Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 21:23
Data zakończenia: 22 maja 2025 21:41

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim sposobem zapisuje się dane na nośnikach BD-R?

A. z wykorzystaniem lasera czerwonego

B. dzięki głowicy magnetycznej

C. przy użyciu światła UV

D. poprzez zastosowanie lasera niebieskiego

Wybór odpowiedzi związanych z innymi technologiami zapisu, jak światło UV, głowica magnetyczna czy laser czerwony, wynika z nieporozumienia dotyczącego technologii wykorzystywanych w różnych typach nośników danych. Światło UV jest wykorzystywane w technologii zapisu na niektórych rodzajach płyt optycznych, takich jak płyty CD-RW, ale nie jest to metoda stosowana w dyskach Blu-ray. Głowice magnetyczne są z kolei charakterystyczne dla dysków twardych i nie mają zastosowania w technologii optycznej. Natomiast laser czerwony, który operuje na długości fali około 650 nm, jest używany w tradycyjnych napędach DVD oraz CD, jednak nie jest wystarczająco precyzyjny, aby umożliwić zapis na dyskach BD-R o dużej gęstości. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia różnic pomiędzy technologiami optycznymi a magnetycznymi, a także z mylnego założenia, że wszystkie nośniki optyczne działają na podobnej zasadzie. W dzisiejszych czasach, gdy ilość danych do przechowywania rośnie, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technologii dostosowanych do specyficznych potrzeb, co podkreśla znaczenie zastosowania lasera niebieskiego w dyskach BD-R.

Pytanie 2

Jaką liczbę komputerów można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.224?

A. 27 komputerów

B. 32 komputery

C. 25 komputerów

D. 30 komputerów

Odpowiedź 30 komputerów jest prawidłowa, ponieważ maska podsieci 255.255.255.224 oznacza, że mamy do czynienia z maską o długości 27 bitów (22 bity do identyfikacji podsieci i 5 bitów do identyfikacji hostów). Aby obliczyć liczbę dostępnych adresów IP dla hostów w takiej podsieci, stosujemy wzór 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W naszym przypadku mamy 5 bitów, co daje 2^5 = 32. Jednakże musimy odjąć 2 adresy: jeden dla adresu sieci (wszystkie bity hostów ustawione na 0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (wszystkie bity hostów ustawione na 1). Dlatego 32 - 2 = 30. Taka konfiguracja jest powszechnie stosowana w małych sieciach lokalnych, gdzie zarządzanie adresami jest kluczowe. Umożliwia to efektywne wykorzystanie przestrzeni adresowej i jest zgodne z zasadami projektowania sieci, gdzie każda podsieć powinna mieć odpowiednią liczbę adresów dla urządzeń. Przykład zastosowania tej maski to sieci biurowe, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona, a efektywność w zarządzaniu adresami jest istotna.

Pytanie 3

Jakie jest połączenie używane do wymiany informacji pomiędzy urządzeniami mobilnymi, które stosuje cyfrową transmisję optyczną w trybie bezprzewodowym do przesyłania danych na stosunkowo krótką odległość?

A. IEEE 1394c

B. IrDA

C. Bluetooth

D. IEEE 1394a

Wybór IEEE 1394a i IEEE 1394c jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny, ponieważ te standardy dotyczą interfejsu FireWire, który zazwyczaj jest używany w kontekście łączności przewodowej pomiędzy urządzeniami, takimi jak kamery cyfrowe, dyski twarde i urządzenia audio-wideo. FireWire umożliwia transfer danych na dużą odległość, zazwyczaj do 4.5 metra, co jest znacznie więcej niż typowy zasięg technologii IrDA. Dodatkowo, FireWire obsługuje wiele urządzeń podłączonych w szereg, co czyni go odpowiednim dla zastosowań multimedialnych, jednak nie jest to technologia bezprzewodowa. Z kolei Bluetooth to technologia bezprzewodowa, ale jest stworzona do komunikacji na średnie odległości, zazwyczaj do 100 metrów, i nie wykorzystuje technologii optycznej, lecz radiowej. Bluetooth jest powszechnie stosowany w urządzeniach audio, słuchawkach i smartfonach do przesyłania danych, jednak w kontekście krótkodystansowej transmisji optycznej, jak w przypadku IrDA, nie jest właściwym rozwiązaniem. Typowym błędem myślowym jest nieodróżnienie technologii bezprzewodowej od przewodowej oraz mylenie różnych standardów komunikacyjnych pod względem ich zastosowania i charakterystyki. Warto zrozumieć, że każdy z tych standardów ma swoje unikalne cechy i zastosowania, które należy brać pod uwagę przy wyborze odpowiedniego rozwiązania dla określonego problemu komunikacyjnego.

Pytanie 4

W systemach Windows, aby określić, w którym miejscu w sieci zatrzymał się pakiet, stosuje się komendę

A. nslookup

B. ping

C. tracert

D. ipconfig

Użycie komendy 'ping' do ustalenia, gdzie w sieci zatrzymał się pakiet, jest często mylnie interpretowane jako wystarczające rozwiązanie. 'Ping' jest narzędziem, które testuje dostępność hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Choć pozwala to na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, nie dostarcza informacji o trasie, którą pakiety pokonują ani o ewentualnych punktach, w których mogą występować opóźnienia. Użycie 'ipconfig' również nie ma związku z monitorowaniem trasy pakietów. 'Ipconfig' jest narzędziem do wyświetlania informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych na lokalnym komputerze, co może być przydatne w innych kontekstach, ale nie w śledzeniu ruchu sieciowego. Z kolei 'nslookup' służy do sprawdzania informacji o systemie nazw domen (DNS), co również nie jest odpowiednie do analizy trasy połączenia. Typowym błędem jest mylenie celów narzędzi – 'ping' czy 'ipconfig' są użyteczne w innych aspektach diagnostyki, ale nie w kontekście identyfikacji problemów z trasą pakietów. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego diagnozowania i rozwiązywania problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 5

Na podstawie załączonego obrazu, który adres powinien zostać zmieniony w ustawieniach klienta lub serwera, aby umożliwić podłączenie komputera do domeny?

Konfiguracja serwera

Physical Address. . . . . . . . : 08-00-27-07-E1-8E
DHCP Enabled. . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . : fe80::646e:47a6:1d9:91d1%12(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . : 10.0.0.1(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
Default Gateway . . . . . . . . : 10.0.0.5
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . : 302514215
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . : 00-01-00-01-1E-D7-23-14-08-00-27-07-E1-8E
DNS Servers . . . . . . . . . . : ::1
                                : 127.0.0.1
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . : Enabled

Konfiguracja klienta

Adres fizyczny. . . . . . . . . : 08-00-27-74-46-56
DHCP włączone . . . . . . . . . : Nie
Autokonfiguracja włączona . . . : Tak
Adres IPv6 połączenia lokalnego : fe80::56b:c9ae:a01d:7e32%11(Preferowane)
Adres IPv4. . . . . . . . . . . : 10.0.0.10(Preferowane)
Maska podsieci. . . . . . . . . : 255.0.0.0
Brama domyślna. . . . . . . . . : 10.0.0.5
Identyfikator IAID DHCPv6 . . . : 235405351
Identyfikator DUID klienta DHCPv6 : 00-01-00-01-1A-68-0C-FD-08-00-27-0F-E6-F8
Serwery DNS . . . . . . . . . . : fec0:0:0:ffff::1%1
                                : fec0:0:0:ffff::2%1
                                : fec0:0:0:ffff::3%1
NetBIOS przez Tcpip . . . . . . : Włączony

A. Adres IPv4 w ustawieniach serwera na 10.0.0.10

B. Adres DNS w ustawieniach serwera na 10.0.0.1

C. Adres IPv4 w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

D. Adres DNS w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

Konfiguracja adresu IPv4 zarówno w kliencie, jak i serwerze ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego działania sieci. Jednak w kontekście podłączania komputera do domeny, zmiana samego adresu IPv4 bez poprawnego ustawienia DNS może nie przynieść oczekiwanego rezultatu. Serwer DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest niezbędne do znalezienia kontrolera domeny w sieci. Błędne założenie, że zmiana adresu IPv4 na 10.0.0.1 w kliencie czy na 10.0.0.10 w serwerze automatycznie umożliwi podłączenie do domeny, pomija rolę DNS. Z kolei zmiana adresu DNS na serwerze na 10.0.0.1, bez wiedzy o jego roli w sieci, może prowadzić do braku komunikacji z odpowiednimi serwisami DNS, jeśli ten adres nie jest poprawnie skonfigurowany jako działający serwer DNS. Typowym błędem jest też przypisanie serwera DNS na localhost, co może działać na serwerze, ale wymaga prawidłowego przekierowania zapytań dla klientów. Rozumienie tych zależności i poprawna konfiguracja DNS są kluczowe dla spójności działania sieci i umożliwienia podłączenia komputera do domeny, co podkreśla znaczenie dobrych praktyk w zarządzaniu sieciowym.

Pytanie 6

Jaką ochronę zapewnia program antyspyware?

A. programom typu robak

B. programom szpiegującym

C. programom antywirusowym

D. atakom typu DoS i DDoS (Denial of Service)

Wiele osób myli programy antyspyware z innymi rodzajami zabezpieczeń, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich funkcji. Programy typu robak to złośliwe oprogramowanie, które samodzielnie się replikuje i rozprzestrzenia, niekoniecznie ingerując w prywatność użytkowników. Choć programy te mogą być niebezpieczne, ich działanie jest różne od programów szpiegujących, które są zaprojektowane, aby gromadzić dane użytkowników. Ponadto, programy antywirusowe są ukierunkowane na wykrywanie i usuwanie złośliwego oprogramowania, w tym wirusów, robaków i trojanów, ale nie są tożsame z funkcjonalnością programów antyspyware, które koncentrują się na wykrywaniu narzędzi do szpiegowania. Z kolei ataki typu DoS i DDoS dotyczą obciążania serwerów w celu uniemożliwienia użytkownikom dostępu do usług, co jest zupełnie innym rodzajem zagrożenia, niewspółmiernym do działania programów szpiegujących. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że różne rodzaje oprogramowania ochronnego mają różne cele i zastosowania, co jest kluczowe dla skutecznej ochrony przed zagrożeniami w sieci. Zrozumienie tej różnorodności pozwala na bardziej świadome podejmowanie decyzji dotyczących zabezpieczeń komputerowych.

Pytanie 7

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wykrywania problemów w pamięciach RAM?

A. SpeedFan

B. HWMonitor

C. MemTest86

D. Chkdsk

MemTest86 to specjalistyczne oprogramowanie przeznaczone do diagnostyki pamięci RAM, które potrafi wykrywać błędy w układach pamięci. Przeprowadza testy na poziomie sprzętowym, co pozwala na identyfikację problemów, które mogą wpływać na stabilność systemu oraz jego wydajność. Oprogramowanie działa niezależnie od zainstalowanego systemu operacyjnego, uruchamiając się z bootowalnego nośnika, co zwiększa jego skuteczność. Przykładowo, w przypadku systemu Windows, użytkownicy mogą napotkać na niestabilność lub zawieszanie się aplikacji, co często jest symptomem uszkodzonej pamięci. W takich sytuacjach uruchomienie MemTest86 staje się kluczowym krokiem w diagnozowaniu problemu. Testy mogą trwać od kilku godzin do kilku dni, a ich wyniki dostarczają szczegółowych informacji o stanie pamięci. Warto także podkreślić, że regularne testowanie pamięci RAM pomaga w zgodności z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT, co jest szczególnie istotne w środowiskach produkcyjnych, gdzie niezawodność sprzętu jest kluczowa.

Pytanie 8

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Freeware

B. Program typu Shareware

C. Program typu Public Domain

D. Program typu Adware

Adware to oprogramowanie które jest rozprowadzane za darmo ale zawiera reklamy które generują przychody dla twórców. W przypadku WinRAR użytkownik nie spotyka się z reklamami a jedynie z przypomnieniem o konieczności zakupu co wyklucza tę opcję jako poprawną. Freeware jest natomiast oprogramowaniem które jest dostępne do pobrania i użytkowania w pełnej wersji bez żadnych opłat. WinRAR wymaga zakupu licencji po okresie próbnym co przeczy zasadom Freeware. Public Domain to oprogramowanie które jest w pełni wolne od praw autorskich co oznacza że można je używać modyfikować i rozpowszechniać bez ograniczeń. WinRAR nie jest w domenie publicznej ponieważ jego kod źródłowy jest zamknięty a prawa autorskie są zastrzeżone dla producenta. Użytkownicy często mogą się mylić z powodu mylących komunikatów lub niepełnego zrozumienia modelu licencyjnego ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznania rodzaju licencji. Poprawna interpretacja licencji Shareware wiąże się z umiejętnością identyfikacji cech takich jak ograniczenie czasowe wersji próbnej oraz konieczność zakupu licencji co jest wyraźnie zaznaczone w komunikatach WinRAR. Kluczowym błędem jest przyjęcie że darmowy dostęp przez pewien czas automatycznie klasyfikuje oprogramowanie jako Freeware co jest nieprawidłowe w przypadku WinRAR. Rozpoznanie różnic między licencjami oraz zrozumienie modelu biznesowego pozwala na dokładniejszą ocenę prawidłowości wyboru licencji.

Pytanie 9

Który typ profilu użytkownika zmienia się i jest zapisywany na serwerze dla klienta działającego w sieci Windows?

A. Mobilny

B. Obowiązkowy

C. Tymczasowy

D. Lokalny

Tymczasowy profil użytkownika, choć czasami mylnie uważany za podobny do mobilnego, nie jest przechowywany na serwerze i nie umożliwia użytkownikowi synchronizacji ustawień między różnymi komputerami. Zamiast tego tworzy się go w sytuacjach, gdy występują problemy z ładowaniem profilu użytkownika, co skutkuje ograniczonym dostępem do danych i ustawień. Użytkownik korzystający z tymczasowego profilu może zauważyć, że jego preferencje i pliki nie są dostępne, co może prowadzić do frustracji i spadku efektywności w pracy. Lokalne profile użytkownika są przechowywane lokalnie na danym urządzeniu i nie mają możliwości synchronizacji ani zdalnego dostępu, co ogranicza ich użyteczność w środowiskach zdalnych lub rozproszonych. Obowiązkowe profile, chociaż pozwalają na pewne centralne zarządzanie, również nie są odpowiednie w kontekście mobilności, ponieważ wszelkie zmiany wprowadzone przez użytkownika nie są zapisywane. Użytkownicy często mylą te różne typy profili, co może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu środowiskiem IT. Warto zrozumieć, że mobilne profile użytkownika są zaprojektowane z myślą o łatwej integracji i użytkowaniu w złożonych środowiskach sieciowych, co stanowi ich kluczową przewagę w porównaniu do innych typów profili.

Pytanie 10

Analizując przedstawione wyniki konfiguracji zainstalowanych kart sieciowych na komputerze, można zauważyć, że

A. karta bezprzewodowa nosi nazwę Net11

B. karta przewodowa ma adres MAC 8C-70-5A-F3-75-BC

C. wszystkie karty mogą automatycznie uzyskać adres IP

D. interfejs Bluetooth dysponuje adresem IPv4 192.168.0.102

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wszystkie karty sieciowe zainstalowane w tym systemie mają włączoną autokonfigurację IP oraz DHCP, co oznacza, że mogą automatycznie uzyskać adresy IP z serwera DHCP. W praktyce oznacza to, że urządzenia te są skonfigurowane zgodnie ze standardami sieciowymi, które promują użycie serwerów DHCP do dynamicznego przydzielania adresów IP. Dzięki temu zarządzanie siecią jest uproszczone, ponieważ administrator nie musi ręcznie przypisywać adresów IP każdemu urządzeniu. Jest to szczególnie korzystne w dużych sieciach, gdzie automatyzacja procesów konfiguracyjnych oszczędza czas i minimalizuje błędy konfiguracyjne. W sieciach korzystających z protokołów takich jak IPv6, autokonfiguracja jest wręcz zalecana, ponieważ umożliwia wykorzystanie różnych metod zarządzania adresacją, w tym stateless address autoconfiguration (SLAAC). Ważne jest również zrozumienie, że autokonfiguracja nie ogranicza się tylko do adresów IP, ale obejmuje także inne parametry jak serwery DNS, co czyni ją wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu siecią.

Pytanie 11

Router w sieci LAN posiada przypisany adres IP 192.168.50.1. Został skonfigurowany w taki sposób, że przydziela komputerom wszystkie dostępne adresy IP w sieci 192.168.50.0 z maską 255.255.255.0. Jaka jest maksymalna liczba komputerów, które mogą działać w tej sieci?

A. 253

B. 255

C. 256

D. 254

Odpowiedź 253 jest prawidłowa z uwagi na zasady dotyczące adresacji IP w sieciach wykorzystujących maski podsieci. W przypadku adresu IP 192.168.50.1 z maską 255.255.255.0, mamy do czynienia z klasą C. W takiej sieci dostępna jest przestrzeń adresowa w zakresie od 192.168.50.0 do 192.168.50.255. Jednakże dwa adresy są zarezerwowane: pierwszy adres (192.168.50.0) jest używany jako adres sieci, a ostatni (192.168.50.255) jako adres rozgłoszeniowy (broadcast). Oznacza to, że w rzeczywistości można przydzielić adresy IP jedynie od 192.168.50.1 do 192.168.50.254, co daje 254 dostępne adresy. Po odjęciu adresu sieciowego oraz rozgłoszeniowego, maksymalna liczba komputerów, które mogą funkcjonować w tej sieci wynosi 253. W praktyce, przydzielanie adresów IP odbywa się na podstawie DHCP, co pozwala na dynamiczne przypisywanie adresów urządzeniom w sieci, co jest standardem w nowoczesnych konfiguracjach sieciowych.

Pytanie 12

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. PCI Express

B. AGP

C. ISA

D. PCI

Wybór innych złączy, takich jak PCI, ISA czy AGP, wskazuje na niepełne zrozumienie ewolucji interfejsów rozszerzeń w komputerach. Standard PCI (Peripheral Component Interconnect) był powszechnie wykorzystywany przed pojawieniem się PCI Express. Oferował on równoległy transfer danych, co ograniczało jego przepustowość. Choć był szeroko stosowany, szybko stał się niewystarczający w obliczu rosnących wymagań dotyczących prędkości przesyłania danych w nowoczesnych aplikacjach. Z kolei ISA (Industry Standard Architecture) jest jeszcze starszym standardem, który dominował w latach 80. i 90. XX wieku, ale jego ograniczenia w zakresie przepustowości i możliwości były zbyt duże, aby sprostać współczesnym wymaganiom. AGP (Accelerated Graphics Port) był złączem zaprojektowanym specjalnie dla kart graficznych, ale również zostało zastąpione przez PCI Express, które oferuje znacznie lepsze osiągi dzięki architekturze szeregowej. Wybierając te starsze złącza, można trafić na istotne ograniczenia w wydajności oraz problemy z kompatybilnością z nowoczesnymi komponentami. Dlatego, aby zbudować nowoczesny system komputerowy, warto korzystać z PCIe, co zapewnia dużą elastyczność i możliwość rozwoju.

Pytanie 13

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Zarządzanie bazami danych

B. Udostępnianie plików w sieci

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Wymiana danych pomiędzy użytkownikami sieci

Zarządzanie bazami danych to proces, który wymaga zaawansowanych mechanizmów, takich jak transakcje, spójność danych oraz drzewo indeksów, co nie jest w zakresie działania serwerów plików. Serwery plików, takie jak te działające na protokołach SMB czy NFS, są dedykowane do prostego przechowywania i udostępniania plików użytkownikom w sieci, nie mają natomiast możliwości przetwarzania złożonych zapytań, jakie wymagają bazy danych. Użytkownicy często mylą te dwa pojęcia, co prowadzi do przekonania, że serwery plików mogą pełnić funkcję baz danych. Oprogramowania do zarządzania bazami danych, jak MySQL czy PostgreSQL, są zaprojektowane do optymalizacji operacji odczytu i zapisu danych w strukturach tabelarycznych, co jest zupełnie odmiennym podejściem. Właściwe zrozumienie roli serwerów plików w infrastrukturze IT jest kluczowe dla skutecznego projektowania systemów informatycznych. Działania związane z wymianą danych pomiędzy użytkownikami oraz udostępnianiem plików są typowe dla serwerów plików, ale ich funkcje są ograniczone do prostych operacji, co różni je od bardziej złożonych mechanizmów stosowanych w serwerach baz danych.

Pytanie 14

Urządzenie z funkcją Plug and Play, które zostało ponownie podłączone do komputera, jest identyfikowane na podstawie

A. lokalizacji oprogramowania urządzenia

B. lokalizacji sprzętu

C. unikalnego identyfikatora urządzenia

D. specjalnego oprogramowania sterującego

Podczas analizowania innych odpowiedzi, warto zauważyć, że specjalny sterownik programowy nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na rozpoznawanie urządzeń Plug and Play. Sterowniki są z pewnością istotne, ale kluczowym elementem procesu identyfikacji urządzenia jest unikalny identyfikator, który odgrywa dominującą rolę w systemach operacyjnych. Z kolei lokalizacja sterownika urządzenia lub lokalizacja urządzenia nie są skutecznymi metodami identyfikacji. Lokalne sterowniki mogą być różnie zainstalowane w systemie i nie zawsze muszą być powiązane z danym urządzeniem, co może prowadzić do błędów. Dodatkowo, lokalizacja urządzenia nie ma znaczenia w kontekście identyfikacji. Można na przykład podłączyć to samo urządzenie do różnych portów USB w tym samym komputerze, a system nadal musi być w stanie je zidentyfikować. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia pojęcia lokalizacji z unikalnym identyfikatorem, a także z niedoceniania roli automatycznego rozpoznawania przez system operacyjny. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że identyfikacja urządzeń w systemach komputerowych opiera się na unikalnych identyfikatorach, które pozwalają na profesjonalne zarządzanie sprzętem oraz sterownikami.

Pytanie 15

Karta do przechwytywania wideo, która została przedstawiona, będzie kompatybilna z płytą główną posiadającą port

A. eSATA

B. AGP

C. PCI-e

D. 1-Wire

Wybierając inne niż PCI-e odpowiedzi, można napotkać kilka błędnych założeń dotyczących kompatybilności i zastosowań technologii wideo. AGP, czyli Accelerated Graphics Port, był popularny w latach 90. i wczesnych 2000. jako port dla kart graficznych. AGP jest jednak przestarzałym standardem, który nie wspiera nowoczesnych urządzeń o wysokiej przepustowości, takich jak karty do przechwytywania wideo, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Z kolei 1-Wire to protokół komunikacyjny używany głównie w prostych rozwiązaniach IoT, takich jak czujniki i identyfikatory, które nie wymagają przesyłania dużych ilości danych. Nie ma on zastosowania w kontekście przesyłania danych wideo, ponieważ jego przepustowość jest zbyt niska do takich celów. eSATA, będący zewnętrznym interfejsem SATA, służy głównie do podłączania dysków zewnętrznych i nie jest przeznaczony do obsługi kart rozszerzeń, takich jak karty graficzne czy karty przechwytujące wideo. eSATA oferuje połączenie o wysokiej przepustowości, ale jego zastosowanie jest ograniczone do magazynowania danych, a nie przesyłania strumieniowego. Wybór nieodpowiedniego interfejsu często wynika z niewiedzy na temat specyfiki użycia danych technologii i ich ograniczeń, co może skutkować brakiem kompatybilności sprzętowej i wydajnościowej w projektowaniu rozwiązań komputerowych.

Pytanie 16

Które medium transmisyjne charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem narażenia na zakłócenia elektromagnetyczne przesyłanego sygnału?

A. Cienki kabel koncentryczny

B. Kabel światłowodowy

C. Gruby kabel koncentryczny

D. Czteroparowy kabel FTP

Kabel światłowodowy to medium transmisyjne, które wykorzystuje światło do przesyłania danych, co eliminuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą występować w tradycyjnych kablach miedzianych. Dzięki temu jest on idealnym rozwiązaniem w środowiskach, gdzie występują silne źródła zakłóceń, takich jak w biurach, centrach danych czy w pobliżu urządzeń elektrycznych. Światłowody mają również znacznie większą przepustowość niż kable miedziane, co pozwala na przesyłanie większej ilości danych na dłuższe odległości bez straty jakości sygnału. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801, światłowody są rekomendowane do zastosowania w nowoczesnych instalacjach telekomunikacyjnych. W praktyce, firmy na całym świecie coraz częściej wybierają kable światłowodowe do budowy sieci, co pozwala na rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej oraz zapewnienie wysokiej jakości usług internetowych. W obliczu rosnących wymagań dotyczących szybkości i niezawodności transmisji danych, inwestycja w technologię światłowodową staje się zatem coraz bardziej opłacalna.

Pytanie 17

Określenie najlepszej trasy dla połączenia w sieci to

A. conntrack

B. tracking

C. routing

D. sniffing

Sniffing, tracking i conntrack to pojęcia, które, chociaż związane z sieciami komputerowymi, odnoszą się do zupełnie innych procesów niż routing. Sniffing polega na przechwytywaniu pakietów danych w sieci, co może być użyteczne w kontekście analizowania ruchu sieciowego, ale nie ma nic wspólnego z określaniem tras. Z kolei tracking odnosi się do śledzenia i monitorowania stanu połączeń, co jest użyteczne w kontekście zarządzania sesjami, ale nie wpływa na trasę, jaką wybierają dane. Conntrack to mechanizm, który umożliwia śledzenie stanów połączeń w firewallach, co również nie jest równoznaczne z routingiem. Błędne myślenie, które prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, często wynika z zamieszania pomiędzy różnymi funkcjami sieciowymi. Zrozumienie, że routing jest procesem podejmowania decyzji o trasach dla przesyłanych danych, jest kluczowe. Wiele osób mylnie kojarzy te terminy, nie dostrzegając, że każdy z nich pełni odrębną rolę w ekosystemie sieciowym. Dlatego istotne jest, aby mieć na uwadze, że routing nie tylko kieruje ruchem, ale jest także fundamentem sprawnej komunikacji w każdej sieci.

Pytanie 18

Aby podnieść wydajność komputera w grach, karta graficzna Sapphire Radeon R9 FURY OC, 4GB HBM (4096 Bit), HDMI, DVI, 3xDP została wzbogacona o technologię

A. Stream

B. CUDA

C. CrossFireX

D. SLI

SLI (Scalable Link Interface) to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie wielu kart graficznych w celu zwiększenia wydajności. Chociaż SLI jest podobne do CrossFireX, to jest specyficzne dla kart graficznych NVIDIA, co oznacza, że nie ma zastosowania w przypadku karty AMD, jak Sapphire Radeon R9 FURY OC. Stream to technologia wspierająca równoległe przetwarzanie danych, ale nie odnosi się bezpośrednio do wydajności gier. Wspiera ona procesory graficzne w wykonywaniu obliczeń, jednak nie jest dedykowana wielokartowym konfiguracjom jak CrossFireX. CUDA (Compute Unified Device Architecture) to również technologia stworzona przez NVIDIĘ, która pozwala deweloperom wykorzystywać moc obliczeniową kart graficznych NVIDIA do różnych zastosowań obliczeniowych, ale nie jest to technologie związana z wieloma kartami. Typowym błędem jest mylenie tych technologii, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że wybór technologii zależy od producenta karty graficznej i jej przeznaczenia, a ich funkcje są dostosowane do specyficznych potrzeb użytkowników. Aby osiągnąć optymalną wydajność, należy zatem wybierać technologie zgodne z posiadanymi komponentami sprzętowymi, a także monitorować ich wsparcie w grach oraz aplikacjach.

Pytanie 19

Która z poniższych informacji odnosi się do profilu tymczasowego użytkownika?

A. Pozwala na dostęp do ustawień i danych użytkownika z dowolnego komputera w sieci, które są przechowywane na serwerze

B. Jest zakładany przez administratora systemu i magazynowany na serwerze, zmiany mogą w nim wprowadzać jedynie administratorzy

C. Po wylogowaniu użytkownika, modyfikacje dokonane przez niego w ustawieniach pulpitu oraz plikach nie będą zachowane

D. Tworzy się go w trakcie pierwszego logowania do systemu i zapisuje na lokalnym dysku twardym komputera

Profil tymczasowy użytkownika pojawia się, gdy logujesz się na komputerze po raz pierwszy, a system nie może znaleźć twojego stałego profilu. To dość ważne, żeby wiedzieć, że wszystko, co robisz, jak zmiany w ustawieniach pulpitu czy instalacja aplikacji, jest przechowywane tylko na krótko. Po wylogowaniu te ustawienia znikną i przy następnym logowaniu nie będziesz miał pojęcia, co zmieniałeś, co może być trochę irytujące, zwłaszcza jak zależy ci na stałych preferencjach. Profil tymczasowy pomaga w zarządzaniu dostępem użytkowników i zasadami bezpieczeństwa, bo dzięki niemu administratorzy mogą ograniczyć to, co użytkownicy mogą zmieniać, a przy okazji nie ma ryzyka, że dysk twardy się zapełni niepotrzebnymi danymi. Warto pamiętać, że zaleca się monitorowanie sytuacji, kiedy użytkownicy korzystają z tych profili, żeby uniknąć frustracji związanej z utratą ważnych ustawień.

Pytanie 20

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. stosowanie szyfrowania WEP

B. zmiana nazwy SSID

C. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

D. zmiana adresu MAC routera

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ oferuje znacząco lepszy poziom ochrony w porównaniu do starszych standardów, takich jak WEP (Wired Equivalent Privacy). WPA-PSK wykorzystuje silne algorytmy szyfrujące, co znacznie utrudnia potencjalnym intruzom przechwycenie i odszyfrowanie przesyłanych danych. W praktyce, aby wdrożyć WPA-PSK, użytkownik musi ustawić mocne hasło, które jest kluczem do szyfrowania. Im dłuższe i bardziej skomplikowane jest hasło, tym trudniej jest złamać zabezpieczenia. Warto także pamiętać, że WPA2, które jest nowszą wersją, wprowadza dodatkowe ulepszenia, takie jak lepsze mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, co czyni sieć jeszcze bardziej odporną na ataki. Stosowanie WPA-PSK jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, a także jest zalecane przez ekspertów ds. bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 21

Jaka usługa, opracowana przez firmę Microsoft, pozwala na konwersję nazw komputerów na adresy URL?

A. DHCP

B. IMAP

C. WINS

D. ARP

Wybór IMAP jako odpowiedzi na pytanie o usługi tłumaczące nazwy komputerów na adresy IP jest niepoprawny, ponieważ IMAP (Internet Message Access Protocol) to protokół używany do odbierania wiadomości e-mail z serwera pocztowego. Jego funkcjonalność nie obejmuje zarządzania adresami IP ani tłumaczenia nazw komputerów. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to usługa, która dynamicznie przydziela adresy IP urządzeniom w sieci, ale nie zajmuje się tłumaczeniem nazw na adresy; jest odpowiedzialny jedynie za konfigurację sieci. ARP (Address Resolution Protocol) również nie jest odpowiednią odpowiedzią, ponieważ jego głównym zadaniem jest mapowanie adresów IP na adresy MAC, co dotyczy warstwy łącza danych w modelu OSI. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych protokołów i usług w kontekście ich funkcji. Wiele osób może przypisać funkcję tłumaczenia nazw komputerów do DHCP lub ARP z powodu ich związku z zarządzaniem adresami w sieci, jednak ich role są całkowicie różne. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest zrozumienie specyfiki każdej usługi sieciowej oraz ich zastosowań w infrastrukturze IT. Rekomendowane jest również zapoznanie się z dokumentacją i podręcznikami technicznymi, które szczegółowo opisują funkcje i zastosowanie protokołów oraz usług w sieciach komputerowych.

Pytanie 22

Jak nazywa się program, który pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym?

A. middleware.

B. sterownik.

C. komunikator.

D. detektor.

Wybór sniffera, middleware czy komunikatora jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ról i funkcji tych elementów w ekosystemie informatycznym. Sniffer to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które zbiera dane z pakietów przesyłanych w sieci. Choć jest niezwykle przydatny do monitorowania i analizowania komunikacji, nie pełni funkcji łącznika między kartą sieciową a systemem operacyjnym. Middleware to z kolei oprogramowanie pośredniczące, które łączy różne aplikacje i umożliwia im komunikację, ale również nie działa jako bezpośredni interfejs dla sprzętu. Jest to bardziej warstwa abstrakcji, która nie odnosi się bezpośrednio do sterowania urządzeniami sieciowymi. Komunikatory, natomiast, to aplikacje służące do wymiany wiadomości i nie mają związku z obsługą sprzętu. Powszechne błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi wynikają z niejasnego rozumienia hierarchii funkcji w systemie komputerowym oraz roli, jaką odgrywają poszczególne komponenty. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedzialność za komunikację z kartą sieciową leży przede wszystkim w rękach sterowników, które bezpośrednio wchodzą w interakcję z systemem operacyjnym.

Pytanie 23

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux spowoduje

A. zweryfikowanie integralności systemu plików

B. prezentację parametrów plików

C. znalezienie pliku

D. zmianę uprawnień dostępu do plików

Odpowiedzi takie jak wyświetlenie parametrów plików, zmiana praw dostępu do plików czy odszukanie pliku są typowymi nieporozumieniami związanymi z funkcjonalnością polecenia fsck. Wyświetlanie parametrów plików, które można osiągnąć za pomocą poleceń takich jak 'ls -l', dotyczy jedynie prezentacji atrybutów plików, a nie sprawdzania ich integralności. Z kolei zmiana praw dostępu do plików obsługiwana jest przez polecenia takie jak 'chmod' i 'chown', które umożliwiają modyfikację uprawnień, ale nie mają nic wspólnego z analizą stanu systemu plików. Co więcej, odszukiwanie pliku realizowane jest przez takie narzędzia jak 'find' czy 'locate', które służą do lokalizacji plików w systemie, a nie do weryfikacji ich integralności. Te błędne podejścia mogą prowadzić do przekonań, że fsck pełni funkcje, które są zarezerwowane dla innych narzędzi w systemie. Warto zauważyć, że nieprawidłowe rozumienie ról poszczególnych poleceń w systemie Linux może prowadzić do chaosu w administracji systemem, a także do potencjalnych problemów z bezpieczeństwem danych. Zrozumienie właściwego kontekstu użycia narzędzi jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem i ochrony danych.

Pytanie 24

W hierarchicznym modelu sieci komputery użytkowników stanowią część warstwy

A. dystrybucji

B. szkieletowej

C. rdzenia

D. dostępu

W modelu sieciowym warstwy rdzenia, dystrybucji i szkieletowej pełnią różne funkcje, które są często mylone z rolą warstwy dostępu. Warstwa rdzenia jest odpowiedzialna za zapewnienie dużej przepustowości i szybkiego przesyłania danych między różnymi segmentami sieci. Obejmuje ona infrastruktury, które łączą warstwę dostępu z warstwą dystrybucji, co jest niezbędne dla efektywnej komunikacji na dużych odległościach. Użytkownicy mogą błędnie myśleć, że komputery znajdują się w warstwie rdzenia, ponieważ są one centralnymi elementami, ale w rzeczywistości są jedynie klienci podłączonymi do sieci. Warstwa dystrybucji, z kolei, służy do agregacji ruchu z różnych segmentów sieci dostępu oraz podejmuje decyzje dotyczące routingu i bezpieczeństwa. Użytkownicy mogą mylić tę warstwę z dostępem, jednak to ona nie zajmuje się bezpośrednim podłączeniem urządzeń końcowych. Warstwa szkieletowa jest najwyższą warstwą, która zapewnia ogólną strukturę i architekturę sieci, odpowiadając za połączenia między dużymi sieciami, natomiast urządzenia końcowe, takie jak komputery, są zawsze częścią warstwy dostępu. Zrozumienie funkcji poszczególnych warstw w modelu hierarchicznym jest kluczowe dla poprawnego projektowania i wdrażania rozwiązań sieciowych, co niestety może być mylnie interpretowane bez odpowiedniej wiedzy o ich zadaniach.

Pytanie 25

W biurze rachunkowym znajduje się sześć komputerów w jednym pomieszczeniu, połączonych kablem UTP Cat 5e z koncentratorem. Pracownicy korzystający z tych komputerów muszą mieć możliwość drukowania bardzo dużej ilości dokumentów monochromatycznych (powyżej 5 tys. stron miesięcznie). Aby zminimalizować koszty zakupu i eksploatacji sprzętu, najlepszym wyborem będzie:

A. laserowa drukarka sieciowa z portem RJ45

B. atramentowe urządzenie wielofunkcyjne ze skanerem i faksem

C. drukarka atramentowa podłączona do jednego z komputerów i udostępniana w sieci

D. laserowe drukarki lokalne podłączone do każdego z komputerów

Patrząc na inne odpowiedzi, trzeba przyznać, że wybór drukarki atramentowej podłączonej do jednego komputera i udostępnianej w sieci to dość kiepski pomysł, zwłaszcza w biurze rachunkowym. Koszt eksploatacji takich drukarek jest wyższy, a jakość druku czarno-białego na dłuższą metę może być słabsza, co nie sprawdzi się przy dużych nakładach. Gdy drukujemy ponad 5000 stron miesięcznie, ciągłe wymiany tuszy mogą mocno skomplikować życie. Nawet urządzenie wielofunkcyjne atramentowe z funkcjami skanera i faksu nie jest najlepszym wyjściem, bo są one bardziej do codziennych zadań niż do wydajnego druku czarno-białego. Takie drukarki zazwyczaj mają też mniejsze możliwości, co może wprowadzić chaos i spowolnić pracę. Z kolei wybór lokalnych drukarek laserowych dla każdego komputera to dodatkowe koszty nie tylko na sprzęt, ale i na serwisowanie kilku urządzeń oraz zarządzanie różnymi tonerami. To zazwyczaj prowadzi do niepotrzebnych opóźnień i marnotrawstwa, co na pewno nie jest korzystne, gdy mamy do zrealizowania sporo wydruków. Warto podejmować decyzje, mając na uwadze koszty i wydajność, dlatego centralna drukarka sieciowa to według mnie najlepszy wybór.

Pytanie 26

Jakie urządzenie można kontrolować pod kątem parametrów za pomocą S.M.A.R.T.?

A. Procesora

B. Dysku twardego

C. Płyty głównej

D. Chipsetu

S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) to technologia, która umożliwia monitorowanie stanu dysków twardych oraz SSD. Głównym celem S.M.A.R.T. jest przewidywanie awarii dysków poprzez analizę ich parametrów operacyjnych. Na przykład, monitorowane są takie wskaźniki jak liczba błędów odczytu/zapisu, temperatura dysku, czas pracy oraz liczba cykli start-stop. Dzięki tym danym, systemy operacyjne oraz aplikacje mogą informować użytkowników o potencjalnych problemach, co daje możliwość wykonania kopii zapasowej danych oraz wymiany uszkodzonego dysku przed awarią. W praktyce, regularne monitorowanie stanu dysku za pomocą S.M.A.R.T. staje się kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą IT i zapewnieniu ciągłości pracy. Warto również zaznaczyć, że wiele programów do zarządzania dyskami, takich jak CrystalDiskInfo czy HD Tune, wykorzystuje S.M.A.R.T. do analizy stanu dysków, co stanowi dobrą praktykę w zarządzaniu danymi.

Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie Linux rozpoczyna weryfikację dysku oraz pozwala na usunięcie jego usterek?

A. mkfs

B. lshw

C. fsck

D. fdisk

Polecenie fsck (file system check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania integralności systemu plików na dysku oraz naprawy wszelkich wykrytych błędów. Użycie tego narzędzia jest kluczowe w przypadku, gdy system plików uległ uszkodzeniu, co może się zdarzyć na skutek nieprawidłowego wyłączenia systemu, błędów sprzętowych lub problemów z zasilaniem. fsck działa poprzez analizę struktury systemu plików i wykrywanie potencjalnych uszkodzeń, takich jak utracone lub uszkodzone bloki, błędne wskaźniki i inne nieprawidłowości. W przypadku wykrycia problemów, fsck podejmuje próby ich naprawy, co może obejmować usuwanie uszkodzonych plików lub naprawę tablicy alokacji. Przykładem zastosowania może być uruchomienie polecenia w trybie ratunkowym, co pozwala na przeprowadzenie diagnostyki bez uruchamiania pełnego systemu operacyjnego. Warto również pamiętać o wykonywaniu kopii zapasowych danych przed użyciem fsck, aby zminimalizować ryzyko utraty ważnych informacji.

Pytanie 28

Aby uzyskać wyświetlenie podanych informacji o systemie Linux w terminalu, należy skorzystać z komendy

Linux atom 3.16.0-5-amd64 #1 SMP Debian 3.16.51-3+deb8u1 (2018-01-08) x86_64 GNU/Linux

A. uname -a

B. factor 22

C. hostname

D. uptime

Polecenie hostname służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta aktualnie używanej przez system. Samo w sobie nie dostarcza szczegółowych informacji o systemie operacyjnym, takich jak wersja kernela czy architektura sprzętu, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zadania wymagającego kompleksowych danych systemowych. Uptime natomiast odpowiada za pokazanie, jak długo system działa bez przerwy od ostatniego uruchomienia. Jest to przydatne narzędzie do monitorowania stabilności i dostępności systemu, lecz nie dostarcza żadnych informacji o wersji kernela czy architektury. Polecenie factor 22 służy do matematycznego rozkładu liczby na jej czynniki pierwsze i jest zupełnie niezwiązane z wyciąganiem informacji o systemie operacyjnym. Często błędnym założeniem jest, że podstawowe komendy takie jak hostname czy uptime mogą dostarczać pełnego obrazu systemu, jednak są one ograniczone do specyficznych aspektów działania systemu. Aby uzyskać pełne informacje o systemie, trzeba użyć dedykowanych narzędzi, takich jak uname, które są zaprojektowane do tego celu. Zrozumienie specyfiki każdej z tych komend pozwala na efektywne zarządzanie systemem i unikanie typowych błędów wynikających z nieznajomości ich funkcji i ograniczeń. Dzięki temu możliwe jest osiąganie bardziej precyzyjnych i użytecznych wyników w codziennym administrowaniu systemami.

Pytanie 29

Narzędzie wbudowane w systemy Windows w edycji Enterprise lub Ultimate ma na celu

A. konsolidację danych na dyskach

B. kryptograficzną ochronę danych na dyskach

C. kompresję dysku

D. tworzenie kopii dysku

Podczas analizy pytania dotyczącego funkcji BitLockera w systemach Windows, można spotkać kilka nieporozumień wynikających z niewłaściwego przypisania funkcji do narzędzia. Konsolidacja danych na dyskach jest procesem porządkowania i optymalizacji danych, co zazwyczaj jest zadaniem menedżerów partycji lub narzędzi do defragmentacji. Tworzenie kopii dysku to funkcjonalność związana z narzędziami do backupu, które umożliwiają replikację danych w celu ich zabezpieczenia przed utratą w wyniku awarii sprzętowej lub błędów użytkownika. Kompresja dysku natomiast wiąże się z redukcją ilości miejsca zajmowanego przez dane na dysku, co realizują narzędzia do kompresji plików i katalogów. BitLocker nie jest związany z żadną z tych funkcji, gdyż jego głównym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa poprzez szyfrowanie danych na poziomie całego dysku. Typowe błędy myślowe wynikają z braku zrozumienia specyfiki i przeznaczenia narzędzi wbudowanych w systemy operacyjne oraz z mylenia pojęć ochrony danych z ich organizacją lub optymalizacją. Zrozumienie specyfiki funkcji BitLockera i jej roli w ochronie danych jest kluczowe, aby właściwie korzystać z jego możliwości i poprawnie odpowiadać na pytania tego typu na egzaminach zawodowych.

Pytanie 30

Technika określana jako rytownictwo dotyczy zasady funkcjonowania plotera

A. tnącego

B. solwentowego

C. laserowego

D. grawerującego

Rytownictwo to technika, która odnosi się do procesu grawerowania, polegającego na wycinaniu lub rysowaniu wzorów na różnych materiałach. W kontekście ploterów grawerujących, rytownictwo wykorzystuje precyzyjne ruchy głowicy grawerującej, która usuwając materiał, tworzy pożądany wzór. Przykłady zastosowania rytownictwa obejmują personalizację przedmiotów, takich jak trofea, odznaki czy pamiątki, a także produkcję elementów dekoracyjnych w branży rzemieślniczej. W branży reklamowej grawerowanie jest często wykorzystywane do tworzenia tabliczek informacyjnych oraz znaków. Warto również zwrócić uwagę, że grawerowanie laserowe, które jest jedną z metod grawerowania, oferuje jeszcze większą precyzję i możliwości w tworzeniu skomplikowanych wzorów. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie jakości i precyzji w procesach grawerowania, co czyni tę technikę niezwykle istotną w produkcji przemysłowej oraz w rzemiośle artystycznym.

Pytanie 31

Jaka jest równoważna forma 232 bajtów?

A. 2GB

B. 1GiB

C. 4GiB

D. 8GB

Odpowiedzi przedstawione jako 1GiB, 2GB i 8GB są błędne, ponieważ wynikają z nieprawidłowych przeliczeń jednostek pamięci. 1GiB to równowartość 1 073 741 824 bajtów, co oznacza, że 232 bajty są zaledwie ułamkiem tego rozmiaru. Podobnie 2GB (2 147 483 648 bajtów) i 8GB (8 589 934 592 bajtów) są znacznie większe niż 232 bajty, co sprawia, że ich wybór jest nieodpowiedni. Często mylone są różnice między gigabajtami (GB) a gibibajtami (GiB), gdzie 1 GiB jest równy 1024 MB, a 1 GB jest równy 1000 MB. Standardy te są kluczowe w branży IT, gdzie precyzyjne zrozumienie jednostek pamięci jest niezbędne dla efektywnego zarządzania danymi i projektowania systemów. Typowym błędem jest nieodróżnianie tych dwóch jednostek, co prowadzi do nadmiernych oszacowań potrzebnej pamięci. W praktyce, zrozumienie kontekstu, w jakim używamy jednostek, jest kluczowe, zwłaszcza gdy mówimy o ich zastosowaniu w różnych technologiach, takich jak dyski twarde, pamięci flash i sieci komputerowe, gdzie efektywność przechowywania danych jest kluczowym czynnikiem sukcesu.

Pytanie 32

Jakim spójnikiem określa się iloczyn logiczny?

A. OR

B. AND

C. NOT

D. XOR

Wybór innych spójników niż AND może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji w logice. Na przykład, spójnik XOR (exclusive OR) zwraca wartość prawdy tylko wtedy, gdy dokładnie jedna z operandy jest prawdziwa. W kontekście iloczynu logicznego, jego użycie byłoby nieodpowiednie, ponieważ nie oddaje zasady, że obie wartości muszą być prawdziwe. Podobnie, spójnik NOT neguje wartość logiczną, co również nie odpowiada definicji iloczynu logicznego, który łączy dwie wartości. Spójnik OR (inclusive OR) z kolei zwraca wartość prawdy, jeśli przynajmniej jedna z wartości jest prawdziwa, co również jest różne od działania AND. Te błędne odpowiedzi mogą być wynikiem mylenia operacji logicznych oraz ich zastosowań w praktycznych problemach. W kontekście programowania, ważne jest, aby zrozumieć, że różne spójniki mają różne zastosowania, które powinny być starannie dobierane w zależności od kontekstu. Niezrozumienie, jak działa każdy z tych operatorów, może prowadzić do niepoprawnego rozwiązywania problemów oraz błędów w kodzie, co z kolei wpływa na efektywność i jakość oprogramowania. Warto więc regularnie przeglądać dokumentacje oraz standardy zachowań operatorów logicznych w wybranym języku programowania, aby uniknąć tego rodzaju pomyłek.

Pytanie 33

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli, określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

Interfejs	Adres IP	Maska
G0	172.16.0.1	255.255.0.0
G1	192.168.0.1	255.255.255.0

A. 192.168.0.1

B. 192.168.0.2

C. 172.16.0.1

D. 172.16.0.2

Niepoprawne wybory wynikają z niezrozumienia zasady przypisywania adresu bramy domyślnej. Dla komputera K2 poprawny adres bramy to adres IP interfejsu G1 do którego jest podłączony. Adres 172.16.0.1 jest przypisany do interfejsu G0 co oznacza że nie jest w tej samej podsieci co komputer K2 i nie może być jego bramą. Natomiast 172.16.0.2 nie jest wymieniony w tabeli co sugeruje że jest błędny i nie związany z żadnym interfejsem. Adres 192.168.0.2 również nie jest przypisany do żadnego interfejsu więc nie może pełnić funkcji bramy. Wsieciach komputerowych każdemu interfejsowi przypisuje się unikalny adres IP dla danej podsieci co umożliwia poprawne kierowanie ruchem sieciowym. Złe przypisanie adresu bramy domyślnej prowadzi do problemów z łącznością ponieważ urządzenia nie będą w stanie prawidłowo przekazywać pakietów poza sieć lokalną. Dlatego kluczowe jest aby brama znajdowała się w tej samej podsieci co host co wymaga znajomości przypisanej adresacji i konfiguracji sieciowej zgodnej z najlepszymi praktykami. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową i unikania typowych błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 34

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 jest zapisany w formacie

A. oktalnym

B. heksadecymalnym

C. binarnym

D. dziesiętnym

Adres AC-72-89-17-6E-B2 jest zapisany w formacie heksadecymalnym, co oznacza, że używa systemu liczbowego o podstawie 16. W heksadecymalnym stosuje się cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F, które reprezentują wartości od 10 do 15. Taki format jest powszechnie stosowany w kontekście adresów MAC (Media Access Control), które identyfikują unikalne urządzenia w sieciach komputerowych. Adresy MAC są kluczowe dla komunikacji w warstwie 2 modelu OSI i są używane podczas przesyłania danych przez Ethernet oraz inne technologie sieciowe. Dla przykładu, w sieciach lokalnych routery i przełączniki wykorzystują adresy MAC do przekazywania pakietów do odpowiednich urządzeń. W praktyce, rozumienie formatu heksadecymalnego jest niezbędne dla administratorów sieci, którzy muszą konfigurować urządzenia, monitorować ruch sieciowy i diagnozować problemy. Przyjmuje się również, że adresy MAC zapisane w formacie heksadecymalnym są bardziej kompaktowe i czytelne niż w innych systemach liczbowych, co wpływa na łatwość ich wykorzystania w dokumentacji oraz konfiguracji sprzętu sieciowego.

Pytanie 35

Rozmiar pliku wynosi 2kB. Jaką wartość to reprezentuje?

A. 16384 bity

B. 2048 bitów

C. 16000 bitów

D. 2000 bitów

Odpowiedzi 2000 bitów oraz 2048 bitów są nieprawidłowe, ponieważ nie opierają się na standardowym przeliczeniu jednostek danych. Odpowiedź 2000 bitów wynika z błędnego zrozumienia koncepcji kilobajta, ponieważ ktoś może błędnie przyjąć, że 1 kB to 1000 bajtów zamiast właściwych 1024 bajtów. Z kolei 2048 bitów wynika z mylenia przeliczenia bajtów z bitami, gdyż nie uwzględnia się, że 1 kB to 1024 bajty, a każdy bajt to 8 bitów. Zatem tak naprawdę 2048 bitów odpowiada 256 bajtom, co nie ma związku z podanym rozmiarem 2 kB. Odpowiedź 16000 bitów również jest błędna, gdyż nie uwzględnia poprawnych przeliczeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Błędy te mogą wynikać z nieaktualnej wiedzy na temat jednostek miary, które są kluczowe w informatyce i technologii komputerowej. Właściwe zrozumienie i przeliczenie bajtów i bitów jest niezbędne do efektywnej pracy z danymi, a także do zrozumienia, jak różne jednostki wpływają na wydajność systemów komputerowych. W praktyce, programiści i inżynierowie IT muszą być świadomi tych przeliczeń, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące architektury systemów oraz optymalizacji transferów danych.

Pytanie 36

Jakie narzędzie powinno być użyte do uzyskania rezultatów testu POST dla komponentów płyty głównej?

A. B

B. D

C. C

D. A

Karta diagnostyczna POST, którą widzisz na obrazku B, to bardzo ważne narzędzie do diagnozowania problemów z płytą główną. POST, czyli Power-On Self-Test, to taki proces, który uruchamia się zaraz po włączeniu komputera. Jego celem jest sprawdzenie podstawowych elementów systemu. W trakcie POST, wyniki pokazywane są jako kody błędów. Można je odczytać właśnie za pomocą karty diagnostycznej, wkładając ją do gniazda PCI lub PCIe. Dzięki temu, technicy szybko dowiadują się, co nie działa. Karty te pomagają zidentyfikować problemy z pamięcią RAM, procesorem czy kartą graficzną. Osobiście uważam, że to niezwykle przydatne narzędzie, bo w serwisach komputerowych czas jest na wagę złota, a te karty naprawdę przyspieszają diagnozowanie i naprawy. W praktyce, dzięki nim można szybko zorientować się w problemach i to jest kluczowe, by sprzęt znów działał bez zarzutu.

Pytanie 37

Jakim procesem jest nieodwracalne usunięcie możliwości odzyskania danych z hard dysku?

A. niezamierzone skasowanie plików

B. zalanie dysku

C. zerowanie dysku

D. uszkodzenie łożyska dysku

Każda z pozostałych odpowiedzi na to pytanie odnosi się do sytuacji, które mogą prowadzić do utraty danych, jednak nie są one procesami całkowicie nieodwracalnymi. Przypadkowe usunięcie plików to powszechny problem, z którym borykają się użytkownicy komputerów. Wiele systemów operacyjnych oferuje możliwość przywracania skasowanych plików, przynajmniej do momentu, w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi. W przypadku zatarcia łożyska dysku, uszkodzenie mechaniczne może prowadzić do utraty dostępu do danych, jednak w wielu przypadkach specjalistyczne laboratoria są w stanie przeprowadzić odzyskiwanie danych z uszkodzonych dysków. Z kolei zalanie dysku stwardnionym ciałem obcym może wpłynąć na jego działanie, ale nie zawsze oznacza całkowitą utratę danych. W zależności od stopnia uszkodzeń oraz zastosowanych technik odzyskiwania, niektóre dane mogą być uratowane. Kluczowym błędem jest zatem myślenie, że wszystkie te sytuacje są równoznaczne z całkowitą utratą danych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi sytuacjami może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków w przypadku awarii i zastosowaniu działań naprawczych. Zamiast tego, kluczowe jest regularne wykonywanie kopii zapasowych, co pozwala na minimalizowanie ryzyka utraty cennych informacji.

Pytanie 38

Jakim adresem IPv6 charakteryzuje się autokonfiguracja łącza?

A. FE80::/10

B. ::/128

C. 2000::/3

D. FF00::/8

Adres IPv6 autokonfiguracji łącza to FE80::/10, co oznacza, że jest to zakres adresów przeznaczony do lokalnej komunikacji w sieciach. Adresy te są używane do autokonfiguracji węzłów w lokalnej sieci, umożliwiając im automatyczne przydzielanie adresów IP bez potrzeby interwencji administratora. Adresy te są obowiązkowe w przypadku IPv6 i są stosowane przez protokół Neighbor Discovery Protocol (NDP) do lokalizowania innych urządzeń w sieci oraz do rozwiązywania adresów. Przykładowo, gdy urządzenie podłącza się do nowej sieci, jest w stanie samodzielnie wygenerować lokalny adres IPv6, korzystając z informacji o prefiksie FE80:: i swojego unikalnego identyfikatora interfejsu (EUI-64). Dzięki temu, urządzenia mogą efektywnie komunikować się w lokalnej sieci bez potrzeby konfigurowania statycznych adresów IP, co jest zbieżne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami komputerowymi w dzisiejszych czasach.

Pytanie 39

Funkcja systemu operacyjnego, która umożliwia jednoczesne uruchamianie wielu aplikacji w trybie podziału czasu, z tym że realizacja tego podziału odbywa się przez same aplikacje, nosi nazwę

A. wielodostępowości

B. wielozadaniowości z wywłaszczeniem

C. wieloprogramowości

D. wielozadaniowości kooperatywnej

Wielozadaniowość z wywłaszczeniem, choć brzmi podobnie, różni się fundamentalnie od kooperatywnej. W tym modelu system operacyjny samodzielnie przejmuje kontrolę nad procesorem, gdy jedna z aplikacji nie jest w stanie oddać czasu CPU, co skutkuje lepszym zarządzaniem zasobami. Wywłaszczenie pozwala na bardziej efektywne korzystanie z wielozadaniowości, eliminując ryzyko zamrożenia systemu przez nieodpowiadające programy. Przykładowo, w systemie Windows, jeżeli aplikacja nie reaguje, system operacyjny może przydzielić czas procesora innym aktywnym programom, co zapewnia płynność działania. Wielodostępność to koncepcja, która odnosi się do umożliwienia wielu użytkownikom korzystania z systemu jednocześnie, co nie jest bezpośrednio związane z zarządzaniem czasem procesora przez aplikacje. Również wieloprogramowość to termin, który odnosi się do możliwości uruchamiania wielu programów w systemie, ale nie definiuje konkretnego sposobu, w jaki te programy dzielą czas procesora. Typowym błędem jest mylenie tych terminów z koncepcją wielozadaniowości, co prowadzi do nieporozumień w kontekście projektowania i implementacji systemów operacyjnych. Aby zrozumieć różnice, kluczowe jest spojrzenie na sposób, w jaki aplikacje i system operacyjny współpracują w zakresie zarządzania czasem procesora i zasobami systemowymi.

Pytanie 40

W standardzie Ethernet 100BaseTX konieczne jest użycie kabli skręconych

A. kategorii 1

B. kategorii 2

C. kategorii 3

D. kategorii 5

Ethernet 100BaseTX, który jest standardem sieciowym określonym w normie IEEE 802.3u, wykorzystuje skrętkę kategorii 5 jako media transmisyjne. Przewody te są w stanie przesyłać dane z prędkością do 100 Mbps na odległości do 100 metrów. Kategoria 5 charakteryzuje się wyższymi parametrami przesyłowymi w porównaniu do niższych kategorii, takich jak kategoria 1, 2 czy 3, które były stosowane w starszych technologiach. Przykładem zastosowania 100BaseTX jest budowa lokalnych sieci komputerowych (LAN), gdzie skrętka kategorii 5 jest powszechnie używana do łączenia komputerów z przełącznikami. Dzięki stosowaniu tej kategorii przewodów możliwe jest osiągnięcie wymaganego poziomu jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń, co jest kluczowe dla stabilności sieci. Warto również zauważyć, że w praktyce, dla zastosowań wymagających wyższych prędkości, jak 1000BaseT (Gigabit Ethernet), stosuje się jeszcze wyższą kategorię, np. kategorię 6 lub 6a, co pokazuje progres technologii i rosnące wymagania w zakresie przesyłania danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej