Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 2 kwietnia 2025 13:00
  • Data zakończenia: 2 kwietnia 2025 13:12

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Do wyczuwalnych węzłów chłonnych u bydła zaliczają się

A. przyusznicze oraz żuchwowe
B. szyjne powierzchowne oraz podbiodrowe
C. szyjne powierzchowne oraz zagardłowe
D. dołu głodowego i nadwymieniowe
Odpowiedzi, które wskazują na inne zestawy węzłów chłonnych, wykazują zrozumienie jedynie fragmentaryczne. Węzły chłonne szyjne powierzchowne i zagardłowe są rzeczywiście obecne u bydła, jednak nie są to węzły wyczuwalne w normalnych warunkach. Węzły zagardłowe są trudno dostępne i ich palpacja nie jest rutynowym działaniem w ocenie zdrowia zwierząt. Z kolei węzły chłonne dołu głodowego i nadwymieniowe również mogą występować, ale nie są one kluczowe dla typowej diagnostyki klinicznej, co czyni je mniej istotnymi w kontekście pytania. Węzły nadwymieniowe są specyficzne dla samic oraz w kontekście problemów związanych z wymieniem, co ogranicza ich zastosowanie do określonych sytuacji. Ponadto, choć węzły przyusznicze i żuchwowe są istotne w diagnostyce niektórych chorób, ich rola różni się od roli szyjnych i podbiodrowych w kontekście ogólnej oceny stanu zdrowia bydła. Często błędy w identyfikacji odpowiednich węzłów chłonnych wynikają z braku świadomości o ich lokalizacji oraz funkcjach, co może prowadzić do nieefektywnego monitorowania zdrowia stada oraz potencjalnych opóźnień w diagnostyce i leczeniu schorzeń.
Pytanie 2

Na zamieszczonym wyniku liczba płytek krwi wynosi

WBC3,48 tys/ul
NEUT1,22 tys/ul
LYMPH1,42 tys/ul
MONO0,51 tys/ul
EO0,32 tys/ul
BASO0,01 tys/ul
RBC2,62 mln/ul
HGB9,9 g/dl
HCT27,3%
MCV104,2 fL
MCH37,8 pg
MCHC36,3 pg
PLT29 tys/ul
PDW14,1 fL
PCT0,03%

A. 3,48 tys/µl
B. 0,03%
C. 14,1 fL
D. 29 tys/µl
Poprawna odpowiedź, 29 tys/µl, odzwierciedla rzeczywistą liczbę płytek krwi, co jest kluczowym parametrem w badaniach hematologicznych. Płytki krwi, znane jako trombocyty, odgrywają istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi oraz w utrzymaniu hemostazy. Normalny zakres liczby płytek krwi u dorosłych wynosi zwykle od 150 do 450 tys/µl. Wartość 29 tys/µl wskazuje na ich znaczny niedobór, co może prowadzić do ryzyka krwawień i wymaga dalszej diagnostyki. W praktyce klinicznej, monitorowanie liczby płytek krwi jest niezbędne w diagnostyce chorób hematologicznych, takich jak trombocytopenia czy choroba von Willebranda. Ponadto, stosowanie wskaźników, jak PCT (płytkowy wskaźnik krytyczny) oraz MCV (średnia objętość krwinki czerwonej), może pomóc w lepszym zrozumieniu stanu pacjenta. Obecnie, wytyczne Europejskiego Towarzystwa Hematologicznego kładą nacisk na regularne badania i monitorowanie pacjentów z zaburzeniami hemostazy, co podkreśla znaczenie takich wyników jak liczba płytek krwi.
Pytanie 3

Gdy istnieje możliwość zbadania całej tuszy pod kątem obecności larw włośni, najpierw powinno się pobrać

A. mięśnie żuchwowe
B. mięśnie języka
C. filary przepony
D. ścięgna
Wybór innych lokalizacji, takich jak mięśnie języka, ścięgna czy mięśnie żuchwowe, do analizy w kontekście włośnicy jest niewłaściwy z kilku powodów. Mięśnie języka, mimo że są mięśniami szkieletowymi, nie są typowym miejscem osiedlania się larw włośni. W praktyce, ich struktura i funkcja sprawiają, że są one mniej narażone na infekcje tym pasożytem. W przypadku mięśni żuchwowych, mimo że są to także tkanki mięśniowe, ich anatomia i lokalizacja sprawiają, że larwy włośni częściej unikają tego regionu, co czyni je mniej wiarygodnym źródłem informacji o zakażeniu. Z kolei ścięgna, które są tkankami łącznymi, również nie są odpowiednie do poboru próbek w tym kontekście. Zrozumienie anatomii i cyklu życia włośni jest kluczowe, aby prawidłowo interpretować wyniki badań. Właściwe podejście do lokalizacji pobierania próbek wpływa na dokładność diagnostyki, a niewłaściwe decyzje mogą prowadzić do fałszywych wyników i w konsekwencji do zagrożenia zdrowia publicznego. W kontekście kontroli zdrowia zwierząt i bezpieczeństwa żywności, znajomość właściwych miejsc do poboru próbek jest zasadnicza dla skutecznego wykrywania zakażeń i zapobiegania ich rozprzestrzenianiu.
Pytanie 4

Gdy u psa występuje dermatoza oraz znaczne wypadanie sierści, karma powinna być wzbogacona o

A. składniki stymulujące perystaltykę jelit.
B. wysoką zawartość niezbędnych kwasów tłuszczowych.
C. niską ilość wapnia.
D. składniki dostarczające glukozę jako źródło energii.
Odpowiedzi, które sugerują dodanie składników pobudzających perystaltykę jelit, glukozy jako energii lub niskiego wapnia, są nie na miejscu, jeżeli chodzi o leczenie problemów skórnych u psów. To, co działa na trawienie, niekoniecznie pomoże w dermatologii. Glukoza jest istotna, ale nie wpływa bezpośrednio na skórę czy sierść. Jak jest za dużo węglowodanów, to pies może przytyć, co nie jest zdrowe. Niski poziom wapnia z kolei może wyrządzić sporo szkód, bo ten minerał jest niezbędny do wielu procesów w organizmie. W weterynarii ważne jest, żeby dostarczać psom odpowiednich składników odżywczych, które konkretnie pomagają ich skórze i sierści, a nie skupiać się na czymś, co działa na inne problemy zdrowotne. Dlatego warto dobrze zrozumieć potrzeby psa i nie kierować się ogólnymi zasadami żywieniowymi, które mogą być nieskuteczne w konkretnej sytuacji.
Pytanie 5

Ciemny, krwisty mocz u psa może sugerować zakażenie

A. nosówką
B. babeszjozą
C. wścieklizną
D. parwowirozą
Ciemny krwisty mocz u psa może być objawem babeszjozy, poważnej choroby wywoływanej przez pasożytnicze pierwotniaki z rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki. Infekcja ta jest przenoszona przez kleszcze i może prowadzić do ciężkiej anemii, co z kolei skutkuje ciemnym zabarwieniem moczu z powodu hemolizy czerwonych krwinek. W praktyce weterynaryjnej, w przypadku zauważenia takiego objawu, niezwykle istotne jest jak najszybsze wykonanie badań diagnostycznych, takich jak testy serologiczne czy mikroskopia krwi, aby potwierdzić obecność Babesii. Właściwe postępowanie w takiej sytuacji obejmuje natychmiastowe podanie leków przeciwpasożytniczych oraz terapia wspomagająca, w tym transfuzje krwi, jeśli zwierzę jest w ciężkim stanie. Regularne stosowanie środków zapobiegawczych, takich jak repelenty na kleszcze, znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na babeszjozę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki nad psami.
Pytanie 6

Która z chorób zakaźnych jest przedmiotem nadzoru?

A. Gruźlica
B. Choroba Rubartha
C. Nosówka
D. Tężec
Tężec, choroba Rubartha i nosówka są również chorobami zakaźnymi, jednak nie podlegają one tak ścisłemu monitorowaniu jak gruźlica. Tężec, wywoływany przez toksynę bakteryjną, jest chorobą, która występuje głównie w wyniku zranień, a nie jest przenoszona z osoby na osobę. W związku z tym, chociaż jego przypadki są rejestrowane, nie prowadzi się regularnego nadzoru epidemiologicznego, jak ma to miejsce w przypadku gruźlicy. Choroba Rubartha, znana również jako wirusowe zapalenie wątroby u psów, dotyczy jedynie zwierząt i nie stwarza zagrożenia dla zdrowia publicznego, co skutkuje brakiem potrzeby wprowadzenia systemu monitorowania. Nosówka, podobnie jak choroba Rubartha, jest chorobą wirusową, która dotyka głównie psy i nie wpływa bezpośrednio na ludzi. Lekarze weterynarii mogą raportować przypadki tych chorób, ale nie są one objęte takimi standardami jak gruźlica. Zrozumienie różnic w zakresie monitorowania tych chorób jest kluczowe, aby skutecznie wdrażać działania prewencyjne oraz odpowiednie strategie zdrowia publicznego, które koncentrują się na chorobach o większym ryzyku dla populacji ludzkiej.
Pytanie 7

Rodentycydy to substancje

A. stosowane do dezynfekcji
B. działające na owady
C. skuteczne w zwalczaniu gryzoni
D. działające przeciw grzybom
Wybór innych odpowiedzi, takich jak grzybobójcze, dezynfekcyjne czy owadobójcze, pochodzi z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych substancji chemicznych. Grzybobójcze środki ochrony roślin są projektowane w celu eliminacji grzybów i pleśni, co ma zastosowanie w rolnictwie, budownictwie oraz w przemyśle spożywczym. Nie mają one jednak żadnego zastosowania w zwalczaniu gryzoni. Substancje dezynfekcyjne służą do eliminacji drobnoustrojów, bakterii i wirusów, co jest istotne w kontekście higieny i sanitacji, ale również nie wpływają na populację gryzoni. Owadobójcze środki ochrony roślin natomiast są ukierunkowane na zwalczanie owadów i nie mają zastosowania w kontekście kontroli gryzoni. Tego typu pomyłki wynikają często z ogólnego braku wiedzy na temat klasyfikacji i sposób działania różnych pestycydów oraz ich przeznaczenia. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi kategoriami jest kluczowe dla skutecznego zwalczania szkodników oraz uniknięcia potencjalnych szkód, które mogą wynikać z niewłaściwego stosowania tych substancji. Właściwe rozróżnienie rodentycydów od innych pestycydów jest niezbędne do zapewnienia efektywności działań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.
Pytanie 8

Plezimetr jest używany podczas

A. badania dotykowego
B. osłuchiwania
C. opukiwania
D. przeglądania
Plezimetr jest narzędziem stosowanym w badaniach układu ruchu pacjenta, a szczególnie w diagnostyce patologii stawów oraz mięśni. Jego podstawowym zastosowaniem jest ocena ruchomości stawów poprzez analizę ich reakcji na bodźce mechaniczne. Podczas opukiwania, plezimetr umożliwia wyczucie różnic w twardości oraz elastyczności tkanek, co może wskazywać na obecność urazów, stanów zapalnych lub innych nieprawidłowości. Przykładowo, w rehabilitacji ortopedycznej plezimetr jest używany do monitorowania postępów pacjentów po operacjach stawów, co pozwala na dostosowanie planu terapeutycznego. Warto zauważyć, że takie podejście jest zgodne z zaleceniami standardów diagnostycznych, takich jak wytyczne European Society of Musculoskeletal Radiology, które podkreślają znaczenie oceny funkcjonalnej w procesie terapeutycznym.
Pytanie 9

Tokskokaroza jest chorobą, której przyczyną są

A. pasożyty
B. grzyby
C. wirusy
D. bakterie
Tokskokaroza to choroba, która powstaje przez pasożyty, a nie wirusy, bakterie, czy grzyby, co czasem wprowadza ludzi w błąd. Wirusy to patogeny, które muszą wchodzić do komórek gospodarza, żeby się rozmnażać, a one powodują choroby wirusowe, jak grypa czy COVID-19. Na przykład wirus grypy atakuje drogi oddechowe, ale nie ma nic wspólnego z tokskokarozą. Grzyby mogą powodować infekcje, jak kandydoza, ale nie są przyczyną tokskokarozy, bo ta wiąże się tylko z pasożytami. Bakterie, jak te wywołujące zapalenie płuc czy salmonellozę, też są poza tym tematem. Często ludzie mylą objawy chorób pasożytniczych z objawami infekcji wirusowych lub bakteryjnych, co prowadzi do pomyłek. Dlatego w diagnozowaniu i leczeniu źle zidentyfikowanych infekcji ważne jest korzystanie z badań laboratoryjnych, które dokładnie określają, co jest przyczyną problemu. Jeśli nie mamy wystarczającej wiedzy o pasożytach, to może to prowadzić do błędnych diagnoz i nieefektywnego leczenia, co akcentuje, jak istotna jest edukacja w zakresie zdrowia i chorób zakaźnych.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Alkohol przeznaczony do dezynfekcji powinien charakteryzować się stężeniem

A. 70%
B. 40%
C. 90%
D. 50%
Stosowanie alkoholu o wyższym stężeniu, takim jak 90%, do odkażania może wydawać się logiczne, jednak w praktyce przynosi ono szereg problemów. Alkohol w stężeniu 90% działa zbyt szybko i nie jest w stanie skutecznie penetrować struktury komórkowej drobnoustrojów, co prowadzi do zmniejszenia jego efektywności w zabijaniu bakterii i wirusów. W rzeczywistości, wysoka zawartość alkoholu powoduje, że powierzchnia komórek mikroorganizmów ulega natychmiastowemu wysychaniu, co sprawia, że nie dochodzi do pełnej denaturacji białek, które są kluczowe dla ich przeżycia. Ponadto, stosowanie alkoholu w stężeniu 50% lub 40% jest niewystarczające do skutecznej dezynfekcji, ponieważ taka ilość alkoholu może nie zabić wszystkich patogenów, a także może sprzyjać rozwojowi niektórych drobnoustrojów. W kontekście dezynfekcji rąk i powierzchni, niezrozumienie właściwości alkoholu oraz jego interakcji z mikroorganizmami prowadzi do błędnych praktyk, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów dotyczących jakości środków dezynfekcyjnych oraz ich zastosowania, aby zapewnić skuteczność działań higienicznych i ochronnych.
Pytanie 13

Szczepionka Biocan DP przeznaczona jest do ochrony przed

A. nosówką oraz chorobą Rubartha
B. parwowirozą oraz nosówką
C. chorobą Rubartha i panleukopenią
D. panleukopenią i parwowirozą
Wybór odpowiedzi dotyczący szczepionki Biocan DP jako środka ochrony przed innymi chorobami, takimi jak choroba Rubartha czy panleukopenia, jest błędny. Choroba Rubartha, znana także jako zakaźne zapalenie wątroby, jest spowodowana wirusem i jest objęta inną szczepionką, a nie Biocan DP. Ponadto, panleukopenia jest schorzeniem typowym dla kotów i nie jest bezpośrednio związana z psami. Często mylenie tych chorób wynika z niewłaściwego zrozumienia ich specyfiki oraz grupy zwierząt, które mogą być nimi dotknięte. Właściciele psów muszą być świadomi, że nie wszystkie szczepionki są uniwersalne i skuteczne w przypadku wszystkich gatunków. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że wszystkie szczepienia chronią przed wszystkimi chorobami bez uwzględnienia ich specyfiki. Dobrą praktyką w profilaktyce zdrowotnej zwierząt jest konsultacja z weterynarzem, który odpowiednio dobierze szczepienia w zależności od indywidualnych potrzeb każdego zwierzęcia oraz ryzyk związanych z jego środowiskiem. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do niedostatecznej ochrony i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób wirusowych.
Pytanie 14

Krytyczne punkty nadzoru w systemie HACCP ustala się na podstawie dokonanej analizy

A. zagrożeń mikrobiologicznych
B. odchyleń dotyczących jakości sensorycznej
C. zagrożeń chemicznych, biologicznych i fizycznych
D. występowania mikroorganizmów
Fajnie, że wybrałeś tę odpowiedź! Mówiąc o krytycznych punktach kontroli (CCP) w systemie HACCP, naprawdę chodzi o zrozumienie różnych zagrożeń, które mogą się pojawić podczas produkcji jedzenia. To tak, jakbyś musiał spojrzeć na wszystko, co może wpłynąć na bezpieczeństwo. Na przykład, chemiczne zagrożenia to nie tylko pestycydy, ale też różne metale ciężkie, które mogą się znaleźć w produktach. A jeśli mówimy o biologicznych zagrożeniach, to mamy tu takie nieprzyjemności jak Salmonella czy Listeria. I nie zapominajmy o fizycznych zagrożeniach, jak kawałki szkła czy metalu, które mogą się dostać do jedzenia. Jak zauważysz te zagrożenia i określisz odpowiednie CCP, to zyskujesz rzeczywiście skuteczne metody kontroli. Przykład? Monitorowanie temperatury przechowywania. To kluczowe, bo pozwala uniknąć rozwoju bakterii i zapewnia, że jedzenie jest bezpieczne.
Pytanie 15

W metodzie identyfikacji włośni do składu płynu wytrawiającego potrzeba 2 litry

A. wody
B. siarkowodoru
C. pepsyny
D. kwasu solnego
Pepsyna to enzym trawienny produkowany przez żołądek, który uczestniczy w rozkładzie białek. Choć może występować w kontekście analizy biologicznej, nie ma zastosowania w metodzie wykrywania włośni. Wprowadzenie pepsyny jako składnika płynu wytrawiającego byłoby nieodpowiednie, ponieważ nie wpływałoby pozytywnie na identyfikację pasożytów. Kwas solny, z kolei, jest silnym kwasem, który mógłby zniszczyć delikatne struktury włośni, co uniemożliwiłoby ich dokładne zbadanie. Stosowanie kwasu solnego w diagnostyce pasożytów nie jest zgodne z powszechnie przyjętymi praktykami laboratoryjnymi, które kładą nacisk na zachowanie integralności próbek. Siarkowodór, będący toksycznym gazem, nie ma zastosowania w analizach mikrobiologicznych ze względu na swoje szkodliwe właściwości. Jego obecność w płynie wytrawiającym nie tylko zagrażałaby bezpieczeństwu prowadzonych badań, ale także mogłaby prowadzić do zafałszowania wyników ze względu na jego interakcje chemiczne z innymi substancjami. Wybór odpowiednich substancji do analizy jest kluczowy, a błędne koncepcje dotyczące ich zastosowania mogą prowadzić do poważnych pomyłek w diagnostyce, co podkreśla znaczenie przeszkolenia i znajomości standardów branżowych dla pracowników laboratoriów.
Pytanie 16

W trakcie badania poubojowego wątroby bydła zaobserwowano następujące zmiany: "Wątroba powiększona, stwardniała, przewody żółciowe powiększone o stwardniałych ścianach, białe, wyglądające jak grube sznury rozgałęziające się peryferycznie". Jakie schorzenie może powodować takie zmiany?

A. sarkosporydiozę
B. chorobę motyliczą
C. gruźlicę
D. brucelozę
Prawidłowa odpowiedź to choroba motylicza, która jest wywoływana przez pasożyty z rodzaju Fasciola, najczęściej Fasciola hepatica. Objawy obserwowane w badaniach poubojowych, takie jak powiększenie wątroby, stwardnienie jej tkanki oraz zmiany w przewodach żółciowych, są charakterystyczne dla tej choroby. Wątroba staje się powiększona i stwardniała z powodu przewlekłych zmian zapalnych wywołanych migracją larw motylicy. Powiększone przewody żółciowe są wynikiem zatorów spowodowanych obecnością pasożytów. W praktyce weterynaryjnej, diagnoza choroby motyliczej wymaga nie tylko badań poubojowych, ale także oceny klinicznej zwierząt. Ważne jest, aby stosować odpowiednie metody zapobiegawcze, takie jak odrobaczanie bydła oraz kontrola paszy, aby zminimalizować ryzyko zakażenia. Znajomość objawów choroby motyliczej jest kluczowa dla hodowców, aby mogli szybko reagować i podejmować działania mające na celu ochronę zdrowia ich stada.
Pytanie 17

Typowe miejsca występowania wągrów bydlęcych w tuszy to

A. serce, mięśnie żwacze
B. mięśnie uda, przepona
C. mięśnie międzyżebrowe, mięśnie brzucha
D. serce, przepona
Zrozumienie miejsc występowania wągrów bydlęcych jest istotne, aby uchronić się przed nieprawidłowościami w produkcji mięsa. Odpowiedzi, które wskazują na inne lokalizacje, takie jak mięśnie uda czy mięśnie międzyżebrowe, nie są zgodne z rzeczywistością biologiczną tasiemca. Mięśnie uda, choć również są tkanką mięśniową, nie są preferencyjnym siedliskiem dla wągrów, ponieważ ich rozwój jest bardziej skorelowany z tkankami o intensywnym użyciu, co w tym przypadku nie dotyczy mięśni udowych. W przypadku mięśni międzyżebrowych, chociaż są one używane do oddychania, ich struktura i funkcja nie sprzyjają osiedlaniu się larw pasożytniczych. W kontekście mięśni brzucha, również nie są one miejscem typowym dla występowania wągrów, co wskazuje na brak zrozumienia naturalnych preferencji tasiemców do mięśni o większej aktywności fizycznej. Dlatego istotne jest, aby w edukacji weterynaryjnej i mięsnej kłaść nacisk na poprawne zrozumienie biologii pasożytów i ich preferencji w kontekście patologii mięsnych, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zdrowiem zwierząt oraz jakością produktów mięsnych.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Urządzenie do pomiaru poziomu glukozy we krwi to

A. glukometr
B. glikogen
C. glukagon
D. glukograf
Glukometr to takie ważne urządzenie, które mierzy poziom glukozy we krwi. Jest naprawdę niezbędny dla osób z cukrzycą, bo dzięki niemu można na bieżąco sprawdzać, jak się ma ten poziom. Dobrze jest wiedzieć, jak zarządzać glikemią, bo unika się przez to różnych powikłań, jak hipoglikemia czy hiperglikemia. Glukometry różnią się między sobą; niektóre mają fajne funkcje pamięci, które pozwalają śledzić, jak poziom glukozy się zmienia. To pomaga w dostosowywaniu terapii insulinowej. Standardy kalibracji i dokładności ustalają organizacje takie jak ISO, co daje gwarancję, że te sprzęty są dobrej jakości. Osoby z cukrzycą powinny regularnie korzystać z glukometrów, żeby lepiej dostosować dietę i leczenie, co pomaga w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi.
Pytanie 20

U 8-letniej suki rasy labrador lekarz weterynarii podejrzewa ropomacicze. W celu potwierdzenia diagnozy, najlepszym krokiem będzie wykonanie badania

A. USG
B. RTG
C. poziomu estradiolu
D. poziomu progesteronu
Ultrasonografia (USG) jest najskuteczniejszą metodą diagnostyczną w przypadku podejrzenia ropomacicza u suki. Pozwala na bezinwazyjne ocenienie stanu macicy, co jest kluczowe dla potwierdzenia obecności ropnia, zmian zapalnych oraz innych patologii w obrębie narządów rodnych. USG umożliwia lekarzowi weterynarii dokładne zbadanie struktury macicy, co pozwala na określenie jej kształtu, wielkości oraz obecności płynów, które mogą sugerować ropomacicze. W praktyce klinicznej, wykonanie USG powinno być standardowym krokiem w diagnostyce tego schorzenia, gdyż jest to technika bezpieczna, szybka i skuteczna. Dodatkowo, USG nie wywołuje stresu u zwierząt w porównaniu do innych metod, takich jak RTG czy inwazyjne badania. Systematyczne zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce ginekologicznej u psów staje się normą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami weterynaryjnymi.
Pytanie 21

W celu przeprowadzenia badań mikrobiologicznych, próbka mleka powinna być dostarczona do laboratorium w ciągu 24 godzin w temperaturze

A. w zakresie od 15°C do 25°C
B. w zakresie od -8°C do 0°C
C. w zakresie od 1°C do 8°C
D. w zakresie od 10°C do 15°C
Odpowiedź "od 1°C do 8°C" jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi przechowywania próbek mleka w mikrobiologii. W tej temperaturze minimalizuje się rozwój mikroorganizmów, co jest kluczowe dla wiarygodności wyników badań. W praktyce, dostarczenie próbki mleka do laboratorium w przedziale od 1°C do 8°C pozwala na zachowanie jej świeżości oraz ogranicza ryzyko kontaminacji. Na przykład, w przypadku badań na obecność patogenów, takich jak Salmonella czy Listeria, kluczowe jest, aby próbki były transportowane w odpowiednich warunkach termicznych. Warto dodać, że wiele laboratoriów stosuje standardy ISO dotyczące transportu i przechowywania próbek, które podkreślają znaczenie kontrolowania temperatury, aby zapewnić rzetelność analizy mikrobiologicznej. Przechowywanie mleka w odpowiedniej temperaturze nie tylko wspiera dokładność badań, ale także chroni zdrowie konsumentów, co jest szczególnie istotne w kontekście regulacji dotyczących bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 22

Badanie, które pozwala na diagnozowanie chorób stawu, nazywa się

A. laparoskopią
B. gastroskopią
C. kolonoskopią
D. artroskopią
Artroskopia to minimalnie inwazyjna technika diagnostyczna i terapeutyczna, która pozwala na ocenę stanu stawów, w tym kolan, barków czy stawów skokowych. W trakcie zabiegu wprowadza się cienką rurkę (artroskop) przez małe nacięcia w skórze, co umożliwia lekarzowi bezpośrednie oglądanie wnętrza stawu oraz przeprowadzanie niezbędnych procedur, takich jak usuwanie uszkodzonych fragmentów chrząstki czy tkanki. Przykładowo, artroskopia kolana jest często stosowana w przypadku urazów sportowych, takich jak uszkodzenia więzadeł. Standardy praktyki w ortopedii zalecają tę metodę jako pierwszą linię diagnozy w przypadku przewlekłego bólu stawu lub urazów, co obniża ryzyko powikłań oraz przyspiesza proces rehabilitacji pacjentów. Dodatkowo, artroskopia umożliwia wykonanie skomplikowanych zabiegów w znieczuleniu miejscowym, co jest korzystne dla pacjentów, którzy chcą uniknąć bardziej rozległych operacji.
Pytanie 23

Ile zwierząt domowych można przemieścić w celach niehandlowych z krajów trzecich?

A. maksymalnie 5 sztuk
B. maksymalnie 2 sztuki
C. maksymalnie 15 sztuk
D. maksymalnie 10 sztuk
Odpowiedzi sugerujące, że można wwieźć do 15, 10 lub 2 zwierzęta domowe w celach niehandlowych z krajów trzecich, są błędne z różnych powodów. Przede wszystkim, liczby te nie są zgodne z regulacjami unijnymi, które wyraźnie ograniczają tę liczbę do pięciu zwierząt. Wybór liczby 15 wynika z błędnego założenia, że można wprowadzać większe grupy zwierząt, co stwarza ryzyko epidemiologiczne oraz utrudnia kontrolę nad ich stanem zdrowia. Analogicznie, liczby 10 i 2 zwierzęta są również mylące, ponieważ nie uwzględniają aktualnych przepisów dotyczących zdrowia publicznego i weterynarii. Często pojawiają się nieporozumienia na temat tego, co oznacza "przemieszczanie zwierząt w celach niehandlowych"; wiele osób myli tę kategorię z handlem zwierzętami, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, zasady te mają na celu zapewnienie, że tylko zwierzęta, które spełniają określone normy zdrowotne, mogą być przemieszczane, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia chorób. Ponadto, osoby planujące przemieszczenie zwierząt powinny znać również inne wymagania, takie jak konieczność wykonania odpowiednich szczepień oraz posiadania dokumentacji weterynaryjnej, co w praktyce oznacza, że niemożliwe jest wprowadzenie większej liczby zwierząt bez stosownych zezwoleń i dokumentacji. Dlatego kluczowe jest, aby osoby transportujące zwierzęta dobrze rozumiały te regulacje, aby uniknąć problemów na granicy oraz zagwarantować dobrostan swoich pupili.
Pytanie 24

Na podstawie wpisu w książeczce można stwierdzić, że pies został uodporniony przeciwko

DataNazwa szczepionkiSeria szczepionki
26.06.2013xxx DHPL211010

A. nosówce, wirusowemu zapaleniu wątroby, kaszlowi kenelowemu, leptospirozie.
B. nosówce, wirusowemu zapaleniu wątroby, parwowirozie, leptospirozie.
C. nosówce, parwowirozie, kaszlowi kenelowemu, leptospirozie.
D. wirusowemu zapaleniu wątroby, kaszlowi kenelowemu, parwowirozie, leptospirozie.
Wybór tej odpowiedzi jest poprawny, ponieważ szczepionka DHP L, jak wynika z wpisu w książeczce szczepień, obejmuje kilka kluczowych chorób zakaźnych. Skrót 'DHP' odnosi się do nosówki, wirusowego zapalenia wątroby oraz parwowirozy, które są jednymi z najpoważniejszych chorób występujących u psów. Nosówka jest wirusową chorobą, której objawy obejmują gorączkę, kaszel oraz poważne problemy neurologiczne. Wirusowe zapalenie wątroby prowadzi do uszkodzenia wątroby i może być śmiertelne, natomiast parwowiroza to choroba, która powoduje ciężkie zapalenie jelit, co często kończy się śmiercią zwierzęcia, zwłaszcza u szczeniąt. Dodatkowo, litera 'L' wskazuje na szczepionkę przeciwko leptospirozie, chorobie bakteryjnej, która może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Regularne szczepienia przeciw tym chorobom są kluczowym elementem profilaktyki zdrowotnej psów, a ich przestrzeganie jest zalecane przez organizacje weterynaryjne oraz standardy ochrony zdrowia zwierząt. Właściciele powinni być świadomi znaczenia takich szczepień, aby zapewnić długie i zdrowe życie swoim pupilom.
Pytanie 25

Jak długo po przeprowadzeniu zabiegu sterylizacji suki usuwa się szwy zewnętrzne ze skóry?

A. po 3 dniach
B. po 24 dniach
C. po 10 dniach
D. po 17 dniach
Odpowiedź „10 dniach” jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z aktualnymi standardami weterynaryjnymi, szwy zewnętrzne po zabiegu sterylizacji suki powinny być usuwane po około 10 dniach. Jest to czas, który pozwala na odpowiednie zrośnięcie się tkanek oraz minimalizuje ryzyko powikłań, takich jak ropnie czy infekcje. W praktyce, jeśli szwy są usuwane zbyt wcześnie, może to prowadzić do otwarcia rany i w konsekwencji do konieczności kolejnych interwencji chirurgicznych. Z drugiej strony, pozostawienie szwów na zbyt długo może skutkować podrażnieniem skóry, a także nieprzyjemnymi dolegliwościami dla zwierzęcia. Warto podkreślić, że czas gojenia może się różnić w zależności od indywidualnych cech psa, jego stanu zdrowia oraz techniki chirurgicznej zastosowanej podczas operacji. Zawsze zaleca się konsultację z weterynarzem, który oceni stan rany i podejmie decyzję o usunięciu szwów, dostosowując się do potrzeb konkretnego pacjenta.
Pytanie 26

Przedstawiony opis dotyczy metody oszałamiania

W tym podejściu utrata świadomości u zwierząt zachodzi w wyniku gwałtownego spadku stężenia pH we krwi.

A. gazowe
B. elektryczne
C. postrzałowe
D. udarowe
Odpowiedzi udarowe, elektryczne i postrzałowe opierają się na różnych mechanizmach, które nie są związane z opisanym procesem oszałamania gazowego. Udarowe oszałamanie polega na bezpośrednim uszkodzeniu mózgu lub czaszki, co nie jest zgodne z mechanizmem obniżania pH krwi. Tego typu podejście jest nie tylko niehumanitarne, ale także technicznie nieodpowiednie, ponieważ może prowadzić do długotrwałego cierpienia zwierzęcia. Oszałamanie elektryczne, z drugiej strony, wykorzystuje prąd elektryczny do wywołania paraliżu, co również nie ma związku z obniżeniem pH. W praktyce, stosowanie prądu elektrycznego wymaga precyzyjnego dawkowania i odpowiednich urządzeń, a niewłaściwe użycie może prowadzić do znacznego stresu i bólu. Z kolei postrzałowe oszałamanie, które opiera się na wprowadzeniu kuli w obrębie czaszki, również jest metodą brutalną i często prowadzi do niepotrzebnego cierpienia, a także nie zapewnia szybkiej utraty przytomności. Podejścia te opierają się na błędnym założeniu, że można szybko i humanitarnie pozbawić zwierzęta przytomności bez uwzględnienia ich dobrostanu. Kluczowe w każdym przypadku oszałamania jest zapewnienie, że proces ten jest nie tylko skuteczny, ale także maksymalnie humanitarny, co w przypadku opisanego pytania odnosi się wyłącznie do metody gazowej.
Pytanie 27

Podczas inspekcji poubojowej bydła wykonuje się obowiązkowe nacięcia w mięśniach

A. żuchwowe
B. lędźwiowe
C. międzyżebrowe
D. nadłopatkowe
Wybór nacinania mięśni nadłopatkowych, lędźwiowych czy międzyżebrowych zamiast żuchwowych może wynikać z niepełnego zrozumienia anatomii oraz znaczenia poszczególnych grup mięśniowych w ocenie jakości mięsa. Mięśnie nadłopatkowe, które znajdują się w okolicy barkowej, są istotne dla ruchu kończyn przednich, jednak ich nacięcia nie dostarczają bezpośrednich informacji o stanie zdrowia całego zwierzęcia ani o jakości mięsa, gdyż nie są one tak reprezentatywne jak mięśnie żuchwowe. Podobnie, mięśnie lędźwiowe, chociaż istotne dla funkcji ruchowych, nie są optymalnym miejscem do przeprowadzania nacięć w kontekście badań poubojowych, ponieważ ich ocena nie odnosi się do jakości mięsa w takim stopniu jak mięśnie żuchwowe. Mięśnie międzyżebrowe również nie pełnią kluczowej roli w ocenie zdrowotności zwierzęcia w kontekście badań poubojowych. Wybór niewłaściwych mięśni do nacięcia może prowadzić do błędnych wniosków co do jakości mięsa oraz stanu zdrowia zwierzęcia. To może być wynikiem typowych błędów myślowych, takich jak mylenie lokalizacji mięśni z ich funkcjami w kontekście oceny poubojowej, co podkreśla potrzebę dokładnego przeszkolenia w zakresie anatomii zwierząt oraz standardów związanych z badaniami poubojowymi.
Pytanie 28

Czynnik nefrotoksyczny powoduje uszkodzenia

A. nerki
B. płuca
C. serce
D. wątrobę
Mylić pojęcia związane z uszkodzeniem innych narządów, takich jak wątroba czy serce z nefrotoksycznością to dość powszechny błąd. Wątroba ma swoje zadania związane z metabolizowaniem leków i jak się ją uszkodzi, na przykład przez substancje hepatotoksyczne, może być źle dla zdrowia. Wiesz, że różne czynniki, np. za dużo alkoholu czy wirusy, mogą temu sprzyjać? Serce też nie jest wolne od toksycznego wpływu różnych substancji, jak niektóre leki chelatujące. A płuca? Też mogą ucierpieć przez toksyny, zwłaszcza w pracy czy przez palenie. Zdecydowanie nie można myśleć, że uszkodzenia tych narządów są takie same jak w przypadku nerek. Każdy narząd działa w inny sposób i reaguje na różne toksyny. Warto więc znać te różnice, żeby lepiej rozumieć, co może nam zaszkodzić w diagnostyce i leczeniu.
Pytanie 29

W zakładach zajmujących się przetwarzaniem żywności woda, która nie nadaje się do picia, jest wykorzystywana do

A. mycia dłoni
B. celów przeciwpożarowych
C. płukania tusz zwierząt rzeźnych
D. czyszczenia i dezynfekcji powierzchni produkcyjnych
Odpowiedź dotycząca wykorzystania wody niezdatnej do picia w celach przeciwpożarowych jest poprawna, ponieważ woda ta może być używana w sytuacjach awaryjnych, gdzie nie jest wymagane stosowanie wody pitnej. W zakładach przetwórstwa spożywczego, zgodnie z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), istnieje konieczność segregacji wody pitnej od pozostałych rodzajów wody. Użycie wody niezdatnej do picia do celów przeciwpożarowych pozwala na efektywne zarządzanie zasobami wodnymi i minimalizowanie marnotrawstwa. W praktyce, woda ta może być przechowywana w odpowiednich zbiornikach i wykorzystywana w instalacjach przeciwpożarowych, co jest zgodne z przepisami BHP oraz standardami ochrony zdrowia publicznego. Takie podejście nie tylko zabezpiecza zakład przed pożarami, ale również umożliwia skuteczne wykorzystanie zasobów, co jest niezbędne w branży zajmującej się produkcją żywności.
Pytanie 30

Inny termin na żywiciela paratenicznego to

A. pośredni.
B. ostateczny.
C. bezpośredni.
D. rezerwowy.
Wybór odpowiedzi bezpośredni, ostateczny lub pośredni na pewno wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii w biologii i ekologii. Żywiciel bezpośredni odnosi się do organizmu, w którym pasożyt osiąga dojrzałość i rozmnaża się. W przypadku żywiciela ostatecznego mamy do czynienia z pełnym cyklem życia pasożyta, co jest zupełnie inną koncepcją niż żywiciel parateniczny. Z kolei żywiciel pośredni to taki, w którym pasożyt przechodzi jedynie niektóre etapy rozwojowe, a więc nie jest to tożsame z rolą, którą pełni żywiciel rezerwowy. Typowe błędy myślowe w tym kontekście często polegają na myleniu różnych rodzajów żywicieli oraz pomijaniu ich funkcji w ekosystemach. Warto zwrócić uwagę, że tylko żywiciel parateniczny pozwala pasożytom przetrwać w formie larwalnej, co czyni go unikalnym i niezbędnym elementem ich cyklu życia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej ochrony przed pasożytami oraz ich kontrolowania w środowisku naturalnym i w medycynie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.
Pytanie 31

W rzeźni zwierzęta, które nie są w stanie poruszać się samodzielnie, powinny być

A. transportowane do lecznicy dla zwierząt
B. przekazywane do magazynu żywca
C. uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują
D. odsyłane do miejsca pochodzenia
Odpowiedź "uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, zwierzęta, które nie mogą poruszać się o własnych siłach, powinny być poddawane uśmierceniu w sposób humanitarny, bez zbędnego stresu i cierpienia. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Konwencji o ochronie zwierząt podczas ich transportu oraz z zasadami, które regulują funkcjonowanie rzeźni. Uśmiercenie w miejscu ich przebywania ma na celu minimalizację ich cierpienia oraz zapewnienie, że nie są one transportowane w stanie skrajnym wyczerpania czy stresu. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy zwierzęta wykazują objawy chorobowe lub urazowe, co czyni transport niemożliwym bądź niehumanitarnym. W takich przypadkach, zgodnie z najlepszymi praktykami, personel rzeźni powinien podjąć decyzję o uśmierceniu zwierzęcia, stosując metody zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak wykorzystanie urządzeń do szybkiego uśmiercania, co zapewnia natychmiastowe i humane zakończenie życia zwierzęcia.
Pytanie 32

Sedymentacja stanowi jedną z metod badania parazytologicznego

A. kału
B. krwi
C. sierści
D. zeskrobin
Sedymentacja to nie jest odpowiednia metoda do badania krwi, sierści czy zeskrobin. W przypadku krwi najczęściej robi się badania mikroskopowe, które mogą ujawnić pasożyty takie jak Plasmodium odpowiedzialne za malarię. W takich sytuacjach stosuje się inne podejście, jak preparat cienkowarstwowy, który pozwala na rozłożenie krwi i jej barwienie, co ułatwia dostrzeżenie pasożytów. Co do sierści, to raczej sprawdzamy tam larwy lub jaja pasożytów zewnętrznych, jak pchły czy wszy, a sedymentacja nie ma tu sensu. Zeskrobiny z kolei są używane do analizy skóry w kontekście infekcji grzybiczych czy obecności wszy. W tych przypadkach przydaje się mikroskopia świetlna albo metody hodowlane. Mylenie tych metod i ich zastosowań w diagnostyce to błąd, który prowadzi do złych wniosków o badaniach parazytologicznych. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest niezbędne, żeby dobrze interpretować wyniki i skutecznie leczyć infekcje pasożytnicze.
Pytanie 33

Gdzie larwy włośni najchętniej się osiedlają?

A. przepona koni oraz serce świni
B. przepona dzików i język koni
C. język koni i wątroba dzików
D. język świni oraz wątroba dzików
Wybór miejsc osiedlania się larw włośni jest kluczowy dla zrozumienia ich cyklu życiowego oraz sposobów, w jakie mogą oddziaływać na zdrowie zwierząt i ludzi. Wiele z odpowiedzi wskazuje na nieprawidłowe lokalizacje, takie jak serce świni czy wątroba dzików, które nie są typowymi miejscami osiedlania się larw. Larwy włośni preferują tkanki o dużym ukrwieniu i specyficznej strukturze, co wyklucza serce jako miejsce predylekcyjne. Popularyzacja błędnych informacji na temat miejsc osiedlania się wirusów może prowadzić do nieprawidłowych praktyk hodowlanych oraz niewłaściwej diagnozy chorób, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście ochrony zdrowia zwierząt. Ponadto, nieznajomość rzeczywistych miejsc osiedlania się larw może skutkować złą interpretacją wyników badań, co w konsekwencji prowadzi do błędnych decyzji w zakresie kontroli chorób. Edukacja i świadomość w tej dziedzinie są kluczowe, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się włośnicy i innych chorób pasożytniczych, co podkreśla znaczenie prawidłowego podejścia do hodowli oraz zdrowia publicznego.
Pytanie 34

Zwierzę, które może być chore na chorobę zakaźną, powinno zostać poddane ubojowi

A. upozorowanemu
B. sanitarnemu
C. rytualnemu
D. z konieczności
Odpowiedź "sanitarnemu" jest jak najbardziej trafna. Ubój sanitarny to ważna procedura, która ma na celu ratowanie zdrowia nie tylko innych zwierząt, ale też ludzi. Gdy mamy do czynienia z chorobami zakaźnymi u zwierząt, takie działania są niezbędne. Przykład? Wyobraź sobie stadko bydła, w którym pojawiła się bruceloza. W takiej sytuacji chore i podejrzane zwierzęta muszą być uśmiercone, a ich mięso odpowiednio zutylizowane – to wszystko po to, żeby infekcja się nie rozprzestrzeniała. I pamiętaj, że te działania są pod stałym nadzorem służb weterynaryjnych, które dbają o to, żeby nasze jedzenie było bezpieczne. W sumie, znajomość tych procedur to podstawa dla każdego, kto pracuje z zwierzętami czy w branży spożywczej.
Pytanie 35

Ile dni po zakończeniu okresu karencji może nastąpić wypas zwierząt hodowlanych na pastwiskach, na których użyto nawozów organicznych lub innych polepszaczy gleby niż obornik?

A. Po 14 dniach
B. Po 28 dniach
C. Po 21 dniach
D. Po 7 dniach
Odpowiedzi "Po 14 dniach", "Po 7 dniach" oraz "Po 28 dniach" są błędne z kilku kluczowych powodów. W szczególności, nieprzestrzeganie właściwego okresu karencji może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi spożywających produkty pochodzące z gospodarstw, gdzie te zasady nie są przestrzegane. Wybór okresu 14 dni lub 7 dni sugeruje zrozumienie, że nawozy organiczne emitują substancje nawozowe, które szybko ulegają rozkładowi, co jest mylnym założeniem. W rzeczywistości, wiele nawozów organicznych, a w szczególności te o wyższej zawartości azotu, może utrzymywać swoje działanie przez dłuższy okres, co zwiększa ryzyko ich wpływu na zdrowie zwierząt, jeżeli nie zachowa się odpowiedniego odstępu czasowego. Z kolei wybór okresu 28 dni jest zbyt długi i niezgodny ze standardami. Zbyt długie odczekiwanie może być nieefektywne w kontekście zarządzania pastwiskami, co może prowadzić do degradacji gleby oraz obniżenia jakości paszy. Kluczowe jest, aby rolnicy i hodowcy byli dobrze poinformowani o przepisach dotyczących nawozów i właściwego wypasu, aby uniknąć błędów, które mogą skutkować nie tylko stratami finansowymi, ale także wpływać na jakość produkcji oraz zdrowie zwierząt.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Krew wprowadza się do probówki z K2EDTA w celu przeprowadzenia analizy

A. morfologicznego
B. bakteriologicznego
C. biochemicznego
D. mikologicznego
Probówka z K2EDTA to taki must-have przy pobieraniu krwi do badań morfologicznych. EDTA to środek, który wiąże jony wapnia, co sprawia, że krew się nie krzepnie. Dzięki temu, można dokładnie zbadać składniki krwi, takie jak erytrocyty, leukocyty i płytki krwi. Te badania są mega ważne, bo pomagają wykrywać różne schorzenia, na przykład anemię czy leukię. Jak już pobierzemy krew do tej probówki, to zazwyczaj się ją miesza, żeby próbka była jednorodna, a potem analizuje się ją pod mikroskopem lub w automatycznych analizatorach. Jeżeli chodzi o wytyczne WHO i normy ISO, to odpowiednie przygotowanie próbki oraz dobór właściwych materiałów są kluczowe dla solidnych wyników. A najfajniesze w EDTA jest to, że próbki można dłużej przechowywać bez ryzyka, że się popsują – to ważne, zwłaszcza gdy trzeba zrobić dodatkowe analizy.
Pytanie 38

Metoda barwienia różnicującego mikroorganizmów, w której używa się płynu Lugola, to

A. barwienie złożone Ziehl-Neelsena
B. proste negatywne
C. proste pozytywne
D. złożone Grama
Barwienie proste pozytywne odnosi się do użycia jednego barwnika, który zabarwia wszystkie komórki bakterii na ten sam kolor, bez różnicowania ich na podstawie struktury ściany komórkowej. Takie podejście nie umożliwia oceny cech morfologicznych bakterii i nie jest wystarczające do ich klasyfikacji, co czyni je mniej użytecznym narzędziem w mikrobiologii. Barwienie proste negatywne to metoda, w której stosuje się barwnik, który nie penetruje komórek bakterii, co prowadzi do ich braku zabarwienia na tle zabarwionego tła. Tego typu barwienie jest stosunkowo rzadko używane w praktyce diagnostycznej i nie pozwala na różnicowanie bakterii. Barwienie złożone Ziehl-Neelsena jest techniką specjalistyczną stosowaną głównie do identyfikacji bakterii kwasoopornych, takich jak Mycobacterium tuberculosis. W przeciwieństwie do metody Grama, nie jest to metoda różnicująca bakterie na podstawie ich ściany komórkowej, lecz skupia się na specyficznych właściwościach niektórych patogenów. Dlatego w kontekście różnicowania drobnoustrojów, barwienie złożone Grama pozostaje najlepszym i najskuteczniejszym rozwiązaniem, a inne metody mogą prowadzić do błędnych interpretacji i ograniczonej identyfikacji mikroorganizmów.
Pytanie 39

Zgłoszenie zamiaru uboju świń na własny użytek powinno być dokonane u Powiatowego Lekarza Weterynarii?

A. najmniej 48 godzin przed zamierzonym ubojem
B. w dniu zamierzonego uboju
C. najwcześniej tydzień przed planowanym ubojem
D. co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem
Zgłoszenie zamiaru uboju świń na użytek własny co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem jest zgodne z wymogami prawa weterynaryjnego, które ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz dobrostanu zwierząt. Takie zgłoszenie pozwala Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii na przeprowadzenie niezbędnych kontrolnych działań, takich jak ocena stanu zdrowia zwierząt, co jest kluczowe dla uniknięcia potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego. W praktyce oznacza to, że osoba planująca ubój powinna skontaktować się z odpowiednimi służbami weterynaryjnymi zanim dojdzie do samego aktu uboju, co daje czas na przeprowadzenie ewentualnych inspekcji i uzyskanie niezbędnych zezwoleń. Dobrze zorganizowany proces uboju, wynikający z takich regulacji, przekłada się na poprawę jakości mięsa i zdrowia konsumentów, a także na ochronę zwierząt. Ponadto, przestrzeganie tych zasad jest istotnym elementem odpowiedzialności społecznej oraz zgodności z obowiązującymi normami unijnymi dotyczącymi ochrony zwierząt podczas uboju.
Pytanie 40

Jak nazywa się boczne skrzywienie kręgosłupa u zwierząt?

A. skoliozy
B. lordozy
C. artrozy
D. kyfozy
Artroza to schorzenie zwyrodnieniowe stawów, które dotyczy głównie chrząstki stawowej, nie ma natomiast bezpośredniego związku z kręgosłupem i jego skrzywieniami. W kontekście kręgosłupa, artroza może występować w stawach międzykręgowych, ale nie jest ona tożsama z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Lordoza odnosi się do naturalnych krzywizn kręgosłupa, szczególnie w okolicy lędźwiowej oraz szyjnej, gdzie kręgosłup wygina się do przodu. Ta krzywizna jest normalna, a jej nadmierne wygięcie może prowadzić do problemów, ale nie jest to skolioza. Kyfoza natomiast to terminy używane do opisania nadmiernego wygięcia kręgosłupa w kierunku tylnym, co również różni się od skoliozy. Pomylenie tych terminów jest powszechne, ponieważ wszystkie odnoszą się do anomalii w kształcie kręgosłupa, jednak kluczowe jest zrozumienie, że skolioza specyfikuje boczne odchylenie, które może wywoływać różnorodne komplikacje zdrowotne. W praktyce klinicznej, błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do niewłaściwej diagnozy i leczenia, co podkreśla potrzebę znajomości anatomii i patologii kręgosłupa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej