Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 22:12
Data zakończenia: 16 maja 2025 22:33

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby rozwijać umiejętności manualne u ośmiomiesięcznego malucha, należy przede wszystkim zastosować

A. lustro

B. książkę

C. klocki typu lego

D. drewniane klocki

Drewniane klocki to świetna zabawa dla małych dzieci, zwłaszcza tych, które mają około ośmiu miesięcy. W tym czasie dzieci zaczynają lepiej kontrolować swoje rączki, a zabawa klockami pomaga im w rozwijaniu motoryki. Uczą się chwytać, przesuwać i układać te klocki, co fajnie wpływa na ich koordynację ręka-oko. Poza tym, klocki są bardzo trwałe i bezpieczne, więc rodzice mogą być spokojni. Co więcej, klocki to nie tylko rozwijanie umiejętności manualnych, ale także kreatywności, bo dzieci mogą tworzyć różne budowle według własnych pomysłów. Wg tego, co się mówi w pedagogice, zabawki, które zachęcają do zabawy i odkrywania, są kluczowe w nauce. Rodzice mogą nawet łączyć zabawę klockami z nauką, na przykład liczenia czy rozpoznawania kształtów, co super wspiera rozwój poznawczy ich dziecka.

Pytanie 2

W jakim miesiącu życia dziecko, które rozwija się prawidłowo, zdobywa umiejętność samodzielnego siedzenia bez wsparcia i pomocy?

A. Siódmym

B. Szóstym

C. Dziewiątym

D. Dziesiątym

Umiejętność samodzielnego siadania jest jednym z kluczowych kamieni milowych w rozwoju dziecka. Zwykle następuje ona w dziewiątym miesiącu życia, kiedy to dziecko posiada już odpowiednią siłę mięśniową w obrębie tułowia oraz koordynację ruchową. W tym czasie, wiele dzieci zaczyna również wykonywać ruchy, które pozwalają im na stabilniejsze siedzenie, co w praktyce oznacza, że potrafią utrzymać równowagę bez podparcia. Warto zaznaczyć, że każdy maluch rozwija się w swoim własnym tempie, a standardy dotyczące rozwoju, takie jak te określone przez Amerykańską Akademię Pediatrii, wskazują na dziewiąty miesiąc jako typowy czas na opanowanie tej umiejętności. Rozwój zdolności siedzenia ma ogromne znaczenie dla dalszych etapów rozwoju, takich jak nauka raczkowania, a później chodzenia. Siedzenie wzmacnia również więzi społeczne, gdyż umożliwia dziecku angażowanie się w interakcje z otoczeniem, co jest istotne dla jego rozwoju emocjonalnego i poznawczego.

Pytanie 3

U dziecka, które rozwija się prawidłowo, ciemiączko duże (przednie) powinno całkowicie zarosnąć pomiędzy

A. czwartym a siódmym miesiącem życia

B. dziewiątym a osiemnastym miesiącem życia

C. dziewiętnastym a dwudziestym czwartym miesiącem życia

D. pierwszym a trzecim miesiącem życia

Wybierając odpowiedzi, które sugerują wcześniejsze lub późniejsze zarastanie ciemiączka, można napotkać szereg nieporozumień dotyczących rozwoju czaszki u dzieci. Na przykład, stwierdzenie, że ciemiączko duże powinno zarosnąć między czwartym a siódmym miesiącem życia, nie uwzględnia dynamicznych zmian, jakie zachodzą w rozwoju czaszki i mózgu. W tym okresie mózg intensywnie się rozwija, a ciemiączko pełni funkcję elastyczną, umożliwiającą ten rozwój. Wybór odpowiedzi wskazującej na zarastanie ciemiączka w pierwszym lub trzecim miesiącu życia jest również błędny, ponieważ w tym czasie czaszka dziecka jest nadal w fazie intensywnego wzrostu i nieprzypadkowe pozostawienie ciemiączka w tej fazie jest kluczowe dla zdrowia neurologicznego. Podobnie, odpowiedzi sugerujące, że ciemiączko zarasta dopiero między dziewiętnastym a dwudziestym czwartym miesiącem życia, nie są zgodne z powszechnie uznawanymi normami rozwoju pediatrycznego. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących tempa rozwoju dziecka oraz roli, jaką ciemiączka odgrywają w tym procesie. W praktyce, wiedza na temat prawidłowych czasów zarastania ciemiączka jest kluczowa dla pediatrów, którzy regularnie monitorują rozwój niemowląt oraz wczesnodziecięcy, aby wykrywać potencjalne problemy zdrowotne na wczesnym etapie.

Pytanie 4

Na kształtowanie poczucia rytmu, sprawności ruchowej oraz orientacji w przestrzeni u malucha znaczący wpływ mają zabawy

A. twórcze

B. manipulacyjno-konstrukcyjne

C. tematyczne

D. muzyczno-ruchowe

Zabawy muzyczno-ruchowe są naprawdę istotne w rozwijaniu rytmu, koordynacji i orientacji u dzieci. Takie zajęcia angażują różne zmysły, co znacznie ułatwia przyswajanie umiejętności motorycznych. Muzyka i jej rytmy naprawdę zachęcają do ruchu, co z kolei pomaga w rozwijaniu dużej i małej motoryki oraz w koordynacji. Na przykład tańczenie do muzyki pozwala dzieciom lepiej poczuć rytm, co jest kluczowe zarówno w muzyce, jak i w sporcie. Dodatkowo, te zabawy sprzyjają nawiązywaniu relacji między dziećmi, uczą współpracy i interakcji. W odniesieniu do standardów edukacyjnych, takie aktywności wpisują się w to, co jest zalecane do wszechstronnego rozwoju dziecka, uwzględniając aspekty fizyczne, emocjonalne i społeczne. Takie podejście do nauczania jest naprawdę zgodne z tym, co najlepsze w pedagogice, bo widać, że zintegrowane uczenie się ma ogromne znaczenie.

Pytanie 5

Aby uspokoić zgromadzone emocje u dziecka, najlepiej wykorzystać muzykę

A. relaksacyjną

B. poważną

C. popową

D. rockową

Muzyka relaksacyjna jest doskonałym narzędziem do wyciszenia nagromadzonych emocji u dzieci. Badania wykazują, że odpowiednie utwory muzyczne mogą obniżać poziom stresu i lęku, co jest szczególnie istotne w kontekście emocjonalnego rozwoju dziecka. Muzyka relaksacyjna, charakteryzująca się spokojnym tempem, łagodnymi melodiami i harmonijnymi dźwiękami, pomaga w osiągnięciu stanu odprężenia. W praktyce, można zastosować takie muzyczne interwencje podczas stresujących sytuacji, takich jak przed snem, w trudnych momentach emocjonalnych lub po intensywnych zabawach. Przykłady zastosowania to wykorzystanie muzyki relaksacyjnej podczas zajęć terapeutycznych, gdzie dziecko uczy się radzić sobie z emocjami. Dobre praktyki zalecają także stosowanie muzyki w połączeniu z technikami oddechowymi, co potęguje ich działanie. Dlatego właśnie wybór muzyki relaksacyjnej jest najskuteczniejszy w kontekście wyciszenia emocji u dzieci, co znajduje potwierdzenie w literaturze psychologicznej oraz pedagogicznej.

Pytanie 6

Do typowych symptomów zakażenia owsicą u dzieci należą ból brzucha, swędzenie w rejonie odbytu oraz

A. niepokój, wysypka krwotoczna

B. zażółcenie skóry, wymioty

C. przyrost masy ciała, bladość skóry

D. niepokój i drażliwość

Odpowiedź "niepokój i rozdrażnienie" jest prawidłowa, ponieważ te objawy są charakterystyczne dla dzieci z owsicą, będącą powszechnym zakażeniem pasożytniczym wywołanym przez owsiki (Enterobius vermicularis). Dzieci często odczuwają dyskomfort z powodu świądu w okolicy odbytu, co prowadzi do niepokoju i drażliwości. Niepokój może wynikać z braku snu spowodowanego nocnymi atakami świądu, co wpływa na ich ogólne samopoczucie i zdolność do koncentracji. Praktycznym przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie zachowania dziecka i reagowanie na objawy, co może prowadzić do wczesnej diagnozy i leczenia. Warto również znać metody prewencji, takie jak edukacja na temat higieny osobistej i regularne pranie pościeli, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie zapobiegania zakażeniom pasożytniczym. Wiedza na temat objawów owsicy jest kluczowa dla rodziców oraz opiekunów, aby mogli szybko interweniować.

Pytanie 7

Jaką metodę ochrony przed kleszczami powinno się zastosować podczas spaceru z 2-letnim dzieckiem?

A. Ubrać w krótkie spodenki

B. Transportować dziecko w wózku

C. Ubierać w długi rękaw i długie spodnie

D. Założyć ciemne ubrania

Odpowiedź polegająca na założeniu długiego rękawa i długich spodni jest najlepszym sposobem ochrony przed kleszczami, szczególnie u małych dzieci. Kleszcze najczęściej występują w wysokiej trawie oraz w zaroślach, a ich ukąszenia mogą prowadzić do poważnych chorób, takich jak borelioza czy odkleszczowe zapalenie mózgu. Długie rękawy i spodnie skutecznie ograniczają dostęp kleszczy do skóry dziecka, co jest kluczowe w zapobieganiu ich ukąszeniom. Warto również pamiętać, że ubrania powinny być wykonane z jasnych materiałów, co ułatwia zauważenie ewentualnych kleszczy. Ponadto, stosowanie preparatów odstraszających na odzież oraz regularna kontrola ciała dziecka po spacerze są zalecanymi praktykami, które zwiększają bezpieczeństwo. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, odpowiednie przygotowanie się do aktywności na świeżym powietrzu jest niezbędne, aby minimalizować ryzyko związane z ukąszeniami kleszczy.

Pytanie 8

Dzieci u których zdiagnozowano mózgowe porażenie dziecięce, wymagają przede wszystkim

A. ograniczonej aktywności

B. intensywnej fizjoterapii

C. intensywnej farmakoterapii

D. ograniczeń w diecie

Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) jest grupą zaburzeń ruchowych, które wynikają z uszkodzenia mózgu w okresie prenatalnym, okołoporodowym lub wczesnodziecięcym. Dzieci z MPD często zmagają się z problemami z koordynacją, równowagą oraz kontrolą ruchów, co znacznie wpływa na ich zdolność do samodzielnego poruszania się. Intensywna fizjoterapia jest kluczowym elementem terapii, ponieważ pomaga w rozwijaniu siły mięśniowej, poprawie zakresu ruchu, a także w nauce prawidłowych wzorców ruchowych. Programy fizjoterapeutyczne są dostosowywane indywidualnie w zależności od potrzeb dziecka i stopnia nasilenia porażenia. W praktyce, fizjoterapeuci stosują różne techniki, takie jak terapia Bobath, PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) czy metody kinezyterapeutyczne, które mają na celu maksymalizację funkcji motorycznych. Ponadto, regularna fizjoterapia może poprawić jakość życia dzieci z MPD oraz wspierają ich rodzin, oferując im narzędzia do lepszego radzenia sobie z wyzwaniami związanymi z codziennymi aktywnościami. Standardy terapeutyczne w pracy z dziećmi z MPD zalecają wielodyscyplinarne podejście, które obejmuje nie tylko fizjoterapię, ale również rehabilitację zajęciową oraz wsparcie psychologiczne, co przekłada się na holistyczny rozwój dziecka.

Pytanie 9

W celu zapewnienia ochrony trzynastomiesięcznemu maluchowi, nie wolno dawać mu zabawek, które

A. są lekkie oraz kolorowe.

B. wydają hałas.

C. są zrobione z tworzyw sztucznych.

D. posiadają małe elementy.

Podawanie zabawek z drobnymi elementami trzynastomiesięcznemu dziecku jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ małe części mogą stanowić ryzyko zadławienia. W wieku tym dzieci zaczynają wszystko wkładać do ust, co czyni je bardziej podatnymi na niebezpieczne sytuacje. Zgodnie z wytycznymi amerykańskiej Komisji Bezpieczeństwa Produktów Konsumpcyjnych (CPSC), zabawki dla dzieci poniżej 3. roku życia powinny być wolne od małych elementów, które mogą być łatwo połknięte lub wciągnięte. Przykładem bezpiecznych zabawek dla dziecka w tym wieku są większe klocki, które są dostosowane do ich rozwoju i umiejętności motorycznych, a także nie mają ostrych krawędzi. Wybierając zabawki, warto zwracać uwagę na oznaczenia bezpieczeństwa, takie jak CE lub ASTM, które potwierdzają, że produkt spełnia odpowiednie normy jakości i bezpieczeństwa. Dobre praktyki sugerują również regularne sprawdzanie zabawek pod kątem zużycia i uszkodzeń, co może wpłynąć na ich bezpieczeństwo.

Pytanie 10

Nauczanie dziecka form grzecznościowych oraz okazywanie szacunku i życzliwości innym to działania wychowawcze, które wspierają jego rozwój w obszarze

A. kontaktów społecznych

B. mowy i myślenia

C. sensomotoryki

D. motoryki i lokomocji

Wybór odpowiedzi związanej z innymi sferami, takimi jak sensomotoryka, mowa i myślenie czy motoryka i lokomocja, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli umiejętności społecznych w wychowaniu dzieci. Sensomotoryka odnosi się do umiejętności związanych z koordynacją ruchową oraz percepcją zmysłową, co jest istotne, lecz nie odnosi się bezpośrednio do interakcji społecznych. Mowa i myślenie są kluczowe dla komunikacji, ale w kontekście podanego pytania nie obejmują one umiejętności budowania relacji, które są podstawą kontaktów społecznych. Chociaż motoryka i lokomocja są ważne dla rozwoju fizycznego, to nie mają bezpośredniego wpływu na umiejętności interpersonalne, które są niezbędne w codziennych interakcjach. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich wniosków jest pominięcie kontekstu społecznego i emocjonalnego, w jakim dzieci funkcjonują. Rozwój umiejętności społecznych wymaga świadomego kształtowania postaw i wartości, co nie jest możliwe bez nauki form grzecznościowych oraz okazywania szacunku. Uczenie dzieci tych umiejętności ma wymiar nie tylko wychowawczy, ale także praktyczny, gdyż w dorosłym życiu umiejętności te przekładają się na sukcesy zawodowe i osobiste. Dlatego tak ważne jest, aby skupić się na rozwoju kontaktów społecznych jako kluczowego elementu wychowania.

Pytanie 11

Ciągnie przedmioty na sznurku oraz wchodzi po schodach z pomocą osoby dorosłej.

A. w 12. miesiącu życia

B. w 10. miesiącu życia

C. w 8. miesiącu życia

D. w 18. miesiącu życia

No niestety, odpowiedzi mówiące, że te umiejętności mają być osiągnięte w 10., 12. czy 8. miesiącu, są trochę mylne. Wiesz, w wieku 8 miesięcy dzieci bardzo intensywnie rozwijają umiejętności raczkowania, więc wspinanie się po schodach to jeszcze dla nich za wcześnie. Raczej nie będą potrafiły ciągnąć czegokolwiek na sznurku, bo ich umiejętności manipulacyjne są w tym czasie dość ograniczone. W 10. miesiącu może próbują siadać samodzielnie i może nawet stawiają pierwsze kroki, ale ciągnięcie przedmiotów po twardej powierzchni wymaga znacznie więcej koordynacji, co przychodzi później. W 12. miesiącu mogą już stać na własnych nogach i stawiać pierwsze kroki, ale wspinanie się po schodach najczęściej zaczyna się dopiero po 18. miesiącu życia. Często ludzie myślą, że wszystkie umiejętności motoryczne rozwijają się równocześnie, ale to nie do końca tak działa. Każda umiejętność potrzebuje swojego czasu na rozwój, a zbyt wygórowane oczekiwania mogą prowadzić do frustracji – zarówno dla dzieci, jak i dla opiekunów.

Pytanie 12

Jaką aktywność powinna zastosować opiekunka, aby rozwijać motorykę małą dziecka w IV kwartale drugiego roku życia?

A. Lepienie z masy solnej ludzików

B. Wycinanie kolorowego papieru wzdłuż linii prostej

C. Wycinanie kolorowego papieru wzdłuż linii krzywej

D. Lepienie z masy solnej wałeczków

Lepienie wałeczków z masy solnej jest skuteczną metodą rozwijania motoryki małej u dzieci w wieku 18-24 miesięcy. Ta aktywność angażuje różne grupy mięśniowe i stymuluje precyzyjne ruchy palców, co wpływa na rozwój zdolności manualnych. Dzięki formowaniu wałeczków dzieci ćwiczą chwyt, co jest kluczowe dla ich dalszego rozwoju. Ponadto, lepienie z masy solnej wspomaga rozwój sensoryczny poprzez kontakt z różnymi teksturami i temperaturami, co sprzyja rozwijaniu zmysłu dotyku. Warto także zauważyć, że ta zabawa rozwija kreatywność i wyobraźnię dziecka, a także może być wspaniałą okazją do nauki o kształtach i kolorach. W kontekście standardów edukacyjnych, taka forma aktywności jest zgodna z wieloma programami rozwoju dziecka, które podkreślają znaczenie zabawy w procesie uczenia się oraz rozwijania umiejętności motorycznych i społecznych. Zachęcanie dzieci do samodzielnego tworzenia przy pomocy masy solnej może również zwiększać ich pewność siebie i motywację do odkrywania świata.

Pytanie 13

Technika artystyczna, która polega na przenoszeniu struktury różnych obiektów, takich jak liście, na papier poprzez intensywne pocieranie ołówkiem, to

A. wytłaczanka

B. frottage

C. wycinanka

D. kolaż

Frottage to technika plastyczna polegająca na odciskaniu faktur przedmiotów na papierze, co uzyskuje się poprzez pocieranie ołówkiem lub innym narzędziem rysunkowym. Jest to metoda, która pozwala na uzyskanie unikalnych faktur i wzorów, które mogą być wykorzystywane w różnorodnych projektach artystycznych, od ilustracji po tekstury w sztuce współczesnej. Technika ta była szczególnie popularna wśród surrealistów, takich jak Max Ernst, który wykorzystywał frottage do stworzenia swoich dzieł. Przykłady zastosowania frottage obejmują tworzenie tła do rysunków, używanie faktur w kolażach, a także jako elementy wizualne w grafikach komputerowych. Warto zwrócić uwagę na to, że frottage nie tylko rozwija umiejętności manualne, ale także stymuluje kreatywność i wyobraźnię, co czyni tę technikę cennym narzędziem w edukacji artystycznej. Praktykowanie frottage daje artystom możliwość eksploracji różnorodnych materiałów i faktur, co może prowadzić do innowacyjnych rozwiązań i unikalnych efektów wizualnych.

Pytanie 14

W co powinno być ubrane 6-miesięczne dziecko, które spędzi czas na werandzie w słoneczny dzień, gdy temperatura powietrza wynosi około 5°C?

A. W kombinezon, czapkę i rękawiczki

B. W sweterek i czapeczkę

C. W kaftanik i śpioszki

D. W koszulkę i body

Wybór ubioru dla małych dzieci wymaga szczególnej uwagi na ich bezpieczeństwo i komfort. W przypadku odpowiedzi, które sugerują kaftanik i śpioszki lub sweterek i czapeczkę, istnieje ryzyko, że nie zapewniają one wystarczającej ochrony przed zimnem. Kaftanik i śpioszki to elementy odzieży przeznaczone raczej na cieplejsze dni, a ich zastosowanie w temperaturach poniżej zera jest niewłaściwe. W takim przypadku dziecko mogłoby łatwo stracić ciepło, co prowadzi do ochłodzenia organizmu i ryzyka hipotermii. Z kolei wybór samego sweterka i czapeczki także nie jest wystarczający, ponieważ nie chroni on wystarczająco przed wiatrem i niskimi temperaturami. W przypadku zimnych dni, jak 5°C, zastosowanie lekkich materiałów, które nie izolują ciepła, może prowadzić do dyskomfortu i zimna. Koszulka i body również są niewłaściwym wyborem, ponieważ pozostawiają dużą część ciała nieosłoniętą, co może prowadzić do szybkiego wychłodzenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że odpowiedni ubiór dla dzieci w chłodniejsze dni powinien skupiać się na warstwie izolacyjnej, która zabezpieczy przed zimnem, a także na warstwie zewnętrznej, która ochroni przed wiatrem i ewentualnym deszczem. Należy stosować się do wytycznych dotyczących ubierania dzieci w zależności od warunków pogodowych, aby zapewnić im bezpieczeństwo i komfort.

Pytanie 15

Która z wymienionych metod jest wskazana, gdy w zimny dzień opiekunka udaje się z przeziębionym dzieckiem do przychodni dla dzieci chorych?

A. Ochronić dziecko przed wychłodzeniem

B. Podanie antybiotyku

C. Zadbanie o odpowiednią ilość płynów

D. Podać leki przeciwbólowe

Podawanie dziecku antybiotyków w przypadku przeziębienia to zły pomysł i może wywołać różne problemy zdrowotne. Antybiotyki działają głównie na infekcje bakteryjne, a przeziębienia zazwyczaj są wywołane wirusami, więc to nie ma sensu. Jeśli stosujesz antybiotyki bez potrzeby, możesz spowodować, że bakterie staną się odporne, a to jest poważny problem. Zamiast leczyć przyczynę, często tylko tłumią objawy, co nie jest zgodne z tym, jak powinniśmy leczyć dzieci. Oczywiście, picie dużych ilości płynów jest ważne, ale nie zawsze wystarczy. W przypadku przeziębienia, dobrze jest, żeby płyny były odpowiednie dla potrzeb dziecka, a nie tylko w dużych ilościach. Leki przeciwbólowe mogą pomóc w uśmierzeniu bólu, ale nie zastąpią dobrej opieki i ochrony przed zimnem, co jest kluczowe dla zdrowia dziecka. Często ludzie mylą objawy przeziębienia z innymi chorobami, co prowadzi do złych decyzji. Edukacja w dziedzinie pediatrii i zrozumienie chorób mogą naprawdę pomóc w unikaniu tych błędów i zapewnieniu lepszej opieki dzieciom w trudnych chwilach.

Pytanie 16

Według wytycznych Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci odpowiednio rozwijające się pięciomiesięczne niemowlę, przy braku przeciwwskazań do karmienia piersią, powinno być karmione mlekiem matki oraz

A. otrzymywać zalecane przez pediatrę witaminy

B. wprowadzać mleko modyfikowane z dodatkiem witamin

C. uzupełniać dietę owocami

D. uzupełniać dietę warzywami

Tak naprawdę podawanie mleka modyfikowanego z dodatkiem witamin, a także dokarmianie owocami czy warzywami, to nie najlepszy pomysł dla pięciomiesięcznego malucha, który rozwija się dobrze, jeśli jest karmiony piersią. Mleko modyfikowane, mimo że w niektórych sytuacjach ma sens, nie jest wskazane, gdy mama może karmić piersią, bo to mleko daje najlepsze składniki odżywcze w naturalnej postaci. Wprowadzanie owoców i warzyw za wcześnie może powodować problemy z brzuszkiem malucha, jak alergie czy trudności w trawieniu. Eksperci mówią, że lepiej to robić po 6. miesiącu. Wiele osób myśli, że jak trzeba suplementować witaminy, to można też dodawać inne pokarmy, co jest błędne. Dużym błędem jest też przekonanie, że niemowlęta mogą jeść stałe pokarmy, zanim ich organizm będzie gotowy, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami żywienia. Suplementacja powinna być kontrolowana przez pediatrę, żeby nie doszło do nadmiaru witamin, co również może zaszkodzić zdrowiu dziecka.

Pytanie 17

Jakie symptomy mogą sugerować odwodnienie u niemowlęcia?

A. Czerwonawa skóra, utrata masy ciała, zwiększone łaknienie

B. Bladość skóry, szybkie zmęczenie, uwypuklone ciemiączko

C. Pocenie się skóry, nadmierne podniecenie, przyspieszone bicie serca

D. Sucha skóra, wydalanie bardzo niewielkiej ilości moczu, zapadnięte ciemiączko

Potliwość skóry, nadmierne pobudzenie oraz przyśpieszone tętno nie są typowymi objawami odwodnienia u niemowląt. Potliwość może występować w różnych sytuacjach, np. w wyniku wysokiej temperatury otoczenia lub intensywnej aktywności, ale nie jest bezpośrednim wskaźnikiem utraty płynów. Nadmierne pobudzenie również niekoniecznie wiąże się z odwodnieniem; może być spowodowane innymi czynnikami, takimi jak nadmiar bodźców zewnętrznych bądź problemy ze snem. Przyśpieszone tętno to kolejny objaw, który może być wynikiem wielu różnych stanów, w tym stresu lub infekcji, a niekoniecznie braku nawodnienia. Bladość powłok skórnych, szybkie męczenie się i uwypuklone ciemiączko mogą również nie wskazywać na odwodnienie. Bladość może być spowodowana anemią lub słabą cyrkulacją, a uwypuklone ciemiączko zazwyczaj wskazuje na zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, co wymaga pilnej interwencji. Również, zaczerwienienie skóry, spadek masy ciała oraz wzmożone łaknienie mogą być objawami zupełnie innych stanów zdrowotnych. Często rodzice mylą objawy, nie uwzględniając, że różne czynniki mogą wpływać na samopoczucie ich dzieci. Kluczowe jest zrozumienie, że symptomatologia odwodnienia jest specyficzna i wymaga znajomości podstawowych oznak, aby skutecznie reagować na potrzeby zdrowotne niemowląt.

Pytanie 18

Która z witamin jest kluczowa dla prawidłowego rozwoju układu kostnego oraz pełni istotną rolę w metabolizmie wapnia i fosforu?

A. Witamina C

B. Witamina A

C. Witamina D

D. Witamina K

Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia i fosforu, co jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju kośćca. Jej główną funkcją jest wspomaganie wchłaniania wapnia w jelitach, co wpływa na mineralizację kości. Niedobór witaminy D może prowadzić do osłabienia kości i chorób takich jak osteoporoza czy krzywica w dzieciństwie. W praktyce, aby zapewnić odpowiedni poziom witaminy D, zaleca się ekspozycję na słońce, ponieważ organizm syntetyzuje tę witaminę pod wpływem promieniowania UVB. Ponadto, witamina D można znaleźć w niektórych produktach spożywczych, takich jak tłuste ryby, żółtka jaj, a także w suplementach diety. W kontekście zdrowia publicznego, wiele krajów zaleca rutynowe badania poziomu witaminy D, szczególnie w populacjach narażonych na jej niedobory, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zdrowotnych. Przykładowo, normy dotyczące poziomu witaminy D w surowicy krwi, ustalone przez Instytut Medycyny, wskazują, że wartości powyżej 20 ng/ml są uważane za wystarczające do utrzymania zdrowia kości.

Pytanie 19

Ciągłym objawem tej dolegliwości są zaburzenia w ruchu, które wynikają z niewłaściwego rozkładu i poziomu napięcia mięśniowego, paraliżu oraz osłabienia, a także dyskinezji.

A. mózgowego porażenia dziecięcego

B. dystrofii mięśniowej

C. zapalenia opon mózgowych

D. rdzeniowego zaniku mięśni

Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) to grupa zaburzeń ruchowych, które wynikają z uszkodzenia mózgu, najczęściej w okresie prenatalnym lub wczesnodziecięcym. Stałe objawy, takie jak zaburzenia napięcia mięśniowego, porażenia, niedowłady oraz dyskinezje, są typowe dla tego schorzenia. MPD może manifestować się na różne sposoby, w zależności od lokalizacji i rozległości uszkodzenia mózgu. Przykładowo, może prowadzić do spastyczności, co jest wynikiem zwiększonego napięcia mięśniowego, lub do atetoz, charakteryzującego się niekontrolowanymi ruchami. Znajomość tych objawów jest kluczowa w rehabilitacji dzieci z MPD, ponieważ odpowiednio dobrana terapia fizyczna i zajęciowa może znacznie poprawić funkcjonowanie pacjentów. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, wczesna interwencja jest fundamentalna w procesie rehabilitacji, co potwierdzają liczne badania kliniczne. Mózgowe porażenie dziecięce wymaga interdyscyplinarnego podejścia, angażującego neurologów, terapeutów zajęciowych, fizjoterapeutów oraz rodziców, aby skutecznie zarządzać objawami i poprawić jakość życia dziecka.

Pytanie 20

Noworodek wkrótce po narodzinach identyfikuje swoją matkę przy użyciu zmysłu

A. wzroku

B. słuchu

C. węchu

D. dotyku

Noworodki, już w kilka dni po urodzeniu, posiadają wyjątkową zdolność rozpoznawania swojej matki, a węch odgrywa kluczową rolę w tym procesie. Zmysł węchu w przypadku noworodków jest bardzo dobrze rozwinięty, co pozwala im na identyfikację zapachów otaczającego ich środowiska. Badania wykazują, że dzieci potrafią rozróżniać zapachy matki od innych, co ma fundamentalne znaczenie dla ich przetrwania i poczucia bezpieczeństwa. Gdy noworodek czuje zapach matki, aktywuje się jego układ nerwowy, co wpływa na jego stan emocjonalny i fizyczny. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może być widoczne w kontekście praktyk pielęgnacyjnych i wsparcia dla matek w okresie poporodowym. Warto zauważyć, że poprzez bliski kontakt z matką, noworodek jest w stanie nie tylko dostrzegać jej zapach, ale również kojarzyć go z komfortem i bezpieczeństwem, co jest niezbędne dla zdrowego rozwoju psychicznego. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe w kontekście standardów opieki neonatologicznej oraz promowania zdrowych relacji matka-dziecko.

Pytanie 21

Prawidłowo rozwijające się dziecko pomiędzy siódmym a ósmym miesiącem życia zaczyna korzystać z chwytu

A. nożycowym

B. pęsetowym

C. szczypcowym

D. dłoniowym

Chwyt nożycowy to technika, która rozwija się u niemowląt na przełomie siódmego i ósmego miesiąca życia i jest kluczowym etapem w ich rozwoju motorycznym. W tej fazie dzieci zaczynają wykorzystywać kciuk i palec wskazujący do chwytania małych przedmiotów, co jest fundamentalne dla ich dalszego rozwoju zdolności manualnych. Chwyt ten jest szczególnie ważny, ponieważ umożliwia dziecku lepszą kontrolę nad przedmiotami oraz rozwija precyzję ruchów, co jest niezbędne w późniejszych etapach nauki takich umiejętności jak pisanie czy rysowanie. Przykładem zastosowania chwytu nożycowego może być chwytanie klocków czy drobnych zabawek, co nie tylko wspiera rozwój motoryczności, ale także wspomaga rozwój poznawczy, ponieważ dziecko uczy się różnicować przedmioty według ich wielkości i kształtu. Ponadto, w kontekście standardów rozwoju dzieci, chwyty nożycowe są uważane za istotny element w ocenie ich umiejętności manualnych oraz gotowości do nauki samodzielności.

Pytanie 22

Zabawy takie jak w sklep oraz w dom zaliczają się do kategorii zabaw

A. tematycznych

B. konstrukcyjnych

C. bieżnych

D. porządkowych

Zabawy takie jak 'w sklep' czy 'w dom' to świetne przykłady gier tematycznych, które fajnie odzwierciedlają sytuacje z życia codziennego i role, jakie odgrywają ludzie w społeczeństwie. Tego typu zabawy naprawdę rozwijają dziecięcą wyobraźnię, bo pozwalają na wcielenie się w dorosłych i interakcję w różnych kontekstach społecznych. W edukacji uznaje się, że zabawy tematyczne są zalecane przez specjalistów, bo pomagają w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i społecznych u dzieci. Na przykład, gra w sklep uczy maluchy, jak liczyć pieniądze i wydawać resztę, a jednocześnie rozwija ich zdolności do negocjacji. Przez naśladowanie dorosłych, dzieci uczą się też ważnych norm społecznych i wartości, co jest zgodne z dobrymi praktykami w wychowaniu. Widać więc, że zabawy tematyczne są kluczowe dla rozwoju poznawczego i społecznego dzieci, a to ważny krok, by mogły lepiej funkcjonować w przyszłości.

Pytanie 23

Jakie zaburzenie rozwojowe cechuje się u dziecka nadmierną ruchliwością, impulsywnością oraz problemami z koncentracją?

A. ADHD

B. Zespół Aspergera

C. Zespół Retta

D. MPD

Wybór odpowiedzi MPD, Zespół Retta i Zespół Aspergera pokazuje, że można się trochę pogubić w temacie zaburzeń rozwojowych. MPD, czyli Wieloraka Osobowość, wcale nie jest zaburzeniem rozwojowym, tylko dysocjacyjnym, które często wynika z jakiejś traumy. A Zespół Retta? To genetyczne zaburzenie, które zazwyczaj dotyka dziewczynki i prowadzi do regresji rozwoju, a nie do nadpobudliwości. Zespół Aspergera to z kolei część spektrum autyzmu, gdzie trudności są z komunikacją i interakcjami społecznymi, a nie z nadpobudliwością. Często myli się nadpobudliwość z innymi zaburzeniami, co może prowadzić do złej diagnozy. Przy diagnozowaniu ADHD trzeba pamiętać, że objawy muszą być widoczne przez dłuższy czas i wpływać na to, jak dziecko funkcjonuje w szkole i w domu. Rozumienie tych różnic to klucz do skutecznej pomocy dzieciom z tymi zaburzeniami.

Pytanie 24

Metoda, która wykorzystuje programy oparte na aktywności: Świadomość ciała, Kontakt oraz Komunikacja, mająca na celu rozwijanie u dzieci świadomości i wrażliwości na wzajemne interakcje, sygnały i reakcje w rytm specjalnie dobranej muzyki, to metoda

A. Bobathów

B. Domana

C. Knillów

D. Vojty

W odpowiedziach Vojty, Domana oraz Bobathów pojawiają się istotne nieporozumienia dotyczące ich podejść do terapii. Metoda Vojty koncentruje się głównie na stymulacji odruchów i wzorców ruchowych, co jest szczególnie skuteczne w kontekście rehabilitacji dzieci z zaburzeniami neurologicznymi. Choć jej celem jest poprawa funkcji motorycznych, nie uwzględnia aspektów emocjonalnych i komunikacyjnych, które są kluczowe w kontekście rozwoju dzieci. Podejście Domana z kolei koncentruje się na wczesnej stymulacji rozwoju intelektualnego poprzez rozwijanie zmysłów i korzystanie z materiałów wizualnych, co także nie obejmuje całościowego podejścia do kontaktów interpersonalnych i rytmu, jak ma to miejsce w metodzie Knillów. Natomiast metoda Bobathów, znana z rehabilitacji dzieci z porażeniem mózgowym, skupia się na poprawie funkcji ruchowych przez wsparcie rozwoju postawy i kontroli ciała, ale także pomija aspekty rozwoju emocjonalnego i społecznego. Te podejścia, choć wartościowe w swoich obszarach, nie obejmują całościowego podejścia do świadomości ciała, kontaktu oraz komunikacji, które są fundamentem metody Knillów. Typowym błędem myślowym jest ograniczanie terapii tylko do jednego aspektu rozwoju, co może prowadzić do niepełnego wsparcia dzieci w ich potrzebach emocjonalnych oraz społecznych.

Pytanie 25

Jaką sferę rozwojową wspomaga opiekunka podczas zabawy "Czarodziejski worek"?

A. Ruchową

B. Emocjonalną

C. Społeczną

D. Poznawczą

Zabawa "Czarodziejski worek" stymuluje sferę poznawczą dziecka, co jest kluczowe dla jego rozwoju intelektualnego. W trakcie tej aktywności dzieci poznają różnorodne przedmioty, ucząc się ich nazw, kształtów, kolorów oraz tekstur. Ponadto, proces odkrywania przedmiotów ukrytych w worku angażuje zmysły dziecka, co sprzyja rozwijaniu zdolności analitycznych oraz logicznego myślenia. Takie zabawy wspierają rozwój pamięci, koncentracji oraz umiejętności rozwiązywania problemów. W praktyce, podczas zabawy dzieci mogą na przykład wskazać przedmioty, które czują w worku, co angażuje ich wyobraźnię i pobudza myślenie krytyczne. Standardy wychowania przedszkolnego podkreślają znaczenie gier sensorycznych i poznawczych, które nie tylko rozwijają intelekt, ale również przyczyniają się do lepszego zrozumienia świata dookoła. Zabawa "Czarodziejski worek" jest zatem doskonałym przykładem aktywności, która łączy naukę z zabawą, co jest fundamentem skutecznego rozwoju poznawczego.

Pytanie 26

Aby rozwijać u dzieci w wieku trzech lat umiejętność używania przedmiotów codziennego użytku, opiekunka powinna przygotować zabawy

A. kreatywne

B. wszechstronne

C. fizyczne

D. tematyczne

Odpowiedź "tematyczne" jest prawidłowa, ponieważ zabawy tematyczne są skutecznym narzędziem w kształtowaniu umiejętności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku u dzieci w trzecim roku życia. Tematyczne zabawy pozwalają dziecku w kontekście konkretnej sytuacji poznawać i wykorzystywać różne przedmioty, co sprzyja rozwojowi ich kompetencji manualnych oraz społecznych. Na przykład, organizując zabawę w sklep, dziecko ma możliwość nie tylko poznawania nazw produktów, ale także nauki odpowiednich zachowań społecznych, takich jak wymiana, współpraca czy rozwiązywanie problemów. Takie podejście wpisuje się w standardy edukacyjne, które podkreślają znaczenie kontekstu i sensowności w nauczaniu. W dobrych praktykach kładzie się nacisk na integrację różnych obszarów rozwoju dziecka, a zabawy tematyczne doskonale łączą aspekty poznawcze, emocjonalne i społeczne. Warto również zwrócić uwagę na to, że takie zabawy można łatwo dostosować do zainteresowań i potrzeb dzieci, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.

Pytanie 27

Aby zapewnić bezpieczeństwo trzynastomiesięcznemu dziecku, należy unikać podawania mu zabawek, które

A. wydają odgłosy

B. są lekkie oraz w różnych kolorach

C. posiadają małe elementy

D. są wykonane z plastiku

Podawanie zabawek dla trzynastomiesięcznych dzieci wymaga szczególnej uwagi, a jednym z kluczowych aspektów bezpieczeństwa jest unikanie zabawek z drobnymi elementami. Dzieci w tym wieku są z natury ciekawe i mają tendencję do wkładania różnych przedmiotów do ust. Drobne elementy mogą stanowić zagrożenie zadławienia, co jest jednym z najczęstszych wypadków w przypadku małych dzieci. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, takimi jak EN 71 dotyczące bezpieczeństwa zabawek, producent powinien zapewnić, że zabawki nie mają elementów, które mogą być łatwo odrywane lub połykane. Przykładem dobrej praktyki jest wybieranie zabawek wykonanych z jednego kawałka materiału lub takich, które nie zawierają małych części. Zamiast zabawek z drobnymi elementami, rekomendowane są większe, łatwe do chwytania przedmioty, które wspierają rozwój motoryczny i sensoryczny dzieci.

Pytanie 28

Trzyletnie dziecko zaczęło wypowiadać wulgaryzmy po powrocie z przedszkola. Jak należy postąpić w tej sytuacji?

A. wytłumaczyć dziecku, dlaczego nie powinno używać wulgaryzmów

B. surowo zakazać dziecku stosowania wulgaryzmów

C. nie zwracać uwagi na używane przez dziecko wulgaryzmy

D. w ramach kary zabronić dziecku oglądania bajek

Wytłumaczenie dziecku, dlaczego nie należy używać wulgaryzmów, jest kluczowym elementem wychowania i komunikacji. W tym wieku dzieci zaczynają eksplorować język i często naśladują to, co słyszą w otoczeniu, w tym także wulgaryzmy. Jeśli rodzice lub opiekunowie podejmą próbę wyjaśnienia, dlaczego takie słowa są niewłaściwe, mogą wprowadzić dziecko w temat norm społecznych oraz akceptowalnego zachowania. Przykładowo, można powiedzieć: 'Nie używamy takich słów, ponieważ mogą one zranić innych lub sprawić, że będą się czuli źle.' Tego typu rozmowa pozwala dziecku zrozumieć konsekwencje swoich słów oraz rozwija umiejętności społeczne, które są niezbędne w codziennych interakcjach. Ponadto, takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w wychowaniu dzieci, które podkreślają znaczenie komunikacji oraz empatii. Warto również przypomnieć, że w miarę jak dzieci dorastają, umiejętność rozumienia i wyrażania swoich emocji w sposób akceptowalny społecznie będzie miała kluczowe znaczenie dla ich relacji z innymi ludźmi.

Pytanie 29

Aby rozwijać u dzieci w wieku trzech lat zdolność naśladowania codziennych działań, opiekunka powinna zorganizować zabawy

A. ruchowe

B. konstrukcyjne

C. tematyczne

D. twórcze

Wybór zabaw ruchowych może być mylący, ponieważ chociaż aktywność fizyczna jest niezwykle ważna dla rozwoju dzieci, nie odpowiada na specyficzne potrzeby związane z nauką naśladowania czynności dnia codziennego. Zabawy ruchowe skupiają się głównie na rozwijaniu umiejętności motorycznych i koordynacji, które są istotne, ale nie prowadzą bezpośrednio do kształtowania umiejętności społecznych i poznawczych poprzez naśladowanie. Takie podejście może także ograniczać kreatywność dzieci, gdyż często koncentruje się na fizycznym aspekcie zabawy, a nie na interakcji społecznej. Z kolei zabawy konstrukcyjne, choć rozwijają zdolności manualne i logiczne myślenie, również nie oddają w pełni kontekstu społecznego, który jest kluczowy dla nauki naśladowania. Dzieci potrzebują sytuacji, w których mogą zobaczyć i przećwiczyć zachowania społeczne. Wybór zabaw twórczych, takich jak malowanie czy wycinanie, może być inspirujący, ale niekoniecznie koncentruje się na naśladowaniu codziennych czynności. W kontekście edukacji wczesnoszkolnej, istotne jest, aby zabawy były odpowiednio zróżnicowane i dostosowane do rozwoju dzieci, z uwzględnieniem ich podstawowych potrzeb związanych z nauką poprzez naśladowanie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zabawy tematyczne są najskuteczniejszym narzędziem do osiągnięcia tego celu, podczas gdy inne formy zabawy mogą nie spełniać tego samego zadania.

Pytanie 30

Opiekunka zaspokaja potrzebę termoregulacji u dziecka poprzez

A. dostosowanie ubioru dziecka do pory roku

B. zapewnienie dostępu dziecka do świeżego powietrza

C. dostosowanie ilości płynów, które dziecko otrzymuje, do pory roku

D. przygotowanie kąpieli dla dziecka o temperaturze 39°C

Dostosowanie ubioru dziecka do pory roku jest kluczowym aspektem termoregulacji, ponieważ odpowiedni strój wpływa na zdolność organizmu do utrzymywania optymalnej temperatury ciała. W praktyce oznacza to, że opiekunka powinna wybierać ubrania dostosowane do warunków atmosferycznych, takie jak lekkie bawełniane ubrania latem czy ciepłe, izolujące warstwy zimą. W przypadku dzieci, ich skóra jest bardziej wrażliwa na zmiany temperatury, co sprawia, że nieodpowiedni ubiór może prowadzić do przegrzania lub wychłodzenia organizmu. Dobre praktyki obejmują także kontrolowanie, czy dziecko nie jest zbyt ciepło ubrane, co może prowadzić do potliwości i dyskomfortu. Warto również zwrócić uwagę na możliwość łatwego dostosowywania odzieży w zależności od zmieniających się warunków, na przykład poprzez dodawanie lub odejmowanie warstw. W kontekście standardów opieki nad dziećmi, zaleca się regularne monitorowanie temperatury ciała i dostosowywanie odzieży oraz otoczenia w celu zapewnienia optymalnych warunków do rozwoju i zdrowia.

Pytanie 31

Zgodnie z zasadami żywienia zdrowych dzieci, mleko krowie nie powinno być głównym napojem przed osiągnięciem przez dziecko

A. 6 miesiąca życia

B. 9 miesiąca życia

C. 8 miesiąca życia

D. 12 miesiąca życia

Wybór mleka krowiego jako głównego napoju przed ukończeniem przez dziecko 12 miesiąca życia opiera się na kilku błędnych założeniach, które mogą wprowadzać w błąd rodziców i opiekunów. Mleko krowie, mimo iż powszechnie dostępne i uważane za wartościowe źródło białka dla dorosłych, nie jest odpowiednie dla niemowląt z powodu swojego wysokiego stężenia białka oraz minerałów, co może obciążać rozwijające się nerki dziecka. Niemowlęta do 12 miesiąca życia mają specyficzne potrzeby żywieniowe, które są najlepiej zaspokajane przez mleko matki lub mleka modyfikowane, które dostarczają odpowiednie proporcje tłuszczów, witamin oraz składników mineralnych. Użycie mleka krowiego przed upływem tego czasu może prowadzić do niedoborów żywieniowych, gdyż nie zawiera ono kluczowych składników odżywczych, takich jak żelazo czy witamina C, których zapotrzebowanie jest w tym okresie szczególnie wysokie. Wprowadzanie mleka krowiego zbyt wcześnie może również zwiększać ryzyko rozwoju alergii pokarmowych, co jest uznawane za poważny problem zdrowotny. Dlatego też, zgodnie z zaleceniami WHO oraz pediatrów, mleko krowie powinno być wprowadzane do diety dzieci najwcześniej po ukończeniu 12 miesiąca życia, kiedy to ich układ pokarmowy jest w stanie lepiej znieść i przetworzyć te różnice w składzie odżywczym.

Pytanie 32

Siedmiomiesięcznemu dziecku, które jest karmione sztucznie, należy serwować mleko

A. następne

B. odtłuszczone

C. pełnotłuste

D. początkowe

Wybór odpowiedzi takich jak 'początkowe', 'pełnotłuste' czy 'odtłuszczone' jest niewłaściwy z kilku powodów. Mleko początkowe jest przeznaczone dla noworodków i niemowląt do 6. miesiąca życia, które w tym okresie potrzebują szczególnej formuły, dostosowanej do ich specyficznych potrzeb żywieniowych. Po osiągnięciu wieku 7 miesięcy, niemowlęta są gotowe na mleko następne, które zawiera więcej składników odżywczych, wspierających ich dalszy rozwój. Podanie mleka początkowego po tym wieku może prowadzić do niedoborów żywieniowych oraz nieodpowiedniego rozwoju. Z kolei mleko pełnotłuste nie jest zalecane dla niemowląt, ponieważ jego wysoka zawartość tłuszczów nasyconych może obciążać ich układ pokarmowy. Ponadto, mleko odtłuszczone nie dostarcza niezbędnych kalorii i składników lipidowych, które są kluczowe dla rozwoju mózgu i układu nerwowego. Ogólna zasada mówi, że mleko dla dzieci powinno być dostosowane do ich wieku i etapu rozwoju, co jest zgodne z zaleceniami pediatrów oraz instytucji zdrowotnych. Ważne jest, aby rodzice byli dobrze poinformowani o wymaganiach żywieniowych swoich dzieci, aby zapewnić im zdrowy i prawidłowy rozwój.

Pytanie 33

Głużenie to wydawanie przez dziecko

A. głosów nosowych przypominających n, m.

B. powtarzających się sylab.

C. powtarzających się samogłoskowych dźwięków.

D. gardłowych tonów przypominających k, g, h.

Głużenie to zjawisko, które polega na wymawianiu przez dziecko gardłowych dźwięków, takich jak k, g, h. Te dźwięki są typowe dla wczesnego etapu rozwoju mowy i stanowią ważny element w procesie nauki języka. W etapie glosowania, który występuje u niemowląt w wieku od 4 do 6 miesięcy, dzieci zaczynają eksperymentować z dźwiękami, co jest kluczowe dla późniejszego rozwoju mowy. Warto zauważyć, że gardłowe dźwięki są fundamentalne w nauce artykulacji i fonologii. W praktyce, rodzice mogą zachęcać dzieci do naśladowania tych dźwięków, co wspiera ich rozwój mowy. Zgodnie z teorią rozwoju językowego, im więcej dzieci słyszą różnorodnych dźwięków, tym lepiej rozwija się ich umiejętność komunikacji. Dlatego ważne jest, aby stymulować środowisko dźwiękowe, w którym dzieci mogą swobodnie wyrażać siebie i rozwijać swoje umiejętności językowe.

Pytanie 34

Aby wywołać skupienie wzroku u niemowlęcia w wieku dwóch miesięcy, trzeba przesuwać

A. białą grzechotkę w odległości około 15 cm od oczu dziecka

B. czerwoną zabawkę w odległości około 90-120 cm od oczu dziecka

C. białą grzechotkę w odległości około 70 cm od oczu dziecka

D. czerwoną zabawkę w odległości około 20-60 cm od oczu dziecka

Zarówno przesuwanie czerwoną zabawkę w odległości 90-120 cm, jak i białą grzechotkę w odległości 70 cm od oczu dziecka nie jest skuteczną metodą wywołania skupienia wzrokowego u dwumiesięcznego niemowlęcia. Niemowlęta w tym wieku mają optymalną zdolność do fiksacji wzrokowej w odległości 20-60 cm, co oznacza, że obiekty znajdujące się poza tym zakresem mogą być trudne do zauważenia. Dystans 90-120 cm jest zbyt daleki, aby dziecko mogło skutecznie skupić na obiekcie wzrok, co może prowadzić do frustracji oraz ograniczenia stymulacji wzrokowej. Ponadto, biała grzechotka w odległości 70 cm również nie spełnia wymagań optymalnej odległości do stymulacji wzrokowej. W przypadku grzechotki, zbyt bliska odległość (15 cm) również nie sprzyja efektywnej percepcji wzrokowej, ponieważ niemowlęta w tym wieku mają ograniczone umiejętności widzenia obiektów znajdujących się zbyt blisko, co skutkuje ich rozmyciem. Błędne podejście do stymulacji wzrokowej może prowadzić do opóźnień w rozwoju umiejętności wzrokowych, dlatego ważne jest, aby dostarczać bodźce w odpowiednich odległościach i w atrakcyjnych kolorach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w rozwoju dzieci. Warto podkreślić rolę odpowiednich materiałów oraz kolorów w procesie rozwoju poznawczego, aby wspierać zdrowy rozwój dziecka.

Pytanie 35

Jakie symptomy są specyficzne dla dzieci z ADHD?

A. Impulsywność, tiki, nadmierna ruchliwość

B. Problemy z koncentracją, jąkanie, impulsywność

C. Nadmierna ruchliwość, problemy z koncentracją, impulsywność

D. Nadmierna ruchliwość, zachowania izolacyjne, impulsywność

Odpowiedź wskazująca na nadruchliwość, zaburzenia koncentracji i impulsywność jako charakterystyczne objawy ADHD jest poprawna, ponieważ te trzy cechy są kluczowe w diagnozowaniu tego zaburzenia. Nadruchliwość, która może manifestować się w postaci nieustannego poruszania się, trudności w siedzeniu w miejscu lub w nienaturalnym poziomie energii, jest jednym z najczęstszych symptomów ADHD. Zaburzenia koncentracji przejawiają się trudnością w skupieniu uwagi na zadaniach, co może prowadzić do nieukończenia prac szkolnych lub zapominania o codziennych obowiązkach. Impulsywność, oznaczająca działanie bez zastanowienia nad konsekwencjami, często prowadzi do podejmowania ryzykownych decyzji i problemów w relacjach z rówieśnikami. Wyjątkowo istotne jest, aby rodzice i nauczyciele byli świadomi tych objawów, aby odpowiednio zareagować oraz wprowadzić strategie wspierające dzieci. Standardy diagnostyczne, takie jak DSM-5, wyznaczają te objawy jako podstawowe w rozpoznawaniu ADHD, co podkreśla ich znaczenie w praktyce klinicznej oraz edukacyjnej.

Pytanie 36

Zabawa edukacyjna, rozwijająca zdolność samodzielnego przytaczania treści opowiadania oraz używania liczby mnogiej, powinna być wprowadzona w grupie dzieci

A. w II półroczu drugiego roku życia

B. w I półroczu drugiego roku życia

C. w I półroczu trzeciego roku życia

D. w II półroczu trzeciego roku życia

Wprowadzenie zabaw dydaktycznych, które pomagają dzieciom w samodzielnym opowiadaniu historii i korzystaniu z liczby mnogiej, jest super istotne w II półroczu trzeciego roku życia. W tym czasie maluchy zaczynają naprawdę rozwijać swoje umiejętności językowe i poznawcze. Kiedy mają około trzech lat, zaczynają lepiej przetwarzać informacje i rozumieć, co to znaczy liczba pojedyncza, a co liczba mnoga. Na przykład zabawy typu "Opowiedz mi swoją historię" są fantastyczne, bo dzieci mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i opisywać różne przedmioty w liczbie mnogiej. To nie tylko zwiększa ich słownictwo, ale też rozwija umiejętności narracyjne. Dodatkowo, w tym wieku maluchy uczą się współpracy i dzielenia się swoimi myślami z innymi dziećmi, co jest ważne dla ich rozwoju społecznego. Dlatego warto wprowadzać takie zabawy w odpowiednim momencie, bo to zgodne z tym, co mówią specjaliści od pedagogiki wczesnoszkolnej, którzy podkreślają, że uczenie się przez zabawę jest kluczowe.

Pytanie 37

Jak można wzbogacić zajęcia muzyczne, aby wspierały rozwój poczucia rytmu u dzieci?

A. Dzięki zabawom porządkowym

B. Dzięki śpiewowi

C. Dzięki zabawom pantomimicznym

D. Dzięki grze na instrumentach perkusyjnych

Gra na instrumentach perkusyjnych jest niezwykle efektywnym sposobem na rozwijanie poczucia rytmu u dzieci. Instrumenty perkusyjne, takie jak bębny, tamburyny czy marakasy, wymagają od grającego nie tylko umiejętności technicznych, ale również silnej koordynacji i synchronizacji. Dzieci poprzez zabawę z instrumentami perkusyjnymi mogą bezpośrednio odczuwać różne tempo i rytmy, co znacząco wpływa na ich zdolności motoryczne. Przykłady zastosowania obejmują organizowanie dziesięciominutowych sesji, gdzie dzieci grają w grupie, co sprzyja nie tylko rozwojowi indywidualnym, ale także umiejętności współpracy. W ramach zajęć muzycznych warto wprowadzać proste utwory, które dzieci mogą powtarzać, a także dostosowywać tempo, co ułatwi im zrozumienie koncepcji rytmu. W kontekście edukacyjnym, zgodnym z nowoczesnymi standardami, takie podejście sprzyja wszechstronnemu rozwojowi dzieci, co odzwierciedla się w ich późniejszej zdolności do uczenia się muzyki oraz innych form artystycznych.

Pytanie 38

U dziewczynki, która prawidłowo rozwijała się do 6-go miesiąca życia, zaobserwowano regres w zakresie umiejętności społecznych i psychomotorycznych, przestał się powiększać obwód głowy, wystąpiła utrata celowego użycia rąk oraz stereotypowe ruchy. Objawy te sugerują rozwój zespołu

A. Downa

B. Retta

C. Pataua

D. Klinefeltera

Zespół Retta jest rzadką, genetyczną chorobą neurodevelopmentalną, która w przeważającej większości przypadków dotyka dziewczynki. Charakteryzuje się normalnym rozwojem w pierwszych miesiącach życia, po czym następuje regres społeczny, psychomotoryczny oraz charakterystyczne objawy, takie jak utrata celowego użycia rąk i stereotypie ruchowe. W przypadku dziewczynki opisywanej w pytaniu, regres rozwoju po 6. miesiącu życia, spowolnienie wzrostu obwodu głowy oraz rozwój stereotypowych ruchów, takich jak klaskanie czy kręcenie rękami, są typowe dla tego zespołu. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla wczesnej diagnozy i interwencji terapeutycznej. Standardy postępowania w przypadku zespołu Retta obejmują wczesną diagnozę i wsparcie w zakresie rehabilitacji oraz terapii zajęciowej, aby poprawić jakość życia pacjentek. W praktyce, terapeuci i lekarze mogą korzystać z testów oceny rozwoju psychomotorycznego oraz monitorować zmiany w zachowaniu, co pozwala na dostosowanie programów terapeutycznych do indywidualnych potrzeb pacjentek.

Pytanie 39

Podczas tworzenia wizualizacji na tablicę edukacyjną, opiekunka może wykorzystać interesującą metodę frottage, która polega na

A. malowaniu przy użyciu palców

B. odbiciu na papierze faktur różnych przedmiotów

C. rysowaniu świecą na pergaminie

D. kropkowaniu kartki za pomocą szczoteczki do zębów

Odpowiedź wskazująca na odbijanie na papierze faktury dowolnych przedmiotów jako technikę frottage jest poprawna, ponieważ frottage to metoda artystyczna, w której tekstura obiektów jest przenoszona na papier za pomocą ołówka, węgla lub innych narzędzi do rysowania. W praktyce można wykorzystać różnorodne przedmioty, takie jak liście, tkaniny czy różne powierzchnie, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne. Technika ta jest często stosowana w edukacji artystycznej, ponieważ pozwala uczniom na eksplorację formy i faktury, a także rozwija ich kreatywność. Warto zwrócić uwagę na różnorodność materiałów, które mogą być użyte, a także na różne sposoby ich aplikacji, co zwiększa zaangażowanie uczestników zajęć. Frottage znajduje zastosowanie nie tylko w sztuce, ale także w terapii zajęciowej, gdzie techniki manualne pomagają w wyrażaniu emocji i rozwijaniu zdolności motorycznych. Technika frottage odpowiada również na zasady zrównoważonego rozwoju, ponieważ można ją realizować z wykorzystaniem materiałów z recyklingu, co wpisuje się w obecne trendy edukacyjne.

Pytanie 40

Nabycie wymienionych umiejętności jest typowe dla prawidłowo rozwijającego się dziecka w wieku

A. 3 miesięcy

B. 9 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 6 miesięcy

Wybór odpowiedzi na 3, 6 czy 9 miesięcy nie jest zbyt dobry, bo to nie tędy droga do zrozumienia, jak rozwijają się dzieci. Na przykład w wieku 3 miesięcy maluchy dopiero zaczynają opanowywać ruchy głowy i są ciekawe świata, ale do samodzielnego siedzenia czy raczkowania to jeszcze daleko. W tym czasie ich umiejętności to raczej podstawowe reakcje, jak uśmiechanie się czy gaworzenie. Z kolei 6 miesięczne dziecko może już siedzieć z podparciem, a niektóre nawet zaczynają raczkować, jednak do swobodnego poruszania się i interakcji społecznych, które widzimy u rocznych, to jeszcze sporo czasu. W wieku 9 miesięcy dzieci są już bardziej ruchliwe, mogą pełzać i siadać bez wsparcia, ale nadal nie osiągają pełnej sprawności. Rozumienie tych etapów rozwoju jest ważne, żeby dobrze ocenić, na jakim etapie jest dziecko. Warto pamiętać, że źle interpretując te standardy, rodzice mogą niepotrzebnie się martwić, bo wszystko może być w normie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej