Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 14:27
Data zakończenia: 18 maja 2025 14:41

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z roślin jest rekomendowana do sadzenia pod oknami budynków, w sąsiedztwie ławek oraz w balkonowych skrzynkach ze względu na intensywny i przyjemny aromat jej kwiatów w godzinach wieczornych?

A. Maczek kalifornijski (Eschscholtzia californica)

B. Nachyłek okółkowy (Coreopsis verticillata)

C. Lewkonia dwurożna (Matthiola longipetala)

D. Lobelia przylądkowa (Lobelia erinus)

Lewkonia dwurożna (Matthiola longipetala) jest rośliną cenioną za swoje intensywne, przyjemne zapachy, które uwalniają się głównie wieczorem. To sprawia, że jest idealnym wyborem do wysiewania pod oknami domów, w pobliżu ławek oraz w skrzynkach balkonowych, gdzie można cieszyć się jej aromatem. Lewkonia, znana również jako lewkonie, jest rośliną jednoroczną, która kwitnie od lata do późnej jesieni, co dodatkowo zwiększa jej atrakcyjność w ogrodach i na balkonach. Roślina preferuje stanowiska słoneczne i gleby przepuszczalne, co czyni ją łatwą w uprawie. Dzięki swoim eleganckim kwiatom, lewonia nie tylko ozdabia przestrzeń, ale także przyciąga owady zapylające, co wspiera bioróżnorodność w naszym otoczeniu. Dobre praktyki obejmują regularne podlewanie i nawożenie, szczególnie w okresie intensywnego wzrostu, co pozwala uzyskać bujny i długotrwały kwitnienie. Warto wiedzieć, że lewonia jest również odporna na lekkie przymrozki, co czyni ją idealnym wyborem dla osób, które pragną przedłużyć sezon kwitnienia swoich roślin.

Pytanie 2

Liście jakiego drzewa zmieniają kolor na intensywny żółty w okresie jesieni?

A. Miłorzębu dwuklapowego (Ginkgo biloba)

B. Dębu błotnego (Quercus palustris)

C. Ambrowca balsamicznego (Liquidambar styraciflua)

D. Wiśni piłkowanej (Prunus serrulata)

Miłorzęb dwuklapowy, znany też jako Ginkgo biloba, to drzewo, które naprawdę robi wrażenie, szczególnie jesienią, bo jego liście zamieniają się w intensywny żółty kolor. To wszystko dzieje się, gdy chlorofil zaczyna znikać, a widać wtedy inne barwniki, jak karotenoidy. Wiesz, że Ginkgo ma długą historię i jest często sadzone w parkach? To sprawia, że jesień staje się super kolorowa i przyciąga turystów. A co ciekawe, to drzewo jest też bardzo odporne na zanieczyszczenia, więc świetnie nadaje się do miast. Znając Ginkgo, architekci krajobrazu łatwiej projektują zieleń w miejskim otoczeniu, a ogrodnicy planują różnorodność gatunków. Poza tym, Ginkgo biloba ma swoje miejsce w medycynie naturalnej. Jego ekstrakty często znajdują się w suplementach diety, które wspierają pamięć i krążenie. To ważne, zwłaszcza dla osób starszych, więc Ginkgo to nie tylko ładne drzewo, ale też bardzo przydatne.

Pytanie 3

Długi korytarz znajdujący się od strony wewnętrznego dziedzińca, zadaszony i otwarty na niego arkadami, to

A. portal

B. galeria

C. krużganek

D. portyk

Krużganek to architektoniczna forma długiego, zadaszonego korytarza, który jest otwarty na wewnętrzny dziedziniec, często wsparty na arkadach. Króluje w architekturze klasztornej oraz w budowlach sakralnych, gdzie pełni nie tylko funkcje komunikacyjne, ale również estetyczne. Dzięki otwarciu na dziedziniec, krużganki zapewniają dostęp do różnych pomieszczeń, jednocześnie tworząc przestrzeń do rekreacji i kontemplacji. Przykładem mogą być krużganki w klasztorze w Klarysewie czy w katedrze w Kolonii, które ilustrują, jak te przestrzenie mogą łączyć różne funkcje. W kontekście projektowania urbanistycznego, krużganki mogą być inspiracją do tworzenia spacerów w miejskich przestrzeniach publicznych, co wspiera integrację społeczności i promuje aktywność na świeżym powietrzu. Warto również zauważyć, że krużganki często stanowią integralną część obiektów zabytkowych, przyczyniając się do ich wartości kulturowej i historycznej, co podkreśla znaczenie zachowania takich elementów w architekturze współczesnej.

Pytanie 4

Tworząc plac zabaw, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na

A. sadzenie dużej liczby drzew i krzewów

B. umieszczenie ławek i innych elementów sprzyjających biernemu wypoczynkowi

C. właściwe zakotwiczenie urządzeń przeznaczonych do zabawy

D. budowę ogólnodostępnego zbiornika wodnego

Właściwe zakotwiczenie urządzeń przeznaczonych do zabawy jest kluczowe dla bezpieczeństwa dzieci korzystających z placu zabaw. Urządzenia takie jak huśtawki, zjeżdżalnie czy wspinaczki muszą być trwale i odpowiednio zamocowane, aby zminimalizować ryzyko ich przewrócenia lub usunięcia przez siły zewnętrzne, takie jak wiatr czy aktywność użytkowników. W praktyce oznacza to zastosowanie odpowiednich elementów mocujących, takich jak kotwy czy śruby, które powinny być dostosowane do rodzaju podłoża oraz wagi urządzenia. Zgodnie z normą PN-EN 1176 dotyczącą urządzeń zabawowych, producenci są zobowiązani do dostarczenia szczegółowych instrukcji dotyczących instalacji i eksploatacji. Dodatkowo, regularne przeglądy i konserwacja urządzeń są niezbędne, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie i bezpieczeństwo dzieci. Przykładowo, w wielu krajach przeprowadza się coroczne inspekcje placów zabaw, aby zidentyfikować ewentualne uszkodzenia i utrzymać standardy bezpieczeństwa na odpowiednim poziomie.

Pytanie 5

Najlepszym wyborem roślin do umieszczenia w donicach wiszących (ampli) jest

A. lwia paszcza oraz heliotrop

B. bakopa i pelargonia bluszczolistna

C. zeniszka i szałwia

D. niecierpek oraz nemezja

Bakopa (Sutera cordata) i pelargonia bluszczolistna (Pelargonium peltatum) to rośliny szczególnie polecane do obsadzenia donic wiszących ze względu na swoje walory estetyczne i zdolność do długotrwałego kwitnienia. Bakopa charakteryzuje się drobnymi, delikatnymi kwiatami w różnych odcieniach bieli, różu i fioletu, które tworzą efektowne kaskady. Roślina ta jest również wysoce odporna na suszę, co czyni ją łatwą w pielęgnacji. Pelargonia bluszczolistna natomiast wyróżnia się pięknymi, zwisającymi pędami oraz dużą różnorodnością kolorów kwiatów, co dodatkowo wzbogaca kompozycję. Dodatkowo, obie rośliny preferują słoneczne stanowiska i dobrze rozwijają się w umiarkowanej wilgotności, co sprawia, że są świetnym wyborem do donic wiszących. W praktyce, zastosowanie tych roślin w aranżacjach balkonowych czy ogrodowych pozwala na uzyskanie efektownego wyglądu oraz stworzenie przyjemnej atmosfery. Warto również wspomnieć o odpowiednim nawożeniu i regularnym przycinaniu, co sprzyja lepszemu kwitnieniu i zdrowemu wzrostowi.

Pytanie 6

Jakie rodzaje roślin wykorzystywane są do poprawy jakości i rekultywacji gleb na obszarach zdewastowanych?

A. Rośliny zielarskie

B. Rośliny motylkowe

C. Rośliny miododajne

D. Rośliny wrzosowate

Miododajne rośliny, choć mają swoje zalety w kontekście przyciągania owadów zapylających, nie są głównym narzędziem w procesie użyźniania gleb. Ich działanie polega głównie na dostarczaniu nektaru i pyłku, co wspiera bioróżnorodność, ale nie ma bezpośredniego wpływu na poprawę struktury czy żyzności gleby. Zielarskie rośliny, z kolei, często są uprawiane dla swoich właściwości leczniczych, a nie dla rewitalizacji gleb. Choć niektóre z nich mogą mieć pozytywny wpływ na jakość gleby, ich główną funkcją nie jest użyźnianie, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście rekultywacji. Rośliny wrzosowate, takie jak wrzos czy wrzośce, są przystosowane do ubogich, kwaśnych gleb i nie mają zdolności do poprawy ich żyzności. Zamiast tego, mogą wprowadzać dodatkowe wyzwania w kontekście użyźniania, gdyż często konkurują z innymi roślinami o dostępne zasoby. W związku z tym, wybór roślin do projektów rekultywacyjnych wymaga dokładnej analizy i zgodności z ekologicznymi zasadami, aby uniknąć wprowadzenia nieefektywnych taktyk, które mogą prowadzić do dalszej degradacji gleby.

Pytanie 7

Kosiarka spalinowa, wykorzystywana do pielęgnacji miejskich terenów zielonych, ma na celu

A. przycinanie trawników

B. ugniatanie oraz wyrównywanie trawników

C. przycinanie żywopłotów

D. eliminację mchu i chwastów z trawnika

Kosiarka spalinowa jest narzędziem specjalistycznym, które jest wykorzystywane przede wszystkim do przycinania trawnika, co jest jednym z kluczowych aspektów pielęgnacji terenów zieleni. Dzięki zastosowaniu silnika spalinowego, kosiarka ta charakteryzuje się dużą mocą, co pozwala na efektywne koszenie nawet gęstych i wysokich traw. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby kosić trawnik regularnie, co 1-2 tygodnie w sezonie wegetacyjnym, co pozwala na utrzymanie jego zdrowego wyglądu oraz sprzyja równomiernemu wzrostowi. Co więcej, odpowiednia wysokość cięcia, zazwyczaj wynosząca od 3 do 5 cm, jest istotna dla zachowania zdrowia trawnika, ponieważ korzenie trawy mają dostęp do światła słonecznego oraz wilgoci. Kosiarki spalinowe są często preferowane w dużych ogrodach i terenach miejskich ze względu na ich mobilność i wydajność. Dodatkowo, stosowanie kosiarki spalinowej wspiera standardy ekologiczne, kiedy przestrzega się zasad właściwego zarządzania odpadami zielonymi, na przykład przez kompostowanie skoszonej trawy.

Pytanie 8

Ile roślin jest potrzebnych do zasadzania rabaty o wymiarach 2,0 x 2,5 m, jeśli ich rozstaw wynosi 25 x 25 cm?

A. 80

B. 40

C. 60

D. 100

Jak chcesz obliczyć, ile roślin potrzebujesz, żeby obsadzić rabatę 2,0 na 2,5 metra przy rozstawie 25 na 25 cm, to najpierw musisz policzyć powierzchnię rabaty oraz to, jaką przestrzeń zajmuje jedna roślina. Więc: 2,0 m razy 2,5 m daje 5,0 m². A rozstaw rośliny 25 cm na 25 cm oznacza, że jedna roślina bierze 0,25 m razy 0,25 m, co daje 0,0625 m². Potem dzielisz powierzchnię rabaty przez powierzchnię jednej rośliny: 5,0 m² podzielone przez 0,0625 m² to 80. Czyli, potrzebujesz 80 roślin. Z mojego doświadczenia wiem, że takie obliczenia są ważne dla każdego ogrodnika czy architekta krajobrazu, ponieważ dobrze zaplanowany rozstaw roślin nie tylko wygląda lepiej, ale też zapewnia lepsze warunki do wzrostu, co dla roślin jest kluczowe.

Pytanie 9

Jaka konstrukcja habitatowa jest właściwa dla migracji borsuków oraz kun?

A. prostokątny tunel o szerokości 3 m

B. prostokątny tunel o szerokości 6 m

C. okrągły tunel o średnicy 80 cm

D. okrągły tunel o średnicy 40 cm

Wybór okrągłych tuneli o średnicy 40 cm, prostokątnych tuneli o szerokości 3 m lub 6 m nie spełnia wymagań borsuków i kun, co wynika z kilku istotnych aspektów ich biologii oraz ekologii. Okrągły tunel o średnicy 40 cm jest zbyt wąski, aby umożliwić borsukom swobodne poruszanie się; biorąc pod uwagę ich rozmiary, takie przejście mogłoby prowadzić do stresu lub ograniczenia mobilności. Borsuki, jako zwierzęta o dużej masie i umiejętności poruszania się w ciasnych przestrzeniach, wymagają większej średnicy, a tunele o średnicy 80 cm zapewniają im odpowiednią przestrzeń. Z kolei prostokątne tunele, mimo że mogą wydawać się funkcjonalne, nie są optymalne dla tych gatunków. Prostokątna forma może prowadzić do trudności w poruszaniu się i braku komfortu, co jest kluczowe dla ich wędrówek. Dodatkowo, w przypadku tuneli prostokątnych, szerokość 3 m i 6 m, choć może być wystarczająca dla niektórych zwierząt, nie jest dostosowana do preferencji borsuków, które preferują korytarze bardziej zbliżone do ich naturalnych siedlisk. W praktyce, nieodpowiedni dobór wymiarów tunelu może skutkować brakiem migracji zwierząt, co negatywnie wpływa na ich populacje oraz ekosystem w danym obszarze. Zastosowanie zbyt małych lub niewłaściwie zaprojektowanych tuneli w kontekście ochrony bioróżnorodności jest powszechnym błędem, który może prowadzić do izolacji genetycznej oraz zmniejszenia liczby osobników w danym obszarze, co jest sprzeczne z celami ochrony przyrody.

Pytanie 10

W przypadku gatunków z twardym drewnem, w celu uformowania korony drzewa, cięcie młodych pędów przeprowadza się

A. znacznie powyżej pąka

B. tuż nad pąkiem

C. znacznie poniżej pąka

D. tuż pod pąkiem

Odpowiedzi wskazujące cięcie 'tuż pod pąkiem', 'znacznie powyżej pąka' oraz 'znacznie poniżej pąka' opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących anatomii roślin i technik pielęgnacyjnych. Cięcie tuż pod pąkiem często prowadzi do uszkodzenia tkanki, co może wywołać niepożądane reakcje rośliny, takie jak zwiększenie ryzyka infekcji grzybowych lub bakteryjnych. Taki sposób cięcia nie pozwala pąkowi na prawidłowy rozwój oraz może skutkować obumieraniem pędu. Z kolei cięcie znacznie powyżej pąka, poza zostawieniem nadmiernej ilości materiału, również może prowadzić do powstawania otwartych ran, co z kolei osłabia drzewo i zwiększa ryzyko wystąpienia chorób. Cięcie znacznie poniżej pąka jest błędne, gdyż nie tylko uniemożliwia prawidłowy rozwój pąka, ale także może prowadzić do powstania niezdrowych pędów, co w efekcie negatywnie wpływa na kształtowanie korony. Kluczowe jest zrozumienie, że techniki cięcia muszą być zgodne z zasadami dobrego zarządzania drzewami, a nieprawidłowe podejście w tym zakresie może prowadzić do trwałych uszkodzeń oraz obniżenia jakości zdrowia drzewa.

Pytanie 11

Cięcie formujące krzewu sosny górskiej (Pinus mugo) polega na skracaniu

A. tegorocznych pędów - wiosną

B. zeszłorocznych pędów - podczas lata

C. tegorocznych pędów - w okresie jesieni

D. zeszłorocznych pędów - w sezonie zimowym

Cięcie formujące krzewu sosny górskiej (Pinus mugo) jest kluczowym zabiegiem w pielęgnacji tej rośliny, które powinno być przeprowadzane wiosną, na tegorocznych pędach. W tym czasie roślina jest w fazie aktywnego wzrostu, co sprzyja szybkiemu gojeniu się ran po cięciu oraz stymuluje rozwój nowych pędów. Prawidłowe przycinanie polega na skracaniu pędów o około jedną trzecią ich długości, co pozwala na zagęszczenie krzewu i nadanie mu pożądanej formy. Przykładowo, w przypadku krzewów, które są zbyt rozłożyste, cięcie wiosenne pozwala na kontrolowanie ich kształtu, a także na poprawę cyrkulacji powietrza, co zmniejsza ryzyko chorób grzybowych. Warto również pamiętać, że cięcie formujące należy łączyć z nawożeniem i regularnym podlewaniem, co przyczyni się do zdrowego wzrostu i estetycznego wyglądu rośliny. Standardy pielęgnacji roślin zalecają, aby cięcia były wykonywane narzędziami oostrymi i odpowiednio zdezynfekowanymi, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i chorób.

Pytanie 12

Aby wytyczyć w terenie pomocniczą siatkę kwadratów dla wzoru kwietnika o wymiarach 10 m x 10 m, jakie narzędzia są potrzebne?

A. taśmy mierniczej, trzech tyczek i kątownika

B. taśmy mierniczej, jednej tyczki i kątownika

C. dalmierza, trzech tyczek i zestawu szpilek

D. dalmierza, dwóch tyczek i zestawu szpilek

Wybór taśmy mierniczej, trzech tyczek i węgielnicy do wytyczenia w terenie pomocniczej siatki kwadratów o wymiarach 10 m x 10 m jest prawidłowy z kilku powodów. Taśma miernicza pozwala na precyzyjne zmierzenie odległości, co jest fundamentalne w każdym procesie geodezyjnym i budowlanym. Użycie trzech tyczek umożliwia wyznaczenie narożników kwietnika, co zapewnia stabilność i dokładność w określaniu jego kształtu. Węgielnica, jako narzędzie do wyznaczania kątów prostych, jest kluczowa do upewnienia się, że kąt między odcinkami wynosi 90 stopni, co jest istotne w przypadku kwadratowych brył. Przykładowo, podczas planowania ogrodu czy budowy obiektów, zastosowanie tych narzędzi zgodnie z zasadami geodezyjnymi może skutkować precyzyjnym i estetycznym wykonaniem projektu, spełniając wymagania norm budowlanych oraz estetycznych. Prawidłowe wytyczenie terenu zapewnia także dalsze etapy budowy bez późniejszych komplikacji związanych z błędami pomiarowymi.

Pytanie 13

Obsadzanie kwietników sezonowych w okresie letnim realizuje się

A. w pierwszej połowie maja

B. w drugiej połowie maja

C. w drugiej połowie kwietnia

D. w pierwszej połowie kwietnia

Sadzenie kwiatów w pierwszej połowie maja czy w kwietniu to raczej zły krok. Wczesne wsadzanie roślin ciepłolubnych może je uszkodzić przez późne przymrozki, które w naszym klimacie mogą się zdarzać nawet do połowy maja. Na przykład w pierwszej połowie kwietnia niska temperatura w nocy to spory problem i może doprowadzić do osłabienia roślin. Wiele z nich potrzebuje ciepłej gleby, a jeśli wsadzisz je za wcześnie, to ich wzrost może się opóźnić. Warto dostosować terminy do lokalnych warunków, bo to naprawdę ważne. Ogrodnicy powinni mieć to na uwadze, żeby nie marnować czasu i pieniędzy. Czasami brak zrozumienia tych zasad może skutkować całkowitym fiaskiem w obsadzaniu kwietników.

Pytanie 14

Jakim symbolem oznacza się formę pienną drzewa o wysokości pnia 150 cm, które było jednokrotnie szkółkowane?

A. N 150

B. N 150 x 1

C. Pa 150

D. Pa 120 x 1

Inne odpowiedzi nie spełniają kryteriów określonych dla form piennych drzew. Oznaczenie 'N 150 x 1' sugeruje inną formę drzew, która nie odpowiada standardom form piennych, ponieważ 'N' w tym przypadku oznacza formę naturalną, a nie pienną. Przekonanie, że drzewo o wysokości 150 cm może być oznaczone jako 'N', prowadzi do nieporozumień dotyczących klasyfikacji roślin w kontekście profesjonalnych praktyk ogrodniczych. 'N 150' również nie jest pełnym oznaczeniem dla formy piennej, gdyż brakuje w nim informacji o szkółkowaniu, co jest kluczowe dla określenia specyfikacji rośliny. Odpowiedź 'Pa 120 x 1' także jest błędna, ponieważ wskazuje na inną wysokość pnia, a ponadto nie jest zgodna z praktykami dotyczącymi jednokrotnego szkółkowania. Właściwe oznaczenie rośliny, takie jak 'Pa 150', jest istotne, aby uniknąć konfuzji w procesie zakupu i sadzenia drzew, co ma kluczowe znaczenie w kontekście projektowania przestrzeni zielonych. Niezrozumienie tych oznaczeń może prowadzić do błędnych wyborów, co w efekcie wpływa na jakość oraz estetykę terenów zielonych. Dlatego istotne jest, aby osoby pracujące z roślinami miały pełną wiedzę na temat klasyfikacji i oznaczeń, co pozwoli uniknąć błędów w doborze drzew do konkretnych projektów.

Pytanie 15

Która roślina umożliwia uzyskanie srebrzystej plamy kolorystycznej w letnim obsadzeniu dywanowym kwietnika?

A. Irezyny Herbsta (Iresine herbstii)

B. Koleusa Blumego (Coleus blumei)

C. Alternantery powabnej (AIternanthera ficoidea)

D. Starca popielnego (Senecio cineraria)

Starzec popielny, czyli Senecio cineraria, to naprawdę świetna roślina do letnich kwietników. Fajnie wygląda dzięki swoim szaro-srebrzystym liściom, które nadają kompozycji lekkości i elegancji. Najlepiej rośnie w słońcu, a gleba powinna być dobrze przepuszczalna — to czyni go idealnym do różnych aranżacji. W praktyce często zestawia się go z roślinami o intensywnych kolorach, a wtedy można uzyskać naprawdę ciekawe efekty wizualne. Co ważne, starzec jest rośliną jednoroczną, więc idealnie nadaje się do sezonowych nasadzeń, przyciągając wzrok i dodając charakteru ogrodom. No i mało wymaga, jest odporny na różne warunki pogodowe, dlatego wielu ogrodników go wybiera. Ostatnio w projektowaniu ogrodów widać trend na używanie roślinności do tworzenia kontrastów i harmonijnych kompozycji, a starzec popielny świetnie się w to wpisuje.

Pytanie 16

Kompozycja, w której na jednej osi znajdują się: zespół dziedzińców wprowadzających, pałac oraz salon ogrodowy (tzw. entre cour et jardin), spotykana jest w ogrodach

A. renesansowych

B. barokowych

C. sentymentalnych

D. średniowiecznych

Wybór odpowiedzi sentymentalnych jako poprawnej jest mylny, ponieważ ten styl ogrodowy nie odnosi się do układów kompozycyjnych typowych dla epok barokowych. Ogrody sentymentalne, które powstały w XVIII wieku, charakteryzują się bardziej naturalistycznym podejściem, z akcentem na emocje i osobiste doznania. W przeciwieństwie do rygorystycznej symetrii baroku, ogrody te zazwyczaj nie mają wyraźnie zdefiniowanych osi kompozycyjnych, a ich kształt jest bardziej swobodny i organiczny. Z kolei odpowiedź renesansowe, nawiązująca do ogrodów z okresu XV i XVI wieku, również jest niewłaściwa. Renesansowe ogrody kładły nacisk na harmonię i proporcje, a ich układy były bardziej geometryczne, jednak nie zawierały układów kompozycyjnych między dziedzińcami, pałacem a ogrodem w takim sensie, jak w baroku. Wybór średniowiecznych ogrodów jako odpowiedzi jest również błędny, ponieważ w tym okresie dominowały ogrody klasztorne, które były zorganizowane w oparciu o funkcjonalność, a nie estetykę przestrzenną. W średniowieczu ogrody były zazwyczaj zamkniętymi przestrzeniami przeznaczonymi na uprawy ziół i warzyw, a ich kompozycja różniła się od późniejszych stylów. Typowe pomyłki przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia specyficznych charakterystyk i kontekstów epok historycznych oraz ich wpływu na projektowanie ogrodów.

Pytanie 17

Jakie rośliny mają znaczenie użytkowe ze względu na swoje właściwości miododajne?

A. Lipa drobnolistna (Tilia cordata), róża dzika (Rosa canina)

B. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens), grab pospolity (Carpinus betulus)

C. Barwinek pospolity (Vinca minor), cis pospolity (Taxus baccata)

D. Jałowiec łuskowaty (Juniperus squamata), leszczyna pospolita (Corylus avellana)

Lipa drobnolistna (Tilia cordata) oraz róża dzika (Rosa canina) są roślinami o wysoce miododajnych właściwościach, co czyni je istotnymi w kontekście produkcji miodu oraz ochrony bioróżnorodności. Lipa drobnolistna, kwitnąc w okresie letnim, dostarcza nektaru, który jest źródłem wysokiej jakości miodu lipowego. Miód ten jest ceniony za swoje właściwości zdrowotne, w tym działanie przeciwzapalne i uspokajające. Róża dzika, z kolei, jest rośliną, która nie tylko przyciąga pszczoły swymi pięknymi kwiatami, ale również jest źródłem witamin i składników mineralnych, co czyni ją cennym dodatkiem w apiterapii. W praktyce, posadzenie tych roślin w ogrodach, parkach czy na terenach zielonych sprzyja nie tylko poprawie jakości środowiska, ale także wspiera lokalne populacje pszczół, co jest kluczowe w obliczu ich globalnego zagrożenia. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, wspieranie miododajnych roślin przyczynia się do zachowania ekosystemów oraz promowania różnorodności biologicznej.

Pytanie 18

Jaką roślinę liściastą rekomenduje się do formowania żywopłotów o wysokości przekraczającej 2,0 m?

A. Grab pospolity (Carpinus betulus)

B. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

C. Berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

D. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

Grab pospolity (Carpinus betulus) jest jedną z najczęściej polecanych roślin liściastych do tworzenia formowanych żywopłotów, szczególnie gdy ich docelowa wysokość przekracza 2,0 m. Charakteryzuje się on równomiernym wzrostem oraz gęstym ulistnieniem, co sprawia, że idealnie nadaje się do formowania i przycinania. Grab ma także dobrą odporność na cięcie, dzięki czemu można go łatwo kształtować w pożądane formy. Jego liście zmieniają kolor wraz z porami roku, co dodaje atrakcyjności estetycznej żywopłotowi. Oprócz tego, grab dobrze radzi sobie w różnych warunkach glebowych, zarówno w wilgotnych, jak i lekko suchych, co czyni go wszechstronnym wyborem w polskich warunkach klimatycznych. Dobrze jest również wiedzieć, że grab pospolity jest drzewem liściastym, które toleruje półcień, co otwiera możliwość jego zastosowania w mniej słonecznych miejscach ogrodu. W praktyce, grab jest często stosowany w parku i na terenach publicznych, gdzie jego możliwości formowania są wykorzystywane do tworzenia estetycznych, ale i funkcjonalnych barier wizualnych.

Pytanie 19

Różany ogród stanowi typowy komponent ogrodu

A. jordanowskiego

B. botanicznego

C. sadowniczego

D. szkolnego

Odpowiedzi wskazujące na ogrody pomologiczne, przedszkolne oraz jordanowskie są niepoprawne, gdyż każda z tych kategorii ogrodów ma inne cele i charakterystykę, które nie obejmują funkcji ogrodu różanego. Ogród pomologiczny koncentruje się na uprawach owoców, a jego celem jest badanie i selekcja różnych gatunków drzew owocowych, co nie ma związku z różami. Chociaż w ogrodzie pomologicznym mogą występować inne rośliny, jak maliny czy porzeczki, nie spełnia on roli ogrodu różanego. Ogród przedszkolny to zazwyczaj mały obszar, który jest wykorzystywany do nauki dzieci o roślinach i ich uprawie, nie koncentrując się na specyficznych gatunkach, takich jak róże. Ostatecznie ogród jordanowski, będący miejscem rekreacji i wypoczynku, często obejmuje elementy zieleni i kwiatów, ale nie jest to typowy ogród botaniczny, który w sposób systematyczny prezentuje różne gatunki i ich zastosowanie. Wiele osób myli te różnice, co prowadzi do nieporozumień w zakresie klasyfikacji ogrodów oraz ich funkcji. Warto zaznaczyć, że zrozumienie celu każdego typu ogrodu jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji ich roli w ekologii oraz kulturze.

Pytanie 20

Jakie rośliny można by polecić do użycia jako rośliny okrywowe w miejscu cienistym, osłoniętym przez korony drzew?

A. macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), karmnik ościsty (Sagina subulata)

B. jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

C. płomyk szydlasty (Phlox subulata), goździk kropkowany (Dianthus deltoides)

D. barwinek pospolity (Vinca minor), bluszcz pospolity (Hedera helix)

Barwinek pospolity (Vinca minor) oraz bluszcz pospolity (Hedera helix) to rośliny, które doskonale sprawdzają się jako okrywowe w warunkach zacienionych. Barwinek pospolity charakteryzuje się gęstym, zielonym listowiem i jest w stanie dobrze rosnąć w cieniu, co czyni go idealnym do miejsc, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z rozwojem. Dodatkowo, barwinek kwitnie wiosną, dostarczając atrakcyjnych, niebieskawych kwiatów, które mogą ożywić zacienione obszary. Bluszcz pospolity z kolei jest znany z dużej tolerancji na cień oraz zdolności do wspinania się na inne rośliny i powierzchnie, co sprawia, że jest doskonałym wyborem do zalesionych ogrodów. Obie rośliny są mało wymagające, co wpisuje się w dzisiejsze trendy ekologiczne, promujące wykorzystanie rodzimych gatunków do tworzenia zrównoważonych ekosystemów w ogrodach. Warto również zaznaczyć, że zarówno barwinek, jak i bluszcz, mają właściwości stabilizujące glebę, co jest istotne w kontekście zapobiegania erozji w obszarach narażonych na klęski żywiołowe.

Pytanie 21

Jakie rośliny nadają się do tworzenia niskich żywopłotów w ogrodach historycznych?

A. irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)

B. bukszpan wieczniezielony (Buxus sempemirens)

C. ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

D. cis pospolity (Taxus baccata)

Irgę błyszczącą można zobaczyć w wielu ogrodach, ale nie do końca nadaje się na niskie żywopłoty w ogrodach zabytkowych. Choć jest twarda i ładna, to te różne kolory liści i owoców mogą nie pasować do klasycznej estetyki, która często potrzebuje jednolitości. Ligustr pospolity też można formować, ale jego naturalny wzrost często jest zbyt chaotyczny, żeby pasował do starych ogrodów. Z kolei cis pospolity może być użyteczny, ale potrzebuje więcej czasu na wzrost i więcej opieki, a do tego jest bardziej podatny na choroby. Jak wybierasz rośliny do historycznych ogrodów, warto pamiętać, że powinny nie tylko ładnie wyglądać, ale też pasować do historycznych standardów. Dlatego bukszpan wieczniezielony jest naprawdę dobrym rozwiązaniem.

Pytanie 22

Jakie gatunki roślin można zalecić do stworzenia nieformowanego żywopłotu, który kwitnie na biało?

A. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens), forsycja pośrednia (Forsythia x intermedia)

B. Hortensja bukietowa (Hydrangea paniculata), tawuła van Houtte'a (Spiraea x vanhouttei)

C. Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), złotlin chiński (Kerria japonica)

D. Cis pospolity (Taxus baccata), berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

Wawrzynek wilczełyko i złotlin chiński to raczej nie najlepszy pomysł na żywopłot, który ma kwitnąć na biało. Wawrzynek kwitnie na wiosnę, ale jego białe kwiaty są dosyć malutkie i nie wyglądają zbyt efektownie w grupie. Chyba lepiej czuje się w naturalnych miejscach, jak lasy, a w żywopłocie może być mu ciężko. Złotlin chiński też odpada, bo kwitnie na żółto, a to już nie pasuje do białego żywopłotu. No i bukszpan, mimo że ładnie wygląda z gęstym pokrojem, to jego kwiaty są takie niepozorne i niezbyt spektakularne. Forsycja również nie jest tym, czego szukasz, bo ma tylko intensywnie żółte kwiaty i jeszcze rośnie dosyć szeroko. Wydaje mi się, że przy wyborze roślin do żywopłotu warto zwrócić uwagę na ich wygląd, kiedy kwitną i jakie mają wymagania. To naprawdę ważne dla sukcesu w ogrodnictwie.

Pytanie 23

Jaką minimalną odległość od przewodów sieci cieplnej przewidują przepisy w przypadku sadzenia drzew?

A. 3 m

B. 1 m

C. 2 m

D. 4 m

W przypadku rozważań na temat odległości sadzenia drzew od przewodów sieci cieplnej, bardzo istotne jest zrozumienie, że zbyt mała odległość może prowadzić do poważnych problemów zarówno dla drzew, jak i dla infrastruktury. Rozważając opcje, takie jak 1 m czy 3 m, warto zauważyć, że takie odległości mogą być niewystarczające. Drzewa posadzone zbyt blisko przewodów cieplnych mogą nie tylko uszkodzić izolację rur, ale również korzenie roślin mogą zostać poparzone przez wysoką temperaturę, co skutkuje ich obumieraniem. Odpowiednie rozplanowanie przestrzeni w oparciu o normy stanowi kluczowy element zarządzania terenami zielonymi. Niekiedy można się spotkać z mylnym przekonaniem, że większa odległość, jak 4 m, jest zalecana, co również może być błędem, ponieważ zbyteczne odsunięcie roślin od źródła ciepła może nie sprzyjać ich zdrowemu wzrostowi oraz rozwojowi. Ważne jest, aby kierować się wytycznymi, które uwzględniają zarówno potrzeby roślin, jak i wymagania związane z infrastrukturą. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do nieoptymalnych decyzji dotyczących planowania przestrzennego, co może wpłynąć na długoterminowe efekty związane z zarządzaniem zielenią w miastach.

Pytanie 24

Która z podanych roślin jest typowa dla polskiego krajobrazu górskiego?

A. Kosodrzewina

B. Leszczyna

C. Wierzba

D. Topola

Wybór wierzby, topoli czy leszczyny jako roślin charakterystycznych dla polskiego krajobrazu wysokogórskiego jest błędny, ponieważ te gatunki preferują zupełnie inne siedliska. Wierzba (Salix spp.) to rodzaj roślin, który zwykle występuje w dolinach, na terenach wilgotnych oraz w pobliżu wód, co czyni ją nieodpowiednią do górskich warunków, gdzie dostęp do wody jest ograniczony, a gleby są często kamieniste i ubogie. Topola (Populus spp.) również preferuje tereny nizinne i wilgotne, gdzie jej korzenie mogą sięgać wód gruntowych. Leszczyna (Corylus avellana) jest krzewem, który rośnie w lasach liściastych oraz w zaroślach, ale nie jest przystosowana do warunków wysokogórskich. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do wybrania tych roślin wynikają z nieprawidłowej interpretacji ich siedlisk. Użytkownicy mogą mylić różnorodność roślinności w Polsce z ich potencjalnym występowaniem w górach. Zrozumienie różnorodności ekologicznej i przystosowań gatunków do specyficznych warunków środowiskowych jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznawania roślin i ich znaczenia w ekosystemach. Przy wyborze odpowiednich gatunków do zakupu czy do projektowania przestrzeni zielonych, warto uwzględnić ich wymagania środowiskowe, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 25

Właściciel planuje zasadzić w swoim ogrodzie różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense). Gleba w miejscu, gdzie ma być posadzona roślina, jest przepuszczalna i ma neutralny odczyn. Który z zabiegów jest konieczny, aby dostosować warunki glebowe do wymagań rośliny?

A. Wapnowanie

B. Wałowanie

C. Zagęszczanie

D. Zakwaszanie

Wałowanie i wapnowanie to tak naprawdę nie są najlepsze opcje, jeśli chodzi o przygotowanie gleby dla różanecznika katawbijskiego. Wałowanie, czyli wyrównywanie gleby, raczej nie przynosi korzyści, zwłaszcza gdy roślina ma specyficzne wymagania. Zagęszczanie gleby również nie jest dobrym pomysłem, bo może zablokować dostęp wody i składników odżywczych dla korzeni. Wapnowanie z kolei zwiększa pH gleby, a to dla roślin preferujących kwaśne warunki to może być prawdziwy strzał w stopę. Czasem wykorzystanie tych metod wynika z niepełnego zrozumienia potrzeb roślin, dlatego warto dowiedzieć się o wymaganiach przed podjęciem jakichkolwiek działań. Zrozumienie specyfiki roślin jest kluczowe dla ich zdrowia i rozwoju.

Pytanie 26

Kiedy należy przeprowadzić piaskowanie trawnika?

A. po podlaniu trawnika

B. po wałowaniu powierzchni

C. po niskim skoszeniu trawy

D. po wertykulacji lub aeracji

Piaskowanie trawników, zwane również piaskowaniem gleby, jest kluczowym zabiegiem, który powinien być przeprowadzany po wertykulacji lub aeracji. Wertykulacja polega na usunięciu martwej materii organicznej z powierzchni trawnika, co poprawia cyrkulację powietrza oraz dostęp do składników odżywczych. Aeracja z kolei polega na perforacji gleby, co pozwala na lepsze napowietrzenie korzeni trawnika. Po tych zabiegach gleba jest bardziej podatna na wchłanianie piasku, co sprzyja poprawie struktury gleby i odprowadzaniu wody. Piasek pomaga w optymalizacji drenażu, co jest szczególnie istotne w przypadku gleb ciężkich i gliniastych. Dobrze przeprowadzone piaskowanie, które następuje po wertykulacji lub aeracji, wspiera również rozwój korzeni, co przyczynia się do zdrowszego i bardziej odpornego trawnika. Regularne stosowanie tej metody, zgodnie z zaleceniami specjalistycznymi, może znacząco poprawić jakość trawnika, co znajduje potwierdzenie w wielu standardach związanych z pielęgnacją terenów zielonych.

Pytanie 27

Aby przeprowadzić pomiar terenu o wąskim i wydłużonym kształcie z dobrze widocznymi punktami odniesienia, najłatwiej jest ustanowić osnowę w formie

A. sieci poligonowej

B. trójkąta

C. wieloboku

D. odcinka

Odpowiedź 'odcinka' jest poprawna, ponieważ w przypadku terenów o wąskim i wydłużonym kształcie, najlepiej jest zastosować proste pomiary liniowe. Odcinek stanowi najprostszą formę osnowy, która umożliwia szybkie i efektywne wykonanie pomiarów. W praktyce, gdy mamy do czynienia z terenami, gdzie punkty pomiarowe są dobrze widoczne, można z łatwością ustanowić punkty wzdłuż linii prostej, co minimalizuje ryzyko błędów pomiarowych związanych z kształtem terenu. Wykorzystując odcinki, można również łatwo sprawdzić dokładność pomiarów poprzez ich wzajemne porównania. W kontekście standardów geodezyjnych, stosowanie odcinków jako osnowy jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi efektywności pomiarów. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie narzędzi takich jak niwelatory czy teodolity, które umożliwiają precyzyjne określenie długości i kątów, co w połączeniu z odcinkami zwiększa precyzję całego procesu pomiarowego.

Pytanie 28

Jakie rośliny wymagają sezonowego przycinania na wiosnę?

A. Róże rabatowe

B. Jałowce płożące

C. Berberysy zimozielone

D. Sosny dwuigielne

Róże rabatowe wymagają corocznego cięcia wiosennego, aby zapewnić ich zdrowy rozwój i piękny wygląd. W procesie tym usuwamy martwe, uszkodzone lub chore pędy, co sprzyja lepszemu krzewieniu się rośliny oraz sprzyja uzyskaniu większej ilości kwiatów. Wiosenne cięcie róży powinno być przeprowadzone po ustąpieniu mrozów, w momencie, gdy zaczynają pojawiać się pąki. Warto pamiętać, aby cięcie wykonywać narzędziami ostrymi oraz dezynfekowanymi, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Zgodnie z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, cięcie powinno być prowadzone pod kątem, co umożliwia lepsze odprowadzanie wody i zapobiega gniciu. Dobrą praktyką jest również ścinanie pędów nad oczkiem, co prowadzi do lepszego wzrostu oraz kwitnienia. Ponadto, regularne cięcie wpływa na zdrowie rośliny, co w konsekwencji ogranicza potrzebę stosowania chemicznych środków ochrony roślin.

Pytanie 29

Powszechnie akceptowaną zasadą przy sadzeniu cebul i bulw jest umieszczanie ich na głębokości odpowiadającej

A. trzem wysokościom bulwy lub cebuli

B. jednej wysokości bulwy lub cebuli

C. dwóm wysokościom bulwy lub cebuli

D. czterem wysokościom bulwy lub cebuli

Sadzenie bulw i cebul na głębokości czterech, dwóch czy jednej wysokości to niezbyt dobre pomysły. Głębokość czterech wysokości na przykład prowadzi do tego, że rośliny są obciążone, przez co kiełkowanie może być trudniejsze, a korzeniom brakuje tlenu. Z kolei sadzenie na głębokości dwóch wysokości może być zbyt płytkie, szczególnie kiedy cebule i bulwy potrzebują solidnego wsparcia w glebie. W takim przypadku rośliny mogą łatwiej chorować i być narażone na szkodniki. A sadzenie na głębokości jednej wysokości to już w ogóle kiepski pomysł, bo rośliny mogą być bardziej narażone na zmiany temperatury i szybciej wysychać. Warto mieć na uwadze, że poprawne sadzenie jest kluczowe dla zdrowego wzrostu roślin i odpowiednia głębokość pozwala lepiej wykorzystać wodę oraz składniki odżywcze, co w konsekwencji wpływa na ich kondycję.

Pytanie 30

Młode drzewo bez bryły korzeniowej powinno zostać posadzone na stałym miejscu

A. na głębokości 10 cm większej niż wcześniej

B. przy użyciu przesadzarki do drzew

C. w odpowiednio dużym zaprawionym dole

D. bez usuwania juty chroniącej system korzeniowy

Młode drzewo bez bryły korzeniowej powinno być sadzone w odpowiednio zaprawionym dole, co oznacza, że wykopany otwór musi mieć odpowiednią średnicę i głębokość, aby zapewnić swobodny rozwój systemu korzeniowego. Zaprawienie dołu, na przykład poprzez dodanie kompostu czy nawozów organicznych, poprawia jakość gleby i sprzyja lepszemu przyjęciu rośliny. Warto również zwrócić uwagę na kształt dołu; powinien być on nieco szerszy u dołu niż na górze, co ułatwi korzeniom rozprzestrzenienie się w glebie. Zastosowanie takiej metody sadzenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w arborystyce, które podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania gleby przed sadzeniem, co w efekcie przyczynia się do zdrowia i długowieczności roślin. Ponadto, sadzenie w odpowiedniej wielkości dołach minimalizuje stres transplantacyjny, co jest kluczowe dla młodych drzew, które są bardziej podatne na uszkodzenia związane z niewłaściwym sadzeniem.

Pytanie 31

Czy długie, elastyczne łodygi oraz organy czepne tworzą

A. milin amerykański (Campsis radicans) i bluszcz pospolity (Hedera helix)

B. mahonia rozłogowa (Mahonia repens) i dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans)

C. irga pozioma (Cotoneaster horizontalis) i barwinek pospolity (Vinca minor)

D. lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) i kolcowój pospolity (Lycium barbarum)

Milin amerykański (Campsis radicans) oraz bluszcz pospolity (Hedera helix) to rośliny, które charakteryzują się długimi, wiotkimi pędami oraz organami czepnymi, co jest istotnym elementem ich adaptacji do środowiska. Milin amerykański, znany z pięknych pomarańczowych kwiatów, wytwarza pnącza, które przyczepiają się do podpór, co pozwala mu na osiąganie znacznych wysokości w poszukiwaniu światła. Bluszcz pospolity jest również pnączem, które dzięki swoim korzonkom przyczepnym potrafi wspinać się po różnych powierzchniach, co sprawia, że jest popularnym wyborem w ogrodnictwie do pokrywania murów oraz jako roślina osłonowa. Obie te rośliny są często wykorzystywane w projektach architektury krajobrazu, gdzie ich zdolność do przystosowywania się i pokrywania przestrzeni czyni je niezwykle cennymi. Ponadto, w kontekście ochrony środowiska, pnącza mogą być wykorzystywane do poprawy jakości powietrza poprzez absorpcję zanieczyszczeń. Te rośliny są zatem nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne, co czyni je zgodnymi z dobrymi praktykami ogrodniczymi.

Pytanie 32

W ogrodzie wewnętrznym dominującym elementem może być

A. buk pospolity

B. olsza czarna

C. wierzba iwa

D. karagana syberyjska

Olsza czarna (Alnus glutinosa) to drzewo, które ma swoje specyficzne zastosowanie, głównie w pobliżu wód, gdzie gleby są wilgotne. Choć może być atrakcyjnym elementem kompozycji ogrodowej, nie jest typowym drzewem dominującym, a raczej współdominującym w miejscach o specyficznych warunkach glebowych. Wierzba iwa (Salix caprea) jest rośliną, która również preferuje wilgotne gleby i jest bardziej krzewem niż drzewem. Z tego powodu, choć ma swoje miejsce w ogrodach, nie może konkurować z bukiem pod względem estetyki oraz trwałości. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) to roślina o mniejszym znaczeniu w kontekście dominujących drzew w ogrodzie. Jej zastosowanie często ogranicza się do nasadzeń w trudnych warunkach, takich jak gleby piaszczyste czy ubogie. Ostatecznie, wybór odpowiednich roślin do ogrodu powinien opierać się na ich potencjale do tworzenia harmonijnych i trwałych kompozycji, co w przypadku wymienionych drzew nie zawsze jest spełnione. Zrozumienie ekologii i potrzeb roślin jest kluczowe dla stworzenia ogrodu, który będzie nie tylko piękny, ale także funkcjonalny i zrównoważony.

Pytanie 33

Jaki okres sadzenia jest odpowiedni dla róż z gołym systemem korzeniowym?

A. Od lipca do połowy sierpnia

B. Od końca sierpnia do połowy września

C. Od połowy do końca października

D. Od połowy do końca czerwca

Sadzenie róż w niewłaściwych terminach, takich jak od końca sierpnia do połowy września, od połowy do końca czerwca, czy od lipca do połowy sierpnia, może prowadzić do wielu problemów. Po pierwsze, różom potrzebny jest czas na adaptację do nowego środowiska, a sadzenie ich w sierpniu czy czerwcu, kiedy temperatura jest wysoka, może prowadzić do ich osłabienia. Rośliny w tych miesiącach poddawane są dużemu stresowi spowodowanemu wysokimi temperaturami oraz niedoborem wody. Ponadto, sadzenie w zbyt wczesnym okresie, takim jak lato, naraża je na szkodliwe działanie letnich upałów, co może prowadzić do uszkodzenia korzeni i zahamowania wzrostu. Warto również zwrócić uwagę na to, że różom z odkrytym systemem korzeniowym najlepiej jest umożliwić czas na aklimatyzację przed zimą, co nie jest możliwe, jeżeli są sadzone w zbyt wczesnym lub zbyt późnym okresie. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk ogrodniczych, sadzenie róż powinno być dostosowane do pory roku, która zapewnia najlepsze warunki dla ich wzrostu. Dobrze jest również pamiętać, że każda odmiana róż może mieć nieco inne wymagania, dlatego warto zapoznać się z charakterystyką konkretnej rośliny przed podjęciem decyzji o terminie sadzenia.

Pytanie 34

Aby napowietrzyć i oczyścić trawnik z mchu, jakie narzędzie należy zastosować?

A. włóki

B. kultywatora

C. aeratora

D. wertykulatora

Wertykulator to narzędzie niezbędne do efektywnego napowietrzania oraz oczyszczania trawnika z mchu. Działa na zasadzie wycinania niewielkich pasków darni, co pozwala na usunięcie nadmiaru mchu oraz resztek organicznych, które mogą hamować wzrost zdrowej trawy. W praktyce, stosowanie wertykulatora jest szczególnie zalecane wiosną i jesienią, gdy trawnik przechodzi intensywne okresy wzrostu. Dzięki temu, korzenie trawy mogą lepiej przyswajać wodę i składniki odżywcze, co przekłada się na gęsty i zdrowy trawnik. Regularne wertykulowanie poprawia cyrkulację powietrza w glebie, co jest kluczowe dla zdrowia trawnika. Dodatkowo, wertykulator może być stosowany w połączeniu z nawożeniem, co jeszcze bardziej wspiera regenerację trawnika. Warto również wspomnieć, że wertykulatory dostępne są w różnych formach - od ręcznych po elektryczne i spalinowe, co pozwala na dopasowanie ich do indywidualnych potrzeb użytkownika oraz wielkości trawnika.

Pytanie 35

Ogrodzenie niewielkiego ogródka przy domu, o wymiarach 6 m x 6 m, w pobliżu ruchliwego szlaku dla pieszych, powinno być wykonane w formie

A. płotu z wikliny

B. drewnianych sztachet

C. muru

D. żywopłotu z bukszpanu

Ogrodzenie z wikliny, drewnianych sztachet czy żywopłotu z bukszpanu może wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, jednak w kontekście konkretnego zadania, niesie ze sobą szereg ograniczeń. Płot z wikliny jest naturalną konstrukcją, która może dobrze wyglądać w spokojnym otoczeniu, jednak w przypadku ruchliwego ciągu pieszym może szybko ulec uszkodzeniu. Tego rodzaju ogrodzenie jest mniej odporne na czynniki atmosferyczne, kruszeje pod wpływem wilgoci i wiatru, co czyni je nietrwałym rozwiązaniem w dłuższej perspektywie. Drewniane sztachety, choć estetyczne, wymagają regularnej konserwacji, aby zapobiec gniciu oraz działaniu insektów, co czyni je czasochłonnym i kosztownym w utrzymaniu. Z kolei żywopłot z bukszpanu, mimo że może pełnić funkcję dekoracyjną, wymaga długotrwałego wzrostu oraz pielęgnacji, a jego efektywność w kontekście ochrony przed wiatrem i hałasem jest znacznie ograniczona w porównaniu do muru. W przypadku intensywnego ruchu pieszego, ogrodzenia z naturalnych materiałów mogą nie spełniać oczekiwań dotyczących prywatności i ochrony, co prowadzi do frustracji właścicieli. Warto zatem przy wyborze ogrodzenia brać pod uwagę nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność i trwałość, co czyni mur najlepszym wyborem w tej sytuacji.

Pytanie 36

Który z wymienionych instrumentów nie służy do pomiaru kątów w terenie?

A. Teodolit

B. Niwelator

C. Tachimetr

D. Planimetr

Wybór niwelatora, teodolitu lub tachimetru jako urządzenia, które nie jest przystosowane do pomiaru kątów, może wynikać z nieporozumienia co do funkcji i zastosowania tych przyrządów. Niwelator jest narzędziem, które, choć głównie służy do pomiaru różnic w wysokości, może również pośrednio wpływać na pomiary kątów poprzez ustalanie poziomu odniesienia. Teodolit, z kolei, jest klasycznym urządzeniem geodezyjnym, które umożliwia bezpośrednie pomiary kątów zarówno poziomych, jak i pionowych, co czyni go jednym z podstawowych narzędzi w geodezji. Tachimetr łączy w sobie funkcje teodolitu oraz pomiaru odległości, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronny w terenie. Typowym błędem w myśleniu o tych przyrządach jest pomijanie ich złożonych funkcji pomiarowych i ich zastosowań w różnych kontekstach. Warto zrozumieć, że każdy z tych przyrządów ma swoje wyspecjalizowane zastosowania i odpowiednio dobrane metody pomiaru, co jest kluczowe w geodezyjnych i budowlanych projektach. Ignorowanie ich funkcji kątowych prowadzi do mylnych wniosków i może wpłynąć na jakość wykonywanych pomiarów w praktyce.

Pytanie 37

Kędzierzawość liści ujawnia się poprzez

A. zgrubienia, deformacje oraz karminową barwę liścia

B. drobne, rdzawoczerwone i wypukłe plamy na liściu

C. powstawanie na liściu niewielkich plam brunatnych otoczonych ciemnoczerwoną obwódką

D. puszysty, mączysty osad na liściu

Kędzierzawość liści to jedna z typowych reakcji roślin na stres, który może być spowodowany różnymi czynnikami, takimi jak choroby, szkodniki czy niekorzystne warunki środowiskowe. Obserwacje wskazują, że kędzierzawość liści objawia się poprzez zgrubienia, zniekształcenia oraz karminową barwę liści, co jest efektem zmian w metabolizmie komórek roślinnych. W praktyce, identyfikacja kędzierzawości jest kluczowa dla rolników i ogrodników, ponieważ może wskazywać na obecność patogenów, takich jak wirusy czy grzyby, które mogą poważnie zagrażać uprawom. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie stanu zdrowia roślin w ogrodach, gdzie wczesne rozpoznanie kędzierzawości pozwala na szybsze wdrożenie działań ochronnych, takich jak zastosowanie odpowiednich pestycydów czy poprawa warunków uprawy. Warto również dodać, że zrozumienie mechanizmów kędzierzawości liści jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin, co pozwala na bardziej zrównoważone podejście do produkcji roślinnej.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić powierzchniowe spulchnienie i wyrównanie gleby, powinno się użyć

A. pługi.

B. bronę kolczatkę.

C. kultywatory.

D. wały strunowe.

Brana kolczatka to fajne narzędzie dla rolników. Używa się go do spulchniania gleby i wyrównywania jej powierzchni. Ma takie metalowe zęby, które wchodzą w ziemię i pomagają rozbić bryły, co jest ważne, żeby ziemia była bardziej przewiewna i lepiej wchłaniała wodę. Gdy przygotowujesz pole przed siewem, bronowanie kolczatką daje równą powierzchnię, co potem pomaga w równomiernym wzroście roślin. Co ciekawe, można ją używać na różnych rodzajach gleby, co sprawia, że jest naprawdę wszechstronna. Regularne bronowanie to dobry sposób na zdrową glebę i lepsze plony, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 39

W projekcie rabaty przewidziano rozmieszczenie roślin w odstępie 20 x 20 cm, a odległość pierwszego rzędu od krawędzi obsadzenia powinna wynosić

A. 10 cm

B. 20 cm

C. 5 cm

D. 25 cm

Wybór odpowiedzi 20 cm, 5 cm lub 25 cm może wynikać z nieporozumienia co do zasad sadzenia roślin. Ustalona odległość 20 cm dotyczy rozstawu między roślinami, a nie odległości od granicy kwietnika. Wybór 20 cm jako odległości od krawędzi nie uwzględnia faktu, że rośliny potrzebują przestrzeni do wzrostu, a zbyt duża odległość może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania powierzchni. Odpowiedź 5 cm jest z kolei niewłaściwa, ponieważ zbyt mała odległość od granicy ogranicza przestrzeń dla rozwoju korzeni i może prowadzić do przedwczesnego umierania roślin, ze względu na konkurencję o zasoby. Odpowiedź 25 cm może być uznana za nadmierną, co wiąże się z nieefektywnym zagospodarowaniem przestrzeni oraz zwiększonymi kosztami związanymi z nasadzeniami. Zrozumienie odległości przy sadzeniu roślin jest kluczowe w projektowaniu kwietników, ponieważ nie tylko wpływa na estetykę, ale również na zdrowie roślin. W praktyce, właściwe planowanie rozstawu oraz odległości od granic jest niezbędne dla zapewnienia, że każda roślina ma dostęp do światła słonecznego, wody i składników odżywczych, co w konsekwencji prowadzi do bujnego wzrostu i długowieczności roślin w ogrodzie. Wiedza na temat tych zasad jest podstawą skutecznego ogrodnictwa i należy ją stosować w każdym projekcie sadzenia.

Pytanie 40

Jakie materiały nadają się do zbudowania budki lęgowej dla ptaków?

A. Wiklina, drewno

B. Piasek, żwir, kamienie

C. Trylinka, kostka betonowa, płyty kamienne

D. Beton, cegła, pręty zbrojeniowe

Wybór wikliny i drewna do budowy budki lęgowej dla ptaków jest uzasadniony nie tylko z perspektywy estetycznej, ale przede wszystkim funkcjonalnej. Drewno jest naturalnym materiałem, który doskonale izoluje, co zapewnia ptakom odpowiednią temperaturę oraz ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Wiklina z kolei, będąc materiałem elastycznym i lekkim, umożliwia łatwe formowanie i dostosowywanie budki do specyficznych potrzeb różnych gatunków ptaków. Zgodnie z zaleceniami ekologów, drewno powinno pochodzić z legalnych źródeł, a najlepiej z materiałów odzyskanych lub z upraw zrównoważonych, co sprzyja ochronie środowiska. W praktyce, budki lęgowe wykonane z drewna lub wikliny oferują również lepszą wentylację, co jest kluczowe dla zdrowia ptaków. Dodatkowym atutem jest możliwość malowania drewna farbami ekologicznymi, które nie będą szkodliwe dla ptaków, co pozwala na personalizację i zachowanie estetyki ogrodu lub parku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej