Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 27 kwietnia 2025 19:06
Data zakończenia: 27 kwietnia 2025 19:44

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas kładzenia płytek ceramicznych, nadmiar zaprawy do spoinowania należy usunąć przy pomocy

A. pacy stalowej gładkiej

B. pacy gumowej

C. pędzla płaskiego

D. szpachelki stalowej

Użycie pacy gumowej do usuwania nadmiaru zaprawy spoinującej jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zapewnia delikatność i precyzję, a jednocześnie minimalizuje ryzyko uszkodzenia płytek ceramicznych. Pacę gumową można z łatwością dostosować do kształtu i tekstury powierzchni, co pozwala na skuteczne usunięcie nadmiaru zaprawy, nie pozostawiając smug ani zarysowań. Przykładowo, podczas pracy na nierównych lub strukturalnych powierzchniach pacy gumowej można używać w sposób, który pozwoli na dokładne wypełnienie szczelin i jednocześnie usunięcie zbędnej zaprawy. W branży budowlanej paca gumowa jest standardowym narzędziem, które znajduje zastosowanie w wielu czynnościach, nie tylko przy układaniu płytek, ale również przy nakładaniu materiałów wykończeniowych i innych pracach glazurniczych, co czyni ją wszechstronnym narzędziem. Korzystanie z pacy gumowej jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie układania płytek, ponieważ umożliwia uzyskanie estetycznego wykończenia oraz dbałość o detale, co jest kluczowe dla każdego profesjonalnego glazurnika.

Pytanie 2

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ, ile powinna wynosić wygrodzona strefa niebezpieczna w swoim najmniejszym wymiarze liniowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego, jeżeli maksymalna wysokość, z której podczas prac rozbiórkowych będą spadać materiały budowlane wynosi 32 m.

Opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia przy prowadzeniu robót rozbiórkowych (fragment)
−	Teren rozbiórki należy ogrodzić i wyznaczyć strefy niebezpieczne. Ogrodzenie terenu należy wykonać w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożeń dla ludzi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1,50 m.
−	Strefa niebezpieczna w swym najmniejszym wymiarze liniowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokości, z której mogą spadać przedmioty, lecz nie mniej niż 6,0 m.
−	Strefę niebezpieczną ogradza się i oznakowanie w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym.
−	W zwartej zabudowie strefa niebezpieczna może być zmniejszona pod warunkiem zastosowania innych rozwiązań technicznych lub organizacyjnych zabezpieczających przed spadaniem przedmiotów.
−	Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości co najmniej 2,40 m nad terenem i nachylone pod kątem

A. 1,50 m

B. 2,40 m

C. 6,00 m

D. 3,20 m

Odpowiedź 6,00 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i standardami dotyczącymi prac budowlanych, minimalna szerokość strefy niebezpiecznej powinna wynosić co najmniej 1/10 wysokości, z której mogą spadać materiały. W przypadku maksymalnej wysokości 32 m, 1/10 tej wartości to 3,2 m. Jednakże, istnieje regulacja, która określa minimalną szerokość strefy niebezpiecznej na 6,0 m, co oznacza, że w takiej sytuacji musimy przyjąć tę wartość. W praktyce oznacza to, że wszelkie prace rozbiórkowe powinny być przeprowadzane z zachowaniem odpowiedniej odległości od obiektów, aby zminimalizować ryzyko zagrożenia dla osób postronnych oraz mienia. Zastosowanie tej zasady jest kluczowe w budownictwie, zwłaszcza w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników oraz osób znajdujących się w pobliżu placu budowy. Warto również zaznaczyć, że stosowanie stref bezpieczeństwa jest zgodne z przepisami BHP oraz normami ISO, co podkreśla ich znaczenie w branży budowlanej.

Pytanie 3

Jakie pokrycia dachowe są tworzone przy użyciu połączeń na rąbki stojące oraz leżące?

A. Z powłok bezspoinowych

B. Z płyt z tworzyw sztucznych

C. Z blach stalowych ocynkowanych

D. Z dachówek ceramicznych

Pokrycia dachowe z blach stalowych ocynkowanych są jednymi z najczęściej stosowanych w budownictwie, zwłaszcza w kontekście systemów z połączeniami na rąbki stojące i leżące. Rąbek stojący to technika, w której blachy łączone są w pionie, co pozwala na uzyskanie lepszej szczelności oraz estetycznego wyglądu dachu. Blacha ocynkowana charakteryzuje się wysoką odpornością na korozję, co czyni ją idealnym materiałem do użytku na dachach. Przykładowo, w budownictwie przemysłowym, dachy z blachy ocynkowanej z rąbkiem stojącym są powszechnie stosowane ze względu na ich trwałość i niskie koszty eksploatacji. Dodatkowo, technika ta pozwala na łatwe montowanie i demontowanie pokrycia, co jest istotne w przypadku przyszłych remontów lub przeglądów. W kontekście norm branżowych, stosowanie rąbków jest zgodne z wymaganiami zawartymi w europejskich standardach budowlanych, co zapewnia wysoką jakość i bezpieczeństwo konstrukcji dachowych.

Pytanie 4

Na tablicy informacyjnej znajdującej się przy wjeździe na teren budowy powinna być umieszczona informacja dotycząca

A. danych teleadresowych organu nadzoru budowlanego

B. liczby pracowników zatrudnionych na budowie

C. lokalizacji planu BIOZ

D. rodzaju nawierzchni ulic na placu budowy

Prawidłowa odpowiedź dotyczy umieszczenia na tablicy informacyjnej danych teleadresowych organu nadzoru budowlanego. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, takie informacje są kluczowe dla zapewnienia właściwego nadzoru nad prowadzonymi pracami budowlanymi. Organ nadzoru budowlanego, którym najczęściej jest inspektorat nadzoru budowlanego, ma za zadanie monitorować przestrzeganie przepisów prawa oraz standardów budowlanych. Umieszczenie danych kontaktowych na tablicy informacyjnej umożliwia szybkie i skuteczne zgłaszanie wszelkich nieprawidłowości lub problemów, które mogą wystąpić na placu budowy. Przykładem praktycznego zastosowania tych informacji mogą być sytuacje, gdy konieczne jest przeprowadzenie inspekcji budowlanej lub gdy wystąpią niezgodności z normami bezpieczeństwa. Właściwe informowanie o organach nadzoru jest nie tylko wymagane przepisami, ale również stanowi element odpowiedzialnego zarządzania budową, co wpływa na ogólne bezpieczeństwo i jakość realizowanych projektów.

Pytanie 5

Podaj właściwą sekwencję demontażu wybranych elementów konstrukcji dachu płatwiowo-kleszczowego?

A. Krokwie, płatwie, miecze, kleszcze

B. Płatwie, słupy, podwaliny, miecze

C. Krokwie, kleszcze, miecze, słupy, płatwie

D. Kleszcze, słupy, podwaliny, miecze

Wybór niewłaściwej kolejności demontażu konstrukcji dachu płatwiowo-kleszczowego może prowadzić do poważnych konsekwencji. Odpowiedzi, które sugerują inne sekwencje, nie uwzględniają zasad fizyki budowli oraz dynamiki obciążeń. Na przykład, demontaż słupów przed krokwiami lub kleszczami może spowodować znaczne destabilizowanie konstrukcji, co z kolei może prowadzić do kolapsu całego dachu. W konstrukcjach tego typu, krokwie pełnią kluczową rolę w przenoszeniu obciążeń na płatwie. Jeśli zostaną one usunięte jako ostatnie, może dojść do nadmiernego obciążenia innych elementów, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Dodatkowo, pomijanie międzyludzkich interakcji między elementami, takimi jak miecze i kleszcze, które wspomagają stabilność całej struktury, prowadzi do mylnego wyobrażenia o sposobach ich demontażu. W praktyce, zrozumienie relacji między tymi elementami oraz ich funkcji w systemie nośnym jest kluczowe dla bezpiecznego i efektywnego przeprowadzania prac budowlanych. Właściwe postępowanie w tym zakresie jest zgodne z przepisami budowlanymi oraz normami bezpieczeństwa, które nie tylko regulują procesy budowlane, ale również stanowią wytyczne mające na celu minimalizowanie ryzyka dla pracowników oraz użytkowników obiektów budowlanych.

Pytanie 6

Jaką rolę pełnią betonowe podkładki umieszczone pod zbrojeniem ławy fundamentowej?

A. Chronią pręty zbrojeniowe przed odkształceniami

B. Zapewniają otoczenie betonem prętów zbrojeniowych

C. Utrzymują stabilność podłoża gruntowego pod fundamentem

D. Zapobiegają skutkom osiadania fundamentu

Odpowiedzi wskazujące na funkcje przeciwdziałania osiadaniu fundamentu oraz stabilizacji podłoża gruntowego są mylące. Podkładki betonowe nie mają na celu redukcji osiadania czy stabilizacji gruntu, ponieważ ich głównym zadaniem jest ochrona prętów zbrojeniowych. Osiadanie fundamentu jest efektem działania sił grawitacyjnych oraz właściwości gruntu, a nie bezpośrednio związane z elementami zbrojeniowymi. Stabilizacja podłoża fundamentowego, w tym analiza nośności czy zastosowanie odpowiednich materiałów gruntowych, powinna być przeprowadzona na wcześniejszych etapach projektowania i budowy. Właściwe podejście do fundamentowania wymaga zastosowania odpowiednich technik geotechnicznych, takich jak wzmocnienie gruntu, a nie jedynie polegania na funkcjonalności podkładek betonowych. Ostatni aspekt, dotyczący zabezpieczania prętów zbrojeniowych przed odkształceniami, także jest niepoprawny, ponieważ odkształcenia w kontekście zbrojenia są głównie wynikiem działania sił działających na konstrukcję, a nie błędów w projektowaniu podkładek. Kluczowe jest zrozumienie, że podkładki mają znaczenie przede wszystkim w kontekście ochrony zbrojenia oraz zapewnienia jego odpowiedniej pozycji podczas wylewania betonu, a nie w kontekście bezpośredniego oddziaływania na właściwości gruntowe czy przeciwdziałania osiadaniu. Właściwe zaprojektowanie i wykonanie fundamentów wymaga kompleksowego podejścia, uwzględniającego wszystkie aspekty inżynieryjne i geotechniczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 7

Zastosowanie akrylowej masy szpachlowej wynosi 1,5 kg/m2 przy aplikacji warstwy o grubości 1 mm. Ile masy będzie potrzebne do szpachlowania 10 m2 ściany warstwą o grubości 2 mm?

A. 15,0 kg

B. 3,0 kg

C. 1,5 kg

D. 30,0 kg

Wydajność masy szpachlowej akrylowej wynosząca 1,5 kg/m2 przy grubości warstwy 1 mm oznacza, że na każdy metr kwadratowy powierzchni wymaga się 1,5 kg masy. Przy szpachlowaniu warstwy o grubości 2 mm, potrzebna masa wzrasta proporcjonalnie. Zatem dla powierzchni 10 m2 obliczamy zapotrzebowanie na masę jako: 10 m2 * 1,5 kg/m2 * (2 mm / 1 mm) = 10 m2 * 1,5 kg/m2 * 2 = 30 kg. Taka kalkulacja uwzględnia zwiększenie grubości warstwy szpachlowej, co jest kluczowym aspektem przy planowaniu prac wykończeniowych. W praktyce, takie podejście pozwala na dokładne zaplanowanie materiałów, co jest istotne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia. Dobre praktyki w branży budowlanej podkreślają, że precyzyjne obliczenia związane z zużyciem materiałów są fundamentem efektywności kosztowej oraz terminowości realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 8

Przed nałożeniem pokrycia z papy zgrzewalnej na podłoże betonowe, należy

A. ponacinać dłutem

B. opalić palnikiem gazowym

C. wzmocnić siatką z włókna szklanego

D. zagruntować roztworem asfaltowym

Zagruntowanie podłoża betonowego roztworem asfaltowym jest niezbędnym etapem przed aplikacją pokrycia z papy zgrzewalnej. Roztwór asfaltowy tworzy warstwę adhezyjną, która poprawia przyczepność między podłożem a papą, co jest kluczowe dla zapewnienia szczelności i trwałości pokrycia. Gruntowanie zmniejsza również porowatość betonu oraz jego chłonność, co z kolei zapobiega nadmiernemu wchłanianiu asfaltu z papy, co może prowadzić do osłabienia jej właściwości. W praktyce, przed zgrzewaniem papy, grunt nanosi się na suchą, oczyszczoną powierzchnię betonową, a następnie czeka się na całkowite wyschnięcie roztworu. Zastosowanie gruntów asfaltowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają takie procedury, aby maksymalizować efektywność pokrycia i jego odporność na czynniki atmosferyczne oraz mechaniczne. Dodatkowo, w przypadku podłoży o dużej porowatości, gruntowanie jest wręcz konieczne, aby zagwarantować długoterminową trwałość systemu pokryciowego.

Pytanie 9

Norma użycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni dachu. Oblicz, jaką powierzchnię połaci dachowej można pokryć, mając 3 600 sztuk dachówki.

A. 720 m2

B. 20 m2

C. 180 m2

D. 36 m2

Norma zużycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni pokrycia dachowego. Aby obliczyć powierzchnię, którą można pokryć przy użyciu 3 600 sztuk dachówki, należy najpierw określić, ile metrów kwadratowych pokrywa jedna sztuka dachówki. W tym przypadku: 2 000 sztuk pokrywa 100 m², co oznacza, że jedna sztuka pokrywa 0,05 m² (100 m² / 2 000 sztuk). Następnie obliczamy, ile m² można pokryć 3 600 sztuk: 3 600 sztuk * 0,05 m²/sztuka = 180 m². Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie potrzebnych materiałów, co wpływa na efektywność kosztową projektu. W branży budowlanej, prawidłowe obliczenia materiałów są zgodne z normami PN-EN, które promują zrównoważony rozwój i minimalizację odpadów. Właściwe planowanie i dobór materiałów przyczyniają się do zwiększenia trwałości pokrycia dachowego oraz jego estetyki.

Pytanie 10

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

B. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

C. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

D. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Pytanie 11

Jakiego materiału należy użyć do izolacji przeciwwilgociowej pomiędzy murłatą a wieńcem?

A. żywicy akrylowej

B. papy

C. folii w płynie

D. styropianu

Izolacja przeciwwilgociowa pomiędzy murłatą a wieńcem jest kluczowym elementem budowy, mającym na celu zabezpieczenie konstrukcji przed szkodliwym działaniem wody. Papy, jako materiał bitumiczny, charakteryzują się wysoką odpornością na wilgoć i są powszechnie stosowane w budownictwie na całym świecie. Ich zastosowanie w izolacji przeciwwilgociowej wynika z doskonałych właściwości hydroizolacyjnych oraz łatwości montażu. Papy są dostępne w różnych wariantach, w tym zarówno w formie zgrzewalnej, jak i samoprzylepnej, co umożliwia dostosowanie metody aplikacji do specyfiki danego obiektu. Dobrą praktyką jest również stosowanie papy z dodatkowymi wzmocnieniami, co zwiększa jej trwałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne. Właściwe ułożenie papy, zgodnie z zaleceniami producenta oraz standardami budowlanymi, zapewni skuteczną ochronę przed przenikaniem wilgoci, co jest kluczowe dla zachowania integralności konstrukcji budynku oraz zdrowia jego mieszkańców. Przykładem zastosowania papy w praktyce może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie zabezpieczenie murłaty jest niezbędne dla ochrony przed wnikaniem wody z dachu.

Pytanie 12

Gdzie można znaleźć informacje dotyczące procedur postępowania w sytuacji zagrożenia na placu budowy?

A. w projekcie zagospodarowania terenu

B. w opisie technicznym do projektu budowlanego

C. w umowie o roboty budowlane

D. w planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia

Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BHP) jest kluczowym dokumentem w zarządzaniu ryzykiem na budowie. Zawiera szczegółowe procedury dotyczące identyfikacji zagrożeń, oceny ryzyka oraz działań, które należy podjąć w przypadku wystąpienia zagrożenia. Przykładowo, plan taki może określać, jak postępować w przypadku wypadków, jak stosować środki ochrony osobistej, czy też jak organizować ewakuację pracowników. Jego zawartość powinna być zgodna z przepisami prawa pracy oraz standardami BHP, takimi jak normy ISO 45001, które podkreślają znaczenie ciągłego doskonalenia procesów bezpieczeństwa. Opracowanie takiego planu wymaga współpracy wszystkich zainteresowanych stron, w tym kierowników budowy, specjalistów BHP oraz przedstawicieli pracowników. Dzięki dobrze przygotowanemu planowi możliwe jest znaczące ograniczenie liczby wypadków oraz sytuacji kryzysowych na placu budowy, co przyczynia się do poprawy ogólnego bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 13

Jaki typ fundamentów kwalifikuje się jako posadowienia bezpośrednie realizowane w wykopie otwartym?

A. Pale żelbetowe monolityczne

B. Płyty fundamentowe

C. Pale żelbetowe prefabrykowane

D. Studnie fundamentowe

Płyty fundamentowe są jednym z kluczowych rodzajów posadowień bezpośrednich, które znajdują szerokie zastosowanie w budownictwie, zwłaszcza w przypadku obiektów o dużych obciążeniach lub w trudnych warunkach gruntowych. Ta forma fundamentu charakteryzuje się tym, że rozkłada ciężar budynku na dużej powierzchni, co minimalizuje osiadanie i zapewnia stabilność. Wykonuje się je w wykopach otwartych, gdzie są one wylewane na miejscu bądź montowane z prefabrykowanych elementów. Przykładem zastosowania płyt fundamentowych są budynki przemysłowe, centra handlowe oraz obiekty użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka nośność. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami Eurokod 2 oraz polskimi standardami PN-EN 1992, projektowanie płyt fundamentowych wymaga szczegółowej analizy warunków gruntowych oraz obciążeń, aby zapewnić odpowiednią nośność i bezpieczeństwo konstrukcji. Dodatkowo, zastosowanie tej technologii pozwala na oszczędności w materiałach budowlanych i obniżenie kosztów wykonania, co czyni ją preferowaną w wielu projektach budowlanych.

Pytanie 14

Aby mechanicznie zagęścić mieszankę betonową podczas realizacji płyty stropu żelbetowego monolitycznego, należy wykorzystać

A. wibrator powierzchniowy

B. wibrator przyczepny

C. stół wibracyjny

D. ubijak drewniany

Wibrator powierzchniowy jest narzędziem dedykowanym do mechanicznego zagęszczania mieszanki betonowej, szczególnie w kontekście płyty stropu żelbetowego monolitycznego. Dzięki swojej konstrukcji, wibrator ten efektywnie przekazuje drgania na powierzchnię betonu, co pozwala na usunięcie powietrza z mieszanki oraz poprawia jej jednorodność. Zastosowanie wibratora powierzchniowego jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają użycie odpowiednich narzędzi do zagęszczania betonu, aby zapewnić trwałość i wytrzymałość konstrukcji. W praktyce, podczas wylewania betonu na dużych powierzchniach, jak stropy, istotne jest uzyskanie odpowiedniego zagęszczenia, co można osiągnąć używając wibratora. Ułatwia to również formowanie betonu w formach oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia pęknięć czy innych defektów. Zastosowanie wibratora powierzchniowego jest szczególnie korzystne w przypadku płyt o dużych wymiarach, gdzie równomierne zagęszczenie jest kluczowe dla zachowania jakości i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 15

Ilu pracowników trzeba zatrudnić do przeprowadzenia docieplenia 1 182 m² zewnętrznych ścian w czasie 30 ośmiogodzinnych dni roboczych, jeżeli czas pracy na wykonanie 100 m² docieplenia wynosi 203 r-g?

A. 5 robotników

B. 10 robotników

C. 7 robotników

D. 6 robotników

Aby obliczyć liczbę robotników potrzebnych do docieplenia 1 182 m² ścian zewnętrznych w ciągu 30 ośmiogodzinnych dni roboczych, należy najpierw ustalić całkowity czas pracy potrzebny do wykonania tego zadania. Z danych wynika, że nakłady czasu pracy na wykonanie 100 m² docieplenia wynoszą 203 roboczogodziny (r-g). Zatem, dla 1 182 m², potrzebujemy: (1 182 m² / 100 m²) * 203 r-g = 2 396,46 r-g. Następnie obliczamy całkowitą liczbę godzin roboczych dostępnych w 30 dniach. 30 dni * 8 godzin = 240 godzin. Liczba robotników, którzy muszą pracować, aby zmieścić się w tym czasie, wynosi: 2 396,46 r-g / 240 h = 9,99, co oznacza, że potrzebujemy 10 robotników. W praktyce, przy planowaniu projektów budowlanych, zawsze warto zaokrąglić w górę liczbę robotników, aby mieć zapas czasowy na nieprzewidziane okoliczności. Wiedza ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, które podkreślają znaczenie dokładnych kalkulacji i planowania zasobów.

Pytanie 16

Zburzenie ściany działowej z cegieł powinno rozpocząć się od

A. obustronnego podparcia rozporami

B. obfitego nawilżenia tynku i muru wodą

C. wykucia wraz z tynkiem pierwszego rzędu cegieł nad podłogą

D. usunięcia tynku i wykucia rzędu cegieł tuż pod stropem

Rozbiórka ściany działowej z cegieł powinna zaczynać się od usunięcia tynku oraz wykucia rzędu cegieł tuż pod stropem. Taki sposób działania jest zgodny z praktykami budowlanymi, które mają na celu zapewnienie stabilności konstrukcji. Usunięcie tynku na początku pozwala na ocenę stanu cegieł oraz ewentualnych uszkodzeń. Wykucie rzędu cegieł pod stropem jest kluczowe, ponieważ to pozwala na usunięcie elementów nośnych w sposób kontrolowany, a jednocześnie minimalizuje ryzyko osypania się pozostałej części ściany. Przykładowo, w przypadku rozbiórki ścian działowych w starych budynkach, często napotyka się na figury konstrukcyjne, które mogą być nieprzewidywalne. Dlatego ważne jest, aby działać metodycznie, by uniknąć uszkodzenia otaczających elementów budowlanych lub narażenia osób pracujących w pobliżu na ryzyko. Zgodnie z normami budowlanymi, należy także przeprowadzić dokładną analizę techniczną przed przystąpieniem do rozbiórki, w celu oceny wpływu na całą konstrukcję budynku.

Pytanie 17

Na jakiej powierzchni należy układać panele podłogowe?

A. na piance polietylenowej

B. na siatce z włókna szklanego

C. na folii tłoczonej

D. na warstwie kleju

Panele podłogowe należy układać na piance polietylenowej, ponieważ pełni ona rolę warstwy izolacyjnej oraz amortyzującej. Tego rodzaju pianka ma doskonałe właściwości wygłuszające oraz zabezpiecza panele przed wilgocią, co jest szczególnie istotne w przypadku podłoży, które mogą być narażone na działanie wody. Użycie pianki polietylenowej zgodnie z zaleceniami producentów paneli podłogowych przyczynia się do dłuższej żywotności podłogi oraz zwiększa komfort użytkowania. Przy układaniu paneli na takiej warstwie, zaleca się również zwrócenie uwagi na odpowiednią grubość pianki, co może mieć wpływ na efektywność izolacji akustycznej. Dodatkowo, pianka polietylenowa dobrze współpracuje z systemami ogrzewania podłogowego, co jest istotnym czynnikiem w nowoczesnych rozwiązaniach budowlanych. Warto pamiętać, że zgodność z normami, takimi jak PN-EN 13329, szczegółowo określa wymagania dotyczące układania podłóg laminowanych w kontekście ich podłoża.

Pytanie 18

Zgodnie z KNR 2-01 norma pracy spycharki wynosi 1,4 m-g na 100 m³ odspojonego gruntu. Ile spycharek powinno działać na terenie budowy, aby przetransportować na wskazane miejsce 1600 m³ odspojonego gruntu w czasie jednej 8-godzinnej zmiany?

A. 3 spycharki

B. 2 spycharki

C. 1 spycharka

D. 5 spycharek

Norma pracy spycharki według KNR 2-01 wynosi 1,4 m-g na 100 m³ odspojonego gruntu, co oznacza, że jedna spycharka jest w stanie przemieścić 1,4 metra gruntu w ciągu godziny. Aby obliczyć, ile spycharek będzie potrzebnych do przemieszczenia 1600 m³ w ciągu 8 godzin, najpierw obliczamy, ile m³ grunt spycharka może przemieścić w ciągu jednej zmiany. W ciągu 8 godzin jedna spycharka może więc wykonać: 8 godzin * (100 m³ / 1,4 m-g) = 800 m³. Dzieląc 1600 m³ przez 800 m³, otrzymujemy 2 spycharki potrzebne do wykonania pracy w tym czasie. Jednak biorąc pod uwagę, że praca może być utrudniona (np. przerwy w pracy, czas na manewry, przestoje), zaleca się zastosowanie dodatkowej spycharki. Dlatego 3 spycharki będą najbardziej efektywne, aby zachować płynność pracy i zminimalizować ryzyko opóźnień. Taki sposób planowania pracy jest zgodny z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi, które zalecają uwzględnianie zapasów w planowaniu, aby zwiększyć elastyczność operacyjną.

Pytanie 19

Kolejność technologiczna działań przy demontażu stropu gęstożebrowego jest następująca:

A. wycięcie belek żelbetowych, skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych

B. skucie tynku, wycięcie belek żelbetowych, usunięcie pustaków stropowych

C. wycięcie pustaków stropowych, usunięcie belek żelbetowych, skucie tynku

D. skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych, wycięcie belek żelbetowych

Odpowiedź, która wskazuje na kolejność skucia tynku, usunięcia pustaków stropowych i wycięcia belek żelbetowych, jest prawidłowa ze względu na specyfikę technologii rozbiórkowej. Na początku procesu rozbiórki niezbędne jest usunięcie tynku, co pozwala na odsłonięcie elementów konstrukcyjnych stropu. Tynk, będący warstwą ochronną, może maskować uszkodzenia i utrudniać dostęp do belek oraz pustaków. Po skuciu tynku można przystąpić do usunięcia pustaków stropowych, które są elementami wypełniającymi. Ten krok jest kluczowy, ponieważ pustaki nie tylko pełnią funkcję izolacyjną, ale także odciążają belki. Dopiero po ich usunięciu, można bezpiecznie wyciąć belki żelbetowe, które są głównymi nośnikami obciążenia stropu. Przykładem zastosowania tej kolejności jest standardowa procedura w budownictwie, gdzie przestrzega się zasad BHP oraz norm dotyczących demontażu konstrukcji budowlanych, co zapewnia bezpieczeństwo pracowników i minimalizuje ryzyko uszkodzeń sąsiednich elementów budowlanych.

Pytanie 20

Kogo z wymienionych specjalistów należy dołączyć do zespołu składającego się z betoniarza oraz zbrojarza, aby zrealizować fundamenty żelbetowe w tradycyjnym deskowaniu?

A. Montera konstrukcji.

B. Operatora koparki.

C. Mechanika.

D. Cieślę.

Cieśla jest kluczowym członkiem zespołu odpowiedzialnym za wykonanie tradycyjnego deskowania, które jest niezbędne do realizacji fundamentów żelbetowych. Deskowanie to proces tworzenia form, w których wylewa się beton, a jego jakość i precyzja mają bezpośredni wpływ na stabilność oraz wytrzymałość całej konstrukcji. Cieśla posiada umiejętności związane z obróbką drewna oraz znajomość technik montażu i demontażu form, co jest niezbędne w tym procesie. Efektywne wykorzystywanie deskowania tradycyjnego, które może być dostosowane do specyficznych wymagań projektowych, wymaga współpracy z betoniarzem i zbrojarzem, a także znajomości norm budowlanych, takich jak Eurokod 2, które określają zasady projektowania i wykonania konstrukcji betonowych. Przykładowo, cieśla powinien być w stanie poprawnie ustawić formy, co zapobiega deformacjom oraz zapewnia, że odpowiednia ilość betonu jest używana, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe.

Pytanie 21

Metoda równoległego wykonania, stosowana w organizacji robót budowlanych, polega na

A. przeprowadzeniu robót z uwzględnieniem przerw technologicznych

B. jednoczesnym rozpoczęciu wszystkich robót budowlanych

C. rozpoczynaniu następnych robót po zakończeniu tych wcześniejszych

D. wyrównanym i rytmicznym wykonaniu wszystkich robót budowlanych

Metoda równoległego wykonania robót budowlanych jest strategią, która polega na równoczesnym rozpoczęciu wszystkich działań budowlanych na danym projekcie. Dzięki temu podejściu możliwe jest zoptymalizowanie czasu realizacji inwestycji oraz zredukowanie czasu przestoju pomiędzy poszczególnymi etapami budowy. Przykład zastosowania tej metody można znaleźć w dużych projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa lotnisk czy odcinków autostrad, gdzie równoczesne prowadzenie prac w różnych lokalizacjach przyspiesza proces oddania całego obiektu do użytku. W praktyce, metoda ta wymaga starannego zaplanowania i koordynacji działań, aby uniknąć konfliktów pomiędzy różnymi ekipami budowlanymi oraz zapewnić efektywne wykorzystanie zasobów. Warto także zwrócić uwagę na normy dotyczące zarządzania projektami budowlanymi, takie jak PRINCE2 czy PMBOK, które podkreślają znaczenie planowania i monitorowania postępów w przypadku równoległego wykonywania robót.

Pytanie 22

Jaką rolę pełni system igłofiltrów zainstalowanych wokół wykopu?

A. Stabilizacji gruntu na dnie wykopu

B. Zagęszczenia gruntu wokół wykopu

C. Zabezpieczenia skarp wykopu przed osunięciem

D. Odwodnienia dna wykopu

System igłofiltrów, który się stosuje wokół wykopu, to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o odwodnienie. Działa to tak, że filtruje wodę gruntową, co pozwala obniżyć jej poziom w obrębie wykopu. Dzięki temu można osiągnąć stabilne warunki, co jest super istotne, zwłaszcza podczas budowy w miejscach, gdzie jest dużo wody. Na przykład, przy budowie głębokich fundamentów w rejonach nadwodnych, kontrola ciśnienia wód gruntowych jest kluczowa, żeby konstrukcja była bezpieczna. A co do igłofiltrów, to są one zgodne z obecnymi standardami budowlanymi, które mówią o tym, żeby ograniczać ryzyko osunięć czy innych niebezpiecznych sytuacji związanych z nadmiarem wody. Generalnie, korzystanie z igłofiltrów to praktyczne i skuteczne rozwiązanie, które wspiera nie tylko samą budowę, ale też dba o stabilność całego otoczenia.

Pytanie 23

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż szerokość rynny i średnicę rury spustowej, które należy przyjąć, jeżeli wymiary dachu wynoszą H = W = L = 10m.

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych w zależności od efektywnej powierzchni dachu E_pd
Efektywna powierzchnia dachu E_pd [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
Poniżej 20	70	50
20-57	100 lub 125	70
57-97	125	100
97-170	150	100
170-243	180	125
E_pd = (H/2 + W) x L H – wysokość dachu W – odległość w poziomie od okapu do kalenicy L – długość dachu w poziomie

A. Szerokość rynny - 125 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

B. Szerokość rynny - 100 mm, średnica rury spustowej - 70 mm

C. Szerokość rynny - 180 mm, średnica rury spustowej - 125 mm

D. Szerokość rynny - 150 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

Wybór szerokości rynny wynoszącej 150 mm oraz średnicy rury spustowej 100 mm jest zgodny z obowiązującymi standardami oraz praktykami w zakresie odprowadzania wody deszczowej z dachów. Obliczona efektywna powierzchnia dachu wynosząca 150 m2 wymaga odpowiedniego systemu odprowadzania wody, aby zapobiec jej gromadzeniu się i ewentualnym uszkodzeniom konstrukcji budynku. Rynny o szerokości 150 mm są w stanie efektywnie zbierać wodę z powierzchni dachu o takich parametrach. Ponadto, średnica rury spustowej 100 mm zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest kluczowe w okresach intensywnych opadów. Dobre praktyki wskazują, że dla dachów o powierzchni do 150 m2 zaleca się rynny o szerokości 150 mm oraz rury spustowe o średnicy 100 mm, co odpowiada również normie PN-EN 12056-3:2001 dotyczącej systemów odprowadzania wody deszczowej. Wprowadzenie takich rozwiązań w praktyce budowlanej pozwala na efektywne zarządzanie wodami opadowymi, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony budynków przed zalaniami i degradacją materiałów budowlanych.

Pytanie 24

Jakie osoby powinny być przypisane do wykonania fundamentów żelbetowych w tradycyjnym deskowaniu?

A. Betoniarz, cieśla

B. Monter, zbrojarz, betoniarz

C. Cieśla, zbrojarz, betoniarz

D. Zbrojarz, betoniarz

Wybór odpowiedzi 'Cieśla, zbrojarz, betoniarz' jest poprawny, ponieważ do wykonania fundamentów żelbetowych w deskowaniu tradycyjnym niezbędna jest współpraca trzech specjalistów. Cieśla zajmuje się przygotowaniem i montażem deskowania, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego kształtu oraz stabilności fundamentów. Zbrojarz odpowiada za wykonanie zbrojenia, które zapewnia fundamentom wytrzymałość na różnego rodzaju obciążenia, a betoniarz zajmuje się wylewaniem betonu i zapewnieniem jego odpowiedniej konsystencji oraz jakości. Wspólnie te trzy role tworzą zintegrowany proces, który jest zgodny z zaleceniami branżowymi i normami budowlanymi. Przykładowo, w przypadku fundamentów żelbetowych, nieodpowiednie deskowanie może prowadzić do deformacji konstrukcji, co podkreśla znaczenie zaangażowania cieśli w tym etapie budowy. Właściwe przygotowanie zbrojenia przez zbrojarza jest również kluczowe, ponieważ to właśnie zbrojenie przenosi siły działające na fundamenty, a jego błędy mogą skutkować poważnymi problemami w przyszłości. Uwzględniając współpracę tych specjalistów, można zrealizować fundamenty o wysokiej jakości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 25

Prace remontowe wymagają uzyskania pozwolenia na budowę, jeżeli dotyczą

A. zmiany parapetów wewnętrznych w obiekcie.

B. usunięcia ścianek działowych w obiekcie.

C. zmiany posadzki w toalecie.

D. zrobienia otworu drzwiowego w ścianie nośnej.

Wykonanie otworu drzwiowego w ścianie nośnej to złożony proces, który wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, ponieważ wiąże się z ingerencją w konstrukcję nośną budynku. Ściany nośne mają kluczowe znaczenie dla stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji, a ich modyfikacja może wpływać na rozkład obciążeń. Stąd, przed podjęciem takich działań, niezbędna jest analiza projektowa, która uwzględnia obciążenia statyczne oraz dynamiczne. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje nie tylko same prace budowlane, ale także konieczność współpracy z inżynierami budowlanymi, którzy mogą przeprowadzić odpowiednie obliczenia i zaprojektować dodatkowe wzmocnienia, takie jak belki stropowe. W przypadku realizacji takich prac, kluczowe jest również przestrzeganie lokalnych przepisów budowlanych oraz norm, takich jak Eurokod, które regulują zasady projektowania konstrukcji. Dzięki tym regulacjom możliwe jest zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników oraz długotrwałości budynku.

Pytanie 26

Jakie materiały są konieczne do izolacji termicznej ścian zewnętrznych budynku z zastosowaniem metody lekkiej-mokrej?

A. Płyty z wełny mineralnej, listwy drewniane, łączniki, folię polietylenową, panele PVC

B. Płyty z wełny mineralnej, profile ze stali ocynkowanej, łączniki, folię polietylenową, panele winylowe

C. Płyty styropianowe, zaprawę klejącą, siatkę z prętów stalowych, tynk cementowo-wapienny

D. Płyty styropianowe, zaprawę klejącą, siatkę z włókna szklanego, tynk cienkowarstwowy

Poprawna odpowiedź odnosi się do materiałów stosowanych w metodzie lekkiej-mokrej ocieplania ścian zewnętrznych, która jest jedną z najczęściej stosowanych technik w budownictwie. Płyty styropianowe to popularny materiał izolacyjny ze względu na swoje doskonałe właściwości termoizolacyjne oraz niską masę. Zaprawa klejąca jest niezbędna do mocowania płyt styropianowych do podłoża, zapewniając trwałe i stabilne połączenie. Siatka z włókna szklanego, umieszczana na wierzchu izolacji, zwiększa wytrzymałość całej konstrukcji na uszkodzenia mechaniczne oraz wpływy atmosferyczne. Tynk cienkowarstwowy, który pokrywa całą powierzchnię, nie tylko estetycznie wykańcza ocieplenie, ale także chroni je przed działaniem wody i promieniowania UV. Przykłady zastosowań tej metody to zarówno budynki jednorodzinne, jak i wielorodzinne, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Warto zwrócić uwagę na standardy takie jak PN-EN 13163 oraz PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące stosowanych materiałów izolacyjnych i tynków, zapewniając ich jakość i trwałość.

Pytanie 27

Oblicz efektywność pracy posadzkarza w 8-godzinnej zmianie, który zgodnie z ustaloną normą układa 100 m² podłogi w czasie 104 r-g.

A. 1,04 m2/zmianę

B. 13,00 m2/zmianę

C. 12,50 m2/zmianę

D. 7,69 m2/zmianę

Wydajność 8-godzinnej zmiany roboczej posadzkarza, która została obliczona jako 7,69 m²/zmianę, jest wynikiem podzielenia całkowitej powierzchni, jaką posadzkarz powinien ułożyć, przez czas potrzebny na jej wykonanie. Zgodnie z przyjętą normą, posadzkarz układa 100 m² posadzki w czasie 104 r-g (roboczogodzin). Obliczenia przedstawiają się następująco: 100 m² / 104 r-g = 0,9615 m²/r-g. Następnie, przeliczając na 8-godzinną zmianę roboczą (gdzie 1 zmiana to 8 godzin), otrzymujemy: 0,9615 m²/r-g * 8 r-g = 7,692 m²/zmianę. Wynik ten można zaokrąglić do 7,69 m²/zmianę. W praktyce, zrozumienie wydajności pracy jest kluczowe dla planowania projektów budowlanych oraz optymalizacji kosztów. Wiedza o wydajności pracownika pozwala na bardziej efektywne zarządzanie czasem i zasobami, co ma zasadnicze znaczenie w branży budowlanej, gdzie terminy i budżety są ściśle określone.

Pytanie 28

Podczas remontu budynku mieszkalnego stwierdzono konieczność wykonania dodatkowych prac, które nie były ujęte w projekcie. W rezultacie nastąpiło rozszerzenie zakresu prac realizowanych przez wykonawcę. Inwestor oraz wykonawca uzgodnili rozliczenie projektu na podstawie obmiaru. Z którego kosztorysu będą rozliczane dodatkowe prace?

A. Rzeczowego

B. Inwestorskiego

C. Ofertowego

D. Powykonawczego

Odpowiedź powykonawcza jest prawidłowym wyborem, ponieważ w przypadku dodatkowych robót, które nie były przewidziane w pierwotnym projekcie, kluczowe jest rozliczenie na podstawie dokumentacji powykonawczej. Kosztorys powykonawczy uwzględnia wszystkie zmiany oraz dodatkowe prace wykonane w trakcie realizacji inwestycji. Przykładowo, jeśli w trakcie remontu budynku stwierdzono konieczność wymiany instalacji elektrycznej, której nie ujęto w projekcie, wykonawca powinien sporządzić nowy kosztorys powykonawczy, który dokładnie odzwierciedli te dodatkowe koszty. Dokument ten jest niezbędny do prawidłowego rozliczenia inwestycji oraz do późniejszego zatwierdzenia przez inwestora. W praktyce, stosowanie kosztorysów powykonawczych stanowi standard w branży budowlanej, co zapewnia przejrzystość i zgodność z zasadami rzetelnego obliczania kosztów.

Pytanie 29

Czy kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku stworzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) podczas realizacji robót budowlanych związanych z?

A. wykonywaniem wykopów o pionowych ścianach bez wsparcia, o głębokości do 1 m

B. montowaniem rusztowań przy wysokich budynkach

C. rozbiórką budynków o wysokości przekraczającej 8 m

D. naprawą produktów budowlanych zawierających azbest

Kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku sporządzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) w przypadku robót budowlanych, które obejmują wykopy o ścianach pionowych bez rozparcia, o głębokości do 1 m. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego i aktualnymi standardami BHP, takie wykopy są uważane za stosunkowo bezpieczne, pod warunkiem, że są one prowadzone zgodnie z odpowiednimi normami technicznymi. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania wykopów do 1 m, ryzyko dla pracowników jest ograniczone, pod warunkiem, że są zachowane podstawowe zasady bezpieczeństwa, np. odpowiednie oznakowanie terenu, zapewnienie drożności przejść oraz kontrola warunków gruntowych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest budowa przyłączy wodociągowych, gdzie wykopy wykonywane są na niewielką głębokość, co nie wymaga szczegółowego planu BIOZ, ale nadal wymaga przestrzegania ogólnych zasad BHP.

Pytanie 30

Demontaż budynku wykonanego z prefabrykowanych elementów żelbetowych powinien rozpocząć się od rozbiórki

A. schodów

B. stropodachu

C. stropów

D. ścian zewnętrznych

Rozbiórkę budynku wykonanego z prefabrykatów żelbetowych należy zaczynać od demontażu stropodachu, ponieważ jest to element, który w sposób kluczowy wpływa na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie stropodachu pozwala na odciążenie ścian i stropów wewnętrznych, co jest istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa podczas dalszych prac rozbiórkowych. Stropodach, jako element konstrukcyjny, łączy w sobie funkcje nośne i ochronne, a jego demontaż powinien być przeprowadzany z zachowaniem precyzji oraz odpowiednich norm BHP. W praktyce, przed przystąpieniem do demontażu stropodachu, należy przeprowadzić odpowiednie analizy stanu technicznego budynku oraz zabezpieczyć miejsce pracy. Warto również postawić na wykorzystanie technologii, które minimalizują ryzyko uszkodzenia pozostałych elementów konstrukcji. Dobrą praktyką w branży budowlanej jest współpraca z doświadczonymi wykonawcami, którzy mają doświadczenie w rozbiórkach obiektów prefabrykowanych. Takie podejście nie tylko przyspiesza proces, ale również zwiększa bezpieczeństwo wszystkich zaangażowanych w prace.

Pytanie 31

Książka obiektu budowlanego powinna zawierać między innymi

A. wyliczenia planowanych robót remontowych

B. rysunki detali konstrukcyjnych

C. protokoły przeglądów okresowych

D. harmonogramy zrealizowanych robót

Książka obiektu budowlanego jest dokumentem, który służy do gromadzenia wszelkich istotnych informacji dotyczących obiektu budowlanego w trakcie jego cyklu życia. Protokóły przeglądów okresowych są kluczowym elementem tej książki, ponieważ dokumentują stan techniczny obiektu oraz pozwalają na systematyczną kontrolę nad jego bezpieczeństwem i zgodnością z obowiązującymi normami. Właściwie prowadzone protokoły przeglądów umożliwiają identyfikację potencjalnych problemów i podejmowanie działań zapobiegawczych, co może znacząco wpłynąć na trwałość budynku. Dodatkowo, zgodnie z polskimi przepisami prawa budowlanego, właściciele obiektów są zobowiązani do regularnych przeglądów, a ich wyniki powinny być dokumentowane. Przykładowo, po każdej kontroli instalacji elektrycznej lub wentylacyjnej powinny być sporządzane protokoły, które następnie są wpisywane do książki obiektu. To nie tylko zabezpiecza interesy właściciela, ale również jest niezbędne w przypadku kontroli przez organy nadzoru budowlanego.

Pytanie 32

W szczegółowych założeniach zawartych w opisie katalogu nakładów rzeczowych, znajdują się między innymi

A. ceny jednostkowe różnych materiałów

B. wyszczególnione prace w kolejności technologicznej

C. zasady przedmiarowania poszczególnych robót

D. stawki wynagrodzenia za roboczogodzinę

Odpowiedzi dotyczące stawek wynagrodzeń za roboczogodzinę, cen jednostkowych poszczególnych materiałów oraz wyszczególnionych robot w kolejności technologicznej nie są prawidłowe w kontekście założeń szczegółowych zawartych w katalogu nakładów rzeczowych. Stawki wynagrodzeń za roboczogodzinę są istotnym elementem kalkulacji kosztów, jednak nie stanowią one bezpośredniej części opisu robót, który ma na celu precyzyjne określenie zakresu i charakterystyki działań budowlanych. Ceny jednostkowe materiałów są z kolei używane do analizy kosztów, ale również nie wchodzą w skład zasad przedmiarowania, które koncentrują się na pomiarze robót. Dodatkowo, wyszczególnienie robót w kolejności technologicznej jest aspektem organizacji procesu budowlanego, a nie jego szczegółowego opisu, co czyni tę odpowiedź mniej adekwatną. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ błędne podejście do przedmiarowania może prowadzić do znacznych przekroczeń kosztów oraz opóźnień w realizacji projektów. Dokładne przedmiarowanie, oparte na standardach, takich jak normy PN-ISO, pozwala na osiągnięcie lepszej precyzji i efektywności w procesie planowania i realizacji robót budowlanych.

Pytanie 33

W przypadku gdy konieczne jest poszerzenie wykopu pod fundament, prace na dnie wykopu powinny być zrealizowane przy użyciu koparki

A. przedsiębierną

B. chwytakową

C. zbierakową

D. podsiębierną

Zastosowanie innych typów koparek, takich jak koparki chwytakowe, zbierakowe czy podsiębierne, w kontekście poszerzania wykopu pod fundament prowadzi do wielu nieprawidłowości. Koparka chwytakowa, mimo że świetnie sprawdza się w manipulacji dużymi elementami, nie jest przystosowana do precyzyjnego kształtowania dna wykopu, co jest kluczowe w przypadku fundamentów. Jej mechanizm chwytny nie jest w stanie efektywnie usunąć zagęszczonej ziemi czy wykonać koniecznych poprawek w dnie wykopu. Z kolei koparka zbierakowa, której głównym zadaniem jest przejmowanie materiału z powierzchni, również nie odpowiada na potrzeby długofalowego wykopu, ponieważ nie jest w stanie skutecznie poszerzyć dna wykopu bez ryzyka jego destabilizacji. Koparka podsiębierna, choć może być użyteczna w specyficznych zadaniach, nie jest odpowiednia do poszerzania wykopów, zwłaszcza w kontekście fundamentów, gdzie wymagane jest precyzyjne i szybkie usunięcie materiału. W praktyce, wybór niewłaściwego typu maszyny może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów. Zrozumienie, jakie maszyny są odpowiednie do określonych zadań, jest kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych.

Pytanie 34

Na podstawie informacji zawartych w specyfikacji technicznej określ maksymalną grubość warstwy układanego w wykopie gruntu, jeżeli do jego zgęszczania będą zastosowane walce wibracyjne.

Specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne (wyciąg)
Warunki wykonania zasypek:
Zasypanie wykopów powinno być wykonane bezpośrednio po zakończeniu przewidzianych w nim robót.
Przed rozpoczęciem zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone z odpadków, materiałów budowlanych, śmieci i osuszone.
Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonane warstwami o grubości:
—	nie więcej niż 0,20 m — przy stosowaniu ubijaków ręcznych,
—	nie więcej niż 0,30 m — przy użyciu ubijarek małogabarytowych i ubijakami obrotowo-udarowymi,
—	nie więcej niż 0,50 m — przy zagęszczaniu walcami wibracyjnymi.
Zastosowanie ręcznych metod zagęszczania możliwe jest jedynie w uzasadnionych przypadkach i zawsze po uprzednim uzyskaniu zgody inspektora nadzoru.

A. 3 cm

B. 5 cm

C. 50 cm

D. 30 cm

Odpowiedź 50 cm jest zgodna z obowiązującymi normami oraz specyfikacjami technicznymi dotyczącymi robót ziemnych. Zgodnie z dokumentem ST-02, maksymalna grubość warstwy gruntu układanego w wykopie przy użyciu walców wibracyjnych wynosi 0,50 m. Ta informacja jest kluczowa dla prawidłowego wykonania robót budowlanych, ponieważ odpowiednia grubość warstwy ma istotny wpływ na proces zagęszczania gruntu. Zbyt gruba warstwa może prowadzić do niewystarczającego zagęszczenia, co może skutkować osiadaniem gruntu w późniejszym etapie eksploatacji. W praktyce, przy układaniu różnych materiałów, takich jak piasek, żwir czy glina, zaleca się stosowanie maksymalnych warstw odpowiadających podanym wartościom, co zwiększa stabilność i nośność podłoża. Warto również zaznaczyć, że stosując walce wibracyjne, należy uwzględnić charakterystykę działania tych maszyn, które są przystosowane do efektywnego zagęszczania warstw o odpowiedniej grubości, a ich zastosowanie w przypadku zbyt grubych warstw może być nieefektywne i prowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze gruntu.

Pytanie 35

Na podstawie zamieszczonego zestawienia narzutów oraz kosztów bezpośrednich oblicz wartość kosztorysową netto robót ziemnych.

Narzuty kosztorysu
wskaźnik kosztów pośrednich [Kp] od (R+S)60%
wskaźnik zysku [Z] od (R+S+Kp(R+S))10%
Koszty bezpośrednie robót ziemnych [Kb]
robocizna (R)500,00 zł
materiały z kosztami zakupu (M)0,00 zł
sprzęt (S)850,00 zł

A. 2 376,00 zł

B. 2 295,00 zł

C. 2 160,00 zł

D. 1 485,00 zł

W przypadku obliczeń dotyczących wartości kosztorysowej netto robót ziemnych, istotne jest zrozumienie, jak poszczególne składniki kosztów wpływają na ostateczną kwotę. Wiele osób może popełnić błąd, nie uwzględniając odpowiednich kosztów pośrednich, które w tym przypadku wynoszą 60% sumy kosztów bezpośrednich. Odpowiedzi takie jak 2 295,00 zł czy 2 160,00 zł mogą wynikać z niewłaściwego zsumowania kosztów bezpośrednich lub pominięcia zysku, który powinien wynosić 10% od sumy kosztów całkowitych. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie, co wchodzi w skład kosztów bezpośrednich. Wiele osób może mylnie zinterpretować te pojęcia, przez co nieprawidłowo obliczają koszty robocizny i sprzętu. To prowadzi do niepoprawnych wyników, które mogą znacząco zafałszować realny obraz finansowy projektu. Ważne jest, aby dokładnie śledzić wszystkie elementy kosztowe i stosować się do zasad rachunkowości w budownictwie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków, które mogą zaszkodzić całemu przedsięwzięciu.

Pytanie 36

Przy malowaniu powierzchni ściany za pomocą wodnych farb dyspersyjnych powinno się wykorzystać wałek

A. futerkowy

B. poliuretanowy

C. sznurkowy

D. gąbkowy

Wybór niewłaściwego wałka do malowania wodnymi farbami dyspersyjnymi może prowadzić do licznych problemów, które wpływają na jakość wykonania i estetykę malowanej powierzchni. Wałki poliuretanowe, choć są trwałe, nie są najlepszym wyborem do farb wodorozcieńczalnych, ponieważ ich struktura może zbyt mocno zrywać emulsję farby, co prowadzi do powstawania smug oraz nierówności. Tego typu wałki lepiej sprawdzają się przy materiałach na bazie rozpuszczalników, co czyni je nieodpowiednimi do zastosowań z wodnymi farbami dyspersyjnymi. Z kolei wałki sznurkowe, które składają się z włókien sznurkowych, mają tendencję do pozostawiania włókien na malowanej powierzchni, co negatywnie wpływa na finalny efekt. Ponadto, ich chłonność nie jest wystarczająca dla farb wodnych, co może prowadzić do potrzeby nałożenia kilku warstw, aby uzyskać pożądany kolor i krycie. Wałki futerkowe, choć mogą wydawać się dobrym rozwiązaniem, w przypadku farb dyspersyjnych mogą zbyt mocno absorbować farbę, co sprawia, że nałożona warstwa jest zbyt gruba i nierównomierna. Kluczowym błędem przy wyborze wałka jest ignorowanie specyfiki farby oraz wymagań dotyczących powierzchni, co w efekcie prowadzi do niezadowalających rezultatów malarskich. Rekomendacje ekspertów branżowych, a także praktyki zawodowe, jednoznacznie wskazują na konieczność stosowania odpowiednich narzędzi, aby zapewnić pożądany efekt estetyczny oraz trwałość pokrycia. Dlatego dobrze jest zwracać uwagę na zalecenia producentów dotyczące narzędzi malarskich, aby uniknąć niepotrzebnych problemów w trakcie i po zakończeniu pracy.

Pytanie 37

Powierzchnia tymczasowych obiektów socjalnych na placu budowy jest przede wszystkim uzależniona od

A. okresu realizacji budowy

B. powierzchni terenu budowy

C. liczby zatrudnionych pracowników na budowie

D. powierzchni użytkowej wznoszonych budynków

Wielkość powierzchni tymczasowych budynków socjalnych na terenie budowy jest ściśle związana z liczbą pracowników zatrudnionych na danym projekcie. W praktyce, ilość miejsca potrzebnego na takie obiekty, jak szatnie, stołówki czy pomieszczenia biurowe, rośnie proporcjonalnie do liczby osób, które będą z nich korzystać. Zgodnie z przepisami BHP oraz standardami budowlanymi, każdy pracownik powinien mieć zapewnione odpowiednie warunki do odpoczynku i regeneracji. W przypadku dużych projektów budowlanych, liczba pracowników może znacznie wzrosnąć, co z kolei wymusza dostosowanie infrastruktury socjalnej. Przykładem może być budowa dużego kompleksu mieszkaniowego, gdzie liczba zatrudnionych w różnych fazach budowy sięga kilkuset osób. W takich sytuacjach, zarządcy budowy muszą przewidzieć odpowiednią powierzchnię na tymczasowe obiekty socjalne, aby zapewnić efektywną organizację pracy oraz spełnić wymagania sanitarno-epidemiologiczne. Dobre praktyki w branży budowlanej wskazują, że planowanie takich przestrzeni powinno być integralną częścią etapu projektowania budowy, co pozwala uniknąć problemów związanych z niedoborem przestrzeni socjalnej.

Pytanie 38

Dokumentacja dotycząca przekazania terenu budowy odnosi się do protokołu wprowadzenia na plac budowy?

A. kierownikowi budowy przez inwestora

B. kierownikowi budowy przez projektanta

C. inwestorowi przez inspektora nadzoru inwestorskiego

D. inwestorowi przez kierownika budowy

Odpowiedzi sugerujące, że protokół wprowadzenia na budowę dotyczy przekazania terenu budowy w inny sposób, jak na przykład przez projektanta, kierownika budowy czy inspektora nadzoru inwestorskiego, wprowadzają w błąd co do roli poszczególnych podmiotów w procesie budowlanym. Kierownik budowy, jako osoba odpowiedzialna za realizację projektu, nie może przejąć terenu budowy bez oficjalnego przekazania go przez inwestora. Projektant, choć pełni istotną rolę w przygotowaniu dokumentacji projektowej, nie jest odpowiedzialny za przekazanie terenu budowy. To zrozumienie hierarchii i ról w procesie budowlanym jest kluczowe dla skutecznego zarządzania projektem. Inspektor nadzoru inwestorskiego również nie ma uprawnień do wydania terenu budowy, a jego zadaniem jest monitorowanie zgodności realizacji z dokumentacją projektową oraz przepisami prawa budowlanego. W praktyce takie nieporozumienia mogą prowadzić do opóźnień w realizacji projektu, a także do powstawania sporów prawnych. Właściwe zrozumienie, kto powinien przekazać teren budowy i w jaki sposób, jest niezbędne dla zapewnienia płynnego przebiegu robót budowlanych oraz dla spełnienia wymagań prawnych i norm branżowych.

Pytanie 39

W kosztorysach na inwestycje koszty pośrednie są wyliczane jako procent od wartości kosztów bezpośrednich

A. robocizny i pracy sprzętu

B. materiałów i pracy sprzętu

C. robocizny i materiałów

D. materiałów i kosztów ich zakupu

Patrząc na błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że brakuje w nich różnych aspektów budżetowania, które nie obejmują wszystkich kosztów pośrednich. Odpowiedzi z "robocizną i materiałami" oraz "materiałami i kosztami ich zakupu" nie uwzględniają ważnego elementu, jakim jest koszt eksploatacji sprzętu. Koszty materiałów są ważne, ale nie wystarczają, by obliczyć pełne koszty pośrednie. Odpowiedź "materiały i praca sprzętu" też może być myląca, bo to tak naprawdę powinno być klasyfikowane jako koszty bezpośrednie. Często mylimy koszty pośrednie z bezpośrednimi, a to prowadzi do niedoszacowania wydatków projektu. W praktyce, złe podejście do klasyfikacji kosztów może powodować, że nagle brakuje środków w kluczowych momentach realizacji projektu, co może skutkować opóźnieniami czy nawet przerwaniem prac. Dlatego dobre zrozumienie kosztów i ich klasyfikacja są kluczowe do efektywnego zarządzania finansami w budownictwie.

Pytanie 40

Aby zabezpieczyć ściany wąskich wykopów w suchych gruntach niespoistych, powinno się zastosować

A. ścianki szczelne z profili stalowych

B. prefabrykowane płyty żelbetowe

C. deskowanie ażurowe z desek

D. deskowanie pełne z dyli stalowych

Wybór odpowiednich metod zabezpieczania wykopów wąskich w suchych gruntach niespoistych jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa pracy. Deskowanie ażurowe z desek, mimo że może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, nie zapewnia wystarczającej stabilności dla wąskich wykopów, gdzie ryzyko osunięcia się gruntów jest wyższe. Takie deskowanie nie ma odpowiedniej nośności i może prowadzić do poważnych zagrożeń, szczególnie w przypadku dynamicznych obciążeń. Prefabrykowane płyty żelbetowe, choć stosowane w wielu projektach, nie są idealnym rozwiązaniem w kontekście wąskich wykopów. Ich ciężar i sztywność mogą wprowadzać dodatkowe obciążenia, co w połączeniu z nieodpowiednim rozkładem sił może skutkować ich uszkodzeniem lub niestabilnością całej konstrukcji. Z kolei ścianki szczelne z profili stalowych, mimo że są wytrzymałe, są bardziej odpowiednie w gruntach spoistych, gdzie ich funkcją jest zapobieganie przeciekom. W suchych gruntach niespoistych ich zastosowanie może być nieefektywne, ponieważ nie rozwiązują problemu stabilności, a ich montaż i demontaż może być bardziej skomplikowany oraz czasochłonny. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych podejść ma swoje ograniczenia i powinno być stosowane w kontekście specyficznych warunków gruntowych oraz wymagań projektu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej