Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 21:19
Data zakończenia: 22 maja 2025 21:46

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Główne składniki potrzebne do przygotowania ciasta kruchego to: mąka pszenna, tłuszcz, cukier puder oraz

A. śmietana

B. soda oczyszczona

C. żółtka

D. proszek do pieczenia

Odpowiedź 'żółtka' jest prawidłowa, ponieważ stanowią one kluczowy składnik w procesie przygotowania ciasta kruchego. Żółtka są odpowiedzialne za nadanie ciastu elastyczności oraz właściwej konsystencji. Dzięki obecności tłuszczu zawartego w żółtkach, ciasto zyskuje odpowiednią strukturę, co wpływa na jego kruchość i smak. W praktyce, wykorzystanie żółtek w przepisie na ciasto kruche jest standardem w branży cukierniczej, a ich ilość jest często dostosowywana w zależności od pożądanej tekstury i smaku. Warto zauważyć, że dobrym rozwiązaniem jest użycie świeżych jajek, co wpływa na jakość ciasta. Dodatkowo, podczas wyrabiania ciasta, warto pamiętać o schłodzeniu składników, co przyczynia się do lepszego uzyskania pożądanej konsystencji. Wzbogacenie ciasta o żółtka nie tylko podnosi walory smakowe, ale również estetyczne, gdyż ciasto nabiera ładnego, złotego koloru. Takie podejście do przygotowania ciasta kruchego jest zgodne z najlepszymi praktykami cukierniczymi.

Pytanie 2

Do przygotowania ciasta biszkoptowego należy użyć podstawowych składników: jaja, mąka oraz cukier w proporcjach 2 kg : 1 kg : 1 kg. Ile jajek trzeba mieć, aby zrobić ciasto z 1 kg mąki, przy założeniu, że jedno jajo ma wagę 50 gramów?

A. 20 sztuk

B. 40 sztuk

C. 30 sztuk

D. 50 sztuk

W przypadku błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na sposób rozumowania dotyczący proporcji składników ciasta biszkoptowego. Przyjęcie, że do 1 kg mąki potrzebujemy 50 jajek czy 30 jajek, wynika z nieprawidłowego zrozumienia relacji pomiędzy ilościami składników. Często do takich błędów dochodzi przez nieuwzględnienie właściwego przelicznika między wagą jajek a ich ilością. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 20 jajek bazują na błędnym założeniu, że mniejsza ilość była wystarczająca do uzyskania odpowiedniej tekstury ciasta. W rzeczywistości, zbyt mała liczba jajek wpływa negatywnie na strukturę biszkoptu, ponieważ jaja są nie tylko źródłem białka, ale również wody i tłuszczu, które przyczyniają się do wilgotności i jej nadania odpowiedniej konsystencji. Ostatecznie, nieprawidłowe proporcje mogą prowadzić do zakwaszenia ciasta, co skutkuje twardym, ciężkim biszkoptem, a to jest sprzeczne z oczekiwaniami w zakresie jakości wypieków. Właściwe proporcje są niezbędne, aby zachować standardy w cukiernictwie oraz uzyskać biszkopt o idealnej lekkości i objętości, co jest fundamentem profesjonalnego piekarstwa.

Pytanie 3

W zamieszczonym wykazie surowców do sporządzania klusek francuskich brakuje

Mąka krupczatka

Jaja

A. wody.

B. masła.

C. mleka.

D. cukru.

Wybór masła jako brakującego składnika w przepisie na kluski francuskie jest poprawny, ponieważ masło odgrywa kluczową rolę w tworzeniu odpowiedniej struktury i smaku tych klusek. Kluski francuskie, znane również jako paryżanki, mają charakterystyczną lekkość i delikatność, co jest możliwe dzięki zastosowaniu masła. W przemyśle kulinarnym masło jest często wykorzystywane z uwagi na swoje właściwości emulgujące i smakowe, które przyczyniają się do uzyskania pożądanej konsystencji ciasta. Kluczowe jest także przestrzeganie tradycyjnych przepisów, które są często bazą do udoskonalania technik kulinarnych. Zastosowanie masła w tym przepisie jest zgodne z najlepszymi praktykami kuchni francuskiej, gdzie jakość składników ma ogromne znaczenie dla ostatecznego efektu potrawy. Dodatkowo, masło wpływa na zjawisko maillard, co przekłada się na niepowtarzalny smak i aromat gotowych klusek.

Pytanie 4

Obiekt gastronomiczny, zajmujący się przygotowaniem posiłków abonamentowych, regeneracyjnych oraz dietetycznych dla wyznaczonej grupy osób, to

A. espresso

B. bistro

C. szpital

D. pizzeria

Pizzeria, espresso i bistro to rodzaje lokali gastronomicznych, które różnią się od szpitala pod względem celu działalności oraz oferowanych produktów. Pizzeria koncentruje się na serwowaniu pizzy i innych potraw włoskich, co ogranicza jej asortyment do szybkiej, często tłustej żywności. Takie podejście nie odpowiada na potrzeby zdrowotne osób wymagających specjalistycznej diety. Espresso to natomiast rodzaj kawy oraz miejsce, w którym serwowane są napoje kawowe, co nie ma związku z oferowaniem posiłków ani z dietetycznym podejściem do żywienia. Bistro, z kolei, to niewielka restauracja, która często serwuje dania kuchni regionalnej w przystępnych cenach. Choć bistro może oferować różnorodne potrawy, nie ma ono zwykle specjalizacji w zakresie diet regeneracyjnych czy terapeutycznych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia terminów gastronomicznych i ich zastosowania w kontekście medycyny. Pojęcia te są często mylone, co prowadzi do niedokładnych wniosków. Właściwe zrozumienie różnicy między lokalem gastronomicznym a instytucją medyczną, taką jak szpital, jest kluczowe dla identyfikacji ich funkcji i roli w społeczeństwie.

Pytanie 5

Która kombinacja dań spełnia zasady tworzenia jadłospisów?

A. Zupa pomidorowa z makaronem, cielęcina duszona, ryż na sypko, pomidory z cebulą

B. Zupa pomidorowa z ryżem, potrawka z kurczaka, ryż na sypko, pomidory z cebulą

C. Zupa pomidorowa z ryżem, cielęcina duszona, kluski francuskie, sałata zielona

D. Zupa pomidorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, kluski francuskie, sałata zielona

Zestawy obiadowe, które nie zostały wybrane, mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, ale ich skład nie spełnia podstawowych zasad planowania zdrowego jadłospisu. Na przykład, połączenie zupy pomidorowej z makaronem i potrawki z kurczaka, choć smaczne, nie jest optymalne pod względem wykorzystania składników odżywczych. Zupa pomidorowa z makaronem prowadzi do nadmiaru węglowodanów, co może niekorzystnie wpłynąć na poziom glukozy we krwi, a także na uczucie sytości. Ponadto, brak zróżnicowania źródeł białka w postaci cielęciny może ograniczać dostarczanie niezbędnych aminokwasów. W przypadku jednego z zestawów, zupa pomidorowa z ryżem i potrawka z kurczaka zamiast cielęciny, wskazuje na typowy błąd myślowy, polegający na przekonaniu, że różnorodność można osiągnąć jedynie poprzez różne potrawy, a nie różne składniki. Gotowanie na parze lub duszenie mięs powinno być preferowane ze względu na ich korzystny wpływ na zachowanie wartości odżywczych. Ponadto, zredukowana ilość warzyw w tych propozycjach ogranicza korzystny wpływ błonnika na układ pokarmowy. Dla zachowania zdrowego stylu życia, ważne jest, aby każda potrawa zawierała odpowiednie proporcje wszystkich grup żywnościowych, co nie zostało w pełni zrealizowane w analizowanych zestawach.

Pytanie 6

Jakie produkty można uznać za o wysokim ryzyku mikrobiologicznym?

A. Mięso oraz potrawy z surowego mięsa

B. Produkty suszone oraz liofilizowane

C. Chleby pszenne i żytnie

D. Dżemy z małą ilością cukru oraz twarde marmolady

Dżemy niskosłodzone i marmolady twarde nie są klasyfikowane jako produkty wysokiego ryzyka mikrobiologicznego, ponieważ mają wysoką zawartość cukru, co ogranicza rozwój większości mikroorganizmów. Wysokie stężenie cukru działa jako naturalny środek konserwujący, zmniejszając aktywność wody, co sprawia, że bakterie i pleśnie mają trudności w rozwoju. Chociaż mogą występować pewne ryzyko, takie jak kontaminacja po produkcji, ogólnie dżemy są znacznie bezpieczniejsze niż surowe mięso. Suszone i liofilizowane produkty również mają niskie ryzyko mikrobiologiczne, ponieważ proces suszenia eliminuje większość mikroorganizmów. Pieczywo pszenne i żytnie, mimo że mogą być zainfekowane pleśnią, nie są tak ryzykowne jak produkty mięsne, ponieważ ryzyko związane z mikroorganizmami jest niższe, a ich przechowywanie w odpowiednich warunkach zmniejsza problem. Typowe błędy polegają na myśleniu, że wszystkie produkty spożywcze mają takie samo ryzyko mikrobiologiczne, co nie jest prawdą. Kluczowe jest zrozumienie, że różne grupy produktów wymagają różnych podejść do bezpieczeństwa żywności, a klasyfikacja ryzyka mikrobiologicznego jest oparta na wiedzy o patogenach, ich sposobach przenoszenia oraz odpowiednich metodach obróbki i przechowywania.

Pytanie 7

W sytuacji, gdy pracownik traci przytomność, najpierw powinno się

A. wykonać sztuczne oddychanie

B. zadzwonić po pogotowie ratunkowe

C. umieścić go w pozycji z nogami uniesionymi powyżej głowy

D. podać mu do picia zimną, czystą wodę

Udzielanie nieprawidłowych odpowiedzi na pytanie o postępowanie w przypadku omdlenia może wynikać z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad pierwszej pomocy. Przeprowadzenie sztucznego oddychania jest nieadekwatne w przypadku, gdy poszkodowany jedynie omdlał, a nie utracił oddechu. Sztuczna wentylacja jest stosowana wyłącznie w sytuacjach, gdy osoba nie oddycha lub ma zatrzymanie krążenia, co nie ma miejsca w przypadku omdlenia. Podawanie zimnej wody również nie jest wskazanym działaniem, ponieważ może spowodować szok termiczny lub aspirację, a także nie rozwiązuje problemu braku dopływu krwi do mózgu. Ponadto, ułożenie poszkodowanego na plecach z nogami w zwykłej pozycji może pogorszyć sytuację, ponieważ nie sprzyja to poprawie krążenia. W sytuacji omdlenia kluczowe jest podjęcie działań wspierających krążenie krwi, co osiągniemy poprzez uniesienie nóg. Typowym błędem jest brak zrozumienia, że najważniejsze jest ustabilizowanie poszkodowanego i zapewnienie mu odpowiedniego wsparcia, a nie wykonywanie działań, które nie mają bezpośredniego wpływu na przywrócenie przytomności.

Pytanie 8

Faworki są klasyfikowane jako produkty z ciasta

A. piernikowego

B. parzonego

C. zbijanego

D. kruchego

Faworki to tradycyjne wypieki, które w naszej kuchni mają swoje miejsce, ale nie wszystkie odpowiedzi dotyczące rodzaju ciasta są okej. Ciasto kruche jest fajne, ale jest bardziej zbite i nie ma powietrza w sobie, czego faworki potrzebują, żeby były lekkie i chrupiące. Jest sporo innych ciast, jak parzone, które też nie nadają się do faworków, bo ich struktura jest inna. Ciasto piernikowe z kolei ma zupełnie inny smak i teksturę, bo bazuje na przyprawach i miodzie, więc nie da się z niego zrobić faworków. Ważne jest, żeby znać różnice między tymi ciastami, bo to pomaga uniknąć błędów w pieczeniu.

Pytanie 9

Jaką wartość energetyczną ma 100 g filetów z dorsza podanych po grecku, w przypadku gdy zawierają 11 g białka, 11 g tłuszczu oraz 5 g węglowodanów?

A. 108 kcal

B. 188 kcal

C. 243 kcal

D. 163 kcal

Wartość energetyczna 100 g filetów z dorsza po grecku wynosi 163 kcal, co można obliczyć na podstawie zawartości makroskładników: białka, tłuszczu i węglowodanów. Białko dostarcza około 4 kcal na gram, tłuszcz 9 kcal na gram, a węglowodany również 4 kcal na gram. Obliczenia przedstawiają się następująco: (11 g białka * 4 kcal/g) + (11 g tłuszczu * 9 kcal/g) + (5 g węglowodanów * 4 kcal/g) = 44 kcal + 99 kcal + 20 kcal = 163 kcal. To podejście jest standardem w obliczaniu wartości energetycznej żywności, powszechnie stosowanym w dietetyce i żywieniu. Wiedza na temat wartości kalorycznej produktów spożywczych jest kluczowa dla osób dbających o zdrową dietę, zwłaszcza w kontekście kontrolowania masy ciała oraz bilansowania energii w diecie. Przykładowo, osoby odchudzające się powinny zwracać uwagę na kaloryczność poszczególnych składników, aby utrzymać deficyt kaloryczny, a z kolei sportowcy potrzebują odpowiedniej ilości energii do regeneracji i wysiłku.

Pytanie 10

Ile porcji mięsa o wadze 100 gramów można uzyskać z 10 kilogramów wołowiny, biorąc pod uwagę, że straty podczas gotowania wynoszą 30%?

A. 70 porcji

B. 90 porcji

C. 80 porcji

D. 60 porcji

Aby obliczyć liczbę 100-gramowych porcji mięsa, które można uzyskać z 10 kilogramów wołowiny przy stracie wynoszącej 30%, należy najpierw ustalić, ile z tej wołowiny pozostanie po gotowaniu. Z 10 kilogramów (czyli 10 000 gramów) mięsa, po uwzględnieniu 30% strat, pozostanie 70% pierwotnej masy. Obliczamy to jako: 10 000 gramów x 0,7 = 7 000 gramów mięsa. Następnie, aby uzyskać liczbę porcji, dzielimy pozostałą masę przez 100 gramów (rozmiar jednej porcji). Zatem: 7 000 gramów ÷ 100 gramów/porcję = 70 porcji. Tego typu obliczenia są kluczowe w gastronomii, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie zamówień i kontrolowanie kosztów. W praktyce, takie umiejętności są niezbędne do zarządzania restauracjami, cateringi czy produkcją żywności. Ponadto, znajomość strat związanych z obróbką żywności jest istotna dla zachowania standardów jakości oraz efektywności kosztowej.

Pytanie 11

Zgniły, kwaśny i zjełczały aromat, porowata tekstura pokryta ciemnobrązową, śluzowatą powłoką, wzrost pH. Takie zmiany mają miejsce w wyniku niewłaściwego przechowywania

A. jagodowych owoców.

B. serów białych.

C. smażonego smalcu.

D. korzennych warzyw.

Sera twarogowe to naprawdę delikatne produkty, które łatwo się psują, jeśli nie są przechowywane jak należy. Jak zauważyłeś, mogą pojawić się różne nieprzyjemne zapachy, jak stęchły czy gnilny. To wszystko przez bakterie i pleśnie, które zaczynają rozkładać białka i tłuszcze w serze. Kiedy w serze rośnie kwasowość, to znak, że fermentacja mlekowa jest na czołowej pozycji, a to niestety przyspiesza jego psucie. Przechowywanie ich w chłodnym, suchym miejscu jest kluczowe, bo dobra temperatura to podstawa. Używanie szczelnych opakowań i regularne sprawdzanie temperatury też może pomóc w uniknięciu niechcianych mikroorganizmów. Przykładowo, w przemyśle mleczarskim ważne jest, żeby kontrolować jakość surowców i przestrzegać norm, bo to wszystko wpływa na bezpieczeństwo żywności. Dobre podejście do sera twarogowego to nie tylko ochrona portfela, ale głównie zdrowia.

Pytanie 12

Nie można używać naczyń do podgrzewania potraw w kuchenkach mikrofalowych

A. z cienkowarstwowego szkła

B. ze stali nierdzewnej

C. ze szkła odpornego na wysoką temperaturę

D. z porcelany

Naczynia ze stali nierdzewnej nie są zalecane do użycia w kuchenkach mikrofalowych, ponieważ materiał ten może powodować iskrzenie. Stal nierdzewna jest metalem, który nie jest przezroczysty dla fal mikrofalowych. W rezultacie, fale te nie mogą dotrzeć do żywności, co skutkuje jej brakiem efektywnego podgrzewania. W praktyce, używanie naczyń metalowych w mikrofalówkach jest niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia urządzenia oraz pożaru. Dobre praktyki w kuchni mikrofalowej sugerują stosowanie naczyń wykonanych z materiałów, które są bezpieczne i odpowiednie do tego rodzaju ogrzewania, takich jak szkło żaroodporne czy odpowiednia porcelana. Wybierając naczynia, warto zwracać uwagę na oznaczenia producenta, które wskazują, czy dany produkt nadaje się do mikrofalówki, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności gotowania.

Pytanie 13

Zgodnie z wytycznymi HACCP, w jakiej temperaturze należy rozmrażać mięso?

A. 16°C

B. 4°C

C. 8°C

D. 12°C

Odpowiedzi 12°C, 8°C i 16°C są nieodpowiednie z punktu widzenia zasad HACCP oraz bezpieczeństwa żywności. Temperatura 12°C jest zbyt wysoka, ponieważ znajduje się w strefie, w której bakterie mogą się szybko rozwijać. W szczególności, wiele patogennych bakterii, takich jak Listeria monocytogenes, może rozwijać się w niskich temperaturach, a powyżej 4°C ich aktywność wzrasta. Na poziomie 8°C ryzyko wzrostu mikroorganizmów również jest znaczne, co może prowadzić do rozwoju chorób wywołanych przez spożycie zanieczyszczonego mięsa. Z kolei temperatura 16°C to już zbyt wysoki poziom, który zdecydowanie przekracza granice strefy bezpiecznej. W kontekście zachowania bezpieczeństwa żywności, istotne jest zrozumienie pojęcia 'strefy niebezpiecznej', która obejmuje zakres temperatur od 5°C do 60°C. W tym zakresie bakterie mogą się mnożyć w tempie wykładniczym, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Dlatego kluczowe jest, aby nie rozmrażać mięsa w temperaturach, które mogą sprzyjać rozwojowi patogenów. W praktyce, zamiast wybierać wyższe temperatury, należy stosować metody takie jak rozmrażanie w lodówce, w zimnej wodzie lub w mikrofalówce, co pozwala na zachowanie bezpieczeństwa żywności i minimalizowanie ryzyka.

Pytanie 14

Jaką potrawę należy zagęścić przy pomocy podprawy zacieranej oraz śmietany i żółtek?

A. Sos beszamelowy

B. Krem z pieczarek

C. Sos holenderski

D. Barszcz ukraiński

Krem z pieczarek to danie, które trzeba trochę zagęścić. Najczęściej robi się to za pomocą podprawy zacieranej, czyli takiej mieszanki mąki z tłuszczem, i co ważne – dodaje się też śmietankę i żółtka. Ta podprawa sprawia, że konsystencja jest naprawdę przyjemna, a smak nabiera głębi. Moim zdaniem to bardzo ważne, żeby krem był gładki i aksamitny, bo to właśnie czyni go wyjątkowym. Jak już gotujesz krem, to możesz dodać podprawę, a później wlać ubite żółtka z śmietanką. Dzięki temu unikniesz ścięcia żółtek, co by było pechowe. Te techniki zagęszczania są popularne w kuchni francuskiej i polskiej, gdzie zawsze dąży się do uzyskania takiej jedwabistej tekstury. Zresztą, każdy kucharz powinien to znać, bo to naprawdę podstawy gotowania.

Pytanie 15

Posiłki serwowane w niektórych lokalach gastronomicznych w formie bufetu pomiędzy śniadaniem a obiadem to

A. wielka gala bufetów

B. breakfast.

C. bufet śniadaniowy.

D. brunch.

Brunch to termin używany w gastronomii, który łączy cechy śniadania i obiadu, często serwowany między godziną 10 a 15. Jest popularny w weekendy, gdy klienci mogą cieszyć się bardziej zrelaksowanym posiłkiem, który oferuje zarówno dania śniadaniowe, jak i obiadowe. Przykładowe potrawy serwowane na brunchu to jajka po benedyktyńsku, omlety, naleśniki, a także sałatki czy dania mięsne. W kontekście dobrych praktyk branżowych, brunch stanowi doskonałą okazję dla restauracji do zwiększenia sprzedaży, przyciągając klientów w porach, które są często mniej ruchliwe. Co więcej, brunch często wiąże się z elementami społecznej interakcji, co czyni go atrakcyjną opcją dla grup i rodzin. Warto zauważyć, że niektóre restauracje oferują tematyczne brunch-e, które mogą obejmować specjały lokalnej kuchni czy różnorodne opcje dietetyczne, co pozwala na większe dostosowanie oferty do oczekiwań klientów.

Pytanie 16

Jak długo maksymalnie można przechowywać mąkę pszenna w kuchennym magazynie podręcznym?

A. 8 tygodni

B. 4 tygodnie

C. 8 dni

D. 4 dni

Trzymanie mąki pszennej krócej niż 4 tygodnie, jak sugerują inne opcje, może być mylące, bo to wpływa na to, co myślimy o jej trwałości. Odpowiedzi jak 4 dni czy 8 dni są chyba bardziej na wyrost, bo mąka, jeśli jest dobrze przechowywana, to może spokojnie przetrwać ten czas. Chociaż nie powinniśmy jej używać po 4 tygodniach, bo to może obniżyć jakość dania. Często ludzie nie zdają sobie sprawy, jak bardzo na trwałość mąki wpływają warunki panujące w kuchni, jak temperatura czy wilgotność. Mąka też ma to do siebie, że może wchodzić w reakcję z innymi produktami, co też może być problemem. Więc jeśli przechowujecie mąkę dłużej niż te 4 tygodnie w złych warunkach, to może to nie tylko popsuć jej właściwości, ale też zaszkodzić zdrowiu. Dlatego warto trzymać się zasad dotyczących przechowywania i kontrolować, co mamy w zapasach.

Pytanie 17

Jaką metodę obróbki termicznej należy wykorzystać do przygotowania pulpetów w sosie potrawkowym?

A. Opiekanie.

B. Duszenie.

C. Gotowanie tradycyjne.

D. Gotowanie na parze.

Gotowanie tradycyjne to fajny sposób przygotowywania jedzenia. Polega na tym, że gotujemy potrawy w wodzie albo bulionie w umiarkowanej temperaturze. Przy pulpetach w sosie potrawkowym to naprawdę ważne, bo pozwala na równomierne ugotowanie mięsa, co sprawia, że jest ono smaczne i ma odpowiednią konsystencję. Warto wiedzieć, że gotowanie tradycyjne lepiej zachowuje składniki odżywcze niż inne metody, jak smażenie czy duszenie. Przy pulpetach kluczowe jest też, żeby trzymać odpowiedni czas gotowania i temperaturę, bo to daje nam soczyste mięso. A gotowanie w bulionie? To dodatkowy plus, bo smak staje się naprawdę intensywny i aromatyczny. Z mojego doświadczenia, gotowanie tradycyjne to standard w kuchni, szczególnie gdy chcemy zrobić coś na dłużej i połączyć smaki tak, żeby były naprawdę pyszne.

Pytanie 18

Osoby będące na diecie bezglutenowej powinny unikać picia

A. bawarki

B. kawy naturalnej

C. kawy zbożowej

D. mleka

Kawa naturalna, bawarka i mleko są na pewno okej w kontekście diety bezglutenowej, nie ma co się zastanawiać. Kawa naturalna to przecież produkt jednoskładnikowy, więc jest bezpieczna dla tych, co mają nietolerancję glutenu, bo nie ma tam żadnych zbóż, które mogłyby dostarczać gluten. Bawarka, czyli kawa z mlekiem, też jest spoko, o ile używasz składników, które są wolne od glutenu. Mleko samo w sobie nie ma glutenu, więc można je spokojnie pić. Problemy mogą się pojawić tylko wtedy, gdy jakieś produkty mleczne mają dodatki, które mogą zawierać gluten, dlatego warto zawsze czytać etykiety. Czasem można się zaplątać i mylić kawę zbożową z innymi rodzajami kawy, i to prowadzi do niepotrzebnych obaw. Tak czy inaczej, najważniejsze to wiedzieć, że kawy zbożowej lepiej unikać, a inne napoje są w porządku.

Pytanie 19

Jaki deser przygotowuje się, gotując w kąpieli wodnej mieszankę mleka, jajek, cukru i wanilii w filiżankach, a następnie podaje w wersji schłodzonej?

A. Krem waniliowy

B. Mleczko waniliowe

C. Suflet waniliowy

D. Kisiel mleczny

Krem waniliowy różni się od mleczka waniliowego, mimo że też jest z mleka, jaj i cukru. Zazwyczaj robimy go na ogniu, co czasami prowadzi do przypalenia i grudek, jak się nie pilnuje. Jak już się schłodzi, to często ubijamy go, przez co jest puszysty, a mleczko waniliowe takie nie jest. Kisiel mleczny, to znowu coś innego, bo robi się go na skrobi, więc ma zupełnie inną konsystencję i smak. Jest bardziej gęsty i żelowy, co sprawia, że nie da się go porównywać do mleczka waniliowego. Suflet waniliowy wymaga ubicia białek i pieczenia, co jest totalnie inną sprawą niż gotowanie na parze. Te różnice mogą wprowadzać w błąd, dlatego warto zrozumieć, jak przygotować każdy z tych deserów, żeby nie mieć pomyłek w kuchni.

Pytanie 20

Której czynności brakuje w przedstawionym sposobie wykonania befsztyka tatarskiego?

Sposób wykonania befsztyka tatarskiego
•	Polędwicę wołową umyć, oczyścić z błon, posiekać.
•	Doprawić solą, pieprzem, papryką i dokładnie wyrobić.
•	Uformować okrągły befsztyk grubości 3 cm.
•	?
•	Cebulę, korniszony, grzyby marynowane pokroić w drobną kostkę.
•	Wokół befsztyka ułożyć dodatki, skropić olejem.
•	Podawać z surowym żółtkiem.

A. Smażyć krótko z obu stron, ułożyć na środku talerza.

B. Ułożyć na środku talerza, skropić olejem i wygładzić.

C. Udusić w sosie własnym, ułożyć na środku talerza.

D. Smażyć w głębokim tłuszczu, ułożyć na środku talerza.

Befsztyk tatarski jest daniem, które wymaga szczególnego podejścia do obróbki surowego mięsa. W kontekście przygotowania befsztyka tatarskiego kluczowe jest, aby mięso było świeże i odpowiednio przygotowane. Właściwa procedura polega na ułożeniu surowego mięsa na talerzu, co pozwala na zachowanie jego kształtu oraz naturalnych soków. Skropienie olejem nie tylko nadaje potrawie smaku, ale także wspomaga proces emulsji, co może podnieść walory smakowe. Wygładzenie mięsa na talerzu wpływa na estetykę serwowania, co ma znaczenie zarówno w gastronomii domowej, jak i profesjonalnej. Stosowanie wysokiej jakości oleju, takiego jak oliwa z oliwek, wpisuje się w standardy wysokiej kuchni i podnosi walory sensoryczne dania. Dobrym przykładem może być podanie befsztyka tatarskiego z dodatkiem świeżych przypraw, takich jak natka pietruszki czy szczypiorek, co wzbogaca zarówno smak, jak i wizualny aspekt potrawy.

Pytanie 21

Jakie desery schładzane na zimno można wymienić?

A. budyń bakaliowy

B. suflet jabłkowy

C. mleczko karmelowe

D. krem bawarski

Mleczko karmelowe, suflet jabłkowy oraz budyń bakaliowy to desery, które różnią się od kremu bawarskiego pod względem metody przygotowania i konsystencji. Mleczko karmelowe, będące zazwyczaj słodkim sosem, powstaje z karmelizacji cukru i dodatku mleka, co skutkuje płynące konsystencji, a nie stałym deserem. To podejście, choć smaczne, nie spełnia kryteriów deseru zestalającego się na zimno, ponieważ nie wymaga procesu chłodzenia, aby uzyskać odpowiednią strukturę. Suflet jabłkowy to delikatne danie, które po upieczeniu ma lekko puszystą konsystencję, jednak nie jest zestalane na zimno. W rzeczywistości suflet polega na wykorzystaniu ubitych białek, co sprawia, że jest bardziej daniem podawanym na ciepło. Budyń bakaliowy, choć bardziej zbliżony do deseru zestalającego, nadal wymaga gotowania, a jego konsystencja jest często bardziej kremowa niż stała. W związku z tym, wszystkie te opcje nie oddają zasady, że deser powinien zestalać się w wyniku schłodzenia. Często błędne wnioski wynikają z mylenia różnych metod przygotowania deserów oraz z niedostatecznego zrozumienia, co oznacza zestalanie. Ważne jest, aby w gastronomii znać różne techniki i stosować je w odpowiednich kontekstach, co przekłada się na jakość serwowanych dań.

Pytanie 22

Która z instrukcji obowiązujących w lokalu gastronomicznym odnosi się do systemu GHP?

A. Instrukcja dotycząca ekspedycji potraw

B. Instrukcja dotycząca higieny personelu

C. Instrukcja dotycząca przyjęcia towarów

D. Instrukcja dotycząca rozmrażania surowców

Wybór instrukcji, która nie dotyczy systemu GHP, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad, na jakich opiera się Dobra Praktyka Higieniczna. Instrukcja przyjęcia towaru, mimo że jest istotna dla zarządzania jakością surowców, nie odnosi się bezpośrednio do higieny samego personelu. Kluczowe jest, aby personel zachowywał odpowiednie standardy higieniczne na każdym etapie pracy, a nie tylko przy przyjęciu towaru. Z kolei instrukcja rozmrażania surowców również nie odnosi się do praktyk higienicznych w kontekście zachowań personelu, a raczej skupia się na technicznych aspektach obróbki surowców spożywczych. Ważne jest, by nie mylić procedur dotyczących obróbki żywności z zasadami higieny pracowników. Instrukcja ekspedycji potraw, mimo że dotyczy finalnego etapu serwowania żywności, również nie odnosi się bezpośrednio do higieny personelu, lecz bardziej do standardów jakościowych potraw. Często w edukacji gastronomicznej dochodzi do pomyłek, gdzie uczniowie koncentrują się wyłącznie na technikach obróbczych, zapominając o fundamentalnym znaczeniu higieny na każdym etapie procesów gastronomicznych. Aby osiągnąć wysoki poziom bezpieczeństwa żywności, kluczowe jest zrozumienie, że higiena personelu to nie tylko jeden z aspektów, ale fundament, na którym opierają się wszystkie inne procedury w gastronomii.

Pytanie 23

Do grupy warzyw owocowych zalicza się:

A. pomidory, ogórki, cukinię

B. sałatę, szczypiorek, cykorię

C. kalafior, brokuły, kapustę

D. buraki, fasolę, rzeżuchę

Odpowiedź wskazująca na pomidory, ogórki i cukinię jako warzywa owocowe jest poprawna ze względu na definicję warzyw owocowych, które są technicznie rzecz biorąc owocami roślin jadalnych, ale z uwagi na ich kulinarne zastosowania traktowane są jako warzywa. Warzywa owocowe to te, które rozwijają się z kwiatów roślin i zawierają nasiona, co oznacza, że w tej kategorii znajdują się pomidory, ogórki i cukinie. Przykładowo, pomidory są kluczowym składnikiem wielu potraw, takich jak sosy, sałatki i zupy, a ich zastosowanie w kuchni jest niezwykle wszechstronne. Ogórki, często używane w sałatkach lub jako przekąski, są niskokaloryczne i bogate w wodę. Cukinia natomiast jest często wykorzystywana w daniach zapiekanych, grillowanych lub nawet jako alternatywa dla makaronu w diecie bezglutenowej. Znajomość klasyfikacji warzyw owocowych jest istotna w kontekście zdrowego odżywiania, diety roślinnej oraz planowania posiłków. Warto również zwrócić uwagę na ich wartości odżywcze i korzyści zdrowotne, tak jak bogactwo witaminy C w pomidorach czy błonnika w ogórkach.

Pytanie 24

Jakiego sosu należy użyć do zimnych dań mięsnych?

A. cebulowy

B. holenderski

C. żurawinowy

D. grecki

Podczas rozważania odpowiedzi, warto zauważyć, że sos grecki, znany ze swojej intensywnej świeżości i aromatów, oparty jest głównie na jogurcie, czosnku oraz ziół, co sprawia, że jego smak jest znacznie bardziej wyrazisty i często nie współgra z delikatniejszymi smakami pieczonych mięs. Używanie sosu cebulowego, który posiada intensywny, pikantny smak, także może zdominować subtelność mięs, co czyni go mniej odpowiednim wyborem w kontekście serwowania potraw na zimno. Z kolei sos holenderski, bazujący na maśle, żółtkach i cytrynie, jest sos do potraw ciepłych, a jego kremowa konsystencja oraz bogaty smak mogą nie pasować do zimnych dań, a wręcz sprawić, że tekstura potrawy stanie się niekorzystna. Typowym błędem w wyborze sosu jest ignorowanie harmonii smakowej oraz sezonowości składników. W praktyce kulinarnej istotne jest, by wybierać sosy, które będą komplementować serwowane dania, a nie przesłaniać ich naturalne walory smakowe. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zarówno dobór składników, jak i metody przygotowania sosów powinny być zgodne z zasadami kulinarnymi, które promują równowagę smakową i estetykę potraw.

Pytanie 25

Ile białka pełnowartościowego znajduje się w 1 szklance mleka (250 ml), jeśli zawartość białka w mleku spożywczym wynosi 3%?

A. 4,5 g

B. 7,5 g

C. 6,0 g

D. 3,0 g

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych założeń dotyczących obliczeń lub interpretacji zawartości białka w mleku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 3,0 g, 4,5 g czy 6,0 g mogą sugerować, że użytkownik nie przyjął do obliczeń właściwego procentu białka, zapominając, że 3% to ilość białka w 100 ml, a nie w 250 ml. Wartości te mogą być obliczane na podstawie niepełnych danych lub pominięcia przeliczeń. Typowym błędem do wyjaśnienia jest mylne zakładanie, iż procent białka dotyczy całkowitej objętości, co może prowadzić do przeszacowania lub niedoszacowania zawartości białka. Na przykład, błędna odpowiedź 3,0 g sugeruje, że użytkownik pomylił jednostki lub nie uwzględnił objętości szklanki. Ponadto, istotne jest zrozumienie, że białko w mleku jest nie tylko źródłem energii, ale również niezbędnych aminokwasów, co czyni je cennym składnikiem diety. Utrzymanie świadomości o zawartości białka w produktach spożywczych jest kluczowe w kontekście planowania zrównoważonej diety, zarówno dla sportowców, jak i osób prowadzących mniej aktywny tryb życia.

Pytanie 26

Przed myciem wnętrza urządzeń chłodniczych, które zostały wcześniej odłączone od zasilania, należy użyć wody z dodatkiem

A. octu winnego

B. płynu do odkamieniania

C. mleczka do czyszczenia

D. środka do zmywania naczyń

Mleczko czyszczące, rozwiązanie stosowane głównie do powierzchni ceramicznych i metalowych, może być zbyt agresywne dla wnętrza urządzeń chłodniczych. Zawiera drobne cząsteczki ścierne, które mogą uszkodzić delikatne powierzchnie i prowadzić do ich zarysowania. Ponadto, może pozostawiać resztki, które są niepożądane w kontekście przechowywania żywności. Ocet winny, chociaż znany ze swoich właściwości dezynfekujących, ma intensywny zapach i jest kwasem, który może uszkodzić niektóre materiały, z których wykonane są elementy wnętrza urządzeń chłodniczych. Użycie octu winnego może również prowadzić do nieprzyjemnych aromatów w przechowywanych produktach. Płyn do usuwania kamienia, z drugiej strony, jest przeznaczony do usuwania osadów mineralnych z urządzeń, ale niekoniecznie jest skuteczny w usuwaniu tłuszczu i resztek żywności. Jego zastosowanie w kontekście czyszczenia wnętrza lodówki może prowadzić do zanieczyszczenia powierzchni, co z kolei stwarza ryzyko dla jakości przechowywanych produktów. Wszystkie wymienione środki mogą również nie spełniać standardów bezpieczeństwa żywności, co jest kluczowe w branży gastronomicznej. Właściwe podejście do czyszczenia urządzeń chłodniczych powinno skupiać się na produktach przeznaczonych do tego celu, które zapewniają skuteczność, bezpieczeństwo i ochronę przed zanieczyszczeniem.

Pytanie 27

Do cyklicznych prac porządkowych należy mycie

A. naczyń w kuchni.

B. pojemników na odpady.

C. zlewów oraz urządzeń sanitarnych.

D. zmywalnych fragmentów ścian.

Wybór zlewów i urządzeń sanitarnych jako przykład okresowych prac porządkowych może wydawać się logiczny, lecz jest to nieprawidłowe podejście do definicji mycia zmywalnych części ścian. Zlewy oraz urządzenia sanitarne są elementami, które wymagają szczególnej uwagi, ale zajmują się one innymi aspektami utrzymania czystości, które są bardziej skoncentrowane na higienie i sanitarnych standardach użytkowania. Z kolei naczynia kuchenne, chociaż również istotne w codziennym utrzymaniu porządku, nie są częścią struktury budynku i ich czyszczenie nie jest zaliczane do okresowych prac porządkowych dotyczących powierzchni ścian. Mycie pojemników na odpady, mimo że jest ważne, nie odnosi się do bezpośredniego utrzymania czystości ścian. Prowadzi to do błędnego rozumienia zakresu prac porządkowych, które dotyczą nie tylko powierzchni, ale także ich funkcjonalności i miejsca w przestrzeni użytkowej. Ogólnie rzecz biorąc, mycie zmywalnych części ścian powinno być rozumiane jako element dbałości o całość przestrzeni, gdzie zanieczyszczenia, które osadzają się na ścianach, mogą być nośnikiem bakterii oraz wpływać na komfort życia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania czystością w obiektach komercyjnych, zwłaszcza w kontekście obowiązujących norm sanitarnych.

Pytanie 28

Pomieszczenie, w którym panuje temperatura 0°C oraz wilgotność względna wynosi około 60%, stwarza idealne warunki do przechowywania

A. sałaty

B. porów

C. marchwi

D. cebuli

Sałata ma dość wysokie wymagania co do wilgotności i temperatury. Jak wilgotność jest za niska, jak te 60% przy 0°C, to traci chrupkość i może łatwiej zachorować. Dużo osób myśli, że sałata można przechowywać jak cebulę, ale to jest błąd. Sałata potrzebuje znacznie wyższej wilgotności, więc optymalne warunki to jakieś 95% wilgotności w temperaturze między 0 a 4°C. Por także nie lubi niskiej wilgotności ani zbyt zimnych miejsc, bo wtedy może uschnąć i stracić jakość. Z marchwią jest inaczej, bo dobrze się przechowuje w niższej temperaturze, ale też potrzebuje wyższej wilgotności, przynajmniej 80%, żeby była świeża. W praktyce nie ma co zakładać, że wszystkie warzywa chcą tego samego, bo to może prowadzić do strat i gorszej jakości. Ważne jest, żeby zrozumieć, że różne warzywa mają różne potrzeby i dostosować warunki do ich wymagań. Jak są odpowiednie warunki, to warzywa dłużej wytrzymują i są bezpieczniejsze do jedzenia. Fajnie jest też używać technologii, żeby ciągle kontrolować temperaturę i wilgotność w magazynach.

Pytanie 29

Która z wymienionych przypraw jest najczęściej używana do potraw kuchni włoskiej?

A. Imbir

B. Bazylia

C. Cynamon

D. Kurkuma

Bazylia jest jedną z najbardziej charakterystycznych przypraw używanych w kuchni włoskiej, znana ze swojego świeżego, aromatycznego smaku, który doskonale komponuje się z klasycznymi włoskimi daniami. Najczęściej stosuje się ją do sosów pomidorowych, które są podstawą wielu włoskich potraw, takich jak pizza czy makaron. Bazylia jest także niezastąpionym składnikiem pesto, tradycyjnego włoskiego sosu, który jest uwielbiany na całym świecie. W kuchni włoskiej bazylia jest często używana świeża, co podkreśla jej intensywny smak i aromat. Oprócz walorów smakowych, bazylia ma również korzyści zdrowotne: zawiera antyoksydanty, które mogą wspomagać układ odpornościowy i poprawiać zdrowie serca. Warto wspomnieć, że bazylia jest częścią klasycznego trio ziół, razem z oregano i tymiankiem, które są podstawą wielu włoskich przepisów. Zatem bazylia nie tylko dodaje smaku potrawom, ale także jest symbolem kuchni włoskiej, podkreślając jej naturalność i prostotę.

Pytanie 30

Brukselka jest klasyfikowana jako warzywo

A. liściowe.

B. owocowe.

C. kapustne.

D. rzepowate.

Brukselka, czyli tak zwana Brassica oleracea var. gemmifera, to rodzaj kapusty i przez to zaliczamy ją do warzyw kapustnych. Warzywa kapustne, do których należą też brokuły, kalafiory czy jarmuż, są pełne witamin, minerałów i błonnika. Dietetycy polecają ich spożycie, bo mają pozytywny wpływ na zdrowie, na przykład zmniejszają ryzyko chorób serca czy różnych nowotworów. Dodatkowo, brukselka to dobre źródło antyoksydantów, jak witamina C i K, które wspierają nasz układ odpornościowy oraz dbają o kości. W uprawach często stosuje się te warzywa w płodozmianie, co jest świetnym sposobem na walkę z chorobami glebowymi i podniesienie plonów. Warto też wiedzieć, że jeśli dobrze przygotujesz brukselkę, może być pysznym i zdrowym dodatkiem do wielu potraw, więc warto ją włączyć do swojej diety.

Pytanie 31

Jaką cenę sprzedaży za jedną butelkę napoju ustala się w lokalu gastronomicznym, gdy koszt zakupu wynosi 3 zł, marża gastronomiczna to 200%, a stawka VAT wynosi 22%?

A. 9,66 zł

B. 10,98 zł

C. 6,66 zł

D. 9,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego sposobu obliczania marży oraz uwzględnienia podatku VAT. Warto zauważyć, że marża gastronomiczna na poziomie 200% nie oznacza, że cena sprzedaży jest uzyskiwana przez pomnożenie ceny zakupu przez 200%. Użytkownicy mogą błędnie myśleć, że wystarczy pomnożyć cenę zakupu przez 3 (co daje 9 zł) i dodać podatek VAT, co prowadzi do błędnego wniosku. Należy pamiętać, że VAT nie jest doliczany do ceny zakupu, lecz do ceny sprzedaży, która została już podwyższona o marżę. Stąd, podczas obliczania VAT, powinno się wyjść z ceny sprzedaży po dodaniu marży. Przy obliczeniach nie należy również zapominać, że kwoty powinny być zawsze zaokrąglane zgodnie z obowiązującymi normami w branży. Dlatego błędne rozumienie, jak marża wpływa na cenę sprzedaży oraz jak należy dodawać VAT do ostatecznej kwoty, jest częstym źródłem pomyłek. W praktyce, restauracje i lokale gastronomiczne powinny regularnie analizować swoje ceny, aby zapewnić, że marże są zgodne z ich modelami biznesowymi i jednocześnie konkurencyjne na rynku.

Pytanie 32

Restauracja Zacisze zorganizowała posiłek dla grupy turystów liczącej 35 osób. Całkowity koszt wyniósł 1120 zł. Jaka była cena jednego obiadu?

A. 32,00 zł

B. 10,00 zł

C. 26,00 zł

D. 11,20 zł

Odpowiedź 32,00 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt jednego obiadu, należy podzielić całkowity rachunek przez liczbę osób. W tym przypadku łączny koszt wyniósł 1120 zł, a grupa liczyła 35 osób. Wykonując obliczenia: 1120 zł ÷ 35 = 32,00 zł. To podejście jest zgodne z podstawowymi zasadami rachunkowości, które sugerują, że koszty jednostkowe można obliczać przez podział kosztów całkowitych przez jednostki. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w branży gastronomicznej, jak również w zarządzaniu projektami, gdzie ważne jest zrozumienie, jak koszt całkowity przekłada się na jednostkowe wydatki. Zrozumienie kosztów jednostkowych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem, a także dla wyceny produktów i usług. W praktyce, znajomość jednostkowych kosztów może pomóc restauratorom w planowaniu menu, ustalaniu cen oraz optymalizacji wydatków związanych z żywnością.

Pytanie 33

Ile 200-gramowych kostek masła należy użyć do sporządzenia 10 porcji kotletów de volaille zgodnie z zamieszczonym normatywem surowcowym?

Normatyw surowcowy na 1 porcję Kotlet de volaille
Nazwa surowca	Ilość
Filet z kurczaka z kostką	1 szt.
Masło	20 g
Mąka pszenna	8 g
Jaja	1/2 szt.
Bułka tarta	25 g
Olej	80 ml

A. 5 kostek.

B. 2 kostki.

C. 1 kostkę.

D. 10 kostek.

Odpowiedź, że do przygotowania 10 porcji kotletów de volaille potrzebna jest 1 kostka masła, jest prawidłowa, ponieważ dokładna waga jednej kostki wynosi 200 gramów, co idealnie odpowiada całkowitej ilości masła wymaganej do skomponowania tych porcji. Zgodnie z normatywem surowcowym, na jedną porcję przypada 20 gramów masła, co w przypadku 10 porcji daje łącznie 200 gramów. To podejście jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania kosztami oraz surowcami w kuchni, co jest istotne w gastronomii. Przykładowo, w praktyce restauracyjnej przemyślenie ilości używanych składników pozwala na minimalizację strat i maksymalizację zysków. Ponadto, znajomość normatywów surowcowych jest kluczowa dla utrzymania wysokiej jakości potraw oraz zapewnienia ich jednorodności, co wpływa na satysfakcję klientów. W tym kontekście umiejętność precyzyjnego obliczenia potrzebnych składników jest umiejętnością cenioną w branży gastronomicznej, gdzie efektywne planowanie i wykonanie dań odgrywa kluczową rolę w sukcesie lokalu.

Pytanie 34

W gastronomii do rozdrabniania oraz emulgowania mięsa, tłuszczu i dodatków smakowych stosuje się

A. miksery.

B. kuter.

C. wilków.

D. mieszalniki.

Wybór mieszarki, wilka czy miksera jako alternatyw dla kutra w kontekście rozdrobnienia i emulgowania mięsa jest błędny z kilku powodów. Mieszarki są najczęściej wykorzystywane do łączenia składników, ale nie są w stanie zapewnić tak wysokiej precyzji rozdrabniania i emulgowania, jak kutry. Ich działanie polega na mieszaniu, a nie na intensywnym siekaniu, co jest kluczowe w procesie przygotowywania mas mięsnych. Wilki, z kolei, są przeznaczone głównie do mielenia mięsa, co również nie spełnia wymagań dotyczących emulgowania, gdyż nie łączą one składników w sposób, który umożliwia uzyskanie jednolitej konsystencji. Miksery, pomimo że są wszechstronnymi narzędziami kuchennymi, nie są przystosowane do obróbki dużych ilości mięsa w sposób, który pozwala na emulgowanie tłuszczu z dodatkami smakowymi. Używanie tych urządzeń zamiast kutra może prowadzić do uzyskania tekstury i smaku, które nie spełniają standardów jakościowych wymaganych w przemyśle gastronomicznym. Praktyka pokazuje, że nieodpowiednie narzędzia mogą skutkować niehomogenicznymi masami, co przekłada się na gorszą jakość finalnych produktów, a także może wpływać na bezpieczeństwo żywności. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich urządzeń w zależności od specyfikacji danego procesu kulinarnego.

Pytanie 35

W kawiarni, gdzie zastosowano marżę gastronomiczną na poziomie 25%, deser lodowy ma cenę 10 zł. Jaka jest cena gastronomiczna deseru bez uwzględnienia marży?

A. 12,5 zł

B. 8,0 zł

C. 7,5 zł

D. 25,0 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest zrozumienie, na czym opierają się te niepoprawne wyniki. Odpowiedzi takie jak 12,5 zł i 25,0 zł wskazują na niepoprawne zrozumienie zasad obliczania marży gastronomicznej. Na przykład, 12,5 zł mogłoby być mylnie interpretowane jako połowa ceny końcowej, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia marży. Marża 25% oznacza, że cena gastronomiczna lub koszt produkcji zajmuje 75% ceny końcowej, co skutkuje wyższą wartością kosztu, niż sugerowana przez tę odpowiedź. Co więcej, 25,0 zł to całkowicie odmienna koncepcja, ponieważ sugeruje, że koszt deseru jest wyższy od ceny sprzedaży, co jest sprzeczne z zasadami handlu gastronomicznego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że marża jest kalkulowana na podstawie ceny, co prowadzi do mylnych wniosków. W rzeczywistości marża powinna być obliczana na podstawie ceny zakupu lub kosztu, a nie ceny sprzedaży. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do zafałszowania rzeczywistych kosztów operacyjnych lokalu i mają bezpośredni wpływ na podejmowane decyzje finansowe. Dlatego wyniki obliczeń dotyczące marży powinny być precyzyjnie przeanalizowane, aby uniknąć takich typowych pułapek.

Pytanie 36

Zamieszczony wykaz surowców do sporządzenia kisielu truskawkowego należy w miejscu znaku zapytania uzupełnić o

Kisiel truskawkowy - surowce
Truskawki
Woda
?
Cukier

A. mąkę kukurydzianą.

B. mąkę ziemniaczaną.

C. żelatynę.

D. agar.

Często jak ktoś wybiera inne składniki zamiast mąki ziemniaczanej, to może nie do końca rozumie, jak one działają w kisielu. Mąka kukurydziana, mimo że jest ok w innych potrawach, nie daje takiej samej konsystencji jak mąka ziemniaczana. W kisielu chcesz, żeby był gładki i elastyczny, a z kukurydzianą to jest trudniejsze. Poza tym, mąka kukurydziana czasami robi ziarnistą teksturę, co psuje smak i wygląd. Żelatyna i agar to też nie są typowe składniki do kisielu. Żelatyna wymaga moczenia i rozpuszczania, co dodaje dodatkowy krok, a zmienia też konsystencję na bardziej galaretowatą, a to nie jest to, co chcesz w kisielu. Z kolei agar, bo to roślinny substytut żelatyny, może dać za sztywną strukturę. Dobrze jest więc trzymać się mąki ziemniaczanej, bo nie tylko działa, ale też pasuje do tradycyjnych przepisów.

Pytanie 37

Smażenie potraw w woku jest typowe dla kuchni

A. chińskiej

B. rosyjskiej

C. węgierskiej

D. francuskiej

Kuchnia francuska, rosyjska oraz węgierska posiadają swoje unikalne techniki kulinarne, które różnią się znacznie od smażenia w woku. W kuchni francuskiej, na przykład, dominują techniki takie jak duszenie, pieczenie oraz sauté, które opierają się na zupełnie innych zasadach obróbki termicznej. Francuzi często korzystają z patelni, a ich potrawy są z reguły przygotowywane na mniejszych porcjach, co nie jest zgodne z dużą powierzchnią roboczą, jaką oferuje wok. Z kolei w kuchni rosyjskiej, gdzie tradycyjnie preferuje się gotowanie potraw na wolnym ogniu oraz pieczenie, smażenie w woku nie jest typowe, a dania często przygotowywane są w dużych garnkach, co dodatkowo podkreśla różnice w podejściu do gotowania. W kuchni węgierskiej, znanej z gulaszy i potraw duszonych, używa się głównie dużych garnków i patelni, co jest niezgodne z techniką smażenia w woku, która wymaga szybkiego przygotowania przy wysokiej temperaturze. Typowym błędem jest generalizowanie technik kulinarnych i przypisywanie ich do kultur, które mają swoje specyficzne metody przygotowywania potraw. Ważne jest zrozumienie, że różne tradycje kulinarne wykształciły unikalne techniki, które odpowiadają na potrzeby i preferencje kulinarne danego regionu.

Pytanie 38

Do tłuszczów pochodzenia zwierzęcego można zaliczyć

A. masło i sadło

B. margarynę oraz łój

C. smalec oraz olej

D. oliwę oraz słoninę

Masło i sadło to naprawdę ważne tłuszcze w naszej diecie. Masło, które robimy z mleka krowiego, ma sporo naturalnych tłuszczów nasyconych oraz witamin, jak A, D, E i K. A sadło to tłuszcz z wieprzowiny, który świetnie nadaje się do smażenia czy pieczenia, a także jest składnikiem wielu tradycyjnych potraw. Oba produkty są w diecie na bazie naturalnych składników, które są cenione nie tylko za smak, ale też wartości odżywcze. Warto pamiętać, że zarówno masło, jak i sadło muszą spełniać surowe normy jakości, jak te ustalone przez Unię Europejską, dotyczące żywności zwierzęcej. Według mnie, znajomość takich źródeł tłuszczu jest bardzo ważna dla dietetyków i kucharzy, żeby mogły tworzyć zdrowe plany żywieniowe.

Pytanie 39

Jaką wartość brutto ma cena gastronomiczna jednej porcji wina o objętości 100 ml, jeśli koszt zakupu butelki wina o pojemności 0,7 l wynosi 14 zł, marża gastronomiczna to 50%, a podatek VAT to 23%?

A. 21,48 zł

B. 25,83 zł

C. 3,07 zł

D. 3,69 zł

Wybór odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłowym wynikiem, często wynika z nieporozumienia dotyczącego tego, jak oblicza się cenę gastronomiczną brutto. Wiele osób może pomylić się w obliczeniach dotyczących marży lub VAT, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś oblicza tylko cenę zakupu porcji wina bez dodawania marży, może uzyskać cenę 2 zł, co jest wartością netto, a nie brutto. Następnie, nawet jeśli doda 23% VAT do tej wartości, otrzyma 2 zł + 0,46 zł = 2,46 zł, co oczywiście nie odpowiada prawidłowej odpowiedzi. Inny typowy błąd polega na tym, że niektórzy mogą zignorować marżę całkowicie i dodać VAT do ceny zakupu, co również prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji. Właściwe podejście wymaga zrozumienia pełnego procesu kształtowania ceny, który uwzględnia zarówno koszty zakupu, marżę, jak i wszelkie obowiązujące podatki. W gastronomii zrozumienie tych zasad jest kluczowe nie tylko dla ustalania cen, ale także dla planowania finansowego i strategii marketingowych lokalu.

Pytanie 40

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 15,00 zł

B. 5,15 zł

C. 15,15 zł

D. 5,00 zł

Aby obliczyć koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami, należy najpierw ustalić koszt surowców na jeden zestaw. Koszt surowców dla 100 zestawów wynosi 500 zł, co oznacza, że koszt surowców na jeden zestaw wynosi 500 zł / 100 = 5 zł. Następnie, aby uwzględnić przyprawy, które stanowią 3% całkowitego kosztu surowców, musimy obliczyć 3% z 5 zł. Obliczenia te przebiegają w następujący sposób: 5 zł * 0,03 = 0,15 zł. Teraz dodajemy ten koszt przypraw do kosztu surowców: 5 zł + 0,15 zł = 5,15 zł. Takie podejście jest zgodne z praktykami w branży gastronomicznej, gdzie dokładne obliczanie kosztów jest kluczowe dla ustalania ceny menu oraz kontrolowania wydatków. Wiedza ta jest niezbędna dla menedżerów restauracji, którzy muszą dbać o rentowność działalności, a także dla kucharzy i specjalistów ds. żywienia, którzy planują zakupy i menu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej