Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 12:29
Data zakończenia: 14 maja 2025 12:41

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. jajnik

B. nasieniowód

C. nerka

D. jądro

Odpowiedź "jajnik" jest poprawna, ponieważ u większości ptaków samice mają tylko jeden jajniki, co czyni go narządem nieparzystym. Jajniki są odpowiedzialne za produkcję komórek jajowych oraz hormonów płciowych, co jest kluczowe dla reprodukcji. W odróżnieniu od wielu innych kręgowców, ptaki wykazują adaptacje, które pozwalają im na redukcję masy ciała, co jest istotne dla ich zdolności do lotu. Na przykład, samice ptaków mogą produkować jednocześnie wiele jaj, co zwiększa ich szanse na reprodukcję. Jajniki ptaków mogą różnić się pod względem wielkości i funkcji w zależności od gatunku, a ich rozwój jest ściśle regulowany przez cykle hormonalne. Zrozumienie budowy i funkcji jajników u ptaków jest nie tylko kluczowe dla biologii ewolucyjnej, ale ma także praktyczne zastosowanie w hodowli ptaków i ochronie gatunków, gdzie rozmnażanie odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 2

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. prebiotyki

B. enzymy

C. detoksykanty

D. przeciwutleniacze

Detoksykanty to składniki mieszanek treściwych, które odgrywają kluczową rolę w procesie wiązania toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez szkodliwe mikroorganizmy. Substancje te działają poprzez adsorpcję toksyn w przewodzie pokarmowym, co znacząco ogranicza ich wchłanianie do organizmu. Przykłady detoksykantów obejmują związki takie jak węgiel aktywowany, bentonit czy różne naturalne substancje roślinne. W praktyce wykorzystuje się je w suplementach diety, które mają na celu wsparcie detoksykacji organizmu oraz ochronę przed skutkami narażenia na szkodliwe substancje. Stosowanie detoksykantów jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie zdrowia publicznego oraz ochrony żywności, jako że efektywnie wspomagają one eliminację szkodliwych związków i poprawiają ogólny stan zdrowia. Warto zaznaczyć, że detoksykanty powinny być stosowane w sposób przemyślany, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu oraz w konsultacji z specjalistą.

Pytanie 3

Przy ustalaniu potrzeb żywieniowych lochy w okresie laktacji bierze się pod uwagę

A. wiek oraz wagę ciała

B. czas trwania karmienia

C. rasę oraz wagę ciała

D. liczbę młodych

Liczebność miotu jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zapotrzebowanie pokarmowe lochy karmiącej, ponieważ ilość młodych, które locha ma w miocie, bezpośrednio przekłada się na jej potrzeby żywieniowe. Każde prosię potrzebuje odpowiedniej ilości składników odżywczych, które są dostarczane przez mleko matki. Im większy miot, tym więcej energii oraz białka musi dostarczyć locha, aby zaspokoić potrzeby rozwojowe prosiąt. Dlatego też, przy ustalaniu diety lochy, należy uwzględnić nie tylko jej masę ciała, ale przede wszystkim liczebność miotu, co pozwoli na optymalne wsparcie zarówno lochy, jak i jej potomstwa. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, zaleca się dostosowanie diety lochy, aby zapewnić, że dostarczane składniki odżywcze są odpowiednie dla liczby prosiąt, co przyczynia się do ich zdrowego wzrostu oraz dobrego stanu zdrowia lochy. W praktyce można wykorzystywać specjalne mieszanki paszowe, które są wzbogacone w białko i energię w okresach intensywnego laktacji, co jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach żywieniowych dla loch karmiących.

Pytanie 4

Jak nazywa się stosunek części ruchomych płodu (głowa, kończyny) do części nieruchomych (tułów)?

A. ułożeniem płodu

B. repozycją płodu

C. położeniem płodu

D. postawą płodu

Repozycja płodu to technika, która ma na celu zmianę pozycji płodu, gdy jest ułożony nieprawidłowo. Tylko, że to nie odnosi się do tego, jak płód jest ułożony w sensie relacji między jego ruchomymi a nieruchomymi częściami ciała. Dlatego nie jest to dobry termin do tego pytania. Ułożenie płodu to ogólne pojęcie, które nie do końca wyjaśnia różnice między jego ciałem. Jeszcze jest postawa płodu, którą często myli się z ułożeniem i znów nie mówi o relacjach między tymi częściami. Ludzie często mylą te pojęcia, bo mogą wydawać się podobne, ale tak naprawdę mają różne znaczenia w medycynie. Rozróżnienie między tymi terminami jest kluczowe, żeby dobrze ocenić stan płodu i skutecznie planować działania medyczne w położnictwie.

Pytanie 5

W końcowej fazie hodowli gęsi często stosuje się ziarno

A. pszenicy

B. jęczmienia

C. żyta

D. owsa

Owies jest szczególnie cenionym zbożem w końcowym okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Zawiera wyższą zawartość tłuszczów i błonnika w porównaniu do innych zbóż, co wspiera prawidłowy rozwój gęsi oraz przyczynia się do efektywnego przyrostu masy ciała. Wprowadzenie owsa do diety gęsi pobudza ich apetyt, co jest istotne w ostatnich etapach tuczu, gdy gęsi powinny zwiększyć swoją masę przed ubojami. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, owies może być podawany w formie całego ziarna lub jako składnik paszy mieszanej, co umożliwia łatwe dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb ptaków. Dodatkowo, owies jest zbożem o niskim indeksie glikemicznym, co przyczynia się do stabilizacji poziomu cukru we krwi, hamując jednocześnie nagłe skoki energii, co jest korzystne w kontekście zdrowia gęsi. W wielu gospodarstwach stosuje się owies zgodnie z zaleceniami weterynarzy i specjalistów ds. żywienia zwierząt, co wpływa na jakość uzyskiwanych produktów.

Pytanie 6

Aby prawidłowo wytwarzać erytrocyty, konieczne jest

A. witamina D3

B. witamina B12

C. witamina K

D. witamina C

Witamina B12, znana również jako kobalamina, odgrywa kluczową rolę w produkcji erytrocytów, ponieważ jest niezbędna do prawidłowej syntezy DNA, co jest niezwykle istotne w procesie tworzenia komórek krwi. Niedobór tej witaminy prowadzi do zaburzeń w hematopoezie, co może skutkować anemią megaloblastyczną, charakteryzującą się obecnością dużych, nieprawidłowych erytrocytów. Dla zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy B12 w diecie, zaleca się spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego, takich jak mięso, ryby, jaja oraz nabiał. Osoby na diecie wegetariańskiej lub wegańskiej powinny rozważyć suplementację B12 lub włączenie do diety produktów wzbogaconych w tę witaminę, aby uniknąć niedoborów. W standardach żywieniowych, takich jak zalecenia żywieniowe dla populacji, witamina B12 jest wyróżniana jako kluczowy składnik odżywczy, którego odpowiedni poziom jest niezbędny do utrzymania zdrowia i prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dbałość o wystarczający poziom tej witaminy jest więc nie tylko elementem zdrowego stylu życia, ale także zapobiega poważnym schorzeniom hematologicznym.

Pytanie 7

Różnice występujące pomiędzy poszczególnymi osobnikami tego samego gatunku, spowodowane zmianami w kodzie genetycznym, określa się mianem

A. postępem hodowlanym

B. zmiennością genetyczną

C. odziedziczalnością

D. rekombinacją

Zmienność genetyczna to termin odnoszący się do różnic w kodzie genetycznym, które występują pomiędzy osobnikami tego samego gatunku. Te różnice mogą wynikać z mutacji, rekombinacji genetycznej oraz innych procesów biologicznych. Zmienność genetyczna jest kluczowa dla ewolucji i adaptacji organizmów do zmieniającego się środowiska. Przykładem może być zmienność kolorów futra u zwierząt, która pozwala im lepiej kamuflować się w ich naturalnym środowisku. W hodowli roślin i zwierząt, zrozumienie zmienności genetycznej umożliwia wybór osobników o pożądanych cechach, co jest podstawą nowoczesnych praktyk hodowlanych. Zgodnie z zasadami genetyki, wyższa zmienność genetyczna w populacji jest często korzystna, ponieważ zwiększa szanse na przetrwanie gatunku. W kontekście biologii i ekosystemów, zmienność genetyczna jest fundamentem zdrowia populacji i ich zdolności do przystosowania się do zmian środowiskowych.

Pytanie 8

Aminokwasowy dodatek do paszy to

A. ksylitol

B. tokoferol

C. lizyna

D. fitaza

Tokoferol, znany również jako witamina E, to przeciwutleniacz, który odgrywa ważną rolę w ochronie komórek przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, ale nie jest aminokwasem. Jego zastosowanie jako dodatku paszowego koncentruje się głównie na wspieraniu zdrowia zwierząt poprzez poprawę odporności i jakości mięsa. Fitaza to enzym, który jest używany w paszach dla zwierząt, aby poprawić wykorzystanie fosforu z pasz roślinnych, ale także nie jest aminokwasem. Jego działanie polega na uwalnianiu fosforu z fityny, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego zarządzania zasobami. Ksylitol to alkohol cukrowy, który ma zastosowanie głównie jako substytut cukru w diecie ludzi, a jego rola w paszy jest marginalna. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi często wynikają z pomylenia różnych grup substancji odżywczych. W hodowli zwierząt ważne jest, aby rozumieć różnice pomiędzy aminokwasami, witaminami i enzymami, co pozwala na skuteczniejsze formułowanie diety oraz lepsze wyniki produkcyjne. Dobrze dobrana dieta powinna być zrównoważona pod względem wszystkich niezbędnych składników odżywczych, w tym aminokwasów, aby zapewnić optymalny wzrost i zdrowie zwierząt.

Pytanie 9

Świnie o typie mięsnym

A. powoli się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

B. szybko się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

C. szybko się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

D. powoli się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

Świnie w typie mięsnym są hodowane głównie z myślą o wydajności produkcji mięsa. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu oraz późnym dojrzewaniem, co oznacza, że osiągają dużą masę ciała w stosunkowo krótkim czasie, ale nie dojrzewają do momentu, gdy ich mięso osiągnie optymalne parametry jakościowe. Takie podejście jest korzystne z perspektywy ekonomicznej, ponieważ hodowcy mogą szybciej uzyskiwać zysk z sprzedaży. W praktyce, świnie w typie mięsnym powinny być karmione specjalnie zbilansowaną paszą, która wspiera ich szybki wzrost. Dobrym przykładem są rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są powszechnie stosowane w intensywnej produkcji mięsnej. Hodowcy powinni zwracać uwagę na warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, aby zapewnić ich zdrowie i dobrostan, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa. Dobre praktyki w hodowli obejmują monitorowanie wagi, zdrowia i diety zwierząt, co pozwala na optymalizację procesu produkcji.

Pytanie 10

Osoba prowadząca punkt kopulacyjny świń jest zobowiązana do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez czas (liczony od daty pokrycia)

A. roku

B. dwóch lat

C. trzech lat

D. pięciu lat

Wybór odpowiedzi dotyczącej dłuższego okresu przechowywania świadectwa pokrycia niż jeden rok wynika często z niepełnego zrozumienia zasadności tych wymogów. Odpowiedzi wskazujące na okres dwóch, trzech lub pięciu lat są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki przepisów regulujących hodowlę zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez okres dłuższy niż rok nie tylko nie jest wymagane, ale może także prowadzić do zbytecznych komplikacji administracyjnych. W praktyce, nadmiar dokumentacji obciąża systemy zarządzania w punktach kopulacyjnych, co może skutkować utrudnieniami w dostępie do kluczowych informacji. Efektywne zarządzanie dokumentacją wymaga umiejętności selekcji, co pozwala skoncentrować się na najbardziej istotnych danych. Ponadto, nieprzestrzeganie zasad dotyczących przechowywania dokumentów może prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co w efekcie może skutkować nałożeniem kar na właścicieli takich punktów. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że większa ilość dokumentacji przekłada się na lepszą kontrolę, co w rzeczywistości może prowadzić do chaosu informacyjnego oraz trudności w monitorowaniu właściwych procesów hodowlanych.

Pytanie 11

Pasza, która jest produktem ubocznym w procesie tłoczenia oleju rzepakowego na zimno, występująca w formie płytek i zawierająca około 30-34% białka oraz 9-13% tłuszczu, to

A. śruta poekstrakcyjna

B. makuchy

C. ekspelery

D. młóto

Śruta poekstrakcyjna to produkt uzyskiwany po ekstrakcji oleju z nasion oleistych, zazwyczaj stosowany w paszach. Charakteryzuje się ona inną zawartością składników odżywczych niż makuchy. Ekspelery są natomiast produktami uzyskiwanymi podczas tłoczenia na zimno, które zachowują więcej wartości odżywczych niż śruta poekstrakcyjna, ale ich skład białkowy i tłuszczowy różni się od makuchów. Młóto, z kolei, jest produktem powstałym w procesie warzenia piwa i stanowi zupełnie inny rodzaj paszy, z niską zawartością białka. Kluczowym błędem w pojmowaniu tych terminów jest mylenie ich zastosowania i pochodzenia. Makuchy są specyficznym rodzajem paszy, podczas gdy inne wymienione produkty mają swoje unikalne właściwości i zastosowanie w żywieniu zwierząt. Zrozumienie różnic między tymi produktami jest kluczowe dla właściwego doboru pasz w praktyce hodowlanej, a niewłaściwy wybór może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt i obniżenia efektywności produkcji zwierzęcej. Znajomość tych różnic jest niezbędna w kontekście optymalizacji żywienia zwierząt i efektywności produkcji rolniczej.

Pytanie 12

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. termometr

B. anemometr

C. wakuometr

D. higrometr

Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 13

W diecie klaczy karmiących wykorzystuje się dodatek stymulujący laktację w formie pójła z

A. śruty poekstrakcyjnej sojowej

B. otrąb pszennych

C. siana z traw

D. kiszonek z kukurydzy

Otręby pszenne są powszechnie stosowanym dodatkiem mlekopędnym w diecie klaczy karmiących, ponieważ są bogate w błonnik, białko oraz składniki mineralne, które wspierają laktację. Ich wysoką wartość odżywczą można przypisać dużej zawartości witamin z grupy B, które są kluczowe dla metabolizmu energetycznego i prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego klaczy. Dodatkowo, otręby pszennne stymulują wydzielanie mleka, co jest niezwykle istotne dla zdrowia źrebiąt. Zastosowanie otrębów pszennych w diecie klaczy karmiących wspiera nie tylko laktację, ale także zapewnia źródło energii i składników odżywczych niezbędnych do regeneracji organizmu po porodzie. Zgodnie z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, najlepiej stosować otręby w połączeniu z innymi składnikami paszy, aby zoptymalizować ich przyswajalność i skuteczność. Przykładem może być mieszanie ich z paszami treściwymi takimi jak śruty sojowe, co również wspiera równowagę białkową w diecie klaczy.

Pytanie 14

W procesie transportu tlenu z płuc do tkanek oraz dwutlenku węgla z tkanek do płuc uczestniczą

A. granulocyty

B. erytrocyty

C. limfocyty

D. monocyty

Erytrocyty, czyli te czerwone krwinki, są mega ważne, bo transportują tlen z płuc do całego ciała, a także pomogają w przenoszeniu dwutlenku węgla z powrotem do płuc. Dzięki hemoglobinie, która w nich się znajduje, mogą wiązać tlen w płucach, gdzie jest go sporo. Jak już dostarczą tlen do komórek, to oddają go i komórki go wykorzystują do swoich procesów. W tym czasie w tkankach powstaje dwutlenek węgla, który znowu trzeba dostarczyć do płuc. Erytrocyty mogą transportować jakieś 20-25% tego gazu w formie związku z hemoglobiną, a reszta rozpuszcza się w osoczu. Ta wiedza jest super ważna w medycynie, zwłaszcza przy leczeniu chorób płuc czy badaniu stanu pacjentów. Na przykład, kiedy robimy diagnostykę w przypadku astmy czy POChP, to badanie gazów krwi tętniczej daje nam info o tym, jak dobrze erytrocyty działają w transporcie gazów. Obecne metody monitorowania poziomów tlenu i CO2 są naprawdę niezbędne, żeby dobrze terapeutycznie działać oraz ocenić, jak funkcjonuje układ oddechowy.

Pytanie 15

W przypadku lochy, która została pokryta 1 kwietnia, kiedy przewiduje się poród?

A. 24 lipca

B. 30 czerwca

C. 2 września

D. 7 sierpnia

Prawidłowe określenie terminu porodu lochy wymaga dokładnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego i fizjologii świń. Odpowiedzi, które wskazują na inne daty, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego długości ciąży u loch. W praktyce wiele osób myli się, sądząc, że ciąża trwa dłużej niż 114 dni, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź sugerująca 2 września zakładałaby czas ciąży wynoszący niemal 152 dni, co znacznie przekracza standard. Z kolei 30 czerwca, sugerujący 90 dni ciąży, również jest zbyt krótkim okresem, co jest niemożliwe z punktu widzenia biologii świń. Odpowiedzi takie jak 7 sierpnia i 24 lipca mogą wynikać z błędów w liczeniu dni, gdzie przeskakiwanie dat lub mylenie ich z innymi cyklami może prowadzić do takich pomyłek. Ważne jest, aby hodowcy mieli świadomość, że przygotowanie do porodu to nie tylko kwestia daty, ale także stanu zdrowia lochy oraz odpowiednich warunków, które powinny być zapewnione. Właściwe monitorowanie cyklu i zdrowia zwierząt oraz prowadzenie dokumentacji są kluczowe, aby uniknąć takich mylnych obliczeń i wzmocnić efektywność stada.

Pytanie 16

Czym jest cross compliance?

A. zasady wzajemnej zgodności

B. właściwa kultura rolnicza

C. dobrostan zwierząt

D. kodeks dobrej praktyki rolniczej

Zasady wzajemnej zgodności, znane jako cross compliance, to ramy regulacyjne wprowadzone w Unii Europejskiej, które mają na celu zapewnienie, że rolnicy przestrzegają określonych standardów związanych z ochroną środowiska, zdrowiem publicznym oraz dobrostanem zwierząt w zamian za wsparcie finansowe. Te zasady są kluczowe, ponieważ łączą kwestie środowiskowe z polityką rolną, co sprzyja zrównoważonemu rozwojowi w sektorze rolnym. Przykładem zastosowania zasad wzajemnej zgodności jest wymóg, aby rolnicy stosowali odpowiednie praktyki ochrony gleby, takie jak rotacja upraw, aby ograniczyć erozję i utrzymać zdrowie gleb. Również, zgodnie z zasadami, muszą oni przestrzegać norm dotyczących użycia pestycydów oraz nawozów, co ma na celu minimalizację negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Dostosowanie się do tych zasad nie tylko pozwala na uzyskanie dotacji, ale również wpływa na poprawę wizerunku gospodarstw rolnych, które stają się bardziej odpowiedzialne wobec społeczeństwa i przyrody. Ponadto, przestrzeganie zasad wzajemnej zgodności jest również elementem budowania zaufania między rolnikami a konsumentami, co jest niezbędne dla przyszłości sektora rolno-spożywczego.

Pytanie 17

Wysoka wilgotność powietrza w chlewniach, w połączeniu z zwiększoną ilością siarkowodoru i amoniaku, sprzyja występowaniu u świń schorzeń

A. metabolicznych i układu wydalniczego

B. genetycznych i układu rozrodczego

C. alergicznych i układu krążenia

D. reumatycznych i dróg oddechowych

Nadmierna wilgotność w chlewni, w połączeniu z wysoką koncentracją siarkowodoru i amoniaku, stwarza warunki sprzyjające rozwojowi chorób reumatycznych i dróg oddechowych u świń. Zwiększona wilgotność wpływa na osłabienie układu odpornościowego zwierząt, co z kolei ułatwia rozwój patogenów. Siarkowodór i amoniak są toksycznymi substancjami, które mogą podrażniać drogi oddechowe, prowadząc do stanów zapalnych oraz infekcji. Przykładem mogą być choroby takie jak zapalenie płuc, które mogą być wynikiem kontaktu z tymi substancjami. W praktyce, hodowcy powinni stosować systemy wentylacyjne oraz monitorować poziomy amoniaku i wilgotności, aby zapobiegać tym schorzeniom. Dobre praktyki sanitarno-epidemiologiczne oraz regularne kontrole jakości powietrza w chlewniach są kluczowe dla zapewnienia zdrowia stada. Właściwe zarządzanie środowiskiem hodowlanym, na przykład poprzez utrzymanie optymalnej wilgotności i czystości, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 18

Gruczoł mlekowy złożony z 6-8 par grup sutkowych występuje

A. u lochy

B. u suki

C. u maciorki

D. u kotki

Gruczoł mlekowy u lochy składa się z 6-8 par zespołów sutkowych, co jest charakterystyczne dla tego gatunku. Struktura ta pozwala na produkcję mleka, które jest niezbędne dla odżywiania młodych. W praktyce, lochy są zwierzętami, które karmią swoje prosięta mlekiem, co jest kluczowe dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Właściwe funkcjonowanie gruczołów mlekowych jest nie tylko istotne dla zdrowia prosiąt, ale również wpływa na wydajność hodowli. W standardach hodowlanych zwraca się szczególną uwagę na zdrowie gruczołów mlekowych, co obejmuje monitorowanie ich stanu oraz zapobieganie chorobom, takim jak mastitis. Dobre praktyki w zakresie żywienia loch i opieki nad nimi przyczyniają się do optymalizacji produkcji mleka, co jest kluczowe dla efektywności gospodarstw rolnych. Znajomość anatomii i fizjologii gruczołów mlekowych u loch jest niezbędna dla każdego hodowcy, aby zapewnić maksymalną wydajność i zdrowie zwierząt.

Pytanie 19

Podmiot zajmujący się usługami inseminacyjnymi jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia o sztucznym unasiennianiu krowy/jałówki od momentu dokonania zabiegu przez co najmniej

A. 5 lat

B. 3 lata

C. 2 lata

D. 1 rok

Odpowiedź 5 lat jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, podmiot świadczący usługi inseminacji zwierząt ma obowiązek przechowywania dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasienniania przez okres co najmniej 5 lat. Taki wymóg jest uzasadniony koniecznością monitorowania zdrowia i wydajności reprodukcyjnej zwierząt, a także dla celów ewentualnych kontroli weterynaryjnych lub audytów. Przechowywanie kopii zaświadczenia umożliwia również identyfikację zwierząt oraz śledzenie historii ich inseminacji, co jest istotne w zarządzaniu stadami bydła. Przykładowo, w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak choroby przenoszone drogą płciową, dostęp do tych informacji pozwala na szybsze zareagowanie i wdrożenie odpowiednich działań. Dobre praktyki w branży weterynaryjnej oraz rolniczej podkreślają znaczenie dokumentacji w kontekście odpowiedzialności i transparentności w obrębie procesów inseminacyjnych. Warto również zaznaczyć, że przechowywanie takich danych wspiera działania związane z bioasekuracją oraz zapewnia bezpieczeństwo zootechniczne w hodowli zwierząt.

Pytanie 20

Zjawisko heterozji (wzrost wydajności mieszańców) jest wynikiem krzyżowania

A. wypierającego

B. w czystości rasy

C. towarowego

D. uszlachetniającego

Heterozja, znana również jako wybujałość mieszańców, jest efektem krzyżowania towarowego, które polega na łączeniu osobników o różnych cechach genetycznych w celu uzyskania potomstwa o lepszych właściwościach. Zjawisko to jest szczególnie istotne w rolnictwie i hodowli zwierząt, gdzie celowym krzyżowaniem uzyskuje się rośliny i zwierzęta o wyższej wydajności, lepszej odporności na choroby oraz bardziej pożądanych cechach morfologicznych. Na przykład w przypadku kukurydzy, krzyżowanie różnych odmian prowadzi do uzyskania hybryd, które są znacznie bardziej plenne i odporniejsze na niekorzystne warunki atmosferyczne. Praktyka krzyżowania towarowego opiera się na wykorzystaniu genotypów, które różnią się pod względem cech fenotypowych, co sprzyja powstawaniu heterozji. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii w produkcji rolniczej oraz w tworzeniu nowych odmian roślin o wysokiej wartości użytkowej, co jest zgodne z dobrą praktyką w biotechnologii rolniczej i hodowli.

Pytanie 21

Proces wytwarzania wiernych kopii organizmu macierzystego, czyli tworzenie osobników posiadających identyczny materiał genetyczny, to

A. embriotransfer

B. in vitro

C. inseminacja

D. klonowanie

Klonowanie to proces, w którym tworzone są dokładne kopie organizmu macierzystego, zawierające identyczny materiał genetyczny. Najczęściej kojarzone jest z klonowaniem somatycznym, które polega na przeszczepieniu jądra komórkowego z komórki somatycznej do komórki jajowej pozbawionej jądra. Przykładem klonowania jest historia owcy Dolly, pierwszego sklonowanego ssaka, co zainicjowało szerokie badania nad zastosowaniem klonowania w medycynie regeneracyjnej, biotechnologii oraz ochronie zagrożonych gatunków. Klonowanie jest także wykorzystywane w produkcji roślin w rolnictwie, gdzie klonowanie pozwala na szybkie uzyskiwanie osobników o pożądanych cechach genetycznych. Dobre praktyki w klonowaniu obejmują również etykę oraz przestrzeganie regulacji prawnych, które mają na celu zapewnienie dobrostanu zwierząt. Zrozumienie klonowania jest kluczowe w kontekście biotechnologii i genetyki, co otwiera nowe możliwości w różnorodnych dziedzinach nauki.

Pytanie 22

Uzupełnienie niedoboru białka ogólnego w diecie przeżuwaczy najlepiej zapewnia zielonka

A. z lucerny

B. z kukurydzy

C. z trawy łąkowej

D. ze słonecznika

Lucerna to roślina strączkowa, która charakteryzuje się wysoką zawartością białka ogólnego oraz korzystnym profilem aminokwasowym. W porównaniu do innych roślin, lucerna dostarcza około 15-25% białka, co czyni ją doskonałym komponentem do uzupełniania diety przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach niedoboru białka. Dodatkowo, lucerna ma wysoką strawność, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych przez zwierzęta. Stosowanie lucerny w diecie bydła mlecznego czy mięsnego wspiera także ich zdrowie i kondycję, ponieważ dostarcza nie tylko białka, ale również witamin, minerałów oraz błonnika. W praktyce, lucerna może być stosowana w postaci świeżej, suszonej lub jako składnik pasz granulowanych. Ponadto, dzięki jej właściwościom, lucerna ułatwia utrzymanie równowagi energetycznej w diecie, co jest kluczowe dla wydajności produkcyjnej.

Pytanie 23

Czym jest trymowanie u psów?

A. przycinanie pazurów

B. pozbywanie się woskowiny i włosów z uszu

C. eliminowanie martwej sierści

D. usuwanie kamienia nazębnego

Trymowanie u psów odnosi się do usuwania martwej sierści, co jest istotnym elementem pielęgnacji zwierząt. Regularne usuwanie martwego włosa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i sierści psa, ponieważ pozwala na lepszą cyrkulację powietrza i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów dermatologicznych. W zależności od rasy psa, różne techniki trymowania mogą być stosowane, takie jak trymer ręczny, nożyczki czy maszynki do strzyżenia. Na przykład, w przypadku ras szorstkowłosych, takich jak Airedale Terrier, trymowanie jest nie tylko konieczne dla estetyki, ale także dla zdrowia, ponieważ zapobiega ona matowieniu sierści i infekcjom skórnym. Dobrą praktyką jest także konsultacja z groomerem, który pomoże określić, jak często powinno się przeprowadzać trymowanie, aby zapewnić psu komfort i zdrowie. Ponadto, regularne trymowanie może pomóc w identyfikowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy pasożyty.

Pytanie 24

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 200 ml

B. 250 ml

C. 100 ml

D. 150 ml

Aby uzyskać 5% roztwór środka dezynfekcyjnego, najpierw należy zrozumieć, jak oblicza się stężenie roztworu na podstawie dodawanego środka czynnego. W przypadku 2% roztworu, dodając 20 ml środka X do 1 litra wody, uzyskujemy 20 ml/1000 ml * 100% = 2%. Aby zwiększyć stężenie do 5%, musimy dodać odpowiednią ilość środka X do 5 litrów wody. Obliczenia dotyczące 5 litrów są następujące: 5 litrów to 5000 ml, zatem 5% z 5000 ml to 250 ml. Oznacza to, że dodając 250 ml środka X do 5 litrów wody, uzyskamy pożądane stężenie. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce laboratoryjnej oraz w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest istotne dla skuteczności procesów dezynfekcji. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy zachować ostrożność przy przygotowywaniu roztworów, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnych lub niebezpiecznych preparatów.

Pytanie 25

Gdzie występuje nerka gładka wielobrodawkowa?

A. u świni

B. u bydła

C. u konia

D. u psa

Nerka gładka wielobrodawkowa, charakterystyczna dla świni, to typ narządu moczowego, który posiada specyficzną budowę anatomiczną i funkcjonalną, dostosowaną do potrzeb metabolicznych i fizjologicznych tego gatunku. W przeciwieństwie do nerek innych zwierząt, takich jak bydło, pies czy koń, nerka gładka u świni ma gładką powierzchnię i dużą liczbę brodawek, co zwiększa efektywność filtracji i absorpcji wody oraz elektrolitów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest szczególnie istotne w kontekście hodowli trzody chlewnej, gdzie zrozumienie budowy i funkcji nerek może pomóc w diagnozowaniu i zapobieganiu chorobom układu moczowego. Właściwe zarządzanie zdrowiem nerek u świń bezpośrednio wpływa na ich wydajność produkcyjną oraz ogólny stan zdrowia. W związku z tym, wiedza na temat różnych typów nerek i ich specyfiki jest niezbędna dla lekarzy weterynarii oraz hodowców, którzy pragną wdrażać najlepsze praktyki w hodowli.

Pytanie 26

Tężyczka pastwiskowa u bydła pojawia się z powodu niedoboru

A. fosforu

B. wapnia

C. magnezu

D. żelaza

Odpowiedzi dotyczące fosforu, wapnia i żelaza są błędne w kontekście tężyczki pastwiskowej. Fosfor jest niezbędny dla wielu procesów biochemicznych w organizmach zwierząt, w tym dla produkcji energii oraz mineralizacji kości, ale niedobór fosforu nie jest bezpośrednio powiązany z objawami tężyczki. Niewłaściwe zrozumienie roli fosforu może prowadzić do mylnego wniosku, że jest on przyczyną tego schorzenia, co nie znajduje potwierdzenia w literaturze weterynaryjnej. Wapń, podobnie jak magnez, jest kluczowym minerałem, który wpływa na funkcjonowanie mięśni i układu nerwowego. Jednak niedobór wapnia prowadzi do innych problemów, takich jak hipokalcemia, a nie do tężyczki pastwiskowej. Żelazo jest natomiast istotne w kontekście transportu tlenu w organizmach, a jego niedobór może prowadzić do anemii, co również nie jest związane z tężyczką. Typowe błędy myślowe przyczyniające się do tych nieporozumień to niedostateczne zrozumienie specyficznych funkcji poszczególnych minerałów w organizmach zwierząt, co może prowadzić do nieprawidłowego diagnozowania schorzeń i niewłaściwego zarządzania dietą bydła. Właściwe podejście do suplementacji mineralnej, oparte na analizach paszy oraz potrzeb biologicznych zwierząt, jest kluczowe dla zapobiegania problemom zdrowotnym.

Pytanie 27

Określ warunki, które należy spełnić, aby rozpocząć użytkowanie rozpłodowe dla loszki i knurka, uwzględniając ich wiek oraz masę ciała.

A. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 6-8 miesięcy

B. Loszka 10 miesięcy i 120-130 kg, knurek 10-12 miesięcy

C. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 8-10 miesięcy

D. Loszka 6 miesięcy i 80-90 kg, knurek 8-10 miesięcy

Odpowiedź wskazująca na loszkę w wieku 8 miesięcy i masie 110-120 kg oraz knurka w przedziale wiekowym 8-10 miesięcy jest poprawna, ponieważ odpowiada aktualnym standardom w hodowli trzody chlewnej. W przypadku loszek, optymalny wiek do rozpoczęcia użytkowania rozpłodowego wynosi od 8 do 10 miesięcy, a masa ciała powinna mieścić się w zakresie 110-120 kg, co zapewnia ich odpowiedni rozwój fizyczny i zdolność do rozrodu. Wiek knurka również jest kluczowy; powinien on mieć co najmniej 8 miesięcy w momencie pierwszego krycia, aby zapewnić właściwe parametry nasienia oraz dojrzałość seksualną. Przykładem zastosowania tych standardów może być praktyka w nowoczesnych gospodarstwach hodowlanych, gdzie dbałość o wiek i masę ciała zwierząt wpływa na ich zdrowie i wydajność reprodukcyjną. Dobrze przeszkolony personel hodowlany monitoruje te parametry, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne i zdrowotne stada, a także zmniejsza ryzyko problemów związanych z nieprawidłowym rozmnażaniem.

Pytanie 28

Jakie oznaczenie w klasyfikacji EUROP otrzyma tusza bydlęca o umięśnieniu na poziomie poniżej 40%?

A. P

B. S

C. R

D. E

Oznaczenie P w klasyfikacji EUROP odnosi się do tuszy bydlęcej o najsłabszym umięśnieniu, co oznacza, że zawartość mięśni w tuszy jest poniżej 40%. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ma na celu oceny jakości tuszy zwierząt rzeźnych, co jest kluczowe dla przemysłu mięsnego. Oznaczenie P wskazuje na tusze, które mają niewielką ilość mięśni i nie spełniają wyższych standardów, takich jak R, S czy E, które oznaczają coraz lepsze umięśnienie. Przykładem praktycznym może być ocena tuszy w rzeźniach, gdzie dokładne klasyfikowanie zwierząt determinuje cenę, jaką producenci otrzymują za mięso. Klasyfikacja ta wpływa również na strategię sprzedaży i marketingu produktów mięsnych, co jest istotne dla zysków w branży. Znajomość tych standardów jest kluczowa dla producentów i rzeźników, aby mogli dostosować swoje techniki hodowlane i przetwórcze, aby osiągnąć lepsze wyniki.

Pytanie 29

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. gęsi

B. kaczek

C. kur niosek

D. brojlerów indyczych

Brojlerzy indyczych wymagają specyficznych warunków oświetleniowych, które wpływają na ich rozwój oraz zdrowie. Najniższe natężenie oświetlenia jest stosowane w celu zmniejszenia stresu u ptaków, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności. W praktyce, odpowiednie zarządzanie oświetleniem w hodowli brojlerów indyczych przyczynia się do poprawy ich dobrostanu, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie zootechniki. Oświetlenie o niskim natężeniu ma także wpływ na zmniejszenie agresji oraz poprawę zachowań społecznych w stadzie. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące natężenia oświetlenia dla brojlerów indyczych opierają się na standardach, które promują zrównoważony rozwój hodowli oraz zdrowie zwierząt. Na przykład, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), odpowiednie natężenie oświetlenia powinno wynosić zaledwie około 5-10 luksów. Takie warunki sprzyjają nie tylko lepszemu wzrostowi, ale także obniżeniu kosztów produkcji poprzez efektywniejsze wykorzystanie paszy."

Pytanie 30

Kopystka jest narzędziem wykorzystywanym do pielęgnacji

A. skóry

B. kopyt

C. racic

D. uszu

Kopystka to narzędzie wykorzystywane głównie w pielęgnacji kopyt zwierząt, szczególnie koni. Jej głównym zadaniem jest usuwanie luźnych fragmentów kopyt oraz czyszczenie ich z zanieczyszczeń, co jest istotne dla zdrowia i komfortu zwierząt. Prawidłowe pielęgnowanie kopyt ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania różnym schorzeniom, takim jak wrzody, grzybice czy ostrogi. Stosowanie kopystki jest częścią rutynowej opieki, którą powinien przeprowadzać zarówno właściciel, jak i profesjonalny kowal. Warto zaznaczyć, że regularne czyszczenie kopyt pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, takich jak pęknięcia czy nadmierne zużycie, co pozwala na szybką interwencję. Zgodnie z rekomendacjami organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, kopyta powinny być pielęgnowane co najmniej raz w tygodniu, a w przypadku zwierząt intensywnie użytkowanych – nawet częściej. Przykładem zastosowania kopystki może być sytuacja, gdy po intensywnym treningu na ujeżdżalni, kopyta konia wymagają dokładnego oczyszczenia z piasku, błota i innych zanieczyszczeń, co zapobiega urazom i infekcjom.

Pytanie 31

Co zaliczamy do produktów wytwarzanych przez pszczoły?

A. smuszka

B. kumys

C. pierzga

D. bundz

Pierzga jest produktem pszczelarskim, który powstaje z pyłku kwiatowego zbieranego przez pszczoły oraz enzymów i substancji odżywczych, które pszczoły dodają podczas przetwarzania. Jest niezwykle cennym źródłem białka, witamin, minerałów oraz kwasów tłuszczowych. W pszczelarstwie pełni kluczową rolę jako pokarm dla młodych pszczół, co wpływa na ich rozwój i zdrowie całej kolonii. Pierzga jest używana także w medycynie naturalnej i suplementach diety ze względu na swoje właściwości wzmacniające odporność, regeneracyjne oraz wspomagające pracę układu pokarmowego. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami jakości dla produktów pszczelarskich, pierzga powinna być starannie przetwarzana i przechowywana, aby zachować swoje wartości odżywcze, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży pszczelarskiej.

Pytanie 32

W żywieniu stosowane są jednostki wartości energetycznej pasz JPM oraz JPŻ

A. świń.

B. koni.

C. bydła.

D. kotów.

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 33

Klasyfikacja umięśnienia mięsa wołowego odbywa się w kategoriach

A. A,B,C,D,E

B. I,II,III,IV,V

C. E,U,R,O,P

D. 0,1,2,3

Wiesz co? Klasyfikacja umięśnienia tusz wołowych jest oparta na systemie E,U,R,O,P, co mówi nam o jakości tego mięsa, które trafia do przemysłu mięsnego. To jest dosyć istotne, bo klasy E to te najlepsze tusze, a klasa P to takie, które mają najniższą jakość. Jak tak sobie myślę, to klasa E to taka super jakość - tusze mają świetne umięśnienie i prawie żadnego tłuszczu, co jest na czołowej półce. Podczas oceniania tuszów bierze się pod uwagę różne rzeczy, jak na przykład ich kondycję i ewentualne uszkodzenia, bo to wpływa na to, ile można za nie zapłacić. Dzięki jednolitym standardom, zarówno konsumenci, jak i producenci mogą łatwiej zrozumieć, co kupują i sprzedają, a to jest ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności i jakości mięsa.

Pytanie 34

Ruja występuje najczęściej dwa razy w ciągu roku (na wiosnę i na jesień)?

A. u lochy

B. u maciorki

C. u królicy

D. u suki

Ruja, znana również jako okres rui, to czas, w którym samice ssaków są płodne i gotowe do rozmnażania. U suk ruja występuje zazwyczaj dwa razy w roku, co jest zgodne z ich cyklem reprodukcyjnym. W przeciągu roku suki przechodzą przez cykle rui, które są regulowane hormonalnie. W praktyce oznacza to, że w okresach rui suki mogą przyjmować samca i dochodzi do zapłodnienia. Warto zaznaczyć, że czasami może wystąpić dodatkowa ruj, co jest nazywane rują niewłaściwą. Zrozumienie cykli rozrodczych suk jest kluczowe dla hodowców, ponieważ pozwala planować krycie oraz późniejsze wydanie szczeniąt. Ponadto, w kontekście weterynarii, monitorowanie cyklu rui u suk może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych, takich jak torbiele jajników czy infekcje macicy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad zwierzętami.

Pytanie 35

Widocznym znakiem ejakulacji u ogiera podczas kopulacji jest

A. produkcja śliny przez ogiera

B. grzebienie klaczy w szyję

C. machanie ogonem

D. przemieszczanie się z nogi na nogę

Ruchy ogonem u ogiera w trakcie kopulacji to całkiem naturalna sprawa, wynikająca z jego układu nerwowego i skurczów mięśni. To ważny moment, bo ogier próbuje utrzymać kontakt z klaczą, co jest kluczowe dla reprodukcji. Dla hodowców i weterynarzy dobrze jest to obserwować, bo daje cenne informacje o zdolności zwierząt do rozmnażania. Jak dla mnie, zrozumienie tych znaków jest mega istotne, żeby zauważyć, czy wszystko jest w porządku z płodnością ogiera. Kiedy mowa o sztucznym unasiennianiu, to też dobrze wiedzieć, kiedy dokładnie ma miejsce ejakulacja, bo to może zwiększyć szanse na sukces. Cała ta wiedza to podstawa odpowiedzialnej hodowli koni, gdzie zdrowie i dobrostan zwierząt są na pierwszym miejscu.

Pytanie 36

Jakie elementy kostne wspomagają funkcjonowanie mięśni?

A. kaletki

B. powięzi

C. więzadła

D. trzeszczki

Trzeszczki, będące małymi, kostnymi strukturami, odgrywają kluczową rolę w usprawnianiu pracy mięśni. Ich głównym zadaniem jest zwiększenie dźwigni, co wpływa na efektywność siły generowanej przez mięśnie. Trzeszczki działają jako punkty podporowe, co pozwala na optymalizację ruchów stawów. Przykładem trzeszczek są rzepki w stawie kolanowym, które poprawiają biomechanikę prostowania nogi, umożliwiając większą siłę i zakres ruchu. W praktyce, zrozumienie roli trzeszczek jest szczególnie istotne w rehabilitacji oraz w sportach, gdzie precyzyjne ruchy i siła mają kluczowe znaczenie. W kontekście standardów medycznych i sportowych, uwzględnienie trzeszczek w ocenie biomechaniki ruchu jest podstawą skutecznych programów treningowych oraz terapii fizycznej. Korzystanie z tej wiedzy pozwala na lepsze dostosowanie protokołów rehabilitacyjnych oraz programów treningowych, co przekłada się na efektywniejsze osiąganie wyników przez sportowców oraz pacjentów.

Pytanie 37

Wpis do księgi hodowlanej loch następuje na podstawie wniosku

A. osoby upoważnionej przez prowadzącego księgi

B. zootechnika

C. pracownika ARiMR

D. hodowcy

Odpowiedź "hodowcy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt, to hodowca jest osobą odpowiedzialną za zgłaszanie lochy do księgi hodowlanej. W praktyce oznacza to, że hodowca musi dostarczyć odpowiednie dokumenty oraz informacje dotyczące zwierzęcia, takie jak jego pochodzenie, status zdrowotny oraz dane dotyczące użytkowania w hodowli. Księga hodowlana jest kluczowym elementem w systemie zarządzania hodowlą, ponieważ pozwala na monitorowanie cech genetycznych zwierząt oraz prowadzenie odpowiednich działań selekcyjnych. Przykładem może być hodowla świń, gdzie właściwe prowadzenie księgi hodowlanej wpływa na jakość produkcji mięsnej oraz zdrowotność populacji. Warto również zaznaczyć, że zgodność z normami prowadzenia ksiąg hodowlanych jest istotna dla uzyskania certyfikatów jakości oraz wsparcia finansowego w ramach funduszy unijnych.

Pytanie 38

Niedobór żelaza w diecie może skutkować

A. niedokrwistością

B. łamliwością kości

C. zaburzeniami krzepnięcia krwi

D. niedoczynnością tarczycy

Niedobór żelaza w paszy prowadzi do niedokrwistości, znanej również jako anemia, co jest bezpośrednio związane z obniżonym poziomem hemoglobiny w krwi. Hemoglobina jest białkiem odpowiedzialnym za transport tlenu do komórek organizmu, a żelazo jest kluczowym składnikiem tego białka. W przypadku jego niedoboru organizm nie jest w stanie wytworzyć wystarczającej ilości hemoglobiny, co skutkuje zmniejszeniem pojemności transportowej krwi. Objawy niedokrwistości mogą obejmować zmęczenie, osłabienie, zawroty głowy oraz bladość skóry. W kontekście hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej ilości żelaza w paszy jest kluczowe, aby uniknąć problemów zdrowotnych oraz obniżonej efektywności produkcji. Stosowanie pasz wzbogaconych w żelazo oraz monitorowanie poziomu tego pierwiastka w diecie zwierząt jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, co pozwala na utrzymanie ich zdrowia i wydajności.

Pytanie 39

Gdzie występuje kość krucza?

A. u psów

B. u kur

C. u koni

D. u bydła

Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.

Pytanie 40

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 28 dni od narodzin

B. 35 dni od narodzin

C. 21 dni od narodzin

D. 42 dni od narodzin

Odsadzanie prosiąt w 28 dniu po urodzeniu jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które wskazują, że młode zwierzęta powinny pozostawać z matką przez określony czas, aby zapewnić im odpowiedni rozwój fizyczny i psychiczny. W tym okresie prosięta korzystają z mleka matki, co jest kluczowe dla ich zdrowia, ponieważ mleko zawiera niezbędne składniki odżywcze oraz przeciwciała, które wspierają rozwój ich układu immunologicznego. Odsadzanie przed upływem 28 dni może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak osłabienie organizmu, wzrost ryzyka chorób oraz niedobory żywieniowe. W praktyce, hodowcy powinni również monitorować stan zdrowia i zachowanie prosiąt, aby upewnić się, że są one gotowe do samodzielnego życia. Wprowadzenie standardów odsadzenia po 28 dniach zgodne jest z najlepszymi praktykami w branży hodowlanej, które dbają o dobrostan zwierząt oraz ich długotrwałe zdrowie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej