowywania warzyw korzeniowych jest mylony z innymi rodzajami warzyw, które mają krótszy okres trwałości. Również osoby wybierające odpowiedź D powinny być świadome, że nieodpowiednie warunki przechowywania, takie jak zbyt wysoka temperatura czy nadmierna wilgotność, mogą znacząco skrócić ten czas. Dlatego kluczowe jest, aby przy przechowywaniu pasternaka i innych warzyw korzeniowych przestrzegać określonych standardów, takich jak kontrola temperatury i wilgotności, co pozwala na zachowanie ich jakości oraz wartości odżywczych.

Pytanie 40

Jaka temperatura jest wymagana do przechowywania ciepłych dań głównych w bemarze?

A. 80°C

B. 45°C

C. 65°C

D. 100°C

Temperatura, w jakiej powinno się przechowywać gorące dania w bemarze, to 65°C. To bardzo ważne, żeby utrzymać tę temperaturę, bo to wpływa na bezpieczeństwo jedzenia i jego jakość. Właśnie w tej temperaturze mikroorganizmy, które mogą psuć jedzenie, są skutecznie inaktywowane. Również smak i tekstura potraw pozostają na odpowiednim poziomie. W restauracjach czy innych miejscach zajmujących się gastronomią, warto mieć termometry, żeby na bieżąco kontrolować temperaturę w bemarze. Według norm HACCP, każda potrawa powinna być przechowywana w takich warunkach, żeby nie rozwijały się patogeny, a 65°C to minimum, które zapewnia bezpieczeństwo dla gorących dań. Oprócz tego, warto także obserwować czas, przez jaki potrawy są trzymane w bemarze, żeby zredukować ryzyko ich zepsucia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej