Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 10:53
Data zakończenia: 21 maja 2025 11:14

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z podanych programów jest przeznaczony do tworzenia wielostronicowych publikacji tekstowo-graficznych?

A. Audacity

B. Painter

C. Adobe InDesign

D. Puzzle Flow

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie stworzone do projektowania i składu wielostronicowych publikacji graficzno-tekstowych, takich jak książki, magazyny, broszury i ulotki. Jako standard w branży wydawniczej, InDesign umożliwia precyzyjne zarządzanie układem graficznym oraz tekstowym, co jest niezbędne w przypadku złożonych projektów. Program oferuje szeroką gamę narzędzi, takich jak możliwość pracy z stylami tekstu, zaawansowane opcje typograficzne oraz wsparcie dla elementów interaktywnych, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem dla wydawców i projektantów. Przykładowo, można łatwo tworzyć szablony, które pozwalają na spójne prezentowanie treści w różnych publikacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie projektowania graficznego. Warto również zwrócić uwagę na integrację InDesigna z innymi programami Adobe, co zwiększa jego funkcjonalność i pozwala na efektywne zarządzanie projektami. Alternatywnie, InDesign wspiera eksport do różnych formatów, w tym PDF, co jest kluczowe dla publikacji cyfrowych oraz druku.

Pytanie 2

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. połączone w jedną warstwę

B. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów

C. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym

D. usytuowane na oddzielnych warstwach

Zapisanie wszystkich elementów w pliku wyłącznie zamkniętym wydaje się wygodne, jednak w praktyce wprowadza szereg ograniczeń. Takie podejście uniemożliwia edytowanie poszczególnych warstw niezależnie, co może być problematyczne, jeśli konieczne są zmiany w projekcie. Obiekty scalone do jednej warstwy również stają się trudne do edytowania, co ogranicza elastyczność pracy nad projektem i zwiększa ryzyko błędów. Dodatkowo, scalanie elementów do jednej warstwy może prowadzić do utraty jakości wyjściowego projektu, zwłaszcza w kontekście druku, gdzie każdy detal ma znaczenie. Grupa elementów uszeregowana według widoczności, mimo że może wydawać się logiczna, nie uwzględnia złożoności i różnorodności pracy nad projektem graficznym. Kluczowe jest, aby każdy z elementów był traktowany indywidualnie i w kontekście całego projektu, co pozwala na lepsze zarządzanie i kontrolę nad każdym aspektem. Zrozumienie, jak ważne jest umieszczanie elementów na osobnych warstwach, jest fundamentalne dla skutecznego projektowania graficznego. Tylko w ten sposób można zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu, co jest kluczowe w branży opakowaniowej.

Pytanie 3

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Microsoft Word

B. Adobe Photoshop

C. Adobe InDesign

D. Corel Connect

Adobe InDesign to program dedykowany do składu i łamania tekstu, który idealnie sprawdza się w tworzeniu publikacji przeznaczonych do druku offsetowego, w tym 320-stronicowych dokumentów. Jego zaawansowane funkcje umożliwiają precyzyjną kontrolę nad typografią, układem stron oraz kolorystyką, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Program pozwala na łatwe zarządzanie dużymi projektami, umożliwiając jednoczesne edytowanie wielu stron i podstron. Przykładem zastosowania InDesign może być tworzenie katalogów, magazynów czy książek, gdzie istotne jest zachowanie spójności wizualnej oraz wysokiej jakości druku. InDesign obsługuje również zaawansowane opcje eksportu, takie jak generowanie plików PDF z zachowaniem jakości druku, co jest standardem w branży. Dodatkowo, program wspiera współpracę z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na efektywne wykorzystanie grafiki z Illustrator czy zdjęć z Photoshop. Wszystkie te cechy czynią InDesign narzędziem pierwszego wyboru dla profesjonalnych projektantów graficznych, którzy pracują nad złożonymi publikacjami.

Pytanie 4

Oblicz wydatek na złamywanie 10 000 arkuszy o formacie A2 na składki formatu A5, jeśli cena za jeden złam to 1 grosz?

A. 100 zł

B. 400 zł

C. 300 zł

D. 200 zł

Jak wybrałeś źle, to pewnie to wynikło z tego, że mogliście się zgubić w obliczeniach czy nie do końca rozumieć, jak działa złamanie papieru. Żeby dobrze policzyć koszt, trzeba wiedzieć, ile A5 dostaniesz z A2. A2 dzielisz na cztery A5, no i to trzeba wziąć pod uwagę. Żeby policzyć całkowity koszt złamania, trzeba najpierw ustalić, ile złamów potrzebujesz do 10 000 arkuszy A2. Każdy A2 wymaga jednego złamu, więc przy 10 000 arkuszach masz 10 000 złamów. Koszt jednego złamu to 1 grosz, więc to daje 10 000 * 0,01 zł = 100 zł, ale to nie jest dobre w kontekście pytania. Kluczowe jest to, że każdy A2 daje cztery A5, więc trzeba to dobrze zrozumieć, żeby policzyć koszt właściwie. Dlatego, zgodnie z tym, co powinieneś wiedzieć, całkowity koszt przy poprawnej analizie wynosi 300 zł.

Pytanie 5

Wymień podstawowe typy formatów zapisu dla plików graficznych bitmapowych?

A. JPEG, TIFF, PSD

B. PDF, AI, PCX

C. CDR, Al, DOCX

D. CDR, DOC, INDD

Odpowiedź JPEG, TIFF, PSD jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są powszechnie używane w grafice bitmapowej. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format, który został zaprojektowany do kompresji obrazów fotograficznych z minimalną utratą jakości, co czyni go idealnym do publikacji w internecie i przechowywania zdjęć. TIFF (Tagged Image File Format) natomiast jest formatem bezstratnym, znanym z wysokiej jakości obrazu, często wykorzystywanym w druku i archiwizacji. PSD (Photoshop Document) to natywny format plików programu Adobe Photoshop, który umożliwia zachowanie wielu warstw, co jest niezwykle przydatne w edycji grafiki. Używanie tych formatów jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewniają one elastyczność i jakość, które są niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych.

Pytanie 6

Który z poniższych zapisów jest poprawny zgodnie z regułami składu?

A. 273±K

B. 50 %

C. 20ºC

D. 30 ◦C

Odpowiedź 20ºC jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami składu jednostek miar, użycie stopni Celsjusza oznacza, że temperatura została wyrażona w jednostce zgodnej z międzynarodowym układem jednostek SI. Symbol 'º' przed 'C' wskazuje na jednostkę temperatury i jest poprawnie umiejscowiony. W praktyce, stosowanie jednostek SI, takich jak stopnie Celsjusza, jest kluczowe w naukach przyrodniczych oraz w inżynierii, zwłaszcza w kontekście publikacji naukowych, gdzie precyzja i zgodność z międzynarodowymi standardami są niezbędne. Użycie tej jednostki w dokumentacji technicznej lub raportach badawczych zapewnia, że wszyscy zainteresowani będą mogli jednoznacznie interpretować podawane wartości temperatury, co jest kluczowe w takich dziedzinach jak meteorologia, chemia czy inżynieria mechaniczna. Kolejnym przykładem może być wskazywanie temperatury w procesach przemysłowych, gdzie dokładność i jasność są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji.

Pytanie 7

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 90 x 55 mm

B. 99 x 64 mm

C. 102 x 67 mm

D. 93 x 58 mm

Wymiary netto wizytówki wynoszą 90 x 55 mm, co wynika z zastosowania spadu. W przypadku projektowania wizytówek, spad to dodatkowa przestrzeń, która jest dodawana do wymiarów brutto, aby zapewnić prawidłowe przycięcie po wydrukowaniu. Wymiary brutto wizytówki to 96 x 61 mm, co oznacza, że dodaliśmy 3 mm spadu z każdej strony. Aby obliczyć wymiary netto, należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony) od wymiarów brutto. Dlatego 96 mm - 6 mm = 90 mm oraz 61 mm - 6 mm = 55 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które zachowują odpowiednie marginesy i spady, aby uniknąć niepożądanych białych krawędzi po przycięciu. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie plików do druku, w tym uwzględnienie spadów, jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.

Pytanie 8

Ile arkuszy RA1 (860 x 610 mm) potrzebnych jest do wydrukowania 8 000 egzemplarzy akcydensów w formacie A4, nie biorąc pod uwagę naddatku technologicznego?

A. 1 100

B. 800

C. 1 000

D. 900

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy do wydrukowania 8 000 sztuk formatu A4 często wynika z błędnych założeń dotyczących efektywności zadrukowania arkuszy. Na przykład, wskazanie liczby 900 arkuszy sugeruje, że są one w stanie pomieścić ponad 8 000 sztuk, co jest niemożliwe z uwagi na fakt, że jeden arkusz RA1 daje jedynie 6 arkuszy A4. Kolejną powszechną pomyłką jest uwzględnianie naddatku technologicznego w obliczeniach, co może prowadzić do niedoszacowania potrzebnej ilości materiału. Często zdarza się, że osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji nie uwzględniają strat materiałowych, które występują podczas cięcia arkuszy. Właściwe podejście powinno obejmować zrozumienie, że podczas zadruku i cięcia, nie wszystkie obszary arkusza mogą być w pełni wykorzystane, co skutkuje koniecznością zakupu dodatkowych arkuszy. Standardy w druku zalecają, aby w planowaniu produkcji uwzględniać co najmniej 10-20% naddatku w celu pokrycia ewentualnych strat, co oznacza, że przy 1 334 arkuszach RA1, można by pomyśleć o zamówieniu 1 500 arkuszy, a nie 900. Ważne jest, aby przy obliczeniach posługiwać się dokładnymi wymiarami i analizować możliwości produkcyjne, aby uniknąć niedoborów materiałowych i strat finansowych.

Pytanie 9

Jak kosztuje jednostkowo wydruk jednej ulotki, jeżeli całkowity wydatek na druk 5 000 ulotek wynosi 1200,00 zł?

A. 24 gr

B. 30 gr

C. 14 gr

D. 20 gr

Jednostkowy koszt ulotki można obliczyć, dzieląc całkowity koszt wydruku przez liczbę ulotek. W tym przypadku, całkowity koszt wydruku 5 000 ulotek wynosi 1200,00 zł. Proces obliczeniowy wygląda następująco: 1200,00 zł / 5000 = 0,24 zł, co oznacza, że jednostkowy koszt ulotki wynosi 24 gr. Taki sposób obliczeń jest kluczowy w zarządzaniu kosztami w branży reklamowej i poligraficznej, ponieważ pozwala na dokładne planowanie budżetów oraz oceny efektywności wydatków. Warto również pamiętać, że znajomość jednostkowych kosztów jest niezbędna do analizy rentowności kampanii reklamowych, co może być decydujące w podejmowaniu decyzji o dalszych inwestycjach w marketing. W praktyce, przedsiębiorcy często korzystają z tego rodzaju analiz w celu optymalizacji kosztów produkcji oraz maksymalizacji zysków, co jest zgodne z ogólnymi standardami zarządzania finansami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 10

Logotyp wektorowy, który powinien zachować skalowalność bez utraty jakości detali, wymaga zapisu w pliku o formacie

A. JPG

B. PHP

C. PSD

D. AI

Odpowiedź z formatem AI (Adobe Illustrator) jest na pewno trafiona. To plik wektorowy, co znaczy, że możesz go powiększać czy pomniejszać bez obaw o utratę jakości. Wektory są jakby tworzone na podstawie matematyki, więc zawsze detale będą wyraźne. W praktyce, sporo projektantów korzysta z formatu AI przy robieniu logo, bo jest super elastyczny. Możesz go używać do różnych rzeczy, od wizytówek po ogromne reklamy. Pliki AI mają też to do siebie, że działają z innymi programami Adobe, więc są naprawdę wszechstronne. W branży mówi się, że logo najlepiej robić w formacie wektorowym, żeby było uniwersalne i długotrwałe. Zresztą, znane marki mają swoje logotypy w tym formacie, co pozwala im być używanymi wszędzie i w różnych rozmiarach bez strachu o jakość.

Pytanie 11

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 35 kg

B. 95 kg

C. 70 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m2, należy najpierw obliczyć powierzchnię jednego arkusza. Powierzchnia wynosi 0,7 m * 1,0 m = 0,7 m2. Następnie, wykorzystując gramaturę, można obliczyć masę jednego arkusza: 0,7 m2 * 100 g/m2 = 70 g. W przypadku 1 000 arkuszy, masa będzie wynosić 1 000 * 70 g = 70 000 g, co odpowiada 70 kg. To obliczenie jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w obliczeniach dotyczących materiałów papierowych, które zazwyczaj wykorzystują gramaturę do określenia masy. W praktyce, wiedza ta jest niezwykle użyteczna dla osób pracujących w branży poligraficznej oraz w logistyce, gdzie precyzyjne obliczenia masy materiałów są kluczowe dla transportu oraz kosztów produkcji.

Pytanie 12

Błąd popełniony podczas składania tekstów publikacji, zaznaczony czerwoną linią na ilustracji, to

A. bękart.

B. szewc.

C. sierota.

D. wdowa.

Bękart to termin typograficzny, odnoszący się do błędu w składzie tekstu, który polega na tym, że ostatnia linia akapitu znajduje się na początku nowej kolumny lub strony, co jest uważane za niewłaściwe w kontekście estetyki i czytelności publikacji. W profesjonalnym składzie tekstu, unikanie bękartów jest kluczowe dla zachowania spójności wizualnej i płynności lektury. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie książki lub artykułu, gdzie projektant graficzny lub składacz tekstu powinien dążyć do tego, aby akapity były dobrze zorganizowane, a każda nowa kolumna rozpoczynała się w odpowiedni sposób, bez pozostawiania jednego wiersza na początku. Ponadto, standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), zalecają unikanie tego rodzaju błędów, aby poprawić jakość publikacji. W praktyce, aby zminimalizować występowanie bękartów, warto stosować odpowiednie narzędzia do składania tekstu, które umożliwiają automatyczne zarządzanie układem strony i kolumn, a także przemyślane planowanie treści przed ich ostatecznym zestawieniem.

Pytanie 13

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

B. Numer telefonu.

C. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

D. Adres.

Patrząc na inne odpowiedzi, zauważyłem, że chociaż adres i napisy o rodzaju "OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ" i "BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO" mają swoje znaczenie, to nie są tak istotne jak numer telefonu. Adres jest ważny, żeby wiedzieć, gdzie jesteśmy, ale w sytuacjach kryzysowych liczy się szybki kontakt. Ludzie w trudnych momentach zwykle szukają natychmiastowej pomocy, a dzwoniąc pod numer, mogą ją zdobyć. Napisy informacyjne, jak „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO”, mogą być przydatne, ale nie zastąpią potrzeby szybkiego dotarcia do kogoś. Często jest tak, że skupiamy się na mniej istotnych informacjach, które są ważne, ale nie kluczowe w pierwszym kontakcie. Dobrze zaprojektowane wizytówki powinny stawiać na najważniejsze informacje, które pomogą w sytuacjach kryzysowych. Mimo że wszystko to może być przydatne, numer telefonu to naprawdę najważniejsza rzecz, a jego nadrukowanie powinno być bezdyskusyjne.

Pytanie 14

Najlepszym materiałem do wytworzenia wielobarwnego opakowania na telefon jest

A. papier fotograficzny 90 g/m2

B. tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2

C. tektura introligatorska 1260 g/m2

D. papier syntetyczny 200 g/m2

Tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2 to naprawdę świetny wybór na opakowanie na telefon. Dzięki tym właściwościom, które ma, wygląda nie tylko estetycznie, ale też funkcjonalnie. Jak wiesz, powlekanie jednostronne sprawia, że kolory na druku wyglądają naprawdę dobrze, co jest mega ważne, gdy chcemy przyciągnąć klientów. Ta tektura jest mocna, więc zabezpiecza telefon, a jednocześnie nie jest za ciężka, przez co koszty transportu są niższe. Opakowania z tego materiału często używa się w branży elektronicznej czy kosmetycznej, gdzie estetyka ma ogromne znaczenie. Warto też pamiętać o standardach ISO 12647 - mówią o tym, jak ważne jest dobrze dobrać podłoże, bo to wpływa na to, jak długo kolory będą trzymać się na opakowaniu. A na koniec, tektura jednostronnie powlekana jest przyjazna dla środowiska, co w dzisiejszych czasach ma duże znaczenie. Recyklowalność to dodatkowy plus!

Pytanie 15

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 124 000 zł

B. 108 000 zł

C. 116 000 zł

D. 100 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania 20 000 egzemplarzy czasopism, należy uwzględnić zarówno cenę netto za jeden egzemplarz, jak i obowiązującą stawkę VAT. Cena netto za jeden egzemplarz wynosi 5 zł. Zatem, koszt netto dla 20 000 egzemplarzy to 5 zł * 20 000 = 100 000 zł. Następnie, aby obliczyć całkowity koszt z VAT, należy dodać do kosztu netto odpowiednią stawkę VAT, która wynosi 8%. Wzór na obliczenie kwoty brutto z VAT to: koszt netto + (koszt netto * stawka VAT). W tym przypadku będzie to 100 000 zł + (100 000 zł * 0,08) = 100 000 zł + 8 000 zł = 108 000 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i podatkami obowiązującymi w Polsce. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie zarówno kosztów netto, jak i wpływu podatków na całkowity koszt usług, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdej firmie.

Pytanie 16

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 150,00 zł

B. 120,00 zł

C. 180,00 zł

D. 90,00 zł

Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 17

Jakie urządzenie jest używane do tworzenia profili kolorów ICC?

A. densytometr

B. spektrofotometr

C. mikrometr

D. spektograf

Mikrometr, spektograf i densytometr są narzędziami stosowanymi w różnych dziedzinach, ale nie nadają się do tworzenia profili barwnych ICC. Mikrometr jest precyzyjnym narzędziem pomiarowym używanym do mierzenia grubości lub średnicy obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście pomiarów koloru. Spektograf, mimo że również analizuje fale świetlne, jest urządzeniem bardziej ukierunkowanym na analizę widma świetlnego i nie generuje profili kolorystycznych. Z kolei densytometr służy do mierzenia gęstości optycznej, co jest przydatne w kontrolowaniu jakości druku, ale nie dostarcza informacji o kolorze w sposób niezbędny do budowy profilu ICC. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych narzędzi pomiarowych z ich funkcjonalnością. W rzeczywistości, aby skutecznie zarządzać kolorem, kluczowe jest stosowanie narzędzi, które są zaprojektowane do analizowania koloru i jego reprodukcji, a nie jedynie do pomiarów fizycznych czy analizy widmowej. Aby skutecznie tworzyć profile ICC, ważne jest zrozumienie, że tylko spektrofotometry są w stanie dostarczyć odpowiednich danych o kolorze, które uwzględniają różne długości fal, co jest kluczowe w procesie kalibracji i zarządzania kolorem."

Pytanie 18

Przygotowanie formy drukowej w technologii offsetowej, które polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z systemu komputerowego na płytę offsetową, wymaga użycia technologii oznaczanej symbolem

A. RIP

B. OCR

C. CtF

D. CtP

W odpowiedziach, które nie są poprawne, znajdują się różne podejścia do przygotowania formy drukowej, które jednak nie są zgodne z nowoczesnymi praktykami w druku offsetowym. RIP (Raster Image Processor) to technologia przetwarzająca obrazy na format rastrowy, ale sama w sobie nie jest bezpośrednią metodą przenoszenia obrazu na płytę, lecz narzędziem wspierającym proces CtP. Z kolei CtF (Computer to Film) to technologia, która polega na przenoszeniu obrazu z komputera na film, co jest starszym podejściem i nie zapewnia takiej jakości i efektywności jak CtP. Zastosowanie CtF w dzisiejszych czasach jest coraz rzadsze, ponieważ proces ten wiąże się z dodatkowymi kosztami na etapie produkcji, a także z większą ilością odpadów. OCR (Optical Character Recognition) odnosi się do technologii rozpoznawania tekstu, która jest używana w zupełnie innym kontekście, głównie w digitalizacji dokumentów i nie ma zastosowania w produkcji form drukowych. Stosowanie tych technologii może prowadzić do mylnego wniosku, że są one zbliżone do nowoczesnych rozwiązań CtP, co jest nieprawdziwe. Kluczowe jest zrozumienie, że CtP skupia się na efektywności, jakości druku oraz oszczędności, eliminując etapy związane z filmowaniem, co jest istotne w kontekście aktualnych standardów branżowych.

Pytanie 19

Które z wymienionych materiałów jest najbardziej odpowiednie do druku pełnokolorowego foldera reklamowego dwustronnie?

A. Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

B. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 170 g/m2

C. Tektura jednostronnie powlekana o gramaturze 300 g/m2

D. Papier jednostronnie powlekany o gramaturze 70 g/m2

Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 170 g/m2 to idealny wybór do wydrukowania pełnokolorowego dwustronnego foldera reklamowego ze względu na swoje właściwości. Powleczenie papieru z obu stron zapewnia doskonałą jakość druku, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych, które mają przyciągać uwagę i przekonywać do oferty. Gramatura 170 g/m2 gwarantuje odpowiednią sztywność, co sprawia, że foldery nie są zbyt cienkie i łatwo się je trzyma, ale również nie są zbyt grube, co mogłoby utrudniać ich składanie. Użycie papieru dwustronnie powlekanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie jakość druku i prezentacja graficzna są kluczowe dla efektywności materiałów marketingowych. Przykładowo, wiele firm zajmujących się druku reklamowego zaleca ten typ papieru dla broszur i ulotek, ponieważ wydruki na takim podłożu mają intensywne kolory, co zwiększa ich estetykę oraz wpływ na odbiorcę. Dodatkowo, dwustronne powlekanie minimalizuje wchłanianie tuszu, co również poprawia ostateczny rezultat wizualny, a tym samym wpływa na postrzeganą jakość produktu.

Pytanie 20

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 600 ppi

B. 1 200 ppi

C. 300 ppi

D. 2 400 ppi

Aby uzyskać wysoką jakość skanowania oryginału wielobarwnego, kluczowe jest dostosowanie rozdzielczości skanowania do późniejszego procesu drukowania, szczególnie gdy przewidujemy powiększenie obrazu. W przypadku powiększenia 2-krotnego, należy zastosować zasadę, że rozdzielczość skanowania powinna być co najmniej dwukrotnie wyższa od rozdzielczości drukowania. Standardowa rozdzielczość druku dla uzyskania dobrej jakości w przypadku materiałów wielobarwnych wynosi zazwyczaj 300 ppi. W związku z tym, aby zachować odpowiednią jakość po powiększeniu, wymagane jest skanowanie z rozdzielczością 600 ppi. Taki proces gwarantuje, że po powiększeniu detale obrazu nie znikną, a kolory będą wiernie odwzorowane. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie odpowiednie przygotowanie materiałów źródłowych do druku jest kluczowe dla uzyskania zadowalających efektów końcowych. Dodatkowo, zastosowanie wysokiej rozdzielczości skanowania pozwala na lepsze odwzorowanie subtelnych detali i gradientów kolorów, co jest istotne w druku wysokiej jakości.

Pytanie 21

Wykonuje się barwną odbitkę próbną (proof kontraktowy) między innymi po to, aby

A. stworzyć wzór kolorystyczny dla drukarza

B. ocenić układ stron na arkuszu drukarskim

C. ocenić liniaturę rastra

D. przeprowadzać adjustację publikacji

Barwna odbitka próbną, znana również jako proof kontraktowy, odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania materiałów do druku, w szczególności w kontekście zapewnienia zgodności kolorów. Przygotowanie wzoru barwnego dla drukarza polega na stworzeniu dokładnej reprodukcji kolorów, które będą użyte w finalnym wydruku. Taki proof jest niezbędny do oceny, czy kolory z projektu graficznego są odwzorowane zgodnie z oczekiwaniami. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów kolorystycznych, takich jak CMYK lub Pantone, aby zminimalizować różnice między tym, co widzimy na monitorze, a tym, co otrzymamy na papierze. Przykładowo, jeśli projektant dostarcza pliki do druku, proof pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych problemów z kolorami, co może prowadzić do oszczędności czasowych i kosztowych w późniejszych etapach produkcji. Również, proof dostarcza wydawcom i drukarzom możliwości dokonania poprawek jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co jest kluczowe w przypadku dużych nakładów, gdzie błędy mogą generować znaczne straty finansowe.

Pytanie 22

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany

B. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość

C. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku

D. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem

Pozostawienie pliku w przestrzeni RGB przy przygotowaniu materiałów do druku offsetowego to jeden z częstszych błędów, szczególnie u osób początkujących w branży poligraficznej. Druk offsetowy opiera się na modelu barw CMYK, czyli czterech farbach podstawowych – cyan, magenta, yellow, black – które mieszane są na papierze. Natomiast RGB to model wykorzystywany w ekranach i monitorach, gdzie kolory powstają przez mieszanie światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Różnica między tymi modelami sprawia, że wiele barw możliwych do uzyskania na ekranie (w RGB) nie da się odwzorować w druku (CMYK). Jeśli plik zostanie przygotowany w RGB i nie zostanie przekonwertowany do CMYK przed drukiem, to drukarnia zwykle automatycznie przeprowadzi konwersję – często bez kontroli projektanta nad końcowym efektem. Skutkuje to widocznymi różnicami w kolorystyce: barwy mogą stać się matowe, mniej nasycone lub całkiem inne niż te, które projektant widział na monitorze. W praktyce może to być powodem reklamacji, niezadowolenia klienta i strat finansowych. Dlatego jednym z kluczowych standardów przygotowania plików do druku jest zawsze konwersja do CMYK i kontrola kolorów przed wysłaniem do drukarni. To podstawa w branży DTP i grafiki użytkowej.

Pytanie 23

Jaką rozdzielczością powinna być zeskanowana fotografia, jeśli podczas drukowania jej wymiary wzrosną czterokrotnie?

A. 2400 dpi

B. 600 dpi

C. 1200 dpi

D. 300 dpi

Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, rozdzielczość skanowania fotografii musi być dostosowana do planowanej wielkości powiększenia. W przypadku, gdy wymiary fotografii mają zwiększyć się czterokrotnie, rozdzielczość skanowania powinna być czterokrotnie wyższa niż standardowa rozdzielczość zalecana do druku. Standardowo, dla jakości wydruku wynoszącej 300 dpi, co jest powszechnie uznawane za odpowiednią wartość dla druku fotograficznego, zwiększenie wymiarów o cztery razy wymaga skanowania z rozdzielczością 1200 dpi. Przykładowo, jeśli oryginalna fotografia ma rozdzielczość 300 dpi i jest drukowana w formacie 10x15 cm, zwiększenie rozmiaru na 40x60 cm wymaga skanowania w 1200 dpi, aby zachować jakość i szczegółowość obrazu. Taka praktyka jest zgodna z normami branżowymi, które sugerują, aby przed reprodukcją zdjęć ocenić zarówno ich rozdzielczość, jak i docelowe wymiary, aby uniknąć utraty jakości.

Pytanie 24

Oryginalne przezroczyste folie przekształca się na format cyfrowy za pomocą

A. aparatu analogowego

B. kopioramy stykowej

C. naświetlarki CtF

D. skanera bębnowego

Skaner bębnowy to zaawansowane urządzenie stosowane w procesie digitalizacji oryginalnych materiałów graficznych, takich jak transparentne folie. Działa na zasadzie skanowania obrazu za pomocą bębna obrotowego, który umieszcza materiał w odpowiedniej pozycji, a następnie skanuje go z wysoką rozdzielczością. Dzięki swojej konstrukcji, skanery bębnowe są w stanie uchwycić szczegóły, które mogą umknąć innym typom skanerów, co czyni je idealnym narzędziem w branży graficznej i poligraficznej. Przykładowo, w procesie przygotowania materiałów do druku, wysokiej jakości skany uzyskane za pomocą skanera bębnowego są kluczowe dla zachowania perfekcyjnych kolorów oraz detali, co jest zgodne z standardami ISO w zakresie jakości druku. Warto również dodać, że skanery bębnowe pozwalają na skanowanie w różnych trybach, co umożliwia dostosowanie ich do specyficznych potrzeb projektu, co jest zgodne z dobrą praktyką w branży.

Pytanie 25

Ile arkuszy papieru trzeba przygotować, aby uzyskać 2 000 plakatów netto, zakładając, że nadwyżka materiałowa na podłoże wynosi 7%?

A. 2 700

B. 1 070

C. 2 000

D. 2 140

Aby obliczyć liczbę arkuszy drukowych potrzebnych do uzyskania 2000 plakatów netto, musimy uwzględnić nadwyżkę materiałową wynoszącą 7%. Obliczenia zaczynamy od określenia całkowitej liczby plakatów, jaką chcemy uzyskać, w tym nadwyżki. Wzór na obliczenie wymaganej liczby arkuszy to: liczba plakatów netto / (1 - nadwyżka materiałowa). W naszym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 2000 / (1 - 0,07) = 2000 / 0,93 = 2150,54. Oznacza to, że potrzebujemy 2151 arkuszy, a po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej otrzymujemy 2140 arkuszy, co jest odpowiedzią nr 2. W praktyce, dokładne obliczenie wymaga uwzględnienia nadwyżki materiałowej, co jest standardową praktyką w branży poligraficznej, aby uniknąć braków materiału oraz strat w produkcji. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność procesu drukowania, ale również zapewnia lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 26

Plik z rozszerzeniem .eps to najczęściej format

A. pliku dźwiękowego

B. arkusza kalkulacyjnego

C. grafiki wektorowej

D. dokumentu tekstowego

Plik z rozszerzeniem .eps nie jest związany z dokumentami tekstowymi. Dokumenty tekstowe są zazwyczaj przechowywane w formatach takich jak .doc, .docx czy .txt, które są zoptymalizowane do przechowywania i edycji tekstu. Format EPS skupia się na grafice, a nie na tekście jako takim, chociaż może zawierać tekst jako element wektorowy. Pliki dźwiękowe z kolei mają zupełnie inne zastosowanie i przeznaczenie. Najpopularniejsze formaty dla dźwięku to .mp3, .wav czy .flac, które są zoptymalizowane do przechowywania danych audio, a nie graficznych. EPS nie ma żadnych funkcji związanych z przetwarzaniem dźwięku. Podobnie, arkusze kalkulacyjne są przechowywane w formatach takich jak .xls czy .xlsx, które są odpowiednie do organizacji i analizy danych liczbowych. EPS nie ma funkcjonalności, która pozwalałaby na takie operacje, ponieważ jest dedykowany przede wszystkim do grafiki wektorowej. Często błędy takie powstają z mylnych wyobrażeń o możliwościach danego formatu; ważne jest, by rozumieć specyficzne zastosowania i ograniczenia każdego z nich.

Pytanie 27

Jak wiele offsetowych form drukarskich CtP trzeba stworzyć, aby zadrukować arkusz w kolorach 4 + 4, korzystając z technologii odwracania arkusza przez boczny margines?

A. Dwie formy

B. Cztery formy

C. Jedną formę

D. Osiem form

W przypadku druku w kolorystyce 4 + 4, co oznacza, że mamy do czynienia z dwoma stronami kolorowymi (każda strona z czterema kolorami: cyan, magenta, yellow i black), konieczne jest przygotowanie czterech oddzielnych form drukowych. Każda forma odpowiada za jeden z kolorów na danej stronie. Metoda odwracania arkusza przez margines boczny polega na tym, że arkusz jest najpierw drukowany na jednej stronie, a następnie odwracany w celu zadrukowania drugiej strony. Takie podejście pozwala na jednoczesne drukowanie obu stron bez konieczności zmiany formy. W praktyce oznacza to, że przygotowując cztery formy, można zredukować czas i koszty produkcji, ponieważ wszystkie kolory mogą być nałożone w jednym cyklu produkcyjnym na każdą ze stron. Warto także zaznaczyć, że stosowanie offsetowych form CtP (Computer to Plate) zapewnia wysoką jakość druku oraz precyzyjne odwzorowanie kolorów, co jest kluczowe w profesjonalnym druku komercyjnym.

Pytanie 28

Co oznacza termin 'proof' w kontekście druku?

A. Specjalny papier do druku

B. Rodzaj farby drukarskiej

C. Próbny wydruk do sprawdzenia

D. Format pliku graficznego

Termin 'proof' w kontekście druku odnosi się do próbnego wydruku, który jest używany do sprawdzenia, jak finalny produkt będzie wyglądać po wydrukowaniu. Jest to kluczowy etap w procesie drukowania, ponieważ pozwala na ocenę jakości kolorów, rozdzielczości, a także rozmieszczenia elementów graficznych. Moim zdaniem, proof jest jak próbne danie w kuchni – zanim zaserwujesz gościom, musisz upewnić się, że wszystko jest dokładnie tak, jak być powinno. W praktyce, proof można wykonywać na różne sposoby, od cyfrowych wydruków na specjalnym papierze proofingowym po bardziej zaawansowane technologie, takie jak proofing na maszynie drukarskiej. Ważne jest, aby proof był jak najbardziej zbliżony do finalnego produktu, co pozwala na wykrycie ewentualnych błędów i ich korektę przed rozpoczęciem masowej produkcji. W branży poligraficznej standardem jest dążenie do jak najwierniejszego odwzorowania kolorów i detali, co jest możliwe właśnie dzięki profesjonalnym próbkom proofingowym.

Pytanie 29

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 800 dpi

B. 900 dpi

C. 600 dpi

D. 300 dpi

Aby uzyskać wysoką jakość druku offsetowego, ważne jest, aby zeskanować oryginał w odpowiedniej rozdzielczości. W przypadku gdy oryginał ma być powiększany trzykrotnie, należy obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania, aby zapewnić, że szczegóły obrazu pozostaną wyraźne i ostre. Standardowa rozdzielczość druku wynosi 300 dpi (punktów na cal), co jest odpowiednie dla wielu zastosowań. Jednakże, gdy obraz ma być powiększany, rozdzielczość skanowania musi być odpowiednio wyższa, aby uniknąć utraty jakości. Przy powiększeniu o 300% (3x), rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi x 3, co daje 900 dpi. W praktyce oznacza to, że skanowanie w 900 dpi pozwoli na zachowanie wysokiej jakości detali po wydruku. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie jakość obrazu jest kluczowa dla satysfakcji klienta oraz estetyki końcowego produktu. Ponadto, stosowanie wyższych rozdzielczości podczas skanowania jest standardem w przypadku materiałów reklamowych czy ilustracji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 30

Jak wiele arkuszy znajduje się w magazynie, jeżeli waga papieru o wymiarach 1 000 × 700 mm i gramaturze 100 g/m² wynosi 210 kg?

A. 2 900 arkuszy

B. 2 700 arkuszy

C. 3 000 arkuszy

D. 2 500 arkuszy

Obliczenie liczby arkuszy na podstawie podanej masy papieru wymaga starannego przeliczenia, które często bywa mylone. Wiele osób może błędnie zakładać, że gramatura i powierzchnia arkuszy są wystarczające do obliczenia liczby jednostek w magazynie bez uwzględnienia ich rzeczywistej masy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2 700 arkuszy czy 2 500 arkuszy mogą wynikać z niewłaściwego założenia co do masy jednego arkusza. Jeśli przyjmiemy, że każdy arkusz waży 80 g, co jest typowe dla papieru o niższej gramaturze, liczba arkuszy obliczona z 210 kg mogłaby być nieadekwatna, prowadząc do zaniżenia wyników. Często błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących rozmiarów lub gramatury, co jest powszechnym błędem wśród osób niezaznajomionych z technikami obliczeniowymi w tej branży. Znajomość standardów przeliczeń oraz umiejętność analizy wymagań dotyczących masy papieru są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w różnych sektorach, w tym w druku cyfrowym i wielkoformatowym. Właściwe podejście do obliczeń ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga unikać strat materiałowych oraz minimalizuje koszty, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju w branży drukarskiej. Dlatego też, zaleca się dokładne przeliczanie wartości masy i wymiarów, aby otrzymać precyzyjne i efektywne wyniki.

Pytanie 31

Dokument tekstowy zawierający 120 000 znaków typograficznych oraz 6 000 cm2 powierzchni obrazów odpowiada

A. 5 arkuszom wydawniczym

B. 3 arkuszom wydawniczym

C. 4 arkuszom wydawniczym

D. 6 arkuszom wydawniczym

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego koncepcji arkusza wydawniczego oraz sposobu obliczania wymagań dotyczących druku. Często zdarza się, że osoby nieznające się na standardach typograficznych i wydawniczych pomijają istotne aspekty związane z powierzchnią tekstu i ilustracji. Na przykład, biorąc pod uwagę tylko znaki typograficzne, można błędnie założyć, że 120000 znaków odpowiada mniejszej liczbie arkuszy, co jest mylące. Należy pamiętać, że przy obliczeniach nie można pominąć powierzchni ilustracji, która w tym przypadku wynosi 6000 cm2 i przekłada się na dodatkowe zapotrzebowanie na papier. Kolejnym typowym błędem jest nieumiejętność zaokrąglania wartości w kontekście produkcji, co wprowadza dodatkowe nieporozumienia. Proces wydawniczy wymaga precyzyjnych obliczeń, a nie uwzględnienie ilustracji w obliczeniach może prowadzić do zaniżenia szacunków. Właściwe podejście do obliczeń, w tym stosowanie odpowiednich norm i praktyk, jest kluczowe, aby unikać błędów i nieefektywności, które mogą wpłynąć na całkowity koszt produkcji i termin realizacji.

Pytanie 32

Która metoda druku jest najbardziej odpowiednia do tworzenia etykiet termokurczliwych?

A. Fleksograficzna

B. Ink-jet

C. Offsetowa

D. Tampondrukowa

Offsetowa technika druku, choć popularna w wielu branżach, nie jest odpowiednia do produkcji etykiet termokurczliwych. Proces ten opiera się na druku z płaskich form, co ogranicza elastyczność przy pracy z różnymi podłożami. Etykiety termokurczliwe wymagają, aby druk był aplikowany na materiałach, które będą poddawane obróbce termicznej, co jest trudne do osiągnięcia w procesie offsetowym. Co więcej, proces ten jest wolniejszy i bardziej kosztowny w porównaniu do fleksografii, co czyni go nieefektywnym w zastosowaniach, gdzie potrzebne są szybkie zmiany i drukowanie dużych nakładów. Technika ink-jet, choć rozwijająca się, nie oferuje takiej samej jakości i efektywności przy dużych produkcjach etykiet. Z kolei tampondruk, mimo że świetnie sprawdza się w drukowaniu na nierównych powierzchniach, również nie jest odpowiedni dla masowej produkcji etykiet termokurczliwych ze względu na ograniczenia w szybkości i kosztach. Osoby wybierające metody drukarskie często mylą wydajność z jakością, co prowadzi do błędnych wyborów technologicznych. W kontekście etykietowania termokurczliwego, elastyczność i szybkość to kluczowe czynniki, które fleksografia spełnia najlepiej, podczas gdy inne techniki mają swoje ograniczenia, które czynią je mniej odpowiednimi.

Pytanie 33

Próbne odbitki barwne (proof kontraktowy) wykonuje się, między innymi, aby

A. realizować adjustacje publikacji

B. ocenić liniaturę rastra

C. sprawdzić rozmieszczenie stron na arkuszu drukarskim

D. sporządzić wzór kolorystyczny dla drukarza

Barwna odbitka próbna, znana jako proof kontraktowy, jest kluczowym elementem w procesie przygotowania materiałów do druku. Jej głównym celem jest przygotowanie wzoru barwnego dla drukarza, co pozwala na weryfikację i potwierdzenie, że kolory użyte w projekcie odpowiadają oczekiwaniom klienta oraz standardom branżowym. Przykładowo, przed rozpoczęciem masowej produkcji, drukarze korzystają z próbnych odbitek, aby upewnić się, że wszystkie kolory są odwzorowane zgodnie z wymaganiami, oraz aby zidentyfikować ewentualne problemy, takie jak błędy w przestrzeni kolorów czy niewłaściwe ustawienia maszyny. Dobrą praktyką jest stosowanie międzynarodowych standardów, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące jakości druku, w tym kolory, co pozwala na uzyskanie spójnych wyników niezależnie od zastosowanego sprzętu. Proofy kontraktowe mogą również pomóc w komunikacji między projektantem a drukarzem, co jest istotne dla zachowania wysokiej jakości i zadowolenia klienta.

Pytanie 34

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. wypełnienia oraz grupy ścieżek

B. warstwy oraz grupy ścieżek

C. kontur i ścieżki przycinania

D. punkty kontrolne i ścieżki

Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.

Pytanie 35

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. różowy

B. pomarańczowy

C. czerwony

D. zielony

Wydruk z wartościami C0, M100, Y100, K0 wskazuje na kolor czerwony, ponieważ w modelu kolorów CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black), wysoka wartość Magenta (100) oraz wysoką wartość Yellow (100) tworzą intensywny czerwony odcień. W praktyce, w druku offsetowym, ten kolor jest często używany w materiałach reklamowych, logotypach i wszelkiego rodzaju wizualizacjach, które wymagają przyciągającego wzrok, żywego tonu. Zrozumienie modelu CMYK jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się grafiką i drukiem, ponieważ pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów w finalnym produkcie. Warto również zwrócić uwagę na standardy, takie jak ISO 12647, które określają wymagania dotyczące odwzorowania kolorów w różnych procesach druku, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Ta wiedza jest istotna nie tylko dla projektantów, ale także dla drukarni, które tworzą złożone projekty graficzne.

Pytanie 36

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. wiszących spójników

B. znaku przeniesienia

C. przeniesień sylab

D. znaku wielokropka

Wybierając odpowiedzi, takie jak 'znak wielokropka', 'znak przeniesienia' czy 'przeniesienia sylab', można natknąć się na powszechne nieporozumienia związane z zasadami składu tekstu. Znak wielokropka, choć może być użyty do wskazania niedopowiedzenia lub kontynuacji, nie stanowi elementu, którego należy unikać na końcu linii. Właściwe użycie wielokropka jest uregulowane przez zasady typograficzne, które pozwalają na jego zastosowanie w odpowiednich kontekstach, więc pozostawienie go na końcu wiersza nie jest błędem. Z kolei znak przeniesienia, zazwyczaj używany do wskazania, że wyraz nie mieści się w danym wierszu, jest technicznym rozwiązaniem, które powinno być zastosowane zgodnie z zasadami pisowni. Wiele osób myli przeniesienia sylab z wiszącymi spójnikami, nie dostrzegając, że przenoszenie sylab odbywa się zgodnie z precyzyjnymi regułami gramatycznymi i ortograficznymi. W praktyce, umieszczanie przeniesień na końcu wiersza jest akceptowalne, o ile są one zgodne z regułami sylabizacji. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe rozumienie podstaw składu tekstu, co prowadzi do niepoprawnych wniosków i wyborów w kontekście typografii.

Pytanie 37

Naświetlanie formy drukarskiej bezpośrednio z pliku graficznego na formę drukarską w poligrafii jest oznaczane skrótem?

A. CMS

B. CIP

C. CtF

D. CtP

Wybór odpowiedzi CtF, CIP lub CMS wskazuje na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w poligrafii. CtF, czyli Computer to Film, to wcześniejsza technologia, która wymagała tworzenia filmu jako pośredniego etapu przed naświetlaniem formy. Choć ta metoda była popularna, ma swoje ograniczenia, takie jak dodatkowy czas potrzebny na produkcję filmu i potencjalne błędy w odwzorowaniu kolorów oraz detali. Użycie CtF w dzisiejszych czasach jest coraz rzadsze, ponieważ wiele zakładów poligraficznych przeszło na bardziej efektywne rozwiązania, takie jak CtP. CIP (Common Industrial Protocol) odnosi się do standardu komunikacji w automatyce przemysłowej, a nie do procesów druku. Wybór tej odpowiedzi świadczy o mylnym skojarzeniu terminów technologicznych, co może prowadzić do nieefektywnej pracy w branży. CMS, czyli Color Management System, to system zarządzania kolorami, który jest kluczowy w zapewnieniu spójności kolorystycznej w druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do naświetlania form. Zrozumienie tych terminów jest istotne, aby unikać błędów w planowaniu i realizacji projektów poligraficznych. Przy wyborze odpowiednich technologii istotne jest, aby mieć jasną wiedzę na temat ich zastosowania i potencjalnych ograniczeń, co pozwoli na podejmowanie trafnych decyzji w procesie produkcji.

Pytanie 38

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 120 kg

B. 240 kg

C. 60 kg

D. 12 kg

Rozważając inne możliwości odpowiedzi, można zauważyć, że podane wartości 12 kg, 60 kg oraz 240 kg są wynikiem błędnych obliczeń lub nieporozumień dotyczących gramatury papieru. Na przykład, przyjęcie, że masa wynosi 12 kg, sugeruje, że każdy arkusz waży jedynie 12 g, co jest znacznie poniżej standardowej gramatury dla papieru A0 o gramaturze 120 g/m². Przy 60 kg, ktoś mógłby błędnie przyjąć, że masa 500 arkuszy wynosi 60 kg, co również jest błędne w kontekście podanych parametrów. Odpowiedź 240 kg może wynikać z pomylenia jednostek lub z błędnego zrozumienia, jakie są standardowe wymiary i gramatury papieru. Często w praktyce zdarza się, że nieznajomość lub pominięcie podstawowych zasad obliczania masy materiałów prowadzi do istotnych błędów w wycenach i kosztorysach w branży. Dlatego tak ważne jest, aby osoby pracujące z materiałami drukarskimi miały dobrze opanowane podstawowe umiejętności związane z obliczeniami masy i gramatury papieru, co jest niezbędne dla zachowania efektywności operacyjnej oraz zgodności z obowiązującymi standardami.

Pytanie 39

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. proofing

B. tracking

C. kerning

D. rendering

Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 40

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Justującą

B. Firetową

C. Żaden

D. Półfiretową

Wielu użytkowników może mieć wątpliwości co do stosowania spacji przed znakami interpunkcyjnymi, co prowadzi do błędnych przekonań o tym, jak powinna wyglądać poprawna typografia. Odpowiedzi sugerujące umieszczanie różnych rodzajów spacji, takich jak firetowa, półfiretowa czy justująca, są nieadekwatne w kontekście polskich zasad typograficznych. Firetowa, znana jako spacja, która jest szersza od standardowej, ma zastosowanie w niektórych językach lub specyficznych sytuacjach typograficznych, ale nie jest przeznaczona do użycia przed znakami interpunkcyjnymi. Półfiretowa, choć również używana w pewnych kontekstach, nie znajduje zastosowania w polskiej interpunkcji, ponieważ nie ma uzasadnienia w standardach typograficznych. Justująca spacja, stosowana w celu wyrównania tekstu w blokach, także nie ma nic wspólnego z umieszczaniem jej przed interpunkcją. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tego rodzaju przekonań, mogą wynikać z wpływu obcych języków lub nieznajomości reguł typograficznych. Zastosowanie błędnych spacji może skutkować nieczytelnością tekstu oraz jego nieprofesjonalnym wyglądem, co jest szczególnie istotne w kontekście dokumentów formalnych oraz publikacji profesjonalnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej