Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 17:55
Data zakończenia: 14 maja 2025 18:29

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim preparatem powinno się zabezpieczać drewniane uchwyty narzędzi stolarskich?

A. Lakierem

B. Pokostem

C. Emalią

D. Woskiem

Stosowanie farby lub emalii do konserwacji drewnianych trzonków narzędzi stolarskich jest niewłaściwe, ponieważ te produkty tworzą na powierzchni drewna twardą, nieprzepuszczalną powłokę. Taki rodzaj wykończenia może prowadzić do zatrzymywania wilgoci wewnątrz drewna, co sprzyja rozwojowi pleśni oraz gniciu. Ponadto, farba może pękać i łuszczyć się w wyniku naturalnych ruchów drewna, co skutkuje koniecznością częstszego odnawiania i naprawy. Warto również zauważyć, że emalie, chociaż mogą być bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne, nie zapewniają drewnu odpowiedniej ochrony przed wilgocią i nie pozwalają mu oddychać, co jest kluczowe dla jego długowieczności. Pokost, w przeciwieństwie do tych produktów, wnika w drewno, co sprawia, że jest w stanie dostosować się do jego naturalnych właściwości. Szerokie zastosowanie pokostu w branży stolarskiej opiera się na jego zdolności do zachowania estetyki drewna, a także do ochrony go przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. W związku z tym farby i emalie nie są zalecane do konserwacji narzędzi stolarskich, co może prowadzić do błędnych wniosków i zastosowań w praktyce stolarskiej.

Pytanie 2

Aby wzmocnić uszkodzoną przez owady strukturę drewnianych elementów konstrukcyjnych kuchennego stołu oraz uzupełnić wydrążone otwory, najlepszym rozwiązaniem będzie użycie

A. żywicy epoksydowej

B. środka owadobójczego

C. fal elektromagnetycznych

D. oleju lnianego

Żywica epoksydowa jest idealnym materiałem do wzmocnienia uszkodzonej struktury drewnianych elementów konstrukcyjnych, takich jak stół kuchenny. Jej właściwości, takie jak wysoka przyczepność, odporność na wodę oraz chemikalia, sprawiają, że jest to skuteczne rozwiązanie do naprawy i wzmocnienia drewna. Żywica epoksydowa penetruje uszkodzone miejsca, wypełniając wydrążone otwory oraz tworząc trwałą, mocną strukturę. Jest często stosowana w przemyśle budowlanym i meblarskim, gdzie standardy jakości wymagają użycia materiałów o wysokiej wytrzymałości. Przykładem zastosowania żywicy epoksydowej może być restauracja starych mebli, gdzie istotne jest przywrócenie ich pierwotnych właściwości mechanicznych i estetycznych. Przy aplikacji żywicy zaleca się stosowanie odpowiednich technik, takich jak szlifowanie i czyszczenie powierzchni, aby zapewnić optymalną adhezję. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie użycia wysokiej jakości materiałów, co w przypadku żywic epoksydowych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałych efektów naprawczych.

Pytanie 3

Drewniana okleina uzyskiwana jest dzięki technice obróbczej

A. korowaniem

B. skrawaniem

C. rozwarstwianiem

D. łupaniem

Okleina drewniana to fajny materiał, który uzyskuje się dzięki skrawaniu drewna. To jedna z kluczowych metod w przemyśle drzewnym. Skrawanie polega na ścinaniu cienkich warstw drewna, co daje gładkie i ładne elementy. Do tego używa się różnych maszyn, jak piły taśmowe czy strugnice, które precyzyjnie robią swoje, nie psując naturalnych właściwości drewna. Okleiny drewniane są super do robienia mebli, podłóg czy dekoracji, bo wygląd i jakość to naprawdę ważne sprawy. W przemyśle meblarskim okleiny są bardzo cenione, bo pozwalają dobrze wykorzystać surowiec i zmniejszyć odpady. Dobrze wykonane skrawanie nie tylko ładnie wygląda, ale też gwarantuje, że okleiny będą miały stabilne wymiary, co jest istotne, gdy przychodzi czas na dalszą obróbkę i montaż. Warto też przypomnieć sobie o standardach ISO, które mówią o jakości drewna i wyrobów, bo to wpływa na trwałość i zastosowanie oklein.

Pytanie 4

Do łączenia elementów konstrukcyjnych mebli szkieletowych konieczne jest zastosowanie kleju

A. topliwego

B. polioctanowinylowego

C. neoprenowego

D. poliuretanowego

Klej neoprenowy, mimo że jest popularny w wielu zastosowaniach, nie jest zalecany do łączenia mebli szkieletowych. Jego główną wadą jest to, że nie tworzy tak trwałych połączeń jak klej polioctanowinylowy. Klej neoprenowy, stosowany głównie w obróbce materiałów syntetycznych oraz w branży budowlanej, jest odporny na działanie rozpuszczalników, ale jego elastyczność po wyschnięciu może prowadzić do osłabienia połączeń w przypadku mebli, gdzie sztywność i trwałość są kluczowe. Z kolei klej poliuretanowy, chociaż wykazuje doskonałą odporność na wilgoć oraz jest bardzo wytrzymały, może być trudny w aplikacji i wymaga precyzyjnego dozowania, co czyni go mniej praktycznym w masowej produkcji mebli. Problemy z utwardzaniem oraz czasem schnięcia mogą również wprowadzać trudności w procesie produkcyjnym. Kleje topliwe, mimo że są stosowane w przemyśle meblarskim, to głównie w produkcji elementów dekoracyjnych i wykończeniowych. Głównym ograniczeniem klejów topliwych jest ich niska odporność na wysokie temperatury, co może prowadzić do osłabienia połączenia w wyniku działania ciepła. Dlatego, w przypadku konstrukcji meblowych, wybór kleju polioctanowinylowego jest bardziej uzasadniony i zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie produkcji mebli.

Pytanie 5

Jak wysoka może być maksymalna dopuszczalna wysokość stosu płyt stolarskich składowanych w magazynie?

A. 3,50 m

B. 2,50 m

C. 4,50 m

D. 1,50 m

Maksymalna zalecana wysokość stosu płyt stolarskich wynosząca 2,50 m jest zgodna z normami dotyczącymi składowania materiałów drewnianych. Wysokość ta została ustalona w celu zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa podczas składowania. Przy przekroczeniu tej wartości istnieje ryzyko, że materiał może się przewrócić, co może prowadzić do uszkodzenia płyt oraz stwarzać zagrożenie dla pracowników. Praktyczne zastosowanie tego zalecenia widoczne jest w magazynach, gdzie w trosce o bezpieczeństwo i efektywność operacyjną stosuje się różnorodne systemy przechowywania, takie jak regały paletowe, które uwzględniają maksymalne obciążenia. Oprócz tego, zaleca się regularne monitorowanie stanu składowanych materiałów oraz ich odpowiednie zabezpieczanie, aby uniknąć odkształceń. W wielu branżach, w tym w stolarstwie, przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla utrzymania jakości produktów oraz ochrony zdrowia pracowników.

Pytanie 6

Za pomocą połączenia niewielkich skrawków drewna uzyskuje się płytę

A. wiórową

B. stolarską

C. MDF

D. komórkową

Płyta stolarska jest produktem otrzymywanym poprzez sklejenie zrębków drzewnych, które są drobnymi kawałkami drewna. Proces ten obejmuje wykorzystanie specjalnych klejów i technologii prasowania, co pozwala uzyskać materiały o dużej wytrzymałości i jednorodnej strukturze. Płyty stolarskie są szeroko stosowane w meblarstwie, budownictwie oraz w produkcji elementów wykończeniowych. W odróżnieniu od innych typów płyt, takich jak płyty MDF czy wiórowe, płyty stolarskie charakteryzują się lepszymi właściwościami mechanicznymi, co czyni je idealnym wyborem do miejsc, gdzie wymagane są większe obciążenia. W praktyce, płyty stolarskie znajdują zastosowanie w produkcji mebli, paneli ściennych oraz podłóg. Warto również zauważyć, że płyty te mogą być poddawane różnym formom obróbki, co umożliwia ich dostosowanie do specyficznych potrzeb projektowych. Przy wyborze materiałów budowlanych lub meblarskich, płyty stolarskie są często rekomendowane ze względu na ich trwałość oraz estetykę, zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 7

Aby na strugarce wyrównawczej usunąć warstwę drewna o konkretnej grubości, konieczne jest właściwe ustawienie

A. wysunięcia wału tnącego

B. położenia stołu przedniego

C. położenia stołu tylnego

D. wysunięcia noży

Poprawna odpowiedź to 'położenie stołu przedniego', ponieważ to właśnie ono bezpośrednio wpływa na grubość zestruganej warstwy drewna. Przy ustawieniu strugarki wyrówniarki, stół przedni jest kluczowym elementem, który określa, na jaką wysokość noże będą wchodzić w materiał. W praktyce, obniżając stół przedni, zwiększamy grubość zestruganej warstwy, a podnosząc go, zmniejszamy tę grubość. Ustawienie to jest niezwykle ważne, ponieważ precyzyjne dostosowanie pozwala na uzyskanie wymaganego wymiaru finalnego elementu. W branży stolarstwa, standardem jest ustawienie stołu przedniego w taki sposób, aby zminimalizować naprężenia w drewnie oraz uniknąć powstawania zarysowań czy nierówności. Wiedza na temat odpowiedniego ustawienia stołu przedniego jest niezbędna dla każdego operatora maszyn, aby zapewnić profesjonalne wykonanie detali oraz zachowanie wysokiej jakości produktów końcowych.

Pytanie 8

Tylną ścianę szafy, której korpus jest osadzany w urządzeniu montażowym, należy zainstalować

A. po zwolnieniu nacisku urządzenia montażowego

B. w trakcie zaciskania korpusu w urządzeniu montażowym

C. przed umieszczeniem korpusu w urządzeniu montażowym

D. po wyjęciu korpusu z urządzenia montażowego

Zainstalowanie tylnej ściany szafy przed ułożeniem korpusu w urządzeniu montażowym nie jest skuteczne, ponieważ może prowadzić do problemów z precyzyjnym dopasowaniem elementów. W momencie, gdy korpus nie jest jeszcze stabilny, istnieje ryzyko, że tylną ścianę można umieścić w niewłaściwej pozycji, co skutkuje krzywymi kątami i niemożnością osiągnięcia wysokiej jakości montażu. To podejście bazuje na błędnym założeniu, że elementy można montować w dowolnej kolejności, co w praktyce ryzykuje obniżeniem trwałości konstrukcji. Instalacja tylnej ściany po zwolnieniu nacisku urządzenia montażowego również jest problematyczna. W tym momencie korpus nie jest już odpowiednio ustabilizowany, co może prowadzić do zdeformowania krawędzi lub uszkodzenia materiału. Natomiast opcja montażu po wyjęciu korpusu z urządzenia montażowego całkowicie pomija kluczową zaletę, jaką jest stabilność podczas montażu, co w efekcie może prowadzić do konieczności demontażu i ponownego montażu. W branży meblarskiej kluczową zasadą jest, aby wszystkie elementy były montowane w odpowiedniej kolejności i pod odpowiednim naciskiem, co znacząco wpływa na jakość i bezpieczeństwo finalnego produktu.

Pytanie 9

Jaką czynność należy przeprowadzić przed umieszczeniem drewna w suszarni komorowej?

A. Przewietrzyć suszarkę

B. Sprawdzić stan przewodów sond pomiarowych

C. Wyczyścić łopatki wentylatorów

D. Zweryfikować stan oświetlenia wewnątrz komory

Oczyszczenie łopatki wentylatorów, wywietrzenie suszarki oraz sprawdzenie stanu oświetlenia wewnątrz komory, mimo że są to istotne czynności konserwacyjne w kontekście eksploatacji suszarki, nie stanowią kluczowego kroku przed wprowadzeniem drewna do komory suszarskiej. Oczyszczanie łopatki wentylatorów jest ważne dla zapewnienia odpowiedniej cyrkulacji powietrza, co pozwala na równomierne suszenie materiału. Niemniej jednak, jeśli proces pomiaru wilgotności jest zakłócony przez uszkodzone przewody sond, nawet najlepiej oczyszczone wentylatory nie zapewnią prawidłowego efektu końcowego. Podobnie, wywietrzenie suszarki ma na celu usunięcie nadmiaru wilgoci przed rozpoczęciem nowego cyklu, jednak pominięcie kontroli sond pomiarowych może prowadzić do wprowadzenia drewna o niewłaściwej wilgotności, co w efekcie wpłynie na jakość produktu końcowego. Sprawdzenie stanu oświetlenia wewnątrz komory to czynność, która ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i ułatwienie operacji, lecz nie wpływa bezpośrednio na efektywność procesu suszenia. Wybierając niewłaściwe priorytety, można skoncentrować się na aspektach, które nie mają decydującego wpływu na sukces całego procesu, co wiąże się z ryzykiem strat materiałowych i zwiększonymi kosztami. Kluczowe dla skutecznego suszenia drewna jest zrozumienie, że kontrola stanu przewodów sond pomiarowych ma fundamentalne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania suszarki, a pominięcie tej czynności może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji w obszarze jakości oraz efektywności procesu.

Pytanie 10

Do łączenia fryzów z drewna iglastego o zwiększonej wilgotności powinno się zastosować klej

A. poliuretanowy

B. mocznikowy

C. topliwy

D. neoprenowy

Klejenie fryzów z drewna iglastego o podwyższonej wilgotności wymaga zastosowania odpowiednich klejów, które są w stanie skutecznie wiązać w tych warunkach. Kleje poliuretanowe charakteryzują się doskonałą odpornością na wilgoć oraz dużą elastycznością, co czyni je idealnym wyborem do takich zastosowań. Ich właściwości zapewniają trwałe połączenia oraz wysoką odporność na czynniki atmosferyczne, co jest kluczowe w przypadku drewna iglastego, które często może być narażone na zmiany wilgotności. Przykładem praktycznym użycia kleju poliuretanowego jest jego stosowanie w budownictwie do łączenia elementów drewnianych w konstrukcjach narażonych na wilgoć, takich jak belki nośne czy podłogi w wilgotnych pomieszczeniach. Zgodnie z normami branżowymi, do klejenia drewna w takich warunkach należy zastosować kleje, które spełniają wymagania EN 204 dla klejów do użytku wewnętrznego oraz zewnętrznego, co zapewnia ich odpowiednią jakość oraz trwałość.

Pytanie 11

Jakie urządzenie wykorzystuje się do produkcji drążków o średnicy 30 mm i długości 2 m?

A. obtaczarkę

B. frezarko-kopiarkę

C. szlifierkę walcową

D. tokarkę bezsuportową

Wybór innych maszyn do obróbki drążków jest nieodpowiedni, ponieważ każda z wymienionych opcji ma swoje specyficzne zastosowania, które nie obejmują produkcji długich elementów, jak w tym przypadku. Obtaczarka służy głównie do obróbki powierzchni cylindrycznych i stożkowych, ale nie jest przystosowana do toczenia długich prętów, co może prowadzić do problemów z precyzją i stabilnością elementu. Szlifierka walcowa, z kolei, jest przeznaczona do wykańczania powierzchni obrabianych, a nie do obróbki wstępnej, co czyni ją nieodpowiednią do realizacji zadań związanych z produkcją serii drążków. Frezarko-kopiarka, mimo że jest użyteczna w produkcji skomplikowanych kształtów, nie nadaje się do toczenia, które wymaga innej technologii obróbczej. Tokarka bezsuportowa, będąca specjalizowanym narzędziem do toczenia długich elementów, jest w tej sytuacji jedynym słusznym wyborem. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest mylenie funkcji i zastosowania poszczególnych maszyn, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i obniżenia jakości wyrobów.

Pytanie 12

Jakiego rodzaju obrabiarki należy użyć do wygładzania powierzchni obrabianych detali?

A. Strugarki

B. Dłutarki

C. Szlifierki

D. Wiertarki

Szlifierki to narzędzia skrawające, które służą do wygładzania i dopracowywania powierzchni, ale nie są przeznaczone do wyrównywania ich w sensie usuwania znacznych ilości materiału. Proces szlifowania zazwyczaj polega na usunięciu cienkiej warstwy wierzchniej, co może być mylące, gdyż nie prowadzi do znacznej redukcji grubości materiału, jak ma to miejsce w przypadku strugania. Wiertarki z kolei są narzędziami do wykonywania otworów, a ich zastosowanie w kontekście wyrównywania powierzchni jest zupełnie nieodpowiednie. Wykorzystanie wiertarki do tego celu mogłoby prowadzić do uszkodzeń materiału oraz niepożądanych efektów końcowych. Dłutarki, choć mogą być używane do obróbki, są mniej powszechnymi narzędziami do wyrównywania powierzchni w porównaniu do strugarek i są bardziej skomplikowane w obsłudze. Wybór niewłaściwego narzędzia może skutkować nieefektywną pracą, a co gorsza, uszkodzeniem obrabianego elementu. Dlatego ważne jest, aby przy obróbce skrawaniem zrozumieć specyfikę narzędzi oraz ich zastosowanie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów w każdym procesie produkcyjnym.

Pytanie 13

Na czym polega przygotowanie złożonych mebli do przewozu za pomocą meblowozu?

A. Owinięciu ich folią

B. Unieruchomieniu części ruchomych

C. Przykryciu ich powierzchni papierem

D. Umieszczeniu ich w skrzynię

Unieruchomienie części ruchomych mebli przed transportem jest kluczowym krokiem, który ma na celu zapobieganie uszkodzeniom w trakcie przemieszczania. Części ruchome, takie jak szuflady, drzwi czy elementy mechanizmu, mogą narazić mebel na zarysowania, pęknięcia czy wypadnięcia podczas transportu. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami branżowymi, które sugerują, by przed załadunkiem mebli do meblowozu, wszystkie luźne elementy były stabilizowane, np. poprzez stosowanie taśm, klipsów lub specjalnych wkładek. Dodatkowo, unieruchomienie części ruchomych zapewnia, że meble są odpowiednio zestawione w przestrzeni ładunkowej, co zwiększa bezpieczeństwo transportu. Warto pamiętać, że nieodpowiednio zabezpieczone elementy mogą spowodować nie tylko uszkodzenia samego mebla, ale także mogą być niebezpieczne dla osób zajmujących się załadunkiem i rozładunkiem. Dlatego, aby zminimalizować ryzyko, należy stosować te praktyki w każdym przypadku transportu mebli.

Pytanie 14

Tuż przed rozpoczęciem pracy autoklawu do parzenia drewna należy

A. obniżyć temperaturę wewnętrzną autoklawu

B. otworzyć nawór zimnej wody

C. zamknąć dopływ pary do autoklawu

D. odłączyć autoklaw od zasilania

Obniżenie temperatury wewnątrz autoklawu nie jest wymaganym krokiem przed otwarciem urządzenia. Temperatura wewnętrzna może bowiem nie mieć bezpośredniego związku z bezpieczeństwem operacyjnym po zakończeniu cyklu parzenia. Zmiana temperatury może być nieefektywna, jeżeli ciśnienie pary nadal będzie wysokie. Istotne jest zrozumienie, że temperatura i ciśnienie są ze sobą powiązane zgodnie z prawem gazu doskonałego, co oznacza, że obniżenie temperatury niekoniecznie będzie wystarczające do bezpiecznego otwarcia autoklawu. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że sama kontrola temperatury wystarczy do zapewnienia bezpieczeństwa, podczas gdy kluczowe jest również monitorowanie i zarządzanie poziomem ciśnienia. Otwarcie dopływu wody zimnej to również niewłaściwa praktyka, ponieważ może to prowadzić do niekontrolowanych zmian ciśnienia, co zwiększa ryzyko awarii. Odłączenie autoklawu od źródła zasilania również nie jest konieczne przed jego otwarciem, gdyż może to wprowadzić dodatkowe ryzyko zaniku zasilania w trakcie cyklu. Takie działania mogą prowadzić do niepożądanych sytuacji, dlatego kluczowym procesem pozostaje zamknięcie dopływu pary, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 15

Jaką metodę należy wykorzystać do konserwacji powierzchni stołu pokrytego olejem?

A. Aplikacji oleju pakułami lnianymi.

B. Wcierania oleju wełną stalową.

C. Nanoszenia oleju pędzlem z sztywnym włosiem.

D. Nanoszenia oleju ręcznie przy użyciu tamponu.

Nanoszenie oleju ręcznie za pomocą tamponu to najlepsza technika konserwacji powierzchni stołu wykończonego olejem, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie preparatu oraz lepsze wnikanie oleju w strukturę drewna. Użycie tamponu, wykonanego z miękkiego materiału, minimalizuje ryzyko powstawania smug i nierówności, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia. Technika ta jest zgodna z zaleceniami wielu producentów olejów do drewna, którzy podkreślają znaczenie równomiernej aplikacji. Przykładowo, przy konserwacji stołów z drewna dębowego czy bukowego, stosowanie tamponu umożliwia lepsze dostosowanie ilości aplikowanego oleju do potrzeb konkretnego gatunku drewna, co pozwala na uzyskanie pożądanej głębokości koloru i połysku. Warto również pamiętać o tym, że przed nałożeniem oleju powierzchnia powinna być dobrze oczyszczona, co dodatkowo przyczyni się do poprawy efektu końcowego oraz przedłużenia żywotności wykończenia.

Pytanie 16

Aby wyrównać krawędzie deski o długości 1 m, należy użyć struga

A. spust

B. równiak

C. zdzierak

D. gładzik

Równiak jest narzędziem przeznaczonym do wyrównywania powierzchni drewna, co czyni go idealnym wyborem do strugania krawędzi deski o długości 1 metra. Jego konstrukcja pozwala na precyzyjne usuwanie niewielkich warstw materiału, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i równej powierzchni. W praktyce, równiak pozwala na skuteczne odtwarzanie prostokątności oraz równoległości krawędzi, co jest istotne w dalszych procesach obróbczych, takich jak klejenie czy montaż. W przemyśle stolarskim oraz w rzemiośle użycie równiaka jest zgodne z standardami jakości, które wymagają starannego wykończenia elementów drewnianych. Warto również dodać, że techniki strugania przy użyciu równiaka mają na celu nie tylko poprawę estetyki, ale także funkcjonalności, co znajduje odzwierciedlenie w długotrwałym użytkowaniu mebli oraz innych konstrukcji drewnianych. Równiak jest zatem narzędziem niezbędnym dla każdego stolarza, który pragnie osiągnąć najwyższą jakość swoich wyrobów.

Pytanie 17

Który proces technologiczny jest właściwy dla wykonania nogi taboretu z drewna?

A.	B.	C.	D.
1. piłowanie 2. struganie 3. nawiłżanie 4. wiercenie 5. szlifowanie	1. piłowanie 2. struganie 3. prasowanie 4. wiercenie 5. szlifowanie	1. piłowanie 2. struganie 3. czopowanie 4. wiercenie 5. szlifowanie	1. piłowanie 2. struganie 3. formatowanie 4. wiercenie 5. szlifowanie

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Wybór odpowiedzi A, B lub C może oznaczać, że nie do końca rozumiesz, jak wygląda proces obróbki drewna. Każda z tych odpowiedzi gubi ważne etapy, które są potrzebne do zrobienia nogi taboretu. Na przykład, jeśli pominiemy struganie, to powierzchnia może być nierówna, co na pewno nie poprawi wyglądu i komfortu użytkowania. Te odpowiedzi mogą też nie brać pod uwagę formatowania, co jest istotne, żeby nadać nogom odpowiedni kształt i dopasować je do reszty taboretu. Wiele osób myli też wiercenie z mocowaniem, co może prowadzić do pomyłek w kwestii stabilności mebla. A jeśli zignorujemy szlifowanie, to krawędzie zostaną ostre, co może być niebezpieczne. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy etap ma znaczenie i jak coś pominiesz, to jakość i bezpieczeństwo finalnego produktu mogą być słabsze. W obróbce drewna warto trzymać się sprawdzonych praktyk, bo wpływa to na jakość i wydajność produkcji.

Pytanie 18

W celu konserwacji oraz czyszczenia pistoletu natryskowego po naniesieniu lakieru nitrocelulozowego, należy użyć

A. utwardzacza

B. wody

C. oleju

D. rozpuszczalnika

Rozpuszczalnik jest odpowiednim środkiem do konserwacji i czyszczenia pistoletu natryskowego po użyciu lakieru nitrocelulozowego, ponieważ skutecznie rozpuszcza i usuwa pozostałości lakieru, które mogą zatykać dysze i inne elementy narzędzia. Lakier nitrocelulozowy charakteryzuje się specyfiką chemiczną, która sprawia, że po wyschnięciu tworzy mocny film. Dlatego kluczowe jest użycie odpowiedniego rozpuszczalnika, który nie tylko usunie zaschnięty lakier, ale także nie wpłynie negatywnie na materiał, z którego wykonany jest pistolet. Przykładem właściwego rozpuszczalnika może być aceton lub zmywacz przeznaczony do lakierów nitrocelulozowych, który jest szeroko stosowany w branży malarskiej. Używając rozpuszczalnika, należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich środków ostrożności, takich jak używanie rękawic ochronnych i pracowanie w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Regularne czyszczenie pistoletu natryskowego za pomocą rozpuszczalnika nie tylko przedłuża jego żywotność, ale również zapewnia lepszą jakość aplikacji lakieru, co jest kluczowe w profesjonalnym malowaniu.

Pytanie 19

Na jakich piłach należy wykonać początkową obróbkę cięcia, aby uzyskać fryzy?

A. Taśmowej i wzdłużnej

B. Formatowej i wzdłużnej

C. Formatowej i poprzecznej

D. Poprzecznej i wzdłużnej

Odpowiedź "poprzecznej i wzdłużnej" jest prawidłowa, ponieważ obie te pilarki odgrywają fundamentalną rolę w procesie uzyskiwania fryzów. Pilarki poprzeczne są zaprojektowane do cięcia materiałów w kierunku prostopadłym do włókien, co jest kluczowe dla uzyskania gładkich krawędzi i precyzyjnych wymiarów. Na przykład, podczas cięcia desek na długość, użycie pilarki poprzecznej pozwala na uzyskanie czystego przerywania włókien, co jest ważne dla estetyki i jakości końcowego produktu. Z kolei pilarki wzdłużne stosuje się do cięcia materiałów wzdłuż włókien, co jest niezbędne przy pracy z dużymi arkuszami lub belkami, gdzie dokładność cięcia wzdłuż kierunku włókien wpływa na wytrzymałość i charakterystykę końcowych elementów. W branży stolarskiej i budowlanej stosowanie tych dwóch typów pilarek zgodnie z ich przeznaczeniem jest podstawową zasadą, która zapewnia zgodność z normami jakości i pozwala na efektywne wykorzystanie materiałów. Powinno to być zawsze uwzględnione w procesie planowania i realizacji projektów.

Pytanie 20

Do jakiego celu wykorzystuje się papier ścierny o ziarnistości P40?

A. do wykończenia powierzchni po nałożeniu bejcy

B. do szlifowania wstępnego drewnianych powierzchni

C. do polerowania powierzchni pokrytych lakierem

D. do szlifowania okleinowanych powierzchni

Papier ścierny o ziarnistości P40 to świetny wybór do wstępnego szlifowania drewna. To ziarno jest dość grube, więc naprawdę dobrze radzi sobie z usuwaniem wszelkich nierówności czy niedoskonałości powierzchni. Jak użyjesz P40, to z łatwością pozbędziesz się starej farby czy lakieru, co ułatwi dalsze etapy obróbki, na przykład bejcowanie czy lakierowanie. Myślę, że to kluczowy krok, bo jeśli drewno nie będzie gładkie, to finalny efekt może nie być zadowalający. Przykładowo, przygotowując deski do mebli, warto zadbać, aby powierzchnia była dobrze wygładzona przed nałożeniem ostatecznych powłok. Zacznij od P40, a potem przejdź do drobniejszego papieru na końcu. Pamiętaj, że dobór odpowiedniego papieru jest naprawdę ważny w obróbce drewna, żeby uzyskać estetyczny i trwały efekt.

Pytanie 21

Na prawej stronie elementu pokrytego fornirem dostrzeżono ubytek okleiny prostosłoistej przy jednej z krawędzi. Jaką formę powinien mieć wkład, który ma zlikwidować ten defekt?

A. Owalny

B. Prostokątny

C. Okrągły

D. Trójkątny

Odpowiedź 'trójkątny' jest odpowiednia, bo kształt wstawki musi pasować do geometrii ubytku, żeby całość dobrze wyglądała i była dobrze osadzona. Jak mamy ubytek prostosłoisty, to trójkątną wstawkę łatwo wpasować, co zmniejsza ryzyko, że coś się odkształci albo pęknie – inne kształty mogą sprawić problemy. W praktyce stolarskiej trójkątne wstawki są popularne, bo można je precyzyjnie dopasować, co stabilizuje całą konstrukcję. W branży, gdy chodzi o obróbkę drewna i okleinowanie, trójkątny kształt to często lepszy wybór, zwłaszcza gdy ważny jest wygląd i szybka naprawa. Te wstawki fajnie maskują niedociągnięcia, a ich użycie pomaga w lepszym rozkładzie sił, co jest zgodne z zasadami ergonomii i trwałości mebli.

Pytanie 22

Do ostatecznego wyrównania powierzchni drewnianych elementów dębowych, zgodnie z danymi zawartymi w tabeli należy wybrać papier ścierny oznaczony symbolem

Materiał	Szlifowanie zgrubne	Szlifowanie wykończające
Sklejka Drewno twarde Drewno miękkie Forniry	P 50 – P 60 P 50 – P 60 P 30 – P 60 P 100 – P 120	P 60 – P 120 P 80 – P 120 P 60 – P 120 P 120 – P 240

A. P 30

B. P 60

C. P 180

D. P 100

Wybór papieru ściernego oznaczonego symbolem P 100 jest prawidłowy w kontekście ostatecznego wyrównania powierzchni drewnianych elementów dębowych. Zgodnie z przyjętymi standardami, do szlifowania wykończeniowego drewna twardego, takiego jak dąb, zaleca się stosowanie papierów ściernych w zakresie od P 80 do P 120. Papier oznaczony P 100 idealnie mieści się w tym zakresie, co sprawia, że jest odpowiedni do uzyskania gładkiej i równej powierzchni. Użycie papieru o tej granulacji pozwala na skuteczne usunięcie wszelkich niedoskonałości bez ryzyka nadmiernego zdzierania materiału, co mogłoby prowadzić do zniekształcenia kształtu elementów drewnianych. Przykładem zastosowania P 100 może być szlifowanie mebli wykonanych z dębu, gdzie ostateczne wygładzenie powierzchni jest kluczowe dla estetyki i trwałości wykończenia. Przy stosowaniu tego papieru warto również pamiętać o technice szlifowania – szlifowanie wzdłuż słojów drewna minimalizuje ryzyko powstawania rys oraz zapewnia lepsze rezultaty wykończeniowe.

Pytanie 23

Jakie jest wyróżniające się właściwość płyty stolarskiej pełnej?

A. nieparzysta ilość warstw fornirów, sklejonych względem siebie prostopadle

B. warstwa środkowa utworzona z listewek, pokryta fornirem z obu stron

C. spojenie wiórów klejem dzięki użyciu ciśnienia i temperatury

D. średnia gęstość uzyskana z włókien drzewnych połączonych klejem

Analizując pozostałe odpowiedzi, zauważamy, że ich treść opiera się na nieprecyzyjnych informacjach dotyczących procesu produkcji płyt stolarskich pełnych. Pierwsza z odpowiedzi wskazuje na warstwę środkową z listewek, oklejoną fornirem z obydwu stron, co jest cechą charakterystyczną dla innych typów materiałów, takich jak płyty fornirowane. Płyty stolarskie pełne nie mają warstwowego układu, lecz tworzone są z całkowitych wiórów, co zapewnia ich wyjątkową stabilność oraz wytrzymałość. Kolejna odpowiedź mówiąca o średniej gęstości powstałej z włókien drzewnych spojonych klejem, pomija istotny aspekt procesu technologicznego, który obejmuje również odpowiednie ciśnienie i temperaturę. Proces ten jest kluczowy dla uzyskania jednorodnej struktury, co ma wpływ na jakość i zastosowanie płyty. Ostatnia odpowiedź, sugerująca nieparzystą liczbę warstw fornirów sklejonych prostopadle, odnosi się bardziej do technologii produkcji sklejki, a nie płyt stolarskich. Sklejka, w przeciwieństwie do płyt stolarskich pełnych, jest wytwarzana przez nałożenie kilku warstw fornirów, co również ma znaczenie w kontekście jej zastosowania, ale nie dotyczy samej definicji płyt stolarskich pełnych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego doboru materiałów w praktyce stolarskiej oraz dla uzyskania optymalnych wyników w różnych projektach.

Pytanie 24

Wilgotność drewna przeznaczonego do klejenia elementów mebli skrzyniowych powinna wynosić

A. 6÷8%

B. 8÷10%

C. 14÷16%

D. 10÷12%

Odpowiedź 8÷10% jest uznawana za optymalny poziom wilgotności drewna do klejenia elementów mebli skrzyniowych. Drewno w tym zakresie wilgotności zapewnia odpowiednią adhezję kleju, co jest kluczowe dla trwałości i stabilności konstrukcji meblowej. Zbyt wysoka wilgotność drewna (ponad 10%) może prowadzić do słabszego wiązania, ponieważ nadmiar wody w drewnie zmniejsza efektywność kleju, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do deformacji i pęknięć w meblach. Z kolei drewno o wilgotności poniżej 8% jest zbyt suche, co również może skutkować niewłaściwym klejeniem, gdyż brak wilgoci może prowadzić do zbyt szybkiego wchłaniania kleju przez drewno, co zmniejsza czas pracy i może skutkować niedokładnym połączeniem. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią wilgotność, drewno powinno być przechowywane w warunkach kontrolowanej wilgotności i temperatury, a także warto korzystać z narzędzi pomiarowych, takich jak higrometry, do monitorowania poziomu wilgotności. Zgodnie z normą PN-EN 622-1, drewno do zastosowań meblowych powinno być suszone do wilgotności w przedziale 8÷10% dla zapewnienia jego najlepszych właściwości użytkowych.

Pytanie 25

Aby prawidłowo przygotować pilarkę tarczową do cięcia drewna wzdłuż włókien, niezbędne jest zamocowanie

A. stołu pomocniczego

B. piły z węglikami spiekanymi

C. klina rozszczepiającego rzaz

D. piły podcinającej

Zamocowanie klina rozszczepiającego rzaz jest kluczowym elementem przygotowania pilarki tarczowej do piłowania drewna wzdłuż włókien. Klin ten pełni ważną funkcję w procesie cięcia, ponieważ umożliwia utrzymanie stabilności rzazu i zapobiega zacięciom, które mogą wystąpić podczas obróbki materiału. Dzięki prawidłowemu ustawieniu klina, możliwe jest kontrolowanie kierunku cięcia, co wpływa na jakość i precyzję wykonania. Przykładowo, podczas cięcia długich elementów drewnianych, klin rozszczepiający zapobiega ich zsuwaniu się z miejsca cięcia oraz minimalizuje ryzyko złamania drewna w wyniku niewłaściwego prowadzenia narzędzia. To podejście jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i ergonomii, co potwierdzają standardy OSHA oraz normy europejskie dotyczące obrabiarek. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu klina, aby zapewnić jego efektywność w trakcie pracy.

Pytanie 26

Podczas suszenia drewna w suszarni konwekcyjnej należy unikać

A. Ciągłego wietrzenia suszarni.

B. Wysokiej wilgotności powietrza.

C. Niskiej temperatury początkowej.

D. Zbyt szybkiego wzrostu temperatury.

Podczas suszenia drewna w suszarni konwekcyjnej niezwykle istotne jest kontrolowanie tempa wzrostu temperatury. Zbyt szybki wzrost temperatury może prowadzić do powstawania naprężeń wewnętrznych w drewnie, co w efekcie może skutkować jego pękaniem lub deformacją. Proces suszenia powinien być stopniowy i kontrolowany, aby zapewnić równomierne usuwanie wilgoci z całej objętości drewna. Przemysł drzewny stosuje się do standardów, które zalecają powolne zwiększanie temperatury, aby uniknąć uszkodzeń strukturalnych. Dodatkowo, szybki wzrost temperatury może przyspieszyć proces suszenia jedynie na powierzchni, pozostawiając wnętrze drewna nadal wilgotnym, co jest niepożądane. Dlatego w praktyce przemysłowej dba się o to, aby temperatura w suszarni była stopniowo podnoszona, co pozwala na równomierne schnięcie i minimalizuje ryzyko uszkodzeń. To także pozwala na zachowanie jakości drewna, co jest kluczowe w produkcji wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych.

Pytanie 27

Jakie nieobrzynane materiały tarte mają grubość w przedziale od 50 do 100 mm?

A. Belki

B. Łaty

C. Deski

D. Bale

Bale to nieobrzynane materiały tarte, które charakteryzują się wymiarami w zakresie od 50 do 100 mm. W przeciwieństwie do desek, łat czy belek, bale zazwyczaj mają większe wymiary, co sprawia, że są idealnym materiałem do konstrukcji budowlanych oraz do zastosowania w projektach, gdzie wymagana jest znaczna odporność na obciążenia. W budownictwie, bale są często używane w formie podpór, w konstrukcjach dachowych, a także w tworzeniu szkieletów budynków. Warto również zwrócić uwagę, że bale mogą być stosowane w architekturze krajobrazu, na przykład jako elementy ogrodzeń czy murków oporowych. Zgodnie z normami budowlanymi, ważne jest, aby materiały te były pozyskiwane z certyfikowanych źródeł, co zapewnia ich odpowiednią jakość oraz trwałość.

Pytanie 28

Na podstawie instrukcji konserwacji określ, który zespół lub część tokarki wymaga najczęstszego smarowania.

Zespół	Opis	Metoda smarowania	Częstotliwość smarowania
Skrzynka przekładniowa	Łożyska	Spray	1 smarowanie po 10 dniach od uruchomienia, 2 po 20 dniach od uruchomienia, następne co 60 dni
Suport	Prowadnice	Praska smarownicza	Co 6 tygodni
Suport	Zębatka	Praska smarownicza	Co 6 miesięcy
Konik	Śruba Pinola	Praska smarownicza	Codziennie przed pracą

A. Konik.

B. Łożyska.

C. Zębatka.

D. Suport.

Zębatka, suport oraz łożyska tokarki, mimo że również wymagają smarowania, nie są elementami, które potrzebują go tak często jak konik. Zębatki mogą być smarowane w zależności od intensywności ich używania oraz rodzaju stosowanego smaru, ale zazwyczaj nie wymagają codziennej konserwacji. Suport, odpowiedzialny za prowadzenie narzędzi skrawających, również nie wymaga tak częstego smarowania jak konik, co może prowadzić do mylnego podejścia podczas konserwacji. Łożyska są kluczowym elementem układu mechanicznego tokarki, jednak ich smarowanie jest zazwyczaj realizowane na podstawie dłuższych cykli, w zależności od ich konstrukcji oraz zastosowanego środka smarnego. Często pojawiające się błędne przekonania o konieczności częstego smarowania tych komponentów mogą prowadzić do nieefektywnego użytkowania materiałów smarnych oraz nadmiernego obciążenia układu smarowania, co w konsekwencji może prowadzić do awarii. Dlatego też, zrozumienie specyfiki każdego elementu tokarki jest kluczowe dla prawidłowego utrzymania i eksploatacji maszyny.

Pytanie 29

Jaką metodę należy wykorzystać do renowacji uszkodzonego zdobienia mebla przy użyciu wklęsłych lub wypukłych form rzeźbiarskich?

A. Intarsję

B. Inkrustację

C. Fladrowanie

D. Snycerkę

Intarsja to technika zdobienia powierzchni mebli, która polega na wklejaniu w drewno elementów z innych materiałów, takich jak różne gatunki drewna, kość słoniowa czy metal. Choć intarsja jest piękną metodą dekoracyjną, nie jest odpowiednia do naprawy uszkodzonych rzeźbiarskich form, ponieważ nie przywraca oryginalnych kształtów ani detali. Fladrowanie, z drugiej strony, to technika polegająca na nakładaniu cienkich warstw drewna lub forniru w celu odtworzenia powierzchni, ale nie jest to metoda rzeźbiarska i nie nadaje się do rekonstrukcji wypukłych lub wklęsłych zdobień. Inkrustacja dotyczy natomiast osadzania w drewnie elementów dekoracyjnych, co również nie jest skuteczną metodą naprawy uszkodzonych rzeźb. Użycie tych technik w kontekście rzeźbiarskich detali może prowadzić do błędnych interpretacji i nieodwracalnych zmian w oryginalnej formie mebla. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że do naprawy rzeźbionych zdobień niezbędna jest technika, która umożliwia precyzyjne odwzorowanie kształtów, co w tym przypadku jest możliwe tylko dzięki snycerce. Wybierając niewłaściwą metodę, można nie tylko pogorszyć stan mebla, ale również zniweczyć jego historyczną wartość.

Pytanie 30

Określ właściwą sekwencję działań i procesów technologicznych przy realizacji czopa?

A. Odsadzanie, pasowanie, trasowanie, nacinanie

B. Pasowanie, trasowanie, nacinanie, odsadzanie

C. Nacinanie, odsadzanie, trasowanie, pasowanie

D. Trasowanie, nacinanie, odsadzanie, pasowanie

Trasowanie, nacinanie, odsadzanie i pasowanie to kluczowe operacje w procesie wykonywania czopa, które powinny być realizowane w podanej kolejności, aby zapewnić precyzję i jakość wykonania. Trasowanie polega na wyznaczaniu linii, które następnie służą jako przewodnik do nacinania, co jest etapem, w którym materiał jest wstępnie obrabiany, aby uzyskać pożądany kształt i wymiary. Odsadzanie następuje po nacinaniu i polega na usunięciu nadmiaru materiału w celu uzyskania dokładniejszych wymiarów, co jest szczególnie istotne w przypadku czopów, które muszą idealnie pasować do innych elementów. Ostatnim krokiem jest pasowanie, które zapewnia, że wszystkie elementy są ze sobą skomponowane w sposób ścisły. Przykładem zastosowania tej sekwencji jest produkcja elementów maszyn, gdzie precyzyjne dopasowanie jest kluczowe dla ich funkcjonowania. Standardy branżowe, takie jak ISO 2768, podkreślają znaczenie kolejności operacji w obróbce mechanicznej, co potwierdza, że prawidłowe wykonanie tych czynności jest nadrzędne dla uzyskania wysokiej jakości produktu końcowego.

Pytanie 31

Podczas piłowania wzdłużnego krótkich elementów, dla zapewnienia większego bezpieczeństwa, powinno się wykorzystać

A. wzornik

B. posuw mechaniczny

C. popychacz

D. osłonę Filarskiego

Popychacz jest narzędziem stosowanym podczas piłowania wzdłużnego, które znacząco zwiększa bezpieczeństwo pracy. Użycie popychacza pozwala operatorowi na utrzymanie odpowiedniej odległości od ostrza piły, co minimalizuje ryzyko przypadkowego kontaktu z narzędziem tnącym. W praktyce, popychacz jest szczególnie przydatny przy obrabianiu krótkich elementów, gdzie trudno jest zachować stabilność materiału podczas cięcia. Dzięki niemu można skutecznie i bezpiecznie przesuwać materiał przez piłę, mając jednocześnie kontrolę nad procesem cięcia. W wielu zakładach obróbczych popychacze są standardowym wyposażeniem, a ich zastosowanie jest zgodne z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa pracy. Użycie popychacza zmniejsza również obciążenie operatora, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania maszyn. Warto również podkreślić, że stosowanie popychacza jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi BHP oraz normami ISO, co czyni go nie tylko narzędziem pomocniczym, ale również elementem zapewniającym zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 32

Jaki sposób pakowania zapewni ochronę elementom mebla o różnych rozmiarach przed przesuwaniem się podczas transportu?

A. W pudełkach fasonowych.

B. Z zastosowaniem kartonów z wypełnieniem.

C. Owinięcie i zabezpieczenie folią stretch.

D. Z użyciem zintegrowanych opakowań paletowych.

Owinięcie i zabezpieczenie folią streczową, chociaż jest popularną metodą pakowania, nie zapewnia wystarczającej ochrony dla elementów mebli o różnych wymiarach. Folia streczowa jest efektywna w przytrzymywaniu przedmiotów razem, ale nie amortyzuje uderzeń ani nie zabezpiecza delikatnych części przed zarysowaniami czy pęknięciami. W przypadku transportu mebli, gdzie kluczowym aspektem jest ochrona ich struktury oraz estetyki, poleganie wyłącznie na folii streczowej jest niewystarczające i może prowadzić do uszkodzeń. Podobnie, użycie pudel fasonowych jest dobrym rozwiązaniem, ale ogranicza się głównie do mebli o standardowych wymiarach. Elementy o różnych wymiarach mogą nie zmieścić się w takich opakowaniach, co prowadzi do ich luźnego układu i potencjalnego przemieszczania się w transporcie. Co więcej, zintegrowane opakowania paletowe, chociaż są efektywne przy transporcie dużych ilości towarów, nie są dostosowane do ochrony pojedynczych, delikatnych mebli. Często są one używane do transportu jednostkowego, co może powodować, że meble nie będą odpowiednio zabezpieczone przed wstrząsami i zderzeniami. Wnioskując, wybór niewłaściwej metody pakowania może prowadzić do uszkodzeń, co wiąże się z dodatkowymi kosztami naprawy oraz negatywnymi doświadczeniami klientów.

Pytanie 33

Jaką sekwencję technologiczną maszyn należy zastosować przy wytwarzaniu boków szafy z płyty wiórowej laminowanej, z wręgiem na tylną ścianę?

A. Pilarkę, okleiniarkę, frezarkę, wiertarkę

B. Pilarkę, wiertarkę, frezarkę, okleiniarkę

C. Pilarkę, frezarkę, wiertarkę, okleiniarkę

D. Pilarkę, frezarkę, okleiniarkę, wiertarkę

Wybór odpowiedniej kolejności technologicznej maszyn w procesie produkcji boków szafy z płyty wiórowej laminowanej jest kluczowy dla zapewnienia wysokiej jakości i efektywności produkcji. Proces ten rozpoczyna się od cięcia płyty wiórowej przy użyciu pilarki, co pozwala na uzyskanie elementów o żądanych wymiarach. Następnie, okleiniarka służy do pokrycia krawędzi wyciętych elementów okleiną, co nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni przed uszkodzeniami i działaniem wilgoci. Po oklejeniu przystępuje się do frezowania, które jest niezbędne w celu uzyskania precyzyjnych otworów oraz kształtów, które mogą być wymagane w późniejszym montażu. Ostatnim krokiem jest wiercenie otworów montażowych, co pozwala na właściwe połączenie elementów szafy. Ta sekwencja maszyn pozwala na minimalizację błędów, zwiększenie wydajności oraz zapewnienie wysokiej jakości finalnego produktu, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży meblarskiej.

Pytanie 34

Drewniane elementy wykończone na wysoki połysk, które mają być transportowane, należy

A. złożyć w pary lewymi stronami do siebie i owinąć folią.

B. zapakować każdy z osobna i oznaczyć zawartość.

C. ustawić elementy ciasno w stos, owinąć folią i zabezpieczyć taśmą.

D. obłożyć każdy papierem i owinąć folią.

Zapakowanie każdego elementu oddzielnie i opisanie zawartości, złożenie po dwa lewymi stronami i owinięcie folią, czy ułożenie elementów w stos i owinięcie folią, to podejścia, które nie odpowiadają najlepszym praktykom pakowania elementów drewnianych wykończonych na wysoki połysk. Pierwsza koncepcja, czyli pakowanie każdego elementu oddzielnie, może prowadzić do znacznego zwiększenia kosztów transportu, a także wymaga więcej czasu na przygotowanie przesyłki. Oprócz tego, przy braku odpowiedniego amortyzowania, elementy mogą wciąż ulegać uszkodzeniom w trakcie transportu, co jest niezgodne z zasadą optymalizacji procesów logistycznych. Z kolei złożenie elementów w pary lewymi stronami i owinięcie folią nie zapewnia wystarczającej ochrony przed zarysowaniami, które mogą pojawić się w wyniku tarcia podczas transportu. Elementy drewniane powinny być pakowane w sposób, który zapobiega ich przemieszczaniu podczas transportu, a ta metoda nie może tego zapewnić. Ułożenie elementów w stos i owinięcie ich folią również nie stanowi skutecznej metody ochrony, ponieważ może prowadzić do stabilności paczki, ale nie zabezpiecza odpowiednio każdej powierzchni drewnianej, co podnosi ryzyko uszkodzeń. Dlatego kluczowe jest stosowanie papieru, który nie tylko chroni powierzchnię, ale także poprawia stabilność pakowania.

Pytanie 35

Otwór freza można zmierzyć z dokładnością do 0,1 milimetra przy użyciu

A. grubościomierza zegarowego

B. macków wewnętrznych

C. macków zewnętrznych

D. suwmiarki z noniuszem

Suwmiarka z noniuszem to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładne mierzenie średnicy otworów z precyzją do jednej dziesiątej milimetra. Dzięki zastosowaniu noniusza, suwmiarka pozwala na odczyt pomiarów z dużą dokładnością, co jest kluczowe w obróbce skrawaniem oraz w zastosowaniach inżynieryjnych, gdzie precyzja ma istotne znaczenie. W praktyce, suwmiarki z noniuszem stosuje się nie tylko w warsztatach i laboratoriach, ale także w przemyśle, gdzie pomiary muszą spełniać rygorystyczne normy. Warto zaznaczyć, że prawidłowe posługiwanie się suwmiarką wymaga umiejętności interpretacji odczytów, a także zapewnienia odpowiednich warunków pomiarowych, aby zminimalizować błędy. W kontekście standardów, suwmiarki z noniuszem są często preferowane ze względu na ich uniwersalność i dostępność, co czyni je jednym z podstawowych narzędzi w pomiarach inżynieryjnych oraz mechanicznych. Dodatkowo, ich konstrukcja umożliwia pomiar zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych średnic, co czyni je wszechstronnym narzędziem w różnych aplikacjach.

Pytanie 36

Aby przeprowadzić wzdłużne szlifowanie powierzchni elementów o krzywoliniowym kształcie, należy użyć szlifierki

A. walcowej

B. tarczej

C. wałkowej

D. bębnowej

Wybór szlifierki walcowej do wzdłużnego szlifowania powierzchni elementów krzywoliniowych jest uzasadniony jej zdolnością do precyzyjnego i efektywnego przetwarzania materiałów o złożonych kształtach. Szlifierki walcowe są zaprojektowane tak, aby ich wałki szlifierskie mogły dostosować się do krzywizn elementów, co pozwala na uzyskanie gładkiej i równomiernej powierzchni. Przykładowo, w przemyśle motoryzacyjnym lub lotniczym, gdzie precyzja jest kluczowa, szlifierki te są często wykorzystywane do obróbki detali, takich jak wały korbowe czy elementy silników. Dodatkowo, szlify wykonywane przy użyciu szlifierki walcowej charakteryzują się wysoką jakością, co jest istotne w kontekście norm ISO oraz różnych standardów jakości, które rządzą procesami produkcyjnymi. Warto również zauważyć, że zastosowanie tej maszyny pozwala na znaczną oszczędność czasu oraz materiałów, co przyczynia się do efektywności całego procesu produkcyjnego."

Pytanie 37

Stolarz został zlecony do naprawy powłoki lakierniczej szafy. Jakie miejsce na szafie warto wybrać, aby ocenić wzajemne oddziaływanie nowego i starego lakieru?

A. Drążek do wieszania ubrań w szafie

B. Fragment widocznego boku szafy

C. Niewidoczny fragment szafy

D. Fragment drzwi szafy

Wybór niewidocznego fragmentu szafy do sprawdzenia wzajemnego oddziaływania nowego i starego materiału lakierniczego jest kluczowy z punktu widzenia profesjonalnej praktyki w stolarstwie. Niewidoczne miejsce, takie jak tył szafy lub wewnętrzna strona drzwi, pozwala na przeprowadzenie testów bez ryzyka uszkodzenia estetyki mebla. W przypadku lakierów, które mogą reagować ze sobą, ważne jest, aby przeprowadzić próbę adhezji oraz kompatybilności chemicznej w miejscu, gdzie ewentualne negatywne skutki nie będą ujawnione w widocznym obszarze. Zastosowanie technik takich jak naniesienie nowego lakieru na stary w tym miejscu może pomóc ocenić, czy nowy produkt nie spowoduje pęcherzy, łuszczenia się lub zmiany koloru. W branży zaleca się również przeprowadzanie takich testów z zachowaniem odpowiednich standardów, takich jak ISO 15184 dotyczący metod oceny kompatybilności powłok, co może przyczynić się do lepszego efektu końcowego oraz zadowolenia klienta.

Pytanie 38

Aby przygotować do transportu takie same elementy mebli po demontażu, należy je zorganizować w paczki, owinąć tekturą falistą oraz

A. owinąć cienkimi listwami

B. ścisnąć taśmą stalową

C. umieścić w szczelnej skrzyni

D. połączyć długimi śrubami

Ścisnięcie elementów mebli taśmą stalową to kluczowy krok w procesie ich transportu, który zapewnia stabilność i ochronę podczas przemieszczania. Taśma stalowa, dzięki swojej wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, pozwala na skuteczne unieruchomienie paczek, co znacznie redukuje ryzyko uszkodzeń mechanicznych. Przykładem zastosowania tej metody może być transport gotowych mebli do klienta, gdzie każde zdemontowane komponenty muszą być bezpiecznie zabezpieczone, aby uniknąć tarcia lub zderzeń między sobą. Standardy branżowe, takie jak ISO 11607, podkreślają znaczenie odpowiedniego pakowania i zabezpieczania materiałów, aby zapewnić ich integralność w trakcie transportu. W praktyce, stosowanie taśmy stalowej jest powszechną metodą w branży meblarskiej, szczególnie dla dużych lub ciężkich elementów, które mogą być podatne na uszkodzenia. Dodatkowo, użycie taśmy stalowej wspiera efektywność logistyczną, umożliwiając lepsze wykorzystanie przestrzeni w transporcie oraz magazynowaniu.

Pytanie 39

Jaką metodę impregnacji należy zastosować, aby trwale zabezpieczyć drewno przed szkodnikami?

A. Lakierowanie

B. Malowanie farbą olejną

C. Impregnację ciśnieniową

D. Woskowanie

Impregnacja ciśnieniowa to jedna z najskuteczniejszych metod zabezpieczania drewna przed szkodnikami. Polega ona na wprowadzeniu środka impregnującego w głąb struktury drewna pod wysokim ciśnieniem w specjalnych autoklawach. Dzięki temu impregnat wnika głęboko, co zapewnia długotrwałą ochronę przed owadami, grzybami i pleśnią. Proces ten jest powszechnie stosowany w przemyśle budowlanym, szczególnie w przypadku elementów konstrukcyjnych, które są narażone na wilgoć i kontakt z ziemią, takich jak słupy, podkłady kolejowe czy ogrodzenia. Impregnacja ciśnieniowa jest zgodna z normami branżowymi i uznawana za jedną z najlepszych praktyk w ochronie drewna. Ważne jest, aby stosować odpowiednie środki impregnujące, które są bezpieczne dla środowiska i ludzi. Dzięki temu możemy przedłużyć żywotność drewna i zapobiec jego degradacji, co jest szczególnie istotne w przypadku konstrukcji zewnętrznych narażonych na zmienne warunki atmosferyczne.

Pytanie 40

Aby wykonać wstawki podczas zaprawiania sęków, należy użyć wiertła

A. środkowiec dwuostrzowy

B. cylindryczne uniwersalne

C. środkowiec płaski

D. cylindryczne z wypychaczem

Wybór wierteł omówionych w pozostałych odpowiedziach jest niewłaściwy z kilku powodów. Środkowiec dwuostrzowy, chociaż popularny w wierceniu otworów, nie jest odpowiedni do wykonywania wstawek, gdyż jego konstrukcja nie pozwala na precyzyjne kierowanie wiertłem, co jest kluczowe w przypadku wstawek w sękach. Tego typu wiertła są bardziej skomplikowane w użyciu, a ich geometrii często brakuje potrzebnej stabilności, co może prowadzić do nieprecyzyjnych otworów. Cylindryczne z wypychaczem, mimo iż mają zastosowania w obróbce drewna, są projektowane głównie do wycinania otworów o określonym kształcie i nie są optymalne do ogólnych zastosowań w przypadku wstawek. Mogą one powodować zacięcia drewna i utrudniać prawidłowe posadowienie wstawek. Środkowiec płaski z kolei, mimo że czasami stosowany w drewnie, nie zapewnia pożądanej precyzji i może prowadzić do uszkodzeń materiału. Kluczowym błędem jest zatem niewłaściwe dopasowanie narzędzia do konkretnego zadania, co może skutkować nieefektywnym wykonaniem pracy, a w dłuższym czasie także obniżeniem jakości finalnych produktów. Zrozumienie specyfiki narzędzi w kontekście ich zastosowań jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokich standardów w obróbce drewna.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej