Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 08:53
  • Data zakończenia: 21 maja 2025 09:06

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii
B. spektrografii
C. mikrografii
D. rentgenografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Technika scanography (skanografia) polega na

A. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D
B. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego
C. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii
D. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami
Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.
Pytanie 4

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w stronę źródła światła
B. w stronę aparatu
C. na tle
D. w kierunku fotografowanego obiektu
Pomiar światła padającego na obiekt za pomocą światłomierza skierowanego w stronę aparatu jest kluczowym aspektem w fotografii. Taki pomiar pozwala na uzyskanie odczytu, który najlepiej odpowiada rzeczywistym warunkom oświetleniowym, jakie będą miały miejsce podczas wykonywania zdjęcia. Skierowanie światłomierza w stronę aparatu zapewnia, że jego pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła, które docierają do obiektu fotografowanego z perspektywy operatora. W praktyce oznacza to, że światłomierz mierzy światło, które rzeczywiście trafi na matrycę aparatu, co jest niezbędne do ustalenia odpowiednich parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania i przysłona. Dobre praktyki wymagają, aby pomiar był wykonywany w kontekście sceny, a nie tylko poszczególnych źródeł światła. Dlatego umiejętność prawidłowego posługiwania się światłomierzem jest nieoceniona, zwłaszcza w sytuacjach o zmiennych warunkach oświetleniowych, takich jak sesje w plenerze lub fotografowanie obiektów w studiu. Prawidłowe wykorzystanie światłomierza w tej formie przyczynia się do lepszego zrozumienia ekspozycji i jakości obrazu, co w rezultacie prowadzi do uzyskania bardziej profesjonalnych efektów.
Pytanie 5

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. wypełniającym
B. ogólnym
C. konturowym
D. kluczowym
Światło kluczowe w fotografii portretowej to główne źródło oświetlenia, które definiuje wygląd i charakter przedstawianego obiektu. Działa na zasadzie podkreślenia kształtów i detali twarzy, co jest kluczowe dla stworzenia wyrazistego portretu. Przykładem zastosowania światła kluczowego mogą być portrety wykonywane w plenerze lub studio, gdzie fotograf wykorzystuje softboxy lub reflektory, aby uzyskać pożądany efekt. Dobrze ustawione światło kluczowe może tworzyć interesujące cienie, które nadają zdjęciu głębi i trójwymiarowości. W praktyce, światło kluczowe powinno być umieszczone pod kątem 45 stopni do twarzy modela, co pozwala na uzyskanie naturalnych efektów oświetleniowych. Warto również pamiętać, że w zależności od zamierzonego efektu, intensywność i temperatura barwowa światła kluczowego mogą być dostosowywane, co pozwala na osiągnięcie różnych nastrojów w portrecie.
Pytanie 6

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w zakresie 400-500 nm
B. mniejszej od 400 nm
C. większej od 700 nm
D. zawartej w zakresie 500-600 nm
Materiał fotograficzny nie może być uczulony na promieniowanie zawarte w przedziałach 400-500 nm, 500-600 nm ani mniejszymi od 400 nm, ponieważ te zakresy fal należą do widma światła widzialnego. Odpowiedzi te sugerują, że materiały te reagują na promieniowanie, które jest dobrze widoczne dla ludzkiego oka, co jest niezgodne z zasadami fotografii w podczerwieni. W praktyce, fotografowanie w tych zakresach nie pozwoli na uchwycenie informacji, które są obecne tylko w podczerwieni. Przy wyborze materiałów fotograficznych istotne jest zrozumienie, że każdy zakres fal elektromagnetycznych ma swoje unikalne właściwości. Na przykład, fale o długości fali 400-500 nm odpowiadają za niebieskie i zielone światło, natomiast 500-600 nm obejmują zielenie i żółcie. Procesy detekcji w tych zakresach są zupełnie inne niż w zakresie powyżej 700 nm, gdzie mamy do czynienia z promieniowaniem podczerwonym. Typowym błędem myślowym jest mylenie widma światła widzialnego z podczerwonym. W fotografii, aby uzyskać obrazy oparte na podczerwieni, należy używać specjalnych filtrów i materiałów, które są zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych w tym zakresie, co wyraźnie podkreśla konieczność właściwego doboru urządzeń oraz niezbędnych akcesoriów w procesie fotograficznym.
Pytanie 7

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym
B. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych
C. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych
D. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego
Zrozumienie różnych aspektów fotografii analogowej może być skomplikowane, zwłaszcza jeśli chodzi o terminy techniczne. W przypadku załamania światła w obiektywach szerokokątnych, chodzi o zjawisko, które nie ma bezpośredniego związku z systemem Bellows Factor. To, co rzeczywiście ma miejsce, to rozpraszanie i zniekształcenie obrazu, ale to nie to jest celem Bellows Factor. Odpowiedzi dotyczące stopnia kompresji obrazu na materiale negatywowym oraz wartości rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych również są błędne. Kompresja obrazu odnosi się do efektów wywoływanych przez różne rodzaje obiektywów i ich zastosowanie, a nie do korekcji ekspozycji związanej z używaniem mieszka. Z kolei rozproszenie światła przy użyciu filtrów efektowych jest zupełnie odrębną kwestią, dotyczącą manipulacji światłem w celu uzyskania określonych efektów artystycznych, ale nie ma związku z korekcją ekspozycji w kontekście zmiany odległości między obiektywem a matrycą. To może prowadzić do mylnych wniosków u osób, które nie mają pełnego zrozumienia tych pojęć. Kluczowe jest, aby pamiętać, że poprawna ekspozycja to wynik prawidłowego zrozumienia zarówno parametrów obiektywu, jak i odległości, co podkreśla znaczenie znajomości Bellows Factor w praktycznej fotografii analogowej.
Pytanie 8

Jakie szkło zabezpieczające należy zastosować do oprawy fotografii wystawowej, aby zminimalizować odblaski?

A. szkło float
B. szkło antyrefleksyjne
C. szkło kryształowe
D. szkło hartowane
Szkło antyrefleksyjne to najlepszy wybór do oprawy fotografii wystawowej, szczególnie gdy chcesz zminimalizować odblaski. To szkło ma specjalną powłokę, która redukuje odbicia światła, co pozwala na lepszą widoczność dzieła sztuki. Przykładowo, w muzeach czy galeriach sztuki często stosuje się ten rodzaj szkła, ponieważ umożliwia on zachowanie integralności wizualnej ekspozycji. Warto pamiętać, że odblaski mogą znacząco wpłynąć na odbiór obrazu przez widza, odwracając uwagę od detalów czy kolorystyki. Szkło antyrefleksyjne nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni fotografie przed szkodliwym działaniem promieni UV, co jest istotne w kontekście długotrwałego przechowywania prac. Dzięki tym właściwościom, jest to standardowy wybór w branży wystawienniczej, co podkreśla jego wartości użytkowe i artystyczne.
Pytanie 9

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. nagrywarka
B. kserokopiarka
C. drukarka
D. skaner
Kopiarka, drukarka i nagrywarka to urządzenia, które mają różne funkcje, ale nie są przeznaczone do bezpośredniego przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Kopiarka, na przykład, służy do tworzenia kopii papierowych dokumentów; przetwarza obraz na papierze, ale nie konwertuje go na format cyfrowy. Drukarka natomiast jest przeznaczona do reprodukcji cyfrowych dokumentów w formie fizycznych kopii na papierze, a nie do skanowania. Nagrywarka służy do zapisywania danych na nośnikach, takich jak płyty CD lub DVD, co nie ma związku z konwersją obrazów analogowych na cyfrowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często opierają się na mylnej interpretacji funkcji tych urządzeń. Użytkownicy mogą mylić skanowanie z kopiowaniem, nie zdając sobie sprawy, że skanowanie to proces przekształcania obrazu do formatu cyfrowego, podczas gdy kopiarka wykonuje odwrotną operację, czyli odtwarzanie obrazu papierowego. Zrozumienie różnicy między tymi urządzeniami jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii biurowych oraz optymalizacji pracy z dokumentami.
Pytanie 10

Pomiar intensywności światła wykonuje się za pomocą światłomierza ustawionego przed fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę

A. modela
B. tła
C. źródła światła
D. aparatu
Pomiar światła padającego za pomocą światłomierza powinien być przeprowadzany w kierunku aparatu, z uwagi na to, że celem jest uzyskanie dokładnych informacji o oświetleniu, które dociera do sensora kamery. Przy odpowiednim ustawieniu światłomierza, można zmierzyć natężenie światła, które będzie rejestrowane przez aparat, co jest kluczowe dla prawidłowej ekspozycji. W praktyce, światłomierz powinien być umieszczony w odległości około jednego metra od obiektu, skierowany w stronę aparatu, co zapewnia, że pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła i ich wpływ na końcowy obraz. Korzystanie ze światłomierza w ten sposób pozwala na uzyskanie optymalnych ustawień przysłony i czasu naświetlania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami fotografii. Warto również pamiętać, że różne scenariusze oświetleniowe mogą wymagać dodatkowych korekt, a umiejętność interpretacji wyników światłomierza jest niezwykle cenna w pracy każdego fotografa.
Pytanie 11

Jakim uniwersalnym i bezstratnym formatem zapisu obrazu cyfrowego, przeznaczonym do umieszczenia w publikacjach DTP, jest?

A. RAW
B. GIF
C. TIFF
D. JPEG
TIFF (Tagged Image File Format) to uniwersalny i bezstratny format zapisu obrazu cyfrowego, który jest powszechnie stosowany w publikacjach DTP (Desktop Publishing). Format ten charakteryzuje się dużą elastycznością, umożliwiając przechowywanie obrazów w różnych kolorach i głębiach bitowych, co czyni go idealnym do profesjonalnych zastosowań graficznych. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne profile kolorów, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie barw w druku. W praktyce format ten jest często używany w branży wydawniczej, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Przykładem zastosowania TIFF może być przygotowanie zdjęć do druku w magazynach lub książkach, gdzie każdy szczegół jest istotny. Warto również dodać, że wiele programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, oferuje pełne wsparcie dla tego formatu, co czyni go standardowym wyborem dla profesjonalnych grafików. Z tego powodu, TIFF jest preferowany w sytuacjach, gdzie jakość obrazu jest priorytetem, a kompresja stratna, taka jak JPEG, może prowadzić do utraty istotnych informacji wizualnych.
Pytanie 12

Aby zredukować niebieską dominację, która często pojawia się podczas robienia zdjęć na wysokości, warto użyć filtru

A. pomarańczowego
B. polaryzacyjnego
C. ND
D. UV
Zastosowanie filtra pomarańczowego w kontekście redukcji niebieskiej dominanty na dużych wysokościach jest mylące. Filtr pomarańczowy wzmacnia ciepłe odcienie i redukuje zimne barwy, jednak jego działanie nie jest wystarczające do skompensowania wpływu promieniowania ultrafioletowego, które na ogół przyczynia się do niebieskiej dominacji w zdjęciach. Ponadto, to podejście może prowadzić do nadmiernego ocieplenia kolorystyki zdjęć, co w efekcie zniekształca rzeczywisty wygląd scenerii, szczególnie w przypadkach, gdy obiektywu nie dotyczy problem niebieskiej dominanty. Filtr ND (neutral density) ma na celu redukcję ilości światła docierającego do matrycy, co jest przydatne w fotografii długoczasowej, ale nie ma wpływu na kolorystykę zdjęcia ani na redukcję niebieskiej dominacji. W kontekście zastosowań fotograficznych na dużych wysokościach, filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiedni, gdyż jego główną funkcją jest redukcja odblasków oraz zwiększenie kontrastu nieba, a nie kompensacja promieniowania UV. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego filtra musi być uzależniony od konkretnych warunków oświetleniowych oraz celu fotografii, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych.
Pytanie 13

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. matrycowym
B. wielopunktowym
C. centralnie ważonym
D. punktowym
Wybór innych metod pomiaru światła, takich jak pomiar wielopunktowy, matrycowy czy centralnie ważony, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w określonych warunkach oświetleniowych. Pomiar wielopunktowy opiera się na analizie światła w wielu punktach kadru, co może być przydatne w złożonych scenach, jednak w sytuacjach, gdy główny obiekt znajduje się w centrum kadru, ta metoda może wprowadzać błąd, ponieważ aparat stara się uwzględnić wszystkie punkty, co może prowadzić do niewłaściwej ekspozycji. Z kolei pomiar matrycowy jest bardziej złożony i często działa na zasadzie analizowania całej sceny, co w przypadku silnych kontrastów również nie zawsze daje zamierzony efekt. Centralnie ważony pomiar światła z kolei skupia się na centralnej części kadru, ale nie uwzględnia odpowiednio pozostałych obszarów, co może prowadzić do pominięcia ważnych informacji o jasności otoczenia. Te różnice w podejściu do pomiaru światła mogą prowadzić do typowych błędów, takich jak prześwietlenie lub niedoświetlenie zdjęć, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad działania każdego z typów pomiaru oraz ich zastosowania w praktyce. Wybór metody powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji, a umiejętność rozpoznawania, kiedy zastosować pomiar punktowy, stanowi kluczową umiejętność dla każdego fotografa.
Pytanie 14

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu
B. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej
C. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu
D. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu
W kontekście działania systemu E-TTL, niektóre z odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, prowadząc do nieporozumień w zakresie funkcji przedbłysku. Na przykład, stwierdzenie, że przedbłysk służy do uruchomienia funkcji redukcji czerwonych oczu, jest mylne. Redukcja czerwonych oczu jest zazwyczaj realizowana poprzez emitowanie serii krótkich błysków, co ma na celu zmniejszenie odblasku światła od siatkówki oka. Jednak nie jest to rola przedbłysku w technologii E-TTL, gdzie jego głównym zadaniem jest pomiar i dostosowanie energii błysku. Kolejny błąd polega na myleniu przedbłysku z funkcją automatycznej ostrości w ciemnym pomieszczeniu. Choć niektóre lampy błyskowe mogą posiadać dodatkowe funkcje, takie jak lampy pomocnicze do ustawiania ostrości, przedbłysk E-TTL nie jest bezpośrednio związany z tą funkcjonalnością. Wreszcie, błędne jest przekonanie, że przedbłysk jest używany do rozładowania nadmiernego ładunku elektrycznego na kondensatorach lampy. Proces ładowania i rozładowania kondensatorów to odrębne zagadnienie, które nie ma związku z pomiarem oświetlenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego wykorzystania potencjału technologii E-TTL oraz innych nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie fotografii.
Pytanie 15

Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
B. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm
C. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
D. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm
Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.
Pytanie 16

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. blenda złota
B. ekran odbijający
C. blenda srebrna
D. ekran dyfuzyjny
Ekran dyfuzyjny jest doskonałym narzędziem do zmiękczania światła, które pada bezpośrednio na obiekt fotografowany, szczególnie w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Zastosowanie takiego ekranu pozwala na rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i sprawia, że skóra modela wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie. Ekrany dyfuzyjne, wykonane na przykład z materiału o wysokiej przepuszczalności światła, są lekkie i łatwe w użyciu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla fotografów plenerowych. W praktyce można ustawić ekran w taki sposób, aby padające światło dzienne było miękko rozproszone, co poprawia jakość obrazu. Warto również zauważyć, że stosowanie ekranów dyfuzyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie estetyka i komfort modela są kluczowe. Użycie ekranów dyfuzyjnych znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii portretowej, ale także w innych dziedzinach, takich jak fotografia produktowa czy mody, gdzie odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu.
Pytanie 17

Jaki kierunek oświetlenia użyty w trakcie robienia portretu spowodował, że twarz modela na fotografii wydaje się spłaszczona?

A. Z boku
B. Z góry
C. Z przodu
D. Z dołu
Wybór oświetlenia z boku, z dołu lub z góry prowadzi do tworzenia cieni, które zamiast zmiękczenia rysów twarzy mogą je wyostrzać lub deformować. Oświetlenie z boku generuje cienie na jednej stronie twarzy, co może nadawać efekt dramatyzmu, ale często sprawia, że rysy są bardziej wyraziste, co nie jest pożądane w przypadku portretów, gdzie celem jest osiągnięcie naturalnego efektu. Z kolei oświetlenie z dołu powoduje, że cienie padają w sposób, który może zniekształcać wizerunek, podkreślając niepożądane cechy, jak np. cienie pod oczami. Taki efekt nie tylko odbiega od naturalnego wyglądu, ale może również wprowadzać wrażenie niepokoju lub grozy. Oświetlenie z góry, chociaż może wyglądać interesująco w niektórych kontekstach, również prowadzi do spłaszczenia detali, co w przypadku portretów nie jest pożądane. Takie podejścia mogą skutkować mylnym wrażeniem, że twarz jest mniej atrakcyjna. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty w portretowaniu, powinno się unikać tych technik, które wprowadzają nadmierne cienie i zniekształcenia, a zamiast tego skupić się na równomiernym oświetleniu, które podkreśla atuty modela.
Pytanie 18

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi
B. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze
C. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym
D. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku
Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesu soft proofing. Na przykład drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym nie jest tym samym, co symulacja na ekranie. Takie podejście, choć użyteczne w niektórych kontekstach, nie pozwala na ocenę rzeczywistego wyglądu obrazu w warunkach cyfrowych. Drukowanie próbek wymaga fizycznych materiałów oraz czasu, a także może wiązać się z dodatkowymi kosztami, co czyni je mniej efektywnym w ocenie kolorów. Proces wstępnej obróbki zdjęć przed ich prezentacją klientowi również nie odnosi się do soft proofing, jako że nie dotyczy on symulacji wydruku, lecz raczej edycji zdjęć. Z kolei tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze może wprowadzać w błąd, ponieważ różnica w gramaturze papieru może wpływać na końcowy efekt wizualny, a tym samym nie oddaje rzeczywistego wyglądu zamierzonego wydruku. Tego typu podejścia mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia klientów, ponieważ nie spełniają oczekiwań co do jakości i koloru wydruków. Kluczowe jest zrozumienie, że soft proofing opiera się na dokładnej symulacji i ocenie efektu końcowego w przestrzeni cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku.
Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 15 m
B. Około 30 m
C. Około 5 m
D. Około 1 m
Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.
Pytanie 21

Współczesna technologia stabilizacji obrazu IBIS (In-Body Image Stabilization) pozwala na

A. redukcję efektu rolling shutter w nagraniach wideo
B. automatyczną korekcję dystorsji obiektywu podczas fotografowania
C. lepszą jakość obrazu przy wysokich wartościach ISO
D. kompensację drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy
Współczesna technologia IBIS (In-Body Image Stabilization) to innowacyjne rozwiązanie, które poprawia jakość zdjęć i nagrań wideo, minimalizując wpływ drgań aparatu na ostateczny obraz. Poprawna odpowiedź na to pytanie dotyczy kompensacji drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy. Technika ta działa na zasadzie movementu matrycy w przeciwnym kierunku do drgań, co skutkuje stabilniejszym obrazem. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy z ręki w trudnych warunkach oświetleniowych, ruchy ręki mogą prowadzić do zamazania zdjęć. IBIS, poprzez inteligentne przesuwanie matrycy, pozwala na uzyskanie wyraźniejszych ujęć, mimo drgań. Jest to szczególnie ważne w fotografii przy długich czasach naświetlania lub podczas użycia teleobiektywu, gdzie nawet najmniejsze ruchy mogą znacząco wpłynąć na jakość zdjęcia. Warto również zaznaczyć, że wiele nowoczesnych aparatów i obiektywów współpracuje z systemem IBIS, co pozwala na optymalizację stabilizacji obrazu, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Dlatego technologia IBIS jest uznawana za fundamentalny element w nowoczesnej fotografii.
Pytanie 22

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 400 ASA
B. 1 600 ASA
C. 100 ASA
D. 25 ASA
Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.
Pytanie 23

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor
B. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu
C. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym
D. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora
Zrozumienie, czym jest parametr whitepoint, jest kluczowe w kontekście kalibracji kolorów. Wybór punktu odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu, choć związany z poprawnym odwzorowaniem kolorów, nie oddaje istoty whitepoint. Balans bieli to proces, który ma na celu dostosowanie kolorów w obrazie, aby neutralne kolory były wiernie odwzorowane, ale nie jest to to samo, co określenie bieli na poziomie sprzętowym. Kolejna niepoprawna koncepcja, mówiąca o najjaśniejszym punkcie na krzywej gamma monitora, prowadzi do mylnego wrażenia, że whitepoint odnosi się do luminancji. W rzeczywistości gamma to krzywa, która opisuje, jak luminancja jest przekształcana w sygnale wyświetlanym przez monitor, a nie bezpośrednio definiuje jego whitepoint. Co więcej, maksymalna wartość luminancji osiągana przez monitor to kwestia wydajności wyświetlacza, a nie parametru określającego biel. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego postrzegania kolorów w projektach graficznych czy fotograficznych. Właściwe ustawienia whitepoint mają ogromne znaczenie dla spójności kolorystycznej, dlatego warto poświęcić czas na ich dokładne zrozumienie i kalibrację.
Pytanie 24

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. w kierunku padającego światła
B. w taki sposób, aby światło padało z góry
C. odwróconego tyłem do padającego światła
D. bokiem w stronę padającego światła
Odpowiedź 'tyłem do padającego światła' jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać efekt oświetlenia sylwetkowego w portrecie en face, model powinien stać w taki sposób, aby źródło światła padało na jego plecy. Taki układ sprawia, że światło nie oświetla bezpośrednio twarzy modela, ale tworzy kontrast pomiędzy sylwetką a tłem, co pozwala na wyeksponowanie kształtów i detali. W praktyce, fotografowie często wykorzystują ten efekt w celu uzyskania dramatycznego wyrazu portretu, podkreślając kontury i nadając im głębię. Dodatkowo, można zastosować dodatkowe źródło światła, np. lampę błyskową ustawioną z przodu, aby subtelnie doświetlić twarz, co pozwoli uzyskać pożądany balans między oświetleniem sylwetki a detalami na twarzy. Takie podejście jest zgodne z zasadami fotografii portretowej i jest szeroko stosowane w branży, przyczyniając się do tworzenia bardziej złożonych i interesujących kompozycji.
Pytanie 25

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia
B. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł
C. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia
D. małego kontrastu i delikatnego cienia
Odpowiedź o małym kontraście i delikatnym cieniu jest naprawdę trafna. To światło, które jest miękkie, pochodzi z szerokiego i rozproszonego źródła, co sprawia, że cienie są mniej ostre. Taki typ oświetlenia świetnie sprawdza się w portretach, bo daje naturalny, przyjemny wygląd skóry. Przykładowo, używając softboxów lub parasoli w fotografii, możemy uzyskać miłe, subtelne cienie, które pozytywnie wpływają na estetykę zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że równomierne oświetlenie pomaga ukryć niedoskonałości skóry i tworzy przyjemną atmosferę, co jest szczególnie ważne w fotografii mody. Wnętrza też można ładnie oświetlić lampami LED z dyfuzorami, co tworzy przytulny klimat, pasujący do zasad projektowania przestrzeni.
Pytanie 26

Zwiększenie mocy błysku lamp błyskowych w studio pozwala na

A. skrócenie czasu ekspozycji
B. wydłużenie czasu ekspozycji
C. lepsze ustawienie ostrości
D. uzyskanie większej głębi ostrości
Jak to działa? Większa energia błysku lamp błyskowych daje fajną głębię ostrości, co jest mega ważne w fotografii. Wysoka moc pozwala na krótsze czasy otwarcia migawki, a to z kolei daje możliwość, żeby zwiększyć przysłonę. W praktyce to znaczy, że można uzyskać większą głębię ostrości i przy tym mieć wszystko dobrze naświetlone. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy chcemy, żeby model był wyraźny, a tło rozmyte, musimy odpowiednio ustawić przysłonę i moc lamp błyskowych. W studiu fajnie jest też używać filtrów ND, bo one pomagają lepiej kontrolować głębię ostrości, zwłaszcza przy trudnych warunkach oświetleniowych. Wykorzystanie silnego błysku pomaga też zminimalizować wpływ ruchu, co jest ważne, jeśli model się porusza. Dlatego umiejętność dostosowywania mocy lampy do efektu, jaki chcemy uzyskać, jest kluczowa dla każdego fotografa.
Pytanie 27

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 1600
B. ISO 200
C. ISO 800
D. ISO 50
Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 200, 800 czy 1600, w kontekście fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej prowadzi do kilku kluczowych problemów. Przede wszystkim, wyższe ISO zwiększa czułość materiału na światło, co w rezultacie może powodować prześwietlenie jasnych obszarów obrazu. W efekcie, kontrast, który jest istotny dla uzyskania szczegółowych negatywów, ulega degradacji, a cienie mogą stać się nieczytelne lub zbyt rozmyte. W praktyce, fotografowie często popełniają błąd, zakładając, że wyższe ISO zawsze przyczyni się do lepszej jakości zdjęcia, co jest nieprawdziwe w przypadku motywów o ograniczonej rozpiętości tonalnej. Dodatkowo, użycie ISO 800 czy 1600 w dobrych warunkach oświetleniowych wprowadza niepożądaną szumowość do obrazu, co jest szczególnie zauważalne w czarno-białych negatywach. Fotografowie często zapominają, że kluczem do uzyskania wysokiej jakości obrazów jest właściwe dopasowanie parametrów ekspozycji do warunków oświetleniowych oraz charakterystyki używanego materiału światłoczułego. W przypadku fotografii o dużym kontraście, zyskuje się na jakościach, gdy stosuje się niskie ISO, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.
Pytanie 28

Jak długo trwa okres obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej, aby uznać ją za zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 2 latach
B. Po 4 latach
C. Po 3 latach
D. Po 5 latach
Jest dużo nieporozumień co do tego, jak długo trwa umowa licencyjna, co może prowadzić do błędnych wniosków. Niektórzy mogą myśleć, że umowa zmienia się na czas nieokreślony po dwóch, trzech czy czterech latach. Takie myślenie często bierze się z tego, że przepisy dotyczące umów licencyjnych są czasem skomplikowane i nie zawsze wszystko jest jasne. Nawiasem mówiąc, umowy te są z reguły tworzone z myślą o dłuższych relacjach, a czas ich trwania to dużo zmienia. Zbyt krótki okres, na przykład dwa lata, może nie być korzystny dla którejkolwiek ze stron, bo nie pozwala w pełni wykorzystać potencjału licencji. Często ludzie mylą się także, myśląc, że jeśli umowa nie jest przedłużona, to kończy się automatycznie. A jednak, zgodnie z przepisami, mogą one przejść na stan nieokreślony, co jest ważne zwłaszcza dla firm, które planują inwestycje na dłużej. Dlatego warto dobrze zrozumieć, jak działają umowy licencyjne oraz jakie są standardy w tej kwestii.
Pytanie 29

Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około

A. 7500 K
B. 5500 K
C. 3200 K
D. 2800 K
Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około 5500 K. To temperatura, która odpowiada naturalnemu światłu słonecznemu w szczytowych godzinach dnia, kiedy słońce znajduje się wysoko na niebie. Światło o tej temperaturze barwowej ma neutralny kolor, co jest istotne w wielu zastosowaniach, na przykład w fotografii czy projektowaniu wnętrz. W kontekście standardów branżowych, takie oświetlenie jest uważane za idealne do oceny kolorów, ponieważ nie wprowadza zniekształceń, które mogą wystąpić przy użyciu źródeł światła o innych temperaturach barwowych. Przykładowo, w fotografii używa się filtrów, aby dostosować temperaturę barwową do 5500 K, co pozwala na wierne odwzorowanie kolorów. Ponadto, projektanci oświetlenia często dążą do uzyskania podobnych warunków świetlnych, aby stworzyć przyjemną atmosferę w przestrzeniach mieszkalnych i komercyjnych. Dlatego znajomość właściwej temperatury barwowej jest kluczowa w wielu dziedzinach, takich jak architektura, sztuka czy design.
Pytanie 30

Proces kalibracji monitora ma na celu

A. zwiększenie częstotliwości odświeżania
B. zmniejszenie zużycia energii
C. zwiększenie jasności wyświetlacza
D. zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów
Kalibracja monitora to proces, który ma na celu zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów. W praktyce oznacza to, że barwy wyświetlane na ekranie są zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w pracy z grafiką, fotografią czy w druku. Istnieją różne metody kalibracji, w tym korzystanie z profesjonalnych narzędzi, takich jak kolorimetry czy spektrofotometry, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie ustawień monitora. Dzięki kalibracji można uzyskać zgodność z uznawanymi standardami branżowymi, takimi jak sRGB czy Adobe RGB. Regularne kalibrowanie monitora jest zalecane, ponieważ z upływem czasu parametry techniczne wyświetlacza mogą się zmieniać, co prowadzi do odchyleń w odwzorowaniu kolorów. Z własnego doświadczenia wiem, że kalibrowany monitor znacznie ułatwia pracę, gdyż eliminuje ryzyko nieprawidłowości w finalnych produktach, co może zaoszczędzić wiele czasu i kosztów związanych z poprawkami.
Pytanie 31

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. długi czas naświetlania i statyw
B. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO
C. średni czas naświetlania i silne oświetlenie
D. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa
Zastosowanie krótkiego czasu naświetlania i lampy błyskowej do uzyskania efektu malowania światłem jest fundamentalnie nieprawidłowe. Krótkie czasy naświetlania, choć świetne do zatrzymywania ruchu, nie pozwalają na zarejestrowanie ruchu źródła światła w czasie, co jest kluczowe dla uzyskania efektu malowania światłem. Lampa błyskowa, będąc intensywnym i krótkotrwałym źródłem światła, nie może być użyta do malowania światłem, ponieważ jej błysk trwa zbyt krótko, by uchwycić zamierzony efekt. Użycie średniego czasu naświetlania i silnego oświetlenia również nie prowadzi do zamierzonego rezultatu. Silne światło w połączeniu z średnim czasem naświetlania może skutkować prześwietleniem obrazu, co całkowicie uniemożliwi rejestrację subtelnych detali świetlnych. Z kolei bardzo krótki czas naświetlania w połączeniu z niskim ISO jest równie nieefektywny, ponieważ nie umożliwia uzyskania wystarczającej ilości światła w obrazie, co prowadzi do ciemnych lub niedoświetlonych zdjęć. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jakie parametry wpływają na wynik końcowy, a niewłaściwe ustawienia mogą zniweczyć nawet najbardziej kreatywne pomysły.
Pytanie 32

Matryca bez siatki filtru mozaikowego, w której sposób pobierania informacji o kolorach jest taki sam jak w tradycyjnym barwnym materiale warstwowym, to

A. LIVEMOS
B. CMOS
C. Foveon X3
D. CCD
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych zrozumień działania matryc obrazowych. CMOS to technologia, która koncentruje się na efektywności energetycznej i szybkości przetwarzania obrazu, lecz działa tylko na zasadzie jednego filtra koloru na piksel, co ogranicza zdolność do dokładnego odwzorowania barw w porównaniu do Foveon X3. CCD, z kolei, to starsza technologia, która również stosuje filtry mozaikowe, co wpływa negatywnie na jakość kolorów. W przypadku matrycy CCD, przetwarzanie obrazu jest bardziej wymagające pod względem energetycznym, a także mniej elastyczne w kontekście różnych warunków oświetleniowych. LIVEMOS to technologia stosowana głównie w aparatach bezlusterkowych i w smartfonach, która jednak również opiera się na konwencjonalnych filtrach, co czyni ją mniej skuteczną w kontekście jakości barw w porównaniu z technologią Foveon X3. Te niepoprawne wybory mogą wynikać z mylnego wyobrażenia o możliwości działania tych matryc oraz ich zastosowania w praktyce fotograficznej, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów.
Pytanie 33

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych
B. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami
C. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia
D. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL
Technika luminosity masking polega na tworzeniu masek selekcji, które są oparte na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia. Dzięki temu fotograf może precyzyjnie kontrolować, które fragmenty obrazu zostaną poddane obróbce, a które pozostaną nietknięte. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w ciemniejszej części zdjęcia, możemy stworzyć maskę, która obejmuje tylko te obszary. To podejście jest niezwykle przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczne. Luminosity masking pozwala na zachowanie detali w cieniach i światłach, co jest zgodne z dobrymi praktykami obróbki w programach takich jak Adobe Photoshop. Umożliwia to uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznie przyjemnych efektów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto również zaznaczyć, że ta technika, choć na początku może wydawać się skomplikowana, staje się z czasem intuicyjna i pozwala na znaczne podniesienie jakości pracy fotografa.
Pytanie 34

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 5 m
B. 30 m
C. 1 m
D. 15 m
Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania zasady dotyczącej liczby przewodniej lampy błyskowej, która określa, jak daleko możemy oświetlić obiekt przy danym ustawieniu ISO i wartości przysłony. Liczba przewodnia (LP) wynosząca 42 przy ISO 100 oznacza, że przy pełnym otwarciu przysłony (f/1.0) możemy uzyskać oświetlenie na odległość 42 metrów. Jednak przy ustawieniu przysłony f/8, musimy uwzględnić, że każda zmiana wartości przysłony wpływa na ilość światła docierającego do matrycy. Przysłona f/8 zmniejsza ilość światła o 3 stopnie (f/1, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8). Aby obliczyć odległość, musimy podzielić liczbę przewodnią przez wartość przysłony: 42 / 8 = 5.25 m. Ponieważ zaokrąglamy do najbliższej dostępnej opcji, odpowiedzią jest 5 m. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce fotograficznej i pozwalają na poprawne ustawienie parametrów oświetlenia, co jest istotne w różnych sytuacjach, zwłaszcza w fotografii portretowej oraz produktowej.
Pytanie 35

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 1,0 Mpx
B. 1,5 Mpx
C. 2,0 Mpx
D. 0,5 Mpx
Aby zarejestrować obraz cyfrowy przeznaczony do druku o wymiarach 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi, należy obliczyć minimalną rozdzielczość obrazu. Rozdzielczość 300 dpi (dots per inch) oznacza, że na każdy cal przypada 300 punktów obrazu. W przypadku formatu 10 x 10 cm, który zamieniamy na cale, uzyskujemy 3,94 x 3,94 cala (1 cm = 0,3937 cala). Wysokość i szerokość obrazu w pikselach można obliczyć mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość dpi. Wzór wygląda następująco: 3,94 cala x 300 dpi = 1182 pikseli. Ponieważ obraz ma być kwadratowy, zarówno szerokość, jak i wysokość wynoszą 1182 pikseli. Łączna liczba pikseli wynosi zatem 1182 x 1182 = 1,4 miliona pikseli, co zaokrąglamy do 1,5 Mpx. Użycie odpowiedniej rozdzielczości zapewnia, że wydruk będzie ostry i wyraźny, co jest kluczowe w druku fotograficznym oraz przy tworzeniu materiałów reklamowych, w których jakość obrazu odgrywa istotną rolę. W branży fotograficznej oraz poligraficznej zaleca się stosowanie tych standardów, aby uniknąć efektu pikselizacji obrazu.
Pytanie 36

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. z boku modela
B. za modelem
C. za aparatem
D. z przodu modela
Umieszczenie źródła światła za aparatem wydaje się na pierwszy rzut oka ok, bo oświetla scenę bezpośrednio. Ale w praktyce, to prowadzi do płaskiego oświetlenia, które nie wydobywa głębi ani detali. Gdy robisz fotografię portretową, to lepiej, żeby światło było przed modelem lub z boku, bo inaczej można uzyskać ostre oświetlenie, które nie podkreśla rysów twarzy, a wręcz może robić niekorzystne cienie. Zwłaszcza, jeśli światło z boku jest za mocne albo źle ustawione, to cienie mogą przykryć detale na twarzy i zepsuć kompozycję. Poza tym, światło z przodu zazwyczaj daje płaski efekt, który zbytnio wygładza model. Te błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak działa światło i jak wpływa na postrzeganie obiektów. Z moim doświadczeniem, właściwe modelowanie światła to kluczowa umiejętność dla każdego fotografa, który chce dobrze wykorzystać różne źródła światła i osiągnąć zamierzony efekt artystyczny.
Pytanie 37

Aby wykonać portret rodzinny pięciu osób, konieczne jest zastosowanie oświetlenia rozproszonego przy użyciu

A. stożkowego tubusu
B. softboxu z wrotami
C. transparentnych parasolek
D. srebrnej blendy
Transparentne parasolki są doskonałym rozwiązaniem do uzyskania miękkiego, rozproszonego światła, co jest kluczowe w przypadku portretów rodzinnych. Ich konstrukcja pozwala na rozpraszanie światła w sposób, który minimalizuje cienie i odbicia, co jest niezwykle ważne, gdy fotografujemy grupę osób. Dzięki zastosowaniu parasolek możemy uzyskać naturalny efekt oświetleniowy, który podkreśla rysy twarzy i detale, co jest istotne w przypadku portretów. Co więcej, parasolki są przenośne, łatwe w użyciu oraz relatywnie tanie, co czyni je popularnym wyborem wśród fotografów amatorów i profesjonalistów. W praktyce, ustawiwszy je odpowiednio wokół grupy, możemy uzyskać jednolite oświetlenie, które eliminuje niepożądane cienie i nadaje zdjęciom ciepły, przyjemny klimat. Warto również wspomnieć, że użycie parasolek przy oświetleniu sztucznym pozwala na lepsze dostosowanie balansu kolorów, co jest niezwykle ważne w fotografii portretowej. Wybór odpowiedniego oświetlenia jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie rozproszonych źródeł światła w celu uzyskania harmonijnych efektów wizualnych.
Pytanie 38

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym polega na

A. konwersji obrazu do przestrzeni Lab dla lepszego retuszu skóry
B. rozdzieleniu detali i kolorów na oddzielne warstwy w celu selektywnej edycji
C. regulacji zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL
D. usuwaniu szumów przez separację sygnału od zakłóceń
Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym jest techniką, która pozwala na rozdzielenie detali obrazu, takich jak faktura skóry, od kolorystyki tychże detali. Dzięki temu procesowi możemy edytować kolory i detale oddzielnie, co umożliwia uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznych efektów. W praktyce, na przykład podczas retuszu portretów, możemy zmiękczyć niedoskonałości skóry, jednocześnie zachowując jej naturalny kolor i tonację. To podejście jest szeroko stosowane w branży fotografii mody oraz w kosmetykach, gdzie detale jak zmarszczki czy blizny są często korygowane, ale kolory i tekstury muszą pozostać autentyczne. Stosowanie tej metody w połączeniu z warstwami w programach graficznych, takich jak Photoshop, umożliwia także łatwe wprowadzanie poprawek i eksperymentowanie z różnymi efektami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w retuszu zdjęć, a także z wymaganiami współczesnego rynku wizualnego.
Pytanie 39

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i skraplanie
B. zaznaczenie i rączka
C. zaznaczenie i balans koloru
D. maska i kontrast
Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.
Pytanie 40

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. koloru kryjącego
B. poziomów
C. mapy gradientu
D. stempla
Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej