Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
  • Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
  • Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 09:37
  • Data zakończenia: 8 maja 2025 09:50

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pani Helena, która jest osobą z niepełnosprawnością fizyczną, mieszka razem z mężem i córką. Bliscy pani Heleny przebywają często poza domem, co sprawia, że czuje się ona samotna i niepotrzebna. Jakie działania powinien podjąć asystent, aby poprawić sytuację rodzinną?

A. spędzać dużo czasu z panią Heleną
B. zorganizować spotkanie podopiecznej z psychologiem
C. omówić z bliskimi problem, który dotyczy podopiecznej
D. zaproponować rodzinie uczestnictwo w terapii
Rozmowa z rodziną o problemach, z jakimi boryka się podopieczna, jest kluczowym krokiem w budowaniu zdrowych relacji oraz wsparciu emocjonalnym. Tego typu interwencja opiera się na zasadach komunikacji interpersonalnej, które wskazują, że otwarte rozmowy mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia potrzeb i emocji danej osoby. W przypadku pani Heleny, jej uczucie samotności i nieprzydatności mogą być skutkiem braku zaangażowania bliskich w jej życie. Poprzez zaangażowanie rodziny w rozmowę można zidentyfikować problemy oraz wspólnie poszukiwać rozwiązań, które będą sprzyjały poprawie jej samopoczucia. Przykładowo, po rozmowie rodzina może zacząć planować wspólne aktywności, które będą ukierunkowane na angażowanie pani Heleny oraz dawanie jej poczucia wartości. Zgodnie z praktykami z zakresu psychologii, aktywne słuchanie i empatia w takich rozmowach są kluczowe, co pozwala na stworzenie przestrzeni, w której pani Helena może otworzyć się na wyrażanie swoich emocji. Efektem takiej interwencji może być również zmniejszenie poziomu stresu i poprawa relacji rodzinnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 2

Jak powinien postępować asystent, aby zapewnić bezpieczeństwo osoby korzystającej z balkonika w mieszkaniu?

A. zamontować w balkoniku siedzisko z oparciem
B. usunąć małe dywaniki z podłogi
C. zainstalować dodatkowe uchwyty w korytarzu
D. wyposażyć osobę w nakładki ochronne na obuwie
Usunięcie dywaników z podłogi jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa osobom poruszającym się za pomocą balkonika. Dywaniki mogą stanowić poważne zagrożenie, ponieważ ich obecność zwiększa ryzyko poślizgnięcia się i upadku, co jest szczególnie niebezpieczne dla osób o ograniczonej mobilności. Standardy bezpieczeństwa w domach i placówkach opiekuńczych zalecają, aby powierzchnie, po których poruszają się osoby starsze lub z niepełnosprawnościami, były jak najbardziej jednolite i stabilne. Przykładowe rozwiązania obejmują stosowanie materiałów antypoślizgowych na podłogach oraz eliminację wszelkich luźnych dywaników. W kontekście projektowania przestrzeni dla osób z ograniczeniami ruchowymi, ważne jest również, aby ścieżki komunikacyjne były jak najbardziej przejrzyste i wolne od przeszkód, co znacząco podnosi komfort i bezpieczeństwo. Rekomendacje dotyczące aranżacji wnętrz dla osób z ograniczeniami sugerują, aby zwracać uwagę na każdy element wyposażenia, który może wpłynąć na ich mobilność, co potwierdzają badania z zakresu ergonomii i bezpieczeństwa osób starszych.

Pytanie 3

Podczas nauki chodzenia z osobą z niedowładem jednostronnym, gdzie powinna stanąć osoba wspierająca?

A. przed pacjentem
B. po stronie zdrowej pacjenta
C. za pacjentem
D. po stronie dotkniętej niedowładem pacjenta
Ustawienie się z tyłu pacjenta jest niewłaściwe, ponieważ ogranicza możliwość szybkiej interwencji w sytuacjach kryzysowych. Tego typu pozycja nie umożliwia bezpośredniego wsparcia, które jest kluczowe dla osób z niedowładem połowiczym. Osoba towarzysząca powinna mieć pełną kontrolę nad sytuacją, a z tyłu pacjenta traci się na widoczności i zdolności do reagowania na jego potrzeby. Ustawienie się po zdrowej stronie pacjenta również nie jest optymalne; może prowadzić do asystowania w sposób asymetryczny, co może wprowadzać dodatkowe trudności podczas poruszania się i zwiększać ryzyko upadków. Natomiast z przodu pacjenta można jedynie ograniczone wsparcie, co może być mylące. Osoba towarzysząca powinien być w stanie nie tylko widzieć pacjenta, ale także łatwo dostosować swoje ruchy w odpowiedzi na jego zachowanie, w tym wyrównywanie równowagi i pomaganie w utrzymaniu stabilności. Dobre praktyki rehabilitacyjne sugerują, że najlepsza pomoc to ta, która jest bezpośrednia i dostosowana do aktualnych potrzeb pacjenta, a co za tym idzie, odpowiednie ustawienie to kluczowy element efektywnej rehabilitacji.

Pytanie 4

Jaki sprzęt ortopedyczny jest najbardziej odpowiedni dla osoby z problemami równowagi i koordynacji, która porusza się bez pomocy innych?

A. balkonik do chodzenia
B. kula na przedramię
C. laska do chodzenia
D. wózek dla niepełnosprawnych
Balkonik jest najwłaściwszym sprzętem ortopedycznym dla osoby z zaburzeniami równowagi i koordynacji, ponieważ zapewnia on stabilność i wsparcie w trakcie poruszania się. Umożliwia użytkownikowi korzystanie z własnych kończyn dolnych oraz angażowanie ich w proces chodu, co jest kluczowe dla zachowania niezależności. Balkonik jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy potrzebne jest większe wsparcie niż to, które oferuje laska czy kula łokciowa, zwłaszcza w przypadku osób, które mogą być narażone na upadki. Zastosowanie balkonika pomaga nie tylko w stabilizacji, ale również w poprawie pewności siebie pacjenta. W praktyce, balkonik może być wykorzystywany w codziennych czynnościach, takich jak poruszanie się po domu czy w przestrzeni publicznej. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji i ortopedycznych urządzeń wspomagających, balkonik powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb użytkownika, co może obejmować regulację wysokości oraz dodatkowe elementy, takie jak uchwyty antypoślizgowe. Współczesne modele balkonika są często wyposażone w koła, co ułatwia manewrowanie oraz transport. Z tego powodu, balkonik jest rekomendowanym rozwiązaniem w przypadku osób z problemami równowagi i koordynacji.

Pytanie 5

Osoba przebywala przez pewien czas w miejscu bez odpowiedniej wentylacji i zaczęła odczuwać zawroty głowy, po czym na krótko straciła przytomność, lecz szybko odzyskała świadomość. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. atak serca
B. udar cieplny
C. omdlenie
D. udar mózgu
Omdlenie, znane także jako syncope, jest nagłym i krótkotrwałym epizodem utraty przytomności, który zwykle wiąże się z chwilowym niedoborem krwi w mózgu. W opisywanym przypadku, podopieczna przebywała w dusznym pomieszczeniu, co mogło prowadzić do hipoksji, czyli niedotlenienia organizmu. Zawroty głowy i krótka utrata przytomności, po której nastąpił szybki powrót świadomości, są typowymi objawami omdlenia. W praktyce klinicznej, ważne jest, aby po takim epizodzie ocenić stan pacjenta, zidentyfikować potencjalne czynniki ryzyka, takie jak odwodnienie, niskie ciśnienie krwi czy choroby sercowo-naczyniowe. W edukacji zdrowotnej, zaleca się unikanie długotrwałego przebywania w zamkniętych, dusznych pomieszczeniach, a także regularne wietrzenie przestrzeni, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza. Dodatkowo, warto uczyć pacjentów technik nawadniania organizmu oraz właściwego reagowania na objawy, które mogą zapobiec omdleniom w przyszłości.

Pytanie 6

Osoba z niepełnosprawnością intelektualną chce podjąć pracę. Jakie działania powinien podjąć asystent?

A. Odwieść osobę od pomysłu podjęcia pracy
B. Zalecić kontynuowanie nauki bez rozważania pracy
C. Zorganizować tylko zajęcia rekreacyjne
D. Pomóc w określeniu umiejętności i zainteresowań zawodowych
Pomoc w określeniu umiejętności i zainteresowań zawodowych osoby z niepełnosprawnością intelektualną to kluczowy krok w procesie wspierania jej w poszukiwaniu pracy. Asystent powinien przeprowadzić szczegółową analizę, aby zrozumieć, w czym dana osoba jest dobra i co sprawia jej przyjemność. Może to obejmować rozmowy, testy umiejętności, a także obserwację w różnych sytuacjach. Dzięki temu można zidentyfikować potencjalne ścieżki zawodowe, które będą odpowiadać jej mocnym stronom i zainteresowaniom. Jest to zgodne z dobrą praktyką w pracy z osobami niepełnosprawnymi, gdzie indywidualne podejście i zrozumienie potrzeb są kluczowe. Ponadto, pomoc w określeniu tych aspektów może zwiększyć motywację i pewność siebie osoby, co jest niezbędne do podjęcia pracy. W ten sposób asystent staje się nie tylko wsparciem w znalezieniu pracy, ale także przewodnikiem w rozwoju osobistym i zawodowym.

Pytanie 7

Jak należy ułożyć w łóżku chorą na stwardnienie rozsiane, która ma podwyższone napięcie mięśni, aby zapobiec powstawaniu przykurczów?

A. na plecach z podniesionymi nogami
B. tylko na plecach
C. na boku z mniejszym napięciem mięśni
D. tylko na boku z większym napięciem mięśni
Układanie podopiecznego na boku z mniejszą spastycznością jest kluczowe w kontekście ochrony przed przykurczami, szczególnie u osób z stwardnieniem rozsianym, gdzie wzmożone napięcie mięśniowe może prowadzić do deformacji i ograniczenia ruchomości. Pozycja na boku, w której strona o mniejszej spastyczności jest skierowana do podłoża, pozwala na naturalne rozluźnienie mięśni, co z kolei zmniejsza ryzyko powstawania przykurczów oraz odleżyn. Przykładowo, w przypadku pacjenta z wyraźną spastycznością w kończynach dolnych, ułożenie na boku z uniesioną nogą bardziej „relaksacyjną” może wspierać równowagę ciała oraz ułatwić krążenie. Dodatkowo, stosując techniki takie jak podkładanie poduszki między nogi, można dodatkowo zwiększyć komfort pacjenta i zminimalizować napięcie stawów. Wspieranie pacjenta w takiej pozycji jest zgodne z wytycznymi najlepszych praktyk w opiece nad osobami z ograniczeniami ruchowymi, co sprzyja ich rehabilitacji oraz poprawia jakość życia.

Pytanie 8

Pacjentce z patologicznymi zmianami w jamie ustnej lekarz zalecił stosowanie Aphtinu do pędzlowania jej wnętrza. Co trzeba przygotować do zabiegu poza Aphtinem, miseczką z ciepłą wodą, gazikami, rękawiczkami jednorazowymi, szpatułkami i wazeliną?

A. szczoteczkę do zębów, ręcznik oraz kubek z wodą
B. kwacze, miskę nerkowatą, ręcznik
C. pastę do zębów, kwacze, kubek z wodą
D. szczoteczkę z pastą do zębów, miskę nerkowatą
Odpowiedź dotycząca przygotowania kwaczy, miskę nerkowatą oraz ręcznik jest prawidłowa, gdyż wszystkie te elementy są kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia zabiegu pędzlowania jamy ustnej. Kwacze, znane również jako narzędzia do aplikacji, są niezbędne do precyzyjnego nałożenia leku na zmiany patologiczne. Miska nerkowata, z kolei, służy do zbierania nadmiaru płynów, co zapewnia utrzymanie porządku i komfortu w trakcie zabiegu. Ręcznik jest istotny, aby zapewnić pacjentowi wygodę i ochronę przed ewentualnym zabrudzeniem odzieży. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi higieny w stomatologii, należy także stosować jednorazowe rękawiczki, co podkreśla znaczenie aseptyki w zabiegach medycznych. Tego typu przygotowanie jest standardem w praktykach medycznych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i zapewnić pacjentowi maksymalny komfort. Warto również pamiętać, że użycie odpowiednich narzędzi i materiałów podczas zabiegu ma istotne znaczenie dla jego efektywności oraz bezpieczeństwa.

Pytanie 9

Jaki sposób może zasugerować asystent, aby osoba z zaburzeniami pamięci mogła regularnie przyjmować zalecone medykamenty?

A. z wykorzystaniem planu dawkowania leków na piśmie
B. ze stosowaniem dziennego dozownika leków z funkcją alarmu
C. z użyciem budzika z funkcją alarmu
D. z poleganiem na informacjach widocznych na opakowaniach leków
Korzystanie z dziennego dozownika leków z alarmem to najbardziej efektywna metoda, która wspiera osoby z zaburzeniami pamięci w regularnym przyjmowaniu przepisanych leków. Taki dozownik nie tylko segreguje leki na poszczególne pory dnia, ale także sygnalizuje ich porę przyjmowania za pomocą alarmu. Dzięki temu, podopieczny ma większą szansę na przestrzeganie ustalonego schematu dawkowania, co jest kluczowe w leczeniu wielu chorób, w tym schorzeń neurologicznych, gdzie regularność przyjmowania leków może znacząco wpłynąć na ich skuteczność. W praktyce, dzienne dozowniki są dostosowane do różnych potrzeb, co umożliwia łatwe zarządzanie lekami, a także minimalizuje ryzyko pomyłek. Warto zwrócić uwagę na standardy Asystencji Medycznej, które rekomendują stosowanie takich rozwiązań dla poprawy jakości życia pacjentów. Dodatkowo, zastosowanie dozowników z alarmem jest zgodne z najlepszymi praktykami opieki zdrowotnej, które podkreślają znaczenie zaangażowania pacjenta w proces leczenia.

Pytanie 10

Co nie jest ujęte w Karcie Praw Osób Niepełnosprawnych?

A. regulacje dotyczące czasu pracy osoby niepełnosprawnej
B. uprawnienia osoby niepełnosprawnej do rehabilitacji
C. uprawnienia osoby niepełnosprawnej do zdobywania wiedzy
D. opisanie pojęcia osoby niepełnosprawnej
Karta Praw Osób Niepełnosprawnych to ważny dokument, który mówi o prawach osób z niepełnosprawnościami. Warto zauważyć, że nie ma w niej nic o czasie pracy, co może być mylące. Karta skupia się bardziej na kwestiach jak rehabilitacja, edukacja czy dostęp do usług, których każda osoba potrzebuje. Na przykład, organizacje pozarządowe często korzystają z tej karty, żeby sprawdzić, czy prawa osób niepełnosprawnych są przestrzegane. To ważne, bo pomaga to w ich lepszym funkcjonowaniu w społeczeństwie i w pracy. Standardy, które zawiera karta, pokazują, jak ważna jest integracja tych osób w różne aspekty życia. Moim zdaniem, dostosowanie warunków pracy do ich potrzeb to kluczowa sprawa, nawet jeśli nie ma to związku z regulacjami czasowymi.

Pytanie 11

Jakie kluczowe umiejętności powinien zdobyć pacjent z astmą oskrzelową, gdy asystent go przygotowuje do samodzielnego funkcjonowania?

A. wykonywania testu spirometrycznego
B. mierzenia poziomu tlenku węgla w wydychanym powietrzu
C. stosowania inhalacji terapeutycznych
D. kontrolowania ciśnienia tętniczego
Inhalacje lecznicze są kluczowym elementem zarządzania astmą oskrzelową. Osoby cierpiące na tę chorobę często muszą korzystać z inhalatorów, które dostarczają leki bezpośrednio do dróg oddechowych. Umiejętność prawidłowego wykonywania inhalacji ma bezpośredni wpływ na skuteczność terapii, co może znacząco poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych instytucji medycznych, edukacja pacjenta w zakresie techniki inhalacyjnej jest niezbędna, aby zapewnić maksymalne wchłanianie leków. Przykładami leków stosowanych w inhalacjach są beta-2 agoniści oraz corticosteroidy wziewne. Warto również podkreślić, że skuteczna inhalacja może zmniejszyć potrzeby stosowania leków doustnych i zredukować ryzyko zaostrzeń choroby. Wsparcie w nauce techniki inhalacyjnej powinno być częścią planu terapeutycznego, co przyczynia się do samodzielności pacjenta i lepszego zarządzania chorobą.

Pytanie 12

65-letnia podopieczna, niepełnosprawna w zakresie ruchowym, cierpi na zwyrodnienia stawów biodrowych i kolanowych oraz cukrzycę typu II. Mimo regularnego zażywania przepisanych doustnych leków przeciwcukrzycowych, ma trudności z utrzymaniem optymalnej wagi i poziomu cukru we krwi. Jakie działania powinien podjąć asystent wspierający ją w nabywaniu umiejętności samoopieki?

A. przekazać podopiecznej wiedzę na temat zdrowego odżywiania
B. zachęcić podopieczną do regularnego wysiłku fizycznego
C. przeprowadzić szkolenie w zakresie prawidłowego dawkowania leków
D. nauczyć podopieczną, jak samodzielnie podawać insulinę
Myślę, że racjonalne odżywianie jest mega ważne, zwłaszcza dla osób z cukrzycą typu II i ograniczoną mobilnością. Utrzymanie stabilnego poziomu glukozy to nie tylko branie leków, ale też mądre wybory żywieniowe i pilnowanie, co i ile się je. Jak asystent, możesz pomóc swojej podopiecznej zrozumieć zasady diety dla cukrzyków. Nie chodzi tylko o to, żeby ograniczać węglowodany proste, ale też warto wprowadzać więcej błonnika i dopasowywać porcje do jej potrzeb. Na przykład, pełnoziarniste produkty i regularne jedzenie owoców i warzyw mogą naprawdę poprawić kontrolę glikemii. Dobrze jest też pomagać jej w planowaniu posiłków, bo to pomoże unikać złych nawyków i zadbać o wagę. Współpraca z dietetykiem też mogłaby być świetnym pomysłem, bo pomoże stworzyć spersonalizowany plan żywieniowy, który będzie jej odpowiadał.

Pytanie 13

Jakie mogą być objawy u pacjenta, który odczuwa ogólne złe samopoczucie, ma nasilające się trudności w oddychaniu, siniczne wargi oraz obrzęki kończyn dolnych?

A. niewydolności serca
B. dolegliwości wieńcowej
C. pneumonii
D. astmy oskrzelowej
Niewydolność krążenia to stan, w którym serce nie jest w stanie skutecznie pompować krwi, co prowadzi do niedostatecznego zaopatrzenia tkanek w tlen i substancje odżywcze. Objawy, takie jak ogólne złe samopoczucie, trudności w oddychaniu, sinica warg oraz obrzęki kończyn dolnych, są charakterystyczne dla tego schorzenia. Sinica warg wskazuje na niedotlenienie krwi, co może być wynikiem zastoju krwi w krążeniu płucnym, a obrzęki kończyn dolnych to typowy objaw niewydolności serca, spowodowany zatrzymywaniem płynów. W praktyce, rozpoznanie niewydolności krążenia wymaga zastosowania kryteriów diagnostycznych, takich jak ocena objawów klinicznych, badania obrazowe oraz laboratoryjne. Leczenie może obejmować leki moczopędne, które zmniejszają obrzęki, a także leki poprawiające funkcję skurczową serca. Zgodnie z wytycznymi European Society of Cardiology, istotne jest także monitorowanie pacjentów z ryzykiem niewydolności serca oraz wczesna interwencja w przypadku wystąpienia objawów. Dzięki takiemu podejściu można znacznie poprawić jakość życia pacjentów oraz zredukować ryzyko powikłań.

Pytanie 14

Gdzie powinna zwrócić się osoba z niepełnosprawnością, której dochody nie wystarczają na zakup żywności i leków, o przyznanie pomocy finansowej?

A. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
B. Narodowy Fundusz Zdrowia
C. Ośrodek Pomocy Społecznej
D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Odpowiedź 'Ośrodek Pomocy Społecznej' jest prawidłowa, ponieważ Ośrodki Pomocy Społecznej (OPS) są instytucjami publicznymi odpowiedzialnymi za udzielanie wsparcia osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, w tym osobom z niepełnosprawnością. OPS oferują różnorodne formy pomocy, w tym świadczenia pieniężne, które mogą być przeznaczone na zakup żywności, leków i inne podstawowe potrzeby. Również, OPS prowadzą działania mające na celu integrację osób z niepełnosprawnościami w życie społeczne, co jest zgodne z zasadami polityki społecznej. Złożenie wniosku w OPS jest pierwszym krokiem do uzyskania wsparcia, a pracownicy socjalni są przeszkoleni, aby pomóc w wypełnieniu odpowiednich dokumentów oraz przedstawić dostępne formy pomocy i zasoby lokalne. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba z niepełnosprawnością potrzebuje wsparcia finansowego na zakup specjalistycznych leków. W takim przypadku OPS przeprowadzi wywiad środowiskowy, który pomoże określić poziom potrzeb oraz możliwości wsparcia.

Pytanie 15

Który stopień niepełnosprawności intelektualnej charakteryzuje się umiejętnością czytania i pisania, dobrą pamięcią mechaniczną, powolnym tempem postrzegania, trudnościami w wykonywaniu zadań wymagających podzielności uwagi oraz świadomością własnych ograniczeń?

A. umiarkowanym
B. lekkim
C. znacznym
D. głębokim
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim charakteryzują się umiejętnościami, które pozwalają na samodzielne funkcjonowanie w społeczeństwie, jednak mogą napotykać trudności w bardziej złożonych zadaniach. Umiejętność czytania i pisania, choć może być ograniczona, jest na ogół na poziomie wystarczającym do codziennych interakcji. Dodatkowo, dobra pamięć mechaniczna może wspierać te osoby w nauce rutynowych czynności. Przykładem mogą być sytuacje, w których osoby z takim stopniem niepełnosprawności są w stanie uczyć się prostych zadań zawodowych, takich jak prace w magazynie czy prostsze czynności w gastronomii. Osoby te często mają świadomość swoich ograniczeń, co może wpływać na ich motywację do samorozwoju. To zrozumienie własnych deficytów jest kluczowe w kontekście wsparcia, które powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb. Standardy edukacyjne oraz najlepsze praktyki w pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi podkreślają znaczenie spersonalizowanego podejścia oraz angażowania ich w aktywności, które bazują na ich mocnych stronach.

Pytanie 16

Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby poprawić jakość życia mężczyzny, który był nauczycielem wychowania fizycznego przed wypadkiem i obecnie korzysta z wózka inwalidzkiego?

A. Umówić podopiecznego na wizytę u psychologa
B. Spędzać dużo czasu z podopiecznym
C. Nawiązać kontakt podopiecznego z Fundacją Aktywnej Rehabilitacji
D. Zorganizować wizytę rodziny dla podopiecznego
Skontaktowanie podopiecznego z Fundacją Aktywnej Rehabilitacji to kluczowy krok w poprawie jakości jego życia. Fundacje tego typu oferują szeroki wachlarz programów rehabilitacyjnych, które obejmują zarówno aspekty fizyczne, jak i psychospołeczne. Dzięki profesjonalnie przygotowanym programom podopieczny może uzyskać wsparcie w adaptacji do nowej rzeczywistości, co jest szczególnie ważne w kontekście rehabilitacji po wypadkach. Działania takie jak terapia zajęciowa, fizjoterapia, a także wsparcie psychologiczne mogą znacząco wpłynąć na rozwój umiejętności radzenia sobie w codziennym życiu. Przykładowo, poprzez organizowane w fundacjach kursy czy warsztaty, osoby z niepełnosprawnościami mają szansę na naukę nowych umiejętności oraz integrację społeczną, co bezpośrednio przekłada się na poprawę ich samopoczucia oraz jakości życia. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, które podkreślają znaczenie wsparcia ze strony wyspecjalizowanych instytucji.

Pytanie 17

78-letni pan Antoni, który dwa miesiące temu został samotny po śmierci żony, odczuwa izolację. Ma problemy ze słuchem i wspomaga się laską przy poruszaniu. Jego hobby to modelarstwo i gra w szachy. Jaki program warto zaproponować panu Antoniemu, by zwiększyć jego aktywność?

A. dom wsparcia środowiskowego
B. centrum aktywności zawodowej
C. lokalny klub seniora
D. ośrodek pomocy społecznej
Osiedlowy klub seniora to idealne miejsce dla pana Antoniego, zwłaszcza w kontekście jego sytuacji życiowej i zainteresowań. Kluby seniora są zaprojektowane, aby integrować osoby starsze, które często zmagają się z osamotnieniem i potrzebują wsparcia w aktywizacji społecznej. W takich klubach organizowane są różnorodne zajęcia, które mogą obejmować modelarstwo, szachy, a także inne formy aktywności umysłowej oraz fizycznej. To środowisko sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i przyjaźni, co jest szczególnie istotne dla osób, które przeżyły utratę bliskich. Zajęcia w klubach seniora są często dostosowywane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, jak w przypadku pana Antoniego, co czyni je jeszcze bardziej atrakcyjnymi. Przykładowe programy mogą obejmować warsztaty artystyczne, spotkania towarzyskie, a także organizację turniejów szachowych, co zaspokaja zarówno potrzeby społeczne, jak i intelektualne. Te praktyki są zgodne z wytycznymi Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej, które promują aktywność seniorów w życiu społecznym.

Pytanie 18

Jak nazywa się rodzaj ćwiczeń, które polegają na naprężaniu mięśni bez ich wydłużania?

A. izometryczne
B. pasywne
C. rozciągające
D. autopomocnicze
Ćwiczenia izometryczne to forma treningu, która polega na napinaniu mięśni bez ich wydłużania, co skutkuje zwiększeniem siły i wytrzymałości mięśniowej w danym zakresie ruchu. Ten rodzaj ćwiczeń jest szczególnie cenny w rehabilitacji oraz w sytuacjach, gdy ze względu na kontuzje lub inne ograniczenia ruchowe nie możemy wykonywać pełnych ruchów. Przykłady ćwiczeń izometrycznych obejmują naprężanie mięśni przy wciągniętym brzuchu, ściskanie piłki lub wykonywanie statycznych pozycji w jodze. Izometryczne ćwiczenia są zgodne z zasadami treningu funkcjonalnego, który kładzie nacisk na poprawę wydolności w codziennych czynnościach oraz sportach. Ponadto, są one często stosowane w programach prewencji urazów, ponieważ pomagają w stabilizacji stawów i poprawiają równowagę mięśniową. To podejście jest szeroko rekomendowane w literaturze dotyczącej fizjoterapii i rehabilitacji, podkreślając ich znaczenie w optymalizacji funkcji mięśniowych.

Pytanie 19

W Karta Praw Osób Niepełnosprawnych brakuje zapisów dotyczących uprawnień osób z niepełnosprawnościami do

A. kompleksowej rehabilitacji
B. wczesnego wykrywania chorób
C. dostępu do przedmiotów ortopedycznych
D. priorytetu w otrzymywaniu świadczeń medycznych
Analizując pozostawione odpowiedzi, możemy dostrzec kilka koncepcji, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Zapis dotyczący zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne odnosi się do wsparcia osób z niepełnosprawnościami w zakresie zakupu sprzętu, co jest regulowane w odrębnych aktach prawnych, takich jak ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej. Wszyscy pacjenci, w tym osoby z niepełnosprawnościami, mają prawo do rehabilitacji, co jest kluczowym elementem wpisanym w Kartę, ale nie jest to jednoznaczne z pierwszeństwem w dostępie do tych usług. Wczesna diagnostyka również znajduje się w obszarze regulacji prawnych dotyczących zdrowia publicznego, ale nie definiuje konkretnego priorytetu, jaki przysługuje osobom z niepełnosprawnościami w dostępie do świadczeń leczniczych. Błędem myślowym jest przyjmowanie, że Karta Praw Osób Niepełnosprawnych zawiera wszystkie uprawnienia związane z dostępem do ochrony zdrowia. W rzeczywistości musi ona współistnieć z innymi regulacjami, które precyzują te kwestie. Osoby z niepełnosprawnościami powinny być świadome, że ich prawa są chronione przez różne przepisy, które mogą się wzajemnie uzupełniać, a nie mogą być ujęte w jednym dokumencie. Zrozumienie tego kontekstu jest istotne dla pełnej realizacji praw przysługujących osobom z niepełnosprawnościami.

Pytanie 20

Jak powinien poruszać się asystent z niewidomym podopiecznym podczas spaceru?

A. za podopiecznym, oferując mu swoje ramię do trzymania i głośno relacjonując to, co się dzieje wokół
B. przed podopiecznym, oferując mu swoje ramię do trzymania i informując o przeszkodach
C. przed podopiecznym, trzymając go za ramię i informując o przeszkodach
D. za podopiecznym, trzymając go za ramię i głośno relacjonując to, co się dzieje wokół

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, w której asystent idzie przed podopiecznym, podaje mu swoje ramię do trzymania i uprzedza o przeszkodach, jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób niewidomych. Kluczowe jest, aby asystent znajdował się przed osobą, która nie widzi, co pozwala mu na wczesne dostrzeganie przeszkód oraz zapewnienie odpowiedniego kierunku spaceru. Umożliwienie podopiecznemu trzymania się ramienia asystenta daje mu poczucie bezpieczeństwa i stabilności, co jest niezwykle ważne podczas poruszania się w nieznanym terenie. Dodatkowo, ciągłe informowanie o otoczeniu oraz nadchodzących przeszkodach jest istotne, aby podopieczny mógł reagować na zmiany w otoczeniu i lepiej zrozumieć sytuację. W praktyce, asystent powinien również dbać o to, aby stosować jasne komunikaty, które ułatwią podopiecznemu orientację. Tego rodzaju podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnościami oraz standardami w zakresie asystencji, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa osoby niewidomej w procesie poruszania się i eksploracji otoczenia.

Pytanie 21

Do kogo powinien się zgłosić asystent osoby z niepełnosprawnością, aby rozpocząć procedurę Niebieskiej Karty dla niesamodzielnej ofiary przemocy domowej?

A. Do kogoś z rodziny podopiecznej.
B. Do opiekunki zajmującej się środowiskiem.
C. Do najbliższego sąsiada podopiecznej.
D. Do pracownika socjalnego.
Pracownik socjalny odgrywa kluczową rolę w procesie uruchamiania procedury Niebieskiej Karty, ponieważ jest odpowiedzialny za identyfikację i wsparcie osób, które doświadczyły przemocy w rodzinie. Współpraca z pracownikiem socjalnym jest nie tylko zgodna z normami prawnymi, ale również oparta na najlepszych praktykach w obszarze wsparcia społecznego. Pracownik socjalny ma dostęp do odpowiednich zasobów oraz informacji, które są niezbędne do skutecznej interwencji. Przykładowo, może skierować osobę do odpowiednich instytucji wsparcia, takich jak schroniska dla ofiar przemocy, ośrodki pomocy psychologicznej czy programy reintegracyjne. Ponadto, pracownik socjalny jest wyszkolony w zakresie udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych, co sprawia, że jego interwencja jest szybka i skuteczna. W sytuacjach takich jak procedura Niebieskiej Karty, posiada on również umiejętności niezbędne do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, który jest kluczowy dla prawidłowego ocenienia sytuacji ofiary.

Pytanie 22

Z którymi z wymienionych osób asystent konsultuje się przy opracowywaniu indywidualnego planu wsparcia dla podopiecznego?

A. Lekarz pierwszego kontaktu i fizjoterapeuta
B. Pielęgniarka oraz psycholog
C. Osoba pod opieką i jej najbliżsi
D. Osoba pod opieką oraz pedagog specjalny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Współpraca podopiecznego i jego rodziny przy tworzeniu indywidualnego planu wsparcia jest kluczowym elementem w procesie rehabilitacji i wsparcia osób z różnymi potrzebami. Podopieczny, jako osoba doświadczająca trudności, najlepiej zna swoje potrzeby, aspiracje oraz ograniczenia, co czyni go centralnym punktem w tworzeniu planu wsparcia. Rodzina, z kolei, odgrywa niezwykle istotną rolę w udzielaniu wsparcia emocjonalnego oraz praktycznego w codziennym życiu. Współpraca tych dwóch podmiotów pozwala na stworzenie planu, który jest indywidualnie dopasowany do konkretnego przypadku, co jest zgodne z zasadami zindywidualizowanego podejścia w rehabilitacji, zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak WHO. Przykładowo, w przypadku dziecka z niepełnosprawnością, zaangażowanie rodziny i samego dziecka w proces planowania kroków wsparcia zapewnia, że wszystkie działania będą skoordynowane i oparte na rzeczywistych potrzebach, co z kolei wpływa na efektywność wsparcia.

Pytanie 23

Jakie działania należy podjąć, aby zapobiegać powstawaniu odleżyn u pacjenta w pozycji leżącej?

A. wykorzystywać bieliznę z materiałów syntetycznych
B. wcierać spirytus na całe ciało
C. zmieniać pozycje pacjenta co dwie godziny
D. używać materaca o twardej powierzchni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stosowanie profilaktyki przeciwodleżynowej u pacjentów leżących jest kluczowe dla zapobiegania powstawaniu odleżyn. Zmiana pozycji ułożeniowej co dwie godziny jest najskuteczniejszym sposobem na redukcję nacisku na wrażliwe obszary ciała, co ma szczególne znaczenie w przypadku osób unieruchomionych. Regularne zmiany pozycji pomagają poprawić krążenie krwi w miejscach najbardziej narażonych na rozwój odleżyn, takich jak kości krzyżowe, pięty, łokcie i łopatki. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz ogólnymi standardami opieki zdrowotnej. W zależności od stanu pacjenta, można stosować różne techniki ułożeniowe, takie jak ułożenie na boku, na plecach czy na brzuchu. Warto również zastosować dodatkowe środki, takie jak poduszki czy wałki, które mogą wspierać pacjenta w utrzymaniu odpowiedniej pozycji. Dbanie o skórę i jej nawilżenie, a także monitorowanie stanu skóry pacjenta powinny być integralną częścią procesu opieki, co wspiera skuteczność profilaktyki przeciwodleżynowej.

Pytanie 24

Asystent obserwuje swojego podopiecznego, który przeszedł udar mózgu dwa lata temu. W pewnym momencie zauważa, że podopieczny nagle czuje się gorzej, z trudnościami w mówieniu i brakiem czucia po lewej stronie ciała. Jakie mogą być przyczyny tych objawów?

A. zwiększonej aktywności tarczycy
B. kolejnym udarze mózgu
C. hipoglikemii
D. zawał serca

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Objawy, które zaobserwował asystent, mogą rzeczywiście świadczyć o ponownym udarze mózgu, co jest szczególnie istotne w kontekście pacjentów z historią udarów. Udar mózgu, zwany również incydentem mózgowym, może wystąpić w wyniku zatoru naczyniowego (udar niedokrwienny) lub krwawienia do mózgu (udar krwotoczny). Objawy takie jak trudności w mówieniu, utrata czucia po jednej stronie ciała oraz nagłe osłabienie są klasycznymi sygnałami, które mogą sugerować nawrót udaru. W przypadku pacjentów z wcześniejszym udarem, ryzyko wystąpienia kolejnego udaru jest wyższe, co wymaga ścisłej obserwacji i szybkiej interwencji medycznej. W sytuacji zaobserwowania tych objawów, kluczowe jest niezwłoczne wezwanie pomocy medycznej, aby zminimalizować ryzyko długotrwałych uszkodzeń neurologicznych. Standardy postępowania w takich przypadkach obejmują stosowanie skali FAST (Face, Arms, Speech, Time), co umożliwia szybką ocenę stanu pacjenta i podjęcie właściwych działań ratunkowych.

Pytanie 25

Jaką czynność może zasugerować asystent 12-letniemu chłopcu z mózgowym porażeniem dziecięcym, aby pomóc mu w nawiązaniu relacji z rówieśnikami w szkole integracyjnej?

A. Odrabianie zadań domowych wspólnie z asystentem
B. Uczestnictwo w zajęciach w środowiskowym domu samopomocy
C. Spacer z rodzicami
D. Udział w zajęciach organizowanych przez szkolne koła zainteresowań

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zajęcia w szkolnych kołach zainteresowań stanowią kluczowy element integracji dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym w środowisku rówieśników. Tego rodzaju aktywności umożliwiają rozwijanie osobistych zainteresowań oraz umiejętności społecznych, co jest niezwykle istotne w procesie socjalizacji. Uczestnictwo w takich zajęciach sprzyja budowaniu relacji z rówieśnikami, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania psychicznego i społecznego dziecka. Przykładowo, jeśli chłopiec ma zamiłowanie do sztuki, to przynależność do koła plastycznego nie tylko rozwija jego zdolności, ale także pozwala nawiązać przyjaźnie w grupie. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Edukacji Narodowej, szkoły powinny wspierać uczniów z niepełnosprawnościami w dostępie do różnych form aktywności, co potwierdza znaczenie takich inicjatyw. Działania integracyjne w szkołach są zgodne z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych, która podkreśla znaczenie pełnego uczestnictwa w życiu społecznym.

Pytanie 26

Pacjent z rozpoznaną schizofrenią od kilku dni jest nadmiernie aktywny, przejawia agresję oraz używa wulgaryzmów. Niszczone są przez niego przedmioty w najbliższym otoczeniu. Jest zaniedbany, nie chce spożywać posiłków ani przyjmować leków, a także odmawia wizyty u lekarza. Co należy zrobić w tej sytuacji?

A. otrzymać natychmiastowe leki psychotropowe i skierowanie na psychoterapię
B. być przewieziony bez jego zgody przez pogotowie ratunkowe do szpitala
C. być przewieziony do szpitala po uzyskaniu zgody od najbliższej rodziny
D. otrzymać natychmiastowe leki uspokajające i skierowanie do psychologa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź o przewiezieniu podopiecznego do szpitala bez jego zgody przez pogotowie ratunkowe jest poprawna, ponieważ w przypadkach kryzysów psychicznych, gdzie pacjent zagraża sobie lub innym, niezbędne jest działanie zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego. Zgodnie z tą ustawą, jeśli osoba jest w stanie, który uniemożliwia jej podejmowanie racjonalnych decyzji dotyczących swojego zdrowia i bezpieczeństwa, może być hospitalizowana bez jej zgody. W opisywanym przypadku pacjent wykazuje agresywne zachowanie, niszczy przedmioty, nie przyjmuje posiłków ani leków, co wskazuje na poważny kryzys psychiczny. Przykładowo, w praktyce klinicznej, jeżeli podopieczny jest niebezpieczny dla siebie lub innych, obowiązkiem pracowników służby zdrowia jest podjęcie interwencji. Tego rodzaju działania są standardem w obszarze psychiatrii, gdzie bezpieczeństwo pacjenta i otoczenia jest najważniejsze. W sytuacjach kryzysowych, powołując się na najlepsze praktyki, zaleca się współpracę z zespołem kryzysowym, aby zapewnić odpowiednią pomoc i wsparcie.

Pytanie 27

Jaką metodę powinien zastosować asystent, aby wspierać funkcje poznawcze osoby będącej w umiarkowanym stadium choroby Alzheimera?

A. narracyjną terapię
B. szkolenie dotyczące wiedzy o chorobie
C. reminiscencyjną terapię
D. szkolenie w zakresie orientacji przestrzennej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Terapia reminiscencyjna jest podejściem opartym na przywoływaniu wspomnień z przeszłości, które ma na celu aktywizację funkcji poznawczych pacjentów z chorobą Alzheimera. W umiarkowanym stadium choroby, kiedy pacjenci często tracą zdolność do samodzielnego przypominania sobie informacji, terapia ta może być szczególnie korzystna. Asystent może wykorzystać różnorodne materiały, takie jak zdjęcia, filmy, muzykę czy przedmioty codziennego użytku, aby pomóc podopiecznym w przywołaniu pozytywnych wspomnień. Przykładowo, sesje mogą obejmować rozmowy o ważnych momentach w życiu pacjenta, co nie tylko wspiera pamięć, ale również poprawia samopoczucie poprzez przywołanie pozytywnych emocji. Badania pokazują, że terapia reminiscencyjna zwiększa zaangażowanie i zadowolenie z życia osób z demencją, a także poprawia ich zdolności komunikacyjne. Z tego powodu jest ona rekomendowana w wielu standardach opieki nad osobami z chorobą Alzheimera, jako skuteczna metoda wsparcia ich funkcji poznawczych i emocjonalnych.

Pytanie 28

Co pomaga osobie z niedowładem nóg przy przenoszeniu się z łóżka na wózek inwalidzki?

A. mata ślizgowa
B. mata płócienna
C. kula ortopedyczna
D. chodzik

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Łatwoślizg jest specjalistycznym narzędziem, które znacząco ułatwia osobom z niedowładem kończyn dolnych przemieszczanie się z łóżka na wózek inwalidzki. Jest to gładka, śliska powierzchnia, zwykle wykonana z materiałów syntetycznych, która pozwala na łatwe przesuwanie ciała pacjenta. Dzięki zastosowaniu łatwoślizgu, pacjent nie musi wykonywać skomplikowanych ruchów, które mogłyby prowadzić do kontuzji czy dyskomfortu. W praktyce, podczas transferu, osoba wspierająca pacjenta może umieścić łatwoślizg pod biodrami pacjenta, co minimalizuje tarcie i umożliwia płynne przesunięcie na wózek. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji oraz opiece nad osobami z ograniczoną mobilnością, co zwiększa ich komfort i bezpieczeństwo. Warto również dodać, że stosowanie łatwoślizgu może być częścią szerokiego programu rehabilitacyjnego, który obejmuje naukę i rozwijanie umiejętności samodzielnego przemieszczania się.

Pytanie 29

Siedemdziesięciopięcioletnia kobieta, z ograniczoną mobilnością, mieszka samotnie. Jej miesięczna emerytura wynosi 640 zł. Do jakiej instytucji asystent powinien zgłosić jej potrzebę pomocy socjalnej z powodu niskich dochodów i problemów zdrowotnych?

A. komitetu parafialnego
B. powiatowego centrum pomocy rodzinie
C. rodziny i przyjaciół
D. miejskiego ośrodka pomocy społecznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Miejski ośrodek pomocy społecznej (MOPS) to miejsce, które pomaga ludziom w trudnych chwilach. Bierze pod uwagę osoby starsze, te z niskimi dochodami i tymi, które mają problemy zdrowotne. Dla takiej podopiecznej, która ma 75 lat, mieszka sama i dostaje emeryturę 640 zł, życie może być naprawdę ciężkie, bo to znacznie poniżej minimum, które pozwala na godne życie. MOPS oferuje różne formy wsparcia – na przykład pieniądze, pomoc w codziennych obowiązkach, a nawet doradztwo dotyczące zasiłków. To ważne, bo zasiłek stały może pomóc w pokryciu podstawowych wydatków. Z mojego doświadczenia, dobrze jest, jak asystenci społeczni współpracują z MOPS, bo wtedy pomoc jest lepiej dopasowana do potrzeb konkretnej osoby. Działanie zgodne z zasadami pomocy społecznej powinno być też oparte na indywidualnym podejściu i szukaniu rozwiązań, co MOPS robi.

Pytanie 30

80-letni mężczyzna, który ma lewostronny niedowład spowodowany udarem mózgu, używa wózka inwalidzkiego. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby bezpiecznie pomóc podopiecznemu przemieszczać się z łóżka na wózek?

A. opuścić podnóżki, odhamować wózek, trzymać podopiecznego za zgięte w łokciach ręce i obrócić go w stronę wózka
B. zahamować kółka wózka, unieść podnóżki, chronić lewą rękę przed przygnieceniem, objąć podopiecznego w talii i obrócić go w stronę wózka
C. zahamować wózek, opuścić podnóżki, podnieść podopiecznego chwytając go w talii i postawić go przed wózkiem
D. unieść podnóżki wózka, odhamować kółka, zabezpieczyć lewą rękę przed przygnieceniem, trzymać podopiecznego za ręce i postawić go przed wózkiem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór tej odpowiedzi jest uzasadniony wysokimi standardami bezpieczeństwa i komfortu podczas transportu pacjentów. Blokowanie kół wózka inwalidzkiego jest kluczowe, aby zapobiec jego niekontrolowanemu przesuwaniu się w trakcie procesu transferu. Podniesienie podnóżków pozwala na łatwiejszy dostęp do pacjenta, co jest istotne, aby uniknąć kontuzji zarówno pacjenta, jak i asystenta. Zabezpieczenie lewej ręki pacjenta przed przygnieceniem jest istotne, ponieważ pacjent z niedowładem połowiczym może nie być w stanie samodzielnie kontrolować swojego ciała. Chwytanie podopiecznego w pasie i obracanie go w stronę wózka zapewnia stabilność, co jest niezbędne w kontekście transferu pacjenta z ograniczoną mobilnością. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami starszymi oraz osobami z niepełnosprawnościami, które kładą duży nacisk na bezpieczeństwo, komfort i godność pacjenta.

Pytanie 31

Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności powiatu ustalił, że osoba jest niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu. Co to oznacza?

A. nie może pracować lub może pracować w chronionych warunkach pracy i wymaga ciągłej oraz długotrwałej opieki innych osób
B. posiada ograniczenia w pracy, które mogą być zrekompensowane przez narzędzia ortopedyczne, pomoce dodatkowe lub techniczne
C. ma znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania pracy
D. nie może pracować lub może pracować tylko w chronionych warunkach pracy albo potrzebuje czasowej lub częściowej pomocy innych osób

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na to, że osoba jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wymaga czasowej lub częściowej pomocy innych osób, jest zgodna z definicją niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Taki status oznacza, że osoba może potrzebować wsparcia w codziennych czynnościach, co może obejmować pomoc przy wykonywaniu zadań zawodowych oraz w życiu codziennym. W praktyce osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością często mają możliwość pracy, ale w warunkach specjalnie przystosowanych, co jest zgodne z założeniami integracji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Przykładem mogą być stanowiska pracy w zakładach pracy chronionej, gdzie są oferowane odpowiednie warunki, które umożliwiają realizację zadań zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pracodawcy są zobowiązani do dostosowania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co odzwierciedla rosnącą świadomość społeczną oraz odpowiedzialność za integrację osób z ograniczeniami w działalności zawodowej.

Pytanie 32

Podopieczna, którą wspiera asystent, odczuwa brak kontaktów towarzyskich oraz rodzinnych, co sugeruje niezaspokojenie której potrzeby?

A. poczucia bezpieczeństwa
B. samospełnienia
C. przynależności
D. uznania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "afiliacji" jest trafiła w dziesiątkę! To pojęcie dotyczy potrzeby, żeby mieć bliskie relacje z innymi ludźmi, co jest mega ważne. Kiedy ktoś opiekuje się osobą starszą lub chorą, spełnienie tej potrzeby ma ogromny wpływ na ich samopoczucie i jakość życia. Jakby ktoś czuł się odizolowany, może mieć różne złe emocje, jak smutek czy lęk, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Przykładowo, organizowanie spotkań, gdzie podopieczni mogą się spotykać, będzie świetnym sposobem na budowanie więzi i poczucie przynależności. Z własnego doświadczenia wiem, że warto też zachęcać do korzystania z mediów społecznościowych, bo to fajny sposób na utrzymywanie kontaktu z bliskimi. Przy okazji można razem wybrać się na jakieś lokalne wydarzenia. Krótko mówiąc, zaspokajając potrzebę afiliacji, robimy duży krok ku lepszemu samopoczuciu, co jest zgodne z teorią Maslowa o relacjach międzyludzkich w kontekście zdrowia psychicznego.

Pytanie 33

Sześcioletnia dziewczynka z niepełnosprawnością żyje z rodzicami oraz czwórką starszych braci i sióstr. Matka nie jest zatrudniona, a ojciec utrzymuje rodzinę z własnych zarobków. Koszty rehabilitacji dziecka stanowią dużą część ich wydatków. Gdzie powinna zgłosić się rodzina, aby uzyskać wsparcie finansowe na rehabilitację?

A. Polskiego Czerwonego Krzyża
B. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
C. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej
D. Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest instytucją, która ma na celu wspieranie osób z niepełnosprawnością oraz ich rodzin poprzez finansowanie rehabilitacji i różnorodnych form wsparcia. W przypadku 6-letniej dziewczynki z niepełnosprawnością, która potrzebuje wsparcia w zakresie rehabilitacji, PFRON oferuje różne programy i dotacje, które mogą być niezwykle pomocne. Przykładowo, rodzina może ubiegać się o dofinansowanie kosztów rehabilitacji, zakupu sprzętu ortopedycznego czy innych usług wspierających rozwój dziecka. Warto zaznaczyć, że PFRON prowadzi również programy skierowane do dzieci, które mogą obejmować różnorodne formy wsparcia, takie jak programy aktywizacyjne czy wsparcie w zakresie edukacji. Uzyskanie pomocy z PFRON-u wymaga złożenia odpowiednich wniosków oraz dostarczenia dokumentacji potwierdzającej niepełnosprawność oraz potrzeby rehabilitacyjne. W tym kontekście, zwrócenie się do PFRON-u jest najbardziej odpowiednim krokiem, aby skutecznie uzyskać finansowanie potrzebnej rehabilitacji.

Pytanie 34

Jakie objawy mogą wskazywać na trwający zawał mięśnia sercowego w kontekście bólu w klatce piersiowej?

A. zanika w czasie odpoczynku
B. nie ustępuje po zastosowaniu nitrogliceryny
C. przemija po zażyciu nitrogliceryny
D. nie znika po przyjęciu pozycji siedzącej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ból w klatce piersiowej, który nie ustępuje po podaniu nitrogliceryny, jest jednym z kluczowych objawów, które mogą sugerować zawał mięśnia sercowego. Nitrogliceryna działa poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych, co zwiększa przepływ krwi do serca i zmniejsza obciążenie serca. W przypadku zawału, tkanka sercowa doświadcza niedotlenienia, a podanie nitrogliceryny nie przynosi ulgi, ponieważ problem dotyczy głównie martwicy mięśnia sercowego, a nie jedynie niedokrwienia. W praktyce klinicznej, pacjenci z objawami zawału, którzy nie reagują na nitroglicerynę, często wymagają pilnej interwencji, takiej jak angioplastyka lub leczenie trombolityczne. Ponadto, nieustępujący ból w klatce piersiowej, zwłaszcza w połączeniu z innymi objawami, takimi jak duszność, poty, czy promieniowanie bólu do lewej ręki, powinien skłonić do natychmiastowej oceny kardiologicznej, co jest zgodne z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) w zakresie leczenia ostrych zespołów wieńcowych.

Pytanie 35

Która instytucja jako pierwsza decyduje o niepełnosprawności lub jej stopniu?

A. Powiatowy lub Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
B. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
C. Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
D. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Powiatowy lub Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności to właściwy organ odpowiedzialny za wydawanie orzeczeń dotyczących niepełnosprawności i stopnia niepełnosprawności. Zespoły te oceniają stan zdrowia oraz możliwości funkcjonowania osób ubiegających się o orzeczenie, co ma kluczowe znaczenie w kontekście przyznawania różnych form wsparcia, takich jak renty, zasiłki czy usługi rehabilitacyjne. W praktyce, orzeczenia te są podstawą do ubiegania się o świadczenia z zakresu pomocy społecznej oraz dostosowania warunków pracy czy edukacji do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Działalność tych zespołów opiera się na przepisach prawa, w tym Ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, co zapewnia spójność i rzetelność w podejmowanych decyzjach. Dzięki temu osoby z niepełnosprawnościami mogą liczyć na odpowiednie wsparcie, które pozwala im na aktywne uczestnictwo w życiu społecznym oraz zawodowym.

Pytanie 36

Podopieczna uważa, że sąsiadka ją wykorzystuje, pożyczając pieniądze i nigdy nie oddając w terminie. Jakiego rodzaju trening pomoże w poprawie ich relacji?

A. Szkolenie z umiejętności kognitywnych
B. Trening interpersonalny
C. Szkolenie z praktycznych umiejętności
D. Trening Jacobsona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening interpersonalny to naprawdę ważna sprawa, kiedy chodzi o relacje z innymi. W sytuacji, gdy twoja podopieczna czuje się wykorzystywana przez sąsiadkę, te umiejętności mogą jej naprawdę pomóc. Dzięki nim zrozumie, co się dzieje w tej relacji i jak lepiej się komunikować. Moim zdaniem, umiejętność wyrażania swoich potrzeb i granic w sposób asertywny jest absolutnie kluczowa, zwłaszcza w kontekście pożyczania pieniędzy. Na przykład, aktywne słuchanie, mówienie o swoich emocjach czy używanie „ja” w komunikacji to techniki, które mogą znacznie poprawić zrozumienie między ludźmi. Dobrze jest, żeby obie strony czuły, że są słyszane. Z mojego doświadczenia, gdy ktoś potrafi lepiej się komunikować, to zyskuje też większą pewność siebie w relacjach, co przekłada się na ogólne samopoczucie.

Pytanie 37

Po operacji na stawie biodrowym, rehabilitant zasugerował pacjentce wykonywanie ćwiczeń izometrycznych. Co powinien zapewnić asystent, aby pacjentka wykonywała?

A. odwodzenie nogi
B. prostowanie kolana i podnoszenie stopy
C. napinanie oraz rozluźnianie mięśni pośladkowych
D. zginanie stawu biodrowego i kolanowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która wskazuje na napinanie i rozluźnianie mięśni pośladków, jest prawidłowa w kontekście rehabilitacji po operacji stawu biodrowego. Ćwiczenia izometryczne, które mają na celu aktywację mięśni bez ruchu w stawie, są kluczowe dla wzmocnienia struktury mięśniowej oraz poprawy stabilności stawu. Wprowadzenie takich ćwiczeń w początkowej fazie rehabilitacji pozwala na zachowanie funkcji mięśniowych, zminimalizowanie zaniku mięśni oraz ograniczenie bólu. Przykładowo, pacjentka leżąca na plecach może napinać mięśnie pośladków, co nie tylko wzmacnia te mięśnie, ale również poprawia krążenie w obrębie stawu biodrowego. W kontekście najlepszych praktyk w rehabilitacji, koncentrując się na izometrycznych ćwiczeniach mięśni pośladkowych, można przyspieszyć proces powrotu do pełnej sprawności fizycznej. Zgodnie z wytycznymi rehabilitacyjnymi, takie podejście jest zalecane przez specjalistów do oceny postępów w rehabilitacji oraz do oceny efektywności programu ćwiczeń.

Pytanie 38

Pacjent cierpiący na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc skarży się na duszność zarówno podczas wysiłku, jak i w czasie spoczynku. Jaką pozycję powinien przyjąć pacjent, aby poprawić wentylację płuc i zredukować duszność?

A. boczną bezpieczną
B. półsiedzącą
C. neutralną
D. wysoką

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'wysokiej' jest prawidłowa, ponieważ ułożenie podopiecznego w pozycji wysokiej, na przykład na krześle lub w wysokim fotelu, sprzyja lepszej wentylacji płuc. Pozycja ta redukuje ucisk na przeponę i umożliwia szersze otwarcie klatki piersiowej, co jest kluczowe dla pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Wysokie ułożenie ciała wspiera wykorzystanie większych grup mięśniowych do oddychania, co z kolei prowadzi do mniejszej duszności zarówno podczas wysiłku, jak i w spoczynku. Praktyczne zastosowanie tej pozycji można zaobserwować w sytuacjach klinicznych, gdzie pacjenci z POChP są instruowani, by unikać leżenia na plecach, co mogłoby nasilić ich dolegliwości. Ułożenie w pozycji wysokiej jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami z chorobami płuc, które zalecają zastosowanie technik poprawiających wentylację i komfort oddechowy. Dodatkowo, w sytuacjach kryzysowych, takich jak zaostrzenie objawów POChP, natychmiastowe zastosowanie pozycji wysokiej może być jednym z działań ratunkowych, które należy podjąć w celu stabilizacji stanu pacjenta.

Pytanie 39

Opiekun osoby z niepełnosprawnością zauważył zmianę w jej zachowaniu. Osoba ta jest przygnębiona, unika rozmowy o sytuacji domowej, nie kontaktuje się z bratem. Chociaż zazwyczaj jest rozmowna, w obecności rodziny pozostaje cicha. Te sygnały mogą świadczyć o problemach?

A. dotyczących życia społecznego
B. w obrębie rodziny
C. związanych z psychiką
D. zdrowotnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi rodzinne jest prawidłowy, ponieważ zmiany w zachowaniu osoby mogą być wynikiem trudnych relacji w obrębie rodziny. Osoba, która jest zawsze rozmowna, a nagle staje się milcząca, może doświadczać konfliktów, braku wsparcia emocjonalnego lub innych problemów w relacjach rodzinnych. Ważne jest, aby asystent zwrócił uwagę na takie sygnały, ponieważ mogą one wskazywać na potrzebę interwencji w celu poprawy sytuacji. Przykładowo, w sytuacjach, gdy osoba unika rozmów na temat sytuacji w domu, może to świadczyć o tym, że nie czuje się komfortowo w swoim otoczeniu. Dobry asystent powinien być w stanie rozpoznać te objawy i skierować osobę do specjalisty, jeśli zajdzie taka potrzeba. Warto również zaznaczyć, że wsparcie ze strony rodziny jest kluczowe dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego, a niektóre z najlepszych praktyk w pracy z osobami niepełnosprawnymi obejmują budowanie silnych relacji oraz promowanie komunikacji w rodzinie.

Pytanie 40

Która z grup informacji zawartych w dokumentacji opisuje sytuację rodzinną podopiecznego?

A. Podopieczny mieszka z siostrą, która pracuje i zajmuje się nim przed oraz po pracy. Dwa razy w tygodniu odwiedza go brat, który asystuje przy czynnościach higienicznych
B. Mieszka w bloku bez windy, na parterze. Mieszkanie nie jest przystosowane dla osoby na wózku inwalidzkim
C. Przed trzema miesiącami miał wypadek samochodowy. Ze względu na paraplegię korzysta z wózka inwalidzkiego, na który nie jest w stanie samodzielnie przesiąść się. Używa pieluchomajtek
D. Od wypadku podopieczny korzysta z zasiłku chorobowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca, że podopieczny mieszka z pracującą siostrą, która opiekuje się nim przed i po pracy, a także że jego brat odwiedza go dwa razy w tygodniu, jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje sytuację rodzinną podopiecznego. W kontekście pracy z osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest zrozumienie ich środowiska rodzinnego, ponieważ to wpływa na jakość opieki i wsparcia, jakie otrzymują. Rodzina odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji oraz codziennym życiu osób z ograniczeniami funkcjonalnymi, a ich wsparcie może znacząco poprawić stan psychiczny i fizyczny podopiecznego. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być opracowanie planu wsparcia, który uwzględnia zaangażowanie członków rodziny w codzienną opiekę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki społecznej i rehabilitacji. Współpraca z rodziną oraz angażowanie jej w proces terapeutyczny to kluczowe elementy, które mogą prowadzić do lepszych efektów rehabilitacyjnych i większego komfortu życia podopiecznego.