Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 14:19
Data zakończenia: 18 maja 2025 14:38

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Mieszkanka domu opieki społecznej cierpiąca na chorobę Alzheimera ma zaburzony rytm snu. Czy to wskazuje na zakłócenie potrzeb?

A. prestżu i uznania

B. samorealizacji

C. fizjologicznych

D. bezpieczeństwa

Odpowiedź "fizjologicznych" jest prawidłowa, ponieważ zaburzenia rytmu dobowego snu u osób z chorobą Alzheimera są bezpośrednio związane z ich podstawowymi potrzebami fizjologicznymi. Rytm dobowy snu i czuwania jest kluczowym elementem zdrowego funkcjonowania organizmu, a jego zaburzenia mogą prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak zwiększone ryzyko wypadków, zaburzenia poznawcze czy pogorszenie ogólnego stanu zdrowia. U osób z chorobą Alzheimera, zmiany w cyklu snu mogą być wywołane przez czynniki neurodegeneracyjne, które wpływają na zentrale mechanizmy regulujące sen. W pracy z pacjentami, ważne jest stosowanie dobrych praktyk, takich jak tworzenie stabilnego środowiska do snu, ograniczanie bodźców w godzinach wieczornych oraz regularne wprowadzanie rutyny. Warto także zwrócić uwagę na zastosowanie strategii behawioralnych, które mogą pomóc w poprawie jakości snu, jak np. terapia światłem czy techniki relaksacyjne. Zachowanie zdrowego rytmu dobowego jest kluczowe dla poprawy jakości życia i samopoczucia pacjentów z demencją, co wpisuje się w standardy opieki nad osobami starszymi.

Pytanie 2

Która z poniższych zasad dotyczy właściwego formułowania informacji zwrotnej?

A. Udzielaj wielu wskazówek

B. Krytykuj osobę, a nie jej negatywne postawy

C. Buduj informację zwrotną w sposób oceniający, a nie opisowy

D. Wyrażaj ocenę bezpośrednio po wystąpieniu danego zachowania

Wyrażanie oceny bezpośrednio po zaistniałym zachowaniu to kluczowa zasada skutecznego udzielania informacji zwrotnej. Takie podejście pozwala na natychmiastowe skorelowanie zachowań z ich efektami, co sprzyja lepszemu zrozumieniu przez odbiorcę. Na przykład, jeśli menedżer zauważy, że pracownik skutecznie zrealizował projekt, powinien natychmiast po zakończeniu pracy wyrazić swoją pozytywną ocenę. To nie tylko wzmacnia dobre praktyki, ale również motywuje pracowników do kontynuacji efektywnego działania. Zgodnie z zasadami komunikacji interpersonalnej, czas reakcji na zachowanie jest kluczowy dla efektywności feedbacku. Dobre praktyki wskazują, że informacje zwrotne powinny być konkretne, aktualne oraz oparte na obserwacjach, co zwiększa ich wiarygodność i akceptację. Dodatkowo, regularne praktykowanie takiego stylu oceny wspomaga budowanie kultury otwartej komunikacji w zespole, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania ludźmi.

Pytanie 3

Jaką skalę powinno się wykorzystać przy ocenie podstawowych aktywności życia codziennego u pacjenta po urazie rdzenia kręgowego?

A. Wechslera

B. Folsteina

C. Katza

D. Nortona

Skala Katza to naprawdę fajne narzędzie, które ocenia, jak radzimy sobie w codziennym życiu, zwłaszcza dla pacjentów z uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Dzięki niej możemy zobaczyć, na jakim poziomie jesteśmy w takich sprawach jak kąpiel, ubieranie się, jedzenie czy korzystanie z toalety. To ważne, bo wiedząc, co pacjent potrafi, możemy lepiej dopasować program rehabilitacyjny do jego potrzeb. Na przykład, jeżeli ktoś ma problemy z ubieraniem się, to rehabilitacja może skupić się na poprawie ruchów rąk. W sumie, systematyczna ocena ADL za pomocą tej skali jest kluczowa, bo pozwala monitorować postępy i ułatwia podejmowanie decyzji o dalszej rehabilitacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, co tylko potwierdza, jak ważne jest stosowanie tej metody.

Pytanie 4

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla uczestnika z osłabieniem w kończynach górnych oraz problemami związanymi z odczuwaniem bólu, terapeuta nie powinien rekomendować

A. formowania mas ceramicznych

B. malowania przy wykorzystaniu farb akrylowych

C. tkactwa dywanu na krośnie

D. klejenia przy pomocy pistoletu na gorąco

Klejenie z użyciem pistoletu na gorąco jest niewłaściwym wyborem w przypadku uczestnika z niedowładem kończyn górnych oraz zaburzeniami odczuwania bólu. Osoby z takimi ograniczeniami mogą mieć trudności z precyzyjnym chwytaniem i manipulowaniem narzędziami, co zwiększa ryzyko przypadkowych oparzeń oraz kontuzji. Pistolet na gorąco generuje wysoką temperaturę, co czyni go niebezpiecznym dla osoby, która nie jest w stanie w pełni odczuwać bólu. W terapii zajęciowej istotne jest dostosowanie aktywności do możliwości uczestnika, a także zapewnienie mu bezpieczeństwa. W przypadku takich pacjentów lepszym rozwiązaniem mogą być alternatywne techniki, takie jak tkanie dywanu na krośnie, malowanie farbami akrylowymi czy modelowanie mas ceramicznych, które nie wymagają użycia narzędzi wydzielających wysoką temperaturę ani nie wiążą się z ryzykiem skaleczenia. Standardy terapii zajęciowej kładą duży nacisk na adaptację działań do indywidualnych potrzeb i ograniczeń pacjenta, co zapewnia efektywność oraz bezpieczeństwo terapii.

Pytanie 5

Planowanie działań przez terapeutę zajęciowego dla pacjenta po udarze mózgu, który zmaga się z afazją, powinno opierać się głównie na współpracy

A. z logopedą

B. z pracownikiem socjalnym

C. z psychologiem

D. z dietetykiem

Wybór logopedy jako kluczowego specjalisty w procesie rehabilitacji podopiecznego po udarze mózgu z afazją jest uzasadniony z kilku powodów. Afazja, czyli zaburzenie mowy, często występuje w wyniku uszkodzenia ośrodków odpowiedzialnych za język w mózgu, co wymaga interwencji specjalistycznej. Logopeda, jako ekspert w zakresie komunikacji i rehabilitacji mowy, jest niezbędny do opracowania indywidualnego programu terapeutycznego, który pomoże pacjentowi w odzyskaniu umiejętności komunikacyjnych. Przykłady działań logopedycznych to terapia mowy, ćwiczenia mające na celu poprawę umiejętności rozumienia i tworzenia zdań, a także praca nad aspektami nie tylko werbalnymi, ale i pozawerbalnymi komunikacji. Współpraca z logopedą ma na celu nie tylko przywrócenie zdolności mówienia, ale także dostosowanie strategii komunikacyjnych do potrzeb pacjenta, co jest zgodne z dobrą praktyką w rehabilitacji neurologicznej. Takie podejście jest szczególnie ważne, ponieważ efektywna komunikacja wpływa na jakość życia pacjenta i jego zdolność do interakcji z otoczeniem.

Pytanie 6

W jakiej fazie scenariusza lekcji powinien być zaplanowany instruktaż dotyczący stanowiska pracy uczestnika?

A. Na końcu przebiegu zajęć

B. Na początku przebiegu zajęć

C. W zestawieniu metod oraz technik terapii zajęciowej

D. W spisie celów szczegółowych

We wstępnej części przebiegu zajęć przeprowadzenie instruktażu stanowiskowego ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności pracy uczestników. Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek aktywności zawodowej ważne jest, aby uczestnicy byli dokładnie zaznajomieni z zasadami obowiązującymi w danym miejscu pracy, co pozwala na minimalizację ryzyka wypadków i nieporozumień. Instruktaż wstępny powinien obejmować takie aspekty jak procedury bezpieczeństwa, obsługa sprzętu oraz obowiązki związane z danym stanowiskiem. Tego rodzaju trening jest zgodny z normami BHP, które wymagają, aby pracownicy byli informowani o zasadach działania oraz potencjalnych zagrożeniach jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Efektywny instruktaż odbywa się najczęściej w formie interaktywnej, co sprzyja lepszemu przyswajaniu wiedzy. Przykładem może być omawianie zasad pracy z narzędziami podczas symulacji na stanowisku, co daje uczestnikom możliwość zadawania pytań i rozwiewania wątpliwości przed przystąpieniem do realnych zadań.

Pytanie 7

W kontekście interpersonalnej wymiany informacji, proksemika odnosi się do

A. oddziaływania temperamentu osoby nadającej na interpretację komunikatu przez odbiorcę

B. zależności pomiędzy mimiką a rodzajem przekazywanego komunikatu

C. społecznego postrzegania relacji przestrzennych pomiędzy osobami prowadzącymi rozmowę

D. znaczenia tempa wypowiedzi oraz intonacji dla zrozumiałości komunikatu

Wybierając odpowiedzi związane z tempem mowy, tonem głosu, temperamentem nadawcy czy mimiką, można wpaść w pułapkę ograniczonego myślenia o komunikacji interpersonalnej. Tempo mowy oraz ton głosu rzeczywiście wpływają na czytelność komunikatu, ale są to aspekty paralingwistyczne, które nie obejmują proksemiki. Proksemika dotyczy relacji przestrzennych, co oznacza, że koncentruje się na odległości i układzie ciał uczestników komunikacji, a nie na ich sposobie mówienia. Z kolei temperament nadawcy wpływa na sposób, w jaki komunikat jest interpretowany przez odbiorcę, ale nie ma bezpośredniego związku z postrzeganiem przestrzeni. Warto również zauważyć, że zależność mimiki od charakteru komunikatu jest istotna, jednak również nie odnosi się do proksemiki. Osoby często mylą te terminy z powodu ich wspólnego kontekstu w teorii komunikacji, co prowadzi do nieporozumień. Właściwe zrozumienie proksemiki i jej roli w komunikacji jest kluczowe, ponieważ umożliwia lepsze zarządzanie relacjami interpersonalnymi. Użytkownicy powinni skupić się na analizowaniu, jak przestrzeń i odległość mogą wpływać na interakcje, zamiast na aspektach werbalnych, co jest zgodne z normami efektywnej komunikacji w różnych kontekstach społecznych.

Pytanie 8

W terapii stosuje się następujące sekwencje etapów:

A. opracowanie planu działania, diagnoza, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji

B. diagnoza, opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji

C. diagnoza, ocena efektów realizacji, opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania

D. opracowanie planu działania, wdrożenie planu działania, ocena efektów realizacji, diagnoza

Prawidłowa odpowiedź to kolejność: diagnozę, opracowanie planu pracy, realizację planu pracy oraz ocenę efektów pracy. Taki układ odpowiada standardowym praktykom terapeutycznym, w których kluczowe jest najpierw zrozumienie potrzeb pacjenta poprzez diagnozę, co pozwala na właściwe zaplanowanie dalszych działań. Diagnoza, która jest pierwszym krokiem, polega na dokładnej ocenie stanu zdrowia i potrzeb pacjenta oraz sformułowaniu hipotez dotyczących przyczyn ewentualnych problemów. Następnie, na podstawie uzyskanych informacji, opracowuje się plan pracy, który powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i celów terapeutycznych. Realizacja planu pracy to proces, w którym terapeuta i pacjent współpracują, aby osiągnąć ustalone cele. Ostatnim etapem jest ocena efektów pracy, która pozwala na monitorowanie postępów i wprowadzenie ewentualnych modyfikacji w terapii. Przykładowo, w terapii behawioralnej, diagnoza może obejmować obserwację zachowań pacjenta, co prowadzi do stworzenia planu interwencyjnego. Regularna ocena efektów pozwala na adaptację strategii, co zwiększa skuteczność terapii.

Pytanie 9

Zestaw właściwości takich jak: celowość, operatywność, elastyczność oraz kompletność dotyczy

A. prawidłowego monitoringu

B. dokładnej obserwacji

C. diagnozy terapeutycznej

D. dobrego planu

Rzetelna obserwacja, diagnoza terapeutyczna oraz prawidłowy monitoring to koncepcje, które różnią się znacznie od opisanego pojęcia dobrego planu. Rzetelna obserwacja odnosi się do procesu gromadzenia i analizy danych, który ma na celu uzyskanie dokładnych informacji na temat danego zjawiska. W kontekście terapeutycznym oznacza to systematyczne śledzenie postępów pacjenta, co jest istotne, ale nie stanowi podstawy planowania działań. Diagnoza terapeutyczna to proces identyfikacji problemu zdrowotnego, który również nie odnosi się bezpośrednio do kwestii planowania. Kluczowym błędem w myśleniu jest utożsamianie obserwacji oraz diagnozy z planowaniem, co prowadzi do pominięcia istotnych aspektów takich jak struktura, cele i strategia działania. Monitoring, choć ważny, dotyczy procesu nadzoru nad wdrażaniem planu i nie jest sam w sobie sposobem na zapewnienie jego efektywności. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest fundamentalne dla skutecznego zarządzania w terapii czy projektach, gdzie planowanie stanowi podstawę do realizacji działań i osiągania zamierzonych rezultatów. W praktyce kluczowe jest zintegrowanie tych elementów w spójną całość, co wymaga umiejętnego łączenia obserwacji i monitorowania z dobrze przygotowanym planem.

Pytanie 10

Aby wspierać terapię mowy u osoby po udarze mózgu, zaleca się stosowanie

A. silwoterapii

B. estetoterapii

C. biblioterapii

D. hilaroterapii

Biblioterapia, jako forma wspomagania terapii mowy, polega na wykorzystaniu literatury i tekstów pisanych w celu poprawy zdolności komunikacyjnych pacjentów. U osób po udarze mózgu, które często doświadczają zaburzeń mowy i języka, biblioterapia może okazać się nieocenionym narzędziem. W ramach tej metody, terapeuta może dobierać odpowiednie książki, opowiadania czy wiersze, które są dostosowane do poziomu umiejętności pacjenta. Przykłady zastosowania obejmują wspólne czytanie i omawianie treści, co sprzyja nie tylko poprawie artykulacji, ale także rozwijaniu słownictwa oraz zdolności rozumienia tekstu. Biblioterapia wspiera również aspekt emocjonalny, oferując pacjentom możliwość identyfikacji z bohaterami literackimi, co może prowadzić do zwiększenia ich motywacji do terapii. W kontekście rehabilitacji neurologicznej, podejście to zyskuje uznanie w literaturze fachowej jako skuteczna forma wsparcia, zgodna z zaleceniami standardów terapii logopedycznej, które podkreślają potrzebę holistycznego podejścia do pacjenta.

Pytanie 11

Lekarz zajmujący się rehabilitacją w skierowaniu na terapię zajęciową zaznaczył potrzebę zwiększenia ruchomości w stawie ramienno-barkowym. Zgodnie z tym przykazaniem terapeuta powinien zaproponować pacjentowi

A. pisanie na klawiaturze

B. lepienie kulek z krepiny

C. malowanie na sztaludze

D. zwijanie pasków z papieru

Malowanie na sztaludze jest skuteczną metodą terapii zajęciowej, która angażuje staw ramienno-barkowy w sposób wymagający znacznego zakresu ruchu. Technika ta nie tylko sprzyja poprawie siły mięśniowej oraz koordynacji, ale również pozwala na rozwijanie zdolności artystycznych pacjenta. Stosowanie sztalugi wymusza na pacjencie rozciąganie ramienia w różnych kierunkach, co jest kluczowe dla zwiększenia zakresu ruchu w stawie ramienno-barkowym. Dodatkowo, malowanie na sztaludze może być dostosowane do indywidualnych możliwości pacjenta, co sprawia, że jest to forma terapii, która może być zrealizowana zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i stacjonarnych. W terapii zajęciowej standardowe procedury zalecają wykorzystywanie działań angażujących dużą amplitudę ruchu, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi rehabilitacji stawów. Oprócz aspektów fizycznych, malowanie rozwija również zdolności poznawcze, co czyni tę formę terapii kompleksowym podejściem do rehabilitacji.

Pytanie 12

Jaki okres od dnia przyjęcia osoby do domu pomocy społecznej jest wymagany do opracowania indywidualnego planu wsparcia?

A. 6 miesięcy

B. 9 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 3 miesiące

Przygotowanie indywidualnego planu wsparcia dla mieszkańca domu pomocy społecznej w terminie 6 miesięcy od jego przyjęcia jest zgodne z ogólnymi wytycznymi i standardami branżowymi. Taki plan ma na celu dostosowanie formy i zakresu wsparcia do indywidualnych potrzeb i możliwości osoby. W praktyce oznacza to, że personel powinien przeprowadzić szczegółowe diagnozy oraz zidentyfikować zasoby i ograniczenia mieszkańca, co pozwoli na opracowanie spersonalizowanego podejścia. Dobre praktyki zakładają, że w tym czasie personel powinien również zaangażować mieszkańca oraz jego rodzinę w proces planowania wsparcia, co sprzyja większej efektywności działań. Ponadto, zgodnie z standardami jakości opieki, taki plan powinien być regularnie aktualizowany, aby uwzględnić zmieniające się potrzeby mieszkańca, co z kolei wymaga stałego monitorowania i ewaluacji. Wdrożenie takiego systemu wsparcia nie tylko zwiększa komfort życia mieszkańca, ale także wspiera jego samodzielność i aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.

Pytanie 13

Terapeuta zajęciowy powinien zaproponować udział w zajęciach prowadzących do zwiększenia świadomości swojego ciała oraz nawiązywania kontaktów z innymi osobami dla podopiecznego, który ma z tym trudności, korzystając z metody

A. Glenna Domana

B. Veroniki Sherborne

C. Faya

D. Silvy

Odpowiedź, że terapeuta zajęciowy powinien zaproponować zajęcia prowadzone metodą Veroniki Sherborne jest prawidłowa, ponieważ ta metoda skupia się na rozwijaniu świadomości ciała i umiejętności komunikacyjnych. Sherborne opracowała program, który umożliwia uczestnikom lepsze zrozumienie własnego ciała poprzez ruch oraz interakcje z innymi. Dzięki ćwiczeniom opartym na różnych formach ruchu, uczestnicy mają możliwość eksploracji przestrzeni, nawiązywania kontaktu wzrokowego oraz współpracy z innymi osobami. To podejście jest szczególnie skuteczne w pracy z osobami, które mają trudności w zakresie percepcji własnego ciała oraz w relacjach interpersonalnych. Przykłady zastosowania tej metody obejmują zajęcia, które łączą zabawę z nauką, rozwijają zaufanie oraz umiejętność ekspresji emocji. Umożliwia to nie tylko poprawę stanu psychofizycznego uczestników, ale również wzmacnia ich motywację do aktywności społecznej i twórczej. W kontekście standardów terapii zajęciowej, metoda ta jest uznawana za jedną z efektywnych technik wspierających rozwój osobisty i społeczną integrację, co potwierdzają liczne badania oraz rekomendacje instytucji zajmujących się terapią i rehabilitacją.

Pytanie 14

W trakcie zajęć w grupie w pracowni zajmującej się witrażem, uczestnicy posługują się nożycami do szkła. W celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony uczestników, terapeuta zajęciowy powinien zorganizować dla nich

A. wsparcie osób współpracujących

B. okulary ochronne

C. możliwość korzystania z literatury i czasopism fachowych

D. obuwie ochronne

Okulary ochronne są kluczowym elementem wyposażenia w środowiskach, gdzie istnieje ryzyko wystąpienia urazów oczu, szczególnie w takich pracach jak cięcie szkła witrażowego. Noszenie okularów ochronnych podczas zajęć z użyciem narzędzi tnących, takich jak nożyce do szkła, istotnie zmniejsza ryzyko uszkodzenia wzroku, które może być spowodowane odpryskami lub fragmentami szkła. W kontekście standardów bezpieczeństwa, takich jak normy OSHA (Occupational Safety and Health Administration), stosowanie odpowiedniego sprzętu ochrony osobistej (PPE) jest obowiązkowe w celu ochrony zdrowia pracowników. Dodatkowo, okulary ochronne powinny posiadać odpowiednie atesty oraz być dopasowane do indywidualnych potrzeb użytkownika, aby zapewnić maksymalną ochronę i komfort. Przykładem mogą być okulary z poliwęglanu, które są odporne na uderzenia i oferują wysoki poziom ochrony. Wdrażanie takich praktyk nie tylko chroni uczestników zajęć, ale także promuje kulturę bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 15

Które z poniższych działań jest priorytetowe w pracy terapeuty zajęciowego z osobami starszymi cierpiącymi na depresję?

A. Organizowanie wyjazdów zagranicznych

B. Prowadzenie zajęć z matematyki i logiki

C. Stworzenie programu wsparcia emocjonalnego i społecznego

D. Skupienie się na intensywnych ćwiczeniach fizycznych

W pracy terapeuty zajęciowego z osobami starszymi cierpiącymi na depresję kluczowe jest stworzenie programu wsparcia emocjonalnego i społecznego. Osoby starsze często borykają się z poczuciem osamotnienia, utratą bliskich czy zmniejszonymi możliwościami społecznymi, co może nasilać objawy depresji. Terapeuta zajęciowy, tworząc takie programy, pomaga seniorom w budowaniu relacji, odnajdywaniu sensu życia i wzmacnianiu poczucia własnej wartości. Wsparcie emocjonalne i społeczne jest nie tylko podstawowym elementem terapii, ale też stanowi fundament do dalszej pracy nad poprawą jakości życia pacjentów. Programy te mogą obejmować różnorodne aktywności, takie jak grupy wsparcia, terapie sztuką, czy zajęcia integracyjne, które stymulują pozytywne interakcje społeczne. Dobre praktyki w tej dziedzinie wskazują na konieczność indywidualnego podejścia do każdego pacjenta oraz dostosowania programów do jego specyficznych potrzeb i zainteresowań. Właściwie zorganizowane wsparcie może znacząco poprawić samopoczucie seniorów, zmniejszyć objawy depresji oraz przyczynić się do ich lepszego funkcjonowania w społeczności.

Pytanie 16

Jakie grupy zaburzeń terapeuta powinien najpierw obserwować u podopiecznego podejrzewanego o autyzm?

A. Oczopląs, mowę skandowaną, drżenia zamiarowe

B. Trudności w komunikacji, ograniczone interakcje społeczne, stereotypowe wzorce zachowań

C. Problemy z motoryką małą, zwiększona męczliwość, deficyty poznawcze

D. Nadmierna aktywność ruchowa, impulsywność, trudności w koncentracji

Odpowiedź dotycząca trudności w komunikacji, utrudnionych interakcjach społecznych oraz stereotypowych wzorach zachowań jest prawidłowa, ponieważ te aspekty stanowią kluczowe cechy diagnozy autyzmu. Autyzm, jako zaburzenie rozwojowe, objawia się szczególnymi trudnościami w nawiązywaniu relacji społecznych oraz komunikacji. Osoby z autyzmem mogą mieć ograniczone zdolności do rozumienia i reagowania na sygnały społeczne, co może prowadzić do izolacji społecznej. Warto zauważyć, że stereotypowe wzory zachowań, takie jak powtarzające się ruchy czy zachowania, są również istotnym wskaźnikiem autyzmu. Przykładowo, terapeuci często obserwują, że dzieci z autyzmem mogą angażować się w powtarzalne działania, takie jak kręcenie przedmiotami czy ustawianie ich w określony sposób. W praktyce, w procesie diagnostycznym, zastosowanie narzędzi takich jak ADOS (Autism Diagnostic Observation Schedule) pozwala na dokładne zidentyfikowanie tych objawów, co jest zgodne z zaleceniami American Psychiatric Association oraz World Health Organization.

Pytanie 17

Terapeuta, pomagając pacjentowi unieruchomionemu z powodu złamań kończyn dolnych, wybrał literaturę przyrodniczą oraz przygodową, aby zastępczo zaspokoić jego potrzebę

A. bezpieczeństwa

B. afiliacji

C. aktywnosci

D. uznania

Poprawna odpowiedź to aktywność, ponieważ literatura przyrodnicza i przygodowa może stanowić doskonałe źródło stymulacji intelektualnej i emocjonalnej, co jest istotne dla pacjentów czasowo unieruchomionych. Aktywność w kontekście rehabilitacji psychicznej i fizycznej odgrywa kluczową rolę w procesie powrotu do zdrowia. Zaspokajanie potrzeby aktywności poprzez angażujące materiały może pomóc pacjentowi w utrzymaniu motywacji oraz zainteresowania, co jest ważne zwłaszcza w sytuacji, gdy nie może on aktywnie uczestniczyć w zajęciach fizycznych. Przykładem może być wykorzystanie książek o tematyce przyrodniczej, które mogą inspirować do rozważań nad światem naturalnym, lub literatury przygodowej, która może pobudzać wyobraźnię i wprowadzać w świat pełen emocji i doświadczeń. Takie podejście jest zgodne z zasadami holistycznej rehabilitacji, które uwzględniają nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i społeczne, promując kompleksowe podejście do zdrowienia pacjentów.

Pytanie 18

Jakie są przeciwwskazania do udziału w zajęciach felinoterapii?

A. strach przed wysokościami

B. uczulenie na ślinę i skórę kota

C. reakcja alergiczna na opary rozpuszczalników

D. epilepsja dźwięko- i fotogenna

Uczulenie na ślinę i skórę kota jest istotnym przeciwwskazaniem do udziału w zajęciach felinoterapii, ponieważ może prowadzić do poważnych reakcji alergicznych. Osoby uczulone na te substancje mogą doświadczać objawów takich jak wysypka, swędzenie, a w skrajnych przypadkach nawet reakcje anafilaktyczne, które zagrażają życiu. Felinoterapia opiera się na interakcji z kotami, dlatego osoby z takimi alergiami powinny unikać kontaktu z nimi, aby nie narażać się na konsekwencje zdrowotne. W kontekście terapii, kluczowe jest, aby zapewnić bezpieczeństwo uczestników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii zwierzętami. Właściwe podejście do felinoterapii uwzględnia indywidualne potrzeby i ograniczenia pacjentów, co pozwala na skuteczną i bezpieczną terapię. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przeprowadzanie wstępnych badań alergologicznych, które mogą pomóc w zidentyfikowaniu potencjalnych przeciwwskazań do terapii.

Pytanie 19

Jaką zasadę zastosował terapeuta zajęciowy podczas zajęć związanych z pielęgnacją roślin doniczkowych, umożliwiając uczestnikom bezpośrednie odkrywanie ich struktury oraz wykonywanie ćwiczeń związanych z ich przesadzaniem z użyciem narzędzi ogrodniczych?

A. Przystępności

B. Poglądowości

C. Systematyczności

D. Trwałości

Wybór odpowiedzi związanych z trwałością, przystępnością oraz systematycznością odzwierciedla typowe nieporozumienia dotyczące zasad terapii zajęciowej. Zasada trwałości koncentruje się na zapewnieniu, że umiejętności i wiedza nabyte przez uczestników pozostają skuteczne w dłuższej perspektywie. W kontekście zajęć z pielęgnacji roślin, trwałość umiejętności mogłaby być istotna, jednak sama teoria nie wystarcza do skutecznego wdrażania praktycznych umiejętności, które wymagają bezpośredniego doświadczenia. Zasadniczo, trwałość odnosi się bardziej do utrzymywania efektów terapii, a nie do samego procesu nauczania. Przystępność w kontekście terapii zajęciowej odnosi się do tego, jak łatwo uczestnicy mogą zrozumieć i zaangażować się w zajęcia. Choć jest to istotny aspekt, nie oddaje ono sedna związku między poznawaniem roślin a praktycznym przesadzaniem. Podobnie, zasada systematyczności odnosi się do metodycznego podejścia do nauki i ćwiczeń, co jest ważne, ale nie obejmuje elementu bezpośredniego doświadczenia, który jest niezbędny w przypadku pracy z roślinami. Te błędne wnioski często wynikają z braku zrozumienia, że efektywne nauczanie i terapia wymagają nie tylko teoretycznych podstaw, ale również praktycznego zaangażowania, które umożliwia uczestnikom aktywne poznawanie i stosowanie nabytych umiejętności.

Pytanie 20

Podopieczny podczas zajęć oznajmił terapeucie, że słyszy jak za oknem detonują bomby. U niego wystąpiły zakłócenia w obszarze

A. biologicznym

B. społecznym

C. psychicznym

D. fizycznym

Odpowiedź psychiczna jest poprawna, ponieważ objawy opisane przez podopiecznego, takie jak słyszenie wybuchów bomb, wskazują na zaburzenia percepcji, które są typowe dla problemów w sferze zdrowia psychicznego. W takich sytuacjach może występować zjawisko halucynacji, które jest często związane z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia czy zaburzenia afektywne. Terapeuci i specjaliści w dziedzinie zdrowia psychicznego muszą być w stanie zidentyfikować tego typu objawy, aby właściwie zareagować i dostarczyć odpowiednią pomoc. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest wykorzystanie technik terapeutycznych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, która może pomóc pacjentom zrozumieć i zarządzać swoimi objawami. Dodatkowo, w kontekście zdrowia psychicznego, istotne jest, aby terapeuta dbał o stworzenie bezpiecznej przestrzeni dla pacjenta, w której może on otwarcie dzielić się swoimi doświadczeniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii.

Pytanie 21

Dzieląc się z podopiecznym swoimi obserwacjami w słowach: "Nie podoba mi się to, że się spóźniasz, jeśli będziesz punktualny, łatwiej będzie nam zrealizować plan zajęć", terapeuta zastosował

A. ocenianie

B. odzwierciedlanie zachowań

C. informację zwrotną

D. blokadę komunikacyjną

Odpowiedź informacja zwrotna jest poprawna, ponieważ terapeuta w sposób konstruktywny przekazuje swoje spostrzeżenia podopiecznemu. Użycie sformułowania: Nie podoba mi się to, że się spóźniasz, jeśli będziesz punktualny, łatwiej będzie nam zrealizować plan zajęć, ukazuje, że terapeuta nie tylko wyraża swoje zaniepokojenie, ale również sugeruje sposób na poprawę sytuacji. Tego rodzaju feedback jest kluczowy w pracy terapeutycznej, ponieważ pozwala na zbudowanie świadomości u podopiecznego odnośnie jego zachowań oraz ich wpływu na terapię. W praktyce, informacja zwrotna powinna być podawana w sposób jasny i nieosądzający, co sprzyja otwartości i komunikacji. Ponadto, zastosowanie techniki informowania o konsekwencjach zachowań, w tym przypadku spóźnienia, zmusza podopiecznego do refleksji nad swoim zachowaniem. W terapii i pracy z pacjentami, ważne jest, aby terapeuci posługiwali się technikami informacji zwrotnej jako częścią efektywnego procesu terapeutycznego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie psychoterapii. Przykładem efektywnego feedbacku może być również wskazanie pozytywnych aspektów zachowania pacjenta, co dodatkowo motywuje do wprowadzania zmian.

Pytanie 22

Budowanie pozytywnych relacji między uczestnikiem środowiskowego domu samopomocy a bliskimi oraz sąsiadami odbywa się poprzez udział w treningu

A. umiejętności interpersonalnych

B. umiejętności spędzania czasu wolnego

C. umiejętności praktycznych

D. samoobsługi i zaradności życiowej

Umiejętności interpersonalne to mega ważna sprawa, jeśli chodzi o budowanie relacji z innymi, takimi jak bliscy czy sąsiedzi. Uczestnicząc w treningu tych umiejętności, można fajnie poprawić swoją komunikację, empatię i asertywność. To w sumie kluczowe, by mieć zdrowe relacje międzyludzkie. Na przykład, kiedy ktoś uczy się, jak lepiej mówić o swoich potrzebach i jednocześnie rozumieć potrzeby innych, to wszystko jakoś lepiej działa. Wiem z własnego doświadczenia, że te umiejętności naprawdę pomagają w budowaniu silnych więzi społecznych. W obszarze wsparcia społecznego umiejętności interpersonalne są fundamentem do dobrej współpracy z klientami i ich rodzinami. Dzięki nim uczestnicy lepiej rozumieją siebie i innych, co z kolei prowadzi do tworzenia wspierających relacji, które są bardzo istotne dla ich psychicznego i społecznego dobrostanu.

Pytanie 23

Podczas przeprowadzania treningu terapeuta zajęciowy powinien wykorzystać metodę zegarową (identyfikowania przedmiotów w przestrzeni) oraz techniki: ręce na ręce, ręce pod ręce

A. mycia rąk dla podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną

B. samodzielnego spożywania posiłków przez osobę niewidomą

C. prania odzieży dla osoby z problemami psychicznymi

D. ubierania dziecka z autyzmem

Przyjrzyjmy się innym odpowiedziom, które nie są zgodne z założeniami terapii zajęciowej i zastosowaniem metod terapeutycznych w kontekście osób z różnymi potrzebami. W przypadku prania odzieży dla podopiecznej z zaburzeniami psychicznymi, warto zauważyć, że chociaż może to być istotna umiejętność, to nie wymaga ona specyficznych technik orientacyjnych w przestrzeni, jak w przypadku osób niewidomych. Podobnie, ubieranie dla dziecka z autyzmem, choć również istotne, nie korzysta z metody zegarowej w sposób tak bezpośredni, jak podczas spożywania posiłków, gdzie precyzyjna lokalizacja jest kluczowa. W przypadku mycia rąk dla podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną, również nie mamy do czynienia z koniecznością zastosowania technik określających przestrzeń, gdyż czynności te mogą być mniej skomplikowane i nie wymagają stałej orientacji w przestrzeni. Błędne przypisanie tych czynności do metod terapeutycznych świadczy o zrozumieniu ich kontekstu oraz o niedostatecznym uwzględnieniu specyficznych potrzeb osób z dysfunkcjami wzrokowymi. Zrozumienie koncepcji związanych z orientacją w przestrzeni oraz odpowiednim wsparciem w nauce samodzielnych czynności życia codziennego jest kluczowe dla skuteczności terapii zajęciowej.

Pytanie 24

Rodzaj wsparcia przeznaczonego dla osób z trudnościami w zachowaniu, który ma formę zorganizowanych spotkań grupowych, mających na celu osiągnięcie rezultatów terapeutycznych, edukacyjnych oraz rozwojowych, to

A. rewalidacja

B. hortikuloterapia

C. socjoterapia

D. resocjalizacja

Resocjalizacja to proces mający na celu reintegrację osób, które popełniły przestępstwa lub miały problemy z przystosowaniem się do norm społecznych. Głównym celem resocjalizacji jest zmiana zachowania tych osób poprzez różnorodne formy wsparcia, jednak nie koncentruje się ona na pracy w grupie, a często skupia się na jednostkowych działaniach. Z kolei rewalidacja dotyczy osób z niepełnosprawnościami i ma na celu przywrócenie ich do pełni sprawności oraz umożliwienie im aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. To podejście jest zatem bardziej związane z rehabilitacją niż z grupowym wsparciem w kontekście problematycznych zachowań. Hortikuloterapia, z drugiej strony, polega na wykorzystaniu ogrodnictwa jako formy terapii, co jest z pewnością cennym narzędziem, ale nie jest to forma pomocy opierająca się na ustrukturalizowanych spotkaniach grupowych. Często niepoprawne wybory wynikają z mylnego przekonania, że wszystkie formy wsparcia dla osób z problemami emocjonalnymi lub społecznymi są równoznaczne, podczas gdy każda z nich ma swoje unikalne cele i metody pracy. Zrozumienie różnic między tymi podejściami jest kluczowe dla skutecznego wspierania osób w trudnych sytuacjach życiowych.

Pytanie 25

Na liście wyzwań związanych z funkcjonowaniem psychicznym i społecznym uczestniczki zajęć w środowiskowym domu samopomocy typu A, terapeuta odnotował: częste zakupy, w szczególności odzieży oraz kosmetyków, mimo braku funduszy, zaciąganie pożyczek od innych osób oraz rosnące długi. Jakie działania terapeuta powinien najpierw zaplanować dla niej?

A. higieniczny

B. mieszkaniowy

C. asertywności

D. budżetowy

Odpowiedź "budżetowy" jest poprawna, ponieważ uczestniczka zajęć wykazuje cechy typowe dla problemów z zarządzaniem finansami, co manifestuje się w częstym kupowaniu rzeczy, mimo braku dostępnych środków finansowych. Tego rodzaju zachowanie może być symptomem zaburzeń kontroli impulsów lub kompulsywnych zakupów. Warto w takim przypadku przeprowadzić trening budżetowy, który pozwoli uczestniczce lepiej zrozumieć zasady zarządzania osobistymi finansami, w tym planowania wydatków, oszczędzania oraz racjonalnego podejścia do zakupów. Przykładowe ćwiczenia mogą obejmować prowadzenie dziennika wydatków, tworzenie miesięcznego budżetu oraz analizę potrzeb i pragnień. Dobrą praktyką jest również wprowadzenie elementów edukacji finansowej, które uczą uczestników podejmowania świadomych decyzji oraz unikania zadłużenia, co jest istotnym elementem zdrowia psychicznego i stabilności społecznej. Takie podejście wpisuje się w ogólne standardy pracy terapeutycznej, które kładą nacisk na rozwijanie umiejętności życiowych oraz wspieranie samodzielności uczestników.

Pytanie 26

Zajęcia z zastosowaniem gier paluszkowych oraz wyliczanek są zalecane dla

A. dzieci z zaburzeniami rozwoju mowy

B. seniorów w początkowym stadium choroby Alzheimera

C. osób dorosłych z problemem jąkania

D. dorosłych z autyzmem i lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej

Zajęcia z wykorzystaniem zabaw paluszkowych i wyliczanek, pomimo ich rozwoju i popularności w różnych grupach wiekowych, są zbyt mało skuteczne w kontekście dorosłych z problemem jąkania się. Dorośli cierpiący na jąkanie potrzebują bardziej zaawansowanych technik terapeutycznych, które są ukierunkowane na konkretne aspekty ich problemów komunikacyjnych. W terapii osób dorosłych skupiamy się na technikach płynności mowy, które mogą obejmować wykorzystywanie strategii relaksacyjnych, pracy nad świadomością ciała oraz modyfikacją sposobu mówienia, co zdecydowanie różni się od gier i zabaw stosowanych w terapii dzieci. Tak samo, seniorzy w pierwszym etapie choroby Alzheimera, chociaż również mogą korzystać z różnych form terapii, są w zdecydowanej potrzebie zajęć, które są dostosowane do ich specyficznych potrzeb kognitywnych. Terapie wspierające pamięć, rozwiązywanie problemów oraz utrzymywanie umiejętności komunikacyjnych są bardziej odpowiednie w tym przypadku. Osoby dorosłe z autyzmem i lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej mogą być zainteresowane zabawami paluszkowymi, jednak ich efektywność zależy od indywidualnych potrzeb i umiejętności. W takim przypadku, podejście terapeutyczne powinno być zindywidualizowane, aby skutecznie wspierać rozwój społeczny i emocjonalny tych osób. Z tego powodu, kluczowe jest zrozumienie, że każde podejście terapeutyczne musi być dostosowane do specyficznych potrzeb grupy, a niewłaściwy dobór metod terapeutycznych może prowadzić do nieefektywności w leczeniu.

Pytanie 27

Przed rozpoczęciem pracy z uczestnikami w kuchni, która została wyposażona w nową zmywarkę, terapeuta zajęciowy powinien w pierwszej kolejności

A. zaktualizować regulamin kuchni

B. przygotować harmonogram użytkowania sprzętu

C. przebudować przestrzeń roboczą

D. przekazać kierownikowi instrukcję obsługi urządzenia

Zaktualizowanie regulaminu pracowni jest kluczowym krokiem przed rozpoczęciem zajęć z podopiecznymi, szczególnie w kontekście nowego sprzętu, jakim jest zmywarka do naczyń. Regulamin powinien zawierać szczegółowe informacje na temat zasad korzystania z nowego urządzenia, jego obsługi oraz wymagań dotyczących bezpieczeństwa. Przykładowo, regulamin mógłby określać, kto jest odpowiedzialny za uruchamianie zmywarki oraz jakie procedury należy stosować, aby uniknąć uszkodzeń sprzętu. W praktyce, aktualizacja regulaminu zapewnia jasność i bezpieczeństwo, a także ułatwia naukę i współpracę w zespole. Dobrze sformułowany regulamin powinien również odzwierciedlać zmiany w przepisach BHP oraz zasady ochrony środowiska, co jest ważne w kontekście nowoczesnych praktyk kulinarnych. Ustanowienie odpowiednich zasad korzystania z nowego sprzętu wpływa na efektywność pracy oraz komfort uczestników zajęć, co jest niezaprzeczalnie korzystne w pracy terapeutycznej.

Pytanie 28

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku dotyczącym warsztatów zajęciowych, rada programowa ocenia indywidualne rezultaty rehabilitacji przy udziale uczestnika warsztatu co najmniej

A. raz na pół roku

B. raz na rok

C. raz na dwa miesiące

D. raz na kwartał

Poprawna odpowiedź, czyli ocena indywidualnych efektów rehabilitacji uczestnika warsztatu raz na pół roku, jest zgodna z zasadami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku. Regularna ocena co sześć miesięcy umożliwia odpowiednie monitorowanie postępów uczestnika oraz dostosowywanie programów rehabilitacyjnych do jego indywidualnych potrzeb. Taki system oceniania sprzyja efektywnej rehabilitacji, ponieważ pozwala na identyfikację obszarów wymagających większej uwagi oraz daje możliwość wprowadzenia zmian w programie, jeśli aktualne działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. W praktyce, półroczna ocena może obejmować różnorodne formy analizy, od testów psychologicznych po wywiady z uczestnikiem i jego rodziną, co pozwala na kompleksowe podejście do rehabilitacji. Wprowadzenie takiego systemu oceniania jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie kluczowe jest nie tylko wsparcie, ale również regularna ewaluacja efektów działań.

Pytanie 29

Terapeuta, który podczas codziennych zajęć w pracowni ceramicznej regularnie dokumentuje zachowania swoich podopiecznych według ściśle ustalonego schematu, realizuje

A. badanie socjometryczne

B. eksperyment pedagogiczny

C. wywiad standaryzowany ukryty

D. obserwację uczestniczącą kontrolowaną

Obserwacja uczestnicząca kontrolowana to technika badawcza, w której badacz aktywnie angażuje się w sytuację, jednocześnie monitorując i rejestrując zachowania uczestników. W kontekście terapeuty, który prowadzi zajęcia w pracowni ceramicznej, taka forma obserwacji pozwala na dogłębną analizę interakcji między uczestnikami oraz ich zachowań w naturalnym środowisku. Dzięki zastosowaniu ściśle określonego klucza rejestracji, terapeuta może systematycznie zbierać dane, co wspiera dalsze działania terapeutyczne, takie jak dostosowywanie zajęć do potrzeb grupy. Przykładem zastosowania może być identyfikowanie postępów uczestników w zakresie umiejętności manualnych oraz społecznych, co jest kluczowe w terapii zajęciowej. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z różnymi potrzebami, gdzie istotne jest, aby terapeuta był obecny i aktywnie uczestniczył w procesie, co zwiększa efektywność interwencji.

Pytanie 30

Techniki zdarta płyta oraz jujitsu stanowią metody wspierające

A. asertywną odmowę

B. delikatny styl negocjacji

C. udzielanie informacji zwrotnej

D. aktywne słuchanie

Wybór odpowiedzi związanych z udzielaniem informacji zwrotnej, aktywnym słuchaniem oraz miękkim stylem negocjacji wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania technik w kontekście asertywnej odmowy. Udzielanie informacji zwrotnej to proces, który polega na dostarczaniu informacji o tym, jak ktoś inny może poprawić swoje zachowanie lub wyniki. Chociaż jest to ważny element komunikacji, nie jest bezpośrednio związane z odmową, która wymaga zdecydowanego, ale uprzejmego wyrażenia granic. Aktywne słuchanie polega na pełnym zaangażowaniu w rozmowę, co może sprzyjać zrozumieniu, ale nie jest techniką asertywnej odmowy. W sytuacji, gdy musimy odmówić, aktywne słuchanie może opóźnić proces, zamiast go ułatwić. Z kolei miękki styl negocjacji opiera się na kompromisie, co jest w sprzeczności z asertywną odmową, która zakłada jasne i stanowcze wyrażenie swojego stanowiska. Te podejścia mogą prowadzić do nieefektywnej komunikacji i mogą być mylone z asertywnością, co skutkuje brakiem wyraźnych granic w interakcjach. Prawidłowe zastosowanie asertywnej odmowy wymaga umiejętności wyrażenia swojego stanowiska w sposób, który nie pozostawia miejsca na wątpliwości, a jednocześnie nie prowadzi do konfliktu, co nie jest celem wyboru ww. technik.

Pytanie 31

Przedstawienie faktów w kontekście osobistych emocji oraz następstw określonego zachowania, a także zaproponowanie oczekiwanych działań na przyszłość, jest typowe dla sposobu udzielania informacji zwrotnej zgodnie

A. z metodą FUKO

B. z modelem Pendletona

C. z techniką Zacznij, Przestań, Kontynuuj

D. z metodą kanapki

Metoda FUKO, będąca akronimem od "Fakt, Uczucia, Konsekwencje, Oczekiwania", jest skutecznym narzędziem do udzielania informacji zwrotnej. W odróżnieniu od innych technik, FUKO skupia się na wyrażeniu osobistych odczuć związanych z danym zachowaniem, co sprzyja budowaniu relacji opartych na zrozumieniu i empatii. Przykładowo, zamiast tylko opisywać problem, osoba udzielająca informacji zwrotnej może powiedzieć: "Zauważyłem, że nie dotrzymałeś terminu (Fakt). Czułem się zaniepokojony, ponieważ w zespole wszyscy polegają na punktualności (Uczucia). To może prowadzić do opóźnień w projekcie (Konsekwencje). Oczekuję, że w przyszłości będziesz informować nas o ewentualnych trudnościach (Oczekiwania)." Tego rodzaju komunikacja jest zgodna z aktualnymi standardami praktyk feedbackowych, które podkreślają znaczenie otwartości i konstruktywnej krytyki. Wprowadzenie metody FUKO w zespołach może poprawić atmosferę pracy oraz zwiększyć efektywność współpracy.

Pytanie 32

Osoba chora na schizofrenię nie dba o higienę, nie stylizuje fryzury, ani nie troszczy się o prezentowanie schludnego wyglądu. Co to opisuje w kontekście deprywacji potrzeb?

A. higienicznych i estetycznych

B. uznania i szacunku

C. poznawczych i psychologicznych

D. bezpieczeństwa i afiliacji

Odpowiedź dotycząca deprywacji potrzeb higienicznych i estetycznych jest trafna, ponieważ opisane zachowania chorego na schizofrenię wskazują na brak dbałości o osobisty wygląd i higienę. W kontekście schizofrenii, pacjenci mogą doświadczać objawów negatywnych, które obejmują spadek motywacji do wykonywania codziennych czynności, w tym dbałości o siebie. Deprywacja potrzeb higienicznych oznacza, że jednostka nie tylko zaniedbuje podstawowe czynności pielęgnacyjne, ale także może odczuwać brak zainteresowania swoim wyglądem, co jest istotnym wskaźnikiem stanu zdrowia psychicznego. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których terapeuci lub opiekunowie muszą interweniować, aby pomóc pacjentom w przywracaniu codziennych nawyków higienicznych, co może być kluczowe dla ich rehabilitacji. Wspieranie pacjentów w powrocie do zdrowia często wymaga zrozumienia ich potrzeb w zakresie higieny oraz wrażliwości na ich indywidualne problemy. Standardy opieki psychologicznej podkreślają znaczenie rehabilitacji psychospołecznej, która uwzględnia takie aspekty, a także promuje działania mające na celu poprawę jakości życia osób z zaburzeniami psychicznymi.

Pytanie 33

Rodzaj negocjacji, w którym stara się osiągnąć osobiste cele i dążenia, z jednoczesnym wykluczeniem lub ograniczeniem możliwości spełnienia jakichkolwiek potrzeb drugiej strony, określa się mianem

A. rywalizacji

B. unikania

C. dominacji

D. kompromisu

Styl dominacji w negocjacjach to podejście, w którym jedna strona dąży do osiągnięcia swoich celów kosztem drugiej strony. Osoby wykorzystujące ten styl mogą stosować różne techniki, aby uzyskać przewagę, takie jak silne argumenty, presja czasowa, a nawet manipulacja emocjonalna. Przykładowo, w kontekście sprzedaży, sprzedawca może skupić się na maksymalizacji swojego zysku, ignorując przy tym potrzeby klienta, co może prowadzić do krótkotrwałych korzyści, ale negatywnie wpłynąć na długoterminowe relacje biznesowe. W praktyce, dominacja może być skuteczna w sytuacjach rywalizacyjnych, gdzie jedna strona ma wyraźną przewagę, jednak zazwyczaj skutkuje ona narastaniem konfliktów i frustracji. W standardach prowadzenia negocjacji, takich jak te określone przez organizacje ISO, preferuje się podejścia bardziej współpracy, które uwzględniają interesy obu stron, co prowadzi do bardziej zrównoważonych i trwałych rozwiązań.

Pytanie 34

10-letni Karol jest dzieckiem z problemami ze słuchem i korzysta z aparatu słuchowego. Często spotyka się z przykrymi komentarzami ze strony rówieśników, przez co izoluje się i nie tworzy relacji z innymi dziećmi. Jaki problem chłopca można zidentyfikować na podstawie tego opisu?

A. Brak akceptacji swojej niepełnosprawności

B. Wytworzenie się postawy roszczeniowej

C. Niedostosowanie społeczne

D. Poczucie odrzucenia

Poczucie odrzucenia jest kluczowym problemem, który można zidentyfikować w przypadku 10-letniego Karola. Jego sytuacja, w której doświadcza złośliwych uwag ze strony rówieśników, prowadzi do izolacji społecznej i braku nawiązywania relacji. Dzieci z niedosłuchem często zmagają się z trudnościami w interakcji, co może skutkować niepewnością i obawą przed odrzuceniem przez innych. W praktyce oznacza to, że Karol może unikać sytuacji społecznych, co pogłębia jego uczucie osamotnienia. Wsparcie psychologiczne oraz terapia grupowa mogą być kluczowe w pomocy dzieciom w podobnych sytuacjach, umożliwiając im lepsze przystosowanie się do środowiska społecznego i rozwijanie umiejętności interpersonalnych. Warto także szerzyć świadomość wśród rówieśników na temat akceptacji osób z niepełnosprawnościami, co pozwoli na budowanie bardziej inkluzywnego środowiska. Edukacja na temat różnorodności i empatii w szkołach jest niezbędna dla poprawy relacji między dziećmi, co może znacząco wpłynąć na dobrostan emocjonalny dzieci takich jak Karol.

Pytanie 35

Dokładny opis działań potrzebny do efektywnego przeprowadzenia zajęć terapeutycznych jest umieszczany

A. w scenariuszu zajęć

B. w indywidualnym programie terapeutycznym

C. w diagnozie terapeutycznej

D. w indywidualnym planie wspierająco-aktywizującym

Scenariusz zajęć jest dokumentem, który szczegółowo opisuje planowane działania w trakcie zajęć terapeutycznych. Obejmuje on harmonogram, cele terapeutyczne, metody oraz materiały, które będą używane. W praktyce, dobrze przygotowany scenariusz pozwala terapeucie na skuteczne prowadzenie zajęć, ponieważ dostarcza struktury i jasnych wskazówek. Na przykład, w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, scenariusz może zawierać konkretne aktywności, które wspierają ich rozwój społeczny i emocjonalny. Scenariusze są zgodne z ogólnymi standardami w terapii, takimi jak Ustawa o pomocy społecznej oraz normy dotyczące indywidualizacji procesu terapeutycznego. Przykłady dobrych praktyk wskazują, że opracowanie scenariusza zajęć zwiększa efektywność terapii poprzez umożliwienie lepszego monitorowania postępów oraz dostosowywania działań do potrzeb uczestników.

Pytanie 36

Jak nazywa się metoda angażująca osoby poprzez interakcję z morzem?

A. ludoterapia

B. talasoterapia

C. silwoterapia

D. hortikuloterapia

Talasoterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje właściwości wody morskiej oraz elementy środowiska nadmorskiego w celu poprawy zdrowia i samopoczucia pacjentów. Ta metoda aktywizująca podopiecznych polega na stosowaniu kąpieli solankowych, aplikacji błota morskiego oraz korzystaniu z różnych form terapii związanych z morzem, co wpływa pozytywnie na organizm i psychikę. Talasoterapia jest szeroko stosowana w rehabilitacji osób z problemami ortopedycznymi, reumatycznymi, a także w terapii stresu i zmęczenia. Przykładem może być terapia morskimi minerałami, która nie tylko łagodzi bóle mięśniowe, ale także poprawia krążenie krwi i elastyczność skóry. W praktyce, ośrodki specjalizujące się w talasoterapii często oferują kompleksowe programy, które łączą zabiegi wodne z fizjoterapią, co pozwala na osiągnięcie lepszych efektów terapeutycznych. Metoda ta opiera się na standardach medycyny naturalnej i jest rekomendowana przez wiele organizacji zdrowotnych, które promują holistyczne podejście do zdrowia.

Pytanie 37

Aby zagwarantować ergonomiczne warunki pracy w pracowni malarskiej dla osób z ograniczeniami ruchowymi, terapeuta powinien

A. utrzymać odpowiednią temperaturę w pracowni na poziomie 26°C

B. stworzyć miłą atmosferę wśród uczestników zajęć

C. umożliwić łatwy dostęp do materiałów oraz narzędzi malarskich

D. zmniejszyć liczbę narzędzi w pracowni do najniższego możliwego poziomu

Umożliwienie swobodnego dostępu do materiałów i narzędzi malarskich jest kluczowym elementem zapewnienia ergonomicznych warunków pracy w pracowni malarskiej, zwłaszcza dla uczestników zajęć z niepełnosprawnością ruchową. Ergonomia, jako nauka zajmująca się dostosowaniem pracy do możliwości człowieka, podkreśla znaczenie komfortu oraz łatwości w poruszaniu się. Przykładem zastosowania tych zasad może być zorganizowanie przestrzeni roboczej w taki sposób, aby materiały były łatwo dostępne, np. umieszczając je w odpowiednich miejscach, które nie wymagają nadmiernego wysiłku czy zginania ciała. Ważne jest także, aby narzędzia były dostosowane do potrzeb użytkowników, co może obejmować m.in. stosowanie uchwytów ergonomicznych lub narzędzi o lżejszej konstrukcji. Zapewnienie takiego dostępu sprzyja nie tylko efektywności pracy, ale również zwiększa poczucie niezależności uczestników, co jest niezwykle istotne w terapii rehabilitacyjnej. Dobre praktyki wskazują, że przestrzenie robocze powinny być projektowane z myślą o użytkownikach, co znajduje odzwierciedlenie w standardach dotyczących dostępności i użyteczności przestrzeni dla osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 38

Jakie jest zastosowanie parafraz w pracy terapeuty zajęciowego?

A. uznania wysiłku rozmówcy

B. łączenia istotnych treści oraz faktów

C. sprecyzowania wypowiedzi podopiecznego

D. sprawdzenia, czy właściwie zrozumiał podopiecznego

Parafraza w pracy terapeuty zajęciowego jest kluczowym narzędziem, które pozwala upewnić się, że terapeuta właściwie zrozumiał intencje i emocje wyrażane przez podopiecznego. Głównym celem parafrazowania jest potwierdzenie, że odbiorca komunikacji uchwycił sens rozmowy, co umożliwia wyjaśnienie ewentualnych nieporozumień. Przykładowo, terapeuta może powiedzieć: 'Rozumiem, że czujesz się przytłoczony sytuacją, w której się znajdujesz.' Tego rodzaju działalność nie tylko pokazuje empatię terapeuty, ale również zachęca podopiecznego do dalszej eksploracji swoich myśli i uczuć. W kontekście standardów profesji, parafrazowanie wspiera budowanie zaufania i bezpieczeństwa w relacji terapeutycznej, co jest zgodne z zasadami etyki i praktyki w terapii zajęciowej. Używanie parafraz w praktyce może również pomóc w identyfikacji kluczowych obszarów, które wymagają dalszej interwencji lub wsparcia, co jest fundamentem skutecznego procesu terapeutycznego.

Pytanie 39

Specjalista, pracując z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną, zwraca uwagę na potrzebę bezpośredniego poznawania świata za pomocą zmysłów, stosując zasadę

A. poglądowości

B. powtarzalności

C. systematyczności

D. działalności

Odpowiedź 'poglądowości' jest poprawna, ponieważ odnosi się do zasady, która podkreśla znaczenie zmysłowego poznawania rzeczywistości przez dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Ta zasada opiera się na przekonaniu, że zrozumienie i przyswajanie wiedzy przez dzieci przebiega skuteczniej, gdy są one w stanie doświadczyć obiektów i zjawisk bezpośrednio, na przykład poprzez dotyk, węch czy wzrok. Istotne jest, aby terapeuta wykorzystywał materiały i sytuacje, które angażują różne zmysły, co ułatwia dzieciom tworzenie mentalnych obrazów oraz lepsze zapamiętywanie informacji. Przykładem zastosowania tej zasady w pracy terapeutycznej może być organizowanie zajęć, w których dzieci mają możliwość eksperymentowania z różnymi przedmiotami, obserwowania ich właściwości i interakcji, co stymuluje ich rozwój poznawczy. Standardy takie jak 'Zasady pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami' wskazują na znaczenie multisensorycznego podejścia w edukacji i terapii, co potwierdza skuteczność zastosowania zasady poglądowości w pracy z dziećmi.

Pytanie 40

Uczestnicy warsztatów terapii zajęciowej poinformowali o agresywnych zachowaniach jednego z uczestników. Osoba ta zaprzecza i składa skargi na innych. W tej sytuacji terapeuta powinien zastosować obserwację

A. ukrytą

B. standaryzowaną

C. kontrolowaną

D. pośrednią

Odpowiedź 'ukrytą' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, gdy uczestnicy zgłaszają agresywne zachowania podopiecznego, a on sam zaprzecza tym zachowaniom, terapeuta powinien zastosować ukrytą obserwację. To podejście pozwala na neutralne zbieranie danych o zachowaniach podopiecznego w naturalnym kontekście, bez jego wiedzy o prowadzonej obserwacji. Dzięki temu można uzyskać bardziej autentystyczne informacje na temat interakcji z innymi uczestnikami warsztatu. Ukryta obserwacja jest szczególnie przydatna, gdy obawy dotyczą zachowań, które nie występują w momencie formalnej oceny. W praktyce terapeuci mogą na przykład obserwować interakcje podczas zajęć grupowych, co pozwala na identyfikację problemów, które mogą nie być widoczne w sytuacjach, gdy podopieczny jest świadomy bycia ocenianym. Dobrą praktyką jest dokumentowanie tych obserwacji w celu późniejszej analizy, co wspiera podejmowanie decyzji terapeutycznych oraz wdrażanie skutecznych strategii interwencji. Ukryta obserwacja, gdy jest stosowana etycznie, zgodnie z zasadami ochrony prywatności, stanowi ważne narzędzie w pracy z osobami z różnymi potrzebami terapeutycznymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej