Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 08:24
  • Data zakończenia: 8 maja 2025 08:46

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Brak witaminy w diecie może prowadzić do zahamowania wzrostu młodych zwierząt oraz obniżenia jakości ich widzenia

A. D (kalcyferol)
B. K (fitochinon)
C. E (tokoferol)
D. A (akseroftol, retinol)
Witamina A, znana też jako akseroftol, jest mega ważna, szczególnie jeśli chodzi o rozwój młodych zwierząt. Jej brak może naprawdę spowodować sporo problemów, takich jak wolniejszy wzrost czy problemy ze wzrokiem. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania siatkówki oka, bo bierze udział w tworzeniu rodopsyny, barwnika, który pozwala nam widzieć w słabym świetle. W praktyce, to stosowanie suplementów diety dla zwierząt hodowlanych ma sens, szczególnie gdy rosną szybko lub jak jest ich za mało, a to może się zdarzyć. Dobrą praktyką żywieniową jest zadbanie o to, żeby w diecie zwierząt była odpowiednia ilość witaminy A, bo wtedy mogą być zdrowsze i lepiej rosnąć. Na przykład w przypadku bydła, odpowiednia ilość witaminy A zmniejsza ryzyko chorób oczu, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. Nie można zapominać, że witamina A wspiera też układ immunologiczny, co ogólnie wpływa na zdrowie zwierząt.
Pytanie 2

Kiedy krowy mogą zostać ponownie poddane inseminacji po wycieleniu?

A. gdy wykazują słabe objawy rui
B. w pierwszej rui
C. w trzeciej rui
D. w drugiej rui
Wybór drugiej rui jako momentu do ponownej inseminacji krów po wycieleniu jest zgodny z zaleceniami weterynaryjnymi oraz najlepszymi praktykami hodowlanymi. Królowe, które urodziły, przechodzą przez okres laktacji, a ich cykl rujowy zaczyna się zazwyczaj od 18 do 24 dni po wycieleniu. W tym czasie organizm krowy regeneruje się, a hormony zaczynają się stabilizować, co umożliwia prawidłowe owulacje. Inseminacja w drugiej rui zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie, ponieważ krowy są w lepszej kondycji zdrowotnej, a ich organizm jest bardziej gotowy na ciążę. Przykładowo, w praktyce hodowlanej wielu producentów mleka stosuje tę metodę, aby zapewnić optymalny interwał między wycieleniami, co w efekcie prowadzi do zwiększenia wydajności mlecznej oraz lepszego zarządzania stadem. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie tego zalecenia może skutkować dłuższymi przerwami między wycieleniami, co negatywnie wpływa na rentowność gospodarstwa.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Wskaż rodzaj paszy o składzie: sucha masa SM 91%, białko ogólne BO 60%, włókno surowe WS 0%?

A. Ziarno pszenicy
B. Mączka rybna
C. Siano łąkowe
D. Nasiona soi
Mączka rybna to pasza o wyjątkowo wysokiej zawartości białka, osiągająca nawet 60% w suchej masie, co czyni ją doskonałym źródłem białka dla zwierząt hodowlanych, w tym ryb i drobiu. Jej wysoka koncentracja białka oraz obecność aminokwasów egzogennych, takich jak lizyna, sprawiają, że jest niezwykle wartościowym składnikiem w diecie zwierzęcej. Ponadto, zawartość włókna surowego w mączce rybnej wynosi zaledwie 0%, co jest zgodne z założeniem, że źródła białka pochodzenia zwierzęcego powinny mieć minimalną zawartość włókna, aby maksymalizować efektywność przyswajania składników odżywczych przez organizm. Mączka rybna jest powszechnie stosowana w żywieniu zwierząt, a jej stosowanie w standardowych recepturach paszowych jest zgodne z zasadami zrównoważonego żywienia, co potwierdzają liczne badania. Zastosowanie mączki rybnej przyczynia się do poprawy zdrowia zwierząt oraz ich wydajności produkcyjnej, co ma znaczenie ekonomiczne w hodowli.
Pytanie 5

Anemia może być spowodowana brakiem w organizmie

A. jodu, żelaza, kobaltu
B. żelaza, miedzi, kobaltu
C. wapnia, fosforu, żelaza
D. potasu, żelaza, kobaltu
Pojęcie anemii jest często mylone z innymi schorzeniami i niedoborami, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi. W pierwszej niepoprawnej opcji wskazano wapń oraz fosfor. Choć są to składniki mineralne niezbędne dla organizmu, nie mają one bezpośredniego wpływu na produkcję czerwonych krwinek ani na poziom hemoglobiny. Wapń jest kluczowy dla zdrowia kości oraz prawidłowej pracy mięśni, natomiast fosfor pełni rolę w metabolizmie energetycznym, ale nie jest istotny w kontekście anemii. W drugiej opcji, skupiając się na miedzi i kobalcie, błędnie przypisano im rolę równą roli żelaza, co jest niewłaściwe, gdyż to właśnie żelazo jest podstawowym składnikiem hemoglobiny. Kobalt, obecny w witaminie B12, ma znaczenie w produkcji czerwonych krwinek, jednak sama witamina nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb organizmu w kontekście anemii. Trzecia odpowiedź, wskazująca na jod, jest również mylna. Jod jest niezbędny głównie dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, co wpływa na metabolizm, ale nie ma bezpośredniego związku z anemią. Ostatnia opcja, sugerująca potas, jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ wysoki poziom potasu jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, ale nie wpływa na produkcję czerwonych krwinek. Te błędne koncepcje często wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych minerałów w organizmie oraz ich wpływu na procesy hematopoetyczne.
Pytanie 6

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. w notesie do obory
B. w rejestrze krów ocenianych
C. w książce dotyczącej wykrywania rui
D. na karcie jałówki/krowy
Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.
Pytanie 7

Właściciel jałówki otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. II kopii
B. oryginału
C. I kopii
D. I i II kopii
Wybór niewłaściwej odpowiedzi wiąże się z nieprawidłowym zrozumieniem znaczenia i roli dokumentacji w obrębie hodowli zwierząt. Odpowiedzi takie jak 'I kopii' lub 'II kopii' sugerują, że wystarczające może być posiadanie jedynie kopii zaświadczenia, co jest w praktyce mylnym założeniem. Kopie dokumentów są często używane w codziennych czynnościach biurowych, ale w kontekście hodowli zwierząt oryginał jest niezbędny. Bez oryginału, posiadacz jałówki może napotkać trudności w dowodzeniu legalności i zgodności z przepisami przeprowadzonych zabiegów. Wiele instytucji, w tym urzędów weterynaryjnych, wymaga przedstawienia oryginału w celu zweryfikowania autentyczności dokumentu oraz jego treści. To z kolei podkreśla znaczenie pełnej dokumentacji w utrzymaniu zdrowia i dobrostanu zwierząt. Niedostarczenie oryginału może prowadzić do konsekwencji prawnych, w tym potencjalnych grzywien czy utraty statusu hodowcy. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla każdego, kto prowadzi działalność związaną z hodowlą zwierząt.
Pytanie 8

Zabieg pielęgnacyjny polegający na eliminacji martwej sierści (trymowanie) przeprowadza się przede wszystkim

A. u owiec
B. u koni
C. u kóz
D. u psów
Trymowanie to naprawdę ważny zabieg dla psów, zwłaszcza tych z szorstką sierścią, jak teriery czy spaniele. Nie tylko sprawia, że pies wygląda lepiej, ale też dba o jego zdrowie. Kiedy regularnie trymujesz, martwe włosy nie wkręcają się w futro, co może powodować podrażnienia. Wiesz, trymowanie to nie tylko o nożyczkach – czasem potrzebne są brzytwy trymerskie czy szczotki dostosowane do typu sierści. Specjaliści mówią, że dzięki regularnemu trymowaniu psy czują się lepiej i są zdrowsze, więc warto to robić.
Pytanie 9

Podaj charakterystyczną cechę anatomiczną budowy prącia knura.

A. Cewka moczowa wychodzi na końcu prącia
B. Prącie ma kształt zakrzywiony
C. Wyrostek cewki moczowej jest długi
D. Żołądź prącia przyjmuje formę korkociągu
Żołądź prącia knura ma charakterystyczny kształt korkociągu, co jest unikalnym elementem jego anatomicznej budowy. Ten specyficzny kształt ma swoje praktyczne zastosowanie, ponieważ umożliwia lepsze unieruchomienie samicy podczas kopulacji, co zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie. Kształt korkociągu sprzyja również lepszemu dopasowaniu do anatomii samicy, co jest istotne w kontekście rozrodu w hodowli trzody chlewnej. W praktyce, znajomość anatomicznych różnic pomiędzy gatunkami jest kluczowa w weterynarii oraz hodowli, gdyż wpływa na metody inseminacji oraz ocenę płodności. Ponadto, zrozumienie tych cech jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego zwierząt, co wpisuje się w standardy dobrej praktyki w hodowli zwierząt gospodarskich.
Pytanie 10

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. I
B. III
C. IV
D. II
Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje gospodarstwa III, bazuje na niepoprawnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania DJP oraz wymogów prawnych dotyczących planów nawożenia. Gospodarstwa I, II oraz IV nie osiągają wymaganego progu 60 DJP, co oznacza, że nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem. W praktyce, wiele osób błądzi, zakładając, że wystarczy mieć dużą powierzchnię użytków rolnych, aby kwalifikować się do obowiązku sporządzania takiego planu. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że DJP uwzględnia nie tylko powierzchnię, ale także typy zwierząt oraz ich liczebność, co ma istotny wpływ na obliczenia. Ponadto, nieświadome ignorowanie wymogów dotyczących nawożenia może prowadzić do problemów, takich jak przekroczenie norm środowiskowych, co z kolei naraża gospodarstwo na kary finansowe oraz negatywne skutki dla środowiska. Nieprzestrzeganie przepisów dotyczących nawożenia azotem ma również dalekosiężne konsekwencje, w tym wpływ na jakość gleby i zdrowie roślin. W związku z tym, zrozumienie podstawowych zasad dotyczących DJP i prawnych wymogów jest kluczowe dla każdego rolnika, który chce zarządzać swoim gospodarstwem w sposób zrównoważony i zgodny z regulacjami.
Pytanie 11

W ramach krzyżowania towarowego świń w grupie loch rasy wielka biała polska nie powinno się stosować nasienia knurów rasy

A. hampshire
B. puławska
C. duroc
D. pietrain
Zastosowanie nasienia knurów rasy pietrain, duroc czy hampshire, choć może wydawać się atrakcyjne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w przypadku wielkiej białej polskiej. Rasa pietrain, znana z dużej ilości mięsa, może wydawać się korzystna, jednak jej cechy genetyczne mogą prowadzić do nadmiernego spadku tłuszczu mięśniowego, co wpływa na smak i jakość końcowego produktu. Ponadto, krzyżowanie z rasą duroc, która ma tendencję do produkcji mięsa o wyższej wartości rzeźnej, nie zawsze jest najlepszym podejściem, gdyż może prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów genetycznych. Rasa hampshire, choć również ceniona w hodowli, jest w dużej mierze zbliżona pod względem właściwości do innych ras i w połączeniu z wielką białą polską może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. W hodowli komercyjnej kluczowe jest dobieranie ras w taki sposób, aby maksymalizować pozytywne cechy i minimalizować negatywne efekty, a stosowanie ras, które nie są kompatybilne z cechami loch rasy wielka biała polska, może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji i jakości mięsa. W związku z tym właściwe zrozumienie genetyki i doboru ras w hodowli jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w branży mięsnej.
Pytanie 12

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych.
B. surowych.
C. suszonych.
D. gotowanych kiszonych.
Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.
Pytanie 13

Zielona, młoda i wilgotna koniczyna, spożywana przez bydło na pusty żołądek, może prowadzić do

A. kolek
B. tężyczki
C. zaparć
D. wzdęć
Młoda zielonka z koniczyny, zwłaszcza gdy jest mokra, może prowadzić do wzdęć u bydła, ponieważ zawiera dużą ilość łatwostrawnych węglowodanów i białka. Spożycie takiej paszy na czczo, kiedy układ pokarmowy zwierząt nie jest przygotowany do trawienia, może prowadzić do nadmiernej fermentacji w żwaczu. Wzdęcia są wynikiem gromadzenia się gazów w układzie pokarmowym, co może zagrażać zdrowiu bydła. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko wzdęć, zaleca się stopniowe wprowadzanie zielonki do diety bydła, szczególnie w okresach intensywnego wypasu. Ponadto, stosowanie probiotyków może wspierać zdrową florę bakteryjną w żwaczu, co również może pomóc w redukcji ryzyka wystąpienia wzdęć. Właściciele bydła powinni być świadomi potrzeby monitorowania diety swoich zwierząt i unikania nagłych zmian w żywieniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami hodowlanymi.
Pytanie 14

Osoba prowadząca punkt kopulacyjny świń jest zobowiązana do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez czas (liczony od daty pokrycia)

A. dwóch lat
B. pięciu lat
C. roku
D. trzech lat
Wybór odpowiedzi dotyczącej dłuższego okresu przechowywania świadectwa pokrycia niż jeden rok wynika często z niepełnego zrozumienia zasadności tych wymogów. Odpowiedzi wskazujące na okres dwóch, trzech lub pięciu lat są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki przepisów regulujących hodowlę zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez okres dłuższy niż rok nie tylko nie jest wymagane, ale może także prowadzić do zbytecznych komplikacji administracyjnych. W praktyce, nadmiar dokumentacji obciąża systemy zarządzania w punktach kopulacyjnych, co może skutkować utrudnieniami w dostępie do kluczowych informacji. Efektywne zarządzanie dokumentacją wymaga umiejętności selekcji, co pozwala skoncentrować się na najbardziej istotnych danych. Ponadto, nieprzestrzeganie zasad dotyczących przechowywania dokumentów może prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co w efekcie może skutkować nałożeniem kar na właścicieli takich punktów. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że większa ilość dokumentacji przekłada się na lepszą kontrolę, co w rzeczywistości może prowadzić do chaosu informacyjnego oraz trudności w monitorowaniu właściwych procesów hodowlanych.
Pytanie 15

U ptaków nastroszenie piór, unoszenie skrzydeł oraz przyspieszony oddech z otwartym dziobem to zachowania, które wskazują na

A. zbyt małą wilgotność w otoczeniu
B. zbyt wysoką wilgotność w otoczeniu
C. zbyt niską temperaturę w otoczeniu
D. zbyt wysoką temperaturę w otoczeniu
Zachowania takie jak nastroszenie piór, podnoszenie skrzydeł oraz przyspieszenie oddechu przy otwartym dziobie u ptaków są oznakami stresu termicznego, co najczęściej wskazuje na zbyt wysoką temperaturę otoczenia. Ptaki, w przeciwieństwie do ssaków, nie mają efektywnego sposobu na regulację temperatury ciała poprzez pocenie się. Aby schłodzić swoje ciało, ptaki mogą stosować różne mechanizmy, takie jak otwieranie dzioba w celu zwiększenia wentylacji płuc oraz unikanie nadmiernego wysiłku. Ponadto, nastroszenie piór może pomóc w zwiększeniu powierzchni ciała, co wspomaga odparowanie wody. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne, zwłaszcza w kontekście hodowli ptaków i ich dobrostanu; zapewnienie odpowiednich warunków termicznych jest kluczowe dla ich zdrowia. W środowiskach hodowlanych należy stosować wentylację i systemy chłodzenia, aby uniknąć przegrzewania. Właściwa temperatura i wilgotność są zgodne z wytycznymi dotyczących dobrostanu zwierząt, co wzmacnia ich odporność na choroby oraz stres.
Pytanie 16

Stan ciała zwierzęcia, w którym możliwe jest jego wykorzystanie do reprodukcji, bez negatywnego wpływu na dalszy rozwój i podstawowe funkcje, nazywany jest dojrzałością

A. płciową
B. handlową
C. somatyczną
D. rozpłodową
Odpowiedź 'rozpłodowa' jest prawidłowa, ponieważ dojrzałość rozpłodowa to stan organizmu zwierzęcia, który umożliwia reprodukcję bez negatywnego wpływu na jego dalszy rozwój oraz podstawowe funkcje życiowe. Osiągnięcie dojrzałości rozpłodowej jest kluczowe w procesie hodowlanym, ponieważ zapewnia zdrowie i wydajność zwierząt w kontekście produkcji. Przykładem może być hodowla bydła mlecznego, gdzie dojrzałość rozpłodowa samic wpływa na ich zdolność do produkcji mleka, co jest istotne dla efektywności ekonomicznej gospodarstwa. W praktyce, dojrzałość rozpłodowa jest często monitorowana przez specjalistów z zakresu zootechniki, którzy stosują różnorodne metody oceny, takie jak badania hormonalne, analiza cyklu estrusowego oraz obserwacja zachowań godowych. Dobrze zrozumiane pojęcie dojrzałości rozpłodowej pozwala na lepsze planowanie rozmnażania i zwiększa produktywność stada, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie hodowli zwierząt.
Pytanie 17

Zbyt duża liczba kurcząt pod sztuczną kwoką sygnalizuje niewłaściwą

A. wysoką temperaturę
B. intensywność oświetlenia
C. niską temperaturę
D. niską intensywność oświetlenia
Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące zbyt wysokiej temperatury, intensywnego oświetlenia oraz małego oświetlenia wskazują na pewne nieporozumienia w zakresie potrzeb środowiskowych kurcząt. Zbyt wysoka temperatura, choć na pierwszy rzut oka mogłaby się wydawać przyczyną gromadzenia się piskląt, w rzeczywistości prowadzi do odwrotnego efektu — ptaki próbują się schłodzić przez oddalanie się od źródła ciepła. Intensywne oświetlenie również nie jest bezpośrednio powiązane z ich gromadzeniem się pod kwoką. W rzeczywistości, zbyt jasne światło może wpływać na stres u ptaków, co może prowadzić do ich rozproszenia. Z kolei małe oświetlenie powoduje, że ptaki mogą się czuć mniej bezpiecznie, jednak nie jest to bezpośredni wskaźnik temperatury. W przypadku hodowli kurcząt, kluczowe jest zrozumienie, że środowisko, w którym przebywają, powinno być dostosowane do ich specyficznych potrzeb, a błędne założenia mogą prowadzić do niewłaściwych działań. Przykładowe błędy myślowe to przypuszczenie, że wysoka temperatura czy niewłaściwe oświetlenie mogą być przyczyną nadmiernego gromadzenia się piskląt, co w rzeczywistości jest wynikiem niewystarczającej temperatury. To podkreśla znaczenie wiedzy na temat wymagań środowiskowych drobiu, aby skutecznie zarządzać ich hodowlą.
Pytanie 18

Zwierzęta wykorzystywane do rozrodu, dobrze odżywione, lecz niezbyt otyłe, o wyglądzie typowym dla zdrowych osobników, prezentują kondycję

A. opasową
B. rozrodczą
C. wystawową
D. hodowlaną
Odpowiedź hodowlana jest na pewno dobra, bo dotyczy zwierząt, które są w świetnej kondycji, dobrze odżywione, ale nie za grube. To kluczowe, żeby były zdrowe i mogły się rozmnażać. W hodowli chodzi o to, żeby zwierzęta miały najlepszy stan fizyczny, co pomaga w ich wydajności i zdrowiu. W praktyce to znaczy, że powinniśmy wybierać odpowiednie pasze i dobrze planować ich dietę, żeby miały idealną wagę i zdrowie, co przekłada się na jakość potomstwa. Myślę, że hodowcy powinni regularnie sprawdzać stan zdrowia zwierząt, bo to wpisuje się w te najlepsze praktyki, które są zgodne z przepisami i standardami w branży. Utrzymywanie zwierząt w dobrej kondycji ma naprawdę duże znaczenie dla wyników w hodowli, co jest ważne z ekonomicznego punktu widzenia.
Pytanie 19

Szkolenie dotyczące sztucznego unasienniania określonego gatunku zwierząt hodowlanych może być prowadzone przez podmiot, który otrzymał zgodę

A. organizacji hodowców danego gatunku zwierząt
B. Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt
C. Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt
D. ministra odpowiedzialnego za sprawy rolnictwa
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących systemu zarządzania szkoleniami w obszarze sztucznego unasienniania. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, związek hodowców danego gatunku zwierząt oraz Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt, mimo iż są instytucjami angażującymi się w hodowlę, nie posiadają odpowiednich uprawnień do wydawania zezwoleń na prowadzenie szkoleń w tym zakresie. Szkolenia te wymagają kontroli oraz akceptacji ze strony ministra, co zapewnia zarówno zgodność z aktualnymi przepisami prawa, jak i wytycznymi dotyczącymi jakości. Pomijanie roli ministra w tym kontekście prowadzi do ryzykownych sytuacji, w których osoby nieuprawnione mogą przeprowadzać szkolenia, co w konsekwencji może wpłynąć negatywnie na zdrowie zwierząt oraz jakość produkcji. W praktyce, stosowanie się do norm i regulacji ministerialnych przyczynia się do zapewnienia wysokich standardów w hodowli zwierząt oraz skutecznych metod sztucznego unasienniania, co jest kluczowe dla rozwoju przemysłu rolniczego w Polsce. Należy również pamiętać, że odpowiednie szkolenia powinny być regularnie aktualizowane, aby uwzględniały najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne, co jest możliwe tylko przy zaangażowaniu instytucji rządowych.
Pytanie 20

Najwięcej sutków występuje w gruczole mlekowym

A. świni
B. kotków
C. owcy
D. suk
Gruczoł mlekowy świni, znany również jako gruczoł sutkowy, charakteryzuje się największą liczbą sutków spośród wszystkich wymienionych gatunków. Świnie zazwyczaj mają od 10 do 14 sutków, co jest istotne z perspektywy hodowli, gdyż większa liczba sutków może zwiększać potencjał produkcji mleka. Przykładowo, u ras takich jak świnie rasy Landrace, hodowcy zwracają uwagę na liczbę sutków, ponieważ ma to bezpośrednie przełożenie na efektywność laktacji oraz wychowu prosiąt. Zgodnie z praktykami w hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej liczby sutków może wpłynąć na zdrowie i rozwój młodych, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji. Ponadto, wiedza o morfologii zwierząt hodowlanych jest ważna przy podejmowaniu decyzji o selekcji reproduktorów, co z kolei może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. W związku z tym, właściwe zrozumienie anatomii gruczołu mlekowego i jego funkcji jest niezbędne w pracach związanych z zootechniką.
Pytanie 21

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi, przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski należy posiadać

A. dowód sprzedaży tych zwierząt.
B. dowód zakupu zwierząt.
C. świadectwo zdrowia zwierząt.
D. wypis z rejestru zwierząt.
Świadectwo zdrowia zwierząt jest dokumentem wydawanym przez upoważnionego lekarza weterynarii, który potwierdza, że dane zwierzęta są zdrowe i spełniają określone normy sanitarno-epidemiologiczne. W przypadku wywozu bydła, owiec lub kóz z Polski, posiadanie tego dokumentu jest obowiązkowe, co wynika z przepisów prawa weterynaryjnego oraz regulacji unijnych dotyczących wymiany handlowej zwierząt. Przykładowo, świadectwo zdrowia może zawierać informacje o szczepieniach, badaniach laboratoryjnych oraz braku chorób zakaźnych, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt i ludzi na poziomie międzynarodowym. W praktyce, brak takiego dokumentu może prowadzić do zatrzymania zwierząt na granicy oraz nałożenia kar administracyjnych na przewoźnika. Utrzymanie wysokich standardów zdrowotnych zwierząt transportowanych za granicę jest niezbędne w kontekście globalnego handlu oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zwierzęcych.
Pytanie 22

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko pełne matki
B. mleko odtłuszczone
C. mleko w proszku
D. preparat mlekozastępczy
Wybór mleka w proszku, preparatów mlekozastępczych czy mleka odtłuszczonego jako alternatywy dla mleka pełnego matki jest błędny z kilku powodów. Mleko w proszku, mimo że może być wzbogacone w niektóre składniki odżywcze, nie zastąpi pełnowartościowego pokarmu, jakim jest mleko naturalne. Proces produkcji mleka w proszku często wiąże się z obróbką termiczną, która może zabić istotne enzymy i przeciwciała, które są kluczowe dla wsparcia układu odpornościowego cieląt. Poza tym, preparaty mlekozastępcze opracowane przez producentów nie zawsze są dostosowane do specyficznych potrzeb żywieniowych cieląt, co może skutkować niepełnowartościową dietą. Wprowadzenie mleka odtłuszczonego dodatkowo obniża wartość energetyczną karmionego pokarmu, co jest nieodpowiednie dla szybko rozwijających się cieląt, które potrzebują odpowiedniej ilości tłuszczu dla prawidłowego wzrostu i rozwoju. Często hodowcy popełniają błąd, myśląc, że substytuty mleka są wystarczające, nie uwzględniając ich wpływu na zdrowie i rozwój cieląt. Ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi normami i zasadami ekologicznymi, które podkreślają znaczenie mleka matki jako najlepszego źródła pokarmu w pierwszych tygodniach życia cieląt.
Pytanie 23

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS
B. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS
C. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS
D. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS
Odpowiedzi sugerujące, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania wymagane są inne niż podane parametry masy ciała i kondycji BCS, mogą wskazywać na pewne nieporozumienia związane z dojrzałością płciową i zdrowiem jałówek. Na przykład, 300 kg masy ciała jest zbyt niską wartością dla jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, które osiągają dojrzałość płciową w momencie, gdy masa ciała wynosi około 400 kg. Przygotowanie do inseminacji przed uzyskaniem odpowiedniej masy ciała może skutkować niską skutecznością inseminacji oraz problemami zdrowotnymi w przyszłości. Również podane wartości kondycji BCS na poziomie 2,25 - 2,5 są niewystarczające; taki wynik wskazuje na zbyt niską kondycję, co może prowadzić do problemów z reprodukcją. Z kolei 450 kg masy ciała i kondycja 4,50 - 5,0 mogą być zbyt wysokie, co w praktyce prowadzi do ryzyka nadwagi, a w konsekwencji do problemów z płodnością. Właściwe podejście do przygotowania jałówki do inseminacji powinno uwzględniać zarówno odpowiednią masę ciała, jak i kondycję, aby zapewnić jej zdrowie i zdolność do reprodukcji. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie masy ciała i kondycji, co pozwala na dostosowanie żywienia oraz prowadzenie odpowiednich działań hodowlanych.
Pytanie 24

Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest

A. toastowanie
B. suszenie
C. parowanie
D. kiszenie
Suszenie, toastowanie i parowanie to metody, które mogą być stosowane do konserwacji różnych produktów spożywczych, jednak nie są one odpowiednie dla całych roślin kukurydzy w kontekście długoterminowego przechowywania. Suszenie polega na usuwaniu wody poprzez zastosowanie wysokiej temperatury, co może prowadzić do utraty wielu witamin i składników odżywczych. Dodatkowo, proces ten wymaga znacznych nakładów energii oraz odpowiednich warunków, aby uniknąć pleśnienia, co czyni go mniej efektywnym w przypadku kukurydzy. Toastowanie, z kolei, jest metodą obróbki cieplnej, która zmienia strukturę chemiczną ziaren, co czyni je mniej podatnymi na psucie, ale jednocześnie nie zachowuje oryginalnych właściwości rośliny. Parowanie to proces, który wymaga kontaktu z wodą i wysokich temperatur, co również nie sprzyja długoterminowemu przechowywaniu kukurydzy. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie w przemyśle spożywczym, ale nie dostarcza wszystkich korzyści, jakie zapewnia kiszenie, dlatego ich wybór w przypadku całych roślin kukurydzy jest niewłaściwy. Warto zwrócić uwagę na te różnice, aby podejmować świadome decyzje w zakresie przechowywania i konserwacji surowców rolnych.
Pytanie 25

Wyznacz datę, w której locha może zostać ponownie pokryta, jeśli urodziła prosięta 2 lipca, a czas laktacji trwa 35 dni, natomiast okres od odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni?

A. 26 sierpnia
B. 6 sierpnia
C. 16 sierpnia
D. 12 lipca
Locha, która oprosiła się 2 lipca, ma długość laktacji wynoszącą 35 dni. Oznacza to, że okres laktacji kończy się 6 sierpnia. Po zakończeniu laktacji, prosięta są odsadzone, co w praktyce oznacza, że locha może nie być pokrywana przez pewien czas. W tym przypadku, okres odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni, co oznacza, że locha będzie gotowa do ponownego krycia 16 sierpnia. Takie planowanie jest kluczowe dla optymalizacji cyklu produkcji, a także zdrowia zwierząt. Właściwe zarządzanie czasem krycia oraz laktacji jest niezbędne dla efektywności hodowli trzody chlewnej. Stosowanie się do takich praktyk pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz zwiększa wydajność produkcji prosiąt.
Pytanie 26

Zwierzęta wymagają najwyższego poziomu oświetlenia w pomieszczeniach

A. rosnące
B. rozrodcze
C. opasane
D. chorujące
Odpowiedź "rosnące" to strzał w dziesiątkę! Zwierzęta w fazie wzrostu naprawdę potrzebują sporo światła, żeby prawidłowo się rozwijać. Dobre oświetlenie pomaga im w procesach metabolicznych i podkręca apetyt, co jest mega ważne dla ich zdrowia i wzrostu. Na przykład w hodowli drobiu są konkretne normy dotyczące natężenia światła, które mają na celu zapewnienie młodym ptakom jak najlepszych warunków, by rosły zdrowo i wydajnie. Zresztą, jak się spojrzy na rośliny, to też młode siewki muszą mieć odpowiednie światło, żeby efektywnie fotosyntezować. Także, zapewnienie dobrego oświetlenia dla rosnących zwierząt to klucz do ich zdrowia i dobrych wyników w hodowli.
Pytanie 27

W karmieniu krów mlecznych, biorąc pod uwagę jakość uzyskiwanego mleka, nie zaleca się stosowania

A. buraków ćwikłowych
B. buraków pastewnych
C. ziemniaków
D. wysłodków buraczanych
Buraki ćwikłowe nie są zalecane w żywieniu krów mlecznych z powodu ich wysokiej zawartości cukrów, co może przyczyniać się do zwiększenia stężenia beta-karotenu w mleku, co wpływa na jego jakość i barwę. Dodatkowo, buraki ćwikłowe mogą powodować zaburzenia trawienne u bydła, takie jak wzdęcia. W żywieniu krów mlecznych ważne jest, aby pasze były dobrze zbilansowane pod kątem składników odżywczych, co wpływa na produkcję mleka oraz jego parametry jakościowe. W praktyce, zaleca się stosowanie buraków pastewnych lub wysłodków buraczanych, które są lepiej tolerowane przez krowy i mają korzystniejszy profil składników odżywczych. Standardy żywieniowe powinny uwzględniać również potrzeby metaboliczne zwierząt oraz ich zdrowie, aby zapewnić optymalną produkcję mleka oraz jego wysoką jakość.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jakie działania należy podjąć w przypadku udzielania pierwszej pomocy koniowi wykazującemu objawy ochwatu?

A. wykonaniu zimnych okładów na kopyta
B. owijaniu i ogrzewaniu mięśni zadu konia
C. schładzaniu mięśni zadu konia
D. stosowaniu ciepłych okładów na kopyta
Wykonanie zimnych okładów na kopyta konia z objawami ochwatu jest kluczowym działaniem w kontekście pierwszej pomocy. Ochwat, znany również jako laminitis, to poważna choroba, w której dochodzi do zapalenia lameli w kopycie, co prowadzi do bólu i dyskomfortu. Zimne okłady mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego oraz obrzęku poprzez zwężenie naczyń krwionośnych, co w efekcie ogranicza przepływ krwi do uszkodzonego obszaru. W praktyce, zimne okłady można stosować przez 20-30 minut, co 2-3 godziny, aby uzyskać optymalne efekty. Ważne jest, aby stosować okłady bezpośrednio na kopyta, a nie na mięśnie zadu konia, ponieważ to właśnie kopyta są miejscem wystąpienia stanu zapalnego. Zimne okłady nie tylko pomagają w zmniejszeniu bólu, ale również mogą przyspieszyć proces regeneracji. Dobre praktyki obejmują również konsultację z weterynarzem, aby ocenić stan konia i wdrożyć dalsze leczenie, takie jak zmiana diety czy odpowiednia opieka weterynaryjna.
Pytanie 30

Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do

A. łamliwości kości
B. niedoczynności tarczycy
C. zaburzeń krzepliwości krwi
D. niedokrwistości
Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do niedoczynności tarczycy, co jest stanem, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3). Hormony te są kluczowe dla regulacji metabolizmu, wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku niedoboru jodu, zwierzęta mogą doświadczać objawów, takich jak przyrost masy ciała, letarg, oraz obrzęki, w tym charakterystyczne powiększenie tarczycy, zwane wolem. Zastosowanie odpowiedniej suplementacji jodem w paszy jest standardową praktyką w hodowli zwierząt, aby zapobiec niedoborom oraz związanym z nimi problemom zdrowotnym. Warto wspomnieć, że w krajach, gdzie występują naturalne niedobory jodu w glebie, takie jak niektóre regiony górskie, kontrola poziomu jodu w diecie zwierząt jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego rozwoju i produkcji. Właściwe zarządzanie dietą zwierząt, w tym odpowiednia suplementacja jodu, jest zgodne z międzynarodowymi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt.
Pytanie 31

Który z elementów pasz wykorzystywanych w karmieniu knurów, w przypadku niedoboru powoduje uczucie głodu, a w zbyt dużej ilości może wpływać negatywnie na strawność paszy?

A. Tłuszcz
B. Włókno
C. Popiół
D. Białko
Włókno jest kluczowym składnikiem pasz, który ma istotny wpływ na procesy trawienne u knurów. W niedoborze włókna zwierzęta mogą odczuwać głód, ponieważ włókno wpływa na objętość paszy, a tym samym na poczucie sytości. Dobrze zbalansowana dieta powinna zawierać optymalną ilość włókna, aby wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Włókno wspomaga perystaltykę jelit oraz jest niezbędne do utrzymania zdrowia mikroflory jelitowej. Zbyt mała ilość włókna w diecie może prowadzić do zaburzeń trawiennych, a w skrajnych przypadkach do kolki. Z drugiej strony, nadmiar włókna w diecie może prowadzić do pogorszenia strawności paszy. Włókna, zwłaszcza te o wysokiej ligninowej zawartości, mogą utrudniać dostęp enzymów trawiennych do składników odżywczych, co może negatywnie wpływać na wchłanianie energii i białka. Dlatego ważne jest, aby hodowcy dostosowywali poziom włókna w paszach do potrzeb żywieniowych zwierząt, uwzględniając ich wiek, kondycję i cel hodowlany. Przykładowo, w żywieniu knurów reprodukcyjnych zaleca się stosowanie włókna surowego na poziomie 5-10%, co sprzyja prawidłowej kondycji i wydajności.
Pytanie 32

Przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski, a także ich zarodków, nasienia oraz komórek jajowych, jakie dokumenty są wymagane?

A. księga rejestracji
B. dowód sprzedaży
C. dowód zakupu
D. świadectwo zdrowia
Świadectwo zdrowia to ważny dokument, gdy chcesz legalnie wywieźć bydło, owce czy kozy z Polski. Potwierdza, że zwierzęta są zdrowe i spełniają wymagania weterynaryjne, które obowiązują w kraju, do którego je wysyłasz. To naprawdę istotne, żeby zapobiegać rozprzestrzenianiu się różnych chorób, bo ma to ogromne znaczenie dla zdrowia publicznego i samego dobrostanu zwierząt. Jak to wygląda w praktyce? Tuż przed transportem hodowca powinien skontaktować się z weterynarzem, który zrobi badania zdrowotne i wystawi potrzebne papiery. Na przykład, przy bydle weterynarz sprawdzi, czy nie ma tam chorób jak wirusowa biegunka czy bruceloza, bo to wymogi unijne. Dobrze też mieć kopię świadectwa w dokumentacji, to ułatwia przyszłe transakcje i kontrole ze strony inspekcji weterynaryjnej.
Pytanie 33

Jak długo utrzymuje się standardowa laktacja u krów?

A. 250 dni
B. 305 dni
C. 280 dni
D. 365 dni
Standardowa laktacja u krów mlecznych trwa 305 dni, co jest zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji ds. Mleka (IDF) oraz praktykami w hodowli bydła mlecznego. Czas ten jest często używany w programach zarządzania stadem, aby zoptymalizować wydajność mleczną oraz zdrowie zwierząt. W trakcie tego okresu krowy powinny być regularnie dojarzane, co pozwala na maksymalizację produkcji mleka. Długość laktacji ma kluczowe znaczenie dla planowania cyklu rozrodczego, co z kolei wpływa na efektywność ekonomiczną produkcji mleka. Wiedza ta jest istotna dla hodowców, którzy dążą do poprawy rentowności swoich gospodarstw poprzez efektywne zarządzanie cyklem laktacyjnym. Ponadto, zrozumienie długości laktacji pomaga w odpowiedniej suplementacji paszy oraz dbałości o zdrowie i kondycję zwierząt, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich wyników w produkcji mleka.
Pytanie 34

Konserwanty są niezbędne w procesie zakiszania

A. słonecznika
B. lucerny
C. liści buraczanych
D. kukurydzy
Dodatki konserwujące, choć ogólnie mają zastosowanie w wielu procesach przetwórczych, nie są niezbędne przy zakiszaniu słonecznika, kukurydzy czy liści buraczanych. W przypadku słonecznika, proces zakiszania polega głównie na wykorzystaniu naturalnych właściwości rośliny, a wysoką zawartość oleju w nasionach sprawia, że fermentacja może przebiegać w sposób naturalny, bez potrzeby dodatkowych dodatków. Kukurydza z kolei, dzięki swojej naturalnej słodkości i wysokości w skrobi, potrafi dobrze fermentować samodzielnie, a jej wysoka zawartość cukrów stwarza korzystne warunki dla rozwoju pożądanych bakterii fermentacyjnych. Liście buraczane również nie wymagają dodatków konserwujących, ponieważ ich naturalna struktura i wilgotność sprzyjają rychłemu zakiszaniu. Typowym błędem jest zakładanie, że każda roślina wymaga dodatków konserwujących w procesie zakiszania. Takie podejście prowadzi do niepotrzebnych kosztów oraz może wprowadzać niepożądane zmiany w końcowym produkcie, co wpływa na jakość paszy. Właściwe zrozumienie specyfiki każdej rośliny oraz umiejętność dostosowywania metod zakiszania do ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w tym procesie. Warto także zwrócić uwagę, że nadmiar dodatków konserwujących może prowadzić do obniżenia jakości fermentacji, co negatywnie wpłynie na wartość odżywczą paszy.
Pytanie 35

Jakim typem połączenia łączy się łopatka z tułowiem?

A. mięśniozrostem
B. kościozrostem
C. chrząstkozrostem
D. więzozrostem
Łopatka, czyli scapula, łączy się z tułowiem poprzez mięśniozrost, co oznacza, że jej przyczep do klatki piersiowej jest realizowany za pomocą mięśni, a nie przez połączenia kostne. Mięśniozrost zapewnia dużą ruchomość w obrębie kończyny górnej, umożliwiając wykonywanie złożonych ruchów, takich jak podnoszenie rąk, obracanie czy przeciąganie. Kluczowe mięśnie, takie jak mięsień czworoboczny oraz mięsień zębaty przedni, odgrywają istotną rolę w stabilizacji i ruchomości obręczy barkowej. Dobrze rozwinięta musculatura w tym obszarze jest niezbędna w wielu dyscyplinach sportowych oraz w codziennych czynnościach, takich jak podnoszenie ciężarów czy wykonywanie precyzyjnych ruchów. Zrozumienie tego połączenia i znaczenia mięśniozrostu jest istotne nie tylko dla specjalistów z zakresu anatomii i fizjoterapii, ale także dla trenerów i sportowców, którzy dążą do poprawy wydolności i uniknięcia kontuzji.
Pytanie 36

Na obszarze OSN pojemność płyty do przechowywania obornika powinna umożliwiać jego składowanie przez czas

A. 6 miesięcy
B. 12 miesięcy
C. 2 miesiące
D. 4 miesiące
Prawidłowa odpowiedź to sześć miesięcy, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi zarządzania odpadami organicznymi w rolnictwie. Pojemność płyty obornikowej musi umożliwić przechowywanie obornika przez ten okres, aby zapewnić odpowiednie warunki dla jego dekompozycji oraz uniknąć negatywnego wpływu na środowisko. Przechowywanie obornika przez sześć miesięcy pozwala na zachowanie właściwej struktury oraz składników odżywczych, co jest istotne podczas późniejszego jego stosowania jako nawozu. W praktyce, odpowiednia pojemność płyty obornikowej może zapobiec przesiąkaniu odcieków do gruntów i wód gruntowych, co jest kluczowe w kontekście ochrony ekosystemów. Standardy takie jak dyrektywy Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami podkreślają wagę odpowiedniego zarządzania obornikiem, nazywanego również materiałem organicznym, co z kolei wpływa na jakość gleby i bezpieczeństwo żywności. Warto również dodać, że zbyt krótki okres przechowywania, na przykład cztery lub dwa miesiące, może prowadzić do niepełnej dekompozycji, co skutkuje stratami składników odżywczych oraz potencjalnym zanieczyszczeniem środowiska. Z kolei roczny okres przechowywania może być zbyt długi i nieefektywny, co przyczynia się do zwiększenia kosztów operacyjnych oraz negatywnego wpływu na gospodarstwo.
Pytanie 37

Gdzie w jelicie znajdują się kosmki jelitowe?

A. w grubym.
B. w ślepym.
C. w czczym.
D. w prostym.
Wybór odpowiedzi dotyczącej jelita grubego, ślepego lub prostego świadczy o niepełnym zrozumieniu anatomii oraz funkcji poszczególnych odcinków układu pokarmowego. Jelito grube, w przeciwieństwie do jelita czczego, nie jest miejscem intensywnego wchłaniania składników odżywczych, a jego główną rolą jest absorpcja wody i elektrolitów, co prowadzi do formowania kału. Kosmki jelitowe występujące w jelicie czczym są wysoce wyspecjalizowane do efektywnego wchłaniania, co jest niezbędne dla utrzymania równowagi biochemicznej organizmu. Również w jelicie ślepym nie występują kosmki, a jego funkcja jest bardziej związana z fermentacją i resorpcją substancji, niż z wchłanianiem składników odżywczych. W przypadku jelita prostego, termin ten nie jest poprawny w kontekście anatomii układu pokarmowego, ponieważ nie istnieje taki odcinek jelita. Często błędne odpowiedzi wynikają z mylenia funkcji i lokalizacji różnych części jelita oraz braku zrozumienia ich specyficznych roli w trawieniu i wchłanianiu. Kluczowe znaczenie ma znajomość nie tylko anatomii, ale także fizjologii, co pozwala na lepsze zrozumienie procesów biologicznych zachodzących w organizmie. Wiedza ta jest szczególnie ważna w kontekście dietetyki oraz medycyny, gdzie precyzyjne zrozumienie funkcji jelit jest niezbędne dla diagnozowania i leczenia schorzeń związanych z układem pokarmowym.
Pytanie 38

W układzie pokarmowym owcy czepiec usytuowany jest pomiędzy

A. przełykiem a żwaczem
B. trawieńcem a dwunastnicą
C. żwaczem a księgami
D. księgami a trawieńcem
Czepiec (omasum) jest jednym z czterech głównych żołądków u przeżuwaczy, takich jak owce. Znajduje się pomiędzy żwaczem (rumen) a księgami (abomasum). Jego główną funkcją jest dalsze przetwarzanie i trawienie pokarmu, który został wstępnie rozłożony w żwaczu. Czepiec działa jako filtr, który oddziela cząstki pokarmowe, umożliwiając ich dalsze trawienie w księgach, a także absorpcję wody i substancji odżywczych. W praktyce, zrozumienie położenia czepca i jego funkcji jest kluczowe w dietetyce zwierząt, ponieważ poprawne zarządzanie dietą owiec wpływa na ich zdrowie i wydajność produkcyjną. Na przykład, niewłaściwe skomponowanie diety może prowadzić do problemów trawiennych, co w konsekwencji może wpłynąć na wzrost i produkcję mleka. Dlatego też, znajomość anatomii przewodu pokarmowego jest niezbędna dla weterynarzy i hodowców, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt.
Pytanie 39

Cyfra zero w etykietowaniu jajek spożywczych 0-PL12345678 wskazuje, że są one z hodowli

A. wolnowybiegowej
B. klatkowej
C. ekologicznej
D. ściółkowej
Wybór odpowiedzi dotyczący chowu ściółkowego, wolnowybiegowego lub klatkowego jest błędny z kilku kluczowych powodów. Chow ściółkowy, oznaczany zazwyczaj cyfrą 1, polega na utrzymywaniu kur w pomieszczeniach z podłożem ściółkowym, co sprzyja ich naturalnym zachowaniom, jednak nie zapewnia im dostępu do świeżego powietrza, co jest istotne w chowu ekologicznego. Z kolei chów wolnowybiegowy, oznaczany cyfrą 2, pozwala kurkom na dostęp do wybiegów na świeżym powietrzu, co przyczynia się do ich lepszego dobrostanu, ale nie spełnia tak surowych norm jak chów ekologiczny. Wreszcie, chów klatkowy, kodowany cyfrą 3, jest najgorszą opcją pod względem dobrostanu zwierząt, gdyż kury są trzymane w ciasnych klatkach, co całkowicie zaprzecza zasadom chowu ekologicznego. Typowym błędem myślowym jest mylenie terminologii oraz standardów hodowlanych. Należy pamiętać, że określenia te nie są zamienne i każdy z nich wskazuje na różny poziom dobrostanu zwierząt i jakości produktów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między nimi oraz ich wpływu na zdrowie, jakość oraz dobrostan zwierząt, a także na nasze wybory konsumpcyjne. Wybierając jaja, konsumenci powinni zwracać uwagę na ich oznakowanie, aby podejmować świadome decyzje w zakresie zdrowego stylu życia oraz ochrony środowiska.
Pytanie 40

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, zwierzęta powinny otrzymać

A. karoten
B. wapń
C. magnez
D. żelazo
Magnez jest kluczowym minerałem, który odgrywa istotną rolę w metabolizmie zwierząt, a zwłaszcza w profilaktyce tężyczki pastwiskowej, która może wystąpić w wyniku niedoboru tego pierwiastka. Tężyczka pastwiskowa to stan spowodowany skurczami mięśni szkieletowych, często wywołany niskim poziomem magnezu we krwi. Magnez wpływa na przewodnictwo nerwowe i funkcjonowanie mięśni, w tym na regulację skurczów. W praktyce, aby zapobiec temu schorzeniu, zwierzęta hodowlane, szczególnie bydło, powinny otrzymywać suplementację magnezu, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu traw na pastwiskach, kiedy ich zawartość magnezu może być obniżona. Dobre praktyki obejmują monitorowanie poziomu magnezu w diecie zwierząt oraz stosowanie preparatów wspomagających, takich jak sole magnezowe, które są łatwo przyswajalne. Właściwe zarządzanie paszami oraz ich składnikami odżywczymi jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej zwierząt, a także dla ograniczenia ryzyka wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak tężyczka pastwiskowa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej