Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 08:18
Data zakończenia: 16 maja 2025 08:49

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kolejność technologiczna działań przy demontażu stropu gęstożebrowego jest następująca:

A. wycięcie pustaków stropowych, usunięcie belek żelbetowych, skucie tynku

B. wycięcie belek żelbetowych, skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych

C. skucie tynku, wycięcie belek żelbetowych, usunięcie pustaków stropowych

D. skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych, wycięcie belek żelbetowych

Sposoby przedstawione w pozostałych odpowiedziach opierają się na nieprawidłowej kolejności działań, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji podczas rozbiórki stropu gęstożebrowego. Na przykład, wycięcie belek żelbetowych przed usunięciem pustaków stropowych i skuciem tynku może skutkować nieprzewidywalnym osunięciem się konstrukcji. Belki żelbetowe są kluczowymi elementami nośnymi, dlatego ich wcześniejsze usunięcie bez odpowiedniego przygotowania i zabezpieczenia może prowadzić do wypadków. Ponadto, skucie tynku jako pierwszego kroku może nie ujawniać wszystkich potencjalnych uszkodzeń w konstrukcji, co może z kolei wpłynąć na bezpieczeństwo całego procesu demontażu. W niektórych przypadkach, nieprzemyślane podejście do rozbiórki może doprowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak uszkodzenia infrastruktury, nieprzewidziane koszty związane z naprawami oraz zagrożenie dla zdrowia osób pracujących na budowie. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać ustalonych standardów oraz dobrych praktyk branżowych, które wskazują odpowiednią kolejność działań i zapewniają bezpieczeństwo pracy. Przy planowaniu procesów demontażu, istotne jest również uwzględnienie lokalnych przepisów budowlanych oraz norm BHP.

Pytanie 2

Informacje na temat lokalizacji składowisk materiałów budowlanych oraz ich powierzchni znajdują się w

A. dokumentacji obiektu budowlanego.

B. projekcie zagospodarowania terenu budowy.

C. planie sytuacyjnym budynku.

D. dzienniku budowy.

Czasami zdarza się, że wskazujesz na inne dokumenty, jak plan sytuacyjny obiektu budowlanego, książka obiektu budowlanego czy dziennik budowy. To wszystko może wynikać z nieporozumienia o ich rolach. Plan sytuacyjny, no, jest fajny, bo pokazuje ogólny układ terenu, ale nie ma info na temat składowisk materiałów budowlanych. To raczej pokazuje, gdzie obiekt stoi, a nie jak zarządzać budową. Książka obiektu to zbiór danych o obiekcie, ale nie mówi nic o tym, jak zarządzać terenem budowy. Dziennik budowy z kolei notuje, co się dzieje na budowie, ale też nie mówi o zagospodarowaniu terenu. W budownictwie ważne jest, żeby rozumieć, że skuteczne zarządzanie budową zaczyna się od dobrego planowania, które jest w projekcie zagospodarowania. Takie niejasności mogą prowadzić do kłopotów organizacyjnych, wyższych kosztów i opóźnień. Wszystkie materiały i sprzęty powinny być składowane tak, aby były łatwo dostępne i zgodne z przepisami budowlanymi. Dlatego dobre podejście do planowania jest kluczowe, żeby projekt wyszedł sprawnie i według norm.

Pytanie 3

Najniższa temperatura w pomieszczeniu z tynkiem powinna wynosić

A. 15 °C

B. 0 °C

C. 5 °C

D. 10 °C

Minimalna temperatura w tynkowanym pomieszczeniu powinna wynosić 5 °C, aby zapewnić odpowiednie warunki do schnięcia tynków oraz ich właściwe utwardzenie. Tynki, w szczególności te na bazie gipsu, potrzebują określonej temperatury otoczenia, aby proces chemiczny, który zachodzi podczas wiązania, mógł przebiegać prawidłowo. W temperaturach poniżej 5 °C, tynki mogą nie tylko schnąć wolniej, co może prowadzić do problemów z ich wytrzymałością, ale także mogą nie utwardzać się właściwie, co z kolei może prowadzić do pęknięć oraz odspojenia się tynku od podłoża. W praktyce, w przypadku prac wykończeniowych w budownictwie, szczególnie istotne jest monitorowanie warunków otoczenia. Warto również stosować zabezpieczenia, takie jak nagrzewnice czy osłony, które pomogą utrzymać odpowiednią temperaturę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie przygotowania powierzchni do tynkowania. Wymagania te są zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie odpowiednich warunków klimatycznych dla jakości prac budowlanych.

Pytanie 4

Następną operacją technologiczną, którą trzeba przeprowadzić zaraz po ułożeniu i podparciu belek stropów gęstożebrowych, jest

A. betonowanie wieńców stropowych

B. ułożenie pustaków stropowych

C. oczyszczenie i zmoczenie elementów stropu

D. montaż zbrojenia żeber rozdzielczych

Ułożenie pustaków stropowych jest kluczowym krokiem w procesie budowy stropów gęstożebrowych. Gdy belki stropowe są już właściwie ułożone i podparte, kolejnym krokiem jest umieszczenie pustaków stropowych. Pustaki te służą jako forma, w którą zostanie wylany beton, a ich odpowiednie ułożenie zapewnia stabilność i nośność konstrukcji. Standardy budowlane, takie jak Eurokod, wskazują na konieczność stosowania pustaków o odpowiedniej wytrzymałości, aby zapewnić odpowiednie parametry statyczne i dynamiczne stropu. Praktycznym przykładem zastosowania jest budowa obiektów mieszkalnych lub komercyjnych, gdzie stropy gęstożebrowe są wykorzystywane ze względu na ich lekkość i efektywność materiałową. Prawidłowe ułożenie pustaków wpłynie również na właściwe wykończenie sufitu, co ma znaczenie estetyczne i funkcjonalne, np. przy instalacji elementów elektrycznych czy systemów wentylacyjnych.

Pytanie 5

Podłogę w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, takich jak umywalnia, należy wykonać z

A. paneli podłogowych

B. klepek parkietowych

C. wykładziny tekstylnej

D. płytek gresowych

Wybór wykładzin tekstylnych, paneli podłogowych lub klepek parkietowych do pomieszczeń mokrych, takich jak umywalnie, nie jest zalecany, ponieważ te materiały mają ograniczone właściwości wodoodporne. Wykładziny tekstylne wchłaniają wodę, co prowadzi do ich szybkiego zużycia, a także stwarza ryzyko rozwoju pleśni i grzybów. Ponadto, czyszczenie tego typu materiałów w warunkach podwyższonej wilgotności jest problematyczne i często nieskuteczne, co uniemożliwia zachowanie odpowiednich standardów higieny. Z kolei panele podłogowe, które często są wykonane z materiałów drewnopochodnych, mogą ulegać deformacjom pod wpływem wilgoci, co skutkuje ich odkształceniem i uszkodzeniem. Klepki parkietowe także nie są przeznaczone do intensywnego kontaktu z wodą, a ich niska odporność na wilgoć może prowadzić do zniszczeń, które są kosztowne w naprawie. Należy również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, wybór materiałów do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych i chemicznych, dostosowanych do specyficznych warunków, co wyklucza użycie tych trzech typów materiałów w umywalniach.

Pytanie 6

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

B. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

C. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

D. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Pytanie 7

Zgodnie z KNR 2-01, norma czasu pracy koparki do odspajania przy usuwaniu 100 m³ gruntu na odkład wynosi 3,64 m-g. Ile koparek powinno się zaplanować do odspojenia 1150 m³ gruntu w ciągu dwóch zmian po 8 godzin?

A. 2 koparki

B. 5 koparek

C. 3 koparki

D. 6 koparek

Aby obliczyć liczbę koparek potrzebnych do odspojenia 1150 m³ gruntu w ciągu dwóch 8-godzinnych zmian, najpierw należy ustalić, ile m³ gruntu można odspoić przez jedną koparkę w jednym dniu roboczym. Zgodnie z KNR 2-01, norma czasu pracy koparki przedsiębiernej przy odspajaniu 100 m³ gruntu wynosi 3,64 m-g. W ciągu 16 godzin (dwie zmiany po 8 godzin) jedna koparka będzie w stanie wykonać pracę równą 16 godzin / 3,64 m-g = 4,398 m³. Następnie, aby obliczyć, ile koparek jest potrzebnych do odspojenia 1150 m³ w ciągu tego czasu, dzielimy 1150 m³ przez wydajność jednej koparki: 1150 m³ / 4,398 m³ = 261,3. Pamiętając, że nie można zrealizować ułamkowej liczby koparek, zaokrąglamy w górę do 3. Tak więc, planując pracę, należy przewidzieć 3 koparki, co odpowiada normom branżowym, które wskazują na optymalne wykorzystanie sprzętu w celu zwiększenia efektywności pracy i minimalizacji przestojów.

Pytanie 8

Które informacje nie są częścią opisową Planu Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia?

A. Dane dotyczące potencjalnych zagrożeń dla ludzi

B. Szczegółowy opis lokalizacji pomieszczeń higieniczno-sanitarnych

C. Szczegółowy opis zakresu robót

D. Informacje dotyczące miejsca przechowywania dokumentacji budowy

Wybór odpowiedzi dotyczącej opisu zakresu robót, informacji o miejscu przechowywania dokumentacji budowy oraz opisu przewidywanych zagrożeń dla ludzi, wskazuje na nieporozumienie dotyczące struktury Planu Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia. Opis zakresu robót jest istotnym elementem, ponieważ określa konkretną działalność, która będzie wykonywana na placu budowy, co jest kluczowe dla analizy ryzyk i identyfikacji niebezpieczeństw. Informacje o miejscu przechowywania dokumentacji budowy także mają znaczenie, ponieważ dobra organizacja dokumentacji jest niezbędna do zapewnienia przejrzystości i dostępności informacji, co wpływa na bezpieczeństwo całego procesu budowlanego. Jeżeli chodzi o przewidywane zagrożenia dla ludzi, to ich klasyfikacja i analiza są fundamentalne dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem, gdyż umożliwiają wprowadzenie odpowiednich środków ochronnych. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że lokalizacja pomieszczeń higieniczno-sanitarnych ma mniejsze znaczenie w kontekście bezpieczeństwa. W rzeczywistości, każde z tych elementów jest integralną częścią całościowego planu, a ich pominięcie może prowadzić do niedoszacowania ryzyk na budowie. Zrozumienie, że wszystkie te elementy muszą współgrać, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 9

Na podstawie ustalonego harmonogramu prac, do mechanicznego usunięcia nawierzchni bitumicznej o grubości 10 cm i powierzchni 1000 m² zaplanowano pięć dni roboczych po 8 godzin. Oblicz, ile robotników będzie potrzebnych do wykonania rozbiórki w wymaganym czasie, mając na uwadze, że jednostkowe koszty robocizny wynoszą 0,06 r-g/m².

A. 2 robotników

B. 8 robotników

C. 15 robotników

D. 3 robotników

Aby obliczyć liczbę robotników potrzebnych do wykonania rozbiórki nawierzchni bitumicznej, należy najpierw obliczyć całkowite nakłady robocizny wymagane do rozbiórki. Powierzchnia do rozbiórki wynosi 1000 m², a jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 0,06 r-g/m². Zatem całkowite nakłady robocizny wynoszą 1000 m² * 0,06 r-g/m² = 60 r-g. Przewidziano pięć 8-godzinnych dni roboczych, co daje łącznie 5 dni * 8 godzin/dzień = 40 godzin roboczych. Aby obliczyć liczbę robotników, dzielimy całkowite nakłady robocizny przez czas pracy jednego robotnika: 60 r-g / 40 godzin = 1,5 r-g/godz. Przy założeniu, że jeden robotnik wykonuje 1 r-g w ciągu godziny, potrzebujemy 2 robotników, aby wykonać rozbiórkę w przewidzianym czasie. Praktyczne przykłady zastosowania tej wiedzy można odnaleźć w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie kluczowe jest odpowiednie planowanie zasobów ludzkich, co przekłada się na efektywność realizacji projektów budowlanych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie dokładnych obliczeń w planowaniu budowy.

Pytanie 10

Kto dokonuje odbioru robót ziemnych, które zostaną zakryte?

A. projektant

B. inspektor nadzoru inwestorskiego

C. wykonawca prac budowlanych

D. kierownik budowy

Wykonawca robót budowlanych jest odpowiedzialny za realizację prac zgodnie z projektem i normami, jednak to nie on dokonuje odbioru robót ziemnych. W rzeczywistości wykonawca może być zaangażowany w proces, ale nie pełni roli kontrolnej, co jest kluczowe w kontekście odbioru. Majster budowy natomiast, choć posiada wiedzę techniczną i doświadczenie, również nie ma formalnej odpowiedzialności za odbiór robót zakrytych. Jego rolą jest nadzorowanie codziennych prac budowlanych, ale ostateczne decyzje w kwestii odbioru podejmuje inspektor nadzoru inwestorskiego, który działa jako niezależny organ kontrolny. Projektant, z kolei, odpowiedzialny jest za stworzenie dokumentacji projektowej, ale nie uczestniczy w procesie odbioru. Na każdym etapie budowy ważne jest przestrzeganie procedur odbiorowych, aby uniknąć późniejszych komplikacji, takich jak wady konstrukcyjne. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylnego przypisania roli inspektora innym uczestnikom procesu budowlanego wynikają z niedostatecznego zrozumienia ról i odpowiedzialności w projektach budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że niezależność inspektora nadzoru inwestorskiego jest istotna dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa inwestycji budowlanej.

Pytanie 11

Ile betonu trzeba przygotować do budowy 20 stóp fundamentowych o wymiarach 900 × 900 × 1000 mm, jeśli norma zużycia betonu jest o 2% wyższa od objętości elementów konstrukcyjnych?

A. 16,52 m3

B. 18,32 m3

C. 18,00 m3

D. 16,20 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 20 stóp fundamentowych o wymiarach 900 × 900 × 1000 mm, najpierw należy obliczyć objętość jednego fundamentu. Obliczamy ją jako: 0,9 m * 0,9 m * 1 m = 0,81 m3. Następnie, dla 20 takich fundamentów uzyskujemy objętość równą: 20 * 0,81 m3 = 16,2 m3. Jednak zgodnie z normami, powinno się uwzględnić dodatkowe 2% materiału na straty podczas realizacji, co oznacza, że potrzebujemy 1,02 * 16,2 m3 = 16,52 m3. W praktyce zastosowanie tej metody zapewnia, że wykonawcy mają wystarczającą ilość betonu, co minimalizuje ryzyko przestojów na placu budowy oraz oszczędza czas i zasoby. Dobre praktyki w branży budowlanej zalecają dodawanie od 5% do 10% zapasu, jednak w tym przypadku zastosowano dokładnie 2% jako standardową normę. Wiedza na temat obliczania zapasu materiałów budowlanych jest kluczowa w planowaniu i przygotowaniu projektów budowlanych.

Pytanie 12

Do usuwania warstw gruntu przy użyciu lemiesza oraz transportowania urobku na odległość do 100 m, stosuje się

A. równiarki

B. ładowarki

C. zgarniarki

D. spycharki

Zgarniarki są pojazdami, które działają na nieco innych zasadach niż spycharki. Ich głównym zadaniem jest zbieranie materiału z powierzchni oraz transportowanie go na krótsze odległości, jednak ich konstrukcja i funkcjonalności nie są dostosowane do odspajania gruntu warstwami. Zgarniarki są bardziej odpowiednie do prac, w których konieczne jest zbieranie materiałów luźnych, takich jak piasek czy żwir, a nie do intensywnej pracy w twardym gruncie. W przypadku ładowarek, które są zaprojektowane do podnoszenia i transportowania ciężkich materiałów, ich użycie do odspajania gruntu jest nieefektywne, ponieważ nie mają one odpowiedniego osprzętu do tego typu pracy. Operatorzy ładowarek mogą napotkać trudności w precyzyjnym działaniu w terenie, co często prowadzi do uszkodzeń sprzętu oraz nieefektywnej pracy. Równiarki z kolei są przeznaczone do wygładzania powierzchni i nie są używane do odspajania gruntu, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Wybierając odpowiednią maszynę do pracy, istotne jest zrozumienie specyfiki zadań, jakie mają być wykonane, oraz dostosowanie wyboru do realnych potrzeb projektu budowlanego.

Pytanie 13

Jakie urządzenia służą do wygładzania i zagęszczania monolitycznego podkładu w podłodze, który został wykonany z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej?

A. wibratory przyczepne

B. listwy wibracyjne

C. uciskacze wałowe

D. zacieraczki samojezdne

Listwy wibracyjne są kluczowym narzędziem stosowanym do wyrównywania i zagęszczania monolitycznych podkładów w konstrukcji podłóg, zwłaszcza tych wykonanych z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej. Działają na zasadzie wibracji, które generują odpowiednie fale w obrębie świeżo wylanego betonu, co pozwala na równomierne rozmieszczenie cząstek materiału oraz eliminację powietrza uwięzionego w mieszance. Dzięki temu podkład zyskuje na gęstości i wytrzymałości. W praktyce, listwy wibracyjne są niezwykle efektywne w procesach budowlanych, gdyż pozwalają na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni, co jest kluczowe dla dalszego etapu prac. Dobre praktyki branżowe wskazują, że użycie listw wibracyjnych przyczynia się do zwiększenia trwałości podłóg oraz minimalizacji ryzyka powstawania pęknięć, co jest istotne w kontekście zapewnienia długowieczności konstrukcji. Warto również pamiętać, że przy zastosowaniu wibracji, ważne jest dostosowanie częstotliwości i amplitudy do specyfiki używanej mieszanki, co gwarantuje optymalne rezultaty.

Pytanie 14

Dla budynku z piwnicą, którego wymiary w rzucie wynoszą 10,5 × 14,0 m, należy zrealizować wykop

A. powierzchniowy

B. jamisty

C. szerokoprzestrzenny

D. wąskoprzestrzenny

Odpowiedź 'szerokoprzestrzenny' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do wykopów, które są potrzebne do budowy budynków podpiwniczonych. W przypadku budynków o wymiarach rzutu takich jak 10,5 × 14,0 m, wykop musi być wystarczająco szeroki, aby pomieścić zarówno fundamenty, jak i wszelkie instalacje podziemne, takie jak kanalizacja, wodociągi czy systemy wentylacyjne. Wykopy szerokoprzestrzenne cechują się dużą powierzchnią i głębokością, co pozwala na zabezpieczenie stabilności otaczającego gruntu oraz zminimalizowanie ryzyka osunięć. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich ścianek osłonowych oraz systemów odwadniających, które są zgodne z normami budowlanymi. Przykładem zastosowania wykopów szerokoprzestrzennych może być realizacja projektów budowlanych w rejonach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie niezbędne jest skuteczne odprowadzenie wody, aby zapewnić bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 15

Metoda równoległego wykonania, stosowana w organizacji robót budowlanych, polega na

A. przeprowadzeniu robót z uwzględnieniem przerw technologicznych

B. wyrównanym i rytmicznym wykonaniu wszystkich robót budowlanych

C. jednoczesnym rozpoczęciu wszystkich robót budowlanych

D. rozpoczynaniu następnych robót po zakończeniu tych wcześniejszych

Metoda równoległego wykonania robót budowlanych jest strategią, która polega na równoczesnym rozpoczęciu wszystkich działań budowlanych na danym projekcie. Dzięki temu podejściu możliwe jest zoptymalizowanie czasu realizacji inwestycji oraz zredukowanie czasu przestoju pomiędzy poszczególnymi etapami budowy. Przykład zastosowania tej metody można znaleźć w dużych projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa lotnisk czy odcinków autostrad, gdzie równoczesne prowadzenie prac w różnych lokalizacjach przyspiesza proces oddania całego obiektu do użytku. W praktyce, metoda ta wymaga starannego zaplanowania i koordynacji działań, aby uniknąć konfliktów pomiędzy różnymi ekipami budowlanymi oraz zapewnić efektywne wykorzystanie zasobów. Warto także zwrócić uwagę na normy dotyczące zarządzania projektami budowlanymi, takie jak PRINCE2 czy PMBOK, które podkreślają znaczenie planowania i monitorowania postępów w przypadku równoległego wykonywania robót.

Pytanie 16

Zgodnie z KNR 2-01 norma czasu pracy pracowników na oczyszczenie terenu z resztek po wykarczowaniu z transportem wynosi 3,06 r-g/100 m². Ilu pracowników należy zaangażować do oczyszczenia terenu o wielkości 1600 m², jeśli według harmonogramu te prace muszą być zrealizowane w ciągu dwóch 8-godzinnych dni roboczych?

A. 7 robotników

B. 6 robotników

C. 4 robotników

D. 3 robotników

Aby obliczyć liczbę robotników potrzebnych do oczyszczenia terenu o powierzchni 1600 m² w danym czasie, należy najpierw ustalić czas pracy wymagany do wykonania tego zadania. Zgodnie z normą KNR 2-01, oczyszczenie terenu z pozostałości po wykarczowaniu wynosi 3,06 roboczogodziny (r-g) na 100 m². Dla powierzchni 1600 m², obliczamy całkowity czas pracy: (1600 m² / 100 m²) * 3,06 r-g = 48,96 r-g. Mając na uwadze, że prace muszą być zakończone w ciągu dwóch dni roboczych po 8 godzin, dostępny czas wynosi 2 dni * 8 godzin = 16 godzin. Aby obliczyć liczbę robotników, dzielimy całkowity czas pracy przez dostępny czas: 48,96 r-g / 16 h = 3,06. Ponieważ nie możemy zatrudnić ułamkowej liczby robotników, zaokrąglamy w górę do najbliższej liczby całkowitej, co daje nam 4 robotników. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami zarządzania projektami budowlanymi, gdzie precyzyjne szacowanie zasobów ludzkich jest kluczowe dla terminowego i efektywnego zakończenia projektu.

Pytanie 17

Jeśli norma czasu na demontaż 1 m² stropu drewnianego wynosi 0,64 r-g, to jaka jest norma wydajności dziennej dla cieśli zajmującego się demontażem stropu drewnianego, którą należy uwzględnić w ogólnym harmonogramie robót budowlanych przy ośmiogodzinnym dniu pracy?

A. 0,64 m2

B. 125,00 m2

C. 5,12 m2

D. 12,50 m2

Wybór innej odpowiedzi niż 12,50 m2 opiera się na nieporozumieniu związanym z obliczaniem wydajności pracy. Wiele osób może pomyśleć, że przy podanej normie czasu 0,64 r-g na 1 m2, wystarczy pomnożyć tę wartość przez długość dnia pracy, co jest zrozumiałe, ale nieprawidłowe. To podejście prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ ignoruje fakt, że norma czasu odnosi się do jednostkowego rozrachunku czasu potrzebnego do rozbiórki konkretnego metra kwadratowego, a nie do ogólnej wydajności. Z kolei odpowiedzi takie jak 5,12 m2 oraz 0,64 m2 są wynikiem błędnych kalkulacji, które nie uwzględniają całkowitego czasu pracy i normy. W przypadku 125,00 m2, pomysł, że cieśla mógłby rozebrać tak dużą powierzchnię w ciągu jednego dnia, jest całkowicie nierealistyczny, biorąc pod uwagę normy czasu w branży budowlanej, które są oparte na rzeczywistych obserwacjach i doświadczeniach. Zrozumienie norm wydajności jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania projektami budowlanymi, a także dla uniknięcia przeszacowania możliwości pracowników, co może prowadzić do opóźnień i nieefektywności w realizacji prac.

Pytanie 18

Aby mechanicznie zagęścić mieszankę betonową ułożoną w deskowaniu z przygotowanym zbrojeniem słupa, jakie urządzenie powinno się zastosować?

A. wibrator powierzchniowy

B. ubijak stalowy lub drewniany

C. stół wibracyjny

D. wibrator wgłębny

Wibrator wgłębny jest najskuteczniejszym narzędziem do mechanicznego zagęszczania mieszanki betonowej w deskowaniach z przygotowanym zbrojeniem słupa. Jego konstrukcja pozwala na wprowadzenie drgań bezpośrednio w głąb mieszanki, co skutkuje lepszym zagęszczeniem betonu wokół prętów zbrojeniowych. Dzięki temu uzyskuje się optymalne wypełnienie formy oraz minimalizację pustek powietrznych, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej wytrzymałości i trwałości konstrukcji. Przykładowo, w budownictwie, gdzie istotna jest nośność i odporność na działanie czynników atmosferycznych, zastosowanie wibratora wgłębnego znacząco zwiększa jakość wykonanego słupa. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 206-1, zagęszczanie betonu powinno być przeprowadzane z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi, a wibrator wgłębny jest jednym z rekomendowanych rozwiązań w takich sytuacjach. Warto zaznaczyć, że to narzędzie powinno być używane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić prawidłową technikę pracy oraz uniknąć uszkodzenia zbrojenia.

Pytanie 19

Ustalanie podczas kolejnych cykli pracy maszyny montażowej elementów jednego rodzaju (np. w trakcie pierwszego cyklu – wszystkie słupy, a w kolejnym – belki) jest typowe dla

A. metody rozdzielczej

B. montażu swobodnego

C. montażu wymuszonego

D. metody kompleksowej

Metoda rozdzielcza, która jest poprawną odpowiedzią, odnosi się do systematycznego podejścia w procesie montażu, gdzie elementy są instalowane w grupach według ich typu. Przykładem jej zastosowania może być proces budowy konstrukcji stalowych, gdzie w pierwszej fazie montażu umieszczane są wszystkie słupy, a w kolejnych etapach belki oraz inne elementy wsporcze. Taki sposób działania pozwala na optymalizację pracy, zmniejszenie czasu przestojów oraz zwiększenie efektywności całego procesu montażowego. W praktyce, metoda rozdzielcza jest zgodna z zasadami lean manufacturing, gdzie kluczowe jest eliminowanie marnotrawstwa i zwiększanie wartości dodanej na każdym etapie produkcji. Dodatkowo, stosując tę metodę, można lepiej zarządzać logistyką materiałów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej oraz montażowej. Oprócz tego, metoda ta pozwala na lepsze planowanie i organizację przestrzeni roboczej, co jest istotne dla bezpieczeństwa pracy oraz jakości wykonywanych zadań.

Pytanie 20

Jaką minimalną temperaturę należy osiągnąć, aby można było wykonać powłokę z materiałów bitumicznych?

A. -5 °C

B. +5 °C

C. 0 °C

D. +10 °C

Minimalna temperatura, w której dopuszczalne jest wykonywanie powłoki z materiałów bitumicznych, wynosi +5 °C. Wartość ta jest kluczowa, ponieważ w niższych temperaturach materiały bitumiczne mogą nie osiągnąć optymalnej przyczepności do podłoża, co z kolei prowadzi do powstawania wad w warstwie izolacyjnej. Przy temperaturze poniżej +5 °C, struktura materiału nie jest wystarczająco plastyczna, co zagraża integralności powłok, a także ich właściwościom mechanicznym. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest proces wykonywania izolacji dachów, gdzie temperatury poniżej wskazanej granicy mogą skutkować nieefektywnym związaniem warstwy bitumicznej z podłożem. Standardy branżowe, takie jak Polskie Normy (PN) czy normy międzynarodowe, często podkreślają te wymagania, aby zapewnić długoterminową trwałość i skuteczność stosowanych powłok. Dlatego zawsze warto monitorować temperaturę otoczenia podczas prac związanych z aplikacją materiałów bitumicznych, aby zapewnić ich skuteczność oraz trwałość.

Pytanie 21

Jaką wartość ma norma dziennej wydajności robotników zajmujących się demontażem ścianki z cegieł o grubości
½ cegły na zaprawie cementowo-wapiennej, jeżeli norma czasu pracy wynosząca 0,95 r-g/m² została przyjęta z KNR?
Prace rozbiórkowe będą realizowane przez 8 godzin dziennie.

A. 7,60 r-g

B. 7,60 m2

C. 8,42 m2

D. 8,42 r-g

Odpowiedź 8,42 m2 jest poprawna, ponieważ wynika z przyjętej normy czasu pracy na poziomie 0,95 r-g/m² oraz czasu pracy wynoszącego 8 godzin dziennie. Aby obliczyć normę wydajności dziennej robotników, należy zastosować wzór: Wydajność dzienna = Czas pracy / Norma czasu pracy, co daje 8 godzin / 0,95 r-g/m² = 8,42 m². Takie podejście jest zgodne z normami i podejściem stosowanym w budownictwie, które kładzie nacisk na dokładne planowanie oraz efektywność pracy. W praktyce, znajomość norm wydajności jest kluczowa przy planowaniu budżetów, harmonogramów robót oraz ocenie konieczności zatrudnienia odpowiedniej liczby pracowników dla realizacji projektu. Przykładowo, w projektach rozbiórkowych, gdzie precyzyjne oszacowanie wydajności ma kluczowe znaczenie, uwzględnienie norm branżowych pozwala na lepsze zrozumienie i zarządzanie czasem oraz zasobami, co wpływa na efektywność całego przedsięwzięcia.

Pytanie 22

Układanie dachówek bitumicznych (gontów bitumicznych) na dachu polega na tym, że

A. elementy pokrycia mocuje się gwoździami papowymi ocynkowanymi do podłoża z desek

B. elementy pokrycia zawiesza się na łatach przybitych do kontrłat

C. materiał pokryciowy umieszcza się na krokwiach i przymocowuje za pomocą wkrętów samowiercących

D. materiał pokryciowy przytwierdza się do podłoża ze sklejki wodoodpornej za pomocą spinek i zatrzasków

Odpowiedź dotycząca mocowania elementów pokrycia gwoździami papowymi ocynkowanymi do podłoża z desek jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ten sposób układania jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Gwoździe papowe ocynkowane są zaprojektowane specjalnie do mocowania gontów bitumicznych i zapewniają ich stabilność oraz odporność na korozję, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej trwałości pokrycia dachowego. Przy odpowiednim rozstawieniu gwoździ, które powinno wynosić około 30 cm, można zapewnić, że gonty będą dobrze trzymały się podłoża i nie będą narażone na zerwanie w wyniku silnych wiatrów. Ponadto, mocowanie na deskach stanowi solidną bazę, która umożliwia swobodne odprowadzanie wody deszczowej oraz ogranicza ryzyko tworzenia się zastoisk wodnych, co z kolei minimalizuje ryzyko przecieków. Wybierając ten sposób montażu, należy również pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu krawędzi i narożników dachu, co znacznie zwiększa odporność na działanie warunków atmosferycznych. Warto także zwrócić uwagę na zalecenia producentów gontów, które mogą zawierać szczegółowe instrukcje dotyczące instalacji, co pomoże osiągnąć optymalne rezultaty.

Pytanie 23

Pęknięcia w konstrukcji, które wystąpiły w betonowej podstawie podłogi, powinny być po poszerzeniu zagruntowane, a następnie uzupełnione

A. zaprawą cementowo-wapienną

B. kitem polimerowym trwale plastycznym

C. masą asfaltową z wypełniaczami

D. żywicą epoksydową z dodatkiem tiksotropowym

Masa asfaltowa z dodatkami to nie jest najlepszy materiał do wypełnienia pęknięć w betonowych podłogach. Jej właściwości mechaniczne i adhezyjne są tak sobie, więc naprawa długo nie wytrzyma. Asfalt jest co prawda elastyczny, ale nie trzyma się dobrze betonu, co może prowadzić do dalszych pęknięć z powodu różnicy w rozszerzalności cieplnej. W praktyce często w miejscach, gdzie używa się masy asfaltowej, znów pojawiają się pęknięcia i odspojenia, co raczej nie sprzyja trwałości podłogi. Kity polimerowe są w porządku w niektórych zastosowaniach, ale nie mają wystarczającej twardości, żeby poradzić sobie z dużymi obciążeniami. Ich plastyczność może prowadzić do deformacji pod ciężarem, co w przypadku podłóg przemysłowych to kiepski pomysł. Zaprawa cementowo-wapienna, chociaż używana w budownictwie, ma problem z przyczepnością do betonu w wąskich szczelinach, co skutkuje nowymi pęknięciami. Dlatego lepiej nie stosować tych materiałów przy pęknięciach konstrukcyjnych, bo może to tylko pogorszyć sytuację i prowadzić do częstszych napraw.

Pytanie 24

Sprawdzanie odchylenia powierzchni muru od płaszczyzny polega na

A. zmierzeniu długości oraz wysokości muru z dokładnością do 10 mm i zestawieniu wymiarów z dokumentacją projektową

B. przyłożeniu 2-metrowej łaty kontrolnej w dowolnym punkcie powierzchni muru oraz pomiarze z dokładnością do 1 mm prześwitu między łatą a powierzchnią muru

C. zmierzeniu grubości 5 spoin w dowolnym miejscu muru z dokładnością do 1 mm, uśrednieniu wyniku pomiaru oraz porównaniu z wartością nominalną

D. przyłożeniu do powierzchni muru kątownika murarskiego i zmierzeniu odchylenia od kąta prostego z dokładnością do 1°

Pomiar odchylenia powierzchni muru za pomocą 2-metrowej łaty kontrolnej jest standardową procedurą w budownictwie. Wykorzystanie takiej łaty pozwala na dokładne określenie, czy powierzchnia muru jest równa i zgodna z wymaganiami projektowymi. Prześwit między łatą a powierzchnią muru, mierzony z dokładnością do 1 mm, dostarcza informacji na temat jakości wykonania oraz ewentualnych nierówności, które mogą wpłynąć na dalsze prace budowlane. Praktyczne zastosowanie tego pomiaru znajduje się w wielu aspektach budownictwa, takich jak przygotowanie podłoża pod tynkowanie czy układanie płytek. Aby osiągnąć wysoką jakość wykonania, zaleca się przeprowadzanie takich kontroli na różnych etapach budowy, zgodnie z normami PN-EN 1996-1-1, które wskazują na konieczność przestrzegania tolerancji wymiarowych w konstrukcjach murowanych. W przypadku stwierdzenia odchyleń, należy podjąć odpowiednie kroki zaradcze przed kontynuowaniem prac, aby uniknąć problemów strukturalnych w przyszłości.

Pytanie 25

Według KNR 2-01 norma czasu pracy dla robotników zajmujących się ścinaniem drzew piłą mechaniczną o średnicy 46-55 cm wynosi 308 r-g/100 szt. Ile robotników należy zatrudnić do ścięcia 15 drzew o średnicy 50 cm, jeśli zgodnie z harmonogramem prace te powinny być zrealizowane w jednym 8-godzinnym dniu roboczym?

A. 5 robotników

B. 6 robotników

C. 47 robotników

D. 46 robotników

Odpowiedź 6 robotników jest poprawna, ponieważ zgodnie z KNR 2-01 norma czasu pracy robotników na ścięcie drzew o średnicy 50 cm wynosi 308 roboczogodzin (r-g) na 100 sztuk. W przypadku 15 drzew, całkowity czas pracy wynosi: (15 sztuk / 100 sztuk) * 308 r-g = 46,2 r-g. Przy założeniu, że robotnicy pracują przez 8 godzin w ciągu dnia, możemy obliczyć, ile robotników będzie potrzebnych: 46,2 r-g / 8 r-g na jednego robotnika = 5,775, co zaokrąglamy do 6 robotników. W realnych zastosowaniach, takich jak prace leśne, istotne jest precyzyjne obliczenie liczby pracowników, aby zrealizować harmonogram robót i zminimalizować ryzyko opóźnień. Dobre praktyki w zarządzaniu projektami budowlanymi i leśnymi podkreślają znaczenie planowania zasobów ludzkich zgodnie z normami czasu pracy. Takie podejście sprzyja efektywności i bezpieczeństwu na placu budowy.

Pytanie 26

Co należy zrobić, aby prawidłowo skontrolować pionowość ścian budynku?

A. Oględziny wzrokowe

B. Pomiar taśmą mierniczą

C. Pomiar kątomierzem

D. Użycie pionu murarskiego

Użycie pionu murarskiego jest jedną z najstarszych i najbardziej sprawdzonych metod sprawdzania pionowości ścian. Pion murarski to bardzo prosty, ale niezawodny przyrząd, który składa się z ciężarka zawieszonego na sznurku. Dzięki zasadzie grawitacji, linia pionu wskazuje dokładny kierunek pionowy, co pozwala na precyzyjne określenie, czy ściana została postawiona dokładnie pionowo. Jest to metoda powszechnie stosowana w budownictwie nie tylko ze względu na swoją prostotę, ale również dokładność. W praktyce budowlanej, pion murarski jest często wykorzystywany w połączeniu z poziomicą, co zapewnia dodatkowe potwierdzenie właściwego ustawienia elementów konstrukcyjnych. Prawidłowe użycie pionu murarskiego wymaga, by ciężarek nie dotykał ściany, co mogłoby zakłócić pomiar. Z mojego doświadczenia wynika, że ta metoda, mimo swojej prostoty, jest niezwykle skuteczna i niezawodna, co czyni ją standardem w branży budowlanej.

Pytanie 27

Podczas składowania wełny mineralnej o niskiej gęstości, jakich warunków należy unikać?

A. zamrożenia

B. wilkotu

C. deformacji

D. ekspozycji na słońce

Odpowiedzi takie jak nasłonecznienie, zamarznięcie oraz odkształcenie nie są głównymi zagrożeniami dla wełny mineralnej o małej gęstości podczas jej składowania. Nasłonecznienie, choć może prowadzić do degradacji niektórych materiałów, w przypadku wełny mineralnej nie jest tak poważnym problemem, ponieważ materiał ten jest odporny na działanie promieni UV. Długotrwała ekspozycja na słońce może wprawdzie prowadzić do niewielkich zmian estetycznych, jednak nie wpływa bezpośrednio na jego właściwości izolacyjne. Zamarznięcie wełny mineralnej również nie stanowi zagrożenia, ponieważ materiał ten nie zawiera wody w swoim składzie, a jego struktura nie ulega uszkodzeniu w niskich temperaturach. Ponadto, wełna mineralna jest materiałem odpornym na działanie temperatury, co oznacza, że nie ma ryzyka, że materiał zamarznie i straci swoje właściwości. Problemy związane z odkształceniem mogą wystąpić, jeśli wełna jest niewłaściwie przechowywana, ale nie są one tak krytyczne jak zagrożenie wilgocią. Błędne wnioski mogą wynikać z niezrozumienia specyfiki materiału i jego zachowania w różnych warunkach, co często prowadzi do niewłaściwych praktyk składowania i zastosowania.

Pytanie 28

Jaką rolę pełnią betonowe podkładki umieszczone pod zbrojeniem ławy fundamentowej?

A. Chronią pręty zbrojeniowe przed odkształceniami

B. Utrzymują stabilność podłoża gruntowego pod fundamentem

C. Zapewniają otoczenie betonem prętów zbrojeniowych

D. Zapobiegają skutkom osiadania fundamentu

Odpowiedzi wskazujące na funkcje przeciwdziałania osiadaniu fundamentu oraz stabilizacji podłoża gruntowego są mylące. Podkładki betonowe nie mają na celu redukcji osiadania czy stabilizacji gruntu, ponieważ ich głównym zadaniem jest ochrona prętów zbrojeniowych. Osiadanie fundamentu jest efektem działania sił grawitacyjnych oraz właściwości gruntu, a nie bezpośrednio związane z elementami zbrojeniowymi. Stabilizacja podłoża fundamentowego, w tym analiza nośności czy zastosowanie odpowiednich materiałów gruntowych, powinna być przeprowadzona na wcześniejszych etapach projektowania i budowy. Właściwe podejście do fundamentowania wymaga zastosowania odpowiednich technik geotechnicznych, takich jak wzmocnienie gruntu, a nie jedynie polegania na funkcjonalności podkładek betonowych. Ostatni aspekt, dotyczący zabezpieczania prętów zbrojeniowych przed odkształceniami, także jest niepoprawny, ponieważ odkształcenia w kontekście zbrojenia są głównie wynikiem działania sił działających na konstrukcję, a nie błędów w projektowaniu podkładek. Kluczowe jest zrozumienie, że podkładki mają znaczenie przede wszystkim w kontekście ochrony zbrojenia oraz zapewnienia jego odpowiedniej pozycji podczas wylewania betonu, a nie w kontekście bezpośredniego oddziaływania na właściwości gruntowe czy przeciwdziałania osiadaniu. Właściwe zaprojektowanie i wykonanie fundamentów wymaga kompleksowego podejścia, uwzględniającego wszystkie aspekty inżynieryjne i geotechniczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 29

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ)?

A. Oferent

B. Komisja przetargowa

C. Zamawiający

D. Przedstawiciel wykonawcy

Wydaje się, że pojmowanie roli komisji przetargowej, oferenta czy przedstawiciela wykonawcy w kontekście specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) może prowadzić do nieporozumień. Komisja przetargowa, mimo iż odgrywa kluczową rolę w ocenie ofert i przeprowadzaniu postępowania przetargowego, nie jest odpowiedzialna za tworzenie SIWZ. Jej zadaniem jest ocena złożonych ofert oraz rekomendowanie wyboru wykonawcy na podstawie kryteriów określonych w SIWZ. Oferent, z kolei, jest podmiotem, który składa oferty na podstawie warunków określonych w SIWZ, co oznacza, że jego rolą jest odpowiedzenie na zaproszenie do składania ofert, a nie kształtowanie specyfikacji. Przedstawiciel wykonawcy również nie ma kompetencji do opracowywania SIWZ, gdyż jego zadaniem jest reprezentowanie wykonawcy w procesie przetargowym. Właściwe zrozumienie tych ról jest istotne, aby uniknąć błędnych założeń dotyczących odpowiedzialności i kompetencji w procesie zamówień publicznych. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że jedynie zamawiający ma prawo do formułowania wymagań, co znacząco wpływa na całokształt postępowania przetargowego oraz na jakość ofert, które będą zgłaszane przez wykonawców.

Pytanie 30

Podaj prawidłową, odpowiadającą technologii, sekwencję działań przy realizacji monolitycznej żelbetowej stopy fundamentowej?

A. Wykonanie wykopu → zainstalowanie deskowania → ułożenie zbrojenia → betonowanie

B. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → betonowanie → ułożenie zbrojenia

C. Wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie → zainstalowanie deskowania

D. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie

Odpowiedź wskazująca na wykonanie wykopu, ustawienie deskowania, ułożenie zbrojenia oraz betonowanie jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi technologii budowlanej. Wykop jest pierwszym krokiem w procesie budowy stopy fundamentowej, ponieważ pozwala na usunięcie nadmiaru gruntu oraz przygotowanie odpowiedniego miejsca pod fundament. Następnie, na tym etapie, należy ustawić deskowanie, które ma na celu zabezpieczenie mieszanki betonowej przed jej wypływem oraz nadaniem pożądanych kształtów. Ułożenie zbrojenia to kluczowy moment, w którym wprowadza się stalowe pręty, które zwiększają nośność fundamentu oraz poprawiają jego odporność na działanie różnorodnych obciążeń. Na końcu następuje betonowanie, w którym wypełnia się deskowanie mieszanką betonową. Jest to proces wymagający szczególnej precyzji, aby zapewnić jednorodność materiału i osiągnąć zamierzony efekt konstrukcyjny. Dobrze wykonana stopa fundamentowa jest podstawą dla stabilności całego budynku, dlatego każdy z tych kroków powinien być starannie zaplanowany i zrealizowany zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 31

Zastosowanie akrylowej masy szpachlowej wynosi 1,5 kg/m2 przy aplikacji warstwy o grubości 1 mm. Ile masy będzie potrzebne do szpachlowania 10 m2 ściany warstwą o grubości 2 mm?

A. 1,5 kg

B. 3,0 kg

C. 15,0 kg

D. 30,0 kg

Wydajność masy szpachlowej akrylowej wynosząca 1,5 kg/m2 przy grubości warstwy 1 mm oznacza, że na każdy metr kwadratowy powierzchni wymaga się 1,5 kg masy. Przy szpachlowaniu warstwy o grubości 2 mm, potrzebna masa wzrasta proporcjonalnie. Zatem dla powierzchni 10 m2 obliczamy zapotrzebowanie na masę jako: 10 m2 * 1,5 kg/m2 * (2 mm / 1 mm) = 10 m2 * 1,5 kg/m2 * 2 = 30 kg. Taka kalkulacja uwzględnia zwiększenie grubości warstwy szpachlowej, co jest kluczowym aspektem przy planowaniu prac wykończeniowych. W praktyce, takie podejście pozwala na dokładne zaplanowanie materiałów, co jest istotne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia. Dobre praktyki w branży budowlanej podkreślają, że precyzyjne obliczenia związane z zużyciem materiałów są fundamentem efektywności kosztowej oraz terminowości realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 32

W szczegółowych założeniach zawartych w opisie katalogu nakładów rzeczowych, znajdują się między innymi

A. ceny jednostkowe różnych materiałów

B. zasady przedmiarowania poszczególnych robót

C. wyszczególnione prace w kolejności technologicznej

D. stawki wynagrodzenia za roboczogodzinę

Zasady przedmiarowania poszczególnych robót są kluczowym elementem dokumentacji budowlanej, ponieważ określają metody i procedury, które pozwalają na dokładne oszacowanie ilości i kosztów robót budowlanych. Przedmiarowanie polega na szczegółowym opisie robót, które mają być wykonane, oraz ich wycenie na podstawie jednostek miary, co jest istotne dla prawidłowego planowania budżetu projektowego. Przykładowo, w przypadku budowy obiektu infrastrukturalnego, precyzyjne przedmiarowanie umożliwia zamawianie odpowiednich ilości materiałów, co minimalizuje straty i zwiększa efektywność. W praktyce, zasady te opierają się na normach branżowych, takich jak Katalogi Nakładów Rzeczowych, które dostarczają standardów dotyczących sposobu wyceny i pomiaru robót. Poprawne zrozumienie i stosowanie tych zasad jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie budownictwa, gdyż przyczynia się do lepszego zarządzania projektami oraz kontroli kosztów.

Pytanie 33

W ramach kontroli jakości powłok malarskich należy zweryfikować

A. konsystencję i jakość farby oraz datę ważności do użycia

B. wygląd, zgodność koloru z projektem oraz odporność na ścieranie

C. odchylenia krawędzi i powierzchni ściany od poziomu

D. odchylenia krawędzi i powierzchni ściany od pionu

Nieprawidłowe odpowiedzi koncentrują się na aspektach technicznych, które, choć istotne w szerszym kontekście budowlanym, nie są kluczowe dla kontroli jakości powłok malarskich. Odchylenia powierzchni i krawędzi ściany od pionu oraz poziomu odnoszą się głównie do geometrii budynku, co jest istotne w kontekście wykonawstwa, ale nie bezpośrednio do samej jakości malowania. Te parametry mogą wpływać na jakość estetyczną powierzchni, jednak ich kontrola nie jest specyficznie związana z właściwościami powłok malarskich. W kontekście właściwej analizy jakości malowania kluczowe są takie aspekty jak jednolitość koloru, matowość oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Konsystencja i jakość farby, chociaż ważne, są bardziej związane z procesem jej aplikacji i nie powinny być mylone z kontrolą wykonania powłok. Dodatkowo, nie uwzględniając specyficznych wymagań dotyczących odporności na wycieranie, można popełnić błąd, zakładając, że sama jakość farby wystarcza do zapewnienia długoterminowej trwałości. Do typowych błędów myślowych prowadzących do takich wniosków należy uproszczenie tematu kontroli jakości do aspektów czysto technicznych, bez uwzględnienia ich praktycznego znaczenia w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 34

Jaką ilość mieszanki betonowej trzeba zamówić do zabetonowania trzech belek żelbetowych o wymiarach przekroju
0,25×0,50 m i długości 4,00 m każda, jeśli norma zużycia mieszanki wynosi 1,02 m³/m³?

A. 1,47 m3

B. 1,56 m3

C. 1,50 m3

D. 1,53 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do zabetonowania trzech belek żelbetowych o wymiarach przekroju 0,25×0,50 m i długości 4,00 m każda, najpierw należy obliczyć objętość jednej belki. Obliczenia są następujące: objętość = szerokość × wysokość × długość = 0,25 m × 0,50 m × 4,00 m = 0,50 m³. Skoro mamy trzy belki, całkowita objętość wynosi 3 × 0,50 m³ = 1,50 m³. Jednakże, zgodnie z normą zużycia mieszanki wynoszącą 1,02 m³/m³, należy uwzględnić tę wartość w obliczeniach. Ostateczna ilość mieszanki betonowej do zamówienia wynosi: 1,50 m³ × 1,02 = 1,53 m³. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie zawsze należy uwzględniać straty materiałowe podczas wylewania betonu, aby zapewnić wystarczającą ilość mieszanki. Takie normy mają na celu zminimalizowanie ryzyka niedoborów i zapewnienie odpowiedniej jakości wykonania.

Pytanie 35

W jakim rodzaju gruntu można użyć ażurowego deskowania do ochraniania ścian wykopu wąskoprzestrzennego o głębokości 3 m?

A. Miękkoplastycznym

B. Plastycznym

C. Płynnym

D. Zwartym

Odpowiedź "zwartym" jest poprawna, ponieważ ażurowe deskowanie jest najczęściej stosowane w gruntach o zwartej strukturze, które charakteryzują się stabilnością mechaniczną i ograniczoną podatnością na deformacje. Grunty zwarte, takie jak gliny ciężkie lub piaski zwięzłe, zapewniają odpowiednie wsparcie dla konstrukcji, co jest kluczowe podczas realizacji wykopów o większej głębokości. Ażurowe deskowanie, ze względu na swoją konstrukcję, umożliwia równomierne rozłożenie ciśnienia w obrębie ścian wykopu oraz minimalizuje ryzyko zawalenia się gruntu podczas prac budowlanych. W praktyce, zastosowanie ażurowego deskowania w gruntach zwartym jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie takich rozwiązań przy głębokości wykopów do 3 m. Dobrym przykładem zastosowania ażurowego deskowania może być budowa fundamentów budynków mieszkalnych w miejscach, gdzie podłoże składa się z gruntów o wysokiej nośności. Tego typu podejście nie tylko zwiększa bezpieczeństwo robót budowlanych, ale również przyspiesza proces ich realizacji, co jest istotne w kontekście efektywności kosztowej.

Pytanie 36

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 5 zmian

B. 6 zmian

C. 11 zmian

D. 10 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 37

Jakie materiały są potrzebne do izolacji ścian zewnętrznych budynku przy zastosowaniu metody lekkiej-suchej?

A. Płyty styropianowe, zaprawa klejąca, siatka z włókna szklanego, tynk cienkowarstwowy

B. Papę asfaltową na tekturze, gwoździe papowe, geosiatkę, farbę silikatową

C. Płyty z wełny mineralnej, profile ze stali ocynkowanej, łączniki, blachę fałdową

D. Płyty styropianowe, zaprawę klejącą, siatkę z prętów stalowych, tynk cementowo-wapienny

Wybór odpowiednich materiałów do ocieplenia ścian zewnętrznych jest kluczowy dla uzyskania właściwych właściwości izolacyjnych oraz trwałości całej konstrukcji. W przypadku zastosowania papy asfaltowej na tekturze, gwoździ papowych, geosiatki i farby silikatowej, zauważalne jest kilka istotnych błędów. Papa asfaltowa, mimo że bywa stosowana w izolacjach dachowych, nie jest odpowiednia do ocieplania ścian. Nie zapewnia ona wymaganych właściwości termicznych, a jej stosowanie w aplikacjach pionowych jest niepraktyczne i może prowadzić do wielu problemów, w tym do odklejania się materiałów. Gwoździe papowe są niewłaściwym rozwiązaniem do tworzenia trwałych połączeń w konstrukcjach ociepleniowych. Geosiatka, stosowana głównie w inżynierii lądowej, nie jest odpowiednia w kontekście ocieplania budynków mieszkalnych, a farba silikatowa, choć ma swoje zastosowanie w malowaniu elewacji, nie ma związku z procesem izolacji termicznej. Użycie płyty styropianowej i tynku cementowo-wapiennego, mimo że wydaje się bardziej sensowne, również nie spełnia wszystkich wymagań, ponieważ styropian ma niższą odporność ogniową w porównaniu do wełny mineralnej. Błędem jest więc myślenie, że każdy materiał budowlany może być użyty zamiennie, co może prowadzić do nieodpowiednich rozwiązań oraz zwiększonych kosztów eksploatacji w przyszłości. Dobrze jest zapamiętać, że wybór materiałów powinien być uzależniony od specyficznych właściwości oraz wymagań technicznych budynku.

Pytanie 38

Gładź, którą tworzy się z drobnoziarnistej zaprawy cementowej oraz zacierana stalową packą przy jednoczesnym posypywaniu cementem na zacieranej powierzchni, stanowi wierzchnią warstwę tynku trójwarstwowego?

A. szlachetnego

B. wypalanego

C. zwyczajnego

D. wyselekcjonowanego

Odpowiedzi takie jak 'pospolitego', 'doborowego' czy 'szlachetnego' są nieprawidłowe z kilku powodów, które mają swoje źródło w błędnym rozumieniu technik tynkarskich oraz właściwości materiałów budowlanych. Tynk pospolity to zazwyczaj tynk o standardowej jakości i zastosowaniu, który nie charakteryzuje się takimi właściwościami jak trwałość czy estetyka, jakie oferuje tynk wypalany. Tynki pospolite stosuje się głównie w prostych projektach budowlanych, gdzie estetyka nie jest priorytetem, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście gładzi cementowych. Tynk doborowy odnosi się z kolei do tynków, które są specjalnie przygotowywane w celu spełnienia określonych wymagań, ale nie jest to termin powszechnie używany w kontekście gładzi cementowych. Ostatecznie, tynk szlachetny to pojęcie związane z wykończeniami najwyższej klasy, często związanymi z drobnymi materiałami oraz skomplikowanymi technikami aplikacji, które nie są typowe dla standardowej gładzi cementowej. W praktyce, niewłaściwe dobranie rodzaju tynku do konkretnego zastosowania może prowadzić do problemów, takich jak pęknięcia, łuszczenie się powierzchni oraz problemy z wilgocią, co wpływa negatywnie na trwałość i estetykę wykończenia. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między poszczególnymi typami tynków oraz ich zastosowaniem w kontekście specyficznych wymagań budowlanych.

Pytanie 39

Przed przystąpieniem do rozbiórki instalacji elektrycznej w obiekcie, na początku należy

A. odłączyć urządzenia zasilające

B. usunąć oświetlenie

C. zlikwidować gniazda wtyczkowe

D. zdjąć rozdzielnię elektryczną

Nie do końca to jest dobra kolejność. Demontowanie oświetlenia jako pierwszej rzeczy może być niebezpieczne, bo najpierw trzeba upewnić się, że zasilanie jest wyłączone. Jeśli nie wyłączysz prądu, to ryzykujesz, że możesz się porazić. Też nie powinno się ściągać gniazd wtyczkowych przed odłączeniem zasilania, bo można przypadkiem podłączyć coś, co nie powinno być włączone. A zdejmowanie tablicy rozdzielczej bez wyłączenia prądu to już w ogóle błąd, bo można ją uszkodzić i później trzeba będzie za to płacić. W branży elektrycznej naprawdę ważne jest, żeby zachować dobrą kolejność działań – najpierw wyłączamy zasilanie, a potem bierzemy się za demontaż. Ignorowanie tego może skończyć się źle, zarówno dla Ciebie, jak i dla innych.

Pytanie 40

Aby przygotować podłoże przed nałożeniem samopoziomującego podkładu, należy je odpowiednio przygotować przez

A. zmatowienie

B. osuszenie

C. oczyszczenie

D. zagruntowanie

Zmatowienie, osuszenie oraz zagruntowanie podłoża, choć są istotnymi procesami, nie zastępują etapu oczyszczania. Zmatowienie, polegające na mechanicznej obróbce powierzchni, ma na celu zwiększenie przyczepności, jednak nie usuwa zanieczyszczeń, które mogą osłabić przyczepność podkładu. Osuszenie, czyli pozbycie się nadmiaru wilgoci, jest istotne w kontekście właściwości fizycznych podłoża, ale nie eliminuje pyłów ani innych niepożądanych substancji, które mogą wpływać na jakość połączenia. Zagruntowanie jest zastosowaniem preparatów gruntujących, które mają na celu wyrównanie chłonności podłoża oraz poprawę przyczepności, jednak również wymaga uprzedniego oczyszczenia powierzchni, aby mogło zadziałać skutecznie. Ignorowanie etapu oczyszczania może prowadzić do poważnych problemów, jak pęcherze powietrza, odpryski lub nierówności w podkładzie, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do kosztownych napraw. Niezrozumienie roli oczyszczania w kontekście pozostałych działań może skutkować także spadkiem wydajności pracy oraz większymi stratami materiałowymi. Dlatego kluczowe jest, aby przed każdym przystąpieniem do układania podkładów samopoziomujących, koncentrować się na prawidłowym oczyszczaniu podłoża jako fundamentie dla dalszych działań budowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej