Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 15:59
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 16:11

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podstawą do stworzenia kosztorysu szczegółowego są

A. harmonogramy robót
B. wytyczne organizacji budowy
C. katalogi nakładów rzeczowych
D. katalogi producentów
Katalogi nakładów rzeczowych stanowią fundamentalne źródło informacji w procesie opracowywania kosztorysów szczegółowych, ponieważ zawierają szczegółowe dane dotyczące kosztów materiałów, robocizny oraz innych nakładów związanych z realizacją projektu budowlanego. Dzięki tym katalogom wykonawcy mogą precyzyjnie ocenić, jakie zasoby będą potrzebne do realizacji zadania oraz jakie będą ich koszty. Na przykład, w przypadku budowy budynku mieszkalnego, katalogi te pozwalają na oszacowanie ilości i kosztów materiałów budowlanych, takich jak cegły, cement czy stal. W praktyce, korzystając z obowiązujących standardów kosztorysowania, takich jak KNR (Katalogi Nakładów Rzeczowych), wykonawcy mogą dokonać analizy kosztów na etapie planowania, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu. Zastosowanie katalogów nakładów rzeczowych poprawia dokładność kosztorysów, co z kolei wpływa na lepsze zarządzanie ryzykiem finansowym związanym z realizacją inwestycji.
Pytanie 2

W przypadku, gdy źródłem ciepła są wody gruntowe lub powierzchniowe, a temperatura może być niższa od zera, którą z pomp ciepła należy zastosować?

A. powietrze - woda
B. woda - woda
C. solanka - woda
D. grunt - woda
Zastosowanie pomp ciepła typu grunt - woda, powietrze - woda lub woda - woda w kontekście pobierania ciepła z wód gruntowych lub powierzchniowych, szczególnie w warunkach niskotemperaturowych, jest niewłaściwe, ponieważ każda z tych opcji ma istotne ograniczenia. Pompy grunt - woda są optymalne w sytuacji, gdy ciepło pozyskiwane jest z gruntu, a nie z wód, co sprawia, że ich efektywność w kontekście wód gruntowych jest ograniczona. Z kolei pompy powietrze - woda działają na zasadzie pozyskiwania ciepła z powietrza, co w warunkach mroźnych może prowadzić do znacznych spadków wydajności i wymaga często dodatkowego źródła ciepła, co jest nieefektywne energetycznie. W przypadku pomp woda - woda, chociaż mogą one pobierać ciepło z wód gruntowych, ich zastosowanie może być problematyczne w obszarach, gdzie temperatura wód może przekraczać zera lub w przypadku, gdy następuje zamarzanie. Tak więc, pomimo że wszystkie te typy pomp mają swoje zastosowania, to nie są one najbardziej efektywne ani praktyczne w kontekście pozyskiwania ciepła w warunkach niskotemperaturowych z wód gruntowych czy powierzchniowych. Kluczowym błędem myślowym jest brak uwzględnienia specyfiki medium, z którego ciepło ma być pozyskiwane, co prowadzi do nieodpowiedniego doboru technologii grzewczych.
Pytanie 3

W standardowych warunkach temperaturowych i ciśnieniowych (STC) do uzyskania mocy nominalnej systemu na poziomie 1 kWp potrzebna będzie powierzchnia 1 m2 modułu, który cechuje się teoretyczną efektywnością wynoszącą 100%. Przeciętna efektywność paneli krystalicznych dostępnych na rynku wynosi około 14%. Dlatego, aby stworzyć farmę fotowoltaiczną o mocy 1 MWp z paneli o tej efektywności nominalnej, całkowita powierzchnia powinna wynosić w przybliżeniu

A. 10 tys. m2
B. 4 tys. m2
C. 7 tys. m2
D. 14 tys. m2
Aby uzyskać moc nominalną 1 MWp za pomocą paneli fotowoltaicznych o sprawności 14%, należy obliczyć powierzchnię potrzebną do ich zainstalowania. Moc nominalna systemu na poziomie 1 kWp wymaga 1 m² modułu o 100% sprawności. Przy sprawności 14% jeden panel o mocy 1 kWp potrzebuje 1 m²/0,14, co daje około 7,14 m² na 1 kWp. Zatem na uzyskanie 1 MWp potrzebujemy 1000 kWp * 7,14 m²/kWp, co daje 7142 m², co można zaokrąglić do 7000 m². To obliczenie jest zgodne z praktykami w branży fotowoltaicznej, które uwzględniają efektywność modułów i ich rozmieszczenie. W praktyce, podczas projektowania farmy fotowoltaicznej, należy również uwzględnić strefy dostępu, unikanie cieniowania oraz odpowiednie ułożenie paneli, co może wpływać na rzeczywistą powierzchnię zajmowaną przez instalację. Dobrze zaprojektowana farma uwzględnia te czynniki, co prowadzi do optymalizacji produkcji energii elektrycznej.
Pytanie 4

Grupę pompową w systemie solarnym należy zainstalować na rurze

A. zasilającym
B. zbiornika wzbiorczego
C. powrotnym
D. instalacji podłogowej
Montaż grupy pompowej w niewłaściwych miejscach, takich jak przewód zasilający, naczynie wzbiorcze czy instalacja podłogowa, prowadzi do istotnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu solarnego. Umiejscowienie pompy na przewodzie zasilającym może powodować, że pompa będzie tłoczyć gorący czynnik grzewczy bezpośrednio do kolektorów, co jest nieefektywne z punktu widzenia termodynamiki. Ponadto, takie umiejscowienie może zwiększyć ryzyko wystąpienia kawitacji, co następuje, gdy ciśnienie spada poniżej ciśnienia parowania i powietrze tworzy pęcherzyki, które mogą uszkodzić pompę oraz inne elementy instalacji. Z kolei montaż grupy pompowej na naczyniu wzbiorczym wiąże się z nieodpowiednim zarządzaniem ciśnieniem w instalacji, co jest kluczowe dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i efektywności. Naczynie wzbiorcze pełni rolę kompensacyjną dla zmian objętości cieczy w systemie, a nie miejsca na montaż elementów aktywnych. Instalacje podłogowe mają z kolei swoją specyfikę i wymagają odrębnych rozwiązań hydraulicznych, które są dostosowane do niskotemperaturowego źródła ciepła. Niewłaściwe podejście do montażu grupy pompowej może prowadzić do obniżenia efektywności całego systemu, zwiększenia kosztów eksploatacyjnych oraz skrócenia jego żywotności.
Pytanie 5

Czym jest mostek termiczny?

A. elementem przegrody budowlanej, przez który dochodzi do utraty ciepła
B. otworem w przegrodzie budowlanej, który prowadzi rury do kolektora
C. przepustem w przegrodzie budowlanej, którym prowadzi się rury do dolnego źródła ciepła
D. częścią przegrody budowlanej, w której instalowane jest ogrzewanie ścienne
Mostek termiczny jest istotnym elementem w konstrukcji przegrody budowlanej, który prowadzi do niepożądanej utraty ciepła. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie materiał budowlany ma różne właściwości termiczne, może dojść do powstania mostków, które obniżają efektywność energetyczną budynku. Na przykład, mostki termiczne często występują w miejscach, gdzie materiale budowlanym przechodzą rury, w narożnikach lub na styku różnych materiałów. Zgodnie z normami budowlanymi, takich jak PN-EN ISO 10077, projektanci muszą identyfikować te miejsca i stosować odpowiednie materiały izolacyjne, aby zminimalizować straty ciepła. W praktyce, zastosowanie zaawansowanych technik budowlanych, takich jak termografia, pozwala na lokalizację mostków termicznych, co z kolei umożliwia ich usunięcie lub zredukowanie. Właściwe zarządzanie mostkami termicznymi jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej efektywności energetycznej obiektów budowlanych oraz spełnienia wymogów dotyczących oszczędzania energii.
Pytanie 6

Minimalna przestrzeń między sąsiadującymi turbinami w elektrowniach wiatrowych, mierzona w średnicach wirnika turbiny, powinna wynosić przynajmniej

A. 5
B. 15
C. 20
D. 10
Wybór większych wartości minimalnej odległości między turbinami, takich jak 10, 15 czy 20 średnic wirnika, może wydawać się odpowiedni na pierwszy rzut oka, jednak w rzeczywistości prowadzi do wielu nieefektywności. Przede wszystkim, przy nadmiernym zwiększeniu odległości, zespół turbin traci na efektywności operacyjnej. Wiatr jest zasobem, który powinien być wykorzystywany w sposób maksymalny, a zbyt duże odległości między turbinami skutkują niepotrzebnym marnowaniem potencjału energetycznego obszaru. Dodatkowo, zbyt duża odległość zwiększa koszty instalacji i budowy farmy wiatrowej, co w dłuższej perspektywie wpływa na opłacalność inwestycji. Należy także zauważyć, że w praktyce wiele farm wiatrowych może wykazywać większą gęstość instalacji, a ich rozmieszczenie jest optymalizowane w oparciu o lokalne warunki wiatrowe. Typowym błędem myślowym jest założenie, że większa odległość automatycznie zapewni lepsze wyniki, co ignoruje fakt, że kluczowym czynnikiem jest efektywność energetyczna i odpowiednia interakcja między turbinami. Ostatecznie, zasady projektowania farm wiatrowych powinny być zgodne z aktualnymi normami branżowymi, które określają, że minimalna odległość wynosząca 5 średnic wirnika jest wystarczająca do zapewnienia zarówno optymalnej produkcji energii, jak i bezpieczeństwa operacyjnego.
Pytanie 7

Najlepiej poprowadzić przewody łączące płaski kolektor, usytuowany na dachu, z zasobnikiem ciepła znajdującym się w piwnicy

A. w kanale spalinowym komina
B. w kanale wentylacyjnym komina
C. po wewnętrznej elewacji budynku
D. po zewnętrznej elewacji budynku
Wybór innych opcji w kontekście prowadzenia przewodów łączących kolektor płaski z zasobnikiem ciepła często wynika z niepełnego zrozumienia zasad efektywności transportu ciepła oraz bezpieczeństwa systemów grzewczych. Prowadzenie przewodów po zewnętrznej ścianie budynku może prowadzić do znacznych strat ciepła, szczególnie w okresach chłodniejszych, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami efektywności energetycznej. Zewnętrzne umiejscowienie przewodów naraża je również na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, co może prowadzić do uszkodzeń oraz obniżonej wydajności. Z kolei umieszczanie przewodów w kanale wentylacyjnym komina nie jest zalecane, ponieważ kanały wentylacyjne są projektowane z myślą o cyrkulacji powietrza, a nie transportowaniu ciepła. Takie podejście nie tylko może prowadzić do problemów z kondensacją, ale również do zanieczyszczenia jakości powietrza wewnątrz budynku. Ponadto, nieodpowiednie umiejscowienie przewodów może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa, w szczególności w kontekście ewentualnych pożarów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do prawidłowego projektowania i instalacji systemów grzewczych, co ma bezpośredni wpływ na ich wydajność oraz żywotność.
Pytanie 8

Jakie urządzenia stosuje się w celu zabezpieczenia modułów fotowoltaicznych połączonych w równoległe łańcuchy przed prądem zwarciowym?

A. rozłączniki instalacyjne
B. bezpieczniki topikowe o charakterystyce gPV
C. wyłączniki różnicowo-prądowe
D. ograniczniki przepięć
Wyłączniki różnicowo-prądowe to urządzenia, które bardziej chronią przed porażeniem prądem elektrycznym, a nie od zwarć w instalacjach fotowoltaicznych. Działają one na zasadzie wykrywania różnicy prądu między przewodami, ale to nie odnosi się bezpośrednio do ochrony w przypadku zwarć. A te rozłączniki instalacyjne to już w ogóle są raczej do odłączania obwodów podczas konserwacji. Nie zadziałają, jak nagle prąd wzrośnie, a to jest kluczowe, kiedy coś się dzieje. Ograniczniki przepięć mają swoje zadanie w ochronie przed przepięciami, ale nie pomogą w przypadku zwarć, więc to nie jest dobry wybór do ochrony przed takim prądem. Często ludziom się mylą funkcje tych zabezpieczeń i nie wiedzą, jak działają w kontekście instalacji PV. Ważne jest, żeby znać te różnice i dobierać zabezpieczenia odpowiednio do systemu, żeby wszystko działało jak powinno.
Pytanie 9

Aby osiągnąć jak najlepszą efektywność całorocznej instalacji słonecznej do podgrzewania wody użytkowej w Polsce, kolektory powinny być ustawione pod kątem w stronę południową względem poziomu wynoszącym:

A. 90°
B. 45°
C. 20°
D. 70°
Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem 45° jest uznawane za najlepszą praktykę w Polsce, co wynika z potrzeb optymalizacji wydajności energetycznej. Kąt ten zbliża się do średniej szerokości geograficznej kraju, która wynosi około 52°, co przekłada się na maksymalne wykorzystanie promieniowania słonecznego w ciągu roku. Kolektory ustawione pod tym kątem efektywnie zbierają energię słoneczną, minimalizując straty związane z kątami padania promieni słonecznych w różnych porach roku. Dodatkowo, ustawienie pod kątem 45° korzystnie wpływa na śnieg i deszcz, ponieważ ułatwia ich zsuwanie się z powierzchni kolektorów, co zapewnia ich długotrwałą efektywność. W praktyce, instalacje orientowane na południe z takim kątem są w stanie zwiększyć wydajność systemu o około 10-15% w porównaniu do innych bardziej ekstremalnych kątów. Aby zapewnić sobie maksymalne korzyści, warto także zwrócić uwagę na lokalne warunki atmosferyczne oraz cienie od otaczających obiektów, co podkreśla znaczenie kompleksowego podejścia do projektowania systemów solarnych.
Pytanie 10

Rury wykonane z PVC są oznaczane literami

A. PP
B. PB
C. PE
D. PCV
Wybór nazw rury wykonanej z polichlorku winylu jako PB, PP lub PE wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji materiałów. PB oznacza polibutylen, jest to materiał używany w systemach wodociągowych, ale nie ma związku z polichlorkiem winylu. PP to polipropylen, który również stosowany jest w różnych zastosowaniach, ale nie jest materiałem, z którego wykonuje się rury PCV. PE oznacza polietylen, który jest wykorzystywany w produkcji rur do transportu gazu oraz w instalacjach wodociągowych, lecz nie jest tym samym co PCV. Te pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia materiałów i ich właściwości. Każdy z wymienionych materiałów ma swoje specyficzne cechy, które definiują ich zastosowanie. W kontekście inżynieryjnym niezwykle istotne jest zrozumienie, że każdy z tych materiałów różni się nie tylko nazwą, ale także właściwościami fizycznymi i chemicznymi, co bezpośrednio wpływa na ich zastosowanie w budownictwie i infrastrukturze. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu systemów rurociągowych czy instalacji sanitarnych stosować odpowiednie materiały, zgodne z wymaganiami norm i standardów branżowych, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość infrastruktury.
Pytanie 11

Która z poniższych turbin wodnych znajduje zastosowanie przy spadzie wody przekraczającym 500 m?

A. Deriaza
B. Francisa
C. Kaplana
D. Peltona
Turbina Peltona jest właściwym wyborem w przypadku elektrowni wodnych, gdzie spad wody przekracza 500 m. Jej konstrukcja, która wykorzystuje energię kinetyczną wody poprzez dysze kierujące strumień wody na łopatki turbiny, sprawia, że jest ona niezwykle efektywna w takich warunkach. Przykładem zastosowania turbiny Peltona są elektrownie górskie, które wykorzystują duży spad wody, co pozwala na produkcję znacznych ilości energii elektrycznej. W praktyce, turbina Peltona jest często wybierana w projektach, gdzie transport wody z dużych wysokości do turbin jest kluczowy, umożliwiając osiągnięcie wysokiej sprawności konwersji energii. Warto także zauważyć, że turbiny Peltona są zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu hydroelektrowni, które podkreślają znaczenie dopasowania rodzaju turbiny do warunków hydroenergetycznych, co w efekcie przyczynia się do optymalizacji wydajności energetycznej.
Pytanie 12

Na dokumentacji dotyczącej zapotrzebowania materiałowego do realizacji instalacji znajduje się symbol Cu-DHP 22x1 R220. Co to oznacza w kontekście rur?

A. o promieniu 22 mm i grubości 1 mm, twarda
B. o średnicy 22 mm i długości 1m, twarda
C. o średnicy 22 mm i grubości 1mm, miękka
D. o średnicy 22 mm i długości 1m, miękka
Wybór opcji, która sugeruje, że rura ma średnicę 22 mm i długość 1 m, lub sugeruje, że rura ma promień 22 mm, wskazuje na nieporozumienia w zakresie oznaczeń technicznych. Rury miedziane oznaczone jako Cu-DHP wskazują na materiał oraz jego właściwości, a nie na długość czy promień. Długość rury nie jest określona w symbolu i może być różna w zależności od potrzeb projektu. Przyjmowanie długości 1 m bez dodatkowych informacji jest błędnym wnioskowaniem, ponieważ rury miedziane są dostępne w różnych długościach, co powinno być dostosowane do specyfikacji projektu. Ponadto, błędne jest przyjęcie, że rura ma promień 22 mm, zamiast średnicy, ponieważ promień to połowa średnicy, a w praktyce to średnica jest kluczowym wymiarem, który określa rozmiar rury w instalacjach. Wybór opcji, która podaje grubość rury jako 1 mm, ale w kontekście twardości, ignoruje istotny aspekt dotyczący zastosowania. Miękkie rury miedziane, z uwagi na swoją elastyczność, są preferowane w instalacjach, które wymagają formowania, a twarde rury są trudniejsze do obróbki. Dlatego zrozumienie oznaczeń i selekcja materiałów według ich właściwości i zastosowania jest kluczowe dla prawidłowego montażu i efektywności systemów hydraulicznych.
Pytanie 13

Montaż stelaża pod panel fotowoltaiczny na betonowej nawierzchni wykonuje się przy pomocy młota udarowo-obrotowego z wiertłami oraz

A. zaciskarki do profili metalowych
B. spawarki elektrycznej
C. klucza płaskiego i nastawnego
D. zgrzewarki punktowej
Zgrzewarka punktowa jest narzędziem przeznaczonym do łączenia elementów metalowych poprzez miejscowe topnienie, co w kontekście montażu stelaża pod panele fotowoltaiczne na betonowej powierzchni nie ma zastosowania. Użycie zgrzewarki wymagałoby, aby wszystkie elementy były wykonane z metalu i miały odpowiednią grubość, co w przypadku betonowej podłoża i stelaża, zazwyczaj nie ma miejsca. Tak samo, jak zgrzewarka, zaciskarka do profili metalowych jest narzędziem do łączenia profili metalowych, a nie do montażu na powierzchni betonowej. Jej zastosowanie byłoby zasadne w sytuacji, gdybyśmy mieli do czynienia z konstrukcją całkowicie wykonaną z metalu, ale nie w przypadku, który opisujemy. Spawarka elektryczna również nie jest właściwym narzędziem w tym kontekście, ponieważ spawanie jest procesem trwale łączącym metalowe elementy i nie jest kompatybilne z montażem stelaża na podłożu betonowym. W praktyce, mylenie tych narzędzi z kluczem płaskim i nastawnym prowadzi do nieprawidłowego podejścia do montażu i może skutkować nietrwałymi połączeniami, co z kolei wpływa na stabilność całej konstrukcji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie funkcji narzędzi oraz ich zastosowania w konkretnych sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i instalacyjnej.
Pytanie 14

Jakich informacji nie jest konieczne zawarcie w "Księdze obmiaru" przy instalacji ogniwa fotowoltaicznego?

A. Kubatury pomieszczenia
B. Jednostki pomiarowej
C. Typu urządzeń
D. Liczby zainstalowanych urządzeń
Książka obmiaru dla montażu ogniwa fotowoltaicznego jest dokumentem, który ma za zadanie szczegółowe zarejestrowanie informacji dotyczących zamontowanych urządzeń oraz ich parametrów technicznych. W kontekście tej książki, informacje dotyczące ilości zamontowanych urządzeń, rodzaju urządzeń oraz jednostek miary są kluczowe. Ilość zamontowanych paneli fotowoltaicznych oraz ich rodzaj (np. monokrystaliczne, polikrystaliczne) mają bezpośredni wpływ na efektywność systemu oraz jego zgodność z przyjętymi normami. Jednostki miary są istotne do precyzyjnego określenia wydajności, mocy oraz rozmiarów komponentów instalacji. Natomiast kubatura pomieszczenia, w którym znajdują się urządzenia, nie jest informacją niezbędną w kontekście księgi obmiaru, ponieważ nie ma bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie paneli fotowoltaicznych. Przykładowo, w przypadku montażu paneli na dachu, kubatura pomieszczenia nie ma znaczenia dla samej wydajności instalacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, Książka obmiaru powinna być starannie prowadzona, aby zapewnić zgodność z wymaganiami prawnymi oraz normami jakości.
Pytanie 15

Aby zapewnić jednostronny przepływ czynnika grzewczego, należy zainstalować zawór

A. czerpalny
B. spustowy
C. zwrotny
D. bezpieczeństwa
Zawór zwrotny to urządzenie stosowane w systemach hydraulicznych i grzewczych, które zapewnia przepływ czynnika grzewczego tylko w jednym kierunku, zapobiegając cofaniu się płynu. Jego działanie opiera się na zasadzie wykorzystania ciśnienia różnicowego, które otwiera zawór w kierunku przepływu, a zamyka go w przeciwnym. Zawory te są kluczowe w instalacjach grzewczych, gdzie niekontrolowany przepływ może prowadzić do strat ciepła i obniżenia efektywności systemu. Na przykład, w instalacjach centralnego ogrzewania, stosowanie zaworów zwrotnych zapewnia, że gorąca woda z kotła nie wraca do niego, co mogłoby prowadzić do uszkodzenia sprzętu oraz obniżenia komfortu grzewczego. W praktyce, zawory zwrotne są często instalowane w pobliżu kotłów oraz na zasilaniu i powrocie do grzejników, co minimalizuje ryzyko niepożądanych zjawisk. Warto także zwrócić uwagę na standardy branżowe, takie jak normy PN-EN dotyczące instalacji, które zalecają stosowanie zaworów zwrotnych w odpowiednich miejscach, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemów grzewczych.
Pytanie 16

Jak należy przechowywać kolektory słoneczne?

A. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą w dół
B. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą do góry
C. pod wiatą, umieszczone szybą w dół
D. pod wiatą, umieszczone szybą do góry
Kolektory słoneczne fajnie jest przechowywać w zamkniętych pomieszczeniach, w pozycji szybą do góry. Dzięki temu są mniej narażone na działanie różnych warunków atmosferycznych i uszkodzenia. Jak się je trzyma w suchym i wentylowanym miejscu, to zmniejsza się ryzyko kondensacji i korozji, co jest bardzo ważne, bo wilgoć może zniszczyć te urządzenia. Ułożenie szybą do góry zapobiega zarysowaniom, co jest super ważne, zwłaszcza, że te kolektory są dosyć drogie. Wiele firm, które zajmują się energią odnawialną, sugeruje używanie specjalnych stojaków, żeby je lepiej zabezpieczyć. Dobrze jest też co jakiś czas sprawdzić ich stan, żeby wcześnie zauważyć ewentualne problemy. Wiedza na temat tego, jak dobrze przechowywać kolektory, jest kluczowa dla ich długiego życia i efektywności.
Pytanie 17

Podczas realizacji próby szczelności systemu solarnego ciśnienie kontrolne w każdym punkcie instalacji powinno być wyższe od ciśnienia atmosferycznego o minimum

A. 2 bary
B. 1 bar
C. 4 bary
D. 3 bary
Odpowiedzi sugerujące, że ciśnienie kontrolne powinno być wyższe o 2, 3 lub 4 bary, są niewłaściwe i opierają się na błędnych założeniach dotyczących działania obiegów solarnych. Zbyt wysokie ciśnienie w instalacji może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak uszkodzenie elementów instalacji, awarie sprzętu oraz potencjalnie niebezpieczne sytuacje. W rzeczywistości, ciśnienie o 1 bar powyżej atmosferycznego jest w pełni wystarczające do przeprowadzenia próby szczelności, ponieważ pozwala na bezpieczne zweryfikowanie integralności systemu bez narażania go na nadmierne obciążenia. Ponadto, wyższe ciśnienia mogą prowadzić do nieefektywności energetycznej, a nawet do rozwoju problemów związanych z korozją, co jest szczególnie istotne w instalacjach, gdzie wykorzystywane są różne materiały i substancje chemiczne. W kontekście najlepszych praktyk branżowych, zaleca się, aby ciśnienie próby nie przekraczało tego minimalnego poziomu, aby zachować bezpieczeństwo i efektywność działania systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie ciśnienie próby szczelności jest nie tylko kwestią zgodności z normami, ale także kluczowym aspektem dbałości o długofalową eksploatację systemów solarnych.
Pytanie 18

Aby chronić instalację centralnego ogrzewania przed nadmiernym wzrostem ciśnienia czynnika grzewczego spowodowanym temperaturą i związanym ze wzrostem objętości, należy zastosować

A. grupę pompową
B. naczynie wzbiorcze
C. zawór bezpieczeństwa
D. zawór zwrotny
Zawór zwrotny to już zupełnie inna bajka w systemach grzewczych. Jego rola to zapobieganie cofaniu się czynnika grzewczego, czyli tak naprawdę dba o to, by płynął w jednym kierunku. To ważne dla działania pomp, bo jak nie, to mogą się pojawić różne nieprzyjemne zjawiska, takie jak problemy hydrauliczne, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Tylko, że zawór zwrotny nie ma wpływu na kontrolę ciśnienia instalacji, co w kontekście wzrostu objętości wody przy podwyższonej temperaturze jest kluczowe. Grupa pompową z kolei odpowiada za to, żeby zapewnić odpowiedni przepływ czynnika grzewczego, i może coś tam regulować ciśnienie, ale sama w sobie nie zapobiegnie jego wzrostowi w sytuacjach awaryjnych. Zawór bezpieczeństwa to już inna sprawa – on działa, żeby chronić instalację przed zbyt dużym ciśnieniem, ale jego rola to spuszczenie nadmiaru, a nie kontrolowanie tego ciśnienia. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że te różne elementy mają swoje unikalne funkcje, ale żadne z nich nie zastąpi kluczowej roli naczynia wzbiorczego w zabezpieczaniu instalacji przed skutkami termicznej ekspansji czynnika grzewczego. Po prostu, żeby mieć pewność, że wszystko działa bezpiecznie i efektywnie, trzeba stosować naczynie wzbiorcze zgodnie z aktualnymi standardami i dobrymi praktykami w branży.
Pytanie 19

Jakie rodzaje kolektorów słonecznych są najbardziej odpowiednie do montażu w orientacji pionowej?

A. Płaskie.
B. Próżniowe o bezpośrednim przepływie przez absorber.
C. Z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego.
D. Z selektywną powłoką absorbera.
Płaskie kolektory słoneczne charakteryzują się prostą konstrukcją, ale mają ograniczoną wydajność przy montażu w pozycji pionowej. Ich działanie opiera się na absorpcji promieni słonecznych przez płaską powierzchnię, która jest zwykle nachylona pod określonym kątem w celu maksymalizacji ekspozycji na słońce. Jednak gdy są montowane pionowo, efektywność ich działania drastycznie spada, co wynika z nieoptymalnego kąta padania promieni słonecznych. Z kolei kolektory z selektywną powłoką absorbera, mimo że oferują lepszą absorpcję, również nie są idealnym rozwiązaniem w pionowej pozycji, gdyż ich konstrukcja zakłada efektywne działanie w określonym kącie nachylenia. Ponadto, kolektory z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego mogą poprawiać wydajność, ale ich skuteczność również jest uzależniona od kąta nachylenia i nie są one zaprojektowane do pracy w pozycji pionowej. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania energii słonecznej, a błędne założenia dotyczące montażu mogą prowadzić do znaczących strat energetycznych i nieoptymalnej pracy systemu. Niezrozumienie zasad fizyki oraz właściwości materiałów prowadzi do powszechnych mylnych przekonań, które mogą skutkować nieefektywną inwestycją w odnawialne źródła energii.
Pytanie 20

Kolektory słoneczne umieszczone na gruncie, w przeciwieństwie do tych instalowanych na dachach, są bardziej podatne na

A. większe pokrycie śniegiem.
B. częstsze uszkodzenia mechaniczne.
C. większe straty ciepła.
D. gorsze warunki nasłonecznienia.
Kolektory słoneczne montowane na powierzchni terenu rzeczywiście są bardziej narażone na uszkodzenia mechaniczne. W porównaniu z instalacjami dachowymi, które korzystają z naturalnej ochrony budynku, kolektory na gruncie mogą być narażone na różnorodne zagrożenia. Przykładowo, mogą być łatwym celem dla zwierząt, które mogą próbować zniszczyć instalację w poszukiwaniu schronienia lub pożywienia. Dodatkowo, na poziomie terenu, kolektory mogą być uszkodzone przez ruch ludzi czy pojazdów, zwłaszcza w miejscach publicznych. Ekstremalne warunki atmosferyczne, takie jak silny wiatr i grad, również mogą prowadzić do uszkodzeń, ponieważ kolektory są bezpośrednio wystawione na te czynniki. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń mechanicznych, zaleca się stosowanie osłon lub lokalizowanie kolektorów w obszarach, gdzie są mniej narażone na takie zagrożenia. Dobre praktyki instalacyjne uwzględniają również analizę lokalnych warunków środowiskowych, co może pomóc w wyborze odpowiedniej lokalizacji dla kolektorów.
Pytanie 21

W celu uniknięcia niewłaściwego działania systemu solarnego do glikolu wprowadza się inhibitory. Ich zadaniem jest

A. podniesienie ciśnienia w układzie
B. ochrona układu przed wyciekami
C. spowolnienie procesu korozji komponentów instalacji
D. obniżenie ciśnienia w układzie
Inhibitory dodawane do płynów glikolu w instalacjach solarnych pełnią kluczową rolę w ochronie elementów systemu przed korozją. Korozja w instalacjach solarnych może powodować poważne uszkodzenia, co prowadzi do obniżenia wydajności oraz skrócenia żywotności systemu. Inhibitory działają poprzez tworzenie ochronnej warstwy na powierzchniach metalowych, co ogranicza kontakt z agresywnymi czynnikami chemicznymi, takimi jak tlen czy kwasy. W praktyce stosowanie inhibitorów jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają regularne monitorowanie jakości płynów oraz ich odpowiednią konserwację. Dodatkowo, w instalacjach, gdzie temperatura może być zmienna, inhibitory pomagają w stabilizacji właściwości chemicznych glikolu, co jest istotne dla zachowania optymalnej efektywności energetycznej systemu. Właściwy dobór inhibitorów i ich regularne stosowanie to kluczowe aspekty zapewnienia niezawodności i długowieczności instalacji solarnych.
Pytanie 22

Turbina wiatrowa typu VAWT charakteryzuje się osią obrotu

A. poziomą
B. zmienną
C. kośną
D. pionową
Turbina wiatrowa typu VAWT (Vertical Axis Wind Turbine) jest zaprojektowana w taki sposób, aby jej oś obrotu była pionowa. Taki układ konstrukcyjny ma kilka istotnych zalet, które czynią go atrakcyjnym rozwiązaniem w zastosowaniach wiatrowych. Przede wszystkim, pionowa oś obrotu pozwala na efektywniejsze wykorzystywanie wiatru z różnych kierunków, co jest szczególnie ważne w obszarach, gdzie kierunek wiatru jest zmienny. Dodatkowo, turbiny VAWT są mniej wrażliwe na turbulencje, co zwiększa ich wydajność w warunkach miejskich. Można je instalować w miejscach o ograniczonej przestrzeni, a ich konstrukcja zwykle nie wymaga skomplikowanych systemów kierowania, jak ma to miejsce w turbinach HAWT (Horizontal Axis Wind Turbines). Przykłady zastosowania turbin typu VAWT obejmują instalacje na dachach budynków oraz w parkach wiatrowych w miastach, gdzie tradycyjne turbiny mogą być mniej efektywne.
Pytanie 23

Pierwszym zadaniem po zakończeniu montażu instalacji solarnej do ogrzewania jest

A. jej odpowietrzenie
B. izolacja jej przewodów
C. napełnianie jej czynnikiem
D. jej próba ciśnieniowa
Izolacja przewodów, odpowietrzenie oraz napełnianie instalacji czynnikiem roboczym to ważne czynności, jednak nie są one odpowiednimi pierwszymi krokami po montażu instalacji grzewczej. Izolacja przewodów, choć istotna dla minimalizacji strat ciepła, nie może być przeprowadzona przed upewnieniem się, że system jest szczelny. Przed przystąpieniem do izolacji konieczne jest przeprowadzenie próby ciśnieniowej, która pozwala na weryfikację integralności systemu. Odpowietrzenie natomiast ma na celu usunięcie powietrza z układu, co jest kluczowe dla jego efektywnego działania, ale powinno być realizowane po potwierdzeniu, że instalacja nie ma wycieków. Napełnianie instalacji czynnikiem roboczym to ostatni krok po skutecznym przeprowadzeniu próby ciśnieniowej. Bez wcześniejszej weryfikacji szczelności, wprowadzenie czynnika może prowadzić do poważnych problemów, takich jak uszkodzenia elementów instalacji lub nieprawidłowe działanie systemu. Przyjęcie poprawnej procedury montażu i uruchamiania instalacji grzewczej jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży oraz z respektowaniem standardów jakości, co zapewnia długotrwałą i bezproblemową eksploatację systemu.
Pytanie 24

Aby pompy ciepła funkcjonujące w systemie ogrzewania mogły przez cały okres eksploatacji skutecznie pełnić swoje zadania, konieczne jest zapewnienie regularnych przeglądów technicznych, które powinny być realizowane przynajmniej raz

A. na pięć lat po zakończeniu sezonu grzewczego
B. na pięć lat przed rozpoczęciem sezonu grzewczego
C. w roku po zakończeniu sezonu grzewczego
D. w roku przed rozpoczęciem sezonu grzewczego
Odpowiedź „w roku przed sezonem grzewczym” jest prawidłowa, ponieważ regularne przeglądy techniczne pomp ciepła są kluczowe dla ich niezawodności i efektywności. Przeglądy powinny być przeprowadzane przed rozpoczęciem sezonu grzewczego, aby zidentyfikować ewentualne usterki i zapewnić optymalne działanie urządzenia. Dobrym przykładem zastosowania tej praktyki jest wykonanie przeglądu całego systemu, w tym sprawdzenie stanu wymiennika ciepła, układu chłodniczego oraz poziomu czynnika chłodniczego. Ponadto, zgodnie z normą PN-EN 14511, producent pomp ciepła zaleca regularne przeglądy w celu oceny efektywności energetycznej oraz zmniejszenia ryzyka awarii. Przegląd można również połączyć z konserwacją, co pozwala na przedłużenie żywotności urządzenia oraz redukcję kosztów eksploatacyjnych. Regularne działania serwisowe przed sezonem grzewczym pozwalają na wczesne wykrycie problemów, co jest niezbędne do zapewnienia komfortu cieplnego w budynku.
Pytanie 25

Czerpnia oraz wyrzutnia to składniki instalacji

A. wentylacji
B. gruntowej pompy ciepła
C. hydroelektrowni
D. geotermalnej
Czerpnia i wyrzutnia to kluczowe elementy systemu wentylacji, które odpowiadają za wymianę powietrza w budynkach. Czerpnia, jako element pobierający świeże powietrze z otoczenia, pozwala na dostarczenie do wnętrza budynku powietrza, które jest niezbędne do utrzymania odpowiedniej jakości atmosfery wewnętrznej. W praktyce czerpnie często umieszcza się w lokalizacjach, gdzie powietrze jest mniej zanieczyszczone, co przekłada się na lepsze parametry jakościowe. Wyrzutnia natomiast odpowiada za odprowadzanie zużytego powietrza na zewnątrz, co jest kluczowe dla utrzymania poboru świeżego powietrza oraz zapobiegania gromadzeniu się zanieczyszczeń wewnątrz budynku. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 13779, podkreślają znaczenie właściwego projektowania i rozmieszczenia tych elementów, aby zapewnić efektywność energetyczną oraz komfort użytkowników. W praktyce, przy projektowaniu systemów wentylacyjnych, istotne jest również uwzględnienie lokalnych przepisów budowlanych oraz zasady ekologicznego podejścia, co może obejmować wykorzystanie naturalnych źródeł wentylacji.
Pytanie 26

Podczas przewozu pompy ciepła należy wziąć pod uwagę szczególną podatność tego urządzenia na

A. wilgotność powietrza
B. niskie temperatury
C. działanie promieni słonecznych
D. nachylenia
Pompy ciepła to dość skomplikowane urządzenia, które niestety są dość wrażliwe na różne przechylenia, zwłaszcza podczas transportu. Wynika to z ich konstrukcji oraz użytych części, jak sprężarki, parowniki czy skraplacze. Jak coś pójdzie nie tak w transporcie, to te elementy mogą się po prostu uszkodzić. Na przykład, jeśli sprężarka będzie w złym kącie, to może być problem z jej smarowaniem, co sprawi, że szybciej się zużyje. W branży trzeba naprawdę uważać na standardy transportu, zwłaszcza te normy ISO 9001, które mówią, jak prawidłowo pakować i przewozić takie wrażliwe sprzęty. Dlatego podczas transportu pomp ciepła warto trzymać się wskazówek producenta, które często mówią o tym, jak bardzo można je nachylać i jakie metody zabezpieczenia stosować, żeby wszystko było w porządku.
Pytanie 27

Pompa ciepła przez 20 dni dostarczała do domu jednorodzinnego energię równą 2 040 kWh. Jaki jest wskaźnik efektywności energetycznej, jeśli średnia moc pobrana wynosi 2,5 kW?

A. 1,70
B. 4,08
C. 17,00
D. 40,80
Wskaźnik efektywności energetycznej, czyli ten COP (Coefficient of Performance), to ważny element, gdy mówimy o wydajności pompy ciepła. Tutaj mamy do obliczenia, ile energii pompa dostarcza, a ile sama zużywa. Jeśli weźmiemy 2 040 kWh jako energię dostarczoną, to musimy policzyć, ile energii elektrycznej pompa zużyła. Robimy to, mnożąc średnią moc pompy (2,5 kW) przez czas, w którym pracowała. Pracując przez 20 dni, czyli 480 godzin (20 dni x 24h), uzyskujemy 2,5 kW x 480 h = 1 200 kWh. Więc nasz COP wyjdzie 2 040 kWh / 1 200 kWh = 1,70. To fajny przykład, bo pokazuje, jak pompy ciepła mogą pomóc w oszczędzaniu energii, a to ważne nie tylko dla budownictwa, ale i dla środowiska. Wysoki COP oznacza, że system działa dobrze, a to przecież jest istotne, gdy myślimy o zrównoważonym rozwoju.
Pytanie 28

W celu przygotowania materiałowego zestawienia do montażu instalacji solarnej, tworzy się

A. zapytanie ofertowe
B. obmiar robót
C. przedmiar robót
D. harmonogram wykonywanych prac
Odpowiedź "przedmiar robót" jest prawidłowa, ponieważ przedmiar robót to dokument, który szczegółowo określa rodzaje i ilości materiałów, które będą potrzebne do realizacji projektu, w tym montażu instalacji solarnej. W kontekście instalacji solarnej, przedmiar robót powinien zawierać elementy takie jak panele słoneczne, inwertery, okablowanie oraz inne komponenty niezbędne do prawidłowego działania systemu. Sporządzenie przedmiaru robót jest kluczowe dla dokładnego oszacowania kosztów projektu oraz dla zapewnienia, że wszystkie niezbędne materiały zostaną uwzględnione i dostarczone na czas. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania projektami, podkreślają znaczenie rzetelnego przedmiaru jako podstawy do efektywnego planowania i kontroli wydatków. W praktyce, dobrze opracowany przedmiar robót umożliwia również lepsze porównanie ofert od różnych dostawców oraz ułatwia komunikację z wykonawcami, co przyczynia się do bardziej płynnego przebiegu realizacji projektu.
Pytanie 29

W trakcie przeglądu technicznego komponentu chłodniczego w pompie ciepła nie wykonuje się analizy

A. stanu przewodów rurowych i połączeń
B. ciśnienia wejściowego w naczyniu wzbiorczym
C. parametrów cieczy roboczej
D. szczelności w obiegu roboczym
Odpowiedź, że przegląd techniczny części chłodniczej pompy ciepła nie obejmuje kontroli ciśnienia wejściowego w naczyniu wzbiorczym, jest prawidłowa. Podczas standardowych przeglądów technicznych skupiamy się na elementach, które mają bezpośredni wpływ na wydajność i bezpieczeństwo systemu chłodzenia. Kontrola szczelności w obiegu roboczym jest kluczowa, ponieważ nieszczelności mogą prowadzić do utraty czynnika chłodniczego, co bezpośrednio wpływa na efektywność pracy pompy ciepła. Stan przewodów rurowych i połączeń również wymaga szczególnej uwagi, gdyż ich uszkodzenia mogą skutkować wyciekami lub ograniczeniem przepływu czynnika. Parametry cieczy roboczej, takie jak temperatura i ciśnienie czynnika, są krytyczne dla prawidłowego działania układu. Naczynie wzbiorcze natomiast działa na zasadzie kompensacji ciśnienia w systemie hydraulicznym, co oznacza, że jego ciśnienie nie jest bezpośrednio związane z efektywnością pracy części chłodniczej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej eksploatacji i konserwacji pomp ciepła.
Pytanie 30

Kotły wykorzystujące paliwa stałe, takie jak pellet, klasyfikowane są jako kotły

A. wodnego wysokotemperaturowego.
B. kondensacyjne.
C. ciśnieniowe wodne.
D. niskotemperaturowe wodne.
Wybór kotłów wodnych ciśnieniowych, wysokotemperaturowych czy kondensacyjnych jako odpowiedzi na pytanie o kotły na paliwa stałe, takie jak pellet, jest mylny i wynika z niepełnego zrozumienia zasad działania tych systemów. Kotły wodne ciśnieniowe są projektowane do pracy pod dużym ciśnieniem, co jest typowe dla tradycyjnych systemów ogrzewania, ale nie pasuje do charakterystyki kotłów na paliwa stałe, które zazwyczaj pracują w niższych ciśnieniach. Z kolei kotły wysokotemperaturowe funkcjonują w znacznie wyższych zakresach temperatur, co czyni je nieefektywnymi w przypadku pelletu, który najlepiej sprawdza się w niskotemperaturowych aplikacjach. Kotły kondensacyjne, chociaż efektywne w wykorzystaniu energii, są dedykowane do gazu lub oleju, a nie do paliw stałych, co dodatkowo podkreśla niewłaściwy dobór odpowiedzi. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kotłów jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w planowaniu systemów grzewczych. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie kotły wodne działają na tych samych zasadach, co prowadzi do wyboru niewłaściwego rozwiązania technologicznego, które nie tylko zmniejsza efektywność energetyczną, ale również może skutkować problemami w eksploatacji i zwiększonymi kosztami operacyjnymi.
Pytanie 31

Jak często należy przeprowadzać pomiar rezystancji poszczególnych ogniw w akumulatorach?

A. raz w miesiącu
B. raz w roku
C. codziennie
D. co 6 miesięcy
Pojęcie regularności w pomiarze rezystancji ogniw akumulatorowych jest kluczowe dla utrzymania ich w dobrym stanie. Często spotykane jest przekonanie, że pomiar należy przeprowadzać raz w miesiącu, jednak takie podejście jest niepraktyczne i nieefektywne. Częstsze pomiary mogą prowadzić do niepotrzebnego zużycia sprzętu pomiarowego oraz mogą wprowadzać w błąd z powodu naturalnych fluktuacji wynikających z warunków pracy akumulatorów. Z kolei pomiar raz w roku nie jest wystarczający, aby zauważyć ewentualne problemy z akumulatorami w odpowiednim czasie. W przypadku akumulatorów, które są użytkowane w intensywnych warunkach, takich jak systemy zasilania UPS, długie przerwy między pomiarami mogą prowadzić do poważnych usterek, które mogłyby być wykryte znacznie wcześniej. Odpowiedź sugerująca codzienne pomiary jest niepraktyczna i może prowadzić do nadmiernego obciążenia systemów monitorujących oraz błędów pomiarowych, przez co rezultaty mogą być mylące. Kluczowe jest znalezienie równowagi między częstotliwością pomiarów a ich rzeczywistą użytecznością, co w praktyce oznacza przyjęcie sześciomiesięcznego cyklu, który pozwala na dokładną ocenę stanu akumulatorów, minimalizując jednocześnie koszty i czas potrzebny na pomiary.
Pytanie 32

Największy współczynnik przewodzenia ciepła w systemach grzewczych posiada

A. stal
B. polibutylen
C. PEX/AL/PEX
D. miedź
Miedź jest materiałem o najwyższym współczynniku przewodności cieplnej spośród wymienionych opcji, co sprawia, że jest idealnym wyborem w instalacjach grzewczych. Jej przewodność cieplna wynosi około 401 W/(m·K), co jest znacząco wyższe niż w przypadku polibutylenu, stali czy PEX/AL/PEX. Dzięki tej właściwości, miedź szybko i efektywnie przekazuje ciepło, co przekłada się na lepszą wydajność systemów grzewczych. W praktyce, zastosowanie rur miedzianych w instalacjach CO (centralnego ogrzewania) pozwala na szybsze osiągnięcie pożądanej temperatury w pomieszczeniach, co jest kluczowe w kontekście komfortu użytkowników oraz oszczędności energetycznych. Miedź jest również odporna na korozję, co sprawia, że ma długą żywotność, a jej zastosowanie jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1057, regulującymi właściwości rur miedzianych. Dodatkowo, miedź posiada dobre właściwości mechaniczne, co czyni ją atrakcyjnym wyborem w różnych warunkach eksploatacyjnych.
Pytanie 33

Jakie materiały mogą być zastosowane do wykonania absorbera w panelach słonecznych?

A. miedzi lub żeliwa
B. plastiku lub stali
C. aluminium lub miedzi
D. aluminium lub mosiądzu
Absorber w kolektorach słonecznych jest kluczowym elementem, który odpowiada za przechwytywanie promieniowania słonecznego i przekształcanie go w ciepło. Materiały takie jak aluminium i miedź charakteryzują się doskonałymi właściwościami przewodzenia ciepła, co czyni je idealnymi do zastosowania w tych systemach. Aluminium jest lekkie, odporne na korozję oraz łatwe w obróbce, co sprawia, że jest powszechnie stosowane w budowie absorberów. Miedź, z kolei, ma jeszcze lepsze właściwości przewodzenia ciepła, co pozwala na szybsze i efektywniejsze przekazywanie energii cieplnej. Dobre praktyki branżowe zalecają używanie tych materiałów, aby zapewnić maksymalną efektywność kolektorów słonecznych, co jest kluczowe w kontekście odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej budynków. Warto także zauważyć, że odpowiedni dobór materiałów wpływa na trwałość systemu oraz jego zdolność do pracy w zmiennych warunkach atmosferycznych.
Pytanie 34

Liczbę robót związanych z realizacją wykopu należy zapisać w obmiarze z odpowiednią jednostką

A. r-g
B. m3
C. m-g
D. m2
Poprawna odpowiedź to m3, ponieważ ilość robót związanych z wykonaniem wykopu odnosi się do objętości ziemi, którą należy usunąć. Objecie wykopu, niezależnie od jego kształtu, oblicza się w metrach sześciennych (m3). Przykładem może być wykop pod fundamenty budynku, gdzie konieczne jest obliczenie objętości ziemi do usunięcia, aby określić ilość materiałów, kosztów robocizny oraz czasu potrzebnego na wykonanie prac. W branży budowlanej zgodnie z dobrymi praktykami standardowe jednostki miary, takie jak m3, są kluczowe do precyzyjnego kalkulowania ilości materiałów i kosztów, które są istotne na każdym etapie inwestycji budowlanej. Efektywne zarządzanie projektem wymaga nie tylko znajomości jednostek, ale także umiejętności ich zastosowania w praktyce, co pozwala na optymalizację procesów budowlanych oraz minimalizację kosztów.
Pytanie 35

Aby uniknąć wydostawania się wody z zasobnika podczas wymiany zużytej anody, która znajduje się w górnej części zasobnika, należy zakręcić zawór na

A. wlocie oraz na wylocie zasobnika i opróżnić zasobnik
B. wlocie oraz na wylocie zasobnika i wypuścić około 4 l wody z zasobnika
C. wylocie zasobnika i opróżnić zasobnik
D. wlocie zasobnika i wypuścić około 4 l wody z zasobnika
Zamknięcie zaworów na wlocie i wylocie zasobnika jest kluczowym krokiem w procesie wymiany anody, aby zapobiec wypływowi wody. Woda w zasobniku często znajduje się pod ciśnieniem, a otwarcie zasobnika po wymianie anody bez uprzedniego zamknięcia zaworów może prowadzić do niekontrolowanego wycieku. Wypuszczenie około 4 litrów wody z zasobnika przed rozpoczęciem wymiany anody jest również istotne, ponieważ zmniejsza ciśnienie wewnętrzne oraz poziom wody w zasobniku, co dodatkowo zabezpiecza przed przypadkowym zalaniem. Przykładowo, w instalacjach przemysłowych, przestrzeganie tej procedury stanowi standardową praktykę i jest zgodne z zasadami BHP, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń oraz wypadków. Dodatkowo, regularne kontrole stanu anody i jej wymiana w odpowiednich odstępach czasowych, zgodnie z zaleceniami producenta, zapewniają dłuższą żywotność zasobnika oraz jego efektywność. Warto również pamiętać o odpowiednim uszczelnieniu nowej anody, aby uniknąć dalszych problemów z wyciekami w przyszłości.
Pytanie 36

Przy realizacji zadań związanych z instalacją systemu rekuperacji, konieczne jest przygotowanie projektu, który obejmuje

A. instalację elektryczną
B. instalację ciepłej wody użytkowej
C. kanalizację
D. wentylację
Odpowiedź "wentylacją" jest poprawna, ponieważ system rekuperacji jest nierozerwalnie związany z procesem wentylacji budynku. Rekuperacja służy do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego, co pozwala na ogrzewanie świeżego powietrza nawiewanego. Aby projekt systemu rekuperacji był skuteczny, musi zawierać dokładny projekt wentylacji. W praktyce, projekt wentylacji powinien uwzględniać przepływy powietrza, wielkość kanałów wentylacyjnych oraz lokalizację rekuperatora. Ważnym standardem w tym zakresie jest normatyw EN 13779, który odnosi się do jakości powietrza w budynkach. Dobrze zaprojektowany system wentylacji zapewnia komfort użytkowników oraz efektywność energetyczną budynku, a także przyczynia się do obniżenia kosztów ogrzewania. Zastosowanie nowoczesnych rekuperatorów, które są w stanie odzyskać do 90% ciepła, jest szczególnie zalecane w budynkach energooszczędnych i pasywnych, gdzie wentylacja mechaniczna jest kluczowym elementem.
Pytanie 37

Na jakim dokumencie oferent przetargu na montaż instalacji fotowoltaicznej w budynku szkoły opiera swoją propozycję?

A. Projekt budowlany szkoły
B. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia
C. Plan zagospodarowania przestrzennego
D. Rachunki za energię elektryczną szkoły
Zrozumienie roli różnych dokumentów w postępowaniu przetargowym jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania oferty. Plan zagospodarowania przestrzennego, mimo że jest istotnym dokumentem w kontekście lokalizacji inwestycji, nie jest bezpośrednio związany z wymaganiami technicznymi i organizacyjnymi konkretnego zamówienia. Jego zadaniem jest określenie przeznaczenia terenów oraz zasad ich zagospodarowania, co może być ważne na etapie projektowania, ale nie powinno stanowić podstawy do tworzenia oferty przetargowej. Rachunki za energię elektryczną szkoły mogą dostarczyć informacji o zużyciu energii, lecz nie zawierają one specyfikacji technicznych wymaganych do realizacji montażu instalacji fotowoltaicznej. Projekt budowlany szkoły, choć istotny dla realizacji inwestycji, jest jedynie jednym z wielu dokumentów, które powinny być brane pod uwagę w kontekście wykonania prac. Jest to dokument zawierający plany i rysunki budowlane, ale nie określa szczegółowych warunków zamówienia, które są kluczowe dla oferentów. Najczęstszym błędem myślowym jest przekonanie, że wystarczy posługiwać się jedynie dokumentami związanymi z istniejącą infrastrukturą, zamiast zwrócić uwagę na szczegółowe wymagania zamawiającego, które są jasno określone w SIWZ.
Pytanie 38

Podczas wymiany separatora powietrza w grupie solarnej należy go zamontować na

A. powrocie z kolektora przed zaworem odcinającym
B. powrocie z kolektora za zaworem odcinającym
C. zasilaniu kolektora przed pompą
D. zasilaniu kolektora za pompą
Separator powietrza powinien być zamontowany na powrocie z kolektora za zaworem odcinającym, ponieważ jego zadaniem jest usuwanie powietrza z instalacji, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu grzewczego. Umiejscowienie separatora na powrocie zapewnia, że powietrze, które może gromadzić się w systemie, zostanie usunięte przed ponownym wprowadzeniem wody do kolektora słonecznego. Położenie za zaworem odcinającym jest również istotne, ponieważ w sytuacji, gdy system wymaga konserwacji lub naprawy, można odciąć przepływ wody, co umożliwia bezpieczne i efektywne serwisowanie separatora. Dodatkowo, praktyka montażu separatora powietrza w tym miejscu jest zgodna z normami branżowymi, które zalecają dbałość o skuteczną cyrkulację wody oraz minimalizację ryzyka wystąpienia zjawiska kawitacji, które może prowadzić do uszkodzenia pompy. Właściwe umiejscowienie separatora wpływa również na poprawę efektywności energetycznej całego systemu, co jest istotne w kontekście oszczędności oraz zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 39

Protokół odbioru instalacji fotowoltaicznej powinien być przygotowany

A. przed próbnym uruchomieniem instalacji
B. po każdej inspekcji instalacji
C. przed każdą inspekcją instalacji
D. po próbnym uruchomieniu instalacji
Sporządzanie protokołu zdawczo-odbiorczego przed każdą kontrolą instalacji lub przed próbnym uruchomieniem jest koncepcją błędną, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistego stanu funkcjonowania systemu. Protokół ma na celu dokumentację realnych wyników i warunków działania instalacji, co jest niemożliwe przed przeprowadzeniem jakichkolwiek testów. Istotnym elementem procesu odbioru instalacji jest również fakt, że wszelkie kontrole powinny opierać się na istniejących danych, które są uzyskiwane po próbnym uruchomieniu. Sporządzanie dokumentacji przed tym momentem może prowadzić do sytuacji, w której zapisy będą niekompletne lub niezgodne z rzeczywistością, co wpływa na dalsze zarządzanie systemem. Ponadto, podejście to może skutkować błędami w ocenie stanu technicznego instalacji, co z kolei może prowadzić do niewłaściwego użytkowania lub błędnych decyzji dotyczących konserwacji i eksploatacji. Istnieje ryzyko, że protokoły sporządzone w oparciu o teoretyczne założenia, a nie rzeczywiste dane, mogą wprowadzić w błąd osoby odpowiedzialne za zarządzanie instalacją. Z tego względu, właściwym podejściem jest tworzenie protokołu po zakończeniu próbnego uruchomienia, co zapewnia pełną i rzetelną dokumentację stanu instalacji i jej wydajności.
Pytanie 40

Jakiego elementu należy użyć, aby połączyć dwie stalowe rury o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym?

A. nypla
B. mufy
C. redukcji
D. odpowietrznika
Użycie nypla, redukcji czy odpowietrznika w celu połączenia dwóch stalowych rur o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym jest mylne, gdyż każdy z tych elementów ma zupełnie inne zastosowanie. Nypl, będący prostym gwintowanym elementem, służy do wydłużania istniejącego połączenia, a nie do łączenia rur, co w przypadku rur o tej samej średnicy nie zapewnia ani stabilności, ani szczelności. Redukcja, z kolei, jest przeznaczona do zmiany średnicy rur, co czyni ją nieodpowiednią w sytuacji, gdy obie rury mają tę samą średnicę. Odpowietrznik, mający na celu eliminację powietrza z systemu, nie pełni funkcji łączącej i nie jest zaprojektowany do bezpiecznego połączenia elementów rurowych. Powszechnym błędem jest myślenie, że każdy element łączący może być użyty w dowolnym kontekście; w rzeczywistości każdy z tych elementów ma swoje specyficzne zastosowania i nie można ich stosować zamiennie. Przykładem może być sytuacja, gdy ktoś myśli, że mufa i redukcja pełnią tę samą funkcję, co prowadzi do nieodpowiednich i potencjalnie niebezpiecznych połączeń, które mogą skutkować wyciekami lub awariami systemu. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi elementami łączeniowymi jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności instalacji rurowej.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej