Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik geodeta
  • Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
  • Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 11:51
  • Data zakończenia: 25 maja 2025 12:03

Egzamin niezdany

Wynik: 4/40 punktów (10,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wyznacz wysokość punktu HP, mając dane:
- wysokość stanowiska pomiarowego Hst = 200,66 m,
- wysokość instrumentu i = 1,55 m,
- pomiar kreski środkowej na łacie s = 1150.

A. HP = 201,06 m
B. HP = 200,26 m
C. HP = 197,96 m
D. HP = 203,36 m
Wysokość punktu HP jest kluczowym elementem w geodezji, a błędne obliczenia mogą prowadzić do znacznych nieścisłości w pomiarach. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często wynika to z nieprawidłowego zastosowania wzoru do obliczenia HP. Na przykład, w niektórych podejściach pomijana jest wysokość instrumentu lub odczyt nie jest właściwie przekształcany z milimetrów na metry, co wprowadza błąd w końcowym obliczeniu. Niektórzy mogą również mylnie odjąć wartość odczytu od wysokości stanowiska, co prowadzi do obniżenia wartości HP, co jest błędnym założeniem. Kluczowe jest zrozumienie, że wysokość instrumentu musi być uwzględniona w obliczeniach, ponieważ określa, na jakiej wysokości znajduje się przyrząd pomiarowy względem poziomu gruntu. W praktyce geodezyjnej niedokładności takie mogą prowadzić do błędów w projektach budowlanych, gdzie precyzyjne pomiary wysokości są kluczowe dla bezpieczeństwa i funkcjonalności obiektów. Dodatkowo, niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia systemu jednostek, co jest częstym problemem, zwłaszcza w międzynarodowych projektach, gdzie jednostki miary mogą się różnić. Z tego powodu ważne jest, aby zwracać uwagę na konwersję jednostek oraz prawidłowe zastosowanie wzorów, co jest podstawą dobrej praktyki w geodezji.
Pytanie 2

Zbiór punktów o współrzędnych X, Y ustalonych w sieciach geodezyjnych o najwyższej precyzji określamy mianem osnowy

A. podstawową
B. niwelacyjną
C. dokładną
D. pomiarową
Osnowa geodezyjna to zbiór punktów o znanych współrzędnych, stanowiących podstawę do prowadzenia prac pomiarowych w geodezji. Wyróżnia się osnowę geodezyjną podstawową, która charakteryzuje się najwyższą dokładnością i stabilnością. Punkty te są wykorzystywane jako referencyjne w procesie pomiarowym, co zapewnia wysoką jakość i precyzję wyników. Osnowa podstawowa jest podstawą dla dalszej analizy i opracowywania danych w geodezji, jak również w infrastrukturze, takiej jak budownictwo i planowanie przestrzenne. Przykłady zastosowania osnowy podstawowej obejmują wytyczanie granic działek, pomiary inżynieryjne oraz tworzenie map topograficznych. W praktyce, dokładność osnowy podstawowej może wynikać z zastosowania technologii, takich jak GNSS, które umożliwiają precyzyjne określenie położenia punktów w przestrzeni. Zgodnie z normami geodezyjnymi, osnowa podstawowa jest niezbędna dla zapewnienia wiarygodności i spójności danych geodezyjnych w danym obszarze.
Pytanie 3

W terenie zmierzono długość linii pomiarowej, która wynosi 164,20 m. Jaka będzie długość tej linii na mapie w skali 1:2000?

A. 328,40 mm
B. 82,10 mm
C. 41,05 mm
D. 164,20 mm
Prawidłowa odpowiedź to 82,10 mm, co wynika z zastosowania zasady przeliczeń w skali. Aby obliczyć rzeczywistą długość linii na mapie w skali 1:2000, należy podzielić rzeczywistą długość linii w metrach przez wartość skali. W tym przypadku: 164,20 m / 2000 = 0,0821 m, co po przeliczeniu na milimetry (1 m = 1000 mm) daje 82,10 mm. W praktyce, taka operacja jest niezbędna w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjny pomiar i przedstawienie danych w różnych skalach są kluczowe. W projektowaniu map, geodeci muszą znać skale, aby poprawnie odzwierciedlić rzeczywiste odległości i umożliwić łatwe interpretowanie danych przez użytkowników. Zgodnie z normami, ważne jest, aby przy przeliczaniu długości w skali zachować odpowiednią dokładność, co wpływa na jakość finalnych produktów, takich jak mapy topograficzne czy plany zagospodarowania przestrzennego.
Pytanie 4

Jakie jest wartość azymutu odcinka AB, jeśli współrzędne punktów A i B to: YA = 100,00; XA = 100,00; YB = 150,00; XB = 50,00?

A. 315°
B. 135°
C. 225°
D. 45°
Azymut to kąt między kierunkiem północnym a linią łączącą dwa punkty, mierzony w stopniach w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Aby obliczyć azymut prostej AB, wykorzystujemy wzór na azymut: Az = arctan((Y_B - Y_A) / (X_B - X_A)). W przypadku podanych współrzędnych A(100, 100) i B(50, 150) obliczamy różnice: Y_B - Y_A = 150 - 100 = 50 oraz X_B - X_A = 50 - 100 = -50. Wstawiając wartości do wzoru, otrzymujemy: Az = arctan(50 / -50). Obliczenie daje nam wartość -45°, co po dodaniu 360° daje nam 315°. Jednak, aby uzyskać azymut w kontekście kierunku z A do B, musimy skorygować nasz wynik. Kierunek z A do B wskazuje, że poruszamy się w dół i w lewo, co implikuje, że azymut wynosi 135°. Dodatkowo w praktyce geodezyjnej azymut jest niezwykle istotny dla orientacji w terenie, planowania tras oraz w inżynierii, gdzie precyzyjne określenie kierunków jest kluczowe dla prawidłowego wykonania projektów.
Pytanie 5

Jakim kolorem na mapie zasadniczej przedstawia się przewód elektroenergetyczny?

A. czerwonym
B. niebieskim
C. żółtym
D. pomarańczowym
Przewód elektroenergetyczny na mapie zasadniczej rysuje się kolorem czerwonym, co jest zgodne z obowiązującymi normami oraz standardami w branży elektroenergetycznej. Kolor ten został przyjęty jako uniwersalny sposób oznaczania wszelkiego rodzaju linii energetycznych, aby zminimalizować ryzyko pomyłek i zwiększyć bezpieczeństwo użytkowników map. Praktyczne zastosowanie tej konwencji jest nieocenione, zwłaszcza w kontekście planowania i zarządzania infrastrukturą energetyczną. Na przykład, inżynierowie i technicy często korzystają z map zasadniczych podczas lokalizacji przewodów, co ułatwia im wykonywanie prac konserwacyjnych, inspekcji oraz modernizacji. Dodatkowo, zgodność z ogólnokrajowymi i międzynarodowymi standardami, takimi jak normy ISO oraz regulacje dotyczące bezpieczeństwa, potwierdza zasadność przyjęcia koloru czerwonego do oznaczania przewodów elektroenergetycznych. Warto również zauważyć, że kolor czerwony jest powszechnie kojarzony z zagrożeniem, co dodatkowo zwiększa ostrożność podczas pracy w pobliżu instalacji energetycznych.
Pytanie 6

Aby ułatwić lokalizację zmierzonych szczegółów danego obszaru na odpowiednim szkicu terenowym, tworzy się szkic

A. dokumentacyjny
B. podstawowy
C. tachimetryczny
D. przeglądowy
Odpowiedzi "podstawowy", "dokumentacyjny" i "tachimetryczny" nie są właściwe w kontekście wskazania szkicu, który ma służyć do łatwego odnalezienia pomierzonych szczegółów fragmentu terenu. Szkic podstawowy to dokument, który zazwyczaj zawiera dane referencyjne używane do opracowywania bardziej szczegółowych planów oraz projektów. Jego zakres i dokładność są często niewystarczające do przedstawienia ogólnego układu terenu. Z kolei szkic dokumentacyjny służy do archiwizacji zdarzeń geodezyjnych i jest bardziej szczegółowy, ale jego celem nie jest ułatwienie bieżącej orientacji w terenie, lecz raczej dokumentacja stanu na dany moment. Natomiast szkic tachimetryczny jest narzędziem wykorzystywanym do bardziej precyzyjnych pomiarów, w tym obliczeń kątów i odległości, co jest istotne w geodezji, jednak nie odpowiada on na potrzeby szybkiego odnalezienia danych w terenie. Wybór odpowiedniego rodzaju szkicu jest kluczowy; niewłaściwe podejście do tej kwestii może prowadzić do nieefektywności w procesie zbierania i analizowania danych. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych szkiców ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich stosować zamiennie bez uwzględnienia kontekstu operacyjnego.
Pytanie 7

Precyzja graficzna mapy odpowiada długości terenowej, która wynosi 0,1 mm na mapie. Z jaką precyzją został zaznaczony punkt na mapie w skali 1:5000?

A. ± 5,00 m
B. ± 0,05 m
C. ± 50,00 m
D. ± 0,50 m
Wybór odpowiedzi ± 50,00 m, ± 0,05 m lub ± 5,00 m pokazuje, że mamy do czynienia z pewnymi nieporozumieniami, jeśli chodzi o interpretację skali mapy i przeliczanie jednostek. Przy skali 1:5000 ważne jest, żeby zrozumieć, że jednostka na mapie odpowiada pięciokrotnemu powiększeniu w rzeczywistości. Odpowiedź ± 50,00 m jest zdecydowanie za duża, co sugeruje, że mogłeś się pomylić w zrozumieniu skali. Podobnie, ± 0,05 m pomija fakt, że 0,1 mm na mapie to tak naprawdę 0,5 m w terenie, więc ta odpowiedź też nie jest trafiona. Odpowiedź ± 5,00 m pokazuje, że myślisz o większym błędzie pomiarowym, ale nie uwzględnia skali. Te błędy mogą naprawdę wpłynąć na ważne rzeczy, jak planowanie przestrzenne, gdzie precyzyjna lokalizacja punktów ma kluczowe znaczenie. Więc warto zwracać uwagę na detale dotyczące skali i przeliczania jednostek, żeby uniknąć pomyłek i mieć pewność, że wyniki będą rzetelne.
Pytanie 8

W ciągu niwelacyjnym teoretyczna suma różnic wysokości, mająca wartość 0 m, jest uzyskiwana w przypadku

A. jednostronnie nawiązanego.
B. otwartego.
C. zamkniętego.
D. dwustronnie nawiązanego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W przypadku niwelacji zamkniętej teoretyczna suma różnic wysokości wynosi 0 m, co oznacza, że po wykonaniu pomiarów w terenie i powrocie do punktu wyjścia, uzyskujemy taki sam poziom odniesienia. Taki układ pomiarowy minimalizuje błędy systematyczne i pozwala na dokładne określenie różnic wysokości między punktami. W praktyce niwelacja zamknięta jest stosowana w sytuacjach, gdzie wymagane są wysokie standardy dokładności, na przykład przy budowie infrastruktury drogowej, mostów czy budynków. W standardach branżowych, takich jak normy PN-EN 17123, podkreśla się znaczenie niwelacji zamkniętej jako metody o niskiej podatności na błędy pomiarowe. Wiedza na temat tej metody jest kluczowa dla inżynierów i geodetów, ponieważ pozwala na uzyskanie wiarygodnych pomiarów, co jest niezbędne w procesie projektowania i realizacji inwestycji budowlanych.
Pytanie 9

Która z wielkości jest obciążona błędem indeksu w trakcie pomiaru?

A. Kierunek pionowy
B. Odległość skośna
C. Odczyt na łacie
D. Kierunek poziomy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kierunek pionowy może być trudny, bo trzeba uważać na różne rzeczy, jak na przykład grawitacja. Jak mierzysz, to ważne jest, żeby instrument był dobrze ustawiony, bo inaczej wychodzą błędy. Myślę, że w geodezji, szczególnie przy mierzeniu wysokości budynków czy terenów, każdy mały błąd w kierunku pionowym potrafi narobić dużych problemów. Dlatego geodeci powinni regularnie kalibrować swoje sprzęty i sprawdzać, czy są właściwie ustawione. Na przykład, korzystając z teodolitów czy niwelatorów, powinni brać pod uwagę warunki atmosferyczne, bo one potrafią wpłynąć na wyniki. Kluczowe jest zrozumienie tych rzeczy, bo to pozwala uzyskać dokładne pomiary, a to jest bardzo ważne w naszej działce.
Pytanie 10

Jaką wartość ma średni błąd pomiaru graficznego odcinka o długości 10 cm, gdy błąd względny pomiaru wynosi 1:1000?

A. ±10,00 mm
B. ±1,00 mm
C. ±0,10 mm
D. ±0,01 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Średni błąd pomiaru można obliczyć, mnożąc długość mierzony odcinka przez błąd względny. W tym przypadku, długość odcinka wynosi 10 cm, a błąd względny wynosi 1:1000. Oznacza to, że na każdy 1000 mm długości mierzonych, błąd wynosi 1 mm. Dlatego, aby obliczyć średni błąd, wykonujemy następujące działanie: 10 cm (czyli 100 mm) * (1 mm / 1000 mm) = 0,10 mm. Takie obliczenia są istotne w kontekście precyzyjnych pomiarów, zwłaszcza w inżynierii i metrologii, gdzie dokładność i minimalizacja błędów pomiarowych są kluczowe. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie elementów mechanicznych, gdzie tolerancje muszą być ściśle określone, aby zapewnić ich poprawne funkcjonowanie. Stosowanie właściwych standardów, takich jak ISO 2768, które definiują tolerancje ogólne dla wymiarów, jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości wyrobów.
Pytanie 11

Co wpływa na wysokości opisów w mapie głównej?

A. Od typu i stylu pisma
B. Od metody wykonania opisu
C. Od opisywanej treści i skali mapy
D. Od wartości skalarnej mapy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wysokości opisów na mapie zasadniczej zależą w pierwszej kolejności od opisywanej treści oraz skali mapy. Skala mapy definiuje, w jakim stopniu rzeczywista powierzchnia została odwzorowana na mapie, co wpływa na sposób przedstawiania informacji. W praktyce oznacza to, że w przypadku map o dużej skali, które reprezentują mały obszar, opisy mogą być bardziej szczegółowe i tym samym wyższe, aby oddać specyfikę terenu. Na przykład, w mapie, która przedstawia obszar miejski, opisy budynków, ulic czy parków będą miały większą wysokość, aby były czytelne i zrozumiałe dla użytkowników. Dodatkowo, treść opisu, jak np. nazwy ulic czy obiektów, również ma wpływ na ich wysokość, gdyż dłuższe nazwy wymagają więcej miejsca. W branży kartograficznej ważne jest przestrzeganie standardów, takich jak Ustawodawstwo o geoinformacji oraz normy ISO, które określają zasady projektowania map, w tym sposoby przedstawiania opisów. Właściwe zrozumienie tych zasad pozwala tworzyć czytelne i funkcjonalne mapy.
Pytanie 12

W jakim dokumencie, będącym częścią każdego operatu geodezyjnego, określone są: cel i zakres rzeczowy oraz terytorialny przeprowadzonych prac, czas realizacji prac geodezyjnych oraz identyfikator zgłoszenia dotyczącego pracy geodezyjnej?

A. Na szkicu polowym
B. W dzienniku pomiarów
C. W sprawozdaniu technicznym
D. W wykazie robót geodezyjnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sprawozdanie techniczne stanowi kluczowy dokument w operacie geodezyjnym, w którym szczegółowo opisane są cel oraz zakres rzeczowy i terytorialny wykonanych prac geodezyjnych. Jego istotą jest nie tylko dokumentacja wykonanych czynności, ale również pełna identyfikacja projektu, co jest zgodne z wymogami standardów geodezyjnych. Sprawozdanie zawiera również informacje o okresie realizacji prac oraz identyfikatorze zgłoszenia, co umożliwia efektywne zarządzanie danymi i ich późniejszą weryfikację przez organy nadzoru. Przykładowo, w przypadku kontroli jakości wykonanych usług geodezyjnych, sprawozdanie techniczne stanowi nieocenione źródło informacji, pozwalające na ocenę zgodności z założeniami projektowymi i regulacjami prawnymi. Zastosowanie sprawozdania technicznego jako podstawy w dokumentacji geodezyjnej jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, które kładą nacisk na transparentność i rzetelność w dokumentacji geodezyjnej.
Pytanie 13

Jakiej z wymienionych zasad nie wolno zastosować podczas sporządzania szkicu terenu przy pomiarze sytuacyjnym metodą ortogonalną?

A. Podania miary bieżącej (0,00) przy początkowym punkcie linii pomiarowej
B. Wpisania rzędnych punktów zdejmowanych równolegle do prostokątnej linii domiaru
C. Wpisania miar bieżących zdejmowanych punktów prostopadle do linii pomiarowej
D. Podania domiarów biegunowych (α, d) punktów, które są zdejmowane

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podanie domiarów biegunowych (α, d) zdejmowanych punktów nie jest zasadą stosowaną w metodzie ortogonalnej, ponieważ ta metoda opiera się na pomiarze prostopadłym do linii podstawowej oraz na określeniu odległości w kierunkach prostopadłych do tej linii. Przy pomiarach ortogonalnych kluczowe jest zachowanie prostokątności, co umożliwia precyzyjne wyznaczenie położenia punktów w przestrzeni. W praktyce, jeśli chcemy zmierzyć odległości i kąty, stosuje się metody, które umożliwiają dokładne określenie pozycji w oparciu o rzędne i odległości w kierunkach prostokątnych. Znajomość zasad stosowanych w różnych metodach pomiarowych jest istotna dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników, co jest kluczowe w geodezji i kartografii. Na przykład, w terenie, gdzie niemożliwe jest stosowanie domiarów biegunowych, możemy skupić się na pomiarach ortogonalnych przy pomocy teodolitu lub tachimetru, co zapewnia wysoką precyzję.
Pytanie 14

Jakiego przyrządu powinno się użyć do dokładnego naniesienia ramki sekcyjnej oraz siatki kwadratów w procesie tworzenia mapy analogowej?

A. Współrzędnika
B. Nanośnika biegunowego
C. Koordynatografu
D. Nanośnika prostokątnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Koordynatograf to kluczowe narzędzie wykorzystywane w procesie opracowywania map analogowych, które pozwala na precyzyjne nanoszenie ramki sekcyjnej oraz siatki kwadratów. Jego konstrukcja umożliwia bardzo dokładne określenie współrzędnych punktów na mapie, co jest niezbędne w geodezji oraz kartografii. Koordynatograf działa poprzez system krzyżujących się linii, które są dostosowywane do odpowiednich jednostek miar. Dzięki temu użytkownik może precyzyjnie umiejscawiać elementy mapy w odpowiednich miejscach, co wpływa na dokładność i jakość końcowego produktu. Przykładem zastosowania koordynatografu może być opracowywanie planów zagospodarowania przestrzennego, gdzie każdy detal musi być dokładnie odwzorowany. W praktyce, wykorzystując koordynatograf, można zapewnić zgodność z międzynarodowymi standardami kartograficznymi, co jest niezwykle istotne w profesjonalnych pracach związanych z tworzeniem map.
Pytanie 15

Jaką długość ma odcinek na mapie o skali 1:40 000, jeśli na mapie w skali 1:20 000 jego długość wynosi 50 cm?

A. 5 cm
B. 25 cm
C. 50 cm
D. 2,5 cm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 25 cm jest poprawna, ponieważ aby przeliczyć długość odcinka na mapie w nowej skali, należy uwzględnić relację między skalami. W skali 1:20 000, 50 cm na mapie odpowiada 10 000 m w rzeczywistości (50 cm * 20 000). W skali 1:40 000 ten sam 10 000 m w rzeczywistości odpowiada 25 cm na mapie (10 000 m / 40 000). Dlatego długość odcinka w skali 1:40 000 wynosi 25 cm. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność przeliczania długości odcinków na mapach w różnych skalach, co jest kluczowe w geodezji, kartografii i planowaniu przestrzennym. W wielu zastosowaniach, takich jak projektowanie infrastruktury lub analiza lokalizacji, precyzyjne przeliczenie długości i powierzchni w różnych skalach jest niezbędne, aby zapewnić zgodność z rzeczywistością i precyzję planów. Warto również dodać, że znajomość konwersji skali jest istotna dla osób pracujących z mapami, które muszą interpretować dane w kontekście różnych zastosowań terenowych.
Pytanie 16

Oś stanowiąca południki w odwzorowaniu Gaussa-Krugera w systemie współrzędnych PL-1992 to południk

A. 17o
B. 19o
C. 21o
D. 15o

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 19o jest jak najbardziej trafna. W systemie PL-1992, który jest jednym z ważniejszych układów używanych w Polsce, południk 19o to ten, który odpowiada strefie 5 w odwzorowaniu Gaussa-Krugera. To ważne, bo dzięki temu mamy jednolite dane geograficzne na mapach. W praktyce oznacza to, że w rejonie objętym tym południkiem, współrzędne są odwzorowywane w sposób, który minimalizuje zniekształcenia. To naprawdę istotne, szczególnie w inżynierii, planowaniu przestrzennym czy geodezji. Precyzyjne pomiary są kluczowe, bo od tego zależy rozwój infrastruktury i ochrona środowiska. Zrozumienie, jak działają układy współrzędnych, takie jak PL-1992, to podstawa, jeśli chcesz skutecznie korzystać z narzędzi GIS oraz robić analizy przestrzenne. To wszystko jest bardzo istotne w nowoczesnych badaniach geograficznych.
Pytanie 17

Który z obiektów należy do I grupy dokładnościowej detali terenowych?

A. Plac sportowy
B. Rura wodociągowa
C. Skarpa bez umocnień
D. Słup telekomunikacyjny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Słup telekomunikacyjny to zdecydowanie obiekt, który trafia do I grupy dokładnościowej, bo ma konkretną, stałą lokalizację. W geodezji jest to super ważne, bo te słupy wykorzystywane są jako punkty odniesienia przy pomiarach. Dzięki nim łatwiej tworzy się mapy i plany. Z praktyki wiem, że często są one wykorzystywane w inwentaryzacji, co pokazuje, jak wielką rolę odgrywają w tworzeniu infrastruktury. Jak wiadomo, musimy mieć pewność co do ich pozycji, a technologia GNSS jest tu nieoceniona, bo daje naprawdę wysoką dokładność. Oprócz tego, te słupy mają spore znaczenie w analizie przestrzennej i planowaniu urbanistycznym. Ich lokalizacja może mocno wpływać na to, jak działają usługi telekomunikacyjne w danym rejonie.
Pytanie 18

Jeśli odcinkowi na mapie o długości 1 cm odpowiada odległość 50 m w rzeczywistości, to oznacza, że mapa została stworzona w skali

A. 1:1 000
B. 1:5 000
C. 1:500
D. 1:10 000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1:5 000 jest całkiem spoko, bo oznacza, że każdy 1 cm na mapie to 5 000 cm w rzeczywistości, a to przekłada się na 50 m. Jak chcesz obliczyć skalę mapy, to musisz przeliczyć długość terenu na długość na mapie. Więc, jak 1 cm na mapie to 50 m w terenie, to przeliczamy to na centymetry i mamy 50 m, co daje nam 5 000 cm. I stąd mamy ten stosunek 1 cm na mapie do 5 000 cm w terenie, zapisany jako 1:5 000. To jest klasyczna skala, której używa się w kartografii, zwłaszcza w geodezji i planach zagospodarowania. Na przykład w mapach topograficznych skala 1:5 000 świetnie oddaje szczegóły terenu i ułatwia orientację. W praktyce, znajomość skali mapy to kluczowa rzecz, która naprawdę się przydaje w nawigacji i analizie przestrzennej, a dla geodetów i architektów to wręcz niezbędne.
Pytanie 19

Wizury pomiędzy sąsiednimi punktami geodezyjnej osnowy poziomej powinny być przeprowadzone w trakcie

A. wywiadu terenowego
B. niwelacji punktów osnowy
C. pomiarów rzeźby terenu
D. sporządzania opisu topograficznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wywiad terenowy jest kluczowym elementem w procesie geodezyjnego pomiaru, gdyż umożliwia dokładne sprawdzenie wizur pomiędzy sąsiednimi punktami geodezyjnej osnowy poziomej. W trakcie wywiadu terenowego geodeta zbiera informacje o warunkach terenowych, które mogą wpłynąć na pomiary. Przykładem może być ocena przeszkód, takich jak budynki czy drzewa, które mogą zasłaniać widok pomiędzy punktami pomiarowymi. Wysokiej jakości wizury są istotne, gdyż pozwalają na minimalizowanie błędów w pomiarach, co jest zgodne z normami geodezyjnymi, takimi jak PN-EN ISO 17123, które określają metody pomiarów geodezyjnych. Dobre praktyki w tej dziedzinie zakładają systematyczne sprawdzanie i weryfikację wizur w różnych warunkach, co przyczynia się do zwiększenia precyzji i rzetelności uzyskiwanych danych. W przypadku pomiarów osnowy poziomej, wywiad terenowy powinien być integralną częścią planowania pomiarów, co umożliwia lepsze zarządzanie ryzykiem i dostosowanie metod pracy do specyfiki terenu.
Pytanie 20

Mapy zasadniczej nie sporządza się w skali

A. 1:1000
B. 1:5000
C. 1:10000
D. 1:2000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1:10000 jest prawidłowa, ponieważ mapy zasadnicze są tworzone w skali 1:10000, co jest zgodne ze standardami określonymi w przepisach dotyczących geodezji i kartografii. Ta skala jest optymalna dla prezentacji lokalnych szczegółów w terenie, co czyni ją niezwykle przydatną w działaniach związanych z urbanistyką, planowaniem przestrzennym oraz w procesach inwestycyjnych. Właściwe odwzorowanie terenu w tej skali umożliwia dokładne pomiary i analizy, które są niezbędne w planowaniu budynków, dróg oraz infrastruktury. Mapy w tej skali są zazwyczaj wykorzystywane w projektach budowlanych, gdzie precyzyjne odwzorowanie elementów terenu, takich jak granice działek, sieci uzbrojenia terenu oraz istniejące obiekty, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania inwestycją. Zgodność z normami, takimi jak PN-ISO 19110, podkreśla znaczenie jakości danych w procesach geoinformacyjnych, co sprawia, że skala 1:10000 jest szeroko uznawana jako standardowa w polskiej geodezji.
Pytanie 21

W jakim rodzaju niwelacji teoretyczna całkowita różnica wysokości pomiędzy punktem startowym a końcowym wynosi 0 mm?

A. Otwartym
B. Wyliczeniowym
C. Zamkniętym
D. Wiszącym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ciąg niwelacyjny zamknięty charakteryzuje się tym, że jego teoretyczna suma różnic wysokości między punktem końcowym a początkowym wynosi 0 mm. Oznacza to, że w takim ciągu, po wykonaniu pomiarów na zamkniętej pętli, wysokości wszystkich punktów są wyważone i nie wykazują różnicy, co jest istotne w kontekście dokładności pomiarów niwelacyjnych. Zastosowanie ciągów zamkniętych jest kluczowe w inżynierii budowlanej oraz geodezji, gdzie precyzyjne wyznaczanie wysokości ma fundamentalne znaczenie. W przypadku pomiarów niwelacyjnych, idea zamkniętej pętli pozwala na skompensowanie błędów systematycznych i losowych, co zwiększa wiarygodność wyników. Standardy takie jak PN-EN ISO 17123-2 zalecają stosowanie takich ciągów w procesach weryfikacji i kalibracji instrumentów geodezyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania może być budowa mostów, gdzie dokładność pomiarów wysokościowych jest kluczowa dla stabilności konstrukcji.
Pytanie 22

Kto odpowiada za ustanowienie i prowadzenie krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu?

A. starosta
B. główny geodeta kraju
C. geodeta uprawniony
D. wojewoda

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Główny geodeta kraju jest organem odpowiedzialnym za zakładanie i prowadzenie Krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, co wynika z regulacji zawartych w Ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Jego zadaniem jest nadzór nad działalnością geodezyjną w kraju, w tym zapewnienie odpowiedniej jakości danych geodezyjnych oraz ich zgodności z obowiązującymi normami i standardami. W praktyce, główny geodeta kraju koordynuje prace związane z ewidencją infrastruktury, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego oraz zarządzania zasobami naturalnymi. Działania te mają na celu utrzymanie aktualnej bazy danych, która jest podstawą podejmowania decyzji administracyjnych oraz inwestycyjnych. Umożliwia to również efektywne zarządzanie sieciami uzbrojenia terenu, co jest istotne w kontekście rozwoju infrastruktury i ochrony środowiska.
Pytanie 23

Średni błąd pomiaru długości odcinka 200 m wynosi ±5 cm. Jaki jest błąd względny tego pomiaru?

A. 1:40
B. 1:4000
C. 1:4
D. 1:400

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny pomiaru oblicza się jako stosunek średniego błędu pomiaru do wartości mierzonych, wyrażony w formie ułamka. W tym przypadku średni błąd wynosi ±5 cm, a długość odcinka to 200 m (czyli 20000 cm). Obliczamy błąd względny według wzoru: błąd względny = (błąd pomiaru / wartość) = (5 cm / 20000 cm) = 0,00025. Przekształcając to wyrażenie do postaci ułamka, otrzymujemy 1:4000. Taki sposób obliczania błędu względnego jest powszechnie stosowany w praktyce pomiarowej, szczególnie w inżynierii i naukach przyrodniczych, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe. Błąd względny daje nam informację o dokładności pomiaru w odniesieniu do wielkości mierzonych, co jest niezwykle ważne w ocenie jakości danych pomiarowych. To narzędzie pozwala na porównywanie różnych pomiarów i ocenę ich niezawodności, co jest szczególnie istotne w kontekście standardów metrologicznych i dobrych praktyk w inżynierii.
Pytanie 24

Jaką maksymalną długość rzędnej można stosować przy pomiarze sytuacyjnym obrysów budynków metodą prostokątnych domiarów?

A. 25 m
B. 30 m
C. 15 m
D. 20 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dopuszczalna długość rzędnej wynosząca 25 m w pomiarach sytuacyjnych konturów budynków przy zastosowaniu metody domiarów prostokątnych jest zgodna z zaleceniami norm i standardów pomiarowych. Taka długość pozwala na efektywne wykonywanie pomiarów, minimalizując jednocześnie błędy związane z nieprawidłowym przenoszeniem wymiarów. Przykładowo, przy pomiarach na większych dystansach, błędy kumulacyjne mogą znacząco wpłynąć na dokładność wyników. Dlatego stosowanie rzędnych o długości 25 m jest praktycznym rozwiązaniem, które zapewnia równocześnie wysoką precyzję i efektywność pracy. W praktyce, taki wymiar pozwala na zastosowanie odpowiednich narzędzi pomiarowych, takich jak dalmierze optyczne, które są zoptymalizowane do pracy w takich odległościach. Dobrą praktyką jest także regularne kalibrowanie sprzętu, co dodatkowo zwiększa dokładność pomiarów. W kontekście przepisów budowlanych oraz norm geodezyjnych, długość rzędnej powinna być dostosowana do specyfiki terenu oraz rodzaju budowli, co czyni znajomość tego zagadnienia niezwykle istotnym elementem pracy geodety.
Pytanie 25

Jaki typ błędu mógł wystąpić podczas pomiaru długości w kierunku powrotnym, jeśli osoba dokonująca pomiaru niepoprawnie określiła liczbę pełnych odłożeń taśmy, ponieważ zgubiła jedną szpilkę?

A. Gruby
B. Losowy
C. Przypadkowy
D. Systematyczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "gruby" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do błędu, który wynika z nieprawidłowego określenia liczby pełnych odłożeń taśmy pomiarowej. W sytuacji, gdy pomiar wykonuje osoba, która zgubiła szpilkę, może to prowadzić do pomyłek w odczycie długości, co skutkuje błędem grubościowym. Taki błąd systematycznie wpływa na wyniki pomiaru, ponieważ nieprawidłowe zarejestrowanie jednego z odłożeń może powodować stałe zaniżenie lub zawyżenie uzyskane wyniki. Przykładowo, w branży budowlanej, dokładność pomiarów jest kluczowa do zapewnienia precyzyjnego wymiarowania materiałów, co ma bezpośredni wpływ na jakość konstrukcji. Dobre praktyki w zakresie pomiarów zalecają stosowanie kalibracji narzędzi oraz regularne sprawdzanie ich stanu technicznego, co pozwala na minimalizację występowania błędów grubościowych.
Pytanie 26

Wykonano pomiary niwelacyjne w celu utworzenia punktu szczegółowego osnowy wysokościowej. Jaka jest maksymalna długość tego ciągu, jeśli składa się z 4 stanowisk i nie zostały przekroczone dozwolone długości celowych?

A. 400 m
B. 150 m
C. 250 m
D. 600 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Maksymalna długość ciągu niwelacyjnego wynosząca 400 m jest zgodna z powszechnie przyjętymi normami w geodezji, które określają dopuszczalne długości dla różnych technik niwelacji. Przy niwelacji precyzyjnej, długość jednego stanowiska nie powinna przekraczać 200 m, co oznacza, że w przypadku czterech stanowisk maksymalna długość ciągu wynosi 4 x 100 m = 400 m. Taki układ zapewnia wystarczającą dokładność pomiarów, umożliwiając redukcję błędów systematycznych i losowych. W praktyce, długość ta jest również dostosowywana do warunków terenowych, rodzaju używanego sprzętu niwelacyjnego oraz wymagań projektu. Standardy, takie jak PN-EN 28720, podkreślają znaczenie dokładności w niwelacji, co ma kluczowe znaczenie w budownictwie, tworzeniu map czy projektowaniu infrastruktury. Dodatkowo, planując pomiary, warto uwzględnić warunki atmosferyczne oraz potencjalne przeszkody, co może mieć wpływ na jakość pomiarów. 400 m to optymalna długość, która przy odpowiednich technikach pomiarowych zapewnia precyzyjne wyniki.
Pytanie 27

Która z poniższych aktywności nie wchodzi w zakres działań Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej?

A. Realizacja pomiarów w celu ustalenia współrzędnych oraz wysokości punktów osnowy
B. Rejestrowanie dokumentów przyjętych do zasobu geodezyjnego
C. Wydawanie instrukcji do przeprowadzenia zgłoszonych prac
D. Przyjmowanie oraz rejestrowanie zgłoszeń prac geodezyjnych i kartograficznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykonywanie pomiarów w celu określenia współrzędnych i wysokości punktów osnowy jest zadaniem, które nie należy do kompetencji Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej (PODGiK). Główne zadania tego ośrodka koncentrują się na ewidencjonowaniu, zarządzaniu oraz udostępnianiu danych geodezyjnych i kartograficznych, a nie na samodzielnym przeprowadzaniu pomiarów. Punkty osnowy geodezyjnej są zazwyczaj określane przez wyspecjalizowane jednostki, takie jak przedsiębiorstwa geodezyjne, które realizują pomiary zgodnie z obowiązującymi normami, na przykład PN-EN ISO 19111 dotyczących systemów odniesienia i pomiarów. Ośrodki te koncentrują się na tworzeniu i utrzymywaniu zasobów geodezyjnych, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania planowania przestrzennego oraz wielu innych dziedzin, takich jak budownictwo, infrastruktura czy ochrona środowiska. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy w tym zakresie może być współpraca PODGiK z lokalnymi samorządami, które polegają na dostępie do dokładnych i aktualnych map oraz danych geodezyjnych do celów planistycznych.
Pytanie 28

W teodolicie stała podstawa, która służy do jego ustawienia w poziomie, nazywana jest

A. spodarką
B. alidadą
C. limbusem
D. pionem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Spodarka jest kluczowym elementem teodolitu, którego funkcją jest zapewnienie stabilnej i wypoziomowanej podstawy dla urządzenia pomiarowego. Dzięki zastosowaniu spodarki, możliwe jest precyzyjne wykonywanie pomiarów kątów poziomych i pionowych, co jest niezwykle istotne w geodezji oraz budownictwie. Spodarka często jest konstruowana w sposób umożliwiający łatwe dostosowanie poziomu urządzenia, co jest niezbędne do uzyskania dokładnych wyników. W praktyce geodezyjnej, teodolity z odpowiednio dostosowaną spodarką pozwalają na realizację skomplikowanych pomiarów terenowych, takich jak wyznaczanie linii prostych, kątów oraz różnic wysokości. Istotne jest, aby podczas pracy z teodolitem, zwłaszcza w trudnym terenie, zachować ostrożność przy poziomowaniu spodarki, co z kolei wpływa na dokładność pomiarów. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne kalibracje i kontrole sprzętu, co zapewnia wysoką jakość wyników pomiarowych oraz zgodność z obowiązującymi standardami branżowymi.
Pytanie 29

Na szkicu sytuacyjnej osnowy pomiarowejnie przedstawia się

A. uśrednionych wartości długości linii pomiarowych
B. numerów punktów osnowy pomiarowej
C. wyrównanych wartości kątów poziomych
D. rzędnych i odciętych do szczegółów sytuacyjnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rzędne i odcięte do szczegółów sytuacyjnych nie są umieszczane na szkicu pomiarowej osnowy sytuacyjnej, ponieważ ich celem jest przedstawienie szczegółowych informacji o wysokości i położeniu obiektów w terenie, a nie generalnych danych osnowy. Szkic pomiarowej osnowy sytuacyjnej skupia się na ogólnym przedstawieniu układu punktów osnowy, które są niezbędne do dalszych pomiarów. W praktyce, dane te są często umieszczane na osobnych dokumentach, takich jak wykazy lub bazy danych, co pozwala na zachowanie czytelności szkicu. Standardy takie jak norma PN-EN ISO 19111 podkreślają znaczenie separacji różnych informacji geodezyjnych, aby ułatwić analizę i interpretację wyników. Przykładem może być użycie specjalistycznego oprogramowania geodezyjnego, które pozwala na automatyczne generowanie szkiców z uwzględnieniem tylko najistotniejszych danych, co znacząco przyspiesza proces pomiarowy i minimalizuje ryzyko błędów.
Pytanie 30

Jakim południkiem osiowym posługuje się odwzorowanie Gaussa-Krügera w systemie współrzędnych PL-2000?

A. 22º
B. 21º
C. 19º
D. 20º

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 21º jest poprawna, ponieważ w układzie współrzędnych PL-2000 południkom osiowym odwzorowania Gaussa-Krügera przypisane są specyficzne wartości, które odpowiadają określonym strefom. Południk 21º jest kluczowy dla strefy 3 tego odwzorowania, która obejmuje centralną część Polski. W praktyce, wiedza o południkach osiowych jest niezbędna przy tworzeniu map oraz w systemach informacji geograficznej (GIS), gdzie precyzyjne określenie lokalizacji jest kluczowe. Standardy kartograficzne, takie jak PN-EN ISO 19111, podkreślają znaczenie dokładnych odwzorowań i stosownych współrzędnych w procesie mapowania, co sprawia, że umiejętność ich wykorzystania jest niezbędna w pracy geodetów i kartografów. Ponadto, w kontekście planowania przestrzennego i analizy danych geograficznych, znajomość stref odwzorowania pozwala na lepsze zrozumienie i analizę zjawisk przestrzennych.
Pytanie 31

Korzystając z którego z poniższych wzorów można obliczyć teoretyczną sumę kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym, dowiązanym dwustronnie?

A. [α] = AK + AP - n × 200g
B. [α] = AK - AP + n × 200g
C. [β] = AP + AK - n × 200g
D. [β] = AP - AK + n × 200g

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to [α] = AK - AP + n × 200g, ponieważ ten wzór precyzyjnie określa sumę teoretyczną kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym dwustronnie dowiązanym. Wzór ten uwzględnia różnicę między kątami zewnętrznymi (AK) a kątami wewnętrznymi (AP), a także liczbę punktów (n) w ciągu, co jest kluczowe w kontekście analizy geometrycznej. W praktyce, ten wzór jest szczególnie przydatny w geodezji i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne wyznaczanie kątów jest niezbędne do tworzenia dokładnych map i projektów budowlanych. Na przykład, przy projektowaniu dróg, inżynierowie muszą obliczyć odpowiednie kąty, aby zapewnić prawidłowy przebieg trasy. Wzór ten wpisuje się w standardy geodezyjne, które definiują metody obliczeń kątów w poligonach, gwarantując ich poprawność i precyzję.
Pytanie 32

Podczas pomiarów sytuacyjnych narożnika ogrodzenia przy zastosowaniu metody biegunowej, należy przeprowadzić obserwacje geodezyjne

A. kąta poziomego i odległości poziomej
B. kąta pionowego i odległości poziomej
C. kąta pionowego i odległości skośnej
D. kąta poziomego i odległości skośnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór kąta poziomego oraz odległości poziomej podczas pomiaru narożnika ogrodzenia metodą biegunową jest zgodny z praktycznymi zasadami geodezji. Obserwacja kąta poziomego pozwala na precyzyjne określenie kierunku, w którym znajduje się punkt, co jest kluczowe dla określenia granic działek i lokalizacji obiektów. Z kolei pomiar odległości poziomej jest istotny, ponieważ pozwala na dokładne wyznaczenie dystansu pomiędzy punktami w poziomie, co ma bezpośrednie zastosowanie w geodezyjnych mapach i planach. Zastosowanie tej metody jest szczególnie ważne w przypadku działek o nieregularnym kształcie, gdzie dokładność pomiarów wpływa na późniejsze decyzje dotyczące zagospodarowania przestrzennego. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami ISO oraz krajowymi standardami geodezyjnymi, wykorzystanie pomiarów poziomych jest preferowane w wielu przypadkach, co podkreśla ich znaczenie w praktyce geodezyjnej.
Pytanie 33

Na rysunku osnowy pomiarowej nie należy zamieszczać

A. rzędnych oraz odciętych dotyczących szczegółów sytuacyjnych
B. numerów punktów osnowy
C. wyrównanych kątów poziomych
D. uśrednionych długości linii pomiarowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na brak umieszczania rzędnych i odciętych do szczegółów sytuacyjnych na szkicu pomiarowej osnowy sytuacyjnej jest prawidłowa. Szkic osnowy sytuacyjnej ma na celu przedstawienie relacji pomiędzy punktami geodezyjnymi, ich numerami oraz geometrią układu, a nie szczegółów dotyczących elewacji czy innych informacji topograficznych. Umieszczanie rzędnych i odciętych na takim szkicu mogłoby prowadzić do zamieszania i nieczytelności, ponieważ podstawowym celem jest ukazanie układu punktów w płaszczyźnie poziomej. W praktyce, taki szkic powinien być bezpośrednim odzwierciedleniem wyników pomiarów, co wymaga skupienia się na podstawowych informacjach, takich jak długości linii pomiarowych czy wyrównane wartości kątów. Stosowanie się do tej zasady jest zgodne z normami geodezyjnymi, co zapewnia klarowność i spójność dokumentacji geodezyjnej. W praktyce, w przypadku prowadzenia pomiarów sytuacyjnych, geodeci często tworzą osobne rysunki lub wykresy, w których przedstawiają rzędne, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie terenu i szczegółów topograficznych.
Pytanie 34

Jeśli bok kwadratu zmierzonego w terenie ma długość 10 m, to na mapie w skali 1:1000 jego pole powierzchni wyniesie

A. 10,0 cm2
B. 0,1 cm2
C. 100,0 cm2
D. 1,0 cm2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1,0 cm2 jest poprawna, ponieważ aby obliczyć pole powierzchni kwadratu na mapie w skali 1:1000, najpierw należy obliczyć jego rzeczywistą powierzchnię. Bok kwadratu ma długość 10 m, więc jego pole powierzchni wynosi 10 m x 10 m = 100 m2. Następnie przelicza się to pole na jednostki odpowiadające skali mapy, co oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 10 m w terenie (1:1000). Zatem 100 m2 w rzeczywistości przekłada się na jednostki mapowe, co daje 100 m2 = 10000 cm2. W skali 1:1000, powierzchnia mapowa wynosi 10000 cm2 / (1000^2) = 1,0 cm2. To pokazuje, jak ważne jest rozumienie przeliczeń skali w kontekście geodezji oraz kartografii, gdzie precyzja jest kluczowa. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne przy tworzeniu map i planów zagospodarowania przestrzennego, a także w inżynierii i budownictwie, gdzie dokładne odwzorowanie rzeczywistości ma ogromne znaczenie.
Pytanie 35

W trakcie projektowania osnów geodezyjnych nie przeprowadza się

A. wywiadu z terenu
B. inwentaryzacji już istniejących punktów geodezyjnych
C. ustalenia lokalizacji i zabudowy poszczególnych punktów sieci
D. stabilizacji punktów geodezyjnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stabilizacja punktów geodezyjnych to coś, co dzieje się dopiero po tym, jak mamy już zaplanowaną sieć punktów. Najpierw trzeba wybrać dobre miejsca i odpowiednio je rozmieścić. W tym etapie ważne jest, żeby dokładnie sprawdzić, jakie punkty już są w terenie, porozmawiać z ludźmi, którzy tam byli i ustalić, w jakich miejscach najlepiej postawić nowe punkty. To wszystko pomoże nam zrobić sieć, która będzie zgodna z normami i potrzebami. Stabilizacja przychodzi dopiero, gdy mamy już pewność, gdzie mają być te punkty. Na przykład, kiedy projekt jest gotowy, przystępuje się do ich stabilizacji, co oznacza, że umieszczamy je w terenie i dobrze zabezpieczamy. Warto pamiętać, że stabilizacja musi być przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi normami, jak chociażby PN-EN ISO 17123, żeby wyniki były rzetelne i miały dobrą jakość.
Pytanie 36

Kontrolę tyczenia, polegającą na weryfikacji długości boków oraz przekątnych pojedynczych prostokątów, kwadratów lub ich zestawień, wykonuje się w trakcie prac niwelacyjnych

A. tras
B. profili
C. punktów rozproszonych
D. siatkową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'siatkową' jest poprawna, ponieważ kontrola tyczenia w kontekście niwelacji polega na weryfikacji dokładności wymiarów prostokątów i kwadratów, które tworzą siatkę geodezyjną. Siatkę geodezyjną stosuje się w pracach budowlanych oraz inżynieryjnych, aby zapewnić, że wszystkie elementy budowli są prawidłowo umiejscowione w przestrzeni. Kontrola boków i przekątnych pozwala na wykrycie ewentualnych błędów w geometrii, co jest kluczowe dla stabilności konstrukcji. W praktyce, inżynierowie i geodeci najczęściej wykorzystują instrumenty jak teodolity oraz niwelatory do precyzyjnego pomiaru. W standardach branżowych, takich jak norma PN-EN 1990, podkreśla się znaczenie precyzyjnego niwelowania w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa obiektów budowlanych. Wprowadzenie jakościowych kontroli w postaci tyczenia siatek geodezyjnych jest zatem kluczowym elementem procesu budowlanego, który minimalizuje ryzyko błędów konstrukcyjnych i poprawia efektywność realizacji projektów.
Pytanie 37

W jakiej skali sporządza się mapy zasadnicze dla niewielkich miejscowości, obszarów metropolitalnych i stref przemysłowych?

A. 1 : 500
B. 1 : 5000
C. 1 : 1000
D. 1 : 2000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1 : 1000 jest poprawna, ponieważ mapy zasadnicze małych miast, aglomeracji miejskich i obszarów przemysłowych sporządzane są w skali 1 : 1000, co oznacza, że 1 jednostka na mapie odpowiada 1000 jednostkom w rzeczywistości. Przykładowo, jeśli na mapie widoczna jest odległość 1 cm, w rzeczywistości jest to 1000 cm, czyli 10 m. Taka skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie urbanistycznych i przestrzennych aspektów obszarów miejskich, co jest niezwykle istotne w planowaniu przestrzennym oraz zarządzaniu infrastrukturą. Przykłady zastosowania obejmują analizy gęstości zabudowy, lokalizację nowych inwestycji, a także ochronę środowiska. Zgodnie z obowiązującymi standardami, mapy zasadnicze powinny być aktualizowane regularnie, aby odzwierciedlały zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym, co zwiększa ich użyteczność w praktyce.
Pytanie 38

W bazie danych dotyczącej obiektów topograficznych BDOT500 opisano sieć kanalizacyjną sanitarną oznaczeniami ksX300. Jakie jest źródło danych dotyczących lokalizacji tej sieci?

A. pochodzi z materiałów archiwalnych
B. jest nieokreślone
C. pochodzi z materiałów nieaktualnych
D. jest trudne do ustalenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "jest nieokreślone" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście danych o sieci kanalizacyjnej sanitarnej w bazie BDOT500 brak jest jednoznacznych informacji na temat źródła pochodzenia tych danych. W praktyce, w przypadku sieci inżynieryjnych, takich jak kanalizacja, istotne jest, aby dane były zaktualizowane oraz pochodziły z wiarygodnych źródeł, co często jest trudne do ustalenia w obiektach archiwalnych czy nieaktualnych. Właściwe podejście do zarządzania danymi topograficznymi wymaga weryfikacji ich pochodzenia oraz aktualności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w infrastrukturze. Na przykład, w przypadku projektowania nowych instalacji sanitarnych, kluczowe jest posiadanie precyzyjnych i aktualnych danych, aby uniknąć kolizji z istniejącą infrastrukturą. Przykłady zastosowań takich jak GIS (Geographic Information Systems) polegają na zintegrowaniu danych o sieciach z danymi demograficznymi i przestrzennymi, co pozwala na lepsze planowanie i zarządzanie zasobami.
Pytanie 39

Który ze sporządzanych w terenie dokumentów geodezyjnych jest wykorzystywany m.in. do zlokalizowania trwale ustalonego punktu osnowy?

A. Opis topograficzny
B. Szkic budowlany
C. Plan osnowy
D. Szkic polowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Opis topograficzny to dokument geodezyjny, który powstaje w terenie i służy do szczegółowego przedstawienia układu oraz cech obiektów znajdujących się w danym obszarze. Jego podstawowym celem jest umożliwienie odnalezienia trwale stabilizowanych punktów osnowy, co jest kluczowe w procesie geodezyjnego pomiaru oraz w pracach związanych z planowaniem i realizacją inwestycji. Opis ten zawiera zarówno informacje dotyczące lokalizacji punktów osnowy, jak i ich atrybuty, co pozwala na precyzyjne ich odwzorowanie na mapach. W praktyce, opis topograficzny jest wykorzystywany przez geodetów do przeprowadzania pomiarów sytuacyjnych oraz wysokościowych, co ma fundamentalne znaczenie w kontekście budowy infrastruktury, jak drogi czy budynki. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, każdy z punktów osnowy powinien być odpowiednio opisany w dokumentacji, co zapewnia ich trwałość i jednoznaczność w identyfikacji. Dodatkowo, standardy geodezyjne, takie jak norma PN-EN ISO 19111, wskazują na potrzebę rzetelnego dokumentowania i opisywania takich punktów, co wpływa na jakość i wiarygodność przeprowadzanych pomiarów.
Pytanie 40

Jaki jest błąd względny w pomiarze odcinka długości 250,00 m, jeśli jego długość zmierzono z błędem średnim ±5 cm?

A. 1/500
B. 1/5000
C. 1/50
D. 1/100

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny to stosunek błędu pomiarowego do wartości rzeczywistej pomiaru, wyrażony najczęściej w procentach lub w postaci ułamka. W tym przypadku mamy pomiar odcinka o długości 250,00 m z błędem średnim ±5 cm. Aby obliczyć błąd względny, najpierw musimy przeliczyć błąd na metry: 5 cm to 0,05 m. Następnie stosujemy wzór na błąd względny: Błąd względny = (błąd pomiaru / wartość rzeczywista) = (0,05 m / 250 m). Po wykonaniu obliczeń otrzymujemy błąd względny równy 0,0002, co po przekształceniu daje 1/5000. Ta wiedza jest niezwykle przydatna w praktyce, zwłaszcza w inżynierii i naukach ścisłych, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe. Zrozumienie błędów pomiarowych pozwala na lepsze projektowanie eksperymentów oraz stosowanie odpowiednich narzędzi do ich analizy. Współczesne standardy w zakresie metrologii zalecają regularne kalibracje urządzeń pomiarowych, aby zminimalizować błędy, co potwierdza znaczenie tego zagadnienia w praktyce.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej