Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 13:20
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 13:35

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Najlepszym materiałem do archiwizowania wydruków fotograficznych jest papier

A. zwykły biurowy 80 g/m²
B. kredowy błyszczący
C. kalka techniczna
D. bezkwasowy o wysokiej gramaturze
Papier bezkwasowy o wysokiej gramaturze jest najlepszym wyborem do archiwizowania wydruków fotograficznych, ponieważ nie zawiera kwasów, które mogą powodować degradację materiału w dłuższym okresie czasu. Wysoka gramatura sprawia, że jest on bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne, a także na działanie światła i wilgoci. W praktyce, takie papiery są często wykorzystywane w muzeach i galeriach do przechowywania cennych dokumentów oraz fotografii, co potwierdza ich trwałość i niezawodność. Standardy archiwizacji, takie jak ISO 9706, zalecają stosowanie papierów o pH wyższym niż 7, co zapewnia ich trwałość na wiele lat. Dodatkowo, papier bezkwasowy może mieć różne tekstury i wykończenia, które pozwalają na lepsze odwzorowanie kolorów i detali, co jest kluczowe w fotografii. Dlatego wybór takiego materiału jest nie tylko bezpieczny, ale także korzystny z punktu widzenia jakości przechowywanych prac fotograficznych.
Pytanie 2

Aby zapobiec przedostawaniu się ziarenek piasku do mechanizmu aparatu fotograficznego, należy zastosować

A. filtr polaryzacyjny
B. adapter filtrowy
C. osłonę na korpus aparatu
D. płaską osłonę na obiektyw
Osłona na korpus aparatu jest kluczowym elementem, który chroni mechanizmy wewnętrzne aparatu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kurz czy ziarenka piachu. Dzięki zastosowaniu osłony, można znacząco zredukować ryzyko uszkodzenia precyzyjnych komponentów aparatu, co jest szczególnie istotne w trudnych warunkach fotografowania, np. podczas sesji na plaży czy w pobliżu budowy. Osłony te są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, a ich montaż jest zazwyczaj intuicyjny, co czyni je bardzo praktycznym rozwiązaniem. Warto również zaznaczyć, że stosowanie osłony na korpus aparatu jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zachęcają do stosowania dodatkowej ochrony sprzętu fotograficznego. Oprócz ochrony przed piaskiem, osłona może również chronić aparat przed wilgocią i przypadkowymi uderzeniami, co zwiększa jego żywotność i efektywność.
Pytanie 3

Aby uzyskać materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu, koreks powinien być załadowany

A. pod światłem żółtym
B. w całkowitej ciemności
C. przy oświetleniu pomarańczowym
D. w oświetleniu oliwkowym
Odpowiedź "w całkowitej ciemności" jest poprawna, ponieważ podczas wywoływania materiału negatywowego o uczuleniu panchromatycznym, niezbędne jest unikanie wszelkich źródeł światła, które mogą wpłynąć na emulację światłoczułą. Materiały te są niezwykle wrażliwe na światło, co oznacza, że nawet niewielka ekspozycja na światło białe może spowodować niepożądane naświetlenia i zniszczenie obrazu. Przygotowując koreks do wywoływania, należy zapewnić, że cały proces odbywa się w ciemnym pomieszczeniu, wykorzystując odpowiednie pomieszczenia do przechowywania chemikaliów oraz sprzętu. W praktyce oznacza to korzystanie z ciemni, która spełnia standardy bezpieczeństwa oraz ochrony przed światłem, aby zachować jakość zdjęć. Warto również zastosować ciemne torby do przenoszenia materiałów filmowych oraz odpowiednie akcesoria, które zapobiegają przypadkowemu naświetleniu, co jest istotne w profesjonalnym procesie fotograficznym. Zgodnie z dobrymi praktykami w fotografii analogowej, wywoływanie w całkowitej ciemności jest kluczowym elementem, aby uzyskać optymalne rezultaty wywoływania.
Pytanie 4

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Szary
B. Żółty
C. Zielony
D. Purpurowy
Wybór purpurowego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny jest kluczowy dla uzyskania wyższego kontrastu obrazu. Filtr purpurowy działa na zasadzie absorpcji światła zielonego i żółtego, co pozwala na zwiększenie różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi tonami w obrazie. W praktyce, stosując purpurowy filtr, można uzyskać bardziej dramatyczne efekty w fotografiach czarno-białych, podkreślając detale, które w innych przypadkach mogą zniknąć w szarościach. Dobrym przykładem może być wykorzystanie tego filtru przy kopiowaniu negatywów krajobrazowych, gdzie różnorodność tonacji zieleni w negatywie może sprawić, że zdjęcie będzie wyglądać płasko. Dzięki purpurowemu filtrowi, zyskujemy głębię oraz bogatsze tony, co jest szczególnie pożądane w fotografii artystycznej. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego filtru to standardowa praktyka w darkroomach, zgodna z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy dążą do jak najlepszego odwzorowania wizji artystycznej.
Pytanie 5

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru
B. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)
C. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci
D. wymiary obrazu wyrażone w pikselach
Niepoprawne odpowiedzi dotyczące rozdzielczości bitowej często wynikają z mylenia jej z innymi pojęciami związanymi z obrazem cyfrowym. Na przykład, liczba pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI) odnosi się do rozdzielczości fizycznej obrazu, a nie jego głębi bitowej. PPI określa, jak gęsto umieszczone są piksele w danym obszarze, co wpływa na ostrość i szczegółowość obrazu, ale nie mówi nic o liczbie odcieni, które mogą być wyświetlane w każdym kolorze. Z kolei wymiary obrazu wyrażone w pikselach odnoszą się do jego fizycznego rozmiaru, na przykład 1920x1080, lecz również nie mają związku z głębią bitową. Kolejnym częstym błędem jest mylenie głębi bitowej z maksymalną liczbą plików, które można zapisać na karcie pamięci. Liczba ta zależy od pojemności karty i rozmiaru pliku, nie ma nic wspólnego z tym, jak szczegółowo można zapisać kolorystykę obrazu. Warto zrozumieć, że głębia bitowa jest jednym z kluczowych parametrów, które wpływają na jakość obrazu, a nie na jego fizyczne cechy, co ma zasadnicze znaczenie w pracy z obrazami cyfrowymi oraz ich edytowaniem.
Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Który z poniższych elementów wpływa na czas naświetlania zdjęcia?

A. Rodzaj użytego filtru
B. Czas otwarcia migawki
C. Ogniskowa obiektywu
D. Rozdzielczość matrycy
Czas otwarcia migawki jest jednym z kluczowych parametrów wpływających na czas naświetlania zdjęcia. W fotografii czas otwarcia migawki określa, jak długo światło może padać na matrycę aparatu. Im dłużej migawka jest otwarta, tym więcej światła dociera do matrycy, co wpływa na jasność i ekspozycję zdjęcia. Dłuższy czas naświetlania może być użyty w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić więcej światła, na przykład przy fotografowaniu w słabych warunkach oświetleniowych lub aby uzyskać efekt rozmycia ruchu. Z drugiej strony, krótszy czas naświetlania jest stosowany, gdy chcemy zamrozić dynamiczny ruch lub uniknąć prześwietlenia zdjęcia w jasnym otoczeniu. W praktyce, czas otwarcia migawki jest jednym z głównych elementów trójkąta ekspozycji, obok przysłony i czułości ISO, co czyni go nieodzownym narzędziem każdego fotografa. Warto podkreślić, że dobrze dobrany czas migawki pozwala na kreatywne wykorzystanie światła i ruchu, co jest esencją profesjonalnej fotografii.
Pytanie 8

Zastosowanie szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości powoduje

A. zwiększenie głębi ostrości
B. zawężenie kąta widzenia
C. zniekształcenie proporcji obiektów
D. rozmycie tła
Wybór szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości rzeczywiście prowadzi do zniekształcenia proporcji obiektów. To zjawisko jest szczególnie widoczne, gdy obiekt znajduje się blisko soczewki, co może powodować, że obiekty zbliżone do kamery wydają się znacznie większe niż te, które są dalej. Przykładem może być portret, gdzie twarz fotografowanej osoby wydaje się nieproporcjonalna, a nos może być nadmiernie wyeksponowany. Tego rodzaju efekty mogą być wykorzystywane w sztuce fotograficznej do tworzenia interesujących, niekonwencjonalnych ujęć. Szerokokątne obiektywy są często stosowane w fotografii architektonicznej, krajobrazowej czy fotografii wnętrz, gdzie ważne jest uchwycenie szerokiego pola widzenia. Warto jednak pamiętać, że zniekształcenia proporcji mogą być niepożądane w innych kontekstach, takich jak fotografia portretowa, gdzie naturalne przedstawienie obiektów jest kluczowe.
Pytanie 9

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. projektor.
B. rzutnik.
C. skaner.
D. powiększalnik.
Wykorzystanie projektora w kontekście odbitki fotograficznej jest niewłaściwe, ponieważ projektory są zaprojektowane do wyświetlania obrazów na powierzchniach płaskich, co nie odpowiada wymaganiom ciemni fotograficznej, gdzie konieczne jest precyzyjne odwzorowanie detali obrazu negatywu. Rzutniki również nie spełniają tych kryteriów, ponieważ ich głównym celem jest projekcja statycznych lub ruchomych obrazów na dużą odległość, co nie pozwala na osiągnięcie pożądanej jakości zdjęć. W swojej naturze są one przystosowane do zupełnie innych zastosowań, takich jak prezentacje czy wyświetlanie filmów. Skanery, z drugiej strony, służą do cyfrowego przetwarzania obrazów, co jest zupełnie inną techniką niż tradycyjne odbitki w ciemni. Skanowanie negatywów może być przydatne w procesie digitalizacji, ale nie zastąpi tradycyjnego podejścia do odbitek, które wymaga fizycznej interakcji ze światłoczułym papierem. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii analogowej i jej praktycznych zastosowań.
Pytanie 10

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)
B. FTP (File Transfer Protocol)
C. PTP (Picture Transfer Protocol)
D. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)
PTP, czyli Picture Transfer Protocol, to standardowy protokół komunikacji zaprojektowany specjalnie do przesyłania obrazów z aparatów cyfrowych oraz urządzeń peryferyjnych do komputerów. PTP jest używany głównie w kontekście aparatów fotograficznych, co czyni go szczególnie popularnym wśród użytkowników, którzy chcą szybko i efektywnie przesyłać swoje zdjęcia na komputer. Dzięki PTP użytkownik nie musi korzystać z dodatkowego oprogramowania, ponieważ większość systemów operacyjnych obsługuje ten protokół natywnie. Znaczącą zaletą PTP jest to, że pozwala on na przesyłanie zdjęć w sposób zorganizowany, umożliwiając przesyłanie metadanych, takich jak daty i ustawienia aparatu. Przykładem zastosowania PTP mogłoby być szybkie przesyłanie zdjęć z wakacji na laptop, co może być niezwykle praktyczne dla fotografów lub pasjonatów, którzy chcą szybko zarchiwizować swoje zdjęcia. Dodatkowo, protokół ten jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co zwiększa jego użyteczność w różnych zastosowaniach.
Pytanie 11

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Punktowy
B. Punktowy w polu AF
C. Matrycowy
D. Centralnie ważony
Tryb centralnie ważony pomiaru światła jest najczęściej stosowany w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać ogólny obraz oświetlenia w kadrze, z naciskiem na jego centralną część. W tym trybie aparat mierzy światło głównie w obszarze środkowym kadru, co pozwala na uwzględnienie kluczowych elementów kompozycji, które często znajdują się w centrum. Przykładowo, jeśli fotografujemy scenę z osobą w środku, tryb centralnie ważony dostosowuje ekspozycję, aby oddać szczegóły tej osoby, ignorując jednocześnie potencjalnie prześwietlone lub niedoświetlone tło. Taki sposób pomiaru jest zgodny z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy preferują uzyskiwanie dobrze naświetlonych zdjęć, bazując na najważniejszych elementach kadru. W przypadku scen z równomiernym oświetleniem, tryb ten również dostarcza zadowalających rezultatów, dlatego jest często wybierany do użytku ogólnego. Dodatkowo, w sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z kontrastującymi źródłami światła, centralnie ważony pomiar pozwala na uzyskanie bardziej zrównoważonego efektu końcowego.
Pytanie 12

Jakie urządzenie umożliwia zapis plików graficznych na nośnikach optycznych?

A. Skaner
B. Drukarka
C. Nagrywarka
D. Naświetlarka
Wybierając inne urządzenia, można napotkać wiele nieporozumień związanych z ich funkcjonalnością. Drukarka jest sprzętem, który służy do reprodukcji dokumentów i obrazów na papierze. Jej podstawowym celem jest przekształcanie danych cyfrowych w fizyczne kopie, co nie spełnia wymogu zapisywania plików zdjęciowych na dyskach optycznych. Z kolei skanery są narzędziami przeznaczonymi do konwertowania dokumentów papierowych na formaty cyfrowe, ale nie mają zdolności do zapisywania danych na optycznych nośnikach. Naświetlarki, z drugiej strony, są używane w procesach drukowania, na przykład w druku filmowym, gdzie naświetlają warstwy światłoczułe, ale nie są związane z zapisywaniem danych na dyskach optycznych. Wybór niewłaściwego urządzenia wynika często z braku zrozumienia ich specyfiki i przeznaczenia. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych urządzeń ma swoje ściśle określone funkcje i zastosowania, a ich mylne klasyfikowanie może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Aby poprawnie zarządzać danymi, istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi technologicznych, które odpowiadają na konkretne potrzeby użytkownika.
Pytanie 13

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu
B. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu
C. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej
D. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu
W kontekście działania systemu E-TTL, niektóre z odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, prowadząc do nieporozumień w zakresie funkcji przedbłysku. Na przykład, stwierdzenie, że przedbłysk służy do uruchomienia funkcji redukcji czerwonych oczu, jest mylne. Redukcja czerwonych oczu jest zazwyczaj realizowana poprzez emitowanie serii krótkich błysków, co ma na celu zmniejszenie odblasku światła od siatkówki oka. Jednak nie jest to rola przedbłysku w technologii E-TTL, gdzie jego głównym zadaniem jest pomiar i dostosowanie energii błysku. Kolejny błąd polega na myleniu przedbłysku z funkcją automatycznej ostrości w ciemnym pomieszczeniu. Choć niektóre lampy błyskowe mogą posiadać dodatkowe funkcje, takie jak lampy pomocnicze do ustawiania ostrości, przedbłysk E-TTL nie jest bezpośrednio związany z tą funkcjonalnością. Wreszcie, błędne jest przekonanie, że przedbłysk jest używany do rozładowania nadmiernego ładunku elektrycznego na kondensatorach lampy. Proces ładowania i rozładowania kondensatorów to odrębne zagadnienie, które nie ma związku z pomiarem oświetlenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego wykorzystania potencjału technologii E-TTL oraz innych nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie fotografii.
Pytanie 14

Które z poniższych urządzeń służy do pomiaru współczynnika odbicia światła od powierzchni?

A. Tachometr
B. Eksponometr
C. Reflektometr
D. Dalmierz
Tachometr, dalmierz i eksponometr to urządzenia, które mają różne zastosowania, ale nie są przeznaczone do pomiaru współczynnika odbicia światła. Tachometr służy do pomiaru prędkości ruchu obiektów oraz do określania odległości na podstawie czasu przebytego przez dany obiekt. Jego zastosowanie występuje głównie w geodezji i budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary prędkości są kluczowe. Dalmierz, z kolei, jest stosowany do pomiaru odległości, zazwyczaj przy użyciu technologii laserowej lub ultradźwiękowej. W kontekście pomiarów optycznych jego rola jest ograniczona, ponieważ nie analizuje on właściwości odbicia światła. Eksponometr to urządzenie używane w fotografii do pomiaru ilości światła, które pada na powierzchnię. To także nie ma związku z pomiarem odbicia, a raczej z ekspozycją obrazu. Powszechnym błędem jest mylenie tych rodzajów urządzeń oraz ich funkcji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie pokrywa się z funkcją reflektometru. Często przy wyborze odpowiedniego narzędzia do pomiarów użytkownicy mogą się mylić, jeśli nie są świadomi różnic między nimi. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tych urządzeń jest kluczowe, aby uzyskać dokładne i wiarygodne wyniki pomiarów w praktyce.
Pytanie 15

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego
B. odłączyć powiększalnik od zasilania
C. odkręcić śruby zabezpieczające
D. wymontować zużytą żarówkę
Wymiana żarówki w powiększalniku wymaga zrozumienia kolejności działań, jakie należy podjąć, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność. Usuwanie negatywu z powiększalnika wydaje się być pierwszym logicznym krokiem, jednak nie jest to właściwe podejście. Negatyw można usunąć dopiero po zapewnieniu, że urządzenie jest wyłączone i nie ma ryzyka porażenia prądem. Również odkręcanie śrub zabezpieczających przed wyłączeniem zasilania jest niewłaściwe – wszelkie prace serwisowe powinny być wykonywane na urządzeniu, które nie jest podłączone do zasilania. Podobnie, wymontowanie zużytej żarówki, nie zabezpieczając się wcześniej, może skutkować nie tylko uszkodzeniem samego urządzenia, ale także stanowi zagrożenie dla użytkownika. W praktyce, brak przestrzegania tej zasady prowadzi do nieprawidłowości, które mogą skutkować poważnymi uszkodzeniami sprzętu oraz narażeniem zdrowia operatora. Z tego powodu zawsze powinno się zaczynać od odłączenia urządzenia od zasilania, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji, a dopiero potem przystępować do dalszych kroków związanych z konserwacją lub wymianą elementów.
Pytanie 16

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. cyjanotypia
B. talbotypia
C. kalotypia
D. dagerotypia
Talbotypia to technika, która wprowadza pojęcie negatywu i pozytywu, co pozwala na wielokrotne powielanie obrazów. W przeciwieństwie do dagerotypii, talbotypia nie jest zatem techniką, która tworzy jedyny, niepowtarzalny egzemplarz. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego emulsją światłoczułą, co prowadzi do uzyskania negatywu, z którego potem można wykonać wiele pozytywów. W tym kontekście, talbotypia wprowadza pojęcie reprodukcji, co jest kluczowe w rozwoju fotografii jako medium artystycznego i dokumentującego rzeczywistość. Z kolei kalotypia, która jest często mylona z talbotypią, również wykorzystuje negatyw, a w rezultacie umożliwia powielanie obrazów, co czyni ją techniką odmienną od dagerotypii. Cyjanotypia, z drugiej strony, to technika druku, która wykorzystuje reakcję chemiczną soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskiego odcienia, ale także nie jest związana z tworzeniem unikalnych obrazów na metalowych płytach. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla nauki o fotografii oraz jej historii.
Pytanie 17

Jaką rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, który ma być użyty w prezentacji multimedialnej na ekranie monitora?

A. 72 ppi
B. 50 ppi
C. 150 ppi
D. 300 ppi
Wybór rozdzielczości 50 ppi nie jest odpowiedni dla obrazów przeznaczonych do prezentacji multimedialnych. Tak niska wartość rozdzielczości skutkuje marną jakością obrazu, co może prowadzić do nieczytelności i braku detali na ekranie. Obrazy o tak niskiej wartości ppi są zazwyczaj stosowane w kontekście wyświetlania na bardzo dużych powierzchniach, gdzie szczegóły nie są tak istotne, jak w przypadku prezentacji na mniejszych ekranach. Wybór 150 ppi również jest nieoptymalny dla tego typu zastosowań, gdyż choć zapewnia lepszą jakość obrazu, to jednak prowadzi do znacznego zwiększenia rozmiaru pliku. To z kolei może negatywnie wpływać na wydajność aplikacji multimedialnych, wymagając dłuższego czasu ładowania. Z kolei 300 ppi jest powszechnie stosowane w druku, gdzie wysoka jakość obrazu jest kluczowa. W przypadku prezentacji multimedialnych jednak takie natężenie szczegółów jest zbędne, a pliki w takiej rozdzielczości są niepraktyczne do użytku na ekranach. Warto zwrócić uwagę, że niektóre z tych błędnych wyborów wynikają z mylnego założenia, że wyższa rozdzielczość zawsze oznacza lepszą jakość, co nie jest prawdą w kontekście mediów wyświetlanych na ekranie.
Pytanie 18

Sensytometr to aparat, który pozwala na

A. pomiar gęstości optycznej sensytogramów
B. mierzenie ziarnistości próbek sensytometrycznych
C. naświetlanie oraz chemiczną obróbkę próbek sensytometrycznych
D. naświetlanie próbek sensytometrycznych określonymi ilościami światła
Pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych to nie to, co robi sensytometr. Jasne, że ziarnistość może być ważna, gdy mówimy o jakości materiałów światłoczułych, ale sensytometr skupia się na naświetlaniu, a nie na analizie struktury. Zwykle to się bada w mikroskopii elektronowej, a nie przy sensytometrii. Mówienie, że sensytometr wykonuje obróbkę chemiczną próbek, też jest nie do końca trafne, bo on tylko przygotowuje próbki do dalszych analiz. Gęstość optyczna sensytogramów to z kolei temat, który bardziej dotyczy analizowania wyników po naświetleniu, a nie samego urządzenia. Wprowadzać w błąd te pojęcia może, jeśli pomieszamy je z tym, co sensytometr faktycznie robi. Kluczowe jest zrozumienie, jak naświetlanie działa w kontekście sensytometrii, bo to może prowadzić do nieprecyzyjnych interpretacji. Wiedza o roli sensytometru jako narzędzia do precyzyjnego naświetlania to podstawa dla każdego, kto działa w technologii optycznej czy analitycznej.
Pytanie 19

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Ściereczka z microfibry
B. Papierowy ręcznik
C. Gąbka
D. Chusteczki do higieny osobistej
Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.
Pytanie 20

W fotografii sferycznej 360° najnowsza technologia stitchingu wieloobiektywowego pozwala na

A. łączenie obrazów z wielu obiektywów z płynnym przejściem i korekcją paralaksy
B. transmisję na żywo obrazu sferycznego w jakości 4K
C. automatyczną stabilizację obrazu podczas ruchu kamery
D. nagrywanie wideo 360° z rozdzielczością do 16K
Odpowiedzi dotyczące nagrywania wideo 360° z rozdzielczością do 16K, automatycznej stabilizacji obrazu oraz transmisji na żywo w jakości 4K są związane z różnymi aspektami technologii 360°, ale nie odpowiadają na temat stitchingu wieloobiektywowego. Nagrywanie wideo w wysokiej rozdzielczości, jak 16K, dotyczy głównie jakości nagrania, a nie samego procesu łączenia obrazów z różnych obiektywów. Współczesne kamery 360° mogą rzeczywiście nagrywać w wysokiej rozdzielczości, jednak istotne jest, że sama technologia stitchingu koncentruje się na integracji obrazów, a nie na rozdzielczości samego nagrania. Co więcej, automatyczna stabilizacja obrazu, chociaż istotna w kontekście wideo 360°, nie jest bezpośrednio związana z technologią stitchingu. Stabilizacja obrazu to proces, który pomaga w eliminacji drgań i wstrząsów, ale nie ma wpływu na to, jak obrazy są łączone. Z kolei transmisja na żywo obrazu sferycznego w jakości 4K jest ciekawym zastosowaniem, ale również nie dotyczy bezpośrednio stitchingu. Odpowiedzi te mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie aspekty technologii 360° są ze sobą ściśle powiązane. Ważne jest, aby zrozumieć, że stitchingu i jego właściwości w zakresie łączenia obrazów nie można mylić z innymi technologiami związanymi z nagrywaniem i transmisją danych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania technologii w produkcjach multimedialnych, co podkreśla znaczenie precyzyjnej wiedzy w tej dziedzinie.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Podczas wymiany spalonej żarówki halogenowej w reflektorze nie powinno się dotykać nieosłoniętą dłonią elementów z szkła kwarcowego, ze względu na

A. zaokrąglone krawędzie
B. zanieczyszczenie powierzchni szkła
C. lokalne podgrzanie powierzchni szkła
D. toksyczność halogenków
Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.
Pytanie 23

W oświetleniu dekoracyjnym określanym jako glamour główne źródło światła powinno być umiejscowione

A. nieco poniżej, lecz równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej osoby
B. nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci
C. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną osobą
D. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego
Odpowiedź wskazująca na umiejscowienie głównego źródła światła nieco powyżej, ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego, jest właściwa w kontekście oświetlenia glamour. Tego rodzaju oświetlenie ma na celu uzyskanie efektu estetycznego, który podkreśla cechy twarzy fotografowanej osoby, jednocześnie eliminując niepożądane cienie. Umieszczenie światła w takiej pozycji pozwala na równomierne oświetlenie, co jest kluczowe w portretowaniu. Przykładem zastosowania tej techniki może być sesja zdjęciowa modeli, podczas której efekty świetlne są istotne dla uzyskania profesjonalnego wyglądu zdjęć. Zgodnie z zasadami profesjonalnego oświetlenia, kluczowym jest zastosowanie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez stosowanie dyfuzorów lub odbłyśników. Takie podejście nie tylko wzbogaca estetykę, ale również poprawia ogólną jakość kompozycji. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie oświetlenie jest niezbędne w celu uzyskania naturalnych tonów skóry oraz wzmocnienia detali, co jest szczególnie istotne w fotografii portretowej.
Pytanie 24

W najnowszych systemach zarządzania kolorem termin Gamut Mapping odnosi się do

A. tworzenia map kolorów dla drukarek wielkoformatowych
B. pomiaru zakresu dynamicznego matrycy aparatu
C. określania dominanty barwnej w zdjęciu
D. procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi
W kontekście Gamut Mapping istnieje wiele nieporozumień, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, twierdzenie, że Gamut Mapping dotyczy tworzenia map kolorów dla drukarek wielkoformatowych, jest uproszczeniem, które zniekształca istotę tego procesu. Chociaż drukarki wielkoformatowe mogą wymagać odrębnych map kolorów, Gamut Mapping jako taki odnosi się do szerszego kontekstu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi, a nie tylko do zastosowań w druku. Kolejny błąd to mylenie Gamut Mapping z określaniem dominanty barwnej w zdjęciu. Ten proces dotyczy analizy i interpretacji zdjęć, a nie konwersji kolorów. Ponadto, pomiar zakresu dynamicznego matrycy aparatu nie ma związku z Gamut Mapping, ponieważ dotyczy parametrów technicznych aparatu i jego zdolności do rejestrowania różnic w jasności. Podsumowując, Gamut Mapping to złożony proces, który ma na celu zapewnienie, że kolory są wiernie odwzorowane na różnych urządzeniach, a nie tylko tworzenie map kolorów czy analizy zdjęć. Warto zrozumieć różnice między tymi koncepcjami, aby skuteczniej pracować w dziedzinie zarządzania kolorem.
Pytanie 25

Aparat cyfrowy pełnoklatkowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach

A. 17,3 x 13 mm
B. 23,6 x 15,7 mm
C. 24 x 36 mm
D. 22,2 x 14,8 mm
Pełnoklatkowy aparat cyfrowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach 24 x 36 mm, co odpowiada standardowi formatu 35 mm, powszechnie stosowanemu w fotografii analogowej. Ten rozmiar matrycy umożliwia uzyskanie szerszego kąta widzenia oraz lepszej głębi ostrości w porównaniu do mniejszych matryc, co jest szczególnie istotne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Dzięki pełnoklatkowemu formatowi możliwe jest też lepsze odwzorowanie szczegółów oraz mniejsze szumy w warunkach słabego oświetlenia, co czyni go preferowanym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Przykładem zastosowania pełnoklatkowych aparatów są sesje zdjęciowe w plenerze, gdzie wymagane jest uchwycenie detali oraz kolorów. Warto również zauważyć, że obiektywy zaprojektowane do współpracy z tym formatem oferują większą wszechstronność i lepsze osiągi optyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.
Pytanie 26

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe
B. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność
C. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym
D. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury
Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 300 spi
B. 150 spi
C. 1 200 spi
D. 600 spi
Odpowiedź 600 spi (czyli punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać pożądany efekt wydruku, musimy obliczyć odpowiednią rozdzielczość skanowania oryginału. Proces ten opiera się na zasadzie, że rozdzielczość skanowania musi być co najmniej równa rozdzielczości wydruku pomnożonej przez rozmiar wydruku w calach. W przypadku rozdzielczości wydruku 150 dpi oraz wymaganego formatu 40×60 cm (co odpowiada 15.75×23.62 cali), obliczamy wymaganą rozdzielczość skanowania jako 150 dpi * 15.75 cali (szerokość) oraz 150 dpi * 23.62 cali (wysokość). Po wykonaniu tych obliczeń otrzymujemy odpowiednio 2362 i 3543 pikseli. Zmieniając to na centymetry, musimy zrozumieć, że skanowanie musi odbywać się w rozdzielczości 600 spi, aby zachować jakość i szczegóły. Przy skanowaniu w zbyt niskiej rozdzielczości, w trakcie powiększenia obrazu na wydruku, mogą pojawić się artefakty i utrata detali. W praktyce, stosowanie rozdzielczości 600 spi jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z oczekiwaniami klientów oraz estetyką końcowego produktu.
Pytanie 29

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 8 bit/piksel
B. 24 bit/piksel
C. 32 bit/piksel
D. 16 bit/piksel
Wybór niewłaściwej głębi bitowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu reprezentacji kolorów w systemach RGB. Na przykład, stwierdzenie, że obraz ma 16 bitów na piksel, jest błędne, ponieważ oznaczałoby to, że każdy z kolorów RGB zostałby zakodowany za pomocą 5 bitów dla czerwonego, 6 bitów dla zielonego i 5 bitów dla niebieskiego, co w sumie daje 16 bitów (5+6+5). Taki system obsługuje jedynie 65,536 kolorów (2^16), co jest znacznie mniej niż 16,7 miliona dostępnych w standardzie 24-bitowym. Z kolei odpowiedź 32 bit/piksel sugeruje, że obraz mógłby mieć kanał alfa, co jest używane do reprezentacji przezroczystości, ale w kontekście samego RGB, nie jest to poprawne. Ponadto, wybór 8 bitów na piksel sugeruje, że obraz ma jedynie 256 kolorów (2^8), co jest niewystarczające dla większości nowoczesnych zastosowań graficznych i jest stosowane głównie w starszych systemach lub w formatach monochromatycznych. Zrozumienie głębi bitowej jest kluczowe dla jakości obrazu oraz efektywności jego przetwarzania, dlatego ważne jest, by przy wyborze formatu graficznego bazować na standardach, które zapewniają odpowiednią jakość wizualną oraz zgodność z szeroką gamą urządzeń i aplikacji.
Pytanie 30

Stabilizacja obrazu (IS, VR, OSS) w obiektywach służy głównie do

A. zwiększenia rozdzielczości matrycy przy wysokich wartościach ISO
B. poprawy kontrastu obrazu przy trudnych warunkach oświetleniowych
C. przyspieszenia działania autofokusa przy słabym oświetleniu
D. redukcji drgań aparatu przy dłuższych czasach naświetlania
Stabilizacja obrazu, znana również jako IS (Image Stabilization), VR (Vibration Reduction) czy OSS (Optical SteadyShot), ma kluczowe znaczenie w fotografii, zwłaszcza podczas robienia zdjęć przy dłuższych czasach naświetlania. Głównym celem stabilizacji obrazu jest redukcja drgań aparatu, które mogą prowadzić do rozmycia zdjęć. W praktyce, gdy fotografujemy w słabym świetle lub używamy teleobiektywów, drgania ręki stają się bardziej widoczne. Stabilizacja obrazu pozwala na użycie dłuższych czasów otwarcia migawki, co z kolei umożliwia uchwycenie większej ilości światła bez obaw o rozmycie. Na przykład, przy fotografowaniu krajobrazów lub portretów w trudnych warunkach oświetleniowych, stabilizacja może znacząco poprawić jakość zdjęć. Warto zaznaczyć, że nowoczesne systemy stabilizacji obrazu są opracowane zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, co sprawia, że są coraz bardziej skuteczne i użyteczne. Właściwe wykorzystanie stabilizacji obrazu to klucz do uzyskania wyraźnych i profesjonalnych zdjęć w różnych sytuacjach fotograficznych.
Pytanie 31

Jaką metodę należy zastosować w trakcie chemicznej obróbki diapozytywu?

A. RA-4
B. C-41
C. E-6
D. R-3
Wybór innych metod przetwarzania chemicznego, takich jak R-3, C-41 czy RA-4, nie jest odpowiedni dla diapozytywu. Proces R-3 jest przeznaczony głównie do czarno-białych filmów, co sprawia, że jego zastosowanie w kontekście diapozytywów jest niewłaściwe. C-41 jest standardowym procesem dla kolorowych filmów negatywowych, co również nie odpowiada wymaganiom obróbki diapozytywów. Z kolei RA-4 jest techniką używaną w przypadku kolorowych odbitek z filmów negatywnych, a nie do diapozytywów, które wymagają specyficznego podejścia, jakim jest E-6. Wybór niewłaściwego procesu obróbcze może prowadzić do nieprawidłowego wywołania, co skutkuje utratą szczegółów, zniekształceniem kolorów oraz ogólnym pogorszeniem jakości obrazu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych procesów oraz ich zastosowań, co często wynika z braku znajomości specyfiki poszczególnych metod. Aby uzyskać najlepsze rezultaty w obróbce diapozytywów, należy zawsze stosować odpowiedni proces chemiczny, w tym przypadku E-6, który jest w pełni przystosowany do tego celu.
Pytanie 32

W programie Adobe Photoshop do eliminacji drobnego przebarwienia na policzku należy zastosować narzędzie

A. gumka
B. lasso
C. stempel
D. pędzel
Narzędzie stempel w programie Adobe Photoshop jest idealnym rozwiązaniem do usuwania niewielkich przebarwień na skórze, takich jak plamy czy niedoskonałości. Działa na zasadzie próbkowania pikseli z obszaru referencyjnego i ich nakładania na miejsce, gdzie występuje defekt. Dzięki temu uzyskuje się naturalny i jednolity wygląd. Przykładowo, jeśli chcemy usunąć drobną plamkę na policzku, wystarczy ustawić stempel na czystym obszarze skóry, a następnie kliknąć lub przeciągnąć w miejsce przebarwienia. Ważne jest, aby dobierać teksturę i kolor próbkowanego obszaru, aby efekt był jak najbardziej naturalny. W praktyce często używa się tego narzędzia w połączeniu z warstwami i maskami, co pozwala na precyzyjne poprawki i minimalizowanie ryzyka uszkodzenia oryginalnego obrazu. Stempel jest również zgodny z zasadami retuszu w branży fotograficznej, które promują subtelne poprawki, zachowując jednocześnie naturalny wygląd portretów.
Pytanie 33

Wskaż typ aparatu, w którym nie ustawia się ostrości na matówce?

A. Aparat dalmierzowy
B. Aparat średnioformatowy
C. Lustrzanka małoobrazkowa
D. Aparat wielkoformatowy
Aparat dalmierzowy to rodzaj aparatu fotograficznego, w którym ostrość obiektywu ustawia się na podstawie pomiaru odległości do fotografowanego obiektu, a nie na matówce, jak w przypadku lustrzanek. W aparatach dalmierzowych używa się systemu dalmierzy, który najczęściej oparty jest na zasadzie triangulacji. Dzięki temu, użytkownik może z łatwością ocenić, na jaką odległość należy ustawić ostrość, a następnie wprowadzić odpowiednie zmiany na obiektywie. Przykłady zastosowania aparatów dalmierzowych obejmują fotografię uliczną i portretową, gdzie szybkość ustawienia ostrości ma kluczowe znaczenie. Dalmierze są również cenione za swoją kompaktową budowę i lekkość, co czyni je doskonałym narzędziem dla fotografów poszukujących mobilności. Warto również zauważyć, że aparaty dalmierzowe mają swoje standardy i są wykorzystywane w profesjonalnej fotografii, gdzie precyzja i jakość obrazu mają fundamentalne znaczenie.
Pytanie 34

Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
B. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm
C. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm
D. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm
Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.
Pytanie 35

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych
B. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej
C. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku
D. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki
Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.
Pytanie 36

Właściwie zrobione zdjęcie do paszportu to zdjęcie

A. kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
B. kolorowe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
C. czarno-białe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
D. czarno-białe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.
Pytanie 37

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 100 x 150 mm
B. 24 x 36 mm
C. 60 x 70 mm
D. 45 x 60 mm
Obiektyw o ogniskowej 190 mm to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o zdjęcia w formacie 100 x 150 mm. Zasada jest prosta: dobrze dobrana ogniskowa pod format zdjęcia to klucz do fajnych efektów, a ten obiektyw pozwala na uchwycenie szczegółów i głębi. Dlatego często jest wykorzystywany w portretach czy zdjęciach przyrody. A ten standard 100 x 150 mm, znany jako A6, to popularny wybór przy drukowaniu, co czyni ten obiektyw jeszcze bardziej praktycznym, szczególnie w komercyjnych projektach. Dodatkowo, obiektywy tej ogniskowej potrafią tworzyć ładny bokeh, co jest super przy słabym świetle. Myślę, że zrozumienie, jak dobierać ogniskowe do formatów zdjęć, to naprawdę podstawa dla każdego, kto chce dobrze fotografować. To pomoże w planowaniu sesji i lepszym wykorzystaniu sprzętu.
Pytanie 38

Technika brenizera (Brenizer method) polega na

A. zastosowaniu filtru połówkowego neutralnie szarego
B. wykonaniu wielu zdjęć z małą głębią ostrości i połączeniu ich w panoramę
C. użyciu lampy pierścieniowej przy fotografii makro
D. zastosowaniu techniki wielokrotnej ekspozycji
Zastosowanie filtru połówkowego neutralnie szarego nie ma bezpośredniego związku z techniką brenizera. Filtr ten służy do równoważenia ekspozycji między jasnymi i ciemnymi obszarami zdjęcia, co jest zupełnie innym zadaniem niż uzyskiwanie efektu małej głębi ostrości. Przy fotografii, gdzie dominują duże kontrasty, filtr ten może być przydatny, jednak nie przyczynia się do stworzenia efektu panoramicznego, który jest esencją techniki brenizera. Kolejną niepoprawną koncepcją jest użycie lampy pierścieniowej przy fotografii makro. Technika ta jest typowa dla zdjęć z bliska, gdzie równomierne oświetlenie jest kluczowe, ale znowu nie jest związana z techniką łączenia wielu zdjęć dla uzyskania efektywnej głębi ostrości. Co więcej, zastosowanie techniki wielokrotnej ekspozycji, choć interesujące, to również nie jest tożsama z metodą brenizera. Przy wielokrotnej ekspozycji nakłada się różne obrazy na siebie w jednej klatce, co daje zupełnie inny efekt niż łączenie zdjęć w panoramę. Warto więc pamiętać, że technika brenizera jest unikalna i polega na specyficznym łączeniu zdjęć w celu uzyskania efektownego obrazu z płytką głębią ostrości.
Pytanie 39

Jaką substancję konserwującą wykorzystuje się w wywoływaczu?

A. wodorotlenek sodu
B. węglan potasu
C. siarczyn sodu
D. węglan sodu
Siarczyn sodu jest substancją konserwującą, która skutecznie zapobiega utlenianiu się substancji w wywoływaczach, a także ogranicza rozwój mikroorganizmów. Jego działanie polega na redukcji stężenia tlenu w roztworze, co wpływa na stabilizację chemiczną i biologiczną preparatów. Siarczyn sodu jest szeroko stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek E221, ale również w przemyśle fotograficznym, gdzie ma na celu ochronę emulsji światłoczułych. Przykłady jego zastosowania obejmują konserwację win, owoców oraz soków, gdzie skutecznie przedłuża trwałość produktów. Warto dodać, że stosowanie siarczynu sodu jest ściśle regulowane przez przepisy prawa, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów oraz jakość produktów. Dobrze zrozumieć zastosowanie tej substancji w kontekście stabilizacji i jakości wyrobów, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych w produkcji.
Pytanie 40

Aby uzyskać powiększone zdjęcia na papierze fotograficznym o wymiarach 30 × 40 cm z negatywu czarno-białego, należy użyć

A. plotera laserowego
B. powiększalnika
C. kserokopiarki
D. skanera płaskiego
Wybór niewłaściwych narzędzi do procesu powiększania obrazów z negatywów czarno-białych jest powszechnym błędem wśród osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z fotografią. Kserokopiarka, choć może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, nie jest przeznaczona do obróbki negatywów fotografii czarno-białej, ponieważ jej zastosowanie polega na reprodukcji już istniejących obrazów na papierze, a nie na ich powiększaniu. Proces ten nie pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu, ani na kontrolowanie kluczowych parametrów, takich jak kontrast i szczegóły. Z kolei skaner płaski, mimo że jest użyteczny w digitalizacji obrazów, również nie jest idealnym narzędziem do uzyskiwania powiększeń z negatywów. Skanery płaskie, zwłaszcza te niższej jakości, mogą nie oddawać wszystkich detali negatywu, co prowadzi do utraty jakości i nieadekwatnych rezultatów. Ploter laserowy to kolejna nieodpowiednia opcja, gdyż jest on używany głównie do druku cyfrowego, a nie do analogu, jakim jest fotografia czarno-biała. Użycie plotera do tego celu również nie pozwala na odpowiednie zarządzanie procesem naświetlania i kontroli jakości obrazu. Wybierając niewłaściwe narzędzia, można łatwo popaść w pułapki myślenia, że technologia cyfrowa zastępuje tradycyjne metody, co jest błędne, gdyż każda z nich ma swoje unikalne zastosowanie i właściwości, które są kluczowe w kontekście pracy z negatywami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej