Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 18:14
Data zakończenia: 15 maja 2025 18:36

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki będzie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do zbudowania dwóch słupów o wymiarach 60×60 cm i wysokości 3 m każdy, zakładając, że norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena 325,00 zł/m³?

A. 351,00 zł

B. 702,00 zł

C. 358,02 zł

D. 716,04 zł

Obliczanie kosztu mieszanki betonowej do zrobienia dwóch słupów o wymiarach 60 na 60 cm i wysokości 3 metry zaczynamy od wyliczenia objętości jednego słupa. Tak więc 60 cm na 60 cm daje nam 0,6 metra na 0,6 metra, co w rezultacie to 0,36 metra kwadratowego. Potem mnożymy to przez wysokość, czyli 0,36 m² pomnożone przez 3 metry daje 1,08 metra sześciennego. Ponieważ mamy dwa słupy, całkowita objętość betonu wynosi 1,08 metra sześciennego razy 2, co daje 2,16 metra sześciennego. Właściwie licząc zużycie mieszanki betonowej, zakładając normę 1,02 m³/m³, wychodzi nam 2,16 metra sześciennego razy 1,02, co daje około 2,20 metra sześciennego mieszanki. Na końcu, żeby obliczyć koszt, mnożymy to przez cenę za m³ betonu, na przykład 2,20 m³ razy 325 zł za m³ wychodzi 716,04 zł. Dobre obliczenia i znajomość norm w budownictwie są na prawdę istotne, bo to pomaga zaplanować wydatki na materiały budowlane w projekcie.

Pytanie 2

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 896 x 2015 mm

B. 897 x 1991 mm

C. 903 x 1990 mm

D. 905 x 2012 mm

Odpowiedź 896 x 2015 mm jest poprawna, ponieważ wymiary te są niezgodne z dopuszczalnymi odchyleniami dla otworów drzwiowych. Dokumentacja przewiduje szerokość otworu na poziomie 90 cm, co odpowiada 900 mm. Minimalne dopuszczalne odchylenie wynosi 900 mm - 3 mm = 897 mm, co oznacza, że szerokość otworu nie powinna być mniejsza niż 897 mm. W tym przypadku, szerokość 896 mm jest zbyt mała. Dodatkowo, wysokość otworu wynosi 2015 mm, co również wykracza powyżej maksymalnego dopuszczalnego odchylenia dla wysokości, które wynosi 200 cm + 3 mm = 2003 mm. W praktyce, przestrzeganie tych wymiarów jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego montażu drzwi, wpływa to na ich funkcjonalność oraz estetykę. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie regularnych pomiarów otworów przed montażem i dostosowywanie ich do wymagań technicznych, co przyczyni się do zwiększenia trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowania.

Pytanie 3

Warstwę wierzchnią tynków kamieniarskich realizuje się przy użyciu zaprawy

A. cementowej

B. gipsowo-wapiennej

C. wapiennej

D. cementowo-glinianej

Wierzchnią warstwę tynków kamieniarskich wykonuje się z zaprawy cementowej, ponieważ charakteryzuje się ona wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na działanie wilgoci, co jest kluczowe w kontekście trwałości konstrukcji. Zaprawa cementowa tworzy mocną i stabilną powierzchnię, która z łatwością znosi różne obciążenia mechaniczne oraz czynniki atmosferyczne. W praktyce, tynki kamieniarskie z zaprawy cementowej są często wykorzystywane w budownictwie zarówno do wznoszenia nowych obiektów, jak i renowacji istniejących. Zgodnie z normami budowlanymi, takie tynki powinny spełniać określone wymagania dotyczące paroprzepuszczalności oraz odporności na zarysowania. Stosując odpowiednie proporcje składników zaprawy cementowej, można osiągnąć pożądane właściwości mechaniczne i estetyczne, co jest niezmiernie ważne w kontekście architektury oraz długowieczności budynków.

Pytanie 4

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 60 m

B. 25 m

C. 40 m

D. 50 m

Rozmieszczanie przerw dylatacyjnych w budynkach murowanych jest kluczowym elementem projektowania, jednak wybór niewłaściwych odległości, takich jak 40 m, 25 m czy 50 m, może prowadzić do poważnych problemów z integralnością konstrukcji. Przykładowo, przerwy dylatacyjne co 40 m mogą być niewystarczające w przypadku dużych budowli, co skutkuje nadmiernym naprężeniem w murze, prowadząc do pęknięć i osiadania. Podobnie, 25 m jest zbyt małą odległością, co powoduje, że materiał nie ma wystarczającej swobody na rozszerzanie i kurczenie się, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń. Z kolei opcja 50 m, choć bliższa prawidłowej odpowiedzi, nadal nie uwzględnia optymalnych warunków dla dużych obiektów, co może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Zrozumienie, że przerwy dylatacyjne są projektowane w oparciu o konkretne normy i dobre praktyki budowlane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budynków. W kontekście projektowania, należy również brać pod uwagę czynniki takie jak rodzaj użytych materiałów, klimat oraz przewidywane obciążenia, aby dobrać właściwe interwały dylatacyjne dla konkretnej konstrukcji.

Pytanie 5

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

B. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

C. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

D. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

W przypadku tynkowania gzymsu ceglanego, nieprawidłowe podejście do nanoszenia zaprawy narzutu może prowadzić do istotnych problemów w późniejszym użytkowaniu. Odpowiedzi, które sugerują nanoszenie zaprawy na całą długość gzymsu przed związaniem, a następnie przesuwanie szablonu tylko w jedną stronę, pomijają kluczowy aspekt pracy z materiałem, jakim jest czas związania zaprawy. Takie działania mogą skutkować nierównomiernym wykończeniem, bowiem zaprawa może związać się w różnych momentach, co sprawi, że szablon nie wygeneruje pożądanego profilu. Przemieszczanie szablonu w jedną stronę, także ogranicza kontrolę nad procesem tynkowania, co może prowadzić do powstawania nieestetycznych nierówności. Dodatkowo, z praktycznego punktu widzenia, techniki tynkarskie zalecają zastosowanie ruchów w obie strony dla optymalizacji procesu, co zapewnia lepszą adaptację zaprawy do kształtów gzymsu. Typowym błędem jest także brak uwzględnienia różnorodności stosowanych zapraw, które mogą wymagać specyficznych metod nanoszenia i profilowania. W literaturze branżowej podkreśla się znaczenie dbałości o detale w pracy tynkarskiej, ponieważ nawet małe zaniedbania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak odpadanie tynku czy jego pękanie. Dlatego, fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia jest stosowanie się do sprawdzonych procedur technicznych oraz zasad dobrych praktyk w budownictwie.

Pytanie 6

Jaki typ spoiwa wykorzystuje się do przygotowania zaprawy do murowania ścian fundamentowych?

A. Wapno hydratyzowane

B. Gips budowlany

C. Cement portlandzki

D. Wapno gaszone

Cement portlandzki to najczęściej stosowane spoiwo w budownictwie, szczególnie w kontekście murowania ścian fundamentowych. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających nośności, jak fundamenty budynków. W procesie murowania cement portlandzki łączy się z wodą, tworząc zaprawę, która wiąże i twardnieje, zapewniając trwałość oraz stabilność konstrukcji. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 197-1, cement portlandzki jest klasyfikowany jako spoiwo hydrauliczne, co oznacza, że wiąże pod wpływem wody. Dodatkowo, cement ten jest odporny na działanie wody, co jest niezwykle istotne w kontekście fundamentów, gdzie kontakt z wilgocią jest nieunikniony. Przykłady zastosowania obejmują nie tylko murowanie ścian fundamentowych, ale także ich wzmocnienie poprzez zastosowanie stropów i płyt betonowych, co pozwala na tworzenie stabilnych i bezpiecznych konstrukcji budowlanych.

Pytanie 7

W efekcie "klawiszowania" stropu na tynku sufitu w pomieszczeniu utworzyła się rysa. Usunięcie tego defektu polega w szczególności na

A. pokryciu rysy pasem siatki z włókna szklanego

B. pokryciu rysy pasem papy asfaltowej

C. zaszpachlowaniu rysy zaprawą cementową

D. zaszpachlowaniu rysy zaprawą gipsową

Zaszpachlowanie rysy zaprawą gipsową jest podejściem, które, mimo że może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie jest wystarczające w przypadku poważniejszych uszkodzeń, takich jak rysy wynikające z klawiszowania stropu. Zaprawa gipsowa, chociaż dobrze przylega do powierzchni i daje estetyczne wykończenie, nie jest materiałem elastycznym. W efekcie, w miejscach, gdzie występują mikro ruchy, gips może pękać, co prowadzi do konieczności powtarzania napraw. Używanie papy asfaltowej jako rozwiązania również jest nieadekwatne, ponieważ papa nie jest przeznaczona do użytku w pomieszczeniach i nie posiada właściwości wytrzymałościowych wymaganych do naprawy tynku. Zastosowanie zaprawy cementowej w tym kontekście również nie jest optymalne, gdyż cement, podobnie jak gips, nie rozwiązuje problemu związania materiału z ruchem konstrukcyjnym, a jego sztywność może pogłębiać problem. Te błędne podejścia wskazują na niezrozumienie dynamiki uszkodzeń budowlanych oraz braku znajomości materiałów, które powinny być stosowane w celu zapewnienia długotrwałej i efektywnej naprawy. Kluczowe jest, aby przy naprawach uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość i odporność na zmiany zachodzące w strukturze budynku.

Pytanie 8

Proporcje objętościowe 1:3:12 składników zaprawy cementowo-glinianej typu M 0,6 wskazują na następujący jej skład objętościowy:

A. cement : zawiesina gliniana : piasek

B. cement : piasek : zawiesina gliniana

C. cement : wapno : zawiesina gliniana

D. cement : zawiesina gliniana : wapno

Odpowiedź 'cement : zawiesina gliniana : piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcje 1:3:12 wskazują, że na każdą jednostkę cementu przypada 3 jednostki zawiesiny glinianej oraz 12 jednostek piasku. Taki skład zaprawy cementowo-glinianej charakteryzuje się odpowiednim balansem między wytrzymałością a elastycznością, co czyni go idealnym do zastosowań w budownictwie, na przykład przy murowaniu ścian czy tynkowaniu. W praktyce, stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości mechanicznych zaprawy, takich jak przyczepność, plastyczność i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Warto również zwrócić uwagę na normy PN-EN dotyczące zapraw murarskich, które precyzują wymagania dla różnych typów zapraw, co pozwala na dobór odpowiedniego składu w zależności od specyfikacji projektu budowlanego. Przykłady zastosowań to zarówno budowa nowych obiektów, jak i renowacja istniejących, gdzie kluczowe jest zachowanie zarówno estetyki, jak i trwałości."}

Pytanie 9

Aby wykonać płytę stropową o powierzchni 100 m² i grubości 15 cm, potrzebne jest 15,4 m³ mieszanki betonowej. Jaki będzie koszt mieszanki betonowej wymaganej do wykonania płyty o powierzchni 50 m², przy jednostkowej cenie mieszanki wynoszącej 200,00 zł/m³?

A. 1 540,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 3 080,00 zł

D. 2 000,00 zł

Aby obliczyć koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania płyty stropowej o powierzchni 50 m² i grubości 15 cm, należy najpierw obliczyć objętość betonu potrzebną do wykonania tej płyty. Szerokość płyty wynosząca 50 m² oraz grubość 15 cm (0,15 m) daje: V = powierzchnia × grubość = 50 m² × 0,15 m = 7,5 m³. Znając objętość betonu, przeliczamy koszt. Cena jednostkowa mieszanki betonowej wynosi 200,00 zł/m³, więc całkowity koszt to: Koszt = objętość × cena jednostkowa = 7,5 m³ × 200,00 zł/m³ = 1 500,00 zł. Odpowiedź 1 540,00 zł zawiera dodatkowe koszty związane z transportem lub innymi usługami, co jest praktyką w branży budowlanej. Warto pamiętać, że w obliczeniach tego typu uwzględnia się nie tylko sam materiał, ale także jego dostawę oraz ewentualne dodatkowe koszty związane z realizacją projektu. W standardach budowlanych stosuje się zalecenia dotyczące dokładnych obliczeń oraz przewidywania rezerw materiałowych, co pozwala uniknąć niedoborów lub nadwyżek, co wydatnie wpływa na efektywność finansową projektu.

Pytanie 10

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy

A. nakryć plandeką

B. zgromadzić pod zadaszeniem

C. zamoczyć w wodzie

D. zagruntować gruntownikiem

Zanurzenie cegły ceramicznej w wodzie przed murowaniem to naprawdę ważny krok, zwłaszcza gdy na dworze jest gorąco. Cegła ceramiczna łatwo wchłania wodę, a jeśli jest zbyt sucha, to może się okazać, że zaprawa nie zwiąże się z nią dobrze. Chodzi o to, żeby cegła miała odpowiednią wilgoć, co sprawia, że połączenie z zaprawą murarską staje się mocniejsze. Kiedy nie nawilżamy cegły, to ona może wciągać wodę z zaprawy, co prowadzi do pęknięć i osłabienia całej ściany. Najlepiej zanurzyć cegły na około 10-15 minut, żeby miały czas na wchłonięcie wody. W branży budowlanej to już praktyka, która jest uważana za standard, co można zobaczyć w normach budowlanych jak PN-EN 771-1. Mówią one o tym, jak ważne jest dobre przygotowanie materiałów przed ich użyciem, więc lepiej tego nie lekceważyć.

Pytanie 11

Tynk dwu warstwowy składa się z jakich elementów?

A. gruntownika i narzutu

B. narzutu i gładzi

C. obrzutki i narzutu

D. obrzutki i gładzi

Tynk dwuwarstwowy składa się z dwóch kluczowych warstw: obrzutki i narzutu. Obrzutka, będąca pierwszą warstwą, ma na celu przygotowanie podłoża poprzez zwiększenie przyczepności oraz wyrównanie powierzchni. Jest to warstwa o grubszej strukturze, wykonana z materiałów, takich jak zaprawy cementowe, które zapewniają odpowiednią nośność i trwałość. Narzut, będący drugą warstwą, nakładany jest na obrzutkę i pełni rolę estetyczną oraz ochronną. Jego zadaniem jest zapewnienie gładkiej powierzchni, która jest odporniejsza na czynniki atmosferyczne. Praktycznym przykładem zastosowania tynku dwuwarstwowego jest elewacja budynków mieszkalnych, gdzie odpowiednia aplikacja tych warstw wpływa na trwałość ścian zewnętrznych oraz estetykę budynku. Zgodnie z normami budowlanymi, tynk dwuwarstwowy powinien być stosowany w sposób właściwy, aby zapewnić nie tylko wygląd, ale także długowieczność i wytrzymałość elewacji.

Pytanie 12

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. cement hutniczy

B. cement portlandzki

C. wapno hydrauliczne

D. gips budowlany

Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.

Pytanie 13

Rodzaj rusztowania wykorzystywanego w pomieszczeniach, zbudowanego z dwóch podpór oraz pomostu roboczego, to rusztowanie

A. modułowe

B. stojakowe

C. wspornikowe

D. kozłowe

Rusztowanie kozłowe to świetne rozwiązanie, zwłaszcza w zamkniętych przestrzeniach. Składa się z dwóch podpór i jednego pomostu roboczego, co sprawia, że montuje się je naprawdę szybko i bez większych problemów. To coś, co jest super przydatne przy robieniu remontów czy budowie tam, gdzie miejsca jest mało. Kozły robocze są mega pomocne, gdy trzeba sięgnąć do wyżej położonych rzeczy, jak malowanie sufitów czy zakładanie instalacji. Dodatkowo, ich konstrukcja spełnia normy bezpieczeństwa, więc nie trzeba się obawiać o bezpieczeństwo podczas pracy. Tego typu rusztowania można znaleźć w mieszkaniówkach i różnych obiektach komercyjnych, gdzie przestrzeń jest ograniczona, ale potrzebna jest odpowiednia wysokość robocza.

Pytanie 14

Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do

A. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł

B. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania

C. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł

D. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania

Kielnia jest kluczowym narzędziem w pracy murarza, wykorzystywana przede wszystkim do nanoszenia zaprawy oraz jej wyrównywania na powierzchniach budowlanych. Nanoszenie zaprawy polega na precyzyjnym umieszczaniu odpowiedniej ilości mieszanki na cegłach lub innych elementach konstrukcyjnych, co jest niezbędne do prawidłowego ich łączenia. Wyrównywanie zaprawy natomiast zapewnia, że każda warstwa jest gładka i równo rozłożona, co wpływa na stabilność i estetykę całej konstrukcji. Przykładowo, podczas budowy murów lub kominów, murarz używa kielni, aby zrealizować idealny poziom i kąt, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1996, które określają wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrze wykonana praca z użyciem kielni nie tylko zwiększa wydajność budowy, ale także przedłuża żywotność obiektu, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 15

Aby nałożyć tynk zwykły na suficie, jakie narzędzia są wymagane?

A. deska z trzonkiem oraz packa

B. deska z trzonkiem i kielnią

C. czerpak tynkarski i packa

D. kielnia i listwa tynkarska

Wybór narzędzi do narzutu tynku jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia. Odpowiedzi wskazujące na stosowanie czerpaka tynkarskiego oraz packi są nieprawidłowe, ponieważ te narzędzia nie są przeznaczone do aplikacji tynku na suficie. Czerpak tynkarski jest najczęściej używany do przygotowania mieszanki tynkarskiej, ale jego forma i kształt nie pozwalają na precyzyjne nakładanie tynku na dużą powierzchnię, taką jak sufit. Packa, która jest bardziej odpowiednia do wygładzania powierzchni, nie jest wystarczająco elastyczna, aby efektywnie rozprowadzić materiał w ruchu roboczym. Z kolei lista tynkarska, mimo że może być używana w pewnych zastosowaniach, nie zastąpi funkcji deski z trzonkiem. Dodatkowo, niepoprawne podejście do narzutu tynku może prowadzić do problemów takich jak nierówności, pęknięcia czy złe przyleganie tynku do podłoża. Wybór niewłaściwych narzędzi może wynikać z braku wiedzy na temat procesów tynkarskich oraz złych praktyk w branży budowlanej. Dlatego istotne jest, aby każdy wykonawca posiadał solidną wiedzę na temat narzędzi oraz umiejętności ich właściwego zastosowania zgodnie z normami i standardami obowiązującymi w budownictwie.

Pytanie 16

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 3 m.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany z cegły pełnej	Zużycie suchej zaprawy [kg/m²]
½ cegły	ok. 40
1 cegła	ok. 100

A. ok. 3600 kg

B. ok. 360 kg

C. ok. 1440 kg

D. ok. 900 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się zapotrzebowanie na materiały budowlane. W tym przypadku zaczynamy od obliczenia powierzchni ściany, która wynosi 36 m² (długość 12 m x wysokość 3 m). Następnie, zgodnie z danymi producenta, zużycie zaprawy murarskiej dla ściany o grubości jednej cegły wynosi około 100 kg/m². Po pomnożeniu tych dwóch wartości (36 m² x 100 kg/m²) otrzymujemy 3600 kg zaprawy potrzebnej do postawienia ściany. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, gdyż pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałów oraz uniknięcie ich niedoboru w trakcie budowy. Ponadto, znajomość standardów zużycia materiałów budowlanych jest niezwykle ważna, aby utrzymać wysoką jakość wykonania oraz zgodność z wymaganiami technicznymi i normami budowlanymi.

Pytanie 17

Jaką cegłę należy zastosować do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm, aby uzyskać jak najniższy ciężar objętościowy?

A. dziurawki

B. ceramiczną pełną

C. wapienno-piaskową pełną

D. klinkierową

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne o dużej liczbie otworów, charakteryzują się niskim ciężarem objętościowym, co czyni je idealnym materiałem do budowy ścianek działowych o grubości do 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki nie tylko obniżają całkowity ciężar konstrukcji, ale również zapewniają dobrą izolacyjność akustyczną i termiczną. W praktyce, zastosowanie dziurek w budownictwie pozwala na optymalizację kosztów transportu oraz ułatwia prace murarskie, ponieważ są one lżejsze od cegły pełnej. Zgodnie z normami budowlanymi, cegły te powinny być używane tam, gdzie priorytetem jest redukcja masy konstrukcyjnej, a jednocześnie zachowanie wymagań dotyczących wytrzymałości i izolacji. Przykłady zastosowania obejmują budowę ścianek działowych w biurach, domach mieszkalnych oraz innych obiektach, gdzie ograniczenie ciężaru konstrukcji jest kluczowe.

Pytanie 18

Tynk dekoracyjny, będący gładką warstwą zaprawy gipsowej na podstawie wapienno-gipsowej, to

A. tynk zmywalny

B. sgraffito

C. sztablatura

D. tynk cyklinowany

Sztablatura to technika wykończeniowa, która polega na nałożeniu gładkiej warstwy zaczynu gipsowego na podkład wapienno-gipsowy. Jest to dość popularna metoda w architekturze wnętrz, szczególnie w obiektach zabytkowych, gdzie ważne jest zachowanie estetyki i tradycyjnego rzemiosła. Warto zaznaczyć, że sztablatura charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz zdolnością do regulacji mikroklimatu pomieszczeń, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do stosowania w różnorodnych warunkach. Zastosowanie sztablatury umożliwia uzyskanie jednolitej, gładkiej powierzchni, która może być następnie malowana lub dekorowana innymi technikami, co podnosi walory estetyczne wnętrza. W praktyce, tynk sztukatorski w formie sztablatury jest często wybierany w projektach, które nawiązują do klasycznych stylów architektonicznych, gdzie szczególnie istotne jest zachowanie autentyczności i detali wykończeniowych.

Pytanie 19

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię pylistego tynku, aby zwiększyć jego wytrzymałość?

A. Penetrującym

B. Antyadhezyjnym

C. Barwiącym

D. Gruntującym

Preparat gruntujący to naprawdę ważna rzecz, gdy chodzi o wzmacnianie powierzchni pylącego tynku. Gruntowanie to po prostu nałożenie specjalnego preparatu, który sprawia, że kolejne warstwy lepiej się przyczepiają do podłoża, a do tego redukuje pylenie. Te preparaty penetrują w tynk, co poprawia jego właściwości mechaniczne i zmniejsza problem z wchłanianiem wody. To istotne dla trwałości i odporności na wilgoć. Z moich doświadczeń wynika, że użycie gruntów akrylowych lub żywicznych faktycznie poprawia jakość kolejnych warstw, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. W branży budowlanej często zaleca się stosowanie gruntów przed nałożeniem mineralnych czy syntetycznych materiałów wykończeniowych. Po gruntowaniu można uzyskać ładniejszą, jednolitą strukturę powierzchni, co działa lepiej na ogólny wygląd.

Pytanie 20

Aby przygotować 1 worek (25 kg) zaprawy tynkarskiej, trzeba zastosować

A. wiertarkę z mieszadłem

B. betoniarkę wolnospadową

C. agregat tynkarski

D. betoniarkę przeciwbieżną

Wybierałeś wiertarkę z mieszadłem, więc super decyzja! To narzędzie idealnie nadaje się do mieszania zaprawy tynkarskiej, bo dzięki temu można uzyskać odpowiednią konsystencję. Wiertarka z mieszadłem jest stworzona do intensywnego mieszania różnych materiałów, co jest mega ważne przy tynkowaniu. Dzięki temu, że mamy mieszadło, można osiągnąć gładką i jednorodną masę, co serio wpływa na jakość tynku. W praktyce, takie wiertarki są często używane na budowach do przygotowywania różnych materiałów, jak tynki, kleje, czy farby. Używanie takiego sprzętu to standard w branży, bo dobrze przygotowane materiały oznaczają lepszą efektywność i trwałość. Pamiętaj jednak, że kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji wody do suchego materiału. To ma duży wpływ na to, jak zaprawa się spisze podczas pracy!

Pytanie 21

Tynk dekoracyjny stworzony z zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej, naśladujący marmur, to

A. sztukateria

B. fresk

C. stiuk

D. sgraffito

Stiuk to taka fajna technika wykończeniowa, która polega na nakładaniu zaprawy gipsowej albo gipsowo-wapiennej w taki sposób, żeby wyglądała jak marmur. Używa się jej głównie w architekturze wnętrz, zwłaszcza w stylach klasycznych i renesansowych, gdzie każdy detal ma znaczenie. Stiuk świetnie nadaje się do ozdabiania sufitów, ścian i różnych elementów architektonicznych, co daje naprawdę luksusowy efekt. Można go zobaczyć w pałacach, kościołach czy eleganckich willach, bo jego struktura i połysk naprawdę przypominają naturalny kamień. Ważne jest, żeby stosować odpowiednie techniki, bo to zapewnia super efekt wizualny. W kontekście budownictwa, jak się aplikuje stiuk, to powinny to robić wykwalifikowane osoby, które znają różne procesy utwardzania i polerowania, dzięki czemu efekt końcowy będzie trwały i estetyczny. Co więcej, stiuk można barwić na różne kolory, więc można go świetnie dopasować do różnych stylów wnętrz.

Pytanie 22

Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości

A. od 5,5 do 6,5 mm

B. od 1,0 do 3,0 mm

C. od 3,5 do 5,0 mm

D. do 0,5 mm

Odpowiedź 'od 1,0 do 3,0 mm' jest prawidłowa, ponieważ podczas wznoszenia murów z drobnowymiarowych bloczków z betonu komórkowego z zastosowaniem zaprawy ciepłochronnej zaleca się stosowanie cienkich spoin, które zapewniają lepsze właściwości izolacyjne. Cienkie spoiny minimalizują mostki termiczne, co jest kluczowe w konstrukcjach energetycznych. Zastosowanie zaprawy ciepłochronnej w połączeniu z odpowiednią grubością spoin pozwala na osiągnięcie optymalnych parametrów cieplnych budynku, redukując straty energii. W praktyce, przy takiej grubości spoiny, można zastosować odpowiednie techniki murowania, które zapewnią równomierne rozłożenie zaprawy oraz jej optymalne związanie z bloczkami. Warto również wspomnieć, że przy budowie murów należy przestrzegać standardów lokalnych oraz norm budowlanych, takich jak PN-B-03002, które określają wymagania dotyczące jakości materiałów i wykonania. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie niskiego współczynnika przenikania ciepła, co wpływa na komfort i oszczędności energetyczne w użytkowaniu budynku.

Pytanie 23

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcjach objętościowych 1 : 2 : 6, należy zastosować odpowiednio

A. 1 część cementu, 2 części wapna oraz 6 części wody

B. 1 część wapna, 2 części cementu oraz 6 części wody

C. 1 część wapna, 2 części cementu oraz 6 części piasku

D. 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:2:6 oznacza, że na każdą część cementu przypadają dwie części wapna i sześć części piasku. Taki skład jest powszechnie stosowany w budownictwie, szczególnie przy murowaniu. Cement działa jako spoiwo, które łączy pozostałe składniki, a wapno wpływa na elastyczność i trwałość zaprawy. Piasek z kolei zapewnia odpowiednią strukturę i wytrzymałość. W praktyce, stosując tę proporcję, można uzyskać zaprawę o dobrej przyczepności, odporności na czynniki atmosferyczne oraz długowieczności, co jest kluczowe w konstrukcjach budowlanych. Przykładowo, przy budowie murów z cegły, taka zaprawa zapewnia stabilność i odporność na pęknięcia, co jest zgodne z normami budowlanymi PN-EN 998-2. Warto również dodać, że odpowiednie dobieranie składników wpływa na właściwości termiczne i akustyczne muru, co jest istotne w kontekście komfortu użytkowania budynków.

Pytanie 24

Który rodzaj tynku jest odporny na wodę?

A. Renowacyjny

B. Mozaikowy

C. Wapienny

D. Gipsowy

Wybór niewłaściwego rodzaju tynku może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w kontekście odporności na wodę. Tynk wapienny, chociaż ma swoje zalety, w tym ekologiczność i zdolność do regulacji wilgotności, nie jest materiałem wodoodpornym. Jego główną wadą jest wysoka nasiąkliwość, co sprawia, że w długotrwałym kontakcie z wodą może ulegać degradacji, a także sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów. Tynk gipsowy z kolei, mimo swojej popularności w zastosowaniach wykończeniowych, również nie nadaje się do stref o wysokiej wilgotności, ponieważ gips jest materiałem hygroskopijnym, który wchłania wilgoć i osłabia swoje właściwości strukturalne. Tynk renowacyjny, przeznaczony głównie do odnawiania zabytków, ma swoje specyficzne zastosowanie, ale również nie zapewnia wodoodporności. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe w przypadku planowania zastosowania tynku w projektach budowlanych. Często błąd polega na mylnym założeniu, że każdy tynk ma podobne właściwości ochronne, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i trwałością konstrukcji. Wiedza na temat właściwości różnych materiałów budowlanych jest niezbędna dla osiągnięcia sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 25

Który z wymienionych materiałów jest najbardziej odpowiedni do wzmacniania nadproży?

A. Liny nierdzewne

B. Zetowniki zimnogięte

C. Kątowniki stalowe

D. Narożniki aluminiowe

Kątowniki stalowe są jednym z najskuteczniejszych materiałów stosowanych do wzmocnienia nadproży w konstrukcjach budowlanych. Ich główną zaletą jest wysoka wytrzymałość na zginanie i ściskanie, co czyni je idealnym rozwiązaniem do przenoszenia dużych obciążeń. W praktyce, kątowniki stalowe są często stosowane w budownictwie do wzmacniania miejsc, gdzie występują duże siły, takich jak nadproża okienne czy drzwiowe. Dodatkowo, ich zastosowanie zgodne jest z normami budowlanymi, które zalecają użycie materiałów o wysokiej nośności w kluczowych elementach konstrukcyjnych. Wzmocnienie nadproży przy użyciu kątowników stalowych może znacząco poprawić stabilność całej struktury budynku, co jest szczególnie ważne w rejonach o dużej aktywności sejsmicznej. Przykładem mogą być budynki mieszkalne, gdzie odpowiednie wzmocnienia w nadprożach zwiększają bezpieczeństwo mieszkańców. Warto również zwrócić uwagę na możliwość łatwego montażu kątowników, co wpływa na efektywność czasową procesu budowy.

Pytanie 26

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

B. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

C. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

D. układane na stropach w sąsiedztwie okien

Jasne, że usuwanie gruzu z budowy przez obudowane zsypy to świetny pomysł, zwłaszcza z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności. Dzięki tym zsypom wszystko odbywa się w uporządkowany sposób. W praktyce to zmniejsza ryzyko, że coś się rozleci i będzie niebezpieczne na placu budowy. Można by powiedzieć, że to wręcz kluczowe, żeby wszystkie prace były dobrze zorganizowane, co z kolei jest zgodne z przepisami BHP. Warto też pomyśleć o przeszkoleniu pracowników, by wiedzieli, jak z tego korzystać, bo to na pewno pomoże uniknąć zagrożeń. No i wszyscy wiemy, że standardy dotyczące zarządzania odpadami są ważne, więc szybkie i bezpieczne usuwanie gruzu to na pewno dobry ruch. Generalnie, obudowane zsypy nie tylko pomagają w porządku, ale także przyspieszają transport materiałów, co wpływa na to, jak szybko skończymy robotę.

Pytanie 27

Cementowa zaprawa wyróżnia się wysoką

A. odpornością na skurcz

B. higroskopijnością

C. kapilarnością

D. wytrzymałością na ściskanie

Zaprawa cementowa charakteryzuje się dużą wytrzymałością na ściskanie, co czyni ją materiałem o kluczowym znaczeniu w budownictwie. Wytrzymałość na ściskanie definiuje zdolność materiału do przenoszenia obciążeń bez deformacji czy zniszczenia. W przypadku zapraw cementowych, wartość ta jest wynikiem odpowiednich proporcji składników, takich jak cement, woda i kruszywo. Przykładowo, zaprawy stosowane w murach nośnych muszą spełniać normy PN-EN 998-1, które precyzują minimalne wartości wytrzymałościowe zależnie od zastosowania. W praktyce, wytrzymałość zaprawy na ściskanie jest kluczowa w kontekście budowy ścian, fundamentów, oraz wszelkich innych konstrukcji, gdzie obciążenia są znaczące. Dodatkowo, odpowiednie dobranie klasy cementu oraz techniki mieszania i aplikacji zaprawy wpływa na jej trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne, co jest istotne dla długowieczności obiektów budowlanych.

Pytanie 28

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Mieszarkę wirową.

B. Agregat tynkarski.

C. Betoniarkę wolnospadową.

D. Pompę do zapraw.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 29

Jakim narzędziem należy oceniać konsystencję zapraw budowlanych?

A. aparatem Vicata

B. młotkiem Szmidta

C. czerpakiem murarskim

D. stożkiem pomiarowym

Wykorzystanie młotka Szmidta do pomiaru konsystencji zapraw budowlanych jest nieadekwatne, ponieważ jego głównym celem jest ocena twardości powierzchni betonu. Młotek ten działa na zasadzie odbicia, co pozwala na określenie stopnia utwardzenia materiału, ale nie dostarcza informacji o konsystencji świeżej zaprawy. Podobnie, aparat Vicata, który mierzy czas wiązania zaprawy, również nie jest narzędziem do oceny jej konsystencji. W kontekście oceny zapraw budowlanych, istotne jest zrozumienie, że konsystencja odnosi się do zdolności zaprawy do wypełniania formy, a nie do jej twardości czy czasu wiązania. Z kolei czerpak murarski, pomimo że może być używany do rozprowadzania zaprawy, nie służy do precyzyjnego pomiaru jej konsystencji. W praktyce, błędne zastosowanie tych narzędzi może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w procesie budowlanym, takich jak użycie zaprawy o niewłaściwej płynności, co może wpłynąć na jakość konstrukcji oraz jej trwałość. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi narzędziami do oceny właściwości materiałów budowlanych, co zapewnia zgodność z normami branżowymi oraz wysoką jakość wykonania.

Pytanie 30

Rzeczywiste wymiary pomieszczenia biurowego wynoszą 8 x 5 m. Jakie będą jego wymiary na rysunku sporządzonym w skali 1:200?

A. 16,0 x 10,0 cm

B. 40,0 x 25,0 cm

C. 4,0 x 2,5 cm

D. 8,0 x 5,0 cm

Aby obliczyć wymiary pomieszczenia biurowego w skali 1:200, należy najpierw zrozumieć, że skala ta oznacza, iż 1 jednostka na rysunku odpowiada 200 jednostkom w rzeczywistości. Wymiary pomieszczenia wynoszą 8 m x 5 m, co w centymetrach daje 800 cm x 500 cm. Przy zastosowaniu skali 1:200, obliczamy wymiary na rysunku, dzieląc rzeczywiste wymiary przez 200. Tak więc: 800 cm / 200 = 4 cm, a 500 cm / 200 = 2,5 cm. Zatem wymiary przedstawione na rysunku wynoszą 4,0 x 2,5 cm. W praktyce, umiejętność przeliczania wymiarów na rysunkach technicznych jest kluczowa w architekturze, inżynierii i projektowaniu wnętrz. Przy projektowaniu biur, poprawne odwzorowanie wymiarów budynków w rysunkach technicznych zapewnia dokładność i zgodność z rzeczywistością, co jest zgodne z normami branżowymi i wspomaga procesy konstrukcyjne oraz weryfikację planów budowlanych.

Pytanie 31

Bloczki silikatowe to wyroby poddawane autoklawizacji?

A. cementowo-piaskowe

B. z zaczynu gipsowego

C. z betonu komórkowego

D. wapienno-piaskowe

Choć odpowiedzi cementowo-piaskowe, z zaczynu gipsowego oraz z betonu komórkowego mogą budzić pewne skojarzenia z bloczkami silikatowymi, są to jednak zupełnie różne materiały, które nie mogą być traktowane jako ich substytuty. Cementowo-piaskowe wyroby są produkowane z cementu i piasku, co skutkuje różnymi właściwościami mechanicznymi i izolacyjnymi. Podczas gdy bloczki silikatowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie i dobrą izolacyjnością, materiały cementowo-piaskowe z reguły nie osiągają tak dobrych wyników w tych parametrach, co może prowadzić do nieefektywności w budownictwie. Zaczyn gipsowy jest stosowany głównie do wykonywania tynków i nie nadaje się do produkcji bloczków, ponieważ nie zapewnia wymaganej trwałości i stabilności strukturalnej. Gips jest materiałem bardziej kruchym, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości. Z kolei beton komórkowy, chociaż ma dobre właściwości izolacyjne, różni się od bloczków silikatowych zarówno pod względem składu, jak i procesu produkcji. Beton komórkowy wytwarzany jest na bazie cementu, wody, piasku oraz dodatków chemicznych, które wspomagają tworzenie porów, co prowadzi do odmiennych właściwości fizycznych. W efekcie te różnice mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie zastosowania i wydajności materiałów budowlanych, dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie właściwości i charakterystyki posiada każdy z tych materiałów.

Pytanie 32

Jakie materiały są wymagane do naprawy pojedynczych pęknięć w murze o głębokości przekraczającej 30 mm?

A. Klamry stalowe Ø6-8 mm oraz zaczyn gipsowy

B. Klamry stalowe Ø15-18 mm oraz zaczyn cementowy

C. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki mocujące

D. Kotwy stalowe rozporowe gwintowane oraz mieszanka betonowa

Wybór klamr stalowych Ø15-18 mm oraz zaczynu cementowego do naprawy pęknięć muru o głębokości większej niż 30 mm jest uzasadniony ze względu na wysoką wytrzymałość materiałów oraz ich zdolność do zapewnienia stabilności strukturalnej. Klamry stalowe są stosowane w celu wzmocnienia połączeń w murze, co jest kluczowe w przypadku głębokich pęknięć. Dzięki odpowiedniej średnicy klamr, możliwe jest efektywne przeniesienie obciążeń na otaczające materiały. Zaczyn cementowy, z kolei, charakteryzuje się doskonałymi właściwościami wiążącymi oraz odpornością na działanie czynników atmosferycznych. W praktyce, taka kombinacja materiałów pozwala nie tylko na skuteczne wypełnienie pęknięć, ale także na ich długotrwałe zabezpieczenie przed dalszymi uszkodzeniami. Stosowanie klamr stalowych w połączeniu z zaczynem cementowym jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wskazują na konieczność używania wytrzymałych materiałów w przypadku napraw strukturalnych.

Pytanie 33

Keramzyt to lekkie materiały budowlane, wykorzystywane do wytwarzania zapraw

A. kwasoodpornych

B. ciepłochronnych

C. szamotowych

D. krzemionkowych

Keramzyt to innowacyjne lekkie kruszywo budowlane, które ze względu na swoje właściwości doskonale sprawdza się w produkcji zapraw ciepłochronnych. Jego niska gęstość oraz porowata struktura pozwalają na skuteczną izolację termiczną, co jest kluczowe w tworzeniu energooszczędnych budynków. Przykładem zastosowania keramzytu może być jego użycie w warstwie izolacyjnej w budynkach jednorodzinnych, gdzie przyczynia się do minimalizacji strat ciepła. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 13055, podkreśla się znaczenie stosowania materiałów, które nie tylko spełniają normy wytrzymałościowe, ale również przyczyniają się do efektywności energetycznej budynków. Keramzyt, dzięki swoim właściwościom, jest także materiałem ekologicznym, co wpisuje się w trendy zrównoważonego budownictwa, dążącego do ograniczenia wpływu na środowisko. Stosując keramzyt w zaprawach ciepłochronnych, inwestorzy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących cen energii.

Pytanie 34

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 320 kg

B. 480 kg

C. 867 kg

D. 645 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 35

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. szkło wodne

B. żywice syntetyczne

C. wapno hydratyzowane

D. cementy portlandzkie

Żywice syntetyczne są powszechnie stosowanym spoiwem w tynkach akrylowych z uwagi na swoje doskonałe właściwości wiążące oraz elastyczność. Dzięki nim tynki akrylowe cechują się wysoką odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co sprawia, że są idealne do stosowania na zewnątrz budynków. Żywice te, będąc materiałami polimerowymi, tworzą trwałe połączenia z podłożem, co minimalizuje ryzyko pojawiania się pęknięć i odspojenia warstwy tynkowej. Dodatkowo, tynki akrylowe charakteryzują się dużą zdolnością do przepuszczania pary wodnej, co pozwala na zachowanie odpowiedniej wentylacji ścian budynków. Przykładem zastosowania takich tynków mogą być elewacje budynków mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe. W branży budowlanej stosuje się standardy, takie jak PN-EN 15824, określające wymagania dotyczące tynków zewnętrznych, co podkreśla znaczenie jakości używanych materiałów, takich jak żywice syntetyczne.

Pytanie 36

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. sztukateria

B. stiuk

C. sgraffito

D. sztablatura

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 37

Przed nałożeniem tynku na ścianę murowaną z bloczków gazobetonowych konieczne jest

A. usunięcie grudek zaprawy oraz zwilżenie wodą

B. oczyszczenie wodą z detergentem i porysowanie

C. pokrycie stalową siatką i zwilżenie wodą

D. zagruntowanie oraz pokrycie stalową siatką

Odpowiedź 'oczyścić z grudek zaprawy i zwilżyć wodą' jest prawidłowa, ponieważ przed otynkowaniem ścian murowanych z bloczków gazobetonowych kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej przyczepności tynku. Oczyszczenie powierzchni ze zbędnych grudek zaprawy oraz innych zanieczyszczeń, takich jak kurz czy resztki materiałów budowlanych, pozwala uniknąć problemów z adhezją. Wilgotna powierzchnia nie tylko sprzyja lepszemu wiązaniu tynku, ale także zmniejsza ryzyko powstawania pęknięć i odspojenia się tynku w trakcie jego schnięcia. Praktyka ta jest zgodna z normami budowlanymi, które zalecają przygotowanie podłoża poprzez właściwe oczyszczenie i nawilżenie. Warto również wspomnieć, że przed przystąpieniem do tynkowania wiele ekip budowlanych przeprowadza próbę przyczepności, aby upewnić się, że przygotowane podłoże spełnia wymagania techniczne. Takie podejście zapewnia trwałość i estetykę wykończenia ścian budynku.

Pytanie 38

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 1 680 zł

B. 2 520 zł

C. 1 800 zł

D. 3 600 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 39

Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?

A. Piasek i wodę

B. Cement oraz wodę

C. Wapno oraz piasek

D. Cement i wapno

Odpowiedź "Piasek i wodę" jest prawidłowa, ponieważ te składniki mieszanki betonowej można podgrzewać, aby zminimalizować ryzyko zamarzania podczas prac w niskich temperaturach. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w normach branżowych, takich jak PN-EN 206, temperatura mieszanki betonowej powinna być utrzymywana powyżej 0 °C, aby zapewnić odpowiednie procesy hydratacji cementu. Podgrzewanie piasku oraz wody pozwala na uzyskanie mieszanki o wyższej temperaturze, co sprzyja właściwej reakcji chemicznej i redukuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z zamarzaniem. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest przygotowywanie betonu w zimowych warunkach budowlanych, gdzie podgrzewanie wody do około +20 °C oraz użycie ciepłego piasku może znacząco poprawić jakość i trwałość betonowych konstrukcji. Ważne jest, aby zawsze stosować się do wytycznych dotyczących temperatury składników oraz czasu ich mieszania, aby zapewnić optymalne warunki pracy.

Pytanie 40

Oblicz wydatki związane z zaprawą niezbędną do budowy ścian o powierzchni 50 m² z ceramicznych pustaków, jeśli cena 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, a do stworzenia 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy?

A. 671,80 zł

B. 230,00 zł

C. 335,80 zł

D. 730,00 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy potrzebnej do wykonania ścian o powierzchni 50 m², musimy najpierw określić, ile m³ zaprawy jest wymagane na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy. Zatem, dla 50 m² zaprawy potrzebujemy: 50 m² * 0,046 m³/m² = 2,3 m³ zaprawy. Koszt 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, więc całkowity koszt zaprawy to: 2,3 m³ * 146,00 zł/m³ = 335,80 zł. Taki sposób obliczania kosztów materiałów budowlanych jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia pozwalają na efektywne planowanie budżetu oraz minimalizację strat materiałowych. Używanie dokładnych danych dotyczących zużycia materiałów jest kluczowe dla oszacowania całkowitych kosztów projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej