Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 23:17
Data zakończenia: 22 maja 2025 23:28

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wyniki geodezyjnego opracowania projektu zagospodarowania działki należy przenieść na szkic

A. dokumentacyjny

B. pomiarowy

C. polowy

D. tyczenia

Odpowiedź "dokumentacyjny" jest poprawna, ponieważ wyniki geodezyjnego opracowania projektu zagospodarowania działki są przede wszystkim poddawane formalnej dokumentacji, która stanowi podstawę do dalszych działań projektowych i administracyjnych. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje na temat lokalizacji, wymiarów, granic działki oraz wszelkich istotnych danych geodezyjnych, które są niezbędne do uzyskania decyzji administracyjnych oraz do realizacji inwestycji. Przykładowo, w przypadku projektowania budynku, dokumentacyjny szkic geodezyjny jest często wymagany przy składaniu wniosków o pozwolenie na budowę, co podkreśla jego kluczowe znaczenie w procesie inwestycyjnym. Ponadto, zgodnie z polskimi normami geodezyjnymi, taki dokument musi być wykonany zgodnie z określonymi standardami, co zapewnia jego wiarygodność i użyteczność w przyszłych etapach realizacji projektu.

Pytanie 2

Jakiej z poniższych czynności nie przeprowadza się podczas wywiadu terenowego?

A. Zestawienia treści materiałów PZG i K ze stanem rzeczywistym

B. Stabilizacji znaków punktów osnowy geodezyjnej

C. Uzyskania informacji o terenie, który ma być poddany pomiarom

D. Rozpoznania w terenie punktów osnowy geodezyjnej

Odpowiedź 'Stabilizacji znaków punktów osnowy geodezyjnej' jest prawidłowa, ponieważ stabilizacja znaków odbywa się w ramach prac geodezyjnych, które są realizowane po przeprowadzeniu wywiadu terenowego. Wywiad terenowy ma na celu zebranie niezbędnych informacji o terenie, a nie bezpośrednią stabilizację punktów. Stabilizacja znaków polega na ich odpowiednim umiejscowieniu oraz zapewnieniu długotrwałej, niezmiennej lokalizacji, co jest kluczowe dla późniejszych pomiarów i obliczeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy na obszarze planowanej budowy konieczne jest ustalenie punktów osnowy geodezyjnej, aby zapewnić dokładne pomiary i dokumentację geodezyjną. Takie działania są zgodne z normami i standardami, które określają procedury związane z geodezyjnym pozyskiwaniem danych i ich weryfikacją w terenie. W praktyce, po przeprowadzeniu wywiadu, geodeci mogą planować stabilizację punktów, co pozwala na długoterminowe i precyzyjne monitorowanie zmian w terenie.

Pytanie 3

Konstrukcja przestrzennego wcięcia w przód opiera się na połączeniu kątowego wcięcia w przód z techniką

A. niwelacji trygonometrycznej

B. tachimetryczną

C. niwelacji geometrycznej

D. biegunową

Wielu ludzi może mieć problem z różnicowaniem metod niwelacji, co czasami prowadzi do złych wyborów. Metoda biegunowa, która opiera się na pomiarze kątów i odległości z jednego punktu, nie bierze pod uwagę kilku ważnych spraw przy przestrzennym wcięciu w przód. Moim zdaniem, trochę mylące jest też myślenie, że metoda tachimetryczna, mimo swojego zaawansowania, dotyczy tylko pomiaru kątów i odległości, a to jakoś nie wystarcza do dokładnych obliczeń wysokości. A jeśli chodzi o niwelację geometryczną, to chociaż działa w pomiarze różnic wysokości, to nie wykorzystuje kątów w taki sposób, żeby skutecznie zastosować wcięcie w przód. Często też mylą się pojęcia związane z tymi metodami, co prowadzi do pomyłek i źle dobranych technik w pracy geodezyjnej. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każda z tych metod ma swoje plusy i minusy, a niwelacja trygonometryczna to tylko jedno z wielu narzędzi, które umożliwiają precyzyjne pomiary w terenie. Dobrze zrozumiane podstawy tych metod i ich odpowiednie zastosowanie są kluczowe dla każdego geodety.

Pytanie 4

Cyfra 2 w symbolu ²/₅, użytym podczas oznaczania w terenie punktów hektometrowych stworzonych w trakcie wytyczania linii profilu podłużnego, wskazuje na

A. liczbę hektometrów w danym kilometrze trasy

B. całkowitą liczbę metrów w jednym odcinku trasy

C. całkowitą liczbę kilometrów od początku trasy

D. numer hektometra w konkretnym kilometrze

Odpowiedź wskazująca, że cyfra 2 w symbolu ²/₅ oznacza pełną liczbę kilometrów od początku trasy, jest prawidłowa. W kontekście wytyczenia linii profilu podłużnego, ten format graficzny jest powszechnie stosowany w inżynierii lądowej i geodezji. Cyfry w takim zapisie odpowiadają segmentom trasy, przy czym licznik (2) wskazuje na liczbę pełnych kilometrów. Oznacza to, że pomiar dotyczy odległości od punktu startowego trasy, co jest kluczowe dla poprawnej interpretacji danych geodezyjnych. W praktyce, takie oznaczenia są istotne podczas dokumentacji i analizy tras transportowych, ponieważ umożliwiają precyzyjne określenie lokalizacji punktów kontrolnych, co jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN ISO 19101. Na przykład, w projektach budowlanych czy inżynieryjnych, znajomość i poprawne odczytywanie tych symboli jest niezbędne do planowania i koordynacji prac budowlanych, co wpływa na efektywność realizacji zadań.

Pytanie 5

Zasięg terenowy sieci osnowy geodezyjnej w danym powiecie był niesymetryczny. W związku z tym geodeta otrzymał zadanie utworzenia nowej sieci szczegółowej osnowy geodezyjnej. Kto powinien zatwierdzić projekt tej osnowy?

A. Geodeta uprawniony

B. Geodeta Powiatowy

C. Marszałek Województwa

D. Starosta

Zatwierdzenie projektu sieci szczegółowej osnowy geodezyjnej przez starostę jest zgodne z przepisami prawa geodezyjnego i kartograficznego. Starosta, jako przedstawiciel lokalnych władz, ma odpowiedzialność za zagospodarowanie przestrzenne oraz planowanie w swoim powiecie. Proces zatwierdzania projektu osnowy geodezyjnej jest kluczowy, ponieważ wpływa na jakość danych geodezyjnych, które będą wykorzystywane w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie inwestycji czy ochrona środowiska. W praktyce, po przygotowaniu projektu przez geodetę, dokumentacja zostaje przedstawiona staroście, który ocenia jego zgodność z obowiązującymi normami oraz celami rozwoju powiatu. Na przykład, w przypadku przewidywanej budowy infrastruktury, starosta może zlecić dodatkowe analizy dotyczące wpływu nowej osnowy na istniejące zasoby geodezyjne. Dobrą praktyką jest również współpraca starosty z geodetami uprawnionymi, aby zapewnić, że projekt jest zgodny z lokalnymi regulacjami i standardami branżowymi.

Pytanie 6

Jakiego typu przyrządów geodezyjnych należy użyć do przeprowadzenia pomiarów w metodzie tachimetrii klasycznej?

A. Niwelatora oraz łaty niwelacyjnej

B. Teodolitu oraz łaty niwelacyjnej

C. Teodolitu oraz tyczki

D. Niwelatora oraz tyczki

Odpowiedź 'Teodolitu i łaty niwelacyjnej' jest poprawna, ponieważ tachimetria to metoda pomiarów geodezyjnych, która łączy w sobie funkcje teodolitu oraz niwelacji. Teodolit umożliwia dokładne pomiary kątów poziomych i pionowych, co jest kluczowe w ustalaniu położenia punktów w terenie. Łata niwelacyjna z kolei pozwala na pomiar różnic wysokości, co jest niezbędne dla uzyskania precyzyjnych wyników. W praktycznym zastosowaniu, pomiar odbywa się poprzez ustawienie teodolitu na statywie w punkcie kontrolnym, a następnie skierowanie go na łaty niwelacyjne umieszczone w różnych lokalizacjach. Dzięki tej metodzie można szybko i efektywnie zrealizować pomiary, co jest szczególnie istotne w kontekście dużych projektów budowlanych oraz inżynieryjnych, gdzie czas i dokładność są kluczowe. Warto również zauważyć, że stosowanie teodolitu i łaty niwelacyjnej jest zgodne z normami geodezyjnymi oraz najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia wysoką jakość i wiarygodność uzyskanych wyników.

Pytanie 7

Na podstawie zamieszczonych w tabeli współrzędnych punktów kontrolowanych, wyznaczonych w wyniku pomiarów, oblicz liniowe przemieszczenie punktu nr 21.

Nr punktu	Pomiar pierwotny		Pomiar wtórny
Nr punktu	X^p [m]	Y^p [m]	X^w [m]	Y^w [m]
20	130,220	242,256	130,225	242,255
21	125,212	258,236	125,220	258,240
22	134,515	234,515	134,510	234,510
23	138,310	230,025	138,313	230,026

A. p = 10 mm

B. p = 5 mm

C. p = 3 mm

D. p = 9 mm

Wszystkie odpowiedzi inne niż p = 9 mm wynikają najczęściej z błędnego zrozumienia metody obliczania przemieszczenia liniowego. Istotne jest, aby w procesie obliczeń poprawnie zidentyfikować współrzędne punktu przed i po pomiarach. Wiele osób może pomylić się w obliczeniach, myląc różnice z wartościami absolutnymi współrzędnych, co prowadzi do błędnych wyników. Odpowiedzi takie jak p = 5 mm, p = 10 mm, czy p = 3 mm mogą sugerować niepełne zrozumienie zastosowania twierdzenia Pitagorasa, które jest fundamentalne w obliczeniach przestrzennych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych konkluzji, to pomijanie elementów wzoru lub fałszywe założenia dotyczące proporcji pomiędzy współrzędnymi. Każde nieprecyzyjne przeliczenie może skutkować dużymi błędami w końcowych wynikach, co w kontekście geodezji i pomiarów przestrzennych ma poważne konsekwencje. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń zawsze zweryfikować dane wejściowe oraz zastosować odpowiednie techniki analizy, co zapewnia wysoką jakość i dokładność uzyskanych wyników.

Pytanie 8

W jakiej skali sporządza się mapy zasadnicze dla niewielkich miejscowości, obszarów metropolitalnych i stref przemysłowych?

A. 1 : 500

B. 1 : 2000

C. 1 : 5000

D. 1 : 1000

Mapy zasadnicze małych miast, aglomeracji miejskich i obszarów przemysłowych nie są sporządzane w skali 1 : 2000, 1 : 500 ani 1 : 5000, ponieważ każda z tych skal nie odpowiada wymaganiom dokładności, jakie stawiane są tego typu dokumentacji. Skala 1 : 2000 jest zbyt mało szczegółowa dla obszarów, gdzie konieczna jest dokładna analiza urbanistyczna. Przykładowo, przy takiej skali, każdy centymetr na mapie odpowiada 20 metrów w rzeczywistości, co czyni mapę niepraktyczną do zadań takich jak planowanie nowych budynków czy infrastruktury. Z kolei skala 1 : 500 jest zbyt dużą szczegółowością dla mapy zasadniczej, co może prowadzić do nieprzydatności w codziennym użytkowaniu, ponieważ w takich przypadkach trudne staje się obejmowanie szerszych obszarów. Natomiast skala 1 : 5000, chociaż w niektórych sytuacjach może być użyteczna dla bardziej ogólnych analiz, nie dostarcza wystarczającej dokładności niezbędnej dla lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego. Niezrozumienie zasadności doboru skali w kontekście potrzeby szczegółowości w dokumentacji przestrzennej prowadzi do powszechnych błędów w interpretacji danych geograficznych i urbanistycznych. W praktyce, wybór odpowiedniej skali powinien być oparty na analizie potrzeb użytkowych oraz zagadnień związanych z planowaniem przestrzennym, co pozwala zoptymalizować wykorzystanie przestrzeni oraz inwestycji.

Pytanie 9

Jakiego z wymienionych przyrządów należy użyć do pomiaru przemieszczeń w kierunku pionowym przęseł mostu?

A. Pionownika

B. Niwelatora

C. Tensometru

D. Inklinometru

Wybór instrumentu do pomiaru przemieszczeń pionowych przęseł mostu jest kluczowy dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa takiej konstrukcji. Tensometr, jako urządzenie do pomiaru odkształceń materiałów, koncentruje się na analizie naprężeń i deformacji, a nie na bezpośrednim pomiarze przemieszczeń pionowych. Zastosowanie tensometru w tej sytuacji mogłoby prowadzić do nieprecyzyjnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia on ogólnych zmian wysokości konstrukcji. Pionownik, z kolei, służy do ustalania pionowości obiektów i nie jest narzędziem do pomiaru przemieszczeń, co również czyni go nieodpowiednim w kontekście pomiarów mostowych. Inklinometr, mimo że jest użyteczny w monitorowaniu kątów nachylenia, nie jest dedykowany do pomiarów poziomych przemieszczeń, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście pomiarów przęseł mostowych. W praktyce, wybór niewłaściwego instrumentu do monitorowania przemieszczeń mógłby prowadzić do niewłaściwej oceny kondycji mostu i potencjalnych zagrożeń. W związku z tym, kluczowym jest, aby odpowiednio dobierać narzędzia pomiarowe, zgodnie z ich przeznaczeniem i funkcjonalnością, co zapewnia bezpieczeństwo i niezawodność konstrukcji inżynieryjnych.

Pytanie 10

Lokalizacja charakterystycznych punktów w terenie w procesie niwelacji punktów rozprzestrzenionych ustalana jest za pomocą metody

A. przedłużeń

B. biegunowej

C. tachimetrycznej

D. ortogonalnej

Odpowiedź "biegunową" jest prawidłowa, ponieważ metoda biegunowa w niwelacji polega na określaniu położenia punktów na podstawie kątów i odległości od punktu odniesienia. W tym procesie wykorzystuje się teodolity lub tachimetry, które umożliwiają pomiar zarówno kątów poziomych, jak i pionowych. Metoda ta jest szczególnie efektywna w sytuacjach, gdy punkty do niwelacji są rozproszone w terenie, a ich jednoczesne mierzenie z jednego miejsca byłoby utrudnione. Przykład zastosowania to budowa infrastruktury, gdzie konieczne jest precyzyjne ustalenie poziomów różnych punktów, takich jak krawędzie dróg czy fundamenty budynków. Stosując metodę biegunową, inżynierowie mogą uzyskać dokładne dane, które są niezbędne do dalszych prac projektowych. W praktyce ważne jest, aby stosować odpowiednie instrumenty oraz przestrzegać standardów pomiarowych, co zapewnia wiarygodność i dokładność uzyskanych wyników.

Pytanie 11

Jakie czynniki wpływają na gęstość oraz rozmieszczenie pikiet w pomiarze wysokościowym obszaru?

A. Metoda realizacji rysunku polowego

B. Planowana skala mapy

C. Liczba osób przeprowadzających pomiar

D. Typ używanego sprzętu pomiarowego

Gęstość i rozmieszczenie pikiet w pomiarze wysokościowym terenu są ściśle związane z przewidywaną skalą mapy, która ma być rezultatem tego pomiaru. Skala mapy określa, jak szczegółowo mają być przedstawione dane na finalnym produkcie. Im mniejsza skala, tym mniej szczegółów musi być uwzględnionych, co może prowadzić do zmniejszenia gęstości pikiet. Z kolei przy większej skali, gdzie każdy detal terenu jest istotny, pikiety muszą być gęsiej rozmieszczone, aby uchwycić wszystkie istotne zmiany wysokości i ukształtowania terenu. Przykładowo, przy pomiarze terenu do małej skali, np. 1:50000, wystarczy mniej punktów pomiarowych, podczas gdy przy skali 1:5000 konieczne może być znacznie więcej pikiet, aby oddać wszystkie niuanse terenu. W praktyce, standardy takie jak ISO 19111 dotyczące geoinformacji podkreślają znaczenie odpowiedniego rozmieszczenia punktów pomiarowych w zależności od końcowego celu mapy, co jest kluczowe dla rzetelności i dokładności wyników pomiarów wysokościowych.

Pytanie 12

Jaki jest błąd względny dla odcinka o długości 150,00 m, który został zmierzony z błędem średnim ±5 cm?

A. 1:3000

B. 1:30000

C. 1:30

D. 1:300

Błąd względny jest kluczowym pojęciem w metrologii, które pozwala ocenić wiarygodność pomiarów. Obliczenie błędu względnego polega na podzieleniu błędu pomiarowego przez wartość zmierzoną, następnie mnożoną przez 100%, aby uzyskać wynik w procentach. W tym przypadku długość odcinka wynosi 150,00 m, a błąd średni wynosi ±5 cm, co jest równoważne ±0,05 m. Obliczamy błąd względny: (0,05 m / 150,00 m) * 100% = 0,0333% (co odpowiada 1:3000). W praktyce, wiedza o błędzie względnym jest niezwykle ważna w inżynierii i naukach przyrodniczych, gdzie precyzja pomiarów ma kluczowe znaczenie. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń może być budownictwo, gdzie dokładne pomiary długości i kątów są niezbędne do zapewnienia stabilności konstrukcji. Ustalanie błędów względnych pomaga również w porównywaniu jakości różnych instrumentów pomiarowych oraz ich przydatności w różnych warunkach. Standardy ISO oraz normy krajowe definiują także wymagania dotyczące dopuszczalnych błędów pomiarowych w różnych dziedzinach, co czyni tę wiedzę niezbędną dla profesjonalistów.

Pytanie 13

W jakim celu stosuje się metodę biegunową w pomiarach geodezyjnych?

A. Do określania kąta nachylenia powierzchni w projektach architektonicznych.

B. Do wyznaczania kątów poziomych pomiędzy punktami w terenie.

C. Do wykonywania pomiarów przemieszczeń w pionie w budownictwie.

D. Do określania współrzędnych punktów na podstawie jednej odległości i dwóch kątów.

Metoda biegunowa to jedna z najważniejszych i najczęściej stosowanych metod w geodezji. Jej głównym celem jest określanie współrzędnych punktów w terenie na podstawie jednej odległości i dwóch kątów — poziomego i pionowego. Dzięki tej metodzie można precyzyjnie ustalić lokalizację punktów w przestrzeni, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i budowlanych. W praktyce geodezyjnej metoda ta jest nieoceniona ze względu na swoją dokładność i efektywność. Na przykład, przy realizacji projektów infrastrukturalnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, precyzyjne określenie położenia punktów względem siebie jest niezbędne do prawidłowego przebiegu prac. Metoda biegunowa jest również szeroko stosowana w kartografii oraz przy tworzeniu map topograficznych. W standardach branżowych i dobrych praktykach geodezyjnych uznawana jest za podstawową technikę pomiarową, której znajomość jest niezbędna dla każdego profesjonalnego geodety. Dzięki jej zastosowaniu możliwe jest unikanie błędów w lokalizacji i zapewnienie zgodności projektów budowlanych z planami.

Pytanie 14

Który krok nie jest częścią procesu konwersji mapy analogowej na cyfrową?

A. skanowanie

B. kalibracja

C. generalizacja

D. wektoryzacja

Generalizacja to nie etap przerabiania mapy analogowej na cyfrową. Raczej chodzi o późniejsze działania związane z tworzeniem i ulepszaniem map. W sumie, generalizacja to sposób, żeby uprościć i zmniejszyć szczegóły danych przestrzennych, tak żeby były bardziej zrozumiałe dla ludzi. Na przykład, jak robimy mapę turystyczną, to możemy pominąć mało ważne drogi czy jakieś szczegóły terenu, przez co mapa staje się bardziej czytelna. W kontekście danych geoprzestrzennych, generalizacja pomaga dostosować mapy do różnych skal i potrzeb. Ważne według mnie, żeby to robić z zachowaniem niezbędnych informacji, bo inaczej możemy zniekształcić rzeczywisty obraz terenu. Zrozumienie tego etapu jest naprawdę istotne, jeżeli chcemy przygotować mapy, które będą odpowiadały na potrzeby odbiorców.

Pytanie 15

Na podstawie zamieszczonych w tabeli wyników pomiarów punktów kontrolowanych, oblicz przemieszczenie pionowe punktu nr 3.

Nr punktu	Pomiar pierwotny H_p [m]	Pomiar wtórny H_w [m]
1	521,2578	521,2480
2	521,2521	521,2410
3	521,2610	521,2554
4	521,2586	521,2533
5	521,2567	521,2458
6	521,2505	521,2412

A. -56 mm

B. -5,6 mm

C. +56 mm

D. +5,6 mm

Jeśli wybrałeś błędną odpowiedź, to może wynikać z niejasności, jak oblicza się przemieszczenie. Przemieszczenie pionowe punktu nr 3 nie może być dodatnie, bo to by znaczyło, że punkt się unosi, a my wiemy, że jest inaczej. Gdy mówimy o obniżeniu o -5,6 mm, to znaczy, że punkt jest niżej niż był. Często w analizach pomiarowych ludzie mylą znaki przy przemieszczeniach, co prowadzi do nieporozumień. Możliwe, że pomyliłeś przemieszczenie w górę z dodatnią wielkością, a to przez to mogą pojawić się błędne wnioski o stanie budowli. Niektórzy mogą też koncentrować się na wartościach bezwzględnych, nie zauważając kierunku przemieszczenia, co w inżynierii jest kluczowe. Zawsze warto mieć na oku zasady, które mówią, że ujemne wartości to obniżenie. W bardziej skomplikowanych analizach ważne jest używanie odpowiednich metod i narzędzi, żeby zrozumieć ruchy gruntów i ich wpływ na budowle.

Pytanie 16

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, oblicz wartość współczynnika kierunkowego cosA_A-B linii pomiarowej A-B, który jest stosowany do obliczenia współrzędnych punktu pomierzonego metodą ortogonalną.

ΔX_A-B = 216,11 m

ΔY_A-B = 432,73 m

d_A-B = 483,69 m

A. cosAA-B = 2,2382

B. cosAA-B = 2,0024

C. cosAA-B = 0,4994

D. cosAA-B = 0,4468

Wartość współczynnika kierunkowego cosAA-B = 0,4468 jest prawidłowa, ponieważ odpowiada stosunkowi przyrostu współrzędnych w osi X do długości linii pomiarowej A-B. W praktyce, współczynnik ten jest kluczowy w metodzie ortogonalnej, która jest szeroko stosowana w geodezji oraz inżynierii lądowej. Metoda ortogonalna polega na precyzyjnym pomiarze współrzędnych punktów, co jest istotne dla zapewnienia dokładności w planowaniu i realizacji projektów budowlanych. Użycie prawidłowego współczynnika kierunkowego jest fundamentem dla dalszych obliczeń, takich jak określenie położenia punktów w przestrzeni. Dobrze wykonane obliczenia pozwalają na uniknięcie błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w realizacji projektów. Standardy takie jak PN-EN ISO 17123-1:2010 określają metody pomiarowe, które powinny być przestrzegane, aby uzyskać wiarygodne wyniki. Dlatego znajomość i umiejętność obliczania współczynnika kierunkowego jest niezbędna dla profesjonalistów w tej dziedzinie.

Pytanie 17

Rezultaty pomiarów kątów i kierunków dotyczące geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych oraz wysokościowych zapisuje się z dokładnością

A. 0,1000g

B. 0,0010g

C. 0,0001g

D. 0,0100g

Pomiar kierunków i kątów w geodezyjnych pomiarach sytuacyjnych i wysokościowych wymaga bardzo wysokiej precyzji, co znajduje odzwierciedlenie w poprawnej odpowiedzi 0,0001g. Taka dokładność jest niezbędna w wielu zastosowaniach geodezyjnych, szczególnie w projektach wymagających precyzyjnego określenia pozycji i wysokości. Standardy takie jak ISO 17123 określają metody oraz wymagania dla pomiarów geodezyjnych, w tym dokładność sprzętu pomiarowego. Przykładem zastosowania precyzyjnych pomiarów jest budownictwo, gdzie nawet najmniejsze odchylenia mogą prowadzić do poważnych błędów w konstrukcji. Geodeci często używają poziomów optycznych i tachimetrów, które umożliwiają uzyskanie wyników z dokładnością do dziesiątych części milimetry. W praktyce, inwestycje w sprzęt o wysokiej precyzji oraz stosowanie normatywnych procedur pomiarowych zwiększa jakość i niezawodność danych geodezyjnych, co jest kluczowe dla sukcesu projektów budowlanych oraz inżynieryjnych.

Pytanie 18

Jaki zapis, używany na mapie zasadniczej, odnosi się do przewodu kanalizacyjnego sanitarnego o średnicy 20 cm, zmierzonego na osnowę?

A. ks200

B. ks20

C. ksB20

D. ksP200

Odpowiedź ks200 jest jak najbardziej trafna. Tutaj literka 'k' oznacza, że mówimy o przewodach kanalizacyjnych, a 's' wskazuje na ich rodzaj, czyli sanitarny. Liczba '200' to nic innego jak średnica przewodu podana w milimetrach, co oznacza, że mamy do czynienia z przewodem o średnicy 20 cm. Moim zdaniem, takie oznaczenia są super ważne, bo inżynierowie muszą mieć jasność, jak rozróżnić różne rodzaje przewodów w kanalizacji. Dzięki temu możemy lepiej zaprojektować i zrealizować instalacje. Odpowiednie oznaczenie przewodów jest kluczowe, żeby wszystko działało jak należy i było zgodne z normami budowlanymi. Fajnie, że mamy ustalone konwencje, bo to podnosi jakość projektów i ułatwia późniejszą konserwację.

Pytanie 19

Jakie grupy błędów, mających wpływ na wyniki pomiarów, są wyróżniane w geodezji?

A. Błędy osobowe, błędy systematyczne, błędy losowe

B. Błędy stałe, omyłki, błędy systematyczne

C. Błędy grube, omyłki, błędy stałe

D. Błędy grube, błędy systematyczne, błędy przypadkowe

W geodezji mamy trzy główne grupy błędów, które mogą wpłynąć na to, co zmierzymy. Po pierwsze, są błędy grube, które mocno psują wyniki. Często wynikają z tego, że coś źle odczytaliśmy albo popełniliśmy błąd przy obsłudze sprzętu. Na przykład, zawsze trzeba uważać, żeby dobrze wpisać wartości do systemu, bo jeden zły krok i wszystko się sypie. Potem są błędy systematyczne. To takie błędy, które sobie powtarzają przez to, że narzędzie pomiarowe może być źle kalibrowane. Jak coś jest źle ustawione, to za każdym razem będziemy dostawać ten sam zły wynik. A na końcu mamy błędy przypadkowe. To te, które się zdarzają bez żadnego ostrzeżenia, jak zmiany pogody czy losowe wahania w wynikach. W geodezji ważne jest, żeby te błędy identyfikować i minimalizować, bo w projektach budowlanych czy geodezyjnych precyzyjne pomiary to klucz do sukcesu.

Pytanie 20

Do projekcji prostokątnej wyznaczonych punktów na linię wykorzystuje się

A. łaty niwelacyjne

B. węgielnice pryzmatyczne

C. dalmiarze elektromagnetyczne

D. piony optyczne

Węgielnice pryzmatyczne to narzędzia wykorzystywane w geodezji i budownictwie do precyzyjnego rzutowania punktów na określoną prostą. Działają one na zasadzie wykorzystania właściwości optycznych pryzmatu, co pozwala na dokładne odwzorowanie zdefiniowanej linii na terenie. Dzięki swojej konstrukcji, węgielnice te umożliwiają wytyczanie osi budynków oraz elementów infrastruktury, co jest kluczowe w procesie budowlanym. W praktyce, węgielnice pryzmatyczne są często używane w połączeniu z dalmierzami, co zwiększa dokładność pomiarów. Standardy branżowe, takie jak normy geodezyjne, zalecają stosowanie węgielnic pryzmatycznych w pracach wymagających dużej precyzji. Ich właściwe użycie pozwala na minimalizację błędów rzutowania, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego projektu budowlanego.

Pytanie 21

Jakie kryterium musi zostać zrealizowane dla poprawek po wyrównaniu zmierzonych wartości o różnej dokładności, przy założeniu, że v to poprawka, a p to waga zmierzonej wartości?

A. [pv] = min

B. [pvv] = min

C. [pv] = max

D. [pvv] = max

Odpowiedź [pvv] = min. jest prawidłowa, ponieważ przy wyrównywaniu pomierzonych wielkości, które różnią się dokładnością, kluczowym celem jest minimalizacja błędów pomiarowych. Poprawki, oznaczane jako v, powinny być takie, aby całkowita suma ważonych błędów była jak najmniejsza. W praktyce oznacza to, że dla pomiarów o różnych wagach (p), suma ważonych poprawek powinna dążyć do minimum, co pozwala na uzyskanie najbardziej wiarygodnych i precyzyjnych wyników. Na przykład, w laboratoryjnych pomiarach chemicznych, gdzie dokładność pomiarów jest kluczowa, stosuje się metody statystyczne, takie jak metoda najmniejszych kwadratów. Standardy ISO 5725-1 podkreślają znaczenie tego podejścia w ocenie dokładności pomiarów. W sytuacjach, gdy pomiary są obarczone różnymi stopniami niepewności, stosowanie takich poprawek pozwala na lepsze uśrednienie wyników, co jest szczególnie korzystne w badaniach naukowych oraz w procesach przemysłowych, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości produktów.

Pytanie 22

Która z wielkości jest obciążona błędem indeksu w trakcie pomiaru?

A. Odczyt na łacie

B. Kierunek pionowy

C. Kierunek poziomy

D. Odległość skośna

Odległość skośna, kierunek poziomy i odczyt na łacie to rzeczy, które mogą się mylić z błędem indeksu, ale tak naprawdę mają swoje zasady i błędy, które są inne. Odległość skośna, na przykład, jest mierzona w terenie i tam pojawiają się inne błędy, jak refrakcja atmosferyczna czy nieprecyzyjny odczyt. Kierunek poziomy, który jest prostopadły do pionowego, można mierzyć dokładniej, szczególnie z nowoczesnymi instrumentami, które pomagają ograniczyć błędy. Odczyt na łacie też nie jest bezpośrednio związany z błędem indeksu, ale można się pomylić przy odczycie lub gdy teren jest nierówny. Często mylimy te pojęcia z błędem indeksu, bo nie rozumiemy, jak wykonywane są różne pomiary i jakie błędy mogą się zdarzyć. Dlatego ważne jest, żeby korzystać z odpowiednich standardów pomiarowych i technik, żeby zminimalizować błędy i uzyskać wiarygodne wyniki.

Pytanie 23

Która z metod nie jest przeznaczona do realizacji geodezyjnych sytuacyjnych pomiarów w terenie?

A. Domiarów prostokątnych

B. Punktów rozproszonych

C. Biegunowa

D. Wcięć kątowych

Wybór metod wcięć kątowych, biegunowej oraz domiarów prostokątnych może być mylący, ponieważ każda z tych technik ma swoje unikalne zastosowanie w geodezji, jednak w kontekście pomiarów sytuacyjnych przyczyniają się do precyzyjnego zbierania danych o terenie. Metoda wcięć kątowych polega na pomiarze kątów i odległości z jednego punktu do wielu innych punktów, co jest szczególne przy tworzeniu planów sytuacyjnych. Pozwala to na dokładne odwzorowanie układów przestrzennych, co jest kluczowe w geodezyjnych analizach. Z kolei metoda biegunowa, poprzez pomiary kątów i długości, może być wykorzystana do tworzenia rysunków sytuacyjnych w różnych typach terenu, a domiary prostokątne są używane do uzyskania współrzędnych punktów w układzie prostokątnym, co jest niezwykle pomocne w obszarach o regularnej zabudowie. W kontekście tych metod, nieprawidłowe odczytywanie ich zastosowania w geodezji może prowadzić do niewłaściwych wniosków na temat ich funkcjonalności. Kluczowym błędem jest mylenie zakresu zastosowań poszczególnych metod oraz ich skuteczności w kontekście geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych. Dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z wymienionych metod ma swoje miejsce i zastosowanie w geodezji, ale tylko w przypadku geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych techniki takie jak wcięcia kątowe, biegunowa i domiary prostokątne faktycznie odgrywają istotną rolę.

Pytanie 24

W jakim zakresie znajduje się wartość azymutu boku AB, gdy różnice współrzędnych między punktem początkowym a końcowym boku AB wynoszą ΔX_AB < 0 oraz ΔY_AB < 0?

A. 0÷100g

B. 100÷200g

C. 200÷300g

D. 300÷400g

Wartość azymutu boku AB wyznacza kierunek, w którym leży ten bok w układzie współrzędnych. Różnice współrzędnych ΔX_AB < 0 oraz ΔY_AB < 0 oznaczają, że zarówno współrzędna X, jak i Y punktu końcowego boku AB są mniejsze niż współrzędne punktu początkowego. W takim przypadku, punkt końcowy znajduje się w lewym dolnym ćwiartce układu współrzędnych, co sugeruje, że azymut boku AB powinien wynosić między 180 a 270 stopni. Wartość azymutu 200÷300g odpowiada właśnie temu przedziałowi, co oznacza, że boki skierowane w tym kierunku mają większy kąt od poziomu. Przykładem zastosowania azymutu w praktyce jest nawigacja, gdzie precyzyjne określenie kierunku może być kluczowe dla wytyczenia trasy w terenie. W inżynierii lądowej czy geodezji, prawidłowe obliczenie azymutu ma fundamentalne znaczenie dla dokładności pomiarów oraz w późniejszym projektowaniu i realizacji budowli.

Pytanie 25

Kto odpowiada za ustanowienie i prowadzenie krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu?

A. wojewoda

B. geodeta uprawniony

C. główny geodeta kraju

D. starosta

Główny geodeta kraju jest organem odpowiedzialnym za zakładanie i prowadzenie Krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, co wynika z regulacji zawartych w Ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Jego zadaniem jest nadzór nad działalnością geodezyjną w kraju, w tym zapewnienie odpowiedniej jakości danych geodezyjnych oraz ich zgodności z obowiązującymi normami i standardami. W praktyce, główny geodeta kraju koordynuje prace związane z ewidencją infrastruktury, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego oraz zarządzania zasobami naturalnymi. Działania te mają na celu utrzymanie aktualnej bazy danych, która jest podstawą podejmowania decyzji administracyjnych oraz inwestycyjnych. Umożliwia to również efektywne zarządzanie sieciami uzbrojenia terenu, co jest istotne w kontekście rozwoju infrastruktury i ochrony środowiska.

Pytanie 26

Aby ułatwić lokalizację zmierzonych szczegółów danego obszaru na odpowiednim szkicu terenowym, tworzy się szkic

A. podstawowy

B. tachimetryczny

C. przeglądowy

D. dokumentacyjny

Odpowiedź "przeglądowy" jest poprawna, ponieważ szkic przeglądowy jest to dokument, który wizualizuje ogólny układ terenu oraz lokalizację różnych obiektów na nim. Jest on tworzony w celu umożliwienia szybkiego odnalezienia i identyfikacji pomierzonych szczegółów w terenie. Przykładem zastosowania szkicu przeglądowego może być jego wykorzystanie w planowaniu prac budowlanych czy inwentaryzacji terenów. Szkic przeglądowy jest zgodny z dobrą praktyką w geodezji, ponieważ umożliwia efektywne przedstawienie danych w sposób zrozumiały dla różnych użytkowników, takich jak inżynierowie, architekci czy inwestorzy. Ułatwia to komunikację między różnymi stronami zaangażowanymi w projekt, a także przyspiesza proces podejmowania decyzji. Dobrze wykonany szkic przeglądowy powinien zawierać wszystkie istotne informacje, takie jak kierunki, skale oraz legendy, co czyni go kluczowym dokumentem w obiegu informacji przestrzennej.

Pytanie 27

Spostrzeżenia bezpośrednieniejednakowo precyzyjne występują, gdy są realizowane

A. różnymi instrumentami

B. przez tego samego badacza

C. tym samym urządzeniem

D. tą samą techniką pomiaru

Wybór odpowiedzi 'różnymi przyrządami' jest poprawny, ponieważ spostrzeżenia bezpośrednie mogą być zróżnicowane w zależności od zastosowanego sprzętu pomiarowego. Każdy przyrząd ma swoje specyfikacje techniczne, charakterystyki pomiarowe oraz ograniczenia, co wpływa na dokładność i precyzję wyników. Użycie różnych przyrządów do tego samego pomiaru może prowadzić do odmiennych wyników, co jest kluczowe w kontekście analizy danych eksperymentalnych. Przykładem może być pomiar temperatury za pomocą termometru rtęciowego i cyfrowego; różne metody mogą dawać różne wyniki, nawet przy tej samej rzeczywistej temperaturze. W praktyce laboratoryjnej zaleca się stosowanie kalibrowanych i certyfikowanych przyrządów, aby zminimalizować błędy pomiarowe i zapewnić spójność danych. Warto również zaznaczyć, że w kontekście badań naukowych, stosowanie różnych przyrządów może być świadomym wyborem w celu weryfikacji wyników i potwierdzenia ich rzetelności, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej.

Pytanie 28

Dokumentacja dotycząca pracy geodezyjnej, którą należy wypełnić w ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, powinna zawierać

A. dane dotyczące wykonawcy

B. datę zakończenia pracy

C. opis przedmiotu oraz lokalizacji i obszaru realizowanej pracy

D. informację o innych pracach prowadzonych w rejonie zgłaszanej pracy

Zgłoszenie pracy geodezyjnej w części dotyczącej ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej powinno zawierać informację o innych pracach realizowanych na obszarze zgłaszanej pracy, ponieważ jest to kluczowe dla zrozumienia kontekstu oraz wpływu, jaki nowa praca może mieć na istniejące projekty. Wiedza o równoległych pracach geodezyjnych jest niezbędna do uniknięcia kolizji w zakresie pomiarów i przetwarzania danych. Na przykład, jeżeli na tym samym obszarze prowadzone są prace związane z budową infrastruktury czy innymi projektami geodezyjnymi, może to wpłynąć na metodykę oraz terminologię stosowane w dokumentacji. Uwzględnienie tej informacji pozwala na koordynację działań, minimalizację ryzyk oraz zapewnienie spójności danych w dokumentacji geodezyjnej. Zgodnie z dobrą praktyką, takie informacje są również wymagane w projektach realizowanych z udziałem administracji publicznej, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzi w kontekście przepisów prawa geodezyjnego.

Pytanie 29

Jaki wzór powinien być użyty do obliczenia sumy kątów wewnętrznych w zamkniętym poligonie?

A. [β]t = Ap – Ak + n · 200g

B. [β]t = (n - 2) · 200g

C. [β]t = (n + 2) · 200g

D. [β]t = Ak – Ap + n · 200g

Wzór [β]t = (n - 2) · 200g jest kluczowy do obliczenia sumy kątów wewnętrznych w poligonie zamkniętym, gdzie n oznacza liczbę boków. W przypadku wielokątów, suma kątów wewnętrznych wynika z faktu, że każdy dodatkowy bok wprowadza dodatkowe kąty. W praktyce, dla trójkąta, który ma 3 boki, suma kątów wynosi 180°, co odpowiada wzorowi (3 - 2) · 180° = 180°. Dla czworokąta (4 boki) suma kątów wynosi 360° – (4 - 2) · 180° = 360°. Wzór ten jest szeroko stosowany w geometrii i architekturze, a także w inżynierii, gdzie dokładne obliczenia kątów są niezbędne do projektowania struktur. Zrozumienie tego wzoru pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, a także unikanie błędów konstrukcyjnych.

Pytanie 30

Z jaką precyzją podaje się wysokości elementów naziemnych uzbrojenia terenu na mapach zasadniczych?

A. 0,5 m

B. 0,1 m

C. 0,01 m

D. 0,05 m

Wysokości elementów naziemnych uzbrojenia terenu na mapach zasadniczych podaje się z dokładnością do 0,01 m, co jest zgodne z wymaganiami standardów geodezyjnych. Taka precyzja jest niezbędna w kontekście planowania przestrzennego oraz inżynierii lądowej, gdzie drobne różnice w wysokości mogą mieć istotny wpływ na projektowane konstrukcje oraz zarządzanie wodami opadowymi. Na przykład, w przypadku budowy infrastruktury, jak drogi czy mosty, dokładność pomiaru jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniego spadku, co zapobiega gromadzeniu się wody na nawierzchni. W praktyce geodeci wykorzystują zaawansowane technologie, takie jak GPS o wysokiej precyzji oraz tachimetry, aby osiągnąć taką dokładność. Dobrą praktyką jest również stosowanie w terenie punktów osnowy geodezyjnej, które pozwalają na weryfikację pomiarów. Dodatkowo, precyzyjne pomiary wysokości są kluczowe w kontekście ochrony środowiska oraz projektowania obiektów w obszarach o skomplikowanej topografii, gdzie niewielkie różnice w wysokości mogą wpływać na ekosystemy.

Pytanie 31

W której bazie danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego można znaleźć informacje o podziemnych przewodach elektroenergetycznych?

A. BDSOG

B. EGiB

C. GESUT

D. BDOT500

GESUT, czyli Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu, to super ważna baza danych. Zawiera ona wszystkie info o infrastrukturze technicznej, w tym o podziemnych kablach elektrycznych. Jak się planuje nowe budowy, to istotne, żeby wiedzieć, gdzie co jest. Dzięki temu można uniknąć uszkodzeń sieci energetycznych, co przecież byłoby katastrofą. Projektanci i geodeci mogą korzystać z GESUT, żeby szybko znaleźć lokalizację i szczegóły dotyczące tych podziemnych przewodów, co jest mega pomocne w trakcie projektowania i budowania. Dodatkowo, standardy GESUT są zgodne z międzynarodowymi rozwiązaniami, co sprawia, że jest to naprawdę przydatne w dzisiejszych czasach, kiedy urbanistyka i inżynieria rozwijają się tak szybko.

Pytanie 32

Znając, że kontrola pomiarów z łaty w tachimetrii klasycznej wyrażona jest równaniem 2s = g + d, oblicz wartość odczytu z łaty kreski środkowej, jeśli odczyt z łaty kreski górnej wynosi g = 2 200 mm, a odczyt z łaty kreski dolnej to d = 1 600 mm?

A. s = 1,9 m

B. s = 1,7 m

C. s = 2,0 m

D. s = 1,8 m

Odpowiedź s = 1,9 m jest poprawna i wynika z zastosowania wzoru 2s = g + d, gdzie g to odczyt z łaty kreski górnej, a d to odczyt z łaty kreski dolnej. W tym przypadku mamy g = 2200 mm i d = 1600 mm. Podstawiając te wartości do wzoru, otrzymujemy: 2s = 2200 mm + 1600 mm, co daje 2s = 3800 mm. Dzieląc przez 2, uzyskujemy s = 1900 mm, co po przeliczeniu na metry daje 1,9 m. Takie obliczenia są kluczowe w tachimetrii, gdzie precyzyjne pomiary wysokości są niezbędne do określenia różnic terenu oraz do tworzenia dokładnych modeli topograficznych. Zastosowanie tego wzoru jest szerokie, od prac inżynieryjnych po geodezję, gdzie precyzja jest kluczowa dla sukcesu projektów budowlanych i infrastrukturalnych. Dobre praktyki w tej dziedzinie wymagają również odpowiedniej kalibracji sprzętu oraz uwzględnienia czynników atmosferycznych, które mogą wpływać na pomiary.

Pytanie 33

Jeśli długość boku kwadratu zmierzonego w terenie wynosi 10 m, to jego pole na mapie w skali 1:1000 będzie wynosić

A. 100,0 cm2

B. 1,0 cm2

C. 0,1 cm2

D. 10,0 cm2

Aby obliczyć pole powierzchni kwadratu na mapie w skali 1:1000, należy najpierw przeliczyć długość boku kwadratu z metra na centymetry. Dla boku o długości 10 m, mamy 10 m x 100 cm/m = 1000 cm. Pole powierzchni kwadratu obliczamy ze wzoru P = a², gdzie a to długość boku. Zatem, pole wynosi 1000 cm x 1000 cm = 1 000 000 cm² w rzeczywistości. Na mapie w skali 1:1000, pole to będzie reprezentowane przez 1 000 000 cm² / 1 000 000 = 1 cm². Przykład zastosowania tej wiedzy można znaleźć w geodezji, gdzie skale map używane są do przedstawiania dużych obszarów na małych powierzchniach, a dokładne obliczenia są kluczowe dla prawidłowego odwzorowania terenu. Dobra praktyka wymaga, aby geodeci i kartografowie dokładnie przeliczywali wymiary obiektów, aby zapewnić dokładność mapy oraz informacji, które ona przekazuje.

Pytanie 34

Wyznacz przyrost Ayi_2 w osi Y, jeśli zmierzona odległość między punktami 1 i 2 d_1-2 = 100,00 m, sinAz_1-2 = 0,760400, cosAz_1-2 = 0,649455.

A. 76,04 m

B. 6,49 m

C. 64,94 m

D. 7,60 m

Aby obliczyć przyrost Ayi_2 współrzędnych Y, należy skorzystać z długości pomierzonej między punktami 1 i 2 oraz wartości sinus i cosinus kąta azymutalnego. Obliczenia sprowadzają się do zastosowania wzoru: Ayi_2 = d_1-2 * sin(Az_1-2). Wstawiając wartości: Ayi_2 = 100,00 m * 0,760400 = 76,04 m. Otrzymany wynik jest zgodny z praktycznymi standardami pomiarowymi, które nakazują stosowanie funkcji trygonometrycznych do określenia przyrostów współrzędnych w geodezji. Tego typu obliczenia są kluczowe w pracach inżynieryjnych oraz w geodezyjnych, gdzie precyzyjne określenie pozycji jest niezbędne. Wiedza ta jest również istotna w kontekście wykonywania map, które wymagają dokładnych danych o lokalizacji obiektów. Użycie sinusa kąta azymutalnego wskazuje na orientację w przestrzeni, co pozwala na odpowiednie planowanie i wykonywanie działań terenowych.

Pytanie 35

Jakie informacje nie są uwzględniane w szkicu polowym przy pomiarze szczegółów terenowych metodą ortogonalną?

A. Wysokości punktów terenu

B. Numery obiektów

C. Domiary prostokątne

D. Sytuacyjne szczegóły terenowe

Wysokości punktów terenu nie są zazwyczaj umieszczane na szkicu polowym z pomiaru szczegółów terenowych metodą ortogonalną, ponieważ ten typ szkicu koncentruje się głównie na przedstawieniu układu przestrzennego obiektów oraz ich relacji do siebie. Metoda ortogonalna zazwyczaj wykorzystywana jest do pomiaru szczegółów sytuacyjnych i domiarów prostokątnych, które są kluczowe dla dokładnego odwzorowania terenu na mapie. Wysokości punktów terenu, mimo że są ważnym aspektem w geodezji, są zazwyczaj dokumentowane oddzielnie, na przykład w postaci profili wysokościowych lub na innych rodzajach dokumentów, które bardziej skupiają się na aspektach terenowych. W praktyce oznacza to, że inżynierowie i geodeci muszą być świadomi, jakie informacje są dla nich kluczowe na różnych etapach projektowania, aby odpowiednio dobierać metody pomiarowe i dokumentacyjne.

Pytanie 36

Jeśli bok kwadratu zmierzonego w terenie ma długość 10 m, to na mapie w skali 1:1000 jego pole powierzchni wyniesie

A. 100,0 cm2

B. 10,0 cm2

C. 0,1 cm2

D. 1,0 cm2

Odpowiedź 1,0 cm2 jest poprawna, ponieważ aby obliczyć pole powierzchni kwadratu na mapie w skali 1:1000, najpierw należy obliczyć jego rzeczywistą powierzchnię. Bok kwadratu ma długość 10 m, więc jego pole powierzchni wynosi 10 m x 10 m = 100 m2. Następnie przelicza się to pole na jednostki odpowiadające skali mapy, co oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 10 m w terenie (1:1000). Zatem 100 m2 w rzeczywistości przekłada się na jednostki mapowe, co daje 100 m2 = 10000 cm2. W skali 1:1000, powierzchnia mapowa wynosi 10000 cm2 / (1000^2) = 1,0 cm2. To pokazuje, jak ważne jest rozumienie przeliczeń skali w kontekście geodezji oraz kartografii, gdzie precyzja jest kluczowa. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne przy tworzeniu map i planów zagospodarowania przestrzennego, a także w inżynierii i budownictwie, gdzie dokładne odwzorowanie rzeczywistości ma ogromne znaczenie.

Pytanie 37

Co wpływa na wysokości opisów w mapie głównej?

A. Od typu i stylu pisma

B. Od opisywanej treści i skali mapy

C. Od wartości skalarnej mapy

D. Od metody wykonania opisu

Wysokości opisów na mapie zasadniczej zależą w pierwszej kolejności od opisywanej treści oraz skali mapy. Skala mapy definiuje, w jakim stopniu rzeczywista powierzchnia została odwzorowana na mapie, co wpływa na sposób przedstawiania informacji. W praktyce oznacza to, że w przypadku map o dużej skali, które reprezentują mały obszar, opisy mogą być bardziej szczegółowe i tym samym wyższe, aby oddać specyfikę terenu. Na przykład, w mapie, która przedstawia obszar miejski, opisy budynków, ulic czy parków będą miały większą wysokość, aby były czytelne i zrozumiałe dla użytkowników. Dodatkowo, treść opisu, jak np. nazwy ulic czy obiektów, również ma wpływ na ich wysokość, gdyż dłuższe nazwy wymagają więcej miejsca. W branży kartograficznej ważne jest przestrzeganie standardów, takich jak Ustawodawstwo o geoinformacji oraz normy ISO, które określają zasady projektowania map, w tym sposoby przedstawiania opisów. Właściwe zrozumienie tych zasad pozwala tworzyć czytelne i funkcjonalne mapy.

Pytanie 38

Na precyzję pomiarów niwelacyjnych nie wpływa

A. poziomowanie libelli niwelacyjnej

B. wyważenie łat niwelacyjnych

C. odległość między niwelatorem a łatami

D. kolejność dokonywanych pomiarów

Kolejność wykonywanych odczytów w niwelacji nie ma wpływu na dokładność pomiarów, ponieważ kluczowe są inne aspekty techniczne, takie jak poziomowanie i spionizowanie instrumentu oraz prawidłowe ustawienie łat. W praktyce niwelacyjnym, jeżeli wszystkie pomiary są wykonywane zgodnie z wymaganiami i standardami, to niezależnie od kolejności odczytów wynik końcowy będzie taki sam, pod warunkiem, że nie popełniono błędów w innych etapach procesu. Standardy takie jak PN-EN 17123-1:2018 określają procedury, które minimalizują błędy pomiarowe. Przykładowo, jeżeli niwelator jest starannie spoziomowany, a łatka jest poprawnie ustawiona w pionie, uzyskane wyniki będą wiarygodne niezależnie od tego, w jakiej kolejności zrealizujemy pomiary. To podejście może być stosowane w różnych projektach budowlanych i inżynieryjnych, co podkreśla znaczenie rzetelności technicznej nad subiektywną interpretacją kolejności działań.

Pytanie 39

Z jaką precyzją w odniesieniu do najbliższych punktów poziomej sieci geodezyjnej powinno się przeprowadzić pomiar inwentaryzacyjny włazu studzienki kanalizacyjnej?

A. 0,10 m

B. 0,50 m

C. 0,30 m

D. 0,20 m

Pomiar inwentaryzacyjny włazu studzienki kanalizacyjnej to sprawa dość poważna, więc wymagana dokładność 0,10 m to w sumie nic dziwnego. Jak wiemy, precyzyjne pomiary są mega ważne w geodezji. Na przykład, jeśli właz jest w miejscu, gdzie jest dużo zabudowań, to każda zmiana w układzie drogowym może wpłynąć na to, jak studzienki są lokalizowane. Jak się pomyli w pomiarze, to później mogą być problemy z dostępem do tych studzienek, a to nie jest to, co chcemy. Przykłady standardów, jak norma PN-EN ISO 17123, pokazują, że taka dokładność to nie jest tylko wymysł, ale konieczność w inwentaryzacji budynków. Starając się trzymać tych wytycznych, dajemy sobie szansę na bezpieczną i efektywną pracę z infrastrukturą, która jest pod ziemią.

Pytanie 40

Jakiej wartości pomiaru w przód z łaty niwelacyjnej należy się spodziewać, jeśli poszukiwany punkt znajduje się w odległości 60,00 m od punktu wyjściowego niwelety drogi o nachyleniu i = -3%, a odczyt w tył z łaty ustawionej na początku niwelety wyniósł w = 1500 mm?

A. p = 1800 mm

B. p = 3390 mm

C. p = 3300 mm

D. p = 3000 mm

Odpowiedź p = 3300 mm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wartości odczytu w przód na podstawie odczytu wstecz oraz pochylenia niwelety należy uwzględnić zarówno odległość, jak i kąt nachylenia. W przypadku, gdy odczyt wstecz wynosi 1500 mm i mamy do czynienia z pochyleniem -3%, obliczenia wykonujemy w następujący sposób: obliczamy spadek, który wynosi 3% z 60 m, co daje 1.8 m lub 1800 mm. Następnie dodajemy to do odczytu wstecz, co daje 1500 mm + 1800 mm = 3300 mm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie infrastruktury drogowej, gdzie precyzyjne pomiary wysokościowe są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego odwodnienia i bezpieczeństwa. W praktyce inżynierskiej stosuje się standardy takie jak PN-EN ISO 17123-1 do pomiarów, które zapewniają dokładność i rzetelność w realizacji tego typu obliczeń.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej