Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 17:58
Data zakończenia: 19 maja 2025 18:47

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W tabeli zamieszczone są cztery grupy czynników, stanowiących elementy analizy SWOT. Wskaż grupę, w której znajdują się czynniki wskazujące słabe strony przedsiębiorstwa.

A.	B.
− niewielka liczba firm konkurencyjnych − rozpoznawalność firmy na rynku krajowym	− wyeksploatowane maszyny produkcyjne − wysokie koszty stałe produkcji
C.	D.
− wysokie kwalifikacje kadry kierowniczej − ekologiczna technologia produkcji	− wysokie oprocentowanie kredytów bankowych − sezonowość popytu na produkty firmy

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Wybór odpowiedzi spoza grupy B może wynikać z mylnego zrozumienia pojęć związanych z analizą SWOT. Warto zauważyć, że w analizie tej nie można mylić słabych stron z innymi kategoriami, takimi jak mocne strony, szanse czy zagrożenia. Często zdarza się, że błędnie interpretowane są czynniki, które w rzeczywistości mogą być postrzegane jako mocne strony, ale w kontekście słabości mogą okazać się problematyczne. Na przykład, posiadanie zaawansowanej technologii, która nie jest odpowiednio wykorzystywana, może być uznawane za słabą stronę, jednak w wielu przypadkach jest błędnie klasyfikowane jako mocny atut. Podobnie, błędne zrozumienie wysokich kosztów stałych może prowadzić do fałszywego wniosku, że są one jedynie przeszkodą, podczas gdy mogą być także kluczowym wskaźnikiem dla zrozumienia, gdzie firma potrzebuje optymalizacji i restrukturyzacji. Z tego względu, ważne jest, aby każdy element analizy SWOT był analizowany w kontekście całościowym, a nie w izolacji, co pomaga w prawidłowym zrozumieniu, jakie aspekty działalności mogą być poprawiane lub wymagają większej uwagi ze strony zarządzających.

Pytanie 2

W maju 2014 roku przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z trzema zatrudnionymi pracownikami powinien uregulować składki ZUS za siebie oraz pracowników do kiedy?

A. do 8 czerwca 2014 roku

B. do 15 czerwca 2014 roku

C. do 20 czerwca 2014 roku

D. do 5 czerwca 2014 roku

Wybór terminu płatności składek ZUS w odpowiedzi na to pytanie wymaga dokładnego zrozumienia przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych. Odpowiedzi wskazujące na terminy 5, 8 i 20 czerwca są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistych regulacji prawnych. Płatność do 5 czerwca może wynikać z mylnego założenia, że składki powinny być regulowane na początku miesiąca, co jest w praktyce niewłaściwe, ponieważ przepisy jasno określają, że termin płatności upływa w połowie miesiąca. Podobnie odpowiedź do 8 czerwca sugeruje, że składki mogą być regulowane wcześniej, co prowadzi do błędnego wniosku, że przedsiębiorcy mogą samodzielnie zmieniać terminy płatności, co jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami. Z kolei data 20 czerwca również nie znajduje uzasadnienia, gdyż jest po terminie płatności, co może skutkować naliczeniem kar za zwłokę. Typowym błędem w myśleniu jest pomylenie terminów płatności z innymi zobowiązaniami finansowymi, co może prowadzić do poważnych problemów w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Kluczowe jest zatem, aby przedsiębiorcy byli świadomi obowiązujących terminów, aby zapobiec nieprzyjemnym konsekwencjom związanym z nieterminowym regulowaniem składek ZUS.

Pytanie 3

Teoretyczne zużycie materiału na uszycie pojedynczego garnituru wynosi 3 mb. Straty w trakcie produkcji są na poziomie 10%. Firma planuje wyprodukować 100 sztuk garniturów w ciągu miesiąca. Jakie będzie miesięczne zapotrzebowanie na materiały?

A. 300 mb

B. 330 mb

C. 270 mb

D. 250 mb

Aby obliczyć miesięczne zapotrzebowanie na materiały do uszycia garniturów, należy uwzględnić zarówno teoretyczne zużycie materiału, jak i straty produkcyjne. Teoretyczne zużycie materiału na jeden garnitur wynosi 3 mb, a przedsiębiorstwo planuje wyprodukować 100 sztuk. Zatem, całkowite zapotrzebowanie na materiały bez strat wynosi 3 mb x 100 = 300 mb. Jednak straty produkcyjne wynoszą 10%, co oznacza, że musimy doliczyć dodatkową ilość materiału. Wartość strat wynosi 10% z 300 mb, co daje 30 mb. Dlatego łączna ilość materiału, jaką należy zamówić, to 300 mb + 30 mb = 330 mb. W praktyce takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu zapasami i planowaniu produkcji, aby zapewnić ciągłość wytwarzania oraz minimalizować ryzyko braków materiałowych. Dobre praktyki w branży odzieżowej zalecają zawsze uwzględniać straty w procesie planowania, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zasobami.

Pytanie 4

Bank obliczył odsetki od środków zdeponowanych na rachunku firmowym przedsiębiorcy, które należy uwzględnić w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji

A. wartość sprzedanych towarów i usług

B. zakup towarów handlowych i materiałów

C. pozostałe przychody

D. pozostałe wydatki

Kwalifikowanie odsetek bankowych jako pozostałe wydatki, zakup towarów handlowych i materiałów, czy wartość sprzedanych towarów i usług, prowadzi do poważnych nieporozumień w zakresie ewidencjonowania przychodów i wydatków w działalności gospodarczej. W szczególności, zakwalifikowanie ich jako pozostałe wydatki jest błędne, ponieważ wydatki odnoszą się do kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo w związku z prowadzeniem działalności, a odsetki są przychodem, a nie kosztem. Z kolei przypisanie ich do zakupu towarów handlowych i materiałów, które są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną, również nie znajduje uzasadnienia, gdyż odsetki nie są wynikiem transakcji handlowych, lecz efektem zarządzania środkami pieniężnymi. Porównując to do wartości sprzedanych towarów i usług, należy zauważyć, że te wartości dotyczą przychodów uzyskanych ze sprzedaży produktów i usług, które są kluczowe dla działalności przedsiębiorstwa. Właściwe klasyfikowanie przychodów i wydatków jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami prawa, ale także ma kluczowe znaczenie dla transparentności finansowej firmy oraz jej wiarygodności w oczach kontrahentów i instytucji finansowych. W związku z tym, dostrzeganie różnic między różnymi rodzajami przychodów i wydatków jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się księgowością lub zarządzaniem finansami w firmie.

Pytanie 5

Długoterminowe pożyczki udzielone przez firmę powinny być ujęte w bilansie w kategorii

A. aktywów trwałych

B. aktywów obrotowych

C. kapitałów własnych

D. zobowiązań

Klasyfikowanie długoterminowych pożyczek w niewłaściwej kategorii bilansu, takiej jak aktywa obrotowe, kapitały własne czy zobowiązania, jest powszechnym błędem wynikającym z niepełnego zrozumienia struktury bilansu oraz charakterystyki różnych aktywów i źródeł finansowania. Aktywa obrotowe to zasoby, które firma planuje zamienić na gotówkę lub wykorzystać w ciągu roku, takie jak zapasy czy należności. Umieszczanie długoterminowych pożyczek w tej kategorii prowadzi do zafałszowania obrazu płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ w rzeczywistości są one źródłem finansowania, które nie jest przeznaczone do spłaty w krótkim okresie. Z kolei przypisanie długoterminowych pożyczek do kapitałów własnych jest błędne, ponieważ kapitał własny reprezentuje wkład właścicieli w przedsiębiorstwo, a pożyczki są zobowiązaniami, które wymagają zwrotu. Klasyfikowanie ich jako zobowiązania również jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ choć zobowiązania dotyczą długów, to długoterminowe pożyczki powinny być traktowane jako aktywa trwałe, które wspierają działalność operacyjną firmy na dłuższą metę. Istotne jest, aby zarządzający przedsiębiorstwami rozumieli te różnice, aby uniknąć błędów w sprawozdawczości finansowej, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji strategicznych oraz utraty zaufania inwestorów.

Pytanie 6

Aby obliczyć wskaźnik zatrudnienia, niezbędne są poniższe dane:

A. ilość pracowników, którzy odeszli oraz liczba przyjętych pracowników, a także okresy ich zatrudnienia

B. liczba świeżo zatrudnionych pracowników oraz średni stan zatrudnienia w analizowanym czasie

C. wartość osiągniętego zysku oraz wartość średniego zatrudnienia w analizowanym czasie

D. kwota uzyskanych przychodów ze sprzedaży oraz liczba świeżo zatrudnionych pracowników

Analiza błędnych odpowiedzi na pytanie dotyczące obliczania wskaźnika przyjęć pracowników pozwala zrozumieć, dlaczego niektóre podejścia są nieprawidłowe. Pierwsza z analizowanych koncepcji koncentruje się na wartości osiągniętego zysku oraz średnim stanie zatrudnienia. Wartość zysku nie ma bezpośredniego wpływu na obliczanie wskaźnika przyjęć, ponieważ nie odzwierciedla dynamiki zatrudnienia, lecz efektywność finansową organizacji. Kolejna odpowiedź, sugerująca użycie wartości przychodów ze sprzedaży oraz liczby nowozatrudnionych pracowników, również jest wadliwa. Przygotowanie wskaźnika przyjęć nie wymaga uwzględnienia wartości sprzedaży, gdyż odnosi się wyłącznie do statystyk zatrudnienia. Pomijanie średniego stanu zatrudnienia w tej odpowiedzi prowadzi do zniekształcenia obrazu dynamiki zatrudnienia w firmie. W ostatniej odpowiedzi, która dotyczy liczby pracowników zwolnionych i przyjętych oraz okresów zatrudnienia, pojawia się zamieszanie między wskaźnikami rotacji a wskaźnikiem przyjęć. Obliczanie wskaźnika przyjęć opiera się na liczbie przyjętych do pracy, podczas gdy rotacja koncentruje się na zatrudnieniu i zwolnieniach. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych wskaźników i ich zastosowań w analizie danych kadrowych, co może prowadzić do nieefektywnych decyzji zarządzających oraz błędnych wniosków o stanie zasobów ludzkich w organizacji. Kluczowe jest zrozumienie, które dane są istotne dla danej analizy i jak różne wskaźniki mogą wpływać na strategię zarządzania kadrami.

Pytanie 7

Z informacji zamieszczonych we fragmencie oferty pracy można wywnioskować, że przedsiębiorstwo poszukuje kandydata na stanowisko

Wymagania dla kandydatów:

wykształcenie wyższe,
co najmniej 5–letni staż pracy, w tym 3 lata na podobnym stanowisku,
znajomość prawa prasowego, specyfiki rynku mediów i środowiska dziennikarskiego,
znajomość narzędzi marketingowych, umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów,
doświadczenie w kierowaniu zespołem pracowników,
umiejętność działania pod presją czasu i reagowania w sytuacjach nagłych,
umiejętność realizowania kilku projektów jednocześnie.

Podstawowy zakres zadań:

kreowanie marki sieci sklepów „Lux-Lift",
opracowywanie i prowadzenie programów komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej,
planowanie i wdrażanie działań marketingowych wspierających sprzedaż,
analiza otoczenia konkurencyjnego, analiza bieżących potrzeb rynkowych,
nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów sponsoringowych.

A. Młodszego specjalisty ds. kadr.

B. Specjalisty ds. analizy procesów produkcyjnych.

C. Kierownika działu marketingu.

D. Specjalisty ds. analizy zakupów.

Poprawna odpowiedź to Kierownik działu marketingu, ponieważ oferta pracy wskazuje na kluczowe wymagania, które są charakterystyczne dla tego stanowiska. Pracodawca poszukuje kandydata z wykształceniem wyższym oraz znacznym doświadczeniem zawodowym, co jest istotne w kontekście zarządzania działem marketingu. Kluczowe kompetencje, takie jak znajomość prawa prasowego oraz specyfiki rynku mediów, są niezbędne do skutecznego współdziałania z mediami oraz tworzenia efektywnych strategii marketingowych. Wspomniane zadania, takie jak kreowanie marki czy analiza otoczenia konkurencyjnego, są centralnymi elementami pracy kierownika marketingu, który powinien być w stanie planować i wdrażać działania wspierające sprzedaż. Współczesne organizacje kierują się standardami skutecznej komunikacji marketingowej, które uwzględniają nie tylko analizy rynkowe, ale również umiejętność nawiązywania relacji z partnerami biznesowymi. Przykłady takich działań można znaleźć w praktykach dobrze zarządzanych firm, które skutecznie budują swoją obecność na rynku poprzez zintegrowane kampanie marketingowe.

Pytanie 8

Tabela zawiera wybrane pozycje bilansowe. Ustalona na jej podstawie wartość aktywów trwałych wynosi

L.p.	Aktywa	Wartość w złotych	L.p	Pasywa	Wartość w złotych
1.	Oprogramowanie komputerów	100 000,00	1.	Kapitał podstawowy	200 000,00
2.	Środki trwałe	200 000,00	2.	Kapitał zapasowy	120 000,00
3.	Zapasy	50 000,00	3.	Wynik finansowy	60 000,00
4.	Należności krótkoterminowe	30 000,00
	SUMA	380 000,00		SUMA	380 000,00

A. 300 000 zł

B. 180 000 zł

C. 250 000 zł

D. 380 000 zł

Wartości 250 000 zł, 180 000 zł oraz 380 000 zł mogą wydawać się poprawnymi odpowiedziami, jednak każda z tych wartości wynika z nieprawidłowych założeń dotyczących klasyfikacji aktywów w bilansie. Często mylnie zakłada się, że wszystkie pozycje zawarte w bilansie zaliczają się do aktywów trwałych, co prowadzi do błędnego wnioskowania. Na przykład, kwota 250 000 zł mogłaby pochodzić z błędnej interpretacji wartości aktywów obrotowych, takich jak zapasy czy należności krótkoterminowe, które są klasyfikowane jako aktywa obrotowe i nie powinny być wliczane do aktywów trwałych. Z kolei wartość 180 000 zł może wydawać się atrakcyjna, jednak nie uwzględnia wszystkich istotnych składników aktywów trwałych, takich jak amortyzacja. W przypadku 380 000 zł, błąd może wynikać z nadmiernej agregacji wartości aktywów, co prowadzi do zawyżenia wyniku. Te typowe błędy myślowe pokazują, jak istotne jest zrozumienie różnicy między aktywami trwałymi a obrotowymi, a także jakie normy i praktyki stosuje się w rachunkowości przy zdawaniu sprawy z aktywów. Kluczowe jest, aby nie mylić tych kategorii, ponieważ ma to wpływ na analizę ryzyka i podejmowanie decyzji inwestycyjnych w firmie.

Pytanie 9

Zobowiązanie do cyklicznego kształcenia pracowników na stanowisku technika ekonomisty w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie pracy oraz na koszt pracodawcy wynika z przepisów

A. regulaminu pracy

B. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej

C. Kodeksu cywilnego

D. Kodeksu pracy

Wybór Kodeksu cywilnego jako podstawy do obowiązku szkoleń bhp jest nietrafiony, gdyż Kodeks cywilny skupia się na regulacjach dotyczących stosunków cywilnoprawnych, a nie na bezpieczeństwie pracy. Przepisy dotyczące bhp są ściśle związane z zatrudnieniem i ochroną zdrowia, co znajduje swoje miejsce w Kodeksie pracy. Regulamin pracy, chociaż zawiera zasady organizacji pracy i odpowiedzialności pracowników, nie reguluje kwestii szkoleń w tak szczegółowy sposób, jak Kodeks pracy. Można tu zauważyć typowy błąd myślowy polegający na myleniu aktów prawnych o różnym zakresie i celu. W kontekście rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, należy pamiętać, że jest to akt wykonawczy, który precyzuje szczegóły dotyczące przepisów Kodeksu pracy, ale nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej. W rezultacie, wybór niemających bezpośredniego związku z bhp źródeł prawnych może prowadzić do niewłaściwej interpretacji przepisów i zaniedbania obowiązków w zakresie szkolenia pracowników. Zrozumienie różnicy między tymi aktami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania przepisów oraz zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 10

W trakcie inwentaryzacji w magazynie odkryto braki w towarze. Komisja inwentaryzacyjna ustaliła, że
- braki o wartości 4 200 złotych były spowodowane zdarzeniami losowymi,
- braki wynoszące 800 złotych są skutkiem ubytków naturalnych w granicach norm,
- braki wynikające z zaniedbań obowiązków pracownika magazynowego o wartości 500 złotych.

Na podstawie tych informacji określono, że wartość niedoborów niezawinionych wynosi

A. 800 złotych

B. 4 700 złotych

C. 4 200 złotych

D. 5 000 złotych

Odpowiedź 5 000 złotych jest poprawna, ponieważ obejmuje całkowitą wartość niedoborów, które nie są wynikiem zaniedbań pracowników ani ubytków naturalnych. W analizowanej sytuacji mamy trzy kategorie niedoborów: 4 200 złotych spowodowane zdarzeniami losowymi, 800 złotych jako ubytki naturalne oraz 500 złotych jako wynik zaniedbań. Z perspektywy księgowej i zarządzania ryzykiem, niedobory niezawinione należy rozpatrywać jako te, które nie są wynikiem błędnych działań ludzkich. Ostatecznie, aby obliczyć wartość niedoborów niezawinionych, dodajemy kwoty niedoborów spowodowanych zdarzeniami losowymi oraz ubytków naturalnych, co daje nam 4 200 zł + 800 zł = 5 000 zł. W kontekście audytów wewnętrznych oraz skutecznego zarządzania zasobami, jest to kluczowe, aby odpowiednio klasyfikować i raportować te zasoby. Dobrą praktyką w firmach jest regularne przeprowadzanie inwentaryzacji, co pozwala na szybsze wykrywanie nieprawidłowości oraz efektywniejsze zarządzanie zasobami.

Pytanie 11

Spółka osobowa, stworzona przez wspólników do wykonywania zawodu regulowanego, takiego jak lekarz czy radca prawny, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod własną nazwą, to

A. spółka akcyjna

B. spółka partnerska

C. spółka cywilna

D. spółka komandytowa

Wybór spółki akcyjnej jest nieodpowiedni, ponieważ ta forma prawna jest zazwyczaj stosowana przez przedsiębiorstwa, które planują pozyskiwać kapitał od wielu inwestorów poprzez emisję akcji. Spółka akcyjna charakteryzuje się wysoką formalnością, w tym koniecznością tworzenia prospektów emisyjnych i przestrzegania licznych regulacji związanych z rynkiem kapitałowym, co nie jest adekwatne dla wspólników wykonujących wolne zawody. Z kolei spółka cywilna, choć jest prostą formą współpracy między przedsiębiorcami, nie jest odpowiednia dla osób wykonujących wolne zawody, gdyż nie zapewnia im ochrony przed odpowiedzialnością osobistą za zobowiązania spółki. Co więcej, spółka cywilna nie zyskuje osobowości prawnej, co może ograniczać jej możliwości operacyjne. Spółka komandytowa również nie jest właściwym wyborem w kontekście wolnych zawodów, ponieważ łączy w sobie cechy spółki osobowej i kapitałowej, a wspólnicy komandytariusze mają ograniczoną odpowiedzialność, co może wprowadzać niekorzystne zamieszanie w relacjach z klientami, którzy oczekują pełnej odpowiedzialności za świadczone usługi. Wybór niewłaściwej formy prawnej może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu przedsiębiorstwem oraz zwiększenia ryzyka finansowego, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w obszarze prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie 12

Obowiązkowa składka na ubezpieczenie wypadkowe obliczana od pensji pracownika jest pokrywana

A. w wysokości 1,5% przez pracownika i 6,5% przez pracodawcę

B. po równo przez pracownika i pracodawcę

C. w całości przez pracodawcę

D. w pełni przez pracownika

Podejście, w którym składka na ubezpieczenie wypadkowe jest w całości finansowana przez pracownika, jest nieprawidłowe z kilku powodów. Przede wszystkim, przepisy prawne w Polsce jednoznacznie wskazują, że to pracodawca ponosi odpowiedzialność za zapewnienie ubezpieczenia wypadkowego. Model, w którym pracownik miałby ponosić całość kosztów, byłby niezgodny z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz postanowieniami Kodeksu Pracy, który chroni pracowników w zakresie zabezpieczeń socjalnych. Warto również zauważyć, że obowiązki pracodawcy w tym zakresie są częścią szerszego systemu zabezpieczeń społecznych, mającego na celu ochronę pracowników przed skutkami wypadków przy pracy. W kontekście podziału kosztów ubezpieczenia wypadkowego, pomysły dotyczące współfinansowania przez pracowników często wynikają z błędnych założeń dotyczących regulacji prawnych oraz niepełnego zrozumienia roli pracodawcy w systemie ubezpieczeń. Pracownicy mogą mylnie uważać, że więcej obowiązków i kosztów po stronie pracodawcy prowadzi do lepszej sytuacji ich samych, jednak w praktyce takie podejście zagraża bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników, a także może negatywnie wpływać na morale i atmosferę w miejscu pracy. Dobre praktyki w zarządzaniu personelem i przestrzeganie przepisów prawa pracy powinny być na pierwszym miejscu, aby zapewnić właściwe warunki zatrudnienia.

Pytanie 13

Jaka jest główna korzyść z prowadzenia elektronicznej dokumentacji w jednostce organizacyjnej?

A. Obniżenie kosztów marketingu poprzez lepszą organizację danych

B. Łatwość przeszukiwania i dostępu do informacji

C. Wymóg prawny

D. Zmniejszenie liczby pracowników potrzebnych do obsługi dokumentacji

Prowadzenie elektronicznej dokumentacji w jednostce organizacyjnej przynosi wiele korzyści, ale jedną z najważniejszych jest łatwość przeszukiwania i dostępu do informacji. W dobie cyfryzacji, szybkość i efektywność dostępu do danych są kluczowe dla funkcjonowania organizacji. Elektroniczna dokumentacja umożliwia szybkie wyszukiwanie potrzebnych informacji za pomocą wyszukiwarek, co znacznie redukuje czas potrzebny na znalezienie konkretnych dokumentów w porównaniu do tradycyjnych metod papierowych. Ponadto, informacje mogą być dostępne z różnych lokalizacji, co ułatwia pracę zdalną i współpracę między działami. Dzięki temu organizacje mogą działać bardziej dynamicznie i elastycznie, co jest szczególnie ważne w konkurencyjnych branżach. Dodatkowo, elektroniczna dokumentacja często jest zabezpieczona przed nieautoryzowanym dostępem, co zwiększa poziom bezpieczeństwa danych. Właściwe zarządzanie dokumentacją jest kluczowe dla efektywnego działania każdej jednostki organizacyjnej, a elektroniczna forma dokumentacji stanowi krok w kierunku nowoczesnego zarządzania informacją.

Pytanie 14

Zgodnie z regulacjami Kodeksu pracy nawiązanie stosunku pracy nie jest możliwe na podstawie

A. mianowania

B. kontraktu menadżerskiego

C. umowy o pracę

D. spółdzielczej umowy o pracę

Wybór 'mianowania' lub 'umowy o pracę' jako podstawy nawiązania stosunku pracy jest niezgodny z rzeczywistością prawną. Mianowanie jest jedną z form nawiązania stosunku pracy, typową dla sektorów publicznych, gdzie pracownicy są powoływani do pełnienia określonych funkcji przez organ do tego uprawniony. Taka forma zatrudnienia daje pracownikom szczególne przywileje, takie jak ochrona przed wypowiedzeniem, co nie jest typowe w przypadku umów cywilnoprawnych. Z kolei umowa o pracę jest standardową formą zatrudnienia, która jest ściśle regulowana przez Kodeks pracy, a jej zapisy muszą być zgodne z przepisami dotyczącymi wynagrodzeń, czasu pracy i innych uprawnień pracowniczych. Wybór spółdzielczej umowy o pracę także nie jest błędny, ponieważ ta forma zatrudnienia umożliwia nawiązanie stosunku pracy w ramach spółdzielni, dostosowując się do specyficznych potrzeb członków spółdzielni. Ważne jest zrozumienie, że różne formy zatrudnienia mają swoje specyfiki i powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem, co często prowadzi do błędnych wniosków. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie formy zatrudnienia są sobie równe, podczas gdy każda z nich ma swoje unikatowe zasady i regulacje, dlatego tak istotne jest ich właściwe rozróżnianie dla zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 15

W zależności od częstości oraz czasu wykonywania, analizę dzieli się na

A. funkcjonalną i decyzyjną

B. ciągłą i okresową

C. odcinkową i kompleksową

D. ogólną i szczegółową

Analiza można podzielić na dwa rodzaje: ciągłą i okresową. Ta pierwsza to taki regularny nadzór nad danymi w czasie rzeczywistym. Dzięki temu mamy od razu informacje o sytuacji i możemy szybko zareagować, jeśli coś się zmienia. Przykładem może być monitorowanie jakiegoś procesu produkcyjnego, gdzie zbieramy dane na bieżąco, co pozwala nam na poprawę tych procesów i zmniejszenie strat. Natomiast analiza okresowa to raczej zbieranie danych w ustalonych odstępach czasu. Dzięki temu możemy spojrzeć na trendy i podejmować decyzje na podstawie zgromadzonych danych. Na przykład kwartalne raporty finansowe to dobry przykład, bo oceniają wydajność firmy za dany okres. Warto dobrze wybrać, jaki typ analizy zastosować, bo to zależy od celu, jakie mamy, dostępnych zasobów i tego, jakie dane zbieramy. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami analiz jest kluczowe, jeśli chcemy efektywnie zarządzać informacjami.

Pytanie 16

Która zasada w planowaniu odnosi się do dążenia do osiągnięcia najlepszych rezultatów w określonych warunkach przy ustalonych nakładach poniesionych w celu ich realizacji?

A. Zasada gospodarności

B. Zasada koncentracji

C. Zasada elastyczności

D. Zasada realności planu

Wybór innych zasad planowania może prowadzić do nieporozumień dotyczących efektywności i alokacji zasobów. Zasada realności planu koncentruje się na konieczności tworzenia realistycznych, praktycznych planów, uwzględniających dostępne zasoby i ograniczenia. Choć jest to istotna zasada, nie odnosi się bezpośrednio do maksymalizacji wyników przy określonych nakładach, co jest kluczowym elementem zasady gospodarności. Zasada elastyczności wskazuje na potrzebę dostosowywania się do zmieniających się warunków rynkowych, co jest bez wątpienia istotne, jednakże elastyczność sama w sobie nie gwarantuje osiągnięcia najlepszych wyników przy minimalnych kosztach. Zasada koncentracji polega na skupieniu się na kluczowych obszarach działalności, co może prowadzić do efektywności, ale nie zawsze przekłada się na oszczędności czy maksymalizację wyników. Właściwe zrozumienie tych zasad wymaga głębszej analizy, aby uniknąć pułapek myślowych. Często błędnie zakłada się, że elastyczność i koncentracja są wystarczające do osiągnięcia sukcesu, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe jest równoczesne stosowanie zasady gospodarności, aby zapewnić, że każdy wysiłek przynosi optymalne rezultaty w kontekście kosztów, co jest fundamentalne w każdym procesie planowania strategicznego.

Pytanie 17

W ubiegłym roku koszty produkcji w firmie zajmującej się wyrobem nożyczek wyniosły 5 200 zł, a w obecnym roku osiągnęły 8 800 zł. W tych latach wyprodukowano odpowiednio 260 oraz 400 sztuk gotowych produktów. Jak kształtuje się koszt jednostkowy w bieżącym roku w porównaniu do roku poprzedniego?

A. niższy o 3 zł

B. wyższy o 2 zł

C. wyższy o 3 zł

D. niższy o 2 zł

Wybór odpowiedzi wskazujących na niższy koszt jednostkowy o 2 zł lub 3 zł jest błędny, ponieważ opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu relacji między całkowitym kosztem produkcji a ilością wyprodukowanych jednostek. Koszt jednostkowy oblicza się, dzieląc całkowity koszt przez liczbę wyprodukowanych wyrobów. W przypadku podanych danych, w roku ubiegłym całkowity koszt wynosił 5200 zł, a jednostek było 260, co daje koszt jednostkowy 20 zł. W roku bieżącym, przy wzroście kosztu do 8800 zł i produkcji 400 sztuk, jednostkowy koszt wzrósł do 22 zł. Osoby, które wybrały niższe wartości kosztów, mogą mieć na myśli, że zwiększenie produkcji mogłoby obniżyć koszty jednostkowe ze względu na tzw. efekt skali, jednak w tym przypadku całkowity wzrost kosztu produkcji przewyższył oszczędności wynikające z większej produkcji. Dodatkowo, wskazywanie na wyższy koszt jednostkowy bez wskazania dokładnych wartości kosztów jednostkowych i ich obliczeń, prowadzi do błędnych konkluzji, co może świadczyć o niepełnym zrozumieniu podstaw analizy kosztów. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe w praktyce zarządzania przedsiębiorstwami, ponieważ błędne oszacowania mogą prowadzić do niewłaściwego ustalania cen oraz błędnych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 18

Jeśli wynagrodzenie osoby zatrudnionej zależy od liczby produktów, które wyprodukuje, to oznacza, że jest wynagradzana w systemie

A. godzinowym

B. czasowym

C. akordowym

D. prowizyjnym

System wynagradzania czasowego opiera się na stałej stawce za godzinę pracy, co oznacza, że niezależnie od ilości wyprodukowanych produktów, wynagrodzenie pozostaje takie samo. Taki system może prowadzić do obniżenia motywacji pracowników, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między ich wydajnością a wynagrodzeniem. W przypadku wynagrodzenia prowizyjnego, pracownicy otrzymują wynagrodzenie w oparciu o osiągnięcia sprzedażowe, co jest zupełnie innym podejściem, które znajduje zastosowanie głównie w obszarze sprzedaży, a nie produkcji. Pensja godzinowa również różni się od akordowego, gdyż nie premiuje wydajności, a jedynie czas pracy, co może skutkować brakiem zachęt do osiągania lepszych wyników. Pracownicy mogą skupiać się na ilości przepracowanych godzin, a nie na efektywności. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków często obejmują mylenie różnych systemów wynagradzania, niezrozumienie ich mechanizmów oraz brak wiedzy na temat konsekwencji wynikających z wyboru danego modelu. Przy wyborze systemu wynagradzania ważne jest, aby dostosować go do specyfiki danej branży i zawodów, aby efektywnie motywować pracowników i osiągać cele organizacji.

Pytanie 19

Jakie dokumenty finansowe w firmie podlegają stałemu archiwizowaniu?

A. Sprawozdania finansowe

B. Faktury VAT

C. Wykazy płac

D. Rejestry księgowe

Wybór list płac, ksiąg rachunkowych czy faktur VAT jako dokumentów do archiwizacji nie jest najlepszy. Listy płac, które zawierają szczegóły o wynagrodzeniu pracowników, powinny być trzymane do 50 lat, zgodnie z przepisami o dokumentach pracowniczych. To oznacza, że nie są one traktowane jako dokumenty archiwizowane na stałe w kontekście sprawozdań finansowych. Księgi rachunkowe to co innego - są ważne do analizy finansowej, ale muszą być trzymane przez minimum 5 lat, więc to nie to samo. Faktury VAT, mimo że są istotne w dokumentacji podatkowej, też nie muszą być archiwizowane na stałe, tylko przez 5 lat. Często ludzie mylą różne rodzaje dokumentów finansowych i ich okresy przechowywania, co prowadzi do błędnych wniosków. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć te przepisy i dobrze klasyfikować dokumenty, bo to pomoże w zarządzaniu dokumentacją w firmie.

Pytanie 20

Szczegółowa ewidencja dla konta "Materiały" jest realizowana na kontach

A. analitycznych

B. rozliczeniowych

C. wynikowych

D. syntetycznych

Ewidencja materiałów nie może być prowadzona na kontach rozliczeniowych, które służą do rejestracji operacji między różnymi podmiotami lub jako pośrednie konta między różnymi rodzajami aktywów i pasywów. Konta te nie dostarczają szczegółowych informacji o stanach magazynowych materiałów, co jest kluczowe dla zarządzania gospodarką magazynową. Takie podejście prowadzi do nieścisłości w danych i braku przejrzystości w zarządzaniu zapasami. Z kolei konta wynikowe są przeznaczone do rejestrowania przychodów i kosztów związanych z działalnością firmy, co nie ma zastosowania w kontekście ewidencji szczegółowej materiałów. Przekierowując uwagę na analizę wyników finansowych, pomijają one istotne aspekty związane z aktywami trwałymi. Wreszcie, konta syntetyczne, będące zbiorem informacji z kont analitycznych, nie powinny być jedynym źródłem ewidencji szczegółowej, ponieważ ich głównym celem jest przedstawienie ogólnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie poziomów ewidencji oraz brak zrozumienia roli, jaką pełnią różne typy kont w systemie rachunkowości. Prowadzenie ewidencji materiałów wyłącznie na kontach syntetycznych czy wynikowych uniemożliwia efektywne zarządzanie zapasami i może prowadzić do błędnych decyzji finansowych.

Pytanie 21

Hurtownia zakupiła w maju 2017 r. i przyjęła do magazynu jabłka na podstawie dowodów Pz - przyjęcie zewnętrzne zgodnie z wykazem zamieszczonym w tabeli. Ile wynosi średnia cena jednego kilograma jabłek przyjętych do magazynu w maju 2017 r. obliczona metodą średniej ważonej?

Lp.	Data	Dowód	Ilość	Cena	Wartość
1.	04.05.2017 r.	Pz 1/05/2017	300 kg	2,80 zł/kg	840,00 zł
2.	09.05.2017 r.	Pz 2/05/2017	100 kg	3,00 zł/kg	300,00 zł
3.	21.05.2017 r.	Pz 3/05/2017	200 kg	3,66 zł/kg	732,00 zł
4.	30.05.2017 r.	Pz 4/05/2017	300 kg	2,70 zł/kg	810,00 zł

A. 3,04 zł

B. 2,98 zł

C. 2,75 zł

D. 3,33 zł

Obliczenie średniej ceny jednego kilograma jabłek przyjętych do magazynu w maju 2017 r. metodą średniej ważonej jest kluczowym zagadnieniem w zarządzaniu zapasami i finansach przedsiębiorstwa. Średnia ważona umożliwia uwzględnienie różnych ilości zakupionych produktów w obliczeniach, co jest istotne w kontekście oceny kosztów zakupu. W tym przypadku, aby uzyskać poprawny wynik, należy podzielić łączną wartość wszystkich zakupionych jabłek przez ich łączną ilość. Metoda ta jest standardowo stosowana w rachunkowości, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie wartości zapasów, co przekłada się na właściwe podejmowanie decyzji finansowych. Przykład zastosowania tej metody można zobaczyć w analizach finansowych, gdzie przedsiębiorstwa muszą regularnie raportować swoje zapasy i ich wartość, co wpływa na bilans oraz wyniki finansowe. Dodatkowo, zrozumienie tej metody jest kluczowe w zakresie prognozowania kosztów i planowania zakupów, co ma bezpośrednie przełożenie na efektywność operacyjną firmy.

Pytanie 22

Aby ustalić średnią liczbę dni, które firma potrzebuje na zaktualizowanie zapasu materiałów w magazynie, konieczne jest obliczenie wskaźnika

A. rotacji zapasów w dniach

B. kompletności dostaw

C. rotacji zapasów w razach

D. terminowości dostaw

Rotacja zapasów w dniach to kluczowy wskaźnik, który pozwala określić, ile dni średnio zajmuje przedsiębiorstwu odnowienie zapasów materiałów w magazynie. Oblicza się go, dzieląc liczbę dni w danym okresie (np. w roku) przez wskaźnik rotacji zapasów, który z kolei oznacza liczbę razy, kiedy zapas został sprzedany lub wykorzystany w określonym czasie. Dzięki temu wskaźnikowi przedsiębiorstwa mogą lepiej optymalizować swoje stany magazynowe, co prowadzi do zmniejszenia kosztów przechowywania i minimalizacji ryzyka przestarzałych lub zepsutych towarów. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo ma rotację zapasów na poziomie 12, oznacza to, że średnio co miesiąc odnawia zapasy. Wskaźnik ten jest szczególnie istotny w branżach, gdzie szybkość dostaw i rotacja zapasów mają kluczowe znaczenie dla utrzymania konkurencyjności. Praktyczne zastosowanie tego wskaźnika umożliwia również prognozowanie przyszłych potrzeb magazynowych oraz planowanie zakupów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 23

Do kluczowych zasad rachunkowości należy zasada

A. ciągłości

B. wiarygodności

C. terminowości

D. bezstronności

Zasada ciągłości to jedna z najważniejszych zasad rachunkowości, która zakłada, że przedsiębiorstwa będą kontynuować swoją działalność w dającej się przewidzieć przyszłości. Oznacza to, że w bilansach i rachunkach wyników nie uwzględnia się likwidacji lub upadłości w przewidywalnym okresie, co wpływa na sposób klasyfikacji aktywów i pasywów. Przykładem zastosowania tej zasady może być wycena aktywów trwałych, które powinny być amortyzowane w czasie ich użytkowania, zakładając, że firma będzie nadal funkcjonować. W praktyce zasada ciągłości jest kluczowa dla oceny sytuacji finansowej oraz podejmowania decyzji inwestycyjnych. Standardy rachunkowości, takie jak MSSF czy KSR, również uwzględniają tę zasadę, co podkreśla jej znaczenie w profesjonalnym obszarze finansów.

Pytanie 24

Jak długo należy archiwizować listy płac?

A. 5 lat od momentu zakończenia pracy przez ubezpieczonego u danego płatnika

B. 10 lat od chwili przekazania ich do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

C. 50 lat od momentu zakończenia pracy przez ubezpieczonego u danego płatnika

D. 12 miesięcy od daty zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy

Odpowiedzi, które sugerują krótsze okresy archiwizacji list płac, są niezgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi. Archiwizacja przez 5, 10 lat lub 12 miesięcy nie uwzględnia wymogów dotyczących długoterminowego przechowywania dokumentacji pracowniczej, co jest kluczowe dla weryfikacji praw pracowników oraz dla organów kontrolnych, takich jak ZUS. W sytuacjach, gdy pracownik podejmuje decyzję o ubieganiu się o emeryturę lub rentę, dokumenty te mogą być niezbędne do potwierdzenia okresów składkowych. Przerwy w archiwizacji mogą prowadzić do utraty ważnych informacji, co w dłuższej perspektywie może skutkować problemami prawnymi dla byłych pracodawców, w tym koniecznością naprawienia szkód finansowych. Warto również zrozumieć, że każdy płatnik składek ma obowiązek prowadzenia rzetelnej dokumentacji, co jest fundamentalne dla zapewnienia transparentności i odpowiedzialności. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi to nieznajomość przepisów lub ich błędna interpretacja. Warto na bieżąco aktualizować wiedzę z zakresu prawa pracy oraz ubezpieczeń społecznych, aby uniknąć takich nieporozumień i zapewnić zgodność z przepisami.

Pytanie 25

Kodeks spółek handlowych określa zasady funkcjonowania

A. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

B. spółki cywilnej.

C. indywidualnej działalności gospodarczej.

D. organizacji społecznej.

Kodeks spółek handlowych (KSH) to kluczowy akt prawny regulujący działalność różnych form spółek w Polsce, w tym spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.). Spółka z o.o. jest jedną z najpopularniejszych form organizacyjnych w Polsce, charakteryzującą się ograniczoną odpowiedzialnością udziałowców za zobowiązania spółki, co oznacza, że ryzyko finansowe inwestycji jest ograniczone do wniesionych wkładów. Przykładem zastosowania KSH w praktyce jest proces zakupu akcji przez nowych inwestorów czy formalności związane z likwidacją spółki. KSH normuje również zasady dotyczące prowadzenia zgromadzeń wspólników, uchwał, a także obowiązki zarządu spółki w kontekście sprawozdawczości finansowej. Ponadto, spółki z o.o. są zobowiązane do prowadzenia pełnej księgowości, co zapewnia transparentność finansową i możliwość kontrolowania działalności spółki przez odpowiednie organy. Znajomość przepisów KSH jest niezbędna dla przedsiębiorców chcących efektywnie zarządzać spółką oraz minimalizować ryzyko prawne.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie brutto za listopad Marcina Janika zatrudnionego w systemie czasowo-prowizyjnym, jeśli obrót sklepu za listopad wyniósł 40 000,00 zł.

Składniki wynagrodzenia Marcina Janika
Płaca zasadnicza	3 000,00 zł
Dodatek funkcyjny	10%
Prowizja od wartości sprzedaży	1%

A. 3 330,00 zł

B. 3 430,00 zł

C. 3 700,00 zł

D. 3 340,00 zł

Obliczenia wynagrodzenia brutto mogą być mylące, zwłaszcza gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych składników. Często występującym błędem jest pomijanie dodatków funkcyjnych, które w wielu firmach stanowią istotną część wynagrodzenia. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących wysokości płacy zasadniczej, co prowadzi do niewłaściwego obliczenia. Na przykład, jeśli ktoś zakłada, że płaca zasadnicza jest znacznie wyższa niż w rzeczywistości, może uzyskać nieprawidłowy wynik, który nie uwzględnia realiów rynkowych oraz standardów wynagrodzeń w branży. Dodatkowo, mylenie prowizji z innymi formami wynagrodzenia może prowadzić do błędnych obliczeń. W przypadku Marcina, całkowity obrót sklepu i wynikająca z tego prowizja są kluczowymi elementami kalkulacji. Jeśli ktoś błędnie obliczy prowizję, na przykład zakładając, że wynosi ona 2% zamiast 1%, wynagrodzenie brutto będzie zawyżone. Tego rodzaju błędy często wynikają z braku zrozumienia mechanizmu wynagrodzenia oraz niepoprawnego podejścia do analizy danych. Zrozumienie struktury wynagrodzenia i umiejętność poprawnego przeliczenia składników są kluczowe dla uzyskania właściwego wyniku.

Pytanie 27

Gdy w miejscu pracy występuje uciążliwy hałas generowany przez maszyny i urządzenia, to pracownik, aby chronić się przed jego negatywnym oddziaływaniem, powinien zostać wyposażony

A. w rękawice

B. w okulary ochronne

C. w osłony siatkowe

D. w nauszniki

Wybór nauszników jako środka ochrony przed hałasem w miejscu pracy jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa. Hałas w miejscu pracy może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzeń słuchu oraz stresu. Nauszniki, odpowiednio dobrane i używane, są skuteczną barierą, która zmniejsza intensywność dźwięków, chroniąc tym samym słuch pracowników. Zgodnie z normami takimi jak PN-N-01307:2013, które określają metody oceny ryzyka hałasowego w środowisku pracy, nauszniki powinny być stosowane w sytuacjach, gdy poziom hałasu przekracza 85 dB. Przykładem zastosowania nauszników mogą być stanowiska pracy w halach produkcyjnych, gdzie maszyny generują wysokie poziomy hałasu. Warto również dodać, że nauszniki można łączyć z innymi środkami ochrony osobistej, takimi jak zatyczki do uszu, co oferuje dodatkową ochronę w szczególnie głośnych warunkach.

Pytanie 28

Numery rachunków, strony rachunków, kwoty oraz daty księgowania na dokumencie księgowym są zapisywane podczas

A. ewidencjonowania dokumentu

B. segregacji dokumentu

C. analizy dokumentu

D. dekretacji dokumentu

Każda z pozostałych odpowiedzi odnosi się do różnych elementów procesu obiegu dokumentów, ale żaden z tych procesów nie jest właściwy do zapisywania szczegółów takich jak numery kont, kwoty czy daty księgowania. Ewidencja dokumentu to proces, który ma na celu rejestrację dokumentu w systemie, jednak nie obejmuje on przyporządkowywania odpowiednich kont księgowych. Ewidencja jedynie tworzy bazę do dalszego przetwarzania dokumentów, ale nie zawiera szczegółowych informacji potrzebnych do właściwej dekretacji. Analiza dokumentu z kolei polega na przestudiowaniu i zrozumieniu treści dokumentu, co jest kluczowe, ale również nie obejmuje technicznego przyporządkowania poszczególnych kont. Segregacja dokumentu to proces organizacyjny, polegający na klasyfikacji dokumentów według określonych kryteriów, co również nie ma związku z właściwym przypisaniem kont księgowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów z dekretacją, co może prowadzić do nieprawidłowego rozumienia, gdzie w rzeczywistości dekretacja jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania systemu księgowego i wymaga precyzyjnego podejścia oraz znajomości przepisów rachunkowości.

Pytanie 29

Po 24 latach zatrudnienia w Zakładach Mięsnych w Olecku pracownik przeszedł na rentę chorobową. Z jakiego źródła otrzyma świadczenie?

A. z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

B. z Zakładu Opieki Zdrowotnej

C. z Związku Inwalidów i Rencistów

D. z Zakładów Mięsnych w Olecku

Dobrze, że zaznaczyłeś odpowiedź 'z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych'. Renta chorobowa to wsparcie dla osób, które przez długotrwałą chorobę nie mogą pracować. W Polsce to ZUS zajmuje się wypłatą takich świadczeń. Jak ktoś przepracował kilka lat i płacił składki, to ma prawo do renty. Przykładowo, jeśli ktoś pracował 24 lata, a potem z powodu choroby musi przejść na rentę, to ZUS mu w tym pomoże. Z mojego doświadczenia wynika, że warto się dowiedzieć o swoich prawach i jak to wszystko działa, zanim zacznie się starać o rentę. Wiedza o regulacjach prawnych to klucz do tego, żeby dostać to, co nam się należy.

Pytanie 30

W lipcu 2015 roku hurtownia nabyła na podstawie faktury 100 sztuk męskich spodni w cenie zakupu netto 50,00 zł za sztukę, a następnie zbyła 50 sztuk tego towaru po cenie sprzedaży netto 80 zł za sztukę. Jaką kwotę zysku osiągnięto ze sprzedaży 50 sztuk męskich spodni?

A. 4 000,00 zł

B. 1 500,00 zł

C. 2 500,00 zł

D. 5 000,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi kluczowym zagadnieniem jest nieprawidłowe zrozumienie istoty obliczania zysku. Często mylone jest pojęcie przychodu z zyskiem, co prowadzi do błędnych obliczeń. W zyskach operacyjnych nie powinno się brać pod uwagę całkowitych wydatków związanych z nabyciem towaru, lecz jedynie koszt zakupu sprzedanej ilości. Niedocenienie tego aspektu prowadzi do wyliczeń opartych na niepoprawnych założeniach. Istnieje także tendencja do uznawania zysku za różnicę pomiędzy całkowitym przychodem a całkowitym kosztem nabycia wszystkich produktów, co jest błędne, gdyż zyskuje się tylko na sprzedanym towarze. Na przykład, jeżeli ktoś przyjąłby koszt całkowity 5 000,00 zł jako odniesienie dla całej transakcji, a sprzedane 50 sztuk uznano za przychód w wysokości 4 000,00 zł, to wynikający z tego wniosek o zysku w wysokości 1 000,00 zł byłby niezgodny z rzeczywistością. Takie myślenie nie uwzględnia realiów handlu oraz konieczności precyzyjnych obliczeń dotyczących tylko sprzedanych pozycji. W praktyce, zrozumienie różnicy między całkowitym kosztem a przychodami oraz efektywne zarządzanie tymi parametrami są kluczowe dla sukcesu każdej działalności gospodarczej.

Pytanie 31

Jeśli cena nabycia netto towaru wynosi 200 zł, marża zysku to 50% ceny nabycia, a towar jest opodatkowany stawką 8% VAT, to jaka będzie cena sprzedaży brutto?

A. 324 zł

B. 270 zł

C. 350 zł

D. 540 zł

Aby obliczyć cenę sprzedaży brutto towaru, należy najpierw ustalić jego cenę sprzedaży netto. Cena zakupu netto wynosi 200 zł, a narzut zysku wynosi 50% tej ceny. Narzut zysku obliczamy jako 50% z 200 zł, co daje 100 zł. Następnie dodajemy ten narzut do ceny zakupu netto: 200 zł + 100 zł = 300 zł. Teraz mamy cenę sprzedaży netto równą 300 zł. Kolejnym krokiem jest dodanie VAT, który w tym przypadku wynosi 8%. VAT obliczamy, mnożąc cenę sprzedaży netto przez stawkę VAT: 300 zł * 0,08 = 24 zł. Cena sprzedaży brutto to suma ceny sprzedaży netto i VAT: 300 zł + 24 zł = 324 zł. Taki proces obliczeniowy jest zgodny z powszechnie stosowanymi standardami w handlu, gdzie ustalanie cen sprzedaży opiera się na przejrzystych zasadach kalkulacyjnych, co pozwala zarówno sprzedawcom, jak i klientom na lepsze zrozumienie finalnych kosztów transakcji.

Pytanie 32

Obowiązkowe cykliczne szkolenia dla pracowników działów ekonomicznych dotyczące BHP, które odbywają się w czasie pracy i są finansowane przez pracodawcę, wynika z przepisów

A. Kodeksu pracy

B. Kodeksu handlowego

C. Kodeksu cywilnego

D. Rozporządzenia Ministra Zdrowia

No dobra, jeśli chodzi o te cykliczne szkolenia z BHP dla pracowników działów ekonomicznych, to muszę przyznać, że to naprawdę ważna sprawa. Kodeks pracy jasno mówi, że pracodawcy muszą zapewnić odpowiednie szkolenia w kwestii bezpieczeństwa i higieny pracy. Jak to mówią, lepiej zapobiegać niż leczyć. W artykule 2373 jest mowa o tym, że pracodawca powinien organizować te szkolenia w czasie pracy i na jego koszt, co wydaje mi się całkiem sensowne. Poza tym, w firmach zajmujących się finansami warto zwrócić uwagę na ergonomię, bo przecież spędzamy sporo czasu przed komputerem. Myślę, że dobrym pomysłem jest dostosowanie szkoleń do specyfiki branży i różnych zagrożeń, bo to naprawdę może poprawić nie tylko bezpieczeństwo, ale też atmosferę w pracy. Chyba każdy z nas chciałby pracować w miejscu, gdzie wszyscy czują się komfortowo i bezpiecznie, prawda?

Pytanie 33

Do zadań banku komercyjnego należy między innymi

A. kontrolowanie ilości pieniądza w obiegu.

B. obsługa rachunków bankowych rządu oraz centralnych instytucji państwowych.

C. udzielanie usług finansowych dla podmiotów gospodarczych.

D. zarządzanie rezerwami dewizowymi.

Pojęcia związane z prowadzeniem gospodarki rezerwami dewizowymi, regulowaniem podaży pieniądza czy też obsługą rachunków bankowych rządu i centralnych instytucji państwowych są związane z zadaniami, które są typowe dla banków centralnych, a nie banków komercyjnych. Banki centralne mają za zadanie monitorowanie i regulowanie polityki monetarnej kraju, co obejmuje kontrolę podaży pieniądza, ustalanie stóp procentowych oraz zarządzanie rezerwami dewizowymi. W konsekwencji, mylenie funkcji banku komercyjnego z bankiem centralnym prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W rzeczywistości banki komercyjne są nastawione na obsługę klientów indywidualnych oraz przedsiębiorstw, oferując im szeroki wachlarz produktów finansowych. Błędem jest także myślenie, że banki komercyjne prowadzą działania związane z gospodarką rezerwami dewizowymi, ponieważ to zadanie spoczywa na bankach centralnych, które mają na celu stabilizację krajowej waluty i utrzymanie równowagi w bilansie płatniczym. Warto również zwrócić uwagę, że banki komercyjne nie zajmują się bezpośrednio regulowaniem podaży pieniądza, a ich działalność jest ściśle związana ze potrzebami klientów oraz z rynkowymi warunkami ekonomicznymi, co czyni je bardziej elastycznymi i dostosowującymi się do aktualnych potrzeb gospodarki.

Pytanie 34

Obowiązek cyklicznych szkoleń dla pracowników działów ekonomicznych dotyczących BHP, które odbywają się w czasie pracy i są finansowane przez pracodawcę, wynika z przepisów Kodeksu

A. cywilnego

B. pracy

C. postępowania administracyjnego

D. handlowego

Szkolenia z BHP dla pracowników działów ekonomicznych to nie tylko coś, co się zaleca, ale wręcz wymóg prawa, wynikający z Kodeksu pracy. Z artykułu 237⁴ wynika, że pracodawcy muszą zapewnić swoim pracownikom dostęp do szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny. To przecież kluczowe, by pracować w bezpiecznych warunkach. Przykładem zastosowania tych przepisów są warsztaty, które nie tylko uczą teorii, ale też dają praktyczne umiejętności potrzebne do rozpoznawania zagrożeń i radzenia sobie w kryzysowych sytuacjach. Jeżeli te szkolenia są dobrze wdrożone, to naprawdę mogą zredukować liczbę wypadków w pracy oraz poprawić ogólny stan bezpieczeństwa w firmie. To wszystko wpisuje się w najlepsze praktyki zarządzania ryzykiem w miejscu pracy.

Pytanie 35

Na teczce, w której umieszczone są, powinna być umieszczona kategoria archiwalna A

A. dokumenty dotyczące księgowości materiałowo-towarowej

B. akta osobowe pracowników zatrudnionych

C. dokumenty związane z rejestracją podmiotu gospodarczego

D. dokumenty związane z wyceną środków trwałych

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia kategorii archiwalnych oraz specyfiki przechowywanych dokumentów. Dokumenty księgowości materiałowo-towarowej, mimo że są istotne dla funkcjonowania przedsiębiorstwa, nie mieszczą się w kategorii A, która dotyczy rejestracji firm. Te dokumenty są bardziej związane z kategorią księgowości, która klasyfikuje je według kryteriów finansowych i operacyjnych. Z kolei dokumenty dotyczące wyceny środków trwałych powinny być klasyfikowane w kontekście finansów i aktywów przedsiębiorstwa, a nie rejestracji podmiotów. Także akta osobowe zatrudnionych pracowników, które są ważne z punktu widzenia prawa pracy i ochrony danych osobowych, nie pasują do tej kategorii. Typowym błędem jest uproszczenie klasyfikacji dokumentów do ich funkcji lub tematu, zamiast uwzględnienia kontekstu prawnego i administracyjnego, który determinuje, jak i gdzie dokumenty powinny być archiwizowane. Kluczowym aspektem archiwizacji jest zrozumienie, że różne kategorie dokumentów mają różne wymagania dotyczące przechowywania, co jest istotne dla utrzymania zgodności z przepisami prawa oraz dla efektywności zarządzania dokumentacją.

Pytanie 36

Jakie będzie średnie dzienne zużycie cementu w firmie budowlanej, jeśli jej kwartalne (90-dniowe) zużycie wynosi 36 ton?

A. 12 kg

B. 120 kg

C. 40 kg

D. 400 kg

Poprawna odpowiedź wynosi 400 kg dziennie. Aby obliczyć przeciętne dzienne zużycie cementu w przedsiębiorstwie budowlanym, należy podzielić całkowite kwartalne zużycie przez liczbę dni w kwartale. W tym przypadku mamy 36 ton cementu zużyte w ciągu 90 dni. Obliczenia wyglądają następująco: 36 ton to 36 000 kg, więc dzielimy 36 000 kg przez 90 dni, co daje 400 kg na dzień. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu materiałami budowlanymi, gdzie precyzyjne monitorowanie zużycia surowców jest kluczowe dla efektywności projektu budowlanego oraz optymalizacji kosztów. W praktyce, znajomość dziennego zużycia materiałów pozwala na lepsze zarządzanie zapasami, co jest szczególnie istotne w dużych projektach budowlanych, gdzie błędy w planowaniu mogą prowadzić do opóźnień oraz dodatkowych kosztów. Rekomenduje się, aby przedsiębiorstwa budowlane regularnie analizowały zużycie materiałów, co może przyczynić się do bardziej efektywnego gospodarowania zasobami i redukcji odpadów.

Pytanie 37

W hurtowni artykułów kosmetycznych URODA przeprowadzono spis z natury. Wyniki inwentaryzacji przedstawia tabela. Ile wynosi ogólna wartość nadwyżek?

Nazwa towaru	Cena jednostkowa w zł/szt.	J.m	Stan według
Nazwa towaru	Cena jednostkowa w zł/szt.	J.m	spisu z natury	ewidencji księgowej
Lakier do włosów Mig	12	szt.	15	15
Mydło Malwa	5	szt.	20	18
Szampon Kasia	15	szt.	19	20
Krem do rąk Niwa	7	szt.	33	33
Tonik Malwa	20	szt.	25	22

A. 29,00 zł

B. 25,00 zł

C. 75,00 zł

D. 70,00 zł

Ogólna wartość nadwyżek wynosząca 70,00 zł została uzyskana poprzez dokładne obliczenie wartości nadwyżek dla poszczególnych towarów. Zgodnie z przyjętymi standardami inwentaryzacyjnymi, każdy towar musi być oceniony na podstawie liczby jego nadwyżek oraz ceny jednostkowej. W przypadku Mydła Malwa, mamy nadwyżkę równą 1 sztuce, co przy jednostkowej cenie 10 zł daje 10 zł. Dla Toniku Malwa, który wykazuje nadwyżkę 60 zł, wartość ta jest wynikiem pomnożenia 1 sztuki przez cenę 60 zł. Suma tych wartości, czyli 10 zł + 60 zł, prowadzi nas do 70 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze zarządzania zapasami, które sugerują systematyczne śledzenie stanów magazynowych oraz regularne przeprowadzanie inwentaryzacji w celu identyfikacji nadwyżek i braków. Umożliwia to nie tylko optymalizację procesu zakupowego, ale również lepsze zarządzanie finansami firmy, co jest kluczowe w branży kosmetycznej, gdzie marże mogą być niewielkie. Systematyczne podejście do inwentaryzacji i analiz wartości nadwyżek przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej i minimalizacji strat.

Pytanie 38

Walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki akcyjnej podjęło uchwałę o rozdziale osiągniętego zysku netto wynoszącego 60 000 zł w następujący sposób:
- na zwiększenie kapitału zapasowego 8 %
- na premie dla pracowników 12 %
- na dywidendy dla akcjonariuszy 20 %

Jaką kwotę zysku pozostanie po dokonaniu podziału?

A. 36 000 zł

B. 30 000 zł

C. 45 000 zł

D. 24 000 zł

Podzielony zysk netto wynoszący 60 000 zł podzielono na różne stawki: 8% idzie na kapitał zapasowy, 12% dostaną pracownicy w postaci nagród, a 20% to dywidendy dla akcjonariuszy. Żeby obliczyć, ile nam zostaje po tych podziałach, najpierw trzeba policzyć, jakie są poszczególne kwoty. Więc, kapitał zapasowy to 8% z 60 000 zł, czyli 4 800 zł. Nagrody dla pracowników wychodzą 12%, co daje 7 200 zł, a dywidendy to 20%, czyli 12 000 zł. Jak to zsumujemy, dostajemy 4 800 zł + 7 200 zł + 12 000 zł = 24 000 zł. Teraz, jeśli odejmiemy tę kwotę od początkowego zysku, to będzie 60 000 zł - 24 000 zł = 36 000 zł. Takie podejście do podziału zysku jest spoko, bo dobrze wpływa na finanse firmy, a przy okazji nagradza zarówno pracowników, jak i akcjonariuszy.

Pytanie 39

Kategoria archiwalna akt oznaczona literą A odnosi się do dokumentacji

A. mającej krótki okres użyteczności, która po użyciu jest oddawana na makulaturę

B. o znaczeniu historycznym, która powinna być przechowywana w archiwum na zawsze

C. o wartości praktycznej dla konkretnej jednostki, która po roku zostaje zniszczona

D. o wartości użytkowej dla danej jednostki, która po pięciu latach jest eliminowana

Niepoprawne odpowiedzi dotyczą dokumentacji, która nie spełnia kryteriów, aby być klasyfikowaną jako akta wieczyste. Dokumenty o wartości użytkowej, które są niszczone po roku lub po pięciu latach, to materiały, które nie mają długotrwałego znaczenia i są przechowywane tylko przez określony czas ze względu na ich praktyczne zastosowanie. Tego rodzaju dokumenty są często związane z bieżącym zarządzaniem jednostek organizacyjnych, gdzie ich wartość leży w tym, że dostarczają informacji potrzebnych na krótką metę. W archiwistyce istnieje jasna rozróżnienie między aktami o wartości użytkowej a aktami wieczystymi. Zgodnie z normami archiwalnymi, po upływie określonego okresu, dokumenty, które nie są uznawane za wartościowe w kontekście historycznym, muszą być odpowiednio zniszczone, co jest praktyką mającą na celu efektywne zarządzanie zasobami dokumentacyjnymi. Pomylenie tych kategorii może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania dokumentacją, co w dłuższym czasie może skutkować utratą ważnych informacji oraz nieefektywnym wykorzystaniem zasobów archiwalnych. Właściwe klasyfikowanie dokumentacji jest kluczowe dla zapewnienia, że wartościowe materiały są chronione i dostępne dla przyszłych pokoleń, podczas gdy dokumenty o krótkotrwałym znaczeniu są odpowiednio zarządzane.

Pytanie 40

Trzech partnerów prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. Wkłady poszczególnych wspólników wynoszą:
- Jan Bąk 50 000 zł
- Marek Żak 20 000 zł
- Lech Kos 30 000 zł
W 2010 roku zysk netto, który ma być podzielony między wspólników, osiągnął wysokość 50 000 zł. Jaką sumę z podziału zysku otrzyma Marek Żak?

A. 15 000 zł

B. 10 000 zł

C. 20 000 zł

D. 5 000 zł

Marek Żak, jako wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ma prawo do udziału w zysku proporcjonalnie do wniesionego wkładu. Wkłady wspólników wynoszą odpowiednio: Jan Bąk 50 000 zł, Marek Żak 20 000 zł i Lech Kos 30 000 zł, co daje łączny wkład w wysokości 100 000 zł. Zysk netto do podziału wynosi 50 000 zł. Aby obliczyć, jaką część zysku otrzyma Marek Żak, należy najpierw ustalić, jaka proporcja jego wkładu odpowiada całości wkładów. Marek wniósł 20 000 zł, co stanowi 20% łącznego wkładu (20 000 zł / 100 000 zł = 0,2). Następnie, aby obliczyć kwotę, jaką Marek otrzyma z zysku, należy pomnożyć 20% przez 50 000 zł: 0,2 * 50 000 zł = 10 000 zł. Taki sposób podziału zysku jest zgodny z dobrymi praktykami zarządzania spółkami, które zalecają proporcjonalne rozdzielanie zysków oraz transparentność w relacjach między wspólnikami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej