Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 16:32
  • Data zakończenia: 4 maja 2025 16:46

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pierwszym krokiem w procesie planowania jest

A. ustalenie procedury realizacji działań
B. określenie celów
C. analiza aktualnej sytuacji
D. przygotowanie harmonogramu realizacji zadań
Określenie celów jest kluczowym etapem procesu planowania, jako że stanowi fundament dla wszystkich dalszych działań. Właściwie zdefiniowane cele umożliwiają skoncentrowanie zasobów i wysiłków na osiąganiu konkretnych rezultatów. W praktyce, przykładowo w zarządzaniu projektami, cele powinny być SMART - Specyficzne, Mierzalne, Osiągalne, Istotne i Czasowe. Daje to wyraźne ramy, w których zespół projektowy może działać. Cele mogą dotyczyć różnych aspektów projektu, takich jak budżet, terminy czy jakość, co pozwala na skuteczne monitorowanie postępów oraz dokonywanie modyfikacji w trakcie realizacji. Dobrą praktyką jest również zaangażowanie kluczowych interesariuszy podczas określania celów, co zwiększa ich akceptację oraz zaangażowanie w realizację projektu. Ponadto, dobrze sformułowane cele mogą być narzędziem do oceny efektywności i wydajności, co jest zgodne z metodologiami zarządzania, takimi jak PMBOK czy PRINCE2, które podkreślają znaczenie celowego planowania.
Pytanie 2

Które konto może jedynie przedstawiać saldo kredytowe?

A. Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami
B. Rozliczenie zakupu
C. Zobowiązania wekslowe
D. Pozostałe rozrachunki z pracownikami
Zobowiązania wekslowe to taki rodzaj długu, który z reguły jest traktowany jako saldo kredytowe. To oznacza, że jeśli masz weksel, to znaczy, że Twoja firma ma dług wobec innej firmy. To zadłużenie ma spory wpływ na finanse, bo nie tylko wchodzi w bilans, ale też na wskaźniki rentowności i płynności. Tak więc, gdy bierzesz zobowiązania wekslowe, warto upewnić się, że będziesz miał kasę, żeby je pokryć na czas. Ogólnie, według dobrych zasad księgowości, zobowiązania powinno się klasyfikować według terminu zapadalności i rodzaju, co ułatwia zarządzanie finansami. Warto też śledzić, jak zobowiązania wekslowe wypadają na tle całkowitych zobowiązań, bo duże zadłużenie może zaszkodzić stabilności finansowej firmy.
Pytanie 3

Dokument, który wierzyciel wysyła do dłużnika w celu przypomnienia o niezapłaconej kwocie w ustalonym czasie to

A. nota odsetkowa
B. wezwanie do zapłaty
C. prośba o przedłużenie terminu płatności
D. oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji
Wezwanie do zapłaty jest formalnym dokumentem, który wierzyciel wysyła do dłużnika w celu przypomnienia o zaległej płatności, która nie została uregulowana w ustalonym terminie. Jest to kluczowy element procesu windykacji należności, który powinien być stosowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W praktyce, wezwanie do zapłaty zawiera zazwyczaj szczegóły dotyczące kwoty zadłużenia, daty wymagalności oraz możliwych konsekwencji w przypadku dalszego opóźnienia w płatności. Dobrą praktyką jest również dołączenie informacji o możliwości złożenia reklamacji lub negocjacji warunków spłaty. Wysyłając wezwanie do zapłaty, wierzyciel wykazuje dobre intencje i chęć rozwiązania sytuacji polubownie, co może zredukować koszty związane z windykacją. Warto wiedzieć, że zgodnie z Kodeksem cywilnym, wezwanie do zapłaty jest niezbędne, aby dłużnik stał się w zwłoce, co pozwala na naliczanie odsetek za opóźnienie. Umiejętne sporządzanie i wysyłanie wezwań do zapłaty może znacząco wpłynąć na efektywność procesu odzyskiwania należności.
Pytanie 4

Wskaźnik, który pozwala na obliczenie relacji pomiędzy wartością analizowanego zjawiska w określonym czasie a wartością tego samego zjawiska w innym czasie, przyjętym jako punkt odniesienia do porównań, to

A. struktury
B. płynności
C. dynamiki
D. zadłużenia
Wybór błędnych wskaźników, takich jak wskaźnik płynności, wskaźnik struktury czy wskaźnik zadłużenia, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków w analizie zjawisk gospodarczych. Wskaźnik płynności, na przykład, odnosi się do zdolności przedsiębiorstwa do regulowania swoich bieżących zobowiązań, co jest istotne w kontekście zarządzania finansami, ale nie dostarcza informacji o dynamice zjawisk w czasie. Wskaźnik struktury ocenia proporcje różnych składników majątkowych lub pasywów, co jest użyteczne do analizy struktury finansowej, lecz nie pokazuje zmian w czasie. Z kolei wskaźnik zadłużenia mierzy relację zobowiązań do kapitału własnego, ukazując stopień, w jakim firma korzysta z finansowania zewnętrznego, ale również nie odnosi się bezpośrednio do zmian zachodzących w danym zjawisku w czasie. Typowe błędy w myśleniu, prowadzące do wyboru tych wskaźników, obejmują mylenie analizy stanu z analizą zmian oraz niewłaściwe zrozumienie celów analizy. Właściwe dobieranie wskaźników jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych i użytecznych wyników analizy, dlatego wybór wskaźnika dynamiki powinien być preferowany w celu oceny zmian w czasie.
Pytanie 5

Jednym z obowiązków Ministerstwa Skarbu Państwa jest

A. opracowywanie projektów prywatyzacji.
B. udzielanie wsparcia finansowego bankom, które mogą stracić wypłacalność.
C. pobieranie podatków oraz innych należności budżetowych.
D. przyznawanie i wypłacanie zasiłków dla osób bezrobotnych.
Wybór odpowiedzi dotyczącej poboru podatków i innych należności budżetu państwa wskazuje na mylne zrozumienie struktury zadań Ministerstwa Skarbu Państwa. Choć pobór podatków jest kluczową funkcją w systemie finansów publicznych, odpowiedzialność za ten proces spoczywa na Ministerstwie Finansów, a nie Ministerstwie Skarbu. To ministerstwo koncentruje się na zarządzaniu majątkiem państwowym oraz prywatyzacją, co jest fundamentem jego działalności. W kontekście przyznawania i wypłacania zasiłków dla osób bezrobotnych, ta funkcja również nie należy do kompetencji Ministerstwa Skarbu, ponieważ zasiłki te są regulowane przez przepisy dotyczące polityki zatrudnienia, a odpowiedzialność za ich przyznawanie leży w gestii Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej. Odpowiedź dotycząca pomocy bankom w trudnej sytuacji finansowej wskazuje na jeszcze jedną nieprawidłowość, ponieważ choć Ministerstwo Skarbu może brać udział w strategiach mających na celu stabilizację sektora finansowego, to konkretne działania w tym zakresie są realizowane przez Narodowy Bank Polski oraz inne instytucje finansowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują mylenie ról różnych ministerstw oraz niepełne zrozumienie zakresu odpowiedzialności poszczególnych instytucji w strukturze administracji publicznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania funkcji i zadań Ministerstwa Skarbu Państwa.
Pytanie 6

Jakie składki na ubezpieczenia społeczne spoczywają na pracodawcy?

A. emerytalne, rentowe oraz wypadkowe
B. chorobowe, wypadkowe oraz zdrowotne
C. rentowe, chorobowe oraz wypadkowe
D. emerytalne, rentowe oraz chorobowe
Niestety, odpowiedzi, które obejmują składki chorobowe, są nietrafne. Składka chorobowa, choć ważna, jest płacona tylko przez pracownika i nie obciąża bezpośrednio pracodawcy tak jak składki emerytalne czy rentowe. To sprawia, że każda odpowiedź z składką chorobową w zestawieniu z innymi jest błędna. Wydaje mi się, że tu może być nieporozumienie, bo nie wszystkie składki są traktowane jednakowo. Dodatkowo, jeśli pominiesz składkę wypadkową, to nie rozumiesz, jak bardzo ważna jest ochrona pracowników. Kluczowym błędem jest mylenie wszystkich składek, co może prowadzić do niezrozumienia ich roli w systemie ubezpieczeń. Warto przyjrzeć się bliżej każdemu z tych ubezpieczeń i ich znaczeniu, żeby lepiej radzić sobie z obowiązkami wynikającymi z zatrudnienia.
Pytanie 7

W grudniu pracownik zrealizował 168 godzin pracy zgodnie z ustalonym wymiarem czasu zatrudnienia przy stawce 28,00 zł/godz. oraz 10 godzin nadliczbowych w niedzielę z dodatkiem wynoszącym 100% wynagrodzenia. Jakie będzie wynagrodzenie brutto pracownika za grudzień?

A. 4 704,00 zł
B. 4 984,00 zł
C. 4 844,00 zł
D. 5 264,00 zł
Rozważając niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele osób może błędnie obliczyć wynagrodzenie, nie uwzględniając wszystkich elementów. Na przykład, w przypadku wynagrodzenia brutto, istotne jest prawidłowe obliczenie zarówno podstawowych godzin pracy, jak i nadgodzin. Pomijanie nadgodzin lub ich zaniżenie prowadzi bezpośrednio do błędnych wyników. Niektórzy mogą również mylić stawki za nadgodziny, co skutkuje niewłaściwym pomnożeniem przez niewłaściwy współczynnik. Dodatkowo, pomyłki w obliczania godzin mogą wynikać z braku znajomości przepisów dotyczących pracy w niedziele, które wymagają podwójnego wynagrodzenia. Innym typowym błędem jest zniekształcanie stawki godzinowej lub nieprawidłowe zaokrąglanie kwot, co może prowadzić do całkowitego zafałszowania wyniku. Ważne jest, aby zawsze upewnić się, że wszystkie elementy wynagrodzenia są dokładnie obliczone i uwzględnione, aby uniknąć nieporozumień oraz nieprawidłowości w rozliczeniach płacowych.
Pytanie 8

Zakład krawiecki otrzymał zlecenie na 500 sztuk jedwabnych apaszek. Norma zużycia materiału na jedną apaszkę wynosi 0,5 m.b. jedwabiu. W magazynie firmy znajduje się 100 m.b. jedwabiu. Ile metrów bieżących jedwabiu należy dokupić, aby zrealizować to zlecenie?

A. 400 m.b.
B. 300 m.b.
C. 150 m.b.
D. 250 m.b.
Kiedy chcemy zrealizować zamówienie na 500 jedwabnych apaszek, musimy najpierw policzyć, ile materiału w sumie potrzebujemy. Każda apaszka wymaga 0,5 metra jedwabiu, więc dla 500 sztuk wychodzi nam 500 razy 0,5, co daje 250 metrów. Z tego, co wiem, w magazynie mamy 100 metrów, więc musimy kupić 150 metrów więcej. W praktyce, planowanie zapasów jest naprawdę istotne, bo wpływa na to, jak szybko zrealizujemy zamówienia i ile pieniędzy wydamy na magazynowanie. Moim zdaniem, monitorowanie zapasów to klucz do sukcesu – trzeba wiedzieć, jakie materiały nam się kończą i przewidywać, co będzie potrzebne w przyszłości. W branży krawieckiej zarządzanie materiałami to podstawa, jeśli chcesz być konkurencyjny i nie tracić na jakości.
Pytanie 9

W spółce akcyjnej, na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, część osiągniętego zysku netto przeznaczono na pokrycie ewentualnych strat przedsiębiorstwa i przekazano na

A. fundusz firmy
B. fundusz rezerwowy
C. kapitał akcyjny
D. kapitał zapasowy
Wybór funduszu zasobowego, funduszu przedsiębiorstwa czy kapitału udziałowego jako odpowiedzi na pytanie o przeznaczenie części zysku netto w kontekście pokrycia ewentualnej straty przedsiębiorstwa jest nieadekwatny ze względu na różnice w funkcjach i zastosowaniach tych elementów kapitałowych. Fundusz zasobowy jest tworzony na konkretne potrzeby inwestycyjne spółki, na przykład na rozwój nowych projektów czy modernizację sprzętu. Jego przeznaczenie nie obejmuje pokrycia strat, co stawia go w opozycji do kapitału zapasowego, którego podstawowym celem jest właśnie zabezpieczenie się przed nieprzewidzianymi stratami. Z kolei fundusz przedsiębiorstwa obejmuje środki, które mogą być przeznaczone na różne cele operacyjne, ale również nie znajdują zastosowania w kontekście strat, które mogą zagrozić stabilności finansowej spółki. Kapitał udziałowy, będący wynikiem aportów akcjonariuszy, nie jest przeznaczany na pokrycie strat, lecz stanowi podstawę finansowania działalności spółki. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych rodzajów kapitałów oraz nieznajomość ich funkcji w strukturze finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami w spółce akcyjnej.
Pytanie 10

W zamieszczonej tabeli przedstawiono operacje finansowe przeprowadzone w EURO. W wyniku przeliczeń walutowych przedsiębiorca zaksięguje różnicę kursową

LP.DataTreść operacjiKurs banku (w zł)Kurs średni NBP (w zł)Wartość operacji (w zł)
kupnasprzedaży
112.05.2007Otrzymano fakturę za wykonanie usługi 200 EURO4,034,254,17200 × 4,17 = 834,00
215.05.2007Zapłacono za fakturę 200 EURO3,904,134,04200 × 4,13 = 826,00

A. dodatnią w wysokości 8 zł na koncie "Przychody finansowe".
B. dodatnią w wysokości 8 zł na koncie "Koszty finansowe".
C. ujemną w wysokości 8 zł na koncie "Przychody finansowe".
D. ujemną w wysokości 8 zł na koncie "Koszty finansowe".
Wybór odpowiedzi dotyczącej ujemnej różnicy kursowej na koncie 'Koszty finansowe' jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego mechanizmów księgowych związanych z różnicami kursowymi. Warto zrozumieć, że różnice kursowe mogą być zarówno dodatnie, jak i ujemne, w zależności od tego, czy przedsiębiorstwo zyskuje, czy traci w wyniku przeliczenia walut. W tym przypadku, przedsiębiorca doświadczył sytuacji, w której wartość faktury w PLN była wyższa niż kwota, którą rzeczywiście zapłacił. Z tego wynika, że różnica kursowa była dodatnia, a nie ujemna, co neguje możliwość zaksięgowania tego zdarzenia jako kosztu. Przyjęcie, że różnica kursowa jest ujemna, może prowadzić do błędnych wniosków w zakresie zarządzania finansami, co z kolei może wpływać na decyzje dotyczące przyszłych transakcji walutowych. W ramach praktyki księgowej, ujemne różnice kursowe są klasyfikowane jako koszty finansowe tylko w sytuacjach, gdy rzeczywiście doszło do straty w wyniku niekorzystnych zmian kursów. Istotne jest, aby dokładnie analizować różnice między kursami walutowymi w celu właściwego odzwierciedlenia sytuacji finansowej w sprawozdaniach, a także w celu podejmowania świadomych decyzji dotyczących zarządzania ryzykiem kursowym. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego księgowania transakcji walutowych oraz dla podejmowania efektywnych działań w obszarze finansów.
Pytanie 11

Urlop okolicznościowy to uprawnienie przysługujące pracownikowi w celu zwolnienia z pracy z powodu

A. regularnego badania lekarskiego
B. śmiercią i pogrzebem babci pracownika
C. szkolenia pracownika w obszarze bhp
D. wezwaniu do stawienia się przed prokuraturą
Urlop okolicznościowy jest uprawnieniem pracowniczym, które dotyczy sytuacji wymagających nagłej i pilnej obecności pracownika w związku z wydarzeniami losowymi, takimi jak zgon bliskiej osoby. W polskim prawodawstwie, Kodeks pracy przewiduje możliwość skorzystania z takiego urlopu w przypadku śmierci członka rodziny, co obejmuje nie tylko rodziców czy rodzeństwo, ale także dziadków. Przykładowo, gdy pracownik musi uczestniczyć w pogrzebie babci, przysługuje mu prawo do takiego zwolnienia. Warto zaznaczyć, że urlop okolicznościowy jest płatny, co oznacza, że pracownik nie traci wynagrodzenia w czasie jego trwania. Tego typu przepisy są zgodne z europejskimi standardami ochrony praw pracowników, które dążą do zapewnienia równowagi między obowiązkami zawodowymi a życiem prywatnym. Pracodawcy mają obowiązek przestrzegania tych regulacji, co podkreśla znaczenie odpowiedzialności społecznej i etyki w zarządzaniu zasobami ludzkimi.
Pytanie 12

Który pracownik otrzyma najwyższe wynagrodzenie brutto?

PracownikWysokość wynagrodzenia zasadniczego
za pełny etat		Wymiar
zatrudnienia
pracownika
Jan Śliwiński3 000,00 zł3/4 etatu
Maria Hajduk4 100,00 zł1/2 etatu
Krzysztof Kruk2 800,00 zł7/8 etatu
Beata Podgórska3 400,00 zł5/8 etatu

A. Jan Śliwiński.
B. Maria Hajduk.
C. Beata Podgórska.
D. Krzysztof Kruk.
Odpowiedzi, które nie wskazują na Krzysztofa Kruka, wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczania wynagrodzeń brutto. W przypadku, gdy Maria Hajduk, Beata Podgórska czy Jan Śliwiński zostali wybrani, kluczowym błędem jest niezrozumienie, że wynagrodzenie brutto oblicza się na podstawie podstawy płacowej oraz wymiaru etatu. Często występuje mylne przekonanie, że wynagrodzenie netto lub inne aspekty, takie jak długość pracy, mają decydujące znaczenie, gdyż są to czynniki, które mogą wpływać na ostateczną wypłatę, ale nie na samą wysokość wynagrodzenia brutto. Kolejnym typowym błędem myślowym jest porównywanie wynagrodzeń bez dostatecznej analizy danych liczbowych, co może prowadzić do fałszywych wniosków. Każda organizacja powinna przywiązywać wagę do dokładnych analiz wynagrodzeń, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić sprawiedliwe wynagrodzenia w oparciu o rynkowe standardy. Ignorowanie tych zasad może skutkować niezadowoleniem pracowników oraz negatywnie wpływać na atmosferę w pracy oraz na reputację firmy w branży.
Pytanie 13

Do inwestycji o charakterze długoterminowym należy

A. obligacje Skarbu Państwa z terminem wykupu 5 lat
B. środki pieniężne na rachunku bieżącym
C. założona półroczna lokata bankowa
D. zaciągnięty trzyletni kredyt
Obligacje Skarbu Państwa z terminem wykupu 5 lat to naprawdę dobry przykład długoterminowej inwestycji. Mają one ustaloną stopę zwrotu, co oznacza, że inwestorzy mogą mniej więcej przewidzieć, ile zarobią w przyszłości. Długoterminowe inwestycje to takie, które trwają ponad rok, a te obligacje super wpasowują się w tę definicję. Regularne odsetki, które można z nich uzyskać, są świetnym źródłem dochodu. W praktyce bardzo często korzysta się z nich przy planowaniu emerytury, gdzie ważne, żeby pieniądze były bezpieczne przez dłuższy czas. Ponadto, inwestowanie w obligacje to też dobry sposób na zdywersyfikowanie swojego portfela, co jest ważne, gdy chcemy ograniczyć ryzyko związane z finansami osobistymi.
Pytanie 14

Jeśli cena nabycia netto towaru wynosi 200 zł, marża zysku to 50% ceny nabycia, a towar jest opodatkowany stawką 8% VAT, to jaka będzie cena sprzedaży brutto?

A. 540 zł
B. 270 zł
C. 324 zł
D. 350 zł
Aby obliczyć cenę sprzedaży brutto towaru, należy najpierw ustalić jego cenę sprzedaży netto. Cena zakupu netto wynosi 200 zł, a narzut zysku wynosi 50% tej ceny. Narzut zysku obliczamy jako 50% z 200 zł, co daje 100 zł. Następnie dodajemy ten narzut do ceny zakupu netto: 200 zł + 100 zł = 300 zł. Teraz mamy cenę sprzedaży netto równą 300 zł. Kolejnym krokiem jest dodanie VAT, który w tym przypadku wynosi 8%. VAT obliczamy, mnożąc cenę sprzedaży netto przez stawkę VAT: 300 zł * 0,08 = 24 zł. Cena sprzedaży brutto to suma ceny sprzedaży netto i VAT: 300 zł + 24 zł = 324 zł. Taki proces obliczeniowy jest zgodny z powszechnie stosowanymi standardami w handlu, gdzie ustalanie cen sprzedaży opiera się na przejrzystych zasadach kalkulacyjnych, co pozwala zarówno sprzedawcom, jak i klientom na lepsze zrozumienie finalnych kosztów transakcji.
Pytanie 15

Który z przykładów ilustruje zestaw dóbr komplementarnych?

A. Auto i rower
B. Książka oraz radio
C. Stół i krzesło
D. Komputer i monitor
Odpowiedź "Komputer i monitor" jest prawidłowa, ponieważ te dwa dobra są typowym przykładem dóbr komplementarnych. Dobra komplementarne to towary, które są używane razem, co oznacza, że wzajemnie się uzupełniają i zwiększają wartość użytkową jednego i drugiego. W przypadku komputera i monitora, komputer sam w sobie nie spełni swojej funkcji bez odpowiedniego urządzenia wyjściowego, jakim jest monitor. W praktyce, posiadanie komputera nie jest wystarczające do wykonania wielu zadań, od pracy biurowej po różnego rodzaju rozrywkę, co korzystnie wpływa na popyt na oba te dobra. Z perspektywy branżowej, przy sprzedaży komputerów często oferuje się monitora w pakietach, co potwierdza ich komplementarność. Również w strategiach marketingowych, promując komputer, często sugeruje się zakup monitora, co jest zgodne z zasadami cross-sellingu. Zrozumienie relacji między dobrami komplementarnymi jest kluczowe dla efektywnej strategii sprzedaży i marketingu oraz pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb klientów.
Pytanie 16

Numer NIP przyznawany jest osobie fizycznej, która zaczyna działalność gospodarczą, przez

A. Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
B. Naczelnika Urzędu Skarbowego
C. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
D. Urząd Miasta i/lub Gminy
Odpowiedź, którą wybrałeś, to Naczelnik Urzędu Skarbowego. Dlaczego? Bo to on odpowiada za nadawanie numerów NIP tym, którzy chcą rozpocząć działalność gospodarczą. NIP jest mega ważny, bo dzięki niemu urzędy mogą zidentyfikować podatników i ich obowiązki. Jak ktoś zakłada firmę, to musi złożyć wniosek do Naczelnika, co jest zgodne z prawem. Warto pamiętać, że NIP jest wymagany w każdej transakcji gospodarczej, a jego brak może narobić sporo kłopotów z urzędami. Tak więc, dobrze jest wiedzieć, jak to wszystko działa, jeśli planujesz założyć własny biznes w Polsce.
Pytanie 17

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. taktyczny
B. strategiczny
C. bieżący
D. operacyjny
Plan strategiczny to kluczowy dokument w zarządzaniu organizacją, który definiuje długofalowe cele i kierunki rozwoju. Jego główną cechą jest to, że obejmuje okres dłuższy niż pięć lat, co pozwala na analizowanie i przewidywanie zmieniających się warunków rynkowych oraz adaptowanie strategii do tych zmian. Przykładem zastosowania planu strategicznego może być wprowadzenie nowego produktu na rynek, co wymaga przemyślanej analizy konkurencji, klientów i trendów rynkowych. Dzięki strategicznemu podejściu organizacje mogą zbudować przewagę konkurencyjną, skoncentrować zasoby na kluczowych obszarach oraz zminimalizować ryzyko błędnych decyzji. Planowanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania, takimi jak analiza SWOT, która umożliwia identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń płynących z otoczenia. Właściwie opracowany plan strategiczny staje się fundamentem dla podejmowania decyzji operacyjnych i taktycznych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdej organizacji dążącej do długofalowego sukcesu.
Pytanie 18

Przekazanie 200 mb tkaniny bawełnianej z magazynu do produkcji powinno być udokumentowane poprzez wystawienie dowodu

A. Mm
B. Rw
C. Wz
D. Pw
Wybór innej odpowiedzi niż Rw wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące funkcji i dokumentacji w obiegu towarów. Odpowiedzi takie jak Wz (Wydanie zewnętrzne) czy Mm (Między magazynowe) nie są odpowiednie w kontekście wydania materiałów do produkcji. Wz stosuje się, gdy towar jest wydawany poza przedsiębiorstwo, co nie ma zastosowania w przypadku, gdy materiały są przekazywane wewnętrznie do produkcji. Odpowiedź Mm, dotycząca transferu pomiędzy magazynami, również nie pasuje do sytuacji, w której mówimy o bezpośrednim wydaniu materiałów do produkcji, ponieważ nie dotyczy to przemieszczenia pomiędzy różnymi lokalizacjami magazynowymi. Z kolei Pw (Przyjęcie wewnętrzne) dotyczy dokumentacji przyjęcia towaru do magazynu, co również nie jest związane z procesem wydania materiałów. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie, że każdy dokument magazynowy ma ściśle określoną rolę, a nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do chaosu w ewidencji. Właściwe stosowanie dokumentów magazynowych jest istotne dla utrzymania dokładnych danych o stanach magazynowych i umożliwia skuteczne zarządzanie łańcuchem dostaw. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do problemów z kontrolą zapasów oraz trudności w analizie danych, co jest kluczowe dla każdej organizacji zajmującej się produkcją.
Pytanie 19

Pracownik zatrudniony na 3/4 etatu w systemie czasowym otrzymuje wynagrodzenie na podstawie stawki godzinowej wynoszącej 12,50 zł za godzinę. W miesiącu grudniu 2016 roku pracował przez 22 dni, wykonując 6 godzin dziennie. Oblicz wynagrodzenie brutto pracownika za grudzień 2016 roku.

A. 1 500,00 zł
B. 1 650,00 zł
C. 2 750,00 zł
D. 2 200,00 zł
Aby obliczyć wynagrodzenie brutto pracownika zatrudnionego na 3/4 etatu, należy najpierw ustalić całkowitą liczbę przepracowanych godzin w grudniu. Pracownik pracował przez 22 dni, wykonując 6 godzin dziennie, co daje łącznie 132 godziny (22 dni * 6 godzin). Stawka godzinowa wynosi 12,50 zł, więc wynagrodzenie brutto obliczamy, mnożąc liczbę godzin przez stawkę: 132 godziny * 12,50 zł/godz. = 1 650,00 zł. Tego typu obliczenia są istotne w kontekście wynagradzania pracowników, gdzie dokładne ustalenie przepracowanych godzin oraz stawki godzinowej jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa pracy oraz uniknięcia błędów płacowych. Warto również zwrócić uwagę, że wynagrodzenie brutto jest kwotą, od której oblicza się składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy, co jest istotne przy planowaniu budżetu osobistego pracownika.
Pytanie 20

Wskaźnik znacznej płynności finansowej wskazuje

A. na zdolność do spłaty bieżących zobowiązań
B. na zdolność do regulowania długoterminowych zobowiązań
C. na rotację zapasów
D. na zamrożenie zapasów
Udzielając odpowiedzi, która nie dotyczy możliwości spłaty bieżących zobowiązań, można wpaść w pułapki nieprecyzyjnych interpretacji wskaźników finansowych. Odpowiedzi takie jak rotacja zapasów nie mają bezpośredniego związku z płynnością finansową. Rotacja zapasów odnosi się do efektywności zarządzania zapasami, wskazując, jak szybko firma sprzedaje swoje zapasy. Wysoka rotacja zazwyczaj sugeruje skuteczne zarządzanie, ale nie oznacza, że firma jest w stanie płynnie regulować swoje zobowiązania. Z kolei możliwość spłaty długoterminowych zobowiązań jest związana z innym wskaźnikiem, takim jak wskaźnik zadłużenia czy zadłużenie długoterminowe do kapitału własnego, które oceniają stabilność i strukturę finansowania. Wreszcie, zamrożenie zapasów nie jest pojęciem dotyczących płynności, lecz odnosi się do sytuacji, w której przedsiębiorstwo trzyma zbyt dużą ilość zapasów, co może wpłynąć negatywnie na jego płynność poprzez zamrożenie środków finansowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że płynność finansowa koncentruje się na relacji między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami bieżącymi, a nie na zarządzaniu zapasami, zadłużeniem długoterminowym czy innymi wskaźnikami efektywności operacyjnej.
Pytanie 21

Technika rozwiązywania sporów opierająca się na wzajemnych ustępstwach dokonywanych przez uczestników konfliktu to

A. mentoring
B. kompromis
C. współdziałanie
D. konfrontacja
Kompromis to metoda rozwiązywania konfliktów, która polega na wzajemnych ustępstwach stron, co prowadzi do osiągnięcia porozumienia, które każda ze stron może zaakceptować. W praktyce oznacza to, że obie strony konfliktu muszą zrezygnować z części swoich pierwotnych żądań, aby dojść do wspólnego rozwiązania. Kompromis jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdzie czas jest czynnikiem ograniczającym, a zbyt długie negocjacje mogą prowadzić do dalszych napięć. Przykładowo, w miejscu pracy może wystąpić konflikt między działami marketingu i sprzedaży dotyczący strategii promocji. W sytuacji, gdy dział marketingu chce inwestować w reklamy online, a dział sprzedaży preferuje tradycyjne metody, osiągnięcie kompromisu może polegać na zaplanowaniu części budżetu na reklamy online, a części na tradycyjne działania. W standardach zarządzania projektami, takich jak PMBOK, kompromis jest uznawany za jedną z technik negocjacyjnych, co podkreśla jego znaczenie w efektywnym zarządzaniu konfliktem.
Pytanie 22

Pracownik, który jest wynagradzany w systemie akordu progresywnego, przepracował w miesiącu godziny zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy i wykonał 3 800 sztuk wyrobów spełniających normę jakościową. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz miesięczne wynagrodzenie brutto pracownika.

Stawka akordowa za wykonanie do 3 000 sztuk wyrobów0,85 zł/szt.
Stawka akordowa za wykonanie powyżej 3 000 sztuk wyrobów0,95 zł/szt.

A. 3 310,00 zł
B. 3 610,00 zł
C. 3 230,00 zł
D. 3 530,00 zł
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często pojawiają się podczas obliczania wynagrodzenia w systemie akordu progresywnego. Jednym z najczęstszych problemów jest nieprawidłowe zastosowanie stawek akordowych. Niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że wszystkie sztuki powinny być naliczane po jednej stawce, co jest błędne, ponieważ system akordu progresywnego różnicuje wynagrodzenie w zależności od liczby wyprodukowanych sztuk. Inny błąd może polegać na nieprawidłowym zsumowaniu wartości wynagrodzeń dla różnych ilości. Kluczowe jest zrozumienie, że dla pierwszych 3 000 sztuk stosujemy inną stawkę niż dla sztuk powyżej, co wymaga dokładnego podziału obliczeń. Stawka za pierwsze 3 000 sztuk wynosi 0,85 zł, a powyżej tej liczby 0,95 zł, co jest istotne dla prawidłowego obliczenia całkowitego wynagrodzenia. Ignorowanie tej zasady prowadzi do błędnych sum i w konsekwencji do nieprawidłowego wynagrodzenia. System akordu progresywnego ma na celu nie tylko wynagradzanie wydajności, ale również promowanie jakości pracy, dlatego tak istotne jest przestrzeganie tych zasad przy obliczeniach, aby zapewnić sprawiedliwość systemu wynagrodzeń dla wszystkich pracowników. Zrozumienie i prawidłowe stosowanie tych zasad jest niezbędne do skutecznego zarządzania kosztami pracy w organizacji.
Pytanie 23

Osoba fizyczna, która jest podatnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej, w celu zaktualizowania danych dotyczących numeru konta bankowego, na które ma być wykonany zwrot podatku, powinna dostarczyć do urzędu skarbowego zgłoszenie aktualizacyjne na formularzu

A. VAT-7
B. CIT-8
C. PIT-36
D. ZAP-3
Wybór formularzy VAT-7, CIT-8 oraz PIT-36 jako odpowiedzi na pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych formularzy ma odrębne przeznaczenie, które nie jest związane z aktualizacją danych dotyczących numeru konta bankowego. VAT-7 jest formularzem służącym do rozliczania podatku od towarów i usług, a jego celem jest wykazanie należnego podatku VAT w danym okresie rozliczeniowym. Z kolei CIT-8 jest deklaracją dla podatków dochodowych osób prawnych, a jego użycie dotyczy firm, które muszą zgłaszać swoje dochody oraz obliczać należny podatek dochodowy. PIT-36 natomiast jest formularzem przeznaczonym dla osób fizycznych, które prowadzą działalność gospodarczą i chcą rozliczać się na zasadach ogólnych, co również nie ma związku z aktualizacją danych do zwrotu podatku. Wybierając te niewłaściwe formularze, użytkownicy mogą być narażeni na błędy w procesie zwrotu podatku, co może prowadzić do opóźnień lub nawet do problemów prawnych. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie formularze podatkowe mogą być stosowane zamiennie w różnych sytuacjach, co jest niezgodne z obowiązującymi przepisami. Dlatego ważne jest, aby każda osoba fizyczna, która potrzebuje zaktualizować swoje dane, korzystała wyłącznie z odpowiednich formularzy, takich jak ZAP-3, co zapewnia zgodność z przepisami i sprawne przeprowadzenie procesu zwrotu nadpłaty podatku.
Pytanie 24

Rejestrację spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krajowym Rejestrze Sądowym przeprowadza

A. izba gospodarcza
B. urząd miasta
C. starostwo powiatowe
D. sąd rejonowy
Rejestracja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krajowym Rejestrze Sądowym nie jest zadaniem przypisanym do urzędów miasta, starostw powiatowych ani izb gospodarczych. Często pojawia się błędne przekonanie, że te instytucje mają prawo do rejestracji spółek, co jest niezgodne z obowiązującym prawem. Urząd miasta zajmuje się sprawami administracyjnymi lokalnego szczebla, natomiast starostwa powiatowe odpowiadają za różne aspekty administracyjne związane z powiatami, ale nie mają kompetencji do rejestracji spółek w KRS. Izby gospodarcze, mimo że pełnią ważną rolę w wspieraniu przedsiębiorczości i dostarczaniu informacji o rynku, nie są organami odpowiedzialnymi za proces rejestracji. Każda z tych instytucji ma swoje szczegółowe kompetencje, ale rejestracja spółek w Polsce jest ściśle regulowana przez prawo i leży w gestii sądów rejonowych. Niezrozumienie tej struktury może prowadzić do nieprawidłowości w procesie zakupu i rejestracji firmy, co z kolei może skutkować opóźnieniami oraz problemami prawno-administracyjnymi. Właściwe zrozumienie roli sądów rejonowych w procesie rejestracji jest kluczowe dla każdego, kto planuje założyć własną działalność gospodarczą.
Pytanie 25

Rezultatem finalnym procesów produkcyjnych są

A. produkty handlowe
B. surowce
C. produkty w fazie produkcji
D. wyroby gotowe
Wyroby gotowe to ostateczny rezultat procesu produkcyjnego, który obejmuje wszystkie etapy, od pozyskania surowców, przez ich przetwarzanie, aż do finalnego produktu, który jest gotowy do sprzedaży i dystrybucji. W praktyce, wyroby gotowe są tym, co przedsiębiorstwa oferują klientom i co generuje przychody. Na przykład, w przemyśle samochodowym, wyroby gotowe obejmują gotowe pojazdy, które są sprzedawane klientom. W kontekście standardów branżowych, wyroby gotowe muszą spełniać określone normy jakości, takie jak ISO 9001, które zapewniają, że produkty są odpowiednio zaprojektowane oraz wyprodukowane zgodnie z wymaganiami klientów i regulacjami prawnymi. Kluczowym aspektem jest również efektywne zarządzanie łańcuchem dostaw, które zapewnia, że proces produkcji przebiega płynnie i że wyroby gotowe są dostarczane do klientów w odpowiednim czasie i w odpowiedniej ilości.
Pytanie 26

Firma Transportowa nabyła nowy pojazd ciężarowy, który został uwzględniony w bilansie w kategorii

A. kapitał własny
B. środki trwałe
C. wyroby gotowe
D. aktywa obrotowe
Odpowiedź 'środki trwałe' jest poprawna, ponieważ samochody ciężarowe są klasyfikowane jako aktywa długoterminowe, które przedsiębiorstwo wykorzystuje w swojej działalności przez dłuższy czas, zazwyczaj powyżej roku. Środki trwałe to wszelkie materialne aktywa, które nie są przeznaczone do sprzedaży, lecz służą do realizacji działalności operacyjnej firmy. W praktyce oznacza to, że samochód ciężarowy będzie generował przychody poprzez świadczenie usług transportowych, a jego wartość będzie amortyzowana przez okres jego użytkowania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo Transportowe w ciągu roku dokonuje odpisów amortyzacyjnych na zakupiony pojazd, co wpływa na jego sprawozdanie finansowe. Dobre praktyki w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa wskazują na konieczność rzetelnego klasyfikowania aktywów, co umożliwia dokładniejsze analizy finansowe oraz efektywne planowanie budżetu. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), przedsiębiorstwa są zobowiązane do ujawnienia wartości środków trwałych w bilansie oraz zasad dotyczących ich amortyzacji.
Pytanie 27

W grudniu 2021 roku pracownik był na zwolnieniu lekarskim przez 5 dni z powodu przeziębienia. To była jego pierwsza nieobecność chorobowa w tym roku. Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosiła 3 000,00 zł. Jakie było wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy, płatne w wysokości 80%?

A. 500,00 zł
B. 400,00 zł
C. 100,00 zł
D. 2 400,00 zł
Błędy w obliczeniach wynagrodzenia chorobowego mogą wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących podstawy obliczeń lub niewłaściwego uwzględnienia dni roboczych. W jednym z błędnych podejść można by pomyśleć, że wynagrodzenie chorobowe oblicza się na podstawie całkowitej kwoty wynagrodzenia za miesiąc, co prowadzi do mylnego przypisania 500,00 zł jako wypłaty za dni zwolnienia. Dodatkowo, mogą wystąpić nieporozumienia dotyczące procentowego udziału wynagrodzenia, co skutkuje błędnym wyliczeniem, na przykład 100,00 zł jako procentowego wynagrodzenia za dzień. Ważne jest, aby przy obliczaniu wynagrodzenia chorobowego skupić się na tym, że należy brać pod uwagę tylko dni robocze oraz odpowiednią stawkę procentową. W kontekście wynagrodzenia chorobowego, 80% to standardowa stawka, która jest stosowana w przypadku pierwszej absencji chorobowej. Prawidłowe podejście do obliczeń powinno uwzględniać także przepisy prawa pracy dotyczące wynagrodzenia w czasie choroby. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowych wypłat oraz ewentualnych problemów z pracownikami. W związku z tym, niepoprawne podejścia pokazują, jak łatwo można błędnie interpretować przepisy, co podkreśla znaczenie znajomości standardów wynagrodzeń i zasad dotyczących obliczeń wynagrodzeń chorobowych.
Pytanie 28

Księgowanie przy użyciu wartości ujemnych, realizowane na tych samych kontach oraz po tych samych stronach, gdzie pojawił się zapis błędny, nazywamy

A. korekty
B. storna czarnego częściowego
C. storna czarnego
D. storna czerwonego
Wybór storna czarnego to nie jest najlepszy pomysł, jeśli chodzi o praktyki księgowe. To, co musisz wiedzieć, to że terminy księgowe mają swoje ściśle określone znaczenie. A storno czarne odnosi się do sposobu, w którym nowy zapis koryguje błędny zapis, ale nie pozwala na dokładne zidentyfikowanie błędu. To może prowadzić do bałaganu w księgach, bo pierwotne zapisy są wówczas mniej przejrzyste. No i storno czarne częściowe też jest takie sobie, bo często nie wystarcza, żeby całkowicie zlikwidować ryzyko błędów w przyszłości. Księgowi powinni ostrożnie dobierać metody, bo odpowiednia terminologia jest ważna, żeby uniknąć zamieszania i problemów w audytach. Wydaje mi się, że najlepiej stosować storno czerwone, które pozwala na niewątpliwe i czytelne poprawienie błędów.
Pytanie 29

Negocjacje w twardym stylu opisują

A. częstym stosowaniem uników oraz uległością jednego z uczestników negocjacji
B. godzeniem się na potencjalną stratę w dążeniu do uzyskania kompromisu
C. poszukiwaniem takiego rozwiązania, które zostanie zaakceptowane przez drugą stronę
D. stawianiem drugiej stronie wyraźnych i konkretnych żądań
Negocjacje twarde, często nazywane również negocjacjami pozycyjnymi, opierają się na jasnym i zdecydowanym stawianiu wymagań. W tym podejściu negocjatorzy przyjmują mocne stanowisko i dążą do maksymalizacji swoich zysków bez względu na potrzeby drugiej strony. Przykładem mogą być negocjacje kontraktowe, gdzie jedna ze stron domaga się konkretnych warunków dostawy, ceny czy terminów realizacji, a druga strona jest zmuszona dostosować się do tych wymagań, aby osiągnąć porozumienie. Negocjacje twarde mogą prowadzić do szybkich wyników, ale często wiążą się z ryzykiem konfliktu, co może zniechęcać do dalszej współpracy. W kontekście standardów praktyk negocjacyjnych, kluczowe jest zrozumienie, że twarde podejście bywa skuteczne w sytuacjach, gdzie istnieje duża różnica interesów i gdzie długoterminowe relacje nie są priorytetem. Umiejętne stosowanie negocjacji twardych wymaga również znajomości technik perswazji i umiejętności argumentacji, aby skutecznie przedstawić swoje żądania.
Pytanie 30

Zawarty w przedstawionej definicji prawa popytu łaciński termin ceteris paribus oznacza

Prawo popytu informuje, że wraz ze wzrostem ceny dobra popyt na dobro maleje, a spadek ceny tego dobra powoduje wzrost popytu (ceteris paribus)

A. "w innych warunkach spowodowanych upływem czasu'".
B. "na tych samych warunkach co rok temu".
C. "w innych warunkach spowodowanych zmianą waluty'".
D. "w tych samych, niezmienionych warunkach".
Zrozumienie terminu "ceteris paribus" jest kluczowe w analizie ekonomicznej, a jego błędna interpretacja może prowadzić do poważnych nieporozumień. Odpowiedzi sugerujące, że termin ten odnosi się do zmian warunków spowodowanych walutą, upływem czasu czy porównaniem do sytuacji sprzed roku, ukazują szereg typowych błędów myślowych. Po pierwsze, każda z tych odpowiedzi wprowadza zmienne, które są sprzeczne z założeniem ceteris paribus. Ekonomiści używają tego terminu, aby wyizolować konkretne zmiany w jednym parametrze, eliminując wpływ pozostałych czynników. Takie podejście pozwala na analizę wpływu jednego czynnika, na przykład ceny, na popyt, bez zakłóceń ze strony innych zmiennych, takich jak siła nabywcza czy preferencje konsumentów. W rzeczywistości, wiele złożonych problemów ekonomicznych wymaga tego rodzaju uproszczenia, aby uzyskać jasne wyniki. Dlatego błędne zrozumienie ceteris paribus, jako odnoszącego się do innych warunków, pokazuje nie tylko brak znajomości podstawowych pojęć ekonomicznych, ale również prowadzi do nieadekwatnych wniosków i błędnych decyzji w praktyce rynkowej. Zastosowanie ceteris paribus w analizach ekonomicznych jest fundamentalne dla zrozumienia i przewidywania zachowań rynkowych.
Pytanie 31

Firma wystawiła zagranicznemu klientowi fakturę za sprzedane towary na sumę 1 000 USD po kursie 2,90 zł za 1 USD, natomiast w chwili dokonania płatności kurs wynosił 3,00 zł za 1 USD, Z kolei różnica powstała w wyniku rozliczenia tej transakcji będzie dla sprzedawcy

A. przychodem finansowym o wartości 100 zł
B. kosztem finansowym o wartości 2 900 zł
C. kosztem finansowym o wartości 100 zł
D. przychodem finansowym o wartości 3 000 zł
Niestety, odpowiedzi wskazujące na koszty finansowe są błędne i wynikają z nieporozumień dotyczących zasad związanych z różnicami kursowymi. Koszty finansowe są związane z wydatkami, które firma ponosi, natomiast w omawianym przypadku mamy do czynienia z przychodem wynikającym z korzystnej zmiany kursu walutowego. Warto zauważyć, że w momencie, gdy firma wystawiła fakturę na 1 000 USD, kurs wynosił 2,90 zł, co skutkowało wartością transakcji wynoszącą 2 900 zł. Kiedy jednak nastąpiła zapłata, wartość kursu wzrosła do 3,00 zł, co podniosło wartość transakcji do 3 000 zł, generując czyli 100 zł zysku. Obliczenia tego typu są kluczowe dla przedsiębiorstw zajmujących się handlem zagranicznym, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do błędów w raportowaniu finansowym. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny regularnie monitorować kursy walutowe i być świadome, jak te zmiany wpływają na ich wyniki finansowe, co jest zgodne z zaleceniami MSSF oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu ryzykiem walutowym. Dlatego kluczowe jest właściwe zrozumienie mechanizmów rynkowych oraz prawidłowe identyfikowanie przychodów i kosztów związanych z transakcjami w obcych walutach.
Pytanie 32

Która z zasad dotyczących planowania wskazuje, że zadania uwzględnione w planie muszą być wykonalne przez jednostkę gospodarczą w aktualnych warunkach?

A. Zasada elastyczności
B. Zasada wariantowych rozwiązań
C. Zasada realności planu
D. Zasada podstawowego ogniwa
Zasada realności planu jest kluczowym elementem efektywnego zarządzania projektami oraz planowania strategicznego w jednostkach gospodarczych. Zakłada ona, że planowanie powinno opierać się na rzeczywistych możliwościach organizacji, uwzględniając dostępne zasoby, umiejętności oraz warunki zewnętrzne, w których funkcjonuje firma. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorstwo planuje wprowadzenie nowego produktu, powinno przeanalizować swoje zasoby finansowe, technologię, a także wiedzę pracowników, aby ocenić, czy jest w stanie zrealizować ten projekt w określonym czasie i budżecie. Zasada ta jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania, takimi jak podejście SMART w formułowaniu celów, które podkreśla znaczenie specyficznych, mierzalnych, osiągalnych, realistycznych i terminowych celów. Dzięki zastosowaniu zasady realności można uniknąć nieefektywnego planowania, które prowadzi do frustracji zespołów oraz niewłaściwego wykorzystania zasobów. W praktyce, regularna analiza i aktualizacja planów w oparciu o zmieniające się warunki rynkowe i wewnętrzne mogą znacznie zwiększyć szanse na sukces projektu.
Pytanie 33

W związku z poziomem szczegółowości badań analitycznych można wyróżnić analizę ekonomiczną

A. szczegółową i okresową
B. ogólną i szczegółową
C. odcinkową i funkcjonalną
D. okresową i odcinkową
Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia różnych kategorii analizy ekonomicznej. Odpowiedź dotycząca analizy okresowej i odcinkowej sugeruje, że koncentruje się jedynie na czasie jako kluczowym elemencie, co jednak nie oddaje pełni wymagań analizy ekonomicznej. Analiza okresowa jest ważna, ale odnosi się głównie do przeglądu wyników w określonych przedziałach czasowych, co nie uwzględnia szerszego kontekstu makroekonomicznego. Odpowiedź o analizie szczegółowej i okresowej również nie jest właściwa, gdyż łączy dwa różne podejścia bez uwzględnienia ich głównych funkcji. Analiza szczegółowa skupia się na elementach składowych działalności gospodarczej, a analiza funkcjonalna, chociaż istotna, nie jest powszechnie uznawana za odrębny typ analizy wedle wymogów standardów branżowych. W praktyce, nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do ograniczonej perspektywy i niepełnego zrozumienia dynamiki rynku. Kluczowym błędem, który należy unikać, jest rozdzielanie różnych kategorii analizy w sposób, który nie odzwierciedla ich wzajemnych powiązań oraz znaczenia w kontekście decyzji strategicznych. Zrozumienie, że zarówno analiza ogólna, jak i szczegółowa są niezbędnymi narzędziami w podejmowaniu decyzji, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ekonomicznego.
Pytanie 34

Na fakturze za sprzedane produkty gotowe przez przypadek wpisano błędną kwotę VAT. Jak należy skorygować ten błąd?

A. duplikatu faktury
B. faktury VAT korygującej
C. duplikatu rachunku
D. noty korygującej VAT
Faktura VAT korygująca jest dokumentem, który służy do poprawienia błędów w już wystawionych fakturach VAT, w tym błędów dotyczących kwoty podatku VAT. W przypadku, gdy na fakturze za sprzedane wyroby gotowe wpisano nieprawidłową kwotę podatku VAT, wystawienie faktury VAT korygującej jest jedynym prawidłowym sposobem na dokonanie korekty. Taka faktura musi zawierać wszystkie dane oryginalnej faktury, a także wskazywać poprawioną wartość VAT oraz uzasadnienie wprowadzonej zmiany. Przykładowo, jeśli faktura została wystawiona na kwotę 1000 zł z VAT 230 zł, a prawidłowa kwota VAT powinna wynosić 200 zł, to na fakturze VAT korygującej należy uwzględnić obie wartości oraz wyraźnie zaznaczyć, że dotyczy ona korekty. Stosowanie faktur VAT korygujących jest zgodne z ustawą o VAT oraz z zasadami prowadzenia ksiąg rachunkowych, co podkreśla znaczenie prawidłowego dokumentowania transakcji.
Pytanie 35

Kierownik, który daje swoim podwładnym dużą autonomię w podejmowaniu decyzji dotyczących zadań oraz metod ich realizacji i przyjmuje pełną odpowiedzialność za przypisany im zakres obowiązków, a swoją rolę ogranicza do doradzania pracownikom w zakresie działań, stosuje styl zarządzania nazywany

A. biernym
B. autokratycznym
C. doradczym
D. demokratycznym
Analizując pozostałe opcje odpowiedzi, należy zauważyć, że styl demokratyczny, chociaż również promuje współpracę, często wiąże się z podejmowaniem decyzji przez cały zespół, co niekoniecznie oznacza, że kierownik ogranicza swoją rolę do doradztwa. W tym stylu kierownik może być bardziej zaangażowany w proces decyzyjny, co nie jest zgodne z opisanym w pytaniu podejściem. Przykładowo, w zespole demokratycznym kierownik może organizować głosowania lub dyskusje, starając się znaleźć wspólne rozwiązania, co różni się od stylu doradczego, gdzie decyzje są podejmowane głównie przez pracowników. Z kolei styl bierny, w którym kierownik unika podejmowania decyzji i pozostawia wszystko pracownikom, może prowadzić do chaosu i braku odpowiedzialności, co jest przeciwieństwem opisanego w pytaniu stylu, gdzie doradca aktywnie sugeruje możliwe kierunki działania. Styl autokratyczny z kolei, w którym kierownik podejmuje wszystkie decyzje bez konsultacji z zespołem, również nie znajduje zastosowania w kontekście opisanego pytania, ponieważ nie pozwala na swobodę działania pracowników. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi stylami kierowania, aby właściwie dostosować podejście do potrzeb zespołu oraz charakterystyki zadań, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania w dzisiejszym dynamicznym środowisku pracy.
Pytanie 36

Kto przyznaje numer identyfikacyjny REGON?

A. Urząd Statystyczny.
B. Powiatowy Urząd Pracy.
C. Kasa Skarbowa.
D. Gmina.
Numery identyfikacyjne, takie jak REGON, są kluczowymi elementami systemu rejestracji przedsiębiorstw w Polsce, a ich nadawanie nie leży w gestii Urzędów Gminy, Urzędów Skarbowych ani Urzędów Pracy. Często pojawia się mylne przekonanie o tym, że lokalne urzędy mają kompetencje do nadawania numerów REGON, co jest niezgodne z rzeczywistością. Urząd Gminy zajmuje się głównie sprawami rejestracji działalności gospodarczej na poziomie lokalnym, jednakże nie posiada uprawnień do generowania numerów statystycznych, które są zarezerwowane dla Urzędów Statystycznych. Z kolei Urząd Skarbowy koncentruje się na kwestiach związanych z opodatkowaniem i kontrolą podatników, nie mając w swoich kompetencjach nadawania numerów REGON. Pomoc Urzędu Pracy polega na wspieraniu osób poszukujących pracy oraz przedsiębiorców w zakresie zatrudniania, a nie na rejestracji podmiotów gospodarczych. Takie błędne rozumienie roli tych instytucji może prowadzić do nieporozumień oraz opóźnień w procesach rejestracyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że REGON jest spójnym elementem krajowej statystyki, który jest nadawany w sposób centralny, co pozwala na skuteczne zarządzanie danymi na poziomie krajowym oraz regionalnym. Takie zrozumienie wpływa na poprawność realizacji procesów związanych z rejestracją i funkcjonowaniem przedsiębiorstw w Polsce.
Pytanie 37

Pierwszym krokiem w procesie planowania w firmie jest

A. rozpoznanie problemów
B. analiza konkurencyjnego środowiska
C. ocena dostępnych zasobów i kompetencji
D. określenie celów
Pierwszym etapem procesu planowania w przedsiębiorstwie jest ustalenie celów, co stanowi fundament skutecznego zarządzania. Ustalenie celów pozwala przedsiębiorstwu na zdefiniowanie kierunków działań oraz oczekiwanych rezultatów. Dobrze sformułowane cele powinny być SMART, co oznacza, że powinny być Specyficzne, Mierzalne, Osiągalne, Realistyczne i Czasowo określone. Przykładem zastosowania tej zasady może być firma, która w celu zwiększenia sprzedaży decyduje się na ustalenie celu, aby zwiększyć przychody o 20% w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Taki cel nie tylko definiuje, co firma chce osiągnąć, ale także daje ramy do oceny postępów oraz podejmowania działań korygujących. W kontekście standardów branżowych, ustalanie celów jest kluczowe w metodologii zarządzania projektami, takiej jak PRINCE2 czy PMBOK, które podkreślają konieczność planowania i monitorowania celów w trakcie realizacji projektów. Ustanowienie jasnych celów jest niezbędne, aby wszyscy członkowie zespołu byli zgodni co do priorytetów i strategii działania.
Pytanie 38

Warszawska Giełda Papierów Wartościowych stanowi przykład typu rynku

A. usług
B. pracy
C. finansowego
D. towarowego
Warszawska Giełda Papierów Wartościowych (GPW) jest kluczowym elementem polskiego rynku finansowego, na którym dokonuje się obrotu papierami wartościowymi, takimi jak akcje, obligacje oraz instrumenty pochodne. Jest to rynek, na którym inwestorzy mogą kupować i sprzedawać papiery wartościowe, co ma fundamentalne znaczenie dla gospodarki, umożliwiając firmom pozyskiwanie kapitału na rozwój. GPW działa zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi, w tym z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi, co zapewnia odpowiednie standardy przejrzystości i uczciwości. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o rynku finansowym jest rozumienie mechanizmów wyceny akcji oraz analizy technicznej, które są niezbędne dla inwestorów podejmujących decyzje inwestycyjne. Ponadto, uczestnictwo w GPW wymaga znajomości zasad działania rynku, takich jak dostosowanie się do zmieniających się warunków rynkowych oraz wykorzystywanie narzędzi analitycznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w inwestowaniu.
Pytanie 39

W czwartym kwartale 2017 roku firma otrzymała 8 dostaw materiałów, a przerwy pomiędzy kolejnymi dostawami wynosiły kolejno: 15 dni, 13 dni, 14 dni, 15 dni, 11 dni, 12 dni, 18 dni, 14 dni. Średni cykl dostaw obliczony z zastosowaniem średniej arytmetycznej wynosi

A. 14 dni
B. 12 dni
C. 15 dni
D. 11 dni
Średni cykl dostaw obliczony metodą średniej arytmetycznej wynosi 14 dni, co jest zgodne z poprawną odpowiedzią. Aby obliczyć średnią, zsumowaliśmy wszystkie okresy między dostawami: 15 + 13 + 14 + 15 + 11 + 12 + 18 + 14, co daje 108 dni. Następnie dzielimy przez liczbę dostaw, czyli 8. Wynik to 108 dni / 8 = 13,5 dni, co zaokrąglamy do 14 dni. Taka analiza jest kluczowa w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na lepsze planowanie i optymalizację procesów logistycznych. W praktyce, znajomość średniego czasu dostaw pozwala na ustalenie odpowiednich zapasów oraz przewidywanie ewentualnych opóźnień. Dobrą praktyką w branży jest regularne monitorowanie cyklu dostaw oraz dostosowywanie strategii zakupowych w zależności od zmieniających się warunków rynkowych. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla efektywności operacyjnej przedsiębiorstw.
Pytanie 40

Aby ocenić poziom finansowania działalności firmy za pośrednictwem źródeł zewnętrznych, wykorzystuje się wskaźniki

A. zadłużenia
B. zysku
C. efektywności operacyjnej
D. płynności
Analizując pozostałe wskaźniki, można zauważyć, że wskaźniki sprawności działania, rentowności i płynności finansowej nie są bezpośrednio związane z analizą poziomu finansowania przez źródła zewnętrzne. Wskaźniki sprawności działania, takie jak rotacja zapasów czy rotacja należności, koncentrują się na efektywności operacyjnej firmy, a nie na strukturze finansowania. Rentowność, często określana przez wskaźniki takie jak marża zysku czy zwrot z inwestycji, odzwierciedla zdolność firmy do generowania zysków, lecz nie dostarcza informacji o tym, w jakim stopniu przedsiębiorstwo korzysta z finansowania zewnętrznego. Z kolei wskaźniki płynności finansowej, takie jak wskaźnik bieżący czy szybki, skupiają się na zdolności firmy do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych, co jest istotne, ale nie daje pełnego obrazu struktury kapitałowej i zależności od zewnętrznych źródeł finansowania. Powszechnym błędem myślowym jest utożsamianie tych wskaźników z polityką finansowania, co prowadzi do niepełnego zrozumienia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Kluczowe jest zrozumienie, że analiza zadłużenia dostarcza informacji o ryzyku i możliwości rozwoju, podczas gdy inne wskaźniki koncentrują się na odmiennych aspektach działalności firmy.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej