Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budowy dróg
Kwalifikacja: BUD.13 - Eksploatacja maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 18:40
Data zakończenia: 14 maja 2025 19:01

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z wymienionych maszyn służy do częściowej regeneracji nawierzchni bitumicznej?

A. Rozściełacz

B. Zgarniarka

C. Równiarka

D. Remonter

Chociaż równiarka, zgarniarka i rozściełacz są maszynami używanymi w budownictwie drogowym, nie są one przeznaczone do częściowej naprawy nawierzchni bitumicznych. Równiarka, znana ze swojej zdolności do wygładzania i formowania nawierzchni, jest często wykorzystywana do tworzenia nowych dróg, a jej zastosowanie w naprawach jest ograniczone. Użycie równiarki do naprawy uszkodzonej nawierzchni nie pozwala na skuteczne usunięcie defektów, ponieważ nie jest ona zaprojektowana do pracy na już istniejących warstwach asfaltu. Z kolei zgarniarka, która ma na celu usunięcie materiału z powierzchni drogi, również nie nadaje się do napraw bieżących, a jedynie do przygotowania podłoża pod nowe warstwy. Rozściełacz, z drugiej strony, jest maszyną stosowaną do precyzyjnego rozkładania mieszanki asfaltowej, ale jego rola kończy się w momencie, gdy nowa nawierzchnia jest już nałożona. Nie są one w stanie zrealizować zadań wymagających dokładności i precyzji, jaką oferuje remonter, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku o ich zastosowaniu w kontekście napraw nawierzchni bitumicznych. Zrozumienie odmiennych funkcji tych maszyn jest kluczowe dla skutecznego zarządzania pracami drogowymi i zapewnienia ich efektywności w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 2

Ekipa brukarzy ma zrealizować nawierzchnię drogi rowerowej o szerokości 2,00 m i długości 200,00 m z kostki betonowej. Czas potrzebny na wykonanie 100 m² tej nawierzchni wynosi 43,00 r-g. Oblicz koszt pracy, znając, że stawka za 1 r-g wynosi 20,00 zł?

A. 344,00 zł

B. 3 440,00 zł

C. 8 600,00 zł

D. 860,00 zł

Błędy w obliczeniach kosztów robocizny mogą wynikać z niewłaściwego określenia powierzchni lub czasu pracy, co jest kluczowe w procesach budowlanych i wykonawczych. W przypadku prób oszacowania kosztów robocizny, niektórzy mogą błędnie obliczać czas pracy, zakładając niewłaściwą powierzchnię. Na przykład, niektórzy mogą pomylić jednostki miary, co prowadzi do znacznych różnic w końcowym wyniku. Obliczenie kosztów robocizny wymaga również zrozumienia, że stawka za roboczogodzinę musi być pomnożona przez całkowity czas pracy, co może być źródłem dalszych pomyłek. Niepoprawne odpowiedzi mogą także wynikać z braku znajomości podstawowych zasad kalkulacji powierzchni lub całkowitego czasu pracy do wykonania zlecenia. Ponadto, w praktyce budowlanej, istotne jest, aby uwzględniać także zmiany w stawkach wynagrodzenia dla pracowników, co może dodatkowo komplikować obliczenia. Zrozumienie, jak prawidłowo przeliczyć koszty robocizny oraz uwzględnić różnorodne czynniki wpływające na finalny koszt wykonania usługi, jest kluczowe dla sukcesu praktyk budowlanych oraz zapewnienia rentowności projektów.

Pytanie 3

Zadbanie o prawidłowe oznakowanie robót drogowych związanych z frezowaniem nawierzchni na drodze, która nie jest wyłączona z ruchu, należy do zadań

A. kierownika budowy

B. inspektora bhp

C. operatora frezarki

D. brygadzisty robót

Wybór brygadzisty robót, inspektora bhp, czy operatora frezarki jako osoby odpowiedzialnej za oznakowanie robót drogowych jest mylny, ponieważ każda z tych ról ma swoje specyficzne zadania, które nie obejmują całościowego nadzoru nad bezpieczeństwem i organizacją pracy na budowie. Brygadzista robót, choć odpowiedzialny za kierowanie zespołem i organizację pracy na danym odcinku, nie ma kompetencji ani obowiązków w zakresie ogólnego oznakowania całej budowy. Rolą inspektora bhp jest monitorowanie przestrzegania przepisów dotyczących bezpieczeństwa, ale to kierownik budowy ma ostateczną odpowiedzialność za odpowiednie oznakowanie robót oraz zapewnienie, że wszyscy pracownicy są świadomi potencjalnych zagrożeń. Operator frezarki, z kolei, koncentruje się na obsłudze maszyny i wykonaniu zadań związanych z frezowaniem, a nie na oznakowaniu strefy roboczej. Często pojawia się błędne przekonanie, że oznakowanie robót drogowych jest zaledwie dodatkiem do prac budowlanych, gdy tymczasem jest to kluczowy element wpływający na bezpieczeństwo i efektywność działań. Ignorowanie tej kwestii może prowadzić do zagrożeń, takich jak wypadki drogowe czy uszkodzenia mienia, co podkreśla konieczność wyznaczania odpowiedzialności na stanowisku kierownika budowy.

Pytanie 4

Za zapewnienie bezpiecznych i wygodnych warunków na drodze odpowiedzialna jest w pierwszej kolejności warstwa

A. ścieralna

B. podbudowy pomocniczej

C. podbudowy zasadniczej

D. wiążąca

Odpowiedź 'ścieralna' jest prawidłowa, ponieważ warstwa ścieralna nawierzchni drogowej odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa i komfortu ruchu. Jest to zewnętrzna warstwa drogi, która jest bezpośrednio narażona na działanie czynników atmosferycznych oraz obciążenia ruchu drogowego. Wysoka jakość materiałów użytych do jej budowy, takich jak asfalt czy beton, pozwala na uzyskanie odpowiedniej przyczepności, co jest istotne w kontekście zapobiegania poślizgom. Dobra warstwa ścieralna wpływa również na komfort jazdy poprzez minimalizację hałasu oraz wibracji. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 13108, właściwe parametry fizyczne i chemiczne materiałów ścieralnych są kluczowe dla ich funkcji. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie dróg w rejonach o dużym natężeniu ruchu, gdzie zastosowanie odpowiedniej mieszanki asfaltowej może znacząco polepszyć bezpieczeństwo kierowców oraz pieszych.

Pytanie 5

Aby ręcznie uformować nasyp o objętości 100 m³ z gruntu III kategorii, robotnicy potrzebują 30,72 roboczogodziny. Jakie będzie zapotrzebowanie roboczogodzin na uformowanie nasypu o przekroju poprzecznym 6 m² i długości 10 m?

A. 1 843,2 r-g

B. 18,432 r-g

C. 184,32 r-g

D. 1,843 r-g

Licząc czas potrzebny do zrobienia nasypu o objętości 60 m³, mamy do czynienia z danymi, które podają nam, ile roboczogodzin zajmuje wykonanie 100 m³ takiego nasypu z gruntu III kategorii. Tak więc, skoro na 100 m³ potrzeba 30,72 roboczogodziny, to na 1 m³ wypada 0,3072 roboczogodziny. Kiedy już to mamy, to mnożymy 60 przez tę wartość, czyli 0,3072, i wychodzi nam 18,432 roboczogodziny. To, co robię, to korzystanie z danych, które są znane w branży, żeby móc lepiej zaplanować pracę. Dzięki temu można dokładnie określić, ile ludzi i czasu nam potrzebne, żeby zakończyć projekt w ustalonym czasie, co jest naprawdę ważne w naszej pracy.

Pytanie 6

Jaką czynność należy wykonać, aby zapobiec przegrzaniu silnika chłodzonego powietrzem?

A. polewanie gorącego silnika wodą

B. oczyszczenie żebrowania silnika

C. zdjęcie osłony filtra powietrza

D. dodanie wody do paliwa

Czyszczenie użebrowania silnika to naprawdę ważna sprawa. Dzięki temu silnik, który jest chłodzony powietrzem, nie przegrzewa się. Te żeberka chłodzące, jakby nie patrzeć, zwiększają powierzchnię, przez którą ucieka ciepło. Jak nam się nagromadzi brud, kurz i inne syfy na tych elementach, to ich działanie staje się naprawdę kiepskie. Kiedy użebrowanie jest brudne, powietrze nie leci tak, jak powinno, co znaczy, że silnik nagrzewa się bardziej. W praktyce, warto regularnie dbać o to czyszczenie, zwłaszcza przed intensywnym użytkowaniem, jak na przykład, gdy zbliża się sezon, który wymaga mocniejszej pracy silnika. Z tego, co widzę w branży, dobrze utrzymane użebrowanie nie tylko wydłuża żywotność silnika, ale też pozwala mu działać lepiej, co jest mega ważne dla bezpieczeństwa i ekonomii jazdy.

Pytanie 7

W tabeli podano parametry zagęszczarki płytowej. Wymiary płyty roboczej urządzenia wynoszą

Parametry zagęszczarki płytowej
Waga	55 kg
Siła wymuszająca	9,3 kN
Częstotliwość wibracji	92 Hz
Wydajność	374 - 442 m²/h
Wymiary płyty	526 x 340 mm
Wymiary maszyny (dł. x szer. x wys.)	920 x 340 x 860 mm

A. 920 x 860 mm

B. 920 x 340 mm

C. 526 x 340 mm

D. 340 x 860 mm

Wymiary płyty roboczej zagęszczarki płytowej wynoszą 526 mm x 340 mm, co jest kluczowe dla zrozumienia działania i zastosowania tego urządzenia. Odpowiednia wielkość płyty ma istotny wpływ na efektywność zagęszczania materiałów budowlanych, takich jak grunt czy asfalt. W praktyce, większe płyty mogą być stosowane do większych powierzchni, co pozwala na szybsze i bardziej efektywne zagęszczanie. Warto zaznaczyć, że płyty o takich wymiarach są zazwyczaj projektowane zgodnie z normami branżowymi, które uwzględniają zarówno wydajność pracy, jak i komfort operatora. W przypadku zastosowań w wąskich przestrzeniach, jak na przykład przy budowie dróg w obszarach miejskich, odpowiednie wymiary płyty pozwalają na manewrowanie w trudnych warunkach. Dlatego znajomość specyfikacji technicznych, takich jak te przedstawione w tabeli, jest kluczowa dla efektywnego użytkowania zagęszczarek.

Pytanie 8

Podstawę nawierzchni sztywnych należy zrealizować z

A. asfaltu lanego

B. betonu asfaltowego

C. betonu cementowego

D. asfaltu piaskowego

Asfalt piaskowy, który jest jedną z proponowanych odpowiedzi, nie jest odpowiednim materiałem do wykonania podbudowy nawierzchni sztywnych. Asfalt piaskowy jest mieszanką asfaltu i piasku, która posiada znacznie mniejsze właściwości nośne niż beton cementowy. Jego elastyczność sprawia, że dobrze sprawdza się w warstwie nawierzchni, jednak nie zapewnia stabilności wymaganej w podbudowie, co może prowadzić do deformacji i pęknięć nawierzchni. Z kolei beton asfaltowy, będący materiałem kompozytowym, również nie jest przeznaczony do podbudowy, lecz do warstw nawierzchniowych. Jego zastosowanie w podbudowie mogłoby skutkować niską odpornością na obciążenia statyczne i dynamiczne, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku intensywnego ruchu. Asfalt lanego, mimo że jest materiałem wykorzystywanym w budownictwie drogowym, również nie spełnia wymogów dotyczących podbudowy nawierzchni sztywnych. Najczęściej stosowany jest w warstwach wykończeniowych, gdzie jego właściwości plastyczne mogą być korzystne dla rozkładu obciążeń. Wybór niewłaściwych materiałów do podbudowy prowadzi do błędnych założeń inżynieryjnych, które mogą skutkować awarią nawierzchni i zwiększonymi kosztami napraw. Dlatego istotne jest korzystanie z materiałów, które są zgodne z normami budowlanymi i z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, a takim materiałem jest właśnie beton cementowy.

Pytanie 9

Podczas realizacji nasypu brakujące ilości ziemi są pozyskiwane w obrębie strefy robót drogowych?

A. z nasypu

B. z odkładu

C. z ukopu

D. z wykopu

Odpowiedź "z ukopu" jest prawidłowa, ponieważ ukop to obszar, z którego pobierane są masy ziemne, aby uzupełnić nasyp. W procesie budowy dróg, zwłaszcza w przypadku nasypów, istotne jest, aby w odpowiedni sposób zarządzać masami ziemnymi. Zasady te są zgodne z normami budowlanymi, które zalecają wykorzystanie ziemi z wykopów, by zapewnić stabilność konstrukcji. W praktyce, pozyskiwanie materiału z ukopu pozwala na efektywne zagospodarowanie gruntów, co jest kluczowe w kontekście minimalizacji kosztów związanych z transportem i redukcją wpływu na środowisko. Przykładowo, podczas budowy drogi ekspresowej, jeśli w obrębie pasa robót istnieją naturalne wzniesienia, ich ekshumacja może dostarczyć potrzebnych mas ziemnych, które następnie zostaną użyte do formowania nasypu. Tego rodzaju praktyka jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju w inżynierii lądowej, gdzie dąży się do wykorzystania lokalnych materiałów w jak największym stopniu.

Pytanie 10

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, która próbka zagęszczonego podłoża gruntowego została pobrana z gruntu bardzo zagęszonego.

Klasyfikacja zagęszczenia gruntu
Nazwa	Stopień zagęszczenia I_D [%]
Bardzo luźne	od 0 do 15
Luźne	od 15 do 35
Średnio zagęszczone	od 35 do 65
Zagęszczone	od 65 do 85
Bardzo zagęszczone	od 85 do 100

A. Próbka II - Id = 80%

B. Próbka IV - Id = 65%

C. Próbka I - Id = 97%

D. Próbka III - Id = 77%

Próbka I z wartością zagęszczenia 97% jest odpowiednia dla gruntu bardzo zagęszczonego, co potwierdzają klasyfikacje zawarte w normach geotechnicznych, takich jak PN-81/B-03020. Wartość ta wskazuje na wysoki stopień zagęszczenia, co jest kluczowe w zastosowaniach inżynieryjnych, takich jak budowa fundamentów oraz stabilizacja gruntów. W praktyce, odpowiednie zagęszczenie gruntu wpływa na nośność podłoża oraz jego odporność na osiadanie. Grunt o bardzo wysokim zagęszczeniu charakteryzuje się lepszymi właściwościami mechanicznymi, co jest niezwykle istotne w kontekście budowy konstrukcji ciężkich. Użycie próbek w badaniach gruntów jest standardową procedurą, a ich analiza pozwala na określenie, czy dany grunt jest odpowiedni do zaplanowanych działań budowlanych. Dlatego poprawna identyfikacja próbek, jak w przypadku próbki I, jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa i wytrzymałości budowli.

Pytanie 11

Powłokę wiążącą z mieszanki mineralno-asfaltowej należy zagęszczać w ostatnim etapie

A. zagęszczarką płytową

B. walcem stalowym gładkim

C. walcem ogumionym

D. walcem okołkowanym

Walec stalowy gładki jest najbardziej odpowiednim narzędziem do zagęszczania warstwy wiążącej z mieszanki mineralno-asfaltowej. Jego konstrukcja zapewnia równomierne naciski na powierzchnię, co pozwala na skuteczne zagęszczenie materiału oraz eliminację pustek powietrznych, które mogą osłabić trwałość nawierzchni. W praktyce, walce stalowe gładkie są powszechnie stosowane w budownictwie drogowym, zwłaszcza przy układaniu warstw wiążących, ponieważ ich właściwości mechaniczne umożliwiają osiągnięcie optymalnej gęstości asfaltu. Zgodnie z normami branżowymi, zaleca się ich użycie w temperaturze, która pozwala na maksymalne upłynnienie asfaltu, co sprzyja lepszemu wnikaniu cząstek mineralnych i osiąganiu wysokiej jednorodności materiału. Dodatkowo, odpowiedni dobór walca, jego ciężar oraz liczba przejazdów mogą znacząco wpłynąć na finalne parametry mechaniczne nawierzchni, co ma kluczowe znaczenie dla jej późniejszej eksploatacji i trwałości.

Pytanie 12

Jaką cechę podłoża można wykorzystać do oszacowania wysokiego ryzyka występowania wysadzin w trakcie jego zamarzania?

A. Zagęszczalność podłoża

B. Zawartość frakcji kamienistej

C. Kapilarność bierna podłoża

D. Wilgotność optymalna podłoża

Zagęszczalność gruntu odnosi się do jego gęstości i zdolności do zmniejszania objętości pod wpływem obciążenia, co nie ma bezpośredniego wpływu na ryzyko wysadzin. Chociaż zagęszczony grunt może być bardziej odporny na deformacje, to nie eliminuje ryzyka związane z wodą zgromadzoną w porach, która może zamarzać. Wilgotność optymalna gruntu odnosi się do najlepszego poziomu wilgotności, przy którym grunt osiąga maksymalną zagęszczalność, ale nie informuje o jego zdolności do przechowywania wody w kontekście kapilarności. Ponadto, zawartość frakcji kamienistej nie ma wpływu na zjawisko wysadzin, ponieważ nie dotyczy zdolności gruntów do retencji wody. W przypadku gruntów o wysokiej zawartości frakcji kamienistej, woda może swobodniej przepływać, co zmniejsza ryzyko gromadzenia się wody w porach. Zrozumienie tych błędnych pojęć jest istotne, aby unikać problemów związanych z niewłaściwym oszacowaniem ryzyka mroźnych wysadzin, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń konstrukcji. Analiza geotechniczna powinna zawsze uwzględniać kapilarność bierną jako kluczowy wskaźnik dla projektantów, którzy muszą brać pod uwagę lokalne warunki klimatyczne i właściwości gruntów.

Pytanie 13

Jakim rodzajem gruntu mineralnego jest gruboziarnisty grunt nieplastyczny?

A. pył piaszczysty

B. piasek pylasty

C. ił gruby piaszczysty

D. ił gruby pylasty

Odpowiedzi takie jak piasek pylasty, ił gruby piaszczysty oraz ił gruby pylasty są błędne z kilku powodów związanych z ich właściwościami fizycznymi i klasyfikacją gruntów. Piasek pylasty, choć gruboziarnisty, zawiera cząstki pyłu, co wprowadza element plastyczności, co nie jest zgodne z definicją gruntu nieplastycznego. Ił gruby piaszczysty to mieszanka iłu i piasku, w której dominują większe cząstki, jednak obecność iłu sprawia, że taki grunt staje się podatny na zmiany plastyczności pod wpływem wilgoci, co czyni go mało odpowiednim do klasyfikacji jako grunt nieplastyczny. Ił gruby pylasty z kolei jest zdecydowanie plastyczny i nie spełnia kryteriów gruntu nieplastycznego. Użycie tych terminów w niewłaściwy sposób może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu i budowie. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie gruntów z ich wyglądem lub prostymi właściwościami fizycznymi bez uwzględnienia ich zachowania pod obciążeniem i w różnych warunkach wilgotności. W praktyce ważne jest, aby inżynierowie mieli świadomość, że właściwa klasyfikacja gruntów wpływa na dobór technologii budowlanych oraz na bezpieczeństwo i stabilność konstrukcji. W związku z tym, niezbędne jest wykorzystywanie odpowiednich standardów i norm, aby uniknąć tych pułapek w analizie gruntów.

Pytanie 14

Aby uzyskać niższy poziom hałasu związanego z ruchem drogowym w porównaniu do standardowych nawierzchni z betonu asfaltowego, należy zastosować warstwę ścieralną z

A. betonu asfaltowego o wysokim module sztywności

B. kostki betonowej

C. prefabrykowanych płyt betonowych

D. betonu asfaltowego porowatego

Beton asfaltowy porowaty to materiał, który wykazuje znacznie lepsze właściwości akustyczne w porównaniu do konwencjonalnych nawierzchni betonowych. Dzięki swojej strukturze, w której występują pory, umożliwia on lepsze pochłanianie dźwięków generowanych przez ruch drogowy, co przyczynia się do redukcji hałasu. Zastosowanie betonu asfaltowego porowatego jest szczególnie korzystne w obszarach mieszkalnych oraz wzdłuż dróg, gdzie hałas drogowy może być uciążliwy dla mieszkańców. Przykłady zastosowań można znaleźć na drogach ekspresowych oraz autostradach, gdzie zastosowanie tej technologii pozwala obniżyć poziom hałasu, co jest zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Dodatkowo, takie nawierzchnie charakteryzują się lepszą przepuszczalnością wody, co zwiększa bezpieczeństwo i trwałość dróg, minimalizując ryzyko powstawania aquaplaningu. W standardach budowlanych, takich jak EN 13108-7, beton asfaltowy porowaty uznawany jest za materiał wysokiej jakości, idealny do projektów, które wymagają efektywnego zarządzania hałasem.

Pytanie 15

Piasek klasyfikowany jest jako grunt

A. gruboziarnisty

B. drobnoziarnisty

C. bardzo gruboziarnisty

D. kamienisty

Piasek zaliczany jest do gruntów gruboziarnistych, co oznacza, że jego ziarna mają większą średnicę w porównaniu do gruntów drobnoziarnistych. Klasyfikacja gruntów opiera się na ich wielkości, składzie oraz zachowaniu w różnych warunkach. Piasek, z uwagi na swoje właściwości, jest powszechnie używany w budownictwie, inżynierii lądowej oraz w różnych zastosowaniach przemysłowych. Na przykład, jest kluczowym składnikiem mieszanki betonowej, ponieważ poprawia jego właściwości mechaniczne i trwałość. W standardach budowlanych, takich jak normy PN-EN, klasyfikacja gruntów jest istotna dla planowania fundamentów budynków oraz dróg, gdzie piasek wykorzystuje się do stabilizacji podłoża. Wiedza na temat klasyfikacji gruntów oraz ich zastosowań jest niezbędna dla inżynierów i architektów, co podkreśla znaczenie piasku w infrastrukturze oraz w kontekście budownictwa ekologicznego, gdzie jego wykorzystanie może przyczynić się do zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 16

Ile razy należy przejechać frezarką o szerokości roboczej 3 m oraz głębokości frezowania do 120 mm, aby obrobić nawierzchnię o szerokości 14 m na głębokość 20 cm?

A. 10 przejazdów

B. 14 przejazdów

C. 4 przejazdy

D. 5 przejazdów

Aby obliczyć liczbę przejazdów frezarką, należy uwzględnić szerokość roboczą maszyny oraz szerokość nawierzchni do sfrezowania. W tym przypadku frezarka ma szerokość 3 m, a nawierzchnia, którą chcemy sfrezować, ma szerokość 14 m. Dzieląc szerokość nawierzchni przez szerokość roboczą frezarki, otrzymujemy liczbę przejazdów: 14 m / 3 m = 4,67, co zaokrąglamy do 5 przejazdów w szerokości. Następnie, biorąc pod uwagę głębokość frezowania, która wynosi 20 cm, w kontekście głębokości roboczej frezarki, która wynosi do 120 mm (czyli 12 cm), konieczne będzie wykonanie dwóch przejazdów w głąb. W związku z tym, aby uzyskać pełne sfrezowanie na pożądaną głębokość, musimy pomnożyć liczbę przejazdów w szerokości (5) przez liczbę przejazdów w głąb (2), co daje 10 przejazdów łącznie. Ta metoda obliczeń opiera się na standardowych zasadach dotyczących efektywności prac budowlanych, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, jaka zalecana jest minimalna ładowność środka transportowego do przewozu mas ziemnych z wykopu wykonywanego w gruncie II kategorii przy użyciu koparek o pojemności łyżki 0,15 m3.

Zalecany dobór środków transportu do wielkości naczyń (łyżek) koparek i ładowarek
Pojemność naczynia roboczego Q [m³]	Ładowność środka transportowego q_t [t]
0,15÷0,50	4,0÷6,0
0,6	6,0÷11,0
1,0÷1,4	7,0÷20,0
2,5÷3,0	15,0÷27,0
5,0	15,0÷27,0

A. 6,0 t

B. 27,0 t

C. 4,0 t

D. 15,0 t

Prawidłowa odpowiedź to 4,0 t, co jest zgodne z zaleceniami przedstawionymi w tabeli dotyczącej doboru środków transportu do pojemności naczynia roboczego koparek. Dla koparek o pojemności łyżki 0,15 m³, minimalna zalecana ładowność środka transportowego wynosi właśnie 4,0 t. W praktyce oznacza to, że przy wykonywaniu wykopów w gruncie II kategorii, zastosowanie pojazdu o ładowności niższej niż 4,0 t może skutkować niewystarczającą wydajnością transportu, a także zwiększonym ryzykiem przeciążenia, co może prowadzić do uszkodzenia sprzętu. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN dotyczące transportu robót ziemnych, podkreślają znaczenie dostosowania ładowności pojazdów do specyfiki wykonywanych prac. Wybór odpowiedniego środka transportowego ma kluczowe znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa na placu budowy, dlatego znajomość tych parametrów jest niezbędna dla inżynierów i wykonawców.

Pytanie 18

W budowie nasypów nie powinno się używać

A. grubych oraz średnich piasków

B. piasków gliniastych

C. pospółki

D. namułów oraz torfów

Namuły i torfy są materiałami organicznymi, które charakteryzują się niską nośnością oraz dużą podatnością na osiadanie. Ich zastosowanie w budowie nasypów jest niewskazane, ponieważ mogą prowadzić do destabilizacji konstrukcji. W przypadku nasypów, które muszą przenosić znaczne obciążenia, istotne jest użycie materiałów o odpowiedniej sztywności i trwałości. Przykładowo, w budownictwie drogowym zaleca się stosowanie materiałów takich jak kruszywa, pospółka, czy piaski, które zapewniają odpowiednią stabilność. W praktyce, przed przystąpieniem do budowy nasypów, przeprowadza się badania geotechniczne, aby określić właściwości gruntu oraz wybrać odpowiednie materiały budowlane, zgodnie z normami PN-EN 1997-1. Dobre praktyki w inżynierii lądowej zawsze uwzględniają dobór odpowiednich materiałów, które nie tylko spełniają wymagania nośności, ale również minimalizują ryzyko osiadania i innych niepożądanych zjawisk.

Pytanie 19

Oblicz potrzebną ilość spoiwa hydraulicznego do poprawy 1 000 m² podłoża na głębokość 25 cm, mając na uwadze, że zgodnie z recepturą dawka materiału wynosi 30 kg/m²?

A. 7,50 t

B. 300,00 t

C. 30,00 t

D. 25,00 t

Błędy w obliczeniach mogą wynikać z nieprawidłowego podejścia do zadania, w którym myli się powierzchnię z objętością. Niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że przy uwzględnieniu głębokości 25 cm należy do obliczeń wprowadzić objętość spoiwa. W rzeczywistości, przy obliczaniu ilości materiału stosuje się wyłącznie powierzchnię, na którą ma być aplikowane spoiwo, a dawkowanie odnosi się do jednostki powierzchni. Warto zrozumieć, że głębokość nie wpływa na potrzebną ilość materiału, gdyż dawkowanie wynosi 30 kg na każdy metr kwadratowy, a nie na objętość. Inny typowy błąd to pomieszanie jednostek miary, gdzie osoby obliczające mogą próbować przeliczać kilogramy na tony w sposób niepoprawny, co prowadzi do błędnych wyników. W praktyce, błędne założenia dotyczące jednostek oraz niewłaściwe interpretacje danych pojawiają się często w obliczeniach inżynieryjnych, dlatego tak ważne jest zrozumienie, na jakiej podstawie dokonujemy obliczeń. Przykładowo, należy być świadomym, że każdy kilogram odpowiada 0,001 tony, a niepoprawne przeliczenia mogą prowadzić do znacznych różnic w rezultatach. Świadomość tych aspektów i znajomość zasad obliczeń są kluczowe dla efektywnego projektowania i realizacji prac budowlanych.

Pytanie 20

Jakie ilości pracy maszyn są potrzebne do wykonania w gruncie kategorii III koryta o głębokości 30 cm oraz powierzchni 1500 m2, jeśli mechaniczne wykonanie 1 m2 koryta w tym gruncie wymaga 0,0053 m-g pracy spycharki gąsienicowej i 0,0086 m-g pracy walca samojezdnego wibracyjnego 7,5 t, zakładając normowy czas pracy?

A. 5,30 m-g pracy spycharki i 8,60 m-g pracy walca

B. 10,60 m-g pracy spycharki i 17,20 m-g pracy walca

C. 7,95 m-g pracy spycharki i 12,90 m-g pracy walca

D. 2,65 m-g pracy spycharki i 4,30 m-g pracy walca

Poprawna odpowiedź to 7,95 m-g pracy spycharki i 12,90 m-g pracy walca. Aby zrozumieć, dlaczego te wartości są prawidłowe, należy najpierw obliczyć całkowite zapotrzebowanie na pracę dla obu maszyn w kontekście powierzchni koryta, które wynosi 1500 m2. Z danych wynika, że 1 m2 koryta o głębokości 30 cm wymaga 0,0053 m-g pracy spycharki gąsienicowej oraz 0,0086 m-g pracy walca samojezdnego. Obliczając zapotrzebowanie, mnożymy te wartości przez 1500 m2: dla spycharki: 0,0053 m-g/m2 * 1500 m2 = 7,95 m-g, a dla walca: 0,0086 m-g/m2 * 1500 m2 = 12,90 m-g. Ustalając normowy czas pracy, zapewniamy, że maszyny pracują w zoptymalizowany sposób, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, gdzie efektywność i precyzyjne planowanie są kluczowe. W tym kontekście stosowanie odpowiednich przeliczników i norm pozwala na dokładne oszacowanie kosztów i czasu pracy potrzebnego do wykonania takiego zadania.

Pytanie 21

Obszar robót remontowych na chodniku powinien być odgrodzony

A. zaporami drogowymi podwójnymi

B. pachołkami drogowymi

C. tablicami zamykającymi

D. taśmą ostrzegawczą

Wybór innych form wygrodzenia dla miejsca robót remontowych, takich jak pachołki drogowymi, taśma ostrzegawcza czy tablice zamykające, nie zapewnia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, który jest kluczowy w takich sytuacjach. Pachołki drogowe, chociaż mogą być użyteczne w pewnych kontekstach, nie dają wystarczającej stabilności ani widoczności, aby skutecznie chronić obszar robót. Często spotyka się sytuacje, w których pachołki mogą być łatwo przewracane lub przesuwane przez ruch przechodniów czy pojazdów, co czyni je niewystarczającymi w bardziej wymagających środowiskach. Taśma ostrzegawcza może skutecznie zasygnalizować zagrożenie, ale jej fizyczne ograniczenia sprawiają, że nie jest wystarczającą barierą do zabezpieczenia terenu robót. Może być łatwo przekroczona, co stwarza ryzyko dla osób postronnych. Tablice zamykające, chociaż informują o zamknięciu drogi, nie zapobiegają dostępowi do obszaru robót i często są ignorowane przez przechodniów. W związku z tym, wybór odpowiedniego sposobu wygrodzenia powinien być oparty na analizie ryzyka i specyfiki prowadzonych robót. W przypadku prac na chodniku, zapory drogową podwójne stanowią najlepszą praktykę, ponieważ ich konstrukcja zapewnia wyższą trwałość oraz lepszą widoczność, co jest niezbędne w celu zminimalizowania wszelkich zagrożeń dla bezpieczeństwa publicznego.

Pytanie 22

W budowie warstwy ścieralnej nawierzchni elastycznej nie używa się

A. asfaltu porowatego

B. betonu cementowego

C. mastyksu grysowego

D. betonu asfaltowego

Beton cementowy nie nadaje się na warstwę ścieralną nawierzchni podatnej, bo ma po prostu złe właściwości. Ta warstwa musi być elastyczna i dobrze znosić różne obciążenia, bo wiadomo, że na drogach dużo się dzieje. Często używa się betonu asfaltowego czy asfaltu porowatego, bo te materiały dają lepszą przyczepność i potrafią wchłaniać wodę, co jest mega ważne, żeby uniknąć aquaplaningu. Mastyks grysowy też jest spoko, bo jest bardzo odporny na ścieranie i trwały. Z mojego doświadczenia wynika, że materiały asfaltowe są świetne do budowy dróg, bo lepiej radzą sobie z różnymi warunkami pogodowymi i mechanicznymi. Inżynierowie często polecają asfalt w miejscach z dużym ruchem, co jest zgodne z normami i standardami budowy dróg.

Pytanie 23

Częścią pasa ruchu, która obejmuje jezdnię z poboczami lub chodnikami, zatokami, pasami awaryjnymi oraz pasem oddzielającym, jest

A. podłoże drogowe

B. nasyp ziemny

C. korpus drogowy

D. korona drogi

Poprawna odpowiedź 'korona drogi' odnosi się do górnej części pasa drogowego, która obejmuje jezdnię oraz otaczające ją elementy, takie jak pobocza, chodniki, zatoki, pasy awaryjne oraz pas dzielący. Korona drogi to obszar, który jest kluczowy dla bezpieczeństwa i komfortu użytkowników dróg. Zgodnie z normami budowy dróg, korona drogi powinna być odpowiednio zaprojektowana, aby zapewnić właściwy spadek, co umożliwia efektywne odprowadzanie wody deszczowej. W praktyce, dobrze zaprojektowana korona drogi minimalizuje ryzyko aquaplaningu, a także zwiększa trwałość nawierzchni. W przypadku dróg o dużym natężeniu ruchu, korona drogi musi być dostosowana do wymogów transportu, uwzględniając różne rodzaje pojazdów. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie nowych odcinków dróg, gdzie szczegółowe analizy topograficzne oraz hydrologiczne wpływają na kształtowanie korony drogi. Właściwe zarządzanie tym elementem infrastruktury drogowej ma zasadnicze znaczenie dla poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz komfortu podróżowania.

Pytanie 24

Jaką objętość gleby urodzajnej usunięto, jeśli grubość warstwy humusu, która została zdjęta, wynosiła 22 cm, a prace wykonywano na długości 150 m i szerokości 9 m?

A. 297 m3

B. 29 700 m3

C. 3 300 m3

D. 1 350 m3

Aby obliczyć ilość usuniętej urodzajnej ziemi, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu, który jest odpowiedni w tym przypadku. Objętość V można obliczyć, mnożąc długość, szerokość oraz wysokość (grubość zdejmowanej warstwy). W tym przypadku: długość wynosi 150 m, szerokość 9 m, a grubość 22 cm (co przeliczone na metry daje 0,22 m). Stosując wzór V = długość x szerokość x wysokość, otrzymujemy: V = 150 m x 9 m x 0,22 m = 297 m3. Taka analiza jest kluczowa w praktykach związanych z robotami ziemnymi i inżynierią środowiskową, gdzie precyzyjne obliczenia objętości ziemi są niezbędne do planowania prac budowlanych oraz ochrony gleby. Odpowiednie obliczenia pozwalają również na oszacowanie kosztów i zasobów potrzebnych do realizacji projektu. W kontekście dobrych praktyk branżowych, ważne jest, aby inżynierowie i technicy stosowali precyzyjne miary oraz metodyki, co wpływa na jakość i efektywność prowadzonych robót.

Pytanie 25

Ile ziemi urodzajnej powinno zostać usunięte, jeśli grubość warstwy humusu do usunięcia wynosi 22 cm, a prace będą prowadzone na obszarze o długości 150 m i szerokości 9 m?

A. 3 300 m3

B. 1 350 m3

C. 29 700 m3

D. 297 m3

Aby obliczyć objętość zdejmowanej warstwy humusu, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu, który jest równy długość razy szerokość razy wysokość. W naszym przypadku długość wynosi 150 m, szerokość 9 m, a wysokość (grubość warstwy humusu) to 0,22 m (22 cm). Zatem objętość usuwanej ziemi urodzajnej obliczamy: 150 m * 9 m * 0,22 m = 297 m3. Ta wartość wskazuje, że usunięcie tej warstwy humusu jest kluczowe dla prac budowlanych lub rolniczych, które wymagają poprawy jakości gleby lub przygotowania terenu. W praktyce takie działania są standardem w rolnictwie, gdzie humus odgrywa istotną rolę w jakości gleby, a jego odpowiednie zarządzanie pozwala na zwiększenie plonów. Zgodnie z dobrymi praktykami, usuwanie warstwy humusu powinno być przeprowadzane z uwzględnieniem ochrony środowiska oraz z zachowaniem zasad zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 26

Gdy zauważysz brak elektrolitu w akumulatorze, niespowodowany wyciekiem, powinieneś go uzupełnić do właściwego poziomu?

A. elektrolitem zasadowym

B. wodą destylowaną

C. kwasem solnym

D. kwasem siarkowym

Stosowanie elektrolitu zasadowego w akumulatorze kwasowo-ołowiowym jest całkowicie nieodpowiednie, ponieważ typowe akumulatory tego rodzaju wykorzystują kwas siarkowy jako główny elektrolit. Dostosowanie chemii akumulatora do nieodpowiednich substancji może prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak uszkodzenie ogniw, zmiana właściwości elektrochemicznych oraz poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa. Kwas siarkowy, z kolei, jest substancją, która już znajduje się w akumulatorze, więc jego dodawanie w przypadku ubytku elektrolitu nie jest konieczne ani skuteczne – może wręcz spowodować przelanie i wylewanie się kwasu, co jest niebezpieczne. Woda destylowana, jako substancja neutralna i czysta, jest jedynym właściwym wyborem. Kwas solny, będący mocnym kwasem, nie tylko nie nadaje się do uzupełniania elektrolitu, ale może również przyczynić się do korozji oraz uszkodzeń materiałów akumulatora. Ponadto, błędne myślenie o tym, że można stosować różnorodne chemikalia do uzupełnienia elektrolitu, często wynika z braku zrozumienia podstaw chemii akumulatorów oraz ich konstrukcji. Kluczowe jest, aby zawsze przestrzegać standardów ustalonych przez producentów oraz wytycznych dotyczących konserwacji akumulatorów, aby zapewnić ich długowieczność i sprawność.

Pytanie 27

Jakie kruszywo powinno być użyte do realizacji powierzchniowego utrwalenia nawierzchni drogowej?

A. Kliniec

B. Miał

C. Grys

D. Tłuczeń

Kliniec, miał oraz tłuczeń są kruszywami, które w różnych kontekstach mogą być stosowane do budowy nawierzchni, jednak nie są one odpowiednie do powierzchniowego utrwalania nawierzchni drogowej. Kliniec, choć jest wytrzymałym materiałem, nie zapewnia odpowiedniej tekstury i przyczepności, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa ruchu drogowego. Z kolei miał, będący drobnym, sypkim materiałem, nie ma wystarczających właściwości mechanicznych, aby skutecznie współpracować z innymi komponentami nawierzchni. Stosowanie miały może prowadzić do osłabienia struktury oraz szybszego zużycia nawierzchni. Tłuczeń, mimo że jest materiałem o dużej wytrzymałości, ze względu na swoje większe ziarna może nie zapewniać wystarczającej jednorodności i stabilności, co efektywnie ogranicza jego zastosowanie w specyfikacjach dotyczących powierzchniowego utrwalania. Problemy te mogą prowadzić do nieprawidłowego rozkładu obciążeń oraz zwiększenia ryzyka uszkodzeń nawierzchni. Właściwe dobranie kruszywa jest kluczowe w projektowaniu nawierzchni drogowych, a wybór nieodpowiednich materiałów może skutkować nie tylko obniżoną trwałością, ale także wyższymi kosztami utrzymania nawierzchni w przyszłości.

Pytanie 28

Jaką kwotę należy wypłacić pracownikowi za zrealizowanie górnej warstwy podbudowy z naturalnego kruszywa o powierzchni 1000 m², jeśli stawka za roboczogodzinę wynosi 10,00 zł, a nakład na wykonanie 100 m² tej warstwy wynosi 1,22 r-g?

A. 1220,00 zł

B. 122,00 zł

C. 122 zł

D. 12,20 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na to pytanie często wynika z błędnego zrozumienia obliczeń związanych z nakładem robocizny. Możliwe jest, że osoba udzielająca błędnej odpowiedzi nie uwzględniła, że nakład robocizny 1,22 r-g dotyczy tylko 100 m². Aby obliczyć całkowity nakład dla 1000 m², należy pomnożyć ten nakład przez 10, co daje 12,2 r-g. Zbyt częste pomijanie tego kroku prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Inne błędne odpowiedzi mogą wynikać z ignorowania stawki godzinowej, co prowadzi do nieprawidłowego oszacowania całkowitych kosztów. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 1220,00 zł mogą być efektem mylenia jednostek miary lub nieprawidłowego przeliczania godzin na koszty. Kluczowym elementem w tym procesie jest zrozumienie, jak poszczególne wartości wpływają na całkowity wynik, a także umiejętność ich poprawnego przeliczania. Dobrym ćwiczeniem jest regularne ćwiczenie takich obliczeń i porównywanie wyników z rzeczywistymi kosztami robocizny, aby zwiększyć dokładność oszacowania kosztów w przyszłości.

Pytanie 29

Ekipa brukarzy ma do zrealizowania nawierzchnię rowerowej ścieżki o szerokości 2,00 m oraz długości 200,00 m z kostki betonowej. Czas potrzebny na wykonanie 100 m2 tej powierzchni wynosi 43,00 r-g. Jak obliczyć koszt robocizny, mając na uwadze, że stawka za 1 r-g wynosi 20 zł?

A. 3 440 zł

B. 8 600 zł

C. 1 720 zł

D. 860 zł

Aby obliczyć koszt robocizny dla nawierzchni ścieżki rowerowej, najpierw musimy obliczyć powierzchnię do wykonania. Ścieżka ma szerokość 2,00 m i długość 200,00 m, co daje powierzchnię równą 2,00 m * 200,00 m = 400,00 m². Następnie musimy określić czas potrzebny do wykonania tej powierzchni, bazując na czasie wymaganym do wykonania 100 m², który wynosi 43,00 roboczogodziny (r-g). Dla 400,00 m² czas wykonania będzie wynosił: (400,00 m² / 100 m²) * 43,00 r-g = 172,00 r-g. Na koniec, przy stawce 20 zł za 1 r-g, całkowity koszt robocizny wyniesie: 172,00 r-g * 20 zł/r-g = 3 440 zł. Takie obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, które wymagają precyzyjnego oszacowania kosztów robocizny na podstawie wymagań projektowych i efektywności pracy zespołu.

Pytanie 30

Obszar wydzielony liniami granicznymi, obejmujący grunt oraz przestrzeń nad i pod jego powierzchnią, w której znajdują się drogi, obiekty budowlane oraz urządzenia techniczne związane z organizacją, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia niezbędne do zarządzania drogą, określa się mianem

A. koryta ziemnego

B. korony drogi

C. pasu drogowym

D. korpusu drogi

Poprawna odpowiedź to 'pas drogowy', który definiuje przestrzeń obejmującą grunt oraz przestrzeń nad i pod jego powierzchnią, wykorzystywaną do budowy dróg i związanych z nimi obiektów. Pas drogowy jest istotnym elementem infrastruktury drogowej, obejmującym nie tylko samą jezdnię, ale również chodniki, pobocza oraz inne urządzenia i obiekty techniczne, takie jak latarnie, znaki drogowe czy systemy odwodnienia. Zgodnie z obowiązującymi normami, pas drogowy powinien być odpowiednio szeroki, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno użytkownikom dróg, jak i pracownikom zajmującym się ich utrzymaniem. W praktyce szerokość pasa drogowego ulega różnym regulacjom w zależności od klasy drogi oraz jej przeznaczenia, co jest określone w przepisach takich jak Rozporządzenie Ministra Infrastruktury. Właściwe zaprojektowanie pasa drogowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania ruchem, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo i komfort podróżowania.

Pytanie 31

Przed przystąpieniem do działań konserwacyjnych oraz pielęgnacyjnych urządzenia zasilanego dwusuwowym silnikiem gaźnikowym, należy wykonać kolejno:

A. zmniejszyć obroty silnika — poczekać, aż paliwo się wyczerpie — poczekać, aż silnik ostygnie

B. zmniejszyć obroty silnika — odłączyć przewód zapłonowy — spuścić paliwo

C. wyłączyć silnik — odłączyć przewód zapłonowy — spuścić olej

D. wyłączyć silnik — poczekać, aż się schłodzi — odłączyć przewód zapłonowy

Podczas analizy alternatywnych odpowiedzi można zauważyć, że niektóre z nich zawierają niebezpieczne uproszczenia. W pierwszej z błędnych opcji zasugerowano, że odłączenie przewodu zapłonowego powinno nastąpić przed poczekaniem na ostygnięcie silnika. Taki krok byłby nieodpowiedni, gdyż odłączenie przewodu zapłonowego, gdy silnik jest jeszcze gorący, nie eliminuje ryzyka oparzeń, a może także prowadzić do niezamierzonego uruchomienia silnika w przypadku błędnego podłączenia. Inną nieprawidłową koncepcją jest sugerowanie spuszczenia paliwa przed odłączeniem przewodu zapłonowego. Spuszczenie paliwa wciąż może stwarzać zagrożenie, jeśli nie wyłączono uprzednio silnika, co mogłoby doprowadzić do zapłonu resztek paliwa. Z kolei zmniejszanie obrotów silnika przed konserwacją i pielęgnacją nie jest dobrą praktyką, ponieważ silnik powinien być całkowicie zatrzymany, aby zminimalizować ryzyko uruchomienia. Należy pamiętać, że każda procedura konserwacyjna powinna opierać się na jasno określonych krokach zapewniających bezpieczeństwo. Kluczowe znaczenie ma nie tylko myślenie logiczne, ale także znajomość procedur BHP, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Z tego powodu konieczne jest przestrzeganie ustalonych norm oraz dobrych praktyk w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniami napędzanymi silnikami spalinowymi.

Pytanie 32

Jakie rodzaje gruntów występujących w podłożu gruntowym można zakwalifikować do kategorii nośności G1, niezależnie od warunków hydrologicznych i działań poprawiających?

A. Żwiry i gliniaste pospółki

B. Piaszczyste gliny i pylaste iły

C. Gliniaste piaski i piaszczyste gliny

D. Średnioziarniste piaski i pospółki

Wybór gruntów, takich jak piaski gliniaste i gliny piaszczyste, jest nieodpowiedni w kontekście nośności G1, ponieważ te materiały charakteryzują się niejednorodnością oraz zmiennymi właściwościami mechanicznymi, co negatywnie wpływa na ich nośność. Piaski gliniaste, będące mieszanką piasku i gliny, mają tendencję do zatrzymywania wody, co prowadzi do ich osłabienia w warunkach podwyższonej wilgotności. Z kolei gliny piaszczyste, mimo że mogą mieć pewne właściwości nośne, często wymagają zabiegów ulepszających, aby osiągnąć stabilność w budownictwie. Gliny piaszczyste i iły pylaste z kolei, ze względu na dużą plastyczność, mogą prowadzić do deformacji pod obciążeniem. Żwiry i pospółki gliniaste również nie są optymalnym wyborem, ponieważ ich właściwości nośne są różne w zależności od zawartości gliny. Często mylnie zakłada się, że każdy grunt o dużych ziarnach będzie odpowiedni do budowy fundamentów, co może prowadzić do poważnych usterek konstrukcyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że nośność gruntu zależy nie tylko od jego rodzaju, ale także od jego struktury, wilgotności oraz ułożenia w miejscu budowy.

Pytanie 33

Jaką maszynę powinno się używać do realizacji wykopu z jednoczesnym transportem gruntu na składowanie w odległości od 10 do 50 metrów?

A. Koparkę

B. Zgarniarkę

C. Spycharkę

D. Równiarkę

Spycharka jest odpowiednim wyborem do wykonania wykopu z równoczesnym przemieszczeniem gruntu na odkład w odległości od 10 do 50 metrów. Jej konstrukcja, wyposażona w nachyloną łyżkę, umożliwia efektywne odspajanie i transportowanie materiału ziemnego na stosunki odległości, które są w tym przypadku wymagane. Spycharki są powszechnie stosowane w pracach ziemnych, zarówno na budowach, jak i w projektach infrastrukturalnych. Dzięki różnym rodzajom łyżek i regulowanemu kątowi nachylenia, spycharki potrafią precyzyjnie modelować teren, co jest kluczowe przy wykopach. Przykładem zastosowania spycharki może być budowa dróg, gdzie w jednym cyklu maszyna wykonuje wykop oraz przemieszcza grunt, co znacząco zwiększa wydajność prac. W kontekście standardów branżowych, spycharki są rekomendowane w normach dotyczących robót ziemnych, co podkreśla ich niezawodność i efektywność w tego typu zadaniach.

Pytanie 34

Procedurę sprawdzenia lub wymiany świecy zapłonowej w ręcznych maszynach do robót drogowych należy rozpocząć od

A. zdemontowania świecy zapłonowej

B. zdemontowania przewodów elektrycznych

C. sprawdzenia izolacji

D. analizy odległości elektrod

Demontaż przewodów elektrycznych jest kluczowym krokiem w procedurze kontroli lub wymiany świecy zapłonowej w ręcznych maszynach do robót drogowych, ponieważ zapewnia bezpieczne i skuteczne wykonanie całej operacji. Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek pracy przy świecy zapłonowej, ważne jest, aby najpierw odłączyć przewody elektryczne, aby uniknąć ryzyka porażenia prądem oraz uszkodzenia układów elektrycznych maszyny. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zawsze należy najpierw wyłączyć zasilanie oraz zdemontować przewody, co pozwala na łatwiejszy dostęp do świecy i minimalizuje ryzyko niepożądanych reakcji, takich jak iskry. Po odłączeniu przewodów można przystąpić do kontroli stanu świecy zapłonowej, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania silnika. Właściwe przestrzeganie tej procedury zwiększa bezpieczeństwo pracy oraz może przyczynić się do wydłużenia żywotności maszyny. Warto również dodać, że regularna kontrola i wymiana świec zapłonowych wpływają na efektywność paliwową oraz emisję spalin, co jest istotne z punktu widzenia ochrony środowiska.

Pytanie 35

Po każdym wymienieniu narzędzia roboczego w koparce operator powinien zweryfikować jego poprawność

A. działania układu hamulcowego

B. funkcjonowania układu hydraulicznego

C. mocowania narzędzia roboczego

D. wyboru narzędzia roboczego

Sprawdzenie zamocowania narzędzia roboczego po każdym przezbrojeniu koparki jest kluczowym aspektem zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Narzędzia robocze, takie jak łyżki, wiertła czy chwytaki, muszą być solidnie zamocowane, aby uniknąć ich odłączenia podczas pracy, co mogłoby prowadzić do poważnych wypadków. W praktyce operatorzy powinni stosować się do standardów BHP oraz wytycznych producentów dotyczących montażu i demontażu narzędzi. Po każdym przezbrojeniu warto przeprowadzić wizualną inspekcję zamocowania, a także sprawdzić, czy użyte mechanizmy mocujące, takie jak śruby czy zaciski, są odpowiednio dokręcone. Dodatkowo, istotne jest, aby operator był przeszkolony w zakresie identyfikacji ewentualnych uszkodzeń narzędzi roboczych oraz ich mocowań, co pozwala na szybsze wykrywanie i eliminowanie niebezpiecznych sytuacji w miejscu pracy.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ różnicę rzędnych wysokości pomiędzy początkiem a końcem odcinka drogi o długości 500 m i największym dopuszczalnym pochyleniu niwelety dla prędkości projektowej równej 100 km/h.

Największe dopuszczalne pochylenia niwelety
Prędkość projektowa [km/h]	120	100	80	70	60	50	40	30
Największe dopuszczalne pochylenie niwelety [%]	4	5	6	7	8	9	10	12

A. 20 cm

B. 25 cm

C. 15 cm

D. 10 cm

Różnica wysokości na odcinku drogi o długości 500 m przy maksymalnym pochyleniu dla prędkości 100 km/h wynosi 25 cm. Tak naprawdę to ma swoje uzasadnienie w normach budowy dróg, które mówią, że nie powinno być więcej niż 5% pochylenia. Możesz to obliczyć za pomocą prostego wzoru: h = L * p, gdzie h to różnica wysokości, L to długość drogi, a p to procent pochylenia. W tym przypadku mamy 500 m i pochylenie 5%, więc wychodzi: h = 500 m * 0.05 = 25 cm. Wiedza o takich obliczeniach jest bardzo ważna w projektowaniu dróg, bo wpływa na bezpieczeństwo kierowców i to, jak woda jest odprowadzana. W praktyce to pozwala lepiej planować drogi, co z kolei ma znaczenie dla ich trwałości i komfortu jazdy.

Pytanie 37

Jak długo powinna działać spycharka gąsiennicowa o mocy 74 kW/100 KM, aby usunąć warstwę humusu o grubości 20 cm na obszarze 1500 m², jeśli usunięcie takiej samej warstwy na powierzchni 100 m² wymaga 0,33 maszynogodzin (m-g)?

A. 6,60 m-g

B. 300,00 m-g

C. 4,95 m-g

D. 495,00 m-g

Aby obliczyć czas pracy spycharki gąsiennicowej potrzebny do usunięcia 20 cm warstwy humusu na powierzchni 1500 m², należy najpierw zrozumieć, ile czasu zajmuje usunięcie tej samej warstwy na mniejszej powierzchni. W przypadku danej spycharki usunięcie 20 cm humusu na powierzchni 100 m² zajmuje 0,33 maszynogodzin. Zatem, aby obliczyć czas potrzebny na 1500 m², musimy ustalić, ile razy 100 m² mieści się w 1500 m². Dzielimy 1500 m² przez 100 m², co daje 15. Następnie mnożymy liczbę maszynogodzin (0,33 m-g) przez 15, co prowadzi do obliczenia: 0,33 m-g * 15 = 4,95 m-g. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej i inżynieryjnej, gdyż pozwalają na oszacowanie czasu pracy różnych maszyn oraz planowanie harmonogramów robót budowlanych. W praktyce, znajomość tych obliczeń pozwala na efektywne zarządzanie projektem oraz minimalizację kosztów operacyjnych.

Pytanie 38

Co należy zrobić, gdy w trakcie eksploatacji maszyny drogowej zauważono, że poziom płynu chłodniczego w silniku jest zbyt niski?

A. natychmiast udać się do serwisu, gdzie zostanie dolany odpowiedni płyn w odpowiedniej ilości

B. wyłączyć silnik i natychmiast dolać odpowiednią ilość płynu chłodniczego

C. po zakończeniu zmiany i ostudzeniu silnika dolać płynu, kontrolując jego poziom

D. ochłodzić silnik na biegu jałowym, a następnie uzupełnić płyn chłodniczy

Odpowiedź, aby ochłodzić silnik na biegu jałowym, a następnie uzupełnić płyn chłodniczy, jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i użytkowania maszyn drogowych. Poziom płynu chłodniczego odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu temperaturą silnika; zbyt niski poziom może prowadzić do przegrzania, co z kolei może spowodować poważne uszkodzenia silnika. Uzupełnianie płynu chłodniczego przy gorącym silniku zwiększa ryzyko oparzeń i może prowadzić do niekontrolowanego wydostawania się pary lub płynu, co jest niebezpieczne. Dobrą praktyką jest zatem zawsze poczekać, aż silnik ostygnie, aby uniknąć niebezpieczeństwa. W przypadku maszyn drogowych, które często pracują w trudnych warunkach, ważne jest także regularne sprawdzanie poziomu płynu chłodniczego oraz jego jakości, aby zapewnić optymalne działanie silnika i uniknąć niespodziewanych awarii. Warto również zaznaczyć, że niektóre silniki mogą wymagać specjalnych płynów chłodniczych, co powinno być uwzględnione przy ich uzupełnianiu.

Pytanie 39

Aby uzyskać niższy poziom hałasu drogowego w porównaniu do tradycyjnych nawierzchni z betonu asfaltowego, należy zastosować warstwę ścieralną wykonaną z

A. betonu asfaltowego o wysokim module sztywności

B. kostki betonowej

C. betonu asfaltowego porowatego

D. prefabrykowanych płyt betonowych

Beton asfaltowy porowaty jest materiałem, który znacząco redukuje poziom hałasu drogowego w porównaniu do konwencjonalnych nawierzchni asfaltowych. Jego porowata struktura pozwala na lepsze odprowadzanie wody, co zmniejsza zjawisko aquaplaningu i poprawia bezpieczeństwo na drogach. Dodatkowo, dzięki swojej unikalnej konstrukcji, zmniejsza on emisję hałasu opon w trakcie kontaktu z nawierzchnią. Przykłady zastosowania betonu asfaltowego porowatego można znaleźć na nowoczesnych autostradach oraz w miastach, gdzie celem jest obniżenie hałasu w obszarach mieszkalnych. Współczesne standardy budowlane, takie jak EN 13108, promują zastosowanie materiałów, które wpływają na komfort akustyczny, co dodatkowo podkreśla znaczenie betonu asfaltowego porowatego w infrastrukturze drogowej. Warto również zauważyć, że przy właściwym projektowaniu i wykonaniu, ten typ nawierzchni może mieć długą żywotność oraz wymagać mniejszych nakładów na konserwację w porównaniu do tradycyjnych rozwiązań.

Pytanie 40

W sytuacji, gdy widoczność jest niewystarczająca, aby wyznaczyć granice obszaru robót w pasie drogowym przy zamkniętej drodze, w celu powiadomienia kierowców o przeszkodach, należy używać świateł ostrzegawczych o kolorze

A. czerwonej

B. żółtej

C. niebieskiej

D. białej

Odpowiedź wskazująca na stosowanie świateł ostrzegawczych o barwie czerwonej w warunkach niedostatecznej widoczności jest prawidłowa i zgodna z zasadami bezpieczeństwa ruchu drogowego. Światła czerwone są używane jako ostrzeżenie dla kierowców o potencjalnych zagrożeniach oraz przeszkodach na drodze, w tym o zamknięciach dróg. Czerwony kolor jest ogólnie uznawany za kolor alarmowy, co przyciąga uwagę kierujących pojazdami. W praktyce, na przykład podczas robót drogowych, zastosowanie świateł czerwonych w połączeniu z odpowiednimi znakami drogowymi zapewnia lepsze bezpieczeństwo zarówno dla pracowników, jak i użytkowników dróg. Przykładem może być sytuacja, gdy na drodze umieszczane są sygnalizatory świetlne w kolorze czerwonym, co wyraźnie informuje kierowców o konieczności zatrzymania się lub zachowania szczególnej ostrożności. W kontekście standardów, Kodeks drogowy oraz normy dotyczące oznakowania dróg coraz częściej akcentują znaczenie używania świateł ostrzegawczych w odpowiednich kolorach dla zapewnienia bezpieczeństwa w trudnych warunkach wizualnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej