Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 28 maja 2025 22:02
Data zakończenia: 28 maja 2025 22:11

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak należy podłączyć instalację solarną do wymiennika ciepła?

A. do górnej wężownicy wymiennika

B. szeregowo do górnej i dolnej wężownicy wymiennika

C. do dolnej wężownicy wymiennika

D. równolegle do górnej i dolnej wężownicy wymiennika

Podłączenie instalacji solarnej do górnej wężownicy wymiennika ciepła to zły pomysł, bo może prowadzić do wielu problemów z efektywnością systemu. Górna wężownica zazwyczaj odbiera już podgrzaną wodę z dolnej części, więc woda w górnej ma wyższą temperaturę, co sprawia, że ciepła woda z kolektorów może mieć trudności z jej dogrzaniem. Jeśli jeszcze równolegle podłączysz dwa węże, to może być bałagan z rozdzielaniem strumienia ciepła. Poza tym, taka konfiguracja może powodować stagnację ciepłej wody w górnej części wymiennika. Z mojego doświadczenia wynika, że niechciane straty energii to coś, czego można uniknąć, dlatego warto wiedzieć, jak prawidłowo podłączyć te wężownice, aby móc maksymalnie wykorzystać energię słoneczną.

Pytanie 2

W jaki sposób zmienia się efektywność (współczynnik efektywności) pompy ciepła w miarę podnoszenia się temperatury dolnego źródła?

A. Rośnie

B. Maleje

C. Na początku rośnie, a potem maleje

D. Pozostaje taka sama

Odpowiedzi sugerujące, że sprawność pompy ciepła maleje wraz ze wzrostem temperatury dolnego źródła są niepoprawne. W rzeczywistości, gdy dolne źródło osiąga wyższą temperaturę, efektywność pompy rośnie. Mylenie tej zależności może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad termodynamiki. W kontekście pomp ciepła kluczowe jest zrozumienie, że sprawność urządzenia jest bezpośrednio związana z różnicą temperatur pomiędzy źródłem dolnym a górnym. Wysoka temperatura dolnego źródła oznacza, że wymagane do podniesienia ciepło dla górnego źródła jest mniejsze, co wpływa na lepszą efektywność energetyczną. Dlatego pomylenie relacji pomiędzy temperaturą dolnego źródła a sprawnością pompy ciepła prowadzi do wniosku, że wyższe temperatury są niekorzystne, co jest sprzeczne z rzeczywistością. W przypadku utrzymywania stałej temperatury dolnego źródła, jak w systemach geotermalnych, uzyskuje się optymalne wyniki. Warto również dodać, że w praktyce, w miarę wzrostu temperatury dolnego źródła, minimalizuje się straty energii, co jest zgodne z normami efektywności energetycznej w budynkach, a także z zaleceniami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 3

Zalecana objętość zbiornika solarnego wynosi

A. od 1,5 do 2 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

B. mniejsza niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

C. taka sama jak dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

D. od 2 do 2,5 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

Zalecana pojemność zasobnika solarnego powinna być większa od dziennego zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową, aby umożliwić efektywne wykorzystanie energii słonecznej. W praktyce, pojemność zasobnika od 1,5 do 2 razy większa od zapotrzebowania zapewnia, że woda jest odpowiednio podgrzewana w ciągu dnia, a nadmiar ciepła może być magazynowany na wieczór lub noc. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi i normami zawartymi w standardach budowlanych oraz praktykami w zakresie systemów grzewczych. Dla przykładu, jeśli średnie dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę wynosi 100 litrów, to pojemność zasobnika powinna wynosić od 150 do 200 litrów. Umożliwia to nie tylko zaspokojenie bieżącego zapotrzebowania, ale także buforowanie ciepła, co jest niezbędne w okresach niskiej inszolacji słonecznej. Dodatkowo, zwiększona pojemność zasobnika przyczynia się do lepszej stabilności systemu, minimalizując ryzyko przegrzania i strat ciepła.

Pytanie 4

Informacje o projekcie instalacji solarnej, których nie można zobrazować w formie rysunków, znajdują się w

A. certyfikacie technicznym

B. opisie technicznym

C. założeniach techniczno-ekonomicznych

D. kosztorysie

Istniejące dokumenty, takie jak założenia techniczno-ekonomiczne, kosztorys oraz certyfikat techniczny, odgrywają kluczowe role w kontekście projektowania i realizacji instalacji solarnej, jednak żaden z nich nie skupia się na opisie technicznym w sposób, który mógłby zastąpić jego funkcję. Założenia techniczno-ekonomiczne koncentrują się na analizie wykonalności projektu, w tym na przewidywanych kosztach oraz korzyściach finansowych, co zazwyczaj jest przedstawiane za pomocą tabel i wykresów. Kosztorys stanowi szczegółowy przegląd wydatków związanych z materiałami i robocizną, ale nie dostarcza informacji na temat specyfikacji technicznych czy zasad działania komponentów systemu. Certyfikat techniczny jest dokumentem potwierdzającym zgodność z określonymi normami, lecz jego zawartość nie obejmuje szczegółowych danych dotyczących instalacji. Wiele osób błędnie myśli, że te dokumenty mogą zastąpić pełen opis techniczny, co prowadzi do niedoprecyzowania oczekiwań i wymagań projektowych. Przykładem często napotykanych błędów myślowych jest mylenie charakterystyki kosztów z wymaganiami technicznymi lub traktowanie certyfikatów jako wyczerpującego źródła informacji o projektowanej instalacji. To może prowadzić do nieporozumień na etapie realizacji projektu, a w konsekwencji do obniżenia jego efektywności i jakości wykonania.

Pytanie 5

Aby zamontować kocioł na biomasę inwestor zebrał 4 oferty i dokonał ich zestawienia. Wskaż ofertę, w której sprawność kotła jest największa.

	Nominalna moc kotła kW	Sprawność cieplna %	Zużycie paliwa kg/h	Maksymalna temperatura robocza °C	Pojemność wodna kotła dm³
A.	23	87,7-88,1	2,6	85	100
B.	23	81,8-83,5	2,6	85	100
C.	25	90	2,4	95	190
D.	30	90-92	2,4	85	70

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Oferta D jest zdecydowanie najlepsza, bo ma najwyższą sprawność kotła, w granicach 90-92%. Wybór kotła o takiej sprawności to kluczowa sprawa, jeśli chodzi o efektywność energetyczną instalacji grzewczej. Według europejskich norm, kotły na biomasę powinny mieć sprawność przynajmniej 85%, a te powyżej 90% to już naprawdę świetny wynik. Wysoka sprawność oznacza, że spalimy mniej paliwa i emitujemy mniej spalin. Krótko mówiąc, to w końcu oszczędności dla użytkownika i lepsza sytuacja dla środowiska. Także, warto zwracać uwagę na parametry techniczne przy wyborze kotłów, porównując nie tylko sprawność, ale także emisję CO2. To pasuje do najlepszych praktyk związanych z ekologią. Dobrze dobrany kocioł na biomasę to nie tylko komfort cieplny, ale także rozsądne wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 6

Przy wyborze miejsca należy wziąć pod uwagę wytwarzanie infradźwięków (w zakresie od 1 do 20 Hz, poniżej progu słyszalności)

A. wiatraka elektrowni

B. turbiny hydroelektrycznej

C. urządzenia do pompy ciepła

D. instalacji biogazowej

Wybór lokalizacji dla elektrowni wiatrowej powinien uwzględniać wytwarzanie infradźwięków, ponieważ te urządzenia generują dźwięki o częstotliwości poniżej 20 Hz, które są trudne do usłyszenia, ale mogą mieć wpływ na otoczenie. Zjawisko to może być istotne w kontekście oddziaływania na lokalne ekosystemy i mieszkańców. Przykładowo, infradźwięki mogą wpływać na zwierzęta, które są wrażliwe na dźwięki w tym zakresie, co może prowadzić do zmian w ich zachowaniu lub migracji. Dlatego przed rozpoczęciem budowy elektrowni wiatrowej, przeprowadza się analizy akustyczne, które oceniają potencjalny wpływ na środowisko oraz ludzi. W praktyce, zgodnie z przepisami ochrony środowiska, powinny być stosowane normy dotyczące poziomu hałasu, które mają na celu minimalizację tych efektów. Dobrą praktyką jest także angażowanie społeczności lokalnych w proces planowania, co może zwiększyć akceptację dla inwestycji oraz zminimalizować obawy związane z infradźwiękami.

Pytanie 7

Inwerter to urządzenie wykorzystywane w systemie

A. słonecznej grzewczej

B. pompy ciepła

C. biogazowni

D. fotowoltaicznej

Inwerter, znany również jako przetwornica, odgrywa kluczową rolę w instalacjach fotowoltaicznych, gdzie jego głównym zadaniem jest przekształcanie prądu stałego (DC), generowanego przez panele solarne, na prąd zmienny (AC). Prąd zmienny jest niezbędny, aby zasilać urządzenia w gospodarstwie domowym lub wprowadzać energię do sieci elektrycznej. W praktyce, inwertery są nie tylko odpowiedzialne za konwersję energii, ale również za monitorowanie pracy systemu, co zapewnia optymalne działanie i bezpieczeństwo instalacji. Wysokiej jakości inwertery często wyposażone są w dodatkowe funkcje, takie jak optymalizacja wydajności, co pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnej energii słonecznej. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami branżowymi, inwertery powinny spełniać określone standardy efektywności energetycznej, aby zapewnić ich niezawodność i długoletnią eksploatację. Prawidłowe dobranie inwertera do specyfiki instalacji fotowoltaicznej jest kluczowe dla uzyskania wysokiej wydajności energetycznej i ekonomicznej.

Pytanie 8

Jak nazywa się jednostka określająca zużycie energii elektrycznej?

A. kW

B. h/kW

C. KW/h

D. kWh

Poprawna odpowiedź to kWh, czyli kilowatogodzina, która jest standardową jednostką stosowaną do pomiaru zużycia energii elektrycznej. Jednostka ta wskazuje, ile energii zużywa urządzenie o mocy jednego kilowata przez jedną godzinę. Przykładowo, jeśli żarówka o mocy 100 W działa przez 10 godzin, zużyje 1 kWh energii (100 W * 10 h = 1000 W = 1 kWh). W praktyce, wiedza na temat zużycia energii elektrycznej jest kluczowa dla efektywnego zarządzania energią zarówno w domach, jak i w przedsiębiorstwach. Umożliwia to nie tylko lepsze planowanie budżetu na energię, ale także identyfikację możliwości oszczędności. W branży energetycznej, przy pomiarach zużycia energii, kWh jest uznawana za normę, co jest potwierdzone m.in. przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO). Warto również zwrócić uwagę, że zrozumienie jednostek zużycia energii jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 9

Zasobnik w kotle na biomasę ma pojemność 250 kg peletów. Kocioł uzupełniany jest co 3 dni. Jaki jest całkowity koszt paliwa zużywanego w ciągu 30 dni, jeśli cena 1 kg peletu wynosi 1,10 zł?

A. 825 zł

B. 8 250 zł

C. 2 750 zł

D. 275 zł

Aby obliczyć koszt paliwa zużywanego w ciągu 30 dni, należy najpierw określić, ile razy kocioł zostanie napełniony w tym czasie. Zasobnik kotła na biomasę ma pojemność 250 kg peletu, a kocioł napełniany jest co 3 dni. W ciągu 30 dni kocioł będzie napełniany 10 razy (30 dni / 3 dni = 10 napełnień). Ponieważ każde napełnienie wymaga 250 kg peletu, łączna ilość peletów zużytych w ciągu 30 dni wynosi 250 kg x 10 = 2500 kg. Koszt 1 kg peletu wynosi 1,10 zł, więc całkowity koszt paliwa wyniesie 2500 kg x 1,10 zł = 2750 zł. Takie obliczenia są standardem w zarządzaniu kosztami energii w systemach ogrzewania, szczególnie przy stosowaniu biomasy jako odnawialnego źródła energii. Zrozumienie tego procesu pozwala na efektywne planowanie wydatków oraz optymalizację zużycia paliwa w instalacjach grzewczych, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji CO2.

Pytanie 10

Podczas serwisowania pompy cyrkulacyjnej w systemie solarnym zauważono, że urządzenie nie funkcjonuje z powodu uszkodzenia kondensatora. Co należy wykonać jako pierwsze przed jego wymianą?

A. usunąć glikol z instalacji

B. odłączyć zasilanie elektryczne pompy

C. odkręcić złączki, aby wyciągnąć pompę z systemu

D. zamknąć zawór przyłączeniowy wody do systemu

Zamknięcie zaworu doprowadzającego wodę do układu, zlanie glikolu z układu oraz odkręcenie śrubunków w celu demontażu pompy mogą wydawać się logicznymi krokami w procesie konserwacji, jednak nie biorą pod uwagę kluczowych zasad bezpieczeństwa związanych z pracą z urządzeniami elektrycznymi. Zamykanie zaworów w autonomicznych układach, takich jak systemy solarne, może pomóc w prewencji wycieków, ale nie eliminuje ryzyka porażenia prądem, które jest najważniejsze w kontekście pracy nad nienaładowanymi komponentami elektrycznymi. Praktyka zlania glikolu, chociaż może być częścią konserwacji, nie jest pierwszym krokiem, który powinien być podjęty, ponieważ nie zabezpiecza użytkownika przed potencjalnym zagrożeniem. Demontaż pompy bez wcześniejszego wyłączenia zasilania jest skrajnie niebezpieczny, ponieważ w przypadku przypadkowego uruchomienia silnika może dojść do poważnych obrażeń. Typowe błędy myślowe związane z takimi podjęciami mają swoje źródło w niedocenianiu ryzyka związanego z prądem elektrycznym i pomijaniu procedur związanych z bezpieczeństwem pracy. Każdy profesjonalista powinien kierować się zasadą, że najpierw należy zapewnić bezpieczeństwo, a dopiero później przystąpić do działań konserwacyjnych, co jest fundamentem dobrych praktyk w branży instalacyjnej.

Pytanie 11

Z jakich materiałów produkowane są łopaty wirników dużych turbin wiatrowych?

A. Ze stali

B. Z włókna szklanego

C. Z aluminium

D. Z miedzi elektrolitycznej

Łopaty wirników dużych turbin wiatrowych są najczęściej wykonane z włókna szklanego, co wynika z jego korzystnych właściwości mechanicznych. Włókno szklane charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie oraz niską gęstością, co przekłada się na lekkość konstrukcji. To istotne, ponieważ zmniejsza obciążenie strukturalne turbiny i pozwala na efektywniejsze wykorzystanie energii wiatru. Dodatkowo, materiał ten jest odporny na korozję i działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, co zapewnia długotrwałą żywotność łopat. W praktyce, zastosowanie włókna szklanego w budowie turbin wiatrowych jest zgodne z zaleceniami branżowymi, które promują wykorzystanie materiałów kompozytowych w celu zwiększenia efektywności energetycznej. To podejście jest również zgodne z nowoczesnymi trendami w inżynierii, które stawiają na zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną.

Pytanie 12

Podczas wyboru miejsca należy brać pod uwagę wytwarzanie infradźwięków (w zakresie od 1 do 20 Hz, poniżej progu słyszalności)

A. biogazowni

B. pompy ciepła

C. turbiny wodnej

D. elektrowni wiatrowej

Wytwarzanie infradźwięków, które występuje w zakresie poniżej 20 Hz, jest szczególnie istotnym zagadnieniem przy wyborze lokalizacji dla elektrowni wiatrowych. Elektrownie wiatrowe generują hałas w postaci infradźwięków, który może wpływać na otoczenie, w tym na zdrowie ludzi i zwierząt. Właściwe zaplanowanie lokalizacji elektrowni wiatrowej powinno uwzględniać nie tylko aspekty techniczne, takie jak dostępność wiatru, ale również potencjalny wpływ na środowisko. Przykładowo, w wielu krajach, takich jak Niemcy czy Dania, wprowadzono wytyczne dotyczące minimalnych odległości elektrowni wiatrowych od siedzib ludzkich, aby zminimalizować negatywne skutki akustyczne. Ponadto, stosowanie technologii redukcji hałasu oraz odpowiedni dobór lokalizacji, z daleka od gęsto zaludnionych obszarów, pozwala na zachowanie standardów ochrony środowiska, takich jak normy ISO 9613 dotyczące akustyki. Dlatego odpowiedni dobór lokalizacji jest kluczowy dla zminimalizowania wpływu infradźwięków na otoczenie.

Pytanie 13

Na dokumentacji dotyczącej zapotrzebowania materiałowego do realizacji instalacji znajduje się symbol Cu-DHP 22x1 R220. Co to oznacza w kontekście rur?

A. o średnicy 22 mm i długości 1m, twarda

B. o promieniu 22 mm i grubości 1 mm, twarda

C. o średnicy 22 mm i grubości 1mm, miękka

D. o średnicy 22 mm i długości 1m, miękka

Odpowiedź wskazująca, że jest to rura miedziana o średnicy 22 mm i grubości 1 mm, miękka, jest poprawna ze względu na standardowe oznaczenia rur miedzianych. Symbol Cu-DHP oznacza miedź dekarbonizowaną, która jest szeroko stosowana w instalacjach wodnych i grzewczych. Średnica 22 mm to typowy rozmiar dla rur stosowanych w instalacjach domowych, co czyni je idealnymi do transportu wody oraz dla systemów grzewczych. Grubość 1 mm wskazuje na uniwersalność i łatwość w montażu, co jest korzystne w przypadku zastosowań, gdzie elastyczność materiału jest ważna. Rury miękkie są często wykorzystywane, gdyż łatwiej je formować i dopasowywać do istniejącej instalacji. Przykłady zastosowań obejmują instalacje hydrauliczne w budynkach mieszkalnych, gdzie miedź jest preferowana ze względu na swoją odporność na korozję oraz właściwości antybakteryjne. Dobrą praktyką jest stosowanie takich rur w miejscach, które wymagają częstych zmian kierunku lub w przypadku trudnego dostępu do instalacji.

Pytanie 14

Aby przygotować kosztorys powykonawczy, wielkości wydatków na robociznę, materiały oraz sprzęt ustala się na podstawie

A. o Katalog Nakładów Rzeczowych

B. o Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia

C. o Polskie Normy - zharmonizowane

D. o Katalog Wyrobów Gotowych

Katalog Nakładów Rzeczowych jest kluczowym dokumentem w procesie sporządzania kosztorysów powykonawczych, ponieważ zawiera szczegółowe dane dotyczące nakładów robocizny, materiałów i sprzętu, które są niezbędne do oszacowania kosztów realizacji projektu budowlanego. Dzięki tym informacjom, kosztorysant ma możliwość precyzyjnego określenia wydatków związanych z każdym etapem realizacji inwestycji. Katalog ten jest zgodny z obowiązującymi normami oraz standardami branżowymi, co zapewnia jego rzetelność i aktualność. Na przykład, w praktyce, jeśli wykonawca planuje budowę obiektu, korzysta z Katalogu Nakładów Rzeczowych, aby uwzględnić specyficzne koszty materiałów budowlanych oraz robocizny związanej z ich montażem. Warto również podkreślić, że właściwe posługiwanie się tym katalogiem przyczynia się do optymalizacji kosztów i zwiększenia efektywności projektów budowlanych, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynku budowlanego.

Pytanie 15

W trakcie lutowania rur i złączek miedzianych wykorzystywane jest zjawisko

A. kohezji

B. kapilarne

C. grawitacji

D. kawitacji

Lutowanie złączek i rur miedzianych to całkiem ciekawa sprawa! Używamy tutaj zjawiska kapilarnego, co oznacza, że ciecz potrafi wciągać się w wąskie szczeliny między elementami. Kiedy lutujemy, topnik i stop lutowniczy wypełniają te przerwy, dzięki czemu wszystko mocno się trzyma. To naprawdę ważne, bo dobrze wykonane lutowanie ma wpływ na jakość połączeń i ich wytrzymałość. Przykładem może być sytuacja, gdy zakładamy system wodociągowy – jeżeli lutowanie jest zrobione porządnie, to unikniemy nieprzyjemnych wycieków. Warto pamiętać, żeby starannie przygotować wszystkie powierzchnie, używać odpowiednich topników i dbać o właściwą temperaturę. Takie szczegóły pokazują, jak ważne jest to zjawisko kapilarne w praktyce. W naszej branży, zwłaszcza w budownictwie, standardy jak ISO 9001 podkreślają, jak istotna jest jakość lutowania dla bezpieczeństwa i niezawodności systemów.

Pytanie 16

W którym miesiącu w Polsce średni zysk z instalacji solarnych osiąga najwyższe wartości?

A. W czerwcu

B. W maju

C. W marcu

D. We wrześniu

Wybór czerwca jako miesiąca z największym zyskiem solarnym w Polsce opiera się na analizie danych meteorologicznych i nasłonecznienia. W czerwcu dni są najdłuższe, a ilość promieniowania słonecznego osiąga najwyższy poziom. Z tego powodu, instalacje solarne, które funkcjonują na zasadzie konwersji energii słonecznej na energię elektryczną, generują największe ilości energii w tym miesiącu. W praktyce oznacza to, że właściciele systemów solarnych mogą liczyć na największe oszczędności na rachunkach za energię oraz na szybszy zwrot z inwestycji. Długoterminowe prognozy i analizy danych pokazują, że efektywność systemów fotowoltaicznych w czerwcu może przekraczać 120% średniej rocznej produkcji energii. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednie projektowanie i orientację paneli słonecznych, co może dodatkowo zwiększyć ich wydajność w miesiącach letnich. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto przeprowadzać regularne przeglądy instalacji, aby zapewnić ich optymalne działanie przez cały rok, zwłaszcza w miesiącach o największym nasłonecznieniu.

Pytanie 17

Aby podłączyć wylot zimnego powietrza z parownika monoblokowej pompy ciepła typu powietrze-woda o współczynniku COP = 3,5, która podgrzewa wodę o mocy 7 kW, należy zastosować

A. rury PVC o średnicy 20 mm

B. rury PVC o średnicy 125 mm

C. rury stalowej o średnicy 125 mm

D. rury miedzianej o średnicy 25 mm

Rura PVC o średnicy 125 mm to całkiem dobry wybór do podłączenia wylotu zimnego powietrza z parownika w monoblokowej pompie ciepła powietrze-woda. Gdy projektujemy systemy HVAC, ważne, żeby materiały, które używamy, były zgodne z wymaganiami dotyczącymi przepływu powietrza i odporności na różne warunki atmosferyczne, a rura PVC właśnie takie właściwości ma. Średnica 125 mm powinna zapewnić odpowiedni przepływ powietrza, co jest kluczowe dla efektywności pompy ciepła, szczególnie gdy ma ona współczynnik COP na poziomie 3,5 i moc 7 kW. Warto pamiętać, żeby przy doborze materiałów do instalacji HVAC sprawdzić normy branżowe, jak PN-EN 1452, które precyzują wymagania dla rur w systemach hydraulicznych. Rury PVC są naprawdę niezawodne, łatwe do zamontowania i dobrze znoszą korozję. Przykładem ich zastosowania mogą być instalacje wentylacyjne czy klimatyzacyjne, gdzie odpowiedni przepływ powietrza przekłada się na komfort użytkowników i efektywność energetyczną całego systemu.

Pytanie 18

Aby oszacować koszty realizacji instalacji fotowoltaicznej na etapie planowania, właściciel nieruchomości powinien otrzymać kosztorys

A. końcowy

B. ofertowy

C. inwestorski

D. powykonawczy

Kosztorys końcowy, powykonawczy i inwestorski to terminy, które często mylone są z kosztorysem ofertowym, jednak nie pełnią one tej samej funkcji. Kosztorys końcowy jest dokumentem, który powstaje po zakończeniu realizacji projektu i zawiera ostateczne zestawienie kosztów, które mogą różnić się od szacunków przedstawionych wcześniej. Jego rola polega na podsumowaniu wydatków oraz ocenie budżetu projektu, a nie na pomocy w początkowej fazie planowania. Kosztorys powykonawczy, z kolei, ma na celu przedstawienie szczegółowych kosztów po zakończeniu robót i jest używany do rozliczenia z wykonawcą. W praktyce, nie można go zastosować w momencie, gdy inwestor dopiero rozważa podjęcie decyzji o inwestycji. Kosztorys inwestorski jest z kolei narzędziem, które skupia się na analizie opłacalności inwestycji, jednak również nie jest używany w fazie ofertowania. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych nieprawidłowych odpowiedzi, obejmują mylenie etapu projektowania z etapem realizacji oraz nieznajomość różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami kosztorysów. Aby skutecznie ocenić koszty inwestycji, niezbędne jest zrozumienie, że kosztorys ofertowy jest nie tylko pierwszym krokiem w procesie, ale także kluczowym narzędziem w negocjacjach z wykonawcami oraz w planowaniu finansowym.

Pytanie 19

Hot spoty są poważnym zagrożeniem dla instalacji paneli fotowoltaicznych i powstają w wyniku

A. przewodzenia prądu

B. warunków pogodowych

C. korozji modułów

D. występowania mikrouszkodzeń

Mikrouszkodzenia w modułach fotowoltaicznych to naprawdę ważny temat, jeśli chodzi o powstawanie hot spotów. Fajne jest to, że te małe pęknięcia czy odklejenia mogą prowadzić do tego, że część panelu nie działa tak dobrze jak powinna. Gdy jedna część nie daje rady, reszta musi bardziej się starać, co niestety skutkuje ich przegrzewaniem. To z kolei może prowadzić do większych problemów, jak degradacja materiałów czy nawet uszkodzenie całego panelu. Dlatego warto inwestować w materiały, które są odporne na uszkodzenia i regularnie sprawdzać stan paneli wizualnie i termograficznie. To pozwala na wyłapanie mikrouszkodzeń na wczesnym etapie. Z moich obserwacji, dbanie o te ogniwa jest kluczowe, bo to nie tylko przedłuża ich żywotność, ale też zapewnia lepszą wydajność.

Pytanie 20

Aby połączyć dwie stalowe rury o identycznej średnicy z gwintem zewnętrznym, jakie złącze należy zastosować?

A. złączki wkrętnej, znanej jako nypl.

B. łącznika zaprasowywano-gwintowanego.

C. złączki nakrętnej, określanej jako mufy.

D. łącznika zaprasowywanego.

Zastosowanie złączki wkrętnej, znanej jako nypl, do łączenia dwóch stalowych rur zakończonych gwintem zewnętrznym jest nieodpowiednie. Nypl to złączka, która ma gwinty z obu stron i jest przeznaczona do łączenia rur o różnych średnicach lub do wydłużania istniejących połączeń. W przypadku rur o tej samej średnicy, użycie nypla może doprowadzić do problemów z montażem, ponieważ nie zapewnia on właściwego dopasowania ani stabilności połączenia. Z kolei łącznik zaprasowywany jest przeznaczony do rur wykonanych z materiałów takich jak miedź lub PVC, które są zaprasowywane w specjalny sposób, co również nie ma zastosowania w przypadku stalowych rur z gwintem zewnętrznym. Natomiast łącznik zaprasowywano-gwintowany łączy cechy obu tych typów złączek, jednak nie jest on przystosowany do bezpośredniego łączenia rur zakończonych gwintem zewnętrznym, co czyni go niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. W praktyce, wybór niewłaściwej złączki może prowadzić do wycieków, osłabienia strukturalnego połączeń oraz innych problemów operacyjnych, co podkreśla znaczenie odpowiedniego doboru elementów instalacyjnych.

Pytanie 21

W celu określenia liczby godzin pracy zatrudnionych w kosztorysie szczegółowym stosuje się

A. dziennik budowy

B. oferta sprzedaży producenta

C. katalog nakładów rzeczowych

D. harmonogram robót

Katalog nakładów rzeczowych jest kluczowym dokumentem, który służy do precyzyjnego określenia ilości godzin pracy oraz innych zasobów potrzebnych do realizacji danego projektu budowlanego. W kontekście kosztorysowania, katalog ten zawiera szczegółowe informacje o standardowych czasach pracy dla poszczególnych operacji budowlanych, co pozwala na bardziej dokładne oszacowanie kosztów robocizny. Przykładowo, jeśli katalog wskazuje, że wykonanie 1 m2 tynków wymaga 2 godzin pracy, to na podstawie planowanej powierzchni można łatwo obliczyć całkowity czas pracy potrzebny do wykonania tego zadania. Dobre praktyki w kosztorysowaniu opierają się na używaniu aktualnych i szczegółowych katalogów, które są zgodne z normami branżowymi, takimi jak KNR (Katalogi Nakładów Rzeczowych). Dzięki temu możliwe jest nie tylko precyzyjne oszacowanie kosztów, ale również monitorowanie wykonania prac w stosunku do zaplanowanych nakładów czasowych.

Pytanie 22

Kto nie należy do uczestników procesu budowlanego?

A. projektant

B. inwestor

C. kierownik budowy

D. kominiarz

Wybór kominiarza jako osoby, która nie uczestniczy w procesie budowlanym, jest jak najbardziej trafny. W procesie budowlanym uczestniczą kluczowe role takie jak inwestor, projektant i kierownik budowy, którzy są bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, nadzór i realizację budowy. Inwestor odpowiada za finansowanie projektu oraz podejmowanie kluczowych decyzji. Projektant zajmuje się tworzeniem i opracowaniem projektu budowlanego, w tym jego zgodności z obowiązującymi normami i przepisami. Kierownik budowy jest odpowiedzialny za organizację i koordynację prac na placu budowy, zapewniając jednocześnie, że realizacja przebiega zgodnie z projektem oraz z wymaganiami prawa budowlanego. Kominiarz, choć odgrywa istotną rolę w zakresie bezpieczeństwa i użytkowania obiektów budowlanych, nie jest bezpośrednim uczestnikiem procesu budowlanego, co sprawia, że nie jest zaangażowany w jego kluczowe etapy. Wiedza na temat ról w procesie budowlanym jest niezbędna, aby skutecznie zarządzać projektami budowlanymi oraz zapewnić ich prawidłową realizację.

Pytanie 23

Dwóch monterów zainstalowało system grzewczy oparty na energii słonecznej w czasie 8 godzin. Stawka płacy za godzinę pracy dla jednego z nich wynosi 25,00 zł. Oblicz wartość usługi netto, jeśli inne koszty wynoszą 200,00 zł, a zysk stanowi 10% sumy wynagrodzenia pracowników oraz pozostałych wydatków.

A. 400,00 zł

B. 600,00 zł

C. 660,00 zł

D. 440,00 zł

Aby prawidłowo obliczyć wartość usługi netto, należy wziąć pod uwagę wszystkie składniki kosztów oraz zysk. W przedstawionym przypadku, wynagrodzenie dla dwóch monterów, którzy pracowali przez 8 godzin, wynosi 400,00 zł. Tę kwotę uzyskujemy, mnożąc liczbę monterów (2) przez liczbę godzin (8) oraz stawkę godzinową (25,00 zł). Następnie dodajemy koszty pozostałe, które wynoszą 200,00 zł. W ten sposób uzyskujemy łączne koszty równające się 600,00 zł. Na koniec, aby obliczyć zysk, bierzemy 10% z tej kwoty, co daje 60,00 zł. Dodając tę wartość do sumy wcześniejszych kosztów, otrzymujemy ostateczną wartość usługi netto równą 660,00 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w branży budowlanej i instalacyjnej, gdzie precyzyjne określenie kosztów jest kluczowe dla zachowania rentowności projektów. Przykładem może być przygotowanie ofert, w których istotne jest uwzględnienie zarówno kosztów pracy, jak i materiałów oraz zysku, co pozwala na konkurencyjność na rynku.

Pytanie 24

Po zakończeniu robót, które są ukryte, należy przeprowadzić odbiór

A. gwarancyjnego

B. końcowego

C. inwestorskiego

D. częściowego

Odbiór częściowy robót budowlanych, które mają być zakryte, jest kluczowym etapem w procesie budowlanym. W tym momencie weryfikowane są wszystkie elementy, które nie będą później dostępne do inspekcji, takie jak instalacje elektryczne, hydrauliczne czy strukturalne. Właściwe przeprowadzenie odbioru częściowego umożliwia potwierdzenie zgodności z projektem budowlanym, przepisami prawa budowlanego oraz normami technicznymi. Przykładowo, przed zamknięciem ścian należy upewnić się, że instalacje są odpowiednio zainstalowane, co zapobiega problemom w przyszłości, takim jak przecieki wody czy awarie elektryczne. Praktyka ta jest zgodna z zasadą „najpierw odbiór, później zakrycie”, co ma na celu minimalizację ryzyka związanych z ukrywaniem defektów. Warto również zaznaczyć, że taki odbiór powinien być dokumentowany, aby zapewnić jasność i przejrzystość w przypadku późniejszych roszczeń gwarancyjnych.

Pytanie 25

W dokumentacji dotyczącej montażu zasobnika c.w.u. wskazano, że należy go zainstalować w sposób, który pozwala na jego odłączenie. Zasobnik wyposażony jest w króćce z gwintem wewnętrznym. Do realizacji takiego połączenia trzeba zastosować

A. śrubunek

B. nypla

C. złączkę prostą z gwintem zewnętrznym

D. złączkę prostą z gwintem wewnętrznym

Wybór śrubunku jako odpowiedzi jest poprawny, ponieważ jest to element, który umożliwia połączenie dwóch rur w sposób, który jednocześnie pozwala na ich rozłączenie i ponowne podłączenie. Śrubunek składa się z dwóch części: nakrętki i złączki, które mogą być łatwo odkręcone, co ułatwia konserwację i naprawy instalacji. Dodatkowo, śrubunki są powszechnie stosowane w instalacjach wodociągowych oraz grzewczych, gdzie wymagane jest elastyczne podejście do montażu i demontażu. W praktyce, zastosowanie śrubunków pozwala na łatwą wymianę zasobników c.w.u. w przypadku ich awarii lub modernizacji systemu. Warto również zaznaczyć, że stosowanie odpowiednich materiałów i standardów (np. PN-EN 10088-1) przy produkcji śrubunków zapewnia ich trwałość i niezawodność, co przekłada się na bezpieczeństwo eksploatacji instalacji.

Pytanie 26

Aby chronić instalację centralnego ogrzewania przed nadmiernym wzrostem ciśnienia czynnika grzewczego spowodowanym temperaturą i związanym ze wzrostem objętości, należy zastosować

A. naczynie wzbiorcze

B. zawór zwrotny

C. zawór bezpieczeństwa

D. grupę pompową

Zawór zwrotny to już zupełnie inna bajka w systemach grzewczych. Jego rola to zapobieganie cofaniu się czynnika grzewczego, czyli tak naprawdę dba o to, by płynął w jednym kierunku. To ważne dla działania pomp, bo jak nie, to mogą się pojawić różne nieprzyjemne zjawiska, takie jak problemy hydrauliczne, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Tylko, że zawór zwrotny nie ma wpływu na kontrolę ciśnienia instalacji, co w kontekście wzrostu objętości wody przy podwyższonej temperaturze jest kluczowe. Grupa pompową z kolei odpowiada za to, żeby zapewnić odpowiedni przepływ czynnika grzewczego, i może coś tam regulować ciśnienie, ale sama w sobie nie zapobiegnie jego wzrostowi w sytuacjach awaryjnych. Zawór bezpieczeństwa to już inna sprawa – on działa, żeby chronić instalację przed zbyt dużym ciśnieniem, ale jego rola to spuszczenie nadmiaru, a nie kontrolowanie tego ciśnienia. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, że te różne elementy mają swoje unikalne funkcje, ale żadne z nich nie zastąpi kluczowej roli naczynia wzbiorczego w zabezpieczaniu instalacji przed skutkami termicznej ekspansji czynnika grzewczego. Po prostu, żeby mieć pewność, że wszystko działa bezpiecznie i efektywnie, trzeba stosować naczynie wzbiorcze zgodnie z aktualnymi standardami i dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 27

Oznaczenie rur miedzianych symbolem R 290 wskazuje na ich stan

A. rekrystalizowany

B. miękki

C. półtwardy

D. twardy

Odpowiedź "twardy" jest poprawna, ponieważ oznaczenie rur miedzianych R 290 wskazuje na ich stan po procesie obróbki cieplnej, który prowadzi do uzyskania twardości. Rury miedziane twarde są powszechnie używane w instalacjach hydraulicznych i chłodniczych, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość na ciśnienie oraz odporność na deformacje mechaniczne. Przykłady zastosowań obejmują systemy klimatyzacyjne oraz instalacje gazowe, gdzie niezawodność i trwałość są kluczowe. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 1057, klasyfikacja rur miedzianych dzieli je na różne stany, w tym twardy, co pozwala na dobór odpowiedniego materiału do specyficznych zastosowań. Dodatkowo, twarde rury miedziane można łączyć z innymi elementami instalacji za pomocą lutowania, co zapewnia hermetyczność połączeń oraz długotrwałą eksploatację.

Pytanie 28

Jaką liczbę łopat wirnika należy uznać za optymalną w turbinie wiatrowej?

A. 5

B. 3

C. 7

D. 2

Optymalna liczba łopat wirnika w turbinie wiatrowej wynosi zazwyczaj trzy. Taka konfiguracja zapewnia równowagę pomiędzy efektywnością generowania energii a stabilnością działania. Trzy łopaty pozwalają na optymalne wykorzystanie siły wiatru, co zwiększa wydajność turbiny. Dzięki równomiernemu rozkładowi masy, wirnik z trzema łopatami działa płynniej, co minimalizuje drgania i hałas. Dodatkowo, turbiny z trzema łopatami są bardziej odporne na silne wiatry, co zwiększa ich trwałość i niezawodność. Przykłady zastosowania takich turbin można znaleźć w wielu nowoczesnych farmach wiatrowych, gdzie ich konstrukcja została dostosowana do standardów IEC 61400, które określają wymagania dotyczące projektowania i testowania turbin wiatrowych. Trzy łopaty zapewniają również lepszą możliwość dostosowania do różnych warunków wiatrowych, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu i lokalnych uwarunkowań geograficznych.

Pytanie 29

Jakim symbolem określa się przetwornicę, która zmienia napięcie stałe na zmienne?

A. AC/AC

B. DC/DC

C. AC/DC

D. DC/AC

Odpowiedź DC/AC jest poprawna, ponieważ przetwornice DC/AC, znane również jako inwertery, są urządzeniami elektronicznymi, które konwertują napięcie stałe (DC) na napięcie zmienne (AC). Takie przetwornice są kluczowe w systemach, gdzie napięcie stałe, na przykład z baterii, musi być przekształcone do formy zmiennej do zasilania urządzeń elektrycznych, które wymagają AC. Przykładem zastosowania inwerterów są systemy fotowoltaiczne, gdzie energia słoneczna, przetwarzana na energię elektryczną w postaci DC, jest następnie konwertowana na AC, aby mogła być używana w domowych instalacjach elektrycznych lub wprowadzana do sieci energetycznej. Dobre praktyki w projektowaniu systemów z inwerterami obejmują wybór odpowiednich komponentów, takich jak tranzystory i układy scalone, które zapewniają wysoką sprawność konwersji oraz minimalizację zakłóceń w sieci elektrycznej. Zrozumienie zasady działania przetwornic DC/AC jest istotne dla inżynierów zajmujących się energią odnawialną oraz automatyzacją przemysłową.

Pytanie 30

Liczbę robót związanych z realizacją wykopu należy zapisać w obmiarze z odpowiednią jednostką

A. m3

B. r-g

C. m2

D. m-g

Poprawna odpowiedź to m3, ponieważ ilość robót związanych z wykonaniem wykopu odnosi się do objętości ziemi, którą należy usunąć. Objecie wykopu, niezależnie od jego kształtu, oblicza się w metrach sześciennych (m3). Przykładem może być wykop pod fundamenty budynku, gdzie konieczne jest obliczenie objętości ziemi do usunięcia, aby określić ilość materiałów, kosztów robocizny oraz czasu potrzebnego na wykonanie prac. W branży budowlanej zgodnie z dobrymi praktykami standardowe jednostki miary, takie jak m3, są kluczowe do precyzyjnego kalkulowania ilości materiałów i kosztów, które są istotne na każdym etapie inwestycji budowlanej. Efektywne zarządzanie projektem wymaga nie tylko znajomości jednostek, ale także umiejętności ich zastosowania w praktyce, co pozwala na optymalizację procesów budowlanych oraz minimalizację kosztów.

Pytanie 31

W porowatych skałach o niskiej wilgotności znajdują się zasoby zmagazynowanej energii

A. konwencjonalnie nieodnawialnej

B. petrotermalnej

C. hydrotermalnej

D. nieodnawialnej

Odpowiedź 'petrotermicznej' jest jak najbardziej trafna, bo chodzi o energię, która jest przechowywana w suchych skałach z porami, a te często mają złoża węglowodorów, takich jak ropa czy gaz. W petrofizyce bada się, jakie właściwości mają te skały, a ich porowatość i przepuszczalność to kluczowe rzeczy, które wpływają na wydobycie tych surowców. Jeśli mówimy o wydobyciu, to istotne jest, żeby rozumieć, jakie są warunki geologiczne i właściwości skał, bo to pomaga w projektowaniu odwiertów i systemów wydobywczych. Dobrym przykładem może być szczelinowanie hydrauliczne, które znacznie zwiększa możliwości wydobycia ropy i gazu z miejsc, gdzie jest ciężej dotrzeć. Standardy jak te od SPE (Society of Petroleum Engineers) podkreślają, jak ważne są badania geologiczne i technologia w ocenie tego, co możemy wydobyć, co w pełni potwierdza sens tej odpowiedzi o energii petrotermicznej.

Pytanie 32

Rury powinny być zabezpieczone przed działaniem promieni słonecznych podczas składowania

A. z tworzyw sztucznych

B. ze stali ocynkowanej

C. ze stali nierdzewnej

D. z miedzi

Rury z tworzyw sztucznych, takie jak PVC, PE czy PP, są dość wrażliwe na słońce. Ważne jest, żeby dobrze je przechowywać, bo inaczej mogą się zniszczyć. Jak będą długo wystawione na promieniowanie UV, mogą stracić swoje właściwości, co w efekcie skraca ich żywotność. Dlatego najlepiej trzymać je w cieniu lub przykrywać czymś, co chroni przed UV. W branży budowlanej i inżynieryjnej często używa się dodatków, które pomagają zwiększyć odporność tych rur na słońce. Przykładowo, takie rury idealnie nadają się do instalacji wodociągowych, ponieważ są odporne na korozję i lekkie. Zgadzam się, że warto też pamiętać o normach ISO i PN, które pokazują, że te materiały muszą mieć konkretne parametry wytrzymałościowe, co czyni je świetnym wyborem w wielu zastosowaniach.

Pytanie 33

Wskaż, w oparciu o przedstawiony fragment instrukcji, na jakiej minimum głębokości poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, należy montować kolektory gruntowe.

W przypadku gruntów o niskim stopniu wilgotności (grunt suchy, piaszczysty) układy spiralne mogą powodować znaczne wychłodzenie gruntu i zamarzanie parownika w pompie ciepła, wobec czego zdecydowanie bardziej bezpieczne jest stosowanie układów płaskich lub kolektorów pionowych. Kolektory poziome, w postaci pętli rur o jednakowej długości, układa się w odległości minimum 0,5÷1,0 m od siebie, na głębokości 30÷40 cm poniżej granicy przemarzania gruntu, co w Polsce stanowi w zależności od rejonu 0,8÷1,4 m.

A. 50 cm

B. 30 cm

C. 20 cm

D. 10 cm

Poprawna odpowiedź to 30 cm, co wynika z zaleceń zawartych w instrukcji dotyczącej montażu kolektorów gruntowych. Kolektory te powinny być umieszczone na głębokości od 30 do 40 cm poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie. W Polsce granica ta wynosi od 0,8 do 1,4 m, co oznacza, że minimalna głębokość montażu kolektorów powinna wynosić 30 cm poniżej tej granicy, co zapewnia odpowiednią ochronę przed wpływem mrozu. W praktyce oznacza to, że montując kolektory, należy zwrócić uwagę na lokalne warunki geologiczne i klimatyczne, aby dostosować głębokość ich ułożenia do specyfikacji technicznych. Przykład zastosowania to instalacje systemów ogrzewania geotermalnego, gdzie odpowiednia głębokość montażu kolektorów jest kluczowa dla efektywności energetycznej budynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na rozmieszczenie kolektorów, które powinno wynosić od 0,5 do 1,0 m między poszczególnymi pętlami, aby zapewnić optymalne warunki pracy systemu.

Pytanie 34

Na jakiej głębokości układa się rury gruntowego wymiennika ciepła w instalacji pompy cieplnej?

A. 1,0-1,6 m

B. 2,2-2,8 m

C. 1,6-2,2 m

D. 0,6-1,2 m

Rury gruntowego wymiennika ciepła w instalacjach pomp ciepła układa się zazwyczaj na głębokości od 1,0 do 1,6 m. Taki zakres głębokości jest preferowany, ponieważ zapewnia optymalne warunki do wymiany ciepła pomiędzy gruntem a płynem roboczym w systemie. Grunt na tej głębokości ma stabilną temperaturę, co jest kluczowe dla efektywności działania pompy ciepła. W praktyce, głębokość układania rur wpływa na wydajność systemu, zwłaszcza w kontekście lokalnych warunków geotermalnych oraz właściwości gruntu. Zbyt płytkie ułożenie rur może prowadzić do nieefektywnej wymiany ciepła, szczególnie w okresach dużego zapotrzebowania na energię grzewczą. Z kolei zbyt głębokie ułożenie może wiązać się z większymi kosztami inwestycyjnymi oraz trudnościami w instalacji. Warto zaznaczyć, że normy budowlane oraz najlepsze praktyki branżowe sugerują uwzględnienie lokalnych warunków geologicznych i klimatycznych przy projektowaniu systemów gruntowych wymienników ciepła.

Pytanie 35

Czujnik pływakowy, który powinien być zamontowany, stanowi zabezpieczenie przed zbyt niskim poziomem wody w kotłach na biomasę?

A. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

B. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

C. na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższego punktu kotła

D. na powrocie z instalacji c.o. 10 cm poniżej najwyższego punktu kotła

Czujnik pływakowy jest kluczowym elementem zabezpieczającym kotły na biomasę przed niskim poziomem wody. Jego prawidłowe umiejscowienie ma znaczący wpływ na efektywność działania systemu grzewczego. Montaż czujnika na zasilaniu instalacji c.o. 10 cm powyżej najwyższej części kotła pozwala na wczesne wykrywanie spadku poziomu wody, co jest istotne dla zapobiegania uszkodzeniom kotła oraz niebezpieczeństwom związanym z pracą na sucho. W przypadku, gdy poziom wody w kotle spadnie poniżej poziomu czujnika, urządzenie może automatycznie wyłączyć system, co zapobiega dalszym szkodom. Dodatkowo, przestrzeganie zasady montażu czujnika powyżej najwyższej części kotła jest zgodne z dobrą praktyką inżynieryjną oraz normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 12952, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa kotłów. Przykładem zastosowania czujnika pływakowego może być system zasilania biomasą, gdzie efektywne zarządzanie wodą w kotle wpływa na optymalizację zużycia paliwa oraz wydajność energetyczną całego układu.

Pytanie 36

Gdzie w instalacji solarnej umieszcza się mieszacz wody użytkowej?

A. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody ciepłej

B. pomiędzy wodą zimną a obiegiem wody ciepłej

C. pomiędzy centralnym ogrzewaniem a obiegiem wody zimnej

D. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody zimnej

Mieszacz wody użytkowej w instalacji solarnej jest kluczowym elementem, który zapewnia optymalne wykorzystanie ciepła generowanego przez kolektory słoneczne. Jego prawidłowe umiejscowienie pomiędzy obiegiem wody zimnej a obiegiem wody ciepłej pozwala na efektywne zarządzanie temperaturą wody dostarczanej do odbiorników, takich jak krany czy urządzenia sanitarno-grzewcze. Mieszacz umożliwia regulację proporcji wody zimnej i ciepłej, co jest niezbędne do uzyskania komfortu użytkowania oraz ochrony instalacji przed przegrzewaniem. Przykładowo, w sytuacji, gdy temperatura wody z kolektorów jest zbyt wysoka, mieszacz może wprowadzać zimną wodę, obniżając tym samym temperaturę mieszanki. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie rozwiązanie minimalizuje ryzyko uszkodzenia urządzeń oraz poprawia ich żywotność. Ponadto, zastosowanie mieszacza przyczynia się do efektywności energetycznej całego systemu solarnego, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 37

Czym jest pelet?

A. słomą w pakach

B. paliwem wytwarzanym z węgla brunatnego

C. paliwem otrzymywanym z przetworzonego drewna

D. osadem pochodzącym z oczyszczania ścieków

Pelet to materiał energetyczny w postaci małych, sprasowanych granulek, który powstaje w wyniku przetwarzania surowców drzewnych, takich jak trociny, wióry czy zrębki. Proces produkcji peletów obejmuje ich suszenie, a następnie prasowanie pod wysokim ciśnieniem, co pozwala na uzyskanie zwartej struktury oraz zwiększenie gęstości energetycznej. Pelet jest uznawany za paliwo ekologiczne, ponieważ jego spalanie generuje znacznie mniejsze ilości dwutlenku węgla w porównaniu z paliwami kopalnymi. W praktyce, pelet jest wykorzystywany w piecach na pelet, kotłach i piecach kominkowych, co sprawia, że stanowi alternatywę dla gazu, oleju opałowego czy węgla. Warto również zauważyć, że produkcja peletów musi spełniać określone normy jakościowe, takie jak ENplus lub DINplus, które zapewniają odpowiednią kaloryczność oraz niską zawartość popiołu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej i ochrony środowiska.

Pytanie 38

Gdzie należy zamontować zewnętrzną jednostkę powietrznej pompy ciepła?

A. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z wyrzutnią powietrza kierującą się w stronę ściany

B. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną poza ścianę

C. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z czerpnią powietrza zwróconą w stronę ściany

D. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną w stronę ściany

Wybierając tę odpowiedź, dobrze trafiłeś. Montaż zewnętrznego zespołu powietrznej pompy ciepła przynajmniej 0,5 m od ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną na zewnątrz jest naprawdę dobrym rozwiązaniem. Dzięki temu powietrze swobodnie krąży i nie ma ryzyka zastoju, co jest kluczowe dla efektywnego działania urządzenia. Z mojego doświadczenia, jeśli zachowasz odpowiednią odległość, to ciepłe powietrze łatwiej się rozprasza i nie wraca znów do wlotu, co mogłoby obniżyć wydajność. Dobrze jest też unikać miejsc z przeszkodami, bo to może zablokować przepływ powietrza. Pamiętaj też, aby mieć na uwadze, jak blisko są inne obiekty – hałas generowany przez pompę może być ważny, szczególnie w otoczeniu mieszkalnym. Trzymanie się tych zasad pomoże wydłużyć żywotność urządzenia i zyskać lepszą efektywność energetyczną.

Pytanie 39

Jakie jest napięcie łańcucha modułów (stringu) po jego odłączeniu od falownika?

A. nieskończoności

B. napięciu pojedynczego modułu

C. sumie napięć wszystkich modułów

D. zero

Odpowiedź wybrana jako poprawna, czyli suma napięć wszystkich modułów, jest zgodna z zasadami łączenia paneli fotowoltaicznych w łańcuchach (stringach). W przypadku, gdy moduły są połączone szeregowo, ich napięcia sumują się, co jest kluczowym aspektem przy projektowaniu systemów fotowoltaicznych. Na przykład, jeśli mamy trzy moduły o napięciu nominalnym 30 V każdy, to napięcie całego stringu po odłączeniu od falownika wynosi 90 V. To zjawisko ma istotne znaczenie podczas obliczania wymaganej mocy falownika oraz projektowania instalacji, aby zapewnić optymalną wydajność systemu. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie parametrów technicznych modułów oraz falowników, aby zapewnić ich wzajemną kompatybilność. Dodatkowo, znajomość obliczeń napięcia w łańcuchach pozwala na unikanie przeciążeń i poprawia efektywność energetyczną instalacji. W kontekście standardów, normy IEC 61730 i IEC 61215 są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i wydajności modułów fotowoltaicznych.

Pytanie 40

Pompę solarną należy zainstalować na rurze

A. bezpieczeństwa

B. zasilającym

C. napełniającym

D. powrotnym

Wybór niewłaściwego przewodu do montażu pompy solarnej może prowadzić do różnych problemów, które negatywnie wpływają na wydajność całego systemu. Montaż na przewodzie zasilającym nie jest zalecany, ponieważ w takim przypadku pompa byłaby narażona na działanie ciepłej cieczy z kolektorów. Taki układ może prowadzić do sytuacji, w której pompa będzie pracować w warunkach przegrzania, co z kolei może skrócić jej żywotność oraz obniżyć efektywność systemu. Montaż na przewodzie bezpieczeństwa jest także niewłaściwy, ponieważ ten element jest dedykowany do ochrony systemu przed nadmiernym ciśnieniem i nie powinien być obciążany dodatkowymi komponentami, takimi jak pompy. Wreszcie, umieszczenie pompy na przewodzie napełniającym, który jest odpowiedzialny za dostarczanie cieczy do systemu, może prowadzić do zatorów i problemów z ciśnieniem, co w rezultacie wpłynie na cały układ. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawna lokalizacja pompy jest nie tylko kwestią techniczną, ale także wpływa na bezpieczeństwo i niezawodność systemu. Warto zaznaczyć, że przygotowanie i instalacja systemów solarnych powinny opierać się na obowiązujących normach i dobrych praktykach, które zawierają szczegółowe wytyczne dotyczące montażu poszczególnych komponentów, w tym pomp. Zastosowanie się do tych standardów zapewnia nie tylko efektywność energetyczną, ale również długotrwałą i bezpieczną pracę instalacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej