Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 27 maja 2025 22:29
Data zakończenia: 27 maja 2025 22:44

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Windows, aby założyć nową partycję podstawową, trzeba skorzystać z przystawki

A. certmgr.msc

B. diskmgmt.msc

C. fsmgmt.msc

D. gpedit.msc

Wybór niepoprawnych przystawek do zarządzania systemem Windows, takich jak certmgr.msc, fsmgmt.msc czy gpedit.msc, może prowadzić do nieporozumień oraz nieefektywnego zarządzania zasobami systemowymi. Certmgr.msc jest narzędziem do zarządzania certyfikatami bezpieczeństwa, co czyni je zupełnie nieprzydatnym w kontekście partycjonowania dysków. Fsmgmt.msc służy do zarządzania udostępnianiem folderów i plików w sieci, a nie do modyfikowania struktury dysków. Z kolei gpedit.msc to edytor zasad grupy, który umożliwia konfigurowanie polityk bezpieczeństwa oraz ustawień systemowych, ale również nie ma związku z zarządzaniem partycjami. Wybór tych narzędzi może wynikać z mylnego przekonania, że są one uniwersalne w zakresie zarządzania systemem, co jest błędnym podejściem. Praktyka pokazuje, że skuteczne zarządzanie partycjami wymaga znajomości dedykowanych narzędzi, takich jak diskmgmt.msc, które oferuje wszystkie niezbędne funkcjonalności w tym zakresie. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do utraty danych lub problemów z wydajnością systemu.

Pytanie 2

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. router

B. koncentrator

C. przełącznik

D. sterownik

Router jest kluczowym urządzeniem w architekturze sieci komputerowych, które pełni rolę bramy między lokalną siecią a Internetem. Dzięki funkcji routingu, router analizuje pakiety danych i decyduje o najlepszej trasie ich przesyłania, co pozwala na efektywne korzystanie z zasobów zewnętrznych, takich jak strony internetowe czy usługi w chmurze. W praktyce, routery są wykorzystywane w domowych sieciach Wi-Fi, gdzie łączą urządzenia lokalne z Internetem, a także w przedsiębiorstwach, gdzie zarządzają ruchem w bardziej złożonych architekturach sieciowych. Ponadto, współczesne routery często oferują dodatkowe funkcje, takie jak firewall, obsługa VPN czy zarządzanie pasmem, co czyni je wszechstronnymi narzędziami w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji przepustowości. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie oprogramowania układowego routera, co zapewnia bezpieczeństwo oraz wprowadza nowe funkcjonalności.

Pytanie 3

Umożliwienie stacjom roboczym Windows, OS X oraz Linux korzystania z usług drukowania Linuxa i serwera plików zapewnia serwer

A. POSTFIX

B. SQUID

C. APACHE

D. SAMBA

SAMBA to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokół SMB/CIFS, umożliwiając współdzielenie plików oraz drukowanie pomiędzy systemami Linux i Unix a klientami Windows oraz Mac OS X. Dzięki SAMBA można zintegrować różnorodne systemy operacyjne w jedną, spójną sieć, co jest kluczowe w środowiskach mieszanych. Przykładem zastosowania SAMBA może być sytuacja, w której dział IT w firmie chce, aby pracownicy korzystający z komputerów z Windows mogli łatwo uzyskiwać dostęp do katalogów i drukarek, które są fizycznie podłączone do serwera z systemem Linux. W kontekście dobrych praktyk, SAMBA zapewnia również mechanizmy autoryzacji i uwierzytelniania, co jest zgodne z zasadami zabezpieczania danych i zarządzania dostępem. Dodatkowo, SAMBA wspiera integrację z Active Directory, co umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami. Warto również zauważyć, że SAMBA jest szeroko stosowana w wielu organizacjach, co potwierdza jej stabilność, wsparcie społeczności i ciągły rozwój.

Pytanie 4

Który z poniższych protokołów nie jest wykorzystywany do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej?

A. L2TP

B. SNMP

C. SSTP

D. PPTP

L2TP, PPTP i SSTP to protokoły, które są fundamentalne w kontekście konfiguracji wirtualnych sieci prywatnych. L2TP jest protokołem tunelowym, który często jest używany w połączeniu z IPsec, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa. W praktyce oznacza to, że L2TP samodzielnie nie zapewnia szyfrowania, ale w połączeniu z IPsec oferuje kompleksowe rozwiązanie dla bezpiecznego przesyłania danych. PPTP, pomimo krytyki za lukę w bezpieczeństwie, jest często stosowany ze względu na łatwość konfiguracji i szybkość implementacji, co sprawia, że jest popularny w mniej wymagających środowiskach. SSTP, z kolei, wykorzystuje protokół HTTPS do tunelowania, co czyni go bardziej odpornym na blokady stosowane przez niektóre sieci. W kontekście SNMP, wielu użytkowników myli jego zastosowanie, sądząc, że może on pełnić funkcję zabezpieczania połączeń VPN. To nieporozumienie wynika z faktu, że SNMP jest protokołem zarządzania, a nie tunelowania czy szyfrowania. Zrozumienie, że SNMP służy do monitorowania i zarządzania urządzeniami sieciowymi, a nie do zabezpieczania komunikacji, jest kluczowe dla efektywnego zastosowania technologii sieciowych. Często myśli się, że każde narzędzie używane w kontekście sieci powinno mieć zdolności zabezpieczające, co prowadzi do błędnych wniosków i wyborów technologicznych.

Pytanie 5

Nie można uruchomić systemu Windows z powodu błędu oprogramowania. Jak można przeprowadzić diagnozę i usunąć ten błąd w jak najmniej inwazyjny sposób?

A. przeprowadzenie wymiany podzespołów

B. uruchomienie komputera w trybie awaryjnym

C. wykonanie reinstalacji systemu Windows

D. przeprowadzenie diagnostyki podzespołów

Wykonanie reinstalacji systemu Windows to podejście, które może wydawać się sensowne w obliczu problemów z uruchomieniem systemu, jednak jest to metoda znacznie bardziej inwazyjna. Reinstalacja systemu prowadzi do utraty wszystkich zainstalowanych aplikacji oraz danych użytkowników, co jest niepożądane, szczególnie jeśli problem można rozwiązać innym, mniej drastycznym sposobem. W przypadku wykonywania diagnostyki podzespołów, choć może to być konieczne w przypadku problemów sprzętowych, nie jest to pierwszy krok, gdyż usterka programowa niekoniecznie wskazuje na uszkodzenie sprzętu. Wymiana podzespołów, jako ostatnia opcja, powinna być stosowana wyłącznie wtedy, gdy inne metody nie przynoszą rezultatu, co w przypadku problemów programowych nie ma zastosowania. Często użytkownicy popełniają błąd w myśleniu, zakładając, że problem z uruchomieniem systemu wynika z uszkodzenia sprzętu, podczas gdy może być to efekt konfliktu oprogramowania lub problemów z konfiguracją. Z tego powodu, kluczowe jest, aby przed podjęciem bardziej radykalnych działań najpierw przeprowadzić diagnostykę w trybie awaryjnym, co pozwala na szybsze i mniej inwazyjne zidentyfikowanie źródła problemu.

Pytanie 6

Ile punktów abonenckich (2 x RJ45) powinno być zainstalowanych w biurze o powierzchni 49 m2, zgodnie z normą PN-EN 50167?

A. 4

B. 9

C. 1

D. 5

Wybór niewłaściwej liczby punktów abonenckich w pomieszczeniu biurowym przeważnie wynika z błędnych założeń dotyczących potrzeb infrastruktury sieciowej. Na przykład, odpowiedź wskazująca na 1 punkt abonencki, może sugerować, że biuro będzie miało minimalne zapotrzebowanie na dostęp do internetu, co jest dalekie od rzeczywistości w nowoczesnym środowisku pracy. W dobie intensywnego korzystania z technologii, gdzie wiele urządzeń wymaga stałego dostępu do sieci, taka liczba punktów abonenckich jest niewystarczająca. Z kolei odpowiedź na 4 punkty zakłada, że każde urządzenie biurowe, jak komputer czy drukarka, będzie miało dedykowane połączenie, jednak nie uwzględnia potencjalnych potrzeb w przyszłości, takich jak dodanie nowych stanowisk pracy lub urządzeń. W przypadku 9 punktów, istnieje ryzyko nadmiaru, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz zwiększenia kosztów instalacji. Normy, takie jak PN-EN 50167, pomagają w określeniu standardów dla infrastruktury, jednak kluczowe jest odpowiednie ich zastosowanie w praktyce, co wymaga zrozumienia potrzeb użytkowników oraz specyfiki pracy w danym biurze. Podsumowując, wybór niewłaściwej liczby punktów abonenckich może wynikać z błędnej analizy potrzeb, co skutkuje niewystarczającą lub nadmierną infrastrukturą, nieadekwatną do dynamicznych wymagań współczesnego środowiska biurowego.

Pytanie 7

Który standard implementacji sieci Ethernet określa sieć wykorzystującą kabel koncentryczny, z maksymalną długością segmentu wynoszącą 185 m?

A. 10Base-2

B. 100Base-T2

C. 100Base-T4

D. 10Base-5

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć różnice w zakresie zastosowania i parametrów technicznych, które prowadzą do błędnych wniosków. 10Base-5, znany także jako "Thick Ethernet", wykorzystuje grubszą wersję kabla koncentrycznego, a maksymalna długość segmentu wynosi 500 m. Choć ten standard również korzystał z technologii CSMA/CD, jego większa odległość i większa grubość kabla sprawiały, że był bardziej odpowiedni do zastosowań, gdzie potrzeba było większych odległości między urządzeniami. 100Base-T2 oraz 100Base-T4 są standardami, które odnoszą się do technologii Ethernet działającej na kablach skrętkowych, a ich maksymalne długości segmentów i prędkości przesyłu danych są znacznie wyższe – odpowiednio 100 Mbps. 100Base-T2 obsługuje kable skrętkowe, a maksymalna długość segmentu wynosi 100 m, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania. 100Base-T4 z kolei obsługuje do 100 Mbps przy użyciu czterech par przewodów, co również jest niedostosowane do specyfikacji dotyczącej kabla koncentrycznego. W związku z tym, podejmując decyzje dotyczące architektury sieci, ważne jest, aby właściwie dopasować standardy do wymagań projektowych i środowiskowych, aby zapewnić efektywność i niezawodność komunikacji w sieci.

Pytanie 8

Jaki jest główny cel stosowania maski podsieci?

A. Ochrona danych przed nieautoryzowanym dostępem

B. Szyfrowanie transmisji danych w sieci

C. Rozdzielenie sieci na mniejsze segmenty

D. Zwiększenie przepustowości sieci

Stwierdzenie, że maska podsieci zwiększa przepustowość sieci, to częsty błąd wynikający z niezrozumienia jej funkcji. Maska podsieci nie wpływa bezpośrednio na przepustowość. Jej zadaniem jest logiczny podział sieci na mniejsze segmenty, co może pośrednio poprawić zarządzanie ruchem, ale nie zwiększa fizycznej przepustowości łączy. Kolejny błędny pogląd to przypisywanie masce podsieci roli w ochronie danych przed nieautoryzowanym dostępem. Maska sama w sobie nie zapewnia żadnych zabezpieczeń. Jej działanie polega tylko na zarządzaniu adresacją sieciową. Ochrona danych wymaga zastosowania innych metod, takich jak firewalle, szyfrowanie oraz polityki dostępu. Natomiast myśl, że maska podsieci zajmuje się szyfrowaniem transmisji danych, wynika z mylenia pojęć związanych z bezpieczeństwem sieci. Szyfrowanie to zupełnie odrębna funkcjonalność, realizowana przez protokoły takie jak SSL/TLS czy IPsec, i nie ma związku z funkcją maski podsieci. Maski podsieci są narzędziem do zarządzania przestrzenią adresową i organizacji sieci, a nie do szyfrowania czy zabezpieczania danych.

Pytanie 9

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są zapisywane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, określane jest mianem

A. konsolidacją danych

B. defragmentacją danych

C. kodowaniem danych

D. fragmentacją danych

Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są przechowywane w niesąsiadujących ze sobą klastrach na dysku twardym. Może to prowadzić do obniżenia wydajności systemu, ponieważ dysk musi przeskakiwać między różnymi miejscami na nośniku w celu odczytu lub zapisu danych. Fragmentacja występuje naturalnie, gdy pliki są wielokrotnie edytowane, usuwane lub dodawane, co sprawia, że nowe fragmenty plików są zapisywane w dostępnych przestrzeniach, które niekoniecznie sąsiadują ze sobą. Aby zminimalizować skutki fragmentacji, zaleca się regularne przeprowadzanie defragmentacji, co jest praktyką polegającą na reorganizacji danych na dysku w taki sposób, by pliki były zapisane w sąsiadujących klastrach. Przykładem dobrych praktyk jest korzystanie z oprogramowania do defragmentacji, które automatycznie identyfikuje i eliminuje fragmentację, co w rezultacie poprawia wydajność systemu operacyjnego. Zrozumienie fragmentacji danych jest kluczowe, ponieważ wpływa na czas ładowania aplikacji i ogólną responsywność systemu, zwłaszcza w środowiskach o intensywnym dostępie do danych.

Pytanie 10

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 32 hosty

B. 30 hostów

C. 29 hostów

D. 28 hostów

Odpowiedzi wskazujące na większą liczbę hostów, takie jak 32, 29 czy 28, zawierają błędne założenia dotyczące adresowania sieci. Przykładowo, wybierając 32 hosty, należy pamiętać, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego w rzeczywistości, nawet dla większej liczby dostępnych adresów, ilość hostów, które można przypisać, będzie zawsze mniejsza o dwa. W przypadku podsieci /27, co daje 32 adresy IP, tylko 30 z nich będzie mogło być użytych do przypisania komputerom, serwerom czy innym urządzeniom. Podobnie, wybór 29 lub 28 hostów nie uwzględnia prawidłowych zasad obliczania dostępnych adresów w podsieciach. Błędy te najczęściej wynikają z pomyłek podczas obliczania liczby dostępnych adresów lub braku znajomości standardowych zasad dotyczących adresacji IP. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią i jej segmentowania, co w praktyce może prowadzić do oszczędzania adresów IP i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 11

Który standard Ethernet określa Gigabit Ethernet dla okablowania UTP?

A. 10 GBase-TX

B. 100 GBase-TX

C. 1000 Base-TX

D. 10 Base-TX

Odpowiedzi 10 Base-TX, 10 GBase-TX oraz 100 GBase-TX są nieprawidłowe w kontekście pytania dotyczącego Gigabit Ethernet dla okablowania UTP. 10 Base-TX odnosi się do standardu Ethernet o prędkości 10 Mb/s, który jest znacznie wolniejszy od technologii Gigabit Ethernet, a jego zastosowanie jest ograniczone do starszych, mniej wymagających aplikacji. Ten standard był popularny w początkach rozwoju sieci Ethernet, ale dziś praktycznie nie jest już stosowany w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, które wymagają większej przepustowości. 10 GBase-TX z kolei to standard umożliwiający przesyłanie danych z prędkością 10 Gb/s, co jest znacznie szybsze niż Gigabit Ethernet, lecz wymaga bardziej zaawansowanego okablowania, jak np. kategoria 6a lub 7, a tym samym nie można go zaliczyć do standardu Ethernet, który działa na UTP. 100 GBase-TX to jeszcze wyższy standard, obsługujący prędkości do 100 Gb/s, przeznaczony głównie dla zastosowań w centrach danych oraz w zaawansowanych systemach telekomunikacyjnych, również niekompatybilny z UTP. Wybór niewłaściwego standardu Ethernet może prowadzić do nieefektywności w sieci, wysokich kosztów modernizacji oraz problemów z kompatybilnością, co pokazuje, jak istotne jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy standardami Ethernet.

Pytanie 12

System S.M.A.R.T. jest wykorzystywany do nadzorowania działania oraz identyfikacji usterek

A. kart rozszerzeń

B. płyty głównej

C. dysków twardych

D. napędów płyt CD/DVD

Wybór odpowiedzi związanych z płytą główną, kartami rozszerzeń oraz napędami płyt CD/DVD jest błędny, ponieważ S.M.A.R.T. został opracowany wyłącznie dla dysków twardych i SSD. Płyta główna, jako centralny element komputera, nie wymaga monitorowania w taki sam sposób jak dyski. Jej funkcjonowanie opiera się na zasilaniu komponentów oraz zarządzaniu danymi, ale nie na samodzielnym wykrywaniu błędów w kontekście niezawodności. Karty rozszerzeń, takie jak karty graficzne czy dźwiękowe, również nie są objęte systemem S.M.A.R.T., ponieważ ich funkcje oraz mechanizmy działania są zupełnie inne, a ewentualne problemy z ich wydajnością są diagnozowane za pomocą innych narzędzi. Napędy płyt CD/DVD, mimo że mogą przechowywać ważne dane, nie korzystają z systemu S.M.A.R.T., gdyż technologia ta jest dedykowana wyłącznie dyskom, które mają złożoną elektronikę monitorującą ich stan. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sprzętem komputerowym. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie komponenty komputerowe powinny być monitorowane w podobny sposób, co prowadzi do niepełnych wniosków dotyczących diagnostyki i konserwacji sprzętu. Właściwe zrozumienie, które systemy monitorujące są dedykowane odpowiednim urządzeniom, jest niezbędne dla zapewnienia skutecznego zarządzania ryzykiem i minimalizacji awarii.

Pytanie 13

Wskaź, które zdanie dotyczące zapory sieciowej jest nieprawdziwe?

A. Jest narzędziem ochronnym sieci przed atakami

B. Jest zainstalowana na każdym przełączniku

C. Stanowi składnik systemu operacyjnego Windows

D. Jest częścią oprogramowania wielu routerów

Stwierdzenie, że zapora sieciowa jest zainstalowana na każdym przełączniku, jest fałszywe, ponieważ nie wszystkie przełączniki posiadają funkcjonalność zapory. Zaporą sieciową nazywamy system zabezpieczeń, który kontroluje ruch sieciowy na podstawie ustalonych reguł. W przypadku większości przełączników, ich podstawową rolą jest przekazywanie pakietów danych w sieci lokalnej, a nie filtrowanie ruchu. Zabezpieczenie sieciowe często jest realizowane na poziomie routerów lub dedykowanych urządzeń zaporowych. Praktyczne zastosowanie zapór sieciowych obejmuje ochronę przed atakami z zewnątrz, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa informacji oraz zgodności z regulacjami takimi jak RODO czy PCI DSS. Dlatego zrozumienie, gdzie i jak umieszczać zapory, jest kluczowe dla budowy bezpiecznej infrastruktury IT.

Pytanie 14

Który kolor żyły znajduje się w kablu skrętkowym?

A. biało - pomarańczowy

B. biało - fioletowy

C. biało - czarny

D. biało - żółty

Odpowiedź 'biało-pomarańczowy' jest prawidłowa, ponieważ w standardzie TIA/EIA-568, który reguluje kable skrętkowe, żyła o kolorze pomarańczowym jest jedną z dwóch żył sygnałowych w parze, która jest zazwyczaj używana w połączeniach Ethernet. W praktyce oznacza to, że żyła pomarańczowa jest odpowiedzialna za przesyłanie danych w lokalnych sieciach komputerowych. W standardzie tym przy użyciu skrętki U/FTP lub U/UTP, biało-pomarańczowy oznacza pierwszą żyłę w parze, podczas gdy żyła pomarańczowa pełni rolę drugiej żyły w tej samej parze, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń. Zastosowanie odpowiedniego kolorowania żył w kablu jest istotne nie tylko dla właściwego okablowania, ale także dla późniejszej diagnostyki i konserwacji sieci. Dobrą praktyką przy instalacji kabli skrętkowych jest zawsze przestrzeganie standardów kolorów, co ułatwia identyfikację żył oraz ich funkcji w systemie. W przypadku audytów i serwisów sieciowych, zgodność z tymi standardami przyczynia się do zwiększenia efektywności i niezawodności infrastruktury sieciowej.

Pytanie 15

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny wyłącznie za archiwizację danych przechowywanych na serwerowym dysku?

A. Użytkownicy zaawansowani

B. Użytkownicy domeny

C. Użytkownicy pulpitu zdalnego

D. Operatorzy kopii zapasowych

Wybór innych grup, takich jak 'Użytkownicy zaawansowani', 'Użytkownicy domeny' czy 'Użytkownicy pulpitu zdalnego', nie jest odpowiedni w kontekście przypisania użytkownika odpowiedzialnego za archiwizowanie danych. Użytkownicy zaawansowani, mimo że mogą mieć dodatkowe umiejętności, nie posiadają domyślnie uprawnień do wykonywania kopii zapasowych. Ich rola jest bardziej związana z codzienną administracją i korzystaniem z zasobów systemu. Użytkownicy domeny są członkami grupy, która ma dostęp do zasobów w sieci, jednak niekoniecznie są uprawnieni do zarządzania backupem. Z kolei użytkownicy pulpitu zdalnego mają uprawnienia do zdalnego logowania się do serwera, ale nie mają związku z archiwizacją danych. Wybór tych opcji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ról i uprawnień w systemie Windows Server. Kluczowe jest zrozumienie, że do archiwizacji danych potrzebne są specyficzne uprawnienia, które są przydzielane tylko grupie operatorów kopii zapasowych. Ignorowanie tych różnic prowadzi do niewłaściwego zarządzania danymi, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w przypadku utraty informacji.

Pytanie 16

W przedsiębiorstwie trzeba było zreperować 5 komputerów i serwer. Czas potrzebny na naprawę każdego z komputerów wyniósł 1,5 godziny, a serwera 2,5 godziny. Stawka za usługę to 100,00 zł za roboczogodzinę, a do tego doliczany jest podatek VAT w wysokości 23%. Jaka kwota brutto będzie należna za tę usługę?

A. 2460,00 zł

B. 2046,00 zł

C. 1023,00 zł

D. 1230,00 zł

W przypadku obliczeń związanych z kosztami usług naprawczych, wiele osób może popełnić błąd w szacowaniu całkowitego czasu pracy. Na przykład, niektórzy mogą błędnie zsumować czas naprawy komputerów bez uwzględnienia serwera, co prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu. Warto również zwrócić uwagę na to, że nieprawidłowe stosowanie stawki VAT może znacznie wypaczyć wyniki finansowe. Często zdarza się, że osoby obliczają VAT na całkowity koszt robót zamiast na podstawie kosztu przed opodatkowaniem. Typowym błędem jest także pomijanie istotnych elementów składowych wyceny, takich jak stawki za roboczogodzinę czy opłaty dodatkowe, które powinny być uwzględnione w końcowym rozrachunku. W kontekście prawidłowego obliczania należności za usługi, niezwykle ważne jest zrozumienie, jak wylicza się czas pracy oraz w jaki sposób te obliczenia przekładają się na ostateczną fakturę. W praktyce, nieprawidłowe podejście do obliczeń może prowadzić do konfliktów z klientami oraz problemów z płynnością finansową firmy, dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w branży.

Pytanie 17

Na załączonym zdjęciu znajduje się

A. opaska do mocowania przewodów komputerowych

B. opaska antystatyczna

C. bezprzewodowy transmiter klawiatury

D. opaska uciskowa

Opaska antystatyczna to kluczowe narzędzie w ochronie delikatnych komponentów elektronicznych przed uszkodzeniem spowodowanym wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD). Tego typu opaska wykonana jest z materiałów przewodzących, które odprowadzają ładunki elektrostatyczne z ciała użytkownika do uziemienia, co zapobiega ich nagromadzeniu. Praktyczne zastosowanie opaski antystatycznej jest nieodzowne w serwisowaniu komputerów czy montażu układów scalonych, gdzie nawet niewielki ładunek elektrostatyczny może uszkodzić komponenty o dużej czułości. Według standardów branżowych, takich jak IEC 61340, stosowanie opasek antystatycznych jest częścią systemu ochrony ESD, który obejmuje również m.in. maty antystatyczne czy uziemione obuwie. Przed użyciem opaski, należy upewnić się, że jest dobrze połączona z ziemią, co można zrealizować poprzez podłączenie jej do odpowiedniego punktu uziemienia. Opaski te są powszechnie używane w centrach serwisowych i fabrykach elektroniki, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnym środowisku pracy z elektroniką. Dbałość o właściwe stosowanie opasek antystatycznych jest zatem nie tylko dobrą praktyką, ale i wymogiem w wielu miejscach pracy związanych z elektroniką.

Pytanie 18

Jaką maksymalną wartość rozplotu kabla UTP można uzyskać we wtyku RJ45 według normy PN-EN 50173?

A. 10 mm

B. 15 mm

C. 13 mm

D. 20 mm

Wartość maksymalnego rozplotu kabla UTP we wtyku RJ45 zgodnie z normą PN-EN 50173 wynosi 13 mm. Jest to istotne dla zachowania parametrów transmisyjnych kabla, ponieważ zbyt duży rozplot może prowadzić do zakłóceń elektromagnetycznych oraz degradacji sygnału. W praktyce, przy wykonaniu instalacji sieciowej, zwłaszcza w środowiskach o dużym natężeniu zakłóceń, precyzyjne utrzymanie tego wymiaru jest kluczowe. Wtyki RJ45 są standardem w komunikacji Ethernet, a ich odpowiednie zastosowanie zapewnia optymalną wydajność. Dobrą praktyką jest również unikanie zbyt dużych zagięć lub krzyżowania przewodów, co może dodatkowo wpływać na parametry pracy sieci. Prawidłowe wykonanie połączeń gwarantuje, że kable będą działały w pełnym zakresie możliwości, co jest niezbędne dla utrzymania efektywności sieci.

Pytanie 19

Jakim protokołem komunikacyjnym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność przesyłania pakietów, jest protokół

A. IP (Internet Protocol)

B. ARP (Address Resolution Protocol)

C. TCP (Transmission Control Protocol)

D. UDP (User Datagram Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez zastosowanie mechanizmów potwierdzania odbioru, retransmisji pakietów oraz kontrolowania przepływu. Dzięki temu, TCP jest szeroko stosowany w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przeglądarki internetowe, poczta elektroniczna czy protokoły transferu plików (FTP). W odróżnieniu od UDP (User Datagram Protocol), który jest protokołem bezpołączeniowym i nie zapewnia gwarancji dostarczenia pakietów, TCP wykorzystuje połączenia oparte na sesji, co umożliwia osiągnięcie pełnej integralności danych. Mechanizmy takie jak 3-way handshake oraz numeracja sekwencyjna gwarantują, że dane są przesyłane w odpowiedniej kolejności i bez utraty. Dobrze zaprojektowane aplikacje sieciowe powinny wybierać TCP w sytuacjach, gdzie niezawodność i kolejność dostarczania informacji są kluczowe, co czyni go standardem w wielu rozwiązaniach stosowanych w Internecie.

Pytanie 20

W dokumentacji technicznej procesora producent zamieścił wyniki analizy zrealizowanej przy użyciu programu CPU-Z. Z tych informacji wynika, że procesor dysponuje

A. 2 rdzenie

B. 4 rdzenie

C. 5 rdzeni

D. 6 rdzeni

Procesor Intel Core i5 650, wskazany w wynikach testu CPU-Z, posiada 2 rdzenie. Jest to typowy przykład procesora dwurdzeniowego, który często znajduje zastosowanie w komputerach osobistych oraz niektórych serwerach. Dwurdzeniowe procesory są optymalne do wielu codziennych zadań, takich jak przeglądanie Internetu, praca biurowa czy odtwarzanie multimediów. Dzięki technologii Hyper-Threading każdy rdzeń może obsługiwać dwa wątki jednocześnie, co zwiększa efektywność przetwarzania zadań wielowątkowych. W praktyce oznacza to, że choć fizycznie mamy dwa rdzenie, system operacyjny widzi cztery jednostki wykonawcze, co jest szczególnie korzystne podczas uruchamiania aplikacji zoptymalizowanych pod kątem wielu wątków. Standardowe praktyki w branży sugerują, że wybór procesora powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb użytkownika, a procesory dwurdzeniowe z technologią wielowątkową mogą być doskonałym wyborem dla użytkowników domowych i biurowych, którzy cenią sobie balans pomiędzy wydajnością a kosztem.

Pytanie 21

W systemie Linux narzędzie, które umożliwia śledzenie trasy pakietów od źródła do celu, pokazując procentowe straty oraz opóźnienia, to

A. ping

B. route

C. mtr

D. tracert

Wybór polecenia ping, mimo że jest to powszechnie używane narzędzie do testowania dostępności hostów w sieci, nie jest odpowiedni dla opisanego pytania. Ping jedynie wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny. Nie dostarcza jednak informacji o trasie, jaką pokonują pakiety, ani nie monitoruje strat pakietów w czasie rzeczywistym. Kolejne polecenie, route, jest narzędziem służącym do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym. Umożliwia przeglądanie i modyfikację ścieżek routingu, jednak nie jest używane do analizy opóźnień czy strat pakietów. Natomiast tracert (w systemie Windows) jest odpowiednikiem traceroute, ale jest to narzędzie, które działa na innej zasadzie i może nie dostarczać tak szczegółowych danych o czasie odpowiedzi w sposób, w jaki robi to mtr. Typowym błędem w rozumieniu tych narzędzi jest przypuszczenie, że każde z nich pełni tę samą funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania w diagnostyce i zarządzaniu sieciami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne informacje są potrzebne do analizy problemów z łącznością, aby wybrać odpowiednie narzędzie do rozwiązania danego problemu.

Pytanie 22

W jakim modelu płyty głównej można zainstalować procesor o wymienionych specyfikacjach?

Intel Core i7-4790 3,6 GHz 8MB cache s. 1150 Box

A. MSI 970A-G43 PLUS AMD970A s.AM3

B. Asus SABERTOOTH Z97 MARK 1/USB 3.1 LGA 1150 ATX

C. Gigabyte GA-Z170X-Gaming 3-EU DDR4 s.1151

D. Asrock 970 Extreme3 R2.0 s.AM3+

Asus SABERTOOTH Z97 MARK 1/USB 3.1 LGA 1150 ATX jest właściwym wyborem dla procesora Intel Core i7-4790 ponieważ jest on zgodny z gniazdem LGA 1150. Zrozumienie zgodności procesora z płytą główną jest kluczowe dla budowy efektywnego i stabilnego systemu komputerowego. Gniazdo procesora to fizyczne miejsce na płycie głównej które musi pasować do wybranego procesora. W tym przypadku procesor Intel Core i7-4790 wymaga gniazda LGA 1150 co jest obsługiwane przez płytę Asus SABERTOOTH Z97. Ponadto chipset Z97 jest przeznaczony do obsługi procesorów Intel czwartej i piątej generacji oferując wsparcie dla zaawansowanych funkcji takich jak overclocking co jest szczególnie cenne dla entuzjastów komputerów. Asus SABERTOOTH Z97 oferuje również solidną konstrukcję i zaawansowane funkcje chłodzenia co przyczynia się do lepszej wydajności i dłuższej żywotności komponentów. Znajomość tego typu detali jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się budową komputerów co pozwala na optymalizację wydajności i niezawodności.

Pytanie 23

Pamięć Intel® Smart Cache, która jest wbudowana w procesory o wielu rdzeniach, takie jak Intel® Core TM Duo, to pamięć

A. Cache L1 współdzielona przez wszystkie rdzenie

B. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie

C. Cache L1 dzielona równo między rdzeniami

D. Cache L2 lub Cache L3, dzielona równo między rdzeniami

Intel® Smart Cache to zaawansowany system pamięci podręcznej, który jest wbudowany w wielordzeniowe procesory, takie jak Intel® Core™ Duo. Pamięć ta jest klasyfikowana jako Cache L2 lub Cache L3 i działa na zasadzie współdzielenia pomiędzy wszystkimi rdzeniami procesora. Ta architektura pozwala na zwiększenie wydajności, ponieważ rdzenie mają dostęp do wspólnego zbioru danych, co redukuje opóźnienia i zwiększa szybkość przetwarzania. W praktyce oznacza to, że gdy jeden rdzeń przetwarza dane, inny rdzeń również może z nich skorzystać, co jest kluczowe w aplikacjach wielowątkowych. Przykładem zastosowania jest przetwarzanie wielozadaniowe w systemach operacyjnych, gdzie różne procesy mogą korzystać z tej samej pamięci podręcznej, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie zasobami. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu procesorów, współdzielenie pamięci cache między rdzeniami jest standardem w nowoczesnych architekturach, co umożliwia lepszą synchronizację i współpracę między rdzeniami.

Pytanie 24

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka utracono dostęp między przełącznikiem a stacją roboczą. Który instrument pomiarowy powinno się wykorzystać, aby zidentyfikować i naprawić problem bez wymiany całego kabla?

A. Analizator widma

B. Miernik mocy

C. Reflektometr TDR

D. Multimetr

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to specjalistyczne urządzenie, które służy do lokalizacji uszkodzeń w kablach, takich jak skrętka. Działa ono na zasadzie wysyłania impulsu elektrycznego wzdłuż kabla, a następnie analizowania sygnału odbitego. Dzięki temu można dokładnie określić miejsce, w którym wystąpiła przerwa lub uszkodzenie, co pozwala na precyzyjne i efektywne naprawy bez konieczności wymiany całego kabla. Przykładem zastosowania reflektometru TDR może być sytuacja, gdy w biurze występują problemy z połączeniem sieciowym. Używając TDR, technik szybko zidentyfikuje, na jakiej długości kabla znajduje się problem, co znacznie skraca czas naprawy. W branżowych standardach, takich jak ISO/IEC 11801, podkreśla się znaczenie stosowania narzędzi, które minimalizują przestoje w działaniu sieci, a reflektometr TDR jest jednym z kluczowych urządzeń, które wspierają te działania.

Pytanie 25

Gdy komputer się uruchamia, na ekranie wyświetla się komunikat "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup". Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wyczyszczenie zawartości pamięci CMOS.

B. usunięcie pliku konfiguracyjnego.

C. wejście do BIOS-u komputera.

D. przejście do ustawień systemu Windows.

Wciśnięcie klawisza DEL podczas pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' pozwala na wejście do BIOS-u (Basic Input/Output System) komputera. BIOS jest oprogramowaniem niskiego poziomu, które zarządza sprzętem komputera i umożliwia konfigurację podstawowych ustawień systemowych. Gdy występuje błąd związany z checksumą CMOS, oznacza to, że dane przechowywane w pamięci CMOS są uszkodzone lub niepoprawne. Wchodząc do BIOS-u, użytkownik ma możliwość zresetowania ustawień lub dokonania niezbędnych zmian, co może być kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu. Przykładem może być konieczność ustawienia daty i godziny, które mogły zostać zresetowane. Rekomendacje branżowe sugerują, aby regularnie sprawdzać ustawienia BIOS-u, zwłaszcza po wystąpieniu błędów, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo systemu operacyjnego.

Pytanie 26

Jaki skrót odpowiada poniższej masce podsieci: 255.255.248.0?

A. /21

B. /22

C. /23

D. /24

Wybór skrótu /24, /23 lub /22 wskazuje na nieporozumienie związane z interpretacją maski podsieci oraz jej wpływem na liczbę dostępnych adresów IP w danej podsieci. Na przykład, maska /24, odpowiadająca masce 255.255.255.0, rezerwuje 24 bity dla identyfikacji podsieci, co ogranicza liczbę hostów do 254 (2^8 - 2). Z kolei /23 (255.255.254.0) pozwala na utworzenie 510 hostów, a /22 (255.255.252.0) umożliwia 1022 hosty. Te wybory mogą sugerować, że użytkownik nie dostrzega kluczowego znaczenia bity w masce podsieci oraz ich bezpośredniego związku z projektowaniem architektury sieci. Ponadto, mogą wystąpić typowe błędy myślowe, takie jak założenie, że maski o większej liczbie bitów oznaczają większą liczbę hostów, co jest nieprawdziwe. Maski o wyższych wartościach bitów oznaczają mniejszą liczbę dostępnych adresów IP, co jest odwrotnością tego, co może być intuicyjnie zrozumiane. Niezrozumienie reguł dotyczących adresacji oraz ich praktycznego zastosowania w projektach sieciowych może prowadzić do nieefektywności oraz problemów w zarządzaniu siecią.

Pytanie 27

Najskuteczniejszym zabezpieczeniem sieci bezprzewodowej jest

A. protokół WPA2

B. protokół WEP

C. protokół SSH

D. protokół WPA

Wybór protokołów WPA, SSH i WEP jako zabezpieczeń sieci bezprzewodowej może prowadzić do poważnych luk w bezpieczeństwie. Protokół WPA, choć lepszy od swojego poprzednika WEP, wciąż ma ograniczenia. WPA stosuje TKIP jako metodę szyfrowania, która nie oferuje wystarczającej ochrony przed współczesnymi atakami. TKIP jest podatny na różne techniki łamania haseł, co czyni go mniej bezpiecznym w porównaniu do WPA2. Z kolei protokół SSH (Secure Shell) jest przeznaczony do bezpiecznego zdalnego logowania i komunikacji między urządzeniami, ale nie jest to protokół przeznaczony do zabezpieczania sieci Wi-Fi. Jego funkcjonalność różni się znacznie od zabezpieczeń sieci bezprzewodowych. Protokół WEP (Wired Equivalent Privacy) to najstarszy standard zabezpieczeń, który został wprowadzony w latach 90-tych. Niestety, WEP okazał się bardzo łatwy do złamania, przez co nie jest już uznawany za bezpieczny. Wybierając WEP, organizacje narażają swoje dane na ryzyko kompromitacji. Wiele osób błędnie zakłada, że starsze standardy, takie jak WEP czy nawet WPA, mogą zapewnić wystarczającą ochronę, nie zdając sobie sprawy z złożoności współczesnych zagrożeń w cyberprzestrzeni. Dlatego kluczowe jest stosowanie aktualnych standardów bezpieczeństwa, takich jak WPA2, w celu minimalizacji ryzyka ataków na sieci bezprzewodowe.

Pytanie 28

Na wydrukach uzyskanych z drukarki laserowej można zauważyć pasma wzdłużne oraz powtarzające się defekty. Jedną z możliwych przyczyn niskiej jakości druku jest wada

A. bębna światłoczułego

B. głowicy drukującej

C. układu zliczającego

D. taśmy barwiącej

Taśmy barwiące są używane w drukarkach igłowych i termicznych, ale w laserowych to mamy toner, a nie taśmy. Jak ktoś mówi, że taśma barwiąca jest przyczyną złej jakości wydruku, to jest błąd. Układ zliczający monitoruje liczbę wydrukowanych stron, ale nie ma bezpośredniego wpływu na samą jakość druku. Jak ten układ się zepsuje, to mogą być problemy z liczeniem tonera lub bębna, ale samo w sobie nie wpływa na artefakty na wydrukach. A jeszcze głowica drukująca to temat z drukarek atramentowych, więc wskazywanie jej jako problemu w laserowych to też pomyłka. Wygląda na to, że zrozumienie różnych technologii druku może być trudne, co prowadzi do dziwnych wniosków. Dlatego warto znać te różnice, żeby lepiej ogarnąć, co może być przyczyną problemów z wydrukami.

Pytanie 29

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

C. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

D. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z błędnego rozumienia struktury adresu IPv6. Wariant zakładający pierwszeństwo identyfikatora interfejsu przed globalnym prefiksem ignoruje fakt że adresacja IPv6 ma zapewniać unikalność w skali globalnej co wymaga odpowiedniego prefiksu na początku adresu. Błąd polegający na zamianie miejscami identyfikatora interfejsu i podsieci wynika z nieprawidłowego pojmowania segmentacji sieciowej. Identyfikator podsieci jest kluczowy dla organizacji wewnętrznej sieci co pozwala na logiczne podzielenie przestrzeni adresowej na mniejsze części. Traktowanie globalnego prefiksu jako końcowego elementu struktury adresu uniemożliwia prawidłowe routowanie w sieci globalnej co jest podstawową funkcją globalnego prefiksu. Typowym błędem w analizie adresacji IPv6 jest skupienie się jedynie na aspektach lokalnej organizacji sieci bez uwzględnienia globalnych potrzeb związanych z unikalnością i routowaniem. W kontekście dynamicznie rozwijających się standardów sieciowych umiejętność rozpoznania prawidłowej struktury adresu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla projektantów i administratorów sieci w kontekście wdrożenia nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 30

W schemacie logicznym okablowania strukturalnego, zgodnie z terminologią polską zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. łączy okablowanie pionowe oraz międzybudynkowe

B. łączy okablowanie budynku z centralnym punktem dystrybucyjnym

C. obejmuje zasięgiem cały budynek

D. obejmuje zasięgiem całe piętro budynku

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny to naprawdę ważna część architektury sieci. Zgodnie z normą PN-EN 50174, jego głównym zadaniem jest zapewnienie dobrego połączenia sygnałów na danym piętrze budynku. To jakby centrum, które obejmuje całe piętro, co sprawia, że zarządzanie siecią staje się łatwiejsze, a dostęp do różnych urządzeń jest prostszy. Można powiedzieć, że to taka lokalna baza, która umożliwia użytkownikom łączenie się z siecią bez problemów. Co więcej, takie punkty dystrybucyjne są super praktyczne, bo jak trzeba coś zmienić lub dodać, to można to zrobić bez większego bałaganu. Dobrze zorganizowany punkt sprzyja wydajności, bo mniej zakłóceń w sygnale to dłuższa żywotność wszystkich komponentów. Z mojego doświadczenia wynika, że im lepiej to wszystko poukładane, tym mniej problemów w przyszłości.

Pytanie 31

Strategia przedstawiona w diagramie dla tworzenia kopii zapasowych na nośnikach jest znana jako

A. round-robin

B. wieża Hanoi

C. uproszczony GFS

D. dziadek-ojciec-syn

Dziadek-ojciec-syn jest klasycznym systemem rotacyjnych kopii zapasowych, który polega na używaniu trzech zestawów nośników, często oznaczanych jako dziadek, ojciec i syn. Każdego dnia kopia jest wykonywana na nośniku syna, co tydzień na nośniku ojca, a co miesiąc na nośniku dziadka. Chociaż ten system jest stosunkowo prosty i zapewnia pewien poziom redundancji, jego głównym ograniczeniem jest mniejsza elastyczność w porównaniu do innych metod, takich jak wieża Hanoi, szczególnie w kontekście długoterminowego przechowywania. Uproszczony GFS (Grandfather-Father-Son) również bazuje na podobnej koncepcji, ale często ogranicza się do tylko dwóch poziomów rotacji, co dalej redukuje możliwość odzyskiwania starszych danych. Ostatecznie, round-robin jest metodą rotacji, która polega na cyklicznym nadpisywaniu danych na tej samej liczbie nośników, co może prowadzić do szybszej utraty starszych punktów przywracania. Takie podejście jest zazwyczaj mniej zalecane w środowiskach wymagających zaawansowanego zarządzania danymi. Błędne zrozumienie tych metod może wynikać z niedostatecznego rozróżnienia między krótkoterminowymi i długoterminowymi potrzebami przechowywania danych oraz braku świadomości typowych standardów branżowych, które podkreślają znaczenie elastyczności i możliwości odzyskiwania danych w różnych scenariuszach. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie, ale wymaga odpowiedniego kontekstu i zrozumienia specyfiki potrzeb organizacji, aby mogła być skutecznie wdrożona. Właściwa analiza wymagań biznesowych i systemowych jest kluczowa w procesie wyboru odpowiedniej strategii kopii zapasowych, co jest również podkreślane w standardach takich jak ISO 27001 dotyczących bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 32

Ile urządzeń będzie można zaadresować w każdej podsieci, jeśli sieć 172.16.6.0 zostanie podzielona przy pomocy maski /27 na jak największą liczbę podsieci?

A. 30 hostów

B. 29 hostów

C. 28 hostów

D. 32 hosty

Wybór odpowiedzi nieprawidłowej może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad obliczania liczby hostów w podsieciach. Odpowiedzi sugerujące 28, 29, 32 lub inne wartości pomijają kluczowe założenia dotyczące tego, jak adresacja IP działa w praktyce. Na przykład, wybór 32 hostów ignoruje fakt, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Z kolei odpowiedź wskazująca 28 hostów wydaje się być oparta na błędnym założeniu, że wykorzystano więcej bitów do adresowania hostów, co również prowadzi do niepoprawnych wyników. Błąd ten często wynika z niepewności co do sposobu obliczania dostępnych adresów oraz ich przeznaczenia. W kontekście maski /27, rzeczywista liczba hostów, które mogą być zaadresowane, powinna być dokładnie obliczona przy użyciu wzoru 2^n - 2, co w tym przypadku prowadzi nas do 30 hostów, a nie mniej ani więcej. Może to być frustrujące, ale kluczowe jest zrozumienie, że w każdej sieci IP prawidłowe zarządzanie adresami jest nie tylko istotne z punktu widzenia technicznego, ale także kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji sieciowych.

Pytanie 33

Tester strukturalnego okablowania umożliwia weryfikację

A. liczby przełączników w sieci

B. mapy połączeń

C. obciążenia ruchu sieciowego

D. liczby komputerów w sieci

Wybranie odpowiedzi dotyczącej liczby przełączników w sieci to raczej mylne zrozumienie tego, co robi tester okablowania. Właściwie, tester nie zlicza urządzeń takich jak przełączniki, a skupia się na tym, jak dobrze działają połączenia i czy są jakieś problemy w kablach. Podobnie jest z odpowiedzią o liczbie komputerów w sieci – tester wcale tego nie robi, bo nie mierzy obecności urządzeń końcowych, a raczej bada sygnał w kablach. Tutaj warto pamiętać, że obciążenie sieci to inna sprawa, wymagająca innych narzędzi, jak analizatory ruchu. Zazwyczaj to zarządcy sieci monitorują ruch, a nie tester okablowania, który nie ma takich funkcji. Często ludzie mylą testerów z urządzeniami do monitorowania ruchu, co może prowadzić do błędnych wniosków. Testerzy okablowania są do diagnozowania fizycznych problemów z instalacją, a nie do oceny wydajności całej sieci. To ważne, żeby rozumieć tę różnicę, gdy mówimy o zarządzaniu siecią.

Pytanie 34

W systemach Windows XP Pro/Windows Vista Business/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, funkcją zapewniającą ochronę danych dla użytkowników dzielących ten sam komputer, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. używanie indywidualnych kont z uprawnieniami administratora

B. korzystanie z osobistych kont z ograniczonymi uprawnieniami

C. przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany osobiście

D. przypisywanie plikom atrybutu: ukryty na własną rękę

Wybór opcji polegającej na samodzielnym przypisywaniu plikom atrybutu 'zaszyfrowany' umożliwia skuteczną ochronę danych przed nieautoryzowanym dostępem na komputerach, z których korzystają różni użytkownicy. W systemach operacyjnych Windows, takich jak Windows XP Pro, Vista Business, Windows 7 Pro oraz Windows 8 Pro, funkcja szyfrowania plików (EFS - Encrypting File System) pozwala na zabezpieczenie wybranych plików i folderów. Użytkownik przypisując atrybut zaszyfrowany, sprawia, że tylko on ma możliwość ich odczytu i modyfikacji, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo osobistych danych. Jest to niezwykle przydatne w środowisku, gdzie dostęp do systemu mają różne osoby, co czyni dane bardziej podatnymi na nieautoryzowany dostęp. W praktyce, aby zaszyfrować plik, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy na dany plik, wybrać 'Właściwości', następnie 'Zaawansowane' i zaznaczyć opcję 'Szyfruj zawartość, aby zabezpieczyć dane'. Warto również pamiętać, że korzystanie z szyfrowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, a także z wymaganiami prawnymi dotyczącymi ochrony informacji osobowych.

Pytanie 35

Jakie urządzenie należy wykorzystać w sieci Ethernet, aby zredukować liczbę kolizji pakietów?

A. Przełącznik

B. Bramkę VoIP

C. Regenerator

D. Koncentrator

Wybór niewłaściwego urządzenia, takiego jak regenerator, koncentrator czy bramka VoIP, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ruchem w sieci Ethernet. Regenerator służy głównie do wzmacniania sygnału w długich trasach kablowych, ale nie wpływa na kolizje pakietów, ponieważ nie segreguje ruchu między różnymi urządzeniami. Koncentrator, będący urządzeniem działającym na warstwie fizycznej, przesyła wszystkie odebrane dane do wszystkich urządzeń w sieci, co znacznie zwiększa ryzyko kolizji. W środowiskach o dużym natężeniu ruchu, stosowanie koncentratorów jest obecnie uznawane za przestarzałą praktykę, ponieważ nie oferują one efektywnego zarządzania pasmem i kolizjami. Bramki VoIP, z kolei, są używane do konwersji sygnałów głosowych na dane cyfrowe i nie mają zastosowania w kontekście ograniczania kolizji w sieci Ethernet. Wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do zwiększonej utraty pakietów oraz spadku wydajności sieci. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że każde urządzenie sieciowe pełni tę samą funkcję, co ignoruje różnice w architekturze oraz protokołach komunikacyjnych. Aby zminimalizować kolizje, warto kierować się sprawdzonymi rozwiązaniami, takimi jak przełączniki, które są podstawą nowoczesnych sieci lokalnych.

Pytanie 36

Który z protokołów NIE jest używany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. SSTP

B. L2TP

C. SNMP

D. PPTP

PPTP, L2TP oraz SSTP to protokoły, które rzeczywiście są wykorzystywane do konfiguracji i obsługi wirtualnych sieci prywatnych. PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) jest jednym z najstarszych protokołów VPN, oferującym prostą implementację, chociaż nie zawsze zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa. L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) z kolei często jest używany w połączeniu z IPsec, co zapewnia lepsze szyfrowanie i bezpieczeństwo. SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol) to protokół stworzony przez Microsoft, który wykorzystuje połączenie SSL do szyfrowania danych, co czyni go bardziej odpornym na ataki. Zwykle w przypadku wyboru protokołu VPN, administratorzy sieci kierują się kryteriami takimi jak bezpieczeństwo, łatwość konfiguracji oraz wydajność. Typowym błędem jest mylenie roli protokołów zarządzających, takich jak SNMP, z protokołami VPN. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że SNMP, mimo że jest ważnym narzędziem w zarządzaniu sieciami, nie ma zastosowania w kontekście tworzenia bezpiecznych tuneli dla danych. Ważne jest, aby wybierać odpowiednie narzędzia w zależności od potrzeb, a wiedza o protokołach oraz ich zastosowaniach jest kluczowa dla efektywnego zarządzania i ochrony sieci.

Pytanie 37

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

B. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

C. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

D. możliwość szyfrowania folderów i plików

System plików NTFS (New Technology File System) to nowoczesne rozwiązanie, które oferuje wiele zaawansowanych funkcji zarządzania danymi. Jedną z kluczowych zalet jest możliwość szyfrowania folderów i plików, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa przechowywanych informacji. Funkcja ta wykorzystuje technologię EFS (Encrypting File System), która pozwala użytkownikom na szyfrowanie danych na poziomie systemu plików. Dzięki temu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać zaszyfrowanych plików bez odpowiednich uprawnień. Praktyczne zastosowanie tej funkcjonalności jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych oraz w pracy z danymi wrażliwymi, gdzie bezpieczeństwo informacji jest kluczowe. Warto również zauważyć, że NTFS wspiera długie nazwy plików, co w połączeniu z szyfrowaniem, umożliwia komfortowe i bezpieczne zarządzanie dużymi zbiorami danych. W branży IT stosowanie NTFS jest standardem, szczególnie w systemach operacyjnych Windows, gdzie funkcjonalności te są szczególnie doceniane.

Pytanie 38

W usłudze, jaką funkcję pełni protokół RDP?

A. SCP w systemie Windows

B. poczty elektronicznej w systemie Linux

C. pulpitu zdalnego w systemie Windows

D. terminalowej w systemie Linux

Odpowiedzi odnoszące się do SCP, terminali w systemie Linux oraz poczty elektronicznej w systemie Linux są błędne, ponieważ nie mają one związku z protokołem RDP. SCP (Secure Copy Protocol) to protokół używany do bezpiecznego kopiowania plików między komputerami w sieci, wykorzystujący SSH do autoryzacji oraz szyfrowania danych. Nie jest on związany z zdalnym dostępem do pulpitu, a jego zastosowanie koncentruje się na transferze plików, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Terminale w systemie Linux, takie jak SSH, również pozwalają na zdalne połączenia, jednak są one bardziej związane z interfejsem tekstowym, co ogranicza możliwości graficznego zdalnego dostępu, jakie oferuje RDP. Z kolei poczta elektroniczna w systemie Linux to obszar, który obejmuje różne protokoły, takie jak SMTP, IMAP czy POP3, ale nie dotyczy zdalnego dostępu do pulpitu. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia funkcji zdalnego dostępu z innymi formami komunikacji sieciowej, w których dostęp do zasobów nie jest zrealizowany poprzez interfejs graficzny, co jest kluczowe dla zrozumienia, czym jest RDP i jakie ma zastosowania. W rezultacie, błędne koncepcje te mogą prowadzić do niepełnego lub mylącego obrazu funkcjonalności protokołu RDP oraz jego istotnego miejsca w ekosystemie systemów Windows.

Pytanie 39

Czym jest mapowanie dysków?

A. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

B. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

C. ustawieniem interfejsów sieciowych

D. tworzeniem kont użytkowników i grup

Wybór odpowiedzi, która mówi o konfiguracji interfejsów sieciowych, nie odnosi się bezpośrednio do tematu mapowania dysków. Interfejsy sieciowe to elementy, które umożliwiają komunikację komputerów w sieci, a konfiguracja ich ustawień dotyczy głównie aspektów takich jak adresacja IP, maski podsieci czy bramy domyślnej. Z kolei definiowanie użytkowników i grup użytkowników to zagadnienie związane z zarządzaniem kontami w systemie operacyjnym lub na serwerach, co również nie ma związku z przyporządkowaniem dysków. Należy zauważyć, że każda z tych koncepcji, mimo że ważna w kontekście zarządzania siecią i bezpieczeństwem, skupia się na innej funkcji. Niewłaściwe podejście do mapowania dysków może prowadzić do spadku wydajności lub problemów z dostępem do zasobów, które powinny być zorganizowane w sposób zapewniający efektywność i bezpieczeństwo. Przyznawanie uprawnień do folderów w sieci WAN, chociaż istotne w kontekście szerokiego dostępu, również nie odnosi się do samego procesu mapowania dysków. Użytkownicy mogą często mylić te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i implementacji w praktyce. Zrozumienie różnicy między tymi koncepcjami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa danych i efektywności operacyjnej w organizacji.

Pytanie 40

Impulsator pozwala na diagnozowanie uszkodzonych układów logicznych komputera między innymi poprzez

A. sprawdzenie stanu wyjściowego układu

B. wprowadzenie na wejście układu stanu wysokiego

C. analizę stanów logicznych obwodów cyfrowych

D. kalibrację mierzonych parametrów elektrycznych

Odczytanie stanu wyjściowego układu nie jest funkcją impulsatora, lecz jest zadaniem narzędzi pomiarowych, takich jak multimetru lub oscyloskopu. Te urządzenia pozwalają na bezpośredni pomiar napięcia na wyjściu układów logicznych, jednak nie są skonstruowane do wprowadzania sygnałów na wejście. Podawanie na wejście układu stanu wysokiego jest kluczowe dla testów, ale samo odczytanie stanu wyjściowego nie dostarcza informacji o wydajności układu w reakcji na zmiany sygnałów. Kalibracja mierzonych wielkości elektrycznych dotyczy raczej precyzyjnych pomiarów parametrów elektrycznych, a nie testowania logiki układów. Kalibracja jest procesem dostosowywania urządzenia pomiarowego, by uzyskać dokładne wyniki, ale nie ma związku z bezpośrednim testowaniem układów logicznych. Badanie stanów logicznych obwodów cyfrowych jest ogólnym określeniem działań związanych z analizą, lecz nie odnosi się bezpośrednio do funkcji impulsatora. Typowym błędem jest mylenie funkcji testowania z pomiarem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zastosowania impulsatorów. W rzeczywistości, impulsator koncentruje się na wprowadzaniu sygnałów, a nie na pasywnym obserwowaniu wyjść układów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej