Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 maja 2025 10:49
Data zakończenia: 7 maja 2025 11:04

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas pracy na planie zdjęciowym z lampami błyskowymi w studiu należy mieć na uwadze, aby czas otwarcia migawki szczelinowej był nie mniejszy niż

A. 1/30 s

B. 1/60 s

C. 1/125 s

D. 1/1000 s

Odpowiedź 1/125 s jest poprawna, ponieważ czas otwarcia migawki szczelinowej w fotografii studyjnej powinien być dostosowany do czasu trwania błysku lampy błyskowej. Lampy studyjne zazwyczaj emitują błysk o czasie trwania od 1/1000 do 1/20000 sekundy, co wymaga, aby czas otwarcia migawki był wystarczająco długi, aby zarejestrować pełny błysk światła. Jeśli czas otwarcia migawki jest krótszy niż czas trwania błysku, może wystąpić efekt niedoświetlenia lub częściowego oświetlenia obrazu, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. Ustalając czas otwarcia migawki na 1/125 s, zapewniamy, że migawka jest otwarta wystarczająco długo, aby uchwycić całkowitą moc błysku lampy, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć. W praktyce oznacza to lepsze odwzorowanie kolorów, detali i kontrastów, a także pozwala na uzyskanie ostrego, klarownego obrazu. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii studyjnej, gdzie precyzja i kontrola nad oświetleniem są niezbędne dla profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 2

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x = f

B. x = 2f

C. x > 2f

D. x < f

Wybór odległości x = f jest błędny, ponieważ w tym przypadku obraz utworzony przez obiektyw będzie wirtualny, a nie rzeczywisty. Obiektyw, umieszczony w odległości równej ogniskowej, produkuje obraz, który nie może być wyświetlony na matrycy aparatu ani na papierze fotograficznym, co wyklucza uzyskanie trwałego obrazu. Ponadto, jeśli aparat znajduje się bliżej niż ogniskowa, czyli w odległości x < f, promienie świetlne divergują po przejściu przez soczewkę, co skutkuje powstaniem obrazu wirtualnego, który można zobaczyć jedynie w okularze aparatu, ale nie jest on rejestrowany przez matrycę. Przemieszczenie aparatu poza odległość 2f (x > 2f) również nie jest odpowiednie w kontekście uzyskania obrazu tej samej wielkości, ponieważ wówczas obraz staje się mniejszy niż obiekt. Zrozumienie zasad działania soczewek oraz relacji między ogniskową a odległością do obiektu jest kluczowe dla każdego fotografa. Umiejętność prawidłowego ustawienia aparatu w odpowiedniej odległości jest podstawą do uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych zdjęć, co jest fundamentalne w praktyce fotograficznej. Dlatego znajomość tych zasad jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 3

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

B. koryguje wady optyczne obiektywu

C. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

D. zmiękcza obraz, który jest powiększany

Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.

Pytanie 4

Najlepiej do zdjęć makro zastosować lampę

A. pierścieniową

B. błyskową studyjną

C. wbudowaną

D. zewnętrzną dedykowaną

Użycie wbudowanej lampy błyskowej w aparacie podczas fotografii makro zazwyczaj nie jest zalecane, ponieważ ma ona tendencję do generowania silnych cieni oraz refleksów na obiekcie, co skutkuje niepożądanym efektem wizualnym. Przez bliskość lampy do obiektywu światło pada na obiekt pod dużym kątem, co może prowadzić do ujarzmienia detali, które są kluczowe w fotografii makro. Ponadto, wbudowane lampy często oferują ograniczone możliwości regulacji, co sprawia, że ich użycie w zmiennych warunkach oświetleniowych jest problematyczne. Zewnętrzne lampy dedykowane mogą poprawić sytuację, ale ich efektywność w kontekście makrofotografii zależy od ich ustawienia i typu. Z kolei błyskowe lampy studyjne, mimo że zapewniają potężne źródło światła, mogą być trudne do użycia w terenie, wymagają dodatkowego sprzętu i mogą wpływać na naturalne cechy obiektów, które chcemy uchwycić. W efekcie, fotografia makro wymaga specyficznych narzędzi i technik, a niewłaściwe oświetlenie może prowadzić do niezadowalających rezultatów, co podkreśla znaczenie stosowania lampy pierścieniowej, która została zaprojektowana z myślą o takich warunkach.

Pytanie 5

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

B. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

C. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

D. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 6

Aby poprawnie oddać kolory potrawy w fotografii kulinarnej, należy stosować

A. światło o temperaturze barwowej 2700-3000 K

B. światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K

C. filtry ocieplające na lampach studyjnych

D. oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych

Wybór światła o temperaturze barwowej 2700-3000 K do fotografii kulinarnej jest niewłaściwy, ponieważ takie światło ma ciepły odcień, który może znacznie zniekształcić prawdziwe kolory potraw. Fotografując w takim oświetleniu, możemy uzyskać żółtawe lub pomarańczowe odcienie, co nie tylko fałszuje intencje kulinarne, ale również może wprowadzić widza w błąd co do świeżości czy jakości składników. Oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych również nie jest zalecane. Takie źródło światła często emituje niewłaściwe spektrum, które może sprawić, że kolory staną się matowe i mniej atrakcyjne wizualnie. Filtry ocieplające na lampach studyjnych, mimo że są użyteczne w niektórych sytuacjach, mogą wprowadzić dodatkowe zniekształcenia kolorów, co sprawia, że trudno jest uzyskać naturalny wygląd potraw. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że niewłaściwe oświetlenie może nie tylko wpłynąć na estetykę zdjęcia, ale także na postrzeganie produktu przez konsumentów. Używanie niewłaściwego światła w fotografii kulinarnej może prowadzić do utraty zaufania do jakości potraw, co jest istotne w marketingu i promocji kulinariów. Dlatego warto inwestować w oświetlenie zgodne z normami, aby móc efektywnie komunikować walory smakowe i wizualne dań.

Pytanie 7

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. wielokrotnej ekspozycji

B. samowyzwalacza

C. balansu bieli

D. bracketingu

Samowyzwalacz, balans bieli i wielokrotna ekspozycja to funkcje aparatu, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie służą do seryjnego wykonywania zdjęć przy różnych parametrach ekspozycji. Samowyzwalacz pozwala na opóźnienie wyzwolenia migawki, co jest przydatne, gdy fotograf chce uniknąć drgań aparatu, na przykład podczas ujęć statycznych. Jednak nie zmienia on wartości ekspozycji, co czyni go niewłaściwym narzędziem w kontekście bracketingu. Balans bieli odnosi się do temperatury barwowej światła i jest używany do uzyskania naturalnych kolorów w zdjęciach. Zmiana balansu bieli nie wpływa na parametry ekspozycji, a jedynie na tonację kolorystyczną obrazu. Wreszcie, wielokrotna ekspozycja to technika polegająca na nałożeniu kilku zdjęć na siebie w celu uzyskania artystycznych efektów. Choć może to prowadzić do interesujących rezultatów wizualnych, nie jest to metoda uzyskiwania różnych ekspozycji tego samego kadru. Mylne jest więc założenie, że te funkcje mogą zastąpić bracketing, ponieważ każda z nich pełni inną rolę i nie spełnia celu, jakim jest uzyskanie serii zdjęć w różnych ustawieniach dla optymalizacji ekspozycji.

Pytanie 8

W celu uzyskania najlepszej jakości wydruku zdjęcia formatu 15×20 cm, rozdzielczość obrazu powinna wynosić

A. 72 dpi

B. 600 dpi

C. 300 dpi

D. 150 dpi

Wybierając niższe wartości rozdzielczości, takie jak 72 dpi czy 150 dpi, można napotkać istotne problemy z jakością wydruku. Rozdzielczość 72 dpi jest standardem dla obrazów wyświetlanych na ekranach komputerów i małych urządzeniach. Oznacza to, że obrazy o tej rozdzielczości są przystosowane do oglądania z bliskiej odległości, ale nie nadają się do druku, ponieważ przy większym powiększeniu na papierze będą wyglądały na rozmyte i nieostre. W praktyce, wydruk w tej rozdzielczości na formacie 15×20 cm może skutkować widocznymi pikselami i brakiem szczegółów, co zdecydowanie nie jest pożądane dla jakości zdjęć. Podobnie, rozdzielczość 150 dpi, choć lepsza niż 72 dpi, nie spełnia standardów branżowych dla wysokiej jakości druku. Wydruk o rozdzielczości 150 dpi może wydawać się akceptowalny na pierwszy rzut oka, ale przy dokładniejszym przyjrzeniu się, szczególnie w większych formatach, jakość zdjęcia będzie znacznie niższa niż przy zalecanej rozdzielczości 300 dpi. Warto pamiętać, że dla najlepszych rezultatów podczas druku zdjęć, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich parametrów już na etapie przygotowania plików. Wybór niewłaściwej rozdzielczości może prowadzić do nieodwracalnych strat jakości na finalnym wydruku, co jest często wynikiem niedoinformowania lub nieprzemyślanego działania w obszarze grafiki i fotografii.

Pytanie 9

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. szerokokątnego

B. lustrzanego

C. makro

D. długoogniskowego

Obiektyw makro jest idealnym narzędziem do fotografowania kropel wody w zbliżeniu, ponieważ jest zaprojektowany specjalnie do rejestrowania detali w skali bliskiej rzeczywistości. Dzięki dużemu powiększeniu oraz krótkiej odległości ostrzenia, obiektywy makro pozwalają uchwycić subtelności, takie jak tekstura powierzchni kropel czy odbicie światła. Przykładowo, używając obiektywu makro, fotograf może zbliżyć się do kropli wody na liściu, by uchwycić nie tylko jej kształt, ale również szczegóły otoczenia odbijające się w wodzie. Dobre praktyki w fotografii makro obejmują również użycie statywu, co stabilizuje aparat i pozwala na precyzyjne kadrowanie oraz uniknięcie drgań. Warto również pamiętać o doświetlaniu sceny, ponieważ przy małych przysłonach, typowych dla obiektywów makro, światło może być ograniczone. Obiektywy makro są dostępne w różnych ogniskowych, co daje fotografowi możliwość wyboru odpowiedniego narzędzia w zależności od rodzaju ujęcia, które chce uzyskać.

Pytanie 10

Jaką przestrzeń kolorystyczną należy wybrać w oprogramowaniu do edycji projektu graficznego, który ma być publikowany w internecie?

A. LAB

B. PANTONE

C. RGB

D. CMYK

Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ przestrzeń barwna RGB (Red, Green, Blue) jest standardem używanym w projektach przeznaczonych do wyświetlania na ekranach. Każdy piksel w obrazie RGB jest tworzony poprzez mieszanie trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W kontekście publikacji internetowych, gdzie dominującym medium są monitory i wyświetlacze, RGB jest najodpowiedniejszym wyborem, ponieważ odwzorowuje sposób, w jaki kolory są emitowane przez ekrany. Przykłady zastosowania RGB obejmują tworzenie grafik na strony internetowe, banery reklamowe oraz interfejsy użytkownika. Dobrą praktyką jest również monitorowanie przestrzeni barwnej w programach graficznych, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów. Warto zauważyć, że wiele platform internetowych, takich jak media społecznościowe, rekomenduje wykorzystanie RGB dla uzyskania najlepszej jakości wyświetlania i zgodności kolorystycznej. Dodatkowo, RGB pozwala na szerszą gamę kolorów niż inne przestrzenie, co czyni go idealnym wyborem dla grafik przeznaczonych do użytku w sieci.

Pytanie 11

Jakie działania należy podjąć w celu konserwacji głowicy drukującej w drukarce atramentowej?

A. skorzystaniu z oprogramowania do zarządzania urządzeniami

B. wyczyszczeniu głowicy przy pomocy detergentu

C. stworzeniu torów kalibracyjnych

D. użyciu chusteczek zwilżonych wodą

Przy konserwacji głowicy drukującej nie należy stosować detergentów ani substancji chemicznych, które mogą uszkodzić delikatne elementy elektroniczne i mechaniczne drukarki. Użycie detergentów może prowadzić do korozji materiałów lub zatykania dysz, co z kolei negatywnie wpływa na jakość wydruków oraz może unieruchomić urządzenie. Zastosowanie chusteczek nasączonych wodą również nie jest zalecane, ponieważ nadmiar wody może wniknąć w miejsca, które powinny pozostać suche i prowadzić do zwarcia lub uszkodzenia komponentów elektronicznych. Co więcej, udowodnione jest, że chaotyczne podejście do czyszczenia, takie jak tworzenie torów kalibracyjnych bez odpowiedniego przygotowania, nie tylko nie przynosi efektów, ale może wręcz pogłębiać problemy z jakością druku. Zamiast tego, najlepszym rozwiązaniem jest korzystanie z oprogramowania, które prowadzi użytkownika przez proces konserwacji, zapewniając bezpieczeństwo i skuteczność. Należy zrozumieć, że podstawą skutecznej konserwacji jest nie tylko czyszczenie, ale również odpowiednia diagnostyka i monitorowanie stanu urządzenia, co jest możliwe jedynie przy użyciu profesjonalnych narzędzi dostarczonych przez producentów.

Pytanie 12

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

B. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

C. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

D. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

Technologia OLED w monitorach do edycji zdjęć rzeczywiście zapewnia doskonały kontrast, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Dzięki konstrukcji paneli OLED, każdy piksel emituje światło indywidualnie i może być całkowicie wyłączony. To oznacza, że czerń jest naprawdę czarna, co prowadzi do znacznie wyższego kontrastu w porównaniu do tradycyjnych wyświetlaczy LCD, które korzystają z podświetlenia. W praktyce, dzięki temu edytorzy zdjęć mogą znacznie dokładniej ocenić detale w cieniach i jasnych obszarach zdjęcia. Szeroka gama kolorów również jest istotna, ponieważ pozwala na wierniejsze odwzorowanie kolorów, co jest niezbędne w profesjonalnej edycji zdjęć. Standardy takie jak Adobe RGB i DCI-P3 są często wykorzystywane w branży i monitory OLED z reguły oferują szeroką przestrzeń kolorystyczną w obrębie tych standardów, co zwiększa ich przydatność w pracy kreatywnej.

Pytanie 13

Ilustracja przedstawia

A. konwerter.

B. światłomierz.

C. pilota do lamp.

D. slider.

Światłomierz to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w procesie fotografii, umożliwiając precyzyjne pomiary natężenia światła. Na przedstawionej ilustracji widoczny jest światłomierz, którego charakterystyczne cechy to pokrętło i mała, wystająca kula. Te elementy są typowe dla modeli analogowych, które wykorzystują fotokomórki do pomiaru oświetlenia. Dzięki zastosowaniu światłomierza fotograf może skutecznie ustalić odpowiednie ustawienia ekspozycji aparatu, co jest niezbędne do uzyskania optymalnych rezultatów w fotografii. Przykładowo, w sytuacji silnego nasłonecznienia, światłomierz pozwala na określenie, czy użycie krótszej migawki lub mniejszej przysłony będzie konieczne, aby uniknąć prześwietlenia. Użycie światłomierza jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotografii, co potwierdzają liczne publikacje i szkolenia dla fotografów. Wiedza na temat pomiaru światła jest nie tylko teoretyczna, ale ma również zastosowanie praktyczne, co czyni światłomierz niezastąpionym narzędziem w arsenale każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. koma

B. winietowanie

C. krzywizna pola

D. dystorsja

Winietowanie to wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem lub rozjaśnieniem rogów kadru obrazu. Zjawisko to występuje najczęściej w przypadku obiektywów o dużych przysłonach, gdzie może być bardziej zauważalne, ponieważ krawędzie kadru doświadczają większej straty światła. Winietowanie może występować w różnych formach, takich jak naturalne winietowanie, które wynika z konstrukcji obiektywu, lub winietowanie spowodowane użyciem filtrów lub osłon. W praktyce fotografowie mogą spotkać winietowanie w obiektywach szerokokątnych lub w przypadku użycia obiektywów z dużą przysłoną na pełnej klatce, co może prowadzić do niepożądanych efektów w kompozycji zdjęcia. Aby zminimalizować wpływ winietowania, można zastosować techniki postprodukcji, takie jak korekcja winietowania w programach do edycji zdjęć. Dobrą praktyką jest również testowanie obiektywów w różnych warunkach oświetleniowych, aby zrozumieć, jak winietowanie wpływa na uzyskiwane obrazy i kiedy może być akceptowalne lub pożądane dla artystycznych efektów.

Pytanie 16

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. techniką tonorozdzielczą

B. mikrofilmowaniem

C. spektrofotografią

D. fotoreprodukcją

Mikrofilmowanie to proces, w którym dokumenty są rejestrowane na filmie fotograficznym, żeby je archiwizować. Choć to dobra metoda na długie przechowywanie informacji, to nie do końca pasuje do fotoreprodukcji, bo tam oryginały nie są zachowywane w dosłownym sensie, tylko są przemieniane w film. Technika tonorozdzielcza dotyczy analizy kolorów w obrazach, ale też nie ma bezpośredniego związku z rejestracją płaskich obiektów. Mamy też spektrofotografię, która bada właściwości optyczne substancji, ale znowu - to nie to samo co fotoreprodukcja. Wszystkie te metody są fajne na swój sposób, ale nie odpowiadają na to, co robimy w fotoreprodukcji, gdzie chodzi głównie o wierne odwzorowanie płaskich materiałów. Wydaje mi się, że te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych technik fotograficznych.

Pytanie 17

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

Pomiar światła padającego za pomocą światłomierza z dyfuzorem skierowanym w stronę źródła światła jest prawidłową metodą, ponieważ dyfuzor pełni kluczową rolę w równomiernym rozpraszaniu światła. Dzięki temu czujnik światłomierza otrzymuje próbkę całkowitego oświetlenia, które wpływa na fotografowany obiekt. Zastosowanie dyfuzora minimalizuje wpływ punktowych źródeł światła i pozwala na dokładniejszy pomiar średniego natężenia światła w danym obszarze. W praktyce, na przykład w fotografii produktowej, pomiar światła z dyfuzorem pozwala uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone efekty oświetleniowe, co jest zgodne z zaleceniami profesjonalnych fotografów. Warto również pamiętać, że standardy pomiaru światła, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie użycia odpowiednich akcesoriów, takich jak dyfuzory, aby uzyskać wiarygodne wyniki pomiarów.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/250 s

B. f/4 i 1/250 s

C. f/4 i 1/125 s

D. f/5,6 i 1/125 s

Kiedy analizy dokonujemy na podstawie dostępnych opcji, istotne jest zrozumienie, jak różne ustawienia przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości. Przykłady f/4 i 1/250 s lub f/4 i 1/125 s oznaczają, że używamy większej wartości przysłony, co skutkuje mniejszym rozmyciem tła i większą głębią ostrości. Zastosowanie f/4 skutkuje szerszym otwarciem przysłony niż f/5,6, co w teorii zwiększa głębię ostrości, a nie ją zmniejsza, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem w portretach. Ponadto, odpowiadając na pytanie, nie wystarczy jedynie skupić się na jednym parametrze. W przypadku odpowiedzi z f/5,6 i 1/125 s, czas naświetlania 1/125 s jest zbyt długi w kontekście użycia szerszej przysłony, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu w jasnych warunkach oświetleniowych. Zatem, popełniając błąd w ocenie, można nie tylko wybrać niewłaściwą wartość przysłony, ale także nie dostosować czasu naświetlania w odpowiedni sposób, co może skutkować niepożądanym efektem na końcowym zdjęciu. Kluczowym aspektem jest tutaj umiejętność zrozumienia, jak różne wartości przysłony wpływają na obraz i jak dostosować je do warunków, by uzyskać zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 20

Układ RGBW w najnowszych matrycach cyfrowych oznacza

A. zmianę kolejności rejestracji kolorów na RGB-Warm

B. zastosowanie wzmocnienia sygnału RGB o Wave-function

C. dodanie białego subpiksela do standardowego układu RGB

D. ustawienie filtrów RGB w układzie warstwowym

Zgłaszane błędne koncepcje w odpowiedziach wskazują na nieporozumienia dotyczące technologii matryc cyfrowych. Pierwsza z błędnych odpowiedzi sugeruje, że zmiana polega na ustawieniu filtrów RGB w układzie warstwowym, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Filtry RGB są z reguły stosowane w kontekście analogowych układów wyświetlających, gdzie zmiana ich układu nie wpływa na dodawanie nowych subpikseli. Inna nieprawidłowość odnosi się do twierdzenia o zmianie kolejności rejestracji kolorów na RGB-Warm. Taki termin nie istnieje w kontekście standardowych układów matryc. Podobnie, zastosowanie wzmocnienia sygnału RGB o Wave-function jest zupełnie nieadekwatne, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistej technologii stosowanej w wyświetlaczach. Osoby, które udzielają takich odpowiedzi, mogą mylić różne koncepcje z zakresu technologii wyświetlania, nie rozumiejąc, że RGBW jest po prostu rozszerzeniem standardowego układu o dodatkowy subpiksel białego koloru. W rezultacie, takie odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat funkcjonowania nowoczesnych wyświetlaczy, co jest istotne w kontekście ich projektowania i rozwoju. Zrozumienie, że RGBW zwiększa paletę kolorów i efektywność energetyczną, jest kluczowe dla osób zajmujących się produkcją i zastosowaniem matryc cyfrowych.

Pytanie 21

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Aberracja komatyczna

B. Dystorsja

C. Astygmatyzm

D. Aberracja chromatyczna

Astygmatyzm to wada optyczna, która polega na nierównomiernym załamaniu światła przez soczewki, co prowadzi do rozmycia obrazu w jednej osi. W przypadku obiektywów astygmatycznych, obraz punktowy może być wydłużony w kierunku poziomym lub pionowym, ale nie przyjmuje formy przecinka, co jest charakterystyczne dla aberracji komatycznej. Odpowiedzi związane z aberracją chromatyczną i dystorsją również nie są właściwe w kontekście omawianego pytania. Aberracja chromatyczna powstaje w wyniku różnego załamania promieni świetlnych o różnych długościach fal, co prowadzi do rozdzielenia kolorów na krawędziach obiektów, ale nie wpływa na formę obrazu, który może być nieostry, ale nie ma kształtu przecinka. Dystorsja to zniekształcenie obrazu, które może przyjmować formę beczkowatości lub poduszkowatości, ale znowu nie przekłada się na kształt obrazu jako takiego. Pojawienie się błędnych odpowiedzi wynika często z mylenia różnych typów wad optycznych oraz ich charakterystyki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej oceny jakości obiektywów optycznych i ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 22

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

B. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

C. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

D. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.

Pytanie 23

Współczesna technologia stabilizacji obrazu IBIS (In-Body Image Stabilization) pozwala na

A. automatyczną korekcję dystorsji obiektywu podczas fotografowania

B. lepszą jakość obrazu przy wysokich wartościach ISO

C. redukcję efektu rolling shutter w nagraniach wideo

D. kompensację drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy

Współczesna technologia IBIS (In-Body Image Stabilization) to innowacyjne rozwiązanie, które poprawia jakość zdjęć i nagrań wideo, minimalizując wpływ drgań aparatu na ostateczny obraz. Poprawna odpowiedź na to pytanie dotyczy kompensacji drgań aparatu przez fizyczne przesuwanie matrycy. Technika ta działa na zasadzie movementu matrycy w przeciwnym kierunku do drgań, co skutkuje stabilniejszym obrazem. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy z ręki w trudnych warunkach oświetleniowych, ruchy ręki mogą prowadzić do zamazania zdjęć. IBIS, poprzez inteligentne przesuwanie matrycy, pozwala na uzyskanie wyraźniejszych ujęć, mimo drgań. Jest to szczególnie ważne w fotografii przy długich czasach naświetlania lub podczas użycia teleobiektywu, gdzie nawet najmniejsze ruchy mogą znacząco wpłynąć na jakość zdjęcia. Warto również zaznaczyć, że wiele nowoczesnych aparatów i obiektywów współpracuje z systemem IBIS, co pozwala na optymalizację stabilizacji obrazu, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Dlatego technologia IBIS jest uznawana za fundamentalny element w nowoczesnej fotografii.

Pytanie 24

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym

B. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze

C. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku

D. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi

Termin "soft proofing" odnosi się do techniki, która umożliwia symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora, zanim zostanie wykonany fizyczny wydruk. To narzędzie jest niezwykle ważne w branży graficznej i wydawniczej, ponieważ pozwala projektantom, fotografom i klientom na dokładną ocenę kolorów oraz kompozycji obrazu w warunkach cyfrowych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich profili kolorów i kalibracji monitora, soft proofing zapewnia, że to, co widzimy na ekranie, jest jak najbliższe rzeczywistemu wydrukowi. To z kolei redukuje ryzyko niespodzianek podczas drukowania, co może prowadzić do oszczędności czasu i kosztów. Przykładem praktycznego zastosowania jest wykorzystanie programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, które oferują możliwość podglądu w trybie soft proofing. W ten sposób użytkownicy mogą optymalizować swoje projekty przed finalnym drukiem, co wpisuje się w standardy jakości produkcji graficznej.

Pytanie 25

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

B. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

C. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

D. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

Wybór odpowiedzi dotyczącej systemu automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI jest niewłaściwy, ponieważ nie odnosi się do pojęcia hierarchii słów kluczowych. Automatyczne tagowanie to proces, który opiera się na algorytmach uczenia maszynowego, które analizują obrazy i przypisują im tagi na podstawie rozpoznawania wzorców. Choć jest to nowoczesne podejście do organizacji danych, nie uwzględnia ono relacji nadrzędności i podrzędności, które charakteryzują hierarchie słów kluczowych. Kolejna odpowiedź, mówiąca o klasyfikacji kolorów według modelu przestrzeni HSL, w ogóle nie dotyczy zarządzania słowami kluczowymi, lecz sposobu reprezentacji kolorów w grafice komputerowej. Model HSL (Hue, Saturation, Lightness) służy do opisu barw, ale nie ma związku z organizowaniem zdjęć w oparciu o ich zawartość. Ostatnia odpowiedź, dotycząca automatycznego sortowania zdjęć według hierarchii jakości, również jest błędna, ponieważ nie odnosi się do pojęcia słów kluczowych. Jakość zdjęć może być mierzona różnymi kryteriami, ale nie ma to związku z hierarchią słów kluczowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacją w systemach bibliotek zdjęć, gdzie hierarchie słów kluczowych stanowią fundament organizacji danych.

Pytanie 26

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

B. PTP (Picture Transfer Protocol)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to ogólny protokół do przesyłania plików, który może być stosowany zarówno do przesyłania obrazów, jak i dokumentów. Choć FTP jest powszechnie stosowany do przesyłania plików pomiędzy serwerami i klientami, nie jest on zoptymalizowany dla urządzeń takich jak aparaty cyfrowe. Używanie FTP do transferu zdjęć z aparatu na komputer często wymaga dodatkowego oprogramowania, co sprawia, że proces może być mniej wygodny. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest natomiast podstawowym protokołem używanym w Internecie do przesyłania danych. Choć jest niezwykle ważny dla stron internetowych i przesyłania danych w sieci, nie jest przeznaczony do komunikacji z aparatami cyfrowymi. SMTP, Simple Mail Transfer Protocol, z kolei jest protokołem używanym do wysyłania e-maili. Jego zastosowanie w kontekście przesyłania zdjęć z aparatów jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ nie obsługuje on bezpośredniego przesyłania plików z urządzeń fotograficznych. Przy wyborze metody przesyłania zdjęć ważne jest, aby kierować się specyfiką i przeznaczeniem protokołu. Wybór nieodpowiedniego protokołu może prowadzić do nieefektywności oraz frustracji w procesie transferu danych.

Pytanie 27

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

B. korekcji perspektywy zbieżnej

C. zwiększenia głębi ostrości

D. podwyższenia kontrastu obrazu

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 28

Metoda fotografowania zwana bracketing ostrości (focus bracketing) służy do

A. automatycznej korekcji aberracji chromatycznej na krawędziach obiektów

B. redukcji szumów w obszarach niedoświetlonych

C. niwelowania efektu winietowania na brzegach kadru

D. wykonania serii zdjęć z różnymi płaszczyznami ostrości w celu późniejszego focus stacking

Bracketing ostrości, czyli focus bracketing, to technika, która polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości. Zazwyczaj fotograf wykonuje kilka ujęć, zmieniając punkt, na którym aparat skupia ostrość. Dzięki temu można uchwycić różne płaszczyzny ostrości, co jest szczególnie przydatne w fotografii makro lub w przypadku scen, gdzie głębia ostrości jest ograniczona. Następnie, w procesie zwanym focus stacking, te zdjęcia są łączone w programie graficznym, co pozwala na uzyskanie jednego obrazu, który jest ostry w całym zakresie. Ta technika jest szeroko stosowana w profesjonalnej fotografii produktowej oraz w makrofotografii, gdzie detale są kluczowe. Dobrze wykonany stacking ostrości pozwala na uzyskanie niezwykle szczegółowych i wyraźnych obrazów, co znacznie zwiększa jakość finalnych zdjęć. Używanie bracketingu ostrości staje się standardem w przypadku fotografów, którzy pragną osiągnąć maksymalną jakość i detale na swoich zdjęciach.

Pytanie 29

Jaka jest ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego?

A. 50 mm

B. 80 mm

C. 18 mm

D. 180 mm

W kontekście obiektywów aparatów średnioformatowych, zrozumienie ogniskowej jest kluczowe dla właściwego doboru sprzętu do zamierzonych celów fotograficznych. Ogniskowa 50 mm, choć popularna w aparatach pełnoklatkowych, w średnim formacie może wydawać się niewłaściwa, ponieważ dostarcza węższy kąt widzenia, co z kolei powoduje zniekształcenia perspektywy. Przy użyciu obiektywu 18 mm, użytkownik uzyskuje szersze pole widzenia, co może być przydatne w fotografii architektonicznej, jednak w przypadku średnioformatowej fotografii może prowadzić do nadmiernego zniekształcenia obrazu. Ogniskowa 180 mm, z drugiej strony, jest zbyt długa dla standardowego obiektywu, co może skutkować wąskim polem widzenia i podkreślonym efektem perspektywy, co jest mniej pożądane w przypadku standardowych kadrów. Zastosowanie nieodpowiednich wartości ogniskowej w fotografii średnioformatowej prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak zakładać, że ogniskowa działa na tej samej zasadzie w różnych systemach. W rzeczywistości, dla średnioformatowych aparatów, dobór ogniskowej powinien opierać się na jej zdolności do uchwycenia realistycznych proporcji i detali, a optymalna wartość 80 mm znacząco przewyższa pozostałe pod względem funkcjonalności i jakości uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 30

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. kalotypia

B. talbotypia

C. cyjanotypia

D. dagerotypia

Talbotypia to technika, która wprowadza pojęcie negatywu i pozytywu, co pozwala na wielokrotne powielanie obrazów. W przeciwieństwie do dagerotypii, talbotypia nie jest zatem techniką, która tworzy jedyny, niepowtarzalny egzemplarz. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego emulsją światłoczułą, co prowadzi do uzyskania negatywu, z którego potem można wykonać wiele pozytywów. W tym kontekście, talbotypia wprowadza pojęcie reprodukcji, co jest kluczowe w rozwoju fotografii jako medium artystycznego i dokumentującego rzeczywistość. Z kolei kalotypia, która jest często mylona z talbotypią, również wykorzystuje negatyw, a w rezultacie umożliwia powielanie obrazów, co czyni ją techniką odmienną od dagerotypii. Cyjanotypia, z drugiej strony, to technika druku, która wykorzystuje reakcję chemiczną soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskiego odcienia, ale także nie jest związana z tworzeniem unikalnych obrazów na metalowych płytach. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla nauki o fotografii oraz jej historii.

Pytanie 31

Wskaź parametry cyfrowego obrazu, które należy ustalić, przygotowując zdjęcia cyfrowe do druku w folderze promocyjnym?

A. Rozdzielczość 72 ppi, tryb kolorów RGB

B. Rozdzielczość 72 dpi, tryb kolorów CMYK

C. Rozdzielczość 300 ppi, tryb kolorów RGB

D. Rozdzielczość 300 dpi, tryb kolorów CMYK

Rozdzielczość 300 dpi oraz tryb barwny CMYK są standardami branżowymi stosowanymi w druku wysokiej jakości, szczególnie w przypadku materiałów reklamowych takich jak foldery. Rozdzielczość 300 dpi (punktów na cal) zapewnia wystarczającą szczegółowość, aby obrazy były ostre i wyraźne w druku. Wydruki z niższą rozdzielczością, np. 72 dpi, mogą wyglądać rozmyte lub pikselowane, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych materiałach marketingowych. Tryb CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kluczowy w procesie druku, ponieważ odpowiada za kolory, które faktycznie zostaną użyte przez drukarki. W przeciwieństwie do trybu RGB, który jest optymalny dla ekranów i wyświetlaczy, CMYK jest dostosowany do fizycznego odwzorowania kolorów na papierze. Przygotowując fotografie do druku, należy również uwzględnić przestrzeń barwną i profil ICC, aby uzyskać jak najlepsze odwzorowanie kolorów. Przykładowo, przy tworzeniu folderów reklamowych, które mają przyciągnąć uwagę klientów, wysokiej jakości obrazy w odpowiednich parametrach są niezbędne dla efektywności kampanii reklamowej.

Pytanie 32

Format zapisu obrazu, który bezpośrednio rejestruje dane z matrycy światłoczułej cyfrowego aparatu, to?

A. PNG

B. RAW

C. TIFF

D. JPG

Odpowiedź RAW jest poprawna, ponieważ format ten stanowi bezpośredni zapis danych z matrycy światłoczułej aparatu fotograficznego, co oznacza, że zachowuje wszystkie informacje w oryginalnej postaci. Pliki RAW oferują znacznie większą elastyczność w obróbce zdjęć w porównaniu do innych formatów, takich jak JPG czy PNG. Przykładowo, fotografowie korzystający z formatów RAW mają możliwość znacznego dostosowania ekspozycji, balansu bieli i kolorów bez utraty jakości obrazu. W praktyce użycie formatu RAW jest standardem w profesjonalnej fotografii, ponieważ umożliwia uzyskanie lepszej jakości zdjęć, co jest szczególnie ważne w sytuacjach wymagających wysokiej precyzji, jak fotografia krajobrazowa czy portretowa. Dodatkowo, format RAW nie kompresuje danych, co oznacza, że zdjęcia są przechowywane w pełnej rozdzielczości, co jest kluczowe przy dalszej edycji. Warto również zauważyć, że różne aparaty mogą używać różnych specyfikacji dla plików RAW, co wiąże się z różnorodnością formatów, takich jak CR2, NEF czy ARW, ale wszystkie one mają na celu zachowanie maksymalnej ilości danych z matrycy.

Pytanie 33

W cyfrowej obróbce zdjęć, krzywe tonalne (curves) pozwalają na

A. usuwanie szumów przy wysokich wartościach ISO

B. selektywną korekcję zniekształceń obiektywu

C. automatyczne wyrównanie poziomów ekspozycji

D. precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych

Krzywe tonalne to jedno z najpotężniejszych narzędzi w cyfrowej obróbce zdjęć, które umożliwia precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych. Dzięki nim można manipulować światłem w sposób lokalny, co oznacza, że mamy pełną kontrolę nad jasnością i kontrastem w różnych częściach obrazu. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach bez wpływu na jasne partie zdjęcia, możemy to łatwo osiągnąć przy pomocy krzywych. To narzędzie jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy zdjęcia wymagają korekcji ekspozycji, ale nie chcemy degradacji jakości w wybranych fragmentach obrazu. W praktyce, krzywe tonalne są często stosowane do podkreślenia detali w cieniach i światłach lub do nadania zdjęciom bardziej dramatycznego, artystycznego wyrazu. Dobry fotograf powinien opanować tę technikę, aby z pełnym zrozumieniem wykorzystać potencjał swojej pracy.

Pytanie 34

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Żółty

B. Purpurowy

C. Szary

D. Zielony

Wybór purpurowego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny jest kluczowy dla uzyskania wyższego kontrastu obrazu. Filtr purpurowy działa na zasadzie absorpcji światła zielonego i żółtego, co pozwala na zwiększenie różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi tonami w obrazie. W praktyce, stosując purpurowy filtr, można uzyskać bardziej dramatyczne efekty w fotografiach czarno-białych, podkreślając detale, które w innych przypadkach mogą zniknąć w szarościach. Dobrym przykładem może być wykorzystanie tego filtru przy kopiowaniu negatywów krajobrazowych, gdzie różnorodność tonacji zieleni w negatywie może sprawić, że zdjęcie będzie wyglądać płasko. Dzięki purpurowemu filtrowi, zyskujemy głębię oraz bogatsze tony, co jest szczególnie pożądane w fotografii artystycznej. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego filtru to standardowa praktyka w darkroomach, zgodna z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy dążą do jak najlepszego odwzorowania wizji artystycznej.

Pytanie 35

Który z obiektywów charakteryzuje się długością ogniskowej porównywalną z przekątną matrycy o wymiarach 36 x 24 mm oraz kątem widzenia, który jest zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka?

A. Szerokokątny

B. Długoogniskowy

C. Wąskokątny

D. Standardowy

Obiektyw standardowy ma ogniskową w okolicach 50 mm, co odpowiada temu, co widzi nasze oko – mniej więcej 46 stopni. Taki obiektyw robi zdjęcia w bardzo naturalny sposób, więc jest świetnym wyborem do portretów, fotografii ulicznej czy codziennych scenek. W praktyce, jego zastosowanie pozwala uzyskać realne perspektywy, co jest bardzo ważne w różnych dziedzinach fotografii, jak dokumentacja czy reportaż. Często używa się go też w reklamie, gdzie liczy się zachowanie prawdziwego wyglądu prezentowanych produktów. Co ważne, obiektywy standardowe mają małe zniekształcenie obrazu, dzięki czemu zdjęcia są naprawdę wysokiej jakości. Uważam, że obiektyw standardowy to podstawa każdej torby fotografa i warto go dobrze poznać, żeby rozwijać swoje umiejętności w fotografii.

Pytanie 36

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. martwej natury

B. architektonicznej

C. krajobrazowej

D. portretowej

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 37

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 50

B. ISO 800

C. ISO 200

D. ISO 1600

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 200, 800 czy 1600, w kontekście fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej prowadzi do kilku kluczowych problemów. Przede wszystkim, wyższe ISO zwiększa czułość materiału na światło, co w rezultacie może powodować prześwietlenie jasnych obszarów obrazu. W efekcie, kontrast, który jest istotny dla uzyskania szczegółowych negatywów, ulega degradacji, a cienie mogą stać się nieczytelne lub zbyt rozmyte. W praktyce, fotografowie często popełniają błąd, zakładając, że wyższe ISO zawsze przyczyni się do lepszej jakości zdjęcia, co jest nieprawdziwe w przypadku motywów o ograniczonej rozpiętości tonalnej. Dodatkowo, użycie ISO 800 czy 1600 w dobrych warunkach oświetleniowych wprowadza niepożądaną szumowość do obrazu, co jest szczególnie zauważalne w czarno-białych negatywach. Fotografowie często zapominają, że kluczem do uzyskania wysokiej jakości obrazów jest właściwe dopasowanie parametrów ekspozycji do warunków oświetleniowych oraz charakterystyki używanego materiału światłoczułego. W przypadku fotografii o dużym kontraście, zyskuje się na jakościach, gdy stosuje się niskie ISO, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 38

Aby uzyskać wysokie powiększenia z czarno-białego negatywu, konieczne jest stosowanie materiału fotograficznego typu 135 o czułości

A. 100 ISO

B. 400 ISO

C. 1600 ISO

D. 25 ISO

Wybór czułości 400 ISO, 100 ISO lub 1600 ISO do reprodukcji czarno-białego negatywu może być problematyczny, jeśli chodzi o jakość zdjęć. Czułość 400 ISO jest dość wysoka, a jej użycie w reprodukcji sprawia, że obrazek może być zbyt ziarnisty, co jest raczej niepożądane, gdy robimy duże powiększenia. Z materiałami 100 ISO, w kontrolowanych warunkach oświetleniowych, da się może jeszcze utrzymać detale na dobrym poziomie, ale i tak nie dorównuje to jakości z niższą czułością. Czułość 1600 ISO to już totalna przesada, bo zdjęcia stają się zbyt ziarniste i łatwo je przepalić, co odbiega od standardów jakości. Często ludzie myślą, że wyższa czułość to wyższa jakość zdjęć, ale to nieprawda. W rzeczywistości, w reprodukcji z negatywów, niska czułość to klucz do sukcesu. Jak sięgniemy po materiały z wysoką czułością, to możemy stracić detale i tonalność, co w reprodukcji jest mega ważne.

Pytanie 39

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. cyjanotypia.

B. izohelia.

C. bromolej.

D. luksografia.

Luksografia to technika graficzna, która polega na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, takiego jak papier lub folia, za pomocą światła, które przenika przez obiekty o różnej przezroczystości. W rezultacie powstaje obraz, gdzie ciemniejsze obszary odpowiadają bardziej nieprzezroczystym elementom, a jaśniejsze obszary odpowiadają elementom bardziej przezroczystym. Ta metoda jest szeroko stosowana w sztuce, a także w dokumentacji naukowej i konserwacji zabytków, ponieważ pozwala na uchwycenie szczegółowych cieni i tekstur obiektów. Luksografia jest cenna w procesie reprodukcji dzieł sztuki i w różnorodnych dziedzinach, takich jak fotografia, gdzie elementy naświetlenia oraz kontrastu odgrywają kluczową rolę. Standardy jakości w luksografii wymagają precyzyjnego doboru materiałów oraz kontrolowania warunków naświetlenia, aby uzyskać optymalne rezultaty graficzne. Ponadto, luksografia jest również wykorzystywana w edukacji artystycznej, gdzie studenci uczą się, jak manipulować światłem i cieniem, aby uzyskać pożądane efekty wizualne.

Pytanie 40

Na jakim etapie powstawania fotograficznego obrazu srebrowego centra czułości przekształcają się w centra wywoływalne?

A. Utrwalania

B. Powstawania obrazu utajonego

C. Powstawania obrazu widzialnego czarno-białego

D. Stabilizowania

W etapie powstawania obrazu utajonego w procesie fotograficznym, centra czułości emulsji srebrnej stają się centrami wywoływalnymi. Oznacza to, że w wyniku naświetlania, ziarna halogenków srebra w emulsji zaczynają reagować na światło, co prowadzi do powstania utajonego obrazu. W tym momencie, ziarna, które zostały naświetlone, zmieniają swoje właściwości chemiczne i stają się bardziej podatne na dalsze działanie chemikaliów w procesie wywoływania. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie filmu fotograficznego do wywołania po ekspozycji, co opiera się na zrozumieniu, jak ziarna reagują na światło. W praktyce, znajomość tego etapu jest kluczowa dla fotografa, aby zrozumieć, jak kontrolować proces wywoływania i uzyskać pożądany efekt wizualny. Dobry fotograf powinien być świadomy, że odpowiednia kontrola ekspozycji i procesów chemicznych pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej