Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 15:45
Data zakończenia: 17 maja 2025 16:04

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W cyfrowych aparatach, ocena natężenia światła na podstawie bardzo małego fragmentu obrazu nazywana jest trybem

A. centralnie ważonym

B. matrycowym

C. wielosegmentowym

D. punktowym

Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb pomiaru natężenia światła, w którym aparat mierzy jasność w bardzo małym obszarze kadru. Taki sposób pomiaru jest szczególnie użyteczny w sytuacjach, gdy istotne jest zarejestrowanie detali w specyficznych miejscach obrazu, na przykład w portretach, gdzie chcemy uchwycić szczegóły na twarzy modela, niezależnie od oświetlenia tła. W praktyce, korzystając z pomiaru punktowego, kreatywni fotografowie mogą lepiej kontrolować ekspozycję, minimalizując wpływ niejednorodnego oświetlenia. Warto zaznaczyć, że tryb punktowy idealnie sprawdza się również podczas fotografowania obiektów w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak przy silnym kontraście między jasnymi i ciemnymi obszarami. Standardy branżowe sugerują, aby z tego trybu korzystać w sytuacjach wymagających precyzyjnego uchwycenia detali, co czyni go nieocenionym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 2

Aby uzyskać na fotografiach efekt zamrożenia ruchu podczas robienia zdjęć sportowcom, najlepiej wykorzystać czas naświetlania

A. 1/30 s

B. 1/250 s

C. 1/125 s

D. 1/60 s

Czas naświetlania 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zatrzymania ruchu podczas fotografowania sportowców. Krótszy czas ekspozycji pozwala na zminimalizowanie rozmycia ruchu, co jest kluczowe przy dynamicznych scenach, takich jak zawody sportowe. Przy 1/250 s, ruch jest uchwycony w sposób, który zachowuje szczegóły, dając jednocześnie wrażenie dynamizmu. Taki czas naświetlania jest często stosowany w profesjonalnej fotografii sportowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie akcji w najdrobniejszych szczegółach. Przykładem mogą być zdjęcia z wyścigów, gdzie każdy moment ma znaczenie, a odpowiedni czas naświetlania pozwala fotografowi uchwycić sportowca w pełnym biegu z wyraźnym konturem. Warto również zwrócić uwagę na dobór odpowiedniego obiektywu oraz stabilizację, co w połączeniu z odpowiednim czasem ekspozycji znacząco podnosi jakość zdjęć. Standardy branżowe zalecają użycie czasów naświetlania w zakresie 1/250 do 1/1000 s w zależności od prędkości obiektu, co czyni 1/250 s bardzo uniwersalnym wyborem.

Pytanie 3

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. skaningową.

B. fotomikrografii.

C. mikrofilmowania.

D. makrofotografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 4

Efekt chromatic aberration (aberracja chromatyczna) na zdjęciach cyfrowych objawia się jako

A. ogólne zmniejszenie ostrości całego obrazu

B. kolorowe obwódki wzdłuż kontrastowych krawędzi

C. zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru

D. zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO

Aberracja chromatyczna, znana również jako efekt chromatic aberration, to zjawisko optyczne, które występuje, gdy różne kolory światła są skupiane w różnych miejscach na sensorze aparatu. W praktyce objawia się to jako kolorowe obwódki wokół kontrastowych krawędzi zdjęcia. Na przykład, jeśli fotografujesz krajobraz z jasnym niebem i ciemnymi drzewami, możesz zauważyć fioletowe lub zielone obramowanie wokół koron drzew. To zjawisko jest bardziej widoczne przy dużych otworach przysłony lub w przypadku tanich obiektywów, które nie są w stanie efektywnie korygować takich aberracji. Aby zminimalizować efekt aberracji chromatycznej, warto stosować obiektywy o wysokiej jakości, które są zaprojektowane z myślą o redukcji tego zjawiska. Można również zastosować techniki postprodukcji w programach graficznych, takich jak Adobe Lightroom czy Photoshop, które pozwalają na korekcję kolorowych obwódek. Wiedza o aberracji chromatycznej jest kluczowa dla każdego fotografa, ponieważ pozwala lepiej zrozumieć ograniczenia używanego sprzętu i wpływ na jakość zdjęć.

Pytanie 5

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

B. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

C. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

D. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

Technologia OLED w monitorach do edycji zdjęć rzeczywiście zapewnia doskonały kontrast, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Dzięki konstrukcji paneli OLED, każdy piksel emituje światło indywidualnie i może być całkowicie wyłączony. To oznacza, że czerń jest naprawdę czarna, co prowadzi do znacznie wyższego kontrastu w porównaniu do tradycyjnych wyświetlaczy LCD, które korzystają z podświetlenia. W praktyce, dzięki temu edytorzy zdjęć mogą znacznie dokładniej ocenić detale w cieniach i jasnych obszarach zdjęcia. Szeroka gama kolorów również jest istotna, ponieważ pozwala na wierniejsze odwzorowanie kolorów, co jest niezbędne w profesjonalnej edycji zdjęć. Standardy takie jak Adobe RGB i DCI-P3 są często wykorzystywane w branży i monitory OLED z reguły oferują szeroką przestrzeń kolorystyczną w obrębie tych standardów, co zwiększa ich przydatność w pracy kreatywnej.

Pytanie 6

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane zdjęcie o wymiarach 10 × 15 cm, aby jego wydruk w rozdzielczości 300 dpi miał format 20 × 30 cm?

A. 1200 spi

B. 150 spi

C. 300 spi

D. 600 spi

Aby uzyskać obraz o wymiarach 20 × 30 cm przy rozdzielczości 300 dpi, musimy zrozumieć, jakie są wymagania dotyczące rozdzielczości przy skanowaniu. Rozdzielczość skanera, wyrażana w spi (sample per inch), określa, ile punktów obrazu jest rejestrowanych na cal. Przy obliczeniach musimy wziąć pod uwagę, że 300 dpi oznacza, iż na każdym calu rozmiaru wydruku powinno znaleźć się 300 punktów. W przypadku formatu 20 × 30 cm, co odpowiada 7.87 × 11.81 cali, całkowita liczba pikseli wymagana do uzyskania odpowiedniej jakości wydruku wynosi 2362 × 3543 pikseli. Z tego wynika, że przy skanowaniu z rozdzielczością 600 spi uzyskujemy wystarczającą ilość szczegółów, aby obraz po wydrukowaniu nie stracił na jakości. W praktyce skanowanie z wyższą rozdzielczością, jak 600 spi, jest zalecane przy archiwizacji zdjęć, ponieważ pozwala na zachowanie większej ilości detali, co jest szczególnie istotne w przypadku późniejszego przetwarzania lub powiększania obrazu. Tego rodzaju praktyka jest zgodna ze standardami branżowymi, które sugerują zachowanie wysokiej rozdzielczości dla materiałów archiwalnych.

Pytanie 7

Jak nazywa się proces przetwarzania barwnego materiału negatywowego?

A. RA-4

B. EP-2

C. E-6

D. C-41

Odpowiedź C-41 jest prawidłowa, ponieważ oznacza standardową procedurę obróbki kolorowej materiału negatywowego w fotografii. Proces C-41 został wprowadzony przez Kodak w latach 70. XX wieku i stał się uniwersalnym standardem, używanym w laboratoriach na całym świecie do przetwarzania filmów negatywowych o kolorze. Obróbka C-41 polega na zastosowaniu trzech głównych kroków: rozwijania, bielenia i utrwalania. W praktyce, aby skutecznie zrealizować ten proces, laboratoria stosują precyzyjnie określone temperatury i czasy zanurzenia w kąpielach chemicznych. Na przykład, temperatura kąpieli deweloperskiej powinna wynosić około 38°C, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów. Proces C-41 jest kluczowy w fotografii komercyjnej i amatorskiej, ponieważ umożliwia uzyskanie szerokiej gamy kolorów i wysokiej jakości zdjęć. Dzięki temu, filmy rozwijane za pomocą tego procesu odznaczają się dużą stabilnością i długowiecznością, co jest istotne dla archiwizacji. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych kamer analogowych oraz usługi fotograficzne wciąż korzystają z tego standardu, co czyni go nieodzownym elementem współczesnej fotografii.

Pytanie 8

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do uzyskania pozytywnej kopii z czarno-białego negatywu o wymiarach 13 x 18 cm w skali 1:1?

A. Powiększalnika

B. Kopiarki stykowej

C. Wizualizera

D. Skanera

Powiększalnik to urządzenie wykorzystywane głównie do projekcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny w powiększeniu, co nie jest wymagane w tym przypadku. Służy on do uzyskiwania większych odbitek niż oryginalny format negatywu, a zatem nie nadaje się do odwzorowania 1:1. Wizualizer, z kolei, jest narzędziem używanym do prezentacji obrazów, a nie do tworzenia ich kopii, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Również skaner, mimo że jest w stanie zeskanować negatyw i przekształcić go na obraz cyfrowy, nie zapewnia kopii pozytywowej w tradycyjnym sensie, a wręcz wymaga konwersji do formatu pozytywowego, co wprowadza dodatkowe etapy w procesie. Typowy błąd myślowy związany z wyborem skanera polega na myśleniu, że każda technologia cyfrowa jest lepsza od analogowej, co nie zawsze jest prawdą w kontekście tradycyjnej fotografii. Warto również zauważyć, że korzystanie z nieodpowiednich metod może prowadzić do utraty jakości odbitek oraz braku wiernego odwzorowania tonalności i detali, co stanowi kluczowy element w pracy fotografa. Uzyskanie wysokiej jakości odbitek z negatywów wymaga znajomości odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 9

Technika obrazowania computational photography polega na

A. tworzeniu obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych

B. wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów

C. fotografowaniu z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem

D. zastosowaniu specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne

Zastosowanie specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne, to technika używana w tradycyjnej fotografii, ale nie jest to kluczowy element computational photography. Filtry te mają na celu poprawę jakości obrazu przez eliminację niepożądanych efektów optycznych, takich jak rozmycie kolorów na krawędziach. Jednak ten aspekt nie dotyczy algorytmów przetwarzania obrazów, które są fundamentem computational photography. Fotografowanie z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem, choć może być przydatne przy tworzeniu złożonych ujęć, nie definiuje techniki obrazowania jako takiej. Stosowanie statywów wpływa na stabilność zdjęcia, ale nie wiąże się bezpośrednio z zastosowaniem obliczeń cyfrowych do przetwarzania obrazów. Tworzenie obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych, to technika, która może być częścią computational photography, ale sama w sobie nie obejmuje całej gamy możliwości, jakie oferują algorytmy przetwarzające wiele obrazów. Kluczem do zrozumienia computational photography jest dostrzeżenie, że to nie tylko pojedyncze techniki, ale cała gama algorytmów i podejść, które łączą różne źródła danych, aby stworzyć bardziej zaawansowane i estetyczne obrazy. Błędem jest mylenie tradycyjnych technik optycznych z nowoczesnym podejściem do cyfrowego przetwarzania obrazów, co prowadzi do niepełnego zrozumienia tej innowacyjnej dziedziny fotografii.

Pytanie 10

Jakie prace konserwacyjne powinien przeprowadzać aparat fotograficzny?

A. regularne czyszczenie korpusu i obiektywu

B. systematyczne czyszczenie torby fotograficznej

C. zamiana obiektywu

D. wymiana akcesoriów

Czyszczenie korpusu i obiektywu aparatu to mega ważna sprawa, jeśli chcemy, żeby nasz sprzęt działał jak najlepiej. Obiektyw to przecież serce całej zabawy, więc warto się z nim obchodzić szczególnie ostrożnie. Najlepiej używać do tego specjalnych ściereczek z mikrofibry i płynów do czyszczenia optyki. Jeśli zostawimy na obiektywie kurz czy odciski palców, to zdjęcia mogą wyjść słabe, a nawet pojawią się błędy optyczne. Korpus aparatu też nie może być zaniedbany, bo różne warunki pogodowe mogą mu zaszkodzić. Dlatego fajnie jest czyścić sprzęt po każdej sesji – to przedłuża jego żywotność i ułatwia pracę. I nie zapominajmy o tym, żeby raz na jakiś czas oddać aparat do serwisu, bo to też ma duże znaczenie dla jakości i niezawodności sprzętu.

Pytanie 11

Jaki plik można zapisać na nośniku, gdzie pozostało 1 MB przestrzeni, bez użycia kompresji?

A. Plik o rozmiarze 10 KB

B. Plik o rozmiarze 10 TB

C. Plik o rozmiarze 10 GB

D. Plik o rozmiarze 10 MB

Wybór plików o większych rozmiarach, takich jak 10 GB, 10 TB czy 10 MB, jest błędny z perspektywy dostępnej przestrzeni dyskowej. Na nośniku, na którym pozostaje tylko 1 MB wolnego miejsca, nie można zapisać plików przekraczających tę limitację. Przykładowo, plik o wielkości 10 GB jest 10 000 razy większy niż dostępna przestrzeń, co sprawia, że jest całkowicie nieodpowiedni do zapisu. Podobnie, plik o wielkości 10 TB jest 10 000 000 razy większy i również nie może być zapisany w tej sytuacji. Z kolei plik o wielkości 10 MB również przekracza dostępne 1 MB, co czyni go niewłaściwym wyborem. Powszechnym błędem jest niedostateczne uwzględnienie jednostek miary przy obliczeniach związanych z przestrzenią dyskową. Użytkownicy często zakładają, że niewielka różnica w rozmiarze pliku nie ma znaczenia, nie zdając sobie sprawy, że każda jednostka ma swoje granice. Kluczowe jest zrozumienie, że 1 MB to nieprzekraczalna granica i przed zapisaniem plików konieczne jest obliczenie całkowitego rozmiaru plików oraz dostępnej przestrzeni. W praktyce, umiejętność precyzyjnego określenia wymagań dotyczących przestrzeni dyskowej jest zasadnicza dla efektywnego zarządzania zasobami IT oraz planowania rozwoju infrastruktury informatycznej.

Pytanie 12

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. S

B. P

C. A

D. M

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Pytanie 13

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Gąbka

B. Ściereczka z microfibry

C. Papierowy ręcznik

D. Chusteczki do higieny osobistej

Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.

Pytanie 14

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych

B. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku

C. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej

D. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki

Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.

Pytanie 15

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów

B. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem

C. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty

D. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych

Wybór odpowiedzi, która sugeruje całkowity brak cieni i obszarów prześwietlonych, nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania technologii HDR. W rzeczywistości HDR ma na celu uchwycenie bardziej zróżnicowanego zakresu światła, co oznacza, że cienie oraz obszary prześwietlone są istotną częścią końcowego obrazu. Sugerowanie, że HDR eliminuje te elementy, jest błędne, ponieważ technologia HDR jest zaprojektowana tak, aby zwiększać widoczność szczegółów w ciemnych i jasnych partiach zdjęcia, a nie je eliminować. Kolejna koncepcja dotycząca dominacji barw zimnych i niebieskiej poświaty również jest myląca. Dobry efekt HDR nie powinien być zdominowany przez jedną barwę, szczególnie niebieską, ponieważ dąży się do równowagi kolorystycznej, która oddaje rzeczywisty obraz. Ostatecznie, czarno-białe wykończenie z selektywnym kolorem, choć interesujące, nie jest zgodne z ideą HDR, która ma na celu maksymalizację szczegółów w pełnym zakresie kolorów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że HDR to technika, która powinna dążyć do realizmu, a nie do tworzenia efektów, które mogą wprowadzać w błąd lub sprawiać wrażenie sztuczności.

Pytanie 16

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. izohelii

B. low key

C. cyjanotypii

D. high-key

Wybór innych technik, takich jak low key, izohelia czy cyjanotypia, nie jest odpowiedni w kontekście jasnego obiektu na jasnym tle. Technika low key polega na użyciu dominujących ciemnych tonów oraz silnych kontrastów, co zupełnie nie pasuje do opisanego scenariusza. W low key obiekty są zazwyczaj dobrze oświetlone, ale otoczenie jest ciemne, co tworzy dramatyczny efekt wizualny. Izolacja obiektów na jasnym tle jest zatem bardziej związana z high-key. Izohelia to termin dotyczący oświetlenia i tonalności, ale nie jest to technika fotograficzna, a raczej zasada dotycząca równomiernego rozkładu światła, co nie odnosi się do wyraźnego podziału jasnych tonów. Z kolei cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która tworzy niebieskie obrazy, a nie ma bezpośredniego związku z jasnym oświetleniem i tłem. Wybierając niewłaściwe techniki, można nieświadomie obniżyć jakość zdjęcia poprzez niewłaściwą prezentację obiektów i ich otoczenia. Kluczowym błędem jest więc mylenie charakterystyki poszczególnych technik, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia ich zastosowania w praktyce fotograficznej.

Pytanie 17

W przypadku fotografii zbiorowej uzyskanie równomiernego, łagodnego i rozproszonego oświetlenia jest możliwe dzięki zastosowaniu

A. beauty dish

B. parasolki białe

C. parasolki srebrne

D. wrota

Białe parasolki to naprawdę świetny wybór, jeśli chcesz uzyskać ładne, miękkie światło na zdjęciach grupowych. Działają one jak wielkie odbłyśniki, co zmiękcza cienie i sprawia, że wszystko wygląda naturalnie. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że kiedy używasz białych parasolek, światło jest rozprowadzane równomiernie, co sprawia, że skóra osób na zdjęciach wygląda dużo lepiej. Fajnie też, że białe parasolki są uniwersalne – sprawdzą się zarówno w plenerze, jak i w studio. Jeżeli chcesz, żeby każda osoba w grupie wyglądała dobrze i nie było ostrych cieni, to zdecydowanie warto się na nie zdecydować. Pamiętaj, że takie oświetlenie jest też bardziej przyjazne dla różnych odcieni skóry, co jest ważne przy fotografowaniu różnych modeli.

Pytanie 18

Jaka jest ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego?

A. 50 mm

B. 80 mm

C. 18 mm

D. 180 mm

Ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada optymalnemu kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektyw o tej ogniskowej jest uważany za standardowy ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do uchwycenia realistycznych proporcji w fotografii portretowej oraz krajobrazowej. Używając obiektywu 80 mm, fotograf może osiągnąć naturalne uwydatnienie detali twarzy w portretach, unikając jednocześnie zniekształceń, które mogą występować przy szerszych ogniskowych. Tego rodzaju obiektyw jest również często wykorzystywany w fotografii mody i produktowej, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Dodatkowo, standardowe obiektywy charakteryzują się dużą jasnością, co pozwala na uzyskanie pięknego rozmycia tła (bokeh), co jest pożądane w wielu stylach fotografii. W kontekście standardów branżowych, 80 mm jest powszechnie uznawana za idealny kompromis między szerokim i wąskim kątem widzenia.

Pytanie 19

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

B. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

C. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

D. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

Struktura słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności to kluczowy element organizacji danych w systemach zarządzania biblioteką zdjęć. Hierarchie słów kluczowych pozwalają na efektywne kategoryzowanie i wyszukiwanie zdjęć w oparciu o powiązania pomiędzy różnymi terminami. Na przykład, jeśli mamy słowo kluczowe 'zwierzęta' jako termin nadrzędny, to pod nim możemy mieć terminy podrzędne takie jak 'psy', 'koty' czy 'ptaki'. Dzięki temu, gdy użytkownik wyszuka zdjęcia z kategorii 'zwierzęta', system automatycznie uwzględni również obrazy przypisane do bardziej szczegółowych kategorii. Tego rodzaju podejście wspiera zarządzanie dużymi zbiorami zdjęć, które mogą być skomplikowane do przeszukiwania bez odpowiedniej struktury. W praktyce zastosowanie hierarchii zwiększa efektywność operacji takich jak przeszukiwanie, filtrowanie i organizowanie zdjęć, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją oraz archiwizacją cyfrową.

Pytanie 20

Jak dokonuje się pomiaru światła odbitego od obiektu fotografowanego w systemie TTL?

A. bezpośrednio światłomierzem zewnętrznym

B. przez pryzmat światłomierzem zewnętrznym

C. przez wizjer światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny

D. przez obiektyw światłomierzem wbudowanym w aparat fotograficzny

Pomiar światła w fotografii to zagadnienie, które wymaga zrozumienia zasad działania różnych typów światłomierzy oraz ich zastosowań. W przypadku użycia pryzmatu światłomierzem zewnętrznym, pomiar światła dokonuje się niezależnie od obiektywu, co wprowadza dodatkowe zmienne i ograniczenia. Taki sposób pomiaru może być mniej precyzyjny, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków światłocienia, które mogą występować przy fotografowaniu przez obiektyw. Zewnętrzne światłomierze są przydatne w specyficznych sytuacjach, na przykład w studiu fotograficznym, ale nie są optymalnym rozwiązaniem w dynamicznych warunkach, gdzie zmiany w oświetleniu mogą być nagłe. Podobnie, pomiar bezpośredni światłomierzem zewnętrznym nie uwzględnia wpływu obiektywu na światło, co może prowadzić do nieprawidłowej ekspozycji. Wizjer światłomierza wbudowanego w aparat, mimo że dostarcza informacji o ekspozycji, nie ma możliwości pomiaru światła w kontekście rzeczywistej sceny, co może skutkować błędnymi ustawieniami. Błędem jest także mylenie pojęcia różnych typów pomiaru, ponieważ każdy z nich ma swoje ograniczenia i zastosowania. Właściwe podejście do pomiaru światła polega na rozumieniu, kiedy i jak stosować system TTL oraz jakie sytuacje wymagają użycia innych metod pomiarowych. Kluczowe w fotografii jest umiejętne dostosowanie narzędzi do specyficznych warunków, co pozwala uzyskać najlepsze efekty w trakcie rejestracji obrazu.

Pytanie 21

Technika scanography (skanografia) polega na

A. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego

B. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii

C. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D

D. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami

Skanografia jest techniką, która koncentruje się na tworzeniu obrazów artystycznych z wykorzystaniem skanera płaskiego. Dlatego odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D oraz wykonywania wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami są mylące i niepoprawne. W pierwszym przypadku, funkcja skanowania 3D w aparacie cyfrowym odnosi się do zupełnie innej technologii, która polega na uchwyceniu obiektu w trzech wymiarach, co jest odmienne od płaskiego skanowania. Ponadto, ta technika nie wykorzystywana jest do celów artystycznych w tym samym sensie, co skanografia. W przypadku odpowiedzi o wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu, często mylimy techniki fotografii z tworzeniem skanów. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień, ponieważ krąg fotografii wymaga innego sprzętu i metodologii, niż skanowanie obiektów na płaskim skanerze. Dobrze jest pamiętać, że każda z tych technik ma swoje unikalne zastosowania i cele. Skanowanie na płaskim skanerze jest specyficzne i nieprzypadkowe, oferuje unikalne rezultaty artystyczne, które różnią się od możliwości, jakie oferuje tradycyjna fotografia czy skanowanie 3D. Takie pomyłki mogą wynikać z powierzchownego zrozumienia technologii, dlatego ważne jest, aby zgłębiać temat i poznawać różne metody pracy w dziedzinie sztuki i technologii.

Pytanie 22

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. za modelem

B. za aparatem

C. z boku modela

D. z przodu modela

Umieszczenie źródła światła za aparatem wydaje się na pierwszy rzut oka ok, bo oświetla scenę bezpośrednio. Ale w praktyce, to prowadzi do płaskiego oświetlenia, które nie wydobywa głębi ani detali. Gdy robisz fotografię portretową, to lepiej, żeby światło było przed modelem lub z boku, bo inaczej można uzyskać ostre oświetlenie, które nie podkreśla rysów twarzy, a wręcz może robić niekorzystne cienie. Zwłaszcza, jeśli światło z boku jest za mocne albo źle ustawione, to cienie mogą przykryć detale na twarzy i zepsuć kompozycję. Poza tym, światło z przodu zazwyczaj daje płaski efekt, który zbytnio wygładza model. Te błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak działa światło i jak wpływa na postrzeganie obiektów. Z moim doświadczeniem, właściwe modelowanie światła to kluczowa umiejętność dla każdego fotografa, który chce dobrze wykorzystać różne źródła światła i osiągnąć zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 23

W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości

A. 5000 × 3400 pikseli

B. 2592 × 1944 pikseli

C. 5500 × 3800 pikseli

D. 2048 × 1563 pikseli

Wybór niewłaściwej rozdzielczości matrycy aparatu może prowadzić do uzyskania niskiej jakości wydruku, co jest często wynikiem nieprawidłowych obliczeń lub błędnych założeń dotyczących rozdzielczości. Odpowiedzi takie jak 2592 × 1944 pikseli, 5000 × 3400 pikseli czy 2048 × 1563 pikseli są zbyt niskie, aby spełnić wymagania dotyczące plakatu o wymiarach 30 × 45 cm przy rozdzielczości 300 dpi. Dla przykładu, rozdzielczość 2592 × 1944 pikseli przekłada się na około 1,9 megapikseli, co w kontekście druku o wysokiej jakości jest niewystarczające. Osoby poszukujące wysokiej jakości reprodukcji często mogą popełniać błąd, zakładając, że mniejsza rozdzielczość wystarczy, co prowadzi do rozmycia obrazu i utraty detali. W przypadku 5000 × 3400 pikseli, choć jest to wyższa rozdzielczość, nadal nie spełnia minimalnych wymagań dla druku w tej skali, co skutkuje wyraźnym spadkiem jakości. Z kolei 2048 × 1563 pikseli to za mało nawet do standardowych wydruków. Przy druku, zwłaszcza dużych formatów, istotne jest zrozumienie, że wyższa rozdzielczość zapewnia lepszą jakość wizualną. Należy pamiętać, że w praktyce wybieranie aparatu o wyższej rozdzielczości nie tylko zwiększa jakość druku, ale również pozwala na więcej możliwości edycyjnych po wykonaniu zdjęć.

Pytanie 24

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone na wystawy, należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze

A. 80-110g/m2

B. 70-90g/m2

C. 200-350g/m2

D. 100-150g/m2

Wybór papieru fotograficznego o zbyt niskiej gramaturze, jak 100-150 g/m2, 80-110 g/m2 czy 70-90 g/m2, nie jest odpowiedni do wydruków przeznaczonych do celów wystawowych. Papier o mniejszej gramaturze jest bardziej podatny na wyginanie, zginanie oraz uszkodzenia, co może prowadzić do zniekształceń obrazu podczas transportu i eksponowania. Wydruki na takim papierze mają tendencję do blaknięcia i mogą nie zapewniać odpowiedniego odwzorowania kolorów, co jest kluczowe w profesjonalnych prezentacjach. Ponadto, mniejsze gramatury mogą wpływać negatywnie na postrzeganą jakość dzieła, co jest istotne przy ocenie przez krytyków i zwiedzających. Warto również zauważyć, że w branży fotograficznej dość powszechnie przyjmuje się, że wydruki powinny być wykonane na papierze o gramaturze co najmniej 200 g/m2, by zapewnić właściwe wsparcie dla obrazu i estetyki. Typowym błędem jest myślenie, że niższa gramatura oznacza tańsze rozwiązanie, co w rzeczywistości może prowadzić do marnotrawstwa zasobów w postaci konieczności ponownego drukowania lub naprawy uszkodzonych wydruków. W kontekście wystawienniczym, nieodpowiedni wybór papieru może skutkować negatywnym postrzeganiem pracy artysty oraz obniżeniem jej wartości rynkowej.

Pytanie 25

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. portretowych

B. owadów

C. architektur

D. krajobrazowych

Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które skutecznie zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografowania owadów. Dzięki zastosowaniu pierścieni pośrednich, możliwe jest uzyskanie efektu makrofotografii, który pozwala na rejestrowanie detali niewidocznych dla ludzkiego oka. W praktyce, fotografowie wykorzystują pierścienie pośrednie, aby zbliżyć się do obiektów, takich jak owady, kwiaty czy inne małe obiekty, co umożliwia uchwycenie ich szczegółów. Użycie pierścieni pośrednich jest zgodne z zasadami makrofotografii, gdzie kluczowe jest odpowiednie oświetlenie i ustawienie ostrości. Warto również zauważyć, że pierścienie pośrednie nie wpływają na jakość optyczną obiektywu, co czyni je ekonomiczną alternatywą dla drogich obiektywów makro. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, pozwalają one na uzyskanie niezwykle szczegółowych ujęć, co jest cenione w biologii, entomologii oraz w naukach przyrodniczych.

Pytanie 26

Przygotowując się do robienia zdjęć podczas wyścigów koni, warto zaopatrzyć się w

A. teleobiektyw

B. softbox

C. blendę

D. filtr połówkowy

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii wyścigów koni, ponieważ pozwala na zbliżenie się do akcji z daleka. Dzięki dużemu powiększeniu i wąskiemu polu widzenia, teleobiektywy umożliwiają uchwycenie dynamicznych momentów, takich jak galop koni, a także detali, które mogłyby zostać utracone przy użyciu obiektywów o mniejszej ogniskowej. Przykładem może być stosowanie teleobiektywu o ogniskowej 200 mm lub 300 mm, co pozwala na rejestrowanie emocjonujących ujęć z dystansu, bez zakłócania naturalnego zachowania zwierząt. W fotografii sportowej, a szczególnie w wyścigach, istotne jest także szybkie ustawianie ostrości, co jest możliwe dzięki nowoczesnym teleobiektywom, które często wyposażone są w zaawansowane systemy autofokusa. Dodatkowo, teleobiektywy pozwalają na uzyskanie efektu bokeh, co nadaje zdjęciom profesjonalny wygląd i skupia uwagę na głównym obiekcie. W kontekście standardów branżowych, teleobiektyw jest preferowany przez profesjonalnych fotografów sportowych, co czyni go nieodzownym narzędziem w tej dziedzinie.

Pytanie 27

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii

B. mikrografii

C. rentgenografii

D. spektrografii

Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 28

Jakie wartości parametrów ekspozycji powinny być zastosowane po nałożeniu filtru o krotności 4 na obiektyw, jeśli poprawne wartości bez filtru to: liczba przesłony 11 oraz czas naświetlania 1/500 s?

A. f/16 i 1/125 s

B. f/8 i 1/250 s

C. f/16 i 1/250 s

D. f/8 i 1/125 s

Odpowiedź f/8 i 1/250 s jest prawidłowa, ponieważ przy zastosowaniu filtru o krotności 4, należy skorygować zarówno wartość przysłony, jak i czas naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Filtr o krotności 4 oznacza, że ilość światła docierającego do matrycy jest zmniejszona czterokrotnie. W praktyce, aby to zrekompensować, można zwiększyć przepuszczalność światła poprzez otwarcie przysłony lub wydłużenie czasu naświetlania. W tym przypadku, zmiana przysłony z f/11 na f/8 (co odpowiada zwiększeniu o jeden krok) pozwala na przepuszczenie większej ilości światła. Dodatkowo, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła spowodowane filtrem, czas naświetlania powinien być wydłużony z 1/500 s do 1/250 s, co również odpowiada zwiększeniu o jeden krok. Zastosowanie tych dwóch korekcji prowadzi do uzyskania poprawnej ekspozycji. W praktycznych zastosowaniach, umiejętność dostosowywania ustawień aparatu w odpowiedzi na zmiany w oświetleniu jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu fotograficznego, szczególnie w warunkach, gdzie używa się dodatkowych akcesoriów, takich jak filtry.

Pytanie 29

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/30 s; f/4

B. 1/250 s; f/5,6

C. 1/125 s; f/5,6

D. 1/60 s; f/1,4

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia relacji między czasem naświetlania a przysłoną. Na przykład, w przypadku zmiany czasu naświetlania na 1/250 s, jak w odpowiedzi, przy jednoczesnym ustawieniu przysłony na f/5,6, otrzymujemy znacznie mniej światła, co prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Zmiana czasu naświetlania na krótszy czas, jak 1/250 s, oznacza, że matryca ma jeszcze mniej czasu na zbieranie światła, co wymagałoby znacznego otwarcia przysłony, aby zrekompensować tę stratę. W odpowiedzi, w której przysłona ustawiona jest na f/1,4, wydaje się, że mamy większy dopływ światła, ale przy zbyt krótkim czasie naświetlania efekt końcowy może być nieprzewidywalny. Ponadto, odpowiedź 1/30 s; f/4 również nie zaspokaja wymagań, ponieważ czas naświetlania jest dłuższy, co prowadzi do prześwietlenia, a przysłona f/4 nie jest wystarczająco mała, aby to zrekompensować. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że samo zwiększenie przysłony wystarczy do uzyskania prawidłowej ekspozycji, podczas gdy kluczowe jest zachowanie równowagi między wszystkimi trzema parametrami: czasem, przysłoną i czułością ISO.

Pytanie 30

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/5,6

B. f/22

C. f/11

D. f/2,8

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 31

Która z przestrzeni barw zawiera największą liczbę kolorów widocznych dla ludzkiego oka?

A. CIELab

B. Adobe RGB

C. CMYK

D. sRGB

Modele CMYK, sRGB i Adobe RGB, mimo że są dość powszechnie używane, nie pokrywają całego zakresu kolorów, które można dostrzegać, na co CIELab daje radę. No bo CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, blacK) jest głównie do druku, a z powodu ograniczeń związanych z farbami i ich mieszaniem, nie łapie wszystkich kolorów, które widzi ludzkie oko. Ponadto, ten model działa na subtractywnym mieszaniu kolorów, co też jest ograniczeniem. Z kolei sRGB (standard Red Green Blue) został stworzony z myślą o wyświetlaczach i internecie, ale jest ograniczony do mniej niż 40% widma kolorów, które widzimy. Używanie sRGB w profesjonalnym druku może dać niezgodności kolorów między tym, co widzimy na ekranie, a tym, co dostajemy na papierze. Adobe RGB ma wprawdzie szerszy gamut niż sRGB, ale jakby nie było, wciąż nie dorównuje CIELab. Błąd w wyborze tych modeli zwykle wynika z nieporozumień co do tego, jak i kiedy je stosować. Wybór odpowiedniej przestrzeni barw jest kluczowy, żeby mieć spójność kolorów w projektach graficznych oraz w produkcji. To powinno być brane pod uwagę przy wyborze odpowiedniego modelu do danej aplikacji.

Pytanie 32

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. spirali

B. podziału ukośnego

C. podziału diagonalnego

D. trójpodziału

Wybór spirali, podziału ukośnego oraz podziału diagonalnego jako odpowiedzi na pytanie o regułę czterech mocnych punktów w fotografii może prowadzić do nieporozumień. Spirala, znana jako spirala Fibonacciego, jest techniką pozwalającą na tworzenie dynamicznych kompozycji, jednak nie jest bezpośrednio związana z koncepcją mocnych punktów w tradycyjnym sensie. Owszem, spirale mogą wprowadzać ruch i energię do obrazu, ale nie dostarczają one jasnych wskazówek dotyczących umiejscowienia kluczowych elementów. Podobnie, podział ukośny i diagonalny skupiają się na wprowadzaniu dynamiki i kierunków w kompozycji, co może być przydatne w niektórych kontekstach, ale nie spełniają one zasady trójpodziału jako metody efektywnego układania elementów obrazu. Błędne jest zakładanie, że te techniki mogą zastąpić klasyczne metody kompozycji, takie jak trójpodział, które zapewniają jasny i sprawdzony sposób na zbalansowanie kadru. W rezultacie, korzystając z tych alternatywnych podejść, można uzyskać efektowne zdjęcia, ale jest to bardziej kwestią stylu niż podstawowej zasady kompozycji, co może prowadzić do nieefektywności w układaniu elementów i osłabienia przekazu wizualnego. Kluczowe jest zrozumienie, że różne techniki kompozycyjne mają swoje miejsce i zastosowanie, a ich wybór powinien być świadomy i dostosowany do zamierzeń artystycznych fotografa.

Pytanie 33

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Zmiana pojemnika z tuszem

B. Czyszczenie gniazda do drukowania

C. Wymiana tonera

D. Czyszczenie wkładu drukującego

Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami i czyszczenie gniazda dokowania to wszystkie rzeczy, które są naprawdę ważne, żeby drukarka atramentowa działała dobrze. Czyszczenie wkładu jest konieczne, bo osady tuszu mogą zapchać dysze, a to prowadzi do problemów z drukowaniem. Wymieniając tusz, unikamy sytuacji, gdzie nam go zabraknie w trakcie drukowania, co wszyscy wiedzą, że jest denerwujące. Czyszczenie gniazda dokowania też jest ważne, bo brud może wpływać na połączenie elektryczne, a to może sprawić, że drukarka zacznie szwankować. Te wszystkie czynności są pewnie zgodne z najlepszymi praktykami w konserwacji sprzętu, i trzeba je robić, żeby nie tracić czasu i pieniędzy na naprawy. Dlatego warto wiedzieć, co jest ważne w konserwacji konkretnego typu drukarki, bo inaczej mogą być problemy w biurze czy w domu.

Pytanie 34

Wskaź typy aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Kompaktowe

B. Wielkoformatowe

C. Bezlusterkowe

D. Wodoodporne kompaktowe

Aparaty wielkoformatowe to specjalistyczne urządzenia fotograficzne, które nie są zaprojektowane do nagrywania wideo. Ich głównym celem jest rejestracja obrazów o wysokiej rozdzielczości za pomocą dużych klisz filmowych lub matryc. Dzięki swojej konstrukcji, oferują one wyjątkową jakość obrazu i kontrolę nad głębią ostrości, co czyni je idealnym narzędziem dla profesjonalnych fotografów zajmujących się fotografią krajobrazową, architekturą czy portretami. W praktyce, fotografowie używają aparatów wielkoformatowych do tworzenia dzieł sztuki, które wymagają precyzyjnego odwzorowania detali. Warto zauważyć, że wiele nowoczesnych aparatów, takich jak bezlusterkowce czy kompakty, oferuje funkcje nagrywania wideo, dlatego wybór odpowiedniego typu aparatu zależy od zamierzonego zastosowania. W branży fotograficznej standardem jest, aby wybierać sprzęt zgodnie z wymaganiami projektu, a aparaty wielkoformatowe są synonimem jakości w statycznej fotografii.

Pytanie 35

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na uzyskanie koloru w obszarach zdjęć o niższym nasyceniu?

A. Ekspozycja

B. Jaskrawość

C. Odwróć

D. Przejrzystość

Jaskrawość w Photoshopie to super funkcja, która pozwala nam bawić się intensywnością kolorów w zdjęciach. Głównie działa w miejscach, gdzie kolory są takie trochę przygaszone. Jak zwiększymy jaskrawość, to kolory naprawdę stają się bardziej żywe, a szczegóły lepiej widać. To przydaje się, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z zdjęciami, które wyglądają na zbyt stonowane. Na przykład, w krajobrazach, gdy niebo jest takie szare i nudne, użycie jaskrawości może na prawdę podnieść zdjęcie, pokazując piękne odcienie, które wcześniej były niewidoczne. Ale moim zdaniem, trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo wtedy kolory mogą wyglądać sztucznie. Fajnie jest też spojrzeć na histogram, bo to pomaga lepiej zrozumieć, jak są rozmieszczone tonacje w obrazie. A jeśli chcemy poprawić jaskrawość tylko w niektórych miejscach, to maskowanie warstw to świetna opcja, bo daje dużą kontrolę nad tym, co robią zmiany.

Pytanie 36

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Specjalną

B. Twardą

C. Miękką

D. Normalną

Wybór twardej gradacji papieru fotograficznego do kopiowania niedoświetlonego, małokontrastowego negatywu czarno-białego jest kluczowy, aby uzyskać odpowiedni sposób reprodukcji tonalnej. Twarda gradacja papieru charakteryzuje się większym kontrastem, co oznacza, że lepiej oddaje detale w światłach i cieniach, a tym samym potrafi wydobyć formy, które w małokontrastowym negatywie mogłyby się zlać. W przypadku negatywu, który jest niedoświetlony, twarda gradacja pomaga w wydobyciu szczegółów, które normalnie mogłyby pozostać niewidoczne. Przykładem zastosowania twardej gradacji mogą być sytuacje, w których negatywy pochodzą z robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, jak np. w cieniu lub w czasie zachodu słońca. Dobre praktyki w fotografii analogowej wskazują, że dobór odpowiedniej gradacji papieru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów, a twarda gradacja jest standardowo polecana w takich okolicznościach, aby uzyskać świeże i wyraziste odbitki.

Pytanie 37

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" szybko poruszającego się pojazdu, należy ustawić czas naświetlania na wartość

A. 1/80 s

B. 1/15 s

C. 1/30 s

D. 1/500 s

Żeby uzyskać efekt 'zamrożenia ruchu' w przypadku szybko jadącego samochodu, trzeba postawić na krótki czas naświetlania. Właśnie taki czas, jak 1/500 s, daje nam szansę uchwycić obiekt w ruchu bez rozmycia. To mega istotne w fotografii sportowej czy motoryzacyjnej. Przy czasach naświetlania jak 1/500 s możemy rejestrować dynamiczne sceny, co jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić np. samochody na torze. Dzięki tak krótkiemu czasowi jesteśmy w stanie zobaczyć detale, jak koła w ruchu czy nawet efekty aerodynamiczne, a cała scena zostaje ostra. W fotografii ważne jest, żeby starać się o jak największą ostrość w ruchu i ten czas naświetlania 1/500 s świetnie to pokazuje.

Pytanie 38

W profesjonalnej fotografii reklamowej termin layered composite oznacza

A. technikę oświetlenia warstwowego dla podkreślenia głębi sceny

B. sposób prezentacji portfolio fotograficznego

C. metodę druku wielowarstwowego na różnych materiałach

D. obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć

Termin 'layered composite', czyli obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć, jest kluczowy w profesjonalnej fotografii reklamowej. W praktyce oznacza to, że fotograficy często łączą różne elementy wizualne, aby stworzyć jedną, spójną kompozycję. Taka technika pozwala na kreatywne połączenie różnych ujęć, co daje możliwość uzyskania unikalnych efektów. Na przykład, w reklamie produktu można połączyć zdjęcie produktu z atrakcyjnym tłem lub elementami graficznymi, co sprawia, że finalny obraz przyciąga uwagę i lepiej komunikuje zamierzony przekaz. Dobrym przykładem wykorzystania tej techniki są kampanie promujące kosmetyki, gdzie różne warstwy zdjęć pomagają podkreślić cechy produktu, jak tekstura czy kolor. Używanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, pozwala na precyzyjne zarządzanie warstwami, co stało się standardem w branży. Warto pamiętać, że umiejętność tworzenia złożonych kompozycji wymaga nie tylko technicznych umiejętności, ale także wyczucia estetyki i zrozumienia zasad kompozycji. W dzisiejszym świecie wizualnym, mastering tych technik jest niezbędny dla każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 39

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. izohelia.

B. cyjanotypia.

C. bromolej.

D. luksografia.

Luksografia to technika graficzna, która polega na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, takiego jak papier lub folia, za pomocą światła, które przenika przez obiekty o różnej przezroczystości. W rezultacie powstaje obraz, gdzie ciemniejsze obszary odpowiadają bardziej nieprzezroczystym elementom, a jaśniejsze obszary odpowiadają elementom bardziej przezroczystym. Ta metoda jest szeroko stosowana w sztuce, a także w dokumentacji naukowej i konserwacji zabytków, ponieważ pozwala na uchwycenie szczegółowych cieni i tekstur obiektów. Luksografia jest cenna w procesie reprodukcji dzieł sztuki i w różnorodnych dziedzinach, takich jak fotografia, gdzie elementy naświetlenia oraz kontrastu odgrywają kluczową rolę. Standardy jakości w luksografii wymagają precyzyjnego doboru materiałów oraz kontrolowania warunków naświetlenia, aby uzyskać optymalne rezultaty graficzne. Ponadto, luksografia jest również wykorzystywana w edukacji artystycznej, gdzie studenci uczą się, jak manipulować światłem i cieniem, aby uzyskać pożądane efekty wizualne.

Pytanie 40

Format DNG (Digital Negative) to

A. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

B. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

C. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

D. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

Format DNG nie jest formatem zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną, co jest podstawowym błędem w rozumieniu specyfiki tego standardu. Format wideo 4K zazwyczaj odnosi się do rozdzielczości 3840x2160 pikseli i może wykorzystywać różne kodeki w celu kompresji danych, ale DNG nie ma nic wspólnego z wideo. Kolejna nieprawidłowość to sugestia, że DNG jest formatem zapisu zdjęć z kompresją stratną. DNG może zawierać również skompresowane pliki, ale kompresja jest bezstratna, co oznacza, że nie traci się jakości obrazu. To jest kluczowe, gdyż w fotografii, gdzie detale są niezwykle ważne, każdy zbytek informacji ma ogromne znaczenie. Co więcej, nie można pomylić DNG z technologią druku cyfrowego o podwyższonej jakości, która dotyczy procesu wydruku, a nie formatu plików zdjęciowych. Typowe błędy myślowe to mylenie różnych obszarów technologicznych – multimedia, fotografie oraz druk to trzy różne domeny, które wymagają różnego podejścia i zrozumienia. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie formatów plików oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnie obróbką obrazów lub fotografią, dlatego warto zainwestować czas w naukę tych podstawowych pojęć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej