Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 21:31
- Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 21:40
Egzamin zdany!
Wynik: 25/40 punktów (62,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Różnice występujące pomiędzy poszczególnymi osobnikami tego samego gatunku, spowodowane zmianami w kodzie genetycznym, określa się mianem
A. postępem hodowlanym
B. odziedziczalnością
C. rekombinacją
D. zmiennością genetyczną
Zmienność genetyczna to termin odnoszący się do różnic w kodzie genetycznym, które występują pomiędzy osobnikami tego samego gatunku. Te różnice mogą wynikać z mutacji, rekombinacji genetycznej oraz innych procesów biologicznych. Zmienność genetyczna jest kluczowa dla ewolucji i adaptacji organizmów do zmieniającego się środowiska. Przykładem może być zmienność kolorów futra u zwierząt, która pozwala im lepiej kamuflować się w ich naturalnym środowisku. W hodowli roślin i zwierząt, zrozumienie zmienności genetycznej umożliwia wybór osobników o pożądanych cechach, co jest podstawą nowoczesnych praktyk hodowlanych. Zgodnie z zasadami genetyki, wyższa zmienność genetyczna w populacji jest często korzystna, ponieważ zwiększa szanse na przetrwanie gatunku. W kontekście biologii i ekosystemów, zmienność genetyczna jest fundamentem zdrowia populacji i ich zdolności do przystosowania się do zmian środowiskowych.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Którego gatunku samice mają najkrótszy czas ciąży?
A. Bydło
B. Świni
C. Kozy
D. Owce
Samice świń, w szczególności przedstawiciele gatunku Sus scrofa domesticus, mają średni okres ciąży wynoszący około 114 dni, co czyni je jednymi z gatunków o najkrótszym czasie trwania ciąży wśród zwierząt hodowlanych. Krótszy okres ciąży u świń ma istotne znaczenie praktyczne w hodowli, ponieważ pozwala na szybsze uzyskiwanie potomstwa, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mięsnej. Wiele farm stosuje strategię tzw. intensywnej produkcji, gdzie prosięta są odchowywane w dużych ilościach, co przyczynia się do zwiększenia wydajności ekonomicznej. W praktyce, krótszy okres ciąży umożliwia także lepsze zarządzanie stadem oraz optymalizację cyklu reprodukcyjnego, co jest zgodne z aktualnymi trendami w dobrostanie zwierząt i zrównoważonym rozwoju hodowli. Zrozumienie biologii ciąży świń jest zatem kluczowe dla hodowców, którzy dążą do maksymalizacji produkcji zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 5
Kiedy należy przeprowadzić strzyżenie maciorek?
A. 1 tydzień przed porodem
B. 1 tydzień po porodzie
C. 4 tygodnie po porodzie
D. 4 tygodnie przed porodem
Ostrzyżenie maciorek na 4 tygodnie przed porodem to naprawdę ważna rzecz dla ich dobrostanu i zdrowia. W tym czasie trzeba dbać, by maciorki były w jak najlepszej formie, bo potem muszą zadbać o swoje prosięta. Ostrzyżenie pomaga lepiej wentylować ich skórę, co zmniejsza ryzyko różnych chorób. No i w czystym miejscu prosięta łatwiej znajdą mamę i będą mogły pić jej mleko. Z moich obserwacji wynika, że gospodarstwa, które regularnie ostrzyżą swoje maciorki, mają więcej zdrowych prosiąt i lepsze przyrosty masy. Po prostu dobrze jest trzymać te zasady, bo to poprawia komfort zwierząt i zapewnia lepsze wyniki produkcji.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Jakie narząd produkuje hormony - insulinę i glukagon?
A. nadnercze
B. trzustkę
C. wątrobę
D. śledzionę
Insulina i glukagon są hormonami produkowanymi przez trzustkę, która pełni kluczową rolę w regulacji metabolizmu glukozy w organizmie. Insulina, wydzielana przez komórki beta wysp Langerhansa, obniża poziom glukozy we krwi poprzez wspomaganie transportu glukozy do komórek oraz stymulowanie syntezy glikogenu w wątrobie i mięśniach. Przykładowo, po posiłku, kiedy poziom glukozy we krwi wzrasta, insulina jest wydzielana, co pozwala na efektywne wykorzystanie glukozy jako źródła energii. Z kolei glukagon, produkowany przez komórki alfa, działa w przeciwnym kierunku; jego głównym zadaniem jest zwiększenie poziomu glukozy we krwi poprzez stymulację glikogenolizy i glukoneogenezy w wątrobie. Dzięki tym dwóm hormonem organizm utrzymuje homeostazę poziomu glukozy, co jest szczególnie istotne dla osób z cukrzycą, które muszą monitorować i regulować te procesy.
Pytanie 8
Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to
A. konserwanty
B. antyoksydanty
C. enzymy paszowe
D. detoksykanty
Detoksykanty są substancjami, które mają na celu usuwanie toksycznych związków z organizmu zwierząt, ale nie mają bezpośredniego wpływu na ochronę składników odżywczych w paszy przed utlenianiem. Enzymy paszowe są natomiast dodatkami, które pomagają w trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych, ale nie działają jako środki ochronne dla wrażliwych substancji. Z kolei konserwanty są używane głównie w celu przedłużenia trwałości paszy poprzez hamowanie rozwoju mikroorganizmów, a nie ochronę przed utlenianiem. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć wynikają z braku zrozumienia różnic w funkcji dodatków do pasz. Właściwe zastosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla jakości paszy, a stosowanie niewłaściwych substancji, jak detoksykanty, enzymy paszowe czy konserwanty, może prowadzić do nieoptymalnego żywienia zwierząt oraz obniżenia wartości odżywczej pasz. W branży paszowej istotne jest, aby wszyscy uczestnicy rynku mieli świadomość znaczenia i ról, jakie pełnią różne dodatki, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące ich stosowania.
Pytanie 9
W ekologicznej hodowli świń nie ma zakazu
A. użycia hormonów przyspieszających wzrost
B. profilaktycznego używania leków
C. obcinania kiełków i ogonków
D. kastracji knurków
Kastracja knurków w ekologicznym chowie świń jest akceptowalnym praktyką, ponieważ ma na celu zapewnienie lepszego zarządzania stadem i poprawę dobrostanu zwierząt. Kastracja, gdy jest przeprowadzana w sposób humanitarny, może zapobiegać problemom behawioralnym, takim jak agresywność, co jest istotne w systemach, gdzie zwierzęta są utrzymywane w grupach. Ponadto, kastracja zmniejsza ryzyko niepożądanych miotów, co ułatwia zarządzanie zasobami i planowanie hodowli. W kontekście ekologicznym, kluczowe jest, aby wszystkie procedury były zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt oraz regulacjami prawnymi, które podkreślają konieczność minimalizowania cierpienia zwierząt. Przykładem dobrych praktyk jest przeprowadzanie kastracji w odpowiednim wieku oraz w warunkach zapewniających maksymalne komfort zwierząt, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak RSPCA czy OIE.
Pytanie 10
Pepsyna to enzym trawienny, który rozkłada
A. białko
B. skrobię
C. tłuszcz
D. laktozę
Pepsyna jest kluczowym enzymem trawiennym, który odgrywa fundamentalną rolę w procesie trawienia białek. Działa w kwaśnym środowisku żołądka, gdzie przekształca białka w mniejsze peptydy poprzez hydrolizę wiązań peptydowych. Proces ten jest niezbędny, aby organizm mógł przyswoić aminokwasy, które są budulcem dla wielu ważnych związków w organizmie, takich jak hormony, enzymy czy przeciwciała. Przykładem zastosowania wiedzy dotyczącej pepsyny jest diagnozowanie i leczenie zaburzeń trawienia, które mogą wynikać z niedoboru tego enzymu. Dzięki zrozumieniu działania pepsyny, dietetycy mogą zalecać odpowiednie terapie żywieniowe lub suplementację enzymów, co wspiera zdrowe trawienie i przyswajanie składników odżywczych. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, badania nad efektywnością enzymów trawiennych, takich jak pepsyna, są niezbędne w produkcji żywności oraz suplementów diety, co ma na celu poprawę jakości życia pacjentów z problemami trawiennymi.
Pytanie 11
Jak długo użytkowane są krowy w stawie podstawowym, jeśli wynosi to 5 lat? Ile krów trzeba corocznie wyeliminować z stada liczącego 80 osobników?
A. 8
B. 16
C. 80
D. 40
Poprawna odpowiedź to 16 krów, co wynika z faktu, że okres użytkowania krów w stadzie podstawowym wynosi 5 lat. Aby obliczyć liczbę krów, które należy corocznie wybrakować w stadzie liczącym 80 krów, należy podzielić całkowitą liczbę krów przez okres użytkowania. W tym przypadku: 80 krów / 5 lat = 16 krów rocznie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w zarządzaniu stadem, gdyż pozwala na planowanie rotacji zwierząt, co wpływa na zdrowie stada oraz jego wydajność. W branży hodowlanej, regularne wybrakowywanie krów, które osiągnęły wiek użytkowy, zgodnie z normami i zaleceniami, minimalizuje ryzyko chorób i poprawia ogólne parametry produkcyjne. Dzięki temu, można także skupić się na utrzymaniu młodszych, bardziej wydajnych zwierząt w stadzie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, takimi jak programy zarządzania zdrowiem zwierząt oraz optymalizacja genetyki stada.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Podmiot, który stosuje zarodki w hodowli zwierząt gospodarskich, po wykonaniu zabiegu przeniesienia zarodków wydaje
A. świadectwo kwalifikacji
B. zaświadczenie hodowlane
C. świadectwo przeniesienia zarodków
D. zaświadczenie o przeniesieniu zarodków
Jak wiesz, każdy, kto zajmuje się hodowlą zwierząt, ma obowiązek wystawić zaświadczenie o przeniesieniu zarodków, kiedy robi taki zabieg. To ważne, bo przepisy prawa i standardy w branży mówią, że musimy wszystko dokumentować. Dzięki temu mamy pewność, że wszystko odbywa się zgodnie z regułami, a także możemy śledzić, co się dzieje z genotypami i zdrowiem naszych zwierzaków. W praktyce, to zaświadczenie powinno zawierać datę zabiegu, informacje o dawcy i biorcy zarodków oraz ich numery identyfikacyjne. Na przykład, w przypadku przenoszenia zarodków bydła, warto, żeby dokument był zgodny z wymaganiami Unii Europejskiej, bo to pomaga utrzymać wysoki poziom hodowli.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Zgodnie z klasyfikacją EUROP, tusza wieprzowa wyróżniająca się najwyższą ilością mięsa otrzymuje oznaczenie
A. R
B. P
C. U
D. E
Odpowiedzi P, U oraz R wskazują na różne klasy tuszy wieprzowej, które nie odnoszą się do najwyższej zawartości mięsa. Oznaczenie P w klasyfikacji odnosi się do tusz o zawartości mięsa poniżej klasy średniej, co czyni tę opcję niewłaściwą dla pytania. W praktyce, tusze oznaczone literą P mogą być stosowane w tańszych produktach, takich jak gotowe dania czy wędliny niższej jakości. Odpowiedź U natomiast klasyfikuje tusze, które są zadowalające, ale nie osiągają najwyższych standardów mięsa, co również nie odpowiada na pytanie. Z kolei klasa R oznacza tusze, które mają dobrą jakość, ale nie są na najwyższym poziomie, co również nie pasuje do pytania. W branży mięsnej, istotne jest, aby rozumieć te klasyfikacje, ponieważ wpływają one na decyzje zakupowe i strategię marketingową. Typowe błędy polegają na myleniu klas w oparciu o ogólne wrażenie jakości, zamiast skupić się na określonych kategoriach klasyfikacji. Klasyfikacja EUROP jest skomplikowanym systemem, który wymaga dokładności i zrozumienia, aby uniknąć nieporozumień, które mogą skutkować nieefektywnym wykorzystaniem surowców i stratami finansowymi.
Pytanie 17
Najwyższy poziom dobrostanu dla zwierząt osiąga się przy chowie
A. intensywnym
B. półintensywnym
C. ekstensywnym
D. kombinowanym
Chów półintensywny, intensywny oraz kombinowany, choć mogą oferować pewne korzyści w zakresie wydajności produkcji, nie zapewniają one najwyższego poziomu dobrostanu zwierząt. W przypadku chowu półintensywnego, zwierzęta mają ograniczony dostęp do naturalnych zasobów, a ich ruch w przestrzeni jest często ograniczony. Taki model może wprowadzać stres związany z niewystarczającą przestrzenią do wykazywania naturalnych zachowań, co negatywnie wpływa na ich zdrowie i dobrostan. Z kolei intensywny chów często opiera się na dużej gęstości zwierząt w pomieszczeniach zamkniętych, co prowadzi do zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób, stresu oraz zaburzeń behawioralnych. Zwierzęta w takich warunkach rzadko mają możliwość interakcji z otoczeniem, co jest niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju psychicznego. Chów kombinowany, który łączy elementy chowu intensywnego i ekstensywnego, również może nie spełniać wymogów najwyższego dobrostanu, gdyż nie zawsze oferuje wystarczającą przestrzeń oraz naturalne warunki. Często w tym modelu dominują praktyki intensywne, co ogranicza dobrostan zwierząt. Warto również zauważyć, że przy wyborze modelu chowu należy kierować się zaleceniami ekspertów oraz standardami określającymi dobrostan, aby unikać typowych błędów myślowych prowadzących do fałszywych wniosków na temat dobrostanu zwierząt.
Pytanie 18
W ramach krzyżowania towarowego świń w grupie loch rasy wielka biała polska nie powinno się stosować nasienia knurów rasy
A. hampshire
B. puławska
C. pietrain
D. duroc
Odpowiedź puławska jest słuszna, ponieważ w krzyżowaniu towarowym świń z rasą wielką białą polską należy unikać stosowania nasienia knurów rasy puławskiej. Rasa ta jest znana z wysokiej zawartości tłuszczu w mięsie oraz mniej korzystnych cech przyrostowych w porównaniu do innych ras. Użycie nasienia knurów puławskich w krzyżowaniu może prowadzić do zmniejszenia wydajności produkcyjnej oraz obniżenia jakości mięsa, co jest niepożądane w hodowli komercyjnej. Dobrą praktyką w hodowli świń jest dążenie do uzyskania jak najlepszych cech użytkowych, a w przypadku wielkiej białej polskiej preferowane są inne rasy, które lepiej uzupełniają te cechy, takie jak duroc czy pietrain. Zastosowanie odpowiednich ras knurów w krzyżowaniu przyczynia się do maksymalizacji efektywności produkcji oraz jakości surowca mięsnego, co jest kluczowe w branży mięsnej.
Pytanie 19
W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u
A. psów
B. owiec
C. kur
D. koni
Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jak powinien wyglądać prawidłowy grzbiet konia?
A. wklęśnięty
B. wypukły
C. prosty
D. spadzisty
Prawidłowo zbudowany grzbiet konia powinien być prosty, co oznacza, że jego struktura nie wykazuje ani nadmiernego wypuklenia, ani wklęsłości. Prosty grzbiet jest kluczowym elementem w ocenie budowy konia, ponieważ wpływa na jego zdolności jeździeckie oraz ogólną kondycję fizyczną. Taki kształt grzbietu umożliwia równomierne rozłożenie ciężaru jeźdźca, co przyczynia się do lepszego komfortu zarówno konia, jak i jeźdźca. W praktyce dobrze zbudowany grzbiet konia wpływa na jego ruchy, co ma kluczowe znaczenie w dyscyplinach takich jak ujeżdżenie czy skoki przez przeszkody. W standardach hodowlanych i oceny koni, takich jak te stosowane przez międzynarodowe organizacje jeździeckie, prosty grzbiet jest preferowany, ponieważ sprzyja zdrowiu kręgosłupa oraz ogólnej biomechanice ruchu konia, co jest kluczowe dla jego wydolności i długowieczności.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Przygotowanie bilansu pasz wiąże się z
A. porównaniem produkcji pasz z potrzebami na pasze dla zwierząt
B. porównaniem produkcji pasz objętościowych z zapotrzebowaniem na nie dla bydła
C. ustaleniem ilości pasz objętościowych wytworzonych w gospodarstwie
D. obliczaniem zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt w gospodarstwie
Wybór odpowiedzi, która ogranicza się do określenia ilości pasz objętościowych lub porównania tylko ich produkcji z zapotrzebowaniem na bydło, pomija kluczowe aspekty procesu bilansowania pasz. Bilans pasz to złożony mechanizm, który powinien obejmować różnorodne rodzaje pasz i różne kategorie zwierząt w gospodarstwie. Odpowiedzi sugerujące jedynie produkcję pasz objętościowych lub ograniczenie porównania do jednego gatunku zwierząt, jak bydło, prowadzą do uproszczeń, które mogą być mylące. W rzeczywistości, każde gospodarstwo rolne ma swoją specyfikę, dlatego konieczne jest uwzględnienie wszystkich rodzajów pasz oraz ich potrzeb w całym cyklu produkcyjnym. Koncentracja na jednym aspekcie, takim jak ilość pasz objętościowych, nie uwzględnia innych kluczowych elementów, takich jak pasze treściwe, które również mają istotny wpływ na bilans. Ponadto, obliczenie zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt wymaga analizy ich indywidualnych potrzeb żywieniowych, a nie tylko szacunków opartych na dostępnych danych. W konsekwencji, uproszczone podejście do bilansowania może prowadzić do niewłaściwych decyzji, które wpływają na zdrowie zwierząt, efektywność produkcji oraz rentowność gospodarstwa. Dlatego ważne jest, aby przy sporządzaniu bilansu pasz stosować holistyczne podejście, które uwzględnia różnorodność gatunków, ich potrzeby oraz zmieniające się warunki rynkowe.
Pytanie 24
Stosowanie w sztucznym unasiennianiu buhajów lub ich nasienia, pochodzącego z kraju spoza Unii Europejskiej, wymaga uzyskania zgody
A. głównego weterynarza
B. powiatowego weterynarza
C. ministra odpowiedzialnego za rolnictwo
D. ministra ochrony zdrowia
Odpowiedzi takie jak główny lekarz weterynarii, minister zdrowia, czy powiatowy lekarz weterynarii wskazują na niewłaściwe zrozumienie odpowiedzialności poszczególnych organów w zakresie regulacji dotyczących hodowli zwierząt. Główny lekarz weterynarii, choć odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu i kontrolowaniu zdrowia zwierząt, nie ma kompetencji do wydawania zezwoleń na import nasienia z krajów trzecich. Jego zadaniem jest nadzorowanie ogólnych zasad weterynarii, jednak decyzje związane z importem oraz jego regulacje leżą w gestii ministra właściwego do spraw rolnictwa. Minister zdrowia nie zajmuje się kwestiami związanymi z hodowlą zwierząt, a jego kompetencje obejmują zdrowie publiczne. Z kolei powiatowy lekarz weterynarii jest odpowiedzialny za lokalne nadzory weterynaryjne, jednak nie ma uprawnień do podejmowania decyzji o importowaniu materiału hodowlanego. Te błędy w myśleniu wynikają często z ogólnego braku zrozumienia struktury administracyjnej i podziału odpowiedzialności w zakresie weterynarii oraz rolnictwa. Właściwe podejście do importu nasienia buhajów wymaga znajomości przepisów prawa oraz współpracy z odpowiednimi instytucjami, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowotności zwierząt oraz skuteczności hodowli.
Pytanie 25
Pokrycie lochy rasy pbz knurem rasy pietrain można uznać za przykład
A. bastardyzacji
B. krzyżowania towarowego
C. kojarzenia
D. krzyżowania wsobnego
Błędne odpowiedzi są związane z różnymi koncepcjami, które nie odnoszą się do przypadku zadanego pytania. Bastardyzacja, jako proces, polega na krzyżowaniu osobników różnych ras, ale zazwyczaj w kontekście, który prowadzi do utraty charakterystycznych cech rasowych. W przypadku loch rasy pbz i knura rasy Pietrain celem nie jest utrata cech rasowych, lecz uzyskanie korzystnych kombinacji, co jest istotną różnicą. Krzyżowanie wsobne to natomiast proces, w którym osobniki są krzyżowane w obrębie tej samej rasy, co prowadzi do zwiększenia spokrewnienia i może skutkować problemami zdrowotnymi oraz obniżoną różnorodnością genetyczną. Takie podejście jest zazwyczaj stosowane w hodowlach zamkniętych, gdzie celem jest wzmocnienie pewnych pożądanych cech, ale nie jest zgodne z praktyką krzyżowania towarowego. Kojarzenie to termin szerszy, odnoszący się do sposobu dobierania zwierząt do rozrodu, ale niekoniecznie wiąże się z praktyką krzyżowania, o której mowa w pytaniu. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pomylenie celów i metod hodowlanych oraz ich skutków w kontekście produkcji zwierzęcej.
Pytanie 26
Kopystka jest narzędziem wykorzystywanym do pielęgnacji
A. skóry
B. kopyt
C. racic
D. uszu
Kopystka to narzędzie wykorzystywane głównie w pielęgnacji kopyt zwierząt, szczególnie koni. Jej głównym zadaniem jest usuwanie luźnych fragmentów kopyt oraz czyszczenie ich z zanieczyszczeń, co jest istotne dla zdrowia i komfortu zwierząt. Prawidłowe pielęgnowanie kopyt ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania różnym schorzeniom, takim jak wrzody, grzybice czy ostrogi. Stosowanie kopystki jest częścią rutynowej opieki, którą powinien przeprowadzać zarówno właściciel, jak i profesjonalny kowal. Warto zaznaczyć, że regularne czyszczenie kopyt pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, takich jak pęknięcia czy nadmierne zużycie, co pozwala na szybką interwencję. Zgodnie z rekomendacjami organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, kopyta powinny być pielęgnowane co najmniej raz w tygodniu, a w przypadku zwierząt intensywnie użytkowanych – nawet częściej. Przykładem zastosowania kopystki może być sytuacja, gdy po intensywnym treningu na ujeżdżalni, kopyta konia wymagają dokładnego oczyszczenia z piasku, błota i innych zanieczyszczeń, co zapobiega urazom i infekcjom.
Pytanie 27
Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest
A. parowanie
B. kiszenie
C. suszenie
D. toastowanie
Kiszenie jest najczęściej stosowanym sposobem konserwacji całych roślin kukurydzy, ponieważ proces ten pozwala na zachowanie wartości odżywczych oraz smakowych surowca. Kiszenie polega na fermentacji, w trakcie której naturalne bakterie przekształcają cukry zawarte w roślinach w kwas mlekowy, co skutkuje obniżeniem pH i ochroną przed szkodliwymi mikroorganizmami. Dzięki temu uzyskujemy produkt o dłuższej trwałości. Praktyczne zastosowanie kiszenia kukurydzy znajduje się w produkcji pasz dla zwierząt, gdzie kiszonka jest źródłem energii i składników odżywczych. Ponadto, kiszona kukurydza może być używana w gospodarstwach rolnych jako doskonała alternatywa dla świeżej paszy w okresie zimowym. Dobrze przeprowadzone kiszenie zgodnie z zasadami technologii żywności pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktu finalnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej oraz przemyśle paszowym.
Pytanie 28
Właściciel jałówki otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci
A. oryginału
B. I kopii
C. II kopii
D. I i II kopii
Właściwą odpowiedzią jest otrzymanie oryginału zaświadczenia o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania. Otrzymanie oryginału dokumentu jest kluczowe, ponieważ stanowi on oficjalne potwierdzenie przeprowadzonego zabiegu, które może być wymagane w różnorodnych sytuacjach, takich jak rejestracja zwierząt, uzyskanie dotacji czy prowadzenie dokumentacji hodowlanej. Oryginał zaświadczenia zawiera szczegółowe informacje, takie jak data zabiegu, dane identyfikacyjne jałówki oraz informacje o stosowanym nasieniu. W praktyce posiadacz jałówki powinien przechowywać ten dokument w bezpiecznym miejscu, aby móc w każdej chwili przedstawić go odpowiednim instytucjom, na przykład w przypadku kontroli weterynaryjnej lub audytu w gospodarstwie. Tego rodzaju dokumentacja jest kluczowa do zapewnienia przejrzystości i ścisłego przestrzegania przepisów prawnych dotyczących hodowli zwierząt oraz ich zdrowia.
Pytanie 29
Który system żywienia bydła opasu ma najkrótszy czas trwania?
A. Intensywny.
B. Kombinowany.
C. Ekstensywny.
D. Półintensywny.
System półintensywny to mieszanka intensywnych i ekstensywnych metod, przez co czas tuczu jest dłuższy niż w przypadku intensywnego. W tym systemie bydło korzysta zarówno z paszy treściwej, jak i dostępu do pastwisk. To wszystko wpływa na tempo przyrostów, które jest wolniejsze niż w intensywnym podejściu. Z kolei system ekstensywny bazuje głównie na wypasie, co zdecydowanie wydłuża czas tuczu, bo zwierzęta przyrastają wolniej przez mniejsze możliwości suplementacji. W takim systemie spędzają dużo czasu na świeżym powietrzu, co jest dobre dla ich dobrostanu, ale niekoniecznie sprzyja szybkiemu przyrostowi. Z kolei system kombinowany łączy te dwa podejścia, co również może wydłużyć czas tuczu, bo bydło może być karmione zarówno na pastwisku, jak i w oborze. Czasami ludzie mylnie zakładają, że wszystkie te systemy są równie skuteczne, więc mają nierealistyczne oczekiwania co do tempa tuczenia. Ważne, żeby wybór systemu był dostosowany do lokalnych warunków, zasobów i celów, które chce się osiągnąć. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla ogarnięcia hodowli bydła opasowego.
Pytanie 30
Czego dotyczą pasze treściwe?
A. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki
B. kiszonki, okopowe, siano
C. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż
D. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe
Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.
Pytanie 31
Wskaż pasze, które należy dokupić.
| Bilans paszowy przykładowego gospodarstwa (w dt) | ||||
|---|---|---|---|---|
| Wyszczególnienie | Zielonki | Kukurydza na kiszonkę | Siano | Pasze treściwe |
| Zapotrzebowanie | 7,076 | 5,922 | 38 | 333 |
| Produkcja | 7,250 | 8 100 | 28 | 0 |
| Nadwyżka (+) | ||||
| Niedobór (-) | ||||
A. Siano i pasze treściwe.
B. Zielonki i kukurydza.
C. Kukurydza i pasze treściwe.
D. Siano i kukurydza.
Poprawna odpowiedź to siano i pasze treściwe, ponieważ te składniki paszowe są niezbędne dla prawidłowego bilansu pokarmowego zwierząt. W analizowanym bilansie paszowym występuje wyraźny niedobór siana oraz pasz treściwych, co może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt, takich jak niedobory witamin czy minerałów. Siano stanowi ważne źródło błonnika, które wspomaga procesy trawienne, a pasze treściwe są bogate w energię i białko, co jest niezbędne w okresach intensywnego wzrostu czy laktacji. Przykład praktyczny: w hodowli bydła mlecznego niewystarczająca podaż siana i pasz treściwych może prowadzić do obniżenia wydajności mlecznej, co w konsekwencji wpływa na rentowność całego gospodarstwa. Warto również pamiętać, że odpowiednia kombinacja pasz w diecie zwierząt jest kluczowa dla zachowania ich zdrowia i efektywności produkcji.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Zjawiskiem nietypowym dla behawioryzmu krów jest sytuacja, gdy
A. krowa o dominującej pozycji w grupie rozpoczyna żerowanie, inne podążają za nią
B. w grupie krów występuje hierarchia społeczna
C. każda krowa posiada indywidualny dystans osobisty
D. krowa żeruje w sąsiedztwie swoich odchodów
Hierarchia społeczna w stadzie krów jest naturalnym elementem ich życia, który pozwala na tworzenie stabilnych relacji między osobnikami. Krowy, jako zwierzęta społeczne, często przyjmują różne role w grupie, co sprzyja koordynacji działań, takich jak pasienie się czy migracja. Dystans osobniczy, który różni się w zależności od indywidualnych preferencji i sytuacji, jest również istotnym aspektem interakcji między krowami. W sytuacjach, gdzie krowy utrzymują odpowiedni dystans, można zaobserwować większy komfort i mniejszy poziom stresu, co jest kluczowe w hodowli. Dlatego odpowiedzi sugerujące, że hierarchia i dystans są nietypowe, są mylące. W rzeczywistości te zachowania są zgodne z zachowaniami naturalnymi i typowe dla zwierząt społecznych. Warto również zauważyć, że w stadzie krów dominująca krowa często pełni rolę lidera, co sprawia, że inne osobniki podążają za nią. Takie zachowanie jest istotne dla efektywności grupy, ponieważ pozwala to na synchronizację działań, co może być korzystne podczas pasienia się czy w obliczu zagrożenia. Zrozumienie tych interakcji jest kluczowe dla efektywnej hodowli, a także dla zapewnienia dobrostanu zwierząt, co jest zgodne z rosnącymi standardami etycznymi w hodowli bydła.
Pytanie 35
Do czego wykorzystuje się goblety?
A. do obcinania słomek z nasieniem
B. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne
C. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem
D. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem
Zgadzam się, że przechowywanie osłonek na pistolety inseminacyjne może się wydawać sensowne, ale w rzeczywistości goblety nie są do tego stworzone. Osłonki to tylko część procesu inseminacji, a ich trzymanie nie wymaga jakichś specjalnych warunków, które oferują goblety. Poza tym, mrożenie słomek z nasieniem trzeba robić bardzo ostrożnie, bo można łatwo uszkodzić komórki nasienia. Naprawdę, dobre rozmrażanie wymaga kontrolowanej temperatury i czasu, a nie pojemników chłodniczych. A co do obcinania słomek, to też nie jest coś, co powinno się robić w gobletach. Dobrze jest wiedzieć, że obcinanie ma swoją technikę, ale nie powinno się tego robić w naczyniach do przechowywania nasienia. Wiele osób myli te funkcje, bo nie wiedzą, że goblety są zaprojektowane tylko do przechowywania i transportu nasienia w ekstremalnych warunkach, co jest kluczowe dla ich żywotności. Każda z tych koncepcji myli rolę gobletów i nie uwzględnia kluczowych rzeczy dotyczących technologii przechowywania komórek nasienia w kontekście inseminacji, więc warto to zrozumieć.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy
A. Hereford
B. Ayrshire
C. Angler
D. Jersey
Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami ras mięsnych, takimi jak Hereford, ma na celu poprawę cech jakościowych mięsa, co jest kluczowe w produkcji wołowiny. Rasa Hereford jest znana ze swojej efektywności w produkcji mięsa o wysokiej jakości, co wynika z jej doskonałego przyrostu masy oraz korzystnego stosunku mięsa do kości. Praktyczne zastosowanie krzyżowania z buhajem Hereford polega na uzyskaniu potomstwa, które łączy cechy mleczne krów z walorami mięsnymi Hereforda. Dzięki temu uzyskuje się cielęta, które są bardziej odporne na choroby, lepiej przyrastają, a także mają wyższy wskaźnik jakości mięsa. W wielu krajach, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, krzyżowanie to stało się standardową praktyką w hodowli bydła, co przyczynia się do wzrostu rentowności gospodarstw poprzez zwiększenie jakości produkowanej wołowiny oraz poprawę efektywności ekonomicznej. Włączenie buhaja Hereford do programu hodowlanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie kluczowe jest łączenie cech różnych ras, aby maksymalizować korzyści zarówno ekonomiczne, jak i produkcyjne.
Pytanie 38
Kto prowadzi księgi hodowlane świn?
A. Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"
B. Polski Związek Hodowców Świń
C. Polski Związek Hodowców Trzody Chlewnej
D. Polski Związek Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"
Polski Związek Hodowców Trzody Chlewnej nie jest jedyną organizacją zajmującą się hodowlą trzody, ale nie ma on na przykład odpowiedzialności za prowadzenie ksiąg hodowlanych. Wiele osób myśli, że wszystkie związki hodowlane mają takie same uprawnienia, a tak nie jest. Księgi hodowlane muszą być prowadzone przez organizacje, które naprawdę są do tego upoważnione, a POLSUS w tym przypadku jest tą odpowiednią. Wybierając organizację, hodowcy często mają swoje powody, na przykład dotyczące jakości materiału genetycznego, ale brak wiedzy o strukturze organizacyjnej tych związków może prowadzić do pomyłek. Niektóre odpowiedzi sugerują, że te organizacje mają podobne zakresy działalności, a to wprowadza w błąd, bo każda z nich ma różne cele i zadania, co potem wpływa na jakość informacji w księgach. Moim zdaniem, wiedza na temat właściwych instytucji prowadzących księgi hodowlane jest ważna, bo dzięki temu można korzystać z rzetelnych źródeł i lepiej podejmować decyzje hodowlane.
Pytanie 39
Szkolenie dotyczące sztucznego unasienniania określonego gatunku zwierząt hodowlanych może być prowadzone przez podmiot, który otrzymał zgodę
A. organizacji hodowców danego gatunku zwierząt
B. Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt
C. Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt
D. ministra odpowiedzialnego za sprawy rolnictwa
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących systemu zarządzania szkoleniami w obszarze sztucznego unasienniania. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, związek hodowców danego gatunku zwierząt oraz Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt, mimo iż są instytucjami angażującymi się w hodowlę, nie posiadają odpowiednich uprawnień do wydawania zezwoleń na prowadzenie szkoleń w tym zakresie. Szkolenia te wymagają kontroli oraz akceptacji ze strony ministra, co zapewnia zarówno zgodność z aktualnymi przepisami prawa, jak i wytycznymi dotyczącymi jakości. Pomijanie roli ministra w tym kontekście prowadzi do ryzykownych sytuacji, w których osoby nieuprawnione mogą przeprowadzać szkolenia, co w konsekwencji może wpłynąć negatywnie na zdrowie zwierząt oraz jakość produkcji. W praktyce, stosowanie się do norm i regulacji ministerialnych przyczynia się do zapewnienia wysokich standardów w hodowli zwierząt oraz skutecznych metod sztucznego unasienniania, co jest kluczowe dla rozwoju przemysłu rolniczego w Polsce. Należy również pamiętać, że odpowiednie szkolenia powinny być regularnie aktualizowane, aby uwzględniały najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne, co jest możliwe tylko przy zaangażowaniu instytucji rządowych.
Pytanie 40
Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie
A. bydła
B. królików
C. owiec
D. świń
Emisja amoniaku z wielkotowarowego chowu świń jest największa ze względu na intensywne procesy hodowlane oraz dużą ilość odpadów organicznych, które generują te zwierzęta. W przypadku świń, ich dieta i sposób utrzymania prowadzą do wysokiej produkcji azotu, który w postaci amoniaku uwalniany jest do atmosfery. W branży hodowlanej standardy zarządzania odpadami zalecają wprowadzenie systemów obiegu zamkniętego, które mogą zmniejszyć emisję amoniaku poprzez odpowiednie przetwarzanie odpadów. Na przykład, stosowanie technologii biogazowych pozwala na fermentację odpadów i wykorzystanie powstałego biogazu jako odnawialnego źródła energii, co jednocześnie zmniejsza emisje. Dobrą praktyką jest również wdrażanie systemów wentylacyjnych w obiektach hodowlanych, które zmniejszają stężenie amoniaku w powietrzu, co jest korzystne zarówno dla zwierząt, jak i dla środowiska. Warto również zwrócić uwagę na programy edukacyjne dla hodowców, które promują zrównoważone praktyki chowe, aby ograniczyć negatywny wpływ na jakość powietrza.