Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 17:23
Data zakończenia: 4 maja 2025 18:03

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pan Jacek jest wspierany przez asystenta, a do poruszania się używa balkonika. Mieszka na trzecim piętrze w budynku bez windy i odczuwa brak kontaktów towarzyskich. Co jest główną przyczyną tej sytuacji?

A. są ograniczenia finansowe

B. jest niechęć pana Jacka do wychodzenia z domu

C. są przeszkody w architekturze budynku

D. jest brak dostosowania społecznego pana Jacka

Odpowiedź "są bariery architektoniczne" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do rzeczywistych ograniczeń w dostępności budynków, które mają wpływ na życie osób z ograniczeniami ruchowymi. W przypadku pana Jacka, mieszkanego na trzecim piętrze budynku bez windy, bariery architektoniczne, takie jak brak dostosowania infrastruktury do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, są kluczowym czynnikiem wpływającym na jego izolację społeczną. Zgodnie z wytycznymi prawa budowlanego oraz standardami dostępności, wszystkie nowe budynki publiczne oraz mieszkalne powinny być projektowane z myślą o osobach z ograniczoną mobilnością. Praktyczne przykłady dostosowań obejmują instalację wind, poręczy, ramp oraz odpowiednie szerokości drzwi. Takie zmiany nie tylko poprawiają komfort życia osób z ograniczeniami, ale także wspierają ich integrację w społeczeństwie, umożliwiając aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i kulturalnym. Dostosowanie przestrzeni architektonicznej jest kluczowe dla zapewnienia równości szans oraz minimalizowania skutków osamotnienia wśród osób starszych i z niepełnosprawnościami.

Pytanie 2

Jakiego rodzaju napój powinien przygotować asystent osobie z niepełnosprawnością do popijania przepisanego przez lekarza leku doustnego?

A. wodę

B. napój owocowy

C. napar herbaciany

D. ulubiony napój pacjenta

Woda jest najbezpieczniejszym i najczęściej zalecanym płynem do popijania leków doustnych. W porównaniu do soków owocowych, herbat czy napojów smakowych, woda nie zawiera dodatków, które mogłyby wpływać na wchłanianie substancji czynnych zawartych w lekach. Na przykład, niektóre sok owocowe, takie jak sok grejpfrutowy, mogą wchodzić w interakcje z lekami, co prowadzi do zwiększonego lub zmniejszonego ich działania terapeutycznego. Przygotowując wodę do popijania leków, asystent powinien również upewnić się, że jest ona czysta i świeża, co jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi podawania leków, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik, aby zapewnić, że pacjent nie ma trudności z połykaniem oraz że lek jest odpowiednio rozpuszczony i wchłonięty. W przypadku pacjentów z problemami z połykaniem, należy rozważyć alternatywne formy leków, takie jak syropy czy tabletki rozpuszczalne. Woda, jako neutralny oraz powszechnie akceptowany napój, jest najlepszym wyborem dla osób z różnymi preferencjami dietetycznymi.

Pytanie 3

Które z poniższych objawów mogą sugerować problemy z układem trawiennym?

A. Zgaga, nadmierne odbijanie

B. Nieobecność odruchu ssania, trudności z wypróżnianiem

C. Krwiomocz, luźne stolce

D. Obrzęki, odruchy wymiotne

Zgaga oraz odbijania są objawami, które mogą wskazywać na zaburzenia układu pokarmowego, zwłaszcza na problemy związane z refluksem żołądkowo-przełykowym. Refluks to stan, w którym treść żołądkowa cofa się do przełyku, co prowadzi do odczuwania pieczenia i dyskomfortu. Zgaga jest jednym z najczęstszych objawów tego stanu. Odbijania natomiast oznaczają uwalnianie powietrza lub gazów z żołądka przez usta, co również może być związane z niewłaściwym trawieniem lub nadmiernym gromadzeniem się gazów. Dbanie o zdrową dietę, unikanie tłustych i pikantnych potraw oraz regularne posiłki mogą pomóc w złagodzeniu tych objawów. Edukacja pacjentów na temat stylu życia i diety jest kluczowa w zarządzaniu tymi dolegliwościami, a stosowanie się do zaleceń medycznych może znacznie poprawić komfort życia osób cierpiących na zaburzenia układu pokarmowego.

Pytanie 4

W jakiej pozycji powinien ustawić się asystent pomagający osobie z niedowładem lewej nogi w trakcie jej wstawania z krzesła, aby zapobiec upadkowi?

A. z prawej strony, patrząc w przeciwną stronę niż osoba.

B. z lewej strony, patrząc w tym samym kierunku co osoba.

C. z prawej strony, patrząc w tym samym kierunku co osoba.

D. z lewej strony, patrząc w przeciwną stronę niż osoba.

Wybór niewłaściwej pozycji asystenta podczas wstawania podopiecznego może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie bezpieczeństwa oraz wsparcia. W przypadku, gdy asystent stanie po lewej stronie i będzie zwrócony w przeciwnym kierunku, co podopieczny, znacznie zwiększa to ryzyko upadku. Taka pozycja nie pozwala na skuteczny chwyt i praktyczną pomoc w stabilizacji ciała podopiecznego. Gdy asystent jest zwrócony w przeciwnym kierunku, jego reakcja na ewentualny upadek jest znacznie spowolniona i może prowadzić do sytuacji, gdzie podopieczny nie otrzyma odpowiedniego wsparcia. Z kolei stanie po prawej stronie z identycznym zwróceniem nie pozwala na bliską interakcję, co utrudnia asekurację i nie przyczynia się do prawidłowej nauki wstawania dla osoby z niedowładem. Często osoby pomagające zapominają o zasadzie, że asystent powinien być w stanie zapewnić natychmiastową reakcję na zmiany w równowadze podopiecznego, co jest kluczowe w przypadku osób z ograniczeniami ruchowymi. Ignorowanie takich zasad nie tylko obniża jakość wsparcia, ale również może prowadzić do frustracji i lęku u podopiecznych, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami etyki i dobrych praktyk w opiece nad osobami wymagającymi wsparcia.

Pytanie 5

Młoda kobieta, która wskutek problemów zdrowotnych straciła słuch, przestała mieć wiarę w swoje możliwości rozwoju, zagubiła sens życia i brak jej perspektyw na przyszłość. Czego potrzebuje ta osoba?

A. pomocy finansowej

B. wskazówek dotyczących dodatkowej pracy

C. informacji o kursie orientacji w terenie

D. wsparcia psychicznego

Wsparcie emocjonalne jest kluczowe dla osób, które przeżywają kryzys związany z utratą zdolności słuchu, co często prowadzi do poczucia izolacji, lęku oraz obniżonej samooceny. Tego typu wsparcie, oferowane przez specjalistów, jak psychologowie czy terapeuci, może pomóc osobie odzyskać wiarę w swoje możliwości oraz przywrócić sens życia. Może ono obejmować różnorodne formy pomocy, takie jak terapia grupowa, która umożliwia wymianę doświadczeń z innymi osobami w podobnej sytuacji, czy sesje indywidualne, które koncentrują się na pracy nad emocjami i lękami. W kontekście dobrych praktyk w obszarze wsparcia psychologicznego, ważne jest, aby podejście było holistyczne, uwzględniające zarówno aspekty emocjonalne, jak i społeczne, aby pomóc osobie w przystosowaniu się do nowych okoliczności. Przykładem może być włączenie technik uważności, które mogą pomóc w redukcji stresu oraz w budowaniu pozytywnego obrazu samego siebie.

Pytanie 6

Jaką informację powinien przekazać asystent osobie z niepełnosprawnością, która planuje udać się do toalety przy użyciu balkonika, siedząc na krześle?

A. ustawić się twarzą do balkonika, a potem wstać, trzymając się poręczy balkonika

B. ustawić się bokiem do balkonika, a potem wstać, podpierając się laską

C. ustawić się twarzą do balkonika, a potem wstać, opierając się laską

D. ustawić się bokiem do balkonika, a potem wstać, trzymając się poręczy balkonika

Odpowiedź 'twarzą do balkonika, a następnie wstawać, trzymając się poręczy balkonika' jest poprawna, ponieważ zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa oraz stabilności podczas wstawania. Zgodnie z zasadami ergonomii i pomocy osobom z niepełnosprawnościami, ważne jest, aby podczas wstawania korzystać z dostępnych podpór, takich jak poręcz balkonika. Utrzymując twarz w kierunku balkonika, osoba ma większą kontrolę nad równowagą i może łatwiej skoncentrować się na ruchu. Przykładem zastosowania tej techniki jest sytuacja, w której osoba korzystająca z balkonika potrzebuje wsparcia przy poruszaniu się z jednego miejsca do drugiego. W takiej sytuacji, wstanie twarzą do balkonika minimalizuje ryzyko upadku, a także pozwala na stopniowe przystosowanie się do zmiany pozycji ciała. Warto również zauważyć, że praktyki te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji i wsparcia osób starszych, które kładą nacisk na maksymalizację niezależności i bezpieczeństwa użytkowników. Ponadto, w treningach dla asystentów i terapeutów rehabilitacyjnych uczymy, że odpowiednia pozycja ciała ma kluczowe znaczenie dla utrzymania równowagi i unikania kontuzji.

Pytanie 7

Jakie rozwiązania pomogą osobie korzystającej z wózka inwalidzkiego, cierpiącej na znaczny niedowład kończyn dolnych, w codziennym życiu?

A. uchwyty w łazience, brak progów, szerokie drzwi

B. brak progów, gładkie podłogi, chodzik

C. łóżko z materacem zmiennociśnieniowym, grubsze uchwyty na sztućce, toaleta przenośna

D. śliska podkładka, poręcze przy schodach, talerze z przyssawkami

Odpowiedź wskazująca na uchwyty zamontowane w toalecie, brak progów oraz szerokie otwory drzwiowe jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te elementy stanowią kluczowe udogodnienia dla osób z ograniczoną mobilnością. Uchwyt w toalecie zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas korzystania z toalety, co jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdy osoba porusza się na wózku inwalidzkim. Brak progów eliminuje przeszkody, które mogą stwarzać ryzyko upadków oraz ułatwia wjazd do pomieszczeń. Szerokie otwory drzwiowe umożliwiają swobodne przechodzenie wózka, co jest istotne w codziennym funkcjonowaniu, na przykład w dostępie do kuchni czy łazienki. Praktyczne zastosowanie tych rozwiązań znajduje potwierdzenie w standardach dostępności określonych w przepisach budowlanych oraz wytycznych organizacji zajmujących się niepełnosprawnością, które promują projektowanie przestrzeni przyjaznych dla wszystkich użytkowników. Zachowanie tych standardów przyczynia się do zwiększenia komfortu życia oraz niezależności osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 8

25-letnia podopieczna z ciężką niepełnosprawnością intelektualną mieszka na stałe z matką, która zapewnia jej opiekę. Obecnie matka jest w sanatorium. Podczas jej nieobecności dziewczyna pozostaje pod opieką starszej siostry. Od chwili wyjazdu matki podopieczna jest niespokojna, wydaje się być lękliwa, a w nocy poci się. Te objawy sugerują niezaspokojoną potrzebę jakiej?

A. utrzymania odpowiedniej temperatury ciała

B. oddychania

C. poczucia bezpieczeństwa

D. snu

Wybór odpowiedzi 1, czyli bezpieczeństwa, jest uzasadniony, ponieważ objawy, które obserwujemy u podopiecznej, są typowe dla sytuacji, w której jednostka czuje się zagrożona lub niepewna. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często mają trudności z przetwarzaniem zmian w otoczeniu, co może prowadzić do lęku i niepokoju, szczególnie gdy ich podstawowa figura opiekuńcza, jak matka, jest nieobecna. W takiej sytuacji potrzeba bezpieczeństwa staje się kluczowa. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością intelektualną szuka pocieszenia w znanych przedmiotach lub rutynach, które dają jej poczucie stabilności. Ogólnie rzecz biorąc, potrzeba bezpieczeństwa jest jednym z fundamentalnych elementów teorii Maslowa, gdzie zaspokojenie tej potrzeby jest niezbędne do osiągnięcia kolejnych poziomów rozwoju psychicznego i emocjonalnego. W praktyce, zapewnienie stabilnego i bezpiecznego środowiska, w tym utrzymania znanych rutyn oraz stałego kontaktu z opiekunem, może znacząco pomóc w redukcji objawów lęku i niepokoju u osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi.

Pytanie 9

Jakie porady powinien dać asystent osobie z astmą, urządzając jej mieszkanie?

A. codzienne zamiatanie wnętrz i używanie perfumowanych odświeżaczy powietrza

B. codzienne usuwanie kurzu na sucho i używanie pościeli z wełny naturalnej

C. unikanie dywanów oraz częste przewietrzanie wnętrz

D. utrzymywanie dużej wilgotności powietrza i temperatury przekraczającej 25oC

Odpowiedź, która sugeruje zrezygnowanie z dywanów i częste wietrzenie pomieszczeń, jest zgodna z najlepszymi praktykami w organizacji przestrzeni mieszkalnej dla osób cierpiących na astmę. Dywany są często źródłem alergenów, takich jak roztocza, kurz czy pleśń, które mogą zaostrzać objawy astmy. Wybierając twarde podłogi, takie jak drewno, płytki czy laminat, można znacznie ograniczyć ilość alergenów w otoczeniu. Dodatkowo, regularne wietrzenie pomieszczeń pozwala na wymianę powietrza, co zmniejsza stężenie alergenów oraz zanieczyszczeń powietrza wewnętrznego. Utrzymanie właściwego poziomu wilgotności w pomieszczeniach (około 40-60%) jest również kluczowe, ponieważ zbyt wysoka wilgotność sprzyja rozwojowi pleśni oraz roztoczy, które mogą pogarszać stan zdrowia osób z astmą. Dlatego wietrzenie pomieszczeń i unikanie dywanów to istotne kroki w tworzeniu zdrowego środowiska do życia dla osób z astmą.

Pytanie 10

Aby zapobiec problemom skórnym wokół stomii u pacjenta, ważne jest, żeby worki były wymieniane

A. jedynie wieczorem

B. rano przed śniadaniem

C. po tym jak się napełnią

D. zaraz po posiłku

Prawidłowa odpowiedź to "po wypełnieniu", ponieważ zmiana worka stomijnego po jego wypełnieniu jest kluczowa dla zachowania zdrowia skóry wokół stomii. Worki powinny być zmieniane, gdy są pełne, aby uniknąć ich przeciekania i podrażnień, które mogą prowadzić do zmian skórnych, takich jak odparzenia czy infekcje. Warto zauważyć, że odpowiednia technika wymiany worka oraz jego odpowiednie dopasowanie do stomi mogą znacząco wpłynąć na komfort pacjenta oraz zapobiec powikłaniom. Dobrym przykładem praktyki jest codzienna kontrola poziomu napełnienia worka i zmienianie go w odpowiednim czasie, co zapobiega nieprzyjemnym sytuacjom. Warto również pamiętać, że dobrym standardem jest monitorowanie stanu skóry wokół stomii i reagowanie na jakiekolwiek nieprawidłowości. Regularne rozmowy z pacjentami na temat ich komfortu i doświadczeń są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości opieki.

Pytanie 11

Czego dotyczy nauczanie zdrowotne w ramach pierwszego poziomu promocji zdrowia?

A. budowania środowiska lokalnego poprzez inicjatywy zdrowotne

B. promocji zdrowia w kontekście funkcjonowania organizacji

C. wspierania osobistego rozwoju pojedynczej osoby

D. tworzenia instytucji wspierających dobrostan jednostek

Wybór odpowiedzi dotyczącej wspierania indywidualnego rozwoju jednostki jako kluczowego elementu pierwszego poziomu promocji zdrowia jest właściwy, ponieważ ten poziom koncentruje się na działaniach mających na celu zwiększenie zdrowia i dobrostanu jednostek poprzez edukację, informacje oraz umiejętności życiowe. Przykłady takich działań obejmują programy edukacyjne dotyczące zdrowego stylu życia, które uczą jednostki, jak podejmować zdrowe wybory w codziennym życiu. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie promocji zdrowia, istotne jest, aby wspierać ludzi w osiąganiu ich własnych celów zdrowotnych, co z kolei prowadzi do poprawy jakości życia. Wspieranie indywidualnego rozwoju jednostki, poprzez dostarczanie jej narzędzi do samodzielnego zarządzania zdrowiem, jest zgodne z dobrymi praktykami w edukacji zdrowotnej, które stawiają na empoderowanie jednostek i umożliwienie im podejmowania świadomych decyzji zdrowotnych.

Pytanie 12

W jakim najdłuższym czasie od wystawienia skierowania, można je zarejestrować w placówce rehabilitacyjnej, jeśli lekarz zalecił zabiegi fizjoterapeutyczne?

A. 7 dni od dnia wystawienia skierowania

B. 14 dni od dnia wystawienia skierowania

C. 30 dni od dnia wystawienia skierowania

D. 20 dni od dnia wystawienia skierowania

Wydane przez lekarza skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne należy zarejestrować w przychodni rehabilitacyjnej w terminie 30 dni od daty wystawienia skierowania. Taki termin jest określony w przepisach dotyczących świadczeń zdrowotnych i ma na celu zapewnienie pacjentom dostępu do niezbędnej rehabilitacji w odpowiednim czasie. Rejestracja skierowania w odpowiednim terminie jest kluczowa, ponieważ opóźnienia mogą wpłynąć na efektywność terapii oraz czas powrotu do zdrowia pacjenta. Na przykład, w przypadku pacjentów po urazach ortopedycznych, szybkie rozpoczęcie rehabilitacji może znacząco przyspieszyć proces rekonwalescencji. Dodatkowo, przestrzeganie tego terminu pozwala na efektywne zarządzanie zasobami w placówkach ochrony zdrowia, co jest istotne z perspektywy organizacyjnej i ekonomicznej.

Pytanie 13

Jaką zasadą powinien kierować się asystent, tworząc plan współpracy z osobą z niepełnosprawnością, uwzględniając jej zainteresowania, umiejętności oraz potencjał?

A. dyskrecji

B. obiektywności

C. indywidualizacji

D. akceptacji

Odpowiedź "indywidualizacja" jest poprawna, ponieważ w procesie planowania współdziałania z osobą z niepełnosprawnością kluczowe jest uwzględnienie jej unikalnych zdolności, zainteresowań i możliwości. Indywidualizacja oznacza dostosowywanie działań do specyficznych potrzeb i preferencji każdej osoby, co jest fundamentalnym aspektem pracy asystenta. Przykładem może być stworzenie programu aktywności dostosowanego do umiejętności artystycznych podopiecznego, co nie tylko zwiększa jego zaangażowanie, ale również sprzyja rozwojowi osobistemu. Standardy takie jak Wytyczne współczucia i zrozumienia w pracy z osobami z niepełnosprawnościami podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia, które prowadzi do efektywniejszej i bardziej satysfakcjonującej interakcji. Istotne jest również, aby asystent regularnie monitorował postępy i dostosowywał plan w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby podopiecznego, co jest zgodne z podejściem zorientowanym na klienta.

Pytanie 14

30-letnia osoba z niepełnosprawnością intelektualną poprzez swoje zachowanie oczekuje od asystenta uznania jej decyzji dotyczących codziennego rytmu dnia i form spędzania czasu wolnego. Jaką potrzebę wyraża ta osoba?

A. Uzyskania prestiżu

B. Połączenia

C. Akceptacji

D. Uczuć miłości

Odpowiedź "Akceptacji" jest prawidłowa, ponieważ zachowanie podopiecznego wskazuje na jego potrzebę uzyskania uznania i akceptacji dla podejmowanych przez niego decyzji dotyczących codziennego życia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często dążą do samodzielności i chcą, aby ich wybory były szanowane, co jest kluczowe w kontekście ich rozwoju osobistego. Wspierając taką akceptację, asystenci mogą pomóc w budowaniu poczucia wartości i tożsamości podopiecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Przykładowo, umożliwienie podopiecznemu wyboru aktywności w czasie wolnym lub ustalenie rytmu dnia z jego udziałem, nie tylko wspiera jego autonomię, ale także pomaga rozwijać umiejętności podejmowania decyzji. Z perspektywy teorii Maslowa, potrzeba akceptacji i przynależności jest fundamentalna dla rozwoju psychicznego, co podkreśla znaczenie włączania podopiecznych w procesy decyzyjne.

Pytanie 15

Jakiego rodzaju aktywność warto zalecić osobie z niepełnosprawnością psychiczną w celu poprawy jej stanu emocjonalnego?

A. Samotne spacery w odosobnionych miejscach

B. Zajęcia z matematyki na poziomie zaawansowanym

C. Zajęcia terapeutyczne i grupowe interakcje

D. Intensywne treningi siłowe

Zajęcia terapeutyczne i grupowe interakcje są kluczowe w poprawie stanu emocjonalnego osoby z niepełnosprawnością psychiczną. Takie aktywności umożliwiają uczestnikom nawiązywanie relacji z innymi ludźmi, co jest niezwykle ważne dla poprawy samopoczucia psychicznego. Wspólne działania w grupie mogą budować poczucie przynależności i wspólnoty, co jest fundamentem zdrowia psychicznego. Terapeutyczne zajęcia grupowe często obejmują różnorodne formy terapii, takie jak arteterapia, muzykoterapia czy terapia zajęciowa, które pomagają w wyrażaniu emocji i rozwijaniu umiejętności interpersonalnych. Takie środowisko wspiera również rozwój samoświadomości i samoakceptacji, co jest kluczowe dla osób z trudnościami psychicznymi. Ponadto, uczestniczenie w zajęciach terapeutycznych pomaga w nauce radzenia sobie ze stresem, co jest nieodzowne w codziennym funkcjonowaniu. Warto podkreślić, że takie zajęcia są prowadzone przez wykwalifikowanych specjalistów, co gwarantuje bezpieczeństwo i efektywność terapii. Poprzez regularne uczestnictwo w takich aktywnościach, osoby z niepełnosprawnością psychiczną mogą stopniowo budować zdrowsze nawyki emocjonalne i społeczne, co znacząco wpływa na ich ogólne dobre samopoczucie i jakość życia.

Pytanie 16

Po tym, jak pacjentka leżąca w łóżku samodzielnie wykona mycie okolic intymnych, co powinien zrobić asystent w pierwszej kolejności?

A. upewnić się, że spodnia część pościeli jest poprawnie ułożona

B. zanieść basen do łazienki

C. pomóc pacjentce założyć czystą bieliznę

D. przynieść pacjentce wodę do umycia rąk

Podanie podopiecznej wody do umycia rąk jest naprawdę ważnym krokiem po tym, jak sama umyje swoje intymne miejsca. Dzięki temu możemy zadbać o jej higienę osobistą. W opiece nad osobami leżącymi to niezwykle istotne, bo czyste ręce pomagają uniknąć rozprzestrzeniania się różnych zarazków. Kiedy podopieczna korzysta z rąk do mycia, koniecznie trzeba je umyć. W ten sposób zmniejszamy ryzyko infekcji, zarówno dla niej, jak i dla nas, opiekunów. Organizacje zdrowotne, jak WHO, mocno podkreślają, jak ważna jest higiena rąk w zapobieganiu zakażeniom. Fajnie jest też mieć pod ręką środki do dezynfekcji, szczególnie kiedy nie ma dostępu do wody i mydła. Przed i po każdym kontakcie z pacjentem warto pamiętać o dokładnym myciu rąk, żeby nie przenosić drobnoustrojów. Takie działanie zapewnia bezpieczeństwo i komfort podopiecznej, a do tego zmniejsza ryzyko infekcji w szpitalu.

Pytanie 17

Gdzie asystent powinien się udać, aby uzyskać refundację na ambulatoryjne leczenie specjalistyczne dla podopiecznego?

A. Fundusz Zdrowia na poziomie krajowym

B. Fundusz Państwowy wspierający Rehabilitację Osób z Niepełnosprawnościami

C. Centrum Pomocy Rodzinie na poziomie powiatu

D. Społeczny Zakład Ubezpieczeń

Odpowiedź 'Narodowy Fundusz Zdrowia' jest poprawna, ponieważ to właśnie ten organ jest odpowiedzialny za finansowanie świadczeń zdrowotnych w Polsce, w tym ambulatoryjnego leczenia specjalistycznego. NFZ zapewnia refundację usług medycznych świadczonych przez specjalistów w ramach kontraktów z placówkami ochrony zdrowia. W przypadku osób podlegających ubezpieczeniu zdrowotnemu, asystent powinien przygotować odpowiednią dokumentację i wniosek o refundację, a następnie złożyć go w najbliższym oddziale NFZ. Przykładowo, jeśli podopieczny korzysta z poradni neurologicznej, wniosek powinien zawierać dokumentację medyczną potwierdzającą konieczność leczenia oraz inne wymagane załączniki. Warto również pamiętać, że NFZ regularnie aktualizuje listy refundowanych świadczeń, dlatego istotne jest, aby asystent był na bieżąco z obowiązującymi przepisami i wymaganiami..

Pytanie 18

Pan Jan jest osobą żyjącą samotnie. Utrzymuje się z renty, boryka się z problemami zdrowotnymi i nie opłaca czynszu. Co opisuje tę sytuację?

A. psychologiczny

B. dotyczący podejmowania decyzji

C. społeczny

D. zawodowy

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich odnosi się do różnych aspektów życia człowieka, które nie są w pełni zgodne z opisanym przypadkiem pana Jana. Problemy zawodowe zwykle odnoszą się do trudności związanych z rynkiem pracy, co nie ma zastosowania w kontekście osoby, która nie uczestniczy aktywnie w zatrudnieniu z powodu choroby. W sytuacji pana Jana nie ma również przesłanek wskazujących na problemy decyzyjne, które dotyczą braku możliwości podejmowania decyzji w sytuacjach życiowych; jego sytuacja bardziej odzwierciedla zmiany społeczne oraz kontekst zdrowotny, który wpływa na jego życie. Odpowiedź psychiczny także nie znajduje zastosowania w tej sytuacji, gdyż nie ma wystarczających informacji o stanie psychicznym pana Jana. Problemy psychiczne mogłyby być rezultatem izolacji, ale nie są głównym źródłem opisanego przez nas problemu. Kluczowym błędem w rozumieniu tej sytuacji może być zbytnie skoncentrowanie się na jednostkowych aspektach zdrowotnych lub zawodowych, zamiast szerokiej analizy kontekstu społecznego, który ma decydujący wpływ na jakość życia jednostki.

Pytanie 19

Jakie rodzaje aktywności fizycznej należy polecić jako odpowiednie dla 72-letniej osoby z nadciśnieniem?

A. Gimnastykę sportową, ćwiczenia na oddychanie

B. Lekcje fitness, wędrówki górskie

C. Chodzenie na spacery, poranną gimnastykę

D. Biegi przełajowe, zajęcia odprężające

Spacery i gimnastyka poranna to formy aktywności fizycznej, które są szczególnie zalecane dla osób w starszym wieku, zwłaszcza tych z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym. Spacery są niskiej intensywności, co pozwala na stopniowe zwiększanie aktywności, minimalizując ryzyko nagłych skoków ciśnienia. Dodatkowo, regularne spacery poprawiają krążenie krwi, wzmacniają układ sercowo-naczyniowy oraz wpływają pozytywnie na samopoczucie psychiczne. Gimnastyka poranna to kolejny element, który pozwala na poprawę elastyczności, koordynacji ruchowej oraz ogólnego stanu zdrowia. Ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, które można wykonywać w domu, są dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości, co sprzyja utrzymaniu aktywności fizycznej na dłuższą metę. Warto również pamiętać o konsultacji z lekarzem przed rozpoczęciem nowego programu ćwiczeń, aby dostosować go do stanu zdrowia pacjenta, zgodnie z wytycznymi towarzystw kardiologicznych.

Pytanie 20

Podopieczna skarży się na bóle w dolnej części brzucha, uczucie pieczenia i silny ból przy oddawaniu moczu. Jakie schorzenie sugerują te objawy w kontekście układu?

A. endokrynnego

B. chłonnego

C. moczowego

D. trawiennego

Objawy, które opisuje podopieczna, takie jak bóle w podbrzuszu, pieczenie oraz ostry ból podczas mikcji, są typowe dla problemów związanych z układem moczowym. Najczęściej wskazują one na zapalenie pęcherza moczowego, które jest jedną z najczęstszych infekcji dróg moczowych. W przypadku tych objawów, istotne jest, aby przeprowadzić diagnostykę, która może obejmować badanie moczu, aby wykryć obecność patogenów, takich jak bakterie. Zgodnie z najlepszymi praktykami w medycynie, leczenie takiej infekcji często polega na antybiotykoterapii oraz zaleceniach dotyczących nawodnienia organizmu, co wspomaga oczyszczanie układu moczowego. Warto również zwrócić uwagę na profilaktykę, która obejmuje m.in. regularne picie wody, unikanie drażniących substancji oraz dbanie o higienę intymną. Zrozumienie, że takie objawy mogą wskazywać na problemy z układem moczowym, jest kluczowe dla szybkiej interwencji i uniknięcia powikłań związanych z niewłaściwie leczonymi infekcjami.

Pytanie 21

W ramach zapobiegania odleżynom, jakie działania powinien podejmować opiekun w zakresie pielęgnacji skóry pacjenta oraz przygotowywania posiłków zgodnie z dietą?

A. niskokaloryczną oraz prowadzić z pacjentem ćwiczenia usprawniające

B. wysokobiałkową oraz zmniejszać nacisk na miejsca podatne na odleżyny

C. niskobłonnikową oraz wykonywać masaż miejsc podatnych na odleżyny

D. wysokobłonnikową oraz zapewniać pacjentowi wygodne pozycje

Poprawna odpowiedź dotyczy diety bogatobiałkowej oraz odciążania miejsc narażonych na ucisk, co jest kluczowe w profilaktyce przeciwodleżynowej. Dieta bogatobiałkowa wspiera regenerację tkanek oraz wzmacnia skórę, co jest niezbędne dla osób narażonych na odleżyny. Białko jest kluczowym składnikiem, który wpływa na procesy gojenia oraz odbudowy tkanek, a jego zwiększone spożycie jest rekomendowane w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością. Dodatkowo, odciążanie miejsc narażonych na ucisk, takich jak kość krzyżowa, pięty czy łokcie, ma na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju odleżyn. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest regularne zmienianie pozycji pacjenta w łóżku oraz stosowanie materacy przeciwodleżynowych, które pomagają rozłożyć nacisk na większą powierzchnię ciała. Warto również monitorować kondycję skóry, aby w porę zareagować na pierwsze oznaki podrażnień.

Pytanie 22

Asystent wspiera osobę z niepełnosprawnością zamieszkującą w domu opieki, która jest na wczesnym etapie choroby Alzheimera. Z jakimi ekspertami powinien się skonsultować, tworząc plan wszechstronnej pomocy?

A. Lekarzem ogólnym, onkologiem, specjalistą ds. rehabilitacji, logopedą

B. Urologiem, lekarzem rodzinnym, specjalistą od terapii zajęciowej, kardiologiem

C. Ratownikiem medycznym, specjalistą geriatrą, laryngologiem, opiekunką środowiskową

D. Lekarzem ogólnym, specjalistą geriatrą, rehabilitantem, pracownikiem socjalnym

Odpowiedź zawierająca lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, geriatrę, rehabilitanta oraz pracownika socjalnego jest prawidłowa, ponieważ każdy z tych specjalistów odgrywa kluczową rolę w kompleksowej opiece nad osobami z chorobą Alzheimera. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej jest odpowiedzialny za ogólną opiekę medyczną oraz monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Geriatra specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu schorzeń u osób starszych, co czyni go nieocenionym źródłem wiedzy w kontekście choroby Alzheimera. Rehabilitant ma za zadanie wspierać pacjenta w utrzymaniu sprawności fizycznej oraz funkcji poznawczych poprzez terapię ruchową i zajęciową. Pracownik socjalny z kolei odgrywa istotną rolę w zapewnieniu wsparcia ze strony rodziny oraz włączaniu pacjenta w życie społeczne. Przykładem dobrych praktyk jest model współpracy między tymi specjalistami, który zakłada regularne spotkania w celu wymiany informacji o postępach pacjenta oraz dostosowywania planu terapeutycznego do jego potrzeb. Współpraca ta przyczynia się do poprawy jakości życia osób z demencją oraz ich rodzin, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących integracji różnych form wsparcia w opiece nad osobami starszymi.

Pytanie 23

W jakim rodzaju niepełnosprawności specjalizuje się podopieczna, z którą asystent pracuje w środowiskowym domu samopomocy?

A. Sensoryczną lub związaną z psychiką

B. Związaną z intelektem lub fizyczną

C. Związaną z psychiką lub z intelektem

D. Fizyczną lub zmysłową

Podopieczna, która kwalifikuje się do wsparcia w środowiskowym domu samopomocy, może mieć niepełnosprawność psychiczną lub intelektualną. Takie jednostki często wymagają wsparcia w zakresie codziennych aktywności oraz dostępu do rehabilitacji społecznej. W praktyce, różnorodne formy terapii, takie jak terapia zajęciowa czy wsparcie psychologiczne, są kluczowe w procesie ich integrowania ze społeczeństwem. Na przykład, w przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną, ważne jest, aby dostarczyć odpowiednie wsparcie edukacyjne, co umożliwia im zdobywanie nowych umiejętności, które są niezbędne w codziennym życiu. W codziennej pracy asystenta ważne jest dostosowanie formy pomocy do indywidualnych potrzeb podopiecznego, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnościami. Standardy jakości w tej dziedzinie podkreślają konieczność tworzenia środowiska sprzyjającego samodzielności i aktywizacji społecznej, co jest szczególnie istotne dla osób z niepełnosprawnościami psychicznymi i intelektualnymi.

Pytanie 24

Pacjent cierpi na zapalenie w jamie ustnej. Jakie płukanie powinien zaproponować mu asystent?

A. korzystając z 5% wody utlenionej

B. płucząc naparem z szałwii

C. używając 0,9% roztworu soli fizjologicznej

D. stosując wywar z siemienia lnianego

Napar z szałwii to naprawdę fajna opcja, gdy chodzi o pomoc w stanach zapalnych w jamie ustnej. Dzięki swoim właściwościom, szałwia działa przeciwzapalnie i łagodząco. Zawiera różne związki, które mogą pomóc w zmniejszeniu obrzęków i bólu, co jest super przy zapaleniu dziąseł czy aftach. Warto przygotować napar z 1-2 łyżek suszonej szałwii w szklance wrzącej wody. Po zaparzeniu dobrze jest poczekać z 10-15 minut, żeby składniki zdążyły zadziałać. To podejście jest zgodne z naturalnymi metodami leczenia i wspiera zdrowie jamy ustnej. Ale pamiętaj, żeby zawsze konsultować się z dentystą i nie polegać tylko na ziołach.

Pytanie 25

Co powinno stanowić podstawę do tworzenia osobistego planu wsparcia dla osoby z niepełnosprawnością?

A. zdrowia osoby z niepełnosprawnością

B. możliwości lokalnej społeczności

C. sytuacji finansowej osoby z niepełnosprawnością

D. trudności, potrzeb oraz zdolności osoby z niepełnosprawnością

Diagnoza zasobów środowiska lokalnego, zasobów finansowych osoby z niepełnosprawnością oraz stanu zdrowia, mimo że mogą być istotnymi informacjami, nie są wystarczające do kompleksowego opracowania indywidualnego planu współdziałania. Skupienie się wyłącznie na zasobach środowiskowych może prowadzić do pominięcia kluczowych potrzeb samej osoby, co jest niezgodne z zasadami inkluzyjności i indywidualizacji usług wsparcia. Zasoby finansowe, choć ważne, nie odzwierciedlają wewnętrznych zasobów osoby, jej zdolności i potencjału. Podobnie, diagnoza stanu zdrowia, choć istotna dla zrozumienia ograniczeń, nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji życiowej osoby z niepełnosprawnością. Często prowadzi to do stereotypizacji i uproszczeń, gdzie osoba postrzegana jest jedynie przez pryzmat jej niepełnosprawności, a nie jako całościowy podmiot z własnymi aspiracjami i marzeniami. W rezultacie, takie podejście nie sprzyja skutecznemu planowaniu wsparcia, które powinno być zawsze oparte na zrozumieniu indywidualnych potrzeb i możliwości, a nie na zewnętrznych kryteriach.

Pytanie 26

Kiedy asystent powinien poinformować pacjenta o konieczności zarejestrowania skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne, które otrzymał od lekarza rehabilitacji medycznej?

A. 30 dni od momentu wystawienia skierowania

B. 20 dni od momentu wystawienia skierowania

C. 14 dni od momentu wystawienia skierowania

D. 7 dni od momentu wystawienia skierowania

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne powinno być zarejestrowane w zakładzie rehabilitacji w ciągu 30 dni od daty jego wystawienia. Jest to szczególnie istotne, aby zapewnić ciągłość leczenia pacjentów oraz umożliwić im jak najszybszy dostęp do niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych. Przykładowo, jeśli lekarz wystawi skierowanie 1 stycznia, pacjent ma czas do 31 stycznia, aby zarejestrować się na zabiegi. To podejście jest zgodne z wytycznymi NFZ, które mają na celu optymalizację procesu rehabilitacji oraz unikanie opóźnień w dostępności usług zdrowotnych. Dzięki tym regulacjom pacjenci mogą liczyć na kompleksową opiekę, a placówki medyczne mają jasno określone ramy czasowe, co sprzyja lepszemu zarządzaniu ich zasobami. Ponadto, rejestracja w odpowiednim czasie pozwala na dostosowanie planu rehabilitacji do indywidualnych potrzeb pacjenta, co ma kluczowe znaczenie w procesie zdrowienia.

Pytanie 27

Z powodu wypadku w dzieciństwie osoba straciła zdolność słyszenia. Jakiego rodzaju jest to niepełnosprawność?

A. wrodzona, sensoryczna

B. zdobyta, złożona

C. zdobyta, sensoryczna

D. wrodzona, złożona

Odpowiedź 'nabyta, sensoryczna' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do specyficznego rodzaju niepełnosprawności słuchowej, która wystąpiła w wyniku wypadku w dzieciństwie. Nabyta niepełnosprawność oznacza, że osoba straciła słuch w późniejszym etapie życia, w przeciwieństwie do wrodzonej, która jest obecna od urodzenia. Termin 'sensoryczna' odnosi się do zaburzeń związanych z jednym ze zmysłów, w tym przypadku ze zmysłem słuchu. W kontekście praktycznym, zrozumienie tego rodzaju niepełnosprawności jest kluczowe w pracy z osobami z uszkodzeniami słuchu, zwłaszcza w zakresie dostosowywania środowiska do ich potrzeb. Ważne jest, aby specjaliści stosowali odpowiednie metody komunikacji, takie jak język migowy lub urządzenia wspomagające, aby zapewnić wszechstronną integrację osób z nabytymi niepełnosprawnościami. Dodatkowo, znajomość przepisów prawnych dotyczących dostępności dla osób z niepełnosprawnościami jest niezbędna, aby zapewnić właściwe wsparcie i pomoc w codziennym życiu.

Pytanie 28

Gdzie powinno się składać wniosek o wsparcie finansowe na turnus rehabilitacyjny?

A. w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

B. w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie

C. w Poradni Rehabilitacyjnej

D. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych

Wniosek o dofinansowanie turnusu rehabilitacyjnego należy złożyć w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR), ponieważ jest to instytucja odpowiedzialna za realizację zadań w zakresie pomocy społecznej, w tym wspierania osób z niepełnosprawnościami. PCPR zajmuje się m.in. przyjmowaniem wniosków o dofinansowanie różnorodnych form rehabilitacji, co jest zgodne z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, gdy osoba z niepełnosprawnością, chcąc skorzystać z turnusu rehabilitacyjnego, przygotowuje dokumenty i składa wniosek w lokalnym PCPR. Instytucja ta ocenia wniosek, a w przypadku pozytywnej decyzji, przyznaje dofinansowanie, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami. Działania PCPR są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie integracji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych, a także z polityką równości szans.

Pytanie 29

Jakie przybory kuchenne można polecić osobie niewidomej, aby ułatwić jej samodzielne przygotowywanie jedzenia?

A. Głęboka miska, antypoślizgowa taca, ostry nóż

B. Sztućce z grubymi uchwytami, ogrzewany talerz

C. Czujnik poziomu cieczy, maszynkę do krojenia warzyw, separator do żółtek

D. Kubek z dwoma uszami, talerz z osłoną

Czujnik poziomu cieczy, maszynka do krojenia warzyw oraz separator do żółtka to przybory kuchenne, które znacząco ułatwiają ociemniałej podopiecznej samodzielne przygotowanie posiłków. Czujnik poziomu cieczy jest niezwykle przydatnym narzędziem, które informuje użytkownika o ilości płynu w garnku lub szklance, co eliminuje ryzyko przelania i związanych z tym niebezpieczeństw. Maszynka do krojenia warzyw, dzięki ergonomicznemu designowi, pozwala na bezpieczne i precyzyjne krojenie warzyw bez konieczności używania noża, co minimalizuje ryzyko skaleczeń. Separator do żółtka z kolei umożliwia łatwe oddzielanie białka od żółtka bez potrzeby manualnego manipulowania jajkami, co może być trudne dla osób z ograniczonym wzrokiem. Standardy dotyczące bezpieczeństwa w kuchni podkreślają znaczenie użycia narzędzi, które wspierają samodzielność osób z niepełnosprawnościami, co czyni te akcesoria idealnym wyborem dla ociemniałych użytkowników.

Pytanie 30

Jakie udogodnienia mogą pomóc osobie z reumatoidalnym zapaleniem stawów, która ma zapalne zmiany w stawach paliczkowych i nadgarstkowych oraz deformacje i przykurcze rąk, w samodzielnym wykonywaniu codziennych zadań?

A. naczynia z plastiku i przyrząd do zapięcia guzików

B. sztućce z grubszą rączką i chwytaki

C. sztućce z plastiku i chodzik

D. balkonik i przyrząd do zaciągania zamków

Wybór sztućców z pogrubioną rączką oraz chwytaków jest najlepszym rozwiązaniem dla osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ te akcesoria zostały zaprojektowane z myślą o osobach z ograniczoną sprawnością manualną. Pogrubione rączki sztućców zwiększają powierzchnię chwytu, co redukuje napięcie w dłoniach oraz zmniejsza ból podczas jedzenia. Chwytaki natomiast ułatwiają chwytanie różnych przedmiotów, co jest niezwykle istotne w codziennych czynnościach, takich jak przygotowywanie posiłków czy korzystanie z przyborów do pisania. Standardy branżowe w zakresie oprzyrządowania ortopedycznego podkreślają znaczenie ergonomii i dostosowania narzędzi do indywidualnych potrzeb pacjentów. Użycie tych udogodnień nie tylko poprawia komfort życia, ale także wspiera samodzielność użytkowników, co jest kluczowe w rehabilitacji. Dodatkowo, zapewniając dostęp do odpowiednich narzędzi, można wspierać pacjentów w utrzymaniu ich niezależności i jakości życia.

Pytanie 31

Pani Barbara nie może samodzielnie opuszczać mieszkania z powodu korzystania z wózka inwalidzkiego i braku podjazdu w bloku. Jej dochody stanowią renta w kwocie 750 zł, a brak kontaktów z otoczeniem pogarsza sytuację. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby poprawić jej jakość życia?

A. Złożyć pismo do spółdzielni mieszkaniowej o budowę podjazdu oraz zaprosić na wspólne wyjście do kina

B. Sugerować uczestnictwo w zajęciach środowiskowego domu samopomocy i wspierać w wyjściach z mieszkania

C. Polecić zajęcia w dziennym domu pomocy społecznej i złożyć w NFZ wniosek o dofinansowanie podjazdu

D. Złożyć wniosek do PFRON o wsparcie finansowe na budowę podjazdu oraz zainicjować kontakty ze znajomymi

Choć każda z proponowanych odpowiedzi może mieć swoje zasługi, nie wszystkie z nich skutecznie adresują konkretne potrzeby Pani Barbary. Propozycja zorganizowania zajęć w środowiskowym domu samopomocy czy dziennym domu pomocy społecznej bezpośrednio nie wpływa na problem z dostępem do mieszkania. W przypadku osób na wózkach inwalidzkich, fundamentalnym zagadnieniem jest zapewnienie fizycznego dostępu do przestrzeni, w której żyją. Złożenie wniosku do spółdzielni mieszkaniowej o budowę podjazdu jest krokiem właściwym, jednak nie wystarczającym, ponieważ nie rozwiązuje ono problemu w perspektywie finansowania, które często wymaga wsparcia z funduszy zewnętrznych, takich jak PFRON. Pomoc przy wychodzeniu z mieszkania jest oczywiście istotna, lecz nie rozwiązuje problemu długofalowo, gdyż zależy od dostępności infrastruktury. Postulowanie o wyjście do kina jest dobrym pomysłem na spędzenie czasu, ale nie przynosi trwałej poprawy w zakresie integracji społecznej, jeśli nie ma możliwości samodzielnego opuszczenia mieszkania. Kluczowe jest zatem, aby działania podejmowane przez asystenta były kompleksowe i uwzględniały zarówno aspekty fizyczne, jak i społeczne, co w przypadku Pani Barbary można osiągnąć jedynie przez złożenie wniosku do PFRON oraz aktywne wspieranie kontaktów społecznych.

Pytanie 32

Jakie czynności powinien wykonać asystent w celu zapobiegania odparzeniom po myciu ciała osoby z nadwagą?

A. dokładnie osuszyć skórę i zastosować zasypkę w fałdy skórne

B. pozwolić skórze wyschnąć samodzielnie, a fałdy skórne natrzeć spirytusem

C. pozwolić skórze wyschnąć samoczynnie, a fałdy skórne posmarować maścią z antybiotykiem

D. dokładnie osuszyć skórę i natrzeć fałdy skórne spirytusem

Dokładne osuszenie skóry u otyłych pacjentów jest kluczowym krokiem w profilaktyce odparzeń, szczególnie w fałdach skórnych, gdzie wilgoć może prowadzić do podrażnień i infekcji. Po wykonaniu toalety, asystent powinien użyć czystego, miękkiego ręcznika, aby delikatnie osuszyć skórę, zwracając szczególną uwagę na miejsca, gdzie skóra się marszczy. Następnie zastosowanie zasypki w fałdy skórne pomaga w utrzymaniu suchości, co minimalizuje ryzyko rozwoju odparzeń. Zasypka tworzy barierę ochronną, która zapobiega tarciu i wilgoci, a także może zawierać substancje łagodzące. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie regularnego monitorowania stanu skóry pacjenta oraz dostosowywania rutyny pielęgnacyjnej w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Zastosowanie tych metod jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi pielęgnacji osób z ograniczoną mobilnością oraz z zasadami higieny szpitalnej, co przyczynia się do poprawy komfortu i jakości życia podopiecznych.

Pytanie 33

Jaką osobę uznaje się za posiadającą lekki stopień niepełnosprawności w zakresie naruszenia sprawności organizmu?

A. niezdolną do pracy lub mogącą pracować wyłącznie w warunkach pracy chronionej oraz wymagającą okresowej bądź częściowej pomocy do realizowania ról społecznych

B. prowadzącą do znaczącego obniżenia zdolności do pracy w porównaniu z osobami o podobnych umiejętnościach zawodowych, które są w pełni sprawne fizycznie i psychicznie

C. niezdolną do pracy lub mogącą pracować wyłącznie w warunkach chronionych oraz wymagającą stałej bądź długoterminowej opieki w celu pełnienia funkcji społecznych

D. znacząco ograniczającą zdolność do zarobkowej pracy z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego zaburzenia sprawności ciała

Wszystkie pozostałe odpowiedzi prezentują błędne koncepcje dotyczące definicji lekkiego stopnia niepełnosprawności. Niektóre z nich zasugerowały, że osoba z lekkim stopniem niepełnosprawności jest całkowicie niezdolna do pracy lub wymaga stałej opieki, co nie jest zgodne z obowiązującymi standardami. W rzeczywistości, osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności mogą być w stanie pracować, ale ich zdolność do wykonywania niektórych zadań jest ograniczona w porównaniu do osób pełnosprawnych. Definicje te zbyt mocno akcentują brak zdolności, zamiast zwracać uwagę na relatywne ograniczenia, które mogą być zarządzane. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie niepełnosprawności jako wyłącznie negatywnego zjawiska, co prowadzi do stygmatyzacji osób z ograniczeniami. Kluczowe jest uwzględnienie aspektów rehabilitacji oraz wsparcia w zatrudnieniu, które mogą pomóc osobom z niepełnosprawnościami w pełnym uczestnictwie w życiu społecznym i zawodowym, zamiast koncentrować się jedynie na ich ograniczeniach. W praktyce, efektywne wdrażanie polityki zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami opiera się na ich potencjale i możliwościach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie integracji zawodowej.

Pytanie 34

Według instrukcji lekarza, asystent przeprowadza samodzielnie, bez udziału pacjenta, ćwiczenia kończyn dolnych u osoby leżącej w łóżku. Jakie to są ćwiczenia?

A. prowadzone izometrycznie

B. bierne

C. w warunkach odciążenia

D. czynne-bierne

Ćwiczenia bierne są wykonywane przez osobę trzecią, w tym przypadku asystenta, bez aktywnego udziału podopiecznego, co jest kluczowe dla osób unieruchomionych w łóżku. W takich ćwiczeniach kończyny dolne są poruszane przez terapeutę lub asystenta, co ma na celu zachowanie zakresu ruchomości stawów oraz zapobieganie zanikom mięśniowym, które mogą wystąpić przy długotrwałym unieruchomieniu. To podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji osób niepełnosprawnych, które zalecają regularne stosowanie ćwiczeń biernych, aby wspierać krążenie, a także zmniejszać ryzyko powstawania odleżyn. Przykłady ćwiczeń biernych obejmują delikatne unoszenie nóg podopiecznego, rotacje stawów oraz zginanie i prostowanie kolan. Regularne stosowanie takich ćwiczeń, często zalecanych przez lekarzy, pozwala utrzymać elastyczność mięśni oraz zdrowie stawów, co jest kluczowe dla zapewnienia pacjentowi lepszej jakości życia.

Pytanie 35

Osoba z rozrusznikiem serca leży w łóżku w osłabionym stanie, z wysoką gorączką, nadmierną potliwością i odkrztuszającą się wydzieliną z dróg oddechowych. Czego asystent nie powinien uwzględnić w planie opieki?

A. przeprowadzenia higieny ciała

B. dostarczania napojów

C. oklepywania powierzchni pleców

D. wymiany bielizny osobistej

Oklepywanie pleców w przypadku podopiecznej z rozrusznikiem serca, która jest osłabiona, ma wysoką temperaturę ciała i odkrztusza wydzielinę z dróg oddechowych, nie jest zalecane. W sytuacji, gdy pacjentka wykazuje takie objawy, kluczowe jest unikanie działań, które mogą prowadzić do dodatkowego stresu dla serca lub układu oddechowego. Oklepywanie pleców, mimo że może być stosowane w celu wspomagania odkrztuszania, może wprowadzać niepożądane napięcie i dyskomfort, co w przypadku osób z chorobami serca jest szczególnie niebezpieczne. Zamiast tego, warto skupić się na działaniach, które wspomagają nawilżenie dróg oddechowych oraz ułatwiają wydalanie wydzieliny, takich jak podawanie płynów czy wykonywanie toalety ciała. W przypadkach z wysoką temperaturą ciała oraz trendami do nadmiernego pocenia się, należy również zwrócić uwagę na odpowiednie chłodzenie pacjentki, co może przyczynić się do poprawy jej samopoczucia.

Pytanie 36

Janek, osoba z niepełnosprawnością, ma konflikt z bratem o podział kosztów utrzymania wspólnego mieszkania po śmierci rodziców. Jak asystent powinien pomóc w rozwiązaniu tego problemu?

A. zorganizować mediacje w rodzinie

B. przekazać sprawę do rozpatrzenia przez sąd

C. samodzielnie określić wysokość opłat mieszkaniowych dla każdego z braci

D. przekonać brata Janka, aby pokrywał wszystkie koszty mieszkania

Przeprowadzenie mediacji rodzinnych jest najskuteczniejszym sposobem na rozwiązanie konfliktów, szczególnie w sytuacjach, gdy zaangażowane są bliskie osoby, takie jak rodzeństwo. Mediacja to proces, w którym neutralna osoba, mediator, pomaga stronom konfliktu w osiągnięciu porozumienia. W przypadku Janka i jego brata mediacja pozwoliłaby im zrozumieć wzajemne potrzeby i oczekiwania, co jest kluczowe w sytuacjach konfliktowych. Mediator może pomóc w zdefiniowaniu problemu, a także w wypracowaniu wspólnych rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obu stron. Przykładem może być ustalenie, jakie koszty są niezbędne do pokrycia oraz w jaki sposób można je podzielić. Standardy mediacji oparte są na zasadach poszanowania, aktywnego słuchania i współpracy, co sprzyja budowaniu lepszych relacji między uczestnikami. Ponadto, mediacja jest mniej konfrontacyjna niż inne metody, takie jak postępowanie sądowe, co może prowadzić do bardziej trwałych rozwiązań i minimalizowania dalszych napięć rodzinnych.

Pytanie 37

80-letni mężczyzna, który ma lewostronny niedowład spowodowany udarem mózgu, używa wózka inwalidzkiego. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby bezpiecznie pomóc podopiecznemu przemieszczać się z łóżka na wózek?

A. zahamować kółka wózka, unieść podnóżki, chronić lewą rękę przed przygnieceniem, objąć podopiecznego w talii i obrócić go w stronę wózka

B. zahamować wózek, opuścić podnóżki, podnieść podopiecznego chwytając go w talii i postawić go przed wózkiem

C. opuścić podnóżki, odhamować wózek, trzymać podopiecznego za zgięte w łokciach ręce i obrócić go w stronę wózka

D. unieść podnóżki wózka, odhamować kółka, zabezpieczyć lewą rękę przed przygnieceniem, trzymać podopiecznego za ręce i postawić go przed wózkiem

Wybór tej odpowiedzi jest uzasadniony wysokimi standardami bezpieczeństwa i komfortu podczas transportu pacjentów. Blokowanie kół wózka inwalidzkiego jest kluczowe, aby zapobiec jego niekontrolowanemu przesuwaniu się w trakcie procesu transferu. Podniesienie podnóżków pozwala na łatwiejszy dostęp do pacjenta, co jest istotne, aby uniknąć kontuzji zarówno pacjenta, jak i asystenta. Zabezpieczenie lewej ręki pacjenta przed przygnieceniem jest istotne, ponieważ pacjent z niedowładem połowiczym może nie być w stanie samodzielnie kontrolować swojego ciała. Chwytanie podopiecznego w pasie i obracanie go w stronę wózka zapewnia stabilność, co jest niezbędne w kontekście transferu pacjenta z ograniczoną mobilnością. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami starszymi oraz osobami z niepełnosprawnościami, które kładą duży nacisk na bezpieczeństwo, komfort i godność pacjenta.

Pytanie 38

Przy planowaniu kompleksowej opieki dla 14-letniej dziewczyny z głębokim niedosłuchem odbiorczym, z kim powinien współpracować asystent?

A. z pedagogiem specjalizującym się w edukacji osób niesłyszących

B. z pedagogiem edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

C. z nauczycielem specjalizującym się w edukacji osób niewidomych

D. z nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej

Współpraca z surdopedagogiem w kontekście opracowywania programu opieki dla 14-letniej dziewczynki z głębokim niedosłuchem odbiorczym jest kluczowa, ponieważ surdopedagogika koncentruje się na edukacji i wsparciu osób z zaburzeniami słuchu. Specjalista ten ma wiedzę na temat metod komunikacji, które są dostosowane do potrzeb dzieci z niedosłuchem, takich jak język migowy, a także technik wspierających rozwój mowy i języka. Surdopedagodzy są przeszkoleni w zakresie stosowania nowoczesnych pomocy dydaktycznych oraz technologii wspierających, takich jak systemy FM czy implanty ślimakowe. Dzięki temu mogą oni skutecznie wspierać rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest niezbędne dla jego późniejszej integracji w społeczeństwie. Współpraca z tym specjalistą pozwala na stworzenie kompleksowego planu edukacyjnego, który uwzględnia indywidualne potrzeby ucznia oraz środowisko, w którym funkcjonuje. Przykładem zastosowania takiej współpracy może być wspólne opracowanie metod nauczania, które uwzględniają zarówno aspekty audiologiczne, jak i psychologiczne, co przyczynia się do lepszego przystosowania się dziecka w szkole.

Pytanie 39

Podopieczny ma zalecony antybiotyk w formie tabletek. Lekarz określił jego dawkowanie jako 4×2. Co to oznacza dla przyjmowania antybiotyku przez podopiecznego?

A. 2 razy dziennie po 4 tabletki

B. 4 razy dziennie po 2 tabletki

C. 4 razy dziennie po 1 tabletce

D. 2 razy dziennie po 2 tabletki

Odpowiedź "4 razy dziennie po 2 tabletki" jest poprawna, ponieważ zapis dawkowania 4×2 oznacza, że lek należy przyjmować cztery razy dziennie i za każdym razem po dwie tabletki. Taki sposób dawkowania jest istotny, aby utrzymać stały poziom substancji czynnej w organizmie, co jest kluczowe dla skuteczności antybiotyków. W praktyce, regularne przyjmowanie leku w równych odstępach czasu pozwala na zminimalizowanie ryzyka oporności bakterii na antybiotyki. Ponadto, ważne jest, aby pacjent przestrzegał zaleceń lekarza dotyczących dawkowania, ponieważ przekroczenie lub niedopełnienie zaleconej ilości może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak efekty uboczne lub leczenie, które nie jest skuteczne. W pracy z pacjentami istotne jest edukowanie ich o tym, jak prawidłowo stosować leki, aby poprawić wyniki terapeutyczne oraz zminimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 40

Asystent zajmuje się młodą, zdolną osobą, która po wypadku całkowicie straciła wzrok. Kobieta jest przerażona, nie opuszcza domu i spędza większość czasu, słuchając radia. Jaką aktywność powinien zaproponować asystent, aby aktywizować podopieczną?

A. poprawę kondycji fizycznej

B. naukę alfabetu Braille'a

C. ulepszenie warunków socjalnych

D. poznanie zasad używania systemu Makaton

Nauka pisma Braille'a jest kluczowym elementem w aktywizacji osób niewidomych, ponieważ umożliwia im samodzielne czytanie i pisanie. Pismo Braille'a, oparte na systemie wypukłych kropek, pozwala na przyswajanie informacji w sposób dotykowy, co jest niezwykle istotne dla osób, które straciły wzrok. Wprowadzenie takiego systemu w życie podopiecznej nie tylko zwiększa jej samodzielność, ale także poprawia jakość życia, umożliwiając dostęp do literatury, dokumentów oraz innych materiałów edukacyjnych. Przykładowo, dzięki umiejętności posługiwania się Braille'em, osoba ta może czytać książki, korzystać z etykiet na produktach, a także uczyć się nowych umiejętności. Wszelkie działania związane z nauką Braille'a powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi instytucji zajmujących się rehabilitacją osób niewidomych, co zapewnia najwyższy standard wsparcia i edukacji. Warto także zainwestować w odpowiednie materiały i pomoce dydaktyczne, które ułatwią proces nauki oraz przystosowanie przestrzeni do potrzeb osoby niewidomej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej