Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 21:05
Data zakończenia: 25 maja 2025 21:15

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Opis dotyczy rasy

Rasa bydła mięsnego wywodząca się z Włoch. Masa ciała dorosłego buhaja 900 do 1000 kg, krowy – 600 kg, wysokość w kłębie 145 – 140 cm. Umaszczenie krów jest siwo-białe, czasami jasnobeżowe z ciemną pigmentacją śluzawicy, uszu, rogów i racic. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze z czarnym podpaleniem na głowie i rogach. Stosunkowo niewielka głowa, zwarte tuby, cienki kościec i doskonałe umięśnienie zadu. Rasa średnio wcześnie dojrzewająca; pierwsze krycie jałówek w wieku 16-18 miesięcy. Krowy produkują w okresie laktacji ok. 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które wykorzystywane jest do produkcji sera – parmezanu.

A. piemontese.

B. salers.

C. hereford.

D. charolaise.

Wybór innych ras bydła, takich jak hereford, charolaise czy salers, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące cech i zastosowań tych ras. Hereford to rasa bydła mięsnego, która pochodzi z Anglii i charakteryzuje się głównie czerwoną sierścią oraz białymi plamami na głowie i brzuchu. Chociaż jest ceniona za jakość mięsa, nie jest to rasa włoska, więc nie pasuje do opisanego kontekstu. Charolaise, z kolei, to również rasa mięsna, ale jej pochodzenie związane jest z Francją, a cechy takie jak biała sierść czy specyficzna budowa ciała nie są zgodne z opisem bydła piemontese. Rasa salers, również francuska, znana jest z produkcji mleka, ale jej charakterystyka i zastosowanie różnią się od bydła piemontese. Typowe błędy myślowe mogą obejmować ogólne utożsamianie ras bydła na podstawie podobieństw w ich zastosowaniu jako bydło mięsne, co prowadzi do ignorowania istotnych różnic w pochodzeniu, cechach morfologicznych oraz zastosowaniach w przemyśle spożywczym. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zapoznać się z historią i specyfiką poszczególnych ras, co pozwoli lepiej zrozumieć ich unikalne właściwości oraz zastosowanie w praktyce hodowlanej.

Pytanie 2

Czy obcinanie części ogona u prosiąt bez użycia znieczulenia może być przeprowadzane?

A. maksymalnie do siódmego dnia życia

B. tylko w pierwszym dniu życia

C. do 2 tygodnia życia

D. w pierwszym miesiącu życia

Obcinanie ogonów u prosiąt jest kontrowersyjnym tematem związanym z dobrostanem zwierząt. Można spotkać się z różnymi opiniami na temat tego, kiedy jest właściwy czas na przeprowadzenie takiego zabiegu. Niektóre odpowiedzi sugerują, że obcinanie ogona można przeprowadzić w pierwszym miesiącu życia, co jest niewłaściwe, ponieważ po upływie tygodnia prosięta zaczynają wykazywać większą wrażliwość na ból i stres. Odpowiedzi sugerujące, że zabieg można wykonać tylko w pierwszym dniu życia lub do dwóch tygodni życia, również są mylące. Przeprowadzanie takiej procedury po pierwszym tygodniu życia może prowadzić do większego bólu i dyskomfortu u zwierząt, co jest niezgodne z zasadami etyki weterynaryjnej. Zdecydowanie nie zaleca się również przeprowadzania zabiegu w późniejszym okresie, gdyż wiąże się to z większym ryzykiem powikłań zdrowotnych. Kluczowe jest, aby decyzje o przeprowadzaniu tego typu zabiegów były podejmowane w oparciu o zalecenia specjalistów oraz aktualne regulacje prawne dotyczące ochrony zwierząt. Dlatego też, najważniejsze jest, by każdy, kto pracuje z prosiętami, był świadomy zarówno aspektów zdrowotnych, jak i dobrostanowych, aby unikać niepotrzebnych urazów i zapewnić odpowiednią opiekę zwierzętom.

Pytanie 3

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Siemię lniane

B. Nasiona rzepaku

C. Nasiona bobiku

D. Ziarno owsa

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Pasza, która jest produktem ubocznym w procesie tłoczenia oleju rzepakowego na zimno, występująca w formie płytek i zawierająca około 30-34% białka oraz 9-13% tłuszczu, to

A. młóto

B. makuchy

C. śruta poekstrakcyjna

D. ekspelery

Makuchy to produkt uboczny powstający podczas wyciskania oleju rzepakowego metodą na zimno. Charakteryzują się one zawartością białka w zakresie 30-34% oraz tłuszczu w przedziale 9-13%. Działają jako wartościowy składnik pasz dla zwierząt gospodarskich, szczególnie dla bydła i trzody chlewnej, ze względu na wysoką zawartość białka roślinnego. W praktyce, makuchy są wykorzystywane w produkcji pasz pełnoporcjowych oraz jako dodatek do pasz konwencjonalnych, co przyczynia się do poprawy wartości odżywczej diety zwierząt. W branży paszowej ważne jest, aby stosować wysokiej jakości surowce, dlatego makuchy powinny pochodzić z certyfikowanych producentów. Ponadto, ze względu na ich właściwości, makuchy są również przedmiotem badań nad ich wpływem na zdrowie zwierząt oraz jakość produktów zwierzęcych, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą i normami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Wzrost zainteresowania paszami pochodzenia roślinnego sprzyja ich wykorzystaniu w zrównoważonej produkcji zwierzęcej, co wpisuje się w globalne trendy proekologiczne.

Pytanie 6

Podczas zabiegu inseminacji krowy, gdzie powinno zostać wprowadzone nasienie?

A. w lejku jajowodu

B. w pochwie

C. w szyjce macicy

D. w trzonie macicy

Pokładanie nasienia w pochwie to nie do końca dobry pomysł, bo to nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Pochwa nie jest odpowiednim miejscem, bo plemniki mają trudniej dotrzeć do jajowodów, gdzie powinno odbywać się zapłodnienie. Poza tym, tam pH jest inne, co też im nie sprzyja. Wprowadzenie nasienia do szyjki macicy może wydawać się bliskie celu, ale to też nie jest najlepsza decyzja, bo szyjka działa jak bariera, przez co mniej plemników dociera do trzonu macicy. Jeszcze umieszczanie nasienia w lejku jajowodu to skomplikowana sprawa, bo wymaga dużej precyzji, a nie każdy potrafi to zrobić. Takie błędne podejścia do inseminacji mogą obniżać szansę na ciążę i nie wykorzystać dobrze genetyki bydła. Dlatego ważne jest, żeby znać anatomię tych zwierząt i stosować sprawdzone metody, żeby wszystko dobrze zadziałało.

Pytanie 7

Makuchy, wykorzystywane jako pasza dla zwierząt, są produktem ubocznym, który powstaje podczas wytwarzania

A. piwa

B. mąki

C. cukru

D. oleju

Makuchy to produkt uboczny, który powstaje w procesie wytwarzania oleju roślinnego, głównie z nasion takich jak soja, rzepak czy słonecznik. Po ekstrakcji oleju, pozostałość w postaci makuchów jest bogata w białko, co czyni ją atrakcyjnym składnikiem paszowym dla zwierząt. W szczególności, makuchy są wykorzystywane w żywieniu bydła, trzody chlewnej oraz drobiu, co wspiera ich zdrowy rozwój oraz wydajność produkcyjną. Zastosowanie makuchów w paszach jest zgodne z praktykami zrównoważonego rozwoju, które promują wykorzystanie produktów ubocznych przemysłu w celu ograniczenia marnotrawstwa. Użycie makuchów w diecie zwierząt ma korzystny wpływ na zdrowie zwierząt oraz jakość produktów zwierzęcych, takich jak mięso czy mleko. Dodatkowo, ich zastosowanie przyczynia się do efektywności ekonomicznej produkcji rolnej, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się rozwojem rolnictwa.

Pytanie 8

Mieszanki paszowe w pełnej formie są głównie używane w karmieniu

A. królików i norek

B. kóz i owiec

C. świn i drobiu

D. koni i bydła

Królikom i norkom, a także koniom, bydłu, kozom i owcom, przypisuje się często różne rodzaje pasz, jednak pełnoporcjowe mieszanki paszowe nie są dla nich optymalnym rozwiązaniem. Króliki, będące zwierzętami roślinożernymi, wymagają diety bogatej w błonnik, co oznacza, że ich żywienie powinno opierać się głównie na sianie, zielonkach oraz warzywach, a nie na wysokokalorycznych mieszankach paszowych. Norki, będące drapieżnikami, potrzebują diety opartej na białku zwierzęcym, co również nie jest zgodne z założeniami pełnoporcjowych mieszanek paszowych, które są zrównoważone pod kątem składników roślinnych i zwierzęcych. W przypadku koni, ich przewód pokarmowy jest przystosowany do trawienia większej ilości błonnika, co sprawia, że pełnoporcjowe mieszanki paszowe mogą prowadzić do problemów trawiennych, jeśli będą stosowane w nadmiarze. W odniesieniu do bydła, chociaż istnieją mieszanki paszowe, które mogą być stosowane, to jednak pełnoporcjowe mieszanki nie są zawsze najefektywniejsze, szczególnie w sektorze produkcji mlecznej. W przypadku kóz i owiec, ich dieta również powinna zawierać dużą ilość błonnika, a stosowanie pełnoporcjowych pasz może prowadzić do niepożądanych skutków zdrowotnych. Dobrym podejściem w żywieniu tych zwierząt jest stosowanie pasz objętościowych oraz dodatków mineralno-witaminowych, które lepiej odpowiadają ich specyficznym potrzebom. Warto zauważyć, że błędne podejście do żywienia zwierząt może prowadzić do obniżenia ich zdrowia oraz wydajności produkcyjnej, co może być szkodliwe zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla efektywności ekonomicznej całego przedsiębiorstwa.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Zabieg przycinania kiełków przeprowadza się

A. u cieląt

B. u źrebiąt

C. u prosiąt

D. u jagniąt

Zabieg skracania kiełków, znany również jako przycinanie lub obcinanie kiełków, jest zalecany szczególnie u prosiąt. Kiełki zębowe prosiąt mogą powodować szereg problemów zdrowotnych, zarówno dla zwierząt, jak i dla ich opiekunów. Długie kiełki mogą prowadzić do urazów wewnętrznych podczas ssania mleka, co potencjalnie może zagrażać ich życiu. Obcinanie kiełków należy wykonywać w odpowiednim wieku, zazwyczaj w ciągu kilku pierwszych dni życia prosięcia, aby zminimalizować stres i ryzyko powikłań. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych standardem stało się wykonywanie tego zabiegu w ciągu pierwszych 3-5 dni po porodzie, co pozwala na szybkie i bezproblemowe gojenie ran. Warto również zauważyć, że zabieg ten powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobrostan prosiąt oraz zgodność z normami weterynaryjnymi. Takie działania są zgodne z zasadami dobrego traktowania zwierząt i pomagają w zapobieganiu poważnym problemom zdrowotnym.

Pytanie 11

Najniższy poziom uwolnienia amoniaku do atmosfery osiąga się przy hodowli zwierząt w systemie

A. rusztowym

B. ściołowym

C. bezściołowym, na podłogach pełnych

D. bezściołowym, na podłogach szczelinowych

Utrzymanie zwierząt w systemach bezściołowych, zarówno na podłogach pełnych, jak i szczelinowych, wiąże się z wyższymi emisjami amoniaku z kilku powodów. W przypadku systemu bezściołowego na podłogach pełnych, brak absorpcyjnego materiału, takiego jak ściółka, powoduje, że mocz i odpady zwierzęce pozostają na powierzchni, co sprzyja ich szybkiemu parowaniu i uwalnianiu amoniaku do atmosfery. W tym wypadku, efektywność zbierania odchodów jest ograniczona, co dodatkowo potęguje problem emisji. Natomiast w systemie rusztowym, choć odpady są zbierane bezpośrednio pod rusztami, ich rozkład na otwartej przestrzeni również sprzyja emisji amoniaku, szczególnie w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. W obu przypadkach, brak ściółki sprawia, że nie ma naturalnego procesu rozkładu, który mógłby zredukować emisję gazów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że systemy te mogą być równie efektywne jak systemy ściołowe w kontekście ochrony środowiska. W rzeczywistości, praktyki te mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza oraz zdrowiem zwierząt, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonej hodowli zwierząt.

Pytanie 12

Wybierz parametry funkcjonowania systemu udojowego, które będą zgodne z zasadami w zawodzie doju krów?

A. Podciśnienie 20 – 28 kPa, liczba pulsów – 20

B. Podciśnienie 52 – 58 kPa, liczba pulsów – 80

C. Podciśnienie 42 – 48 kPa, liczba pulsów – 60

D. Podciśnienie 32 – 38 kPa, liczba pulsów – 40

Podciśnienie i liczba pulsów to kluczowe parametry, które mają znaczący wpływ na proces udoju. Wybór podciśnienia poniżej 42 kPa oraz liczby pulsów w zakresie 60 może prowadzić do nieefektywnego udoju, co w rezultacie wpływa na wydajność produkcji mleka. Podciśnienie 32 – 38 kPa jest zbyt niskie, co może skutkować niepełnym usuwaniem mleka z wymion, a to prowadzi do zwiększonego ryzyka mastitis, czyli zapalenia wymienia. Ponadto, liczba pulsów 40 jest niewystarczająca, co w połączeniu z niskim podciśnieniem może powodować nadmierny uścisk na tkankach sutka i ich uszkodzenie. Parametry 52 – 58 kPa i 80 pulsów są z kolei zbyt wysokie, co może prowadzić do stresu u zwierząt oraz zwiększonego ryzyka urazów. Wysokie podciśnienia mogą też uniemożliwić prawidłowy przepływ mleka, co wpływa na komfort krów. Warto również zauważyć, że podciśnienie 20 – 28 kPa oraz liczba pulsów 20 są całkowicie niewystarczające, co może prowadzić do zastojów mleka i obniżenia jego jakości. Takie podejście do ustawień systemu udojowego pokazuje brak zrozumienia dla fizjologii bydła oraz mechaniki procesu udoju. Dobre praktyki w branży mleczarskiej opierają się na odpowiednim doborze parametrów, które są zgodne z zaleceniami ekspertów. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do sprawdzonych norm, by uniknąć komplikacji zdrowotnych i produkcyjnych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 30 dni

B. Na 20 dni

C. Na 25 dni

D. Na 15 dni

Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.

Pytanie 16

Jaką wartość ma wydajność rzeźna opasa, który przed ubojem ważył 520 kg, a masa tuszy wyniosła 364 kg?

A. 59%

B. 72%

C. 65%

D. 70%

Wydajność rzeźna opasa oblicza się, dzieląc masę tuszy przez masę przed ubojem, a następnie mnożąc przez 100, aby uzyskać wynik w procentach. W tym przypadku, masa przed ubojem wynosiła 520 kg, a masa tuszy to 364 kg. Obliczenia przedstawiają się następująco: (364 kg / 520 kg) * 100 = 70%. Wydajność rzeźna jest kluczowym wskaźnikiem w produkcji mięsa, gdyż pozwala ocenić efektywność przetwarzania zwierząt rzeźnych. W branży mięsnej, standardowa wydajność rzeźna dla bydła to zazwyczaj 55-70%, co czyni tę wartość istotną dla producentów w kontekście rentowności. Wysoka wydajność często świadczy o dobrej genetyce oraz efektywności żywienia zwierząt, co z kolei ma wpływ na końcowy zysk z produkcji. Wiedza o wydajności rzeźnej może być również pomocna w podejmowaniu decyzji o rasie bydła, strategiach hodowli oraz optymalizacji kosztów produkcji.

Pytanie 17

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

B. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

D. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 18

Na podstawie danych w tabeli określ, w którym budynku jest najwyższy poziom oświetlenia naturalnego.

Typ budynku	Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi
Chlewnia dla loch i prosiąt	1 : 15
Obora dla krów mlecznych	1 : 18
Bukaciarna	1 : 25
Tuczarnia	1 : 30

A. W tuczami.

B. W chlewni dla loch i prosiąt.

C. W oborze dla krów mlecznych.

D. W bukaciarni.

Wybór chlewni dla loch i prosiąt jako miejsca z najwyższym poziomem oświetlenia naturalnego jest zgodny z zasadami projektowania budynków inwentarskich. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynoszący 1:15 jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniego oświetlenia, co wpływa na dobrostan zwierząt oraz ich wydajność produkcyjną. W praktyce, im większy stosunek okien do podłogi, tym więcej światła naturalnego wpada do wnętrza budynku, co może przyczynić się do obniżenia kosztów energii związanych z oświetleniem sztucznym. Dobrze zaprojektowane budynki inwentarskie powinny uwzględniać nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne, takie jak wentylacja, regulacja temperatury oraz dostosowanie oświetlenia do potrzeb zwierząt. W kontekście standardów branżowych, na przykład wytyczne dotyczące dobrostanu zwierząt określają minimalne wymagania dotyczące oświetlenia, które powinny być spełnione w obiektach hodowlanych. Dlatego zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego projektanta i hodowcy.

Pytanie 19

Chalazy stanowią element struktury

A. jaja

B. jelita

C. włosa

D. pazura

Chalazy, czyli te komórki chalazalne, to naprawdę ważny element w budowie jaj ptaków. Ich główna rola to utrzymywanie żółtka w jajku w odpowiedniej pozycji, co jest kluczowe dla rozwoju zarodka. Chalazy zbudowane są z białka, a ich struktura sprawia, że żółtko nie wędruje w jajku. To jest istotne, zwłaszcza w kontekście ewolucji i rozmnażania ptaków, bo stabilizacja żółtka ma duży wpływ na to, jak efektywnie przebiega zapłodnienie i rozwój zarodków. Moim zdaniem, zrozumienie roli chalaz w produkcji jaj jest istotne nie tylko dla nauki, ale też dla przemysłu drobiarskiego, gdzie jakość jaj ma ogromne znaczenie. Badania nad chalazami są ciekawe, bo skupiają się nie tylko na ich mechanicznych właściwościach, ale i na tym, jak mogą być wykorzystywane w biotechnologii i inżynierii biologicznej, co otwiera nowe perspektywy w badaniach białek i ich funkcji.

Pytanie 20

Produkcja którego surowca pochodzenia zwierzęcego wykorzystuje programy świetlne?

A. jaj.

B. wełny.

C. mleka.

D. mięsa.

Programy świetlne w produkcji jaj mają kluczowe znaczenie dla stymulacji wydajności ptaków oraz poprawy jakości ich jaj. Użycie sztucznego oświetlenia pozwala na kontrolę cyklu świetlno-temperaturowego, co z kolei wpływa na hormonalną regulację produkcji jaj. Na przykład, większość kur niosek potrzebuje około 14-16 godzin światła dziennie, aby maksymalizować produkcję jaj. Umożliwia to zwiększenie ilości jaj składanych przez ptaki, co jest szczególnie ważne w intensywnych systemach hodowlanych. Standardy branżowe, takie jak te określone przez European Food Safety Authority (EFSA), zalecają, aby systemy oświetleniowe były dostosowane do naturalnych cykli, co sprzyja dobrostanowi zwierząt. Dobrze zaplanowane programy świetlne mogą także redukować stres u ptaków, co wpływa na ich zdrowie i ogólną wydajność w hodowli.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Średni czas cyklu płciowego u loch wynosi

A. 21 dni

B. 25 dni

C. 17 dni

D. 28 dni

Odpowiedź 21 dni jest poprawna, ponieważ cykl płciowy loch, znany jako cykl rujowy, rzeczywiście trwa średnio 21 dni. Ten cykl składa się z kilku faz, w tym proestrus, estrus, metestrus i diestrus, z których każda odgrywa kluczową rolę w procesie reprodukcji. W fazie estrus, która trwa średnio 48-72 godziny, locha jest gotowa do zapłodnienia. Zrozumienie cyklu płciowego jest kluczowe dla hodowców świń, ponieważ pozwala na właściwe planowanie kryć i maksymalizację efektywności reprodukcji. Przykładowo, monitorując objawy rui, hodowcy mogą skuteczniej planować inseminację, co może prowadzić do lepszych wyników w produkcji świń. Warto również zauważyć, że czynniki zewnętrzne, takie jak stres, dieta czy warunki środowiskowe, mogą wpływać na regularność cyklu płciowego. Dobrą praktyką jest regularne obserwowanie samic oraz prowadzenie rejestrów ich cykli, co ułatwia zarządzanie stadem i poprawia wyniki produkcyjne.

Pytanie 23

Niedobór witaminy A w diecie zwierząt może prowadzić do

A. osłabienia wzroku znanego jako "kurza ślepota"

B. obrzmienia oraz krwawienia dziąseł

C. osłabienia kości i stawów, określanego krzywicą

D. krwawych wybroczyn pod skórą

Witamina A odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu wzroku. Jej niedobór prowadzi do zaburzeń w produkcji rodopsyny, pigmentu niezbędnego do percepcji światła w siatkówce oka, co skutkuje osłabieniem wzroku, znanym jako 'kurza ślepota'. To schorzenie charakteryzuje się trudnościami w widzeniu w słabym oświetleniu. W praktyce, aby zapobiec niedoborom witaminy A w diecie zwierząt, należy stosować odpowiednie suplementy oraz wprowadzać do ich żywienia źródła tej witaminy, takie jak marchew, wątroba czy produkty mleczne. Zgodnie z wytycznymi dotyczących żywienia zwierząt, witamina A powinna być dostarczana w odpowiednich dawkach, aby zapewnić optymalne zdrowie i wydajność, co jest szczególnie istotne w hodowli zwierząt gospodarskich i domowych, gdzie maksymalizacja zdrowia zwierząt przekłada się na ich wydajność produkcyjną i dobrostan.

Pytanie 24

Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?

A. Grzywacz chiński

B. Pudel

C. Yorkshire terrier

D. Maltańczyk

Maltańczyk, Yorkshire terrier oraz Pudel to rasy, które nie występują w odmianie nagiej ani owłosionej, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat ich różnorodności. Maltańczyk jest rasą, która znana jest ze swojego długiego, jedwabistego futra, które wymaga regularnej pielęgnacji, aby uniknąć splątania i utraty zdrowia skóry. Z kolei Yorkshire terrier również ma długą sierść, ale nie występuje w wersji nagiej, co może sugerować, że niektóre rasy mogą mieć różne odmiany sierści. Pudel, znany z kręconego futra, również nie ma odmiany nagiej, co oznacza, że wszystkie osobniki mają sierść, która jest nie tylko estetyczna, ale również funkcjonalna w kontekście ochrony. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują założenie, że tylko na podstawie różnorodności zewnętrznej można klasyfikować rasy. W praktyce, aby zrozumieć specyfikę danej rasy, konieczne jest zapoznanie się z jej cechami genetycznymi i standardami hodowlanymi, które jasno definiują, co powinno być traktowane jako różnorodność w danej rasie.

Pytanie 25

Związki azotowe niebiałkowe są wykorzystywane w żywieniu

A. świnie

B. drób

C. bydło

D. konie

Wykorzystanie azotowych związków niebiałkowych w żywieniu zwierząt jest kwestią, która wymaga głębszej analizy, aby uniknąć błędnych wniosków. Na przykład, zastosowanie tych związków w żywieniu świń nie jest powszechne ani zalecane, ponieważ ich metabolizm różni się znacznie od metabolizmu bydła. Świnie, jako zwierzęta monogastryczne, potrzebują bardziej złożonych źródeł białka, a nadmiar azotowych związków niebiałkowych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak toksyczność amoniaku. Podobnie, w przypadku koni, dieta powinna być zbilansowana w oparciu o źródła białka roślinnego, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do efektywnego przetwarzania azotowych związków niebiałkowych. Drobiu również nie zaleca się suplementacji tymi związkami, ponieważ może to wpłynąć negatywnie na jakość mięsa oraz jaj, a także na zdrowie ptaków. Kluczowym błędem, który może prowadzić do mylnych przekonań, jest uproszczenie zasad żywienia zwierząt poprzez uniwersalne zastosowanie azotowych związków niebiałkowych. Każda grupa zwierząt ma swoje unikalne potrzeby żywieniowe, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu diety. Dlatego ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi standardami i praktykami hodowlanymi, dostosowując skład diety do specyfiki danego gatunku zwierząt.

Pytanie 26

Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się

A. ekspelery, zielonki

B. młóto, plewy

C. okopowe, maślanka świeża

D. wysłodki buraczane, otręby

Pasze objętościowe soczyste, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie powinny być mylone z innymi rodzajami pasz. Ekspelery i zielonki, pomimo że są ważnymi składnikami diety zwierząt, nie mieszczą się w definicji pasz soczystych. Ekspelery, będące produktem ubocznym z tłoczenia olejów roślinnych, mają niską zawartość wody i są bardziej skoncentrowanym źródłem białka i tłuszczu, co czyni je bardziej odpowiednimi jako pasze treściwe, a nie objętościowe. Zielonki, natomiast, takie jak trawy czy lucerna, mogą być uważane za pasze objętościowe, ale zazwyczaj są one suche lub wilgotne, a nie soczyste. Młóto i plewy, z kolei, są produktami pochodnymi z przemysłu zbożowego, również nie zaliczane do pasz soczystych. Młóto to resztki po produkcji piwa, bogate w błonnik, natomiast plewy to łuski ziarna, które również mają niską zawartość wody. W kontekście pasz soczystych, kluczowe jest zrozumienie ich roli w codziennej diecie zwierząt oraz, że są one stosowane przede wszystkim w celu zwiększenia wilgotności diety, co jest kluczowe dla prawidłowego trawienia i zdrowia zwierząt, a nie jako substytut bardziej surowych pasz. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych praktyk w żywieniu zwierząt, co z kolei może wpłynąć na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Oksytocyna jest rodzajem hormonu

A. przyśpieszającym proces owulacji

B. wspierającym przebieg ciąży

C. ulepszającym wydalenie płodu

D. hamującym wydzielanie mleka

Odpowiedzi wskazujące na inne funkcje oksytocyny, takie jak hamowanie oddawania mleka, przyspieszanie owulacji czy podtrzymywanie ciąży, są nieprawidłowe i wynikają z niepełnego zrozumienia roli tego hormonu w organizmie. Oksytocyna nie hamuje oddawania mleka, lecz wręcz przeciwnie, wspomaga laktację poprzez stymulację skurczów mięśni gładkich w gruczołach mlekowych, co wspiera wypływ mleka. Również nie ma dowodów na to, że oksytocyna przyspiesza owulację; to zadanie spoczywa głównie na hormonach takich jak LH i FSH. Co więcej, oksytocyna nie pełni roli podtrzymującej ciążę; jej główna funkcja w tym kontekście to ułatwienie porodu. Pojęcie podtrzymywania ciąży odnosi się do innych hormonów, w tym progesteronu, który jest niezbędny do utrzymania ciąży. Nieprawidłowe interpretacje tych funkcji mogą prowadzić do błędnych wniosków w kontekście terapii hormonalnej i zarządzania ciążą, dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie są właściwe role poszczególnych hormonów w organizmie oraz ich interakcje, co ma istotne znaczenie w praktyce medycznej oraz w edukacji pacjentów.

Pytanie 29

Jak długo trwa ciąża u kotki?

A. 63-64 dni

B. 72-74 dni

C. 42-44 dni

D. 30-32 dni

Okres ciąży u kotki trwa zazwyczaj od 63 do 64 dni, co jest średnią wartością w przypadku większości ras. Warto zaznaczyć, że ciąża kotki, zwana także kocięciem, trwa nieco dłużej niż u wielu innych zwierząt domowych. Właściwe zrozumienie tego okresu jest kluczowe w kontekście opieki nad ciężarną kotką, a także dla przyszłych właścicieli kociąt. W praktyce, wiedza na temat długości ciąży pozwala na odpowiednie przygotowanie się do narodzin kociąt. Należy również pamiętać, że w tym czasie kotka wymaga szczególnej troski, w tym odpowiedniej diety, regularnych wizyt u weterynarza i komfortowego miejsca do rodzenia. W przypadku podejrzeń o problemy w trakcie ciąży, takich jak nietypowe objawy, warto niezwłocznie skonsultować się z lekarzem weterynarii, co jest standardem w odpowiedniej opiece nad zwierzętami.

Pytanie 30

Podaj charakterystyczną cechę anatomiczną budowy prącia knura.

A. Żołądź prącia przyjmuje formę korkociągu

B. Prącie ma kształt zakrzywiony

C. Cewka moczowa wychodzi na końcu prącia

D. Wyrostek cewki moczowej jest długi

Żołądź prącia knura ma charakterystyczny kształt korkociągu, co jest unikalnym elementem jego anatomicznej budowy. Ten specyficzny kształt ma swoje praktyczne zastosowanie, ponieważ umożliwia lepsze unieruchomienie samicy podczas kopulacji, co zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie. Kształt korkociągu sprzyja również lepszemu dopasowaniu do anatomii samicy, co jest istotne w kontekście rozrodu w hodowli trzody chlewnej. W praktyce, znajomość anatomicznych różnic pomiędzy gatunkami jest kluczowa w weterynarii oraz hodowli, gdyż wpływa na metody inseminacji oraz ocenę płodności. Ponadto, zrozumienie tych cech jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego zwierząt, co wpisuje się w standardy dobrej praktyki w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 31

Aby uzyskać 1 kg siana, ile zielonki jest potrzebne?

A. 6-7 kg zielonki

B. 2-3 kg zielonki

C. 8-9 kg zielonki

D. 4-5 kg zielonki

Wybór niewłaściwej ilości zielonki potrzebnej do wyprodukowania 1 kg siana często wynika z nieporozumień dotyczących procesów zachodzących w czasie suszenia roślin. Odpowiedzi sugerujące, że potrzebne jest 6-7 kg, 2-3 kg lub 8-9 kg zielonki, nie uwzględniają realnych strat masy, które mają miejsce podczas obróbki roślin. W rzeczywistości, zielonka składa się w dużej mierze z wody, co oznacza, że jej masa drastycznie maleje po wysuszeniu. Użycie 6-7 kg zielonki mogłoby sugerować zbyt dużą ilość, co prowadziłoby do nieefektywności w gospodarstwie, a przy 2-3 kg zielonki, nie uzyskano by wystarczającej ilości siana. Natomiast 8-9 kg zielonki to nadmiar, który nie tylko zwiększa koszty produkcji, ale również może prowadzić do strat i marnotrawstwa zasobów. Zrozumienie właściwego przelicznika jest kluczowe w kontekście efektywności produkcji rolnej, a także wpływa na ekonomię gospodarstwa. Dlatego warto jest podchodzić do tematu z większą uwagą, biorąc pod uwagę różnorodne czynniki wpływające na wydajność procesu produkcji siana takie jak wilgotność, rodzaj rośliny, a także czas zbiorów.

Pytanie 32

Wskaż właściwą sekwencję przechodzenia pokarmu przez cztery kolejne odcinki układu pokarmowego, podczas trawienia u kozy?

A. Trawieniec, czepiec, księgi, żwacz

B. Czepiec, żwacz, księgi, trawieniec

C. Księgi, żwacz, czepiec, trawieniec

D. Żwacz, czepiec, księgi, trawieniec

Propozycje kolejności przechodzenia pokarmu przez cztery komory żołądka kozy, które nie zaczynają od żwacza, wskazują na fundamentalne nieporozumienia dotyczące anatomii i fizjologii układu pokarmowego przeżuwaczy. Żwacz jest pierwszym i największym odcinkiem żołądka, który pełni kluczową rolę w fermentacji pokarmu. Ignorowanie tej komory, jak w przypadku odpowiedzi, które wymieniają czepiec jako pierwszy, prowadzi do błędnej interpretacji procesu trawienia. Czepiec, będący drugą komorą, faktycznie działa jako separator, ale nie jest miejscem inicjacji trawienia, co oznacza, że nie może być pierwszym etapem. Podobnie, umieszczanie ksiąg przed żwaczem powoduje dodatkowe zamieszanie, ponieważ księgi są odpowiedzialne głównie za absorpcję wody i nie mogą być pierwszym miejscem, w którym pokarm się znajduje. Ważne jest, aby zrozumieć, że przeżuwacze są przystosowane do efektywnego wykorzystania włókien roślinnych, co jest możliwe dzięki tej specyficznej sekwencji przetwarzania pokarmu. W praktyce, zrozumienie tej sekwencji jest niezbędne dla prowadzenia efektywnej hodowli, zapewnienia odpowiednich warunków żywieniowych oraz maksymalizacji produkcji wartościowych składników odżywczych, takich jak mleko i mięso.

Pytanie 33

Jaka jest minimalna przestrzeń kojca dla 3 kóz matek, z których każda ma dwa koźlęta, biorąc pod uwagę, że norma powierzchni dla kóz dorosłych wynosi co najmniej 1,5 m² oraz dodatkowe 0,3 m² dla koźlęcia ssącego?

A. 7,0 m2

B. 5,4 m2

C. 6,3 m2

D. 4,5 m2

Odpowiedź 6,3 m² jest prawidłowa, ponieważ obliczenie minimalnej powierzchni kojca dla trzech kóz matek z dwoma koźlętami każda opiera się na ustalonych normach dotyczących powierzchni utrzymywania kóz. Zgodnie z tymi normami, dla każdej dorosłej kozy potrzebne jest co najmniej 1,5 m². W przypadku trzech kóz matek, łączna powierzchnia wynosi 3 x 1,5 m² = 4,5 m². Dodatkowo, dla każdego koźlęcia ssącego wymagana jest powierzchnia 0,3 m². Ponieważ każda z matek ma dwa koźlęta, mamy 3 x 2 = 6 koźląt. W związku z tym wymagana powierzchnia dla koźląt to 6 x 0,3 m² = 1,8 m². Sumując te wartości, otrzymujemy: 4,5 m² (dla kóz matek) + 1,8 m² (dla koźląt) = 6,3 m². Przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz ich zdrowia. Dobry stan środowiska, w którym przebywają kozy, przyczynia się do ich lepszej produkcji mleka oraz ogólnej kondycji. W praktyce oznacza to, że hodowca powinien regularnie kontrolować i dostosowywać powierzchnię kojca do liczby zwierząt, aby spełniać wymogi dotyczące ich komfortu i zdrowia.

Pytanie 34

Jakie elementy kostne wspomagają funkcjonowanie mięśni?

A. trzeszczki

B. powięzi

C. więzadła

D. kaletki

Trzeszczki, będące małymi, kostnymi strukturami, odgrywają kluczową rolę w usprawnianiu pracy mięśni. Ich głównym zadaniem jest zwiększenie dźwigni, co wpływa na efektywność siły generowanej przez mięśnie. Trzeszczki działają jako punkty podporowe, co pozwala na optymalizację ruchów stawów. Przykładem trzeszczek są rzepki w stawie kolanowym, które poprawiają biomechanikę prostowania nogi, umożliwiając większą siłę i zakres ruchu. W praktyce, zrozumienie roli trzeszczek jest szczególnie istotne w rehabilitacji oraz w sportach, gdzie precyzyjne ruchy i siła mają kluczowe znaczenie. W kontekście standardów medycznych i sportowych, uwzględnienie trzeszczek w ocenie biomechaniki ruchu jest podstawą skutecznych programów treningowych oraz terapii fizycznej. Korzystanie z tej wiedzy pozwala na lepsze dostosowanie protokołów rehabilitacyjnych oraz programów treningowych, co przekłada się na efektywniejsze osiąganie wyników przez sportowców oraz pacjentów.

Pytanie 35

Do pasz energetycznych zalicza się

A. siano łąkowe

B. mleko świeże

C. kiszonka z kukurydzy

D. śruta lniana

W kontekście żywienia zwierząt gospodarskich termin "pasze treściwe" odnosi się do pasz, które mają wysoką wartość energetyczną i białkową, a ich głównym celem jest wspieranie wzrostu i produkcji. Siano łąkowe, mimo że jest istotnym składnikiem diety zwierząt, kwalifikuje się jako pasza objętościowa, a nie treściwa. Zawiera głównie błonnik, który wspiera trawienie, ale nie dostarcza wystarczającej ilości energii i białka w porównaniu do pasz treściwych. Mleko świeże również nie zalicza się do pasz treściwych, ponieważ jest ono płynem, który ma inne zastosowanie w żywieniu, przede wszystkim jako źródło składników odżywczych dla młodych zwierząt. Kiszonka z kukurydzy, chociaż jest bardziej energetyczna niż siano, również nie jest klasyfikowana jako pasza treściwa, a raczej jako pasza objętościowa, która dostarcza energii, ale nie w wystarczających ilościach białka, które są kluczowe dla zdrowia i efektywności produkcyjnej zwierząt. Rozumienie klasyfikacji pasz jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej diety i wydajności zwierząt, dlatego ważne jest, aby dokładnie różnicować pomiędzy różnymi typami pasz oraz ich właściwościami odżywczymi.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Najmniej szybkim sposobem poruszania się konia jest

A. kłus

B. stęp

C. inochód

D. cwał

Stęp jest najwolniejszym chodem konia, charakteryzującym się równomiernym, czterotaktowym ruchem, w którym koń porusza się powoli, stawiając kolejno wszystkie cztery kopyta. W stępie każdy kopyto dotyka ziemi osobno, co daje wrażenie płynności i stabilności. Jest to chód, który często stosowany jest w pracy z końmi w ujeżdżeniu oraz w czasie spacerów, ponieważ pozwala na kontrolowanie tempa oraz zwiększa komfort zarówno dla jeźdźca, jak i dla konia. Stęp jest idealny na rozgrzewkę oraz w przypadku długich przejażdżek, gdzie ważne jest, aby koń nie męczył się zbytnio. W praktyce, poprawne wykonywanie stępu jest podstawą dla dalszego rozwoju w pracy z koniem, a również występuje w różnych dyscyplinach jeździeckich, takich jak ujeżdżenie czy jazda rekreacyjna. Warto również zauważyć, że stęp jest kluczowy w procesie rehabilitacji koni po kontuzjach, gdyż umożliwia im stopniowy powrót do pełnej sprawności.

Pytanie 38

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. solaniny

B. fitazy

C. metioniny

D. ligniny

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 39

Najlepszym pożywieniem dla cieląt w pierwszej dobie ich życia jest

A. pójło

B. siano

C. siara

D. mleko

Siara, czyli pierwsze mleko wytwarzane przez krowę po porodzie, jest najważniejszym pokarmem dla cieląt w pierwszej dobie życia. Zawiera niezbędne przeciwciała, które są kluczowe dla pasywnej immunizacji cieląt, chroniąc je przed chorobami w pierwszych tygodniach życia. Ponadto, siara ma wysoką zawartość białka, tłuszczu oraz witamin, co wspiera rozwój młodych zwierząt. Idealnie jest, gdy cielęta otrzymują siarę w ciągu pierwszych kilku godzin po narodzinach, ponieważ ich zdolność do wchłaniania przeciwciał maleje z upływem czasu. Praktyka podawania siary powinna być zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi oraz dobrymi praktykami hodowlanymi, aby zapewnić zdrowy rozwój cieląt. Warto również pamiętać o odpowiednich warunkach przechowywania siary, aby zachować jej właściwości odżywcze i immunologiczne.

Pytanie 40

Krzyżowanie świń, w którym lochę - hybrydę ras białych łączy się z knurem rasy matki, określa się jako krzyżowanie

A. trzyrasowym wstecznym

B. dwurasowym prostym

C. trzyrasowym prostym

D. dwurasowym wstecznym

Krzyżowanie dwurasowe wsteczne w hodowli świń polega na kojarzeniu lochy, która jest mieszańcem, z knurem tej samej rasy, z której pochodzi matka lochy. To podejście ma na celu utrzymanie cech pożądanych w danej rasie, a jednocześnie wprowadzenie korzystnych genów od loch mieszańca. Takie praktyki są zgodne z dobrą praktyką hodowlaną, ponieważ pomagają w poprawie cech produkcyjnych oraz zdrowotnych potomstwa. Przykładowo, hodowcy mogą stosować to krzyżowanie, aby zwiększyć odporność zwierząt na choroby oraz poprawić wydajność tuczu. Krzyżowanie to przyczynia się do utrzymania różnorodności genetycznej w stadzie, co jest kluczowe w kontekście długofalowej produkcji zwierzęcej. Właściwe dobieranie genotypów oraz przemyślane podejście do krzyżowania wpływa na efektywność produkcji i rentowność gospodarstw hodowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej