Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 21:14
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 21:47

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Otwór do zasadzenia drzewa w szczególnie trudnych warunkach glebowych powinien mieć średnicę

A. większą od średnicy bryły korzeniowej o 10 cm
B. taką samą jak średnica bryły korzeniowej
C. trzy razy większą od średnicy bryły korzeniowej
D. większą od średnicy bryły korzeniowej o 20 cm
Nie najlepiej, że wybrałeś średnicę dołu szerszą tylko o 20 czy 10 cm od średnicy korzeni. To może być problematyczne, bo nie daje korzeniom wystarczającej przestrzeni do rozwoju. Ograniczając miejsce dla nich, drzewo może mieć trudności z rośnięciem, a nawet narażasz je na stres związany z walką o wodę i składniki odżywcze. Moim zdaniem, to prowadzi do gorszego wzrostu i większego ryzyka chorób, bo korzenie nie mają dostępu do powietrza ani wody. Zbyt wąski dół może też sprawić, że drzewo będzie miało problemy z drenażem, co jest istotne w glinach, gdzie nadmiar wody może zrobić kuku korzeniom. Warto pamiętać, że przy sadzeniu drzew, zwłaszcza w trudnych warunkach, dobrze kierować się zasadami sadzenia, które biorą pod uwagę rodzaj gleby i specyfikę rośliny. Dlatego lepiej i zdrowiej dla drzew jest stosować się do zasad szerokiego wykopu, co daje korzeniom lepsze warunki do wzrostu.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jakie symptomy mogą sugerować, że roślina była zbyt mało podlewana?

A. Zwiędnięte liście, pomarszczona skórka na pędach
B. Zmiana barwy liści, skórka oddzielająca się od pędu
C. Plamy na pędach, na liściach szary osad
D. Zniekształcone liście, pokryte czarnym osadem
Zwiędnięte liście oraz pomarszczona skórka na pędach to kluczowe objawy, które świadczą o przesuszeniu rośliny. Przesuszenie następuje, gdy roślina nie otrzymuje wystarczającej ilości wody, co prowadzi do utraty turgoru komórkowego, skutkując zwiotczeniem liści. W praktyce, regularne monitorowanie wilgotności podłoża jest niezbędne dla zdrowego wzrostu roślin. Można to osiągnąć przez stosowanie wilgotnościomierzy, które pozwalają na precyzyjne określenie potrzeb wody. Warto również zwrócić uwagę na specyfikę rośliny, ponieważ różne gatunki mają różne wymagania dotyczące wilgotności. Dobre praktyki w zakresie nawadniania obejmują nawadnianie roślin wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, aby zminimalizować parowanie. Przesuchanie roślin można również zminimalizować przez stosowanie mulczowania, które spowalnia parowanie wody z powierzchni podłoża, co jest zgodne z zaleceniami ekologicznego ogrodnictwa. Odpowiednia pielęgnacja i dostosowanie nawadniania do potrzeb konkretnej rośliny są kluczowe dla jej zdrowia i wzrostu.
Pytanie 4

Wzrost udziału powierzchni procentowej przyczynia się do poprawy wartości przyrodniczych krajobrazu?

A. obiektów drogowych
B. zbiorników wodnych
C. obiektów przemysłowych
D. zabudowy mieszkaniowej
Zwiększenie udziału procentowego powierzchni zbiorników wodnych w krajobrazie przyczynia się do podwyższenia walorów przyrodniczych poprzez poprawę bioróżnorodności, stabilizację mikroklimatu oraz łatwiejsze zarządzanie wodami. Woda jest kluczowym elementem ekosystemów, a zbiorniki wodne stanowią siedlisko dla wielu gatunków roślin i zwierząt, co zwiększa różnorodność biologiczną danego obszaru. Dodatkowo, obecność zbiorników wodnych wpływa na regulację temperatury otoczenia oraz mikroklimatu, co jest szczególnie istotne w kontekście zmian klimatycznych. W praktyce zwiększenie powierzchni zbiorników wodnych może odbywać się poprzez tworzenie stawów, jezior lub retencji wód, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska. Takie działania są często rekomendowane przez organizacje ochrony środowiska oraz są integralną częścią planów zagospodarowania przestrzennego, które dążą do harmonijnego współistnienia natury z przestrzenią urbanistyczną. Warto zauważyć, że wdrażanie takich rozwiązań często przynosi korzyści również społeczności lokalnym, tworząc miejsca do rekreacji i wypoczynku.
Pytanie 5

Jakie rośliny warto wykorzystać do obsadzenia małych rond w miastach?

A. magnolie (Magnolia sp.)
B. różaneczniki (Rhododendron sp.)
C. laurowiśnie (Prunus laurocerasus)
D. róże okrywowe (Rosa sp.)
Róże okrywowe (Rosa sp.) są doskonałym wyborem do obsadzenia małych rond wielkomiejskich ze względu na ich niską wysokość, estetyczny wygląd oraz zdolność do tworzenia gęstych, dekoracyjnych kobierców. Charakteryzują się one długim okresem kwitnienia, co sprawia, że są atrakcyjne przez większość sezonu wegetacyjnego. W kontekście miejskim, róże okrywowe są wysoce odporne na zanieczyszczenia powietrza i zmienne warunki atmosferyczne, co czyni je idealnym elementem zieleni miejskiej. Zastosowanie takich roślin w przestrzeniach publicznych sprzyja również poprawie jakości powietrza oraz wspomaga bioróżnorodność. W praktyce, róże te mogą być sadzone w grupach po kilka sztuk, co pozwala na uzyskanie efektu masowego kwiatu, oraz mogą być łączone z innymi niskimi roślinami ozdobnymi, tworząc estetyczne kompozycje. Dodatkowo, należy pamiętać o regularnej pielęgnacji i cięciu, co wpisuje się w dobre praktyki ogrodnicze, zapewniające zdrowy rozwój roślin oraz ich piękny wygląd przez cały sezon.
Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Jak powinny być sadzone drzewa, aby utworzyć aleję?

A. W jednym rzędzie wzdłuż drogi
B. W rzędzie po obu stronach drogi
C. Pojedynczo w różnych lokalizacjach
D. W grupach po kilka
Sadzenie drzew w rzędzie po obu stronach ulicy jest najlepszym podejściem do tworzenia alei, co ma na celu uzyskanie harmonijnej i estetycznej przestrzeni publicznej. Taki układ nie tylko poprawia walory wizualne, ale również wspiera równomierny rozwój drzew, zapewniając im odpowiednią ilość światła słonecznego oraz przestrzeń do wzrostu. Praktyka ta zgadza się z zasadami urbanistyki, które zalecają równomierne rozmieszczenie roślinności w obszarach zurbanizowanych. Dodatkowo, aleje drzewne pełnią ważne funkcje ekologiczne, takie jak poprawa jakości powietrza, redukcja hałasu i ochrona przed erozją gleby. Zastosowanie tej metody jest również zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zrównoważonym rozwojem przestrzeni miejskiej, które podkreślają znaczenie drzew w krajobrazie miejskim. Przykładem udanego zastosowania tej metody może być aleja w parku miejskim, gdzie drzewa są sadzone w równych odstępach, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi oraz ułatwia pielęgnację.
Pytanie 8

Krzewem, który jest odporny na niskie temperatury i dobrze rozwija się w różnych rodzajach gleb, jest

A. różanecznik (Rhododendron x hybrida)
B. tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora)
C. hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)
D. lilak pospolity (Syringa vulgaris)
Tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora) to roślina, która, mimo że może być atrakcyjna ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i zdolność do przetrwania w suchych warunkach, nie jest optymalnym wyborem w kontekście zastępowania lilaka pospolitego w ogrodach strefy umiarkowanej. Tamaryszek jest mało odporny na mrozy, co czyni go bardziej odpowiednim do cieplejszych klimatów. Dla ogrodników poszukujących krzewów odpornych na mróz, jego niska tolerancja na zimowe warunki staje się istotnym ograniczeniem. Różanecznik (Rhododendron x hybrida), mimo że jest pięknym krzewem kwitnącym, również nie spełnia kryteriów odporności na mróz, a jego wymagania glebowe są bardziej restrykcyjne – preferuje gleby kwaśne i wilgotne, co może być trudne do osiągnięcia w niektórych lokalizacjach. Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) jest natomiast również wrażliwa na mróz, zwłaszcza w przypadku jej niektórych odmian, które mogą wymagać osłony na zimę. Dla ogrodników, którzy chcą mieć pewność, że ich rośliny przetrwają zimę w zdrowiu, wybór lilaka pospolitego jako krzewu odpornego na mróz stanowi kluczowy element w planowaniu ogrodu. Wybierając rośliny, warto kierować się ich naturalnymi warunkami wzrostu oraz wymaganiami, aby uniknąć niepowodzeń w uprawie i zapewnić roślinom optymalne warunki do rozwoju.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie gatunki roślin są wykorzystywane do obsadzeń w obwódkach?

A. Nasturcja większa (Tropaeolum majus), malwa różowa (Althaea rosea), żeniszek meksykański (Ageratum houstonianum)
B. Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea), cynia wytworna (Zinnia elegans), celozja grzebieniasta (Celosia argentea cristata)
C. Rącznik pospolity (Ricinus communis), bratek ogrodowy (Viola x wittrockiana), szałwia błyszcząca (Salvia splendens)
D. Lobelia przylądkowa (Lobelia erinus), nemezja powabna (Nemesia strumosa), aksamitka wąskolistna (Tagetes tenuifolia)
Lobelia przylądkowa, nemezja powabna oraz aksamitka wąskolistna to gatunki roślin, które doskonale nadają się do obsadzeń obwódkowych, ponieważ charakteryzują się nie tylko estetycznym wyglądem, ale też odpowiednimi wymaganiami wzrostu. Lobelia przylądkowa wyróżnia się intensywnym niebieskim kolorem kwiatów, które przyciągają uwagę i mogą stanowić efektowny akcent w kompozycjach ogrodowych. Nemezja powabna, z kolei, oferuje różnorodność kolorystyczną oraz długotrwałe kwitnienie, co sprawia, że jest lubiana w aranżacjach rabatowych. Aksamitka wąskolistna przyciąga uwagę swoim intensywnym żółtym i pomarańczowym kolorem, który jest szczególnie widoczny na tle innych roślin. Te gatunki są również łatwe w uprawie i dobrze rosną w różnych warunkach glebowych, co czyni je doskonałym wyborem dla ogrodników, niezależnie od ich doświadczenia. Ponadto, stosowanie roślin jednorocznych, takich jak te wymienione, jest zgodne z praktykami agrotechnicznymi, które zalecają rotację roślin w celu zapobiegania chorobom i szkodnikom. Dlatego, wybierając te rośliny do obwódek, nie tylko dbamy o estetykę, ale również o zdrowie naszych ogródków.
Pytanie 12

Jakie rośliny jednoroczne ozdobne z kwiatów byłyby odpowiednie do sadzenia w skrzynce balkonowej, aby uzyskać kompozycję w odcieniach żółto-pomarańczowych?

A. Nagietek lekarski (Calendula officinalis), aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula)
B. Ubiorek gorzki (Iberis amara), celozja grzebieniasta (Celosia argentea cristata)
C. Kobea pnąca (Cobaea scandens), niecierpek Waleriana (Impatiens walleriana)
D. Lobelia przylądkowa (Lobelia erinus), begonia stale kwitnąca (Begonia semperflorens)
Nagietek lekarski (Calendula officinalis) oraz aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula) to doskonały wybór do kompozycji balkonowej w tonacji żółto-pomarańczowej. Nagietek charakteryzuje się intensywnym, pełnym kwiatostanem oraz długim okresem kwitnienia, co sprawia, że jest popularny w ogrodnictwie. Posiada zdolność przyciągania owadów zapylających, co jest korzystne dla ekosystemu. Aksamitka, z kolei, wyróżnia się różnorodnością form i kolorów, a jej intensywne, pomarańczowe kwiaty doskonale dopełniają kompozycję. Obie rośliny są łatwe w uprawie, preferują stanowiska słoneczne i dobrze zdrenowane podłoże. Warto także wspomnieć, że zarówno nagietek, jak i aksamitka mają właściwości zdrowotne, co dodatkowo zwiększa ich wartość w aranżacji balkonowej. Tego typu zestaw tworzy efektowną i harmonijną kompozycję, która nie tylko cieszy oko, ale również może być korzystna dla bioróżnorodności w miejskim otoczeniu.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

W skład inwentaryzacji szaty roślinnej wchodzi

A. rysunek wykonany na mapie zasadniczej oraz tabele inwentaryzacyjne
B. opis sytuacyjny oraz tabele inwentaryzacyjne
C. opis sytuacyjny oraz dokumentacja fotograficzna
D. rysunek wykonany na mapie zasadniczej oraz dokumentacja fotograficzna
W odpowiedziach, które nie są poprawne, pojawia się szereg nieporozumień dotyczących podstawowych elementów inwentaryzacji szaty roślinnej. Opis sytuacyjny oraz dokumentacja fotograficzna są wartościowe, ale nie dostarczają one systematycznych danych ilościowych oraz przestrzennych, które są kluczowe dla dokładnej analizy flory. Opis sytuacyjny jest subiektywną interpretacją, która może prowadzić do różnorodnych wniosków, a dokumentacja fotograficzna, choć pomocna, nie zastępuje konkretnych danych pomiarowych. Podobnie, rysunek sporządzony na mapie zasadniczej w połączeniu z dokumentacją fotograficzną nie zapewnia pełnego obrazu, ponieważ brakuje w nim zorganizowanej bazy danych dotyczącej liczebności i lokalizacji poszczególnych gatunków. Tabele inwentaryzacyjne są niezbędne do gromadzenia informacji w sposób uporządkowany, co pozwala na późniejsze analizy i wyciąganie wniosków. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do niepełnych i mało wiarygodnych wyników, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście ochrony przyrody, gdzie decyzje podejmowane są na podstawie takich danych. Prawidłowa inwentaryzacja powinna opierać się na ścisłej współpracy między różnymi metodami zbierania danych, a nie na jednostronnym podejściu.
Pytanie 15

Korzystając z tabeli, podaj wymiary 3 stanowisk parkingowych na samochody dla osób niepełnosprawnych.

Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej
z dn. 2 marca 1999r.
Rodzaj pojazduUsytuowanie pod kątem,°Długość, mSzerokość, m
Samochód osobowy904,502,30
06,002,50
Samochód osobowy z przyczepą010,002,50
Samochód dla osób niepełnosprawnych904,503,60

A. 3,6 x 4,5 m
B. 3,6 x 13,5 m
C. 4,5 x 10,8 m
D. 4,5 x 6,9 m
Poprawna odpowiedź to 4,5 x 10,8 m, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi stanowisk parkingowych dla osób niepełnosprawnych, wymiary jednego stanowiska wynoszą 4,50 m szerokości i 3,60 m długości. Aby uzyskać wymiary dla trzech stanowisk, szerokość pozostaje taka sama, natomiast długość mnożymy przez 3, co daje 3,60 m x 3 = 10,80 m. Tego typu stanowiska są projektowane, aby zapewnić wystarczającą przestrzeń dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, co jest zgodne z normami budowlanymi oraz wymaganiami dostępu. Na przykład, w praktyce, odpowiednie wymiary pozwalają na swobodne korzystanie z pojazdów, a także umożliwiają łatwe manewrowanie wózkami inwalidzkimi. Dobrze zaprojektowane miejsca parkingowe zwiększają niezależność osób z niepełnosprawnościami oraz poprawiają ich komfort życia. Dla każdego projektu budowlanego, zaleca się konsultację z lokalnymi przepisami, aby zapewnić pełną zgodność z obowiązującymi standardami.
Pytanie 16

Jakie wymagania muszą spełniać drzewa przeznaczone do sadzenia?

A. Właściwie uformowany pień oraz korzeń główny
B. Właściwie ukształtowany pokrój oraz system korzeniowy
C. Właściwie wykształcone pędy i pąki kwiatowe
D. Właściwie rozwinięte pąki liściowe oraz korzenie boczne
Prawidłowo uformowany pokrój i system korzeniowy są kluczowymi elementami, które decydują o dalszym wzroście oraz zdrowiu drzew. Pokrój drzewa powinien być harmonijny i odpowiednio zbalansowany, co pozwala na efektywną fotosyntezę oraz stabilność w warunkach wiatrowych. System korzeniowy, z kolei, odpowiada za pobieranie wody oraz składników odżywczych z gleby, a także za stabilizację drzewa w podłożu. Zgodnie z dobrymi praktykami sadowniczymi, drzewa powinny być sadzone w odpowiednich warunkach glebowych oraz mieć korzenie w pełni rozwinięte, co pozwala im lepiej przystosować się do nowego środowiska. Dobrze rozwinięty system korzeniowy umożliwia drzewom radzenie sobie w trudnych warunkach, takich jak susza czy nadmierna wilgotność. Przykładem praktycznym może być sadzenie drzew owocowych, które wymagają odpowiedniego pokroju, aby umożliwić łatwiejsze zbieranie plonów oraz zapewnić optymalne warunki do owocowania. Dlatego, przy wyborze drzew do sadzenia, szczególną uwagę należy zwrócić na ich pokrój i system korzeniowy.
Pytanie 17

Przygotowanie krzewów liściastych z odsłoniętymi korzeniami do sadzenia obejmuje między innymi

A. obcięcie uszkodzonych pędów oraz skrócenie zbyt długich korzeni
B. przycięcie pędów nad drugim oczkiem oraz skrócenie korzeni do połowy
C. wyeliminowanie cienkich pędów i cienkich korzeni
D. usunięcie cienkich pędów oraz skrócenie wszystkich korzeni o jedną trzecią
Wycięcie uszkodzonych pędów oraz skrócenie zbyt długich korzeni jest kluczowym elementem przygotowania krzewów liściastych z odsłoniętym systemem korzeniowym do sadzenia. Usunięcie uszkodzonych pędów pozwala na stymulację wzrostu nowych, zdrowych pędów oraz ogranicza ryzyko infekcji patogenami, które mogą zagrażać roślinom. W przypadku zbyt długich korzeni ich skracanie do odpowiedniej długości (zwykle do 20-30 cm) umożliwia lepsze osadzenie rośliny w podłożu i sprzyja rozwojowi nowych korzeni. Przykładowo, przy sadzeniu krzewów takich jak berberys czy hortensje, właściwe przygotowanie systemu korzeniowego ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłego wzrostu i zdrowia. Warto również pamiętać, że standardy branżowe sugerują, aby przed posadzeniem dokładnie zbadano kondycję roślin, co pozwala na skuteczne eliminowanie potencjalnych problemów zdrowotnych. Dobre praktyki w zakresie sadzenia krzewów liściastych obejmują także nawadnianie roślin po posadzeniu, co wspomaga ich aklimatyzację.
Pytanie 18

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej
B. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście
C. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta
D. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście
Integracja opracowania zieleni miejskiej z koncepcją urbanistyczną to proces, który polega na harmonijnym wkomponowaniu elementów zieleni w spójną strukturę przestrzenną miasta. Uwzględnianie przestrzennych układów urbanistycznych jest kluczowe, ponieważ tereny zieleni muszą być zintegrowane z infrastrukturą miejską, komunikacją oraz istniejącymi budynkami. Przykładem może być projektowanie parków, które nie tylko pełnią funkcje rekreacyjne, ale także wpływają na mikroklimat w miejskich aglomeracjach, poprawiając jakość powietrza i zmniejszając efekty wyspy ciepła. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują analizę istniejących układów urbanistycznych, planowanie układów ścieżek i ciągów pieszych, a także współpracę z architektami krajobrazu oraz urbanistami. Zwiększa to atrakcyjność przestrzeni publicznych, sprzyja integracji społecznej oraz rozwija bioróżnorodność w miastach, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 19

Umiejscowienie mas ziemi z wykopu w niewielkiej odległości od drzew oddziałuje na

A. zanieczyszczanie gleby
B. przesuszenie systemu korzeniowego tych drzew
C. obumieranie korzeni tych drzew
D. osuszanie terenu
Składowanie mas ziemi blisko drzew może być naprawdę ryzykowne, bo może to prowadzić do problemów z ich korzeniami. Żeby to zrozumieć, warto wiedzieć, że ciężar, który nakładamy na glebę, może ją zagęścić i przez to korzenie drzew nie mają wystarczająco powietrza. A to jest mega ważne, bo korzenie są na to bardzo wrażliwe. Poza tym, jeśli ziemia się nagromadzi, to może to zmienić, jak woda krąży w glebie. Często to prowadzi do tego, że woda stoi, a to sprzyja rozwojowi różnych grzybów, które mogą uszkodzić korzenie, na przykład Phytophthora. Żeby pomóc drzewom, najlepiej trzymać się z daleka od nich, jeśli chodzi o składowanie ziemi, a można też stosować różne metody, jak mulczowanie czy ochrona systemu korzeniowego. Dobrze jest też przed pracami budowlanymi skonsultować się z arborystą, żeby uniknąć kłopotów.
Pytanie 20

Wapnowania nie powinno się przeprowadzać tuż po zastosowaniu nawozu?

A. kompostem
B. torfem
C. biohumusem
D. obornikiem
Obornik to naturalny nawóz organiczny, który zawiera wiele składników odżywczych niezbędnych dla prawidłowego wzrostu roślin. Wapnowanie gleby po zastosowaniu obornika jest niewskazane, ponieważ obornik potencjalnie podnosi pH gleby, a dodanie wapna może doprowadzić do nadmiernego wzrostu pH, co może być szkodliwe dla niektórych roślin. W praktyce zaleca się, aby wapnowanie przeprowadzać przed aplikacją obornika, co pozwala na lepsze zrównoważenie pH i optymalizację dostępności składników odżywczych. Dobre praktyki agronomiczne sugerują, aby monitorować pH gleby oraz stosować wapno w odpowiednich dawkach, co pozwala na efektywne wykorzystanie obornika i innych nawozów organicznych. Przykładowo, w przypadku uprawy zbóż, odpowiednie przygotowanie gleby z wykorzystaniem obornika i wapna dostarcza roślinom niezbędnych makro- i mikroelementów, co w rezultacie przekłada się na wyższe plony i lepszą jakość ziarna.
Pytanie 21

Aby obniżyć pH gleby przeznaczonej do uprawy roślin preferujących kwaśne środowisko, należy wykorzystać

A. kompost z resztek roślinnych
B. torf wysoki
C. ziemię liściową
D. nawóz wapniowy
Ziemia liściowa, choć może być używana jako składnik podłoża, nie jest skuteczna w obniżaniu pH gleby. Zwykle ma ona pH zbliżone do neutralnego lub lekko zasadowego, co może nie tylko nie pomóc w uzyskaniu optymalnych warunków dla roślin kwasolubnych, ale wręcz zaszkodzić ich rozwojowi. Kompost z resztek roślinnych jest cennym nawozem organicznym, ale jego wpływ na pH gleby jest znikomy i zależy od źródła materiału kompostowego. W przypadku gleby wymagającej zakwaszenia, kompost może nie dostarczyć odpowiednich właściwości, jakich potrzebują rośliny kwasolubne. Nawóz wapniowy, z kolei, powszechnie stosowany do podnoszenia pH gleby, działa odwrotnie do zamierzonego celu. Wprowadzenie wapnia do gleby skutkuje jej alkalizacją, co jest niepożądane dla roślin rosnących w kwaśnym środowisku. W praktyce, ważne jest, aby przed podjęciem działań związanych z modyfikacją gleby, dokładnie poznać wymagania uprawianych roślin oraz właściwości używanych materiałów. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych problemów w uprawie i negatywnie wpływać na zdrowie roślin.
Pytanie 22

Jakie środki są używane do zwalczania chorób grzybowych w roślinach ozdobnych?

A. akarycydy
B. herbicydy
C. fungicydy
D. retardanty
Fungicydy to substancje chemiczne, które mają na celu zwalczanie chorób roślin wywoływanych przez grzyby. Są one niezwykle istotne w ochronie roślin ozdobnych, ponieważ wiele z tych roślin jest podatnych na różnorodne infekcje grzybicze, które mogą prowadzić do ich osłabienia, a nawet śmierci. Przykłady chorób grzybowych to mączniak prawdziwy, rdza czy szara pleśń. W praktyce stosowanie fungicydów wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń dotyczących dawkowania oraz terminu aplikacji, co pozwala na skuteczne zwalczanie patogenów przy jednoczesnym minimalizowaniu wpływu na środowisko. Warto również zaznaczyć, że fungicydy można podzielić na kilka grup, w tym fungicydy systemiczne, które wnikają do wnętrza rośliny, oraz kontaktowe, które działają na powierzchni. Dobre praktyki w ochronie roślin obejmują rotację fungicydów, co zmniejsza ryzyko rozwinięcia się odporności patogenów. Właściwe stosowanie fungicydów przyczynia się do zdrowotności roślin oraz poprawia estetykę ogrodów.
Pytanie 23

Jakiego typu nawozów nie powinno się używać w okresie jesieni przy uprawie drzew i krzewów ozdobnych?

A. Magnezowych
B. Azotowych
C. Potasowych
D. Wapniowych
Wybór nawozów do stosowania w ogrodnictwie jest kluczowy dla zdrowia i kondycji roślin. Wiele osób może być skłonnych do stosowania nawozów magnezowych, potasowych lub wapniowych jesienią, co może być postrzegane jako korzystne. Nawozy magnezowe wspierają procesy fotosyntezy oraz pomagają w budowaniu odporności roślin na niekorzystne warunki atmosferyczne. Nawozy potasowe, z kolei, są cenione za swoje właściwości wzmacniające rośliny, co jest szczególnie istotne przed zimą, kiedy rośliny potrzebują dodatkowego wsparcia. Wapń pomaga w budowie ścian komórkowych roślin, co jest korzystne w kontekście ich wytrzymałości. Jednak nie należy zapominać, że każdy rodzaj nawozu ma swoje specyficzne właściwości i zastosowanie, które powinny być dostosowane do pory roku oraz fazy wzrostu roślin. Istotne jest również, aby unikać nadmiernego nawożenia, co może prowadzić do kumulacji soli w glebie oraz negatywnego wpływu na jakość wody gruntowej. W praktyce ogrodniczej, stosowanie nawozów zależne jest od analizy gleby oraz potrzeb roślin, przez co kluczowe jest zrozumienie ich cyklu życiowego i wymagań pokarmowych w różnych porach roku. Warto również podkreślić, że błędne wnioski mogą prowadzić do nieprawidłowego doboru nawozów, co z kolei może negatywnie wpłynąć na zdrowie roślin oraz ich zdolności do przetrwania w trudnych warunkach klimatycznych.
Pytanie 24

Róże czepne powinny być hodowane na glebach piaszczysto-gliniastych, w lokalizacjach

A. zacienionych i dobrze wentylowanych.
B. słonecznych i lekko wentylowanych.
C. zacienionych i spokojnych.
D. półcienistych i spokojnych.
Wybór stanowiska dla róż czepnych jest kluczowym aspektem ich uprawy, a nieprawidłowe decyzje mogą prowadzić do wielu problemów. Stanowiska półcieniste i zaciszne mogą wydawać się atrakcyjne, ale w rzeczywistości ograniczają dostęp do światła, co wpływa negatywnie na procesy fotosyntezy. Brak słońca może skutkować osłabieniem roślin oraz ich skłonnością do chorób, takich jak czarna plamistość czy mączniak. Z kolei stanowiska zacienione i przewiewne, mimo że zapewniają lepszą cyrkulację powietrza, również nie dostarczają wymaganej ilości światła słonecznego, co prowadzi do spadku jakości kwiatów oraz ogólnego osłabienia roślin. Warto również zwrócić uwagę na błędne przekonanie, że przewiewność gleby jest wystarczająca dla prawidłowego wzrostu róż czepnych. Gleba powinna nie tylko dobrze przepuszczać wodę, ale również zatrzymywać odpowiednią ilość wilgoci i składników odżywczych. Zastosowanie takich stanowisk, jak te proponowane w odpowiedziach, jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki ogrodniczej i może prowadzić do nieefektywnej uprawy oraz słabej jakości kwiatów. Ostatecznie, skutki niewłaściwego wyboru stanowiska mogą być widoczne w postaci niewielkiej liczby kwiatów, ich mizernej jakości oraz większej podatności na choroby i szkodniki.
Pytanie 25

Jaką metodę sadzenia powinno się wybrać przy sadzeniu zimozielonych roślin iglastych?

A. Sadzenie z tzw. "gołym korzeniem" jesienią po zakończeniu okresu wegetacji
B. Sadzenie z bryłą korzeniową latem w pełni okresu wegetacyjnego
C. Sadzenie z tzw. "gołym korzeniem" wczesną wiosną przed pojawieniem się pierwszych oznak wegetacji
D. Sadzenie z bryłą korzeniową wiosną zaraz po zauważeniu pierwszych oznak wegetacji
Sadzenie zimozielonych roślin iglastych z bryłą korzeniową wiosną, zaraz po pojawieniu się pierwszych oznak wegetacji, to najlepsza praktyka, ponieważ w tym czasie rośliny są w fazie aktywnego wzrostu, co sprzyja ich adaptacji do nowego środowiska. Wiosenne sadzenie umożliwia roślinom wykorzystanie dostępnych zasobów wodnych i składników odżywczych w glebie, co zwiększa szanse na ich prawidłowy rozwój. Dodatkowo, przy zastosowaniu bryły korzeniowej, minimalizowane są uszkodzenia systemu korzeniowego, co jest kluczowe dla ich dalszego wzrostu. Warto również zwrócić uwagę na jakość materiału sadzeniowego – rośliny powinny być zdrowe, odpowiednio nawadniane i chronione przed szkodnikami. Przykłady zastosowania tej metody obejmują sadzenie takich roślin jak tuje, świerki czy sosny, które po posadzeniu w odpowiednich warunkach są w stanie szybko się ukorzenić i rozwinąć.
Pytanie 26

Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli inwentaryzacyjnej klon jesionolistny

Lp.GatunekObwód pnia [cm]Wysokość [m]Średnica korony [m]Uwagi
1Dąb szypułkowy
Quercus robur		1002513Uszkodzenia mechaniczne
na pniu
2Klon jesionolistny
Acer negundo		30 + 50156Posusz 25%
3Lipa drobnolistna
Tilia cordata		1202211Pochylony pień
Posusz 30%

A. ma dwa pnie o obwodzie 30 cm i 50 cm oraz uschnięte 30% korony.
B. ma tylko jeden pień o obwodzie 30 cm oraz uschnięte 25% korony.
C. ma dwa pnie o obwodzie 30 cm i 50 cm oraz uschnięte 25% korony.
D. ma tylko jeden pień o obwodzie 80 cm oraz uschnięte 25% korony.
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli inwentaryzacyjnej, klon jesionolistny (Acer negundo) rzeczywiście posiada dwa pnie o obwodach 30 cm i 50 cm. W kontekście zarządzania zasobami leśnymi i ochrony przyrody, prawidłowe rozpoznanie cech drzew jest kluczowym elementem inwentaryzacji. Właściwe pomiary obwodu pnia pozwalają na ocenę kondycji drzew, a także na planowanie zabiegów pielęgnacyjnych takich jak cięcia sanitarno-odnowieniowe. Dodatkowo, informacja o uschniętej koronie wynoszącej 25% wskazuje na potencjalne problemy zdrowotne drzewa, co może wymagać dalszych działań, takich jak konsultacje z dendrologiem czy specjalistami od ochrony roślin. W praktyce, dane te mogą być wykorzystywane do oceny stanu ekosystemów oraz do planowania działań ochronnych w obszarach chronionych. Utrzymanie zdrowia drzewostanów jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, a dokładna dokumentacja jest niezbędna dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 27

Kainit stosuje się w celu zaspokojenia niedoborów w glebie

A. potasu
B. azotu
C. magnezu
D. fosforu
Wybór niewłaściwego makroskładnika do nawożenia może naprawdę namieszać w zarządzaniu glebą i źle wpłynąć na wzrost roślin. Fosfor jest ważny dla rozwoju korzeni i energii w roślinach, ale w kainicie go nie ma. Jak mielibyśmy nawozić fosforem, a w glebie brakuje potasu, to rośliny mogą mieć problem z wykorzystaniem tego, co mają. Azot to inna sprawa – też ważny, bo potrzebny do białek i chlorofilu, ale jego brak nie jest tym, co rozwiązuje kainit. Przesadne nawożenie azotem może sprawić, że rośliny będą rosły na fali, ale ich odporność na choroby spadnie. Magnez też jest istotny dla chlorofilu, ale jego brak nie wiąże się bezpośrednio z kainitem. Często takie błędne wnioski wynikają z braku zrozumienia, jak to wszystko działa w ekosystemie roślin. Dlatego ważne jest, aby przed nawożeniem zrobić badania gleby i wiedzieć, czego rośliny naprawdę potrzebują, żeby efektywnie zarządzać zasobami gleby.
Pytanie 28

Aby pozbyć się uschniętych oraz zaatakowanych przez patogeny konarów drzewa, powinno się przeprowadzić cięcia

A. prześwietlające
B. odmładzające
C. sanitarne
D. formujące
Cięcia sanitarne są kluczowym elementem dbałości o zdrowie drzew. Polegają one na usuwaniu suchych lub chorych gałęzi, które mogą stanowić źródło patogenów oraz chorób drzew. Takie działania mają na celu nie tylko poprawę estetyki roślin, ale przede wszystkim ich zdrowotności. W praktyce, przeprowadzanie cięć sanitarnych powinno być realizowane w odpowiednich porach roku, zaleca się to zazwyczaj wczesną wiosną lub późną jesienią, gdy drzewo jest w stanie spoczynku, co minimalizuje ryzyko stresu dla rośliny. Działania te są zgodne z dobrą praktyką arborystyczną, która zaleca regularne inspekcje drzew w celu identyfikacji potencjalnych problemów. Oprócz usuwania chorych gałęzi, cięcia sanitarne sprzyjają dobremu przewietrzaniu korony, co z kolei zmniejsza wilgotność w jej wnętrzu, a tym samym ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Ponadto, zdrowe gałęzie będą mogły lepiej absorbować światło słoneczne, co wspiera ich dalszy rozwój.
Pytanie 29

Przed wysiewem nasion trawnika, grunt powinien być

A. wodowany
B. uwałowany
C. spulchniony
D. wyrównany
Podlewanie, wyrównywanie i rozluźnianie gruntu przed wysiewem nasion trawnika to praktyki, które mogą być mylone z uwałowaniem, jednak każda z nich ma swoje własne zastosowania i ograniczenia. Podlewanie gruntu ma na celu nawilżenie gleby, co jest przydatne w kontekście zbyt suchego podłoża, ale nie rozwiązuje problemu zagęszczenia gleby, które jest kluczowe dla dobrego wzrostu nasion. Zbyt duża wilgotność gleby może prowadzić do jej zbijania, co ogranicza dostęp tlenu i wpływa negatywnie na rozwój korzeni. Wyrównywanie gruntu skoncentrowane jest na uzyskaniu równej powierzchni, co jest istotne z punktu widzenia estetyki, lecz nie wpływa na właściwości fizyczne gleby, takie jak gęstość czy struktura. Z kolei rozluźnianie jest procesem odwrotnym do uwałowania, polegającym na zwiększaniu porowatości gleby, co może być korzystne w kontekście zbyt zbitych gleb, ale przed wysiewem trawnika ważniejsze jest, aby gleba była wystarczająco gęsta, by zapewnić stabilne podłoże dla nasion. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że te działania są wystarczające do przygotowania gleby do siewu, podczas gdy kluczowym elementem jest odpowiednie uwałowanie, które zapewnia stabilność i kontakt nasion z glebą.
Pytanie 30

Które z pnączy nadających się do obsadzenia budynku nie wymaga konstrukcji wsparcia?

A. Winorośl właściwa (Vitis vinifera)
B. Wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum)
C. Glicynia chińska (Wisteria sinensis)
D. Winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata)
Winobluszcz trójklapowy (Parthenocissus tricuspidata) jest pnączem, które nie wymaga budowy podpory wspierającej ze względu na swoje unikalne właściwości. Roślina ta posiada przyssawki, które umożliwiają jej przyleganie do powierzchni, takich jak ściany budynków, bez potrzeby dodatkowych podpór. Dzięki temu jest często wybierana do obsadzania elewacji budynków, ponieważ nie tylko zapewnia estetyczny wygląd, ale także chroni mury przed działaniem czynników atmosferycznych. W praktyce, winobluszcz trójklapowy jest efektywnym pnączem, które może rosnąć na różnych rodzajach podłoży, co czyni go uniwersalnym w zastosowaniu. Roślina ta charakteryzuje się szybkim wzrostem oraz bujnym ulistnieniem, co przyczynia się do zwiększenia efektywności termoizolacyjnej budynku. Przy odpowiedniej pielęgnacji, winobluszcz może żyć wiele lat, przyczyniając się do poprawy mikroklimatu wokół obiektu. Warto zaznaczyć, że zgodnie z zaleceniami branżowymi, stosowanie tego typu roślin powinno być dostosowane do specyfiki lokalizacji oraz stylu budynku.
Pytanie 31

Bardzo wiekowe drzewa oraz krzewy o niskiej żywotności potrzebują przycinania

A. formującego koronę
B. poprawiającego bezpieczeństwo
C. odmładzającego
D. zwiększającego kwitnienie
Odpowiedź odmładzającego cięcia jest prawidłowa, ponieważ w przypadku bardzo starych drzew i krzewów o słabej żywotności, celem jest przywrócenie im energii i zdolności do wzrostu. Cięcie odmładzające polega na usuwaniu starych, chorych lub uszkodzonych gałęzi, co umożliwia lepszy dostęp światła i powietrza do wnętrza korony, a także stymuluje produkcję nowych pędów. Takie zabiegi mogą znacząco poprawić ogólną kondycję rośliny oraz zwiększyć jej odporność na choroby i szkodniki. Praktycznym zastosowaniem tego rodzaju cięcia może być odnawianie starych krzewów owocowych, takich jak porzeczki czy maliny, które po odpowiednim cięciu mogą znowu obficie owocować. Zgodnie z dobrymi praktykami w arborystyce, najlepiej wykonywać cięcie odmładzające wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy rośliny są w stanie spoczynku, co minimalizuje stres i wspiera regenerację.
Pytanie 32

W obiektach magazynowych dla paliw, zgodnie z przepisami przeciwpożarowymi, wprowadzono zakaz

A. jedzenia posiłków
B. instalowania elektryki
C. zostawiania ubrań roboczych
D. korzystania z otwartego ognia
Twoja odpowiedź dotycząca zakazu używania otwartego ognia w magazynach paliw to strzał w dziesiątkę. To naprawdę ważna zasada w przepisach przeciwpożarowych. Ogień, nawet ten mały jak zapałka, może spowodować duże kłopoty. Kiedy paliwa są przechowywane, ich opary mogą łatwo się zapalić. Przykłady dobrych praktyk, jak te zawarte w standardach NFPA 30, jasno mówią, że musimy unikać wszelkich rzeczy, które mogą wywołać ogień w pobliżu niebezpiecznych substancji. Szkolenie ludzi w tym temacie i regularne kontrole to klucz do bezpieczeństwa. Więc tak, zakaz używania otwartego ognia to jedna z podstawowych rzeczy, której musimy pilnować, aby nasze miejsca pracy były bezpieczne.
Pytanie 33

W trakcie zagęszczania kostki brukowej w ogrodzie pracownik doznał kontuzji w okolicy stawu skokowego, istnieje podejrzenie złamania. Jaką czynność należy wykonać w pierwszej kolejności, udzielając mu pomocy?

A. zadzwonić po pomoc medyczną.
B. dawać mu leki przeciwbólowe.
C. unieruchomić kończynę.
D. ustawić go w pozycji bocznej stabilnej.
Unieruchomienie kończyny to naprawdę ważna sprawa, zwłaszcza przy urazach stawów i podejrzeniu złamania. Chodzi o to, żeby nie ruszać uszkodzonego miejsca, bo to może pomóc w uniknięciu dalszych problemów i złagodzić ból. Jak to zrobić w praktyce? Można użyć opatrunków, temblaków, a najlepiej unikać obciążania kończyny. Zawsze warto unieruchomić zarówno staw skokowy, jak i kolanowy, bo to ograniczy ruch w całej kończynie. W pierwszej pomocy zaleca się obejrzenie rany przed unieruchomieniem, żeby sprawdzić, czy nie ma innych urazów. A po unieruchomieniu najlepiej od razu wezwać pomoc medyczną, żeby dalej zajęli się pacjentem. Dobrze podjęte działania w takiej sytuacji mogą naprawdę wpłynąć na to, jak szybko pacjent wróci do zdrowia i jego rehabilitacja później.
Pytanie 34

Na fotografii przedstawione jest zbiorowisko roślinne z gatunku przywodnego, które nazywamy szuwarem?

A. trzcinowym
B. mannowym
C. oczeretowym
D. wielkoturzycowym
Odpowiedzi wielkoturzycowy, mannowy oraz oczeretowy są niepoprawne, ponieważ nie oddają one głównego charakteru zbiorowiska roślinnego, które przedstawiono na fotografii. Szuwar wielkoturzycowy jest zbiorowiskiem, w którym dominują turzyce, a nie trzcina. Charakteryzuje się on obecnością gatunków takich jak Carex, które preferują kwaśniejsze i ubogie w składniki odżywcze siedliska, co różni go od bogatych w składniki odżywcze środowisk, w których rośnie trzcina. Szuwar mannowy, z kolei, oparty jest na roślinach wodnych takich jak manna (Glyceria), które występują w rzekach i stawach, ale nie są typowe dla zbiorowisk trzcinowych. Szuwar oczeretowy jest zdominowany przez oczeret (Schoenoplectus), który jest blisko spokrewniony z trzciną, ale ma inne wymagania siedliskowe i różni się od niej zarówno wyglądem, jak i ekologiczną rolą. W praktyce, błędne rozpoznawanie typów zbiorowisk roślinnych może prowadzić do nieodpowiedniego zarządzania zasobami wodnymi oraz ich ekosystemami. Umiejętność dokładnego identyfikowania roślinności wodnej jest kluczowa dla ekologów, biologów ochrony oraz praktyków zarządzających terenami podmokłymi, aby właściwie ocenić stan zdrowia tych cennych ekosystemów.
Pytanie 35

Aby stworzyć kompozycję w odcieniach srebrno-niebieskich można zastosować

A. aksamitkę wyniosłą (Tagetes erecta), cynię wytworną (Zinnia eleganś)
B. szałwię błyszczącą (Safoia splendens), żeniszka meksykańskiego (Ageratumhoustonianum)
C. lobelię przylądkową (Lobelia erinuś), starca popielnego (Seraec/o cmerana)
D. nagietka lekarskiego (Calendula officinalis), smagliczkę nadmorską (Lobularia maritima)
Lobelia erinus, znana jako lobelia przylądkowa, oraz Senecio cineraria, znany jako starzec popielny, to rośliny, które doskonale wpisują się w srebrzysto-niebieską kompozycję. Lobelia przylądkowa charakteryzuje się intensywnie niebieskimi kwiatami, które tworzą efektowne kaskady, idealne do nasadzeń w pojemnikach oraz jako okrywy gruntowe. Z kolei starzec popielny, dzięki swoim srebrzystym liściom, staje się świetnym tłem dla bardziej kolorowych roślin. W praktyce, łączenie tych dwóch gatunków w ogrodzie pozwala na uzyskanie harmonijnej i eleganckiej przestrzeni. Takie zestawienia są polecane w nowoczesnym projektowaniu ogrodów, gdzie dominują minimalistyczne i stonowane kompozycje. Standardem w aranżacjach ogrodowych jest wykorzystanie roślin o różnej wysokości, co wprowadza dynamikę do przestrzeni, a zestawienie lobelii z starcem popielnym idealnie to ilustruje. Dodatkowo, rośliny te są stosunkowo łatwe w uprawie, co czyni je dobrym wyborem nawet dla początkujących ogrodników.
Pytanie 36

Przykładem różnic w kształcie wśród roślin jest porównanie poniższych odmian żywotnika zachodniego:

A. 'Columna' - 'Smaragd'
B. 'Columna' - 'Globosa'
C. 'Hoseri' - 'Danica'
D. 'Danica' - 'Globosa'
Odpowiedź 'Columna' - 'Globosa' jest prawidłowa, ponieważ oba te odmiany żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis) różnią się znacząco kształtem oraz pokrojem, co jest kluczowym aspektem kontrastu kształtu w ogrodnictwie. 'Columna' charakteryzuje się wąskim, kolumnowym pokrojem, co sprawia, że jest idealna do tworzenia wysokich, wąskich żywopłotów oraz jako element architektury ogrodowej. Z kolei 'Globosa' to odmiana o krępych, zaokrąglonych kształtach, doskonale nadająca się do rabat kwiatowych oraz jako element kompozycji w ogrodach skalnych. Używanie kontrastujących kształtów roślin w projektowaniu ogrodów pozwala na uzyskanie większej głębi wizualnej, co jest zgodne z zasadami kompozycji ogrodowej. W praktyce, zestawienie tych dwóch odmian może być użyte do podkreślenia linii wertykalnych oraz horyzontalnych w aranżacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu krajobrazu.
Pytanie 37

Aby osiągnąć wyraźne, silne kontrasty, na rabacie kwiatowym warto zestawić rośliny o kolorach podstawowych z roślinami o kolorach

A. skomplikowanych
B. podstawowych
C. dopełniających
D. neutralnych
Wybór złożonych, neutralnych lub dopełniających barw jako uzupełnienia dla roślin o barwach zasadniczych może prowadzić do mniej wyrazistych efektów wizualnych. Rośliny o złożonych kolorach, często składających się z wielu odcieni, mogą nie zapewnić tego samego poziomu kontrastu co barwy zasadnicze. Ponadto, neutralne kolory, takie jak biel, szarość czy beż, mają tendencję do wprowadzania spokoju i mogą przytłumić intensywność barw zasadniczych, co obniża ich wyrazistość. Z kolei barwy dopełniające, które znajdują się naprzeciwko kolorów zasadniczych na kole barw, mogą tworzyć silny kontrast, ale nie są zalecane do łączenia z roślinami o tych samych barwach, ponieważ mogą koncentrować uwagę na jednym kolorze, co nie sprzyja zrównoważonemu odbiorowi całej kompozycji. Kluczowe jest zrozumienie, że kontrasty w projektowaniu ogrodów powinny być przemyślane i najlepiej osiąga się je poprzez harmonijne zestawianie barw zasadniczych, co potwierdzają zasady podstawowej teorii kolorów. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu kwietników korzystać z barw, które podkreślają ich naturalne piękno i zwiększają estetyczną wartość aranżacji.
Pytanie 38

Zieleń miejska w kontekście zabudowy jednorodzinnej zaliczana jest do terenów zielonych

A. wypoczynkowo-wycieczkowe.
B. otwarte.
C. specjalnego przeznaczenia.
D. towarzyszące różnym obiektom.
Odpowiedź "towarzyszące różnym obiektom" jest prawidłowa, ponieważ zieleń miejska w kontekście zabudowy indywidualnej zazwyczaj występuje w formie terenów zieleni, które są integralną częścią przestrzeni mieszkalnej. Takie tereny pełnią różnorodne funkcje, w tym poprawiają estetykę otoczenia, zwiększają komfort życia mieszkańców oraz przyczyniają się do ochrony środowiska poprzez redukcję zanieczyszczeń powietrza i zwiększenie bioróżnorodności. Przykłady takiej zieleni to ogrody przydomowe, alejki z drzewami, czy skwery osiedlowe. Warto zaznaczyć, że zgodnie z definicjami zawartymi w aktach prawnych dotyczących planowania przestrzennego, tereny te powinny być projektowane z uwzględnieniem zasad zrównoważonego rozwoju oraz dbałości o ekosystemy miejskie. W praktyce oznacza to, iż projektanci i architekci krajobrazu powinni stosować sprawdzone metody, takie jak tworzenie przestrzeni zielonych, które wspierają lokalną faunę i florę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju miast.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Zieleńce w obrębie osiedli zakładane są na obszarze

A. od 26 do 30 ha
B. od 3 do 10 ha
C. od 11 do 25 ha
D. od 1 do 2 ha
Zieleńce osiedlowe, będące istotnym elementem urbanistycznym, są zakładane na powierzchni od 1 do 2 ha. Ta wielkość terenu pozwala na stworzenie funkcjonalnych przestrzeni, które mogą pełnić różnorodne role w życiu mieszkańców, takie jak rekreacja, integracja społeczna czy poprawa estetyki otoczenia. W kontekście dobrych praktyk urbanistycznych, zieleńce powinny być projektowane w sposób, który sprzyja zarówno ochronie środowiska, jak i zaspokajaniu potrzeb społeczności lokalnych. Przykładem może być zastosowanie naturalnych roślinności, co nie tylko minimalizuje koszty pielęgnacji, ale również wspiera bioróżnorodność. Dodatkowo, przestrzenie te mogą być projektowane z myślą o różnorodnych aktywnościach, takich jak place zabaw dla dzieci, tereny do ćwiczeń dla dorosłych czy strefy relaksu. Realizacja zieleńców na takiej powierzchni usprawnia również dostępność do terenów zielonych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju miast.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej