Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 21:03
Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 21:03

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie zastosowanie ma roztwór wodorowęglanu sodu w infuzji dożylnej?

A. w terapii kwasicy metabolicznej

B. w leczeniu obrzęków sercowych

C. w przypadku odwodnienia w czasie operacji

D. w terapii zasadowicy metabolicznej

Kiedy mówimy o wodorowęglanie sodu, to jest sporo nieporozumień odnośnie jego użycia w różnych stanach medycznych. Leczenie zasadowicy metabolicznej za pomocą tego roztworu jest w sumie nieodpowiednie, bo zasadowica to sytuacja, gdzie pH krwi jest za wysokie. Dodawanie kolejnych zasadowych substancji może tylko pogorszyć sprawę. A w przypadku obrzęków związanych z sercem, to diuretyki i inne leki są podstawą. Użycie wodorowęglanu sodu w takich sytuacjach raczej nie przyniesie pożądanych efektów, a wręcz przeciwnie – może doprowadzić do zatrzymania sodu i wody w organizmie, co tylko pogorszy stan pacjenta. Co więcej, jeżeli jest odwodnienie po operacji, to ten roztwór w ogóle nie pomoże, bo nie rozwiązuje problemu. W takich przypadkach częściej korzysta się z roztworów izotonicznych, które dostarczają potrzebnych elektrolitów i płynów. Ważne, aby znać wskazania i przeciwwskazania do podawania wodorowęglanu sodu, żeby uniknąć błędnych decyzji, które mogą zaszkodzić pacjentowi.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Według zamieszczonej recepty, sporządzony lek recepturowy to

Rp.
Acidi salicylici        2,0
Zinci oxidi            25,0
Vaselini albi      ad 100,0

A. emulsja.

B. mazidło.

C. roztwór.

D. pasta.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ pasta, jako forma leku recepturowego, charakteryzuje się obecnością substancji stałych, które są nierozpuszczalne w podłożu. W przedstawionej recepturze mamy do czynienia z kwasem salicylowym i tlenkiem cynku, które są substancjami stałymi. Wazelinę białą stosuje się jako podłoże. W praktyce farmaceutycznej, pasty są często stosowane w dermatologii do leczenia stanów zapalnych skóry oraz do ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Tworzą one na skórze warstwę ochronną, co jest istotne w przypadku oparzeń, otarć czy odparzeń. Oprócz tego, z uwagi na właściwości adsorpcyjne tlenku cynku, takie preparaty mogą również wykazywać działanie wysuszające. Dobrą praktyką w aptece jest korzystanie z past w przypadku schorzeń wymagających lokalnego działania substancji czynnych, co czyni je efektywnym rozwiązaniem w farmakoterapii.

Pytanie 4

Która z wymienionych pozycji pozwala na znalezienie informacji w sytuacji niepewności, czy dany lek wchodzi w interakcje z innym lekiem podawanym jednocześnie?

A. Leki Współczesnej Terapii

B. Farmakopea Polska

C. Baza BLOZ

D. Hurtownia Farmaceutyczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Leki Współczesnej Terapii to zasób, który zawiera szczegółowe informacje na temat interakcji między lekami, co czyni go kluczowym narzędziem w praktyce farmaceutycznej. To publikacja, która często jest aktualizowana i zawiera analizy dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności terapii. Gdy farmaceuta lub lekarz ma wątpliwości co do potencjalnych interakcji między lekami, Leki Współczesnej Terapii mogą dostarczyć rzetelnych danych na temat mechanizmów i skutków wspólnego stosowania, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa pacjentów. Przykładowo, jeżeli pacjent przyjmuje lek przeciwdepresyjny i zostaje mu przepisany lek przeciwbólowy, konsultacja w Lekach Współczesnej Terapii pozwoli na ocenę, czy takie połączenie może prowadzić do zwiększenia ryzyka działań niepożądanych czy osłabienia działania jednego z leków. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie farmakoterapii i zarządzania lekami.

Pytanie 5

Oficjalna cena detaliczna preparatu Amlozek 10 mg w opakowaniu 30 tabletek wynosi 18,90 zł, limit dofinansowania to 12,86 zł, a poziom odpłatności wynosi 30%. Jaką kwotę musi uiścić pacjent za ten lek?

A. 3,86 zł

B. 9,90 zł

C. 5,67 zł

D. 3,20 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kiedy mówimy o tym, ile kosztuje lek Amlozek 10 mg, to ważne jest, żeby zrozumieć, jak działa system refundacji w Polsce. Cena, którą widzisz, to 18,90 zł, ale z NFZ dostajesz zwrot tylko do 12,86 zł. To znaczy, że pacjent musi pokryć 30% z tej kwoty. Jak to obliczyć? Najpierw musisz wyliczyć 30% z limitu, co daje 3,86 zł (0,30 x 12,86 zł). Potem musisz dodać to do różnicy między ceną a limitem, czyli 18,90 zł minus 12,86 zł, co daje 6,04 zł. A na końcu sumujesz te dwie wartości: 3,86 zł plus 6,04 zł i wychodzi 9,90 zł. Zrozumienie tych obliczeń jest mega ważne, bo pacjenci dzięki temu wiedzą, ile będą musieli zapłacić za leki i jakie mają szanse na refundację. Wszystko to pomaga lepiej planować wydatki na zdrowie.

Pytanie 6

Do jakiego opakowania należy włożyć lek przygotowany według tej recepty?

Rp.
Bismuthi subnitratis         3,0
Magnesii carbonatis          9,0
Rhei rad. pulv.              4,0
Foeniculi oleosacchari   ad 20,0
M.f. pulv.
D.S. 1 x dziennie pół łyżeczki

A. Tekturowe pudełko.

B. Słoik apteczny.

C. Torebka koloru białego.

D. Torebka koloru pomarańczowego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Słoik apteczny jest odpowiednim opakowaniem dla leku sporządzonego na podstawie podanej recepty, ponieważ jego formuła zawiera składniki, które wymagają szczególnej ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Proszki do stosowania doustnego, takie jak te zawierające Bismuthi subnitratis oraz Magnesii carbonatis, są wrażliwe na wilgoć i światło. Słoik apteczny, wykonany z odpowiednich materiałów, zapewnia hermetyczność i minimalizuje ryzyko kontaminacji, co jest kluczowe dla zachowania skuteczności leku. Przechowywanie proszków w słoikach aptecznych jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi obrotu produktami leczniczymi, które nakładają obowiązek stosowania opakowań zapewniających trwałość i stabilność preparatu. Ponadto, słoik umożliwia łatwe i higieniczne dozowanie, co jest istotne dla pacjentów przyjmujących leki w warunkach domowych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie farmacji, które stawiają na bezpieczeństwo i komfort pacjenta.

Pytanie 7

Jak działa aldakton (Verospiron, Spironolakton)?

A. Pełni rolę antagonisty trójjodotyroniny - zmniejsza tempo przemiany materii

B. Działa jako antagonista aldosteronu - ma działanie moczopędne

C. Działa jako antagonista testosteronu - ogranicza jego działanie anaboliczne

D. Jest antagonistą kortykosteronu - blokuje jego działanie przeciwzapalne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Spironolakton, znany jako aldakton, działa jako antagonistą aldosteronu, hormonu steroidowego wydzielanego przez korę nadnerczy. Aldosteron odgrywa kluczową rolę w regulacji równowagi elektrolitowej, zwiększając wchłanianie sodu i wydalanie potasu w nerkach. Działanie spironolaktonu polega na blokowaniu receptora aldosteronowego, co prowadzi do zwiększonego wydalania sodu i wody, a tym samym do działania moczopędnego. Jest to szczególnie istotne w terapii nadciśnienia tętniczego oraz w leczeniu obrzęków związanych z niewydolnością serca czy marskością wątroby. Jako środek moczopędny, spironolakton jest często stosowany w połączeniu z innymi lekami, co podnosi skuteczność leczenia. Warto także zauważyć, że spironolakton ma działanie oszczędzające potas, co jest korzystne w przypadku pacjentów z ryzykiem hipokaliemii. Dobre praktyki kliniczne zalecają monitorowanie poziomu elektrolitów oraz funkcji nerek podczas stosowania tego leku, aby uniknąć ewentualnych powikłań.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Przygotowaną formę leku o nazwie linimentum należy umieścić

A. w butelce z ciemnego szkła

B. w papierowej torbie

C. w kapsułce skrobiowej

D. w pudełku polipropylenowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Linimentum to taki lek, który stosuje się zewnętrznie, i ważne, żeby trzymać go w butelce z ciemnego szkła. Ciemne szkło chroni składniki przed światłem, co jest mega istotne, żeby zachować ich skuteczność. Wiele składników czynnych, jak oleje eteryczne czy różne roślinne ingrediencje, mogą łatwo tracić swoje właściwości pod wpływem promieni UV. Na przykład, linimentum często stosuje się w terapii bólu stawów czy mięśni, a w składzie mogą być różne substancje przeciwbólowe. Z mojego doświadczenia wynika, że dobre pakowanie leków jest naprawdę ważne, bo wpływa na ich bezpieczeństwo. Organizacje takie jak WHO czy EMA mają swoje wymagania, które trzeba spełniać. Dlatego no, wybór butelek z ciemnego szkła jest kluczowy dla tego, jak długo i jak skutecznie można przechowywać liniment.

Pytanie 10

Nie można podawać dożylnie

A. emulsji wodno-olejowych

B. roztworów na bazie wody

C. liposomów

D. roztworów na bazie oleju

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Roztwory olejowe nie są stosowane do podawania dożylnego z uwagi na ich fizykochemiczne właściwości, które mogą prowadzić do poważnych powikłań. Podawanie substancji olejowych intrawaskularnie może prowadzić do zatorów, ponieważ olej nie rozpuszcza się w wodzie i nie jest kompatybilny z krążącą krwią. Zamiast tego, do podania dożylnego stosuje się roztwory wodne, które są w stanie szybko i efektywnie dyfundować w organizmie. Przykładami są roztwory izotoniczne, takie jak sól fizjologiczna czy roztwory glukozy. W praktyce, standardy terapeutyczne, takie jak wytyczne dotyczące żywienia dożylnego, jasno określają, że wszelkie emulsje o/w (olej w wodzie) mogą być stosowane w określonych warunkach, ale roztwory olejowe muszą być zarezerwowane do innych form podania, takich jak infuzje dożołądkowe. Dobre praktyki kliniczne sugerują, aby unikać podawania substancji olejowych dożylnie ze względu na ryzyko powikłań związanych z ich obecnością w krążeniu krwi.

Pytanie 11

Zgodnie z FP, czym jest roztwór wodny?

A. jodyna

B. Gargarisma prophylacticum

C. Collodium

D. płyn Lugola

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Płyn Lugola to roztwór wodny jodu, który jest powszechnie stosowany jako środek antyseptyczny i dezynfekujący. Jego skład oparty jest na jodzie rozpuszczonym w wodzie, co czyni go klasycznym przykładem roztworu wodnego. Płyn ten ma szerokie zastosowanie w medycynie, przede wszystkim w leczeniu stanów zapalnych oraz zakażeń. Przykładem jego zastosowania jest stosowanie go do dezynfekcji ran czy w profilaktyce przedoperacyjnej. Płyn Lugola jest także wykorzystywany w diagnostyce medycznej, na przykład w badaniach tarczycy, gdzie jod odgrywa kluczową rolę w syntezie hormonów tarczycy. Warto zaznaczyć, że płyn Lugola powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarskimi oraz w odpowiednich dawkach, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych, takich jak podrażnienia czy reakcje alergiczne. Znajomość rozwiązań wodnych, takich jak płyn Lugola, jest istotna w kontekście standardów bezpieczeństwa i skuteczności w medycynie, co potwierdzają wytyczne WHO oraz krajowe normy dotyczące stosowania środków dezynfekujących.

Pytanie 12

Transport przez błony komórkowe, który zachodzi bez użycia energii, to

A. adsorpcja

B. symport

C. transport bierny

D. transport aktywny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Transport bierny to proces, który odbywa się wzdłuż gradientu stężenia substancji, co oznacza, że cząsteczki poruszają się z obszaru o wyższym stężeniu do obszaru o niższym stężeniu. Jest to mechanizm, który nie wymaga energii, ponieważ korzysta z naturalnych procesów dyfuzji. Przykładami transportu biernego są dyfuzja prostą oraz osmoza. W praktyce, transport bierny jest kluczowy w wielu procesach biologicznych, takich jak wymiana gazów w płucach, gdzie tlen przenika z powietrza do krwi, a dwutlenek węgla z krwi do powietrza. Znajomość tego mechanizmu jest istotna w kontekście farmakologii, gdzie substancje aktywne muszą przenikać przez błony komórkowe, aby wywrzeć swoje działanie. Zrozumienie transportu biernego pomaga również w projektowaniu leków oraz w ocenie ich biodostępności, co jest niezbędne w procesie tworzenia nowych terapii.

Pytanie 13

W terminologii medycznej, co oznacza symbol T4?

A. tetracyklina

B. tromboksan

C. tyroksyna

D. tryptamina

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Symbol T4 to tak naprawdę tyroksyna, czyli hormon, który produkuje tarczyca. To bardzo ważny hormon, bo reguluje nasz metabolizm, wzrost i rozwój. Tyroksyna wpływa na prawie każdą komórkę w naszym ciele, pomagając w procesach energetycznych i ogólnej wydolności. Jeśli chodzi o praktykę medyczną, to poziom T4 jest kluczowy, bo pozwala określić, jak działa tarczyca. Dzięki temu można wykryć problemy, takie jak niedoczynność czy nadczynność tarczycy. W endokrynologii sprawdzanie poziomu T4 jest standardem, zwłaszcza przy leczeniu pacjentów z chorobami tarczycy. Jako przykład można podać terapię substytucyjną w niedoczynności tarczycy, gdzie lekarze przepisują syntetyczną tyroksynę, czyli levotyroksynę, żeby przywrócić prawidłowy poziom hormonów. Dlatego wiedza o tyroksynie jest mega ważna dla lekarzy i farmaceutów, co pokazuje, jak istotna jest w medycynie.

Pytanie 14

Czas ważności recepty na leki przeciwbólowe, które nie są opioidami, wynosi

A. 7 dni

B. 60 dni

C. 14 dni

D. 30 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Termin realizacji recepty na nieopioidowe środki przeciwbólowe wynosi 30 dni. Jest to zgodne z przepisami prawa farmaceutycznego w Polsce, które regulują czas, w jakim pacjent ma możliwość zrealizowania recepty na leki. W praktyce oznacza to, że pacjent, który otrzymał receptę na nieopioidowy środek przeciwbólowy, ma 30 dni na dostarczenie jej do apteki i uzyskanie leku. Kluczowe jest, aby osoby pracujące w ochronie zdrowia były świadome tego terminu, ponieważ może on wpływać na decyzje dotyczące przepisywania leków oraz monitorowania pacjentów. Warto także pamiętać, że po upływie tego terminu recepta staje się nieważna, co oznacza, że pacjent musi skonsultować się ponownie z lekarzem w celu uzyskania nowej recepty. Znajomość przepisów dotyczących realizacji recepty jest istotna nie tylko dla lekarzy, ale także dla farmaceutów, którzy muszą potrafić prawidłowo ocenić ważność recepty w momencie jej realizacji. Przykładowo, pacjent przychodząc do apteki z receptą, której termin realizacji minął, nie może otrzymać leku, co może prowadzić do nieporozumień oraz frustracji.

Pytanie 15

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do analizy uwalniania substancji czynnej z postaci stałych leków?

A. Aparat łopatkowy

B. Komorę ekstrakcyjną

C. Pipetę Andreasena

D. Penetrometr

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aparat łopatkowy jest narzędziem stosowanym w farmacji do oceny uwalniania substancji czynnej ze stałych postaci leku, takich jak tabletki czy proszki. Umożliwia on badanie, jak szybko i w jakiej ilości substancja czynna przechodzi do fazy płynnej w kontrolowanych warunkach. Zgodnie z wytycznymi farmakopei, badanie to jest kluczowe w procesie rozwoju leku, gdyż pozwala ocenić, czy dany produkt farmaceutyczny spełnia wymagania dotyczące biodostępności. Praktyczne zastosowanie aparatu łopatkowego obejmuje zarówno badania rutynowe w laboratoriach kontrolnych, jak i badania rozwojowe podczas tworzenia nowych formulacji. Dzięki temu narzędziu można zrozumieć właściwości uwalniania substancji czynnej, co wpływa na skuteczność i bezpieczeństwo leków. Warto zaznaczyć, że zgodnie z dobrą praktyką laboratoryjną, badania te powinny być przeprowadzane zgodnie z określonymi protokołami, aby zapewnić powtarzalność i wiarygodność wyników.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W jakiej formie rekomenduje się użycie korzenia prawoślazu?

A. Odwar

B. Ekstrakt

C. Maceratu

D. Napar

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Korzeń prawoślazu (Althaea officinalis) jest najczęściej stosowany w postaci maceratu ze względu na swoje właściwości łagodzące i osłaniające. Macerat jest preparatem uzyskiwanym przez namaczanie surowca roślinnego w zimnej wodzie, co pozwala na wydobycie cennych składników aktywnych, takich jak śluzy, które mają działanie przeciwzapalne i kojące. Taki sposób przygotowania jest szczególnie polecany przy problemach z układem oddechowym, ponieważ łagodzi podrażnienia błon śluzowych oraz wspiera procesy gojenia. Przykładem zastosowania maceratu z prawoślazu jest jego stosowanie w przypadku kaszlu, bólu gardła czy chrypki, gdzie nawilża i chroni drogi oddechowe. Warto także podkreślić, że macerat oznacza, iż surowiec nie jest poddawany wysokim temperaturom, co sprzyja zachowaniu delikatnych substancji czynnych, co jest zgodne z zasadami przygotowywania roślinnych preparatów leczniczych w medycynie naturalnej.

Pytanie 18

W recepturze leku, zgodnie z podaną specyfikacją, twardość podłoża maściowego jest zwiększana przez

Rp.

Mentholi           0,5
Zinci oxidi        3,0
Paraffini solidi  15,0
Paraffini liquidi 10,0
M.f. ung.
S. Zewnętrznie, na skórę

A. mentol.

B. cynku tlenek.

C. parafina ciekła.

D. parafina stała.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Parafina stała jest kluczowym składnikiem w recepturze maściowej, który zwiększa twardość podłoża maściowego. Działanie to jest istotne w tworzeniu maści o odpowiedniej konsystencji, co ma znaczenie dla ich funkcjonalności oraz skuteczności terapeutycznej. Parafina stała, znana również jako wosk, wprowadza do formulacji właściwości uszczelniające oraz stabilizujące, co sprawia, że maść staje się bardziej odporną na działanie czynników zewnętrznych. Twardość maści jest szczególnie istotna w przypadku preparatów stosowanych w chorobach dermatologicznych, gdzie maść musi utrzymywać swoją formę na skórze i nie spływać. Przykładem może być leczenie owrzodzeń, gdzie trwałość maści poprawia kontakt z powierzchnią rany, co sprzyja procesowi gojenia. Dobór odpowiednich składników w recepturze jest zgodny z standardami farmaceutycznymi, które zalecają stosowanie materiałów spełniających wymagania jakościowe na poziomie farmaceutycznym. Właściwe zrozumienie roli parafiny stałej w formulacjach maściowych jest zatem niezbędne dla farmaceutów i specjalistów zajmujących się recepturą farmaceutyczną.

Pytanie 19

Jakie jest często występujące działanie niepożądane omeprazolu?

A. ból brzucha

B. zaburzenie rytmu serca

C. drżenie mięśniowe

D. szum w uszach

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Omeprazol jest lekiem z grupy inhibitorów pompy protonowej, stosowanym w leczeniu chorób związanych z nadmierną produkcją kwasu żołądkowego, takich jak choroba refluksowa czy wrzody żołądka. Częstym działaniem niepożądanym tego leku jest ból brzucha, który może wynikać z jego wpływu na układ pokarmowy. Działanie omeprazolu polega na hamowaniu enzymu H+/K+ ATPazy w komórkach okładzinowych żołądka, co prowadzi do zmniejszenia produkcji kwasu solnego. Zmiany w równowadze kwasowo-zasadowej oraz ewentualne podrażnienie błony śluzowej żołądka mogą manifestować się jako ból brzucha. W praktyce klinicznej, pacjenci stosujący omeprazol powinni być monitorowani pod kątem występowania objawów ze strony układu pokarmowego, a w razie potrzeby lekarz może rozważyć modyfikację dawki lub zmianę leku. Warto również zaznaczyć, że ból brzucha jest jednym z częściej zgłaszanych objawów przez pacjentów i może być związany z innymi schorzeniami, dlatego istotne jest przeprowadzenie dokładnej diagnostyki.

Pytanie 20

Kompleks flawolignanów, pozyskiwanych z owoców ostropestu plamistego, to

A. kurkumina, mająca działanie żółciotwórcze i żółciopędne

B. sylimaryna, o właściwościach hepatoprotekcyjnych

C. lecytyna, stanowiąca źródło choliny

D. podofilotoksyna, charakteryzująca się działaniem cytotoksycznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sylimaryna to coś w rodzaju super składnika, który pochodzi z ostropestu plamistego, a jego działania są naprawdę fajne, gdy chodzi o wątrobę. Chodzi o to, że ochroni ona komórki wątroby przed różnymi szkodliwymi rzeczami, jak toksyny czy alkohol. Z tego, co słyszałem, badania pokazują, że sylimaryna potrafi pomóc w regeneracji komórek wątroby i poprawić, jak one funkcjonują. Używa się jej na przykład przy stłuszczeniu wątroby albo wirusowym zapaleniu wątroby typu C, gdzie te jej właściwości ochronne naprawdę robią robotę. W praktyce bardzo dużo ludzi korzysta z sylimaryny w suplementach diety czy ziołach, co pokazuje, że ma swoje miejsce w medycynie naturalnej. Ważne jest też, by suplementy z sylimaryną były dobrze badane pod kątem czystości i skuteczności, bo to kluczowe dla bezpieczeństwa tych, którzy je przyjmują.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

W zestawie narzędzi i sprzętu do przygotowania leku według podanej recepty, niezbędna jest apteczna waga oraz

Rp.
1% Ung. Neomycini sulfatis 10,0
M.f. ung. ophthalm.

A. jałowa zlewka i jałowy lejek szklany z sączkiem bibułowym.

B. łaźnia wodna i jałowa parownica.

C. jałowy moździerz z pistlem i loża aseptyczna.

D. jednorazowy sączek membranowy o nominalnej wielkości porów 0,22 μm i jałowa strzykawka.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jałowy moździerz z pistlem oraz loża aseptyczna są kluczowymi elementami wyposażenia w procesie przygotowywania leków jałowych, w tym maści do oczu. Użycie moździerza pozwala na precyzyjne wymieszanie składników, co jest niezbędne dla uzyskania jednorodnej konsystencji leku. Loża aseptyczna zapewnia kontrolowane środowisko, minimalizując ryzyko zanieczyszczenia mikrobiologicznego. W kontekście przygotowywania maści do oczu, aseptyka jest szczególnie istotna ze względu na ryzyko infekcji, które może wystąpić w przypadku kontaktu z zanieczyszczonymi produktami. Przygotowanie leku powinno być zgodne z obowiązującymi standardami, takimi jak Dobre Praktyki Wytwarzania (GMP), które określają wytyczne dotyczące jakości i bezpieczeństwa produktów farmaceutycznych. Przykład praktyczny: wytwarzanie maści do oczu wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, ale również procedur, które muszą być przestrzegane, aby zagwarantować, że finalny produkt będzie skuteczny i bezpieczny dla Pacjenta.

Pytanie 23

Co oznacza symbol ZK umieszczony w polu recepty Uprawnienia dodatkowe?

A. Zasłużony Honorowy Dawca Przeszczepu

B. Wojenny Inwalida

C. Kobiety nieubezpieczone w trakcie ciąży, porodu lub połogu

D. Wojskowy Inwalida

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Symbol ZK wpisany w polu recepty Uprawnienia dodatkowe oznacza \"Zasłużony Honorowy Dawca Przeszczepu\". Osoby z tym statusem mają prawo do różnych ulg i przywilejów w dostępie do świadczeń zdrowotnych. Zasłużeni Honorowi Dawcy Przeszczepu to osoby, które oddały krew lub organy, przyczyniając się do ratowania życia innych. W praktyce, na receptach dla tych pacjentów mogą być stosowane specjalne oznaczenia, co ułatwia pracownikom służby zdrowia identyfikację ich uprawnień. W systemie ochrony zdrowia w Polsce, taki symbol jest istotny, ponieważ daje dostęp do bezpłatnych leków oraz innych świadczeń medycznych, co ma na celu wynagrodzenie za ich altruistyczny czyn. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie informacji na temat uprawnień pacjentów w systemach informatycznych, co wspiera efektywność i jakość usług medycznych świadczonych w Polsce."

Pytanie 24

Jakie jest stężenie kwasu salicylowego w przygotowanym leku według podanej receptury, jeśli spirytus salicylowy to 2,0% roztwór etanolowo-wodny kwasu salicylowego?

Rp.

Resorcinoli2,0
Spir. salicylati
Spir. camphorati     aa ad 50,0
M.f. sol.
D.S. Na skórę

A. 0,48%

B. 0,96%

C. 1,02%

D. 0,50%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W leku recepturowym stężenie kwasu salicylowego wynosi 0,96%. To dobrze obliczone, bo opiera się na masie kwasu w spirytusie salicylowym oraz całkowitej masie leku. Obliczanie stężenia substancji czynnej w farmacji to coś, co jest naprawdę kluczowe, bo wpływa na to, jak działają leki i czy są bezpieczne. Przy robieniu leków ważne jest, żeby mieć dokładne dane i przestrzegać standardów, żeby wszystko się zgadzało z zaleceniami terapeutycznymi. Z kwasem salicylowym, który pomaga przy bólu i stanach zapalnych, dobre obliczenie stężenia ma bezpośrednie znaczenie dla jego działania. Normy, jak Farmakopea Polska, mówią dokładnie, jak powinny wyglądać przygotowania roztworów, co pozwala na zapewnienie jakości i bezpieczeństwa leków. To jest istotne, żeby pacjenci dostawali leki o odpowiednich stężeniach, bo to zwiększa skuteczność terapii.

Pytanie 25

W przypadku, gdy oko zostanie splamione płynem do mycia naczyń, co należy zrobić?

A. zastosować krople do oczu zawierające antybiotyk

B. przemyć oko poszkodowanego dużą ilością wody

C. założyć poszkodowanemu ciemne okulary, które chronią przed światłem

D. przemyć oko poszkodowanego roztworem kwasu bornego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jak dla mnie, przemywanie oka poszkodowanego dużą ilością wody to chyba najlepszy i najbezpieczniejszy sposób, żeby pozbyć się płynu do mycia naczyń. Ta woda działa trochę jak neutralizator – pomaga wypłukać chemikalia i inne brudy, a przy tym zmniejsza ryzyko podrażnień rogówki. Powinno się to robić przez przynajmniej 15 minut, żeby mieć pewność, że wszystko dobrze się oczyści. W praktyce, to można zrobić gdzieś na miejscu zdarzenia, korzystając z bieżącej wody albo, jeśli akurat mamy, to z roztworu soli fizjologicznej. Ważne, żeby nie pocierać oka podczas przemywania, bo to może tylko pogorszyć sprawę i wprowadzić zanieczyszczenia głębiej. Po takim przemywaniu warto jeszcze pójść do lekarza, by sprawdzić, czy nie ma poważniejszych uszkodzeń. Ogólnie, dobrze jest trzymać się tych medycznych wytycznych, bo odpowiednie przemycie oka to kluczowa sprawa, kiedy mamy do czynienia z substancjami chemicznymi.

Pytanie 26

Oblicz, ile wyniesie koszt leku X, który został przepisany przez lekarza z odpłatnością na poziomie 50%, jeśli jego cena urzędowa wynosi 9,87 zł, a limit dofinansowania to 6,64 zł?

A. 4,94 zł

B. 6,55 zł

C. 3,22 zł

D. 6,65 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 6,55 zł, co wynika z zastosowania mechanizmu odpłatności za lek na poziomie 50%. W pierwszym kroku obliczamy wysokość dofinansowania, które wynosi 6,64 zł, co stanowi limit refundacji. Następnie, aby obliczyć kwotę, którą pacjent musi ponieść, należy od ceny leku 9,87 zł odjąć wysokość refundacji. Wartość ta wyniesie 9,87 zł - 6,64 zł = 3,23 zł. Jednakże, jako że odpłatność wynosi 50%, pacjent pokrywa połowę kosztów pozostałej kwoty. W tym przypadku 50% z 3,23 zł to 1,615 zł, ale ponieważ pacjent dofinansowuje także odpłatność za lek w wysokości 50% limitu, musimy dodać tę wartości do obliczeń. W efekcie całkowity koszt dla pacjenta wynosi 6,55 zł. Wiedza na temat refundacji leków jest kluczowa dla pacjentów, aby mieli jasność co do swoich wydatków na leki, a także dla farmaceutów, którzy pomagają pacjentom w orientacji w zasadach systemu refundacyjnego oraz wyliczeniach związanych z odpłatnością.

Pytanie 27

Jakie zasady przechowywania oraz zalecenia dla pacjenta powinny być doradzane przy wydawaniu leku w formie mieszanki?

A. Przechowywać w chłodnym miejscu, zużyć w ciągu 30 dni

B. Przechowywać w temperaturze pokojowej, zużyć w ciągu 14 dni

C. Przechowywać w temperaturze pokojowej, nie mieszać przed użyciem, zużyć w ciągu 20 dni

D. Przechowywać w chłodnym miejscu, zmieszać przed użyciem, zużyć w ciągu 7 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na przechowywanie leku w chłodnym miejscu, konieczność zmieszania przed użyciem oraz zużycie w ciągu 7 dni jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi przechowywania leków. Leki w postaci mieszanki często mają składniki, które mogą być wrażliwe na temperaturę, co wpływa na ich stabilność i skuteczność. W przechowywaniu leków w niskiej temperaturze, z reguły w zakresie 2-8°C, można zapobiec degradacji substancji czynnych oraz reakcji chemicznych, które mogą wpłynąć na ich działanie terapeutyczne. Zmieszanie leku przed użyciem jest kluczowe, ponieważ składniki mogą wymagać równomiernego wymieszania, aby zapewnić ich skuteczność, a także właściwe dawkowanie. Zużycie leku w ciągu 7 dni po otwarciu lub przygotowaniu jest zalecane, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji mikrobiologicznej oraz utraty skuteczności. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z dobrą praktyką farmaceutyczną i zapewnia bezpieczeństwo pacjenta.

Pytanie 28

Preparat farmaceutyczny przeznaczony jedynie do zastosowań zewnętrznych, to

A. rozczyn terapeutyczny

B. emulsja

C. czopek

D. zawiesina

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czopek jest formą leku, która jest przeznaczona wyłącznie do użytku wewnętrznego, a nie zewnętrznego, co czyni tę odpowiedź błędną. Czopek to stała postać leku, którą wprowadza się do odbytnicy, gdzie ulega rozpuszczeniu i uwalnia substancje czynne. Pomimo tego, że czopek nie jest formą przeznaczoną do użytku zewnętrznego, jest to istotna postać leku w kontekście leczenia wielu schorzeń. Przykłady zastosowania czopków obejmują leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz leki stosowane w terapii hemoroidów. Istotne jest, aby farmaceuci i pracownicy medyczni byli świadomi różnicy pomiędzy postaciami leku, aby skutecznie doradzać pacjentom w zakresie optymalnych metod podawania. W praktyce, wybór postaci leku zależy od wielu czynników, w tym od stanu pacjenta, rodzaju schorzenia oraz preferencji pacjenta, co jest zgodne z zasadami indywidualizacji leczenia. Wiedza na temat różnych form leków jest kluczowa w zapewnieniu ich skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jakie jest stężenie kwasu borowego w leku recepturowym przygotowanym według podanej recepty?

Rp.

Sol. Acidi borici             1,5:50,0
Spir. Vini                    ad 150,0
M. f. sol.

A. 3,0%

B. 2,0%

C. 1,0%

D. 1,5%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stężenie kwasu borowego w leku recepturowym wynosi 1%. Aby uzyskać ten wynik, należy obliczyć stosunek masy substancji czynnej do całkowitej masy roztworu. W podanej recepturze mamy 1,5 g kwasu borowego rozpuszczonego w 150 g roztworu. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: (1,5 g / 150 g) * 100% = 1%. To ważne, aby zrozumieć, że stężenie jest miarą ilości substancji czynnej w danym objętości roztworu, co jest kluczowe dla prawidłowego stosowania leków. W praktyce farmaceutycznej obliczanie stężenia jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Przykładowo, stężenie kwasu borowego ma zastosowanie w leczeniu zakażeń i stanów zapalnych, a jego odpowiednie stężenie w roztworze pozwala zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. Zgodnie z obowiązującymi standardami, zarówno jakość, jak i dokładność przygotowywanych roztworów są kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 31

Jaka jest zawartość kwasu salicylowego w maści przygotowanej według podanej recepty?

Rp.
Acidi salicylici                            10,0
2,0% Sol. Acidi borici
Vaselini albi
Lanolini                           aa       30,0
M.f.ung.
S. Zewnętrznie

A. 3,0%

B. 10,0%

C. 0,3%

D. 0,6%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 10,0% jest właściwa, jednak z uwagi na brak danych dotyczących masy roztworu kwasu borowego, nie możemy jednoznacznie stwierdzić, jakie stężenie kwasu salicylowego uzyskamy. W praktyce, stężenie w maściach jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich skuteczność terapeutyczną. W przypadku kwasu salicylowego, jego stężenie powinno być dostosowane do wskazania, np. stężenie 5-10% stosuje się przy leczeniu brodawek, a niższe stężenia w preparatach przeznaczonych do pielęgnacji skóry. Warto zauważyć, że podczas sporządzania maści farmaceutycznych, należy ściśle przestrzegać receptur i standardów jakości, takich jak Farmakopea Polska, co zapewnia nie tylko skuteczność, ale i bezpieczeństwo stosowania. Dodatkowo, dobrym zwyczajem jest dokumentowanie wszystkich użytych składników oraz ich mas, aby móc później dokonać analizy skuteczności i odpowiednio dostosować stężenia.

Pytanie 32

Jakie leki są wykorzystywane w przypadku alergicznego zapalenia nosa i spojówek?

A. nitrogliceryna, hydroksyzyna

B. hydroksyzyna, mizoprostol

C. papaweryna i loratadyna

D. loratadyna, cetyryzyna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Loratadyna i cetyryzyna to leki przeciwhistaminowe, które są powszechnie stosowane w leczeniu objawów alergicznego zapalenia nosa i spojówek, takich jak katar, kichanie, swędzenie nosa oraz łzawienie. Działają one poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1, co prowadzi do łagodzenia objawów alergicznych. Loratadyna jest lekiem drugiej generacji, co oznacza, że ma mniejsze ryzyko powodowania senności w porównaniu do leków pierwszej generacji. Cetyryzyna, choć również wykazuje działanie przeciwhistaminowe, może powodować nieco większą senność, ale mimo to jest wysoko ceniona za swoją skuteczność. Oba leki są dostępne bez recepty i mogą być stosowane zarówno przez dorosłych, jak i dzieci powyżej drugiego roku życia. Przykładowo, osoby cierpiące na sezonowe alergie na pyłki mogą przyjmować te leki, aby skutecznie złagodzić objawy, co wpływa na poprawę jakości ich życia. Zgodnie z aktualnymi standardami leczenia alergii, stosowanie leków przeciwhistaminowych jest pierwszym krokiem w terapii, co podkreśla ich znaczenie w praktyce klinicznej.

Pytanie 33

Najwyższą zawartość substancji aktywnych w leku ma forma

A. macerat

B. ekstrakt płynny

C. nalewka

D. ekstrakt suchy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyciąg suchy to postać leku, która charakteryzuje się najwyższą zawartością substancji aktywnych, ponieważ powstaje w wyniku usunięcia większości rozpuszczalników z oryginalnego materiału roślinnego. Dzięki temu uzyskuje się skoncentrowany produkt, który zawiera dużą ilość związków czynnych, co czyni go niezwykle efektywnym w terapii. Wyciągi suche są często stosowane w suplementach diety oraz w farmakologii, gdzie precyzyjnie określona dawka substancji czynnej jest kluczowa dla skuteczności leczenia. Na przykład, w fitoterapii wyciągi suche ziołowe są popularne w postaciach kapsułek lub tabletek, co ułatwia ich dawkowanie i zapewnia stabilność składników. Warto zauważyć, że standardy produkcji suplementów diety, takie jak GMP (Good Manufacturing Practices), wskazują na konieczność monitorowania procesu ekstrakcji, aby zapewnić wysoką jakość i skuteczność wyciągów. W związku z tym, wybór wyciągu suchego jako formy leku jest często preferowany w kontekście maksymalizacji skutków terapeutycznych.

Pytanie 34

Gdzie można znaleźć spis substancji przypisanych do grupy II-P?

A. w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

B. w Załączniku do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

C. w Charakterystyce produktu leczniczego

D. w Farmakopei Polskiej X

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca, że wykaz substancji należących do grupy II-P znajduje się w Załączniku do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jest poprawna, ponieważ ustawa ta reguluje kwestie związane z klasyfikacją i kontrolą substancji psychoaktywnych w Polsce. Grupa II-P obejmuje substancje, których użycie wiąże się z ryzykiem uzależnienia oraz potencjalnymi skutkami zdrowotnymi. Przykładowo, substancje takie jak niektóre opioidy są klasyfikowane w tej grupie, co ma istotne znaczenie w kontekście terapii bólu oraz zapobiegania nadużyciom. Zrozumienie klasyfikacji substancji jest kluczowe dla specjalistów w dziedzinie zdrowia, farmacji oraz prawa, którzy muszą przestrzegać przepisów dotyczących ich przepisywania i dystrybucji. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, jako akt prawny, stanowi fundament dla działań mających na celu ochronę zdrowia publicznego oraz kontrolowanie substancji, które mogą być nadużywane.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Która z substancji farmakologicznych znajduje zastosowanie w produktach podawanych "per rectum"?

A. Pyralginum

B. Doksycyclinum

C. Metoprololum

D. Amoksycyllinum

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pyralginum, znane również jako metamizol, jest substancją leczniczą, która wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz przeciwzapalne. Jego podawanie 'per rectum' jest szczególnie korzystne w przypadkach, gdy pacjent nie może przyjmować leków doustnie, na przykład w sytuacjach związanych z wymiotami lub trudnościami w połykaniu. W praktyce klinicznej, preparaty zawierające Pyralginum mogą być stosowane w leczeniu bólu o różnorodnym pochodzeniu, takiego jak ból pooperacyjny, ból nowotworowy czy ból związany z chorobami zapalnymi. Warto podkreślić, że stosowanie Pyralginum powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza oraz z uwzględnieniem potencjalnych działań niepożądanych, takich jak ryzyko agranulocytozy. W kontekście standardów leczniczych, podawanie leków 'per rectum' jest uznawane za dobrze ugruntowaną metodę w przypadkach, gdzie inna droga podania nie jest możliwa.

Pytanie 38

Wyznacz liczbę tabletek Furosemidum 40 mg, które zawierają 0,22 g furosemidu?

A. 8,8

B. 1,5

C. 5,5

D. 1,8

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć ilość tabletek Furosemidum 40 mg, która zawiera 0,22 g furosemidu, najpierw należy przeliczyć dawkę furosemidu w miligramach. 0,22 g to 220 mg. Skoro jedna tabletka Furosemidum zawiera 40 mg furosemidu, to aby obliczyć ilość tabletek, musimy podzielić całkowitą ilość furosemidu przez dawkę w jednej tabletce: 220 mg / 40 mg = 5,5 tabletek. Takie obliczenia są niezbędne w praktyce farmaceutycznej, szczególnie w kontekście dawkowania leków i zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów. Warto podkreślić, że w przypadku leków diuretycznych, takich jak furosemid, poprawne dawkowanie jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów terapeutycznych oraz minimalizacji ryzyka działań niepożądanych. Używanie przeliczników i znajomość dawek jest istotne w codziennej praktyce medycznej oraz farmaceutycznej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Instrukcja sporządzania syropu prostego znajduje się w Farmakopei Polskiej XI w sekcji

A. monografii narodowych

B. tekstów podstawowych

C. monografii szczegółowych

D. monografii ogólnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że sposób przygotowania syropu prostego znajduje się w monografiach narodowych, jest prawidłowa, ponieważ monografie te zawierają szczegółowe przepisy i metody przygotowania substancji farmaceutycznych zgodnych z lokalnymi standardami i wymaganiami. W Polskiej Farmakopei XI monografie narodowe obejmują preparaty, które są specyficzne dla danego kraju, z uwzględnieniem jego tradycji i praktyk. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce farmaceutycznej może być przygotowanie syropu prostego w aptece, które wymaga znajomości specyfikacji oraz wymagań jakościowych zawartych w tych dokumentach. Monografie narodowe są istotnym źródłem informacji, które gwarantują, że przygotowywane leki będą zgodne z aktualnymi standardami, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności terapii. Ponadto, znajomość tych monografii pozwala farmaceutom na efektywne dostosowanie procesów produkcyjnych do lokalnych regulacji, co jest częścią dobrych praktyk produkcyjnych (GMP).

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej