Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 14:28
Data zakończenia: 25 maja 2025 14:42

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku planowania wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania oraz udostępniania danych, takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w internecie, a także ich zarządzania, komputer powinien być skonfigurowany jako

A. serwer terminali

B. serwer DHCP

C. serwer aplikacji

D. serwer plików

Kiedy rozważamy inne typy serwerów, warto zrozumieć, na czym polegają ich funkcje oraz dlaczego nie są one odpowiednie do przechowywania i udostępniania plików. Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest odpowiedzialny za przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Jego głównym celem jest automatyzacja procesu konfiguracji sieci, co nie ma związku z przechowywaniem plików. Niewłaściwym podejściem jest myślenie, że serwer DHCP mógłby pełnić rolę serwera plików, ponieważ jego funkcjonalność jest zupełnie inna. Serwer aplikacji to platforma, która umożliwia uruchamianie aplikacji na zdalnych serwerach i nie zajmuje się przechowywaniem plików jako takich. Przyjęcie, że serwer aplikacji może zaspokoić potrzeby dotyczące plików, jest błędne, ponieważ jego głównym celem jest zarządzanie aplikacjami i ich zasobami. Serwer terminali, z kolei, to system, który umożliwia wielu użytkownikom dostęp do zdalnych desktopów i aplikacji, ale nie jest przeznaczony do udostępniania plików. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby właściwie skonfigurować infrastrukturę IT w zależności od potrzeb organizacji. Właściwy wybór serwera jest fundamentalny dla efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa danych.

Pytanie 2

Który z poniższych protokołów reprezentuje protokół warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI?

A. UDP

B. ICMP

C. ARP

D. FTP

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest jednym z protokołów warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI, który służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Protokół ten umożliwia użytkownikom przesyłanie, pobieranie oraz zarządzanie plikami na zdalnym serwerze. FTP operuje na bazie architektury klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania do serwera, który odpowiada na nie, wykonując odpowiednie operacje na plikach. Przykładem zastosowania FTP jest przesyłanie dużych zbiorów danych z lokalnej maszyny na serwer hostingowy, co jest kluczowe w przypadku publikacji stron internetowych. Dodatkowo, FTP wspiera różne metody uwierzytelniania, co zwiększa bezpieczeństwo danych. W praktyce wiele narzędzi, takich jak FileZilla, wykorzystuje FTP do umożliwienia użytkownikom łatwego i intuicyjnego transferu plików. Warto również zauważyć, że istnieją bezpieczniejsze warianty FTP, takie jak FTPS czy SFTP, które szyfrują dane w trakcie transferu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony danych w sieci.

Pytanie 3

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 32 hosty

B. 28 hostów

C. 29 hostów

D. 30 hostów

Odpowiedzi wskazujące na większą liczbę hostów, takie jak 32, 29 czy 28, zawierają błędne założenia dotyczące adresowania sieci. Przykładowo, wybierając 32 hosty, należy pamiętać, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego w rzeczywistości, nawet dla większej liczby dostępnych adresów, ilość hostów, które można przypisać, będzie zawsze mniejsza o dwa. W przypadku podsieci /27, co daje 32 adresy IP, tylko 30 z nich będzie mogło być użytych do przypisania komputerom, serwerom czy innym urządzeniom. Podobnie, wybór 29 lub 28 hostów nie uwzględnia prawidłowych zasad obliczania dostępnych adresów w podsieciach. Błędy te najczęściej wynikają z pomyłek podczas obliczania liczby dostępnych adresów lub braku znajomości standardowych zasad dotyczących adresacji IP. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią i jej segmentowania, co w praktyce może prowadzić do oszczędzania adresów IP i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 4

Dodatkowe właściwości wyniku operacji przeprowadzanej przez jednostkę arytmetyczno-logiczna ALU zawiera

A. wskaźnik stosu

B. licznik rozkazów

C. akumulator

D. rejestr flagowy

Akumulator, wskaźnik stosu oraz licznik rozkazów to elementy systemów komputerowych, które pełnią różne role, ale nie są odpowiednie w kontekście dodatkowych cech wyniku operacji ALU. Akumulator jest głównie stosowany do przechowywania tymczasowych wyników operacji arytmetycznych, jednak nie dostarcza informacji o stanie tych wyników. Na przykład, po wykonaniu dodawania, akumulator zawiera wynik, ale nie informuje, czy nastąpiło przeniesienie lub czy wynik był zerowy. Wskaźnik stosu, z kolei, zarządza stosami danych i adresów w pamięci, co jest zupełnie inną funkcjonalnością, skupioną głównie na zarządzaniu przepływem programów, a nie na analizie wyników operacji. Licznik rozkazów, który zlicza adresy kolejnych instrukcji do wykonania, również nie ma związku z wynikami operacji ALU, ponieważ jego rola koncentruje się na porządkowaniu i wykonywaniu instrukcji w procesorze. W praktyce, mylenie tych elementów z rejestrem flagowym prowadzi do braku zrozumienia architektury komputerowej oraz skutków wynikających z operacji ALU. Osoby uczące się o komputerach powinny zwracać uwagę na funkcje każdego z tych rejestrów, aby uniknąć pomyłek i lepiej zrozumieć, jak różne komponenty współpracują w systemie obliczeniowym.

Pytanie 5

Jaki typ plików powinien być stworzony w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować najczęściej wykonywane zadania, takie jak kopiowanie, utworzenie pliku lub folderu?

A. Plik inicjujący

B. Plik konfiguracyjny

C. Plik systemowy

D. Plik wsadowy

Pliki wsadowe, czyli takie skrypty, to super narzędzie do ogarniania różnych rzeczy w systemie. Dzięki nim można ustawić sekwencje poleceń, które będą działały same, co bardzo przyspiesza robotę i zmniejsza ryzyko, że coś spaprasz. Na przykład, można użyć ich do automatycznego robienia kopii zapasowych plików. Skrypt potrafi w jednym kroku przenieść dane z jednego folderu do drugiego, co naprawdę oszczędza czas i eliminuje nudne ręczne zarządzanie danymi. W branży sporo osób korzysta z plików wsadowych w Windows (np. .bat) czy w Unix/Linux (skrypty shell), bo to naprawdę efektywne do zarządzania różnymi zadaniami. A jakby co, to te skrypty można łatwo przerabiać i dostosowywać, więc świetnie sprawdzają się w różnych warunkach.

Pytanie 6

Aby zabezpieczyć system przed oprogramowaniem o zdolności do samoreplikacji, należy zainstalować

A. oprogramowanie szpiegowskie

B. oprogramowanie antywirusowe

C. oprogramowanie diagnostyczne

D. oprogramowanie narzędziowe

Program antywirusowy jest kluczowym elementem ochrony systemów informatycznych przed złośliwym oprogramowaniem, w tym programami mającymi zdolność replikacji, takimi jak wirusy, robaki czy trojany. Głównym zadaniem tych programów jest wykrywanie, blokowanie oraz usuwanie zagrożeń, które mogą zainfekować system, a także monitorowanie aktywności podejrzanych aplikacji. Programy antywirusowe wykorzystują różne metody, takie jak skanowanie na podstawie sygnatur, heurystyka oraz analiza zachowania, co pozwala na identyfikację nawet najbardziej zaawansowanych zagrożeń. Przykładem zastosowania programu antywirusowego jest regularne skanowanie systemu w celu wykrycia potencjalnych infekcji, a także aktualizacja bazy sygnatur, aby być na bieżąco z najnowszymi zagrożeniami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się stosowanie programów antywirusowych w połączeniu z innymi rozwiązaniami zabezpieczającymi, takimi jak zapory sieciowe i systemy detekcji intruzów, co tworzy wielowarstwową ochronę przed złośliwym oprogramowaniem.

Pytanie 7

Jaki protokół jest stosowany przez WWW?

A. SMTP

B. IPSec

C. HTTP

D. FTP

Protokół HTTP (HyperText Transfer Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieci WWW, umożliwiającym przesyłanie danych pomiędzy serwerami a klientami (przeglądarkami internetowymi). Jest to protokół aplikacyjny, który działa na warstwie aplikacji modelu OSI. HTTP definiuje zasady, jakimi posługują się klienci i serwery do wymiany informacji. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, przeglądarka wysyła zapytanie HTTP do serwera, który następnie odpowiada przesyłając żądane zasoby, takie jak strony HTML, obrazy czy pliki CSS. Protokół ten obsługuje różne metody, takie jak GET, POST, PUT, DELETE, co pozwala na różne sposoby interakcji z zasobami. Warto również zwrócić uwagę na rozwinięcie tego protokołu w postaci HTTPS (HTTP Secure), który dodaje warstwę szyfrowania dzięki zastosowaniu protokołu TLS/SSL, zwiększając bezpieczeństwo przesyłanych danych. Znajomość HTTP jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem aplikacji internetowych oraz zarządzaniem treścią w sieci, ponieważ umożliwia efektywne projektowanie interfejsów oraz lepsze zrozumienie działania serwisów internetowych.

Pytanie 8

Jaki protokół stosują komputery, aby informować router o zamiarze dołączenia lub opuszczenia konkretnej grupy rozgłoszeniowej?

A. Ipconfig /registrdns

B. Ipconfig /release

C. Tracert

D. Nslookup

W twojej odpowiedzi jest kilka pomyłek odnośnie działania narzędzi sieciowych. 'Ipconfig /registrdns' to polecenie, które dotyczy rejestracji DNS, czyli przypisywania nazw do adresów IP, ale nie ma nic wspólnego z protokołami grupowymi. Z kolei 'Ipconfig /release' zwalnia przydzielony adres IP, ale to też nie jest to, co nas interesuje przy grupach multicastowych. 'Tracert' pomoże ci śledzić trasy, jakie pokonują pakiety w sieci, ale nie zajmuje się zarządzaniem grupami. W pytaniu chodzi o IGMP, a nie o te narzędzia konfiguracyjne czy diagnostyczne, które wymieniłeś. Kluczowy błąd polega na myleniu funkcji związanych z komunikacją grupową z innymi działaniami w sieci. Musisz to zrozumieć, żeby uniknąć nieporozumień, gdy mowa o sieciach komputerowych i zarządzaniu ich zasobami w firmach.

Pytanie 9

Podłączona mysz bezprzewodowa sprawia, że kursor na ekranie nie porusza się płynnie i „skacze”. Co może być przyczyną tego problemu?

A. brak baterii

B. uszkodzenie mikroprzełącznika

C. wyczerpywanie się baterii zasilającej

D. uszkodzenie lewego przycisku

Wyczerpywanie się baterii zasilającej w myszce bezprzewodowej jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z płynnością działania kursora. W miarę jak energia w baterii maleje, sygnał wysyłany do odbiornika staje się niestabilny, co prowadzi do 'skakania' kursora po ekranie. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu baterii oraz wymiana ich przed wystąpieniem takich problemów. Użytkownicy powinni również zwracać uwagę na inne czynniki, takie jak odległość między myszą a odbiornikiem USB oraz przeszkody w postaci przedmiotów metalowych czy innych urządzeń elektronicznych, które mogą zakłócać sygnał. W standardach użytkowania myszek bezprzewodowych zaleca się również stosowanie wysokiej jakości baterii, co wpływa na ich wydajność i stabilność działania. Aby uniknąć problemów z płynnością kursora, warto mieć w zapasie nowe baterie, co pozwoli na szybkie ich wymienienie.

Pytanie 10

Który z trybów nie jest dostępny dla narzędzia powiększenia w systemie Windows?

A. Lupy

B. Pełnoekranowy

C. Zadokowany

D. Płynny

Odpowiedzi wskazujące na dostępność trybów takich jak pełnoekranowy, zadokowany czy lupy mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcjonalności narzędzia lupa w systemie Windows. Tryb pełnoekranowy rzeczywiście istnieje i umożliwia użytkownikom maksymalizację obszaru roboczego, co jest niezwykle istotne w kontekście pracy z niewielkimi detalami w dokumentach lub obrazach. Przy użyciu tego trybu, użytkownicy mogą lepiej skoncentrować się na szczegółach, które są dla nich istotne. Z kolei tryb zadokowany, który umieszcza narzędzie lupa w wybranej części ekranu, jest przydatny dla osób, które chcą mieć stały dostęp do powiększenia, nie tracąc przy tym widoku na inne aplikacje. Wbudowane opcje lupy w systemie Windows są zgodne z dobrymi praktykami dostępu do technologii, zapewniając wsparcie dla osób z problemami wzrokowymi. Typowym błędem jest założenie, że wszystkie tryby są dostępne jednocześnie, co prowadzi do nieporozumień. Warto zrozumieć, że każde narzędzie ma swoje ograniczenia i specyfikacje, a brak trybu płynnego w narzędziu lupa w Windows podkreśla konieczność świadomego korzystania z dostępnych opcji, aby maksymalizować ich efektywność. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w systemach operacyjnych i wspiera użytkowników w codziennych zadaniach.

Pytanie 11

Aby chronić systemy sieciowe przed atakami z zewnątrz, należy zastosować

A. zapory sieciowej

B. serwera DHCP

C. menedżera połączeń

D. protokołu SSH

Zapora sieciowa, znana również jako firewall, jest kluczowym elementem zabezpieczającym systemy sieciowe przed nieautoryzowanym dostępem i atakami z zewnątrz. Działa ona na granicy pomiędzy zaufaną siecią a siecią zewnętrzną, kontrolując ruch przychodzący i wychodzący na podstawie ustalonych reguł bezpieczeństwa. Przykładowo, organizacje mogą skonfigurować zapory sieciowe tak, aby zezwalały na określone rodzaje ruchu (np. protokoły HTTP/HTTPS) oraz blokowały inne (np. porty wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie). Ponadto, zapory mogą być używane do segmentacji sieci, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do krytycznych zasobów. Dobre praktyki wskazują również na regularne aktualizowanie reguł oraz monitorowanie logów zapory, aby szybko reagować na potencjalne zagrożenia. Korzystanie z zapór, zarówno sprzętowych, jak i programowych, jest zalecane w standardach takich jak ISO/IEC 27001 czy NIST Cybersecurity Framework, co podkreśla ich znaczenie w ochronie danych i zasobów informacyjnych.

Pytanie 12

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. WPA

B. EAP

C. MAC

D. PPP

Wybór standardów szyfrowania w sieciach bezprzewodowych wymaga szczegółowej analizy odpowiednich protokołów. MAC (Media Access Control) nie jest protokołem szyfrowania, lecz odnosi się do warstwy dostępu do medium w modelu OSI. MAC identyfikuje urządzenia w sieci, ale nie zapewnia żadnej formy ochrony danych przesyłanych przez sieć, co czyni go niewłaściwym narzędziem do zabezpieczania transmisji bezprzewodowej. Z kolei PPP (Point-to-Point Protocol) jest protokołem służącym do nawiązywania połączeń punkt-punkt, najczęściej wykorzystywanym w połączeniach dial-up i nie jest dostosowany do pracy w sieciach bezprzewodowych. Oferuje on pewne mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, ale nie jest odpowiedni do ochrony sieci WLAN. EAP (Extensible Authentication Protocol) to protokół uwierzytelniania, który jest często używany w połączeniu z WPA lub WPA2, ale nie działa jako samodzielny standard szyfrowania. Błędem jest mylenie EAP z systemem szyfrowania, ponieważ jest to jedynie metoda uwierzytelniania, a nie ochrony danych. Wybierając niewłaściwy standard, narażasz sieć na ataki, dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między protokołami i ich funkcjami w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych.

Pytanie 13

Użytkownik napotyka trudności przy uruchamianiu systemu Windows. W celu rozwiązania tego problemu, skorzystał z narzędzia System Image Recovery, które

A. przywraca system na podstawie kopii zapasowej

B. odzyskuje ustawienia systemowe, korzystając z kopii rejestru systemowego backup.reg

C. naprawia pliki rozruchowe, wykorzystując płytę Recovery

D. przywraca system używając punktów przywracania

Odpowiedź 'przywraca system na podstawie kopii zapasowej' jest poprawna, ponieważ narzędzie System Image Recovery w systemie Windows zostało zaprojektowane do przywracania systemu operacyjnego z utworzonej wcześniej kopii zapasowej, która zawiera pełny obraz systemu. Taki obraz systemu to kompleksowa kopia wszystkich plików systemowych, aplikacji oraz ustawień, co pozwala na szybkie i efektywne przywrócenie systemu do stanu z momentu wykonania kopii. Przykładowo, w przypadku awarii systemu spowodowanej wirusem lub błędami w oprogramowaniu, użytkownik może przywrócić system do stanu roboczego sprzed awarii, co oszczędza czas i wysiłek związany z reinstalacją systemu. Warto zaznaczyć, że regularne tworzenie kopii zapasowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi i bezpieczeństwem systemów komputerowych, co znacząco minimalizuje ryzyko utraty danych. Dobrą praktyką jest także przechowywanie kopii zapasowych w bezpiecznym miejscu, na przykład na zewnętrznym dysku twardym lub w chmurze.

Pytanie 14

Farad to jednostka

A. mocy

B. pojemności elektrycznej

C. rezystancji

D. natężenia prądu

Rezystancja, natężenie prądu i moc to trzy fundamentalne pojęcia w elektrotechnice, jednak nie są one jednostkami pojemności elektrycznej, co prowadzi do ich mylnego utożsamiania z faradem. Rezystancja, mierzona w omach (Ω), odnosi się do oporu, jaki materiał stawia przepływowi prądu elektrycznego. Opór elektryczny jest istotnym parametrem w obwodach, ale nie ma bezpośredniego związku z pojemnością, która dotyczy zdolności do gromadzenia ładunku. Natężenie prądu, wyrażane w amperach (A), opisuje ilość ładunku elektrycznego przepływającego przez punkt w obwodzie w jednostce czasu. Moc, z kolei, mierzona w watach (W), określa szybkość, z jaką energia elektryczna jest przekazywana lub wykorzystywana w obwodzie. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć wynikają z nieodpowiedniego zrozumienia ich ról w obwodach elektrycznych. Rezystancja wpływa na przepływ prądu, a moc jest wynikiem tego przepływu, jednak żadne z tych pojęć nie dotyczą zdolności gromadzenia ładunku, za co odpowiedzialna jest pojemność. Dlatego kluczowe jest zrozumienie odrębności tych jednostek oraz ich zastosowań w praktyce inżynierskiej.

Pytanie 15

Na ilustracji zaprezentowano układ

A. sieci bezprzewodowej

B. wirtualnych sieci

C. przekierowania portów

D. rezerwacji adresów MAC

Konfiguracja wirtualnych sieci LAN (VLAN) przedstawiona na rysunku jest kluczowym elementem zarządzania sieciami w nowoczesnych środowiskach IT. VLAN-y pozwalają na segmentację sieci fizycznej na wiele niezależnych sieci logicznych, co zwiększa bezpieczeństwo, wydajność i elastyczność zarządzania ruchem sieciowym. Przykładowo, można oddzielić ruch pracowniczy od gościnnego, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych. Implementacja VLAN-ów umożliwia również łatwiejsze zarządzanie dużymi sieciami, ponieważ pozwala izolować różne typy ruchu i aplikacji, co jest standardową praktyką w branży IT. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie VLAN-ów do zarządzania ruchem VoIP, co redukuje opóźnienia oraz pozwala na priorytetyzację ruchu. Rysunek pokazuje interfejs konfiguracji, gdzie można przypisywać porty do określonych VLAN-ów, co jest podstawowym zadaniem podczas wdrażania tej technologii w zarządzalnych przełącznikach sieciowych, takich jak modele Cisco. Wirtualne sieci są fundamentem bardziej zaawansowanych rozwiązań, takich jak Software-Defined Networking (SDN) i Network Functions Virtualization (NFV).

Pytanie 16

W systemie Ubuntu, które polecenie umożliwia bieżące monitorowanie działających procesów i aplikacji?

A. ps

B. sysinfo

C. proc

D. top

Polecenie 'top' jest narzędziem służącym do monitorowania systemu w czasie rzeczywistym w systemie operacyjnym Ubuntu (i innych dystrybucjach opartych na Unixie). Pokazuje ono aktualnie uruchomione procesy, ich użycie CPU oraz pamięci, a także inne istotne informacje, takie jak czas działania systemu czy liczba użytkowników. To narzędzie jest niezwykle przydatne dla administratorów systemów, którzy mogą szybko zidentyfikować procesy obciążające system i podejmować odpowiednie działania, takie jak zakończenie nieefektywnych procesów. Przykładowo, podczas analizy wydajności serwera, administratorzy mogą użyć 'top', aby zlokalizować procesy, które wykorzystują nadmierne zasoby, co pozwala na optymalizację działania systemu. Dobrą praktyką jest również korzystanie z opcji sortowania w 'top', aby na bieżąco identyfikować najcięższe procesy. Dodatkowo, 'top' może być konfigurowany, co daje użytkownikom elastyczność w dostosowywaniu widoku do ich potrzeb.

Pytanie 17

Aby zatrzymać wykonywanie programu zapisanego w pliku wsadowym Windows do momentu naciśnięcia dowolnego klawisza, należy zastosować komendę

A. echo off

B. stop

C. pause

D. echo on

Odpowiedzi 'echo off' oraz 'echo on' dotyczą wyświetlania komunikatów w plikach wsadowych, a nie zatrzymywania działania programu. Komenda 'echo off' wyłącza wyświetlanie kolejnych poleceń na ekranie, co może być przydatne w sytuacjach, gdy chcemy, aby nasz skrypt był bardziej estetyczny i nie zaśmiecał ekranu zbędnymi informacjami. Z kolei 'echo on' przywraca to wyświetlanie. Użycie tych komend może prowadzić do błędnych założeń, jakoby były one w stanie zatrzymać wykonanie skryptu, co jest absolutnie nieprawidłowe. Komenda 'stop' nie istnieje w kontekście plików wsadowych Windows, co czyni ją zupełnie niewłaściwą odpowiedzią. Stosowanie tego typu niepoprawnych komend może prowadzić do frustracji i błędów w procesie automatyzacji, ponieważ nie tylko nie spełniają one zamierzonej funkcji, ale mogą także generować błędy wykonania. Warto zwrócić uwagę, że niektóre polecenia mogą być mylone z innymi, stąd istotne jest dobrze zrozumienie funkcji, jakie poszczególne komendy pełnią. Właściwe korzystanie z 'pause' zamiast prób stosowania niewłaściwych komend, jak 'stop' czy 'echo', jest kluczowe dla efektywności i prawidłowego działania skryptów wsadowych.

Pytanie 18

Element elektroniczny przedstawiony na ilustracji to

A. kondensator

B. cewka

C. rezystor

D. tranzystor

Cewka jest elementem pasywnym używanym w elektronice przede wszystkim do magazynowania energii w polu magnetycznym. Składa się z przewodu nawiniętego na rdzeniu i charakteryzuje się indukcyjnością. Jej zastosowanie obejmuje filtry obwody rezonansowe oraz transformatory. Nie jest jednak odpowiednia jako odpowiedź ponieważ prezentowany element ma trzy końcówki charakterystyczne dla tranzystora a nie dla cewki. Rezystor to kolejny element pasywny który służy do ograniczania prądu i dzielenia napięcia. Jest to element o dwóch końcówkach i stałej wartości oporu elektrycznego. W przypadku przedstawionego obrazka obecność trzech końcówek wyklucza możliwość by był to rezystor. Kondensator jest używany do przechowywania energii w polu elektrycznym i jest kluczowy w obwodach filtrujących oraz układach czasowych. Kondensator również posiada zazwyczaj dwie końcówki co odróżnia go od tranzystora. Tranzystor to półprzewodnikowy element aktywny wykorzystywany do wzmacniania i przełączania sygnałów który posiada trzy końcówki: emiter bazę i kolektor. Zrozumienie różnic w budowie i funkcji tych elementów jest kluczowe w elektronice i pozwala unikać typowych błędów w identyfikacji komponentów na podstawie ich wyglądu i struktury. Właściwa identyfikacja elementów elektronicznych wymaga znajomości ich charakterystycznych cech i zastosowań w praktyce co jest istotne w kontekście projektowania i analizy obwodów elektrycznych.

Pytanie 19

Protokół, który zajmuje się identyfikowaniem i usuwaniem kolizji w sieciach Ethernet, to

A. CSMA/CD

B. NetBEUI

C. IPX/SPX

D. WINS

Wybór odpowiedzi innych niż CSMA/CD wskazuje na nieporozumienie w zakresie podstawowych protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. WINS (Windows Internet Name Service) jest usługą stosowaną do tłumaczenia nazw komputerów w sieci na adresy IP. Nie ma on jednak związku z zarządzaniem dostępem do medium transmisyjnego ani z wykrywaniem kolizji, co czyni go nieodpowiednim w kontekście omawianego pytania. Podobnie IPX/SPX, protokół stworzony przez firmę Novell dla sieci NetWare, również nie zajmuje się problematyką kolizji, lecz dotyczy komunikacji między urządzeniami w sieciach lokalnych, lecz w zupełnie inny sposób. Natomiast NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) jest protokołem transportowym, który nie jest routowalny i służy głównie w małych sieciach lokalnych. Jego architektura również nie obejmuje mechanizmu detekcji kolizji, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia roli protokołów w sieciach komputerowych oraz braku znajomości zasad ich działania. Kluczowe jest, aby rozróżniać funkcjonalności różnych protokołów oraz ich zastosowanie w praktycznych scenariuszach, co pozwoli na bardziej świadome podejmowanie decyzji w kontekście projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 20

Jaki adres IP należy do urządzenia funkcjonującego w sieci 10.0.0.0/17?

A. 10.0.127.128

B. 10.0.128.254

C. 10.0.254.128

D. 10.0.128.127

Inne odpowiedzi nie są poprawne ze względu na błędną interpretację maski podsieci. Adres 10.0.128.127 znajduje się poza zakresem 10.0.0.0/17, ponieważ jego pierwsze 17 bitów (10.0.128) wskazuje na inną podsieć. W rzeczywistości, 10.0.128.0 to początek nowej podsieci, co sprawia, że ten adres nie może być przypisany w sieci 10.0.0.0/17. Z kolei adres 10.0.128.254 również leży w tej samej, nieprawidłowej podsieci co 10.0.128.127, więc również jest niewłaściwy. Natomiast 10.0.254.128 to adres, który znajduje się znacznie powyżej zakresu 10.0.0.0/17. Często popełnianym błędem jest mylenie zakresów adresowych przy użyciu maski CIDR. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że maska /17 oznacza, że pierwsze 17 bitów definiuje część sieci, a kolejne 15 bitów służy do adresacji urządzeń. Skutkuje to tym, że adresy IP muszą być w zakresie od 10.0.0.0 do 10.0.127.255, co wyklucza wszystkie inne wymienione adresy. Dlatego ważne jest, aby dokładnie sprawdzić, do jakiej podsieci należy dany adres IP, aby uniknąć błędów w konfiguracji sieci oraz zapewnić prawidłowe działanie urządzeń w danym zakresie.

Pytanie 21

Podaj właściwy sposób zapisu liczby -1210 w metodzie znak-moduł na ośmiobitowej liczbie binarnej.

A. 00001100zm

B. 10001100zm

C. +1.11000zm

D. -1.11000zm

Poprawny zapis liczby -1210 metodą znak-moduł do postaci ośmiobitowej liczby dwójkowej to 10001100zm. W tej metodzie najpierw zapisujemy wartość bezwzględną liczby, czyli 1210, w postaci binarnej. 1210 dzielimy przez 2, uzyskując 605, a reszta to 0. Kontynuując dzielenie, otrzymujemy następujące wartości: 605 (0), 302 (1), 151 (0), 75 (1), 37 (1), 18 (0), 9 (0), 4 (1), 2 (0), 1 (1), co w sumie daje binarny zapis 10010101110. Następnie musimy dostosować tę wartość do ośmiobitowej, co oznacza, że musimy zredukować liczbę bitów do 8. Znajdujemy więc reprezentację liczby -1210, gdzie najstarszy bit (bit znaku) określa, czy liczba jest dodatnia (0), czy ujemna (1). W zapisie znak-moduł, 1 oznacza, że liczba jest ujemna, a następne 7 bitów reprezentuje wartość bezwzględną liczby. W rezultacie uzyskujemy 10001100zm. Metoda znak-moduł jest standardowo stosowana w systemach, gdzie ważne jest rozróżnienie pomiędzy liczbami dodatnimi i ujemnymi, co jest istotne w wielu zastosowaniach, np. w obliczeniach komputerowych oraz programowaniu.

Pytanie 22

W oznaczeniu procesora INTEL CORE i7-4790 liczba 4 wskazuje na

A. liczbę rdzeni procesora

B. wskaźnik wydajności Intela

C. specyficzną linię produkcji podzespołu

D. generację procesora

Cyfra 4 w oznaczeniu procesora INTEL CORE i7-4790 wskazuje na generację procesora. Intel stosuje system oznaczeń, w którym pierwsza cyfra po prefiksie CORE (i7 w tym przypadku) odnosi się do generacji, a to z kolei przekłada się na architekturę oraz możliwości technologiczne danej serii procesorów. Procesory z serii i7-4790 należą do czwartej generacji, znanej jako 'Haswell'. Generacja ma istotne znaczenie przy wyborze podzespołów, ponieważ nowsze generacje zazwyczaj oferują lepszą wydajność, efektywność energetyczną i wsparcie dla nowych technologii, takich jak pamięci DDR4 czy zintegrowane układy graficzne o wyższych osiągach. To oznaczenie jest kluczowe dla użytkowników i producentów sprzętu, aby mogli podejmować odpowiednie decyzje zakupowe, zwłaszcza w kontekście planowania modernizacji systemów komputerowych, które mogą wymagać specyficznych generacji procesorów dla zapewnienia zgodności z innymi komponentami. Ponadto, wybór odpowiedniej generacji może wpłynąć na długoterminową wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 23

Wskaź zestaw wykorzystywany do diagnozowania logicznych systemów elektronicznych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próbę uruchomienia zasilania?

A. Rys. B

B. Rys. C

C. Rys. A

D. Rys. D

Rysunek A przedstawia logiczny analizator stanów, który jest niezbędnym narzędziem w diagnostyce komputerowych układów elektronicznych. Jest to urządzenie pozwalające na obserwację i rejestrację przebiegów logicznych na pinach układów scalonych, takich jak mikrokontrolery czy procesory na płycie głównej. W przypadku problemów z uruchomieniem komputera, takich jak brak reakcji na włączenie zasilania, analizator stanów umożliwia technikowi sprawdzenie, czy sygnały kontrolne i zegarowe są generowane prawidłowo. Dzięki takiemu narzędziu możliwe jest diagnozowanie błędów w komunikacji między komponentami, jak również identyfikacja problematycznych obwodów. Profesjonalne analizatory stanów oferują wiele funkcji, takich jak wyzwalanie zdarzeń, analiza protokołów komunikacyjnych oraz możliwość podłączenia do komputera w celu zaawansowanej analizy danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami, użycie analizatora stanów jest kluczowym elementem w procesie testowania i walidacji projektów elektronicznych. Pozwala to na wczesne wykrycie problemów, co jest zgodne z zasadami efektywnej diagnostyki i konserwacji sprzętu elektronicznego. Narzędzie to jest standardem w branży elektronicznej, używane zarówno w serwisach naprawczych, jak i podczas projektowania nowych urządzeń.

Pytanie 24

Program wykorzystywany w wierszu poleceń systemu Windows do kompresji i dekompresji plików oraz katalogów to

A. Expand.exe

B. Compact.exe

C. DiskPart.exe

D. CleanMgr.exe

Compact.exe jest narzędziem wiersza poleceń w systemie Windows, które umożliwia kompresję i dekompresję plików oraz folderów. Działa ono na poziomie systemu plików NTFS, co oznacza, że zapewnia efektywną redukcję rozmiaru plików bez utraty danych. W praktyce, narzędzie to jest wykorzystywane do optymalizacji przestrzeni dyskowej na serwerach i komputerach stacjonarnych, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie miejsce na dysku jest ograniczone. Kompresja plików przy użyciu Compact.exe jest bardzo prostym procesem, wystarczy wprowadzić polecenie "compact /c" w wierszu poleceń, aby skompresować plik, a "compact /u" do dekompresji. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i zarządzanie skompresowanymi plikami, aby uniknąć potencjalnych problemów z dostępnością danych. Narzędzie to jest zgodne z różnymi standardami bezpieczeństwa i efektywności, ponieważ umożliwia zarządzanie danymi w sposób oszczędzający miejsce, co jest szczególnie ważne w kontekście zrównoważonego rozwoju technologii informacyjnej.

Pytanie 25

Co jest głównym zadaniem protokołu DHCP?

A. Szyfrowanie danych przesyłanych w sieci

B. Automatyczne przydzielanie adresów IP w sieci

C. Zarządzanie bazami danych w sieci

D. Konfiguracja zapory sieciowej

Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem współczesnych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej. Dzięki temu proces konfiguracji sieci jest znacznie uproszczony, ponieważ ręczne przypisywanie adresów IP każdemu urządzeniu staje się zbędne. DHCP nie tylko przydziela adresy IP, ale także dostarcza inne istotne informacje, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy adresy serwerów DNS. Automatyzacja tego procesu zmniejsza ryzyko konfliktów adresów IP, które mogą wystąpić w przypadku ręcznej konfiguracji. Protokół ten wspiera standardy i dobre praktyki branżowe, takie jak RFC 2131, które definiują jego działanie. W praktyce DHCP jest niezastąpionym narzędziem w administracji sieciami, zwłaszcza w większych środowiskach, gdzie liczba urządzeń jest znaczna. Administratorzy sieci często korzystają z serwerów DHCP, aby zapewnić spójność i efektywność działania sieci.

Pytanie 26

Bezpośrednio po usunięciu istotnych plików z dysku twardego, użytkownik powinien

A. wykonać defragmentację dysku

B. zainstalować narzędzie diagnostyczne

C. ochronić dysk przed zapisywaniem nowych danych

D. przeprowadzić test S. M. A. R. T. na tym dysku

Podejście zakładające przeprowadzenie testu S.M.A.R.T. po usunięciu plików jest nieoptymalne w kontekście odzyskiwania danych. Test S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology) ma na celu ocenę stanu technicznego dysku twardego i wykrycie potencjalnych problemów z jego wydajnością czy niezawodnością. Choć może być przydatny do monitorowania ogólnej kondycji dysku, nie wpływa na możliwość odzyskania skasowanych plików. Usunięcie plików nie jest objawem uszkodzenia dysku, a raczej błędu użytkownika. To samo dotyczy instalacji programów diagnostycznych; ich użycie nie pomoże w odzyskaniu danych, a jedynie dostarczy informacji o stanie dysku, co jest nieadekwatne w tej sytuacji. Defragmentacja dysku z kolei, mimo że może poprawić wydajność, jest całkowicie niezalecana po usunięciu plików. Proces ten reorganizuje dane, co w praktyce oznacza, że może nadpisać obszary pamięci, w których znajdowały się usunięte pliki. W rezultacie, działania te mogą doprowadzić do całkowitej utraty możliwości ich odzyskania. Kluczowym błędem jest przekonanie, że działania te pomogą w odzyskaniu danych, podczas gdy w rzeczywistości mogą one tylko pogorszyć sytuację. Dlatego najważniejsze jest zapobieganie zapisowi nowych danych na dysku i podejmowanie działań mających na celu ich odzyskanie zanim nastąpi jakiekolwiek nadpisanie. W przypadku utraty plików, zawsze zaleca się skorzystanie z profesjonalnych usług odzyskiwania danych, które stosują odpowiednie metody i narzędzia do odzyskiwania informacji bez ryzyka ich usunięcia.

Pytanie 27

Wskaż program w systemie Linux, który jest przeznaczony do kompresji plików?

A. tar

B. arj

C. shar

D. gzip

Program gzip jest powszechnie stosowany w systemach Linux do kompresji danych, bazując na algorytmie DEFLATE. Jego głównym celem jest zmniejszenie rozmiaru plików, co jest kluczowe w kontekście oszczędności miejsca na dysku oraz szybszego przesyłania danych przez sieci. Gzip jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak tar, które tworzy archiwa, a następnie wykorzystuje gzip do ich kompresji. Przykładem praktycznego zastosowania może być archiwizacja i kompresja plików przed ich wysłaniem na serwer, co przyspiesza transfer i zmniejsza obciążenie sieci. Ważne jest również, aby zauważyć, że gzip jest zgodny z wieloma standardami branżowymi i jest szeroko wspierany przez różne systemy operacyjne oraz aplikacje. Użycie gzip w skryptach automatyzacji może także znacząco ułatwić zarządzanie danymi, co czyni go niezbędnym narzędziem w arsenale administratora systemu.

Pytanie 28

Który z protokołów będzie wykorzystany przez administratora do przesyłania plików na serwer?

A. DNS (DomainName System)

B. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

C. FTP (File Transfer Protocol)

D. DHCP (Domain Host Configuration Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to taki standardowy sposób przesyłania plików między komputerami w sieci. Fajnie sprawdza się, gdy trzeba wrzucać, pobierać lub zarządzać plikami na serwerach. Dzięki FTP transfer plików jest szybki i w miarę bezpieczny, co czyni go istotnym narzędziem dla administratorów. Działa to w systemie klient-serwer, gdzie komputer z klientem FTP łączy się z serwerem, by przesłać pliki. Można go używać do wrzucania aktualizacji oprogramowania, przesyłania danych między serwerami czy ułatwiania zdalnym użytkownikom dostępu do plików. Warto też pamiętać o FTPS lub SFTP, które dodają szyfrowanie, co chroni transfer danych. FTP jest dość powszechny w IT i trzyma się różnych standardów bezpieczeństwa, co jest ważne w codziennej pracy z danymi.

Pytanie 29

Układy sekwencyjne stworzone z grupy przerzutników, najczęściej synchronicznych typu D, które mają na celu przechowywanie danych, to

A. dekodery

B. kodery

C. bramki

D. rejestry

Rejestry są układami sekwencyjnymi składającymi się z przerzutników, najczęściej typu D, które służą do przechowywania danych. Każdy przerzutnik w rejestrze przechowuje jeden bit informacji, a w przypadku rejestrów o wielu bitach możliwe jest równoczesne przechowywanie i przetwarzanie kilku bitów. Przykładem zastosowania rejestrów jest zapis i odczyt danych w mikroprocesorach, gdzie rejestry pełnią rolę pamięci tymczasowej dla operacji arytmetycznych oraz logicznych. Stosowanie rejestrów w projektowaniu systemów cyfrowych odpowiada za zwiększenie wydajności oraz efektywności procesów obliczeniowych. Zgodnie z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, rejestry są również kluczowym elementem w architekturze pamięci, umożliwiając synchronizację z zegarem systemowym oraz zapewniając prawidłowe działanie układów w czasie rzeczywistym. Ponadto, rejestry są często wykorzystywane w różnych układach FPGA oraz ASIC, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym projektowaniu systemów cyfrowych.

Pytanie 30

Liczba 563 (8) w systemie szesnastkowym to

A. 713

B. 173

C. 371

D. 317

W przypadku konwersji liczby 563 zapisanej w systemie ósemkowym na system szesnastkowy, pewne błędy mogą prowadzić do mylnych wyników. Jednym z typowych błędów jest pominięcie etapu konwersji z systemu ósemkowego do dziesiętnego. Na przykład, jeśli ktoś spróbuje bezpośrednio przekształcić 563 (8) na system szesnastkowy, może sięgnąć po nieodpowiednie metody, które nie uwzględniają wartości pozycji w systemach liczbowych. Dodatkowo, osoby mogą błędnie interpretować wartości reszt w trakcie dzielenia, co prowadzi do uzyskania błędnych wartości końcowych. Kolejnym powszechnym błędem jest mylenie systemów liczbowych, gdzie prawdopodobnie zamienia się liczby w systemie dziesiętnym na szesnastkowy bez wcześniejszej konwersji z systemu ósemkowego. W rezultacie mogą pojawić się liczby takie jak 713 czy 371, które są wynikiem błędnych obliczeń lub niepoprawnych konwersji. Ważne jest, aby zrozumieć podstawy konwersji liczbowych oraz poprawnie stosować metody przeliczeniowe, aby uniknąć pomyłek, które są typowe w programowaniu i matematyce. Stosowanie dobrych praktyk, takich jak dokładne sprawdzanie obliczeń i używanie narzędzi online do konwersji, może pomóc w eliminacji takich błędów.

Pytanie 31

Który z poniższych protokołów jest wykorzystywany do uzyskiwania dynamicznych adresów IP?

A. FTP

B. DNS

C. HTTP

D. DHCP

Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przypisywanie dynamicznych adresów IP urządzeniom w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia, co minimalizuje ryzyko błędów i upraszcza zarządzanie dużymi sieciami. DHCP działa w modelu klient-serwer, gdzie serwer DHCP przydziela adresy IP na podstawie zapytań od klientów. Proces ten obejmuje kilka kroków, takich jak DISCOVER, OFFER, REQUEST i ACKNOWLEDGE, co zapewnia, że każde urządzenie otrzymuje unikalny adres IP. W praktyce oznacza to, że nowe urządzenia mogą być szybko i bezproblemowo włączane do sieci, co jest niezwykle istotne w dynamicznych środowiskach biznesowych. Co więcej, DHCP pozwala na centralne zarządzanie konfiguracją sieci, co ułatwia wprowadzanie zmian i aktualizacji w całej organizacji. Dzięki temu protokołowi, sieci mogą być elastyczne i skalowalne, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie technologii.

Pytanie 32

Po uruchomieniu komputera, procedura POST wskazuje 512 MB RAM. Natomiast w ogólnych właściwościach systemu operacyjnego Windows wyświetla się wartość 480 MB RAM. Jakie są powody tej różnicy?

A. Rozmiar pliku stronicowania został niewłaściwie przypisany w ustawieniach pamięci wirtualnej

B. System operacyjny jest niepoprawnie zainstalowany i nie potrafi obsłużyć całego dostępnego obszaru pamięci

C. W komputerze znajduje się karta graficzna zintegrowana z płytą główną, która używa części pamięci RAM

D. Jedna z modułów pamięci może być uszkodzona lub jedno z gniazd pamięci RAM na płycie głównej może być niesprawne

Wybór odpowiedzi dotyczącej uszkodzenia kości pamięci lub gniazda RAM jest nieuzasadniony, ponieważ problem z uszkodzoną pamięcią zwykle manifestuje się w sposób, który uniemożliwia prawidłowe uruchomienie systemu operacyjnego. Zazwyczaj w przypadku fizycznych uszkodzeń pamięci komputer zgłasza błędy podczas procedury POST lub nie uruchamia się wcale. Z kolei sugerowanie, że błędnie przydzielony rozmiar pliku stronicowania może być przyczyną różnicy w pokazanej ilości pamięci jest mylne, ponieważ plik stronicowania jest używany do rozszerzenia pamięci wirtualnej i nie wpływa bezpośrednio na ilość pamięci RAM dostępnej dla systemu operacyjnego. Dodatkowo, zainstalowany system operacyjny nie może być odpowiedzialny za taką różnicę, o ile jest zgodny z używanym sprzętem, ponieważ nowoczesne systemy operacyjne są projektowane z myślą o obsłudze pełnego zakresu dostępnej pamięci. Typowym błędem myślowym jest zatem przypisywanie różnicy w pamięci do elementów, które nie mają bezpośredniego wpływu na jej fizyczną dostępność w systemie. Kluczowe jest zrozumienie, że zintegrowane karty graficzne, wykorzystując pamięć systemową, są standardowym rozwiązaniem w wielu komputerach, co wyjaśnia zjawisko widoczne w przedstawionym pytaniu.

Pytanie 33

Jakie pasmo częstotliwości definiuje klasa okablowania D?

A. 250 MHz

B. 500 MHz

C. 10 MHz

D. 100 MHz

Wybór innych pasm częstotliwości, takich jak 500 MHz, 10 MHz czy 250 MHz, jest niepoprawny, ponieważ nie odpowiadają one wymaganiom standardu klasa D. Pasmo 500 MHz jest charakterystyczne dla wyższej klasy okablowania, takiej jak klasa F, używanej w aplikacjach, które wymagają dużej przepustowości, co wykracza poza możliwości okablowania klasy D. Z kolei 250 MHz i 10 MHz również nie są adekwatne, ponieważ 250 MHz odnosi się do klasy E, która obsługuje bardziej zaawansowane technologie, a 10 MHz jest zbyt niską częstotliwością, która nie spełnia standardów dla współczesnych sieci. Często mylenie klas okablowania i ich odpowiadających częstotliwości wynika z braku zrozumienia różnic między poszczególnymi standardami oraz ich zastosowaniem w praktyce. Aby poprawnie dobierać okablowanie do specyfiki projektu, ważne jest, aby mieć na uwadze wymagania dotyczące przepustowości, odległości oraz rodzaju przesyłanych danych. Właściwy dobór klas okablowania pozwala na optymalne wykorzystanie infrastruktury oraz zapewnia stabilność i wydajność sieci.

Pytanie 34

Interfejs HDMI w komputerze umożliwia transfer sygnału

A. cyfrowego audio i video

B. tylko cyfrowego audio

C. analogowego audio i video

D. tylko cyfrowego video

Interfejs HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest standardem, który umożliwia przesyłanie zarówno cyfrowego sygnału audio, jak i wideo, co czyni go niezwykle wszechstronnym rozwiązaniem w dziedzinie elektroniki użytkowej. Dzięki temu, użytkownicy mogą podłączyć różnorodne urządzenia, takie jak telewizory, monitory, projektory, odtwarzacze multimedialne oraz komputery, za pomocą jednego kabla, eliminując potrzebę stosowania wielu kabli dla różnych sygnałów. Przykładowo, połączenie laptopa z telewizorem za pomocą kabla HDMI pozwala na przesyłanie obrazu w wysokiej rozdzielczości oraz towarzyszącego mu dźwięku, co jest szczególnie przydatne podczas prezentacji, oglądania filmów lub grania w gry. Standard HDMI obsługuje różne rozdzielczości, w tym 4K i 8K, a także różne formaty dźwięku, w tym wielokanałowy dźwięk przestrzenny, co czyni go idealnym rozwiązaniem zarówno dla profesjonalistów, jak i dla użytkowników domowych. HDMI stał się de facto standardem w branży audio-wideo, co potwierdzają liczne zastosowania w telekomunikacji, rozrywce i edukacji.

Pytanie 35

Jaką usługę obsługuje port 3389?

A. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. DNS (DomainName System)

C. TFTP (Trivial File Transfer Protocol)

D. RDP (Remote Desktop Protocol)

DNS (Domain Name System) to system, który tłumaczy nazwy domen na adresy IP, co jest niezbędne do funkcjonowania Internetu. Działa on na porcie 53, a nie 3389, co czyni go niewłaściwą odpowiedzią na zadane pytanie. Użytkownicy mogą często mylić funkcję DNS z innymi protokołami sieciowymi, co prowadzi do błędnych wniosków. TFTP (Trivial File Transfer Protocol) jest prostym protokołem transferu plików, który działa na porcie 69. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) przydziela dynamicznie adresy IP urządzeniom w sieci, a jego standardowy port to 67 dla serwerów i 68 dla klientów. W związku z tym, błędne przypisanie portu 3389 do tych protokołów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnych funkcji, które pełnią. Istotne jest zrozumienie, że każdy z tych protokołów ma swoje specyficzne zastosowania i porty, co jest kluczowe dla skutecznej konfiguracji i zarządzania sieciami komputerowymi. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz standardami branżowymi, które precyzyjnie określają, jakie porty są używane przez różne usługi i protokoły.

Pytanie 36

Instalacja systemów Linuks oraz Windows 7 przebiegła bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się poprawnie z domyślnymi ustawieniami. Na tym samym komputerze, przy tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. brak sterowników

B. uszkodzenie logiczne dysku twardego

C. błędnie skonfigurowane bootowanie napędów

D. nieprawidłowe ułożenie zworek w dysku twardym

Złe ułożenie zworek w dysku twardym oraz uszkodzenie logiczne dysku twardego to potencjalne problemy, które mogą powodować błąd wykrycia dysków twardych, ale w tym konkretnym przypadku są mniej prawdopodobne. W przypadku złego ułożenia zworek, zazwyczaj prowadzi to do sytuacji, w której system w ogóle nie wykrywa dysku twardego, a nie do wyświetlania komunikatu o braku dysków podczas instalacji. Z kolei uszkodzenia logiczne, takie jak usunięcie partycji czy problem z systemem plików, zazwyczaj skutkują innymi rodzajami błędów lub ostrzeżeń, które pojawiają się po uruchomieniu systemu, a nie podczas samej instalacji. Ustawienie bootowania napędów ma kluczowe znaczenie, jednak w tym przypadku system Windows 7 oraz Linux zainstalowały się poprawnie, co sugeruje, że bootowanie było skonfigurowane właściwie. W związku z tym brak sterowników jest najbardziej oczywistą przyczyną, gdyż Windows XP, w przeciwieństwie do nowszych systemów operacyjnych, może nie być w stanie automatycznie rozpoznać nowoczesnych kontrolerów dysków. To często prowadzi do błędnych wniosków, gdzie użytkownicy skupiają się na sprzętowych aspektach zamiast na dostosowywaniu środowiska instalacyjnego poprzez zapewnienie odpowiednich sterowników. Warto również zauważyć, że w przypadku starszych systemów, takich jak Windows XP, zapewnienie zgodności sprzętowej i aktualności sterowników jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas instalacji.

Pytanie 37

Jakie będą wydatki na materiały potrzebne do produkcji 20 kabli typu patchcord o długości 50 cm?

A. 52,00 zł

B. 92,00 zł

C. 104,00 zł

D. 72,00 zł

Wybór odpowiedzi "92,00 zł" jako koszt materiałów do wykonania 20 patchcordów o długości 50 cm jest poprawny. Do stworzenia jednego patchcordu potrzebne są dwa wtyki RJ45, dwie koszulki ochronne oraz 50 cm skrętki UTP. Koszt jednego wtyku RJ45 to 1 zł, a zatem dwa wtyki kosztują 2 zł. Dwie koszulki ochronne również kosztują 2 zł. Koszt 50 cm skrętki UTP to 0,5 m razy 1,20 zł/m, co równa się 0,60 zł. Łączny koszt jednego kabla to więc 2 zł (wtyki) + 2 zł (koszulki) + 0,60 zł (skrętka) = 4,60 zł. Dla 20 kabli koszt wynosi 20 razy 4,60 zł, co daje 92 zł. Znajomość tych podstawowych kosztów i ich obliczenie jest kluczowe przy projektowaniu i tworzeniu sieci komputerowych. Umiejętność dokładnego oszacowania kosztów materiałów jest niezbędna nie tylko w profesjonalnym planowaniu budżetu projektowego, ale również w efektywnym zarządzaniu zasobami. Dobre praktyki branżowe wymagają precyzyjnego planowania i minimalizacji kosztów przy jednoczesnym zachowaniu jakości tworzonej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 38

Protokół Transport Layer Security (TLS) jest rozszerzeniem którego z poniższych protokołów?

A. Security Socket Layer (SSL)

B. Security Shell (SSH)

C. Network Terminal Protocol (telnet)

D. Session Initiation Protocol (SIP)

Standard Transport Layer Security (TLS) jest rozwinięciem protokołu Security Socket Layer (SSL), który został zaprojektowany w celu zwiększenia bezpieczeństwa komunikacji w Internecie. SSL, opracowany przez Netscape, zapewniał szyfrowanie danych przesyłanych pomiędzy klientem a serwerem, co znacząco poprawiło ochronę przed podsłuchiwaniem i innymi zagrożeniami. TLS jest jego kontynuacją, wprowadzającą bardziej zaawansowane algorytmy szyfrowania oraz lepszą autoryzację użytkowników. Przykładowo, TLS jest powszechnie stosowany w protokołach HTTPS, które zapewniają bezpieczne połączenia w Internecie, co jest kluczowe dla ochrony danych osobowych i transakcji online. W praktyce oznacza to, że gdy korzystasz z bankowości internetowej lub dokonujesz zakupów online, prawdopodobnie korzystasz z protokołu TLS, który chroni Twoje dane przed przechwyceniem. Dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń obejmują regularne aktualizacje implementacji TLS oraz korzystanie z najnowszych wersji protokołu, aby wykorzystać najbardziej aktualne metody zabezpieczeń.

Pytanie 39

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa A

B. Klasa D

C. Klasa C

D. Klasa B

Adres IP 192.168.56.1 należy do klasy C co wynika z jego pierwszego oktetu który mieści się w zakresie od 192 do 223 Adresy klasy C są szeroko stosowane w małych sieciach lokalnych ze względu na możliwość posiadania do 254 hostów w jednej podsieci co jest idealne dla wielu przedsiębiorstw i organizacji o umiarkowanej wielkości Klasa C jest częścią standardowego modelu klasowego IP opracowanego w celu uproszczenia rozdzielania adresów IP Przez wyznaczenie większej liczby adresów sieciowych z mniejszą liczbą hostów Klasa C odpowiada na potrzeby mniejszych sieci co jest korzystne dla firm które nie potrzebują dużego zakresu adresów IP Dodatkowo adresy z puli 192.168.x.x są częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej dla sieci prywatnych co oznacza że nie są routowane w Internecie Zgodność z tym standardem zapewnia stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania adresacją IP oraz bezpieczeństwa sieciowego dzięki czemu sieci prywatne mogą być bezpiecznie używane bez ryzyka kolizji z publicznymi adresami IP

Pytanie 40

Oprogramowanie komputerowe, które można używać bezpłatnie i bez czasowych ograniczeń, jest udostępniane na mocy licencji typu

A. shareware

B. public domain

C. donationware

D. trial

Odpowiedź "public domain" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest udostępniane publicznie, co oznacza, że każdy ma prawo do korzystania, modyfikowania i rozpowszechniania takiego oprogramowania bez żadnych ograniczeń czasowych czy kosztowych. Oprogramowanie w domenie publicznej nie jest objęte prawem autorskim, co sprawia, że jest dostępne dla wszystkich. Przykłady oprogramowania w domenie publicznej obejmują niektóre projekty open source, takie jak edytory tekstu czy narzędzia graficzne, które są używane przez wiele osób na całym świecie. Z perspektywy standardów branżowych, oprogramowanie w domenie publicznej często wspiera innowacje i współpracę w ramach społeczności programistycznych, przyczyniając się do szybszego rozwoju technologii. Działa to na zasadzie otwartego dostępu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie tworzenia oprogramowania, promując transparentność i współdzielenie zasobów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej