Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 01:23
Data zakończenia: 3 maja 2025 01:51

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. niskiego klucza

B. izohelii

C. pseudosolaryzacji

D. wysokiego klucza

Odpowiedzi skupiające się na terminach takich jak 'niskiego klucza' czy 'pseudosolaryzacji' są wynikiem nieporozumienia związanych z użyciem terminologii związanej z tonacją i oświetleniem w sztuce. Niski klucz to technika, w której dominują ciemne tony oraz cienie, co kontrastuje z jasnym i przejrzystym stylem wysokiego klucza. Celem niskiego klucza jest często stworzenie atmosfery tajemniczości, dramatyzmu lub intensywności, co nie jest zgodne z pytaniem o dominację jasnych tonów. Z kolei pseudosolaryzacja to technika, która polega na częściowym naświetlaniu negatywu, co prowadzi do uzyskania nietypowych efektów wizualnych, ale również nie odnosi się do jasnych tonów w kontekście wysokiego klucza. Myląc te terminy, można łatwo przeoczyć kluczowe różnice w podejściu artystycznym i technicznym, co może prowadzić do błędnych interpretacji w sztuce i fotografii. Warto zwrócić uwagę na kontekst zastosowania tych technik oraz na ich potencjalny wpływ na odbiór dzieła. Zrozumienie różnic między nimi jest istotne dla właściwego stosowania tych pojęć w praktyce artystycznej.

Pytanie 2

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. kąpieli pośredniej

B. wywołania

C. kąpieli końcowej

D. utrwalania

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego jest kluczowym procesem w technologii fotograficznej, a jego realizacja odbywa się na etapie utrwalania. Utrwalanie to proces, w którym naświetlone materiały światłoczułe, zawierające halogenki srebra, są poddawane działaniu odpowiednich chemikaliów, co prowadzi do konwersji halogenków srebra w metaliczne srebro. W wyniku tego działania, obrazy uzyskane na materiale światłoczułym stają się trwałe i odporne na dalsze działanie światła. Przykładowo, w praktyce fotograficznej, proces ten najczęściej realizowany jest poprzez zanurzenie w roztworze utrwalacza, który skutecznie eliminuje nie naświetlone halogenki srebra, pozostawiając jedynie metaliczne srebro, które tworzy ostateczny obraz. Zgodnie ze standardami branżowymi, takie jak ISO 18911, proces utrwalania powinien przebiegać w kontrolowanych warunkach, co zapewnia wysoką jakość i trwałość zdjęć. W kontekście praktycznym, odpowiednie przygotowanie roztworów i ich temperatury jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów w procesie fotograficznym.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

A. pędzel korygujący.

B. artystyczny pędzel historii.

C. punktowy pędzel korygujący.

D. pędzel historii.

Ikona przedstawiona na ilustracji jest charakterystyczna dla narzędzia "pędzel historii" w programie Adobe Photoshop. To narzędzie umożliwia artystom i projektantom przywracanie wcześniejszych stanów obrazu w wybranych miejscach, co jest kluczowe w procesie edycji, zwłaszcza podczas skomplikowanych kompozycji. Pędzel historii korzysta z zapisanych punktów stanu obrazu, co pozwala na selektywne przywracanie wcześniejszych modyfikacji, eliminując potrzebę tworzenia wielu warstw. W praktyce, użytkownik może używać tego narzędzia do poprawy detali w obrazie, co jest szczególnie przydatne w retuszu fotografii. Na przykład, jeżeli podczas edycji dodamy efekt, który nie spełnia oczekiwań, możemy łatwo cofnąć go w określonych miejscach, zamiast wracać do całego obrazu. To podejście wspiera najlepsze praktyki w zakresie edycji graficznej, umożliwiając zachowanie elastyczności i kontroli nad finalnym efektem.

Pytanie 5

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. blenda złota

B. ekran odbijający

C. blenda srebrna

D. ekran dyfuzyjny

Ekran odbijający, choć ma swoje zastosowania, nie jest idealnym rozwiązaniem w sytuacjach, gdy celem jest zmiękczenie ostrego światła. Ekrany odbijające są przeznaczone do kierowania światła w stronę obiektu, co może prowadzić do jeszcze większego uwydatnienia cieni zamiast ich łagodzenia. Z tego powodu, w pełnym słońcu, może to nie tylko zaostrzyć cienie, ale także spowodować, że uzyskany obraz będzie mniej naturalny. Blendę złotą i srebrną również trzeba umieścić w kontekście odpowiedniego użycia. Blenda złota dodaje ciepłych tonów do obrazu, co w przypadku ujęć w pełnym słońcu może powodować zbyt mocne podkreślenie tych ciepłych barw, a w rezultacie nieodpowiedni balans kolorów. Z kolei blenda srebrna, odbijając światło, może intensyfikować ostre cienie, które już występują w mocnym świetle dziennym. To prowadzi do sytuacji, w której właściwie zamiast poprawić jakość zdjęcia, możemy osiągnąć efekt odwrotny, co jest typowym błędem myślowym wśród początkujących fotografów, którzy nie mają jeszcze pełnego zrozumienia dla jakości światła. Właściwe dobieranie narzędzi do fotografii jest kluczowe w uzyskaniu estetycznych i profesjonalnych efektów.

Pytanie 6

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 600 spi

C. 1200 spi

D. 300 spi

Aby odpowiedzieć na pytanie dotyczące minimalnej rozdzielczości skanowania oryginału płaskiego, ważne jest zrozumienie podstawowych koncepcji związanych z DPI oraz SPI. Rozdzielczość SPI (samples per inch) różni się od DPI, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki obraz jest skanowany, podczas gdy DPI odnosi się do drukowania. Niektóre z podanych odpowiedzi, takie jak 1200 spi, mogą wydawać się rozsądne, ale w rzeczywistości są zbyt wysokie dla tego zastosowania. Wyższe wartości rozdzielczości przyczyniają się do większych plików i dłuższego czasu skanowania, co często prowadzi do nieefektywności, zwłaszcza gdy nie jest to konieczne do uzyskania zamierzonej jakości druku. Z kolei rozdzielczości takie jak 150 spi lub 300 spi nie dostarczą wystarczającej liczby pikseli, co może skutkować utratą detali podczas powiększania obrazu. W przypadku obrazu formatu 40x60 cm przy 150 dpi, minimalna wymagana rozdzielczość skanowania wynosi 600 spi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i pozwala na uzyskanie wysokiej jakości bez post-processingu. Dlatego istotne jest, aby podejść do tego tematu z odpowiednim zrozumieniem wymagań dotyczących rozdzielczości, aby uniknąć takich powszechnych błędów myślowych, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych ustawień skanowania.

Pytanie 7

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

B. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

C. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

D. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 8

Aby uzyskać czarno-biały negatyw w formacie 4 x 5 cali, jaki aparat należy zastosować do rejestracji obrazu?

A. wielkoformatowy z kasetą na błony płaskie

B. wielkoformatowy z przystawką skanującą

C. średnioformatowy z kasetką na film zwojowy

D. średnioformatowy z matrycą CCD

Wybór odpowiedzi, które nie wskazują na aparaty wielkoformatowe z kasetą na błony płaskie, prowadzi do kilku istotnych nieporozumień. Na przykład, wielkoformatowy aparat z przystawką skanującą nie jest przeznaczony do rejestracji obrazu w tradycyjny sposób, lecz służy do digitalizacji materiałów fotograficznych, co nie jest zgodne z celem uzyskania fizycznego negatywu. Średnioformatowe aparaty z kasetkami na film zwojowy, chociaż mogą oferować dobrą jakość obrazu, nie są w stanie wyprodukować negatywów w formacie 4 x 5 cali, co jest kluczowe w tym pytaniu. Ponadto, matryca CCD w przypadku średnioformatowego aparatu to technologia cyfrowa, co całkowicie eliminuje możliwość uzyskania czarno-białego negatywu, ponieważ w takim przypadku obok technologii obróbki obrazu nie istnieje fizyczny negatyw. Te mylne przekonania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia różnic pomiędzy formatami aparatów oraz ich przeznaczeniem. W kontekście fotografii analogowej, istotne jest, aby zdawać sobie sprawę, że odpowiednie narzędzia do rejestracji obrazu mają fundamentalne znaczenie dla jakości finalnych prac. Właściwe przygotowanie i zrozumienie standardów fotografii analogowej są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów, dlatego tak ważne jest, aby znać różnice między używanymi technologiami.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Aby uzyskać barwną kopię portretu z szerokim zakresem tonów, konieczne jest użycie filmu negatywowego małoobrazkowego

A. typ 135 o wysokiej kontrastowości

B. typ 135 o niskiej kontrastowości

C. typ 120 o niskiej kontrastowości

D. typ 120 o wysokiej kontrastowości

Wybór filmu negatywowego o dużej kontrastowości w kontekście wykonywania barwnej kopii portretu o szerokim zakresie tonalnym jest mylny, ponieważ tego rodzaju filmy mają tendencję do podkreślania różnic tonalnych, co może prowadzić do przesadzonego kontrastu i utraty detali w jasnych oraz ciemnych partiach obrazu. W przypadku portretów, gdzie subtelność i płynność przejść tonalnych są kluczowe, stosowanie filmów o dużej kontrastowości może skutkować wyraźnym odseparowaniem odcieni, a co za tym idzie, zniekształceniem rzeczywistego wyglądu modela. Kolejnym błędem jest założenie, że film typu 120, który również mógłby być używany w tej sytuacji, zdoła oddać podobne rezultaty. W praktyce, typ 120 oferuje większą powierzchnię nośnika, co teoretycznie sprzyja rejestrowaniu szczegółów, ale wybór niewłaściwej kontrastowości wciąż prowadzi do problemów z odwzorowaniem tonalnym. W fotografii portretowej kluczowe jest dążenie do uzyskania naturalnych tonów, dlatego standardy branżowe zawsze zalecają stosowanie filmów o małej kontrastowości, które są w stanie oddać bogactwo kolorów oraz detale w sposób, który jest dla oka przyjemny i realistyczny. Wnioskując, podstawowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z ignorowania znaczenia odpowiedniego balansu tonalnego oraz właściwego doboru materiałów fotograficznych do zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 11

Na jaką temperaturę barwową powinno się ustawić balans bieli w cyfrowym aparacie fotograficznym podczas robienia zdjęć z użyciem lamp halogenowych?

A. 3200 ÷ 3500 K

B. 3200 ÷ 7500 K

C. 2000 ÷ 3000 K

D. 4000 ÷ 4400 K

Wybór temperatury barwowej spoza zakresu 3200 ÷ 3500 K do ustawienia balansu bieli podczas fotografowania z użyciem lamp halogenowych opiera się na nieporozumieniach dotyczących charakterystyki światła emitowanego przez te źródła. Odpowiedzi wskazujące na zakres 2000 ÷ 3000 K sugerują, że światło halogenowe ma chłodniejszy odcień, co jest sprzeczne z jego rzeczywistymi właściwościami. Lampy halogenowe emitują ciepłe, żółtawe światło, a ustawienie balansu bieli w tym zakresie prowadzi do znacznych zniekształceń kolorów, co jest niepożądane w fotografii. Podobnie, wybór zakresu 3200 ÷ 7500 K nie jest uzasadniony, ponieważ obejmuje zbyt szeroki zakres temperatur barwowych, co może skutkować trudnościami w osiągnięciu spójności kolorystycznej na zdjęciach. Odpowiedzi, które proponują 4000 ÷ 4400 K, również zignorują specyfikę światła halogenowego, co prowadzi do nienaturalnych odcieni, a tym samym do utraty jakości obrazu. Kluczowym błędem jest brak uwzględnienia praktycznych aspektów fotografowania w różnych warunkach oświetleniowych. Dobre praktyki wskazują na konieczność dostosowania balansu bieli do konkretnego źródła światła, aby uzyskać najdokładniejsze odwzorowanie kolorów, co jest fundamentalne w pracy każdej osoby zajmującej się fotografią.

Pytanie 12

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

B. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

C. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

D. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

Liczby wskazane w odpowiedziach dotyczących błędnych koncepcji często są źle interpretowane i prowadzą do nieporozumień. Na przykład, maksymalna liczba błysków na jednym ładowaniu akumulatora nie ma związku z pojęciem LP, które opisuje zasięg efektywnego działania lampy. W rzeczywistości, liczba błysków zależy od pojemności akumulatora oraz mocy lampy, a nie od zasięgu. Podobnie, temperatura barwowa światła lampy w Kelwinach to zupełnie inna kwestia, dotycząca jakości światła, a nie jego zasięgu. W kontekście fotografii, temperatura barwowa wpływa na odcienie i nastroje zdjęć, ale nie na to, jak daleko lampa może skutecznie oświetlić obiekty. Pytanie o minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu również wprowadza zamieszanie, ponieważ odnosi się do mechanizmu działania lampy w kontekście synchronizacji z czasem otwarcia migawki, a nie do jej efektywnego zasięgu. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że LP nie odnosi się do tych zagadnień, lecz jest ściśle związane z odległością, na jaką lampa może skutecznie oświetlić dany obiekt, co przy odpowiednich ustawieniach ISO wpływa na jakość i jasność zdjęcia.

Pytanie 13

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. powiększalnik

B. ploter

C. kopiarka stykowa

D. drukarka

Powiększalnik to urządzenie specjalizujące się w reprodukcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny. W przypadku uzyskania srebrowej kopii pozytywowej w skali odwzorowania 4:1, powiększalnik jest najlepszym wyborem, ponieważ umożliwia precyzyjne kontrolowanie procesu powiększania obrazu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek i powiększeń, powiększalnik pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. W praktyce, artyści i fotografowie często korzystają z powiększalników, aby uzyskać szczegółowe odbitki z negatywów, które mogą być następnie używane do wystaw, publikacji lub kolekcji. Standardy branżowe wskazują, że prawidłowe ustawienie powiększalnika oraz oświetlenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Warto również dodać, że użycie powiększalnika pozwala na eksperymentowanie z różnymi typami papierów fotograficznych oraz chemikaliami, co daje artystom szeroką gamę możliwości twórczych.

Pytanie 14

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/125 s

B. 1/2000 s

C. 1/60 s

D. 1/15 s

W przypadku prób uchwycenia spadającej kropli wody, dłuższe czasy otwarcia migawki, takie jak 1/60 s, 1/125 s czy 1/15 s, mogą prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, w tym rozmycia ruchu. Dłuższy czas naświetlania pozwala na zarejestrowanie większej ilości światła, jednak w kontekście szybkiego ruchu, jakim jest spadająca kropla, skutkuje to utratą szczegółów i ostrości. W przypadku 1/60 s, obiekt w ruchu jest już na tyle dynamiczny, że jego krawędzie zaczną być rozmyte, co skutkuje nieostrym obrazem. Czas 1/125 s wciąż nie jest wystarczająco szybki do zatrzymania tak szybko poruszającego się obiektu, jak kropla wody. Natomiast czas 1/15 s jest wręcz nieadekwatny, ponieważ spadająca kropla porusza się na tyle szybko, że podczas naświetlania obrazu z pewnością zostanie zarejestrowana jako niezrozumiały smużek. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że dłuższy czas naświetlania może przynieść lepszy efekt w każdej sytuacji, jednak w fotografii ruchu kluczowe jest umiejętne dostosowanie czasu otwarcia migawki do tempa obiektu, który chcemy uchwycić. Dobrze jest znać zasady działania migawki i ich wpływ na ostateczny efekt zdjęcia, by móc świadomie wybierać odpowiednie parametry w zależności od warunków i obiektu fotografowania.

Pytanie 15

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. materiału miniaturowego

B. błony zwojowej

C. błony arkuszowej

D. materiału małoobrazkowego

Wybór odpowiedzi dotyczących błony arkuszowej, błony zwojowej oraz materiału miniaturowego wskazuje na nieporozumienia związane z klasyfikacją i zastosowaniem różnych typów materiałów zdjęciowych. Błona arkuszowa, zazwyczaj w formie większych arkuszy, stosowana jest w fotografii dużego formatu, co wprowadza w błąd w kontekście oznaczenia 135, które dotyczy standardowego formatu małoobrazkowego. Z kolei błona zwojowa, chociaż używana w fotografii, nie jest tożsama z materiałem małoobrazkowym, ponieważ odnosi się do filmów używanych w systemach o innej konstrukcji, co sprawia, że oznaczenie 135 staje się mylące. Materiał miniaturowy, często związany z mniejszymi formatami, również nie ma bezpośredniego odniesienia do tej specyfikacji. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie typów filmów i ich zastosowań oraz niewłaściwe łączenie technologii z różnymi formatami. Warto zrozumieć, że każdy typ filmu ma swoje unikalne cechy, które odpowiadają różnym potrzebom fotografów, a znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego doboru materiałów do konkretnych projektów fotograficznych.

Pytanie 16

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 17

W metodzie addytywnej uzyskiwania kolorów wykorzystuje się zestaw filtrów:

A. czerwony, zielony, żółty

B. czerwony, zielony, niebieski

C. żółty, niebieski, purpurowy

D. żółty, purpurowy, niebieski

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi odnoszą się do błędnych kombinacji kolorów, które nie są zgodne z zasadami addytywnego mieszania barw. Na przykład, odpowiedzi sugerujące użycie żółtego, purpurowego czy kombinacji z innymi kolorami nie opierają się na podstawowych zasadach addytywnej teorii kolorów. W metodzie addytywnej kluczowe jest zrozumienie, że mieszanie kolorów polega na dodawaniu światła, a nie pigmentów. Użycie koloru purpurowego, który powstaje z mieszania niebieskiego i czerwonego w kontekście malarstwa, nie jest właściwe dla addytywnego systemu barw, który operuje na światle. Z tego powodu, takie kombinacje są mylone z subtraktywnym mieszaniem kolorów, gdzie kolory są tworzone poprzez absorpcję światła, co jest częściej spotykane w druku. Ponadto, typowe błędy myślowe mogą polegać na zakładaniu, że kolory, które wydają się podstawowe w jednym kontekście (np. w malarstwie), mają takie samo zastosowanie w innych dziedzinach, takich jak technologia wyświetlania. Zrozumienie różnica między tymi dwoma systemami jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z kolorami w praktyce graficznej, multimedialnej czy technologicznej.

Pytanie 18

Jakie szkło zabezpieczające należy zastosować do oprawy fotografii wystawowej, aby zminimalizować odblaski?

A. szkło hartowane

B. szkło kryształowe

C. szkło float

D. szkło antyrefleksyjne

Szkło antyrefleksyjne to najlepszy wybór do oprawy fotografii wystawowej, szczególnie gdy chcesz zminimalizować odblaski. To szkło ma specjalną powłokę, która redukuje odbicia światła, co pozwala na lepszą widoczność dzieła sztuki. Przykładowo, w muzeach czy galeriach sztuki często stosuje się ten rodzaj szkła, ponieważ umożliwia on zachowanie integralności wizualnej ekspozycji. Warto pamiętać, że odblaski mogą znacząco wpłynąć na odbiór obrazu przez widza, odwracając uwagę od detalów czy kolorystyki. Szkło antyrefleksyjne nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni fotografie przed szkodliwym działaniem promieni UV, co jest istotne w kontekście długotrwałego przechowywania prac. Dzięki tym właściwościom, jest to standardowy wybór w branży wystawienniczej, co podkreśla jego wartości użytkowe i artystyczne.

Pytanie 19

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 35 mm

B. 18-55 mm

C. 24 mm

D. 70-200 mm

Wybór obiektywów o krótszych ogniskowych, takich jak 24 mm, 35 mm czy 18-55 mm, nie jest optymalny do fotografowania koszykarzy z trybuny. Ogniskowe w tym zakresie są zazwyczaj stosowane w fotografii krajobrazowej lub architektonicznej, gdzie szersze pole widzenia jest zaletą, jednak w przypadku sportu, szczególnie gdy celem jest uchwycenie szczegółów sylwetki sportowca, mogą okazać się niewystarczające. Użycie obiektywu 24 mm lub 35 mm może prowadzić do zniekształcenia obrazu, zwłaszcza jeśli fotograf znajduje się zbyt blisko akcji. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy nie są w stanie oddać detali, które są kluczowe w foto-reportażu sportowym. W kontekście ogniskowej 18-55 mm, chociaż jest to obiektyw zmiennoogniskowy, jego zakres nie zapewnia odpowiedniej elastyczności w dynamicznych warunkach, takich jak mecze koszykówki. Zbyt bliska odległość od akcji oraz niesatysfakcjonujące zbliżenia mogą prowadzić do utraty istotnych momentów w trakcie gry, co jest powszechnym błędem popełnianym przez początkujących fotografów. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że w fotografiach sportowych nie wystarczy tylko technika, ale także odpowiednie dobieranie sprzętu, aby uchwycić istotę dynamicznych wydarzeń na boisku.

Pytanie 20

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

C. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

D. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji i możliwości lampy błyskowej. Na przykład, maksymalna liczba błysków na 1 sekundę sugeruje, że lampa błyskowa działa jak urządzenie rejestrujące, co jest mylne. Lampa błyskowa nie działa w ten sposób; jej główną rolą jest dostarczenie intensywnego, krótkotrwałego światła, które ma na celu oświetlenie obiektu w momencie ekspozycji. W przypadku minimalnego zasięgu oświetlenia fotografowanego obiektu, stwierdzenie to jest również nieprecyzyjne. Liczba przewodnia koncentruje się na maksymalnym zasięgu, a nie minimalnym, co może prowadzić do błędnych podejść podczas fotografowania. Dodatkowo, koncepcja minimalnej liczby błysków na 1s nie odnosi się do liczby przewodniej, ale do tempa zdjęć, co jest zupełnie innym aspektem pracy z lampą błyskową. Takie nieścisłości mogą prowadzić do nieodpowiednich ustawień aparatu i nieefektywnego korzystania z lampy błyskowej, co z kolei wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć. Warto, zatem, zwrócić uwagę na definicje i zastosowania związane z liczbą przewodnią, aby poprawić umiejętności fotograficzne oraz świadome korzystanie z dostępnych narzędzi. W kontekście dobrych praktyk, zawsze warto zweryfikować wartości liczby przewodniej lampy przed rozpoczęciem sesji zdjęciowej, co pozwoli uniknąć rozczarowań związanych z niedostatecznym oświetleniem.

Pytanie 21

Który pomiar natężenia światła TTL opiera się na uśrednianiu jasności z całej fotografowanej sceny, z akcentem na centralny obszar kadru?

A. Punktowy

B. Wielosegmentowy

C. Matrycowy

D. Centralnie ważony

Odpowiedź 'Centralnie ważony' jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru natężenia światła koncentruje się na uśrednieniu wartości jasności ze sceny, z uwzględnieniem przede wszystkim środkowego obszaru kadru. To podejście jest szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy główny obiekt fotografowany znajduje się w centrum kadru, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji. W praktyce, stosując centralnie ważony pomiar, fotograf może lepiej kontrolować rezultaty w scenariuszach, gdzie kontrasty w oświetleniu są znaczące, a kluczowy element obrazu wymaga odpowiedniego naświetlenia. Warto również zauważyć, że centralnie ważony pomiar jest często preferowany w sytuacjach portretowych, gdzie twarz modela znajduje się zwykle w centrum, a pozostałe tło może być mniej istotne. Zgodnie z dobrymi praktykami, korzystanie z tego rodzaju pomiaru w odpowiednich warunkach znacząco zwiększa szansę na uzyskanie dobrze naświetlonego zdjęcia.

Pytanie 22

Efekt przetwarzania HDR określany jako "HDR look" charakteryzuje się

A. charakterystycznym czarno-białym wykończeniem z selektywnym kolorem

B. nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym i nasyceniem kolorów

C. całkowitym brakiem cieni i obszarów prześwietlonych

D. dominacją barw zimnych i niebieskiej poświaty

Efekt przetwarzania HDR, określany jako "HDR look", rzeczywiście charakteryzuje się nienaturalnym wyglądem z przesadnym kontrastem lokalnym oraz nadmiernym nasyceniem kolorów. Technologia HDR, czyli High Dynamic Range, pozwala na uchwycenie szerszego zakresu tonalnego, co w praktyce oznacza, że obrazy mogą zawierać zarówno bardzo jasne, jak i bardzo ciemne obszary. Jednakże, gdy HDR jest stosowane bez umiaru, może prowadzić do efektu, który wydaje się sztuczny. Przykładowo, w filmach czy grach wideo, zbyt intensywne podkreślenie kontrastu lokalnego może sprawić, że obrazy stają się nierealistyczne i przerysowane. Dobrze zrealizowany HDR powinien podkreślać szczegóły w cieniach i światłach, ale bez utraty naturalności. Warto zwrócić uwagę, że profesjonalni fotografowie i filmowcy stosują określone techniki, aby uzyskać harmonijny efekt HDR, który podkreśla rzeczywistość, a nie ją wypacza.

Pytanie 23

Które z wymienionych narzędzi programu Adobe Photoshop służy do zaawansowanej korekcji kolorów?

A. Pióro (Pen Tool)

B. Krzywe (Curves)

C. Kadrowanie (Crop)

D. Szybka maska (Quick Mask)

Krzywe (Curves) to jedno z najpotężniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do zaawansowanej korekcji kolorów. Umożliwia precyzyjne dostosowanie jasności oraz kolorystyki obrazu. Dzięki interfejsowi graficznemu, który przedstawia histogram tonalny, można łatwo manipulować poszczególnymi zakresami tonalnymi. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach lub światłach, wystarczy odpowiednio przemieszczać punkty na krzywej. Wykorzystanie krzywych pozwala na korekcję kolorów w bardziej kontrolowany sposób, co jest szczególnie przydatne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dodatkowo, krzywe można używać do tworzenia różnorodnych efektów artystycznych, takich jak stylizacja kolorystyczna lub tworzenie moody look. W branży fotograficznej i graficznej, umiejętność pracy z krzywymi jest niezbędna, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny, a także aby spełniać oczekiwania klientów.

Pytanie 24

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. specjalnej

B. normalnej

C. miękkiej

D. twardej

Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.

Pytanie 25

Który z programów nie dysponuje funkcjonalnością do naprawy uszkodzonej, starej fotografii na papierze?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Reader

C. Magix PhotoDesigner

D. GIMP

Adobe Reader to program, który głównie służy do przeglądania i edytowania plików PDF. W przeciwieństwie do takich programów jak GIMP czy Photoshop, nie ma narzędzi do naprawy zniszczonych zdjęć. Programy graficzne, takie jak Photoshop, mają świetne funkcje do retuszu, jak klonowanie czy naprawianie pęknięć. Na przykład w Photoshopie jest coś takiego jak 'Spot Healing Brush', które po prostu wypełnia uszkodzone miejsca, co bardzo ułatwia poprawę starych fotek. Jak pracujesz nad rekonstrukcją zdjęć, to naprawdę ważne jest, żeby mieć programy, które pozwalają na szczegółową edycję pikseli, a Adobe Reader tego nie oferuje. Więc jak chcesz przywrócić wspomnienia w starych zdjęciach, polecam jednak te bardziej zaawansowane narzędzia graficzne.

Pytanie 26

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. czarną

B. złotą

C. białą

D. srebrną

Wybór białej, złotej lub srebrnej blendy do zniwelowania odblasków oraz pogłębienia cieni w fotografii przedmiotów użytkowych może prowadzić do niewłaściwych rezultatów. Biała blenda, choć często stosowana do odbicia światła, zwiększa jego intensywność i może powodować niepożądane odblaski, co jest szczególnie problematyczne w przypadku błyszczących powierzchni. Użycie białej blendy może zatem skutkować nadmiernym oświetleniem i zubożeniem detali, co jest niezgodne z zamierzonym celem. Z kolei złota blenda, która nadaje ciepłe tonacje, jest doskonała do portretów, jednak w kontekście fotografii produktowej może wprowadzać kolorystyczne zniekształcenia, które nie są pożądane. Złota tonacja może sprawić, że przedmioty stracą swój naturalny kolor, co wpłynie na ich atrakcyjność. Srebrna blenda, podobnie jak biała, odbija więcej światła, co może potęgować odblaski, zamiast ich eliminować. W kontekście profesjonalnej fotografii ważne jest, aby znać właściwości używanych narzędzi i ich wpływ na końcowy efekt. Częste błędy myślowe polegają na założeniu, że wszystkie blendy działają w ten sam sposób – w rzeczywistości ich zastosowanie musi być dostosowane do specyfiki obiektów oraz pożądanych efektów wizualnych. Dlatego konieczne jest, aby w przypadku fotografii przedmiotów użytkowych, szczególnie z błyszczącymi powierzchniami, zastosować czarną blendę, która skutecznie kontroluje światło i daje profesjonalne rezultaty.

Pytanie 27

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości

B. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę

C. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę

D. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach

Koncepcja bracketingu głębi ostrości nie ma bezpośredniego związku z techniką HDR. Bracketing głębi ostrości polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi punktami ustawienia ostrości, co jest użyteczne w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać idealnie ostry obraz na różnych płaszczyznach. Zastosowanie tej techniki w przypadku scen o dużym kontraście tonalnym, które wymagałyby HDR, byłoby błędne. Z kolei stwierdzenie, że rozpiętość tonalna fotografowanej sceny jest mniejsza od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę, jest mylące, ponieważ w takich warunkach nie zachodzi potrzeba rejestracji HDR. W przypadku scen, gdzie rozpiętość tonalna jest mniejsza, standardowe zdjęcia powinny być wystarczające. Co więcej, pomysł, że aby uzyskać HDR, wystarczy użycie formatu RAW, jest uproszczeniem, gdyż kluczowym aspektem pozostaje różnica w ekspozycji między zdjęciami, a nie sam format pliku. Dla efektywnego uchwycenia detali w szerokim zakresie tonalnym, konieczne jest zrozumienie, że HDR to nie tylko kwestia formatu, ale przede wszystkim odpowiedniego zarządzania ekspozycją i kompozycją obrazu.

Pytanie 28

Jakie właściwości powinien mieć plik graficzny przeznaczony do publikacji w sieci?

A. Tryb kolorów RGB oraz rozdzielczość 600 dpi

B. Tryb kolorów sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi

C. Tryb kolorów LAB oraz rozdzielczość 300 dpi

D. Tryb kolorów CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi

Wybór trybów barwnych i rozdzielczości w kontekście publikacji zdjęć w Internecie wymaga zrozumienia kluczowych standardów branżowych oraz zasad efektywnego zarządzania zasobami cyfrowymi. Tryb barwny LAB, choć może zapewniać szerszą gamę kolorów, nie jest powszechnie wspierany przez przeglądarki internetowe i może prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania kolorów. W związku z tym, dla zdjęć publikowanych online, lepiej jest używać trybu sRGB. Rozdzielczość 300 dpi jest standardem dla druku, co sprawia, że pliki są zbyt ciężkie do szybkiego ładowania w sieci. Z kolei tryb CMYK jest przeznaczony głównie dla druku offsetowego, a nie dla wyświetlania w Internecie. Te nieodpowiednie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz negatywnie wpłynąć na doświadczenia użytkowników. Dodatkowo, wybór rozdzielczości 96 ppi zamiast 72 ppi, choć może na pierwszy rzut oka wydawać się zrozumiały, w rzeczywistości generuje większe pliki, co przekłada się na wydłużenie czasu ładowania strony. Kluczowe jest, aby dostosować parametry zdjęć do medium, w którym będą one prezentowane, a także do oczekiwań użytkowników odnośnie szybkości i jakości. Zrozumienie tych zasad pozwoli na lepsze zarządzanie treściami wizualnymi oraz zwiększenie ich efektywności w sieci.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

B. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

C. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

D. lepszą ostrością krawędzi obiektów

Obrazy HDR (High Dynamic Range) wyróżniają się znacznie większą rozpiętością tonalną w porównaniu do standardowych obrazów. Oznacza to, że potrafią one ukazać szerszy zakres jasności, od głębokiej czerni do jasnej bieli, co pozwala zachować więcej szczegółów w zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, przy wyświetlaniu sceny zachodu słońca na monitorze HDR, użytkownicy mogą dostrzegać detale w cieniach drzew oraz jednocześnie intensywne barwy nieba, co w tradycyjnych obrazach mogłoby być utracone. Standardy takie jak HDR10 czy Dolby Vision określają wymogi dotyczące jasności oraz kolorów, co pozwala na uzyskanie niezwykłej głębi wizualnej. Praktyczne zastosowanie HDR jest widoczne w filmach, grach oraz fotografiach, gdzie realistyczne odwzorowanie rzeczywistości jest kluczowe. Dzięki HDR artyści wizualni mają większe możliwości w kreowaniu nasyconych i zapadających w pamięć obrazów, a także mogą łatwiej wyrażać swoje zamysły artystyczne.

Pytanie 31

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do uzyskania pozytywnej kopii z czarno-białego negatywu o wymiarach 13 x 18 cm w skali 1:1?

A. Powiększalnika

B. Wizualizera

C. Kopiarki stykowej

D. Skanera

Powiększalnik to urządzenie wykorzystywane głównie do projekcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny w powiększeniu, co nie jest wymagane w tym przypadku. Służy on do uzyskiwania większych odbitek niż oryginalny format negatywu, a zatem nie nadaje się do odwzorowania 1:1. Wizualizer, z kolei, jest narzędziem używanym do prezentacji obrazów, a nie do tworzenia ich kopii, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Również skaner, mimo że jest w stanie zeskanować negatyw i przekształcić go na obraz cyfrowy, nie zapewnia kopii pozytywowej w tradycyjnym sensie, a wręcz wymaga konwersji do formatu pozytywowego, co wprowadza dodatkowe etapy w procesie. Typowy błąd myślowy związany z wyborem skanera polega na myśleniu, że każda technologia cyfrowa jest lepsza od analogowej, co nie zawsze jest prawdą w kontekście tradycyjnej fotografii. Warto również zauważyć, że korzystanie z nieodpowiednich metod może prowadzić do utraty jakości odbitek oraz braku wiernego odwzorowania tonalności i detali, co stanowi kluczowy element w pracy fotografa. Uzyskanie wysokiej jakości odbitek z negatywów wymaga znajomości odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 32

Który z modyfikatorów światła pozwoli na podkreślenie szczegółów fotografowanego obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła?

A. Dyfuzor

B. Parasol transparentny

C. Stożkowy tubus

D. Czasza

Stożkowy tubus to modyfikator oświetleniowy, który skupia światło w wąskim, punktowym strumieniu, co pozwala na uwypuklenie detali fotografowanego obiektu. Jego konstrukcja umożliwia skierowanie światła w określonym kierunku, co jest niezwykle przydatne w fotografii produktowej, portretowej oraz w innych dziedzinach, gdzie ważne jest podkreślenie szczegółów. Używając stożkowego tubusa, fotograf może precyzyjnie kontrolować kąt padania światła, co pozwala na stworzenie efektów cieni i iluminacji, które dodają głębi i wymiarowości. Tego rodzaju modyfikator jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdy potrzebne jest oświetlenie małego obszaru, jak np. podczas fotografii biżuterii, gdzie detale są kluczowe. Stosowanie stożkowego tubusa jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują użycie precyzyjnych narzędzi do kształtowania światła, aby uzyskać profesjonalne rezultaty.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Aby uzyskać jednorodne, bezcieniowe oświetlenie obiektów w fotografii katalogowej, jakie rozwiązania powinno się zastosować?

A. stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy

B. stół bezcieniowy i lampę z soczewką Fresnela

C. kolumnę reprodukcyjną i strumienicę

D. kolumnę reprodukcyjną i lampę błyskową z wrotami

Stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy to świetny zestaw do fotografii katalogowej. Używając stołu bezcieniowego, możesz uniknąć cieni, co jest mega ważne, żeby pokazać produkty jak najbardziej naturalnie. Lampy z softboxami rozpraszają światło, dzięki czemu cienie są łagodniejsze i wyglądają bardziej naturalnie, a białe blendy pomagają odbić światło, co jeszcze bardziej poprawia jakość. Kiedy fotografujesz ubrania czy biżuterię, taki zestaw daje naprawdę fajne efekty wizualne i wiernie oddaje kolory oraz fakturę. Dobrze jest też igrać z kątami padającego światła, bo to może zmienić cały obraz. W fotografii dążymy do jak najlepszego wyglądu, a ten sprzęt na pewno pomaga to osiągnąć.

Pytanie 36

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 5 m

B. Około 15 m

C. Około 1 m

D. Około 30 m

Wybór odpowiedzi wskazujących na inne odległości, takie jak 1 m, 15 m czy 30 m, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki działania lampy błyskowej oraz wpływu liczby przesłony i ISO na ekspozycję. Na przykład, oświetlenie obiektu z odległości 1 m jest niewystarczające, gdyż lampa błyskowa o liczbie przewodniej LP=42 w takim przypadku spowoduje znaczne prześwietlenie zdjęcia. To często prowadzi do efektu nadmiernego naświetlenia i utraty detali w jasnych obszarach. Z kolei ustawienie lampy na 15 m czy 30 m od obiektu będzie skutkować niedoświetleniem, ponieważ światło z lampy po tak dużej odległości traci intensywność, co może być szczególnie problematyczne w fotografii, gdzie precyzyjne doświetlenie obiektu gra kluczową rolę. Warto również pamiętać, że im większa odległość, tym większa utrata jakości światła, co może wpłynąć na ogólną estetykę zdjęcia. Błędy w doborze odległości mogą wynikać z braku znajomości zasad działania sprzętu fotograficznego, a także niewłaściwego rozumienia wpływu parametrów ekspozycji na uzyskiwany efekt. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do sesji fotograficznej zrozumieć, jak różne ustawienia wpływają na jakość obrazu oraz jak prawidłowo obliczać odległość, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Pytanie 37

Który z obiektywów ma ogniskową, która w przybliżeniu odpowiada długości przekątnej filmu naświetlanej klatki?

A. Obiektyw standardowy

B. Obiektyw długoogniskowy

C. Obiektyw makro

D. Obiektyw szerokokątny

Obiektywy szerokokątne, jak sama nazwa wskazuje, mają ogniskowe krótsze niż standardowy obiektyw i są projektowane do rejestrowania szerszego kąta widzenia. Często stosowane są w fotografii krajobrazowej oraz architektonicznej, gdzie istotne jest uchwycenie szerokich scen. Wybierając taki obiektyw, można spodziewać się zniekształcenia obrazu, szczególnie w krawędziach kadru, co może być niepożądane w niektórych kontekstach fotografii. Z kolei obiektywy makro, przeznaczone do fotografii z bliskiej odległości, oferują zdolność do rejestrowania detali obiektów, takich jak owady czy kwiaty, ale ich ogniskowe zwykle nie odpowiadają przekątnej klatki filmowej, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście pytania. Obiektywy długoogniskowe, charakteryzujące się większą odległością ogniskową, są idealne do fotografii sportowej czy dzikiej przyrody, jednak ich użycie wiąże się z innymi zasadami kompozycji i perspektywy, co sprawia, że nie są one porównywalne do standardowych obiektywów. Powszechny błąd to mylenie tych typów obiektywów z ich funkcjami i zastosowaniami, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów w fotografii i ograniczenia kreatywności w pracy nad obrazem.

Pytanie 38

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. spirali

B. podziału diagonalnego

C. podziału ukośnego

D. trójpodziału

Wybór spirali, podziału ukośnego oraz podziału diagonalnego jako odpowiedzi na pytanie o regułę czterech mocnych punktów w fotografii może prowadzić do nieporozumień. Spirala, znana jako spirala Fibonacciego, jest techniką pozwalającą na tworzenie dynamicznych kompozycji, jednak nie jest bezpośrednio związana z koncepcją mocnych punktów w tradycyjnym sensie. Owszem, spirale mogą wprowadzać ruch i energię do obrazu, ale nie dostarczają one jasnych wskazówek dotyczących umiejscowienia kluczowych elementów. Podobnie, podział ukośny i diagonalny skupiają się na wprowadzaniu dynamiki i kierunków w kompozycji, co może być przydatne w niektórych kontekstach, ale nie spełniają one zasady trójpodziału jako metody efektywnego układania elementów obrazu. Błędne jest zakładanie, że te techniki mogą zastąpić klasyczne metody kompozycji, takie jak trójpodział, które zapewniają jasny i sprawdzony sposób na zbalansowanie kadru. W rezultacie, korzystając z tych alternatywnych podejść, można uzyskać efektowne zdjęcia, ale jest to bardziej kwestią stylu niż podstawowej zasady kompozycji, co może prowadzić do nieefektywności w układaniu elementów i osłabienia przekazu wizualnego. Kluczowe jest zrozumienie, że różne techniki kompozycyjne mają swoje miejsce i zastosowanie, a ich wybór powinien być świadomy i dostosowany do zamierzeń artystycznych fotografa.

Pytanie 39

Aby odtworzyć uszkodzone zdjęcie, należy użyć komputera z programem do edycji grafiki?

A. rastrowej oraz skaner optyczny

B. rastrowej oraz ploter laserowy

C. wektorowej oraz skaner przestrzenny

D. wektorowej oraz ploter grawerujący

Wybór odpowiedniego oprogramowania do obróbki grafiki rastrowej oraz skanera optycznego jest mega ważny, jeśli chodzi o naprawę zniszczonych zdjęć. Programy takie jak Adobe Photoshop czy GIMP dają możliwość edytowania pikseli, co jest kluczowe, bo takie zdjęcia często wymagają pracy w konkretnych miejscach. Jak mamy skanera, to możemy zdigitalizować fizyczne fotografie w wysokiej jakości, co się przydaje, gdy zaczynamy edytować zdjęcia. Możesz pomyśleć o rekonstrukcji starych zdjęć rodzinnych – daje to szansę na odzyskanie ich estetyki i zachowanie wspomnień. Warto też zwrócić uwagę na standardy, jak ISO 12641 – mówią o kolorach skanowania, co sprawia, że digitalizacja jest zrobiona jak należy. Bez znajomości tych narzędzi ciężko będzie dobrze pracować z archiwalnymi obrazami.

Pytanie 40

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 200

B. ISO 100

C. ISO 400

D. ISO 800

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej