Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 21 kwietnia 2025 15:58
Data zakończenia: 21 kwietnia 2025 16:07

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki rodzaj dokumentacji jest zbierany na elektronicznych nośnikach danych?

A. Płyta winylowa

B. Druk ścisłego zarachowania

C. Prezentacja multimedialna na płycie CD

D. Pozytywowa odbitka fotografii barwnej

Prezentacja multimedialna na płycie CD jest właściwym przykładem dokumentacji gromadzonej w składzie elektronicznych nośników danych. W dobie cyfryzacji, nośniki takie jak płyty CD, DVD czy Blu-ray są powszechnie wykorzystywane do przechowywania różnorodnych materiałów multimedialnych, które mogą obejmować teksty, grafiki, dźwięk oraz wideo. Przykładem zastosowania prezentacji multimedialnej może być szkolenie pracowników, w którym informacje są przedstawiane w interaktywnej formie, co zwiększa ich przyswajalność. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO 9660 definiują systemy plików dla CD, co zapewnia ich kompatybilność z różnorodnymi systemami operacyjnymi. W obszarze archiwizacji i zarządzania danymi, ważne jest, aby tego typu nośniki były odpowiednio zabezpieczone, co można osiągnąć poprzez zastosowanie systemów zarządzania dokumentami, które umożliwiają nie tylko archiwizację, ale także łatwe odnajdywanie i dostęp do zgromadzonych materiałów.

Pytanie 2

Układ dokumentacji aktowej kategorii A prowadzonej w systemie bezdziennikowym dla akt spraw powinien być

A. alfabetyczny

B. zgodny z numerami akcesji

C. chronologiczny

D. zgodny z numerami spraw

Wybór układu zgodnego z numerami akcesji, alfabetycznego lub zgodnego z numerami spraw może wydawać się atrakcyjny, jednak takie podejścia mają swoje wady. Układ zgodny z numerami akcesji może wprowadzać chaos, ponieważ numery akcesji często nie mają logicznego związku z datami dokumentów, co powoduje trudności w ich późniejszym odnalezieniu. Alfabetyczny układ, z drugiej strony, jest użyteczny w kontekście wyszukiwania nazwisk lub tytułów, ale nie oddaje chronologii zdarzeń, co jest kluczowe w wielu sytuacjach prawnych i administracyjnych. Układ zgodny z numerami spraw również nie zapewnia chronologii, co może prowadzić do znacznych opóźnień w przygotowywaniu odpowiednich dokumentów i raportów. Typowe błędy w myśleniu dotyczące wyboru tych systemów polegają na nieuznawaniu znaczenia kontekstu czasowego w dokumentacji, co może prowadzić do sytuacji, w których kluczowe informacje są pomijane lub źle interpretowane. W rezultacie, stosowanie układów alternatywnych zamiast chronologicznego może stwarzać dodatkowe trudności w zarządzaniu dokumentacją i prowadzić do problemów prawnych w przypadku audytów czy postępowań sądowych.

Pytanie 3

Jakie elementy zawiera sygnatura archiwalna map, które nie są wszyte do akt?

A. składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej

B. tworzy ją data przyjęcia mapy do archiwum oraz numer zespołu

C. zawiera datę uporządkowania oraz skrót nazwy zespołu

D. obejmuje skrót nazwy archiwum i numer nabytku

Sygnatura archiwalna dla map, które nie są wszyte do akt, jest kluczowym elementem identyfikacyjnym, który umożliwia skuteczną klasyfikację oraz zarządzanie dokumentami w archiwach. Poprawna odpowiedź odnosi się do struktury sygnatury, która składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej. Taki system organizacji dokumentów jest zgodny z ogólnymi zasadami archiwizacji, które zalecają jednoznaczne identyfikowanie materiałów archiwalnych. Na przykład, numer archiwum identyfikuje konkretne archiwum, co jest kluczowe przy pracy z dużymi zbiorami dokumentów. Skrót nazwy zespołu pozwala szybko zidentyfikować pochodzenie dokumentu, a numer pozycji inwentarzowej wskazuje na konkretne miejsce w inwentarzu, co ułatwia lokalizację i dostęp do map. Zastosowanie takiej sygnatury jest szczególnie ważne w kontekście zachowania ciągłości informacji oraz umożliwienia skutecznego przeszukiwania zbiorów. Dobre praktyki archiwalne podkreślają, że każdy dokument powinien być opatrzony taką sygnaturą, aby zapewnić jego łatwą identyfikację i przetwarzanie w systemach informacji archiwalnej.

Pytanie 4

Zbiór elektronicznych informacji dotyczących zasobów archiwalnych, stworzony zgodnie z przyjętymi standardami opisu, to

A. baza danych

B. system operacyjny

C. plik elektroniczny

D. kopie zapasowe

Baza danych to strukturalny zbiór informacji, który jest przechowywany w sposób umożliwiający łatwe zarządzanie oraz dostęp do danych. W kontekście archiwizacji, elektroniczny zbiór informacji o zasobie archiwum, zorganizowany według przyjętych standardów opisu, pozwala na efektywne gromadzenie oraz przetwarzanie danych. Standardy takie jak ISAD(G) (Międzynarodowy Standard Opisu Archiwalnego) czy EAD (Encoded Archival Description) są kluczowe dla zapewnienia jednolitości oraz zrozumiałości opisów archiwalnych. Dzięki bazom danych, archiwa mogą realizować złożone zapytania, co umożliwia użytkownikom szybkie odnajdywanie potrzebnych informacji. Przykładem zastosowania bazy danych w archiwum może być system zarządzania dokumentacją, który pozwala na cyfrowe archiwizowanie oraz automatyzację procesów związanych z przeszukiwaniem, klasyfikowaniem oraz udostępnianiem zbiorów archiwalnych.

Pytanie 5

Zespół dokumentów o skomplikowanej strukturze, z powodu istnienia w ramach jednego twórcy kilku niezależnych, najczęściej równorzędnych kancelarii bądź w wyniku przekształcenia dokumentacji innych aktodawców lub w efekcie działania obu tych elementów, to zespół

A. szczątkowy

B. złożony

C. przykładowy

D. typowy

Odpowiedź "złożony" jest prawidłowa, ponieważ zespół archiwalny o układzie powikłanym charakteryzuje się posiadaniem wielu równorzędnych kancelarii lub sukcesji dokumentacji, co prowadzi do złożoności w zarządzaniu i klasyfikacji tych dokumentów. W praktyce, archiwa złożone mogą powstawać w wyniku procesów fuzji instytucji, gdzie różne kancelarie łączą swoje zbiory, co skutkuje skomplikowaną strukturą dokumentacyjną. Dobrym przykładem mogą być archiwa instytucji publicznych, które obsługują wiele działów lub projektów, gdzie każdy wydział generuje swoją dokumentację, tworząc mieszankę materiałów archiwalnych. W takich przypadkach kluczowe jest stosowanie jasnych kryteriów klasyfikacji oraz opracowanie spójnych zasad archiwizacji, aby umożliwić późniejsze wyszukiwanie i dostęp do dokumentów. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego), podkreśla się znaczenie dokładnego opisu zespołów archiwalnych, co pozwala na ich efektywne zarządzanie i użytkowanie przez badaczy oraz inne zainteresowane strony.

Pytanie 6

Aby uzyskać cyfrową kopię dokumentu papierowego, należy ten dokument

A. zafoliować

B. zeskanować

C. wydrukować

D. skserować

Zeskanowanie dokumentu papierowego to kluczowy proces, który umożliwia jego przekształcenie w formę cyfrową. Podczas skanowania, urządzenie skanujące rejestruje obrazy dokumentu, a następnie przekształca je na formaty plików, takie jak PDF, JPEG czy TIFF. Ten proces nie tylko pozwala na archiwizację dokumentów, ale również ułatwia ich udostępnianie i przeszukiwanie. W praktyce, skanowanie jest stosowane w biurach, bibliotekach oraz instytucjach, które muszą zarządzać dużymi zbiorami dokumentów. W ramach dobrych praktyk, ważne jest również zapewnienie odpowiedniej jakości skanowania poprzez stosowanie urządzeń o wysokiej rozdzielczości oraz odpowiednich ustawień, co wpływa na czytelność i użyteczność cyfrowych kopii. Zgodnie z normami ISO, dbałość o jakość skanowanych materiałów jest zatem kluczowa, zwłaszcza w kontekście długoterminowego przechowywania i dostępu do informacji.

Pytanie 7

Aplikacja służąca do zarządzania (ewidencjonowania i inwentaryzacji) zbiorów archiwalnych na różnych poziomach ich struktury hierarchicznej – począwszy od całego archiwum, aż po pojedynczy obiekt archiwalny, to

A. Zintegrowany System Informacji Archiwalnej

B. Rejestracja Ludności w Archiwaliach

C. Inwentarze Zespołów Archiwalnych

D. System Rejestracji Zasobu Archiwalnego

Zintegrowany System Informacji Archiwalnej (ZSIA) to kompleksowe narzędzie przeznaczone do zarządzania ewidencją i inwentaryzacją zbiorów archiwalnych na wszystkich poziomach ich hierarchicznej struktury. Obejmuje to zarówno całe archiwum, jak i poszczególne obiekty archiwalne. System ten wspiera archiwistów w efektywnym katalogowaniu zasobów, co jest kluczowe dla późniejszego udostępniania dokumentów użytkownikom. Przykładowo, ZSIA może umożliwić łatwe wyszukiwanie informacji o danym zespole archiwalnym, jego zawartości czy lokalizacji. Dodatkowo, przestrzeganie standardów, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego) oraz ISAAR(CPF) (Międzynarodowy standard opisu osób, rodzin i organizacji), jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości i spójności danych. ZSIA pozwala na integrację z innymi systemami informacyjnymi, co zwiększa efektywność pracy archiwum oraz umożliwia lepsze zarządzanie informacjami w skali lokalnej i krajowej.

Pytanie 8

Materiały stworzone po oficjalnej dacie zakończenia działalności jednostki organizacyjnej przez likwidatora lub jego następcę, to

A. repetytoria

B. sukcesje

C. anteriora

D. posteriora

Odpowiedź "posteriora" jest poprawna, gdyż odnosi się do materiałów, które powstają po oficjalnym zakończeniu działalności jednostki organizacyjnej. W kontekście prawa i finansów, termin ten dotyczy dokumentacji oraz akt, które są generowane w procesach likwidacyjnych. W praktyce, dokumenty te mogą obejmować sprawozdania końcowe, zestawienia rozrachunkowe oraz inne materiały, które są niezbędne do zamknięcia działalności jednostki. Znajomość tej terminologii jest kluczowa dla prawników, księgowych oraz specjalistów zajmujących się zarządzaniem zmianami w organizacjach. Odpowiednie klasyfikowanie i archiwizowanie posteriów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dokumentacją, co zapewnia przejrzystość i zgodność z przepisami prawa. Ponadto, posługiwanie się właściwymi terminami w kontekście likwidacji przedsiębiorstw jest istotne dla zapewnienia, że wszelkie obowiązki prawne są spełnione, a następstwa finansowe są odpowiednio zarządzane.

Pytanie 9

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. skontrum

B. scalania

C. inwentaryzacji

D. systematyzacji

Systematyzacja jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentacją fotograficzną, który ma na celu nadanie zdjęciom odpowiedniego układu oraz ułatwienie ich późniejszego wyszukiwania i przechowywania. Proces ten obejmuje segregację, klasyfikację oraz organizację zasobów wizualnych w logiczny system, co sprzyja efektywnemu wykorzystaniu fotografii w różnych kontekstach, takich jak archiwizacja, prezentacja czy publikacja. Na przykład, w przypadku dużych zbiorów zdjęć, takich jak archiwa instytucji kulturalnych czy firm, systematyzacja pozwala na łatwe odszukiwanie konkretnych materiałów w oparciu o różne kryteria, takie jak data wykonania zdjęcia, lokalizacja, tematyka czy autor. W praktyce, dobrym przykładem systematyzacji może być zastosowanie metadanych, które umożliwiają przypisywanie informacji do zdjęć, co znacząco ułatwia ich późniejsze zarządzanie. Dążenie do systematyzacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją i dokumentacją, co ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej organizacji oraz poprawę dostępności zasobów.

Pytanie 10

Dokumenty o stałej wartości archiwalnej powinny być oznaczane symbolem

A. B

B. A

C. C

D. B5

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja o trwałej wartości archiwalnej powinna być oznaczona symbolami zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami archiwalnymi. W Polsce, zgodnie z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach, dokumenty o takiej wartości są klasyfikowane i archiwizowane w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowywanie i łatwy dostęp. Oznaczenie dokumentu symbolem A wskazuje na jego szczególną wartość i potrzebę ochrony. Przykładem zastosowania tych zasad może być archiwizacja akt sądowych czy dokumentów osobowych, które muszą być przechowywane przez określony czas, a ich integralność oraz bezpieczeństwo są kluczowe dla osób, których dotyczą. Stosowanie właściwego oznaczenia pozwala na efektywne zarządzanie dokumentami oraz ich dalsze przetwarzanie według ustalonych procedur, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie archiwistyki.

Pytanie 11

Jakie kryterium jest kluczowe przy ocenie wartości archiwalnej dokumentu?

A. Stan fizyczny dokumentu

B. Znaczenie historyczne i informacyjne dokumentu

C. Wiek dokumentu

D. Właściciel dokumentu

Ocena wartości archiwalnej dokumentu to proces, który wymaga zrozumienia jego znaczenia historycznego i informacyjnego. Dokumenty archiwalne służą jako świadectwa przeszłości, a ich wartość wynika z tego, jakie informacje mogą dostarczyć przyszłym pokoleniom. Historycy, archiwiści i badacze poszukują dokumentów, które oferują unikalne i istotne informacje na temat wydarzeń, osób lub procesów. Kluczowe znaczenie ma kontekst, w jakim dokument powstał, oraz jego związek z ważnymi wydarzeniami czy postaciami historycznymi. Przykładem mogą być dokumenty dotyczące decyzji politycznych, które mają wpływ na kształtowanie się państw czy społeczeństw. W praktyce, archiwiści muszą umiejętnie selekcjonować dokumenty, biorąc pod uwagę ich potencjalne zastosowanie w badaniach naukowych, edukacji czy nawet w działaniach prawnych. Dlatego znaczenie historyczne i informacyjne dokumentu jest uznawane za najważniejsze kryterium w ocenie jego wartości archiwalnej.

Pytanie 12

Dokumentacja techniczna dotycząca obiektów zabytkowych zalicza się do kategorii

A. B50

B. A

C. Bc

D. BE5

Dokumentacja techniczna obiektów zabytkowych jest kluczowym elementem w procesie zarządzania dziedzictwem kulturowym. Kwalifikacja do kategorii A oznacza, że dokumentacja ta jest kompleksowa i zgodna z wymaganiami dotyczących ochrony zabytków. Kategoria ta obejmuje m.in. szczegółowe opisy techniczne, analizy stanu zachowania, plany konserwatorskie oraz dokumentację fotograficzną. Dzięki takiej dokumentacji możliwe jest efektywne planowanie i przeprowadzanie prac konserwatorskich oraz restauratorskich, co ma ogromne znaczenie dla zachowania wartości historycznych i estetycznych obiektów. Przykładem może być dokumentacja pałacu, która nie tylko opisuje jego architekturę, ale zawiera również analizy materiałowe, co pozwala na dobór odpowiednich metod konserwacji. W praktyce oznacza to, że specjaliści zajmujący się ochroną zabytków mogą skutecznie podejmować decyzje o zachowaniu lub restytucji obiektów, kierując się solidną podstawą dokumentacyjną.

Pytanie 13

Fizyczne oddzielenie z całego zbioru i umieszczenie na osobnych regałach poszczególnych grup archiwalnych to

A. klasyfikacja dokumentacji

B. segregacja dokumentacji

C. systematyzacja dokumentacji

D. kwalifikacja dokumentacji

Segregacja dokumentacji to kluczowy proces w zarządzaniu archiwum, polegający na fizycznym wydzieleniu i uporządkowaniu zespołów archiwalnych na odrębnych regałach. Działanie to ma na celu nie tylko zwiększenie efektywności w dostępie do dokumentów, ale również ich ochronę przed uszkodzeniem czy zagubieniem. Przykładem praktycznym może być archiwizacja dokumentów finansowych, gdzie segregacja może obejmować wydzielenie faktur, umów i innych dokumentów zgodnie z typem i czasem przechowywania. W branży archiwalnej stosuje się standardy takie jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), które zalecają segregację jako podstawowy krok w tworzeniu opisu zasobów archiwalnych. Dzięki segregacji, archiwa są bardziej zorganizowane, co przyspiesza proces wyszukiwania i zabezpiecza integralność danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania informacjami.

Pytanie 14

Do dokumentacji aktowej zalicza się

A. operat szacunkowy

B. zdjęcie pozytywowe

C. mapa miasta

D. regulamin organizacyjny

Regulamin organizacyjny jest dokumentem, który zawiera zasady i procedury dotyczące funkcjonowania danej organizacji. Jest to kluczowy element dokumentacji aktowej, który określa struktury zarządzania, prawa i obowiązki pracowników, a także zasady funkcjonowania różnych działów. Dzięki regulaminowi organizacyjnemu możliwe jest zapewnienie spójności działań w ramach organizacji oraz transparentność decyzji podejmowanych przez kierownictwo. Przykładem zastosowania regulaminu organizacyjnego może być proces rekrutacji, w którym regulamin określa etapy, kompetencje osób zaangażowanych w proces oraz kryteria oceny kandydatów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, regulamin powinien być regularnie aktualizowany, aby odzwierciedlał zmiany w otoczeniu prawnym i organizacyjnym. W kontekście standardów ISO, regulamin organizacyjny może również odgrywać ważną rolę w implementacji systemów zarządzania jakością, gdzie dokumentacja procesów i procedur jest niezbędna do osiągnięcia wysokiej efektywności oraz zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 15

Wskaź termin odnoszący się do działań archiwalnych zmierzających do przygotowania materiałów archiwalnych do udostępnienia?

A. Zasób archiwalny

B. Brakowanie archiwalne

C. Opracowanie archiwalne

D. Nadzór archiwalny

Opracowanie archiwalne to kluczowy proces w cyklu życia archiwaliów, który ma na celu przygotowanie dokumentów do ich udostępnienia dla użytkowników. Proces ten obejmuje m.in. klasyfikację, inwentaryzację, opis oraz digitalizację dokumentów. Przykładowo, w instytucjach publicznych, takich jak archiwa państwowe, każde archiwum musi być odpowiednio opracowane, aby spełniać wymagania dotyczące dostępności informacji oraz ochrony danych. Opracowanie archiwalne pozwala na uporządkowanie zasobów, co ułatwia zarówno pracownikom archiwum, jak i użytkownikom dostęp do interesujących ich informacji. W kontekście standardów, warto zauważyć, że Międzynarodowe Standardy Opisu Archiwalnego (ISAD(G)) oraz normy krajowe, takie jak PN-ISO 15489, określają zasady dokumentacji archiwalnej, co podkreśla znaczenie skrupulatnego opracowania archiwaliów. Wiedza na temat odpowiednich metod opracowania archiwalnego przyczynia się do efektywnego zarządzania zasobami oraz ich ochrony przed zniszczeniem.

Pytanie 16

Jak należy klasyfikować fotografie?

A. według daty wykonania

B. według formatów

C. według tematów

D. według nazwisk autorów

Porządkowanie fotografii według tematów jest najbardziej efektywnym sposobem na ich organizację, ponieważ umożliwia szybkie i łatwe odnalezienie zdjęć związanych z konkretnymi motywami, sytuacjami czy wydarzeniami. Przykładem może być zbiór zdjęć rodzinnych, który można podzielić na różne kategorie, takie jak wakacje, urodziny, czy święta. Dzięki temu użytkownik nie traci czasu na przeszukiwanie wszystkich zdjęć, a zamiast tego może natychmiast zlokalizować interesujące go fotografie. Taki sposób organizacji jest zgodny z najlepszymi praktykami archiwizacji i zarządzania zasobami wizualnymi, które zalecają grupowanie materiałów w oparciu o ich kontekst i znaczenie. W profesjonalnych archiwach fotograficznych oraz w bibliotekach, klasyfikacja według tematów zapewnia nie tylko łatwość dostępu, ale również możliwość efektywnego zarządzania kolekcjami i ich digitalizacji.

Pytanie 17

Jakie kryterium powinno być użyte do uporządkowania nagrań?

A. Strukturalne

B. Rzeczowe

C. Alfabetyczne

D. Chronologiczne

Wybór kryterium rzeczowego do porządkowania nagrań ma sens, bo pomaga to w zorganizowaniu materiału według ich treści i tematyki. Dzięki temu łatwiej jest znaleźć odpowiednie nagrania w bazie danych czy archiwum multimedialnym. Przykładowo, w szkołach nagrania wykładów można podzielić na tematy takie jak 'matematyka', 'fizyka' czy 'biologia', co na pewno pomoże studentom szybko trafić do materiałów, które ich interesują. W branży takie podejście jest popularne, zwłaszcza w bibliotekach i archiwach, gdzie wszystko jest uporządkowane tematycznie, co ułatwia dostęp do informacji. Oprócz tego standardy, takie jak Dublin Core, są bardzo przydatne, bo definiują metadane i ułatwiają kategoryzowanie zasobów, co jest naprawdę przydatne, gdy mamy do czynienia z dużymi zbiorami nagrań.

Pytanie 18

Porównanie starych i nowych sygnatur archiwalnych to

A. indeksowanie.

B. źródło wiedzy.

C. konkordancja.

D. systematyzacja.

Konkordancja to termin używany w archiwistyce, który odnosi się do zestawienia dawnych i nowych sygnatur archiwalnych. Stanowi ona kluczowe narzędzie w porządkowaniu i identyfikowaniu dokumentacji. W praktyce konkordancja umożliwia zrozumienie, jak zmieniała się klasyfikacja dokumentów na przestrzeni lat, co jest niezbędne do poprawnego zarządzania archiwum. Przykładowo, w sytuacjach, gdy archiwum przeszło reorganizację, konkordancja może służyć jako przewodnik, który łączy stare numery sygnatur z nowymi, eliminując tym samym ryzyko zagubienia informacji. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G), podkreśla się znaczenie dokumentacji zmian w systemach klasyfikacyjnych, co czyni konkordancję narzędziem zgodnym z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją. Właściwe stosowanie konkordancji przyczynia się do efektywności pracy archiwistów oraz poprawia dostępność danych dla użytkowników.

Pytanie 19

Zespół dokumentów, powstały w wyniku pasji jego autora, można zdefiniować jako

A. zbiorem

B. kancelarią

C. spuścizną

D. kolekcją

Termin "kolekcja" odnosi się do grupy archiwaliów, które zostały zgromadzone przez osobę z powodu jej zainteresowań hobbystycznych. Kolekcje są zazwyczaj wynikiem osobistych pasji, a ich składniki mogą obejmować różnorodne przedmioty, takie jak znaczki, monety, meble, dzieła sztuki czy dokumenty. W ramach archiwistyki, kolekcje są istotne, ponieważ ich twórcy często dbają o to, aby były one odpowiednio przechowywane i udostępniane innym zainteresowanym. Przykładem mogą być archiwa osób, które dokumentują swoje życie przez zbieranie pamiątek, takich jak fotografie czy listy. W przeciwieństwie do kancelarii, która odnosi się do dokumentów formalnych i oficjalnych, kolekcje są bardziej osobiste i subiektywne. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G) czy ISO 15489, podkreśla się znaczenie dokumentowania kontekstu powstawania kolekcji, co umożliwia przyszłym badaczom zrozumienie ich wartości kulturowej i historycznej.

Pytanie 20

Zespół archiwalny, który otrzymuje materiały archiwalne od swojego aktywnego twórcy, to zespół

A. złożony

B. prosty

C. szczątkowy

D. otwarty

Zespół archiwalny, do którego dopływają materiały archiwalne od jego czynnego twórcy, nazywamy zespołem otwartym. W praktyce oznacza to, że dokumenty i inne materiały mogą być systematycznie dodawane do tego zespołu w miarę ich produkcji przez twórcę. To podejście jest szczególnie ważne w kontekście archiwizacji dokumentacji, która nie jest zamknięta i wciąż ewoluuje. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G) czy Dublin Core, wskazują na konieczność zarządzania informacjami w sposób, który umożliwia ich łatwe aktualizowanie oraz dostęp do bieżących danych. Przykładem zespołu otwartego mogą być archiwa instytucji kultury, które regularnie przyjmują nowe eksponaty i dokumenty, co pozwala na ich bieżące udostępnianie oraz ochronę przed utratą. Dzięki temu użytkownicy mają nieustanny dostęp do aktualnych i wartościowych informacji, a archiwum pozostaje aktualne i użyteczne.

Pytanie 21

Podstawowym dokumentem ewidencyjnym uporządkowanych akt jest

A. indeks rzeczowy

B. inwentarz kartkowy

C. spis zdawczo-odbiorczy

D. inwentarz książkowy

Spis zdawczo-odbiorczy stanowi kluczowy dokument w procesie ewidencji uporządkowanych akt, służący do udokumentowania przekazania i odbioru określonych zbiorów dokumentów. Jest to formalne narzędzie, które potwierdza, że określone materiały zostały przekazane z jednej jednostki organizacyjnej do drugiej, co jest niezbędne dla zachowania ciągłości i przejrzystości w zarządzaniu dokumentacją. W praktyce, spis ten jest szczególnie ważny w instytucjach publicznych oraz w firmach, gdzie dbałość o dokumentację ma kluczowe znaczenie dla audytów i kontroli. Dzięki niemu możliwe jest szybkie ustalenie, kto odpowiada za dany zbiór akt, co ułatwia identyfikację zagubionych lub nieprawidłowo zarchiwizowanych dokumentów. Standardy archiwizacyjne, takie jak normy ISO i wytyczne krajowe, zalecają stosowanie spisów zdawczo-odbiorczych jako elementu dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją, co podkreśla ich znaczenie w procesie ewidencyjnym.

Pytanie 22

Zasada proweniencji archiwalnej umożliwia określenie dla konkretnego zespołu archiwalnego jego przynależności

A. organizacyjną

B. terytorialną

C. kancelaryjną

D. zespołową

Zasada proweniencji archiwalnej jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją archiwalną, który zapewnia, że dokumenty są gromadzone i przechowywane w kontekście ich pierwotnego źródła. W przypadku zespołów archiwalnych, zasada ta pozwala na przypisanie dokumentów do konkretnej grupy (zespołu) tworzącej te materiały, co ułatwia późniejsze ich odnalezienie oraz zrozumienie kontekstu ich powstania. Przykładem może być dokumentacja stworzona przez konkretne biuro rządowe, której przynależność do zespołu archiwalnego jest jasno określona. Taka organizacja ułatwia również procesy związane z udostępnianiem materiałów archiwalnych, ich konserwacją oraz digitalizacją, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych standardów archiwalnych, takich jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF). Dzięki tym standardom archiwa mogą efektywnie zarządzać i prezentować swoje zbiory, co przyczynia się do rozwoju kultury archiwalnej i ochrony dziedzictwa narodowego.

Pytanie 23

Dane dotyczące wszystkich jednostek archiwalnych konkretnego zespołu, które są przechowywane w różnych archiwach, figurują w inwentarzu

A. realnym

B. idealnym

C. sumarycznym

D. analitycznym

Odpowiedź idealna jest prawidłowa, ponieważ inwentarz idealny rzeczywiście zawiera kompleksowe informacje na temat wszystkich jednostek archiwalnych w obrębie danego zespołu, bez względu na to, w jakich archiwach są one przechowywane. Inwentarz idealny jest kluczowym narzędziem w archiwistyce, które umożliwia efektywne zarządzanie i dostęp do zasobów archiwalnych. Jego celem jest stworzenie jednego, zintegrowanego opisu, który pozwala archiwistom oraz badaczom na szybkie odnalezienie potrzebnych informacji. Na przykład, gdy badacz poszukuje dokumentów dotyczących konkretnego wydarzenia, inwentarz idealny ułatwia mu lokalizację tych zasobów w różnych archiwach. Dobre praktyki archiwalne, jak założenia Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów (ICA), podkreślają znaczenie tworzenia uniwersalnych, zrozumiałych i dostępnych inwentarzy, co z kolei sprzyja lepszemu zarządzaniu informacjami oraz współpracy międzyarchiwalnej.

Pytanie 24

W którym rozdziale inwentarza dokumentów należy zamieścić informację o przebiegu losów akt?

A. Dzieje zespołu.

B. Charakterystyka archiwalna zespołu.

C. Dzieje ustrojowe twórcy zespołu.

D. Zawartość zespołu.

Odpowiedź 'Dzieje zespołu' jest właściwa, bo ten rozdział w inwentarzu jest poświęcony tym wszystkim rzeczom, które się działy z danym zespołem archiwalnym. Tu zbiera się informacje o losach dokumentów, ich zmianach miejsc oraz statusach prawnych i fizycznych. Z mojego doświadczenia, dobrze prowadzona dokumentacja jest kluczowa, żeby zachować porządek i ciągłość zbiorów archiwalnych. Standardy, jak ISAD(G), podkreślają, jak ważne są te informacje dla przyszłych badaczy. Uważam, że troska o dokumentowanie dziejów zespołu archiwalnego pomaga lepiej rozumieć kontekst historyczny, w którym dany zespół działał, co jest naprawdę istotne w pracach naukowych i edukacyjnych.

Pytanie 25

Który typ dokumentacji fotograficznej wymaga paginacji?

A. Strony w albumie

B. Fotografie luzem

C. Odbitki pozytywne

D. Stykówki

Strony albumu podlegają paginacji, co oznacza, że każda strona jest numerowana i sekwencyjnie uporządkowana. Paginacja jest niezbędna w kontekście albumów fotograficznych, ponieważ umożliwia łatwe nawigowanie po zawartości oraz odnalezienie konkretnej fotografii. Dobrze zaprojektowany album powinien mieć spójną strukturę, co sprzyja estetyce oraz użyteczności. W praktyce, paginacja stron albumu pomaga w organizacji materiału, podczas gdy fotografie luźne, odbitki pozytywowe i stykówki zwykle nie są numerowane i mogą być przechowywane w sposób chaotyczny. Paginacja jest szczególnie ważna w archiwizacji dokumentacji fotograficznej, gdzie precyzyjne odniesienia do poszczególnych stron mogą ułatwić późniejsze przeszukiwanie oraz identyfikację zdjęć. Ponadto, zgodnie z branżowymi standardami, takie jak ISO 12647, prawidłowe dokumentowanie i katalogowanie materiałów wizualnych ma kluczowe znaczenie dla zachowania ich jakości oraz dostępności.

Pytanie 26

Co nie jest przykładem elektronicznego nośnika danych?

A. CD-ROM

B. dyskietka 3,5 cala

C. dysk blu-ray

D. kaseta VHS

Kaseta VHS jest przykładem analogowego nośnika danych, który został zaprojektowany do przechowywania i odtwarzania sygnału wideo. Zdecydowanie różni się od nośników elektronicznych, takich jak CD-ROM, dyskietki 3,5 cala czy dyski Blu-ray, które wykorzystują cyfrowe formy zapisu danych. Kasety VHS zapisywały obraz i dźwięk przy użyciu technologii magnetycznej, co oznacza, że dane były przechowywane w formie fali elektromagnetycznej na taśmie. Ta technologia, choć popularna w latach 80. i 90. XX wieku, nie oferuje takiej wydajności i pojemności, jak nowoczesne nośniki elektroniczne. Na przykład, standardowy CD-ROM może pomieścić do 700 MB danych, co znacznie przewyższa możliwości kasety VHS, która jest ograniczona przez długość taśmy. W kontekście obecnych standardów, nośniki cyfrowe są preferowane z uwagi na szybkość transferu, trwałość oraz łatwość w przechowywaniu i archiwizacji danych.

Pytanie 27

Cyfrowa wersja materiałów archiwalnych, która jest przeznaczona do tymczasowego przechowywania to

A. kopia wzorcowa

B. kopia zabezpieczająca

C. kopia użytkowa

D. paczka archiwalna

Kopia użytkowa to termin używany w kontekście archiwizacji, który odnosi się do cyfrowej wersji materiałów archiwalnych, przeznaczonej do codziennego użytku i krótkotrwałego przechowywania. Głównym celem kopii użytkowej jest umożliwienie łatwego dostępu do informacji, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych zbiorów danych czy dokumentów archiwalnych. Przykładem zastosowania kopii użytkowej może być wprowadzenie elektronicznych dokumentów do systemu zarządzania dokumentami w instytucji, co pozwala na ich szybkie przeszukiwanie oraz udostępnianie. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami ISO 14721 (OAIS - Open Archival Information System), kopie użytkowe nie są przeznaczone do długoterminowego zachowania, co wyróżnia je od innych typów kopii, takich jak kopie zabezpieczające. Dzięki zastosowaniu standardów archiwizacji, organizacje mogą skutecznie zarządzać swoimi zasobami i zapewnić ich dostępność dla przyszłych pokoleń.

Pytanie 28

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z klasami jednolitego wykazu akt.

B. z chronologią.

C. z alfabetem.

D. z numerami dziennika podawczego.

Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.

Pytanie 29

Inwentaryzację, czyli ewidencjonowanie zespołu archiwalnego oraz przygotowanie opisu informacyjnego dla każdej jednostki fizycznej, należy przeprowadzić

A. po studiach wstępnych, a przed ustaleniem przynależności zespołowej

B. po sporządzeniu notatki informacyjnej

C. po właściwym porządkowaniu zespołu, a przed przypisaniem sygnatury archiwalnej

D. przed studiami wstępnymi

Inwentaryzacja zespołu archiwalnego jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentami i archiwami. Przeprowadza się ją po dokonaniu porządkowania właściwego, co oznacza, że wszystkie dokumenty zostały już uporządkowane według określonych kryteriów, takich jak daty, tematyka czy autorzy. Umożliwia to stworzenie dokładnego opisu informacyjnego dla każdej jednostki fizycznej, dzięki czemu można łatwiej zidentyfikować oraz zarządzać dokumentami w przyszłości. W praktyce, po porządkowaniu, archiwista ma możliwość prawidłowego przypisania sygnatury archiwalnej, co jest niezbędne do końcowego zarejestrowania dokumentów w systemie archiwalnym. Dobre praktyki archiwistyczne, takie jak te opisane w normach ISO 15489 dotyczących zarządzania dokumentacją, jednoznacznie wskazują, że inwentaryzacja powinna być przeprowadzana na etapie, gdy wszystkie dokumenty są już uporządkowane, co zwiększa wydajność i dokładność całego procesu archiwizacji. Dodatkowo, proces ten pozwala na weryfikację kompletności zespołu archiwalnego oraz identyfikację ewentualnych braków w dokumentacji.

Pytanie 30

Nie stanowi części archiwum

A. wprowadzenie

B. sumariusz

C. katalog zasadniczy

D. zespół badawczy

Wybór odpowiedzi o elementach katalogu archiwalnego może być naprawdę mylący, jeśli nie ogarnie się różnic między nimi. Katalog właściwy jest mega ważny, bo to on organizuje dokumenty według różnych kryteriów, co sprawia, że łatwiej je znaleźć. Wstęp to też istotna rzecz, bo dostarcza kontekstu historycznego, który jest kluczowy dla zrozumienia dokumentów. Aparat naukowy, to już inna sprawa, bo to narzędzia badawcze, jak indeksy czy bibliografie, które pomagają w poszukiwaniach. No i tutaj nie należy mylić tych rzeczy z sumariuszem, bo on jest bardziej opisowy i nie wchodzi w formalną strukturę katalogu. W praktyce, pomyłki w tych kwestiach mogą sprawić, że zarządzanie dokumentacją archiwalną stanie się problematyczne. Z własnego doświadczenia wiem, że często lekceważy się formalne struktury katalogowe i myli je z prostymi opisami, co prowadzi do trudności w efektywnym szukaniu i zarządzaniu danymi archiwalnymi.

Pytanie 31

System informatyczny, który pozwala na realizację czynności kancelaryjnych, rejestrowanie przebiegu załatwiania spraw oraz zbieranie i tworzenie dokumentów elektronicznych w sektorze administracji publicznej, określany jest nazwą systemu

A. teleinformatycznego zarządzania danymi

B. elektronicznego zarządzania danymi

C. elektronicznego zarządzania dokumentacją

D. teleinformatycznego zarządzania dokumentacją

Odpowiedź "elektronicznego zarządzania dokumentacją" jest poprawna, ponieważ system ten jest kluczowym elementem współczesnej administracji publicznej. Umożliwia on efektywne zarządzanie dokumentami elektronicznymi poprzez ich tworzenie, archiwizację oraz obieg w ramach instytucji. Zastosowanie takiego systemu przyczynia się do zwiększenia efektywności procesów administracyjnych, redukcji kosztów operacyjnych oraz poprawy jakości świadczonych usług. Przykładem praktycznego zastosowania systemu elektronicznego zarządzania dokumentacją może być system ePUAP (Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej), który umożliwia obywatelom składanie wniosków oraz uzyskiwanie odpowiedzi drogą elektroniczną. Tego typu rozwiązania są zgodne z krajowymi oraz międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją. W obliczu rosnących wymagań dotyczących przejrzystości i odpowiedzialności w administracji publicznej, elektronizacja i automatyzacja procesów stają się niezbędne.

Pytanie 32

Na podstawie jakich dokumentów dokonuje się przekazywania elektronicznych materiałów na cyfrowych nośnikach do archiwum zakładowego?

A. informacji e-mail

B. wykazu akt

C. spisu zdawczo-odbiorczego

D. podpisu elektronicznego

Spis zdawczo-odbiorczy to naprawdę ważny dokument, kiedy mówimy o przekazywaniu dokumentów do archiwum zakładowego. Jest to taki formalny dowód, który powinien zawierać szczegóły o tym, co dokładnie przekazujesz, czyli ilość, rodzaj i stan tych dokumentów. Dobrym pomysłem jest, żeby ten spis był w formie elektronicznej i podpisały go osoby odpowiedzialne. Dzięki temu mamy pewność, że wszystko jest w porządku i że nie ma co do tego wątpliwości. W praktyce, taki spis ułatwia archiwizację i późniejsze szukanie dokumentów. Działa też jak zabezpieczenie, żeby uniknąć nieporozumień przy przekazywaniu akt. Zgodnie z normami ISO 15489, spis zdawczo-odbiorczy powinien być częścią procesu archiwizacji. To podkreśla, jak ważny jest on w systemach zarządzania dokumentami i informacją.

Pytanie 33

Inwentarz idealny to dokument archiwalny, który zawiera dane o jednostkach archiwalnych.

A. serii, znajdujących się w danym zespole archiwalnym

B. zespołu, mieszczących się w jednym archiwum

C. grup zespołów, obecnych w narodowym zasobie archiwalnym

D. zespołu, rozmieszczonych w różnych archiwach

Inwentarz idealny to szczególny dokument archiwalny, który gromadzi informacje dotyczące jednostek archiwalnych zespołów, które są rozsiane w różnych archiwach. Odpowiedź ta jest zgodna z ogólnymi zasadami inwentaryzacji zasobów archiwalnych, które podkreślają potrzebę kompleksowego podejścia do dokumentacji. W praktyce oznacza to, że inwentarz idealny powinien być narzędziem, które umożliwia archiwistom i badaczom szybkie odnalezienie i zrozumienie struktury zasobów archiwalnych w rozproszonym systemie archiwalnym. W kontekście standardów takich jak ISAD(G) (Międzynarodowe Standardy Opisu Archiwalnego), inwentarz idealny powinien zawierać szczegółowe informacje o każdym zespole, jego zakresie oraz lokalizacji, co jest istotne dla efektywnego zarządzania i użytkowania materiałów archiwalnych.

Pytanie 34

Materiał dźwiękowy lub filmowy zarejestrowany oraz odtwarzany za pomocą urządzeń mechanicznych nosi nazwę dokumentu

A. techniczny

B. audiowizualny

C. cyfrowy

D. aktowy

Odpowiedź "audiowizualny" jest poprawna, ponieważ dokumenty audiowizualne to materiały, które łączą w sobie zarówno dźwięk, jak i obraz, co jest kluczowe w kontekście ich zapisu i odtwarzania. W praktyce dokumenty audiowizualne są niezwykle ważne w wielu dziedzinach, takich jak edukacja, media czy archiwizacja. Na przykład, filmy edukacyjne lub nagrania wykładów stanowią doskonałe źródło informacji, które może być wykorzystywane w różnych formatach, takich jak CD, DVD czy streaming online. W branży filmowej standardy dotyczące produkcji i archiwizacji dokumentów audiowizualnych są ściśle określone przez organizacje takie jak SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers), co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu jakości i dostępności materiałów. Dobrą praktyką jest również stosowanie metadanych, które pozwalają na lepsze katalogowanie i wyszukiwanie tego typu dokumentów. Użytkownik powinien w pełni rozumieć, jak ważne są dokumenty audiowizualne w procesie komunikacji wizualnej i jak efektywnie można je wykorzystywać w codziennym życiu oraz w pracy.

Pytanie 35

Testament stanowi przykład rodzaju dokumentacji

A. notarialnej

B. osobowej

C. sądowej

D. normatywnej

Testament jest dokumentem notarialnym, co oznacza, że musi być sporządzony w formie aktu notarialnego, aby miał moc prawną. Dokumenty notarialne są tworzone przez notariusza, który czuwa nad ich prawidłowością oraz zgodnością z obowiązującym prawem. Testament jako dokument notarialny zapewnia większe bezpieczeństwo dla spadkodawcy, ponieważ notariusz potwierdza tożsamość osób oraz ich zdolność do sporządzania takiego dokumentu. Przykładem praktycznym zastosowania testamentu jest możliwość precyzyjnego określenia, kto ma odziedziczyć majątek po śmierci spadkodawcy, co pozwala na uniknięcie konfliktów rodzinnych. Dodatkowo, testament notarialny jest trudniejszy do podważenia w sądzie, co zwiększa jego wiarygodność w oczach wszystkich zainteresowanych. Warto również pamiętać, że testament notarialny powinien być przechowywany przez notariusza, co zabezpiecza go przed zgubieniem lub zniszczeniem, a także ułatwia dostęp do dokumentu po śmierci spadkodawcy. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się konsultację z prawnikiem przed sporządzeniem testamentu, aby upewnić się, że dokument jest zgodny z wolą spadkodawcy oraz z przepisami prawa.

Pytanie 36

Dokumentację aktową klasyfikuje się na podstawie

A. jednolitego rzeczowego wykazu akt

B. regulaminu organizacyjnego

C. preliminarza budżetowego

D. wykazu symboli komórek organizacyjnych

Klasyfikacja dokumentacji aktowej opiera się na jednolitym rzeczowym wykazie akt, który jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu dokumentacją w instytucjach publicznych oraz prywatnych. Jednolity rzeczowy wykaz akt (JRWA) to szczegółowy zbiór kategorii dokumentów, który umożliwia systematyzację, archiwizację i dostępność akt. Przykładowo, w urzędach państwowych, wykaz ten pozwala na szybkie zidentyfikowanie rodzaju dokumentów, ich okresu przechowywania oraz sposobu ich archiwizacji. Dzięki JRWA, pracownicy mają jednolite wytyczne dotyczące klasyfikacji i zarządzania dokumentami, co sprzyja efektywności pracy oraz zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Dobre praktyki branżowe wskazują, że prawidłowa klasyfikacja dokumentów jest fundamentem dla sprawnego zarządzania informacją oraz ochrony danych osobowych. Warto również zaznaczyć, że JRWA jest zgodny z wytycznymi zawartymi w Ustawie o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, co podkreśla jego znaczenie w kontekście legalności i organizacji dokumentacji.

Pytanie 37

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. zasób archiwalny

B. zespół archiwalny

C. przewodnik archiwalny

D. inwentarz archiwalny

Odpowiedź 'zespół archiwalny' jest poprawna, ponieważ definiuje całość materiałów spuścizny aktotwórcy, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia. Zespół archiwalny to zbiór dokumentów stworzonych przez jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, które mają wspólny kontekst twórczy i są przechowywane w archiwum. W praktyce, zespół archiwalny pozwala na efektywne zarządzanie dokumentacją, a także ułatwia jej wyszukiwanie i wykorzystanie w przyszłości. Przykładem może być zespół archiwalny urzędów miejskich, w skład którego wchodzą akta dotyczące decyzji administracyjnych, protokoły sesji, czy dokumenty finansowe. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dobrymi praktykami, takie zespoły są poddawane klasyfikacji oraz inwentaryzacji, co pozwala na zachowanie porządku i zapewnienie dostępu do informacji. Ważnym aspektem jest również zabezpieczenie dokumentów przed zniszczeniem oraz ich konserwacja, co jest niezbędne dla zachowania dziedzictwa kulturowego.

Pytanie 38

Jaką rozdzielczość należy zastosować przy tworzeniu cyfrowego odwzorowania mapy?

A. 300 dpi

B. 250 dpi

C. 200 dpi

D. 350 dpi

Odpowiedź 200 dpi jest prawidłowa, ponieważ ta rozdzielczość jest często wystarczająca do uzyskania wysokiej jakości odwzorowania cyfrowego mapy, zwłaszcza w kontekście publikacji i druku. Rozdzielczość 200 dpi pozwala na zachowanie szczegółowości, co jest kluczowe dla map, gdzie detale topograficzne i tekstowe są istotne. Zastosowanie tej rozdzielczości jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży kartograficznej oraz wydawniczej, które zalecają użycie od 150 do 300 dpi w zależności od docelowego medium. Na przykład, w przypadku map drukowanych, 200 dpi zapewnia dobrą jakość przy zachowaniu rozsądnych rozmiarów plików, co jest ważne dla efektywnego zarządzania danymi. Ponadto, w projektach wymagających interaktywności, jak aplikacje mobilne, 200 dpi może okazać się wystarczające do zapewnienia czytelności i estetyki wizualnej. Kluczowym aspektem jest umiejętność dostosowania rozdzielczości do rodzaju odbiorcy i medium, w którym mapa ma być wykorzystana.

Pytanie 39

Negatyw na szklanym podłożu ukazujący widok Kopca Kościuszki w Krakowie z lat 20-tych XX wieku stanowi przykład dokumentacji

A. aktowej

B. technicznej

C. audiowizualnej

D. elektronicznej

Negatyw na szklanym podłożu przedstawiający widok Kopca Kościuszki w Krakowie z lat 20-tych XX wieku jest klasyfikowany jako dokumentacja audiowizualna, ponieważ dokumenty tego rodzaju łączą w sobie cechy zarówno obrazu, jak i dźwięku, co służy do zachowania i prezentacji informacji wizualnych. W kontekście archiwizacji i muzealnictwa, dokumentacja audiowizualna jest kluczowa dla utrzymania dziedzictwa kulturowego. Przykłady zastosowania obejmują archiwa filmowe, które wykorzystują takie materiały do tworzenia wystaw, badań historycznych oraz edukacji. W standardach archiwalnych, takich jak ISO 15489, podkreśla się znaczenie zachowania kontekstu i formy dokumentów audiowizualnych, co umożliwia ich późniejsze wykorzystanie w badaniach oraz popularyzacji wiedzy o historii i kulturze. Dobrze opracowana dokumentacja audiowizualna zapewnia dostępność materiałów dla przyszłych pokoleń oraz przyczynia się do lepszego zrozumienia przeszłości.

Pytanie 40

Najbardziej szczegółowy typ ewidencji archiwalnej, który oprócz hasła i sygnatury zawiera regest dokumentu, stosowany najczęściej w przypadku zasobu staropolskiego, to

A. katalog

B. sumariusz

C. ewidencja

D. dziennik

Sumariusz jest najbardziej rozbudowanym rodzajem ewidencji archiwalnej, który zawiera szczegółowe informacje o dokumentach, w tym hasło, sygnaturę oraz regest. Regest, czyli skrótowe streszczenie treści dokumentu, jest kluczowym elementem w kontekście zasobów archiwalnych, szczególnie tych pochodzących z okresu staropolskiego. Dzięki sumariuszom archiwiści i badacze mogą szybko zorientować się w zawartości zbiorów, co znacznie ułatwia proces kwerendy oraz poszukiwania konkretnych informacji. W praktyce sumariusz umożliwia efektywne zarządzanie dokumentacją, a także wspiera zachowanie ciągłości historycznej, co jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów. W archiwach, które stosują takie praktyki, możliwe jest szybkie odnalezienie dokumentów, co ma istotne znaczenie dla prac badawczych oraz dla osób korzystających z zasobów archiwalnych w celach naukowych czy genealogicznych. W tym kontekście sumariusz pełni rolę nie tylko ewidencyjną, ale również informacyjną, co czyni go niezastąpionym narzędziem w pracy archiwisty.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej