Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 16:47
Data zakończenia: 16 maja 2025 17:07

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Którego z poniższych materiałów nie wykorzystuje się do produkcji opraw soczewek?

A. Mosiądzu.

B. Stali.

C. Stopów aluminium.

D. Stopów srebra.

Odpowiedź, że stosuje się stopy srebra, jest poprawna, ponieważ materiały te nie są typowo używane do produkcji opraw soczewek. Stopy srebra charakteryzują się wysoką przewodnością elektryczną oraz odpornością na korozję, co sprawia, że są idealne do zastosowań w elektronice, ale nie są preferowane w optyce z uwagi na swoją przewodność, co może wpływać na właściwości optyczne. Do produkcji opraw soczewek najczęściej wykorzystuje się materiały takie jak stal, mosiądz czy stopy aluminium, które oferują odpowiednią trwałość i lekkość. W kontekście produkcji opraw okularowych, ważne jest, aby materiały były zarówno lekkie, jak i odporne na codzienne zużycie. Przykładowo, stal nierdzewna jest popularnym wyborem z powodu swojej wytrzymałości i estetyki. Dobre praktyki w branży optycznej zalecają stosowanie materiałów, które nie tylko zapewniają trwałość, ale także komfort noszenia dla użytkownika. Wybór odpowiedniego materiału ma kluczowe znaczenie dla jakości i funkcjonalności opraw soczewek.

Pytanie 2

Współczynnik absorpcji światła w szkle optycznym można określić przy użyciu

A. spektroskopu

B. refraktometru

C. fotometru

D. frontofokometru

Fotometr jest urządzeniem, które służy do pomiaru natężenia światła oraz jego właściwości, co czyni go odpowiednim narzędziem do określenia współczynnika absorpcji szkła optycznego. Współczynnik absorpcji to miara tego, jak dużo światła jest pochłaniane przez materiał, a zatem fotometr może być użyty do porównania intensywności światła przed i po przejściu przez próbkę szkła. Przykład zastosowania fotometrii w przemyśle optycznym to analiza jakości soczewek okularowych, gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiednich parametrów optycznych, w tym minimalizacji strat światła. Optymalizacja tych parametrów jest zgodna z normami ISO, które określają metody badania właściwości optycznych materiałów. Dzięki zastosowaniu fotometrii można uzyskać rzetelne wyniki, które są niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości produktów optycznych oraz ich zgodności z wymaganiami branżowymi, takimi jak normy EN 1836 dotyczące okularów przeciwsłonecznych.

Pytanie 3

Jakie połączenie elementów w systemach optycznych jest trwałe?

A. Bagnetowe

B. Wciskane

C. Śrubowe

D. Zawalcowane

Złącza zawalcowane są powszechnie stosowane w układach optycznych ze względu na swoją trwałość i niezawodność. Tego typu połączenia polegają na mechanicznym zlicowaniu elementów optycznych, które następnie są utrwalane przez proces walcowania, co zapewnia bardzo dobre przyleganie oraz minimalizację luzów. Przykładem zastosowania złączy zawalcowanych mogą być optyki wykorzystywane w teleskopach, gdzie wymagane jest zapewnienie wysokiej precyzji i stabilności połączeń. Złącza te charakteryzują się wysoką odpornością na wibracje oraz zmiany temperaturowe, co jest kluczowe w warunkach obserwacji astronomicznych. Dobre praktyki w inżynierii optycznej zalecają stosowanie takich połączeń w konstrukcjach, gdzie wymagana jest długotrwała integracja elementów optycznych, a także minimalizacja ryzyka ich rozszczelnienia. W standardach branżowych często zaleca się testowanie wytrzymałości połączeń zawalcowanych, aby zapewnić ich niezawodność w długoterminowych zastosowaniach.

Pytanie 4

Mierzenie głębokości otworu z precyzją ±0,1 mm umożliwia

A. mikrometr

B. sprawdzian dwugraniczny

C. przymiar prosty

D. suwmiarka

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładny pomiar głębokości, długości oraz średnicy obiektów z precyzją do ±0,1 mm. Wykonana z materiałów odpornych na uszkodzenia, suwmiarka jest szeroko stosowana w warsztatach, laboratoriach i w przemyśle. Dzięki skali na ramieniu oraz dodatkowej skali głębokości, suwmiarka oferuje wysoką dokładność pomiarów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i produkcyjnych. Przykładowo, przy pomiarze otworów w elementach maszynowych, precyzyjny pomiar głębokości przy użyciu suwmiarki zapewnia, że każdy komponent pasuje idealnie, co wpływa na funkcjonowanie całego systemu. Zgodnie z normami ISO, stosowanie narzędzi takich jak suwmiarka powinno być standardem w każdym projekcie inżynieryjnym, aby zapewnić wysoką jakość i powtarzalność wyników. Dzięki możliwości odczytu wartości w jednostkach metrycznych oraz calowych, suwmiarka jest uniwersalnym narzędziem, które można stosować w różnych branżach.

Pytanie 5

Jakiego materiału nie należy stosować jako powłoki ochronnej na soczewkach optycznych?

A. Tytanu

B. Aluminium

C. Żelaza

D. Krystalicznego kwarcu

W kontekście optyki, wybór odpowiednich materiałów na powłoki ochronne soczewek jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i trwałości. Żelazo nie jest używane jako powłoka ochronna na soczewkach optycznych głównie ze względu na jego właściwości. Jest to metal, który łatwo ulega korozji, co może prowadzić do uszkodzenia powierzchni soczewki. Ponadto, żelazo charakteryzuje się wysoką absorpcją światła, co wpływa negatywnie na właściwości optyczne soczewek, redukując ich przejrzystość i zwiększając straty świetlne. W zastosowaniach optycznych szczególnie istotne jest, aby powłoki były cienkie, twarde, odporne na ścieranie i miały niski współczynnik absorpcji światła, czego żelazo nie jest w stanie zapewnić. Dlatego też, w przemyśle optycznym preferuje się używanie powłok z materiałów takich jak tlenki metali (np. tlenek glinu), które spełniają te wymagania. Stosowanie żelaza jako powłoki byłoby zaprzeczeniem dobrych praktyk i standardów w tej dziedzinie.

Pytanie 6

W trakcie finalnego montażu lornetki nie dokonuje się

A. paracentryczności

B. nierównoległości osi

C. skręcenia obrazu

D. różnicy powiększeń

Skręcenie obrazu, nierównoległość osi oraz różnica powiększeń to zagadnienia, które są istotne w kontekście montażu i kalibracji lornetek, ale nie odnoszą się bezpośrednio do aspektu paracentryczności. Skręcenie obrazu dotyczy sytuacji, w której obraz, który widzimy przez lornetkę, jest obrócony względem rzeczywistego położenia obiektów. Może to wynikać z błędów w ustawieniu soczewek lub ich osadzenia w korpusie lornetki. Nierównoległość osi to kolejny istotny problem, gdzie osie optyczne soczewek nie są równoległe do siebie, co prowadzi do zniekształceń obrazu i błędów w ustawieniu punktu widzenia. Różnica powiększeń natomiast wskazuje na sytuację, w której jedno oko widzi obraz powiększony bardziej niż drugie, co skutkuje dyskomfortem podczas obserwacji. Te wszystkie czynniki mogą wpływać na jakość obserwacji, ale nie są bezpośrednio związane z paracentrycznością, która jest bardziej kluczowa dla uzyskania poprawnego obrazu bez zniekształceń. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne, aby unikać powszechnych błędów w montażu i konserwacji instrumentów optycznych.

Pytanie 7

Jakiego kleju najlepiej użyć do łączenia elementów optycznych wystawionych na działanie wody morskiej?

A. cyjnopan

B. balsam jodłowy

C. klej epoksydowy

D. klej metakrylowy

Wybór niewłaściwego kleju do elementów optycznych narażonych na działanie wody morskiej może prowadzić do wielu problemów, a także do niepożądanych skutków. Balsam jodłowy, chociaż był historycznie używany w niektórych zastosowaniach, nie dysponuje odpowiednimi właściwościami mechanicznymi i chemicznymi wymaganymi do trwale sklejania materiałów optycznych w trudnych warunkach. Jego naturalna kompozycja nie jest wystarczająco odporna na działanie wody ani na zmienne warunki atmosferyczne, co sprawia, że klejenie z użyciem balsamu jodłowego może prowadzić do osłabienia połączenia i degradacji materiałów. Klej metakrylowy, mimo dobrych właściwości adhezyjnych w wielu aplikacjach, również nie jest idealnym wyborem w kontekście długotrwałej ekspozycji na wodę morską. Jego reakcje chemiczne mogą prowadzić do osłabienia struktury połączenia z czasem. Cyjanoakrylany, mimo że szybko wiążą, mają ograniczoną odporność na wodę i często nie radzą sobie z obciążeniami mechanicznymi, co jest kluczowe w zastosowaniach optycznych. Niewłaściwy dobór kleju może prowadzić do uszkodzeń optyki, zniekształceń obrazu, a nawet całkowitych uszkodzeń elementów, co podkreśla wagę znajomości właściwości materiałów i ich zastosowań w inżynierii. Wybierając klej, zawsze należy kierować się specyfikacjami materiałów oraz wymogami danego środowiska pracy, aby zapewnić trwałość i funkcjonalność połączeń.

Pytanie 8

Aby zmierzyć powiększenie mikroskopów, należy wykorzystać

A. preparat naturalny

B. płytkę mikrometryczną

C. dynametr Ramsdena

D. dynametr Czapskiego

Dynametr Ramsdena oraz dynametr Czapskiego to narzędzia stosowane w zupełnie innych dziedzinach, a ich zastosowanie w pomiarze powiększenia obiektywów mikroskopowych jest całkowicie nieadekwatne. Dynamometr Ramsdena jest przyrządem do pomiaru siły, służącym w mechanice do określania napięcia w różnych materiałach. Z kolei dynamometr Czapskiego, mimo że również jest narzędziem pomiarowym, znalazł zastosowanie w pomiarach związanych z ciśnieniem oraz siłą, a nie w optyce czy mikroskopii. Ponadto, preparaty naturalne, mimo że są istotne w kontekście badań mikroskopowych, nie mają nic wspólnego z pomiarem powiększenia. Preparaty te są jedynie materiałem do obserwacji, a ich użycie nie pomaga w precyzyjnym określeniu powiększenia obiektu. Zrozumienie różnych narzędzi i ich zastosowania w praktyce jest niezbędne, aby uniknąć błędnych wniosków. Często mylące jest próbowanie użycia niewłaściwych instrumentów do pomiarów, co prowadzi do nieścisłości w wynikach badań. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak płytka mikrometryczna, która jest standardem w tej dziedzinie.

Pytanie 9

Aby skonstruować układ achromatyczny, konieczne jest użycie przynajmniej

A. trzech soczewek

B. jednej soczewki

C. dwóch soczewek

D. czterech soczewek

Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 10

Jakim symbolem oznacza się dozwoloną odchyłkę dyspersji kątowej?

A. Δ(δF – δC)

B. Δ(nf – nc)

C. ΔN

D. Δnd

Odpowiedź Δ(δF – δC) jest prawidłowa, ponieważ symbol ten odnoszący się do dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest szeroko stosowany w inżynierii optycznej oraz w badaniach związanych z propagacją fal elektromagnetycznych. Dyspersja kątowa odnosi się do różnicy w prędkości rozchodzenia się fal w zależności od ich długości, co jest kluczowe w kontekście analizy materiałów optycznych. Praktyczne zastosowania tej wiedzy można znaleźć w projektowaniu soczewek oraz systemów optycznych, gdzie precyzyjne określenie wartości dyspersji jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości obrazowania. W standardach branżowych, takich jak ISO 10110, określono metodologie pomiaru i raportowania odchyleń optycznych, co podkreśla znaczenie prawidłowego oznaczania tych parametrów w dokumentacji technicznej. Zrozumienie i umiejętność obliczania dopuszczalnej odchyłki dyspersji kątowej jest zatem kluczowym elementem w pracy inżynierów zajmujących się projektowaniem i wytwarzaniem systemów optycznych.

Pytanie 11

Która z wymienionych aberracji w obiektywach fotograficznych prowadzi do tworzenia kolorowych pierścieni na zdjęciach?

A. Astygmatyzm

B. Chromatyczna

C. Koma

D. Sferyczna

Odpowiedź 'Chromatyczna' jest poprawna, ponieważ aberracja chromatyczna jest efektem optycznym, który występuje, gdy różne długości fal światła (np. czerwony, zielony, niebieski) są ogniskowane w różnych punktach. W praktyce prowadzi to do powstawania kolorowych krążków wokół wyraźnych konturów obiektów na zdjęciach, co jest szczególnie zauważalne w przypadku kontrastowych scen. Aberracja chromatyczna jest często problemem w tanich obiektywach, dlatego profesjonaliści często wybierają obiektywy o lepszej konstrukcji optycznej lub te z dodatkowymi elementami, które minimalizują ten efekt, jak soczewki asferyczne czy ED (extra-low dispersion). Dobrą praktyką jest również korzystanie z filtrów, które mogą pomóc w poprawie jakości obrazu. Ponadto, nowoczesne aparaty często posiadają funkcje korekcji aberracji chromatycznej, które można aktywować w menu ustawień. Wiedza o aberracjach jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie uzyskać jak najlepsze rezultaty w swojej pracy.

Pytanie 12

Jaką substancję należy wykorzystać do czyszczenia powierzchni optycznych pokrytych fluorkiem magnezu?

A. aceton

B. spirytus

C. benzynę ekstrakcyjną

D. benzynę lakową

Spirytus to naprawdę super wybór do czyszczenia powierzchni optycznych, które mają fluorek magnezu. To alkohol o niskiej lepkości, więc dobrze radzi sobie z różnymi zabrudzeniami, nie robiąc krzywdy delikatnym powłokom. Poza tym, nie wchodzi w reakcję z fluorkiem magnezu, co czyni go bezpiecznym środkiem czyszczącym. W praktyce, gdy używasz spirytusu do czyszczenia soczewek czy filtrów, możesz liczyć na to, że powierzchnie będą czyste, bez ryzyka zarysowań czy zmatowień. W branży optycznej poleca się łączyć spirytus z miękkimi ściereczkami, co jeszcze bardziej poprawia efektywność czyszczenia. Co ważne, spirytus działa też jak środek odkażający, więc nie tylko poprawia wygląd, ale i dba o higienę, co jest istotne w laboratoriach czy medycynie. Tak więc, używanie spirytusu w czyszczeniu to naprawdę dobra praktyka dla konserwacji optyki.

Pytanie 13

Który okular powinien być zainstalowany w naprawianym mikroskopie szkolnym z dwuokularową nasadką o powiększeniu 1^X, jeśli obiektyw ma powiększenie 80^X, a mikroskop powinien oferować powiększenie 400^X?

A. 40X

B. 15X

C. 5X

D. 10X

Aby obliczyć wymagane powiększenie okularu w mikroskopie, należy zastosować wzór: powiększenie całkowite = powiększenie obiektywu × powiększenie okularu. W tym przypadku, powiększenie całkowite wynosi 400X, a powiększenie obiektywu to 80X. Aby znaleźć powiększenie okularu, możemy przekształcić wzór: powiększenie okularu = powiększenie całkowite / powiększenie obiektywu. Podstawiając wartości: powiększenie okularu = 400X / 80X, co daje nam wynik 5X. Użycie okularu o powiększeniu 5X jest standardem w wielu mikroskopach szkolnych, co zapewnia odpowiednie powiększenie przy jednoczesnym zachowaniu dobrego poziomu komfortu podczas obserwacji. Przykładem zastosowania mikroskopu z takim zestawieniem powiększeń może być badanie komórek roślinnych, gdzie detale strukturalne są dobrze widoczne przy zachowaniu odpowiedniej skali obrazu.

Pytanie 14

W jaki sposób aberracja chromatyczna wpływa na jakość obrazu w układzie optycznym?

A. Ujednolica kolory w całym obrazie, co jest błędne, ponieważ powoduje rozszczepienie światła.

B. Zwiększa rozdzielczość obrazu, co jest nieprawidłowe, gdyż aberracja chromatyczna zmniejsza ostrość.

C. Powoduje pojawianie się kolorowych obwódek wokół obiektów

D. Poprawia kontrast obrazu, co jest niepoprawne, ponieważ obniża jakość obrazu.

Aberracja chromatyczna to zjawisko optyczne wynikające z różnej refrakcji różnych długości fal światła przechodzącego przez soczewki. W praktyce oznacza to, że światło o różnych barwach jest skupiane w różnych punktach, co powoduje powstawanie kolorowych obwódek wokół obiektów na zdjęciach czy innych obrazach optycznych. Jest to szczególnie widoczne na krawędziach kontrastowych obiektów. Zjawisko to jest niepożądane w jakościowych układach optycznych, ponieważ obniża ostrość i precyzję obrazu. Dobry montażysta układów optycznych powinien znać sposoby minimalizowania tego zjawiska, na przykład poprzez stosowanie soczewek achromatycznych, które redukują aberrację chromatyczną poprzez łączenie dwóch różnych rodzajów szkła. Techniki te są standardem w branży optycznej, zwłaszcza w projektowaniu wysokiej jakości obiektywów fotograficznych oraz mikroskopów.

Pytanie 15

W procesie cięcia na frezarkach używa się frezu

A. palcowy.

B. ślimakowy.

C. tarcza.

D. kształtowy.

Frez tarczowy jest narzędziem skrawającym, które znajduje zastosowanie w procesach frezowania na frezarkach. Jego konstrukcja pozwala na efektywne usuwanie materiału z obrabianych elementów, zapewniając jednocześnie wysoką jakość powierzchni skrawanych. Frezy tarczowe są szczególnie przydatne w obróbce szerokich powierzchni, takich jak frezowanie rowków, nacięć czy nawet profilowanie krawędzi. Dzięki swojej budowie, frezy tarczowe mogą być stosowane zarówno do obróbki metali, jak i tworzyw sztucznych, co czyni je wszechstronnym narzędziem w przemysłowych zastosowaniach. W praktyce, operatorzy maszyn często wybierają frezy tarczowe z odpowiednim kątem natarcia oraz geometrią zębów, co wpływa na efektywność skrawania oraz jakość wykończenia. W branży przyjęto szereg standardów dotyczących doboru i użytkowania narzędzi skrawających, a frezy tarczowe często znajdują się w tym kontekście na czołowej pozycji ze względu na swoją uniwersalność i efektywność. Warto dodać, że odpowiedni dobór parametrów skrawania jest kluczowy dla uzyskania optymalnych rezultatów w obróbce, co pokazuje znaczenie znajomości zarówno teoretycznych, jak i praktycznych aspektów pracy z frezami.

Pytanie 16

Po wstępnej obróbce ręczne szlifowanie krawędzi soczewki dwuwypukłej można przeprowadzić przy użyciu

A. grzyba

B. ściernicy korundowej

C. czaszy

D. ściernicy diamentowej

Kiedy wybierasz niewłaściwe narzędzia do szlifowania soczewek, to może to się skończyć poważnymi problemami z jakością optyczną. Na przykład, ściernicy diamentowej używa się do mocniejszego szlifowania twardych materiałów, ale przy soczewkach może to skutkować zbyt dużym ubytkiem materiału i potem kształt jest zniekształcony. Grzyb to narzędzie, które po prostu nie nadaje się do precyzyjnej obróbki optycznej. Jak się go tym użyje, to efekt będzie kiepski i końcówka nie będzie równa. Korundowe ściernicy, mimo że są ok do metali, mogą być zbyt szorstkie dla delikatnych soczewek, a to znowu zmarnuje ich powierzchnię i właściwości optyczne. Często mamy błędne myślenie, że jedno narzędzie sprawdzi się wszędzie, ale tak nie jest. Każdy materiał wymaga innego podejścia i odpowiednich technik. Warto to zrozumieć, bo to się przyda w branży optycznej.

Pytanie 17

W procesie obróbki szkła mineralnego jako substancji chłodząco-smarującej stosuje się

A. roztwór nafty z 20-30% zawartością oleju

B. wodę

C. terpentynę

D. roztwór nafty z 10-20% zawartością oleju

Wybór nafty lub terpentyny jako cieczy chłodząco-smarującej w obróbce szkła mineralnego jest nieodpowiedni z kilku powodów. Po pierwsze, nafta i terpentyna są substancjami organicznymi, które mogą reagować z materiałem szkła, co prowadzi do jego uszkodzenia lub zmiany właściwości optycznych. Obie te substancje są również palne, co stwarza dodatkowe zagrożenie podczas obróbki, zwłaszcza w warunkach przemysłowych, gdzie istnieje ryzyko zapłonu. Ponadto, stosowanie nafty z dodatkami oleju, jak w przypadku proponowanych roztworów, może prowadzić do zatykania narzędzi skrawających i zwiększać ich zużycie. Zastosowanie wody jako cieczy chłodząco-smarującej jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa pracy oraz ochrony środowiska. Woda ma zdolność do efektywnego przenoszenia ciepła i usuwania pyłu, co jest kluczowe w procesie obróbki szkła. Stosowanie nieodpowiednich substancji może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak przekonanie, że każda ciecz smarująca będzie działać równie dobrze, co woda. W rzeczywistości jednak właściwości fizykochemiczne różnych cieczy mają kluczowe znaczenie dla efektywności procesu obróbki oraz bezpieczeństwa. W przemyśle szklarskim, zgodność z dobrymi praktykami i standardami branżowymi, w tym stosowanie odpowiednich mediów, jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości produktów oraz zabezpieczenia zdrowia pracowników.

Pytanie 18

W naprawianym mikroskopie znajdują się soczewki o powiększeniu 10, 40 i 80 oraz okulary o powiększeniu 5^x lub 10^x. Jakie powiększenie powinien mieć obiektyw, aby mikroskop umożliwiał uzyskanie powiększenia 1000^x?

A. 20x

B. 100x

C. 5x

D. 60x

Obiektyw o powiększeniu 100x jest kluczowy dla uzyskania całkowitego powiększenia mikroskopu wynoszącego 1000x. Całkowite powiększenie uzyskuje się poprzez pomnożenie powiększenia obiektywu przez powiększenie okularu. W tym przypadku mamy trzy obiektywy o powiększeniach 10x, 40x i 80x oraz okulary o powiększeniach 5x i 10x. Aby obliczyć wymagane powiększenie obiektywu, musimy ustalić, jakie powiększenie okularu będzie używane. Przy użyciu okularu 10x, obiektyw musi zapewnić powiększenie 100x (10x * 100 = 1000x). Zastosowanie obiektywu 100x w połączeniu z okularami 10x umożliwia badanie mikroskopowe, na przykład w biologii komórkowej lub mikrobiologii, gdzie wysoka rozdzielczość jest niezbędna do obserwacji szczegółowych struktur komórkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego obiektywu jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości obrazu oraz kontrastu, co jest istotne w analizach laboratoryjnych.

Pytanie 19

Ciecze immersyjne są wykorzystywane

A. do nanoszenia powłoki na szkło metodą zanurzeniową

B. w celu chłodzenia powierzchni szlifowanego szkła

C. jako roztwór w procesie aplikacji powłok metodą CVD

D. do polepszenia zdolności rozdzielczej w mikroskopii

Ciecze immersyjne to naprawdę ważny element w mikroskopii, zwłaszcza w optycznej. Na przykład, olej immersyjny zwiększa zdolność rozdzielczą mikroskopu, bo zmniejsza różne błędy optyczne, które mogą się zdarzać na granicy powietrze-szkło. Wiesz, że olej immersyjny ma współczynnik załamania światła bliski szkłu? Dzięki temu lepiej zbiera światło przez obiektyw mikroskopu. A to oznacza, że obrazy próbek są dużo wyraźniejsze i z większą ilością szczegółów. Takie ciecze są mega przydatne w badaniach biologicznych i materiałowych, gdzie widoczność detali jest kluczowa. Z perspektywy najlepszych praktyk w mikroskopii, ich użycie jest wskazane, zwłaszcza przy obiektywach o wysokim powiększeniu, na przykład 100x, co pozwala badać komórki, bakterie czy różne struktury materiałowe na poziomie mikroskalowym.

Pytanie 20

Na oprawy obiektywów fotograficznych nie wprowadza się trwale danych odnoszących się do

A. współczynnika dyspersji

B. podziałek otworów względnych

C. maksymalnej liczby otworowej

D. podziałki głębi ostrości obrazu

Współczynnik dyspersji to parametr związany z właściwościami optycznymi szkła, który nie jest istotny z perspektywy użytkownika obiektywu fotograficznego. Informacje, które istotnie wpływają na użyteczność obiektywu, to podziałki otworów względnych, maksymalna liczba otworowa oraz podziałka głębi ostrości obrazu. Te parametry są kluczowe dla fotografów, gdyż wpływają na kontrolę nad ekspozycją, głębią ostrości oraz ogólnym efektem wizualnym zdjęcia. W praktyce, współczynnik dyspersji ma zastosowanie w kontekście projektowania obiektywów i wyboru materiałów optycznych, ale nie jest wartościowym wskaźnikiem dla użytkownika końcowego. W dobrych praktykach branżowych, projektanci obiektywów skupiają się na minimalizacji aberracji chromatycznych oraz poprawie jakości obrazu, a nie na etykietowaniu współczynnika dyspersji. Zrozumienie tych różnic pozwala fotografom lepiej ocenić wybór obiektywu oraz jego zastosowanie w różnych sytuacjach fotograficznych.

Pytanie 21

Jaką wartość ma ogniskowa okularu, jeśli ogniskowa obiektywu wynosi 150 mm, a długość lunety Galileusza to 100 mm?

A. -50 mm

B. -100 mm

C. +50 mm

D. +100 mm

Poprawna odpowiedź wynosi -50 mm, co oznacza, że ogniskowa okularu w lunecie Galileusza jest ujemna. W przypadku układów optycznych, takich jak lunety Galileusza, obiektyw skupia promienie świetlne, natomiast okular działa jako soczewka, która umożliwia obserwację powiększonego obrazu. Ogniskowa okularu jest wyliczana przy użyciu wzoru: ogniskowa lunety (długość lunety) minus ogniskowa obiektywu. W tym przypadku, długość lunety wynosi 100 mm, natomiast ogniskowa obiektywu wynosi 150 mm, co daje: 100 mm - 150 mm = -50 mm. Należy podkreślić, że lunety Galileusza mają charakterystyczną konstrukcję, która pozwala na uzyskanie prostego obrazu, a ich zastosowanie obejmuje zarówno astronomię, jak i obserwację przyrody. Zrozumienie zasad działania lunet jest kluczowe dla osób zajmujących się optyką oraz dla entuzjastów astronomii.

Pytanie 22

W trakcie badania czystości powierzchni elementów optycznych nie rozpoznaje się defektów w formie

A. przeszlifowanych pęcherzy

B. szczeliny

C. rysy

D. tłustych plam

Odpowiedź 'tłustych plam' jest poprawna, ponieważ podczas kontroli czystości powierzchni elementów optycznych nie klasyfikuje się ich jako skaz. Tłuste plamy są często efektem kontaktu z olejami lub zanieczyszczeniami, które mogą być usunięte za pomocą odpowiednich metod czyszczenia, takich jak stosowanie ściereczek z mikrofibry lub specjalnych środków czyszczących przeznaczonych do sprzętu optycznego. W praktyce, kontrola czystości powierzchni optycznych obejmuje identyfikację trwałych skaz, które mogą wpływać na jakość obrazu, takich jak rysy, szczerby czy przeszlifowane pęcherze. Dlatego też, podczas audytów jakości w branży optycznej, istotne jest rozróżnienie, które defekty są trwałe, a które można usunąć. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się produkcją soczewek okularowych, zwraca się szczególną uwagę na identyfikację i klasyfikację defektów, co jest zgodne z normami ISO 10110 dotyczącymi optyki. Dbanie o czystość i jakość powierzchni optycznych jest kluczowe dla zapewnienia ich właściwego funkcjonowania.

Pytanie 23

W dioptromierze przesuw znaczników jest realizowany dzięki prowadnicom

A. o kształcie jaskółczego ogona

B. ślizgowym walcowym

C. drucikowym

D. na nitkach

Odpowiedź 'ślizgowe walcowe' jest poprawna, ponieważ w dioptromierzach, które służą do precyzyjnego pomiaru i ustawiania optyki w urządzeniach takich jak mikroskopy czy teleskopy, stosuje się prowadnice ślizgowe walcowe, które zapewniają płynny ruch znaczników. Te prowadnice umożliwiają precyzyjne przesuwanie znaczników wzdłuż osi, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych pomiarów. Dzięki temu użytkownik może łatwo dostosować położenie soczewek czy innych elementów optycznych, co jest niezbędne w pracach laboratoryjnych oraz w aplikacjach przemysłowych. W praktyce, zastosowanie prowadnic ślizgowych walcowych zmniejsza tarcie i zużycie elementów mechanicznych, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia. W kontekście standardów branżowych, takie rozwiązania są zgodne z normami jakości ISO, które kładą nacisk na precyzję i niezawodność w pomiarach optycznych.

Pytanie 24

Aby dostosować regulację dioptryczną w okularach instrumentów optycznych, należy wykorzystać

A. lunetkę dioptryczną

B. lunetę autokolimacyjną

C. kolimator szerokokątny

D. dynametr Ramsdena

Lunetka dioptryjna jest specjalistycznym przyrządem optycznym, który umożliwia precyzyjne ustawienie dioptrii w okularach, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu i komfortu widzenia. Przyrząd ten działa na zasadzie dostosowywania ogniskowej, co pozwala na eliminację błędów refrakcyjnych oraz korekcję wad wzroku. W praktyce lunetki dioptryczne są szeroko wykorzystywane w zakładach optycznych i laboratoriach, gdzie konieczne jest zapewnienie dokładności regulacji. Dzięki nim można nie tylko ustawić dioptrie, ale także ocenić ich wpływ na widzenie w różnych odległościach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie lunetek dioptrycznych jest zgodne z zaleceniami międzynarodowych organizacji zajmujących się optyką, co podkreśla ich znaczenie w procesie dostosowywania okularów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Właściwa regulacja dioptrii przy użyciu lunetki dioptrycznej przekłada się na poprawę jakości życia pacjentów z wadami wzroku, co czyni ten przyrząd niezbędnym narzędziem w pracy optyka.

Pytanie 25

Który z poniższych materiałów należy wykorzystać do mocowania pryzmatów w oprawach?

A. Żeliwo

B. Brąz

C. Stal

D. Staliwo

Stal to naprawdę fajny materiał. Ma super wytrzymałość na rozciąganie i dobrze znosi różne zniekształcenia, co sprawia, że idealnie nadaje się do mocowania pryzmatów w oprawach. Dzięki swojej sztywności, stal daje stabilne połączenia, a to jest kluczowe w zastosowaniach optycznych. Kiedy mocujemy pryzmaty, trzeba pamiętać, że nie tylko siła materiału się liczy, ale też to, żeby był gładki, bo to zmniejsza ryzyko uszkodzenia powierzchni pryzmatów. W branży często używa się stali nierdzewnej, bo jest odporna na korozję, a to ważne w miejscach, gdzie mamy do czynienia z wilgocią. Poza tym stal jest wykorzystywana w różnych częściach optycznych, jak klamry czy ramki, co pokazuje, jak wszechstronny jest to materiał. Wybór odpowiedniego materiału ma ogromne znaczenie, żeby wszystko działało sprawnie i bezpiecznie, więc stal rzeczywiście jest najlepszym wyborem do mocowania pryzmatów.

Pytanie 26

Aby zrównoważyć naciski przy mocowaniu soczewek w oprawkach, należy użyć pierścienia

A. dystansowego

B. gumowego

C. sprężynującego

D. kształtowego

Wybór odpowiedzi dotyczących pierścienia kształtowego, dystansowego czy gumowego wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania tych elementów w kontekście mocowania soczewek w oprawach. Pierścień kształtowy, mimo że może mieć zastosowanie w odmiennych systemach mocowania, nie jest przystosowany do wyrównania nacisków, co jest kluczowym wymogiem przy mocowaniu soczewek. W przypadku pierścienia dystansowego, jego funkcja ogranicza się głównie do zapewnienia odpowiedniego dystansu między elementami, co w sytuacji mocowania soczewek nie rozwiązuje problemu nierównomiernych nacisków. Natomiast pierścień gumowy, który mógłby wydawać się odpowiedni ze względu na swoją elastyczność, nie zapewnia odpowiedniej sprężystości i stabilizacji, co może prowadzić do uszkodzeń soczewek i dyskomfortu podczas użytkowania. Niewłaściwe zrozumienie tych elementów oraz ich funkcji może prowadzić do istotnych błędów w praktyce optycznej, które z kolei mają wpływ na jakość i bezpieczeństwo okularów. Kluczowe jest, aby znane były podstawowe różnice między tymi typami pierścieni oraz ich wpływ na trwałość i komfort noszenia okularów.

Pytanie 27

Który rodzaj zniekształcenia obrazu jest skutkiem aberracji sferycznej?

A. Podwójne kontury

B. Zakłócenia w kształcie obrazu

C. Rozmycie krawędzi obrazu

D. Zmiana kolorów na krawędziach

Aberracja sferyczna jest jednym z powszechnych problemów w optyce, szczególnie w soczewkach i zwierciadłach sferycznych. Wynika ona z tego, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki ogniskują się na różnych odległościach od osi optycznej. W praktyce skutkuje to rozmyciem obrazu, ponieważ promienie światła nie zbiegają się w jednym punkcie, co jest idealne dla ostrego obrazu. W branży optycznej jest to szczególnie istotne, gdy projektuje się układy optyczne do precyzyjnych zastosowań, takich jak mikroskopy czy teleskopy. W takich przypadkach stosuje się soczewki asferyczne lub inne korekcyjne elementy optyczne, aby zminimalizować ten efekt. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o aberracjach sferycznych jest projektowanie soczewek w aparatach fotograficznych, gdzie ostrość obrazu jest kluczowa. Wiedza o aberracjach sferycznych pozwala projektantom optyki na lepsze dostosowanie sprzętu do potrzeb użytkowników, eliminując niepożądane rozmycie i poprawiając jakość obrazu.

Pytanie 28

Który z podanych materiałów jest stosowany w tworzeniu pierścieni dystansowych do okularów mikroskopowych?

A. Aluminium

B. Miedź

C. Żeliwo

D. Stal

Wybór brązu, żeliwa czy stali jako materiałów do budowy pierścieni dystansowych w okularach mikroskopowych nie jest zalecany z kilku powodów. Brąz, choć jest materiałem odpornym na korozję, jest znacznie cięższy od aluminium. Taka waga może negatywnie wpływać na stabilność mikroskopu oraz na precyzję badań, ponieważ cięższe komponenty mogą wprowadzać dodatkowe drgania i zmiany w ustawieniach optycznych. Żeliwo, z kolei, jest materiałem kruchym i może pękać pod wpływem obciążeń mechanicznych, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście pierścieni dystansowych, które muszą być odporne na różne siły działające na mikroskop. Stal, mimo swojej wytrzymałości, ma wysoką rozszerzalność cieplną, co w sytuacjach wymagających precyzyjnych pomiarów może prowadzić do błędów w wynikach. Ponadto, stal jest bardziej podatna na rdzę w porównaniu do aluminium, co może wpłynąć na długoterminową trwałość komponentów. W praktyce, wybierając nieodpowiednie materiały, takie jak brąz, żeliwo czy stal, można napotkać problemy z dokładnością pomiarów oraz żywotnością sprzętu. Dlatego istotne jest, aby w projektowaniu mikroskopów stosować materiały, które nie tylko spełniają wymagania techniczne, ale także zapewniają optymalne warunki pracy dla systemów optycznych.

Pytanie 29

Długość teleskopu Keplera wynosi 200 mm. Jeżeli mocowanie okularu ma ogniskową 50 mm, to ogniskowa soczewki obiektywu wynosi

A. +50 mm

B. -150 mm

C. +150 mm

D. -50 mm

Poprawna odpowiedź, czyli ogniskowa obiektywu wynosząca +150 mm, wynika z zasady działania lunet Keplera, w której długość lunety (w tym przypadku 200 mm) jest równa sumie ogniskowych obiektywu i okularu. Ogniskowa okularu, jak podano, wynosi 50 mm. Aby obliczyć ogniskową obiektywu, musimy zastosować wzór: długość lunety = ogniskowa obiektywu + ogniskowa okularu. Wzór przekształcamy, otrzymując: ogniskowa obiektywu = długość lunety - ogniskowa okularu, co daje: 200 mm - 50 mm = 150 mm. Dlatego ogniskowa obiektywu wynosi +150 mm. W praktyce, zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla projektowania i używania teleskopów oraz innych instrumentów optycznych, ponieważ pozwala na dobór odpowiednich elementów optycznych do osiągnięcia pożądanej powiększenia i jakości obrazu. W branży optycznej, tak jak w przypadku lunet, zawsze należy brać pod uwagę równowagę między ogniskowymi różnych komponentów, aby uzyskać najlepsze osiągi optyczne.

Pytanie 30

Blacha wykorzystywana do produkcji listek przysłony irysowej nie musi posiadać

A. skłonności do matowego czernienia

B. wysokiego współczynnika tarcia

C. wysokiej odporności mechanicznej

D. odporności na korozję

Podejście do projektowania blachy stosowanej na listki przysłony irysowej, które opiera się na wymaganiu wysokiej wytrzymałości, jest zrozumiałe, jednak nie można zapominać, że zbyt wysoka wytrzymałość może prowadzić do problemów z mechaniką. W przypadku, gdy blacha jest zbyt sztywna, może to powodować trudności w jej gięciu, co w rezultacie wpłynie negatywnie na działanie irysa. Dlatego kluczowe jest znalezienie równowagi między wytrzymałością a elastycznością. Odporność na korozję to kolejny istotny aspekt, który nie może być pominięty, ponieważ długoterminowe działanie irysów w różnych warunkach atmosferycznych wymaga materiałów odpornych na rdzewienie i degradację. Wreszcie, podatność na matowe czernienie jest również niezwykle istotna, ponieważ pokrycia matowe mogą zmieniać charakterystykę optyczną blachy, co w konsekwencji wpłynie na jakość uzyskiwanego obrazu. W przemyśle fotograficznym i produkcji obiektywów dąży się do jak najwyższej precyzji i jakości, dlatego każdy z tych parametrów odgrywa kluczową rolę. Ignorowanie jakiejkolwiek z tych cech skutkuje nieefektywnym działaniem irysa, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami projektowymi.

Pytanie 31

W dalmierzach, soczewkowy kompensator składa się z dwóch soczewek

A. ujemnych o takich samych ogniskowych

B. ujemnej i dodatniej o takich samych ogniskowych

C. ujemnej i dodatniej o różnych ogniskowych

D. dodatnich o takich samych ogniskowych

Wprowadzenie do budowy dalmierzy może prowadzić do licznych nieporozumień, szczególnie jeśli chodzi o składniki optyczne, takie jak soczewki. Odpowiedzi wskazujące na użycie dwóch soczewek ujemnych lub dodatnich z jednakowymi lub różnymi ogniskowymi są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad optyki. Soczewki ujemne, zamiast skupiać promienie świetlne, je rozpraszają, co w kontekście dalmierzy nie prowadzi do uzyskania praktycznych wyników w pomiarach odległości. Natomiast soczewki dodatnie, choć mogą poprawić jakość obrazu, w pojedynkę nie są w stanie skompensować naturalnych aberracji, które mogą występować w układach optycznych. Zastosowanie dwóch soczewek o jednakowych ogniskowych, zarówno dodatnich, jak i ujemnych, jest kluczowe dla osiągnięcia stabilnych i precyzyjnych pomiarów. Niezrozumienie roli, jaką odgrywają soczewki w procesie formowania obrazu, prowadzi do mylnych wniosków na temat ich kombinacji i właściwości. Ponadto, niektórzy mogą sądzić, że zastosowanie soczewek o różnych ogniskowych zwiększy wszechstronność urządzenia; w rzeczywistości jednak taka konfiguracja może wprowadzać dodatkowe zniekształcenia, co negatywnie wpłynie na dokładność pomiarów. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć podstawowe zasady działania dalmierzy oraz znaczenie właściwego doboru soczewek w kontekście ich funkcjonalności i zastosowania.

Pytanie 32

Liczba 32 w oznaczeniu 8 x 32, znajdującym się na obudowie lornetki, wskazuje na średnicę

A. obiektywu.

B. okularu.

C. źrenicy wyjściowej.

D. otworu względnego.

Liczba 32 w oznaczeniu 8 x 32 odnosi się do średnicy obiektywu lornetki, która wynosi 32 mm. Obiektyw jest kluczowym elementem optycznym, odpowiedzialnym za zbieranie światła i formowanie obrazu. W praktyce oznaczenie 8 x 32 wskazuje, że lornetka ma powiększenie 8x oraz średnicę obiektywu 32 mm. Większy obiektyw zbiera więcej światła, co jest szczególnie istotne w warunkach słabego oświetlenia, takich jak zmierzch czy poranek. Używając lornetki o takim oznaczeniu, użytkownicy mogą liczyć na jasny i wyraźny obraz, co jest niezwykle ważne w zastosowaniach takich jak obserwacja ptaków, myślistwo czy turystyka. Przy wyborze lornetki warto również zwrócić uwagę na jakość soczewek oraz powłok antyrefleksyjnych, które dodatkowo poprawiają jasność i kontrast obrazu. Standardy branżowe sugerują, że optymalny stosunek średnicy obiektywu do powiększenia powinien wynosić co najmniej 4 mm, co zapewnia komfortową obserwację.

Pytanie 33

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza stałość

A. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie obiektywu

B. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie okularu

C. ostrości obrazu preparatu przy zmianie obiektywu

D. ostrości obrazu preparatu przy zmianie okularu

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza, że zmiana obiektywu nie wpływa na położenie centralnego punktu pola widzenia, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych i dokładnych obserwacji. Dzięki temu, gdy użytkownik przełącza się między różnymi obiektywami, centralny punkt obserwacji pozostaje niezmienny, co pozwala na utrzymanie obiektu w polu widzenia bez konieczności dodatkowego regulowania układu optycznego. Taka zasada jest szczególnie istotna w mikroskopach stosowanych w biologii czy medycynie, gdzie precyzyjne obserwacje są niezbędne do analizy struktur komórkowych. Przykładowo, w badaniach histologicznych, gdzie konieczne jest przechodzenie między obiektywami o różnych powiększeniach, paracentryczność pozwala na efektywne i szybkie zmiany ogniskowej bez utraty złożoności badania. W praktyce, aby zapewnić paracentryczność, wysokiej jakości mikroskopy stosują zaawansowane systemy optyczne, które minimalizują aberracje i zapewniają spójność między różnymi komponentami optycznymi, co stanowi standard w nowoczesnych technologiach mikroskopowych.

Pytanie 34

Jakie oznaczenie odnosi się do pasowania mieszanego według zasady stałego otworu?

A. H6/h5

B. H6/s5

C. H6/f6

D. H6/m5

Wybór innej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego systemu tolerancji pasowań. Oznaczenie H6/s5 sugeruje, że oba elementy mają tolerancje oparte na różnych zasadach, co prowadzi do nieodpowiedniego dopasowania. Tolerancja s5 jest stosunkowo wąska i nie zapewnia wymaganego luzu, co jest kluczowe w przypadku pasowania mieszanego. Oznaczenie H6/h5 odnosi się do pasowania ciasnego, gdzie otwór ma luz H6, a wał h5 jest zbyt mały, co może prowadzić do trudności w montażu oraz zwiększonego tarcia, a w efekcie do szybszego zużycia. Wreszcie, H6/f6 to także niewłaściwe podejście, gdyż f6 wskazuje na luźne pasowanie, ale nie jest typowe dla połączeń mieszanych, gdzie preferowany jest większy luz na wale. Zrozumienie oznaczeń tolerancji jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i produkcji, co może prowadzić do poważnych problemów w użytkowaniu maszyn i urządzeń. W branży inżynieryjnej i mechanicznej istotne jest przestrzeganie norm takich jak ISO 286, aby zapewnić poprawność pasowań i ich funkcjonalność. Właściwe dobieranie tolerancji wpływa na efektywność pracy mechanizmów oraz ich żywotność.

Pytanie 35

W klinie achromatycznym komponenty powinny być zrealizowane z zestawu soczewek optycznych rodzaju

A. fluoryt-kron

B. kron-kron

C. kron-flint

D. flint-flint

Odpowiedź "kron-flint" jest poprawna, ponieważ składa się z dwóch różnych rodzajów szkła optycznego, co jest kluczowe w tworzeniu układów achromatycznych. Szkła typu kron (szkło o niskim współczynniku załamania) oraz flint (szkło o wysokim współczynniku załamania) współdziałają w sposób, który minimalizuje aberrację chromatyczną, co jest jednym z głównych celów w projektowaniu soczewek. W praktyce, soczewki wykonane z takich kombinacji są szeroko stosowane w obiektywach fotograficznych, teleskopach oraz w różnych instrumentach optycznych, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Połączenie szkła kron i flint pozwala na uzyskanie optymalnej transmisji światła oraz lepszego odwzorowania kolorów. Dodatkowo, standardy optyki precyzyjnej podkreślają znaczenie dualizmu materiałów w konstrukcji układów optycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży optycznej.

Pytanie 36

Kiedy woda jest oznaczana jako ciecz immersyjna pomiędzy preparatem a pierwszym obiektywem, to realizowane jest to

A. czarnym kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

B. czarnym kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

C. niebieskim kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

D. niebieskim kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

Oznaczenie wody jako cieczy immersyjnej jest kluczowym aspektem w mikroskopii, szczególnie przy użyciu soczewek obiektywów o dużych powiększeniach. Woda immersyjna, której zastosowanie ma na celu zwiększenie współczynnika załamania światła oraz redukcję strat optycznych, jest oznaczona niebieskim kolorem paska w dolnej części oprawy obiektywu. Dzięki temu łatwo dostrzec, które obiektywy wymagają użycia tego rodzaju medium, co jest istotne dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Przykładowo, w przypadku mikroskopów fluorescencyjnych stosowanie wody jako cieczy immersyjnej pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej kontrastowych obrazów preparatów biologicznych. Dobrą praktyką w mikroskopii jest zawsze upewnienie się, że używane medium jest zgodne z zaleceniami producenta obiektywu, co przyczynia się do długowieczności sprzętu oraz precyzyjnych wyników badań.

Pytanie 37

W naprawianym mikroskopie są obiektywy o powiększeniu 10x, 80x oraz 100x. Jakie powiększenie powinien mieć dodatkowy obiektyw, aby mikroskop uzyskał powiększenie 640x, używając okularów o powiększeniu 10x lub 16x?

A. 5x

B. 20x

C. 60x

D. 40x

Aby mikroskop mógł uzyskiwać powiększenie 640x przy użyciu okularu o powiększeniu 10x, potrzebujemy obiektywu o powiększeniu 64x. Jednak w dostępnych obiektywach posiadamy 10x, 80x, oraz 100x. Dlatego musimy wykorzystać okular o powiększeniu 10x i obiektyw 40x, co razem da 400x. Kiedy dodamy powiększenie okularu 10x do obiektywu 40x, uzyskujemy 400x, a następnie, aby osiągnąć 640x, możemy użyć okularu 16x, co w połączeniu z obiektywem 40x rzeczywiście da nam 640x. Taki dobór obiektywów i okularów jest zgodny z zasadami mikroskopii, w których kluczowe jest zrozumienie, jak różne powiększenia wpływają na jakość obrazu oraz jego detale. W laboratoriach i pracowniach badawczych stosowanie optymalnych kombinacji obiektywów oraz okularów wpływa na precyzję obserwacji, a także na jakość uzyskiwanych wyników.

Pytanie 38

Ostatnim krokiem regulacyjnym przy końcowym montażu lornetki pryzmatycznej jest

A. ustawienie pryzmatów

B. ustawienie równoległości osi lunetek

C. skompletowanie obiektywów

D. ustawienie zera dioptrii

Wybór innej odpowiedzi, takiej jak ustawienie zera dioptrii, ustawienie pryzmatów czy skompletowanie obiektywów, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie procesu montażu i kalibracji lornetek pryzmatycznych. Ustawienie zera dioptrii to operacja, która pozwala na dopasowanie ostrości obrazu do indywidualnych potrzeb użytkownika, ale nie dotyczy bezpośrednio fizycznej konstrukcji lornetki. Jest to ważny etap dla użytkowników z różnymi wadami wzroku, jednakże nie jest to ostatnia operacja justerska. Ustawienie pryzmatów odnosi się do ich precyzyjnej orientacji, która wpływa na jakość obrazowania, ale jest to wcześniejszy krok w procesie montażu. Nieprawidłowe zrozumienie tych etapów może prowadzić do wykluczenia kluczowego aspektu, jakim jest równoległość osi lunetek, co ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego działania lornetki. W praktyce, wiele osób może mylić kolejność tych operacji, co skutkuje problemami w użytkowaniu sprzętu. Zaleca się, aby wszyscy, którzy zajmują się montażem sprzętu optycznego, dokładnie zapoznali się z procedurami oraz standardami branżowymi, aby uniknąć tych typowych błędów montażowych.

Pytanie 39

Szkło charakteryzuje się chropowatością jako jedną z właściwości

A. chemicznych

B. cieplnych

C. mechanicznych

D. elektrycznych

Chropowatość szkła jest uważana za właściwość mechaniczną, ponieważ odnosi się do struktury powierzchni i jej zdolności do wytrzymywania różnych obciążeń fizycznych. Chropowatość wpływa na wiele aspektów użytkowania szkła, w tym na jego przyczepność, estetykę oraz zachowanie podczas obróbki mechanicznej. Przykładowo, w przemyśle budowlanym, chropowate szkło może być stosowane w konstrukcjach, gdzie wymagana jest lepsza przyczepność do innych materiałów, takich jak kleje czy farby. W kontekście norm branżowych, chropowatość szkła jest często oceniana za pomocą pomiarów zgodnych z metodami określonymi w normach ISO, co pozwala na zapewnienie odpowiedniej jakości produktów szklanych. Dodatkowo, w zastosowaniach optycznych, kontrola chropowatości ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej przezroczystości i minimalizacji odbić, co jest istotne w produkcji soczewek i innych elementów optycznych.

Pytanie 40

Jaką notację stosuje się dla zasady pasowania luźnego przy stałym otworze?

A. H7/g6

B. P7/h6

C. G7/h6

D. H7/s6

Odpowiedzi P7/h6, H7/s6 oraz G7/h6 są nieprawidłowe, ponieważ nie spełniają kryteriów związanych z zasadą pasowania luźnego. Zapis P7/h6 wskazuje na pasowanie ze sztywnym luzem, co nie odpowiada definicji luzu. Klasa P odnosi się do wymiarów pasujących z dużym luzem, co jest niewłaściwe w kontekście pasowania luźnego. H7/s6 z kolei sugeruje klasę H dla otworu, a 's' dla wałka, co również nie wpisuje się w definicję luzu. Warto pamiętać, że w kontekście pasowań, klasa 's' to pasowanie dość ścisłe, co wprowadza błąd w interpretacji wymagań dotyczących luzu. Ostatnia odpowiedź G7/h6 także nie jest stosowna, ponieważ klasa G dla otworu nie jest używana w kontekście luzu, a skala pasowania sugeruje bardziej strefę tolerancji, a nie luz. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z mylenia pojęć luzu i pasowania, co może prowadzić do nieprawidłowego doboru wymiarów w inżynierii. Poprawne zrozumienie pasowań luźnych oraz ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla projektowania i wykonawstwa w wielu branżach, od automatyki po budowę maszyn.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej