Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 11:01
Data zakończenia: 19 maja 2025 11:17

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie wentylacyjnym przewody o przekroju łączone są za pomocą nitów

A. okrągłym

B. prostokątnym

C. kwadratowym z przewodami o przekroju prostokątnym

D. okrągłym z przewodami o przekroju kwadratowym

Przewody prostokątne, choć można je spotkać w wentylacji, to nie są najlepszym rozwiązaniem. Ich kształt generuje większe opory powietrza, a to przekłada się na gorszą wydajność całego systemu. Jak już mówimy o połączeniach prostokątnych, to zwiększa się ryzyko turbulencji, co nie wpływa dobrze na jakość przepływu. Przewody kwadratowe też nie dają optymalnych warunków do cyrkulacji powietrza, co może prowadzić do problemów z wentylacją w pomieszczeniach. W wentylacji ważne jest, żeby unikać ostrych kątów i złożeń, bo to tylko pogarsza sytuację. Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że różne kształty przewodów można stosować zamiennie. W praktyce dobór kształtu powinien opierać się na analizie efektywności energetycznej i wygody ludzi. Okrągłe przewody w wentylacji to często najlepszy wybór, co potwierdzają różne normy oraz doświadczenia inżynierów zajmujących się systemami HVAC.

Pytanie 2

Aby zainstalować zasuwę kołnierzową w sieci wodociągowej z rur PVC, jakie elementy należy zastosować?

A. łączników rurowo-kołnierzowych

B. łączników rurowych

C. króćców dwukołnierzowych

D. króćców jednokołnierzowych

Króćce dwukołnierzowe oraz jednokołnierzowe są elementami, które w pewnych sytuacjach mogą być użyte w instalacjach wodociągowych, lecz nie są one odpowiednie do montażu zasuw kołnierzowych na rurach PVC. Kluczowym błędem jest zrozumienie różnicy między tymi elementami. Króćce dwukołnierzowe, choć mogą zapewnić pewne połączenie, są bardziej skomplikowane w montażu i nie gwarantują takiej samej elastyczności oraz łatwości konserwacji jak łączniki rurowo-kołnierzowe. Dodatkowo, króćce jednokołnierzowe są przeznaczone do połączeń, gdzie jeden z końców jest zamknięty, co czyni je nieodpowiednimi do instalacji zasuwy w miejscach, gdzie wymagana jest pełna funkcjonalność obu kołnierzy. Wybór łączników rurowych również nie jest właściwy, ponieważ nie są one zaprojektowane do łączenia elementów z kołnierzami, co prowadziłoby do nieszczelności i problemów z ciśnieniem w systemie. W praktyce, brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do poważnych awarii i kosztownych napraw, dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich elementów zgodnie z wytycznymi branżowymi.

Pytanie 3

System odprowadzania ścieków, który umożliwia transport zarówno ścieków bytowych, jak i deszczowych jednym przykanalikiem, nazywa się

A. bezsieciowy

B. rozdzielczy

C. ogólnospławny

D. półrozdzielczy

System kanalizacyjny ogólnospławny to taki, w którym zarówno ścieki bytowo-gospodarcze, jak i wody opadowe są odprowadzane do jednego kolektora. Tego rodzaju systemy są powszechnie stosowane w miastach, gdzie konieczne jest efektywne zarządzanie zarówno odpadami komunalnymi, jak i wodami deszczowymi. Kluczowym aspektem systemów ogólnospławnych jest ich zdolność do zmniejszenia ryzyka zatorów i przepełnienia w okresach intensywnych opadów. Dobrym przykładem zastosowania tego systemu jest wiele większych aglomeracji miejskich, które korzystają z centralnych stacji oczyszczania ścieków. W takich przypadkach, ważne jest, aby system był odpowiednio zaprojektowany, uwzględniając przepustowość rur oraz odpowiednie zbiorniki retencyjne, które mogą pomóc w zarządzaniu nadmiarowym przepływem wód deszczowych. W kontekście norm i standardów, projektowanie systemów ogólnospławnych powinno być zgodne z wytycznymi określonymi przez odpowiednie organy regulacyjne oraz normy branżowe, co zapewnia ich funkcjonalność i bezpieczeństwo.

Pytanie 4

Jaką minimalną średnicę powinno mieć podejście kanalizacyjne do zlewozmywaka?

A. 50mm

B. 40mm

C. 32mm

D. 25mm

Minimalna średnica podejścia kanalizacyjnego do zlewozmywaka wynosząca 50 mm jest zgodna z normami i zaleceniami branżowymi, które wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniego przepływu ścieków oraz minimalizacji ryzyka zatorów. Ustalono, że średnica 50 mm zapewnia wystarczającą wydajność, aby skutecznie odprowadzać ścieki z urządzeń takich jak zlewozmywaki, które często są źródłem dużej ilości wody i resztek organicznych. W praktyce średnica 50 mm pozwala na skuteczne odprowadzanie zarówno wody, jak i cząstek stałych, co jest kluczowe w przypadku codziennego użytkowania. Ponadto, zgodnie z normą PN-EN 12056-1, kontrola przepływu w instalacjach kanalizacyjnych jest kluczowa dla ich sprawnego działania. Wybór odpowiedniej średnicy podejścia jest również istotny dla uniknięcia problemów z ciśnieniem w instalacji, co może prowadzić do nieprzyjemnych zapachów i zatorów. Dlatego zastosowanie 50 mm jako minimalnej średnicy jest nie tylko zgodne z prawem, ale także jest najlepszą praktyką w projektowaniu instalacji sanitarnych.

Pytanie 5

Jaką minimalną kubaturę musi mieć pomieszczenie, w którym zainstalowano kocioł gazowy z otwartą komorą spalania?

A. 16 m3

B. 12 m3

C. 8 m3

D. 9 m3

Minimalna kubatura pomieszczenia, w którym zamontowany jest kocioł gazowy z otwartą komorą spalania, wynosi 8 m³. Zgodnie z normami i przepisami budowlanymi, takimi jak PN-EN 15502, istotne jest, aby pomieszczenie, w którym zainstalowane są takie urządzenia, miało odpowiednią objętość. Kocioł gazowy z otwartą komorą spalania pobiera powietrze do spalania bezpośrednio z otoczenia, co oznacza, że musi mieć dostęp do świeżego powietrza. Wymagana kubatura 8 m³ zapewnia odpowiednią ilość powietrza niezbędnego do prawidłowego spalania gazu oraz pozwala na skuteczne odprowadzanie spalin. Przykładowo, w domach jednorodzinnych, gdzie pomieszczenia mogą być mniejsze, konieczne jest przestrzeganie tych wymagań, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników i efektywność energetyczną systemu grzewczego. Dodatkowo, warto pamiętać, że przestrzeganie norm dotyczących kubatury pomieszczeń z kotłami gazowymi wpływa na unikanie problemów wentylacyjnych oraz ryzyka zatrucia tlenkiem węgla.

Pytanie 6

Gdzie instalowany jest zawór antyskażeniowy w systemach wodociągowych?

A. Przy kranie czerpalnym

B. Na zasilaniu oraz powrocie kotła kondensacyjnego

C. W zestawie z wodomierzem

D. Na najwyższym poziomie na odgałęzieniu

Zawór antyskażeniowy powinien być zamontowany w zestawie wodomierzowym, bo to dość ważny element dla ochrony systemu wodociągowego przed różnymi zanieczyszczeniami. Głównie to on zapobiega cofaniu się wody z instalacji do sieci wodociągowej, co mogłoby prowadzić do tego, że woda pitna stanie się skażona. W zestawach wodomierzowych, które mają wszystko, co potrzebne do pomiaru i kontroli przepływu wody, zawór antyskażeniowy jest kluczowy. Na przykład, jeśli dojdzie do awarii systemu lub nagłych wahań ciśnienia, to ten zawór zamknie dopływ wody i ochroni źródło wody pitnej. Przepisy, jak PN-EN 1717, mówią, że montaż tego zaworu w tym miejscu to standard, który zwiększa bezpieczeństwo i higienę. To jest szczególnie istotne w miejscach publicznych, gdzie jakość wody jest mega ważna dla zdrowia ludzi i zgodności z przepisami.

Pytanie 7

Jakie zasady są kluczowe podczas odpowietrzania i napełniania sieci gazowej prowadzonej na niskim i średnim ciśnieniu?

A. Odpowietrzanie powinno zostać wstrzymane, jeśli w mieszance wydobywającej się z kolumny wentylacyjnej wykryto zawartość tlenu większą niż 5%

B. Uziemiony wylot kolumny wydmuchowej musi być umiejscowiony w odpowiedniej odległości od potencjalnych źródeł zapłonu oraz wyprowadzony na wysokość 3 m ponad poziom ziemi

C. Ciśnienie gazu mierzone na kolumnie wydmuchowej w trakcie odpowietrzania powinno wynosić więcej niż 10 kPa

D. Odpowietrzenie powinno być realizowane niezależnie od panujących warunków atmosferycznych

Zarówno pomiar ciśnienia gazu na kolumnie wydmuchowej, jak i warunki atmosferyczne podczas odpowietrzania są elementami istotnymi, jednak ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Odpowiedź sugerująca, że ciśnienie gazu powinno przekraczać 10 kPa podczas odpowietrzania, jest myląca, ponieważ kluczowe jest, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo całego systemu. Właściwe ciśnienie robocze nie powinno być jedynym czynnikiem branym pod uwagę, gdyż wysoka wartość ciśnienia może prowadzić do niekontrolowanego wydobycia gazu oraz ryzyka wybuchu. Kolejny aspekt dotyczy konieczności przeprowadzania odpowietrzania bez względu na warunki atmosferyczne. Takie podejście jest niebezpieczne, ponieważ zewnętrzne warunki, takie jak deszcz, śnieg czy wiatr, mogą wpływać na rozprzestrzenianie się gazu oraz jego potencjalne skupiska w powietrzu. Ostatecznie, ignorowanie obecności tlenu w wydobywającej się mieszaninie, co jest wskazane w kilku odpowiedziach, jest krytycznym błędem, ponieważ zbyt wysoka zawartość tlenu może prowadzić do sytuacji zapalnych, szczególnie w połączeniu z gazami palnymi. Dlatego ważne jest, aby wszystkie operacje związane z odpowietrzaniem i napełnianiem sieci gazowych były prowadzone zgodnie z rygorystycznymi normami bezpieczeństwa, uwzględniając zarówno właściwe ciśnienie, jak i odpowiednie warunki atmosferyczne oraz skład gazów w atmosferze.

Pytanie 8

Czy układanie rozdzielczych przewodów wodociągowych poniżej poziomu posadzki w budynku bez piwnicy jest dozwolone, jeśli

A. temperatura posadzki wynosi 1°C

B. temperatura posadzki wynosi 0°C

C. minimalna temperatura w pomieszczeniu wynosi 0°C

D. minimalna temperatura w pomieszczeniu wynosi 1°C

Wybór minimalnej temperatury pomieszczenia wynoszącej 0°C jest niewłaściwy, ponieważ nie zapewnia wystarczającej ochrony przed zamarzaniem wody w przewodach wodociągowych. W warunkach, gdy temperatura pomieszczenia osiąga zaledwie 0°C, ryzyko zamarznięcia wody znacznie wzrasta, zwłaszcza w okresach mroźnych. Należy pamiętać, że woda w rurach, gdy temperatura otoczenia spada poniżej 1°C, może zacząć zamarzać, co prowadzi do poważnych uszkodzeń instalacji. Z perspektywy praktycznej, błędne jest również założenie, że temperatura posadzki wynosząca 1°C lub 0°C wystarczy, by zapewnić bezpieczeństwo instalacji. W rzeczywistości, właściwa temperatura posadzki powinna być utrzymywana na poziomie powyżej 1°C, aby zminimalizować ryzyko zamarzania. Oparcie się na 0°C jako minimalnej wartości prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, szczególnie w przypadku nagłych spadków temperatury na zewnątrz. Ponadto, odpowiednie standardy budowlane zalecają, aby instalacje wodociągowe w takich budynkach były projektowane z uwzględnieniem odpowiedniej izolacji oraz systemu ogrzewania, co dodatkowo potwierdza, że minimalne wartości temperaturowe powinny być wyższe niż 0°C. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu instalacji nie tylko kierować się minimalnymi wymaganiami, ale również stosować zalecenia i normy, które zapewniają ich bezpieczne użytkowanie.

Pytanie 9

Podczas zmiany kąta spadku lub redukcji średnicy rury w systemie kanalizacyjnym powinno się wykorzystać

A. separator

B. przelew burzowy

C. studzienkę rewizyjną

D. studzienkę kaskadową

Wybór odpowiedzi, które nie obejmują studzienki rewizyjnej, jest nieprawidłowy, a każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. Przelewy burzowe pełnią funkcję odprowadzania wód opadowych w sytuacjach, gdy system kanalizacyjny jest obciążony, jednak nie są one odpowiednie do zarządzania zmianami spadku lub średnicy przewodów kanalizacyjnych. W rzeczywistości, ich zastosowanie skupia się na prewencji powodziowej i nie ma związku z konserwacją lub inspekcją infrastruktury. Studzienki kaskadowe, z drugiej strony, są wykorzystywane w systemach odwodnienia, aby umożliwić stopniowe obniżenie poziomu wody, ale również nie są dostosowane do potrzeb związanych z rewizją i utrzymaniem przewodów kanalizacyjnych. Często mylone są z studzienkami rewizyjnymi, mimo że nie spełniają one tych samych funkcji. Separator to urządzenie, które oddziela zanieczyszczenia z wody, jednak nie ma zastosowania w kontekście zmian spadku czy średnicy przewodów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem myślenie, że urządzenia te mogą zastąpić studzienki rewizyjne w kontekście inspekcji i konserwacji, podczas gdy ich rolą jest zupełnie inna, skoncentrowana na innych aspektach zarządzania wodami. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wyboru niewłaściwych rozwiązań, które mogą skutkować problemami w eksploatacji systemu kanalizacyjnego.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Gazociągi, w których maksymalne ciśnienie robocze przekracza 1,6 MPa, określa się mianem gazociągów

A. podwyższonego średniego ciśnienia

B. niskiego ciśnienia

C. średniego ciśnienia

D. wysokiego ciśnienia

Klasyfikacja gazociągów ze względu na ciśnienie robocze jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania infrastruktury gazowej. Odpowiedzi średniego ciśnienia oraz niskiego ciśnienia odnoszą się do zupełnie innych zakresów ciśnień i nie mogą być stosowane zamiennie. Gazociągi średniego ciśnienia to te, których ciśnienie robocze waha się zazwyczaj od 0,5 do 1,6 MPa. Z kolei gazociągi niskiego ciśnienia mają ciśnienie poniżej 0,5 MPa, co jest stosowane głównie w lokalnych sieciach dystrybucyjnych, dostarczających gaz do domów i małych zakładów. Odpowiedź dotycząca podwyższonego średniego ciśnienia jest również myląca, ponieważ nie ma powszechnie uznawanej kategorii gazociągów, która by to określała. Przy wyborze odpowiedniego rodzaju gazociągu niezwykle ważne jest zrozumienie, że różne klasy ciśnień mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa operacji oraz efektywności transportu. Błędem jest zakładanie, że wszystkie gazociągi mogą działać w podobnych warunkach ciśnieniowych, co może prowadzić do nieodpowiednich projektów czy awarii. Użytkownicy powinni być świadomi, że klasyfikacja ciśnień jest ściśle regulowana przez normy oraz przepisy, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i niezawodności systemów gazowych.

Pytanie 14

Gdy wykryje się blokadę w przewodzie odpływowym systemu kanalizacyjnego, co należy zrobić?

A. zdemontować zablokowaną rurę i wymienić ją na nową

B. przepchać go przy pomocy specjalnej sprężyny

C. wykonać obejście zablokowanego odcinka

D. wprowadzić wodę do rury pod dużym ciśnieniem

Odpowiedź dotycząca przepchania rury za pomocą specjalnej sprężyny jest poprawna, ponieważ jest to jedna z najskuteczniejszych metod usuwania niedrożności w instalacjach kanalizacyjnych. Sprężyny kanalizacyjne, znane również jako węże spiralne, są zaprojektowane tak, aby dotrzeć do miejsc, które są trudne do osiągnięcia, eliminując blokady spowodowane przez różne zanieczyszczenia, w tym włosy, resztki jedzenia czy osady. Użycie sprężyny nie tylko mechanicznie rozbija przeszkodę, ale także przesuwa ją z powrotem do głównego systemu odpływowego, co pozwala na przywrócenie prawidłowego przepływu. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące instalacji sanitarno-kanalizacyjnych, zalecają stosowanie tej metody jako jednej z podstawowych procedur konserwacyjnych. Warto pamiętać, aby przed użyciem sprężyny upewnić się, że nie ma ryzyka uszkodzenia rur, szczególnie w przypadku starszych instalacji. Przykłady zastosowania tej metody można znaleźć w wielu procedurach serwisowych, gdzie regularne czyszczenie sprężyną skutecznie zapobiega powstawaniu poważniejszych problemów z niedrożnością.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Aby ograniczyć prędkość przepływu ścieków w pionie systemu kanalizacyjnego, powinno się zastosować

A. czyszczak

B. odsadzkę

C. rewizję

D. osadnik

Rewizja w instalacjach kanalizacyjnych to tak naprawdę dostęp do systemu, żeby móc kontrolować i czyścić rury. Nie reguluje prędkości przepływu ścieków, a bardziej pozwala na usunięcie zatorów. Osadnik służy do separacji ciał stałych z cieczy, co jest ważne w oczyszczaniu, ale nie działa jak odsadzenie, które zmienia prędkość przepływu w pionie. Czyszczak jest tu po to, by usuwać osady, tak że też nie ma wpływu na prędkość. Kluczowy jest błąd polegający na myleniu funkcji tych elementów. Dobrze jest wiedzieć, jak działają, żeby zaprojektować wszystko tak, by działało jak należy. Odpowiednie umiejscowienie odsadzek jest bardzo ważne dla transportu ścieków, bo to wpływa na unikanie awarii i oszczędności w dłuższej perspektywie.

Pytanie 18

Przewody w instalacji freonowej między jednostką wewnętrzną a zewnętrzną klimatyzatora typu "Split" powinny być łączone kielichowo poprzez

A. lutowanie twarde

B. luźne lutowanie

C. spawanie

D. klejenie

Lutowanie twarde jest najlepszą metodą łączenia przewodów instalacji freonowej w systemach klimatyzacyjnych typu "Split". Ta technika wykorzystuje specjalne stopy lutownicze, które zapewniają wyjątkowo mocne i trwałe połączenia, odporne na wysokie ciśnienia i temperatury, co jest kluczowe w przypadku instalacji freonowej, gdzie ciśnienie robocze może być znaczne. Lutowanie twarde, w przeciwieństwie do lutowania miękkiego, osiąga wyższe temperatury topnienia, co pozwala na uzyskanie lepszego połączenia między metalami, które są w stanie wytrzymać długotrwałe obciążenia. Przykładem zastosowania lutowania twardego może być łączenie miedzi z miedzią w instalacjach chłodniczych lub klimatyzacyjnych, gdzie używa się lutów, takich jak mosiądz czy srebro. Zgodnie z normami branżowymi, takich jak EN 12735, lutowanie twarde jest preferowaną metodą dla połączeń w systemach, gdzie niezbędna jest wysoka szczelność oraz odporność na uderzenia i wibracje. Właściwie wykonane lutowanie twarde eliminuje ryzyko wycieków czynnika chłodniczego, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności energetycznej i bezpieczeństwa systemu.

Pytanie 19

Jakie prace należy wykonać tuż przed oddaniem do użytku przewodu wodociągowego?

A. Próbę szczelności

B. Roboty izolacyjne i odpowietrzanie

C. Dezynfekcję i płukanie przewodu

D. Montaż urządzeń

Montaż uzbrojenia, próba szczelności, izolacja i odpowietrzanie to oczywiście ważne kroki w instalacji przewodów wodociągowych, ale nie powinno się ich robić tuż przed oddaniem rury do użytku. Montaż uzbrojenia, czyli wszystkie te zawory, hydranty i połączenia, robimy wcześniej, na innych etapach. To wszystko jest istotne dla działania systemu, ale nie wpływa na bezpieczeństwo wody, co jest głównym celem dezynfekcji i płukania. Próba szczelności, z kolei, jest super ważna, bo pozwala zauważyć ewentualne nieszczelności, ale robi się ją przed dezynfekcją. W końcu nieszczelności mogą prowadzić do zanieczyszczenia wody, więc lepiej, żeby ten krok nie został pominięty, chociaż nie może być ostatnim na liście przed eksploatacją. Robienie robót izolacyjnych i odpowietrzanie też mają swoje znaczenie, bo zapobiegają utracie ciepła i pomagają w poprawnym działaniu instalacji, ale nie wyeliminują ryzyka mikrobiologicznego, co jest kluczowe w kontekście jakości wody pitnej. Eliminacja zanieczyszczeń chemicznych i zmniejszenie liczby bakterii to główne cele dezynfekcji, które musimy zrealizować, zanim jakiekolwiek przewody będą gotowe do użycia, a te inne działania tego nie załatwiają.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jakie rury używane w systemie kanalizacyjnym charakteryzują się odpornością na działanie kwasów i zasad?

A. Z polichlorku winylu

B. Z żywicy poliestrowej

C. Betonowe

D. Kamionkowe

Rury z żywicy poliestrowej, betonowe oraz z polichlorku winylu nie są najlepszym wyborem, gdy chodzi o odporność na chemiczne oddziaływanie kwasów i zasad. Rury z żywicy poliestrowej, choć mogą być wykorzystywane w różnych zastosowaniach, są mniej odporne na silne chemikalia; ich trwałość występuje głównie w warunkach, gdzie nie ma kontaktu z agresywnymi substancjami. Betonowe rury, mimo że są popularne w budownictwie ze względu na swoją wytrzymałość funkcjonalną, mogą być podatne na korozję i degradację w obecności kwasów, co ogranicza ich zastosowanie w kanalizacji, gdzie odpady mogą mieć kwaśny odczyn. Z kolei rury z polichlorku winylu (PVC) mają ograniczoną odporność na wysokotemperaturowe kwasy i niektóre silne zasady, co sprawia, że ich stosowanie w intensywnie zanieczyszczonych środowiskach może być problematyczne. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie materiały syntetyczne są w pełni odporne na chemikalia, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, dobór materiału do systemów kanalizacyjnych powinien opierać się na szczegółowej analizie chemicznej odpływów oraz przewidywanym środowisku użytkowania, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej eksploatacji infrastruktury sanitarnych.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jakie wymagania powinny być spełnione podczas wodnej próby szczelności realizowanej dla rurociągów systemu ciepłowniczego?

A. Rurociąg wypełniony 12 godzin przed testem, temperatura wody = 30°C, ciśnienie próbne = 2,0×ciśnienia roboczego

B. Rurociąg wypełniony 24 godziny przed testem, temperatura wody = 50°C, ciśnienie próbne = 1,5×ciśnienia roboczego

C. Rurociąg wypełniony wodą 24 godziny przed testem, temperatura wody = 30°C, ciśnienie próbne = 1,5×ciśnienia roboczego

D. Rurociąg wypełniony wodą 12 godzin przed testem, temperatura wody = 50°C, ciśnienie próbne = 2,0×ciśnienia roboczego

Warunki opisane w pozostałych odpowiedziach nie są zgodne z normami oraz wymaganiami dla przeprowadzania wodnych prób szczelności rurociągów. Przykładowo, rurociąg napełniony na 12 godzin przed próbą, jak w jednej z odpowiedzi, nie zapewnia wystarczającego czasu na stabilizację temperatury ani pełne napełnienie systemu. Zbyt krótki czas napełnienia może prowadzić do niekompletnego usunięcia powietrza z rurociągu, co wpływa na dokładność próby i może prowadzić do fałszywych wyników. Ponadto, temperatura wody wynosząca 50°C, jak w innych odpowiedziach, może generować dodatkowe ryzyko związane z ciśnieniem pary, co w konsekwencji może prowadzić do uszkodzenia rurociągu, zwłaszcza w przypadku materiałów o niskiej odporności na wysoką temperaturę. Użycie ciśnienia próbnego równego 2,0×ciśnienia roboczego, które pojawia się w kilku odpowiedziach, również jest problematyczne. Tego typu obciążenie może przekraczać wytrzymałość materiału rurociągu, co może skutkować jego deformacją lub wręcz zniszczeniem. Zbyt wysokie ciśnienie próby nie tylko zagraża integralności konstrukcji, ale także stawia w niebezpieczeństwie ludzi oraz mienie wokół. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów, takich jak te określone w normach ISO oraz PN, które regulują przeprowadzanie prób szczelności, zapewniając bezpieczne i efektywne użytkowanie systemów ciepłowniczych.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Aby zachować czystość w systemie wentylacyjnym z odzyskiem ciepła, powinno się to robić co 2-4 miesiące?

A. mechanicznie oczyścić przewody wentylacyjne

B. odkurzyć wnętrze rekuperatora

C. wyczyścić wymiennik ciepła

D. wymienić filtry w rekuperatorze

Odpowiedzi sugerujące mycie wymiennika ciepła, odkurzanie wnętrza rekuperatora oraz mechaniczne czyszczenie przewodów wentylacyjnych, choć mogą wydawać się sensowne, nie są kluczowe w kontekście utrzymania wentylacji mechanicznej. Mycie wymiennika ciepła jest często zadaniem wymagającym większej interwencji serwisowej i nie jest to działanie, które powinno być przeprowadzane co 2-4 miesiące. Zamiast tego, rekomendacje koncentrują się na regularnej wymianie filtrów, gdyż to one odgrywają najważniejszą rolę w zapewnieniu czystości powietrza i funkcjonowania systemu. Odkurzanie wnętrza rekuperatora, mimo że może pomóc w usunięciu kurzu, nie zastąpi wymiany filtrów, które w zasadzie zatrzymują zanieczyszczenia na etapie wlotu powietrza. Oczyszczenie przewodów wentylacyjnych również jest zadaniem bardziej skomplikowanym i kosztownym, co nie ma miejsca w regularnej konserwacji, a powinno być realizowane tylko w przypadku wystąpienia problemów, takich jak zatykanie się przewodów. Podejście do konserwacji wentylacji powinno być systemowe, z naciskiem na regularne wymiany filtrów, aby zapewnić efektywność i zdrowe powietrze w pomieszczeniach. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz zwiększenia kosztów energii.

Pytanie 27

Próbę szczelności instalacji wodociągowej z połączeniami gwintowanymi uznaje się za pozytywną, jeśli spadek ciśnienia próbnego nie przekroczy 2% w ciągu

A. 20 minut

B. 30 minut

C. 10 minut

D. 40 minut

Próba szczelności instalacji wodociągowej z połączeniami gwintowanymi to naprawdę ważny krok, żeby upewnić się, że wszystko działa jak należy. Jak mówi norma, żeby wynik był pozytywny, ciśnienie nie powinno spadać więcej niż 2% w ciągu 30 minut. To jest standardowy czas, który pozwala nam wyłapać potencjalne nieszczelności. Kiedy robimy ten test, musimy na bieżąco sprawdzać ciśnienie, a jeśli po 30 minutach wszystko jest w normie, to możemy założyć, że nasza instalacja jest szczelna. Utrzymanie odpowiedniego ciśnienia jest kluczowe, bo zapobiega stratom wody i pomaga w efektywności całego systemu wodociągowego. Moim zdaniem, warto robić te próby regularnie, zwłaszcza po zmianach w instalacji, żeby mieć pewność, że wszystko działa tak, jak powinno.

Pytanie 28

Podczas oceny jakości instalacji gazowej z rur miedzianych łączonych przy pomocy złączek lutowanych, sprawdza się na przykład, czy połączenia

A. są współosiowe oraz mają nadruki z wymiarami złączek

B. są oczyszczone z pozostałości topnika

C. są estetycznie zrealizowane i pokryte farbą antykorozyjną

D. na całym obwodzie są wypełnione lutem

Odpowiedź, że połączenia na całym obwodzie są wypełnione lutem jest prawidłowa, ponieważ pełne wypełnienie lutem oznacza, że połączenie jest solidne i szczelne. W przypadku instalacji gazowych, bezpieczeństwo jest kluczowe, a niewłaściwie wykonane połączenia mogą prowadzić do wycieków gazu, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Standardy takie jak PN-EN 1264-3 oraz PN-EN 1057 definiują wymagania dotyczące lutowania rur miedzianych. W praktyce należy używać odpowiednich materiałów lutowniczych i technik lutowania, aby zapewnić integralność połączenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest regularna kontrola systemów gazowych w budynkach mieszkalnych oraz przemysłowych, gdzie technicy sprawdzają, czy połączenia są dobrze wykonane, co w przyszłości może zapobiec kosztownym naprawom oraz zagrożeniom.

Pytanie 29

Aby zrealizować odgałęzienie w budowanym gazociągu z rur z polietylenu, potrzebne jest zastosowanie

A. redukcji

B. nypela

C. mufy

D. trójnika

Trójnik jest elementem armatury, który umożliwia połączenie trzech rur w jednym punkcie, co jest niezbędne w przypadku wykonywania odgałęzień w gazociągach. W budowie gazociągów z rur polietylenowych stosuje się trójniki, aby zapewnić odpowiedni przepływ gazu oraz utrzymać wymagane ciśnienie w systemie. Przykładem zastosowania trójnika może być sytuacja, gdy z głównej linii gazociągu chcemy poprowadzić linię do innego obiektu, na przykład do budynku mieszkalnego lub przemysłowego. Zgodnie z normami branżowymi, trójniki powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie gazu i wysokie ciśnienie, co zapewnia ich długowieczność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Wykorzystanie trójników jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów gazowych, co ma na celu minimalizację ryzyka przecieków oraz poprawę efektywności transportu gazu.

Pytanie 30

Zadziory, które powstają podczas cięcia rury miedzianej wykorzystywanej w instalacjach gazowych, można usunąć przy użyciu piłki do metalu oraz

A. ekspandera

B. gratownika zewnętrznego

C. pilnika z nasypem

D. obcinarki krążkowej

Wykorzystanie pilnika z nasypem do usuwania zadziorów z rur miedzianych w kontekście instalacji gazowych jest nieodpowiednie. Pilniki te zostały zaprojektowane głównie do obróbki detali płaskich i mogą nie zapewnić wystarczającej precyzji w usuwaniu ostrych krawędzi z rur, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa instalacji gazowych. Pilnik może również prowadzić do powstawania nierówności i zadziorów, co z kolei może skutkować niepożądanymi skutkami, takimi jak nieszczelności. Zastosowanie obcinarki krążkowej w tym procesie również jest problematyczne, gdyż narzędzie to służy głównie do cięcia materiałów, a nie do ich wygładzania. Wykorzystanie go do usuwania zadziorów może prowadzić do dodatkowych uszkodzeń rury oraz zwiększenia ryzyka wystąpienia nieszczelności. Ekspander, z drugiej strony, jest narzędziem używanym do poszerzania rur, co nie ma nic wspólnego z procesem usuwania zadziorów. Użycie nieodpowiednich narzędzi, jak pilnik, obcinarka krążkowa czy ekspander, może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie bezpieczeństwa instalacji gazowych, co jest niezgodne z normami branżowymi i może zagrażać życiu i zdrowiu użytkowników.

Pytanie 31

Jakie urządzenie w węźle ciepłowniczym umożliwia transfer ciepła pomiędzy instalacją c.o. a systemem ciepłowniczym, łącząc dwa źródła ciepła?

A. Hydroelewator

B. Wymiennik c.w.u.

C. Separatory

D. Wymiennik c.o.

Odmulacz, choć istotny w kontekście utrzymania czystości instalacji, nie ma nic wspólnego z wymianą ciepła między instalacją c.o. a siecią ciepłowniczą. Jego główną funkcją jest usuwanie osadów i zanieczyszczeń z układów grzewczych, co jest ważne dla zapewnienia ich prawidłowego działania, ale nie przekłada się na proces mieszania dwóch czynników grzejnych. Natomiast wymiennik c.o. służy do przenoszenia ciepła pomiędzy nośnikiem ciepła a instalacją grzewczą, ale nie wykonuje mieszania, co jest kluczowym zadaniem hydroelewatora. Z kolei wymiennik c.w.u. (ciepłej wody użytkowej) ma na celu produkcję ciepłej wody do użytku domowego i także nie przyczynia się do mieszania dwóch różnych mediów grzewczych. Błędne podejście do tego zagadnienia może wynikać z nieznajomości ról poszczególnych elementów systemu ciepłowniczego. Właściwe zrozumienie funkcji hydroelewatora jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek związanych z przypisywaniem mu cech, które są charakterystyczne dla innych urządzeń grzewczych, co może prowadzić do nieefektywności systemu oraz zwiększenia kosztów eksploatacyjnych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jaką minimalną wysokość powinien mieć gazomierz zamontowany na zewnątrz budynku, mierzona od poziomu gruntu do jego dolnej krawędzi?

A. 1,8 m

B. 0,3 m

C. 1,0 m

D. 0,5 m

Odpowiedzi, które wskazują na wysokości montażu gazomierza mniejsze niż 0,5 m, takie jak 0,3 m, są niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, montaż gazomierza na takiej wysokości naraża go na potencjalne uszkodzenia mechaniczne, a także na kontakt z wodą, co może prowadzić do korozji lub awarii urządzenia. Wysokość 1,0 m, choć wydaje się bardziej bezpieczna, może w praktyce stwarzać problemy z dostępem do gazomierza w celu odczytu, co jest niezwykle istotne dla operatorów. Z kolei montaż na wysokości 1,8 m, choć teoretycznie spełnia wymogi ochrony, jest w rzeczywistości niepraktyczny. Taka lokalizacja czyni gazomierz trudnym do odczytu oraz serwisowania, co może prowadzić do opóźnień w związku z realizacją obowiązków związanych z monitoringiem zużycia gazu. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że im wyżej, tym lepiej, co nie bierze pod uwagę aspektów ergonomicznych i praktycznych. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do ustalonych norm i zasad, które promują równowagę między bezpieczeństwem a funkcjonalnością, co w przypadku gazomierzy jest szczególnie istotne.

Pytanie 34

Gaz jest dostarczany do obszaru zasilania za pomocą gazociągu

A. miejskim

B. magistralnym

C. zasilającym

D. rozdzielczym

Wybór odpowiedzi "miejskim", "rozdzielczym" i "magistralnym" wskazuje na nieporozumienie dotyczące terminologii i struktury systemu dystrybucji gazu. Gazociąg miejski odnosi się do lokalnych sieci przesyłowych, które są odpowiedzialne za dostarczanie gazu w obrębie miast. Jest to dalszy etap dostarczania gazu po gazociągu zasilającym, lecz nie pełni on funkcji transportu gazu do rejonu zasilania. Gazociąg rozdzielczy natomiast, to system, który pozwala na dalsze rozdzielanie gazu do konkretnych odbiorców w danym obszarze, co również nie odpowiada definicji gazociągu zasilającego. Gazociąg magistralny służy do transportu dużych ilości gazu na dużych odległościach, łącząc różne regiony, ale nie jest to infrastruktura bezpośrednio związana z lokalnym zasilaniem. Często mylone są również funkcje tych systemów, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że gazociąg zasilający jest pierwszym ogniwem w łańcuchu dostaw oraz że każda z wymienionych odpowiedzi wskazuje na etapy dalszego transportu, a nie na jego początek. W kontekście efektywnego zarządzania siecią gazową, istotne jest, aby rozróżniać te terminy, co pozwala na lepsze planowanie i optymalizację dostaw gazu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Aby prawidłowo podłączyć elektryczny przepływowy ogrzewacz wody do instalacji ciepłej i zimnej wody użytkowej, jakie elementy należy zastosować?

A. redukcje

B. mufy

C. nyple

D. śrubunki

Śrubunki to elementy łączące, które pozwalają na łatwe i bezpieczne podłączenie urządzeń do instalacji wodociągowej. W przypadku przepływowego ogrzewacza wody, śrubunki są idealnym rozwiązaniem, ponieważ umożliwiają szybkie rozłączenie i ponowne podłączenie urządzenia w razie potrzeby, co jest istotne podczas konserwacji lub wymiany. W praktyce śrubunki stosuje się, aby zapewnić szczelne połączenia zarówno dla ciepłej, jak i zimnej wody, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa użytkowania. Dobrze zaprojektowane połączenia śrubunkowe spełniają standardy PN-EN 1254 oraz inne normy dotyczące instalacji hydraulicznych, co gwarantuje ich niezawodność. Ponadto, dzięki możliwości zastosowania różnych materiałów, takich jak miedź, stal czy tworzywa sztuczne, można je dostosować do specyfikacji konkretnej instalacji, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jak długo powinna trwać próba ciśnieniowa przeprowadzana na zimno w systemie centralnego ogrzewania?

A. 15 minut

B. 30 minut

C. 5 minut

D. 10 minut

Czas, który powinien trwać próba ciśnieniowa instalacji centralnego ogrzewania, to 30 minut. Takie podejście jest zgodne z normami, jak te z PN-EN 12828. Przeprowadzając taką próbę przez pół godziny, można dobrze sprawdzić, czy wszystko jest szczelne, a przy okazji wykryć ewentualne nieszczelności. 30 minut to optymalny czas, bo pozwala równomiernie rozprowadzić ciśnienie. Dzięki temu można lepiej znaleźć wszelkie usterki. Jak się nie trzyma tego standardu, to mogą się pojawić poważne problemy w przyszłości plus wyższe koszty napraw. Dłuższy czas próby pomoże też ustabilizować ciśnienie, co jest istotne w ocenie integralności całej instalacji. Dlatego przestrzeganie tego czasu nie tylko poprawia bezpieczeństwo, ale też przedłuża życie systemu grzewczego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej