Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 09:27
  • Data zakończenia: 8 maja 2025 09:38

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jak nazywa się zabieg periodontologiczny, który polega na wygładzeniu powierzchni korzenia zęba?

A. polishing
B. skaling
C. root planing
D. stripping
Odpowiedź 'root planing' (wygładzanie korzeni) jest poprawna, ponieważ odnosi się do zabiegu periodontologicznego, którego celem jest usunięcie nierówności i osadów z powierzchni korzenia zęba. Ten proces jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia przyzębia oraz zapobiegania chorobom periodontologicznym. Wygładzanie korzeni zazwyczaj odbywa się po skalingu, który ma na celu usunięcie tartaru i kamienia nazębnego. Poprzez wygładzenie korzeni zębowych, stomatolog pozwala na lepsze przyleganie tkanki miękkiej do zęba, co sprzyja regeneracji i gojeniu się tkanek przyzębia. W praktyce, zabieg ten jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym, a jego efektywność może być wspierana poprzez zastosowanie ultradźwięków lub narzędzi ręcznych. Regularne przeprowadzanie tego typu zabiegów jest zgodne z zaleceniami American Academy of Periodontology, które podkreślają znaczenie utrzymania zdrowia jamy ustnej oraz prewencji chorób przyzębia.
Pytanie 2

Związek chelatujący EDTA wykorzystywany jest w terapii endodontycznej ze względu na swoją zdolność

A. przenikania kanalików bocznych w kanale korzeniowym
B. tymczasowego odkażania kanału
C. zmiękczania zębiny poprzez wychwytywanie z niej jonów wapnia
D. leczenia komplikacji ozębnowych zgorzeli miazgi
Wybór odpowiedzi dotyczącej leczenia powikłań ozębnowych zgorzeli miazgi jest niepoprawny, ponieważ EDTA nie jest stosowane bezpośrednio w kontekście leczenia zgorzeli miazgi, lecz głównie w celu zmiękczenia zębiny. Zgorzela miazgi wymaga innych interwencji, takich jak usunięcie martwej tkanki oraz dezynfekcja kanałów, co nie jest bezpośrednio związane z chelatowaniem wapnia. Odpowiedzi odnoszące się do czasowego odkażania kanału są również mylące, ponieważ EDTA działa przede wszystkim jako środek chelatujący, a nie jako środek odkażający. W praktyce, odkażanie kanałów przeprowadza się przy użyciu innych substancji, takich jak podchloryn sodu, które skutecznie zabijają bakterie. Penetracja kanalików bocznych w kanale korzeniowym to kolejny aspekt, który jest nieprecyzyjny w kontekście działania EDTA. Choć zmiękczenie zębiny może ułatwiać dostęp do tych struktur, sama substancja nie ma właściwości umożliwiających bezpośrednią penetrację. Błędy te wynikają często z niepełnego zrozumienia roli substancji stosowanych w endodoncji oraz mechanizmów leżących u podstaw leczenia kanałowego, co może prowadzić do niewłaściwego stosowania technik i materiałów w praktyce klinicznej.
Pytanie 3

Ząb przeznaczony do lakowania powinien być

A. czysty od próchnicy.
B. replantowany.
C. oszlifowany.
D. wypełniony.
Odpowiedź 'wolny od próchnicy' jest właściwa, ponieważ ząb, który ma być lakowany, musi być w dobrym stanie zdrowotnym. Lakowanie zębów jest procedurą profilaktyczną, której celem jest ochrona zębów przed próchnicą poprzez wypełnienie bruzd i szczelin na powierzchni zębów specjalnym materiałem. Przeprowadzenie lakowania na zębie, który jest już dotknięty próchnicą, nie tylko nie przyniesie zamierzonych korzyści, ale również może prowadzić do pogorszenia stanu zęba. W sytuacji, gdy ząb ma ubytki, należy najpierw przeprowadzić leczenie dentystyczne i dopiero po uzyskaniu zdrowego stanu zęba, można przystąpić do lakowania. W praktyce stomatologicznej, lekarze często zalecają lakowanie zębów stałych u dzieci, które jeszcze nie są dotknięte próchnicą, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych. Dobrą praktyką jest także regularne kontrolowanie stanu zębów przez stomatologa, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych problemów i zminimalizowanie ryzyka wystąpienia ubytków.
Pytanie 4

Proces usuwania i wygładzania powierzchni korzeni z kamienia nazębnego nazywany jest

A. gingiwektomia
B. radektomia
C. root planing
D. frenulektomia
Root planing, czyli wygładzanie korzeni, to kluczowy zabieg w stomatologii, który ma na celu usunięcie kamienia nazębnego oraz osadów z powierzchni korzeni zębów, a także wygładzenie ich, co sprzyja zdrowiu dziąseł. Procedura ta jest szczególnie istotna w leczeniu chorób przyzębia, gdzie obecność kamienia nazębnego może prowadzić do stanów zapalnych i utraty tkanki kostnej. W praktyce podczas zabiegu stomatolog używa specjalistycznych narzędzi, takich jak skaler ultradźwiękowy oraz instrumenty ręczne, aby dokładnie oczyścić korzenie zębów z biofilmu i twardych osadów. Po przeprowadzeniu root planingu, powierzchnia korzenia staje się gładka, co redukuje ryzyko ponownego gromadzenia się bakterii. Dobrą praktyką jest również instruowanie pacjentów o odpowiedniej higienie jamy ustnej oraz regularnych kontrolach, co pozwala na długotrwałe efekty zabiegu. W kontekście standardów stomatologicznych, root planing jest uznawany za standardową procedurę w leczeniu chorób przyzębia, a jego skuteczność potwierdzają liczne badania kliniczne.
Pytanie 5

Który narzędzie jest stosowane do manualnego usuwania zębiny dotkniętej próchnicą?

A. Ekskawator
B. Rozszerzacz
C. Wydobywacz
D. Wyciągacz
Ekskawator to narzędzie stomatologiczne zaprojektowane do ręcznego usuwania próchniczo zmienionej zębiny. Jego konstrukcja, która zazwyczaj obejmuje wąski, składający się z ostrza uchwyt, umożliwia precyzyjne i efektywne usuwanie zainfekowanej tkanki z zęba. W praktyce stomatologicznej ekskawator jest niezwykle istotny, ponieważ pozwala na zachowanie zdrowej struktury zęba, co jest kluczowe dla dalszego leczenia, na przykład przy wypełnianiu ubytków. Stosowanie ekskawatora zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak delikatne ruchy w kierunku usuwanej tkanki i regularne kontrole postępu, pozwala minimalizować ryzyko uszkodzenia zdrowej zębiny. Ekskawator jest również preferowany w sytuacjach, gdy precyzyjna praca jest niezbędna, na przykład w drobnych ubytkach, gdzie inne narzędzia, takie jak wiertła, mogą być zbyt inwazyjne. Właściwe użycie ekskawatora jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącymi leczenia próchnicy oraz zasadami związanymi z ochroną tkanki zębowej.
Pytanie 6

Higienistka, w ramach profilaktyki przedporodowej, informując kobietę w ciąży o poprawnym sposobie karmienia butelką, powinna zwrócić uwagę na kąt trzymania butelki względem szpary ust dziecka, który wynosi

A. 120°
B. 45°
C. 70°
D. 15°
Odpowiedź 45° jest prawidłowa, ponieważ trzymanie butelki w tym kącie zapewnia optymalne warunki dla karmienia sztucznego. Utrzymanie butelki pod kątem 45° pozwala na swobodne przepływanie mleka do ust dziecka, jednocześnie minimalizując ryzyko zadławienia. Takie ustawienie sprzyja również lepszemu ssaniu, co jest istotne dla prawidłowego rozwoju jamy ustnej i zębów dziecka. Praktyka ta jest zgodna ze standardami WHO oraz zaleceniami pediatrów, którzy podkreślają znaczenie komfortu dziecka podczas jedzenia. Dodatkowo, odpowiedni kąt umożliwia również kontrolowanie ilości dostarczanego pokarmu, co może zapobiegać przejedzeniu. W przypadku karmienia sztucznego, ważne jest, aby dziecko nie musiało walczyć z ciężarem butelki, co może prowadzić do frustracji oraz negatywnego wpływu na relację matka-dziecko. Warto także zwracać uwagę na to, aby smoczek był odpowiednio dostosowany do wieku dziecka, co wspiera efektywność karmienia.
Pytanie 7

Biologiczna metoda kontrolowania procesu sterylizacji, realizowana cyklicznie, która potwierdza eliminację drobnoustrojów, to test

A. Helix
B. Bowie&Dick`a
C. SPS
D. Sporal A
Test Sporal A to taki biologiczny wskaźnik, który wykorzystuje spory bakterii Bacillus stearothermophilus do sprawdzenia, czy proces sterylizacji działa jak należy. Robi się go regularnie, bo tak mówią normy, jak ISO 11138. Dzięki temu mamy pewność, że na przykład w autoklawie wszystkie drobnoustroje, nawet te najbardziej oporne, zostały usunięte. Jeśli po inkubacji testu nie zauważymy wzrostu bakterii, możemy powiedzieć, że wszystko poszło zgodnie z planem. Regularne używanie testów takich jak Sporal A to podstawa w szpitalach i laboratoriach, żeby utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa i jakości. No i oczywiście, wyniki tych testów trzeba dokumentować, bo to zgodne z zasadami GMP, co daje nam przejrzystość i możliwość sprawdzenia, jak wyglądają nasze procesy sterylizacyjne.
Pytanie 8

Aby stworzyć elektroniczny zapis historii choroby pacjenta po raz pierwszy z wykorzystaniem czytnika, należy użyć

A. karty ubezpieczenia zdrowotnego NFZ
B. książeczki zdrowia
C. pasyzportu
D. dowodu osobistego
Karta ubezpieczenia zdrowotnego NFZ jest dokumentem, który potwierdza prawo pacjenta do korzystania z świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Przy pierwszorazowym zapisaniu historii choroby pacjenta, niezbędne jest zweryfikowanie jego uprawnień do świadczeń zdrowotnych, co można uczynić jedynie za pomocą aktualnej karty ubezpieczenia. W praktyce, podczas wizyty pacjenta, lekarz lub personel medyczny korzysta z czytnika, aby odczytać dane z karty, co pozwala na szybkie i efektywne wprowadzenie informacji do systemu elektronicznego. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby pacjent miał przy sobie tę kartę, co umożliwi bezproblemowe korzystanie z usług medycznych i uniknięcie zbędnych opóźnień. Ponadto, w kontekście e-zdrowia, posiadanie karty NFZ jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania danymi pacjentów oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa i poufności w zgodzie z przepisami o ochronie danych osobowych.
Pytanie 9

W którym miesiącu życia dziecka powinno nastąpić pierwsze fizjologiczne wysunięcie żuchwy?

A. Szóstym
B. Drugim
C. Czwartym
D. Dwunastym
Wybór nieprawidłowego miesiąca życia niemowlęcia jako okresu pierwszego wysunięcia żuchwy wskazuje na brak zrozumienia naturalnego rozwoju dziecka. Odpowiedzi takie jak drugi, szósty czy dwunasty miesiąc nie biorą pod uwagę, że rozwój fizjologiczny i neurologiczny dzieci ma swoje określone etapy, które są zgodne z uniwersalnymi zasadami rozwoju. W przypadku drugiego miesiąca, niemowlęta są na etapie intensywnego wzrostu i rozwijania podstawowych umiejętności motorycznych, ale nie są jeszcze gotowe na takie złożone ruchy jak wysunięcie żuchwy. Szósty miesiąc życia to czas, kiedy dzieci zazwyczaj zaczynają wprowadzać stałe pokarmy, co może prowadzić do mylnych przekonań, że żuchwa powinna już być w pełni rozwinięta, tymczasem to właśnie w czwartym miesiącu następuje jej pierwsza aktywność. Twierdzenie, że wysunięcie żuchwy powinno nastąpić w dwunastym miesiącu, jest zupełnie błędne, ponieważ dziecko w tym wieku powinno już mieć rozwinięte umiejętności gryzienia i żucia. Takie nieporozumienia mogą wynikać z ogólnego braku znajomości rozwoju dzieci oraz z niewłaściwego interpretowania etapów fizjologicznych, co jest kluczowe dla zapewnienia dzieciom zdrowego rozwoju. Właściwe zrozumienie tych etapów jest podstawą skutecznego wspierania dzieci w ich rozwoju, co może mieć długofalowe konsekwencje dla ich zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 10

W jaki sposób wprowadzić do elektronicznej kartoteki pacjenta następujące informacje: "Ząb drugi przedtrzonowiec dolny prawy, powierzchnia styczna przyśrodkowa oraz żująca"?

A. 85 M/O/D
B. 45 M/O
C. 45 D/O
D. 24 B/O
Odpowiedź 45 M/O jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla lokalizację zęba oraz powierzchnie, które są przedmiotem zapisu w elektronicznej kartotece pacjenta. Kod '45' odnosi się do drugiego dolnego przedtrzonowca po prawej stronie, zgodnie z systemem numeracji FDI (International Dental Federation). Litera 'M' oznacza powierzchnię przyśrodkową zęba, natomiast 'O' wskazuje na powierzchnię żującą. W praktyce stomatologicznej, precyzyjne zapisywanie lokalizacji zębów oraz ich powierzchni jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i planowania leczenia. Użycie standardowych oznaczeń, takich jak FDI, ułatwia komunikację pomiędzy specjalistami oraz zwiększa przejrzystość dokumentacji medycznej. System FDI jest powszechnie stosowany na całym świecie, co czyni go najlepszą praktyką w kontekście dokumentacji ortodontycznej i stomatologicznej. Prawidłowe zapisanie danych o zębie sprzyja unikaniu błędów klinicznych oraz poprawia jakość opieki nad pacjentem.
Pytanie 11

Aby zachować prawidłową higienę jamy ustnej, po wyjęciu z ust protezę całkowitą należy przechowywać

A. w wodzie
B. owiniętą w wilgotną ligninę
C. w płynie dezynfekującym
D. na sucho i w dedykowanym pojemniku
Przechowywanie protezy całkowitej w wodzie, owiniętej w mokrą ligninę czy w płynie antyseptycznym może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych i uszkodzeń samej protezy. Woda, choć może wydawać się bezpiecznym rozwiązaniem, stwarza ryzyko dla długoterminowego stanu protezy. Wilgoć sprzyja rozwojowi bakterii i pleśni, co może prowadzić do infekcji jamy ustnej oraz nieprzyjemnych zapachów. Ponadto, niektóre protezy mogą ulegać deformacji w wyniku długotrwałego kontaktu z wodą. Z kolei owinięcie protezy w mokrą ligninę, choć może na chwilę zatrzymać wilgoć, nie zapewnia odpowiedniego środowiska do długoterminowego przechowywania. Lignina nie jest materiałem sterylnym i może wprowadzać zanieczyszczenia. Przechowywanie w płynie antyseptycznym również niesie ryzyko, ponieważ nie wszystkie substancje chemiczne są kompatybilne z materiałami protezy, co może powodować ich degradację. W praktyce, użytkownicy często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji takich działań, myśląc, że każde nawilżenie jest korzystne. Kluczowym jest, aby dążyć do praktyk zgodnych z zaleceniami ekspertów, co pomoże w utrzymaniu zdrowia jamy ustnej oraz długowieczności protezy.
Pytanie 12

Podczas pakowania instrumentów do torebki papierowo-foliowej, należy zachować odstęp między zgrzewem a materiałem sterylizowanym, który wynosi

A. 3 cm
B. 1,5 cm
C. 4 cm
D. 0,5 cm
Zachowanie odpowiedniego odstępu pomiędzy zgrzewem a materiałem sterylizowanym w torebce papierowo-foliowej jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności procesu sterylizacji. Utrzymanie odległości 3 cm, zgodnie z najlepszymi praktykami, pozwala na efektywne cyrkulowanie pary lub gazu używanego do sterylizacji, co jest niezwykle istotne w przypadku instrumentów medycznych. Przykładem może być proces sterylizacji narzędzi chirurgicznych, gdzie niewłaściwe rozmieszczenie może prowadzić do niedostatecznego wyeliminowania mikroorganizmów. Standardy, takie jak te określone przez ISO 17665 dla sterylizacji medycznej, podkreślają, że nie tylko jakość materiałów do pakowania jest ważna, ale również ich prawidłowe ułożenie w komorze sterylizacyjnej. Zachowanie odpowiedniego odstępu pozwala także uniknąć uszkodzeń pakunków, co w przypadku wyrobów medycznych jest kluczowe dla ich bezpieczeństwa. Dodatkowo, prawidłowe pakowanie przyczynia się do łatwości w obsłudze i dostępności instrumentów podczas procedur medycznych.
Pytanie 13

Wybierz prawidłową kolejność wykonywania zapisanych w zamieszczonej tabeli czynności podczas zarabiania gipsu.

1.Wlać 1 miarkę wody do miski
2.Wsypać gips
3.Odczekać aż ostatnia porcja gipsu nie zostanie wchłonięta przez wodę
4.Przygotować miskę silikonową i szpatułkę metalową
5.Wymieszać na jednolitą masę

A. 4, 2, 3, 1, 5
B. 4, 1, 2, 3, 5
C. 4, 1, 2, 5, 3
D. 4, 2, 1, 3, 5
Wybierając odpowiedzi, które nie uwzględniają właściwej kolejności czynności podczas przygotowania gipsu, można napotkać szereg istotnych błędów. Przykładowo, umieszczanie składników w innej sekwencji, niż to jest zalecane, może prowadzić do nieefektywnego wchłaniania wody przez gips, co skutkuje powstawaniem grudek i niejednorodności materiału. W pewnych przypadkach, jeśli woda zostanie dodana zbyt wcześnie, gips może nie zdążyć wchłonąć odpowiedniej ilości cieczy, co w efekcie obniża jego wytrzymałość. Z kolei pominięcie etapu odczekiwania na wchłonięcie gipsu przez wodę jest kolejnym typowym błędem, który prowadzi do osłabienia struktury produktu końcowego. Te błędne podejścia wynikają często z braku zrozumienia chemii i fizyki procesów, które zachodzą w trakcie mieszania gipsu z wodą. Zastosowanie niewłaściwej kolejności czynności jest sprzeczne z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie precyzyjnych działań w procesach budowlanych i rzemieślniczych. Aby uniknąć tych pułapek, warto zaznajomić się z normami dotyczącymi przygotowania materiałów budowlanych, które wskazują na właściwe praktyki i techniki pracy z gipsem.
Pytanie 14

Jakie stężenie roztworu fluorku sodu jest używane do wykonania fluoryzacji kontaktowej przy zastosowaniu metody Knutsona?

A. 4%
B. 0,2%
C. 2%
D. 0,4%
Inne stężenia fluorku sodu, jak 0,2%, 0,4% i 4%, nie są odpowiednie z kilku powodów. Roztwór 0,2% jest zbyt słaby, żeby skutecznie remineralizować zęby, co sprawia, że nie chroni ich dobrze przed próchnicą. Z kolei 0,4% także nie daje wystarczających efektów, bo nie spełnia norm skuteczności w terapii fluorkowej. Natomiast 4% może być wręcz niebezpieczne, bo wysokie stężenie prowadzi do ryzyka fluorozy, zwłaszcza u dzieci. W stomatologii ważne jest, żeby stosować niskie stężenia na dłuższy czas, bo to dużo lepiej wpływa na zdrowie zębów. Także trzeba mieć na uwadze, że zalecenia dotyczące fluoru różnią się w zależności od wieku pacjenta, jego zdrowia i potrzeb w profilaktyce. Dentyści powinni zwracać uwagę na te różnice i podejmować decyzje na podstawie najlepszych dowodów i wytycznych.
Pytanie 15

Higienistka ocenia kondycję przyzębia przy użyciu skali zalecanej przez WHO u wybranych pacjentów. Wśród badanych osób zarejestrowała kod 1, co sugeruje obecność

A. zapalenia dziąseł
B. złogów poddziąsłowych
C. ubytek przyszyjkowych
D. zdrowego przyzębia
Zauważam, że Twoje odpowiedzi dotyczące zdrowego przyzębia i problemów, jak złogi poddziąsłowe czy ubytki przyszyjkowe, pokazują, że mogłeś trochę pomylić klasyfikację stanów przyzębia. Pamiętaj, zdrowe przyzębie to kod 0, który nie daje żadnych objawów zapalenia. Mylenie zdrowego stanu przyzębia z zapaleniem dziąseł to dość typowy błąd. Powinieneś zwrócić uwagę na takie rzeczy jak zaczerwienienie czy obrzęk, bo to kluczowe wskaźniki w diagnozie. Co do złogów poddziąsłowych, to kod 1 dotyczy zapalenia dziąseł, a nie ich obecności. A ubytki przyszyjkowe wiążą się z recesją dziąseł, co też jest trochę mylne w tym kontekście. Ważne jest, żeby to wszystko rozumieć, bo dobre zrozumienie tych różnic pomoże w skutecznej diagnostyce i leczeniu chorób przyzębia. Prawidłowe klasyfikowanie stanów przyzębia jest naprawdę istotne dla postawienia dobrej diagnozy i zaplanowania leczenia. Warto zwracać na to uwagę, aby podnieść swoją świadomość na temat zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 16

Zabieg polegający na przesuwaniu żuchwy w kierunku występującego zaburzenia wykonuje się w przypadku

A. jednostronnego zgryzu przewieszonego
B. jednostronnego zgryzu krzyżowego
C. tyłożuchwia czynnościowego
D. prodożuchwia czynnościowego
Odpowiedź "jednostronny zgryz przewieszonego" jest prawidłowa, ponieważ ćwiczenie polegające na przesuwaniu żuchwy w stronę istniejącego zaburzenia jest techniką stosowaną w ortodoncji w celu skorygowania asymetrii zgryzu. W przypadku jednostronnego zgryzu przewieszonego, podczas gdy jedna strona zgryzu jest przesunięta bardziej niż druga, technika ta umożliwia stabilizację zgryzu poprzez wprowadzenie żuchwy w bardziej neutralną pozycję. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na systematycznym przesuwaniu żuchwy w stronę przemieszczenia, co może przyczynić się do rehabilitacji funkcji żuchwy i przywrócenia równowagi w układzie stomatognatycznym. W terapii tego typu zaburzeń kluczowe jest zastosowanie odpowiednich ćwiczeń oraz monitorowanie postępów pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie ortodoncji, które zakładają holistyczne podejście do leczenia. Dodatkowo, wszystkie interwencje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz uwzględniać biomechanikę ruchów żuchwy.
Pytanie 17

Zabiegiem realizowanym w ramach działań zapobiegawczo-leczniczych, przy użyciu 30% roztworu nadtlenku wodoru, jest

A. jonoforeza
B. wybielanie
C. piaskowanie
D. fluoryzacja
Wybielanie zębów to zabieg, który ma na celu poprawę estetyki uśmiechu poprzez redukcję przebarwień i przywrócenie naturalnej bieli zębów. W trakcie tego procesu, często wykorzystuje się 30% roztwór nadtlenku wodoru, który działa jako silny środek utleniający, skutecznie rozkładając barwniki osadzone w zębinie. Stosowanie nadtlenku wodoru w takim stężeniu powinno być przeprowadzane z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem specjalisty stomatologicznego, ponieważ niewłaściwe stosowanie może prowadzić do uszkodzenia tkanek miękkich lub nadwrażliwości zębów. Wybielanie może być realizowane zarówno w gabinetach stomatologicznych, jak i w formie zestawów do stosowania w domu, jednak procedury przeprowadzane w warunkach klinicznych są zazwyczaj bardziej efektywne i bezpieczne. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie wcześniejszej oceny stanu zdrowia zębów oraz dziąseł pacjenta, co pozwala na dostosowanie metody wybielania do indywidualnych potrzeb.
Pytanie 18

U pacjenta stwierdzono bruksizm. W takiej sytuacji wskazane jest zalecenie

A. wykonania szyny relaksacyjnej
B. założenia ligatury
C. założenia ruchomego aparatu ortodontycznego
D. pokrycia zębów azotanem srebra
Wykonanie szyny relaksacyjnej jest uznawane za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia bruksizmu. Szyna działa poprzez odciążenie zębów i stawów skroniowo-żuchwowych, co pozwala na zredukowanie napięcia mięśniowego i zmniejszenie ryzyka uszkodzeń zębów spowodowanych ich nadmiernym zgrzytaniem. W praktyce, szyny relaksacyjne mogą być wykonane z różnych materiałów, które zapewniają komfort pacjenta oraz efektywność terapeutyczną. Powinny być dostosowane indywidualnie do każdego pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Stosowanie szyn jest również zalecane w przypadku pacjentów z bólami głowy związanymi z bruksizmem oraz u tych, którzy doświadczają bólu w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. Regularne stosowanie szyny w nocy może przynieść ulgę oraz zapobiec postępowi ewentualnych zmian patologicznych w obrębie jamy ustnej i stawu. Dodatkowo, kluczowe jest, aby pacjent miał świadomość swoich nawyków oraz stresów, które mogą być czynnikami wyzwalającymi bruksizm, co podkreśla potrzebę holistycznego podejścia do jego leczenia.
Pytanie 19

Jakiego rodzaju masy wyciskowe wykorzystuje się do uzyskania wycisków potrzebnych do wytwarzania modeli orientacyjnych?

A. Polieterowe
B. Alginatowe
C. Agarowe
D. Silikonowe
Alginatowe masy wyciskowe są powszechnie stosowane w stomatologii do pobierania wycisków, szczególnie w kontekście przygotowywania modeli orientacyjnych. Ich zaletą jest łatwość w użyciu oraz szybki czas wiązania, co pozwala na uzyskanie dokładnych odwzorowań struktur anatomicznych. Alginaty są materiałami hydrokoloidalnymi, co oznacza, że wchodzą w interakcję z wodą, tworząc żel, który dobrze odwzorowuje detale. Ponadto, alginatowe masy wyciskowe są biokompatybilne, co sprawia, że są bezpieczne do stosowania w jamie ustnej pacjentów. W praktyce, stosując alginat do wycisków, można uzyskać modele, które są następnie używane do planowania leczenia, przygotowywania protez, czy również do celów ortodontycznych. Dodatkowo, alginat jest materiałem jednorazowym, co ułatwia proces dezynfekcji i higieny w praktyce stomatologicznej, zgodnie z obowiązującymi standardami sanitarno-epidemiologicznymi. Dlatego alginatowe masy wyciskowe są preferowanym wyborem w wielu sytuacjach klinicznych, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest szybka i efektywna praca.
Pytanie 20

Tuż po zabiegu nałożenia w jamie ustnej lakieru fluorowego w formie zawiesiny, pacjent nie powinien stosować się do zakazu

A. uprawiania aktywności fizycznej
B. płukania ust
C. spożywania napojów gazowanych
D. gryzienia twardych pokarmów
Odpowiedzi dotyczące picia napojów gazowanych, żucia twardych pokarmów oraz płukania jamy ustnej po aplikacji lakieru fluorowego są błędne i opierają się na nieporozumieniach dotyczących działania i zastosowania fluorów w stomatologii. Po nałożeniu lakieru fluorowego, pacjent powinien unikać picia napojów gazowanych przez co najmniej 30-60 minut, ponieważ ich kwasowość może neutralizować działanie fluorów oraz prowadzić do zmywania preparatu z zębów. Żucie twardych pokarmów może również stwarzać ryzyko usunięcia lakieru fluorowego, co skutkuje mniejszymi korzyściami zdrowotnymi. Płukanie jamy ustnej jest kolejnym niezalecanym działaniem, ponieważ może to zmyć lakier fluorowy przed jego pełnym wchłonięciem i zasymilowaniem przez szkliwo zębów. Takie podejścia nie tylko podważają skuteczność leczenia, ale również mogą prowadzić do błędnych przekonań pacjentów. Kluczowym elementem po aplikacji fluorów jest zrozumienie, że ich trwałość i skuteczność zależą od ograniczenia wpływu czynników zewnętrznych na zęby w krótkim okresie po zabiegu. Właściwe postępowanie po aplikacji lakieru fluorowego jest istotne dla uzyskania maksymalnych korzyści ochronnych dla zdrowia jamy ustnej."
Pytanie 21

Który z wymienionych środków jest używany jako wkładka dozębodołowa w przypadku bólu poekstrakcyjnego?

A. Dikamfen
B. Kamfenol
C. Chloran
D. Endosal
Kamfenol jest lekiem stosowanym w stomatologii jako wkładka dozębodołowa, szczególnie w kontekście łagodzenia bólu po usunięciu zęba. Jego działanie polega na zmniejszeniu stanu zapalnego oraz łagodzeniu dolegliwości bólowych, co czyni go skutecznym środkiem w terapii poekstrakcyjnej. Kamfenol z reguły wykorzystuje się w połączeniu z innymi substancjami czynnych, co zwiększa jego efektywność. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej, wkładki z kamfenolem są umieszczane w miejscu ekstrakcji po to, by zmniejszyć dyskomfort pacjenta oraz przyspieszyć proces gojenia. Jako środek miejscowo znieczulający, kamfenol nie tylko działa przeciwbólowo, ale również wspomaga regenerację tkanek, co jest kluczowe w przypadku zabiegów chirurgicznych w obrębie jamy ustnej. Ponadto, stosowanie kamfenolu jest zgodne z wytycznymi i standardami zalecanymi przez towarzystwa stomatologiczne, które rekomendują jego użycie w przypadkach bólu poekstrakcyjnego.
Pytanie 22

Jakie urządzenie należy wykorzystać do automatycznego smarowania końcówek stomatologicznych?

A. Aspinę
B. Adapter
C. Assistinę
D. Apexit
Assistina to urządzenie zaprojektowane specjalnie do automatycznego smarowania końcówek stomatologicznych, co znacząco podnosi efektywność pracy w gabinetach dentystycznych. Wykorzystuje technologię, która zapewnia równomierne smarowanie narzędzi, co przedłuża ich żywotność i poprawia jakość wykonywanych zabiegów. Smarowanie końcówek stomatologicznych jest kluczowe, ponieważ minimalizuje tarcie, co z kolei obniża ryzyko przegrzewania się narzędzi podczas pracy, co mogłoby prowadzić do uszkodzenia zarówno samego narzędzia, jak i tkanek pacjenta. Dobre praktyki w stomatologii podkreślają znaczenie regularnego serwisowania i smarowania narzędzi, a Assistina ułatwia ten proces, pozwalając na oszczędność czasu i zasobów. Dzięki automatyzacji smarowania, personel może skupić się na bardziej złożonych zadaniach, co przekłada się na lepszą jakość opieki nad pacjentami.
Pytanie 23

Najbardziej podstawowym aparatem ortopedycznym szczęk, który stosuje się w zapobieganiu i terapii problemów zgryzowych u dzieci w wieku żłobkowym, przedszkolnym, a czasami także w szkolnym, jest

A. aparat blokowy
B. płytka podniebienna
C. płytka Schwarza
D. płytka przedsionkowa
Płytka przedsionkowa jest najprostszym aparatem szczękowo-ortopedycznym, który znajduje szerokie zastosowanie w profilaktyce i leczeniu zaburzeń zgryzu u dzieci, szczególnie w wieku żłobkowym i przedszkolnym. Jej głównym celem jest przywracanie prawidłowej relacji zębów oraz korygowanie nieprawidłowości zgryzowych poprzez wpływ na rozwijające się struktury kostne i mięśniowe. Płytka przedsionkowa jest urządzeniem prostym w budowie, co ułatwia jej zakładanie i zdjęcie przez pacjenta. Dzięki swojej funkcji tworzenia przestrzeni w obrębie łuku zębowego, przyczynia się do korekty ustawienia zębów stałych. W praktyce stomatologicznej obserwuje się korzystny wpływ tego aparatu na stany takie jak zgryz otwarty czy klasyczne wady zgryzu. Działania te są zgodne z najnowszymi standardami w ortodoncji dziecięcej, gdzie kluczowym aspektem jest wczesna interwencja, aby uniknąć poważniejszych problemów w wieku dorosłym, takich jak przepełnienie zębów czy złożone wady zgryzu.
Pytanie 24

W jakiej strefie działalności zespołu stomatologicznego powinna znajdować się konsola asystentki?

A. Statycznej
B. Demarkacyjnej
C. Operacyjnej
D. Transferowej
Wybór strefy transferowej, operacyjnej czy demarkacyjnej jako miejsca do ustawienia konsoli asystentki stomatologicznej nie jest właściwy z wielu powodów. Strefa transferowa koncentruje się na przenoszeniu narzędzi i materiałów pomiędzy różnymi strefami, a nie na ich bezpośrednim przygotowaniu do użycia. Ustawienie konsoli asystentki w tej strefie może prowadzić do nieefektywności, gdyż asystentka musiałaby przemieszczać się zbyt często, co zwiększa ryzyko opóźnień i błędów. Strefa operacyjna z kolei jest miejscem, gdzie wykonywane są zabiegi, a obecność asystentki z konsolą w tej strefie mogłaby wprowadzać zamieszanie oraz ograniczać przestrzeń roboczą lekarza, co jest sprzeczne z praktykami związanymi z bezpieczeństwem i efektywnością pracy. Wreszcie, strefa demarkacyjna to obszar wyznaczający granice między różnymi funkcjami w zespole, co oznacza, że nie jest przystosowana do pracy operacyjnej czy asystenckiej. Błędne podejścia do organizacji przestrzeni w gabinecie stomatologicznym mogą prowadzić do obniżonej efektywności oraz zwiększonego stresu w zespole, co negatywnie wpływa na jakość usług świadczonych pacjentom. Kluczowe jest stosowanie najlepszych praktyk dotyczących ergonomii i organizacji pracy, aby zapewnić płynność w działaniu zespołu stomatologicznego, co jest możliwe jedynie poprzez odpowiednie umiejscowienie konsoli asystentki w strefie statycznej.
Pytanie 25

W trakcie leczenia endodontycznego lekarz prosi o przygotowanie narzędzi w kolejności: 15, 20, 25. Zgodnie z normą ISO higienistka stomatologiczna powinna zorganizować narzędzia w kolorze:

A. żółtym, czerwonym, niebieskim
B. białym, żółtym, czerwonym
C. czerwonym, żółtym, zielonym
D. czerwonym, niebieskim, zielonym
Poprawna odpowiedź to białym, żółtym, czerwonym, co jest zgodne z międzynarodową standaryzacją ISO, która definiuje kolorystykę narzędzi endodontycznych w kontekście ich rozmiaru. Narzędzia w rozmiarze 15 są oznaczane kolorem białym, 20 – żółtym, a 25 – czerwonym. Zastosowanie tych standardów jest niezwykle istotne w praktyce stomatologicznej, gdyż ułatwia to identyfikację narzędzi oraz ich szybkie przygotowanie podczas zabiegu. Dzięki konsekwentnemu stosowaniu kodów kolorystycznych, higieniści stomatologiczni mogą zminimalizować ryzyko pomyłek, co jest kluczowe w kontekście precyzyjnych procedur endodontycznych. Użycie odpowiednich narzędzi w odpowiednich rozmiarach jest niezbędne do skutecznego leczenia kanałowego, co przekłada się na lepsze wyniki kliniczne oraz większy komfort pacjenta. W praktyce, znajomość tych standardów i umiejętność szybkiego przygotowania narzędzi to umiejętności, które powinny być biegłe w działaniach każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.
Pytanie 26

Czym charakteryzuje się metoda Berggrena-Welandera?

A. płukaniem jamy ustnej roztworem fluorku sodu w stężeniu 0,2–0,5%.
B. płukaniem jamy ustnej roztworem fluorku cyny o stężeniu 2%.
C. szczotkowaniem zębów przy użyciu 2% roztworu fluorku cyny.
D. szczotkowaniem zębów roztworem fluorku sodu o stężeniu 0,5–1%.
Pytanie dotyczy metody Berggrena-Welandera, która jest specyficzną techniką ochrony przed próchnicą, a nie wszystkie zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do właściwych praktyk stomatologicznych. Płukanie jamy ustnej 2% roztworem fluorku cyny nie jest adekwatne, ponieważ fluor cyny w takim stężeniu nie jest powszechnie zalecany do codziennego użytku, a jego działanie remineralizujące jest mniej efektywne niż fluorku sodu. Podobnie, płukanie jamy ustnej 0,2–0,5% roztworem fluorku sodu, mimo że stosowane w niektórych przypadkach, nie odpowiada zasadniczej metodzie szczotkowania, która jest kluczowa w tej technice. Odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że płukanie może zastąpić regularne szczotkowanie, co jest niezgodne z aktualnymi standardami praktyki stomatologicznej. Prawidłowe szczotkowanie zębów preparatem o odpowiednim stężeniu jest kluczowe dla skutecznej profilaktyki próchnicy. Użycie fluorku sodu w stężeniu 0,5–1% przy szczotkowaniu zębów nie tylko wspiera remineralizację, ale również ogranicza rozwój bakterii próchnicotwórczych, co czyni tę metodę bardziej skuteczną. Wprowadzenie błędnych stężeń lub technik może prowadzić do niewłaściwego zrozumienia profilaktyki stomatologicznej i zmniejszenia efektywności działań ochronnych. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do ustalonych standardów i zaleceń w zakresie profilaktyki zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 27

Aby określić zwarty obwód centralny, pacjent powinien znajdować się w ułożeniu

A. poziomej zasadniczej
B. siedzącej
C. półpoziomej
D. poziomej spoczynkowej
Dobrze, że wybrałeś pozycję siedzącą! To naprawdę trafny wybór w kontekście ustalania zwarcia centralnego. W tej pozycji pacjent zyskuje stabilne oparcie, co sprzyja utrzymaniu odpowiedniej postawy głowy i kręgosłupa. Dzięki temu można lepiej ustawić stawy i dokładniej mierzyć przez co cały proces diagnostyczny staje się dużo łatwiejszy. Poza tym, w rehabilitacji ta pozycja pomaga pacjentowi aktywnie uczestniczyć w ćwiczeniach i lepiej współpracować z terapeutą, co moim zdaniem, ma ogromne znaczenie dla efektywności terapii. Wiele standardów mówi, że siedzenie jest korzystne dla wielu pacjentów, zwłaszcza, że zapewnia komfort i umożliwia lepszą kontrolę nad ciałem. W praktyce, użycie tej pozycji może naprawdę poprawić jakość badań i skuteczność terapii.
Pytanie 28

Procedurą stomatologiczną, która polega na impregnacji zęba roztworem azotanu srebra, jest

A. lapisowanie
B. lakierowanie
C. lakowanie
D. ligaturowanie
Lapisowanie to zabieg dentystyczny, który polega na impregnacji zęba roztworem azotanu srebra. Jest to skuteczna metoda stosowana w leczeniu wczesnych ubytków i stanów demineralizacji szkliwa. Azotan srebra działa jako środek antybakteryjny, co pomaga w zahamowaniu rozwoju próchnicy. Praktyczne zastosowanie lapisowania jest szczególnie widoczne w pediatrii stomatologicznej, gdzie dzieci często mają trudności z utrzymaniem higieny jamy ustnej. Dzięki lapisowaniu można zabezpieczyć zęby przed dalszymi uszkodzeniami, a także pomóc w remineralizacji szkliwa. Warto zaznaczyć, że lapisowanie może być stosowane jako metoda profilaktyczna oraz terapeutyczna, co czyni ją istotnym narzędziem w nowoczesnej stomatologii. W standardach dobrych praktyk stomatologicznych lapisowanie powinno być rozważane w kontekście indywidualnych potrzeb pacjenta oraz oceny ryzyka rozwoju próchnicy.
Pytanie 29

Największą korzyścią z mycia zębów techniką Bassa jest

A. usuwanie płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych
B. możliwość stosowania u dzieci w wieku przedszkolnym
C. dokładne polerowanie uzupełnień protetycznych
D. skuteczne oczyszczanie przestrzeni międzyzębowych
Wybór odpowiedzi związanych z metodą Bassa, który nie odnosi się do usuwania płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych, może wynikać z niepełnego zrozumienia celu i specyfiki tej techniki. Odpowiedź dotycząca możliwości stosowania metody u dzieci w wieku przedszkolnym jest myląca, ponieważ technika ta wymaga pewnej wprawy w manipulacji szczoteczką, co może być trudne dla najmłodszych. Dzieci często potrzebują prostszych i bardziej przystosowanych metod, które są bezpieczne i efektywne w ich przypadku. Z kolei koncepcja dokładnego polerowania uzupełnień protetycznych nie jest bezpośrednio związana z celem metody Bassa, ponieważ jej głównym zadaniem jest przede wszystkim higiena dziąseł i zębów, a nie rutynowa pielęgnacja uzupełnień. Ponadto, technika ta nie koncentruje się na przestrzeniach międzyzębowych, co jest istotne dla innych metod szczotkowania, jak np. metoda interdentalna. Osoby, które błędnie oceniają skuteczność tej metody, mogą nie doceniać istoty precyzyjnego usuwania płytki z obszarów wokół dziąseł, co jest kluczowe dla zapobiegania chorobom przyzębia. Niewłaściwe podejście do tego zagadnienia może prowadzić do osłabienia zdrowia jamy ustnej i zwiększenia ryzyka poważniejszych schorzeń.
Pytanie 30

Aby wprowadzić i uformować wypełnienia w ubytkach próchnicowych, należy przygotować

A. nakładacz i formówkę pierścieniową z napinaczem
B. nakładacz i upychadło
C. przenośnik Elliota i ekskawator
D. koferdam oraz upychadło
Wybór nakładacza i upychadła do wprowadzania i formowania wypełnień w ubytkach próchnicowych jest zgodny z najlepszymi praktykami stomatologicznymi. Nakładacz, jako narzędzie pozwalające na aplikację materiałów wypełniających, umożliwia precyzyjne umiejscowienie oraz formowanie wypełnienia w obrębie ubytku. Użycie upychadła pozwala na odpowiednie zagęszczenie materiału, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości oraz estetyki wypełnienia. Przykładem mogą być wypełnienia kompozytowe, które wymagają starannego wprowadzenia i upakowania, aby zminimalizować ryzyko powstawania mikropęknięć oraz voidów powietrznych. Zastosowanie odpowiednich narzędzi jest zgodne z wytycznymi American Dental Association (ADA) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają istotność precyzyjnego formowania wypełnień dla zachowania ich funkcji oraz estetyki.
Pytanie 31

Jaką odległość powinien mieć instrument od jamy ustnej pacjenta, gdy jest przekazywany operatorowi w gotowości do przejęcia?

A. 20-25 cm
B. 10-15 cm
C. 30-35 cm
D. 5-9 cm
Odpowiedź 20-25 cm jest prawidłowa, ponieważ odległość ta zapewnia optymalne warunki dla precyzyjnego i bezpiecznego przekazywania instrumentów w kontekście procedur medycznych. Utrzymanie takiej odległości jest szczególnie ważne w stomatologii, gdzie operator musi mieć swobodny dostęp do jamy ustnej pacjenta, a zarazem zapewnić bezpieczeństwo zarówno pacjentowi, jak i sobie. Przykładowo, podczas przeprowadzania zabiegów dentystycznych, operatorzy często muszą mieć możliwość szybkiego reagowania na sytuacje awaryjne, a zbyt bliskie umiejscowienie instrumentów może utrudnić te działania. Standardy branżowe, takie jak zalecenia dotyczące ergonomii w stomatologii, podkreślają znaczenie zachowania odpowiedniej odległości, co sprzyja wygodzie pracy i minimalizuje ryzyko urazów. Dodatkowo, zachowanie tej odległości pozwala na lepszą widoczność pola operacyjnego, co jest kluczowe dla dokładności wykonywanych procedur.
Pytanie 32

Aby zapewnić prawidłową higienę jamy ustnej, protezę całkowitą po wyjęciu z ust oraz umyciu powinno się przechowywać

A. na sucho, w dedykowanym pojemniku
B. owiniętą w wilgotną ligninę
C. w płynie dezynfekcyjnym
D. w wodzie
Przechowywanie protezy całkowitej w wodzie może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, jednak nie jest to zalecana praktyka. Długotrwałe moczenie protezy w wodzie może prowadzić do jej deformacji, a także do osłabienia materiałów, z których jest wykonana. Ponadto, przechowywanie w wodzie sprzyja rozwojowi bakterii i grzybów, co może skutkować problemami zdrowotnymi w jamie ustnej. Owinięcie protezy w mokrą ligninę również nie jest odpowiednie, ponieważ może prowadzić do nadmiernej wilgoci, co stwarza idealne warunki dla mikroorganizmów. Z kolei przechowywanie w płynie antyseptycznym, chociaż może wydawać się higieniczne, nie jest zalecane jako długoterminowa metoda. Wiele płynów ma działanie drażniące i może negatywnie wpływać na materiały protezowe, co w dłuższej perspektywie prowadzi do ich uszkodzenia. Warto pamiętać, że dobór odpowiednich metod przechowywania protez dentystycznych ma kluczowe znaczenie dla ich trwałości oraz zdrowia pacjenta. Właściwe zrozumienie tych zasad i ich wdrażanie w praktyce może znacząco poprawić komfort życia osób noszących protezy.
Pytanie 33

Podczas analizy higieny jamy ustnej u pacjenta odnotowano 24 przestrzenie międzyzębowe oraz 12 miejsc z płytką nazębną. Jak obliczyć wskaźnik API dla tego pacjenta?

A. 26%
B. 75%
C. 50%
D. 85%
Wskaźnik API (ang. Approximal Plaque Index) oblicza się jako stosunek liczby przestrzeni międzyzębowych z płytką nazębną do całkowitej liczby przestrzeni międzyzębowych, wyrażony w procentach. W tym przypadku pacjent miał 12 przestrzeni z płytką nazębną na 24 zarejestrowane przestrzenie międzyzębowe. Wzór na obliczenie wskaźnika API to: (liczba przestrzeni z płytką / liczba przestrzeni międzyzębowych) x 100. Zatem (12 / 24) x 100 = 50%. Oznacza to, że 50% przestrzeni międzyzębowych pacjenta ma płytkę nazębna, co jest istotną informacją dla oceny ogólnej higieny jamy ustnej pacjenta. Wskaźnik API jest używany w praktyce klinicznej do monitorowania skuteczności programów higieny jamy ustnej oraz do identyfikacji pacjentów wymagających intensywniejszej edukacji w zakresie dbania o jamę ustną. Dobrze przeprowadzona ocena może pomóc w zapobieganiu chorobom przyzębia i innym schorzeniom jamy ustnej.
Pytanie 34

Jakie ćwiczenie demonstruje higienistka stomatologiczna, napełniając powietrzem przedsionek jamy ustnej w rejonie wargi górnej, a następnie przenosząc je na zmianę z prawej na lewą stronę?

A. Skalouda
B. Rogersa
C. Schönherra
D. Friela
Odpowiedź "Skalouda" jest jak najbardziej trafna. To ćwiczenie polega na tym, by wypełnić przedsionek jamy ustnej powietrzem i rytmicznie przesuwać je z jednej strony na drugą. Tak naprawdę, ta technika jest mega ważna w rehabilitacji mięśni w jamie ustnej. Pomaga w lepszej kontroli mięśni warg i sprawia, że pacjent bardziej angażuje się w to, co się dzieje w jego jamie ustnej. Na przykład, można to wykorzystać u pacjentów po operacjach twarzy, gdzie trzeba przywrócić pełną funkcję mięśni. Przeprowadzanie takich ćwiczeń nie tylko wspiera rehabilitację, ale także poprawia wygląd twarzy i samopoczucie pacjenta. W praktyce stomatologicznej takie techniki są polecane przez specjalistów, którzy chcą poprawić zdrowie jamy ustnej.
Pytanie 35

W sytuacji, gdy rodzice się sprzeciwiają, kto może wyrazić zgodę na wykonanie świadczenia zdrowotnego?

A. Sąd opiekuńczy
B. Ministerstwo Zdrowia
C. Policja
D. Narodowy Fundusz Zdrowia
Sąd opiekuńczy jest instytucją odpowiedzialną za podejmowanie decyzji dotyczących ochrony dobra dziecka, w tym w przypadku sprzeciwu rodziców wobec udzielenia świadczenia zdrowotnego. Zgodnie z polskim prawem, gdy rodzice nie wyrażają zgody na leczenie, sąd opiekuńczy może interweniować, analizując dobro dziecka oraz okoliczności sprawy. W praktyce sąd bada, czy odmowa rodziców jest uzasadniona, czy może zagrażać zdrowiu lub życiu dziecka. Przykładowo, w sytuacji, gdy rodzice sprzeciwiają się leczeniu ratującemu życie, sąd wyda decyzję pozwalającą na jego realizację, kierując się nadrzędną zasadą ochrony dobra dziecka. Stosowanie tych procedur jest zgodne z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, który przewiduje, że w przypadku konfliktu między rodzicami a dzieckiem, decyzje powinny być podejmowane z uwzględnieniem najważniejszego interesu dziecka, co jest fundamentalnym założeniem w polskim systemie prawnym.
Pytanie 36

Jakim oznaczeniem w systemie Viohla powinien być opisany ząb prawego górnego drugiego mlecznego siekacza w dokumentacji pacjenta?

A. 12
B. 22
C. 52
D. 82
Zapis 52 odnosi się do prawego górnego drugiego siekacza mlecznego w systemie Viohla, który jest powszechnie stosowany w stomatologii dziecięcej i w dokumentacji medycznej. W tym systemie zęby mleczne są oznaczane cyframi od 51 do 85, gdzie pierwsza cyfra oznacza rodzaj zęba, a druga jego pozycję w łuku zębowym. W przypadku drugiego siekacza mlecznego zęby w górnej części łuku są oznaczane cyframi od 1 do 5, co pozwala na precyzyjne i jednoznaczne identyfikowanie zębów u pacjentów pediatrycznych. Przykładowo, stosując ten system, stomatolog może łatwo odnaleźć i odnotować stan zdrowia zęba, jego leczenie oraz inne istotne informacje w karcie pacjenta. W praktyce, poprawne oznaczenie zębów zgodnie z systemem Viohla jest kluczowe dla zapewnienia spójności w dokumentacji oraz skutecznej komunikacji z innymi specjalistami w dziedzinie stomatologii.
Pytanie 37

Wypełniając kartę choroby pacjenta, jakie oznaczenia należy wpisać dla powierzchni dystalnej, językowej i policzkowej zęba?

A. MOD
B. DJP
C. MSV
D. DLB
Odpowiedź DLB jest poprawna, ponieważ oznacza Dystalną, Językową i Policzkową powierzchnię zęba. W kontekście stomatologii, klasyfikacja powierzchni zęba jest kluczowa dla dokładnego dokumentowania i zarządzania leczeniem pacjentów. Dystalna powierzchnia to ta, która jest najdalej od linii środkowej łuku zębowego, językowa odnosi się do powierzchni wewnętrznej, a policzkowa do zewnętrznej powierzchni zęba, która jest widoczna podczas uśmiechu. Przykładowo, w przypadku próchnicy na dystalnej powierzchni zęba, lekarz może zaplanować leczenie, które będzie uwzględniać te konkretne oznaczenia. Użycie poprawnych terminów w dokumentacji jest zgodne z ogólnymi standardami praktyki stomatologicznej, co pozwala na jasne zrozumienie stanu zdrowia pacjenta oraz na właściwe planowanie dalszych działań. Prawidłowe oznaczenie jest także istotne dla komunikacji między specjalistami oraz w kontekście weryfikacji dokumentacji medycznej.
Pytanie 38

Podczas usuwania osadów nazębnych z powierzchni żujączej zęba należy używać końcówki skalera ultradźwiękowego

A. o kształcie łopatki
B. trójkątnej zakończonej ostrym końcem
C. zakończonej kulką
D. wąskiej trójkątnej zakończonej ostrym końcem
Wybór końcówki skalera ultradźwiękowego zakończonej kuleczką, trójkątną zakończoną ostro lub wąską trójkątną zakończoną ostro w kontekście usuwania złogów nazębnych z powierzchni żującej zębów nie jest zgodny z zasadami skutecznego oczyszczania. Końcówka kuleczkowa, choć może być użyteczna w innych zastosowaniach, nie jest wystarczająco precyzyjna do usuwania osadów z dużych, płaskich powierzchni zębowych, co prowadzi do niewystarczającego oczyszczenia. Z kolei końcówki trójkątne, mimo że mają ostre krawędzie, mogą powodować nadmierne naciski na tkankę zęba, co zwiększa ryzyko uszkodzenia szkliwa oraz podrażnienia dziąseł. Użycie tych końcówek może skutkować także nieefektywnym usuwaniem złogów, co prowadzi do ich nawrotu i potencjalnych problemów zdrowotnych. Ponadto, niewłaściwy wybór końcówki do konkretnego zabiegu jest jednym z częstszych błędów myślowych, który może wynikać z braku zrozumienia różnic w budowie i funkcji poszczególnych końcówek. Właściwe dobranie narzędzi do zabiegu jest kluczem do efektywności leczenia oraz bezpieczeństwa pacjenta, dlatego tak ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi zaleceniami i standardami branżowymi w stomatologii.
Pytanie 39

Który wyrostek żuchwy współtworzy staw skroniowo-żuchwowy wraz z kością skroniową?

A. Czołowy
B. Kłykciowy
C. Szczękowy
D. Dziobiasty
Odpowiedzi 'czołowy', 'dziobiasty' oraz 'szczękowy' są niepoprawne, ponieważ nie mają one związku z tworzeniem stawu skroniowo-żuchwowego. Wyrostek czołowy odnosi się do czoła i nie jest zaangażowany w połączenie z kością skroniową. Wyrostek dziobiasty, znany również jako wyrostek zębowy, jest częścią żuchwy, która służy do mocowania zębów, ale nie bierze udziału w ruchu stawu skroniowo-żuchwowego. Wyrostek szczękowy jest natomiast związany z górną szczęką i nie tworzy stawu z kością skroniową. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych wyrostków kostnych oraz ich funkcji anatomicznych. W praktyce, zrozumienie różnicy między poszczególnymi wyrostkami kostnymi żuchwy i ich rolą w układzie stomatognatycznym jest kluczowe dla diagnostyki i leczenia problemów związanych z żuciem i mową. Edukacja w tym zakresie jest istotna dla wszystkich specjalistów zajmujących się zdrowiem jamy ustnej oraz fizjoterapeutów, którzy muszą rozumieć mechanikę ruchów żuchwy.
Pytanie 40

Drugi stały trzonowiec górny po lewej stronie charakteryzuje się następującymi korzeniami:

A. 1 policzkowy i 1 podniebienny
B. 2 podniebienne i 1 policzkowy
C. 1 mezjalny i 1 dystalny
D. 2 policzkowe i 1 podniebienny
Drugi trzonowiec górny lewy, znany również jako ząb nr 18, charakteryzuje się specyficzną strukturą korzeniową, w skład której wchodzą dwa korzenie policzkowe i jeden korzeń podniebienny. Taki układ korzeniowy jest istotny z perspektywy chirurgii stomatologicznej, szczególnie podczas ekstrakcji zębów, co wymaga precyzyjnego zrozumienia anatomii korzeni. Korzenie policzkowe, zlokalizowane na bocznych stronach zęba, są odpowiedzialne za stabilizację zęba w łuku zębowym, a ich obecność znacząco wpływa na zachowanie zęba w trakcie obciążeń podczas żucia. Korzeń podniebienny, z kolei, znajduje się w centralnej części zęba i odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniego mocowania w kości szczęki. Zrozumienie tej anatomii jest również ważne w kontekście leczenia kanałowego, gdyż umożliwia skuteczne dotarcie do wnętrza zęba i precyzyjne leczenie wszystkich kanałów korzeniowych zgodnie z wytycznymi endodontycznymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie zabiegów implantologicznych, gdzie znajomość struktury korzeniowej w sąsiednich zębach może pomóc w uniknięciu powikłań.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej