Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 22:29
Data zakończenia: 22 maja 2025 22:36

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kotłownia wyposażona w kocioł gazowy z otwartą komorą spalania musi być między innymi zaopatrzona w kratkę wentylacyjną wywiewną o minimalnej powierzchni

A. 250 cm2

B. 200 cm2

C. 50 cm2

D. 100 cm2

Odpowiedź 200 cm2 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi wentylacji kotłowni z kotłem gazowym z otwartą komorą spalania, wymagana powierzchnia kratki wentylacyjnej wywiewnej powinna wynosić przynajmniej 200 cm2. Taka wentylacja jest niezbędna, aby zapewnić odpowiedni ciąg powietrza, co jest kluczowe dla prawidłowego działania kotła oraz dla bezpieczeństwa użytkowników. Niedostateczna wentylacja może prowadzić do nagromadzenia się spalin i zanieczyszczeń, co w skrajnych przypadkach może zagrażać zdrowiu, a nawet życiu. Przykładowo, w kotłowniach, które są źle wentylowane, może dochodzić do powstania tlenku węgla, który jest bezbarwnym i bezwonnym gazem, a jego obecność jest niezwykle niebezpieczna. Dlatego też, projektując kotłownię, warto kierować się obowiązującymi normami, które dokładnie określają powierzchnie wentylacyjne, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia awarii oraz zapewnić prawidłowe funkcjonowanie urządzeń grzewczych.

Pytanie 2

Aby zmienić kształt przekroju poprzecznego kanałów wentylacyjnych, na przykład z okrągłego na prostokątny, wykorzystuje się

A. odsadzenie

B. dyfuzory

C. łuki

D. trójniki

Dyfuzory to dość ważne elementy w systemach wentylacyjnych. Dzięki nim można z powodzeniem przechodzić między różnymi kształtami przewodów, na przykład z okrągłych na prostokątne. Ich głównym zadaniem jest nie tylko zmiana kształtu, ale też zapewnienie równomiernego rozkładu powietrza. W praktyce to kluczowe, bo dobrze rozprowadzone powietrze wpływa na efektywność wentylacji. Spotykamy dyfuzory w biurach, fabrykach, a nawet w mieszkaniach. Jak się stosuje je zgodnie z normami PN-EN 12599 oraz PN-EN 13779, to można liczyć na to, że system wentylacyjny będzie działał jak należy, z mniejszym ryzykiem hałasu czy turbulencji. Oczywiście, dobrze zaprojektowany dyfuzor może znacząco poprawić komfort życia i pracy ludzi, więc warto poświęcić chwilę na ich odpowiedni wybór i montaż.

Pytanie 3

Gdzie można zainstalować gazomierz w budynku mieszkalnym wielorodzinnym?

A. W łazience

B. W pokoju

C. Na klatce schodowej

D. W ślepym pomieszczeniu piwnicy

Gazomierz w budynku mieszkalnym wielorodzinnym powinien być montowany w miejscach, które zapewniają łatwy dostęp do urządzenia w celu odczytu oraz konserwacji. Klatka schodowa jest idealnym miejscem, ponieważ jest to obszar wspólny, gdzie mieszkańcy mogą swobodnie się poruszać, a pracownicy serwisowi mogą łatwo dotrzeć do gazomierza. Zgodnie z normami budowlanymi, urządzenia gazowe powinny być montowane w lokalizacjach, które nie stwarzają zagrożenia dla mieszkańców, a jednocześnie umożliwiają ich szybkie zlokalizowanie w razie awarii. Dobrą praktyką jest także zapewnienie odpowiedniej wentylacji w miejscu montażu gazomierza, co minimalizuje ryzyko gromadzenia się gazu. Z praktycznego punktu widzenia, umiejscowienie gazomierza na klatce schodowej pozwala również na łatwe dostosowanie do przyszłych potrzeb, na przykład w przypadku zmiany liczby lokali mieszkalnych. Warto również zauważyć, że wiele przepisów prawa budowlanego oraz regulacji dotyczących instalacji gazowych wskazuje na klatkę schodową jako preferowane miejsce montażu ze względu na bezpieczeństwo oraz funkcjonalność.

Pytanie 4

W instalacji kanalizacyjnej połączenie rur z PE realizuje się metodą

A. zgrzewania

B. klejenia

C. zaprasowywania

D. zaciskania

Zgrzewanie to technika, która polega na łączeniu rur z polietylenu (PE) poprzez ich podgrzewanie i ciśnieniowe łączenie w miejscach, gdzie mają się zetknąć. W przypadku instalacji kanalizacyjnych, zgrzewanie jest jedną z najskuteczniejszych metod, ponieważ zapewnia wysoką szczelność połączenia oraz wytrzymałość, która jest kluczowa w warunkach eksploatacyjnych. Przykładem zastosowania zgrzewania jest łączenie rur PE w systemach odprowadzania wód deszczowych czy ścieków, gdzie istotne jest uniknięcie nieszczelności, które mogłyby prowadzić do zanieczyszczenia środowiska. W praktyce, dobrą praktyką jest stosowanie zgrzewania doczołowego lub zgrzewania elektrooporowego, które są zgodne z normami ISO 12176 oraz PN-EN 12201. Te metody zapewniają trwałe i niezawodne połączenia, co jest szczególnie ważne w instalacjach, które muszą wytrzymać różnorodne obciążenia i zmiany temperatury. Warto również podkreślić, że zgrzewanie rur z PE wymaga specjalistycznego sprzętu oraz odpowiednich umiejętności personelu, co zwiększa pewność realizacji wysokiej jakości instalacji.

Pytanie 5

Aby pozyskać wodę z dużych rzek, należy zastosować

A. pompy głębinowe

B. studnie wiercone

C. ujęcia zatokowe

D. ciągi drenowe

Ujęcia zatokowe to jeden z najskuteczniejszych sposobów poboru wody z dużych rzek. Metoda ta polega na wykorzystaniu naturalnych zatok lub obszarów, gdzie woda jest stosunkowo głęboka i jej przepływ jest stabilny. Ujęcia zatokowe są projektowane w taki sposób, aby maksymalizować jakość pobieranej wody, minimalizując jednocześnie ryzyko zanieczyszczeń ze środowiska zewnętrznego. W praktyce, takie systemy wymagają starannego zaplanowania, aby odpowiednio dobrać miejsce lokalizacji i zapewnić odpowiednią filtrację wody, co jest zgodne z normami jakości wody pitnej, takimi jak PN-EN 14744. Dodatkowo, zastosowanie nowoczesnych technologii monitoringu jakości wody pozwala na bieżąco kontrolować parametry wody, co jest istotne dla jej późniejszego wykorzystania. Ujęcia zatokowe są często stosowane w dużych zakładach wodociągowych, gdzie ilość pobieranej wody jest znaczna, a zapewnienie jej czystości i jakości ma kluczowe znaczenie w kontekście zdrowia publicznego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 6

Jaką minimalną odległość powinna mieć dolna krawędź otworu wlotowego czerpni od poziomu gruntu?

A. 1 m

B. 4 m

C. 2 m

D. 5 m

Minimalna odległość dolnej krawędzi otworu wlotowego czerpni od poziomu terenu wynosząca 2 m jest zgodna z przyjętymi normami w inżynierii hydrotechnicznej. Tego typu regulacje mają na celu zapobieganie zanieczyszczeniom wód oraz zapewnienie odpowiedniego funkcjonowania systemu czerpania wody. Ustalona wysokość ma również znaczenie w kontekście ochrony przed osadami oraz innymi zanieczyszczeniami, które mogą wpływać na jakość wody. Przykładowo, czerpnia zlokalizowana zbyt blisko poziomu terenu narażona jest na zatykanie się przez liście, gałęzie czy inne materiały organiczne, co może prowadzić do obniżenia wydajności oraz zwiększenia kosztów eksploatacji. Ponadto, z punktu widzenia bezpieczeństwa, odpowiednia wysokość otworu wlotowego jest istotna, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanych sytuacji, takich jak zablokowanie czerpni czy zanieczyszczenie wody gruntowej. W praktyce, przed projektowaniem czerpni należy również przeanalizować lokalne warunki hydrologiczne oraz geologiczne, co pozwoli na optymalne dostosowanie parametrów technicznych do specyfiki danego miejsca.

Pytanie 7

Jakie jest element regulacyjny w systemie wentylacji mechanicznej?

A. czerpnia powietrza

B. wyrzutnia powietrza

C. wentylator

D. przepustnica

Przepustnica jest kluczowym elementem regulacyjnym w instalacji wentylacyjnej mechanicznej, ponieważ jej główną funkcją jest kontrolowanie przepływu powietrza w systemie. Dzięki regulacji otwarcia przepustnicy można dostosować ilość powietrza dostarczanego do pomieszczeń oraz jego wywiewu, co ma istotne znaczenie dla jakości powietrza wewnętrznego oraz komfortu użytkowników. Przepustnice są często wykorzystywane w różnych systemach wentylacyjnych, w tym w wentylacji grawitacyjnej oraz mechanicznej. W praktyce ich zastosowanie pozwala na oszczędność energii poprzez minimalizację strat ciepła, a także pozwala na efektywne zarządzanie wentylacją, co jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 13779 oraz PN-EN 15251. Przykładowo, w biurowcach, gdzie zmieniają się potrzeby wentylacyjne w zależności od liczby osób obecnych w pomieszczeniu, stosowanie przepustnic automatycznych może znacząco poprawić efektywność energetyczną systemu wentylacji.

Pytanie 8

Podczas napełniania instalacji wodociągowej wodą w budynku mieszkalnym w najwyższych miejscach pionów należy zamontować

A. odwadniacze

B. kryzę pomiarową

C. odpowietrzniki

D. zawór zwrotny

Odpowietrzniki są kluczowym elementem instalacji wodociągowej, szczególnie w najwyższych punktach pionów. Ich głównym zadaniem jest usuwanie powietrza z systemu, co zapobiega powstawaniu nadmiernego ciśnienia oraz hałasu w rurach. Podczas napełniania instalacji wodociągowej, powietrze gromadzi się w górnych punktach, co może prowadzić do nieefektywnej pracy systemu oraz uszkodzeń. Odpowietrzniki automatyczne, montowane w tych miejscach, umożliwiają odprowadzanie powietrza bez konieczności manualnego działania. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych, gdzie piony wody są długie i sięgają wysoko, zastosowanie odpowietrzników zapewnia równomierne wypełnienie pionów wodą, co jest zgodne z normami budowlanymi i instalacyjnymi, takimi jak PN-EN 806. W praktyce, zainstalowanie odpowietrzników w odpowiednich miejscach wpływa na długowieczność instalacji oraz komfort użytkowników, eliminując ryzyko wystąpienia awarii spowodowanych zatorami powietrznymi.

Pytanie 9

Do łączenia rur w systemie kanalizacyjnym z polietylenu stosuje się

A. zaciskarka

B. zgrzewarka

C. gwintownica

D. rozpierak

Zgrzewarka to urządzenie zaprojektowane specjalnie do łączenia rur wykonanych z polietylenu, co jest szczególnie istotne w instalacjach kanalizacyjnych. Proces zgrzewania polega na podgrzewaniu krawędzi rur do odpowiedniej temperatury, a następnie ich łączeniu pod wysokim ciśnieniem, co zapewnia trwałe i szczelne połączenie. W praktyce, zgrzewarki są wykorzystywane do instalacji zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i dużych obiektach komercyjnych, gdzie niezbędna jest wytrzymałość i odporność na różne czynniki chemiczne. Stosowanie zgrzewarek zgodnie z normami PN-EN 12007-2 oraz PN-EN 1555 gwarantuje wysoką jakość połączeń, co jest kluczowe dla niezawodności całej instalacji. Dodatkowo, odpowiednie szkolenie personelu obsługującego te maszyny zwiększa bezpieczeństwo pracy i minimalizuje ryzyko pojawienia się nieszczelności, które mogłyby prowadzić do poważnych problemów hydraulicznych.

Pytanie 10

Gdzie montowana jest odsadza w systemie kanalizacyjnym?

A. w podejściu do kanalizacji

B. w pionie systemu kanalizacyjnego

C. na przyłączu do kanalizacji

D. na poziomie systemu kanalizacyjnego

Odsadzka w instalacji kanalizacyjnej odnosi się do odgałęzienia rury, które ma na celu odprowadzenie ścieków z pionu kanalizacyjnego do poziomych instalacji, takich jak rury odpływowe. Montaż odsadzek w pionach kanalizacyjnych jest zgodny z normami i standardami budowlanymi, które określają, że rury odpływowe, powinny być podłączane do odpływów w sposób, który umożliwia prawidłowy odpływ wody oraz minimalizuje ryzyko zatorów. Przykładem zastosowania odsadzek może być sytuacja, gdy w budynku mieszkalnym planuje się podłączenie kilku urządzeń sanitarnych, takich jak umywalka, wanna czy toaleta. W takim przypadku, każda z tych instalacji musi być odpowiednio podłączona do pionu kanalizacyjnego, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie i odprowadzanie ścieków. Profesjonalne podejście do montażu odsadzek uwzględnia przepisy Prawa budowlanego oraz wszelkie normy dotyczące instalacji sanitarnych, co zapewnia ich trwałość oraz efektywność. Odpowiednia instalacja odsadzek jest kluczowa, aby unikać dalszych problemów z systemem kanalizacyjnym w przyszłości.

Pytanie 11

Jak długo trwa test szczelności instalacji ogrzewania podłogowego?

A. 3 godziny

B. 6 godzin

C. 12 godzin

D. 24 godziny

Próba szczelności instalacji grzewczej podłogowej powinna trwać co najmniej 24 godziny, aby zapewnić dokładne i wiarygodne wyniki. Proces ten polega na wprowadzeniu ciśnienia do systemu i monitorowaniu jego spadku przez określony czas. Dłuższy okres testowania pozwala na wykrycie nawet najmniejszych nieszczelności, które mogą wpłynąć na efektywność działania instalacji grzewczej. Przykładowo, w przypadku zastosowania wodnego ogrzewania podłogowego, ważne jest, aby nie tylko sprawdzić szczelność rur, ale także połączeń z zaworami i innymi elementami. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12828, test szczelności powinien być przeprowadzany przed oddaniem instalacji do użytku. Regularne przeprowadzanie takich testów przyczynia się do utrzymania systemu w dobrym stanie, co z kolei przekłada się na oszczędności w eksploatacji oraz zwiększenie komfortu użytkowników. Warto również zaznaczyć, że prawidłowo przeprowadzona próba szczelności może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów jeszcze przed uruchomieniem systemu, co jest kluczowe dla późniejszej niezawodności i sprawności instalacji.

Pytanie 12

Napełnianie systemu grzewczego wodą powinno zostać przerwane, gdy woda zaczyna wypływać z otwartego naczynia wzbiorczego przez rurę

A. bezpieczeństwa

B. sygnalizacyjną

C. wzbiorczą

D. odpowietrzającą

Poprawna odpowiedź to sygnalizacyjna, ponieważ napełnianie instalacji grzewczej wodą powinno być przerywane w momencie, gdy woda zaczyna wypływać z otwartego naczynia wzbiorczego. Otwór ten pełni rolę wskaźnika, sygnalizując, że system osiągnął odpowiedni poziom napełnienia. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży grzewczej, gdzie istotne jest zapewnienie właściwego ciśnienia i uniknięcie nadmiernego napełnienia, które mogłoby prowadzić do uszkodzeń komponentów systemu. W praktyce, podczas napełniania instalacji, monitorowanie wypływu wody z naczynia wzbiorczego jest kluczowe, ponieważ pozwala to na skuteczne odpowietrzanie systemu oraz eliminację powietrza, które może zakłócać prawidłowe działanie instalacji. W standardach takich jak PN-EN 12828, dotyczących instalacji grzewczych, podkreśla się znaczenie odpowiedniego napełniania i odpowietrzania, co również wpływa na wydajność energetyczną całego systemu grzewczego. Wiedza na temat tych procesów jest niezbędna dla każdego technika grzewczego, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemów grzewczych.

Pytanie 13

Aby połączyć trójnik siodłowy Ø63 x Ø32 z przyłączem gazowym z rur PE 32, należy zastosować mufę

A. elektrooporową

B. zgrzewaną kielichowo

C. spawaną

D. zaciskową osiowo

Elektrooporowe mufy są odpowiednim rozwiązaniem do łączenia rur wykonanych z polietylenu (PE), zwłaszcza w instalacjach gazowych. Mufy te działają na zasadzie podgrzewania, które powoduje topnienie materiału, a następnie jego spoinowanie, tworząc trwałe i szczelne połączenie. W przypadku połączenia trójnika siodłowego Ø63 x Ø32 z rurą PE 32, zastosowanie mufy elektrooporowej zapewnia wysoką jakość spoiny, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa instalacji gazowych. Dzięki tej metodzie można uzyskać połączenie o dużej wytrzymałości mechanicznej, odporne na zmiany temperatury i ciśnienia. Stosowanie muf elektrooporowych jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12201, które regulują wymagania dla systemów rur z PE w instalacjach gazowych. Przykładem zastosowania elektrooporowych muf jest budowa i modernizacja gazociągów, gdzie niezawodność i bezpieczeństwo połączeń mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 14

Aby zrealizować odgałęzienie w budowanym gazociągu z rur z polietylenu, potrzebne jest zastosowanie

A. nypela

B. redukcji

C. trójnika

D. mufy

Trójnik jest elementem armatury, który umożliwia połączenie trzech rur w jednym punkcie, co jest niezbędne w przypadku wykonywania odgałęzień w gazociągach. W budowie gazociągów z rur polietylenowych stosuje się trójniki, aby zapewnić odpowiedni przepływ gazu oraz utrzymać wymagane ciśnienie w systemie. Przykładem zastosowania trójnika może być sytuacja, gdy z głównej linii gazociągu chcemy poprowadzić linię do innego obiektu, na przykład do budynku mieszkalnego lub przemysłowego. Zgodnie z normami branżowymi, trójniki powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie gazu i wysokie ciśnienie, co zapewnia ich długowieczność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Wykorzystanie trójników jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów gazowych, co ma na celu minimalizację ryzyka przecieków oraz poprawę efektywności transportu gazu.

Pytanie 15

Jakim przewodem w instalacji gazowej gaz jest dystrybuowany na wyższe piętra?

A. Pionem

B. Przewodem gazomierzowym

C. Przewodem podłączeniowym

D. Przewodem użytkowym

Odpowiedź 'Pionem' jest prawidłowa, ponieważ w instalacjach gazowych piony są przewodami, które umożliwiają rozprowadzanie gazu na różne kondygnacje budynku. Piony gazowe są projektowane w taki sposób, aby zapewnić optymalny przepływ gazu oraz minimalizować ryzyko wycieków i awarii. W praktyce, pion gazowy prowadzi gaz od głównego przyłącza do poszczególnych odbiorników na różnych piętrach, co jest zgodne z normami PN-EN 1775 dotyczącymi instalacji gazowych. Ważnym aspektem projektowania pionów jest ich odpowiednia średnica oraz wentylacja, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników. Warto również zaznaczyć, że instalacje gazowe wymagają regularnych przeglądów i konserwacji, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz zgodność z obowiązującymi przepisami. Przykładem zastosowania pionów gazowych mogą być budynki wielorodzinne, gdzie gaz dostarczany jest do mieszkań na różnych kondygnacjach, co wpływa na komfort i wydajność systemu grzewczego.

Pytanie 16

Gdzie należy umieścić naczynie wzbiorcze zamknięte w instalacji centralnego ogrzewania?

A. Jak najdalej od kotła na rurze bezpieczeństwa

B. W najwyższym miejscu instalacji na gałązce

C. Jak najbliżej kotła na rurze wzbiorczej

D. W najwyższym miejscu instalacji na pionie

Naczynie wzbiorcze zamknięte powinno być montowane jak najbliżej kotła na rurze wzbiorczej, ponieważ jego główną funkcją jest kompensacja zmian objętości wody wynikających z jej podgrzewania. Umiejscowienie naczynia wzbiorczego blisko kotła umożliwia efektywne zarządzanie ciśnieniem w systemie oraz minimalizację ryzyka wystąpienia nadciśnienia, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń instalacji. W praktyce, umieszczając naczynie wzbiorcze w pobliżu kotła, zapewniamy odpowiednie warunki do jego działania, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania instalacji grzewczych, takimi jak te określone w normach PN-EN 12828 oraz PN-EN 12831. Przykładowo, w sytuacjach, gdy naczynie wzbiorcze znajduje się zbyt daleko od kotła, może dojść do opóźnienia w reakcji na zmiany ciśnienia, co wpływa negatywnie na efektywność pracy całego systemu grzewczego. Dlatego właściwe umiejscowienie naczynia wzbiorczego jest kluczowe dla zachowania stabilności i bezpieczeństwa instalacji centralnego ogrzewania.

Pytanie 17

Jaką maksymalną temperaturę może mieć woda odprowadzana do kanalizacji podczas spuszczania jej z przewodów węzła ciepłowniczego?

A. 60°C

B. 40°C

C. 20°C

D. 80°C

Odpowiedzi takie jak 20°C, 60°C i 80°C są niepoprawne z kilku powodów, które związane są zarówno z zasadami technicznymi, jak i z regulacjami prawnymi. Ustalenie limitu 20°C jako maksymalnej temperatury wody odprowadzanej do kanalizacji jest niepraktyczne, ponieważ w praktyce woda z instalacji ciepłowniczej rzadko osiąga tak niską temperaturę. W rzeczywistości, woda, która została podgrzana w instalacjach ciepłowniczych, nawet po schłodzeniu, zazwyczaj znajduje się w przedziale 30-40°C, co jest zgodne z obowiązującymi normami. Z kolei odpowiedzi 60°C i 80°C są nie do przyjęcia, ponieważ takie temperatury mogą powodować uszkodzenia infrastruktury kanalizacyjnej oraz mogą prowadzić do powstania niebezpiecznych sytuacji, takich jak oparzenia czy uszkodzenia instalacji. Ważne jest, aby pamiętać, że systemy kanalizacyjne muszą być zaprojektowane i eksploatowane w sposób, który minimalizuje ryzyko dla zdrowia publicznego i środowiska. Dlatego odpowiednie normy i regulacje, takie jak Dyrektywa Wodna Unii Europejskiej, wymagają od przedsiębiorstw przestrzegania określonych limitów temperatury, aby zapobiegać niekorzystnym skutkom dla ekologii. Wnioskując, poprawne podejście do spuštění wody z instalacji ciepłowniczych wymaga znajomości i przestrzegania odpowiednich standardów, co nie jest oczywiste w przypadku podania wyższych temperatur.

Pytanie 18

W jakim przypadku dochodzi do napowietrzenia sieci ciepłowniczej?

A. w czasie, gdy sieć jest w bezruchu

B. w trakcie użytkowania sieci

C. gdy sieć jest napełniana wodą

D. kiedy sieć jest opróżniana z wody

Odpowiedź, że sieć ciepłownicza napowietrza się w momencie opróżniania sieci z wody, jest poprawna, ponieważ w tym czasie następuje usuwanie powietrza z rur, co zapewnia ich prawidłowe funkcjonowanie. Podczas opróżniania sieci z wody, zwłaszcza w systemach, które mogą być poddawane konserwacji lub naprawom, ważne jest, aby uniknąć problemów związanych z korozją oraz zanieczyszczeniem, które mogą wpłynąć na efektywność systemu. W praktyce, napowietrzanie ma na celu również minimalizację powstawania podciśnienia, co jest kluczowe, aby zapobiec zapadaniu się rur. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie napowietrzania w odpowiednich warunkach, aby uniknąć pojawienia się niepożądanych zjawisk, takich jak przerwy w dostawie ciepła. Wiele norm branżowych, jak PN-EN 12828, określa szczegółowe wymagania dotyczące projektowania i eksploatacji systemów grzewczych, do których należy stosować się, aby zapewnić ich niezawodność i efektywność operacyjną."

Pytanie 19

Na instalacjach gazowych w obszarach, gdzie może wystąpić ryzyko nieszczelności, montuje się

A. detektory gazu

B. przewód oddechowy

C. system alarmowy

D. sączki węchowe

Sączki węchowe to urządzenia przeznaczone do detekcji nieszczelności w instalacjach gazowych. Działają na zasadzie wykrywania obecności gazu, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa. W przypadku wykrycia nieszczelności, sączki węchowe sygnalizują obecność gazu, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie działań naprawczych. Przykładowo, w przemyśle gazowniczym, sączki te są instalowane w newralgicznych punktach, takich jak złącza rur czy zawory, gdzie ryzyko wycieku jest największe. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, zalecają stosowanie takich rozwiązań, aby minimalizować ryzyko wypadków oraz zapewnić wysoką jakość i bezpieczeństwo dostaw gazu. Właściwe umiejscowienie sączków węchowych oraz ich regularna konserwacja są kluczowe dla skutecznego działania systemów detekcji gazu, co w praktyce wskazuje na ich nieocenioną rolę w ochronie zdrowia i życia ludzi oraz mienia.

Pytanie 20

Montaż przyłącza gazowego na działającym rurociągu stalowym powinien odbyć się w następującej kolejności: oczyścić rurociąg, zamontować opaskę z siodłem, a potem

A. zamontować kurek nawiertny, wykonać nawiertkę, zamontować przejście PE/stal, podłączyć przyłącze używając mufy elektrooporowej

B. podłączyć przyłącze używając mufy elektrooporowej, zamontować kurek nawiertny, wykonać nawiertkę

C. zamontować kurek nawiertny, założyć przejście PE/stal, podłączyć przyłącze używając mufy elektrooporowej

D. wykonać nawiertkę, zamontować przejście PE/stal, podłączyć przyłącze używając mufy elektrooporowej

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ przedstawia prawidłową kolejność działań przy montażu przyłącza gazowego na czynnym rurociągu stalowym. Po oczyszczeniu rurociągu, zamontowanie kurka nawiertnego jest kluczowym krokiem, który umożliwia bezpieczne wykonanie nawiertki, minimalizując ryzyko wycieku gazu oraz zapewniając kontrolę nad procesem. Nawiertka jest następnie przeprowadzana, co pozwala na wprowadzenie nowego przyłącza do istniejącego rurociągu. Po tej operacji należy zamontować przejście PE/stal, które łączy rurociąg stalowy z instalacją z tworzywa sztucznego, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa oraz dobrymi praktykami w zakresie instalacji gazowych. Na końcu, podłączenie przyłącza za pomocą mufy elektrooporowej zapewnia trwałe i szczelne połączenie. Taka kolejność działań nie tylko gwarantuje bezpieczeństwo, ale również zgodność z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 15001 dotycząca instalacji gazowych.

Pytanie 21

Jakiego typu połączenie nie jest akceptowane przy zakładaniu instalacji gazowej?

A. Klejone

B. Zaciskane

C. Skręcane

D. Lutowane

Połączenia klejone nie są dozwolone podczas montażu instalacji gazowej ze względu na ich niską odporność na wysokie ciśnienie oraz działanie substancji chemicznych zawartych w gazie. Kleje, używane w tego typu połączeniach, mogą z czasem tracić swoje właściwości, co prowadzi do ryzyka wycieku gazu, co z kolei stanowi poważne zagrożenie pożarowe oraz zdrowotne. W instalacjach gazowych kluczowe jest zapewnienie maksymalnej szczelności oraz trwałości połączeń. W praktyce stosuje się połączenia skręcane, lutowane oraz zaciskane, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość i szczelność. Przykładowo, połączenia lutowane są preferowane w instalacjach, w których występują wysokie ciśnienia, ponieważ zapewniają dużą odporność na obciążenia mechaniczne. Stosowanie połączeń zgodnie z normami i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 12007, jest kluczowe dla bezpieczeństwa użytkowników oraz prawidłowego funkcjonowania instalacji.

Pytanie 22

Elementy używane do modyfikacji średnicy rur w systemach ciepłowniczych to

A. konfuzory

B. zwężki

C. dyfuzory

D. mufy

Zwężki są kluczowymi elementami w inżynierii ciepłowniczej, które umożliwiają płynne przejście pomiędzy różnymi średnicami rur. Ich główną funkcją jest zmiana przekroju poprzecznego rurociągu, co wpływa na prędkość przepływu czynnika grzewczego oraz ciśnienie w systemie. Dzięki zastosowaniu zwężek możliwe jest optymalizowanie przepływu w sieciach ciepłowniczych, a także minimalizowanie strat energii. W praktyce, zwężki są często wykorzystywane w miejscach, gdzie następuje przejście z większej średnicy rury na mniejszą, co może być szczególnie istotne w złożonych układach odpływowych lub przy podłączeniach do kotłów. W branży ciepłowniczej, stosowanie zwężek zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 10253, zapewnia odpowiednią jakość i bezpieczeństwo konstrukcji. Warto również zauważyć, że przy projektowaniu systemów ciepłowniczych, zwężki pomagają w utrzymaniu odpowiednich parametrów pracy instalacji, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej i trwałości systemów grzewczych.

Pytanie 23

Jakim narzędziem przeprowadza się wyoblanie bocznika w miedzianej rurze o dużej twardości w systemie wodociągowym?

A. Kalibrownikiem

B. Wyoblakiem

C. Gwintownicą

D. Gratownikiem

Wyoblak to specjalistyczne narzędzie używane do wykonywania wyoblań w rurach miedzianych, co jest kluczowe w instalacjach wodociągowych. Proces wyoblania polega na tworzeniu boczników, które umożliwiają podłączenie innych rur lub urządzeń do głównej linii wodociągowej. Używając wyoblaka, technik może precyzyjnie wytworzyć otwór o odpowiednim kształcie oraz wymiarach, co zapewnia szczelność i trwałość instalacji. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy konieczne jest podłączenie kranu lub innego elementu instalacji do głównej rury miedzianej. Wyoblak jest narzędziem, które zyskuje na znaczeniu w kontekście standardów przemysłowych, takich jak normy EN, które podkreślają znaczenie solidnych połączeń w instalacjach hydrotechnicznych. Wykorzystując wyoblaki zgodnie z najlepszymi praktykami, można zminimalizować ryzyko wycieków oraz uszkodzeń w systemach wodociągowych.

Pytanie 24

Czy bezwykopowa technika renowacji sieci kanalizacyjnej polega na

A. usunięciu zewnętrznych pęknięć rur za pomocą preparatu uszczelniającego

B. wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa

C. przepłukaniu kanałów i wykonaniu inspekcji telewizyjnej

D. wymianie uszkodzonych odcinków rur fragmentarycznie przez zastosowanie odkrywek

Bezwykopowa metoda renowacji sieci kanalizacyjnej, polegająca na wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa, jest nowoczesnym podejściem, które umożliwia efektywne odnawianie infrastruktury bez konieczności wykopów. Ta technika, znana jako CIPP (Cured In Place Pipe), polega na wprowadzeniu elastycznego materiału do uszkodzonego kanału, który następnie utwardza się, tworząc nową, szczelną rurę wewnątrz istniejącej. Zastosowanie tej metody znacząco minimalizuje czas i koszty związane z renowacją, a także ogranicza zakłócenia w ruchu drogowym oraz wpływ na otoczenie. W praktyce, technika ta wykorzystywana jest w miastach na całym świecie, zwłaszcza w obszarach gęsto zaludnionych, gdzie tradycyjne metody byłyby nieefektywne. Dzięki zastosowaniu standardów i dobrych praktyk, takich jak normy ASTM F1216, zapewnia się wysoką jakość i trwałość wykonania, co przekłada się na przedłużenie żywotności systemu kanalizacyjnego o wiele lat.

Pytanie 25

Jaki typ zaworu należy zainstalować na rurach systemu wodociągowego, aby zapewnić jednokierunkowy przepływ cieczy?

A. Redukcyjny

B. Zamykający

C. Różnicowy

D. Zwrotny

Zawór zwrotny, znany również jako zawór jednokierunkowy, jest kluczowym elementem w systemach wodociągowych, który zapewnia kontrolę nad kierunkiem przepływu wody. Jego podstawową funkcją jest zapobieganie cofaniu się cieczy w instalacji, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń systemu oraz zanieczyszczenia wody pitnej. Zawory zwrotne działają na zasadzie automatycznego otwierania się pod wpływem przepływu wody w jednym kierunku, a zamykania się, gdy ciśnienie wsteczne wzrasta lub przepływ ustaje. W praktyce, zawory te są często instalowane w miejscach krytycznych, takich jak pompy, zbiorniki czy systemy filtracji, gdzie cofnęcie się wody mogłoby spowodować poważne problemy. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 12345, podkreśla się znaczenie stosowania zaworów zwrotnych w celu ochrony instalacji hydraulicznych oraz zapewnienia ich długotrwałej i niezawodnej pracy. Dodatkowo, odpowiednia konserwacja i regularne przeglądy zaworów zwrotnych przyczyniają się do ich efektywności oraz bezpieczeństwa systemu wodociągowego.

Pytanie 26

Maksymalna temperatura wody na zasilaniu w systemie ogrzewania podłogowego nie powinna być wyższa niż

A. 55°C

B. 40°C

C. 50°C

D. 45°C

Odpowiedź 55°C jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami projektowania instalacji ogrzewania podłogowego, maksymalna temperatura zasilania nie powinna przekraczać tej wartości. Wysoka temperatura wody może prowadzić do uszkodzenia materiałów podłogowych, a w skrajnych przypadkach do deformacji systemu ogrzewania. W praktyce, temperatura 55°C jest uznawana za dolną granicę komfortu w instalacjach ogrzewania podłogowego, co oznacza, że przy tej wartości można uzyskać wystarczające ogrzewanie, jednocześnie minimalizując ryzyko uszkodzeń. Kluczowe jest, aby temperatura zasilania była dostosowana do rodzaju podłogi oraz jej właściwości termicznych. Na przykład, w przypadku podłóg drewnianych, zaleca się niższe temperatury na poziomie 30-40°C, aby uniknąć ich pękania i wypaczania. Rekomendacje dotyczące temperatury zasilania wynikają również z norm, takich jak PN-EN 1264, które wskazują na znaczenie zarządzania temperaturą dla efektywności energetycznej i komfortu użytkowników.

Pytanie 27

W jaki sposób określa się przewód instalacji gazowej, który rozprowadza gaz na różne piętra?

A. Pion

B. Odgałęzienie

C. Magistrala

D. Poziom

Odpowiedź "Pion" jest prawidłowa, ponieważ w instalacjach gazowych piony to przewody, które transportują gaz wzdłuż budynku, łącząc różne kondygnacje. Piony są kluczowym elementem systemu rozprowadzania gazu, umożliwiając dostarczanie gazu do poszczególnych pięter oraz lokali. W praktyce pion gazowy jest często wykonany z materiałów odpornych na korozję, takich jak stal czarna lub stal nierdzewna, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość instalacji. Istotne jest również, aby piony były odpowiednio uszczelnione i zainstalowane zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1775, które określają wymagania dotyczące projektowania i wykonania instalacji gazowych. Dobrą praktyką jest również regularne przeglądanie i konserwacja pionów, aby uniknąć nieszczelności, które mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Przykładowo, w budynkach wielorodzinnych piony mogą być stosowane do zasilania kotłów gazowych lub pieców, co sprawia, że ich prawidłowa instalacja jest kluczowa dla komfortu i bezpieczeństwa mieszkańców.

Pytanie 28

Kocioł wodny zasilany gazem wymaga odpowiednich zabezpieczeń

A. wyłącznie poprzez naczynie wzbiorcze zamknięte

B. naczynia wzbiorczego zamkniętego oraz zaworu bezpieczeństwa

C. jednosyfonowego urządzenia ochronnego

D. wyłącznie przy użyciu zaworu bezpieczeństwa

Kocioł wodny opalany paliwem gazowym wymaga zastosowania zarówno naczynia wzbiorczego zamkniętego, jak i zaworu bezpieczeństwa, aby zapewnić odpowiednie warunki pracy oraz zabezpieczenie przed nadmiernym wzrostem ciśnienia i temperatury. Naczynie wzbiorcze zamknięte pełni kluczową rolę w zarządzaniu objętością wody w systemie, co jest istotne w przypadku wzrostu temperatury, gdy woda rozszerza się. Dzięki temu, naczynie pozwala na kompensację zmian objętości, minimalizując ryzyko uszkodzeń kotła oraz instalacji. Zawór bezpieczeństwa z kolei działa jako element ochronny, który automatycznie odprowadza nadmiar ciśnienia, zapobiegając niebezpiecznym sytuacjom, takim jak eksplozje. W praktyce, dobór tych elementów zgodny jest z normami PN-EN 303-1 oraz PN-EN 303-5, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa i efektywności energetycznej kotłów. Dlatego stosowanie obu tych zabezpieczeń jest nie tylko wymagane, ale również najlepszą praktyką inżynieryjną, która zwiększa bezpieczeństwo użytkowania urządzeń grzewczych.

Pytanie 29

W instalacjach tłoczących w stacjach pomp do kontroli przepływu wody w jednym kierunku instalowane są

A. kompensatory

B. klapy zwrotne

C. zdroje

D. hydranty

Klapy zwrotne są kluczowym elementem stosowanym w rurociągach tłocznych, szczególnie w instalacjach pompowni. Ich główną funkcją jest zapobieganie cofaniu się cieczy w rurociągu, co mogłoby prowadzić do uszkodzenia urządzeń pompujących oraz zjawisk hydraulicznych, które mogą zagrażać stabilności systemu. Klapy te działają na zasadzie automatycznego zamykania w momencie, gdy przepływ wody zmienia kierunek, co jest istotne w przypadku nagłych zmian ciśnienia w instalacji. Przykładem zastosowania klap zwrotnych są systemy zaopatrzenia w wodę, gdzie zapewniają nieprzerwany i bezpieczny przepływ wody do odbiorców, eliminując ryzyko wodnego młota, który mógłby uszkodzić instalację. W branży inżynierii wodnej normy takie jak ISO 14313:2010 dotyczące klap zwrotnych podkreślają ich rolę w zapewnieniu niezawodności i bezpieczeństwa operacyjnego systemów hydraulicznych.

Pytanie 30

Jaki typ ogrzewania zapewnia równomierne rozłożenie ciepła w całym pomieszczeniu, a uzyskany rozkład temperatur jest najkorzystniejszy dla człowieka?

A. Sufitowe

B. Grzejnikowe

C. Ścienne

D. Podłogowe

Ogrzewanie podłogowe to jeden z najskuteczniejszych systemów, który zapewnia równomierne rozprowadzenie ciepła w pomieszczeniach. Dzięki umiejscowieniu elementów grzewczych bezpośrednio w podłodze, ciepło unosi się z dołu ku górze, co prowadzi do naturalnej konwekcji powietrza. Taki sposób ogrzewania minimalizuje stratę ciepła, gdyż nie ma chłodnych stref, jak ma to miejsce w przypadku tradycyjnych grzejników umieszczonych na ścianach. Dodatkowo, ogrzewanie podłogowe sprzyja optymalnemu komfortowi termicznemu, co potwierdzają normy i badania dotyczące mikroklimatu wnętrz. W praktyce, system ten jest szczególnie polecany w pomieszczeniach o dużych powierzchniach, takich jak salony czy biura, gdzie ważne jest równomierne rozkładanie ciepła. Zastosowanie ogrzewania podłogowego zwiększa również estetykę wnętrz, eliminując potrzebę instalacji widocznych grzejników. Warto również zwrócić uwagę na oszczędność energii wynikającą z efektywności tego systemu, co czyni go rozwiązaniem ekologicznym i ekonomicznym.

Pytanie 31

W jakim rodzaju systemu grzewczego gorąca woda z kotła unosi się pionem w kierunku przewodu rozdzielczego, następnie spływa w dół przewodem zasilającym do grzejników, a potem wraca do kotła przez pion powrotu?

A. Dwururowym z rozdziałem górnym

B. Dwururowym z rozdzielaczami i grzejnikami

C. Dwururowym z rozdzielaczami i ogrzewaniem podłogowym

D. Dwururowym z rozdziałem dolnym

System dwururowy z rozdziałem górnym jest jedną z najczęściej stosowanych metod w instalacjach grzewczych, szczególnie w budynkach mieszkalnych i biurowych. W tym rozwiązaniu gorąca woda z kotła unosi się przez pion wznośny, co umożliwia efektywne dostarczanie ciepła do grzejników znajdujących się na różnych poziomach budynku. Jak działa ten system? Gorąca woda wpływa do górnego rozdzielacza, skąd jest rozprowadzana do poszczególnych grzejników. Po oddaniu ciepła, schłodzona woda wraca do pionu powrotnego, aby zostać ponownie podgrzana w kotle. Dzięki tej konstrukcji uzyskuje się optymalne wykorzystanie energii, co jest zgodne z normami efektywności energetycznej budynków. Umożliwia to również łatwe dostosowywanie wydajności grzewczej poprzez indywidualne regulowanie grzejników. Takie systemy są często rekomendowane w projektach zgodnych z zasadami zrównoważonego budownictwa i efektywności energetycznej, pozwalając na oszczędności w eksploatacji oraz minimalizację strat ciepła.

Pytanie 32

Czy przewody gazowe wykonane z miedzi mogą być łączone przy użyciu technologii

A. klejenia

B. zgrzewania

C. zaprasowywania promieniowego

D. lutowania miękkiego

Zaprasowywanie promieniowe to technologia, która jest uznawana za jedną z najbezpieczniejszych i najbardziej efektywnych metod łączenia miedzianych przewodów instalacji gazowej. Proces ten polega na mechanicznej deformacji materiału, co prowadzi do trwałego połączenia elementów bez użycia wysokotemperaturowych procesów, takich jak lutowanie. Dzięki zastosowaniu zaprasowywania promieniowego, miedziane przewody zyskują wysoką odporność na korozję, co jest kluczowe w instalacjach gazowych, gdzie długotrwała szczelność i niezawodność są priorytetowe. Przykłady zastosowania tej technologii można znaleźć w nowoczesnych instalacjach gazowych w budynkach mieszkalnych oraz przemysłowych, gdzie przestrzega się norm PN-EN 1254 i PN-EN ISO 14731, które określają wymagania dotyczące jakości wykonania i bezpieczeństwa połączeń. Zaprasowywanie promieniowe pozwala na szybki montaż i demontaż instalacji, co jest istotne w kontekście serwisowania i modernizacji systemów gazowych, a także minimalizuje ryzyko wystąpienia nieszczelności, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa użytkowników.

Pytanie 33

Jak długo powinna trwać próba szczelności systemu kanalizacyjnego przy użyciu wody?

A. 20 minut

B. 40 minut

C. 30 minut

D. 10 minut

Czas trwania próby szczelności przewodów sieci kanalizacyjnej z użyciem wody wynoszący 30 minut jest zgodny z normami branżowymi, które zalecają tę długość czasu, aby dokładnie ocenić szczelność instalacji. Przeprowadzenie takiej próby polega na wypełnieniu systemu wodą i obserwacji ewentualnych strat wody, co może wskazywać na nieszczelności. Próbę szczelności należy przeprowadzać zgodnie z normami PN-EN 1610, które określają metody badań dla przewodów kanalizacyjnych. W praktyce, 30 minut to czas, który pozwala na ustatkowanie się ciśnienia oraz na wykrycie ewentualnych mikroszczelin, które mogą być niewidoczne w krótszym czasie. Dla przykładu, w przypadku nowo budowanej sieci kanalizacyjnej, wykonawcy często stosują tę procedurę, aby upewnić się, że instalacja spełnia wymagania jakościowe i nie będzie powodować problemów eksploatacyjnych w przyszłości.

Pytanie 34

Minimalna temperatura powietrza w pomieszczeniu mieszkalnym w czasie zimowym przy niskiej aktywności fizycznej mieszkańców powinna wynosić

A. 20°C

B. 16°C

C. 24°C

D. 18°C

Temperatura powietrza w pomieszczeniu mieszkalnym powinna wynosić minimum 20°C, aby zapewnić komfort cieplny mieszkańcom. Wartość ta jest zgodna z zaleceniami instytucji zajmujących się zdrowiem publicznym oraz standardami budowlanymi, które wskazują, że optymalna temperatura w pomieszczeniach mieszkalnych zapewnia nie tylko komfort, ale również wpływa na zdrowie. Przy takiej temperaturze organizm ludzki może efektywnie funkcjonować, co jest szczególnie istotne w okresie zimowym, kiedy niska temperatura zewnętrzna może prowadzić do wychłodzenia. Przykładem zastosowania tych standardów może być projektowanie systemów ogrzewania, gdzie dąży się do osiągnięcia i utrzymania tej minimalnej wartości w pomieszczeniach. Odpowiednia temperatura ma również wpływ na wilgotność powietrza, co jest kluczowe dla zapobiegania rozwojowi pleśni i innych mikroorganizmów. Ponadto, stworzenie komfortowego środowiska sprzyja lepszemu samopoczuciu oraz wydajności mieszkańców.

Pytanie 35

Przewody instalacji centralnego ogrzewania wymagają izolacji antykorozyjnej, gdy są wykonane

A. z miedzi

B. ze stali i żeliwa ciągliwego czarnego

C. ze stali Inox

D. z miedzi oraz z mosiądzu

Izolacja antykorozyjna jest kluczowym elementem w instalacjach centralnego ogrzewania, szczególnie dla przewodów wykonanych ze stali i żeliwa ciągliwego czarnego. Te materiały są narażone na korozję, zwłaszcza w warunkach wilgotnych lub w obecności substancji chemicznych. Stal czarna, będąca powszechnie stosowanym materiałem w przemysłowych instalacjach grzewczych, wymaga szczególnej uwagi, aby zapewnić jej długotrwałość i niezawodność. Zastosowanie izolacji antykorozyjnej chroni przed negatywnym wpływem środowiska oraz przed pojawieniem się rdzy, co może prowadzić do awarii systemu. Na przykład, przewody nieizolowane mogą mieć znacznie krótszą żywotność, co skutkuje kosztownymi naprawami oraz przestojami w systemie grzewczym. Standardy, takie jak PN-EN 13480, określają wymagania dotyczące materiałów oraz ich ochrony przed korozją w instalacjach przemysłowych i budowlanych, co potwierdza zasadność stosowania izolacji w tych przypadkach.

Pytanie 36

Montaż wymiennika ciepła w formie płytowej w węźle ciepłowniczym wykonują monter oraz jego pomocnik. Stawka godzinowa pracy montera wynosi 25,00 zł, a pomocnika 15,00 zł. Jakie będą koszty montażu, jeżeli czas pracy wynosi po 5 godzin dla każdego z nich?

A. 75,00 zł

B. 200,00 zł

C. 45,00 zł

D. 125,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Koszt montażu płytowego wymiennika ciepła można obliczyć, mnożąc stawkę roboczogodziny za pracę montera oraz pomocnika przez ilość godzin pracy. W tym przypadku monter pracuje przez 5 godzin, a jego stawka wynosi 25,00 zł za godzinę, co daje 125,00 zł (25,00 zł/h * 5 h). Pomocnik również pracuje przez 5 godzin, a jego stawka to 15,00 zł za godzinę, co daje 75,00 zł (15,00 zł/h * 5 h). Łączny koszt montażu wynosi zatem 125,00 zł + 75,00 zł = 200,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w każdym projekcie budowlanym czy montażowym, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów robocizny wpływają na ogólny budżet oraz rentowność przedsięwzięcia. W branży ciepłowniczej, znajomość stawek roboczogodzin oraz umiejętność właściwego ich obliczania pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie kosztami, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 37

Grupa trzech pracowników ma za zadanie ułożyć 100 m rurociągu wodociągowego PVC w ciągu 30 godzin. Stawka za godzinę pracy jednego pracownika wynosi 10 zł. Oblicz całkowity koszt pracy wykonanej przez pracowników.

A. 1 000 zł

B. 900 zł

C. 3 000 zł

D. 400 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obliczenie kosztu pracy robotników jest dość proste. Mamy zespół składający się z trzech ludzi, którzy pracują po 30 godzin. Więc, 3 robotników razy 30 godzin daje nam 90 roboczogodzin. Każdy z robotników dostaje 10 zł za godzinę, więc koszt to 90 roboczogodzin razy 10 zł, co nam daje 900 zł. W rzeczywistości, takie obliczenia są mega ważne w wielu branżach, szczególnie w budownictwie, bo dokładne planowanie kosztów to klucz do sukcesu projektów. Warto korzystać z dobrych narzędzi do liczenia kosztów i znać rynkowe stawki, bo to potrafi ułatwić życie w zarządzaniu projektami. Nie zapominajmy też o ewentualnych opóźnieniach czy dodatkowych kosztach, bo te rzeczy mogą naprawdę wpłynąć na budżet.

Pytanie 38

Aby zrealizować połączenie rur Pex-Alu-Pex z użyciem złączki zaciskanej przez skręcanie, potrzebne są m.in.: dwa klucze nastawne 25 mm, nożyce oraz

A. ekspander

B. kalibrator z fazownikiem

C. gratownik z ruchomym ostrzem

D. gratownik uniwersalny

Kalibrator z fazownikiem jest kluczowym narzędziem w procesie łączenia rur Pex-Alu-Pex. Jego główną funkcją jest zapewnienie odpowiedniego kształtu i wymiarów końców rur przed ich połączeniem za pomocą złączek zaciskanych. Dzięki kalibratorowi można uzyskać idealne dopasowanie rur do złączki, co jest szczególnie ważne dla uzyskania hermetyczności połączenia. W praktyce, niewłaściwe wymiarowanie końcówki rury może prowadzić do nieszczelności, co z kolei może skutkować poważnymi problemami, takimi jak wycieki w systemie hydraulicznym. W branży instalacyjnej standardem jest stosowanie kalibratorów w zestawach narzędzi, co potwierdzają normy dotyczące instalacji hydraulicznych. Użycie kalibratora z fazownikiem nie tylko zwiększa jakość połączeń, ale także przyspiesza proces instalacji, eliminując potencjalne błędy. Warto dodać, że kalibratory są często wyposażone w różne rozmiary, co umożliwia ich zastosowanie w systemach o różnych średnicach rur.

Pytanie 39

Jak długo powinna trwać dezynfekcja przewodów w sieci wodociągowej?

A. 72 godziny

B. 12 godzin

C. 5 godzin

D. 24 godziny

Czas dezynfekcji przewodów sieci wodociągowej wynoszący 24 godziny jest zgodny z obowiązującymi normami i najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa wody pitnej. Dezynfekcja polega na zastosowaniu odpowiednich środków chemicznych, takich jak chlor, które eliminują patogeny i zanieczyszczenia biologiczne w instalacji wodociągowej. Okres 24 godzin pozwala na skuteczne działanie środka dezynfekującego, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości wody dostarczanej do odbiorców. W praktyce, po zakończeniu procesu dezynfekcji, niezbędne jest przeprowadzenie badań wody w celu potwierdzenia jej bezpieczeństwa i jakości przed przywróceniem jej do użytkowania. Odpowiednia analiza wody po dezynfekcji, przeprowadzona zgodnie z normami PN-EN ISO 9308-1, potwierdza, czy proces był wystarczająco skuteczny i czy woda spełnia wymogi zdrowotne.

Pytanie 40

Planowanie trasy instalacji przewodów zimnej wody powinno uwzględniać, aby minimalna odległość tych przewodów od instalacji elektrycznych wynosiła

A. 25 cm

B. 20 cm

C. 12 cm

D. 10 cm

Wybór odpowiedzi innych niż 10 cm wskazuje na niedostateczne zrozumienie zasad projektowania instalacji wodnych i elektrycznych. Odpowiedzi takie jak 12 cm, 20 cm, czy 25 cm mogą wydawać się logiczne, jednak w rzeczywistości są one sprzeczne z obowiązującymi normami. Odpowiedzi te sugerują, że istnieje większa tolerancja odległości, co może prowadzić do nieprawidłowego projektowania instalacji. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda dodatkowa odległość nie tylko nie poprawia bezpieczeństwa, ale może również zwiększać koszty związane z instalacją. Przykładowo, przy większych odległościach trudniej jest zrealizować zintegrowane podejście do instalacji, co może prowadzić do nieefektywności. Ponadto, niewłaściwe podejście do odległości między przewodami wodnymi a elektrycznymi może skutkować problemami w przyszłości, takimi jak awarie instalacji elektrycznej spowodowane wilgocią lub przenoszeniem zakłóceń elektromagnetycznych. Kluczowe jest, aby przestrzegać ustalonych norm, które wskazują na minimalne wymagania, aby zapewnić zarówno funkcjonalność, jak i bezpieczeństwo instalacji. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie analizować i zrozumieć przepisy dotyczące Instalacji, a nie opierać się na domysłach czy niepoprawnych informacjach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej