Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 09:23
Data zakończenia: 23 maja 2025 09:44

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Faza budowy obiektu, w której budynek posiada stolarkę okienną i drzwiową, ścianki działowe oraz pokrycie dachu, jednak brakuje w nim instalacji oraz wykończenia, określana jest mianem stanu

A. surowym otwartym

B. surowym zamkniętym

C. wykończeniowym wewnętrznym

D. wykończeniowym zewnętrznym

Odpowiedź 'surowym zamkniętym' jest poprawna, ponieważ odnosi się do etapu budowy, w którym obiekt ma już zamontowane stolarki okiennej i drzwiowej, a także ściany działowe oraz pokrycie dachowe. W takim stanie budynek jest zabezpieczony przed wpływami atmosferycznymi, co pozwala na dalsze prace wewnętrzne. Izolacja termiczna i akustyczna jest już w pewnym stopniu zapewniona przez zamknięcie obiektu. W praktyce, wykończenie wnętrz oraz montaż instalacji (takich jak elektryka, hydraulika) następuje w późniejszych etapach budowy po osiągnięciu tego stanu. Jest to kluczowy moment, gdyż odpowiednia dokumentacja budowlana, w tym protokoły odbioru, mogą być sporządzone, co jest istotne dla dalszego postępu prac i dochowania norm budowlanych. Dobrze zrozumiane etapy budowy są zgodne z wytycznymi takich organizacji jak Polski Związek Przemysłu Budowlanego, co zapewnia jakość oraz bezpieczeństwo w branży.

Pytanie 2

W trakcie realizacji robót rozbiórkowych budynku, w celu składowania gruzu, należy korzystać z

A. piwnic znajdujących się pod budynkiem

B. stropów nad piwnicami

C. płyt spocznikowych

D. placów przed budynkiem

Właściwym miejscem do składowania gruzu podczas robót rozbiórkowych są place przed budynkiem. Zastosowanie takich miejsc jest zgodne z zasadami BHP oraz z przepisami dotyczącymi organizacji placu budowy. Place te zapewniają łatwy dostęp do materiałów, co ułatwia transport i segregację gruzu. Ponadto, składowanie gruzu na otwartej przestrzeni umożliwia jego łatwe przemieszczanie i odbiór, a także minimalizuje ryzyko uszkodzenia budynku czy sąsiednich obiektów. W praktyce, podczas organizacji placu budowy, należy również wziąć pod uwagę odpowiednie oznakowanie stref składowania, co wpływa na bezpieczeństwo i efektywność prowadzonych prac. Rekomenduje się również stosowanie osłon przeciwpyłowych oraz zabezpieczeń, aby ograniczyć wpływ na otoczenie. Użycie przestrzeni przed budynkiem pozwala na zorganizowanie składowania w sposób, który ogranicza zakłócenia w ruchu pieszym i drogowym, co jest istotnym elementem w kontekście dbałości o bezpieczeństwo publiczne oraz środowisko.

Pytanie 3

W ramach modernizacji energetycznej obiektu realizuje się działania dotyczące

A. rozbudowy części garażowej

B. nałożenia tynków żywicznych na ściany klatki schodowej

C. ocieplenia ścian zewnętrznych

D. wykonania nowej pokrywy dachowej z papy termozgrzewalnej

Wiesz, zmiana pokrycia dachu na papę termozgrzewalną, dobudowa garażu czy tynki żywiczne na klatce schodowej nie mają bezpośredniego związku z termomodernizacją budynku. Chodzi tu głównie o poprawę efektywności energetycznej, a te działania bardziej dotyczą kwestii estetycznych. Na przykład, nowa papa może poprawić stan dachu, ale samo w sobie nie wpłynie na to, jak budynek trzyma ciepło, chyba że to będzie związane z odpowiednim ociepleniem. Dodanie garażu to też zmiana strukturalna, która raczej nie zmienia nic w temacie zarządzania energią. Jeśli chodzi o tynki żywiczne, to one do termomodernizacji się nie przyczyniają, bo nie poprawiają właściwości izolacyjnych budynku. Kluczowe w termomodernizacji jest zrozumienie, że musisz skupiać się na termicznych aspektach, a nie na wyglądzie czy dodatkowych rozbudowach, bo to może prowadzić do nieporozumień.

Pytanie 4

Demontaż budynku jednorodzinnego murowanego z cegły oraz dachu o konstrukcji drewnianej należy rozpocząć od usunięcia

A. urządzeń oraz instalacji sanitarnych, gazowych, elektrycznych

B. rynien, rur spustowych, blacharskiej obróbki oraz drewnianej konstrukcji dachu

C. stolarki okiennej i drzwiowej oraz zabudowanych mebli

D. ścianek działowych, okładzin podłóg i ścian

Roboty rozbiórkowe budynków jednorodzinnych murowanych z cegły wymagają przestrzegania określonych norm oraz zasad bezpieczeństwa. Pierwszym krokiem w procesie demontażu powinno być usunięcie urządzeń i instalacji sanitarnych, gazowych oraz elektrycznych. To kluczowy etap, ponieważ pozostawienie tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wycieki gazu, porażenie prądem czy kontaminacja środowiska. Przykładowo, przed przystąpieniem do demontażu należy odłączyć zasilanie elektryczne oraz zakręcić dopływ wody i gazu. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja powinna być odłączona przez wykwalifikowanego fachowca. Nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do katastrof budowlanych. Kolejnym aspektem jest przygotowanie dokumentacji związanej z demontażem, która stanowi ważny element każdego projektu budowlanego. Odpowiednia procedura pozwala na bezpieczną i zgodną z prawem przeprowadzenie rozbiórki oraz minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 5

Technikę, która polega na przecięciu ściany za pomocą specjalnej piły tarczowej i wsunięciu w powstałą szczelinę papy lub blachy stalowej nierdzewnej, należy używać w przypadku

A. wzmacniania filaru międzyokiennego przy użyciu stalowej obudowy z kątowników.

B. wykonywania dylatacji w ścianach konstrukcyjnych.

C. usuwania pęknięć w ścianie fundamentowej.

D. przygotowywania nowej izolacji poziomej w fundamentach.

Wypełnienie pęknięć w fundamentach to zupełnie co innego niż robienie nowej izolacji poziomej. Pęknięcia mogą powstawać z różnych powodów, jak osiadanie budynku, zmiany temperatury czy wilgotności. Aby je wypełnić, zazwyczaj korzysta się z odpowiednich materiałów uszczelniających, a nie metod, które wymagają cięcia ścian. Cięcie ściany piłą tarczową mogłoby jeszcze bardziej osłabić fundament, co jest zupełnie nie w porządku. Z kolei wzmacnianie filara międzyokiennego poprzez obudowę stalową to temat z innej bajki – chodzi o zwiększenie nośności i stabilności, nie o izolację od wody. Ważne jest, żeby rozumieć, że różne procesy budowlane mają swoje techniki i materiały, które powinny być używane zgodnie z tym, co jest napisane w normach. Nieodpowiednie techniki mogą sprawić, że budynek będzie w poważnych tarapatach. Dylatacje w ścianach konstrukcyjnych mają z kolei na celu zapewnienie miejsca na ruchy materiałów związane z ich rozszerzalnością, co w żaden sposób nie odnosi się do izolacji poziomej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla trwałości i bezpieczeństwa budowli.

Pytanie 6

Która z poniższych tapet, ze względu na swoją wysoką zdolność do izolacji akustycznej, jest używana do wykończenia ścian w pomieszczeniach, które wymagają wygłuszenia?

A. Winylowa

B. Korkowa

C. Papierowa

D. Akrylowa

Tapety korkowe cieszą się uznaniem w obszarze akustyki ze względu na swoje właściwości izolacyjne. Korkowce, z których są produkowane, mają unikalną strukturę komórkową, która skutecznie pochłania dźwięk. Dzięki temu, tapety korkowe są doskonałym wyborem do pomieszczeń wymagających wygłuszenia, takich jak studia nagrań, sale konferencyjne czy pokoje do nauki. Zastosowanie korka na ścianach nie tylko poprawia komfort akustyczny, ale także wpływa na estetykę wnętrza, dodając mu naturalnego i przytulnego charakteru. Warto również zwrócić uwagę, że korkowe tapety są materiałem ekologicznym i odnawialnym, co wpisuje się w aktualne trendy zrównoważonego budownictwa. Zgodnie z normami dotyczącymi materiałów budowlanych, zastosowanie korka w wykończeniu wnętrz nie tylko spełnia wymogi estetyczne, ale także przyczynia się do poprawy jakości życia w danym pomieszczeniu.

Pytanie 7

Po zainstalowaniu okna, przestrzeń pomiędzy ościeżem muru a ramą okienną powinna być wypełniona

A. wiórami drzewnymi

B. masą polimerową

C. pianką poliuretanową

D. masą silikonową

Pianka poliuretanowa to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest powszechnie stosowany do wypełniania szczelin wokół okien. Po osadzeniu okna, przestrzeń między ościeżem a ościeżnicą okienną narażona jest na działanie czynników atmosferycznych, dlatego kluczowe jest jej odpowiednie uszczelnienie. Pianka poliuretanowa nie tylko skutecznie wypełnia te szczeliny, ale również zapewnia doskonałą izolację termiczną oraz akustyczną. Dzięki swojej elastyczności, pianka dopasowuje się do nieregularności powierzchni, co pozwala na uzyskanie szczelności i minimalizację mostków termicznych. Dodatkowo, jej aplikacja jest prosta i szybka, co sprawia, że jest to popularny wybór wśród profesjonalistów. Warto również zaznaczyć, że korzystając z pianki poliuretanowej, należy stosować się do zaleceń producenta oraz przestrzegać norm budowlanych, co zapewnia długotrwałe i efektywne uszczelnienie.

Pytanie 8

Warstwę podkładową o grubości 10÷15 cm z betonu klasy C8/10 (nazywanego chudym betonem), umieszcza się pomiędzy

A. ścianą nośną a nadprożem

B. fundamentem a ścianą fundamentową

C. ścianą nośną a stropem

D. fundamentem a podłożem gruntowym

Warstwa wyrównawczo-podkładowa z betonu klasy C8/10, znana jako chudy beton, jest stosowana pomiędzy fundamentem a podłożem gruntowym w celu zapewnienia równomiernego rozkładu obciążeń oraz stabilizacji konstrukcji. Taka warstwa działa jako mostek pomiędzy fundamentem a gruntami, eliminując różnice w osiadaniu oraz zmniejszając ryzyko pęknięć w konstrukcji. Użycie betonu klasy C8/10, który charakteryzuje się niską wytrzymałością, jest uzasadnione w tym kontekście, ponieważ jego głównym zadaniem jest nie przenoszenie obciążeń, lecz zapewnienie spójności i jednorodności podłoża. W praktyce, chudy beton stanowi także ochronę wodoszczelną dla fundamentów, co jest istotne w terenach o wysokim poziomie wód gruntowych. Przy budowie domów jednorodzinnych czy obiektów przemysłowych, stosowanie tej warstwy zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206, pozwala na zwiększenie trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji, dlatego jej obecność w projekcie budowlanym jest zalecana.

Pytanie 9

Podczas układania pokrycia dachowego z dachówki ceramicznej każdą dachówkę należy przymocować do łat, na których jest zawieszona, w sytuacji

A. obecności kontrłat pod łatami

B. dużego kąta nachylenia dachu

C. rozległej powierzchni dachu

D. braku folii wiatroszczelnej na powierzchni dachu

W przypadku dużego kąta nachylenia połaci dachu, co oznacza, że kąt nachylenia jest większy niż 30 stopni, dachówki ceramiczne muszą być mocowane do łat, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Wysokie nachylenie zwiększa ryzyko zsuwania się dachówek pod wpływem wiatru czy deszczu, co może prowadzić do ich uszkodzenia lub nawet utraty. Mocowanie dachówek do łat w takich przypadkach jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi oraz wymaganiami norm budowlanych, które nakładają obowiązek zapewnienia odpowiedniej ochrony przed warunkami atmosferycznymi. Przykładem może być stosowanie specjalnych klipsów lub gwoździ do mocowania dachówek, które nie tylko stabilizują je na miejscu, ale także minimalizują ryzyko ich usunięcia przez wiatr. W takich warunkach, zastosowanie dodatkowych technik, jak systemy wentylacji dachu czy folii wiatroszczelnej, również mogą wpłynąć na skuteczność pokrycia, jednak kluczowe pozostaje mocowanie dachówek, co jest fundamentalnym elementem trwałości konstrukcji dachu.

Pytanie 10

Jakie narzędzie wykorzystuje się do pomiaru szerokości fug w posadzce z płytek?

A. warstwomierza

B. pionu

C. poziomnicy

D. szczelinomierza

Szczelinomierz to naprawdę przydatne narzędzie do mierzenia szerokości spoin między płytkami w posadzce. Dzięki niemu, można dokładnie określić odstępy tam, gdzie płyty ceramiczne się łączą. W budownictwie, jak wiadomo, szerokość spoiny ma spory wpływ na estetykę i trwałość posadzki. Używając szczelinomierza, możemy utrzymać jednolitą szerokość spoin, co jest szczególnie ważne, gdy mamy do czynienia z dużymi powierzchniami. Na przykład, podczas układania płytek w łazience, gdzie estetyka jest kluczowa, szczelinomierz pozwala na precyzyjniejsze pomiary i to przekłada się na świetny efekt końcowy. W praktyce, korzystając ze szczelinomierza, łatwo możemy sprawdzić, czy spoiny mieszczą się w wymaganych normach, co jest istotne dla bezpieczeństwa i jakości posadzki. To narzędzie jest także genialne podczas kontroli jakości wykonanej pracy i w sytuacjach reklamacyjnych, bo dokumentacja z precyzyjnymi wymiarami naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 11

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być wykorzystane do określania różnic w wysokości punktów na powierzchni ziemi, podczas realizacji prac ziemnych?

A. Węgielnicę i dalmierz laserowy

B. Dalmierz kreskowy i łaty niwelacyjne

C. Kółko pomiarowe i węgielnica

D. Niwelator i łaty niwelacyjne

Wybór niewłaściwego sprzętu pomiarowego do wyznaczania różnic wysokości, jak w przypadkach wskazanych w innych odpowiedziach, może prowadzić do poważnych błędów w realizacji robót ziemnych. Węgielnica, będąca narzędziem stosunkowo prostym, służy do sprawdzania kątów prostych oraz poziomów, lecz nie jest wystarczająca do precyzyjnego określenia wysokości w terenie. Możliwości tego narzędzia są ograniczone, co może skutkować niedokładnościami w pomiarach. Dalmierz laserowy, choć nowoczesny i wydajny, nie jest przeznaczony do pomiaru różnic wysokości na dużych odległościach bez odpowiedniego wyposażenia, jak na przykład łaty niwelacyjne, które są kluczowe w tym procesie. Dalmierz kreskowy, z kolei, jest narzędziem bardziej stosowanym w pomiarach odległości niż wysokości, co czyni go nieodpowiednim do zadań wymagających precyzyjnego wyznaczania różnic wysokości w terenie. Kółko pomiarowe, natomiast, jest używane głównie do pomiarów długości, co również nie odpowiada potrzebom związanym z określaniem różnic wysokości. Błędne podejście do doboru narzędzi pomiarowych może prowadzić do braku zgodności z normami budowlanymi, co w konsekwencji może wpłynąć na bezpieczeństwo i stabilność realizowanych projektów. W związku z tym, istotne jest, aby zrozumieć, że wybór odpowiednich narzędzi pomiarowych ma kluczowe znaczenie dla sukcesu wszelkich prac geodezyjnych i budowlanych.

Pytanie 12

Jak powinny być składowane prefabrykowane betonowe płyty ścienne?

A. W pozycji poziomej, na paletach, zabezpieczone brezentem lub folią

B. W pozycji pionowej, w stalowych przegrodach kozłów oporowych

C. W pozycji poziomej, na podkładkach oraz przekładkach

D. W pozycji pionowej, na specjalnie wydzielonym terenie, ustawione na murek oporowy

Prefabrykowane żelbetowe płyty ścienne powinny stać pionowo w specjalnych stalowych kozłach. Dzięki temu są bardziej stabilne i zmniejsza się ryzyko, że coś się z nimi stanie. Pionowe składowanie pozwala też na lepszy przepływ powietrza, co jest ważne, żeby nie gromadziła się wilgoć, bo to może osłabić materiał. Te stalowe przegrody chronią płyty przed przewróceniem, co jest mega istotne, zwłaszcza przy dużych projektach budowlanych. Fajnie jest też zwrócić uwagę na normy, takie jak PN-EN 1992-1-1, które mówią o tym, jak prawidłowo przechowywać takie elementy. Moim zdaniem, korzystanie z kozłów oporowych i stabilnego podłoża naprawdę zwiększa bezpieczeństwo na placu budowy, a także pomaga w lepszej organizacji przestrzeni, co jest super ważne, kiedy mamy mało miejsca do pracy.

Pytanie 13

Jakie metody należy zastosować w celu zabezpieczenia wykopów ziemnych na placu budowy?

A. Nasypem usytuowanym wzdłuż krawędzi wykopu

B. Balustradą umiejscowioną w odległości 1 m od krawędzi wykopu

C. Tablicą ostrzegawczą umieszczoną przy krawędzi wykopu

D. Ogrodzeniem z siatki postawionym na skraju wykopu

Zastosowanie znaku ostrzegawczego na krawędzi wykopu jest niewystarczającym środkiem zabezpieczającym, gdyż nie zapewnia fizycznej ochrony przed upadkiem. Znaki ostrzegawcze mają na celu informowanie o niebezpieczeństwie, jednak nie eliminują ryzyka, które może wystąpić, zwłaszcza w sytuacjach nieprzewidzianych, takich jak poślizgnięcia czy utrata równowagi. Z kolei ogrodzenie z siatki, mimo że może stanowić barierę wizualną, nie spełnia wymogu stabilności i wytrzymałości, co jest kluczowe w obliczu dynamicznych warunków na placu budowy. Tego typu zabezpieczenia mogą ulegać uszkodzeniom lub deformacjom, co znacząco obniża ich skuteczność. Ponadto, nasyp wykonany wzdłuż krawędzi wykopu, choć może wydawać się sensownym rozwiązaniem, w praktyce nie jest wystarczający, aby zabezpieczyć przed upadkiem. Tego rodzaju podejście nie uwzględnia aspektów związanych z erozją czy osuwiskami, które mogą wystąpić w wyniku opadów deszczu czy w trakcie intensywnego użytkowania wykopu. Z perspektywy bezpieczeństwa pracowników, zastosowanie takich metod zabezpieczeń naraża ich na zbędne ryzyko, dlatego kluczowe jest stosowanie środków, które zapewniają zarówno informowanie o niebezpieczeństwie, jak i fizyczną ochronę przed upadkiem.

Pytanie 14

W przypadku gdy konieczne jest poszerzenie wykopu pod fundament, prace na dnie wykopu powinny być zrealizowane przy użyciu koparki

A. zbierakową

B. podsiębierną

C. przedsiębierną

D. chwytakową

Zastosowanie innych typów koparek, takich jak koparki chwytakowe, zbierakowe czy podsiębierne, w kontekście poszerzania wykopu pod fundament prowadzi do wielu nieprawidłowości. Koparka chwytakowa, mimo że świetnie sprawdza się w manipulacji dużymi elementami, nie jest przystosowana do precyzyjnego kształtowania dna wykopu, co jest kluczowe w przypadku fundamentów. Jej mechanizm chwytny nie jest w stanie efektywnie usunąć zagęszczonej ziemi czy wykonać koniecznych poprawek w dnie wykopu. Z kolei koparka zbierakowa, której głównym zadaniem jest przejmowanie materiału z powierzchni, również nie odpowiada na potrzeby długofalowego wykopu, ponieważ nie jest w stanie skutecznie poszerzyć dna wykopu bez ryzyka jego destabilizacji. Koparka podsiębierna, choć może być użyteczna w specyficznych zadaniach, nie jest odpowiednia do poszerzania wykopów, zwłaszcza w kontekście fundamentów, gdzie wymagane jest precyzyjne i szybkie usunięcie materiału. W praktyce, wybór niewłaściwego typu maszyny może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów. Zrozumienie, jakie maszyny są odpowiednie do określonych zadań, jest kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych.

Pytanie 15

Aby mechanicznie zagęścić mieszankę betonową ułożoną w deskowaniu z przygotowanym zbrojeniem słupa, jakie urządzenie powinno się zastosować?

A. wibrator powierzchniowy

B. stół wibracyjny

C. ubijak stalowy lub drewniany

D. wibrator wgłębny

Wibrator wgłębny jest najskuteczniejszym narzędziem do mechanicznego zagęszczania mieszanki betonowej w deskowaniach z przygotowanym zbrojeniem słupa. Jego konstrukcja pozwala na wprowadzenie drgań bezpośrednio w głąb mieszanki, co skutkuje lepszym zagęszczeniem betonu wokół prętów zbrojeniowych. Dzięki temu uzyskuje się optymalne wypełnienie formy oraz minimalizację pustek powietrznych, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej wytrzymałości i trwałości konstrukcji. Przykładowo, w budownictwie, gdzie istotna jest nośność i odporność na działanie czynników atmosferycznych, zastosowanie wibratora wgłębnego znacząco zwiększa jakość wykonanego słupa. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 206-1, zagęszczanie betonu powinno być przeprowadzane z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi, a wibrator wgłębny jest jednym z rekomendowanych rozwiązań w takich sytuacjach. Warto zaznaczyć, że to narzędzie powinno być używane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić prawidłową technikę pracy oraz uniknąć uszkodzenia zbrojenia.

Pytanie 16

Kluczowym aspektem poprawnego montażu paneli podłogowych jest

A. przymocowanie paneli do podłoża jedynie w narożnikach

B. utrzymanie dylatacji w obszarze drzwiowym

C. utrzymanie dylatacji pomiędzy panelami a ścianą

D. przymocowanie paneli do podłoża

Zachowanie dylatacji między panelami a ścianą jest kluczowe dla prawidłowego układania paneli podłogowych, ponieważ materiały użyte w produkcji paneli podłogowych, takie jak drewno czy laminat, rozszerzają się i kurczą w odpowiedzi na zmiany temperatury i wilgotności. Dylatacja, czyli niewielka przerwa, pozwala na swobodny ruch paneli, co zapobiega ich odkształceniu, pękaniu czy wypaczaniu. W praktyce, zaleca się pozostawienie dylatacji o szerokości od 1 do 1,5 cm wzdłuż każdej ściany, co jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 13329. Zastosowanie odpowiednich listew przypodłogowych może pomóc w ukryciu tej przerwy, nie wpływając na estetykę pomieszczenia. Prawidłowe wykonanie dylatacji przyczynia się również do dłuższej żywotności paneli oraz minimalizuje ryzyko uszkodzeń, co jest szczególnie istotne w pomieszczeniach o zmiennym poziomie wilgotności, jak łazienki czy kuchnie.

Pytanie 17

W dokumentacji BIOZ (Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia) znajdują się między innymi dane dotyczące

A. lokalizacji urządzeń przeciwpożarowych oraz punktów czerpalnych

B. uzyskania zgody na budowę lub rozbiórkę

C. błędów, które miały miejsce podczas realizacji robót

D. nowo opracowanych metod i technologii realizacji robót

W planie BIOZ (Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia) kluczowym elementem jest zapewnienie bezpieczeństwa pracy na budowie. Właściwe rozmieszczenie urządzeń przeciwpożarowych oraz punktów czerpalnych jest niezbędne dla minimalizacji ryzyka pożaru oraz szybkiej reakcji w sytuacji zagrożenia. Przykładowo, zgodnie z normą PN-EN 3, urządzenia przeciwpożarowe, takie jak gaśnice, powinny być umieszczane w miejscach łatwo dostępnych oraz dobrze oznakowanych, co ułatwia ich lokalizację w razie nagłej potrzeby. W planie BIOZ uwzględnia się również punkty czerpalne wody, które są niezbędne w przypadku pożaru, a ich rozmieszczenie powinno być zgodne z wytycznymi zawartymi w Krajowym Programie Ochrony Przeciwpożarowej. Zastosowanie tych zasad nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale także jest wymogiem prawnym, który musi być przestrzegany przez inwestorów i wykonawców.

Pytanie 18

Jaką wartość ma kosztorysowa suma robót brutto, jeżeli netto wynosi 6 820,50 zł, a podatek VAT to 23%?

A. 2 965,43 zł

B. 5 545,12 zł

C. 1 586,72 zł

D. 8 389,22 zł

Wartość kosztorysowa robót brutto oblicza się, dodając do wartości kosztorysowej netto wartość podatku VAT. W tym przypadku wartość netto wynosi 6 820,50 zł, a stawka VAT to 23%. Aby obliczyć wartość brutto, należy zastosować wzór: Wartość brutto = Wartość netto + (Wartość netto * Stawka VAT). Zatem obliczenia wyglądają następująco: Wartość brutto = 6 820,50 zł + (6 820,50 zł * 0,23) = 6 820,50 zł + 1 568,72 zł = 8 389,22 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z przepisami prawa podatkowego w Polsce, gdzie stawki VAT są ustalane przez Ministra Finansów. Znajomość tych zasad jest istotna w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej oraz w zakresie przygotowywania dokumentacji kosztorysowej, co jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami projektu budowlanego, a także dla obliczeń wykazywanych w zeznaniach podatkowych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie kosztorysu dla wykonawców robót budowlanych, gdzie prawidłowe ustalenie cen brutto pozwala na przejrzystość i dokładność w ofertach oraz umowach.

Pytanie 19

Jaką posadzkę należy po zamontowaniu poddać szlifowaniu i polerowaniu dwukrotnie?

A. Cementową

B. Żywiczną

C. Lastrykową

D. Asfaltową

Cementowe, asfaltowe i żywiczne posadzki różnią się znacznie od lastrykowej pod względem struktury, właściwości oraz wymagań dotyczących obróbki po ułożeniu. Posadzki cementowe, choć są popularne w budownictwie, zazwyczaj nie wymagają tak intensywnego procesu szlifowania. Po ich ułożeniu wystarczy jedynie odpowiednie wygładzenie, a następnie możliwe jest stosowanie dodatkowych powłok ochronnych. Z kolei posadzki asfaltowe, które są bardziej elastyczne i odporne na pęknięcia, nie są narażone na te same problemy co lastrykowe. W przypadku asfaltu, kluczowym procesem jest odpowiednia kompresja, a nie szlifowanie. Żywiczne posadzki, które cechują się wysoką odpornością chemiczną i elastycznością, również nie wymagają szlifowania. Zamiast tego, ich przygotowanie koncentruje się na odpowiedniej aplikacji oraz utwardzeniu materiału. Często błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie rodzaje posadzek wymagają podobnych metod obróbczych. Każdy materiał ma swoje unikalne właściwości, które wpływają na proces instalacji i konserwacji, a zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wykonawców i użytkowników, aby uniknąć nieodpowiednich praktyk oraz potencjalnych uszkodzeń.

Pytanie 20

W jakiej sytuacji kierownik budowy nie będzie zobowiązany do opracowania planu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa?

A. Czas budowy - 35 dni roboczych, liczba pracowników - 20

B. Czas budowy - 30 dni roboczych, liczba pracowników - 10

C. Czas budowy - 40 dni roboczych, liczba pracowników - 25

D. Czas budowy - 45 dni roboczych, liczba pracowników - 30

W przypadku budowy, która trwa 30 dni roboczych i zatrudnia 10 pracowników, kierownik budowy jest zwolniony z obowiązku sporządzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (PBOS) zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz kodeksu pracy. Zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniach, budowy o krótszym czasie trwania i mniejszej liczbie pracowników nie wymagają sporządzania PBOS, co wynika z oceny ryzyka oraz poziomu złożoności projektu. Taki przepis ma na celu uproszczenie procedur dla mniejszych budów, gdzie ryzyko wypadków jest ograniczone. Praktycznym przykładem może być niewielka budowa domu jednorodzinnego, gdzie liczba pracowników i czas realizacji jest ograniczony, co nie stwarza skomplikowanych warunków pracy. W takich przypadkach kierownik budowy może skoncentrować się na praktycznych aspektach zarządzania budową, zapewniając jednocześnie odpowiednie bezpieczeństwo pracowników bez obciążania ich zbędną biurokracją. Ważne jest, aby kierownicy budowy byli świadomi zmieniających się przepisów, a także mieli umiejętność identyfikacji sytuacji, w których warto zastosować bardziej szczegółowe zasady ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.

Pytanie 21

Czym charakteryzuje się optymalne zagęszczenie mieszanki betonowej?

A. obecnością mleczka cementowego na górnej warstwie mieszanki oraz ustaniem pojawiania się pęcherzyków powietrza

B. wyrównaniem górnej warstwy mieszanki i pojawieniem się na niej wielu pęcherzyków powietrza

C. obecnością mleczka cementowego na wierzchu mieszanki oraz segregacją jej składników

D. wyrównaniem wierzchniej powierzchni mieszanki oraz segregacją jej składników

Wielu wykonawców betonu mylnie interpretuje oznaki optymalnego zagęszczenia, co prowadzi do poważnych problemów w późniejszych etapach budowy. Wskazanie na wyrównanie górnej powierzchni mieszanki oraz pojawienie się pęcherzyków powietrza jako oznak optymalnego zagęszczenia jest błędne. Równanie powierzchni może wystąpić w wyniku niewłaściwego przygotowania mieszanki lub zbyt małego ciśnienia przy zagęszczaniu, co w rzeczywistości prowadzi do segregacji składników. Pojawienie się pęcherzyków powietrza jest natomiast sygnałem, że mieszanka nie została odpowiednio zagęszczona. Błędy te często wynikają z braku praktycznej wiedzy na temat procesów betonowania i niewłaściwego stosowania metod zagęszczania, takich jak wibracje. W rzeczywistości, zbyt duża liczba pęcherzyków powietrza w betonowej mieszance prowadzi do osłabienia struktury, co może skutkować obniżeniem wytrzymałości konstrukcji. Rozsegregowanie składników mieszanki, które pojawia się w niepoprawnie przygotowanych mieszankach, również jest oznaką niskiej jakości wykonania, co może prowadzić do dalszych komplikacji w procesie budowy. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do najlepszych praktyk i standardów branżowych, które promują właściwe przygotowanie i zagęszczenie betonu, aby uniknąć kosztownych błędów budowlanych.

Pytanie 22

Z czego wynika stworzenie projektu zagospodarowania terenu budowy?

A. harmonogram ogólny budowy

B. specyfikacja techniczna

C. zapotrzebowanie na materiały

D. dokumentacja przetargowa

Dokumentacja przetargowa, specyfikacja techniczna i zapotrzebowanie na materiały mają swoje zadania w przygotowaniu i realizacji projektu budowlanego. Dokumentacja przetargowa to zbiór informacji i wymagań, które wykonawcy muszą spełniać, żeby w ogóle móc startować w przetargu. Zawiera różne szczegóły dotyczące jakości, terminy, warunki płatności i tak dalej. Ale, jak to mówią, sama dokumentacja nie mówi, w jakiej kolejności i jak długo mają być wykonywane poszczególne prace, przez co nie jest wystarczająca, żeby dobrze zaplanować zagospodarowanie terenu budowy. Specyfikacja techniczna z kolei daje konkretne informacje o materiałach, technologiach i standardach jakości, które powinny być używane. Jest to kluczowe dla zapewnienia, że prace będą robione zgodnie z wymaganiami technicznymi, ale nie pomaga w zarządzaniu czasem i kolejnością działań. No a zapotrzebowanie na materiały to po prostu lista potrzebnych surowców do budowy, co jest istotne przy planowaniu zakupów, ale nie zastąpi harmonogramu ogólnego. Jak się nad tym dłużej zastanowić, zbyt duża uwaga na jeden z tych elementów może prowadzić do niezłych opóźnień, wyższych kosztów, a nawet do problemów z jakością i bezpieczeństwem budowy. Ważne jest zrozumienie, że te dokumenty współpracują ze sobą, a nie, że mogą się zastępować, bo to klucz do sukcesu projektu budowlanego.

Pytanie 23

Jakie działania należy podjąć, aby przygotować tynki cementowo-wapienne pokryte farbą olejną do malowania farbą emulsyjną?

A. wykonać powłokę ze szkła wodnego

B. zagruntować podłoże roztworem emulsji

C. nałożyć warstwę gładzi wapiennej

D. usunąć warstwę farby olejnej

Wybór narzędzi i materiałów w procesie przygotowania powierzchni malarskiej jest kluczowy dla uzyskania oczekiwanego efektu końcowego. Powłoka ze szkła wodnego, mimo iż jest stosowana jako materiał gruntujący, nie jest odpowiednia do zastosowania na powierzchniach pokrytych farbą olejną. Szkło wodne ma swoje zastosowanie przy uszczelnianiu i wzmacnianiu powierzchni, lecz przed jego nałożeniem konieczne jest usunięcie wszelkich powłok, które mogą wpływać na przyczepność. Nałożenie gładzi wapiennej na farbę olejną to kolejny błąd, gdyż może to prowadzić do odspajania się nowej warstwy w wyniku braku przyczepności. Gładź wapienna nie jest w stanie skutecznie przylegać do olejnej powłoki, co w dłuższym czasie powoduje pękania i łuszczenie się. Zagruntowanie podłoża roztworem emulsji przed usunięciem farby olejnej również nie ma sensu, ponieważ grunt nie będzie miał na czym się osadzić, przez co skuteczność całego procesu będzie znacznie obniżona. Kluczowym błędem w myśleniu jest brak zrozumienia, że każda powłoka malarska musi być odpowiednio przygotowana, a nie można nałożyć nowej warstwy na istniejącą bez wcześniejszego usunięcia starej. W praktyce, każdy krok przygotowawczy powinien być przemyślany, a standardy budowlane nakładają obowiązek dokładnego oczyszczenia powierzchni, co gwarantuje długotrwały efekt malarski.

Pytanie 24

Koszty pracy przy realizacji stropu gęstożebrowego wynoszą 168,00 r-g/100 m². Ile dni roboczych, trwających po 8 godzin, będą pracować sześciu pracowników, jeżeli według przedmiaru konieczne jest wykonanie 170 m² takiego stropu?

A. 5 dni

B. 6 dni

C. 35 dni

D. 36 dni

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na to pytanie często wynika z błędnych założeń dotyczących obliczeń robocizny lub nieprawidłowego stosowania wskaźników roboczogodzinowych. Na przykład, niektórzy mogą błędnie przyjąć, że liczba dni roboczych jest bezpośrednio proporcjonalna do powierzchni stropu, nie uwzględniając faktu, że liczba robotników oraz ich efektywność pracy znacząco wpływa na czas realizacji zadania. Wybór 5 dni może sugerować, że osoba myśli, iż robotnicy będą w stanie wykonać większą ilość pracy w krótszym czasie, co może być prawdą, ale w kontekście przedstawionych danych nie uwzględnia to całkowitych nakładów robocizny. Z kolei wybór 36 dni lub 35 dni jest daleki od rzeczywistości i może wynikać z błędnych obliczeń lub z braku zrozumienia, jak zorganizować pracę w zespole. Takie odpowiedzi mogą być efektem niepoprawnego zrozumienia terminu „roboczogodzina”, co jest podstawowym pojęciem w zarządzaniu projektami budowlanymi. Ważne jest, aby przy każdym obliczeniu czasu pracy uwzględniać zarówno efektywność zespołu, jak i standardowe czasy pracy. W praktyce, w każdej branży, a szczególnie w budownictwie, precyzyjne obliczenia czasu pracy są kluczowe do skutecznego zarządzania kosztami i harmonogramem projektu.

Pytanie 25

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zagęszczenia podsypki piaskowej pod podłogą na gruncie?

A. wibratora buławowego

B. listwy wibracyjnej

C. młota pneumatycznego

D. ubijarki mechanicznej

Użycie listwy wibracyjnej, młota pneumatycznego czy wibratora buławowego w kontekście zagęszczania podsypki piaskowej pod podłogi na gruncie jest niewłaściwe. Listwa wibracyjna jest narzędziem wykorzystywanym głównie do wygładzania i wyrównywania powierzchni betonu, a nie do zagęszczania luźnych materiałów, jak piasek. Jej działanie jest zbyt delikatne, aby skutecznie skompresować podsypkę. Młot pneumatyczny, choć mocny, jest przeznaczony do pracy w twardych materiałach, takich jak beton czy kamień, a nie do zagęszczania luźnych, sypkich materiałów. Użycie go do tego celu mogłoby prowadzić do nieodpowiedniego rozkładu ciśnienia, co w efekcie nie tylko nie zagęści piasku, ale również może go przemieszczać w niepożądany sposób. Wibratory buławowe, mimo że skuteczne w zagęszczaniu betonu, są mało efektywne w kontekście piasku, który wymaga innego podejścia. W praktyce, niewłaściwe podejście do zagęszczania może prowadzić do problemów takich jak nierównomierne osiadanie podłogi, co w dłuższej perspektywie wpływa na stabilność całej konstrukcji oraz może prowadzić do kosztownych napraw.

Pytanie 26

Które narzędzia są potrzebne do naprawy podłogi z terakoty?

A. Wzornik, kilof, młotek, sznur murarski

B. Przecinak, młotek, paca zębata, poziomnica

C. Czerpak, drąg, młot, poziomica wodna

D. Pion murarski, rylec, dłuto krzyżowe, piła

Odpowiedź wskazująca na przecinak, młotek, pacę zębata oraz poziomnicę jest poprawna, ponieważ te narzędzia są kluczowe w procesie naprawy posadzki z terakoty. Przecinak służy do precyzyjnego usuwania uszkodzonych fragmentów płytek, co jest niezbędne przed ich wymianą. Młotek, w kontekście napraw, jest używany do delikatnego wbijania elementów, aby nie uszkodzić sąsiednich płytek. Paca zębata jest fundamentalnym narzędziem przy układaniu nowej terakoty, zapewniając równomierne rozprowadzenie kleju. Poziomnica natomiast pozwala na sprawdzenie, czy posadzka jest odpowiednio wypoziomowana, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności. Stosując te narzędzia poprzez profesjonalne metody, takie jak przygotowanie podłoża czy stosowanie odpowiednich materiałów, można zapewnić trwałość i estetykę naprawy. Przestrzeganie norm budowlanych, takich jak PN-EN 12004, dotyczących klasyfikacji klejów do płytek, również wpływa na jakość wykonania.

Pytanie 27

Jaką czynność powinno się wykonać po rozszerzeniu pęknięć na powierzchni betonowej ściany, a przed ich wypełnieniem zaprawą?

A. Pomalować silikonem

B. Zrealizować iniekcję

C. Zwilżyć nawierzchnię wodą

D. Nałożyć płynny preparat foliowy

Zwilżenie powierzchni wodą przed wypełnieniem rys zaprawą jest kluczowym etapem procesu naprawy betonu. Woda w tym kontekście pełni rolę wiążącą, co jest istotne dla prawidłowego wnikania zaprawy w szczeliny oraz zapewnienia jej odpowiedniej przyczepności. W praktyce budowlanej zwilżenie powierzchni poprawia również proces hydracji, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej wytrzymałości zaprawy. Należy jednak pamiętać, aby nie stosować nadmiaru wody, co mogłoby prowadzić do osłabienia mieszanki i obniżenia jej właściwości. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie nawilżania przy użyciu mgiełki wodnej, co pozwala na równomierne rozprowadzenie wilgoci bez nadmiernego jej nagromadzenia. W kontekście norm budowlanych, takich jak PN-EN 1504, zaleca się przestrzeganie zasad dotyczących przygotowania powierzchni, które obejmują nie tylko czyszczenie, ale także odpowiednie nawilżanie, co sprzyja długoterminowej trwałości naprawianych powierzchni.

Pytanie 28

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

B. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

C. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

D. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Pytanie 29

W dokumentacji obiektu budowlanego są zapisywane

A. dane o bieżącej liczbie mieszkańców

B. rezultaty kontroli stanu technicznego

C. rezultaty audytu energetycznego

D. dane o stanie prawnym nieruchomości

Wyniki kontroli stanu technicznego są kluczowym elementem zawartym w książce obiektu budowlanego, ponieważ dokument ten ma na celu gromadzenie wszelkich istotnych informacji dotyczących stanu technicznego budynku. Książka ta jest obowiązkowym dokumentem, który zgodnie z ustawą Prawo budowlane, musi być prowadzony dla każdego obiektu budowlanego. W ramach kontroli stanu technicznego, przeprowadza się regularne inspekcje, które mają na celu ocenę stanu konstrukcji, instalacji oraz wyposażenia obiektu. Dzięki tym informacjom można podejmować decyzje dotyczące konserwacji i remontów, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników oraz trwałości budynku. Przykładowo, jeśli podczas kontroli wykryte zostaną nieprawidłowości, takie jak pęknięcia w ścianach czy awarie instalacji, można natychmiast zareagować, co może zapobiec poważniejszym uszkodzeniom i kosztownym naprawom. Ponadto, wyniki tych kontroli są także istotne z perspektywy zarządzania majątkiem i planowania budżetu na przyszłe inwestycje w obiekt.

Pytanie 30

Ilość materiałów uzyskanych w wyniku rozbiórki, które mają być użyte ponownie, ustala się na podstawie

A. planu robót rozbiórkowych

B. pomiarów z natury dokonanych po zakończeniu rozbiórki

C. inwentaryzacji wykonanej przed przystąpieniem do rozbiórki

D. projektu budowlanego

Inwentaryzacja przeprowadzona przed rozbiórką, projekt robót rozbiórkowych oraz projekt architektoniczny mogą być mylnie postrzegane jako podstawy do ustalania ilości materiałów przeznaczonych do dalszego wykorzystania. Jednakże każda z tych metod ma swoje ograniczenia i nie może zapewnić dokładnego obrazu rzeczywistej ilości materiałów po zakończeniu rozbiórki. Inwentaryzacja przed rozbiórką ma na celu zidentyfikowanie elementów konstrukcyjnych, ale nie uwzględnia zmian, które mogą wystąpić podczas samego procesu rozbiórkowego. Często materiały są uszkadzane lub marnowane, co sprawia, że dane zgromadzone przed rozpoczęciem prac są niekompletne. Projekt robót rozbiórkowych dostarcza jedynie ogólnych wytycznych dotyczących procesu, ale nie zawiera informacji o rzeczywistych ilościach materiałów, które będą dostępne po zakończeniu robót. Podobnie, projekt architektoniczny ma na celu przedstawienie wizji nowej konstrukcji, a nie oceny materiałów z istniejącego obiektu. Wiele błędów myślowych pojawia się, gdy osoby biorące udział w procesie zakładają, że dane te są wystarczające do oszacowania ilości materiałów do ponownego wykorzystania. W praktyce, aby uzyskać wiarygodne informacje, konieczne jest przeprowadzenie dokładnych pomiarów z natury po zakończeniu rozbiórki.

Pytanie 31

Ściany działowe o grubości % cegły i długości przekraczającej 5 m należy wzmacniać

A. ciętym włóknem szklanym dodawanym do zaprawy murarskiej

B. siatką z prętów 0 8 w pierwszej oraz ostatniej spoinie poziomej

C. bednarką w spoinach poziomych co 3-4 warstwę

D. bednarką w pionowych spoinach w odstępach mniej więcej co 1 m

Zbrojenie ścian działowych bednarką w spoinach poziomych co 3-4 warstwę jest uznawane za właściwe podejście w budownictwie, szczególnie w kontekście ścian o większej długości, co sprzyja ich stabilności i wytrzymałości. Bednarka, jako element zbrojeniowy, zwiększa odporność na działanie sił poziomych, co jest istotne w przypadku długich ścian. Dodatkowo, współczesne normy budowlane, takie jak Eurokod 6 dotyczący projektowania konstrukcji murowych, podkreślają znaczenie zbrojenia w celu zapewnienia odpowiednich właściwości mechanicznych. W praktyce, umieszczając bednarkę w regularnych odstępach, tworzysz warstwy, które rozkładają obciążenia, co jest kluczowe w utrzymaniu integralności konstrukcji. Takie podejście znajduje zastosowanie nie tylko w domach jednorodzinnych, ale również w większych projektach budowlanych, gdzie stabilność ścian ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa całej struktury.

Pytanie 32

Norma użycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni dachu. Oblicz, jaką powierzchnię połaci dachowej można pokryć, mając 3 600 sztuk dachówki.

A. 36 m2

B. 180 m2

C. 20 m2

D. 720 m2

Norma zużycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni pokrycia dachowego. Aby obliczyć powierzchnię, którą można pokryć przy użyciu 3 600 sztuk dachówki, należy najpierw określić, ile metrów kwadratowych pokrywa jedna sztuka dachówki. W tym przypadku: 2 000 sztuk pokrywa 100 m², co oznacza, że jedna sztuka pokrywa 0,05 m² (100 m² / 2 000 sztuk). Następnie obliczamy, ile m² można pokryć 3 600 sztuk: 3 600 sztuk * 0,05 m²/sztuka = 180 m². Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie potrzebnych materiałów, co wpływa na efektywność kosztową projektu. W branży budowlanej, prawidłowe obliczenia materiałów są zgodne z normami PN-EN, które promują zrównoważony rozwój i minimalizację odpadów. Właściwe planowanie i dobór materiałów przyczyniają się do zwiększenia trwałości pokrycia dachowego oraz jego estetyki.

Pytanie 33

Jakie urządzenia służą do wygładzania i zagęszczania monolitycznego podkładu w podłodze, który został wykonany z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej?

A. uciskacze wałowe

B. wibratory przyczepne

C. listwy wibracyjne

D. zacieraczki samojezdne

Listwy wibracyjne są kluczowym narzędziem stosowanym do wyrównywania i zagęszczania monolitycznych podkładów w konstrukcji podłóg, zwłaszcza tych wykonanych z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej. Działają na zasadzie wibracji, które generują odpowiednie fale w obrębie świeżo wylanego betonu, co pozwala na równomierne rozmieszczenie cząstek materiału oraz eliminację powietrza uwięzionego w mieszance. Dzięki temu podkład zyskuje na gęstości i wytrzymałości. W praktyce, listwy wibracyjne są niezwykle efektywne w procesach budowlanych, gdyż pozwalają na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni, co jest kluczowe dla dalszego etapu prac. Dobre praktyki branżowe wskazują, że użycie listw wibracyjnych przyczynia się do zwiększenia trwałości podłóg oraz minimalizacji ryzyka powstawania pęknięć, co jest istotne w kontekście zapewnienia długowieczności konstrukcji. Warto również pamiętać, że przy zastosowaniu wibracji, ważne jest dostosowanie częstotliwości i amplitudy do specyfiki używanej mieszanki, co gwarantuje optymalne rezultaty.

Pytanie 34

Zanim na betonowych ścianach fundamentowych zostanie ułożona hydroizolacja z membran samoprzylepnych, co należy zrobić?

A. wykonać na nich warstwę obrzutki z zaprawy cementowej

B. wykonać na nich okładzinę z płytek klinkierowych

C. zamocować do nich mechanicznie warstwę folii polietylenowej

D. zagruntować je masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran

Zagruntowanie betonowych ścian fundamentowych masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran jest kluczowym etapem w procesie aplikacji hydroizolacji. Gruntowanie poprawia przyczepność membrany do podłoża, co jest niezbędne, aby zapewnić szczelność i trwałość systemu hydroizolacyjnego. W przypadku zastosowania membran samoprzylepnych, właściwe przygotowanie podłoża jest szczególnie ważne, ponieważ wszelkie niedoskonałości mogą prowadzić do odklejania się membrany oraz powstawania nieszczelności. W praktyce, przed nałożeniem masy bitumicznej, powierzchnia betonu powinna być dokładnie oczyszczona z wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kurz, oleje czy resztki starych powłok. Grunt, zgodnie z zaleceniami producenta, nie tylko zwiększa adhezję, ale także zabezpiecza przed wilgocią, co jest niezwykle istotne w kontekście długoterminowej trwałości konstrukcji. Użycie masy bitumicznej w tym procesie jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w zakresie hydroizolacji, co potwierdzają liczne badania oraz doświadczenia inżynierów budowlanych.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż szerokość rynny i średnicę rury spustowej, które należy przyjąć dla dachu jednospadowego o wymiarach 12 × 10 m.

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych
Efektywna powierzchnia dachu [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
poniżej 20	70	50
20÷57	100 lub 125	70
57÷97	125	100
97÷170	150	100
170÷243	180	125

A. Szerokość rynny: 100 mm, średnica rury spustowej: 70 mm.

B. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 100 mm.

C. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 125 mm.

D. Szerokość rynny: 125 mm, średnica rury spustowej: 100 mm.

Wybór innych wartości szerokości rynny i średnicy rury spustowej niż 150 mm i 100 mm może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad hydrauliki i projektowania systemów odprowadzania wód opadowych. Nieodpowiednia szerokość rynny, jak na przykład 100 mm lub 125 mm, często prowadzi do niewystarczającego odprowadzenia wody z powierzchni dachu, co zwiększa ryzyko przepełnienia i uszkodzenia rynny. Rynny muszą być dostosowane do wielkości powierzchni dachu oraz lokalnych warunków atmosferycznych. Zastosowanie zbyt małej rury spustowej, jak w przypadku opcji wskazujących średnicę 70 mm, może spowodować, że woda nie będzie mogła być skutecznie transportowana, co prowadzi do zastoju, a w dłuższej perspektywie do korozji i konieczności wymiany elementów systemu. Często zdarza się, że osoby projektujące systemy odprowadzania wód deszczowych nie biorą pod uwagę wszystkich parametrów, takich jak intensywność opadów w danym rejonie, co prowadzi do obliczeń opartych na niepełnych danych. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu takich systemów kierować się nie tylko wymiarami, ale także okresowymi i regionalnymi normami budowlanymi, które precyzyjnie określają wymagania dla materiałów oraz ich właściwości w kontekście zmiennych warunków atmosferycznych.

Pytanie 36

Plan zagospodarowania terenu budowy powinien obejmować między innymi

A. decyzję pozwolenia na budowę

B. harmonogram dostaw materiałów

C. przekrój geologiczny terenu

D. układ dróg tymczasowych

Projekt zagospodarowania terenu budowy powinien zawierać układ dróg tymczasowych, ponieważ jest to kluczowy element, który zapewnia odpowiednią organizację ruchu na placu budowy przy minimalizowaniu zakłóceń dla otoczenia. Układ dróg tymczasowych powinien być zaplanowany w taki sposób, aby umożliwić swobodny transport materiałów budowlanych, sprzętu oraz pracowników, co wpływa na efektywność całego procesu budowlanego. Dobrze zaprojektowane drogi tymczasowe powinny uwzględniać różne aspekty, takie jak nośność podłoża, prowadzenie ruchu oraz bezpieczeństwo, zgodnie z normami PN-EN 1991-2, które regulują obciążenia konstrukcyjne. Przykładowo, w dużych projektach budowlanych, gdzie ciężki sprzęt jest nieodłącznym elementem, odpowiednio przygotowane drogi tymczasowe pozwalają na uniknięcie problemów związanych z błotnistym terenem czy zatorami. Ponadto, taki układ powinien być zgodny z wymaganiami lokalnych przepisów i standardów, co zapewni jego akceptację przez odpowiednie organy.

Pytanie 37

Po zakończeniu utwardzania kleju, podczas izolacji cieplnej zewnętrznych ścian budynku, należy

A. wykonać tynk strukturalny

B. zagruntować styropian

C. zamocować kołki

D. przykleić siatkę

Chociaż zagruntowanie styropianu, przyklejenie siatki, czy wykonanie tynku strukturalnego są istotnymi etapami w kompleksowej izolacji budynków, to ich zastosowanie w niewłaściwej kolejności lub w niewłaściwych momentach procesu może prowadzić do problemów z trwałością i efektywnością izolacji. Zagruntowanie styropianu jest procesem, który ma na celu zwiększenie przyczepności kolejnych warstw, jednak wykonanie go zaraz po stwardnieniu kleju może nie być efektywne, gdyż klej powinien być całkowicie utwardzony, by uniknąć deformacji lub uszkodzeń. Przykleić siatkę można dopiero po stabilizacji płyt w odpowiedni sposób, co oznacza, że najpierw konieczne jest zamocowanie kołków. Tynk strukturalny, z kolei, jest ostatnią warstwą, która chroni izolację przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz wpływem czynników atmosferycznych, ale jego aplikacja nie ma sensu, jeśli płyty nie są odpowiednio przymocowane. Zignorowanie tego etapu może prowadzić do niewłaściwego przylegania siatki, co w konsekwencji skutkuje pęknięciami i odspojeniem tynku, co jest kosztowne w naprawie i obniża efektywność całego systemu ociepleń. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap w procesie izolacji budynku ma swoje miejsce, a ich niewłaściwa kolejność nie tylko wpływa na estetykę, ale przede wszystkim na trwałość i funkcjonalność całego systemu izolacji.

Pytanie 38

Przy remoncie sufitu, przed zamontowaniem suchego jastrychu, niezbędne jest przygotowanie warstwy wyrównawczej z

A. mieszanki betonowej

B. gliny

C. siatki i trzciny

D. keramzytu

Wybór nieodpowiednich materiałów do wykonania warstwy wyrównawczej może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Mieszanka betonowa, choć często stosowana w budownictwie, jest zbyt ciężka do zastosowania jako warstwa wyrównawcza pod suche jastrychy, co może prowadzić do nadmiernego obciążenia stropu i w konsekwencji do jego uszkodzeń. Użycie gliny w tym kontekście jest również błędne; glina jest materiałem o dużej wilgotności, co może doprowadzić do deformacji oraz problemów z pleśnią w przyszłości. Oprócz tego, glina nie zapewnia wystarczających właściwości izolacyjnych ani akustycznych, które są kluczowe w kontekście komfortu użytkowania pomieszczeń. Siatka i trzcina, mimo że mogą być stosowane w niektórych typach konstrukcji, nie są odpowiednie dla warstwy wyrównawczej pod jastrychy. Tego rodzaju materiały mogą wprowadzać nierówności oraz nie zapewniają wymaganego poziomu stabilności. Zastosowanie materiałów niezgodnych z obowiązującymi standardami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13055-1, może prowadzić do chaotycznych efektów w długoterminowym użytkowaniu, a także do zwiększenia ryzyka uszkodzeń strukturalnych. Z tego powodu kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów do warstwy wyrównawczej kierować się zasadami dobrych praktyk budowlanych, które jasno określają, jakie materiały powinny być używane w konkretnych aplikacjach budowlanych.

Pytanie 39

Podczas rozbiórki robotnicy muszą być przymocowani do solidnych elementów budynku

A. ścian działowych

B. ław fundamentowych

C. konstrukcji dachu

D. ścian piwnic

Robotnicy powinni być przypięci do trwałych części budynku podczas rozbiórki w celu zminimalizowania ryzyka wypadków i zapewnienia ich bezpieczeństwa. Konstrukcje dachu są kluczowymi elementami nośnymi budynku, które mają zdolność do utrzymywania stabilności strukturalnej. Podczas prac rozbiórkowych, szczególnie w rejonie dachu, istnieje ryzyko upadków z wysokości, co czyni przypięcie do dachu kluczowym działaniem prewencyjnym. Używanie systemów asekuracyjnych, takich jak uprzęże i liny, w połączeniu z solidnymi punktami kotwiczenia w konstrukcji, zwiększa bezpieczeństwo pracowników. Przykładem dobrych praktyk może być stosowanie norm i wytycznych OSHA (Occupational Safety and Health Administration) dotyczących pracy na wysokościach, które jasno określają, jak powinny być zorganizowane prace w takich warunkach. Podczas rozbiórki dachu, robotnicy muszą korzystać z zabezpieczeń, które są przypięte do stabilnych i wytrzymałych elementów budynku, co pozwala na skuteczne zarządzanie ryzykiem i ochronę zdrowia pracowników.

Pytanie 40

W dokumentacji technicznej podano, że nachylenie skarpy wykopu 1:1 oznacza, iż kontur ściany wykopu powinien być uformowany pod kątem

A. 45°

B. 60°

C. 30°

D. 55°

Nachylenie skarpy wykopu 1:1 oznacza, że dla każdego 1 metra wysokości skarpy, kontur ściany wykopu powinien być nachylony o 1 metr w poziomie. To przekłada się na kąt 45°, co jest standardem przy budowie wykopów w gruntach stabilnych. Przykładowo, w przypadku wykopów budowlanych, zachowanie tego kąta jest istotne dla zapewnienia stabilności ścian wykopu oraz minimalizacji ryzyka osuwisk. Takie nachylenie pozwala na efektywne odwodnienie i zmniejsza obciążenie na ściany wykopu. Standardy budowlane, takie jak Eurokod 7, podkreślają znaczenie odpowiedniego nachylenia skarp, by uniknąć niebezpiecznych sytuacji, takich jak zawały lub zasypania. Ponadto, w praktyce inżynieryjnej, nachylenia skarp 1:1 są często zalecane w trudnych warunkach gruntowych, gdzie konieczne jest zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników oraz stabilność konstrukcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej