Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 16:14
Data zakończenia: 25 maja 2025 16:27

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 2800 K

B. 2000 K

C. 5500 K

D. 3200 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 2

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce najczęstszym problemem jest

A. zwiększenie głębi ostrości

B. zwiększenie nasycenia kolorów

C. podwyższenie temperatury barwowej

D. powstanie flary i zmniejszenie kontrastu

Nieprawidłowe odpowiedzi często opierają się na niepełnym zrozumieniu podstawowych zjawisk optycznych i ich wpływu na jakość zdjęć. Zwiększenie nasycenia kolorów, choć może wydawać się korzystne, nie jest typowym problemem przy fotografowaniu w silnym świetle słonecznym. W rzeczywistości, nadmiar światła może prowadzić do przepałów w jasnych partiach, co sprawia, że kolory stają się mniej wyraziste. Zwiększenie głębi ostrości w sytuacji, gdy fotografujemy w silnym słońcu, nie jest kluczowym problemem, ponieważ ten parametr bardziej dotyczy ustawień przysłony i odległości od obiektu, a nie warunków oświetleniowych. Ponadto, podwyższenie temperatury barwowej także nie jest typowym zagrożeniem – w rzeczywistości, przy pełnym słońcu, światło ma tendencję do bycia chłodnym, co może wpłynąć na odwzorowanie kolorów. Takie mylne podejścia mogą wynikać z braku wiedzy na temat interakcji światła z obiektywem oraz podstawowych zasad fotografii. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, jak światło wpływa na nasze zdjęcia i jakie techniki możemy zastosować, aby uzyskać najlepsze możliwe efekty.

Pytanie 3

Który z poniższych formatów plików pozwala na osiągnięcie najwyższego poziomu kompresji?

A. PSD

B. PNG

C. TIFF

D. JPEG

Inne formaty, jak TIFF, PSD czy PNG, nie są zbyt dobrze przystosowane do kompresji stratnej, dlatego nie potrafią tak skutecznie zmniejszyć rozmiaru pliku jak JPEG. Na przykład, TIFF (Tagged Image File Format) daje świetną jakość obrazu i obsługuje różne profile kolorów, ale pliki są często znacznie większe, bo można je zapisywać bezstratnie. TIFF działa głównie w profesjonalnej grafice i druku, gdzie jakość i detale są ważniejsze niż oszczędność miejsca. Jeżeli chodzi o PSD (Photoshop Document), to jest to format związany z Adobe Photoshop i też nie korzysta z kompresji stratnej, przez co pliki mogą być naprawdę spore, zwłaszcza jak zawierają dużo warstw. Z kolei PNG (Portable Network Graphics) to format bezstratny, który zachowuje pełną jakość, ale nie robi tak dużego spadku rozmiaru jak JPEG. PNG jest super do grafik z przezroczystościami i ostrych obrazów, jak logotypy. Wybierając format, warto mieć na uwadze, że różne metody kompresji mają swoje unikalne zastosowania i w zależności od tego, co chcemy osiągnąć, mogą być potrzebne różne formaty, biorąc pod uwagę jakość, rozmiar pliku i cel zastosowania.

Pytanie 4

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. krótkoogniskowym

B. rybie oko

C. standardowym

D. długoogniskowym

W fotografii detali architektonicznych z dużej odległości, wybór nieodpowiedniego obiektywu może znacząco wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Obiektywy standardowe, które mają ogniskową w okolicach 50 mm, są przeznaczone do ujęć bardziej uniwersalnych, ale przy fotografowaniu z daleka nie zapewnią one odpowiedniej kompresji obrazu ani wyraźnego uwydatnienia detali. Takie podejście często prowadzi do rozmycia kluczowych elementów architektonicznych i niewłaściwego oddania proporcji, co jest szczególnie istotne w kontekście architektury. Również obiektywy krótkoogniskowe, zazwyczaj mające ogniskową poniżej 35 mm, są przeznaczone do szerokokątnych ujęć i uchwycenia większej sceny, co w kontekście detali architektonicznych skutkuje zniekształceniem perspektywy i utratą ostrości w obiektach oddalonych. Ponadto, obiektywy typu rybie oko, które charakteryzują się ekstremalnym szerokim kątem widzenia, wprowadzają poważne zniekształcenia, które mogą całkowicie zniekształcić wygląd budowli, zamiast podkreślać ich detale. Wybierając odpowiedni obiektyw, ważne jest zrozumienie, jak różne ogniskowe wpływają na rezultat końcowy, a także zastosowanie technik kompozycji, które eksponują architekturę w jej najpiękniejszej formie.

Pytanie 5

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne

B. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone

C. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C

D. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach

Choć zwiększona czułość na promieniowanie podczerwone może być właściwością niektórych czujników, nie jest charakterystyczna dla stacked CMOS. Ten typ czujnika przede wszystkim skupia się na architekturze warstwowej, a nie na specyficznych właściwościach związanych z czułością na różne zakresy promieniowania. Niekiedy można mylić czułość czujników CMOS z ich zdolnością do rejestrowania obrazów w różnych warunkach oświetleniowych, co może prowadzić do nieporozumień. Zmniejszone zużycie energii przy tych samych parametrach to również nie jest kluczowa cecha stacked CMOS. Choć nowoczesne technologie dążą do optymalizacji zużycia energii, sama konstrukcja stacked CMOS nie gwarantuje tego bezpośrednio. Z kolei zwiększona odporność na uszkodzenia mechaniczne nie jest typowa dla tego typu czujników. Przykłady zastosowań czujników CMOS pokazują, że ich trwałość w dużej mierze zależy od zastosowanych materiałów i konstrukcji w danym urządzeniu, a nie tylko od samego typu czujnika. Warto zwrócić uwagę, że błędne przekonania mogą wynikać z ogólnego postrzegania technologii CMOS jako nowoczesnych i efektywnych, co nie zawsze przekłada się na konkretne właściwości poszczególnych modeli.

Pytanie 6

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Niskiej wartości przysłony

B. Stosowania lampy błyskowej

C. Wysokiej wartości ISO

D. Długiego czasu naświetlania

Podczas robienia zdjęć krajobrazowych z efektem rozmytej wody, niektóre techniki mogą prowadzić do nieprawidłowych rezultatów. Stosowanie wysokiej wartości ISO nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do wzrostu szumu na zdjęciach. Przy długim czasie naświetlania, nawet w warunkach słabego oświetlenia, warto stosować możliwie najniższą wartość ISO, aby utrzymać wysoką jakość obrazu. Z kolei niska wartość przysłony nie wpłynie na efekt rozmycia wody, ale na głębię ostrości. Mniejsza przysłona pozwala na większą ilość światła, ale w kontekście techniki długiego naświetlania, nie jest kluczowa dla uzyskania efektu rozmycia. Warto pamiętać, że główną rolą przysłony w tej technice jest kontrola nad ostrością przedniego i dalszego planu, a nie rozmycie ruchu. Natomiast stosowanie lampy błyskowej jest zupełnie nieodpowiednie do uzyskania efektu miękkiej wody. Błysk zatrzymuje ruch, co jest odwrotnością pożądanego efektu. W przypadku krajobrazów, w których dążymy do uchwycenia dynamiki i ruchu, błysk lampy błyskowej mógłby zniweczyć cały zamysł długiego naświetlania. Dlatego w kontekście fotografii krajobrazowej, gdzie celem jest uchwycenie płynności ruchu wody, kluczowe jest stosowanie długiego czasu naświetlania w połączeniu z odpowiednim wyposażeniem, jak statyw czy filtry ND, zamiast technik, które mogą zniweczyć zamierzony efekt.

Pytanie 7

Jaką wartość ma temperatura barwowa światła emitowanego przez świeczkę?

A. 3 200 K

B. 1 800 K

C. 10 000 K

D. 5 600 K

Temperatura barwowa światła świeczki wynosi około 1800 K, co oznacza, że ma ciepły, żółty odcień. Wartość ta jest typowa dla źródeł światła, które emitują promieniowanie o niższej temperaturze, takich jak tradycyjne świece, lampy naftowe czy niektóre żarówki. Zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak fotografia, oświetlenie architektoniczne oraz projektowanie wnętrz. Na przykład, w fotografii temperatura barwowa wpływa na postrzeganą kolorystykę obrazu i jego atmosferę, dlatego fotografowie często dostosowują balans bieli w zależności od źródła światła. Standardy takie jak ANSI/TIA-568 oraz CIE (Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa) dostarczają wytycznych dotyczących oświetlenia, co pozwala na uzyskanie odpowiednich efektów wizualnych oraz komfortu użytkowania w przestrzeniach publicznych i prywatnych. W praktyce, wybór odpowiedniego źródła światła, uwzględniającego jego temperaturę barwową, jest istotny dla kreowania pożądanej atmosfery w danym pomieszczeniu lub podczas wydarzenia.

Pytanie 8

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. zdjęcia na trzy części.

B. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

C. na plany ogólny, średni i zbliżony.

D. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

Podział kadru na trzy obrazy, plany pierwszy, drugi i trzeci czy też plany ogólny, średni i zbliżenie to koncepcje, które mogą mylnie sugerować, że trójpodział kadru opiera się na fizycznym podziale zdjęcia na mniejsze sekcje. W rzeczywistości, trójpodział to bardziej złożona zasada kompozycji, która nie skupia się na ilości obrazów, ale na ich rozmieszczeniu i interakcji w jednym kadrze. Rozumienie trójpodziału jako podziału na plany może prowadzić do błędnych praktyk w fotografii, ponieważ plany te odnoszą się do perspektywy i głębi obrazu, a nie do jego kompozycji. Niekiedy fotograficy mogą nieświadomie unikać mocnych punktów, co sprawia, że ich zdjęcia stają się mniej angażujące i trudniejsze do analizy wizualnej. Ponadto, koncentrowanie się jedynie na technice podziału kadru na plany może ograniczać kreatywność, gdyż nie uwzględnia innych elementów kompozycyjnych, takich jak linie prowadzące, symetria czy balans, które są kluczowe w tworzeniu estetycznych obrazów. Warto zatem zgłębić te zasady i praktykować ich zastosowanie w różnych kontekstach fotograficznych, aby uzyskać pełniejsze zrozumienie ich wpływu na kompozycję i ostateczny efekt wizualny.

Pytanie 9

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień wczesnym rankiem

B. pochmurny dzień wieczorem

C. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

D. słoneczny dzień w godzinach południowych

Odpowiedź "słoneczny dzień wcześnie rano" jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co powoduje długie i ostre cienie. Zjawisko to jest wynikiem kąta padania promieni słonecznych na obiekty oraz ich wysokości względem poziomu gruntu. W praktyce, wczesnym rankiem, szczególnie w okolicach wschodu słońca, cienie są znacznie dłuższe niż w późniejszych godzinach dnia. Przykładowo, fotografując krajobrazy o wschodzie słońca, można uzyskać dramatyczne efekty wizualne dzięki długim cieniom, które podkreślają formy terenu. W kontekście fotografii krajobrazowej, zrozumienie zachowań światła i cieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych. Ponadto, znajomość tych zasad pozwala również na lepsze planowanie sesji zdjęciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 10

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" siatkarza podczas skoku, konieczne jest przede wszystkim ustawienie

A. wysokiej wartości przysłony

B. krótkiego czasu otwarcia migawki

C. niskiej wartości przysłony

D. długiego czasu otwarcia migawki

Krótki czas otwarcia migawki jest kluczowy do uzyskania efektu "zamrożenia ruchu", szczególnie w dynamicznych sportach jak siatkówka. Przy wyborze czasu migawki, który wynosi około 1/1000 sekundy lub krócej, można zarejestrować szybkie ruchy zawodników w akcji, minimalizując rozmycie spowodowane ich prędkością. Przykład praktyczny to fotografowanie skaczącego siatkarza – z wykorzystaniem krótkiego czasu ekspozycji uchwycisz moment wyskoku, co pozwoli na wyraźne przedstawienie detali, takich jak wyraz twarzy czy pozycja ciała. W standardowej praktyce fotograficznej, aby uzyskać ostre zdjęcia sportowe, fotografowie często stosują również technikę panningu, polegającą na śledzeniu obiektu w ruchu przy użyciu krótkiego czasu otwarcia migawki. Ponadto, istotne jest dostosowanie ISO i przysłony, aby uzyskać właściwą ekspozycję w warunkach o silnym świetle, co jest niezbędne do udanego uchwycenia akcji. Dobre praktyki nakazują także unikanie długich czasów otwarcia migawki, które zamiast zamrozić ruch, mogą spowodować rozmycie obrazu.

Pytanie 11

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest używane do tworzenia selekcji?

A. Magiczna gumka

B. Lasso magnetyczne

C. Gradient

D. Smużenie

Wybór innych narzędzi do zaznaczeń w programie Adobe Photoshop, takich jak smużenie, gradient czy magiczna gumka, jest nieprawidłowy z kilku powodów. Narzędzie smużenie służy do rozmywania lub wygładzania pikseli, co nie ma związku z tworzeniem zaznaczeń. Użycie smużenia może prowadzić do niepożądanych efektów w kontekście zaznaczania, gdyż zamiast wyodrębniać obiekty, mylone są ich krawędzie, co ogranicza precyzję edycji. Gradient jest narzędziem do wypełniania obszarów kolorem w gradacji, co także nie ma nic wspólnego z procesem zaznaczania. Działanie gradientu skupia się na estetyce i kolorystyce obrazu, a nie na jego edytowalnych częściach. Magiczna gumka, choć może wydawać się przydatna do usuwania tła, nie jest narzędziem do zaznaczania, lecz do eliminacji wybranych kolorów z obrazu. Często prowadzi to do błędnych interpretacji, zwłaszcza gdy użytkownicy mylą usuwanie elementów z ich zaznaczaniem. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest zrozumienie, że narzędzia te mają różne funkcje i zastosowanie. W kontekście profesjonalnej edycji graficznej, ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy narzędziami do zaznaczania a tymi służącymi do modyfikacji obrazu, co jest fundamentalne dla osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 12

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. centralną, prostą.

B. zamkniętą, dynamiczną.

C. symetryczną, otwartą.

D. wieloelementową, centralną.

W analizowanej fotografii zastosowanie kompozycji "wieloelementowej, centralnej" jest nieprawidłowe, ponieważ nie oddaje rzeczywistej struktury obrazu. Kompozycja centralna skupia się na umieszczeniu głównego obiektu w centrum kadru, co może prowadzić do statyczności i braku dynamiki w obrazie. W kontekście tego zdjęcia, elementy drewnianej balustrady są rozmieszczone w sposób, który nie koncentruje się na jednym punkcie, lecz raczej tworzy symetrię, co jest typowe dla kompozycji symetrycznej. Odpowiedzi typu "zamknięta, dynamiczna" również są mylące, ponieważ zamknięta kompozycja sugeruje ograniczenie widoku, co stoi w sprzeczności z otwartością przedstawioną na fotografii. W otwartej kompozycji elementy nie ograniczają przestrzeni, co pozwala widzowi na spontaniczne eksplorowanie otoczenia. Z kolei kompozycja dynamiczna sugeruje ruch i zmienność, co może być mylące w kontekście statycznego ułożenia balustrady, która nie wykazuje takich cech. W fotografii oraz projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, w jaki sposób różne typy kompozycji wpływają na odbiór wizualny, a także jakie emocje i narracje mogą być za ich pomocą przekazywane. Zastosowanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień i błędnej interpretacji dzieła, co z kolei wpływa na zdolność do oceny kompozycji w kontekście sztuki i projektowania.

Pytanie 13

Jakie polecenie powinno zostać użyte w programie Photoshop, aby uzyskać efekt wyostrzenia cyfrowego obrazu?

A. Warstwy

B. Krzywe

C. Poziomy

D. Filtry

W programie Photoshop do uzyskania efektu wyostrzania obrazu cyfrowego najczęściej stosuje się polecenie 'Filtry', a w szczególności funkcję 'Wyostrzanie'. Filtry w Photoshopie pozwalają na zastosowanie różnorodnych efektów na obrazach, w tym na poprawę ostrości, co jest kluczowym elementem w procesie edycji zdjęć. Wyostrzanie obrazu polega na zwiększeniu kontrastu między pikselami o różnych poziomach jasności, co sprawia, że detale stają się bardziej wyraźne. Przykładowo, podczas edytowania zdjęcia portretowego, zastosowanie filtru 'Wyostrzanie' może pomóc w uwydatnieniu szczegółów twarzy, takich jak oczy czy usta. Dobre praktyki sugerują, aby wyostrzanie przeprowadzać na kopii obrazu lub na nowej warstwie, aby móc łatwo cofnąć zmiany lub dostosować efekt. Dodatkowo, warto pamiętać o tym, aby nie przesadzić z wyostrzaniem, gdyż może to prowadzić do powstania niepożądanych artefaktów, takich jak halo wokół obiektów. W kontekście standardów branżowych, odpowiednie wyostrzanie jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości finalnych produktów wizualnych.

Pytanie 14

Na którym rodzaju nośnika danych nie zmieści się informacja o pojemności 850 MB?

A. DVD

B. DVD-RW

C. HDDVD

D. CD-RW

Wybór nośników typu DVD, HDDVD czy DVD-RW jako odpowiedzi na pytanie, czemu 850 MB się nie zmieści, jest błędny. DVD mają pojemność od 4,7 GB do 8,5 GB, co zdecydowanie wystarcza, żeby pomieścić plik 850 MB. W praktyce na DVD można zmieścić nie tylko jeden taki plik, ale i sporo innych, co czyni je całkiem dobrym rozwiązaniem do przechowywania danych. HD DVD ma jeszcze większą pojemność, do 15 GB, więc też nie ma problemu z 850 MB. DVD-RW to kolejna opcja, która pozwala na wielokrotne nagrywanie danych, co także pokazuje, że daje radę w kwestii dużych plików. Te odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, bo DVD są popularne i często używane, ale kluczowy problem to mylenie ich pojemności. Warto też pomyśleć, że przy nowoczesnych wymaganiach dotyczących przechowywania danych, wybór nośnika powinien być dostosowany do konkretnego zapotrzebowania na pojemność oraz typ danych, co podkreśla znaczenie zrozumienia technologii pamięci.

Pytanie 15

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. czerwony

B. żółty

C. niebieski

D. purpurowy

Wybór filtrów w procesie kopiowania czarno-białych negatywów ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego. Odpowiedzi, takie jak czerwony, niebieski czy purpurowy, nie są optymalnymi opcjami w kontekście zmniejszenia kontrastu. Filtr czerwony, na przykład, zwiększa kontrast, ponieważ blokuje niebieskie światło, co skutkuje mocniejszymi tonami ciemnymi i jaśniejszymi tonami jasnymi. W przypadku negatywów, w których dominuje niebieski lub zielony ton, użycie filtra czerwonego może prowadzić do przerysowanego efektu, a nie do delikatniejszego przejścia tonalnego, które chcemy uzyskać przy użyciu filtra żółtego. Niebieski filtr z kolei podkreśla aspekty niebieskich tonów w obrazie, co w kontekście czarno-białych negatywów powoduje, że wszystkie tonacje niebieskie stają się ciemniejsze, a zatem kontrast wzrasta, co jest sprzeczne z celem zmniejszenia kontrastu. Purpurowy filtr, choć ma swoje miejsce w fotografii, podobnie jak filtr niebieski, może nieoczekiwanie zwiększać kontrast przez wyostrzanie granic tonalnych. Typowym błędem przy wyborze filtrów jest nieuwzględnienie kolorów dominujących w negatywie oraz ich interakcji z wybranym filtrem, co prowadzi do mylnych wniosków i błędnych efektów końcowych.

Pytanie 16

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora

B. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem

C. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora

D. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora

Czynności konserwacyjne przy monitorach są często mylone z innymi działaniami, które niekoniecznie są dobre dla ich funkcjonowania. Na przykład czyszczenie ekranu i sprawdzanie parametrów technicznych to nie jest cała konserwacja, bo te rzeczy powinny być robione osobno. Nie musisz testować parametrów na każdym kroku, a skupianie się tylko na czyszczeniu może prowadzić do problemów, które nie są związane z brudem. Mycie obudowy i kalibracja w tym samym czasie to też nie najlepszy pomysł, bo kalibracja dotyczy ustawień, a nie czyszczenia. Niektóre odpowiedzi sugerują, że podłączanie monitora do komputera to część konserwacji, co jest nieprawidłowe. Dobre dbanie o sprzęt to nie tylko zewnętrzna czystość, ale też wnętrze, które może wymagać odpowiednich narzędzi i technik. Dużo osób nie zdaje sobie sprawy, że kurz wewnętrzny to główny powód problemów z monitorami, które prowadzą do przegrzewania. Dlatego warto skupić się na tym, co naprawdę jest potrzebne, a nie na powierzchownych rzeczach.

Pytanie 17

Jakie właściwości użytkowe wielkoformatowego aparatu miechowego umożliwiają korygowanie zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków?

A. Rodzaj rejestrowanego obrazu

B. Wymienialne obiektywy

C. Wyciąg miecha

D. Kąt nachylenia czołówki i matówki

Pochyły czołówki i matówki w aparatach miechowych są naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli chodzi o fotografię architektury. Dzięki nachylaniu czołówki można lepiej ustawić kąt obiektywu w stosunku do obiektu, co pomaga uniknąć zbieżnych linii na zdjęciach. Wiesz, jak to jest, kiedy aparat jest pod kątem i budynek wygląda jakby się ,,oddalał” z boku? To jest dokładnie ten efekt, który można wyeliminować! Na przykład, robiąc zdjęcia wieżowców, można uzyskać ładniejsze, prostsze linie, jeśli dobrze ustawi się czołówkę. To nie tylko wygląda lepiej, ale też pokazuje, że rozumiesz, jak działa fotografia architektoniczna. Warto też dodać, że pochyła matówka ułatwia kadrowanie i ostrzenie, co daje większą kontrolę nad tym, co w końcu trafia na zdjęcie. Z mojego doświadczenia, to naprawdę robi różnicę w jakości obrazów.

Pytanie 18

Technika fotograficzna called ETTR (Expose To The Right) ma na celu

A. zrównoważenie ekspozycji poprzez punktowy pomiar światła

B. redukcję szumów poprzez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV

C. zwiększenie kontrastu poprzez redukcję tonów średnich

D. maksymalizację ilości zarejestrowanych informacji poprzez ekspozycję na granicy prześwietlenia

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technik ekspozycji w fotografii. Redukcja szumów przez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV jest często stosowana, ale nie ma związku z techniką ETTR. Niedostateczne naświetlenie może prowadzić do zwiększenia szumów w cieniach, co jest odwrotnością tego, co się osiąga przy ETTR. Niewłaściwe zrozumienie zwiększenia kontrastu przez redukcję tonów średnich również jest problematyczne. Zwiększanie kontrastu poprzez manipulację tonami średnimi nie uwzględnia pełnej gamy tonalnej i może prowadzić do utraty szczegółów w zarówno jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Z kolei zrównoważenie ekspozycji przez punktowy pomiar światła może być użyteczne w niektórych sytuacjach, ale nie jest zgodne z zasadą ETTR, która skupia się na optymalizacji całego histogramu. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby móc w pełni wykorzystać potencjał techniki ETTR i uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niedostatecznego wykorzystania możliwości aparatu.

Pytanie 19

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

B. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

C. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

D. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

W niepoprawnych odpowiedziach pojawia się kilka koncepcji, które nie są zgodne z rzeczywistością procesu dagerotypowego. W pierwszej z nich sugeruje się, że obraz utajony poddawany jest działaniu pary jodu. Jod był używany w początkowych etapach przygotowania płytki, aby stworzyć warstwę światłoczułą, lecz nie był to proces wywołania. Działanie pary jodu miało na celu jedynie wytworzenie warstwy srebra halogenków, co jest tylko jednym z etapów produkcji dagerotypu, a nie jego wywołania. Kolejną omówioną koncepcją jest trawienie miedzianej płytki kwasem siarkowym, co również jest nieprawidłowe. Trawienie nie wchodzi w grę w kontekście dagerotypii, ponieważ proces ten dotyczy technik chemicznych wykorzystywanych w druku, a nie w wywołaniu obrazów. Typowym błędem w rozumieniu tego procesu jest mylenie przygotowania płytki z jej późniejszym wywołaniem. W rzeczywistości każde z tych podejść nie odnosi się do kluczowego etapu wywołania negatywu na pozytyw, czyli oddziaływania z parą rtęci, co stanowi nieodłączny element dagerotypii. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że proces tworzenia obrazu w dagerotypii jest złożony i składa się z wielu etapów, a każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie.

Pytanie 20

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 100 ASA

B. 25 ASA

C. 400 ASA

D. 1 600 ASA

Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.

Pytanie 21

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym polega na

A. konwersji obrazu do przestrzeni Lab dla lepszego retuszu skóry

B. rozdzieleniu detali i kolorów na oddzielne warstwy w celu selektywnej edycji

C. usuwaniu szumów przez separację sygnału od zakłóceń

D. regulacji zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące metod stosowanych w retuszu fotograficznym. Przykładowo, regulacja zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL to technika bardziej związana z kolor korekcją niż bezpośrednio z metodą frequency separation. Chociaż edycja kanałów Hue, Saturation i Lightness jest istotnym elementem pracy nad kolorystyką, nie ma ona na celu rozdzielenia detali od kolorów. Kolejna koncepcja, czyli usuwanie szumów przez separację sygnału od zakłóceń, odnosi się do zupełnie innych technik obróbki, takich jak redukcja szumów w zdjęciach, ale nie dotyczy metod retuszu, które skupiają się na aspekcie wizualnym i szczegółowym obrazu. Ostatnia opcja, konwersja obrazu do przestrzeni Lab, to przydatna technika w kontekście edycji kolorów, jednak nie jest kluczowym elementem frequency separation, która opiera się na pracy z detalami i kolorami w oddzielnych warstwach. Warto zrozumieć, że prawidłowe podejście do retuszu wymaga solidnej znajomości technik i ich zastosowań, co pomaga unikać typowych błędów myślowych i nieporozumień w zakresie ich efektywności.

Pytanie 22

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. gradient

B. aerograf

C. ołówek

D. stempel

Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Pytanie 23

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. małego kontrastu i delikatnego cienia

B. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł

C. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia

D. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia

Oświetlenie, które ma mocny, głęboki cień i jasne światła, jak w jednym z błędnych wyborów, nie pasuje do opisu miękkiego oświetlenia. Takie światło, co generuje wyraźne kontrasty i ostre krawędzie, lepiej sprawdza się w technikach z użyciem lamp błyskowych bez żadnych modyfikacji. To może tworzyć wyraźne cienie i uwydatniać detale, co czasem działa w fotografii produktowej lub architektonicznej. Ale w portretach, gdzie chodzi o naturalność i delikatność, to nie jest za bardzo pożądane. Ostry cień może dawać nieprzyjemne efekty wizualne, a ostre cienie podkreślają niedoskonałości skóry. Dlatego tak ważne jest, by dobrze dobierać źródła światła i ich modyfikatory, żeby uzyskać zamierzony efekt. Warto znać te zasady, żeby unikać typowych błędów związanych z oświetleniem.

Pytanie 24

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

B. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

C. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

D. zwiększenia rozdzielczości wydruku

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że profile ICC służą do zwiększenia rozdzielczości wydruku, jest niepoprawny, ponieważ te profile odnoszą się do zarządzania kolorem, a nie do rozdzielczości. Rozdzielczość wydruku to ilość punktów (pikseli) na cal, która określa szczegółowość obrazu. Profile ICC natomiast koncentrują się na sposobie interpretacji kolorów w różnych urządzeniach, aby zapewnić, że kolory są reprodukowane tak, jak zostały zamierzone przez twórcę. Odnosząc się do drugiej niepoprawnej odpowiedzi, kompresja plików graficznych bez utraty jakości nie ma bezpośredniego związku z profilami ICC. Kompresja dotyczy technik redukcji rozmiaru pliku, natomiast profile ICC zajmują się standardami kolorów i ich odwzorowaniem. Trzecia z błędnych odpowiedzi sugeruje, że profile ICC mogą przyspieszyć renderowanie obrazu na ekranie. Renderowanie obrazu to proces przetwarzania danych graficznych na wizualizację, który nie jest bezpośrednio związany z profilem ICC. W rzeczywistości, korzystanie z profili ICC może w pewnych okolicznościach wprowadzać dodatkowy krok w obróbce kolorów, co niekoniecznie musi skutkować szybszym renderingiem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że profile ICC to narzędzie do zapewnienia spójności kolorów, które wpływa na to, jak kolory są postrzegane i odwzorowywane, ale nie mają one zastosowania w kwestiach związanych z rozdzielczością, kompresją ani szybkością renderowania.

Pytanie 25

Który z poniższych formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a także umożliwia jego otwieranie w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. PSD

B. JPG

C. BMP

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najbardziej wszechstronnych formatów graficznych, który umożliwia zapisanie obrobionego zdjęcia z zachowaniem warstw oraz metadanych. W przeciwieństwie do formatu PSD, który jest specyficzny dla programu Adobe Photoshop, TIFF jest standardem otwartym, co oznacza, że może być otwierany i edytowany w wielu różnych programach graficznych, takich jak GIMP, CorelDRAW czy inne aplikacje obsługujące grafiki rastrowe. Zastosowanie TIFF jest szczególnie zalecane w profesjonalnej fotografii oraz w druku, gdzie istotne jest zachowanie jak najwyższej jakości obrazu. TIFF pozwala również na kompresję bezstratną, co umożliwia oszczędność miejsca na dysku przy jednoczesnym zachowaniu jakości obrazu. Dodatkowo, format ten obsługuje różne przestrzenie kolorów, co czyni go odpowiednim dla złożonych prac graficznych i archiwizacji, gdzie istotne jest zachowanie szczegółów kolorystycznych.

Pytanie 26

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. techniką tonorozdzielczą

B. fotoreprodukcją

C. spektrofotografią

D. mikrofilmowaniem

Mikrofilmowanie to proces, w którym dokumenty są rejestrowane na filmie fotograficznym, żeby je archiwizować. Choć to dobra metoda na długie przechowywanie informacji, to nie do końca pasuje do fotoreprodukcji, bo tam oryginały nie są zachowywane w dosłownym sensie, tylko są przemieniane w film. Technika tonorozdzielcza dotyczy analizy kolorów w obrazach, ale też nie ma bezpośredniego związku z rejestracją płaskich obiektów. Mamy też spektrofotografię, która bada właściwości optyczne substancji, ale znowu - to nie to samo co fotoreprodukcja. Wszystkie te metody są fajne na swój sposób, ale nie odpowiadają na to, co robimy w fotoreprodukcji, gdzie chodzi głównie o wierne odwzorowanie płaskich materiałów. Wydaje mi się, że te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych technik fotograficznych.

Pytanie 27

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

B. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

C. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

D. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

Zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe to obecnie jedna z najważniejszych innowacji w dziedzinie nośników pamięci w profesjonalnych aparatach fotograficznych. Dyski SSD oferują znacznie wyższą prędkość transferu danych niż tradycyjne karty SD, co pozwala na szybsze zapisywanie dużych plików RAW oraz filmów w wysokiej rozdzielczości. Interfejs PCIe umożliwia osiągnięcie prędkości rzędu kilku gigabitów na sekundę, co jest kluczowe w pracy z nowoczesnymi aparatami. Przykładowo, profesjonaliści fotografujący w trudnych warunkach, takich jak sport czy dokumentacja wydarzeń, mogą skorzystać na szybkiej wymianie danych, co w efekcie pozwala na efektywniejsze wykorzystanie czasu. Dodatkowo, dyski SSD charakteryzują się większą odpornością na wstrząsy i uszkodzenia mechaniczne w porównaniu do kart SD, co zwiększa ich trwałość. To podejście jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, które stawiają na wydajność i niezawodność.

Pytanie 28

Przygotowując się do robienia zdjęć podczas wyścigów koni, warto zaopatrzyć się w

A. teleobiektyw

B. blendę

C. softbox

D. filtr połówkowy

Użycie blendy, softboxa lub filtra połówkowego w kontekście fotografii wyścigów koni jest nieadekwatne do wymogów tego konkretnego stylu fotografii. Blenda, używana głównie do odbicia światła w portrecie czy fotografii produktowej, nie jest w stanie sprostać dynamicznemu i szybko zmieniającemu się otoczeniu wyścigów. Jej zastosowanie w plenerze, gdzie warunki oświetleniowe mogą się szybko zmieniać, często kończy się niepowodzeniem. Softbox, który jest źródłem sztucznego światła, również nie ma zastosowania w takich warunkach, gdzie kluczowe jest uchwycenie szybko poruszających się obiektów w naturalnym świetle. Filtr połówkowy, z kolei, ma na celu redukcję kontrastów w scenach o zróżnicowanym oświetleniu, jednak nie wnosi nic do rejestracji ruchu, który jest esencją fotografii wyścigowej. Wybór odpowiedniego sprzętu do fotografii sportowej powinien być oparty na zrozumieniu dynamiki sytuacji i wymogów technicznych. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że sprzęt przeznaczony do innych rodzajów fotografii, takich jak portretowa czy krajobrazowa, może być równie skuteczny w sporcie. Aby skutecznie uchwycić szybkość i akcję, niezbędny jest sprzęt zaprojektowany z myślą o takich warunkach, jak teleobiektyw, który zapewnia odpowiednią perspektywę oraz jakość obrazu.

Pytanie 29

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Pędzelka

B. Irchy

C. Sprężonego powietrza

D. Wilgotnej ściereczki

Czyszczenie obiektywu przy użyciu pędzelka może wydawać się odpowiednie, jednak może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Pędzelki, zwłaszcza te tanie lub niewłaściwie zaprojektowane, mogą mieć twarde włosie, które w kontakcie z powierzchnią soczewki może zarysować powłokę. Ponadto, użycie pędzelka nie zawsze jest skuteczne w usuwaniu drobnych cząstek kurzu, a niekiedy może jedynie przemieszczać je po powierzchni soczewki, co zwiększa ryzyko zarysowań. Wilgotna ściereczka właściwie dobrana do czyszczenia szkła optycznego, może być stosowana, ale przy nieodpowiednim zastosowaniu również może prowadzić do zarysowań. Wiele ściereczek jest wykonanych z materiałów, które mogą być zbyt szorstkie lub nieodpowiednie, co stwarza ryzyko uszkodzenia powłoki. Ircha, z kolei, choć często używana w przemyśle, nie jest idealna do czyszczenia obiektywów, ponieważ może pozostawiać drobne włókna, które przyciągają kurz i brud. Właściwe czyszczenie obiektywu wymaga zrozumienia delikatności jego powierzchni oraz zastosowania odpowiednich technik, które nie tylko oczyści, ale również zabezpieczą soczewkę przed uszkodzeniami. Warto zainwestować w dedykowane akcesoria czyszczące, które są zaprojektowane z myślą o ochronie delikatnych powłok optycznych.

Pytanie 30

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 800

B. ISO 200

C. ISO 1600

D. ISO 1400

Wybierając wyższe ISO, jak 800, 1600 czy nawet 1400, przy fotografii studyjnej z użyciem błysku, można narobić sobie kłopotów. Ustawienie ISO na 800 lub więcej sprawia, że matryca jest bardziej czuła na światło, co przy intensywnym błysku lampy może prowadzić do przesterowania zdjęcia. To znaczy, że tracisz detale w jasnych miejscach, co nie jest fajne. A poza tym, wyższe ISO zwiększa szumy, szczególnie w ciemniejszych częściach obrazu, co w studiu nie jest mile widziane, skoro zależy nam na dobrej jakości. Często ludzie myślą, że wysokie ISO poprawi im zdjęcia w słabszym świetle, ale w przypadku studyjnego oświetlenia to nie jest potrzebne, bo błysk jest wystarczająco mocny. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że wyższa czułość zawsze da lepszą ekspozycję, a to nie do końca prawda w profesjonalnej fotografii. Dlatego warto dostosować ustawienia aparatu do konkretnej sytuacji, aby osiągnąć najlepsze efekty.

Pytanie 31

Technika obrazowania computational photography polega na

A. fotografowaniu z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem

B. zastosowaniu specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne

C. wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów

D. tworzeniu obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych

Zastosowanie specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne, to technika używana w tradycyjnej fotografii, ale nie jest to kluczowy element computational photography. Filtry te mają na celu poprawę jakości obrazu przez eliminację niepożądanych efektów optycznych, takich jak rozmycie kolorów na krawędziach. Jednak ten aspekt nie dotyczy algorytmów przetwarzania obrazów, które są fundamentem computational photography. Fotografowanie z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem, choć może być przydatne przy tworzeniu złożonych ujęć, nie definiuje techniki obrazowania jako takiej. Stosowanie statywów wpływa na stabilność zdjęcia, ale nie wiąże się bezpośrednio z zastosowaniem obliczeń cyfrowych do przetwarzania obrazów. Tworzenie obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych, to technika, która może być częścią computational photography, ale sama w sobie nie obejmuje całej gamy możliwości, jakie oferują algorytmy przetwarzające wiele obrazów. Kluczem do zrozumienia computational photography jest dostrzeżenie, że to nie tylko pojedyncze techniki, ale cała gama algorytmów i podejść, które łączą różne źródła danych, aby stworzyć bardziej zaawansowane i estetyczne obrazy. Błędem jest mylenie tradycyjnych technik optycznych z nowoczesnym podejściem do cyfrowego przetwarzania obrazów, co prowadzi do niepełnego zrozumienia tej innowacyjnej dziedziny fotografii.

Pytanie 32

Fotografując w trybie Bulb należy pamiętać, że

A. możliwe jest tylko fotografowanie z lampą błyskową

B. aparat automatycznie dobiera czułość ISO do czasu naświetlania

C. migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki

D. wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji

W trybie Bulb migawka aparatu pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki. To oznacza, że fotograf mając pełną kontrolę nad czasem naświetlania, może tworzyć wyjątkowe zdjęcia w warunkach słabego oświetlenia lub podczas długich ekspozycji. Taki tryb jest często wykorzystywany do rejestrowania ruchu, na przykład w fotografii nocnej, gdzie chcemy uchwycić ślady światła, jak np. światła samochodów na drodze. Warto pamiętać, że w trybie Bulb użycie statywu jest niemalże obowiązkowe. Stabilizacja aparatu jest kluczowa, aby uniknąć poruszenia zdjęcia. Dobrze jest też skorzystać z wężykowego spustu migawki lub pilota, aby nie trzymać palca na spustcie przez długi czas, co mogłoby wprowadzać drgania. Praktyka ta pozwala na kreatywne eksperymenty z czasem naświetlania, co często prowadzi do zaskakujących efektów artystycznych, które są niemożliwe do osiągnięcia w trybach automatycznych.

Pytanie 33

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

B. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

C. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

D. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

Liczby wskazane w odpowiedziach dotyczących błędnych koncepcji często są źle interpretowane i prowadzą do nieporozumień. Na przykład, maksymalna liczba błysków na jednym ładowaniu akumulatora nie ma związku z pojęciem LP, które opisuje zasięg efektywnego działania lampy. W rzeczywistości, liczba błysków zależy od pojemności akumulatora oraz mocy lampy, a nie od zasięgu. Podobnie, temperatura barwowa światła lampy w Kelwinach to zupełnie inna kwestia, dotycząca jakości światła, a nie jego zasięgu. W kontekście fotografii, temperatura barwowa wpływa na odcienie i nastroje zdjęć, ale nie na to, jak daleko lampa może skutecznie oświetlić obiekty. Pytanie o minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu również wprowadza zamieszanie, ponieważ odnosi się do mechanizmu działania lampy w kontekście synchronizacji z czasem otwarcia migawki, a nie do jej efektywnego zasięgu. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że LP nie odnosi się do tych zagadnień, lecz jest ściśle związane z odległością, na jaką lampa może skutecznie oświetlić dany obiekt, co przy odpowiednich ustawieniach ISO wpływa na jakość i jasność zdjęcia.

Pytanie 34

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 × 15 cm i rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie w formacie 20 × 30 cm powinno być zeskanowane przynajmniej z rozdzielczością

A. 600 ppi

B. 75 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

Poprawna odpowiedź to 150 ppi (pixels per inch), ponieważ w przypadku skanowania zdjęcia o formacie 20 × 30 cm, które ma być wydrukowane w formacie 10 × 15 cm z rozdzielczością 300 dpi (dots per inch), wymagane jest ustalenie minimalnej rozdzielczości skanowania. Wydruk w rozdzielczości 300 dpi oznacza, że na każdy cal wydruku przypada 300 punktów. Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, zdjęcie musi być zeskanowane w wyższej rozdzielczości niż 300 dpi, a obliczenia wykazują, że przy zmniejszeniu wymagań do formatu 10 × 15 cm, wystarczające jest zeskanowanie z rozdzielczością 150 ppi. To dlatego, że 20 × 30 cm w przeliczeniu na cale daje 8 × 12 cali, a przy wydruku 10 × 15 cm zapewni to odpowiednią jakość. W praktyce, jeśli zeskanujemy zdjęcie z rozdzielczością 150 ppi, to po zmniejszeniu do formatu 10 × 15 cm uzyskamy odpowiednią jakość przy 300 dpi. W branży graficznej, utrzymanie odpowiedniej rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla zachowania detali i ostrości w finalnym wydruku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obróbce grafiki.

Pytanie 35

Zastosowanie szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości powoduje

A. zawężenie kąta widzenia

B. zwiększenie głębi ostrości

C. zniekształcenie proporcji obiektów

D. rozmycie tła

Zastosowanie szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości wiąże się z kilkoma zupełnie innymi efektami i konceptami, które często są mylnie interpretowane. W przypadku odpowiedzi sugerujących zwiększenie głębi ostrości, warto zauważyć, że to zjawisko jest bardziej związane z parametrami przysłony oraz odległości od obiektu. Szerokokątne obiektywy rzeczywiście mogą oferować większą głębię ostrości w porównaniu do teleobiektywów, ale nie jest to ich jedyny atut, a już na pewno nie jest przyczyną zniekształcenia proporcji. Co więcej, odpowiedź utrzymująca, że szerokokątne obiektywy zawężają kąt widzenia, jest absolutnie błędna. Wręcz przeciwnie, szerokokątne obiektywy charakteryzują się szerokim kątem widzenia, co pozwala uchwycić więcej szczegółów w kadrze. Z kolei odpowiedzi dotyczące rozmycia tła są mylnie związane z szerokokątnymi obiektywami, które w kontekście małej odległości od obiektu nie pozwalają na uzyskanie efektu bokeh, jak to ma miejsce w przypadku teleobiektywów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że szerokokątne obiektywy, przy odpowiedniej odległości od obiektu, mają swoje unikalne cechy, ale nie działają w sposób sugerowany przez te odpowiedzi. Zrozumienie tych aspektów pomoże w lepszym wykorzystaniu możliwości oferowanych przez sprzęt fotograficzny i uniknięciu typowych błędów koncepcyjnych.

Pytanie 36

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 4.

Wybór jednego z pozostałych modyfikatorów oświetlenia, takich jak parasol, softbox czy odbłyśnik, wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie zastosowania tych narzędzi w fotografii. Parasol, przedstawiony na ilustracji 1, jest zaprojektowany do rozpraszania światła, co skutkuje uzyskaniem miękkiego i równomiernego oświetlenia w większym obszarze. Działa to na zasadzie odbicia światła od dużej powierzchni, co jest idealne do portretów, ale nie pozwala na precyzyjne ukierunkowanie strumienia światła. Z kolei softbox, pokazany na ilustracji 2, również rozprasza światło, ale w sposób bardziej kontrolowany, tworząc łagodniejsze cienie i eliminując ostre kontrasty. Jest to znakomity wybór w przypadku sesji, gdzie ważna jest dbałość o detale skóry modela. Odbłyśnik, przedstawiony na ilustracji 3, wzmacnia i kieruje światło w określonym kierunku, ale nie pozwala na osiągnięcie tak wąskiego i precyzyjnego strumienia, jak snoot. Wybór tych modyfikatorów może wynikać z mylnego przekonania, że każdy z nich służy do podobnych celów. W rzeczywistości różnice w ich konstrukcji i sposobie działania mają fundamentalne znaczenie dla uzyskania pożądanego efektu oświetleniowego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego korzystania z narzędzi oświetleniowych w praktyce fotograficznej.

Pytanie 37

Jakie oświetlenie powinno być użyte przy rejestracji obrazu, aby podkreślić splot nitki wełnianego swetra?

A. Symetryczne, dwoma źródłami światła

B. Boczne skierowane

C. Bezcieniowe

D. Boczne rozproszone

Oświetlenie bezcieniowe, choć może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, nie jest odpowiednie do uwypuklenia tekstury swetra. Takie oświetlenie polega na równomiernym rozkładzie światła, co prowadzi do braku cieni i minimalizacji kontrastu. W efekcie, detale splotu nie będą widoczne, co ograniczy estetykę obrazu. W przypadku oświetlenia bocznego rozproszonego, choć istnieje szansa na stworzenie delikatnych cieni, brak jest precyzyjnego kierowania światła, co również nie podkreśli charakterystycznych cech materiału. Dlatego też, wynikiem takiego oświetlenia mogą być zdjęcia z małą wyrazistością detali. Z kolei symetryczne oświetlenie dwoma źródłami światła, mimo że może dawać przyjemny efekt wizualny, również działa na zasadzie zmiękczania cieni, co może prowadzić do zatarcia charakterystyki splotu swetra. W praktyce, błędem jest myślenie, że bardziej równomierne oświetlenie zawsze przynosi lepsze rezultaty. W kontekście fotografii odzieżowej, kluczowe jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na percepcję detali i tekstur, dlatego dla uwypuklenia splotu wełnianego swetra, zastosowanie skrajnie kierunkowego oświetlenia jest najbardziej efektywne.

Pytanie 38

W najnowszych profesjonalnych systemach lamp studyjnych funkcja HSS (High Speed Sync) umożliwia

A. synchronizację lampy z migawką przy czasach krótszych niż standardowy czas synchronizacji

B. automatyczną kalibrację mocy błysku w zależności od odległości od obiektu

C. zapisywanie ustawień lampy w pamięci wewnętrznej urządzenia

D. bezprzewodową komunikację między lampami w systemie

Funkcja HSS, czyli High Speed Sync, jest niezwykle przydatna w przypadku fotografii z użyciem lamp błyskowych. Jej główną zaletą jest to, że umożliwia synchronizację lampy z migawką aparatu przy czasach krótszych niż standardowe czasy synchronizacji, które zazwyczaj wynoszą około 1/200 sekundy. Dzięki HSS można uzyskać doskonałe efekty podczas fotografowania w jasnym świetle dziennym, gdzie trzeba używać krótszych czasów naświetlania, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. Przykładowo, jeśli chcesz uchwycić dynamiczny moment, jak np. skok sportowca, używając krótkiego czasu migawki, HSS pozwoli na błysk lampy nawet przy takich ustawieniach. To daje fotografowi większą kreatywność i kontrolę nad ostatecznym wyglądem zdjęcia. Warto również wspomnieć, że wykorzystanie HSS wymaga zgodnych lamp i aparatów, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 39

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. szerokokątnego

B. długoogniskowego

C. lustrzanego

D. makro

Obiektyw lustrzany, mimo iż jest używany w wielu rodzajach fotografii, nie jest dedykowany do szczegółowego rejestrowania małych obiektów w bliskim zasięgu, jak krople wody. Te obiektywy służą przede wszystkim do fotografii sportowej, przyrodniczej czy portretowej, gdzie wymagana jest większa odległość od obiektu. Podobnie, obiektyw szerokokątny nie nadaje się do makrofotografii, gdyż jego konstrukcja koncentruje się na uchwyceniu szerszej perspektywy, co może prowadzić do zniekształcenia i utraty detali, które są kluczowe w bliskim ujęciu. Z kolei obiektyw długoogniskowy, choć może zbliżać obiekty, to jednak ze względu na swoją konstrukcję i wymagania dotyczące odległości ostrzenia, nie umożliwia uzyskania detali w zbliżeniu, które są charakterystyczne dla fotografii makro. Często błędne wnioski dotyczące tych obiektywów wynikają z mylnego przekonania, że im dłuższa ogniskowa, tym lepiej dla każdego rodzaju zdjęć. W rzeczywistości, do uchwycenia małych obiektów, takich jak krople wody, kluczowe jest zastosowanie obiektywu, który jest zaprojektowany do pracy w bliskiej odległości i zapewnia wyspecjalizowaną kontrolę nad ostrzeniem oraz głębią ostrości.

Pytanie 40

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Magic Wand (Różdżka)

B. Color Picker (Próbnik koloru)

C. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

D. Crop Tool (Kadrowanie)

Narzędzie Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie) w Adobe Photoshop jest doskonałym wyborem do miejscowej korekcji cieni i świateł, ponieważ pozwala na precyzyjne manipulowanie jasnością i kontrastem wybranych obszarów obrazu. Umożliwia to artystyczne podejście do retuszu zdjęć, gdzie można podkreślić detale w cieniach lub wyeksponować jaśniejsze fragmenty bez wpływu na całe zdjęcie. Na przykład, jeśli chcemy uwydatnić rysy twarzy modela, używamy narzędzia Rozjaśnianie na wybranych partiach, a następnie narzędzia Ściemnianie w miejscach, gdzie chcemy dodać głębi. Warto pamiętać, że przez nadmierne rozjaśnianie lub ściemnianie można uzyskać niepożądane efekty, dlatego ważne jest, aby zawsze pracować na warstwach i dostosowywać intensywność efektu. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiednich proporcjach i z umiarem to klucz do uzyskania naturalnych i efektownych rezultatów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej