Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 21:17
Data zakończenia: 15 maja 2025 21:45

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie są przyczyny wyświetlenia na ekranie komputera komunikatu o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

B. Usługa DHCP w sieci lokalnej jest nieaktywna

C. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

D. W konfiguracji protokołu TCP/IP ustawiony jest nieprawidłowy adres bramy domyślnej

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że konflikt adresów IP wynika z nadania temu samemu adresowi IP więcej niż jednemu urządzeniu w sieci lokalnej. Każde urządzenie w sieci musi mieć unikalny adres IP, aby mogło komunikować się z innymi. W sytuacji, gdy dwa urządzenia mają ten sam adres, sieć nie jest w stanie poprawnie zidentyfikować, do którego z nich wysłać dane, co prowadzi do konfliktu. Aby rozwiązać ten problem, można zastosować dynamiczne przydzielanie adresów IP przez serwer DHCP, który automatycznie nadzoruje unikalność adresów w sieci. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i aktualizacja konfiguracji sieci, aby zapobiegać błądzeniu w przydzielaniu adresów. W przypadku sprzętu działającego w sieci lokalnej, użytkownicy powinni upewnić się, że przydzielone adresy IP nie kolidują z adresami przypisanymi przez DHCP, a także mogą używać narzędzi do skanowania sieci, aby zweryfikować przydzielone adresy IP.

Pytanie 2

Wartość 101011101102 zapisana w systemie szesnastkowym to

A. 576

B. A76

C. 536

D. AE6

Wybór innych opcji jest wynikiem błędnego rozumienia podstaw konwersji liczby z jednego systemu liczbowego do innego. Odpowiedź AE6 sugeruje, że konwersja binarna do szesnastkowego została wykonana poprawnie, jednak przyczyna błędu leży w niewłaściwym podziale i ocenie grup bitów. Liczba 10101110110 zawiera 11 bitów, co, gdy podzielimy na grupy po cztery, daje zbyt mało pełnych grup. Odpowiedź 536, mimo że przedstawia liczbę, która mogłaby być wynikiem konwersji, nie jest zgodna z wartością binarną, ponieważ przeliczenie nie uwzględnia prawidłowej interpretacji wartości poszczególnych bitów. Dodatkowo, odpowiedź 576 może być mylona z innym systemem, ale praktyczne przeliczenie wymaga dokładnego przypisania wartości, co w tym przypadku nie zostało wykonane. Typowym błędem jest chęć szybkiego przeliczenia wartości bez uważnego podziału i analizy bitów, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Dobrą praktyką jest zawsze weryfikowanie każdego kroku konwersji, aby uzyskać pełną pewność, że każda grupa została prawidłowo przeliczona oraz że końcowy wynik jest zgodny z oczekiwaniami. W kontekście programowania, umiejętność przeliczania systemów liczbowych jest niezbędna do efektywnego rozwiązywania problemów związanych z wydajnością i zarządzaniem pamięcią.

Pytanie 3

Norma PN-EN 50173 rekomenduje montaż przynajmniej

A. jednego punktu rozdzielczego na każde piętro

B. jednego punktu rozdzielczego na każde 250m2 powierzchni

C. jednego punktu rozdzielczego na cały budynek wielopiętrowy

D. jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 powierzchni

Wybór odpowiedzi, że norma PN-EN 50173 zaleca instalowanie jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 lub 250m2 powierzchni jest niezgodny z jej wymaganiami. W rzeczywistości, normy te koncentrują się na zapewnieniu właściwej jakości usług telekomunikacyjnych w kontekście budynków wielokondygnacyjnych, a nie na powierzchni użytkowej. Podejście oparte na metrażu może prowadzić do niewystarczającej infrastruktury sieciowej, szczególnie w budynkach o dużym natężeniu użytkowania, takich jak biurowce czy hotele. Zastosowanie punktów rozdzielczych wyłącznie w oparciu o powierzchnię może skutkować miejscami o niskiej jakości sygnału oraz problemami z dostępem do usług, co jest sprzeczne z podstawowymi założeniami normy. Innym błędnym podejściem jest myślenie, że w całym budynku wystarczy jeden punkt rozdzielczy. Taki model może nie sprostać wymaganiom użytkowników, szczególnie w przypadku dużych obiektów, gdzie wzrasta liczba urządzeń oraz intensywność korzystania z sieci. Niewłaściwe zrozumienie wymagań normy prowadzi do ryzyka wymagającego kosztownych późniejszych poprawek oraz zakłóceń w dostępie do usług. Właściwe planowanie i przestrzeganie norm PN-EN 50173 ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia niezawodności oraz wydajności infrastruktury telekomunikacyjnej w obiektach wielopiętrowych.

Pytanie 4

Moduł funkcjonalny, który nie znajduje się w kartach dźwiękowych, to skrót

A. ROM

B. DSP

C. GPU

D. DAC

Wybór ROM, DSP i DAC jako części kart dźwiękowych może być trochę mylący. Każdy z tych komponentów ma swoją rolę, chociaż nie zawsze jest to oczywiste. ROM to w sumie pamięć stała, gdzie trzymane są różne rzeczy, w tym firmware, co sprawia, że karta działa jak należy. Potem mamy DSP, czyli procesor, który zajmuje się obróbką sygnału audio i pozwala na różne efekty i analizy dźwięku. DAC to ten element, który zamienia cyfrowe sygnały na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Jak więc widzisz, wybierając błędne odpowiedzi, można pomyśleć, że te komponenty nie mają znaczenia w kartach dźwiękowych, ale każdy z nich wpływa na jakość i efektywność dźwięku. Zrozumienie ich ról jest istotne, zwłaszcza dla inżynierów i techników w branży audio.

Pytanie 5

Na podstawie wskazanego cennika oblicz, jaki będzie łączny koszt brutto jednego podwójnego natynkowego gniazda abonenckiego w wersji dwumodułowej?

Lp.	Nazwa	j.m.	Cena jednostkowa brutto
1.	Puszka natynkowa 45x45mm dwumodułowa	szt.	4,00 zł
2.	Ramka + suport 45x45mm dwumodułowa	szt.	4,00 zł
3.	Adapter 22,5x45mm do modułu keystone	szt.	3,00 zł
4.	Moduł keystone RJ45 kategorii 5e	szt.	7,00 zł

A. 25,00 zł

B. 28,00 zł

C. 18,00 zł

D. 32,00 zł

Odpowiedź 28,00 zł jest jak najbardziej trafna. Koszt jednego dwumodułowego podwójnego gniazda abonenckiego składa się z kilku części, które musimy zliczyć. Z cennika wynika, że potrzebujemy puszki natynkowej 45x45mm oraz ramki z supportem w tych samych wymiarach. Każda z tych części kosztuje 4,00 zł, więc już mamy 8,00 zł. Następnie dochodzą dwa moduły keystone RJ45 kategorii 5e, które kosztują po 7,00 zł za sztukę, czyli razem 14,00 zł. Dodatkowo, nie możemy zapomnieć o dwóch adapterach 22,5x45mm, które są po 3,00 zł, co daje kolejne 6,00 zł. Łącznie to wszystko daje nam 28,00 zł. W praktyce, przy takich instalacjach warto pamiętać o normach branżowych, jak ANSI/TIA-568, które gwarantują, że wszystko działa jak należy. Wiadomo, w sieciach ważne jest, by dobrać odpowiednie komponenty, żeby to miało ręce i nogi.

Pytanie 6

Aktywacja opcji OCR w procesie ustawiania skanera umożliwia

A. podniesienie jego rozdzielczości optycznej

B. przekształcenie zeskanowanego obrazu w edytowalny dokument tekstowy

C. uzyskanie szerszej gamy kolorów

D. zmianę głębi ostrości

Włączenie opcji OCR (Optical Character Recognition) podczas konfiguracji skanera umożliwia zamianę zeskanowanego obrazu na edytowalny dokument tekstowy. Technologia OCR wykorzystuje algorytmy rozpoznawania wzorców, aby analizować kontury liter i znaków w zeskanowanym obrazie, a następnie przekształca je w tekst, który można edytować w programach do edycji tekstu. Przykładem zastosowania OCR jest skanowanie dokumentów papierowych, które następnie można przekształcić w pliki PDF z możliwością wyszukiwania lub edytowalnych dokumentów Word. Jest to niezwykle przydatne w biurach oraz w archiwizacji, gdzie wiele dokumentów jest w formie papierowej i potrzebne jest ich digitalizowanie. Standardy branżowe, takie jak ISO 19005-1, określają wymagania dotyczące długoterminowego przechowywania dokumentów elektronicznych, co czyni technologię OCR kluczowym narzędziem umożliwiającym efektywne zarządzanie dokumentacją. Dodatkowo, wykorzystanie OCR może zwiększyć efektywność operacyjną, redukując czas potrzebny na ręczne wprowadzanie danych oraz eliminując błędy związane z tym procesem.

Pytanie 7

Jakiego rodzaju interfejsem jest UDMA?

A. interfejsem szeregowym, który umożliwia wymianę danych pomiędzy pamięcią RAM a dyskami twardymi

B. interfejsem równoległym, który został zastąpiony przez interfejs SATA

C. interfejsem równoległym, stosowanym między innymi do łączenia kina domowego z komputerem

D. interfejsem szeregowym, używanym do podłączania urządzeń wejściowych

Interfejs UDMA (Ultra Direct Memory Access) jest równoległym interfejsem, który został zaprojektowany w celu zwiększenia prędkości transferu danych między dyskami twardymi a pamięcią RAM. W porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak PIO (Programmed Input/Output), UDMA umożliwił znaczne przyspieszenie operacji związanych z odczytem i zapisem danych. UDMA obsługuje różne tryby pracy, w tym UDMA/33, UDMA/66, UDMA/100 i UDMA/133, co oznacza, że prędkość transferu danych może wynosić od 33 MB/s do 133 MB/s. Przykładem zastosowania UDMA mogą być starsze komputery stacjonarne oraz laptopy, w których interfejs ten był powszechnie stosowany do podłączania dysków twardych IDE. Choć UDMA został w dużej mierze zastąpiony przez nowsze standardy, takie jak SATA (Serial ATA), jego zrozumienie jest istotne dla osób zajmujących się modernizacją i konserwacją starszego sprzętu komputerowego, ponieważ znajomość różnic między interfejsami może pomóc w wyborze odpowiednich komponentów. W praktyce znajomość UDMA może również ułatwić rozwiązywanie problemów związanych z kompatybilnością urządzeń oraz optymalizacją wydajności systemu.

Pytanie 8

Aby skopiować katalog c: est z podkatalogami na dysk przenośny f: w systemie Windows 7, jakie polecenie należy zastosować?

A. xcopy c: est f: est/E

B. copy c: est f: est/E

C. xcopy f: est c: est/E

D. copy f: est c: est/E

Wybór polecenia copy c:\est f:\est /E jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, narzędzie copy jest przeznaczone głównie do kopiowania plików, a nie katalogów, co sprawia, że w kontekście tego zadania nie jest ono odpowiednie. Copy nie jest w stanie obsłużyć podkatalogów, co prowadziłoby do utraty struktury folderów podczas kopiowania. Dodatkowo, jeżeli użytkownik próbuje użyć /E z copy, napotyka na problem, ponieważ ta flaga nie jest obsługiwana przez to polecenie. Taki błąd może wynikać z nieznajomości różnic między podstawowymi a bardziej zaawansowanymi poleceniami systemu Windows. Odpowiedzi oparte na poleceniach, które wykorzystują copy w kontekście kopiowania katalogów, często nie uwzględniają, że dla tego konkretnego zadania wymagane jest zastosowanie bardziej złożonego narzędzia, jak xcopy, które jest specjalnie zaprojektowane do zarządzania zarówno plikami, jak i strukturą folderów. Warto również zauważyć, że pewne nieporozumienia mogą wynikać z przyzwyczajenia do używania prostych poleceń, co może ograniczać zdolność użytkownika do efektywnego zarządzania systemem plików. W praktyce, dla użytkowników zarządzających danymi w bardziej złożony sposób, kluczowe jest zrozumienie, kiedy i jak używać odpowiednich narzędzi oraz technik, aby uniknąć niezamierzonych błędów w trakcie operacji kopiowania. Zachęcam do eksploracji dokumentacji Windows w celu lepszego zrozumienia różnic między tymi poleceniami.

Pytanie 9

Czym jest mapowanie dysków?

A. tworzeniem kont użytkowników i grup

B. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

C. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

D. ustawieniem interfejsów sieciowych

Mapowanie dysków to proces, który polega na przypisaniu oznaczenia dysku (np. litery w systemie Windows) do wybranego katalogu sieciowego. Dzięki temu użytkownicy mogą łatwiej uzyskiwać dostęp do zasobów znajdujących się na serwerze w sieci lokalnej. Na przykład, jeśli firma posiada serwer z folderem współdzielonym, mapowanie tego folderu do litery dysku (np. Z:) umożliwia użytkownikom dostęp do tego folderu tak, jakby był on lokalnym dyskiem ich komputera. Jest to szczególnie istotne w większych organizacjach, gdzie wielu pracowników potrzebuje wspólnego dostępu do dokumentów, co z kolei wpływa na zwiększenie efektywności pracy zespołowej. Mapowanie dysków jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, ponieważ pozwala na centralizację plików oraz łatwe zarządzanie uprawnieniami dostępu, co jest kluczowe w kontekście ochrony wrażliwych informacji.

Pytanie 10

Jaką topologię fizyczną stosuje się w sieciach z topologią logiczną Token Ring?

A. Gwiazdy

B. Magistrali

C. Pierścienia

D. Siatki

Topologia fizyczna pierścienia jest kluczowym elementem dla funkcjonowania sieci Token Ring. W tej topologii, urządzenia są połączone w sposób, który tworzy zamknięty pierścień, co oznacza, że dane przesyłane są w jednokierunkowym ruchu, które krąży wokół całej sieci. Każde urządzenie odbiera dane od swojego sąsiada i przekazuje je dalej, co minimalizuje kolizje w transmisji. Standardy takie jak IEEE 802.5 definiują zasady działania sieci Token Ring, w tym sposób zarządzania dostępem do medium transmisyjnego. Przykładem praktycznego zastosowania tej topologii są sieci lokalne w biurach, gdzie stabilność i przewidywalność działania sieci są kluczowe. Token Ring, mimo że mniej popularny w porównaniu do technologii Ethernet, oferuje korzyści w specyficznych zastosowaniach, takich jak systemy, gdzie synchronizacja i kontrola dostępu są priorytetowe.

Pytanie 11

Impulsator pozwala na diagnozowanie uszkodzonych układów logicznych komputera między innymi poprzez

A. sprawdzenie stanu wyjściowego układu

B. kalibrację mierzonych parametrów elektrycznych

C. wprowadzenie na wejście układu stanu wysokiego

D. analizę stanów logicznych obwodów cyfrowych

Impulsator jest narzędziem, które umożliwia testowanie uszkodzonych układów logicznych poprzez podawanie na wejście układu stanów logicznych, w tym stanu wysokiego. Podanie stanu wysokiego na wejście układu logicznego pozwala na sprawdzenie, czy dany układ reaguje w oczekiwany sposób. W praktyce, stosując impulsator, możemy symulować różne warunki operacyjne i obserwować odpowiedzi układu. Przykładem może być testowanie bramek logicznych, takich jak AND czy OR, gdzie podanie stanu wysokiego na odpowiednie wejścia powinno skutkować określonymi stanami na wyjściu. Dobrą praktyką w diagnostyce układów cyfrowych jest stosowanie impulsatorów w połączeniu z oscyloskopem, co pozwala na wizualizację reakcji układu na zmianę sygnałów wejściowych. Dodatkowo, impulsatory są często wykorzystywane w laboratoriach do edukacji praktycznej, umożliwiając studentom zrozumienie działania układów logicznych i ich aplikacji w zaawansowanych systemach komputerowych.

Pytanie 12

Który z poniższych systemów operacyjnych nie jest wspierany przez system plików ext4?

A. Mandriva

B. Gentoo

C. Fedora

D. Windows

Windows nie ogarnia systemu plików ext4, który jest jednym z najnowszych w świecie Linuxa. Ext4 to czwarty rozszerzony system plików, zaprojektowany głównie z myślą o lepszej wydajności i większej niezawodności w porównaniu do poprzednich wersji, jak ext3. Wiele dystrybucji Linuxa, takich jak Fedora, Gentoo czy Mandriva, korzysta z tego systemu, bo świetnie się sprawdza. Z kolei Windows działa na innych systemach plików, na przykład NTFS czy FAT32, które są dopasowane do jego architektury. Dlatego jeśli chcesz dostać się do partycji ext4 z Windowsa, musisz zainstalować dodatkowe oprogramowanie, jak Ext2Fsd, albo użyć maszyny wirtualnej. Z mojego doświadczenia wynika, że organizacje korzystające z Linuxa na serwerach wybierają ext4, bo fajnie obsługuje duże pliki, szybciej działa i lepiej zarządza miejscem na dysku, co jest kluczowe, szczególnie w kontekście chmury czy serwerów plików.

Pytanie 13

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. programy rozruchowe

B. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

C. oprogramowanie dla dysku sieciowego

D. programy do aktualizacji BIOS-u

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że GRUB, LILO i NTLDR są firmware dla dysku sieciowego, jest niepoprawny. Firmware to oprogramowanie umieszczone na sprzęcie, które zapewnia podstawową kontrolę nad urządzeniem. Przykładem może być BIOS lub UEFI, które zarządzają połączeniami z dyskiem, ale nie są odpowiedzialne za rozruch systemu operacyjnego. W odniesieniu do drugiej opcji, aplikacje do aktualizacji BIOS-u są zupełnie inną kategorią oprogramowania, które służy do modyfikacji i poprawy działania samego BIOS-u. Te aplikacje są używane w kontekście naprawy błędów, poprawy wydajności lub dodawania nowych funkcji, ale nie mają nic wspólnego z procesem rozruchu systemów operacyjnych. Trzecia odpowiedź, dotycząca wersji głównego interfejsu sieciowego, również wprowadza w błąd, ponieważ interfejsy sieciowe zajmują się komunikacją w sieci, a nie procesem uruchamiania systemów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych komponentów systemu komputerowego oraz brak zrozumienia roli programów rozruchowych w porównaniu do innych elementów oprogramowania. Zrozumienie różnic między tymi kategoriami oprogramowania jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemami komputerowymi i uniknięcia zamieszania w kwestiach związanych z uruchamianiem i utrzymywaniem systemów operacyjnych.

Pytanie 14

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu ustawienia kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, konieczna jest modyfikacja zawartości

A. boot.ini

B. /etc/grub.d

C. /etc/inittab

D. bcdedit

Odpowiedź z katalogiem /etc/grub.d jest jak najbardziej na miejscu. To właśnie tam znajdziesz skrypty, które GRUB, czyli nasz system do bootowania, wykorzystuje do uruchamiania systemów operacyjnych w Linuxie. GRUB daje nam możliwość ustawienia, które systemy mają się uruchamiać najpierw, a także wybór konkretnego systemu na starcie. Jak chcesz zmienić kolejność bootowania, to musisz edytować pliki w tym katalogu albo sam plik grub.cfg, który powstaje na podstawie tych skryptów. Zawsze warto przed jakimikolwiek zmianami zrobić backup, żeby w razie czego mieć co przywrócić, jeśli coś pójdzie nie tak. No i pamiętaj, że po zmianach w plikach konfiguracyjnych trzeba uruchomić 'update-grub', żeby wszystkie zmiany zadziałały. Moim zdaniem, znajomość GRUBa i katalogu /etc/grub.d jest naprawdę ważna, jeśli chcesz dobrze zarządzać systemem Linux i jego różnymi wersjami.

Pytanie 15

Jaką licencję musi mieć oprogramowanie, aby użytkownik mógł wprowadzać w nim zmiany?

A. BOX

B. MOLP

C. FREEWARE

D. GNU GPL

Licencje takie jak BOX, MOLP czy FREEWARE są często mylone z licencjami open source, co prowadzi do nieporozumień w kwestii praw użytkowników. Licencja BOX zazwyczaj odnosi się do tradycyjnej formy dystrybucji oprogramowania, gdzie użytkownik kupuje produkt w formie fizycznej lub elektronicznej, ale nie otrzymuje prawa do jego modyfikacji. Tego typu licencje mogą ograniczać użytkowników do korzystania z oprogramowania w sposób, który został ustalony przez producenta, bez możliwości wprowadzania zmian. Z kolei licencja MOLP (Microsoft Open License Program) jest programem licencyjnym dla przedsiębiorstw, który umożliwia zakup licencji na oprogramowanie Microsoft, ale również nie obejmuje praw do modyfikacji kodu źródłowego. Natomiast FREEWARE to termin używany do opisania oprogramowania, które jest dostępne za darmo, ale zazwyczaj nie pozwala na modyfikacje ani na dalszą dystrybucję. W przypadku FREEWARE, użytkownicy często mają ograniczone prawa, a producent zastrzega sobie wszelkie prawa do kodu źródłowego. Powszechnym błędem jest założenie, że wszystkie darmowe oprogramowanie daje pełne prawa do modyfikacji, co jest nieprawdziwe. Ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z warunkami licencji przed używaniem lub modyfikowaniem oprogramowania, aby uniknąć nielegalnych działań i naruszenia praw autorskich.

Pytanie 16

Pamięć RAM pokazana na ilustracji jest instalowana na płycie głównej posiadającej gniazdo

A. DDR2

B. DDR3

C. DDR4

D. DDR

Pamięci DDR i DDR2 to takie starsze technologie, które były przed DDR3 i mają swoje ograniczenia. DDR, czyli Double Data Rate, jako pierwsze wprowadziło technologię podwójnego przesyłu danych, ale działa na niższych prędkościach, więc ma gorszą przepustowość niż nowsze standardy. DDR2 to kolejna generacja, która miała wyższą częstotliwość i mniej energii zużywała, ale nadal nie dorównywała DDR3. Te starsze pamięci mają różne konfiguracje pinów i napięcia, co sprawia, że nie są zgodne z DDR3. Z kolei DDR4 to następca DDR3 i wprowadza jeszcze lepsze parametry, ale ma inną konstrukcję, przez co nie można włożyć DDR3 do slotu DDR4 i vice versa. Często zdarzają się błędy, gdy ktoś próbuje włożyć pamięć w złe gniazdo, co może zepsuć płytę główną albo RAM. Warto przed zakupem pamięci upewnić się, że będzie pasować do płyty głównej, więc trzeba znać standardy i specyfikacje swojego sprzętu.

Pytanie 17

Graficzny symbol ukazany na ilustracji oznacza

A. most

B. bramę

C. koncentrator

D. przełącznik

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku rzeczywiście oznacza przełącznik sieciowy co jest zgodne z odpowiedzią numer trzy Przełącznik jest kluczowym urządzeniem w infrastrukturze sieci komputerowych odpowiadającym za efektywne kierowanie ruchem sieciowym w ramach lokalnej sieci komputerowej LAN Działa na poziomie drugiego modelu ISO/OSI czyli warstwie łącza danych Jego podstawową funkcją jest przekazywanie pakietów pomiędzy urządzeniami w ramach tej samej sieci lokalnej poprzez analizę adresów MAC Dzięki temu przełączniki potrafią znacząco zwiększać wydajność sieci poprzez redukcję kolizji danych i efektywne zarządzanie pasmem sieciowym W praktyce przełączniki są wykorzystywane w wielu zastosowaniach od małych sieci domowych po zaawansowane sieci korporacyjne W środowiskach korporacyjnych przełączniki mogą obsługiwać zaawansowane funkcje takie jak VLAN wirtualne sieci LAN zapewniające segregację ruchu sieciowego oraz Quality of Service QoS umożliwiające priorytetyzację ruchu Odpowiednie zarządzanie i konfiguracja przełączników są kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa i wydajności całej infrastruktury sieciowej Współczesne przełączniki często integrują technologię Power over Ethernet PoE co umożliwia zasilanie urządzeń sieciowych takich jak telefony VoIP czy kamery IP bezpośrednio przez kabel sieciowy co upraszcza instalację i obniża koszty eksploatacji

Pytanie 18

Jakie będzie rezultatem dodawania liczb 10011012 i 110012 w systemie binarnym?

A. 1101100

B. 1101101

C. 1100110

D. 1110001

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wynikają z typowych błędów w dodawaniu w systemie binarnym oraz niewłaściwego zrozumienia procesu przenoszenia. W przypadku dodawania binarnego, kluczowe jest zrozumienie, że każda kolumna ma przypisaną wartość, która jest potęgą liczby 2. Błędy mogą pojawić się w momencie, gdy dodajemy liczby i nie uwzględniamy przeniesienia lub mylimy wartości kolumn. Na przykład, w odpowiedzi 1101100, mogło dojść do pomyłki przy dodawaniu, gdzie przeniesienie nie zostało uwzględnione, co prowadzi do błędnego wyniku. Z kolei odpowiedź 1110001 może być wynikiem niepoprawnego zsumowania, gdzie dodano zbyt wiele do wartości w wyższych kolumnach. W przypadku 1101101, możliwe, że poprawnie dodano tylko część bitów, a wynik końcowy nie uwzględniał całości przeniesienia. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują zbytnią pewność siebie w dodawaniu i pomijanie podstawowych zasad, takich jak przeniesienie. Kluczowe w nauce dodawania w systemie binarnym jest praktykowanie różnych przykładów i zrozumienie, jak działa system przenoszenia, co pomoże uniknąć tych typowych pułapek.

Pytanie 19

Który z wymienionych protokołów przekształca 48-bitowy adres MAC na 32-bitowy adres IP?

A. IP

B. ARP

C. TCP

D. RARP

Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 20

Jakie jest najbardziej typowe dla topologii gwiazdy?

A. centralne zarządzanie siecią

B. niskie zużycie kabli

C. zatrzymanie sieci wskutek awarii terminala

D. trudności w lokalizacji usterek

Rozważając niewłaściwe odpowiedzi, można zauważyć, że małe zużycie kabla jest mylącym stwierdzeniem, ponieważ w rzeczywistości topologia gwiazdy może wiązać się z większym zużyciem kabli w porównaniu do innych topologii, jak na przykład topologia magistrali. W gwieździstej strukturze każdy węzeł wymaga oddzielnego kabla do centralnego punktu, co z kolei zwiększa ilość materiału potrzebnego do budowy sieci. Ponadto, centralne zarządzanie siecią nie tylko ułatwia kontrolę, ale również wprowadza ryzyko, że awaria centralnego urządzenia może spowodować zablokowanie całej sieci, co jest nieprawdziwe w kontekście pozostałych odpowiedzi. Trudna lokalizacja uszkodzeń również nie odnosi się do topologii gwiazdy, gdyż jednym z jej atutów jest właśnie uproszczona lokalizacja potencjalnych problemów, co kontrastuje z bardziej złożonymi topologiami, w których trudniej jest zidentyfikować źródło awarii. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby właściwie ocenić zalety i wady różnych architektur sieciowych oraz ich wpływ na wydajność i niezawodność sieci.

Pytanie 21

Jakie wartości logiczne otrzymamy w wyniku działania podanego układu logicznego, gdy na wejścia A i B wprowadzimy sygnały A=1 oraz B=1?

A. W=0 i C=1

B. W=1 i C=1

C. W=0 i C=0

D. W=1 i C=0

Wynik działania układu logicznego składającego się z bramek OR i AND dla sygnałów wejściowych A=1 i B=1 można zrozumieć analizując funkcje obu bramek. Bramka OR zwraca wartość 1, gdy choć jedno z wejść jest równe 1. W tym przypadku, zarówno A, jak i B są równe 1, więc wyjście W z bramki OR wynosi 1. Natomiast bramka AND zwraca wartość 1 tylko wtedy, gdy oba jej wejścia mają wartość 1. Dla sygnałów A=1 i B=1 wyjście C z bramki AND również wynosi 1. Jednak ze schematu wynika, że błędnie zinterpretowano działanie całego układu. Stąd poprawna odpowiedź to W=0 i C=1 dla odpowiednich warunków. W praktycznych zastosowaniach takie układy logiczne są używane w projektowaniu cyfrowych systemów sterowania i układach automatyki. Zrozumienie działania poszczególnych bramek jest kluczowe dla analizy bardziej złożonych systemów cyfrowych i jest podstawą przy projektowaniu logiki programowalnej w urządzeniach PLC, gdzie poprawne działanie warunków logicznych decyduje o funkcjonalności całego systemu.

Pytanie 22

Podczas pracy z bazami danych, jakiego rodzaju operację wykonuje polecenie "SELECT"?

A. Aktualizowanie danych

B. Usuwanie danych

C. Wybieranie danych

D. Tworzenie tabel

Polecenie "SELECT" w języku SQL jest używane do wybierania danych z jednej lub więcej tabel w bazie danych. Jest to jedno z najczęściej używanych poleceń w SQL, ponieważ pozwala na przeszukiwanie i wyświetlanie danych bez ich modyfikacji. Dzięki "SELECT", możemy określić, które kolumny chcemy zobaczyć, a także zastosować różne filtry i sortowanie, aby uzyskać dokładnie te dane, które nas interesują. Na przykład, jeśli mamy tabelę klientów, możemy użyć "SELECT", aby wyświetlić tylko imiona i nazwiska klientów, którzy mieszkają w określonym mieście. To polecenie jest podstawą do tworzenia raportów i analiz danych, ponieważ pozwala na łatwe i szybkie przeglądanie informacji przechowywanych w bazie danych. W praktyce, "SELECT" można łączyć z innymi klauzulami, takimi jak "WHERE", "ORDER BY" czy "GROUP BY", co daje ogromne możliwości w zakresie manipulowania danymi w celu uzyskania konkretnych wyników. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie analiza danych jest kluczowym elementem zarządzania informacjami.

Pytanie 23

Jakie informacje można uzyskać dzięki programowi Wireshark?

A. Połączenia par żył przewodów

B. Usterki w okablowaniu

C. Ruch pakietów sieciowych

D. Krótkie spięcia w przewodach

Wireshark to potężne narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia użytkownikom obserwację i analizę pakietów danych przesyłanych przez sieć. Poprawna odpowiedź odnosi się do zdolności Wiresharka do przechwytywania i prezentowania w czasie rzeczywistym ruchu pakietów, co jest kluczowe dla diagnozowania problemów z siecią, monitorowania wydajności oraz analizy bezpieczeństwa. Dzięki Wireshark użytkownicy mogą zrozumieć, jakie dane są przesyłane, kto je wysyła i odbiera, oraz jakie protokoły są używane. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać Wiresharka do analizy ruchu HTTP, aby zidentyfikować nieautoryzowane połączenia lub zrozumieć, jak aplikacje korzystają z zasobów sieciowych. W kontekście dobrych praktyk, analiza pakietów powinna być przeprowadzana z poszanowaniem prywatności użytkowników oraz zgodnie z lokalnymi przepisami i regulacjami dotyczącymi ochrony danych. Wireshark jest również używany w edukacji do nauki o protokołach sieciowych, co przyczynia się do lepszego zrozumienia architektury sieciowej.

Pytanie 24

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie, które to

A. wtórnik.

B. router.

C. bramka VoIP.

D. koncentrator.

Koncentrator, znany również jako hub, to urządzenie sieciowe wykorzystywane do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej LAN. Działa na warstwie fizycznej modelu OSI co oznacza że przekazuje dane bez analizy ich zawartości. Głównym zadaniem koncentratora jest odbieranie sygnałów z jednego urządzenia i rozsyłanie ich do wszystkich pozostałych portów. To proste działanie sprawia że koncentrator jest mniej skomplikowany niż bardziej zaawansowane urządzenia sieciowe jak przełączniki czy routery które operują na wyższych warstwach modelu OSI. Koncentratory były popularne w początkowej fazie rozwoju sieci Ethernet jednak z czasem zostały zastąpione przez przełączniki które efektywniej zarządzają ruchem sieciowym dzięki możliwości kierowania pakietów tylko do docelowego portu co minimalizuje kolizje w sieci. Współcześnie koncentratory są rzadziej używane i mogą być spotykane głównie w prostych sieciach domowych lub jako narzędzia do testowania sygnałów. Standardowe praktyki branżowe sugerują ich unikanie w bardziej złożonych środowiskach ze względu na ograniczoną przepustowość i potencjał do wywoływania przeciążeń sieciowych.

Pytanie 25

Jak określa się technologię stworzoną przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie kart graficznych?

A. ATI

B. RAMDAC

C. SLI

D. CROSSFIRE

SLI, czyli Scalable Link Interface, to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która umożliwia łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w celu zwiększenia wydajności graficznej systemu. Dzięki SLI, użytkownicy mogą uzyskać lepsze rezultaty w grach komputerowych, renderingach 3D oraz aplikacjach wymagających intensywnego przetwarzania grafiki. W praktyce, SLI dzieli obciążenie graficzne między karty, co pozwala na osiągnięcie wyższych liczby klatek na sekundę (FPS) oraz płynniejszej grafiki. Warto jednak pamiętać, że aby technologia SLI działała efektywnie, muszą być spełnione określone warunki, takie jak posiadanie odpowiedniej płyty głównej, zasilacza o odpowiedniej mocy oraz kompatybilnych kart graficznych. Dodatkowo, nie wszystkie gry wspierają SLI, dlatego przed zakupem warto sprawdzić, czy konkretne tytuły będą w stanie wykorzystać tę technologię. W branży gier oraz profesjonalnego renderingu, SLI stało się standardem wśród zaawansowanych użytkowników, którzy szukają maksymalnej wydajności swoich systemów.

Pytanie 26

Jakim protokołem komunikacyjnym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność przesyłania pakietów, jest protokół

A. TCP (Transmission Control Protocol)

B. ARP (Address Resolution Protocol)

C. UDP (User Datagram Protocol)

D. IP (Internet Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez zastosowanie mechanizmów potwierdzania odbioru, retransmisji pakietów oraz kontrolowania przepływu. Dzięki temu, TCP jest szeroko stosowany w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przeglądarki internetowe, poczta elektroniczna czy protokoły transferu plików (FTP). W odróżnieniu od UDP (User Datagram Protocol), który jest protokołem bezpołączeniowym i nie zapewnia gwarancji dostarczenia pakietów, TCP wykorzystuje połączenia oparte na sesji, co umożliwia osiągnięcie pełnej integralności danych. Mechanizmy takie jak 3-way handshake oraz numeracja sekwencyjna gwarantują, że dane są przesyłane w odpowiedniej kolejności i bez utraty. Dobrze zaprojektowane aplikacje sieciowe powinny wybierać TCP w sytuacjach, gdzie niezawodność i kolejność dostarczania informacji są kluczowe, co czyni go standardem w wielu rozwiązaniach stosowanych w Internecie.

Pytanie 27

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

B. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

C. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

D. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

Opcjonalne aktualizacje wskazane strzałką w Windows Update mogą obejmować sterowniki oraz nowe oprogramowanie firmy Microsoft. Takie aktualizacje są często mniej krytyczne z punktu widzenia bezpieczeństwa systemu, ale mogą znacząco poprawić funkcjonalność i wydajność komputera. Przykładowo instalacja nowych sterowników może zwiększyć kompatybilność sprzętową, a także rozwiązać problemy z działaniem urządzeń peryferyjnych. Ponadto, opcjonalne aktualizacje mogą zawierać nowe wersje oprogramowania Microsoft, takie jak aplikacje biurowe czy narzędzia systemowe, które wprowadzają dodatkowe funkcje, poprawki błędów lub usprawnienia w interfejsie użytkownika. W praktyce, regularne korzystanie z tych aktualizacji jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem IT, ponieważ pomaga utrzymać system w pełnej funkcjonalności i zgodności z najnowszymi standardami technologicznymi. Warto pamiętać, że opcjonalne aktualizacje, mimo iż nie są krytyczne, mogą znacząco wpłynąć na doświadczenie użytkownika oraz stabilność działania aplikacji, co ma szczególne znaczenie w środowisku komercyjnym, gdzie każdy element infrastruktury IT powinien funkcjonować optymalnie.

Pytanie 28

Co należy zrobić, gdy podczas uruchamiania komputera procedura POST zgłosi błąd odczytu lub zapisu w pamięci CMOS?

A. zapisać nowe dane w pamięci EEPROM płyty głównej

B. wymienić baterię układu lub zregenerować płytę główną

C. przywrócić domyślne ustawienia BIOS Setup

D. usunąć moduł pamięci RAM, wyczyścić styki modułu pamięci i ponownie zamontować pamięć

Wymiana baterii układu lub płyty głównej jest właściwym krokiem w sytuacji, gdy procedura POST sygnalizuje błąd odczytu/zapisu pamięci CMOS. Pamięć CMOS, w której przechowywane są ustawienia BIOS, zasilana jest przez baterię, która z czasem może się wyczerpać. Gdy bateria jest słaba lub całkowicie wyczerpana, ustawienia BIOS mogą zostać utracone, co prowadzi do problemów z prawidłowym uruchomieniem systemu. Wymiana baterii to prosty i często wystarczający sposób na przywrócenie prawidłowego działania. W przypadku, gdy problem nie ustępuje, konieczna może być wymiana płyty głównej, co jest bardziej skomplikowaną procedurą, ale niezbędną, gdy usterka jest spowodowana uszkodzeniem samego układu. Zastosowanie się do tych kroków poprawi stabilność systemu i zapewni, że ustawienia BIOS będą prawidłowo przechowywane. Ważne jest również, aby po wymianie baterii zaktualizować ustawienia BIOS, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sprzętu.

Pytanie 29

Aby zarządzać aplikacjami i usługami uruchamianymi podczas startu systemu operacyjnego w Windows 7, należy skorzystać z programu

A. autorun.inf

B. msconfig.exe

C. autoexec.bat

D. config.sys

Wybierając config.sys, autorun.inf lub autoexec.bat, można wprowadzić znaczące nieporozumienia dotyczące sposobów zarządzania uruchamianiem systemu Windows. Config.sys to plik konfiguracyjny stosowany głównie w systemach DOS oraz we wcześniejszych wersjach Windows, służący do ładowania sterowników i ustawień systemowych, ale nie ma zastosowania w kontekście ich zarządzania w Windows 7. Z kolei plik autorun.inf jest używany do automatyzacji uruchamiania programów z nośników zewnętrznych, takich jak płyty CD czy pamięci USB, ale nie dotyczy on aplikacji startowych systemu. Autoexec.bat to skrypt uruchamiany w systemach DOS oraz wcześniejszych wersjach Windows, który zawierał polecenia do konfigurowania środowiska pracy, jednak również nie jest używany w Windows 7. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ użytkownicy mogą mylić ich funkcjonalności z nowoczesnymi metodami zarządzania startem systemu. Ważne jest, aby zrozumieć, że w Windows 7 zarządzanie uruchamianiem aplikacji i usług odbywa się przede wszystkim poprzez msconfig.exe, co jest zgodne z aktualnymi standardami zarządzania systemem.

Pytanie 30

W systemie Windows 7 program Cipher.exe w trybie poleceń jest używany do

A. przełączania monitora w tryb uśpienia

B. szyfrowania i odszyfrowywania plików oraz katalogów

C. sterowania rozruchem systemu

D. wyświetlania plików tekstowych

Odpowiedź odnosząca się do szyfrowania i odszyfrowywania plików oraz katalogów za pomocą narzędzia Cipher.exe w systemie Windows 7 jest prawidłowa, ponieważ Cipher.exe to wbudowane narzędzie do zarządzania szyfrowaniem danych w systemie plików NTFS. Umożliwia użytkownikom zabezpieczanie wrażliwych danych przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych osobowych oraz zgodności z regulacjami prawnymi, takimi jak RODO. W praktyce, można używać Cipher.exe do szyfrowania plików, co chroni je w przypadku kradzieży lub utraty nośnika danych. Na przykład, używając polecenia 'cipher /e <ścieżka do pliku>', można szybko zaszyfrować dany plik, a następnie, przy użyciu 'cipher /d <ścieżka do pliku>', odszyfrować go. Dobrą praktyką jest przechowywanie kluczy szyfrujących w bezpiecznym miejscu oraz regularne audyty systemu zabezpieczeń, aby zapewnić ciągłość ochrony danych.

Pytanie 31

Wskaż komponent, który nie jest zgodny z płytą główną o parametrach przedstawionych w tabeli

Podzespół	Parametry
Płyta główna GIGABYTE	4x DDR4, 4x PCI-E 16x, RAID, HDMI, D-Port, D-SUB, 2x USB 3.1, 8 x USB 2.0, S-AM3+

A. Procesor: INTEL CORE i3-4350, 3.60 GHz, x2/4, 4 MB, 54W, HD 4600, BOX, s-1150

B. Karta graficzna: Gigabyte GeForce GTX 1050 OC, 2GB, GDDR5, 128 bit, PCI-Express 3.0 x16

C. Monitor: Dell, 34", 1x DisplayPort, 1x miniDP, 2x USB 3.0 Upstream, 4x USB 3.0 Downstream

D. Pamięć RAM: Corsair Vengeance LPX, DDR4, 2x16GB, 3000MHz, CL15 Black

Wybór pamięci RAM Corsair Vengeance LPX jest odpowiedni, ponieważ płyta główna obsługuje moduły DDR4, a specyfikacja RAMu to DDR4, co zapewnia kompatybilność. Karta graficzna Gigabyte GeForce GTX 1050 również jest zgodna, ponieważ używa interfejsu PCI-Express 3.0 x16, a płyta główna oferuje 4x PCI-E 16x, co oznacza, że karta graficzna może być prawidłowo zamontowana i użytkowana. Monitor Dell posiada złącza DisplayPort, które są kompatybilne z typowymi wyjściami graficznymi na kartach graficznych oraz płycie głównej i nie mają bezpośredniego wpływu na kompatybilność z płytą główną. Typowym błędem podczas analizy kompatybilności komponentów jest niedostateczna uwaga przywiązywana do specyfikacji procesora i gniazda procesora na płycie głównej. Procesor INTEL CORE i3-4350 wymaga gniazda LGA 1150, które jest niezgodne z S-AM3+ na tej płycie, co stanowi fundamentalną niezgodność. Nieprawidłowe zrozumienie różnic w standardach gniazd procesorów i pamięci może prowadzić do niewłaściwych inwestycji w sprzęt. Kluczowe jest dokładne badanie specyfikacji technicznych i upewnienie się, że wszystkie elementy będą działać razem bez problemów.

Pytanie 32

Który z podanych elementów jest częścią mechanizmu drukarki igłowej?

A. Filtr ozonowy

B. Soczewka

C. Traktor

D. Lustro

Traktor w kontekście drukarki igłowej to mechanizm, który odpowiada za przesuwanie papieru podczas procesu drukowania. Jest to istotny element, ponieważ umożliwia precyzyjne i powtarzalne umieszczanie wydruku w odpowiednim miejscu na arkuszu. Traktory w drukarkach igłowych działają na zasadzie zębatek lub pasów, które prowadzą papier do głowicy drukującej w kontrolowany sposób. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości druku, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach biurowych i przemysłowych, gdzie potrzeba dużej wydajności i niezawodności. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 24700, definiują wymagania dotyczące drukarek, a ich mechanizmy, w tym traktory, muszą spełniać te normy, aby zapewnić długotrwałe i efektywne działanie. W praktyce, stosowanie traktorów w drukarkach igłowych przekłada się na mniej błędów w przesuwie papieru oraz mniejsze ryzyko zacięć, co podnosi ogólną jakość druku.

Pytanie 33

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który służy do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia długość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8m oraz że cena brutto za 1m kabla to 1zł. W obliczeniach uwzględnij dodatkowy zapas 2m kabla dla każdego punktu abonenckiego.

A. 40 zł

B. 50 zł

C. 32 zł

D. 45 zł

Aby obliczyć koszt brutto kabla UTP Cat 6 do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, musimy uwzględnić zarówno długość kabla potrzebnego do połączenia, jak i zapas. Każdy punkt abonencki znajduje się średnio 8 metrów od punktu dystrybucyjnego, co daje łącznie 5 x 8m = 40m. Dodatkowo, zgodnie z praktyką inżynieryjną, na każdy punkt abonencki przewidujemy 2 metry zapasu, co daje dodatkowe 5 x 2m = 10m. Sumując te wartości, otrzymujemy 40m + 10m = 50m kabla. Przy cenie 1zł za metr, całkowity koszt brutto wynosi 50m x 1zł = 50zł. Takie podejście jest zgodne z normami branżowymi, które zalecają uwzględnienie zapasu przy planowaniu instalacji okablowania, aby zapewnić elastyczność w przypadku zmian w konfiguracji sieci. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kosztami i zasobami w projektach telekomunikacyjnych.

Pytanie 34

Polecenie do zmiany adresu MAC karty sieciowej w systemie Linux to

A. winipcfg

B. ipconfig

C. iwconfig

D. ifconfig

Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ polecenie to służy do konfigurowania i wyświetlania informacji o interfejsach sieciowych w systemach Linux. Zmiana adresu MAC karty sieciowej można przeprowadzić za pomocą opcji 'hw ether', co pozwala na ustawienie nowego adresu MAC. Przykładowe polecenie do zmiany adresu MAC wygląda tak: 'ifconfig eth0 hw ether 00:11:22:33:44:55', gdzie 'eth0' to nazwa interfejsu, a '00:11:22:33:44:55' to nowy adres MAC. Istotne jest, aby przed zmianą adresu MAC wyłączyć interfejs za pomocą polecenia 'ifconfig eth0 down', a następnie po zmianie włączyć go ponownie poleceniem 'ifconfig eth0 up'. Dobre praktyki obejmują również upewnienie się, że nowy adres MAC nie jest już używany w sieci, aby uniknąć konfliktów. Zmiana adresu MAC jest przydatna w przypadku potrzeby zanonimizowania urządzenia w sieci lub testowania nowych konfiguracji sieciowych.

Pytanie 35

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. MAC

B. PPP

C. WPA

D. EAP

Wybór standardów szyfrowania w sieciach bezprzewodowych wymaga szczegółowej analizy odpowiednich protokołów. MAC (Media Access Control) nie jest protokołem szyfrowania, lecz odnosi się do warstwy dostępu do medium w modelu OSI. MAC identyfikuje urządzenia w sieci, ale nie zapewnia żadnej formy ochrony danych przesyłanych przez sieć, co czyni go niewłaściwym narzędziem do zabezpieczania transmisji bezprzewodowej. Z kolei PPP (Point-to-Point Protocol) jest protokołem służącym do nawiązywania połączeń punkt-punkt, najczęściej wykorzystywanym w połączeniach dial-up i nie jest dostosowany do pracy w sieciach bezprzewodowych. Oferuje on pewne mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, ale nie jest odpowiedni do ochrony sieci WLAN. EAP (Extensible Authentication Protocol) to protokół uwierzytelniania, który jest często używany w połączeniu z WPA lub WPA2, ale nie działa jako samodzielny standard szyfrowania. Błędem jest mylenie EAP z systemem szyfrowania, ponieważ jest to jedynie metoda uwierzytelniania, a nie ochrony danych. Wybierając niewłaściwy standard, narażasz sieć na ataki, dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między protokołami i ich funkcjami w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych.

Pytanie 36

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. programów

B. zabezpieczeń

C. instalacji

D. systemu

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 37

Jaką normę stosuje się w przypadku okablowania strukturalnego w sieciach komputerowych?

A. ISO/IEC 8859-2

B. PN-EN 12464-1:2004

C. TIA/EIA-568-B

D. PN-EN ISO 9001:2009

Norma TIA/EIA-568-B jest kluczowym standardem dotyczącym okablowania strukturalnego w sieciach komputerowych. Została opracowana przez Telecommunication Industry Association oraz Electronic Industries Alliance i definiuje wymagania dotyczące instalacji, testowania oraz wydajności systemów okablowania. Standard ten określa m.in. klasy okablowania, zalecane rodzaje kabli (np. kable miedziane i światłowodowe) oraz specyfikacje dotyczące złączy i gniazd. Przykładem zastosowania tej normy może być budowa nowego biura, w którym planuje się instalację sieci komputerowej. Zastosowanie TIA/EIA-568-B zapewnia, że sieć będzie spełniała określone standardy jakości i wydajności, co przekłada się na niezawodność przesyłania danych oraz zminimalizowanie problemów związanych z zakłóceniami elektromagnetycznymi. Norma ta jest również często przywoływana w kontekście certyfikacji instalacji okablowania, co potwierdza jej znaczenie w branży IT oraz telekomunikacyjnej.

Pytanie 38

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawiono na załączonym rysunku?

A. topologię hierarchiczną

B. topologię gwiazdy

C. topologię gwiazdy rozszerzonej

D. topologię magistrali

Topologia hierarchiczna, zwana również topologią drzewa, jest strukturą sieci, gdzie urządzenia są zorganizowane w sposób przypominający drzewo. Główna cecha tej topologii to hierarchiczne połączenie urządzeń, gdzie każde urządzenie może mieć wiele połączeń z urządzeniami niższego poziomu. W tej strukturze centralne urządzenia są połączone z urządzeniami podrzędnymi, co zapewnia skalowalność i łatwość zarządzania. Topologia hierarchiczna jest często stosowana w dużych sieciach korporacyjnych, gdzie wymagana jest infrastruktura, która może się łatwo rozwijać wraz z rosnącymi potrzebami firmy. Taka organizacja umożliwia efektywne zarządzanie ruchem sieciowym i łatwe lokalizowanie usterek. W przypadku awarii jednego elementu sieci, inne mogą nadal funkcjonować, co zwiększa niezawodność systemu. Przykładem praktycznego zastosowania topologii hierarchicznej jest struktura sieci w dużych organizacjach, gdzie są stosowane wielopoziomowe systemy przełączników i routerów, które łączą różne działy i oddziały firmy. Dzięki temu można skutecznie zarządzać ruchem danych i zapewnić odpowiednią przepustowość dla różnych aplikacji biznesowych.

Pytanie 39

Jaką standardową wartość maksymalnej odległości można zastosować pomiędzy urządzeniami sieciowymi, które są ze sobą połączone przewodem UTP kat.5e?

A. 1000 m

B. 10 m

C. 100 m

D. 500 m

Standardowa maksymalna odległość dla przewodów UTP kategorii 5e wynosi 100 metrów. Ta wartość jest określona w standardzie ANSI/TIA-568, który reguluje wymagania dotyczące instalacji okablowania strukturalnego w budynkach. Utrzymanie tej odległości jest kluczowe dla zachowania odpowiedniej jakości sygnału oraz minimalizacji strat sygnałowych, co z kolei wpływa na wydajność sieci. W praktyce, przy projektowaniu sieci lokalnych, instalatorzy muszą zwrócić szczególną uwagę na długości kabli, aby zapewnić optymalną wydajność. Na przykład, w biurach, gdzie wiele urządzeń jest podłączonych do sieci, stosowanie kabli UTP kat. 5e w maksymalnej zalecanej długości pozwala na stabilne i szybkie połączenia internetowe oraz efektywne przesyłanie danych. Warto również zauważyć, że przy używaniu przełączników, rozgałęźników lub innych urządzeń sieciowych, maksymalna długość 100 metrów odnosi się do całkowitej długości segmentu kablowego, co oznacza, że połączenia między urządzeniami powinny być starannie planowane.

Pytanie 40

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2012?

A. Virtual PC

B. Virtual Box

C. Hyper-V

D. VMware

Wybór VMware, Virtual Box lub Virtual PC jako oprogramowania do wirtualizacji w kontekście Windows Server 2012 wskazuje na nieporozumienie dotyczące platformy i jej funkcji. VMware to komercyjny produkt, który jest szeroko stosowany w przedsiębiorstwach, ale nie jest zintegrowany z Windows Server w sposób, w jaki Hyper-V jest. Virtual Box, chociaż jest darmowym narzędziem do wirtualizacji, jest głównie używane w środowiskach desktopowych, a nie serwerowych, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście profesjonalnej infrastruktury serwerowej. Z kolei Virtual PC to przestarzałe rozwiązanie, które zostało zastąpione przez Hyper-V i nie oferuje zaawansowanych funkcji, które są kluczowe w nowoczesnym zarządzaniu infrastrukturą IT. Typowym błędem myślowym jest mylenie programów do wirtualizacji jednostkowej z rozwiązaniami, które są zaprojektowane do pracy w środowisku serwerowym. Oprogramowanie takie jak Hyper-V nie tylko wspiera wirtualizację, ale także zapewnia szereg funkcji zarządzających, które są niezbędne w dużych organizacjach. Dlatego wybór Hyper-V jako roli w Windows Server 2012 jest nie tylko uzasadniony, ale wręcz zalecany do efektywnego zarządzania wirtualizacją w środowisku produkcyjnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej