Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 00:01
Data zakończenia: 23 maja 2025 00:10

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Po wykonaniu każdego zabiegu dentystycznego asystentka powinna przede wszystkim

A. podać jednorazowy kubek z wodą

B. założyć nową jednorazową końcówkę do ssaka i ślinociągu

C. opróżnić, umyć i zdezynfekować spluwaczkę

D. przygotować roztwór płynu dezynfekcyjnego do zanurzeniowej dezynfekcji narzędzi

Opróżnienie, umycie i zdezynfekowanie spluwaczki jest kluczowym krokiem po każdym zabiegu stomatologicznym z uwagi na konieczność zapewnienia wysokich standardów higieny oraz bezpieczeństwa pacjentów. Spluwaczki są miejscem, w którym zbiera się wydzielina, śliny oraz potencjalnie zanieczyszczenia mikrobiologiczne, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi normami dotyczącymi dezynfekcji sprzętu medycznego, każda spluwaczka powinna być regularnie oczyszczana i dezynfekowana, aby zminimalizować ryzyko zakażeń krzyżowych. W praktyce, asystentka stomatologiczna powinna najpierw opróżnić spluwaczkę, usunąć wszelkie pozostałości, a następnie zastosować odpowiednie środki dezynfekcyjne. Przykładowo, stosowane mogą być preparaty na bazie chloru lub alkoholu, które skutecznie eliminują bakterie, wirusy oraz grzyby. Tego typu procedury są fundamentalnym elementem ochrony zdrowia w ogniwie opieki dentystycznej oraz wyrazem odpowiedzialności zawodowej personelu stomatologicznego.

Pytanie 2

Prawa sekcja żuchwy jest oznaczona cyfrą

A. III

B. IV

C. VI

D. V

Sektor prawy żuchwy oznaczany cyfrą VI jest zgodny z międzynarodową klasyfikacją anatomiczną, która jest powszechnie stosowana w stomatologii oraz chirurgii szczękowo-twarzowej. W kontekście diagnostyki i planowania leczenia, precyzyjne oznaczenie sektorów żuchwy pozwala na skuteczne lokalizowanie zmian patologicznych, takich jak guzy, torbiele czy ich układ w obrębie tkanek miękkich i kostnych. Na przykład, podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich czy tomografii komputerowej, znajomość oznaczeń anatomicznych jest kluczowa dla prawidłowej interpretacji wyników. W praktyce klinicznej, lekarze często posługują się tymi oznaczeniami podczas zabiegów chirurgicznych, co ułatwia komunikację w zespole medycznym oraz zwiększa bezpieczeństwo pacjenta. Ponadto, standardy takie jak System Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD) oraz systemy kodowania procedur medycznych, bazują na podobnych zasadach, co podkreśla znaczenie jednolitych oznaczeń w praktyce medycznej.

Pytanie 3

Jakiej masy wyciskowej używa się do wykonywania wycisków czynnościowych?

A. Gipsowej

B. Silikonowej

C. Alginatowej

D. Agarowej

Odpowiedź silikonowa jest prawidłowa, ponieważ silikony charakteryzują się doskonałymi właściwościami mechanicznymi oraz stabilnością wymiarową, co czyni je idealnym materiałem do wycisków czynnościowych. W praktyce stomatologicznej, wyciski silikonowe oferują dużą precyzję odwzorowania detali, co jest niezwykle istotne przy wykonywaniu prac protetycznych, ortodontycznych czy implantologicznych. Silikony są dostępne w różnych wariantach, takich jak silikony A i silikony P, co pozwala na dobór odpowiedniego materiału w zależności od potrzeb klinicznych. Przykładowo, silikony A, dzięki swojej elastyczności, są stosowane do wycisków w sytuacjach, gdzie wymagana jest precyzyjna reprodukcja szczegółów anatomicznych, natomiast silikony P charakteryzują się lepszą odpornością na deformacje. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wyciski powinny być wykonane z materiałów o wysokiej biokompatybilności, a silikony w pełni spełniają te normy, co zapewnia bezpieczeństwo pacjenta oraz trwałość uzyskanych modeli.

Pytanie 4

Zabieg chirurgiczny musi być poprzedzony myciem rąk chirurgicznych oraz ich dezynfekcją

A. jonoforezy kanałowej

B. wybielania zębów

C. piaskowania zębów

D. resekcji korzenia zęba

Mycie rąk chirurgicznych i dezynfekcja to naprawdę ważne rzeczy, które mają zapewnić bezpieczeństwo zarówno pacjentom, jak i lekarzom podczas operacji, w tym przy wycinaniu korzenia zęba. Celem tych działań jest pozbycie się wszelkich zarazków, co znacząco zmniejsza ryzyko zakażeń. Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia i nasze lokalne normy stomatologiczne, każdy przed zabiegiem, który może wprowadzić bakterie do tkanek pacjenta, powinien dokładnie umyć i zdezynfekować ręce. Weźmy przykład, kiedy dentysta szykuje się do usunięcia korzenia zęba; muszą mieć czyste ręce, żeby nie przenieść żadnych niepożądanych mikroorganizmów do miejsca, gdzie będą operować, bo to może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 5

Lekarz poprosił asystentkę o sporządzenie skierowania do pracowni radiologicznej na wykonanie zdjęcia zęba przyśrodkowego siekacza w szczęce po prawej stronie. Jaki zapis zęba w systemie FDI jest prawidłowy?

A. 21

B. 41

C. 31

D. 11

Odpowiedź 11 jest prawidłowa, ponieważ w systemie FDI zęby są oznaczane za pomocą dwucyfrowego kodu, w którym pierwsza cyfra odnosi się do kwadrantu, a druga do pozycji zęba w obrębie kwadrantu. W przypadku zęba 11, pierwsza cyfra '1' oznacza prawą górną ćwiartkę szczęki, a druga cyfra '1' wskazuje na pierwszy ząb przyśrodkowy, czyli siekacz. W praktyce stomatologicznej, poprawne oznaczenie zębów jest kluczowe dla precyzyjnej diagnostyki i planowania leczenia. Na przykład, gdy lekarz zleca zdjęcie rentgenowskie, istotne jest, aby asystentka poprawnie odnotowała miejsce badania, co umożliwi skuteczne dokumentowanie stanu zdrowia pacjenta oraz dalsze działania terapeutyczne. Znajomość systemu FDI jest niezbędna w codziennej pracy stomatologów i asystentów, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo w leczeniu pacjentów.

Pytanie 6

Na jaki zabieg należy przygotować uniwersalne kleszcze kramponowe?

A. Przecięcia pierścienia ortodontycznego podczas demontażu aparatu stałego

B. Dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej

C. Pobrania wycisków funkcjonalnych

D. Przeklejenia zamka ortodontycznego w aparacie stałym

Odpowiedź dotycząca dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej jest poprawna, ponieważ uniwersalne kleszcze kramponowe są specjalistycznym narzędziem stosowanym do precyzyjnego formowania i dostosowywania elementów protez dentystycznych. Przygotowanie kleszczy w tym kontekście umożliwia stomatologom i protetykom precyzyjne dopasowanie klamry do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest kluczowe w procesie tworzenia protez akrylowych. Kleszcze te są zaprojektowane do pracy z różnymi materiałami, co sprawia, że są niezwykle wszechstronne i niezbędne w praktyce protetycznej. Przykłady zastosowania obejmują m.in. dostosowywanie protez w celu zapewnienia lepszego komfortu oraz funkcjonalności, co znacznie poprawia jakość życia pacjentów. W branży protetycznej stosuje się różne standardy, takie jak normy ISO dotyczące jakości wyrobów medycznych, które podkreślają znaczenie precyzyjnych narzędzi w procesie produkcji i dostosowywania protez, co czyni kleszcze kramponowe niezbędnym narzędziem w codziennej praktyce stomatologicznej.

Pytanie 7

Zjawisko prowadzące do pojawiania się ubytków niepróchnicowych, które są efektem działania kwasów na szkliwo zębów, to

A. resorpcja

B. abrazja

C. erozja

D. atrycja

Erozja to proces, w którym szkliwo zębów ulega uszkodzeniu na skutek działania kwasów, które mogą pochodzić z diety (np. kwasowe napoje, owoce) lub z refluksu żołądkowego. W przeciwieństwie do próchnicy, która jest związana z działaniem bakterii, erozja jest wynikiem chemicznych reakcji, które prowadzą do demineralizacji zębów. Erozję można zminimalizować, stosując odpowiednią higienę jamy ustnej oraz ograniczając spożycie kwasów. W praktyce, dentysta może zalecić stosowanie past do zębów z fluorem, które wspomagają remineralizację szkliwa. Wiedza na temat erozji jest kluczowa w profilaktyce dentystycznej, ponieważ jej skutki mogą prowadzić do nadwrażliwości, estetycznych problemów z uzębieniem oraz zwiększonego ryzyka wystąpienia próchnicy. Często zaleca się także korzystanie z metod powstrzymujących erozję, takich jak picie wody po spożyciu kwasów oraz unikanie szczotkowania zębów bezpośrednio po posiłkach bogatych w kwasy.

Pytanie 8

Worek z medycznymi odpadami zakaźnymi powinien być oznaczony kodem

A. 18 01 06

B. 18 01 04

C. 18 01 10

D. 18 01 03

Odpowiedź 18 01 03 jest prawidłowa, ponieważ ten kod klasyfikuje odpady medyczne jako odpady zakaźne, które są skażone wirusami, bakteriami lub innymi patogenami, co stawia je w kategorii wymagającej szczególnej ostrożności w zakresie zbierania, transportu i utylizacji. Zgodnie z Polskimi Normami oraz regulacjami dotyczącymi gospodarowania odpadami medycznymi, odpady te muszą być odpowiednio oznakowane, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i kontaminacji. Przykładowo, w placówkach medycznych, takich jak szpitale czy kliniki, odpady zakaźne są gromadzone w specjalnych workach oznakowanych tym kodem, co ułatwia ich późniejsze segregowanie i bezpieczną utylizację w procesach spalania lub unieszkodliwiania. Dobre praktyki w zarządzaniu odpadami medycznymi wskazują na konieczność przestrzegania tej klasyfikacji, co przyczynia się do ochrony zdrowia publicznego oraz środowiska. Dodatkowo, znajomość tego systemu kodowania jest kluczowa dla pracowników służby zdrowia oraz osób odpowiedzialnych za zarządzanie odpadami, aby właściwie reagować na sytuacje zagrażające bezpieczeństwu.

Pytanie 9

Pozostałości amalgamatu wysokosrebrowego powinny być wrzucone do worka w kolorze

A. żółtego

B. białego

C. niebieskiego

D. czarnego

Resztki amalgamatu wysokosrebrowego wrzucamy do żółtego worka, bo to jest zgodne z zasadami segregacji odpadów w medycynie i stomatologii. Amalgamat w dentystyce zawiera rtęć, srebro i inne metale, więc ważne jest, żeby go dobrze utylizować. Wiele krajów, w tym te w Unii Europejskiej, ma swoje systemy segregacji, żeby zmniejszyć ryzyko kontaktu z toksycznymi substancjami. Żółte odpady są klasyfikowane jako niebezpieczne, co oznacza, że placówki medyczne muszą je odpowiednio zbierać i przewozić. Jak źle je posortujemy, to mogą trafić do normalnych śmieci, co może być naprawdę niebezpieczne dla zdrowia i środowiska. Dlatego znajomość zasad utylizacji amalgamatu jest ważna nie tylko dla pracowników medycznych, ale też dla przestrzegania przepisów i etyki zawodu.

Pytanie 10

Zapora językowa jest wykorzystywana do rehabilitacji funkcji

A. połykania

B. mowy

C. żucia

D. oddychania

Wybór mowy, żucia czy oddychania jako celów stosowania zapory na język jest nieprawidłowy. Po pierwsze, zapora na język nie jest narzędziem służącym do rehabilitacji mowy w sensie dosłownym, ponieważ mowa opiera się głównie na kontrolowaniu fonacji oraz artykulacji dźwięków, co nie wymaga wsparcia ze strony zapory. Po drugie, żucie, które jest procesem mechanicznym związanym z rozdrabnianiem pokarmu, również nie znajduje bezpośredniego związku z funkcjonalnością zapory, ponieważ żucie odbywa się głównie przy udziale zębów i mięśni żuchwy, a nie języka. Co więcej, oddychanie to podstawowa funkcja życiowa, która nie jest kontrolowana przez zaporę, a jej zaburzenia wymagają zupełnie innych metod terapeutycznych, takich jak ćwiczenia oddechowe czy farmakoterapia. Często mylnie zakłada się, że urządzenia pomagające w rehabilitacji połykania mogą być stosowane w innych dziedzinach bez uwzględnienia specyfiki ich działania. Warto zauważyć, że terapia zaburzeń połykania, w której zapora na język ma swoje zastosowanie, opiera się na precyzyjnych technikach oraz standardach określających skuteczność interwencji, co powinno być uwzględnione w procesie terapeutycznym.

Pytanie 11

Urządzenie wykorzystywane do lokalizacji wierzchołka korzenia to

A. dozymetr

B. suwmiarka

C. endometr

D. koferdam

Endometr jest specjalistycznym narzędziem stomatologicznym służącym do lokalizacji wierzchołka korzenia zęba. Jest to niezwykle ważny element w endodoncji, który pozwala na precyzyjne określenie miejsca, w którym kończy się korzeń zęba, co jest kluczowe w procesie leczenia kanałowego. Właściwe zlokalizowanie wierzchołka korzenia przyczynia się do skutecznego usunięcia miazgi z kanałów, a także do zapobiegania przyszłym infekcjom. Endometr działa na zasadzie pomiaru oporu elektrycznego pomiędzy elektrodami umieszczonymi w narzędziu a tkankami zęba, co umożliwia dokładną ocenę głębokości wnikania narzędzia. W praktyce, efektywne wykorzystanie endometru znacznie zwiększa sukces leczenia endodontycznego, ponieważ pozwala na minimalizację ryzyka perforacji korzenia oraz zapewnia lepszą kontrolę nad procesem oczyszczania kanałów. Warto zaznaczyć, że stosowanie endometru wpisuje się w wytyczne dotyczące najlepszych praktyk endodontycznych, które zalecają dokładność i precyzję w każdym aspekcie leczenia.

Pytanie 12

Wczesna utrata zębów siecznych w szczęce może skutkować

A. przodozgryzem rzekomym

B. tyłozgryzem rzekomym

C. tyłozgryzem częściowym

D. przodozgryzem częściowym

Przodozgryz rzekomy to stan, w którym zęby sieczne w szczęce są przesunięte do przodu w stosunku do zębów dolnych, jednak nie jest to wynik prawdziwego przodozgryzu, który wiąże się z nieprawidłowym funkcjonowaniem stawów skroniowo-żuchwowych. Przedwczesna utrata zębów siecznych w szczęce prowadzi do zmiany w ustawieniu zębów, co może spowodować iluzję przodozgryzu. Ważne jest, aby zrozumieć, że zęby sieczne pełnią kluczową rolę w prawidłowym ułożeniu zgryzu i funkcjonowaniu narządu żucia. Kiedy zęby te są utracone, może wystąpić kompensacyjne przesunięcie innych zębów, co prowadzi do nieprawidłowego ułożenia zgryzu. W praktyce stomatologicznej istotne jest monitorowanie pacjentów po utracie zębów oraz wdrażanie odpowiednich interwencji, takich jak protetyka, aby przywrócić prawidłowe ustawienie zgryzu. Dobre praktyki stomatologiczne sugerują, że wczesna interwencja oraz zastosowanie aparatów ortodontycznych mogą pomóc w zapobieganiu rozwojowi przodozgryzu rzekomego w takich przypadkach. Takie podejście nie tylko poprawia estetykę uśmiechu, ale także funkcję narządu żucia, co jest kluczowe dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 13

Aby przepłukać kanał korzeniowy zęba 34, należy przygotować zgodnie z zaleceniem lekarza stomatologa

A. igłę atraumatyczną oraz chlorek etylu

B. igłę z bocznym otworem oraz podchloryn sodu

C. igłę atraumatyczną oraz podchloryn sodu

D. igłę z bocznym otworem oraz chlorek etylu

Igła z bocznym otworem jest kluczowym narzędziem w procesie przepłukiwania kanału korzeniowego, ponieważ pozwala na efektywne dostarczenie płynów do trudnodostępnych miejsc w systemie kanałowym. W przypadku zęba 34, który znajduje się w dolnej szczęce, istotne jest, aby używać odpowiednich narzędzi, które zapewnią skuteczne oczyszczenie i dezynfekcję. Podchloryn sodu to standardowy środek stosowany w endodoncji, charakteryzujący się silnymi właściwościami dezynfekującymi oraz zdolnością do rozpuszczania tkanek organicznych. W połączeniu z igłą z bocznym otworem, umożliwia to lepsze dotarcie do kanałów bocznych i rozgałęzień, które mogą być źródłem infekcji. Standardy praktyki stomatologicznej zalecają stosowanie tej kombinacji podczas procedur endodontycznych w celu minimalizacji ryzyka niepowodzeń oraz zwiększenia efektywności leczenia. Dodatkowo, odpowiednie przygotowanie i użycie tych narzędzi może znacznie wpłynąć na komfort pacjenta oraz czas trwania całego zabiegu.

Pytanie 14

Metalowy pasek przeznaczony do rekonstrukcji punktów stycznych powinien być umieszczony w

A. czerwonym pojemniku twardościennym.

B. czerwonym worku.

C. niebieskim worku.

D. niebieskim pojemniku twardościennym.

Czerwony pojemnik twardościenny jest odpowiednim miejscem do umieszczania metalowych pasków tłoczonych po zabiegach medycznych, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi odpadów medycznych, powinny być one skatalogowane jako odpady niebezpieczne. Metalowe elementy, które mogą zadać obrażenia, muszą być umieszczane w pojemnikach oznaczonych kolorem czerwonym, które zapewniają ich bezpieczne przechowywanie oraz transport. Pojemniki twardościenne są projektowane tak, aby były solidne i odporne na uszkodzenia, co minimalizuje ryzyko przypadkowego przebicia lub uszkodzenia. W kontekście praktycznym, umieszczając metalowe paski w czerwonym pojemniku, pracownicy służby zdrowia zapewniają, że odpady są w odpowiedni sposób segregowane i później przetwarzane zgodnie z regulacjami prawnymi. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich pojemników do segregacji odpadów medycznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i pacjentów, a także dla ochrony środowiska.

Pytanie 15

Aby tymczasowo umieścić korony, należy użyć odpowiedniego cementu

A. cynkowo-siarczanowy

B. krzemowy

C. glassjonomerowy

D. wodorotlenkowo-wapniowy

Cement cynkowo-siarczanowy jest najczęściej stosowanym materiałem do tymczasowego osadzania koron, ponieważ charakteryzuje się odpowiednią siłą wiązania i łatwością w usunięciu. W przeciwieństwie do innych materiałów, cement cynkowo-siarczanowy zapewnia wystarczającą stabilność, aby utrzymać koronę na miejscu podczas czasu gojenia, jednocześnie umożliwiając łatwe usunięcie w przyszłości, co jest kluczowe w przypadku tymczasowych rozwiązań. Materiał ten ma także właściwości antybakteryjne, co zmniejsza ryzyko infekcji w obrębie miazgi zęba. Przykładowo, w sytuacjach, gdy pacjent oczekuje na stałą koronę, cement cynkowo-siarczanowy zapewnia odpowiednią ochronę i komfort. Praktyki branżowe zalecają jego stosowanie ze względu na równowagę między mocą a łatwością w aplikacji i usunięciu, co czyni go preferowanym wyborem dla specjalistów stomatologii. Warto również zaznaczyć, że przy wyborze materiału do osadzenia tymczasowego zawsze należy kierować się indywidualnymi potrzebami pacjenta oraz specyfiką planowanego leczenia.

Pytanie 16

Jakie narzędzia oraz materiały powinny być przygotowane do przeprowadzenia zabiegu zakładania kompozytowego wypełnienia utwardzanego światłem?

A. Końcówki robocze, wiertła, wytrawiacz, primer i bond, nakładacz, upychadło, lampa polimeryzacyjna

B. Końcówki wolnoobrotowe, zestaw szczoteczek na kątnicę, pasta do polerowania, skaler ultradźwiękowy

C. Końcówki szybkoobrotowe, wiertła diamentowe, nakładacz, mieszalnik do amalgamatu

D. Końcówki robocze, kęsek do zgryzu, standardowe korony tymczasowe, kalka do zgryzu

Odpowiedź, która wskazuje na zestaw instrumentów i materiałów niezbędnych do zakładania wypełnienia kompozytowego światłoutwardzalnego, jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie kluczowe elementy wymagane w tym procesie. Końcówki robocze są niezbędne do precyzyjnego modelowania i aplikacji wypełnienia, a wiertła służą do przygotowania ubytku, co jest kluczowym krokiem przed nałożeniem materiału. Wytrawiacz, primer i bond są istotne dla zapewnienia dobrego połączenia między zębem a materiałem wypełniającym, co znacząco wpływa na trwałość oraz szczelność wypełnienia. Nakładacz i upychadło są narzędziami, które umożliwiają precyzyjne umieszczanie i formowanie kompozytu w ubytku. Lampa polimeryzacyjna jest niezbędna do utwardzenia materiału, co kończy proces zakupu wypełnienia. Wszystkie te elementy są zgodne z aktualnymi standardami praktyki stomatologicznej, które nakładają nacisk na użycie odpowiednich technik oraz materiałów zapewniających długotrwałe efekty w stomatologii. Przykładem może być sytuacja, w której stomatolog, przygotowując ząb do wypełnienia, stosuje wytrawiacz na powierzchnię, co umożliwia lepszą adhezję materiału kompozytowego.

Pytanie 17

Jakie czynniki mogą doprowadzić do zwichnięcia zęba?

A. schorzenie próchnicowe

B. nieprawidłowości w zgryzie

C. choroba dziąseł

D. uraz mechaniczny

Uraz mechaniczny jest najczęstszą przyczyną zwichnięcia zęba, co ma swoje uzasadnienie w mechanice ciała oraz anatomii jamy ustnej. Zmiany pozycji zęba na skutek działania siły zewnętrznej, na przykład w wyniku uderzenia lub upadku, mogą prowadzić do jego przemieszczenia. Przykładowo, dzieci podczas zabaw na placu zabaw często doświadczają kontuzji, które mogą skutkować zwichnięciem zębów. W takich przypadkach niezwykle istotna jest szybka interwencja dentystyczna, aby ocenić stan zęba oraz podjąć odpowiednie działania, takie jak stabilizacja lub w przypadku konieczności, leczenie kanałowe. Warto również zwrócić uwagę na praktyki profilaktyczne, takie jak noszenie ochraniaczy na zęby podczas sportów kontaktowych, które mogą znacząco zredukować ryzyko urazów w obrębie jamy ustnej. Ponadto, w przypadku wystąpienia zwichnięcia, kluczowe jest, aby niezwłocznie udać się do stomatologa w celu oceny i, jeśli to konieczne, rekonstrukcji zęba, dzięki czemu można zapobiec długofalowym problemom zdrowotnym.

Pytanie 18

Przygotowując pacjenta z niepełnosprawnością intelektualną do zabiegu, powinno się

A. omówić z pacjentem wykonywane przy nim czynności

B. pokazać pacjentowi fotel i poprosić o zajęcie w nim miejsca

C. ustawić kubek z wodą i poprosić o przepłukanie jamy ustnej

D. zwrócić się do opiekuna, aby założył pacjentowi serwetkę ochronną

Wyjaśnienie pacjentowi wykonywanych czynności przed zabiegiem jest kluczowym elementem zapewnienia komfortu i zrozumienia sytuacji, co ma szczególne znaczenie w przypadku pacjentów z niepełnosprawnością intelektualną. Tego rodzaju podejście nie tylko redukuje lęk i niepewność, ale także wspiera proces budowania zaufania między pacjentem a personelem medycznym. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami z ograniczeniami intelektualnymi, istotne jest, aby pacjent był informowany o wszystkich krokach, które będą podejmowane. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady może być prosty opis zabiegu, w którym wyjaśnimy, co się wydarzy, jakie mogą być odczucia pacjenta oraz jakie wsparcie będzie mu oferowane. Dzięki temu pacjent może lepiej zrozumieć cel zabiegu, co przyczynia się do bardziej pozytywnego doświadczenia oraz większej współpracy w trakcie procedur medycznych.

Pytanie 19

Jaką funkcję pełni asystentka stomatologiczna podczas pracy w trybie 'czterech rąk'?

A. Aplikuję wytrawiacz

B. Reguluje obroty wiertarki

C. Wprowadza materiał do ubytku

D. Dba o suchość obszaru zabiegowego

Asystentka stomatologiczna, pracując na "cztery ręce", pełni kluczową rolę w utrzymaniu suchości pola zabiegowego. To działanie jest niezwykle istotne, ponieważ nadmiar wilgoci może prowadzić do utrudnień w pracy lekarza dentysty, takich jak osłabienie bondingu materiałów kompozytowych czy problemy z przyczepnością. Utrzymywanie suchości osiąga się poprzez stosowanie ssaków, które usuwają ślinę oraz inne płyny z jamy ustnej pacjenta. Dzięki temu lekarz może skupić się na przeprowadzaniu zabiegu, a asystentka koncentruje się na wsparciu operacyjnym. W praktyce, dbałość o suchość pozwala na poprawę widoczności w obrębie pola zabiegowego, co przekłada się na efektywność i jakość wykonywanych procedur. Przy przygotowywaniu pacjenta do zabiegu, asystentka również powinna wykonać odpowiednie kroki w celu zapewnienia komfortu oraz bezpieczeństwa, co jest zgodne z najwyższymi standardami ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta, takimi jak te określone przez Polskie Towarzystwo Stomatologiczne.

Pytanie 20

W trakcie działania myjki ultradźwiękowej przypadkowo umieszczono narzędzie, które nie powinno być poddawane czyszczeniu. W takim przypadku należy

A. założyć gumowe rękawiczki i wyjąć narzędzie

B. poczekać na zakończenie pracy myjki i wyjąć narzędzie razem z innymi

C. wlać płyn z myjki, założyć rękawiczki i wyjąć narzędzie

D. wyłączyć myjkę, założyć rękawiczki i wyjąć narzędzie

Poprawna odpowiedź polegająca na wyłączeniu myjki ultradźwiękowej, założeniu rękawiczek i wyjęciu narzędzia jest zgodna z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa w miejscu pracy. Myjki ultradźwiękowe generują fale dźwiękowe, które mogą być niebezpieczne dla użytkownika, zwłaszcza w przypadku, gdy w komorze czyszczącej znajdują się narzędzia, które nie powinny się tam znaleźć. Wyłączenie urządzenia zapewnia, że nie dojdzie do dalszego działania fal ultradźwiękowych, co mogłoby zwiększyć ryzyko uszkodzenia narzędzia lub nawet spowodować kontuzje. Zakładanie rękawiczek chroni użytkownika przed ewentualnym kontaktem z substancjami chemicznymi w płynie czyszczącym, które mogą być toksyczne lub drażniące. Dodatkowo, należy pamiętać, że przed rozpoczęciem pracy z myjką ultradźwiękową, użytkownicy powinni zapoznać się z instrukcją obsługi oraz zaleceniami producenta dotyczącymi dozwolonych materiałów, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich sytuacji. Praktyka ta jest zgodna z zasadami BHP oraz standardami zarządzania bezpieczeństwem w laboratoriach i warsztatach.

Pytanie 21

Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej procesu sterylizacji powinien wynosić

A. 24 miesiące

B. 10 lat

C. 12 miesięcy

D. 15 lat

Dokumentacja związana z procesem sterylizacji powinna być trzymana przez 10 lat. To wynik wymogów wielu regulacji dotyczących ochrony zdrowia. Ważne, żeby mieć wszystko pod ręką, bo kontrola nad procedurami sterylizacji jest kluczowa dla bezpieczeństwa pacjentów i skuteczności narzędzi medycznych. Dzięki tym dokumentom można przeprowadzać audyty i sprawdzać, jak to wszystko działa, a to ma znaczenie, zwłaszcza gdy pojawiają się jakieś reklamacje czy problemy zdrowotne. Przykładowo, jeśli pacjent zgłasza jakieś zastrzeżenia dotyczące używanych narzędzi, dostęp do dokumentacji może być niezbędny, żeby udowodnić, że procedury były przeprowadzane zgodnie z normami. Organizacje takie jak ANSI i CDC często mówią, jak ważna jest ta dokumentacja w kontekście zarządzania ryzykiem i utrzymywania jakości w opiece zdrowotnej, dlatego trzymanie dokumentacji przez 10 lat to najlepsza praktyka.

Pytanie 22

W amerykańskim systemie oznaczeń, jaką cyfrą określa się stały dolny drugi trzonowiec prawy?

A. 18

B. 31

C. 17

D. 47

Stały drugi trzonowiec dolny prawy, oznaczany w systemie amerykańskim jako 31, znajduje się w dolnej prawej ćwiartce jamy ustnej. System ten, znany jako system FDI (Fédération Dentaire Internationale), przypisuje unikalne numery zębom w oparciu o ich lokalizację oraz rodzaj. Numeracja zębów zaczyna się od przednich zębów w każdej ćwiartce i porusza się w kierunku tylnym. W przypadku zębów strefy dolnej, pierwsze dwa zęby to siekacze, następnie kły, a następnie trzonowce. W praktyce dentystycznej, zrozumienie numeracji zębów jest kluczowe dla skutecznej komunikacji między specjalistami oraz dokumentacji medycznej. Przykładowo, podczas planowania leczenia ortodontycznego lub protetycznego, precyzyjne oznaczenie lokalizacji zębów jest niezbędne do właściwego wykonania procedur. Ponadto, znajomość systemu numeracji pomaga w interpretacji dokumentacji medycznej oraz w analizie przypadków klinicznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 23

U dzieci z rozprzestrzeniającą się próchnicą zabieg fluoryzacji wykonuje się

A. dwa razy w roku

B. cztery razy w roku

C. sześć razy w roku

D. jeden raz w roku

Fluoryzacja jest kluczowym elementem profilaktyki próchnicy, szczególnie u dzieci, które są bardziej narażone na jej rozwój. W przypadku dzieci z próchnicą kwitnącą, zaleca się przeprowadzanie zabiegu fluoryzacji cztery razy w roku. Taki harmonogram ma na celu zapewnienie stałej ochrony szkliwa zębowego przed działaniem kwasów produkowanych przez bakterie w płytce nazębnej. Fluor wzmacnia szkliwo i zwiększa jego odporność na demineralizację, a także wspomaga remineralizację uszkodzonych obszarów. Dobre praktyki kliniczne oraz zalecenia towarzystw stomatologicznych podkreślają znaczenie regularnych wizyt u dentysty i częstych aplikacji fluoru. Warto również wspomnieć, że fluoryzacja powinna być uzupełniona o edukację rodziców i dzieci na temat higieny jamy ustnej oraz diety, co dodatkowo przyczynia się do skutecznej profilaktyki. Przykładowo, rodzice powinni być informowani o właściwym szczotkowaniu zębów i ograniczeniu spożycia słodyczy, co w połączeniu z zabiegami fluoryzacji, może znacznie poprawić zdrowie jamy ustnej dzieci.

Pytanie 24

Błędne użycie ssaka może prowadzić do

A. usuwania oprysku zawierającego resztki wypełnień

B. zbyt dużego wysuszenia tkanek jamy ustnej

C. odsysania nadmiaru płynów z tzw. jeziorka

D. odsuwania języka, policzka oraz wargi

Odpowiedź "zbytnie wysuszenie tkanek jamy ustnej" jest prawidłowa, ponieważ niewłaściwe zastosowanie ssaka, który ma na celu odsysanie płynów, może prowadzić do nadmiernego usunięcia śliny i nawilżenia tkanek. Ślina odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia jamy ustnej, a jej niedobór może prowadzić do różnych komplikacji, w tym bólu, podrażnień, a także zwiększonego ryzyka infekcji. W praktyce, nadmierne odsysanie śliny podczas zabiegów stomatologicznych może powodować niekomfortowe uczucie suchości, co negatywnie wpływa na samopoczucie pacjenta. Dobrą praktyką jest stosowanie ssaków o odpowiedniej mocy ssania oraz kontrolowanie czasu ich działania, aby zapewnić równowagę między skutecznym usuwaniem płynów a zachowaniem odpowiedniego nawilżenia tkanek jamy ustnej. Warto pamiętać, że wiele procedur stomatologicznych wymaga szczególnej ostrożności w zakresie zarządzania śliną, co powinno być zgodne z aktualnymi standardami i wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa pacjentów, aby minimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanych efektów ubocznych.

Pytanie 25

Przyczyną zaburzeń działania, czyli dysfunkcji narządu żucia, jest

A. nieprawidłowe ułożenie niemowlęcia podczas snu

B. korzystanie ze smoczka

C. nawykowe podparcie brody

D. gryzienie paznokci

Nieprawidłowe układanie niemowlęcia do snu może prowadzić do dysfunkcji narządu żucia, ponieważ niewłaściwe pozycjonowanie głowy oraz ciała dziecka wpływa na rozwój jego jamy ustnej i zgryzu. W początkowym okresie życia, kiedy narządy żucia są w fazie intensywnego rozwoju, kluczowe jest zapewnienie optymalnych warunków dla ich prawidłowego funkcjonowania. Ułożenie niemowlęcia w sposób, który nie sprzyja naturalnemu ułożeniu żuchwy i języka, może prowadzić do asymetrii oraz nieprawidłowości w rozwoju zębów. Na przykład, ułożenie na plecach z podparciem bródki może ograniczyć swobodny ruch żuchwy, co w dłuższej perspektywie może skutkować problemami z gryzieniem i przeżuwaniem. Warto inwestować w edukację rodziców i opiekunów na temat ergonomicznych metod usypiania dzieci, aby przeciwdziałać problemom z narządem żucia, co jest zgodne z zasadami pediatrii i ortodoncji.

Pytanie 26

Worek na odpady medyczne, w którym znajduje się jednorazowy wkład do spluwaczki użyty w trakcie zabiegu, powinien być oznaczony kodem

A. 18 01 10

B. 18 01 08

C. 18 01 03

D. 18 01 04

Poprawny kod 18 01 03 odnosi się do odpadów medycznych, które są klasyfikowane jako odpady niebezpieczne pochodzące z działalności medycznej. W przypadku jednorazowych wkładów do spluwaczek, które były używane podczas zabiegów, ich utylizacja musi być przeprowadzana zgodnie z rygorystycznymi normami dotyczącymi ochrony zdrowia i bezpieczeństwa. Te odpady mogą zawierać niebezpieczne patogeny oraz substancje chemiczne, dlatego ich oznaczenie właściwym kodem jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania oraz utylizacji. W praktyce, każde miejsce medyczne, takie jak szpitale czy kliniki, powinno mieć wdrożone procedury dotyczące segregacji odpadów medycznych, które zapewniają, że odpady są klasyfikowane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Kod 18 01 03 jest zgodny z europejskim systemem klasyfikacji odpadów, co ułatwia ich identyfikację i przetwarzanie przez wyspecjalizowane firmy zajmujące się ich utylizacją, zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej.

Pytanie 27

Bruksizm to dolegliwość polegająca na

A. chrapaniu oraz występowaniu bezdechu podczas snu

B. rogowaceniu zewnętrznej powłoki nabłonka dziąseł

C. zbyt wczesnej utracie zębów mlecznych

D. nawykowym i niekontrolowanym zaciskaniu zębów

Bruksizm to schorzenie, które charakteryzuje się nawykowym i niekontrolowanym zaciskaniem oraz zgrzytaniem zębami, zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy. To zaburzenie może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym bólu głowy, bólu żuchwy, a nawet uszkodzenia zębów. Osoby cierpiące na bruksizm mogą nie być świadome swojego zachowania, co sprawia, że diagnoza często następuje dopiero po zauważeniu objawów przez dentystów lub przez pacjentów samych. W praktyce ważne jest, aby osoby z bruksizmem były świadome jego potencjalnych skutków, takich jak nadmierne zużycie szkliwa, bóle stawów skroniowo-żuchwowych oraz problemy z artykulacją. W leczeniu bruksizmu stosuje się różne metody, w tym stosowanie nakładek na zęby (szyn relaksacyjnych), terapię poznawczo-behawioralną oraz techniki relaksacyjne, które mogą pomóc w redukcji stresu, co jest jednym z czynników wywołujących bruksizm. Rekomenduje się również regularne wizyty u dentysty w celu oceny stanu zdrowia jamy ustnej i wczesnego wykrywania objawów bruksizmu.

Pytanie 28

Jakiego rodzaju masa wyciskowa stosowana jest do wykonywania wycisków ortodontycznych?

A. Alginatowa

B. Gipsowa

C. Cynkowo-eugenolowa

D. Stensowa

Alginatowa masa wyciskowa jest powszechnie stosowana w ortodoncji ze względu na swoje korzystne właściwości, takie jak łatwość przygotowania i stosunkowo niska cena. Charakteryzuje się ona wysoką elastycznością oraz zdolnością do dokładnego odwzorowywania detali anatomicznych, co jest kluczowe przy tworzeniu wycisków dla pacjentów. Alginat, będący głównym składnikiem tej masy, zapewnia szybkie wiązanie i można go łatwo usunąć z jamy ustnej pacjenta, minimalizując dyskomfort. Dodatkowo, wyciski wykonane z alginatu są odpowiednie do późniejszego odlewania modeli gipsowych, co jest istotne w procesie planowania leczenia ortodontycznego. Zgodnie z zaleceniami American Dental Association (ADA), alginat jest zalecany do wycisków w zastosowaniach ortodontycznych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja. W praktyce, jego zastosowanie pozwala na efektywne i dokładne zaplanowanie dalszego leczenia, co przyczynia się do sukcesu całego procesu ortodontycznego.

Pytanie 29

Jakie z wymienionych materiałów może przygotować asystentka stomatologiczna przy użyciu wstrząsarki?

A. Fibrasil, Fuji

B. Fermit, Dycal

C. Alvogyl, Heliosel F

D. Reocap, Amalcap

W przypadku podanych odpowiedzi, istnieje kilka istotnych różnic między materiałami, które mogą być przygotowywane w wstrząsarce, a tymi, które nie są zalecane do takiego procesu. Fermit i Dycal to materiały stosowane głównie w stomatologii do wypełnień i podkładów, ale nie zaleca się ich intensywnego mieszania w wstrząsarce, ponieważ mogą one wymagać precyzyjnego przygotowania w zależności od specyfikacji producenta, a ich konsystencja nie jest zaprojektowana do wstrząsania. Alvogyl i Heliosel F to materiały, które są przeznaczone do specyficznych zastosowań, takich jak wypełnienia tymczasowe czy materiały wyciszające, i również nie nadają się do wstrząsania, ponieważ ich właściwości mogą ulec zmianie pod wpływem intensywnego mieszania. Fibrasil i Fuji, mimo że są używane w stomatologii, różnią się od Reocap i Amalcap w zakresie składu i metody przygotowania. Fuji, będący materiałem glassjonomerowym, wymaga starannego wymieszania, ale w inny sposób, aby utrzymać jego właściwości adhezyjne. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru nieodpowiednich materiałów często wiążą się z brakiem zrozumienia ich specyfiki oraz zastosowania w praktyce stomatologicznej, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji dotyczących leczenia pacjentów.

Pytanie 30

Gdy dentysta użyje wytrawiacza w ubytku, co powinien zrobić następnie?

A. osuszyć wytrawiacz przy pomocy powietrza z dmuchawki

B. usunąć wytrawiacz za pomocą kulki waty

C. naświetlić wytrawiacz lampą polimeryzacyjną

D. spłukać wytrawiacz wodą

Spłukanie wytrawiacza wodą jest kluczowym etapem w procesie przygotowania zęba do odbudowy. Wytrawiacz, stosowany w celu usunięcia zanieczyszczeń oraz wzmocnienia adhezji materiałów wypełniających, musi zostać dokładnie usunięty, aby uniknąć negatywnego wpływu na późniejsze etapy leczenia. Praktyka ta opiera się na zasadach protokołu adhezyjnego, który wymaga usunięcia wszelkich chemikaliów, które mogłyby zredukować przyczepność kompozytu do zęba. W standardach stomatologicznych, takich jak te opracowane przez American Dental Association (ADA), zwraca się uwagę na procedury spłukiwania, które powinny być przeprowadzane z użyciem strumienia wody pod ciśnieniem, co zapewnia skuteczne usunięcie resztek wytrawiacza. Nieprawidłowe usunięcie tego materiału może prowadzić do osłabienia bondingu, a w konsekwencji do przedwczesnej awarii wypełnienia. Dlatego tak ważne jest, aby dentysta stosował odpowiednie techniki, w tym używanie strzykawki z końcówką do płukania, która pozwala na precyzyjne i kontrolowane spłukanie całego obszaru. Ponadto, po spłukaniu zaleca się dokładne osuszenie powierzchni zęba, co również wspomaga proces adhezji.

Pytanie 31

Odpady amalgamatu stomatologicznego powinny być składowane w pojemniku

A. czerwonym

B. żółtym

C. niebieskim

D. czarnym

Odpady amalgamatu stomatologicznego należy przechowywać w pojemniku żółtym, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi zarządzania odpadami medycznymi, odpady te klasyfikowane są jako odpady niebezpieczne. Amalgamat zawiera rtęć, która jest substancją toksyczną i może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz środowiska. Pojemniki żółte są przeznaczone do składowania odpadów medycznych, w tym tych zawierających rtęć, co zapewnia ich bezpieczne i zgodne z przepisami przechowywanie. Programy zarządzania odpadami w gabinetach stomatologicznych powinny być zgodne z regulacjami prawnymi, takimi jak dyrektywy unijne i lokalne przepisy ochrony środowiska. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest regularne szkolenie personelu medycznego w zakresie segregacji odpadów i stosowanie odpowiednich pojemników, aby zapobiec przypadkowemu uwolnieniu substancji niebezpiecznych. Warto także zauważyć, że odpady te powinny być przekazywane do odpowiednich stacji recyklingu lub utylizacji, aby zminimalizować ich wpływ na środowisko.

Pytanie 32

Podczas zabiegu usunięcia zęba 47 lekarzowi należy dostarczyć kleszcze Tomesa-Bertena

A. o szerokich dziobach zgiętych pod kątem prostym względem rękojeści, wyposażonych w trzpienie

B. o szerokich dziobach ustawionych w przedłużeniu ramion z trzpieniem na dziobie bocznym

C. o szerokich dziobach ustawionych w przedłużeniu ramion, wyposażonych w trzpienie

D. z zamkiem w linii prostej z rękojeścią oraz dziobami bez trzpieni zgiętymi na prostą

Kleszcze Tomesa-Bertena, które są zgięte w stosunku do rękojeści pod kątem prostym i zaopatrzone w trzpienie, są kluczowym narzędziem wykorzystywanym podczas ekstrakcji zębów, szczególnie w przypadku zębów trzonowych, takich jak ząb 47. Ich unikalna konstrukcja pozwala na łatwiejsze chwycenie i stabilne trzymanie korony zęba, co jest niezwykle istotne w minimalizacji urazów otaczających tkanek. Dzięki szerokim dziobom, kleszcze te zapewniają efektywną dźwignię, co redukuje potrzebną siłę podczas zabiegu oraz zwiększa precyzję działania. W praktyce, zastosowanie kleszczy o takim kształcie minimalizuje ryzyko złamania zęba lub uszkodzenia kości szczęki. Warto przypomnieć, że zgodnie z wytycznymi American Dental Association, prawidłowe dobranie narzędzi do konkretnego zabiegu jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta oraz sukcesu terapii. Dobrze dobrane narzędzia, takie jak kleszcze Tomesa-Bertena, są więc nie tylko sprawdzonymi pomocnikami w praktyce stomatologicznej, ale również elementami, które mogą znacząco wpłynąć na komfort pacjenta oraz efektywność zabiegu.

Pytanie 33

Do której grupy ubytków, według Blacka, powinna być dostosowana białostocka formówka celuloidowa?

A. III

B. I

C. IV

D. II

Białostocka formówka celuloidowa jest przygotowywana dla klasy IV ubytków według klasyfikacji Blacka, która dotyczy ubytków w zębach trzonowych oraz przedtrzonowych, obejmujących wypełnienia o dużej objętości. Klasa IV, w odróżnieniu od klas I, II i III, odnosi się do uszkodzeń zębów, które dotyczą krawędzi siecznych i wymagają szczególnej precyzji w wykonaniu. Dobrze wykonana formówka celuloidowa przyczynia się do uzyskania estetycznego efektu, gdyż materiał ten jest przezroczysty, co pozwala na lepsze odwzorowanie naturalnego koloru zęba. W praktyce dentystycznej, wykorzystanie formówek celuloidowych w przygotowywaniu wypełnień ubytków klasy IV pozwala na osiągnięcie zadowalających rezultatów estetycznych, a także funkcjonalnych, co jest kluczowe w pracy z pacjentami. Warto również zauważyć, że korzystanie z odpowiednich materiałów i technik, takich jak formówki celuloidowe, jest zgodne ze standardami stomatologicznymi, co wpływa na jakość świadczonych usług dentystycznych.

Pytanie 34

W metodzie pracy na cztery ręce, linia wzroku asystentki stomatologicznej powinna być umiejscowiona na wysokości

A. od 15 do 20 cm powyżej poziomu pola zabiegowego

B. od 5 do 10 cm poniżej linii wzroku dentysty

C. od 20 do 30 cm poniżej pozycji reflektora

D. od 15 do 20 cm powyżej linii wzroku dentysty

W technice pracy na cztery ręce, odpowiednie ustawienie linii wzroku asystentki stomatologicznej jest kluczowe dla efektywności i komfortu w trakcie przeprowadzania zabiegów stomatologicznych. Odpowiedź, która wskazuje, że linia wzroku powinna znajdować się od 15 do 20 cm powyżej linii wzroku operatora, jest zgodna z dobrymi praktykami w tej dziedzinie. Takie ustawienie pozwala asystentce na lepsze obserwowanie pola zabiegowego i jednoczesne reagowanie na potrzeby operatora. W praktyce, to zapewnia sprawną wymianę instrumentów oraz wsparcie w czasie zabiegu, co jest niezbędne dla efektywności pracy zespołu stomatologicznego. Przykładowo, odpowiednia wysokość linii wzroku umożliwia asystentce łatwe zauważenie zasady działania narzędzi oraz zachowanie optymalnej perspektywy, co wpływa na zwiększenie precyzji i bezpieczeństwa w trakcie zabiegu. Ważne jest, aby zarówno operator, jak i asystentka utrzymywali ergonomiczną postawę, co zmniejsza ryzyko zmęczenia i kontuzji. Warto również zwrócić uwagę na to, iż odpowiednia wysokość linii wzroku jest zgodna z zaleceniami stowarzyszeń stomatologicznych, które podkreślają znaczenie współpracy w zespole i komfortu pracy.

Pytanie 35

Dokumentacja medyczna indywidualna zewnętrzna nie zawiera

A. kartę choroby

B. opinię lekarską

C. skierowanie

D. receptę

Karta choroby jest dokumentem medycznym, który służy do rejestracji przebiegu leczenia pacjenta w placówkach służby zdrowia. W przeciwieństwie do opinii lekarskiej, skierowania czy recepty, które są związane z konkretnymi procedurami medycznymi i farmakologicznymi, karta choroby jest dokumentem wewnętrznym, nieprzeznaczonym do przekazywania pacjentowi ani jego zewnętrznym przedstawicielom. W praktyce, karta choroby jest używana do monitorowania stanu zdrowia pacjenta w ramach długotrwałych chorób i jest kluczowym narzędziem w procesie leczenia. Zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi i standardami dokumentacji medycznej, karta choroby powinna być starannie prowadzona przez lekarzy i pielęgniarki, aby zapewnić odpowiednią kontynuację opieki medycznej. Dodatkowo, jest ona częścią pełnej dokumentacji medycznej, która jest niezbędna do analizy skuteczności leczenia i podejmowania decyzji klinicznych na przyszłość.

Pytanie 36

Narzędziem stosowanym do identyfikacji kanału korzeniowego jest

A. S-Finder

B. K-Reamer

C. plugger

D. H-File

S-Finder to narzędzie, które naprawdę przydaje się w endodoncji, bo pozwala na dokładne znalezienie kanałów korzeniowych. Jego budowa sprawia, że można w miarę precyzyjnie określić, gdzie się one znajdują, co jest bardzo ważne, jeśli chcemy skutecznie przeprowadzić leczenie. Działa to na zasadzie wykrywania otworów kanałowych, dzięki specjalnej końcówce i technologii, która pomaga zidentyfikować te kanały. W praktyce stomatologa, to narzędzie może znacznie ułatwić robotę, zwłaszcza w przypadkach, gdzie korzenie mają nietypowe kształty. Na przykład, kiedy kanały są zagięte lub mocno zwężone, to z ich znalezieniem mogą być spore trudności. Użycie S-Findera zamiast tradycyjnych narzędzi pozwala zmniejszyć ryzyko uszkodzenia delikatnych struktur i poprawia dokładność leczenia. Trzeba też podkreślić, że według aktualnych standardów w endodoncji, precyzyjna lokalizacja kanałów jest kluczowa dla sukcesu leczenia, więc S-Finder to naprawdę przydatne narzędzie dla stomatologów.

Pytanie 37

Na zasięg ręki asystentki powinien być umiejscowiony

A. materiał do uzupełnień

B. zestaw przeciwwstrząsowy

C. asystor

D. reflektor

Wybór materiałów do wypełnień jako elementu zasięgu ręki asystentki nie jest właściwy ze względu na ich specyfikę stosowania. Materiały te są zazwyczaj przechowywane w bardziej zorganizowany sposób, aby zapewnić ich odpowiednie warunki przechowywania oraz uniknąć zanieczyszczenia. Ponadto, asystentka nie jest odpowiedzialna za ich bezpośrednie podawanie, co czyni je mniej istotnym dla jej ergonomicznej przestrzeni roboczej. Dodatkowo, asystor pełni rolę wsparcia w organizacji przestrzeni zabiegowej, ale nie jest to przedmiot, który powinien być na wyciągnięcie ręki w każdym momencie. Jego obecność w zasięgu ręki może prowadzić do przypadkowego usunięcia go z miejsca, co w efekcie może opóźnić przebieg zabiegu. Zestaw przeciwwstrząsowy, chociaż istotny dla sytuacji awaryjnych, również nie jest narzędziem wymaganym w codziennym zasięgu, ponieważ jego użycie jest sporadyczne i wymaga specyficznych okoliczności. Właściwe zarządzanie przestrzenią roboczą w gabinecie stomatologicznym polega na umieszczaniu w zasięgu ręki tylko tych narzędzi i materiałów, które są niezbędne do bieżącej pracy, co w praktyce zapewnia efektywność i bezpieczeństwo zabiegów.

Pytanie 38

Jaki rodzaj cementu można wykorzystać jako trwałe wypełnienie w ubytku zęba V klasy Blacka?

A. Glasjonomerowy

B. Polikarboksylowy

C. Cynkowo-fosforanowy

D. Tlenkowo-cynkowo-eugenolowy

Cement glasjonomerowy jest najczęściej stosowanym materiałem do wypełnień w ubytkach V klasy według systemu klasyfikacji Blacka. Jego unikalne właściwości, takie jak zdolność do chemicznego wiązania z zębiną, a także zdolność do uwalniania fluoru, czynią go idealnym wyborem w przypadku ubytków o wysokim ryzyku próchnicy. Wypełnienia glasjonomerowe charakteryzują się również dobrą odpornością na obciążenia mechaniczne oraz estetyką, co jest istotne w przypadku zębów przednich. Przykładem zastosowania mogą być wypełnienia przy zębach mlecznych, gdzie ważne jest, aby materiał nie tylko skutecznie zabezpieczał przed dalszym rozwojem próchnicy, ale także wspierał remineralizację tkanek zęba. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Stomatologicznej, zastosowanie materiałów glasjonomerowych w ubytkach V klasy jest rekomendowane ze względu na ich właściwości bioaktywne oraz zdolność do integracji z tkankami zęba.

Pytanie 39

Resuscytację krążeniowo-oddechową u osoby należy podjąć w sytuacji

A. śpiączki cukrzycowej.

B. ostrej zapaści.

C. nieprzerwanego ataku epilepsji.

D. dusznicy bolesnej.

Resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) należy rozpocząć w przypadku ostrej zapaści, która jest stanem nagłym wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej. Ostra zapaść to stan, w którym dochodzi do znacznego obniżenia ciśnienia krwi oraz osłabienia krążenia, co prowadzi do niedotlenienia narządów wewnętrznych. W momencie, gdy pacjent przestaje oddychać lub jego serce przestaje bić, kluczowe jest natychmiastowe podjęcie działań ratujących życie, co obejmuje RKO. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC), RKO powinna być rozpoczęta jak najszybciej, aby zwiększyć szanse pacjenta na przeżycie i ograniczyć potencjalne uszkodzenia mózgu spowodowane brakiem tlenu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której świadkowie wypadku obserwują osobę nieprzytomną z brakiem oddechu; w takiej chwili powinni niezwłocznie przystąpić do RKO, wezwać pomoc medyczną i kontynuować masaż serca oraz wentylację sztuczną, aż do przybycia profesjonalnych służb medycznych.

Pytanie 40

Jak powinno się zmierzyć tętno na tętnicy promieniowej u osoby dorosłej?

A. Palcem wskazującym i środkowym

B. Kciukiem oraz palcem wskazującym

C. Palcem serdecznym i wskazującym

D. Całą dłonią

Pomiar tętna na tętnicy promieniowej u dorosłego pacjenta za pomocą palca wskazującego i środkowego jest uznawany za standardową metodę, ponieważ te dwa palce mają odpowiednią czułość i precyzję do wyczuwania pulsu. Tętno jest odczuwane jako rytmiczne uderzenia, które są wynikiem skurczów serca, odpowiadających przepływowi krwi przez tętnice. Aby poprawnie zmierzyć tętno, należy umieścić palce na wewnętrznej stronie nadgarstka, w pobliżu podstawy kciuka. Zastosowanie palca wskazującego i środkowego pozwala na lepsze wyczucie tętna, ponieważ ich układ kostny oraz większa powierzchnia styku z tętnicą umożliwiają wyraźniejsze odczucie pulsu. W praktyce, pomiar tętna jest istotny w ocenie stanu zdrowia pacjenta, pozwala na monitorowanie funkcji serca oraz reagowanie na ewentualne zaburzenia. W przypadku braku wyczucia tętna należy upewnić się, że nie stosuje się zbyt dużego nacisku ani nie używa się kciuka, który ma własne tętnienie, co może zafałszować wyniki pomiaru. Warto także znać normy tętna, które u dorosłych mieszczą się w zakresie 60-100 uderzeń na minutę.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej