Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 17:06
Data zakończenia: 19 maja 2025 17:22

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. powiększalnik.

B. skaner.

C. rzutnik.

D. projektor.

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w ciemni fotograficznej, służącym do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny. Działa na zasadzie projekcji obrazu negatywu poprzez soczewki na światłoczuły materiał. Umożliwia to nie tylko uzyskanie większej wersji zdjęcia, ale także precyzyjną kontrolę nad ekspozycją, kontrastem oraz głębią ostrości. Przykładowo, podczas wykonywania odbitki, fotograf może manipulować czasem naświetlania oraz używać filtrów, aby poprawić jakość obrazu. Powiększalnik pozwala również na stosowanie różnych formatów negatywów, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy w ciemni. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe w zakresie druku fotograficznego kładą duży nacisk na jakość odbitek, co czyni powiększalnik niezbędnym elementem procesu fotograficznego w tradycyjnej fotografii analogowej.

Pytanie 2

Użycie światła rozproszonego na sesji zdjęciowej powoduje uzyskanie

A. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

B. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem oraz niejednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

C. rozległego obszaru półcienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

D. wyraźnego cienia za fotografowanym obiektem i jednolitego oświetlenia sfotografowanej sceny

Światło rozproszone na planie zdjęciowym to naprawdę istotna sprawa, jeśli chodzi o osiąganie fajnych efektów oświetleniowych. Widać, że odpowiedź, którą zaznaczyłeś, zwraca uwagę na to, jak szeroki jest obszar półcienia oraz jak ważne jest równomierne oświetlenie, co ma naprawdę spore znaczenie przy robieniu portretów czy zdjęć produktów. Dzięki rozproszonemu światłu, które można uzyskać na przykład z użyciem softboxów albo parasolek, cienie stają się delikatniejsze, a kontrasty znacznie łagodniejsze. W portretach, to światło sprawia, że skóra wygląda bardziej naturalnie, a detale są lepiej widoczne. Równomierne oświetlenie zmniejsza ryzyko pojawiania się niechcianych refleksów i lepiej podkreśla tekstury fotografowanych obiektów. Z mojego doświadczenia, stosowanie takiego oświetlenia jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić subtelne detale oraz stworzyć harmonijną kompozycję obrazu.

Pytanie 3

Jaką długość ogniskowej powinien mieć obiektyw aparatu małoobrazkowego, aby uzyskać widoczny efekt dystorsji beczkowatej na zdjęciu?

A. 50 mm

B. 200 mm

C. 10 mm

D. 500 mm

Ogniskowe 50 mm, 200 mm oraz 500 mm nie są typowe dla obiektywów, które generują widoczny efekt dystorsji beczkowatej, ponieważ są to obiektywy o standardowym, teleobiektywnym i super-teleobiektywnym zakresie ogniskowych. Ogniskowa 50 mm, uznawana za standardową w fotografii, jest bliska naturalnemu kątowi widzenia ludzkiego oka, co sprawia, że zniekształcenia w obrazie są minimalne. Dłuższe ogniskowe, takie jak 200 mm i 500 mm, są używane głównie w fotografii portretowej lub przyrodniczej, gdzie efekty dystorsji są niepożądane. Użytkownicy, którzy myślą, że dłuższe ogniskowe mogą wprowadzać dystorsję, mogą mylić ten efekt z innymi zjawiskami, takimi jak kompresja perspektywy, które są charakterystyczne dla teleobiektywów. W fotografii, wybór ogniskowej powinien być uzależniony od zamierzonego efektu artystycznego oraz rodzaju tematu. Prowadzi to do typowego błędu w myśleniu, że każde zwiększenie ogniskowej prowadzi do dystorsji, co jest niezgodne z technicznymi zasadami optyki. Warto zatem zgłębić wiedzę na temat wpływu ogniskowej na obraz oraz umiejętnie dobierać obiektywy w zależności od potrzeb i specyfiki fotografowanej sceny.

Pytanie 4

Na jaki format powinien zostać zmieniony plik PSD, by można go było zamieścić w mediach społecznościowych?

A. TIFF

B. JPEG

C. RAW

D. DOCX

Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest najczęściej używanym formatem plików graficznych w sieci, w tym na portalach społecznościowych. Jest to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji pliku część danych jest usuwana, co pozwala znacząco zmniejszyć rozmiar pliku bez zauważalnej utraty jakości dla standardowego użytkownika. Dzięki temu zdjęcia w formacie JPEG ładowane są szybciej, co jest kluczowe w kontekście mediów społecznościowych, gdzie użytkownicy oczekują natychmiastowego dostępu do treści. Warto również zaznaczyć, że JPEG obsługuje pełną gamę kolorów, co jest istotne przy publikacji zdjęć, zapewniając im atrakcyjny wygląd. W praktyce, przy publikowaniu na platformach takich jak Facebook, Instagram czy Twitter, pliki JPEG są preferowane ze względu na ich powszechność i łatwość przetwarzania. Z tego powodu konwersja pliku PSD (Adobe Photoshop Document) do JPEG staje się standardem w branży, umożliwiającym efektywne udostępnianie wysokiej jakości grafik.

Pytanie 5

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 60 x 70 mm

B. 45 x 60 mm

C. 24 x 36 mm

D. 100 x 150 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 6

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 50 mm

B. 18 mm

C. 24 mm

D. 135 mm

Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

C. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

D. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 8

Aby odtworzyć obraz przeznaczony do dużych powiększeń, należy użyć czarno-białego materiału negatywowego o czułości

A. 25 ISO

B. 100 ISO

C. 200 ISO

D. 400 ISO

Wybór materiału negatywowego o wyższej czułości, takiego jak 100 ISO, 200 ISO czy 400 ISO, wiąże się z kilkoma istotnymi ograniczeniami, które wpływają na jakość obrazu. Filmy o wyższej czułości są bardziej wrażliwe na światło, co prowadzi do większego ziarna. W praktyce oznacza to, że przy dużych powiększeniach, szczegóły mogą być mniej wyraźne, a obraz może być narażony na szumy, które zniekształcają odwzorowanie rzeczywistości. W kontekście technik reprodukcji obrazów, jak skanowanie czy drukowanie, wysoka czułość jest niekorzystna, gdyż może prowadzić do utraty istotnych detali oraz wprowadzać artefakty, które są szczególnie widoczne przy przybliżeniu. Ponadto, w fotografii artystycznej czy dokumentacyjnej, istotne jest zachowanie dynamiki tonalnej, co jest łatwiejsze do osiągnięcia przy niższej czułości. Producenci materiałów fotograficznych, tacy jak Kodak czy Fujifilm, zalecają stosowanie niskoczułych filmów w sytuacjach, gdy priorytetem jest jakość obrazu oraz szczegółowość. Wybierając film o zbyt wysokiej czułości, można nieświadomie skompromitować jakość końcowego obrazu, co jest wynikiem niepełnego zrozumienia technicznych właściwości materiałów negatywowych.

Pytanie 9

Jaką substancję konserwującą wykorzystuje się w wywoływaczu?

A. węglan sodu

B. węglan potasu

C. siarczyn sodu

D. wodorotlenek sodu

Siarczyn sodu jest substancją konserwującą, która skutecznie zapobiega utlenianiu się substancji w wywoływaczach, a także ogranicza rozwój mikroorganizmów. Jego działanie polega na redukcji stężenia tlenu w roztworze, co wpływa na stabilizację chemiczną i biologiczną preparatów. Siarczyn sodu jest szeroko stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek E221, ale również w przemyśle fotograficznym, gdzie ma na celu ochronę emulsji światłoczułych. Przykłady jego zastosowania obejmują konserwację win, owoców oraz soków, gdzie skutecznie przedłuża trwałość produktów. Warto dodać, że stosowanie siarczynu sodu jest ściśle regulowane przez przepisy prawa, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów oraz jakość produktów. Dobrze zrozumieć zastosowanie tej substancji w kontekście stabilizacji i jakości wyrobów, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych w produkcji.

Pytanie 10

Etapy archiwizacji zdjęć obejmują następujące działania:

A. nazywanie plików, backup

B. backup, tworzenie folderów, nazywanie plików

C. tworzenie przejrzystej struktury folderów, nazywanie plików, backup

D. backup, tworzenie struktury folderów, nazywanie plików

Odpowiedź, która wskazuje na kolejność 'tworzenie przejrzystej struktury katalogów, nazywanie plików, backup' jest prawidłowa, ponieważ przedstawia systematyczny proces archiwizowania zdjęć. Pierwszym krokiem jest stworzenie przejrzystej struktury katalogów, co umożliwia łatwe zarządzanie i lokalizowanie plików w przyszłości. Na przykład, można utworzyć katalogi według dat, wydarzeń lub tematów, co ułatwia przeszukiwanie zbiorów. Następnie nazywanie plików w sposób zrozumiały i spójny, na przykład poprzez dodanie daty lub opisu, pozwala na szybkie zidentyfikowanie zawartości bez konieczności otwierania każdego pliku. Wreszcie, backup jest kluczowym elementem procesu archiwizacji, który chroni przed utratą danych. Warto stosować zewnętrzne nośniki pamięci oraz usługi chmurowe, co zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo. Zgodnie z najlepszymi praktykami, należy regularnie aktualizować kopie zapasowe, aby mieć pewność, że wszystkie nowe zdjęcia również są chronione.

Pytanie 11

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone do ekspozycji na kartonowym materiale, należy dobrać papier fotograficzny o gramaturze z zakresu

A. 70÷90 g/m2

B. 100÷150 g/m2

C. 80÷110 g/m2

D. 200÷350 g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze poniżej 200 g/m2, jak np. 100÷150 g/m2, 80÷110 g/m2 lub 70÷90 g/m2, nie jest odpowiedni do wydruku fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych, ze względu na szereg czynników technicznych. Papier o niższej gramaturze jest zazwyczaj cieńszy i mniej odporny na uszkodzenia, co czyni go mało praktycznym w kontekście ekspozycji. Wystawy często odbywają się w warunkach, które mogą być wymagające, dlatego konieczne jest, aby papier, na którym drukowane są fotografie, oferował odpowiednią trwałość oraz odporność na działanie światła i wilgoci. Ponadto, niższa gramatura papieru może prowadzić do problemów z jakością druku; kolory mogą być mniej nasycone, a detale mniej wyraźne. Naukowe podejście do druku wskazuje, że lepsza jakość papieru przekłada się na bardziej profesjonalny wygląd, co jest kluczowe w kontekście wystaw artystycznych. Wybierając papier o gramaturze poniżej zalecanego poziomu, można również napotkać problemy z drukiem, takie jak „przebicia” tuszu lub zacięcia w drukarce, co dodatkowo obniża jakość finalnego produktu. Dlatego zaleca się korzystanie z papieru o gramaturze 200÷350 g/m2, który spełnia standardy branżowe i oczekiwania dotyczące jakości wydruku.

Pytanie 12

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Lasso wielokątne

B. Szybkie zaznaczenie

C. Zaznaczenie eliptyczne

D. Pióro

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 13

Podczas użycia oświetlenia punktowego za obiektem przeprowadzanym zdjęciem tworzy się

A. wąski zakres półcienia

B. mocny, ostry cień

C. delikatny, miękki cień

D. szeroki zakres półcienia

Przy oświetleniu punktowym światło przychodzi z jednego, wyraźnego źródła, co skutkuje tym, że cienie są ostre i dobrze zarysowane. W praktyce oznacza to, że obiekty oświetlone takim światłem mają konkretną sylwetkę, a cienie są mocne i wyraźnie widoczne. Często wykorzystuje się to w fotografii portretowej, gdy chcemy uzyskać dramatyczny efekt. Ostry cień akcentuje teksturę skóry i kontury twarzy, co działa na korzyść zdjęcia. Warto dodać, że są techniki oświetleniowe, jak 'Rembrandt lighting', które opierają się na takim świetle, żeby uzyskać mocne efekty wizualne. W reklamie, ostre światło i wyraźne cienie przyciągają wzrok widza i sprawiają, że produkty wyglądają lepiej.

Pytanie 14

Który z programów nie dysponuje funkcjonalnością do naprawy uszkodzonej, starej fotografii na papierze?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Reader

C. Magix PhotoDesigner

D. GIMP

Kiedy korzystasz z GIMP, Photoshopa czy Magix PhotoDesigner do naprawy starych zdjęć, można się łatwo pomylić, myśląc, że każde oprogramowanie graficzne działa podobnie. GIMP i Photoshop to naprawdę potężne narzędzia, które mają sporo opcji do edycji, jak usuwanie wad, łatanie czy retusz. GIMP ma na przykład warstwy, które pozwalają na dokładne edytowanie, bez psucia reszty zdjęcia. Photoshop ma mnóstwo filtrów, które pomogą poprawić jakość zdjęć, co jest super ważne, zwłaszcza przy starych, zniszczonych fotkach. Magix PhotoDesigner może nie być tak popularny, ale ma swoje narzędzia do edycji, które też mogą pomóc. Często ludzie myślą, że Adobe Reader, który jest głównie do przeglądania PDF-ów, ma takie same możliwości jak programy graficzne, a to błąd. Adobe Reader nie nadaje się do edycji obrazów. Brak zrozumienia, jak różne są te programy i ich funkcje, może prowadzić do marnowania czasu i frustracji. Wybierajcie mądrze programy do konkretnych zadań, bo to naprawdę ma znaczenie w pracy ze zdjęciami.

Pytanie 15

Wskaź, który z poniższych formatów zapisuje dane z zastosowaniem kompresji stratnej?

A. RAW

B. JPEG

C. PSD

D. GIF

JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format plików graficznych, który wykorzystuje kompresję stratną, co oznacza, że przy redukcji rozmiaru pliku część danych obrazowych jest usuwana w sposób, który minimalnie wpływa na postrzeganą jakość obrazu. Kompresja stratna w JPEG polega na analizie koloru i tekstury w obrazie, co pozwala na usunięcie informacji, które są mniej zauważalne dla ludzkiego oka. Jest to szczególnie przydatne w przypadku zdjęć i obrazów o dużych detalach, gdzie niezbędne jest zmniejszenie rozmiaru pliku dla szybszego ładowania i oszczędności przestrzeni dyskowej. JPEG jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej, na stronach internetowych oraz w aplikacjach mobilnych, gdzie szybkość przesyłania danych i efektywność przechowywania mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że JPEG może być zapisany z różnymi poziomami kompresji, co pozwala użytkownikowi na dostosowanie jakości obrazu do swoich potrzeb. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, należy unikać wielokrotnego zapisywania plików JPEG, ponieważ każda konwersja powoduje dalszą utratę jakości obrazu.

Pytanie 16

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na wydobycie koloru w obszarach zdjęcia o niższym nasyceniu?

A. Ekspozycja

B. Odwróć

C. Przejrzystość

D. Jaskrawość

Odwrócenie jest funkcją, która zmienia wartości kolorów na ich przeciwieństwa, co nie ma związku z wydobywaniem kolorów w obszarach mniej nasyconych. Stosowanie tej opcji prowadzi do drastycznych zmian, które mogą zniekształcić oryginalny obraz, zamiast poprawić jego jakość. Ekspozycja z kolei reguluje ogólną jasność obrazu, co również nie odpowiada na pytanie o wydobycie koloru w mniej nasyconych miejscach. Choć odpowiednie dostosowanie ekspozycji może poprawić widoczność kolorów, nie jest to narzędzie skoncentrowane na nasyceniu kolorów, a raczej na ich jasności. Można przez to uzyskać niezamierzony efekt overexposure, co prowadzi do utraty detali. Przejrzystość, będąca parametrem regulującym przezroczystość warstw, nie ma bezpośredniego wpływu na kolory w obszarach mniej nasyconych, a jej użycie w kontekście nasycenia kolorów byłoby nieadekwatne. Często błędnie łączy się te pojęcia, nie dostrzegając, że każda z wymienionych funkcji ma inny cel i zastosowanie. W praktyce, dobierając odpowiednie narzędzia do edycji zdjęć, warto być świadomym ich specyfiki, aby nie pogubić się w procesie postprodukcji i uzyskać zamierzony efekt estetyczny.

Pytanie 17

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 5,6

B. 11

C. 4

D. 16

Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.

Pytanie 18

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 5÷6 ujęć

B. 0÷2 ujęć

C. 4÷5 ujęć

D. 2÷3 ujęć

Odpowiedzi sugerujące, że do wykonania zdjęcia w technice High Dynamic Range wystarczy 0÷2 ujęć lub 4÷5 ujęć, są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad działania tej techniki. W przypadku HDR, kluczowym elementem jest uchwycenie różnorodnych zakresów tonalnych, co jest niemożliwe przy tak ograniczonej liczbie ujęć. Wybierając 0÷2 ujęcia, zakładamy, że jedno zdjęcie może zaspokoić wszystkie potrzeby tonalne, co jest rzadko możliwe w praktyce, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. Z kolei odpowiedź 4÷5 ujęć, choć zbliża się do rzeczywistości, jest nadmierna i nieefektywna. W większości przypadków, wystarczą dwa do trzech zdjęć, aby uzyskać jakość, która w pełni wykorzystuje technologię HDR. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z braku zrozumienia, jak istotne jest uchwycenie różnych detali w różnych warunkach oświetleniowych. Osoby, które uważają, że jedno zdjęcie wystarczy, mogą mylić HDR z podstawowym programowaniem ekspozycji, co prowadzi do nieporozumień co do celów, jakie stawia sobie technika HDR, której istotą jest uzyskanie harmonijnego połączenia tonalnego poprzez odpowiednie zestawienie kilku zdjęć.

Pytanie 19

Utrwalanie obrazu za pomocą ciepła jest typowe dla drukarki

A. laserowej

B. igłowej

C. głowicowej

D. atramentowej

Drukarki laserowe wykorzystują proces termicznego utrwalania obrazu, który jest kluczowym elementem ich funkcjonowania. W tym procesie toner, będący mieszanką pigmentów i żywic, jest najpierw nanoszony na papier przez wirującą bęben, a następnie utrwalany za pomocą wysokiej temperatury. To właśnie temperatura powoduje, że żywica w tonerze topnieje i przywiera do podłoża, co skutkuje trwałym i odpornym na zmywanie wydrukiem. Drukarki laserowe są powszechnie stosowane w biurach oraz w środowisku, gdzie wymagana jest wysoka jakość druku oraz szybkość jego produkcji. Typowe zastosowania obejmują druk dokumentów tekstowych oraz materiałów graficznych o wysokiej rozdzielczości. Ponadto, standardy ISO, takie jak ISO/IEC 24712, dotyczące wydajności drukarek, potwierdzają przewagę technologii laserowej w kontekście wydajności i kosztów eksploatacji. Dzięki tym cechom drukarki laserowe stały się standardem w wielu sektorach, gdzie liczy się jakość, efektywność kosztowa oraz niezawodność.

Pytanie 20

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/8

B. 1/250 s, f/8

C. 1/30 s, f/16

D. 1/250 s, f/5,6

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 21

Przygotowując się do fotografowania na wyścigach konnych, warto zaopatrzyć się w

A. blendę

B. teleobiektyw

C. softbox

D. filtr połówkowy

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii sportowej, a szczególnie w kontekście wyścigów konnych. Dzięki dużemu zasięgowi, teleobiektywy pozwalają na uchwycenie detali z dużej odległości, co jest niezwykle istotne w dynamicznych sytuacjach, jakie mają miejsce podczas wyścigów. Używając teleobiektywu, fotograf może zbliżyć się do akcji, nie przeszkadzając zawodnikom, a także uzyskać atrakcyjne kadry, które podkreślają emocje i dramatyzm rywalizacji. Przykładowo, używając obiektywu o ogniskowej 200 mm lub większej, można uchwycić nie tylko same konie, ale także wyraz twarzy jeźdźców czy reakcje widowni. Warto również pamiętać, że teleobiektywy często oferują dużą przysłonę, co umożliwia uzyskanie pięknego efektu bokeh, wyróżniającego obiekty na tle rozmytego otoczenia. W kontekście dobrych praktyk w fotografii sportowej, teleobiektywy są standardem, który pozwala na uchwycenie akcji w najlepszej jakości, co jest niezbędne dla profesjonalnych fotografów.

Pytanie 22

Który typ obiektywu jest pomocny do uchwycenia odległych obiektów w jak największej skali odwzorowania?

A. Krótkoogniskowy

B. Standardowy

C. Lustrzany

D. Długoogniskowy

Obiektywy długoogniskowe to naprawdę ważna sprawa w fotografii, szczególnie gdy chcemy uchwycić coś, co jest daleko. Z ich pomocą łatwiej możemy przybliżyć obiekt, a to super przydaje się, gdy robimy zdjęcia dzikiej przyrody, sportu czy też architektury. Co więcej, dzięki dłuższej ogniskowej, nasze zdjęcia będą bardziej szczegółowe, a obiekty będą lepiej odseparowane od tła. Na przykład, obiektywy 200mm czy 300mm pozwalają naprawdę dobrze uchwycić detale. W profesjonalnej fotografii, jak fotoreportaż czy dokumentalna, umiejętność pracy z takim obiektywem jest niezbędna. A jeśli zależy nam na efekcie bokeh, to długoogniskowy obiektyw również nam to umożliwi. Fajnie jest też mieć obiektywy z stabilizacją obrazu, bo to sprawia, że są jeszcze bardziej użyteczne, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 23

Technika flat lay w fotografii produktowej polega na

A. zastosowaniu światła o maksymalnie rozproszonym charakterze

B. wykonywaniu zdjęć przy użyciu obiektywu tilt-shift

C. fotografowaniu obiektów ułożonych płasko na powierzchni z góry

D. fotografowaniu na jednolitym tle z zastosowaniem cienia rzucanego

Technika flat lay w fotografii produktowej to sposób ukazywania obiektów, który polega na fotografowaniu ich ułożonych płasko na powierzchni, z góry. Jest to jedna z najpopularniejszych metod stosowanych w marketingu, szczególnie w branżach związanych z modą, żywnością czy sztuką. Dzięki perspektywie z góry, widz ma możliwość zauważenia wszystkich detali produktu, co zwiększa jego atrakcyjność. Kluczem do sukcesu w tej technice jest staranne ułożenie obiektów oraz dbałość o kompozycję. Przykładem może być zdjęcie zestawu kosmetyków rozłożonych na eleganckim tle, które przyciąga wzrok i podkreśla ich walory. Warto także zwrócić uwagę na oświetlenie – dobrze dobrane światło może wydobyć kolory i faktury, co zwiększa efekt wizualny. Dobrą praktyką jest używanie neutralnych teł, które nie odwracają uwagi od produktów. Flat lay to również technika, która pozwala na kreatywne zabawy z aranżacją, co przyciąga uwagę klientów i zachęca do zakupu.

Pytanie 24

Metoda fotografowania zwana bracketing ostrości (focus bracketing) służy do

A. automatycznej korekcji aberracji chromatycznej na krawędziach obiektów

B. redukcji szumów w obszarach niedoświetlonych

C. niwelowania efektu winietowania na brzegach kadru

D. wykonania serii zdjęć z różnymi płaszczyznami ostrości w celu późniejszego focus stacking

Bracketing ostrości, czyli focus bracketing, to technika, która polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości. Zazwyczaj fotograf wykonuje kilka ujęć, zmieniając punkt, na którym aparat skupia ostrość. Dzięki temu można uchwycić różne płaszczyzny ostrości, co jest szczególnie przydatne w fotografii makro lub w przypadku scen, gdzie głębia ostrości jest ograniczona. Następnie, w procesie zwanym focus stacking, te zdjęcia są łączone w programie graficznym, co pozwala na uzyskanie jednego obrazu, który jest ostry w całym zakresie. Ta technika jest szeroko stosowana w profesjonalnej fotografii produktowej oraz w makrofotografii, gdzie detale są kluczowe. Dobrze wykonany stacking ostrości pozwala na uzyskanie niezwykle szczegółowych i wyraźnych obrazów, co znacznie zwiększa jakość finalnych zdjęć. Używanie bracketingu ostrości staje się standardem w przypadku fotografów, którzy pragną osiągnąć maksymalną jakość i detale na swoich zdjęciach.

Pytanie 25

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. pomiar punktowy

B. ważony centralnie

C. całkowity

D. matrycowy

Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.

Pytanie 26

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu

B. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu

C. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej

D. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu

W kontekście działania systemu E-TTL, niektóre z odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, prowadząc do nieporozumień w zakresie funkcji przedbłysku. Na przykład, stwierdzenie, że przedbłysk służy do uruchomienia funkcji redukcji czerwonych oczu, jest mylne. Redukcja czerwonych oczu jest zazwyczaj realizowana poprzez emitowanie serii krótkich błysków, co ma na celu zmniejszenie odblasku światła od siatkówki oka. Jednak nie jest to rola przedbłysku w technologii E-TTL, gdzie jego głównym zadaniem jest pomiar i dostosowanie energii błysku. Kolejny błąd polega na myleniu przedbłysku z funkcją automatycznej ostrości w ciemnym pomieszczeniu. Choć niektóre lampy błyskowe mogą posiadać dodatkowe funkcje, takie jak lampy pomocnicze do ustawiania ostrości, przedbłysk E-TTL nie jest bezpośrednio związany z tą funkcjonalnością. Wreszcie, błędne jest przekonanie, że przedbłysk jest używany do rozładowania nadmiernego ładunku elektrycznego na kondensatorach lampy. Proces ładowania i rozładowania kondensatorów to odrębne zagadnienie, które nie ma związku z pomiarem oświetlenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego wykorzystania potencjału technologii E-TTL oraz innych nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie fotografii.

Pytanie 27

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

B. do filmów o małej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

D. bębnowy o dużej dynamice skanowania

Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.

Pytanie 28

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 200, l/500s, f16

B. ISO 100, l/30s, f16

C. ISO 100, l/60s, f16

D. ISO 200, l/250s, f16

Odpowiedź ISO 200, 1/250 s, f16 jest poprawna, ponieważ zmiana wartości ISO oraz czasu naświetlania, przy stałym ustawieniu przysłony f16, umożliwia uzyskanie tej samej ekspozycji. Zwiększenie ISO z 100 do 200 oznacza podwojenie czułości matrycy, co pozwala na uzyskanie jaśniejszego obrazu. Aby zrekompensować tę zmianę i utrzymać prawidłową ekspozycję, musimy skrócić czas naświetlania. Zmiana z 1/125 s na 1/250 s to dokładnie pół kroku, co zgadza się ze zwiększeniem ISO o jeden stopień. Takie przeliczenia są kluczowe w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać odpowiednią ekspozycję przy zmieniających się warunkach oświetleniowych. Przykładowo, w warunkach dobrego oświetlenia, wyższe ISO może być zastosowane z krótszym czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie ruchu bez rozmycia obrazu. W praktyce, fotografowie często muszą balansować pomiędzy ISO, czasem naświetlania i przysłoną, aby uzyskać zamierzony efekt bez utraty jakości zdjęcia.

Pytanie 29

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł

B. małego kontrastu i delikatnego cienia

C. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia

D. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia

Odpowiedź o małym kontraście i delikatnym cieniu jest naprawdę trafna. To światło, które jest miękkie, pochodzi z szerokiego i rozproszonego źródła, co sprawia, że cienie są mniej ostre. Taki typ oświetlenia świetnie sprawdza się w portretach, bo daje naturalny, przyjemny wygląd skóry. Przykładowo, używając softboxów lub parasoli w fotografii, możemy uzyskać miłe, subtelne cienie, które pozytywnie wpływają na estetykę zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że równomierne oświetlenie pomaga ukryć niedoskonałości skóry i tworzy przyjemną atmosferę, co jest szczególnie ważne w fotografii mody. Wnętrza też można ładnie oświetlić lampami LED z dyfuzorami, co tworzy przytulny klimat, pasujący do zasad projektowania przestrzeni.

Pytanie 30

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Acrobat

B. Flash

C. Bridge

D. InDesign

Chociaż InDesign, Flash i Acrobat to aplikacje Adobe, nie są one zoptymalizowane do zarządzania i organizacji fotografii w sposób, który ułatwia ich archiwizację i wyszukiwanie. InDesign to przede wszystkim narzędzie do składu i projektowania publikacji, które skupia się na typografii oraz układzie stron. Nie posiada funkcji dedykowanych do zarządzania metadanymi zdjęć czy ich kategoryzacji, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla archiwizacji fotografii. Flash, z drugiej strony, był używany do tworzenia animacji i interaktywnych treści internetowych, ale jego znaczenie spadło z powodu zmian w standardach internetowych oraz bezpieczeństwa. W kontekście fotografii, Flash nie oferuje żadnych funkcji dotyczących organizacji czy wyszukiwania obrazów. Acrobat, który służy do tworzenia i edytowania plików PDF, również nie posiada narzędzi do zarządzania fotografiami w sposób umożliwiający efektywne przypisywanie atrybutów. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych programów z zadaniami, do których nie są one przeznaczone. Właściwe zrozumienie ról narzędzi, ich przeznaczenia i funkcjonalności jest kluczowe dla efektywnej pracy w środowisku kreatywnym, a wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do znacznych trudności w zarządzaniu danymi i zasobami.

Pytanie 31

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. jasne tło, oświetlenie rozproszone

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

C. jasne tło, oświetlenie skierowane

D. ciemne tło, oświetlenie skierowane

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 32

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Corel Draw

B. Corel Photo-Paint

C. Adobe InDesign

D. Adobe Gamma

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 33

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. na plany ogólny, średni i zbliżony.

B. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

C. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

D. zdjęcia na trzy części.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Pytanie 34

W nowoczesnym systemie zarządzania kolorem kalibrację monitora należy przeprowadzać

A. wyłącznie po wymianie karty graficznej

B. tylko przy pierwszym uruchomieniu systemu

C. co najmniej raz na miesiąc

D. tylko przy widocznych problemach z odwzorowaniem kolorów

Kalibracja monitora co najmniej raz na miesiąc jest kluczowym aspektem w nowoczesnym systemie zarządzania kolorem. Regularne kalibracje zapewniają, że monitor odwzorowuje kolory w sposób zgodny z rzeczywistością oraz z wymaganiami standardów branżowych, takich jak sRGB czy Adobe RGB. Warto zrozumieć, że z biegiem czasu, pod wpływem różnych czynników, jak temperatura, wilgotność, czy nawet naturalne starzenie się komponentów, parametry wyświetlania mogą się zmieniać. Przykładowo, jeśli pracujesz nad projektami graficznymi lub fotograficznymi, niechciane zmiany w odwzorowaniu kolorów mogą prowadzić do niezgodności w finalnym produkcie, co może wpłynąć na jakość Twojej pracy. Dlatego wiele profesjonalnych środowisk zaleca cykliczne kalibracje, aby zapewnić spójność kolorystyczną. Używając sprzętu kalibracyjnego, takiego jak kolorometr lub spektrometr, jesteś w stanie dostosować ustawienia monitora i uzyskać optymalne wyniki. Regularna kalibracja pozwala również na lepsze zarządzanie kolorami w całym procesie produkcji, co jest nieocenione w pracy nad projektami, które wymagają najwyższej jakości odwzorowania kolorów.

Pytanie 35

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw

B. osłony na korpus aparatu

C. filtru neutralnego

D. pędzelka elektrostatycznego

Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 36

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 135 o wysokiej kontrastowości

B. format 120 o wysokiej kontrastowości

C. format 120 o niskiej kontrastowości

D. format 135 o niskiej kontrastowości

Wybór filmów o dużej kontrastowości, jak typ 120 czy 135, to nie najlepsza decyzja w fotografii portretowej. Często prowadzi to do zbyt dużych różnic tonalnych, przez co detale w cieniach mogą zniknąć, a światła wychodzą zbyt blado. Takie efekty potrafią wybitnie zmienić obraz, co w portretach nie wygląda zbyt dobrze. Oprócz tego, w sytuacjach z różnym oświetleniem, mogą być problematyczne, bo zwiększają ryzyko przepałów i zbyt ciemnych miejsc, co może zniekształcać rzeczywisty wygląd osoby. Wiele osób myli kontrastowość z wyrazistością zdjęć, co nie jest do końca prawdą. Kluczowe w portretach jest złapanie naturalności, a to lepiej wychodzi przy filmach o małej kontrastowości. Dlatego lepiej uważać przy wyborze filmu, żeby nie skończyć z niezadowalającymi efektami.

Pytanie 37

Jakie urządzenie umożliwia zapis plików graficznych na nośnikach optycznych?

A. Drukarka

B. Nagrywarka

C. Skaner

D. Naświetlarka

Nagrywarka to urządzenie, które służy do zapisywania danych na nośnikach optycznych, takich jak płyty CD, DVD czy Blu-ray. W przeciwieństwie do drukarek, które przekształcają dane cyfrowe na obrazy na papierze, nagrywarki umożliwiają trwałe przechowywanie plików, w tym zdjęć, w formie cyfrowej na odpowiednich nośnikach. Nagrywarki działają na zasadzie laserowego naświetlania warstwy materiału wrażliwego na światło, co pozwala na zapis danych w postaci mikrodefektów. W praktyce, nagrywarka jest wykorzystywana w różnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja danych, tworzenie kopii zapasowych oraz dystrybucja multimediów. W branży IT i fotografii cyfrowej, nagrywarki odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu długoterminowej przechowalności plików. Dobre praktyki zalecają używanie wysokiej jakości nośników optycznych oraz regularne testowanie wypalonych płyt, aby upewnić się, że zapisane dane są w pełni dostępne i nieuszkodzone.

Pytanie 38

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. integralnym

B. matrycowym

C. centralnie ważonym

D. punktowym

Pomiar punktowy polega na pomiarze światła w bardzo wąskim obszarze kadru, często w centralnym punkcie, co ogranicza możliwości oceny całej sceny. W kontekście dynamicznych warunków oświetleniowych, takie podejście może prowadzić do znaczących błędów w ocenie ekspozycji. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że pomiar punktowy zawsze daje najlepsze rezultaty, ale w praktyce często nie uwzględnia on różnic w jasności w pozostałych częściach kadru, co prowadzi do niedoświetlenia lub prześwietlenia zdjęcia. Centralnie ważony pomiar to technika, która kładzie większy nacisk na centralną część kadru, co również może nie być wystarczające w złożonych scenariuszach oświetleniowych. Technika ta, podobnie jak pomiar punktowy, pomija istotne elementy takiej jak różnice w jasności na obrzeżach kadru, co prowadzi do niezadowalających efektów końcowych. Z kolei pomiar integralny odnosi się do metody, która analizuje światło w całej scenie, jednak w praktyce jest mniej powszechny i mniej precyzyjny niż pomiar matrycowy, szczególnie w sytuacjach, gdzie różnice w oświetleniu są znaczne. Zrozumienie tych technik jest kluczowe dla osiągania optymalnych rezultatów w fotografii i unikania typowych pułapek związanych z błędnym wyborem metody pomiaru.

Pytanie 39

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. punktowym

B. centralnie ważonym

C. matrycowym

D. wielopunktowym

Pomiar punktowy w aparatach cyfrowych odnosi się do metody, w której intensywność światła jest mierzona w jednym, konkretnym punkcie kadru, zazwyczaj w centrum. Ta technika pomiarowa jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy obiekt, na którym koncentrujemy uwagę, jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy niż otoczenie. Dzięki temu, aparat może dokładniej określić ekspozycję, co skutkuje lepszym odwzorowaniem detali w obszarze zainteresowania, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy makrofotografii. W praktyce, stosowanie pomiaru punktowego pozwala fotografom na uzyskanie odpowiedniego balansu światła, minimalizując ryzyko niedoświetlenia lub prześwietlenia. Warto dodać, że w standardach branżowych oraz w instrukcjach obsługi wielu aparatów, technika ta jest szczególnie zalecana w sytuacjach wymagających precyzyjnego ustawienia ekspozycji.

Pytanie 40

Jakiego środka należy używać do samodzielnego czyszczenia obiektywów z soczewkami posiadającymi powłokę przeciwodblaskową?

A. Wilgotnej ściereczki

B. Sprężonego powietrza

C. Pędzelka

D. Irchy

Użycie sprzężonego powietrza do czyszczenia obiektywów z powłokami przeciwodblaskowymi jest najlepszym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, sprzężone powietrze skutecznie usuwa drobne zanieczyszczenia, takie jak kurz czy pył, które mogą osiadać na soczewkach, nie narażając ich na zarysowania, co może się zdarzyć przy użyciu szorstkich materiałów. Powłoki przeciwodblaskowe, które mają na celu poprawę jakości obrazu poprzez redukcję odblasków, są delikatne, a ich uszkodzenie może znacząco wpłynąć na funkcjonalność obiektywu. Dobrą praktyką jest użycie specjalnych sprężarek powietrza, które są dostępne w sklepach fotograficznych. Warto również pamiętać, aby nie trzymać dyszy zbyt blisko soczewki, aby uniknąć nadmiaru wilgoci lub zimnego powietrza, które mogą powodować skraplanie się. Regularne czyszczenie obiektywu sprzężonym powietrzem przed jego użyciem pomoże w zachowaniu optymalnej jakości zdjęć oraz długowieczności sprzętu fotograficznego, zgodnie z zaleceniami producentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej