Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 14:56
Data zakończenia: 14 maja 2025 15:18

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie urządzenie umożliwia zwiększenie zasięgu sieci bezprzewodowej?

A. Wzmacniacz sygnału

B. Przełącznik zarządzalny

C. Modem VDSL

D. Konwerter mediów

Wzmacniacz sygnału to urządzenie, które działa na zasadzie odbierania i retransmisji sygnału bezprzewodowego, co pozwala na zwiększenie zasięgu sieci Wi-Fi. Działa to w praktyce poprzez wzmocnienie sygnału, który w przeciwnym razie mógłby być zbyt słaby, aby dotrzeć do odległych miejsc w budynku lub na zewnątrz. Stosowanie wzmacniaczy sygnału jest szczególnie przydatne w dużych domach, biurach czy obiektach przemysłowych, gdzie występują przeszkody, takie jak ściany czy meble, które mogą tłumić sygnał. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed zakupem wzmacniacza warto przeprowadzić pomiar zasięgu istniejącej sieci, aby odpowiednio dobrać lokalizację wzmacniacza, co zapewni maksymalną efektywność. Wzmacniacze sygnału są również często wykorzystywane w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba pokrycia zasięgiem rozległych terenów, takich jak parki, ogrody czy kompleksy sportowe.

Pytanie 2

Zanim przystąpisz do modernizacji komputerów osobistych oraz serwerów, polegającej na dodaniu nowych modułów pamięci RAM, powinieneś zweryfikować

A. markę pamięci RAM oraz zewnętrzne interfejsy zamontowane na płycie głównej

B. gniazdo interfejsu karty graficznej oraz moc zainstalowanego źródła zasilania

C. pojemność i typ interfejsu twardego dysku oraz rodzaj gniazda zainstalowanej pamięci RAM

D. typ pamięci RAM, maksymalną pojemność oraz ilość modułów, które obsługuje płyta główna

Wybór właściwej odpowiedzi jest kluczowy, ponieważ przed modernizacją komputerów osobistych oraz serwerów ważne jest, aby upewnić się, że nowa pamięć RAM jest kompatybilna z płytą główną. Należy zwrócić uwagę na model pamięci RAM, maksymalną pojemność, jaką płyta główna może obsłużyć oraz liczbę modułów pamięci, które mogą być zainstalowane jednocześnie. Na przykład, jeśli płyta główna obsługuje maksymalnie 32 GB pamięci RAM w czterech gniazdach, a my chcemy zainstalować cztery moduły po 16 GB, to taka modyfikacja nie będzie możliwa. Niektóre płyty główne mogą również wspierać różne typy pamięci, takie jak DDR3, DDR4 lub DDR5, co dodatkowo wpływa na wybór odpowiednich modułów. Przykładowo, wprowadzając nowe moduły pamięci, które są niekompatybilne z istniejącymi, można napotkać problemy z bootowaniem systemu, błędy pamięci, a nawet uszkodzenie komponentów. Dlatego ważne jest, aby przed zakupem nowych modułów dokładnie sprawdzić specyfikacje płyty głównej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży komputerowej.

Pytanie 3

W topologii gwiazdy każde urządzenie działające w sieci jest

A. połączone z jedną magistralą.

B. podłączone do węzła sieci.

C. skonfigurowane z dwoma sąsiadującymi komputerami

D. spojone ze sobą przewodami, tworząc zamknięty pierścień.

Topologia sieci nie polega na podłączeniu urządzeń do jednej magistrali, co jest typowe dla topologii magistrali. W takim układzie wszystkie urządzenia są połączone do wspólnego przewodu, co może prowadzić do problemów z kolizjami i ograniczoną wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach. W przypadku awarii magistrali cała sieć przestaje działać. Z kolei połączenia pomiędzy dwoma sąsiadującymi komputerami sugerują strukturę sieci w formie łańcucha, co jest charakterystyczne dla topologii pierścienia lub łańcucha. W takim układzie awaria jednego urządzenia może zakłócić komunikację w całej sieci. Natomiast połączenie urządzeń w zamknięty pierścień implikuje topologię pierścienia, w której każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc cykl. Taki system również niesie ryzyko, ponieważ awaria jednego połączenia może sparaliżować cały układ. Niezrozumienie różnic między tymi topologiami prowadzi do błędnych wniosków odnośnie do efektywności i bezpieczeństwa sieci, co w praktyce objawia się problemami z wydajnością i zarządzaniem siecią.

Pytanie 4

Aby chronić sieć WiFi przed nieautoryzowanym dostępem, należy między innymi

A. dezaktywować szyfrowanie informacji

B. włączyć filtrowanie adresów MAC

C. korzystać tylko z kanałów wykorzystywanych przez inne sieci WiFi

D. wybrać nazwę identyfikatora sieci SSID o długości co najmniej 16 znaków

Wyłączenie szyfrowania danych to jedno z najgorszych rozwiązań w kontekście zabezpieczania sieci bezprzewodowej. Szyfrowanie jest kluczowym elementem ochrony przesyłanych informacji, a jego brak naraża dane na podsłuch i przechwycenie przez nieautoryzowane osoby. Współczesne standardy zabezpieczeń, takie jak WPA3, zapewniają silne szyfrowanie, które znacząco utrudnia dostęp do danych osobom trzecim. Kolejny błąd to stosowanie nazwy identyfikatora sieci SSID o długości min. 16 znaków, co samo w sobie nie stanowi skutecznego zabezpieczenia. Choć dłuższe SSID jest mniej przewidywalne, nie zapewnia rzeczywistej ochrony, jeśli sieć jest nadal dostępna publicznie i bez odpowiednich dodatkowych zabezpieczeń. Wreszcie, korzystanie wyłącznie z kanałów używanych przez inne sieci WiFi jest mylnym podejściem. Takie działanie może prowadzić do przeciążenia sygnału i obniżenia jakości połączenia, a nie do poprawy bezpieczeństwa. Kanały te mogą być także łatwiejsze do wykrycia przez potencjalnych intruzów, co może zredukować skuteczność strategii bezpieczeństwa. Dlatego kluczowe jest, aby przy zabezpieczaniu sieci bezprzewodowej stosować złożone, wielowarstwowe podejścia, a nie polegać na pojedynczych rozwiązaniach, które mogą wprowadzać w błąd i dawać fałszywe poczucie bezpieczeństwa.

Pytanie 5

Programy antywirusowe mogą efektywnie zabezpieczać komputer. Istotne jest, aby wybrać możliwość uruchamiania aplikacji razem z komputerem oraz opcję

A. skanowania ostatnio uruchamianych aplikacji

B. automatycznego odłączenia od sieci w razie wykrycia infekcji

C. automatycznego usuwania zainfekowanych plików

D. monitorowania w czasie rzeczywistym (skanowania w tle)

Monitorowanie w czasie rzeczywistym, zwane również skanowaniem w tle, jest kluczowym elementem nowoczesnych rozwiązań antywirusowych. Dzięki tej funkcji program antywirusowy może nieprzerwanie analizować aktywność systemu operacyjnego oraz uruchamiane aplikacje, wykrywając potencjalne zagrożenia w momencie ich pojawienia się. Działa to na zasadzie ciągłego skanowania plików i procesów, co pozwala na natychmiastową reakcję na złośliwe oprogramowanie. Przykładowo, gdy użytkownik pobiera plik z internetu, program antywirusowy sprawdza jego zawartość w czasie rzeczywistym, co minimalizuje ryzyko infekcji przed pełnym uruchomieniem pliku. Standardy branżowe, takie jak te określone przez AV-TEST oraz AV-Comparatives, podkreślają znaczenie tej funkcji, zalecając, aby oprogramowanie antywirusowe oferowało ciągłą ochronę jako podstawową cechę. Również dobre praktyki zarządzania bezpieczeństwem IT zakładają, że monitorowanie w czasie rzeczywistym powinno być standardem w każdej organizacji, aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony przed różnorodnymi zagrożeniami z sieci.

Pytanie 6

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. MOLP

B. komercyjnej

C. GNU

D. shareware

Wybór licencji komercyjnej jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ systemy Linux są z definicji projektami otwartymi, które nie są sprzedawane na zasadzie tradycyjnego modelu komercyjnego. Licencje komercyjne regulują prawa do korzystania z oprogramowania w sposób, który ogranicza dostęp do kodu źródłowego i zwykle nie pozwala na modyfikacje. Przykładem mogą być niektóre komercyjne systemy operacyjne, gdzie użytkownicy muszą płacić za licencję, co nie jest przypadkiem Linuxa. Z kolei termin shareware odnosi się do modeli dystrybucji oprogramowania, w których użytkownik może przetestować program, ale musi zapłacić za jego pełną wersję, co również jest sprzeczne z filozofią Linuxa. Licencje typu MOLP (Managed Open License Programs) są związane z zarządzaniem licencjami w środowiskach korporacyjnych i nie mają zastosowania do otwartego oprogramowania. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między modelami licencjonowania oprogramowania. Warto zauważyć, że otwarte licencje, takie jak GNU GPL, promują współpracę i transparentność, co jest podstawą rozwoju systemów Linux, podczas gdy inne modele licencyjne mogą ograniczać te wartości.

Pytanie 7

Karta dźwiękowa, która może odtworzyć plik w formacie MP3, powinna być zaopatrzona w układ

A. RTC

B. DAC

C. GPU

D. ALU

Odpowiedzi GPU, ALU i RTC nie są właściwe w kontekście odtwarzania plików MP3, ponieważ nie pełnią one roli konwerterów cyfrowo-analogowych. GPU (Graphics Processing Unit) jest układem odpowiedzialnym za przetwarzanie grafiki i obrazów, co jest zupełnie niezwiązane z przetwarzaniem dźwięku. Jego głównym zadaniem jest renderowanie obrazów w grach i aplikacjach multimedialnych, co nie ma zastosowania w kontekście odtwarzania audio. ALU (Arithmetic Logic Unit) to jednostka arytmetyczno-logiczna, która wykonuje operacje matematyczne i logiczne, a nie zajmuje się konwersją sygnałów audio. Choć ALU jest kluczowa w procesorach, jej rola nie obejmuje przetwarzania dźwięku w formie analogowej. RTC (Real-Time Clock) jest układem zegarowym, który śledzi czas i datę, co również nie ma zastosowania w kontekście odtwarzania dźwięku. Powszechnym błędem jest mylenie tych układów z funkcjami związanymi z dźwiękiem, co wynika z braku zrozumienia ich podstawowych ról w architekturze komputerowej. W przypadku dźwięku kluczowe jest zrozumienie, że konwersja sygnałów cyfrowych na analogowe, którą zapewnia DAC, jest niezbędna do prawidłowego odtwarzania muzyki i innych dźwięków.

Pytanie 8

Jakie adresy mieszczą się w zakresie klasy C?

A. 224.0.0.1 ÷ 239.255.255.0

B. 1.0.0.1 ÷ 126.255.255.254

C. 192.0.0.0 ÷ 223.255.255.255

D. 128.0.0.1 ÷ 191.255.255.254

Zakresy adresów IP są kluczowym zagadnieniem w kontekście architektury sieciowej, a zrozumienie różnic pomiędzy klasami adresowymi jest niezbędne do efektywnego projektowania oraz administrowania sieciami. Adresy klasy A obejmują zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, co oznacza, że są to adresy przeznaczone dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP. Z uwagi na tę specyfikę, nie są one odpowiednie dla typowych zastosowań małych lub średnich sieci, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Klasa B, z zakresu 128.0.0.0 do 191.255.255.255, także przeznaczona jest dla średnich organizacji, pozwalając na większą liczbę adresów, aczkolwiek nie jest ona optymalna dla małych biur. Z kolei adresy klasy D, które obejmują zakres od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, są wykorzystywane do multicastingu, co jest zupełnie innym zastosowaniem, związanym z przesyłaniem danych do grupy odbiorców, a nie do indywidualnych adresów. Adresy klasy E, na które składają się zakresy od 240.0.0.0 do 255.255.255.255, są zarezerwowane do celów badawczych i nie są używane w typowych aplikacjach sieciowych. Dlatego zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP.

Pytanie 9

Element płyty głównej, który jest odpowiedzialny za wymianę danych między procesorem a innymi komponentami płyty, to

A. chipset

B. układ chłodzenia

C. pamięć RAM

D. BIOS ROM

Chipset jest naprawdę ważnym elementem płyty głównej. Odpowiada za to, jak różne części komputera ze sobą rozmawiają, na przykład procesor, pamięć RAM czy karty graficzne. Można powiedzieć, że to taki pośrednik, który sprawia, że wszystko działa razem. Weźmy na przykład gry komputerowe - bez chipsetu przesyłanie danych między procesorem a kartą graficzną byłoby chaosem, a przecież każdy chce płynnej grafiki. Chipsety są różne, bo mają różne architektury, co ma potem wpływ na to, jak działają z różnymi procesorami. W branży mamy standardy jak Intel czy AMD, które mówią, jakie chipsety są dostępne i co potrafią. Moim zdaniem, dobrze dobrany chipset to podstawa, żeby cały system działał stabilnie i wydajnie, zwłaszcza gdy korzystamy z aplikacji wymagających sporo mocy obliczeniowej.

Pytanie 10

Wydruk z drukarki igłowej realizowany jest z zastosowaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 9, 15 lub 45

B. 9, 24 lub 48

C. 6, 9 lub 15

D. 10, 20 lub 30

Wybór odpowiedzi 9, 24 lub 48 jest poprawny, ponieważ drukarki igłowe wykorzystują zestaw igieł do tworzenia obrazu na papierze. W zależności od modelu, drukarki te mogą być wyposażone w różną ilość igieł, przy czym najpopularniejsze konfiguracje to 9 i 24 igły. Użycie 9 igieł jest standardowe dla drukarek przeznaczonych do zastosowań biurowych, gdzie wymagana jest dobra jakość druku tekstu i grafiki. Z kolei 24 igły są często stosowane w bardziej zaawansowanych modelach, które oferują lepszą jakość druku i mogą obsługiwać większe obciążenia robocze. Praktyczne zastosowanie takich drukarek można zaobserwować w różnych branżach, w tym w logistyce, gdzie niezbędne jest drukowanie etykiet lub faktur. Warto zwrócić uwagę, że wybór liczby igieł wpływa na jakość druku oraz na szybkość, z jaką drukarka jest w stanie wykonywać zadania. Dobre praktyki wskazują, że dobór odpowiedniej liczby igieł jest kluczowy w kontekście specyfiki zadań drukarskich oraz oczekiwań dotyczących jakości wydruków.

Pytanie 11

Który z podanych adresów IP jest adresem publicznym?

A. 172.18.0.16

B. 192.168.168.16

C. 10.99.15.16

D. 172.168.0.16

Wszystkie pozostałe odpowiedzi wskazują na adresy IP, które są zarezerwowane dla prywatnych sieci lokalnych, co sprawia, że nie mogą być używane jako publiczne adresy IP. Adres 10.99.15.16 należy do zakresu 10.0.0.0/8, który jest całkowicie zarezerwowany dla prywatnych sieci. Oznacza to, że urządzenia z tym adresem mogą komunikować się tylko w obrębie tej samej sieci lokalnej, a nie w Internecie. Podobnie, adres 172.18.0.16 jest częścią zakresu 172.16.0.0 do 172.31.255.255, także przeznaczonego dla sieci prywatnych. Ostatni adres, 192.168.168.16, również należy do zarezerwowanego zakresu 192.168.0.0/16 dla prywatnych sieci, co ogranicza jego użycie do lokalnych rozwiązań. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z braku zrozumienia różnicy między adresacją publiczną i prywatną. Użytkownicy mogą mylić te adresy z publicznymi z powodu podobieństw w ich formacie, jednak istotne jest, aby wiedzieć, że tylko adresy spoza zarezerwowanych zakresów mogą zostać użyte w sieci globalnej. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa.

Pytanie 12

Główny protokół stosowany do ustalania ścieżki i przesyłania nią pakietów danych w sieci komputerowej to

A. POP3

B. PPP

C. RIP

D. SSL

RIP, czyli Routing Information Protocol, to jeden z najstarszych protokołów do routingu. Został zaprojektowany, żeby ustalać trasy i przesyłać dane w sieciach komputerowych. Działa tak, że rozsyła info o dostępnych trasach do wszystkich routerów w lokalnej sieci. Dzięki temu routery mogą wymieniać się informacjami o trasach i dostosowywać do zmian w sieci. Używa się tu algorytmu Bellmana-Forda, a metryka bazuje na liczbie przeskoków. Krótko mówiąc, najkrótsza trasa to ta, gdzie jest najmniej routerów. RIP sprawdza się w małych i średnich sieciach IP, bo jest prosty i łatwy w obsłudze. Kiedy już sieci stają się bardziej skomplikowane, to administratory mogą patrzeć na inne protokoły, jak OSPF czy EIGRP, które mają bardziej zaawansowane opcje. Ale RIP jest ważny, bo wprowadza nas w podstawowe pojęcia, których potrzeba, żeby zrozumieć bardziej złożone protokoły routingu.

Pytanie 13

Która z licencji pozwala każdemu użytkownikowi na wykorzystywanie programu bez ograniczeń związanych z prawami autorskimi?

A. Shareware

B. Volume

C. Public domain

D. MOLP

Licencja Public Domain, znana również jako domena publiczna, jest to status, który pozwala każdemu użytkownikowi na korzystanie z oprogramowania bez żadnych ograniczeń wynikających z autorskich praw majątkowych. Oznacza to, że użytkownicy mogą swobodnie pobierać, modyfikować, dystrybuować oraz wykorzystywać dane oprogramowanie w dowolny sposób. Przykładem zastosowania oprogramowania w domenie publicznej mogą być różne biblioteki, narzędzia programistyczne oraz zasoby edukacyjne, takie jak projekty stworzone przez społeczność open source. Dobrą praktyką jest korzystanie z oprogramowania w domenie publicznej, ponieważ umożliwia to innowację oraz rozwój w różnych dziedzinach, bez obaw o łamanie przepisów prawnych. Warto zaznaczyć, że chociaż oprogramowanie w domenie publicznej jest dostępne dla wszystkich, jego twórcy mogą zachować prawa do ich pomysłów, co stanowi doskonały przykład zrównoważonego podejścia do innowacji i ochrony prawnej.

Pytanie 14

Na ilustracji ukazano sieć o układzie

A. magistrali

B. drzewa

C. gwiazdy

D. siatki

Topologia gwiazdy, mimo że jest jedną z najczęściej stosowanych konfiguracji we współczesnych sieciach, różni się fundamentalnie od magistrali. W gwieździe każde urządzenie jest podłączone osobno do centralnego punktu, którym często jest przełącznik lub koncentrator. Taka struktura ułatwia zarządzanie siecią i lokalizowanie problemów, ponieważ awaria pojedynczego kabla nie wpływa na resztę sieci. Drzewo jest bardziej złożoną formą topologii, gdzie struktura hierarchiczna przypomina rozgałęzienie drzewa. Jest to połączenie wielu topologii gwiazdy, co umożliwia skalowanie w większych sieciach korporacyjnych. Jednak jego złożoność wymaga zaawansowanego zarządzania siecią i odpowiedniej infrastruktury. Topologia siatki oznacza, że każde urządzenie jest połączone z wieloma innymi, co umożliwia redundantne ścieżki i zwiększa niezawodność. Jest to jednak rozwiązanie kosztowne i skomplikowane w implementacji, stosowane głównie w krytycznych systemach, gdzie niezawodność jest priorytetem. Każda z tych topologii ma swoje zastosowania i wybór odpowiedniej zależy od specyficznych wymagań sieciowych, takich jak skala, budżet, niezawodność czy łatwość zarządzania. Magistrala, choć mniej elastyczna, jest wystarczająca dla prostych i ekonomicznych rozwiązań sieciowych, gdzie kluczowa jest prostota i niski koszt.

Pytanie 15

Wykonanie na komputerze z systemem Windows kolejno poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwi zweryfikowanie, czy usługa w sieci funkcjonuje poprawnie

A. Active Directory

B. serwera DNS

C. serwera DHCP

D. rutingu

Polecenia ipconfig /release i ipconfig /renew to naprawdę ważne narzędzia, jeśli chodzi o zarządzanie IP w systemie Windows, zwłaszcza w kontekście DHCP, czyli dynamicznego przydzielania adresów IP. Kiedy używasz ipconfig /release, komputer oddaje aktualny adres IP, co oznacza, że serwer DHCP może go przydzielić innym urządzeniom. Potem, jak użyjesz ipconfig /renew, zaczyna się proces ponownego uzyskiwania adresu IP od serwera. Jeśli wszystko działa jak należy, komputer dostaje nowy adres IP oraz inne ważne dane, jak maska podsieci czy serwery DNS. Używanie tych poleceń jest super przydatne, jeśli napotykasz problemy z połączeniem w sieci. Regularne ich stosowanie może pomóc w zarządzaniu adresami IP w twojej sieci, co jest naprawdę przydatne.

Pytanie 16

Dostosowanie ustawień parametrów TCP/IP urządzenia na podstawie adresu MAC karty sieciowej jest funkcją protokołu

A. FTP

B. DHCP

C. HTTP

D. DNS

Odpowiedź DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest prawidłowa, ponieważ ten protokół odpowiada za dynamiczne przydzielanie adresów IP oraz konfigurowanie innych parametrów sieciowych hostów w sieciach IP. Kiedy urządzenie, takie jak komputer czy smartfon, łączy się z siecią, wysyła zapytanie DHCP, które jest odbierane przez serwer DHCP. Serwer ten następnie przypisuje adres IP na podstawie unikalnego adresu MAC karty sieciowej. Przykładowo, w biurze z setkami urządzeń, DHCP automatyzuje proces konfiguracji, co znacznie ułatwia zarządzanie siecią i minimalizuje ryzyko konfliktów adresów IP. Zgodnie ze standardami branżowymi, DHCP może także dostarczać informacje o bramach, serwerach DNS i innych parametrach, co czyni go kluczowym protokołem w nowoczesnych sieciach. Jego stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ pozwala na elastyczne i efektywne zarządzanie adresacją IP w dynamicznie zmieniających się środowiskach.

Pytanie 17

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest połączony za pomocą poziomego okablowania z

A. centralnym punktem dystrybucyjnym

B. budynkowym punktem dystrybucyjnym

C. centralnym punktem sieci

D. gniazdem abonenckim

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny, czyli KPD, to naprawdę ważna część całej sieci telekomunikacyjnej. Jego zadaniem jest rozprowadzanie sygnałów do różnych gniazd abonenckich w budynku. Zaznaczenie poprawnej odpowiedzi pokazuje, że KPD łączy się z gniazdem abonenckim dzięki okablowaniu poziomemu, co jest totalnie zgodne z tym, co mówi norma ANSI/TIA-568. Okablowanie poziome jest potrzebne, żeby wszystko działało sprawnie i nie zawodziło w sieci wewnętrznej. Dobra ilustracja to biurowiec, gdzie KPD rozdziela internet i telefon do gniazd w różnych pomieszczeniach. Stosowanie standardów, jak 802.3 dla Ethernetu, zapewnia, że sprzęt ze sobą współpracuje, a to jest kluczowe dla stabilności całej sieci. Dobrze zaprojektowane okablowanie poziome to także element, który ułatwia przyszłą rozbudowę systemu, więc jest naprawdę istotne w nowoczesnych infrastrukturach telekomunikacyjnych.

Pytanie 18

Która z opcji konfiguracji ustawień konta użytkownika o ograniczonych uprawnieniach w systemie Windows jest dostępna dzięki narzędziu secpol?

A. Zezwolenie na zmianę czasu systemowego

B. Blokadę wybranych elementów w panelu sterowania

C. Odebranie możliwości zapisu na płytach CD

D. Czyszczenie historii ostatnio otwieranych dokumentów

Odpowiedź 'Zezwolenie na zmianę czasu systemowego' jest prawidłowa, ponieważ przystawka secpol (Local Security Policy) w systemie Windows pozwala na zarządzanie i konfigurowanie wielu polityk bezpieczeństwa, w tym uprawnień użytkowników. W kontekście zmiany czasu systemowego, ta opcja jest kluczowa, ponieważ pozwala administratorom na kontrolowanie, którzy użytkownicy mają prawo do modyfikacji czasu i daty systemowej. Może to mieć znaczenie w kontekście synchronizacji z serwerami czasu czy w sytuacjach, gdy zmiana czasu mogłaby wpłynąć na logikę aplikacji czy systemów zabezpieczeń. W rzeczywistych zastosowaniach, ograniczenie tego uprawnienia dla użytkowników z ograniczonymi prawami może pomóc w utrzymaniu spójności operacyjnej oraz zapobieganiu potencjalnym nadużyciom, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem systemów IT.

Pytanie 19

Ile podsieci tworzą komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25, 192.168.5.200/25, 192.158.5.250/25?

A. 2

B. 3

C. 4

D. 1

Pojęcie podsieci w kontekście adresacji IP może być mylone, co prowadzi do niepoprawnych wniosków dotyczących liczby podsieci, w których pracują podane komputery. Wybierając odpowiedź sugerującą, że wszystkie komputery znajdują się w jednej lub dwóch podsieciach, można popełnić błąd w ocenie maski podsieci. Maski podsieci definiują zakres adresów, które mogą być używane w danej sieci. W przypadku adresów 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25 i 192.168.5.200/25 wszystkie te adresy dzielą tę samą maskę podsieci, co oznacza, że mogą współdzielić tę samą sieć i komunikować się ze sobą bez potrzeby routera. Z drugiej strony, adres 192.158.5.250/25 nie może być zakwalifikowany do tej samej grupy, ponieważ jego prefiks różni się od pozostałych. Przykładem błędnego rozumowania może być mylenie adresów w innej klasie z adresami w tej samej klasie, co prowadzi do nieuwzględnienia, że różne prefiksy delimitują różne sieci. Aby uzyskać dokładny obraz struktury podsieci w sieci komputerowej, konieczne jest zrozumienie znaczenia prefiksów i zastosowanie odpowiednich narzędzi do analizy sieci, takich jak kalkulatory podsieci, które pomagają wizualizować i zrozumieć jak adresacja IP i maski podsieci wpływają na dostępność i komunikację urządzeń w sieci.

Pytanie 20

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, w którym zapisane są relacje między typami plików a aplikacjami, które je obsługują?

A. HKEY_CURRENT_PROGS

B. HKEY_USERS

C. HKEY_CLASSES_ROOT

D. HKEY_LOCAL_RELATIONS

HKEY_CLASSES_ROOT to klucz rejestru w systemie Windows, który zawiera informacje o typach plików oraz powiązanych z nimi aplikacjach. To właśnie w tym kluczu można znaleźć klucze, które definiują, jak dane rozszerzenia plików są skojarzone z konkretnymi programami. Przykładem może być sytuacja, w której rozszerzenie '.txt' jest przypisane do programu Notatnik. HKEY_CLASSES_ROOT przechowuje również informacje o typach MIME, co jest istotne dla aplikacji internetowych i procesów związanych z obsługą różnorodnych formatów plików. Dzięki tym informacjom system operacyjny może odpowiednio obsługiwać otwieranie plików przez odpowiednie aplikacje, co jest kluczowe dla płynnego działania systemu i zwiększania komfortu użytkowania. Standardowym podejściem w administracji systemami Windows jest modyfikacja tego klucza, gdy chcemy zmienić domyślną aplikację dla danego typu pliku, co powinno być wykonywane z zachowaniem ostrożności, aby uniknąć problemów z otwieraniem plików.

Pytanie 21

Ile wynosi pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray?

A. 100GB

B. 50GB

C. 25MB

D. 25GB

Pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray wynosząca 25GB jest standardem, który został ustalony przez organizację BDA (Blu-ray Disc Association). Ten format zapisu danych został wprowadzony w 2006 roku i stanowi istotny krok w kierunku nowoczesnego magazynowania informacji w porównaniu do wcześniej stosowanych formatów, takich jak DVD. Płyty Blu-ray wykorzystują technologię laserową o krótszej długości fali (405 nm), co pozwala na zapisanie większej ilości danych na tej samej powierzchni niż w przypadku DVD, które używają lasera o długości 650 nm. Praktyczne zastosowanie płyt Blu-ray z pojemnością 25GB obejmuje przechowywanie filmów w wysokiej rozdzielczości, gier komputerowych oraz różnorodnych aplikacji multimedialnych. Dzięki większej pojemności możliwe jest także umieszczanie dodatkowych materiałów, takich jak komentarze reżyserów czy materiały za kulisami. W kontekście branżowym, standard ten zyskał uznanie wśród producentów filmowych i gier, stając się preferowanym nośnikiem do dystrybucji treści cyfrowych.

Pytanie 22

Zbiór usług sieciowych dla systemów z rodziny Microsoft Windows jest reprezentowany przez skrót

A. HTTPS

B. IIS

C. FTPS

D. HTTP

FTPS, HTTP i HTTPS to protokoły sieciowe, które pełnią różne funkcje, ale nie są serwerami internetowymi samymi w sobie jak IIS. FTPS to rozszerzenie protokołu FTP, które wprowadza warstwę szyfrowania, co czyni go bardziej bezpiecznym rozwiązaniem do przesyłania plików, ale nie jest zbiorem usług internetowych, a jedynie jednym z protokołów. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest to protokół komunikacyjny używany do przesyłania danych w sieci WWW, jednak sam w sobie nie jest usługą ani systemem, lecz standardem, który musi być obsługiwany przez serwer, taki jak IIS. HTTPS to z kolei wariant HTTP, który zapewnia szyfrowanie danych za pomocą protokołu SSL/TLS, co również czyni go bardziej bezpiecznym, ale podobnie jak HTTP, nie jest to system usług internetowych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie protokołów z całymi systemami serwerowymi. Odpowiednie zrozumienie różnic między serwerami a protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania systemami sieciowymi. W praktyce, korzystając z IIS, można wykorzystać standardowe protokoły, takie jak HTTP i HTTPS, ale w kontekście pytania, to IIS jest właściwą odpowiedzią jako serwer, który obsługuje te protokoły.

Pytanie 23

Jakie polecenie należy wydać, aby skonfigurować statyczny routing do sieci 192.168.10.0?

A. route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

B. static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route

C. route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5

D. static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne formy polecenia lub nieprawidłowe składnie, co prowadzi do niepoprawnej konfiguracji tras statycznych. Odpowiedź "route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5" sugeruje niepoprawną kolejność argumentów, gdyż pierwszym argumentem musi być adres sieci, a nie adres bramy. Z kolei opcja "static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5" używa niepoprawnej składni, gdyż 'static route' nie jest uznawane za właściwe polecenie w wielu systemach operacyjnych, a ponadto użycie '92.168.10.1' wprowadza dodatkowy błąd - adres IP nie jest zgodny z zadaną siecią. Natomiast ostatnia odpowiedź, "static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route", ma złą konstrukcję i myli pojęcia. W rzeczywistości, 'static' nie jest samodzielnym poleceniem w kontekście konfigurowania tras, a błędne umiejscowienie słowa 'route' na końcu nie tylko utrudnia zrozumienie, ale również sprawia, że polecenie jest syntaktycznie niewłaściwe. Te niepoprawne podejścia często wynikają z braku zrozumienia struktury polecenia routingu oraz nieświadomości, że każda część polecenia ma ściśle określone miejsce i znaczenie. Właściwe zrozumienie i stosowanie syntaktyki poleceń routingu jest kluczowe dla utrzymania stabilności i efektywności sieci.

Pytanie 24

Jak ustawić w systemie Windows Server 2008 parametry protokołu TCP/IP karty sieciowej, aby komputer mógł jednocześnie funkcjonować w dwóch sieciach lokalnych o różnych adresach IP?

A. Wpisać dwa adresy bramy, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

B. Wpisać dwa adresy serwerów DNS

C. Wpisać dwa adresy IP, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

D. Zaznaczyć opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie"

Wybór dodawania dwóch adresów bramy lub serwerów DNS to trochę pudło. Adres bramy jest kluczowy do przekazywania ruchu między różnymi sieciami, a nie do samego ustawienia karty sieciowej. Brama to jakby punkt wyjścia do innych sieci, a jak zdefiniujesz dwie bramy, to mogą być kłopoty – konflikty i niejasności w trasowaniu pakietów, co może skutkować problemami w komunikacji. Co do dodawania dwóch adresów serwerów DNS, to jest też nie do końca właściwe, bo to tylko do rozwiązywania nazw, a nie do fizycznych połączeń. Jak chcesz uzyskać adres IP przez DHCP, to w sumie też nie rozwiążesz problemu z przynależnością do dwóch sieci, bo komputer dostaje tylko jeden adres IP od serwera DHCP. Często ludzie mylą te zasady związane z działaniem protokołów sieciowych, co prowadzi do błędnego myślenia, że różne sposoby konfiguracji można wymieniać. Żeby dobrze skonfigurować komputer do działania w dwóch sieciach, kluczowe jest wprowadzenie wielu adresów IP w odpowiednich miejscach w ustawieniach karty sieciowej, co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem i unikanie problemów z dostępnością.

Pytanie 25

Jakie właściwości posiada topologia fizyczna sieci opisana w ramce?

jedna transmisja w danym momencie
wszystkie urządzenia podłączone do sieci nasłuchują podczas transmisji i odbierają jedynie pakiety zaadresowane do nich
trudno zlokalizować uszkodzenie kabla
sieć może przestać działać po uszkodzeniu kabla głównego w dowolnym punkcie

A. Gwiazda

B. Rozgłaszająca

C. Siatka

D. Magistrala

Topologia magistrali charakteryzuje się jedną wspólną linią transmisyjną, do której podłączone są wszystkie urządzenia sieciowe. Każde urządzenie nasłuchuje transmisji odbywających się na magistrali i odbiera jedynie pakiety adresowane do niego. Istnieje możliwość wystąpienia kolizji, gdy dwa urządzenia próbują nadawać jednocześnie, co wymaga mechanizmów zarządzania dostępem jak CSMA/CD. W przypadku uszkodzenia kabla głównego cała sieć może przestać działać, a lokalizacja uszkodzeń jest trudna, co jest jedną z wad tej topologii. W praktyce topologia magistrali była stosowana w starszych standardach sieciowych jak Ethernet 10Base-2. Dobrą praktyką jest używanie terminatorów na końcach kabla, aby zapobiec odbiciom sygnału. Choć obecnie rzadziej stosowana, koncepcja magistrali jest podstawą zrozumienia rozwoju innych topologii sieciowych. Magistrala jest efektywna kosztowo przy niewielkiej liczbie urządzeń, jednak wraz ze wzrostem liczby urządzeń zwiększa się ryzyko kolizji i spadku wydajności, co ogranicza jej skalowalność. Współcześnie, technologie oparte na tej koncepcji są w dużej mierze zastąpione przez bardziej niezawodne i skalowalne topologie jak gwiazda czy siatka.

Pytanie 26

Jakie adresy mieszczą się w zakresie klasy C?

A. 128.0.0.1 - 191.255.255.254

B. 224.0.0.1 - 239.255.255.0

C. 1.0.0.1 - 126.255.255.254

D. 192.0.0.0 - 223.255.255.255

Błędne odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące klasyfikacji adresów IP. Adresy w zakresie 224.0.0.1 - 239.255.255.255 to klasa D, która jest przeznaczona do multicastingu, a nie do typowego routingu w sieciach rozległych czy lokalnych. Klasa D nie jest używana do identyfikacji pojedynczych hostów, co czyni ją nieadekwatną w kontekście pytania. Z kolei zakres 1.0.0.1 - 126.255.255.254 należy do klasy A, która jest przeznaczona dla dużych sieci, co nie odpowiada definicji klasy C. Klasa A używa jednego oktetu do identyfikacji sieci i trzech do hostów, co pozwala na obsługę olbrzymich ilości hostów w jednej sieci. Ostatnia niepoprawna opcja, 128.0.0.1 - 191.255.255.254, wskazuje na klasę B, która jest stosowana do średnich sieci i ma dwa oktety do identyfikacji sieci oraz dwa do hostów. Poznanie tych struktur jest kluczowe, ponieważ pozwala na lepsze planowanie i zarządzanie adresacją IP w organizacjach, a także unikanie typowych błędów w projektowaniu sieci.

Pytanie 27

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niepoprawne hasło do sieci

B. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci

C. niez działający serwer DHCP

D. zbyt słaby sygnał

Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.

Pytanie 28

Aby dezaktywować transmitowanie nazwy sieci Wi-Fi, należy w punkcie dostępowym wyłączyć opcję

A. Wide Channel

B. Filter IDENT

C. UPnP AV

D. SSID

Odpowiedź SSID (Service Set Identifier) jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ta funkcja pozwala na rozgłaszanie lub ukrywanie nazwy sieci bezprzewodowej. W przypadku, gdy administratorzy sieci chcą zwiększyć bezpieczeństwo, decydują się na wyłączenie rozgłaszania SSID, co sprawia, że nazwa sieci nie jest widoczna dla użytkowników próbujących połączyć się z siecią. W praktyce oznacza to, że urządzenia muszą znać dokładną nazwę sieci, aby nawiązać połączenie, co może chronić przed nieautoryzowanym dostępem. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, takie działanie ogranicza możliwość dostępu do sieci tylko dla znanych urządzeń, co jest szczególnie ważne w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe. Wyłączenie rozgłaszania SSID jest często stosowane w sieciach korporacyjnych oraz w miejscach publicznych, gdzie ochrona prywatności i danych jest priorytetem.

Pytanie 29

W kontekście adresacji IPv6, użycie podwójnego dwukropka służy do

A. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków jedynek

B. jednorazowego zastąpienia jednego lub więcej kolejnych bloków składających się wyłącznie z zer

C. jednorazowego zastąpienia jednego bloku jedynek

D. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków zer oddzielonych blokiem jedynek

Wszystkie odpowiedzi, które sugerują, że podwójny dwukropek w adresacji IPv6 może zastąpić bloki jedynek lub wielokrotnie zagnieżdżone bloki zer, są błędne. Podwójny dwukropek stosuje się wyłącznie do zastępowania bloków zer, a nie jedynek, co jest kluczowe dla zrozumienia struktury adresów IPv6. Wadresie IPv6 jedynki i zera są zdefiniowane przez określone bloki sześcioznakowe, które pozwalają na jednoznaczne zdefiniowanie adresu. Kiedy próbujemy zastosować podwójny dwukropek do zastąpienia bloków jedynek, wprowadzamy niejasności, które mogą prowadzić do błędnych konfiguracji i problemów z routingiem. Dodatkowo, niepoprawne jest sugerowanie, że podwójny dwukropek może pojawić się wielokrotnie w jednym adresie, ponieważ może to prowadzić do niejednoznaczności. RFC 4291 wyraźnie ogranicza zastosowanie podwójnego dwukropka do jednego wystąpienia w adresie IPv6, co podkreśla znaczenie przestrzegania zasad dotyczących adresacji w celu zapewnienia integralności i czytelności adresów. W praktyce, błędne interpretacje mogą prowadzić do problemów z komunikacją w sieciach IPv6, dlatego ważne jest, aby inżynierowie sieciowi dobrze znali zasady rządzące tym elementem adresacji.

Pytanie 30

Plik ma wielkość 2 KiB. Co to oznacza?

A. 2048 bitów

B. 2000 bitów

C. 16000 bitów

D. 16384 bity

Wydaje mi się, że wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek w zrozumieniu jednostek miary. Na przykład, odpowiedzi jak 2000 bitów, 2048 bitów czy 16000 bitów wskazują na błędne przeliczenia. 2000 bitów to tylko 250 bajtów (jak się to podzieli przez 8), więc to znacznie mniej niż 2 KiB. Z kolei 2048 bitów to też nie to, co trzeba, bo nie uwzględnia pełnej konwersji do bajtów. 16000 bitów powstaje z błędnego pomnożenia, co może prowadzić do nieporozumień w kwestii pamięci i transferu danych. Ważne jest, żeby przed podjęciem decyzji dobrze zrozumieć zasady konwersji między bajtami a bitami, bo to na pewno ułatwi sprawę w informatyce.

Pytanie 31

Poniżej zaprezentowano fragment pliku konfiguracyjnego serwera w systemie Linux. Jaką usługi dotyczy ten fragment?

A. DHCP

B. TFTP

C. SSH2

D. DDNS

Konfiguracja przedstawiona na obrazku odnosi się do usługi DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). DHCP jest kluczowym komponentem w sieciach komputerowych, odpowiadającym za automatyczne przydzielanie adresów IP do urządzeń w sieci. Dzięki temu proces konfiguracji sieci jest uproszczony, a ryzyko konfliktów adresów IP zminimalizowane. W pliku konfiguracyjnym zauważamy takie elementy jak 'subnet', 'range', 'default-lease-time' oraz 'max-lease-time'. Subnet i maska podsieci definiują zakres adresów IP dostępnych w danej podsieci, natomiast 'range' określa dokładny zakres adresów, które mogą być przydzielane klientom. Czas dzierżawy (lease) określa, jak długo urządzenie może korzystać z przydzielonego adresu IP, zanim zostanie on odnowiony lub zwrócony do puli. W praktyce DHCP jest wykorzystywane w większości nowoczesnych sieci, zarówno w małych biurach, jak i dużych korporacjach, ze względu na swoją niezawodność i efektywność zarządzania adresami. Standardy dotyczące DHCP są zdefiniowane w dokumencie RFC 2131, zapewniającym interoperacyjność pomiędzy różnymi implementacjami. Konfiguracja serwera DHCP musi być precyzyjna, aby zapobiec potencjalnym zakłóceniom w działaniu sieci. Dlatego zrozumienie kluczowych elementów konfiguracji, takich jak te przedstawione w pytaniu, jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się administracją sieci.

Pytanie 32

Z jakim protokołem związane są terminy 'sequence number' oraz 'acknowledgment number'?

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. TCP (Transmission Control Protocol)

Protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol) choć powszechnie używany do przesyłania stron internetowych nie posiada mechanizmów bezpośrednio związanych z numerami sekwencyjnymi czy potwierdzeniami. Jest to protokół warstwy aplikacji który korzysta z TCP jako transportu stąd może korzystać z jego niezawodności ale sam z siebie nie implementuje tych funkcji. Protokół UDP (User Datagram Protocol) z kolei jest protokołem bezpołączeniowym co oznacza że nie zapewnia niezawodności ani nie korzysta z numerów sekwencyjnych czy potwierdzeń. UDP jest użyteczny w scenariuszach gdzie szybkość jest ważniejsza niż niezawodność takich jak streaming audio i wideo. W końcu protokół IP (Internet Protocol) jest podstawą komunikacji w sieci ale działa na niższym poziomie niż TCP i UDP. IP jest odpowiedzialny za trasowanie pakietów pomiędzy urządzeniami ale nie zajmuje się kontrolą przepływu czy niezawodnością transmisji. Często dochodzi do nieporozumień gdyż IP, TCP i UDP są używane razem w różnych warstwach modelu TCP/IP ale ich role i funkcje są różne dlatego kluczowe jest zrozumienie że to TCP odpowiada za mechanizmy zapewniające niezawodność transmisji dzięki numerom sekwencyjnym i potwierdzeniom.

Pytanie 33

Na podstawie specyfikacji płyty głównej przedstawionej w tabeli, wskaż największą liczbę kart rozszerzeń, które mogą być podłączone do magistrali Peripheral Component Interconnect?

BIOS Type	AWARD
BIOS Version	1.8
Memory Sockets	3
Expansion Slots	1 AGP/5 PCI
AGP 8X	Yes
AGP Pro	No
NorthbridgeCooling Fan	Yes
Northbridge	nForce2 SPP
Southbridge	nForce2 MCP-T
FSB Speeds	100-300 1 MHz
MultiplierSelection	Yes – BIOS
CoreVoltages	1.1V-2.3V
DDR Voltages	2.5V-2.9V
AGP Voltages	1.5V-1.8V
Chipset Voltages	1.4V-1.7V
AGP/PCI Divider in BIOS	Yes (AGP)

A. dwie

B. trzy

C. jedna

D. pięć

Wybór niepoprawnej liczby kart rozszerzeń które można podłączyć do magistrali PCI często wynika z braku zrozumienia specyfikacji technicznej płyty głównej w tym przypadku specyfikacja wyraźnie wskazuje że dostępnych jest pięć slotów PCI które są przeznaczone do podłączania różnych kart rozszerzeń takich jak karty dźwiękowe sieciowe czy kontrolery pamięci masowej Odpowiedź wskazująca na 2 lub 3 sloty mogła wynikać z pomylenia liczby fizycznych slotów z liczbą urządzeń wspieranych przez daną wersję BIOS-u lub architekturę systemową Często zdarza się że użytkownicy błędnie interpretują różne rodzaje slotów na płycie głównej szczególnie jeśli chodzi o różnice między PCI a AGP wskazane w specyfikacji jako osobny slot AGP służący głównie do kart graficznych Dla dokładnego zrozumienia specyfikacji kluczowe jest zrozumienie że magistrala PCI choć starsza wciąż jest szeroko stosowana w wielu zastosowaniach z powodu swojej wszechstronności i zgodności wstecznej Dzięki temu inżynierowie i technicy mogą projektować elastyczne systemy które łatwo można dostosować do zmieniających się potrzeb rozbudowując je o nowe funkcjonalności bez konieczności wymiany całej płyty głównej lub innych kluczowych komponentów

Pytanie 34

Pamięć oznaczona jako PC3200 nie jest kompatybilna z magistralą

A. 333 MHz

B. 400 MHz

C. 533 MHz

D. 300 MHz

Odpowiedzi 400 MHz, 333 MHz i 300 MHz mogą wydawać się logicznymi wyborami w kontekście współpracy pamięci PC3200 z magistralą, jednak każda z nich zawiera istotne nieścisłości. Pamięć PC3200 rzeczywiście działa na częstotliwości 400 MHz, co oznacza, że jest w stanie współpracować z magistralą o tej samej prędkości. Jednakże, w przypadku magistrali 333 MHz, co odpowiada pamięci PC2700, pamięć PC3200 będzie działać na obniżonym poziomie wydajności, a jej pełny potencjał nie zostanie wykorzystany. Z kolei magistrala 300 MHz w ogóle nie jest zgodna z parametrami pracy pamięci PC3200, co może prowadzić do jeszcze większych problemów, takich jak błędy w transferze danych czy problemy z synchronizacją. Analogicznie, odpowiedź sugerująca magistralę 533 MHz jest niepoprawna, ponieważ PC3200 nie jest w stanie efektywnie funkcjonować w tym środowisku. W praktyce, najczęstszym błędem przy doborze pamięci RAM jest ignorowanie specyfikacji zarówno pamięci, jak i płyty głównej. Właściwy dobór komponentów jest kluczowy dla zapewnienia stabilności systemu oraz optymalnej wydajności, co jest fundamentem w projektowaniu nowoczesnych komputerów oraz ich usprawnianiu.

Pytanie 35

Podczas tworzenia sieci kablowej o maksymalnej prędkości przesyłu danych wynoszącej 1 Gb/s, w której maksymalna odległość między punktami sieci nie przekracza 100 m, należy zastosować jako medium transmisyjne

A. kabel UTP kategorii 5e

B. kabel koncentryczny o średnicy 1/4 cala

C. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz

D. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz

Fale radiowe, czy to 5 GHz, czy 2,4 GHz, a także kabel koncentryczny o średnicy 1/4 cala, to nie jest to, co powinno się wybierać do sieci przewodowej z maksymalną prędkością 1 Gb/s na 100 metrów. Fale radiowe dają różne problemy, jak zakłócenia czy zmienne warunki atmosferyczne, więc nie ma co liczyć na stabilność i wysoką prędkość. Nawet jeśli fale mają dużą częstotliwość, jakość połączenia nie dorówna kablowi UTP. Z kolei kabel koncentryczny, mimo że był używany w różnych rzeczach, nie daje rady z 1 Gb/s na takich krótkich dystansach. Często ludzie mylą technologie bezprzewodowe z przewodowymi i mają jakieś nieporozumienia dotyczące ich możliwości. Projektując sieć, warto mieć na uwadze specyfikacje, bo to jasno pokazuje, że kabel UTP kategorii 5e to najlepszy wybór.

Pytanie 36

Jakie zastosowanie ma polecenie md w systemie Windows?

A. zmiana nazwy pliku

B. tworzenie pliku

C. przejście do katalogu nadrzędnego

D. tworzenie katalogu

Polecenie 'md' (make directory) w wierszu poleceń systemu Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. To niezwykle przydatne w organizowaniu plików na dysku twardym. Na przykład, aby stworzyć katalog o nazwie 'Dokumenty', wpisujemy 'md Dokumenty'. Dzięki tym komendom użytkownicy mogą łatwo zarządzać strukturą folderów, co ułatwia porządkowanie plików i projektów. Dobre praktyki wskazują, aby tworzyć katalogi zgodnie z ich zawartością, co ułatwia późniejsze ich odnajdywanie. Rekomenduje się również stosowanie zrozumiałych nazw katalogów oraz unikanie spacji w nazwach, co może prowadzić do problemów w niektórych skryptach. Ponadto, komenda 'md' może być używana w skryptach batch do automatyzacji procesów tworzenia folderów, co znacznie przyspiesza codzienną pracę z danymi.

Pytanie 37

Jakim złączem zasilany jest wewnętrzny dysk twardy typu IDE?

A. Molex

B. PCIe

C. ATX

D. SATA

Złącza SATA, PCIe i ATX nie są odpowiednie do zasilania wewnętrznego dysku twardego IDE, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie zrozumienia architektury komputerowej. Złącze SATA, używane do nowoczesnych dysków twardych i SSD, nie jest kompatybilne z dyskami IDE, ponieważ stosuje inny interfejs do przesyłania danych i zasilania. Złącze SATA ma inny kształt i pinout, co sprawia, że nie można go użyć do zasilania dysku twardego IDE. Również złącze PCIe, które jest używane głównie do zasilania kart graficznych i dodatkowych kart rozszerzeń, nie ma zastosowania w kontekście zasilania dysków twardych. Z kolei złącze ATX jest standardem zasilania dla całych jednostek centralnych, a nie dla pojedynczych urządzeń. Choć zasilacze ATX dostarczają złącza Molex, użycie terminu ATX w kontekście zasilania dysków twardych może prowadzić do zamieszania, ponieważ obejmuje ono znacznie szerszy zakres zasilania różnorodnych komponentów. Często błędne interpretacje wynikają z mylenia różnych standardów zasilania oraz ich zastosowań, co jest kluczowe, aby uniknąć problemów z kompatybilnością w systemach komputerowych.

Pytanie 38

Minimalna ilość pamięci RAM wymagana dla systemu operacyjnego Windows Server 2008 wynosi przynajmniej

A. 1,5 GB

B. 2 GB

C. 512 MB

D. 1 GB

Wybór odpowiedzi wskazujących na wartości poniżej 2 GB, takie jak 512 MB, 1,5 GB czy 1 GB, opiera się na nieaktualnych założeniach dotyczących wymagań systemowych. W początkowych latach istnienia systemów operacyjnych, takie jak Windows Server 2003 czy starsze wersje, rzeczywiście mogły funkcjonować przy mniejszych ilościach pamięci RAM. Jednak wraz z rozwojem technologii oraz wzrostem wymagań aplikacji i usług, minimalne wymagania dotyczące pamięci RAM znacznie się zwiększyły. Użytkownicy często mylą 'minimalne' wymagania z 'zalecanymi', co prowadzi do nieporozumień. Używanie serwera z pamięcią niższą niż 2 GB w kontekście Windows Server 2008 może prowadzić do poważnych problemów wydajnościowych, takich jak wolniejsze działanie aplikacji, długie czasy odpowiedzi oraz częstsze przestoje. W systemach serwerowych pamięć RAM ma kluczowe znaczenie dla utrzymania wydajności i zdolności obsługi wielu jednoczesnych połączeń. Należy również pamiętać, że zbyt mała ilość pamięci może ograniczać możliwości zarządzania zasobami oraz wprowadzać ograniczenia w zakresie funkcjonalności serwera, co w konsekwencji może prowadzić do nieefektywności w operacjach biznesowych.

Pytanie 39

Jaką jednostką określa się szybkość przesyłania danych w sieciach komputerowych?

A. mips

B. bps

C. dpi

D. ips

Wybór odpowiedzi innej niż 'bps' może wynikać z nieporozumienia co do jednostek używanych w kontekście sieci komputerowych. Odpowiedzi takie jak 'ips' (instructions per second), 'dpi' (dots per inch) czy 'mips' (million instructions per second) odnoszą się do zupełnie innych aspektów technologii. 'Ips' to jednostka miary wydajności procesora, wskazująca, ile instrukcji CPU jest w stanie przetworzyć w ciągu sekundy. To podejście jest istotne w kontekście architektury komputerowej i optymalizacji algorytmów, ale nie ma związku z szybkością transmisji danych w sieciach. 'Dpi' jest jednostką używaną w kontekście rozdzielczości obrazu, wskazującą liczbę punktów na cal, a jej znaczenie jest kluczowe w druku i grafice komputerowej. Z kolei 'mips' to jednostka, która, choć również dotyczy wydajności, jest używana głównie w kontekście oceny wydajności procesorów w komputerach. Zrozumienie różnicy między tymi jednostkami jest kluczowe, aby uniknąć błędnych konkluzji. Szybkość transmisji danych jest krytycznym aspektem wydajności sieci, dlatego ważne jest, aby poprawnie rozpoznawać odpowiednie jednostki, aby skutecznie zarządzać i optymalizować infrastrukturę sieciową. Przeciętnie użytkownicy mogą mylić te jednostki, ponieważ wszystkie odnoszą się do wydajności, jednak ich zastosowanie i kontekst są zupełnie różne.

Pytanie 40

Wysyłanie żetonu (ang. token) występuje w sieci o fizycznej strukturze

A. siatki

B. magistrali

C. gwiazdy

D. pierścienia

Przekazywanie żetonu w sieci pierścieniowej to naprawdę ważna sprawa. W takim układzie każdy węzeł łączy się z dwoma innymi i tworzy zamkniętą pętlę. Dzięki temu dane mogą płynąć w określonym kierunku, co redukuje ryzyko kolizji i pozwala na sprawniejszą transmisję. Na przykład, w sieciach lokalnych (LAN) używa się protokołów jak Token Ring, gdzie żeton krąży między węzłami. Tylko ten, kto ma żeton, może wysłać dane, co fajnie zwiększa kontrolę nad dostępem do medium. Plus, taka architektura pozwala lepiej zarządzać pasmem i zmniejszać opóźnienia w przesyłaniu danych. Moim zdaniem, to podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowaniu złożonych sieci komputerowych, gdzie liczy się stabilność i efektywność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej