Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 11:53
Data zakończenia: 3 maja 2025 12:02

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z "Zaleceniami dla ozdobnego materiału szkółkarskiego" Związku Szkółkarzy Polskich, symbol bB w specyfikacji odnosi się do rośliny

A. z odkrytym systemem korzeniowym

B. w pojemniku

C. balotowanej

D. z bryłą korzeniową

Przyjrzyjmy się teraz innym odpowiedziom, które są nieprawidłowe i wyjaśnijmy, dlaczego mogą prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedź dotycząca pojemników odnosi się do roślin, które są sprzedawane w plastikowych lub innych pojemnikach, co nie jest zgodne z definicją symbolu bB. Rośliny w pojemnikach mają korzenie otoczone medium, co znacząco różni się od roślin z odkrytym systemem korzeniowym. W przypadku roślin z bryłą korzeniową, również nie mamy do czynienia z sytuacją określoną przez symbol bB. Bryła korzeniowa, zwykle oznaczająca rośliny sprzedawane z ziemią wokół korzeni, nie pozwala na ocenę stanu korzeni, co jest kluczowe w kontekście symbolu bB. Z kolei balotowane rośliny są często związane lub owinięte w materiał, co również różni się od roślin z odkrytymi korzeniami. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych metod sprzedaży roślin. Każda z tych form - pojemnik, bryła korzeniowa czy balotowanie - ma swoje zastosowanie i specyfikę, ale nie są one związane z definicją symbolu bB. Właściwe zrozumienie terminologii oraz standardów branżowych jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić odpowiednią jakość materiału szkółkarskiego.

Pytanie 2

Jakie urządzenie powinno być użyte do wykopania dołów pod ogrodzenie?

A. Drogomierz

B. Pompę głębinową

C. Świder ziemny

D. Aerator spalinowy

Świder ziemny to urządzenie zaprojektowane specjalnie do wykonywania otworów w ziemi, co czyni go idealnym narzędziem do wykopania dołów pod ogrodzenie. Jego konstrukcja pozwala na efektywne wiercenie w różnych typach gleby, w tym w ziemi twardej, co jest kluczowe podczas instalacji ogrodzeń, które muszą być odpowiednio zakotwiczone w ziemi. Używanie świdra ziemnego zapewnia precyzję i szybkość, co znacznie usprawnia proces zakupu i montażu ogrodzenia. Ponadto, stosując świder, można uniknąć nadmiernego naruszania struktury gleby, co jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które zalecają minimalizowanie wpływu na środowisko. W praktyce, świder ziemny sprawdzi się nie tylko w przypadku ogrodzeń, ale również przy sadzeniu drzew, krzewów czy budowie innych elementów małej architektury ogrodowej. Jego efektywność w różnych warunkach sprawia, że jest powszechnie stosowany przez profesjonalistów oraz amatorów ogrodnictwa.

Pytanie 3

Tabela inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna zawierać gatunki drzew oraz

A. wysokości drzew w metrach

B. pierśnice w metrach

C. informacje o stanie zdrowotnym drzew

D. wiek różnych gatunków drzew

Część tabelaryczna inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna rzeczywiście zawierać uwagi na temat stanu zdrowotnego drzew, ponieważ jest to kluczowy element oceny jakości lasu i jego przyszłego zarządzania. Dokładna analiza stanu zdrowotnego drzew pozwala na identyfikację problemów, takich jak choroby, szkodniki czy uszkodzenia mechaniczne, co jest niezbędne do podejmowania odpowiednich działań ochronnych i konserwacyjnych. Przykładowo, w przypadku zauważenia objawów chorobotwórczych na drzewach, leśnicy mogą podjąć decyzję o ich wycince lub zastosowaniu środków ochrony roślin. Zgodnie z dobrymi praktykami leśnymi, regularne monitorowanie stanu zdrowotnego drzewostanu jest integralną częścią zarządzania zasobami leśnymi i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 4

Jakie materiały należy zastosować, aby poprawić jakość gleby o zwartej strukturze?

A. rozdrobnionej gliny

B. piasku gruboziarnistego

C. gleby ilastej

D. kompostu ogrodniczego

Pokruszona glina, mimo że jest materiałem mineralnym, nie rozwiązuje problemu ścisłej struktury gleby. Wprowadzenie pokruszonej gliny do gleby gliniastej może prowadzić do dalszego zagęszczenia gleby, ponieważ gliny mają tendencję do kurczenia się i zbrylania. Gruboziarnisty piasek, z drugiej strony, może wydawać się kuszącą opcją, ale wprowadzenie go w nadmiarze do gleby gliniastej może utrudnić jej właściwe zatrzymywanie wody oraz prowadzić do problemów z drenażem. Gleba ilasta nie ma sensu w kontekście poprawy struktury gleby gliniastej, ponieważ wprowadzenie dodatkowej gleby ilastej pogłębi problem. Zrozumienie struktury gleby i odpowiednich materiałów organicznych jest kluczowe dla skutecznego użyźniania. Praktyki ogrodnicze oparte na naukowych podstawach zalecają stosowanie kompostu, który nie tylko wspiera strukturę gleby, ale także jej żyzność, co jest niezbędne dla zdrowego wzrostu roślin. Często mylnie sądzi się, że dodanie innych rodzajów gleb czy materiałów mineralnych może przynieść poprawę, jednak w rzeczywistości może to prowadzić do dalszych degradacji gleby, zamiast jej regeneracji.

Pytanie 5

Ogrody botaniczne są klasyfikowane jako tereny zieleni.

A. gospodarki ogrodniczej, rolniczej i leśnej

B. towarzyszących obiektom usługowym z zakresu kultury i społeczeństwa

C. otwartych do wypoczynku biernego oraz czynnego

D. specjalnego zastosowania

Odpowiedzi wskazujące na tereny zieleni towarzyszące obiektom usług kulturalno-społecznych, gospodarki ogrodniczej, rolnej i leśnej oraz otwarte wypoczynku biernego i czynnego mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji obiektów zieleni. Tereny towarzyszące obiektom usług kulturalnych nie są głównie nastawione na ochronę i edukację w zakresie roślin, lecz na wspieranie działalności rekreacyjnych i kulturalnych, co stawia je w innej kategorii. Z kolei tereny związane z gospodarką ogrodniczą, rolnej i leśnej koncentrują się na produkcji roślin i surowców, a nie na ich ochronie i badaniu, co jest kluczowym aspektem ogrodów botanicznych. Odpowiedzi związane z otwartym wypoczynkiem odnoszą się do miejsc, które umożliwiają rekreację, ale nie mają na celu naukowego badania roślinności czy ochrony gatunków. Tego rodzaju pomyłki mogą wynikać z mylnego utożsamienia ogrodów botanicznych z innymi rodzajami terenów zielonych, które różnią się funkcjami i celami. Kluczowe jest zrozumienie, że ogrody botaniczne są instytucjami o charakterze naukowym i ochronnym, a ich klasyfikacja jako terenów specjalnego przeznaczenia odzwierciedla ich unikalną rolę w zachowaniu bioróżnorodności i edukacji ekologicznej.

Pytanie 6

Osoba przeprowadzająca prześwietlenie drzew doznała złamania przedramienia. Co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. sprawdzić zakres ruchomości kończyny

B. podać środek znieczulający

C. założyć opaskę uciskową

D. unieruchomić kończynę

Unieruchomienie kończyny to bardzo ważny krok, kiedy mamy do czynienia z takim urazem jak złamanie przedramienia. Najpierw chodzi o to, żeby nie dopuścić do dalszych uszkodzeń tkanek i, co ważne, złagodzić ból przez ograniczenie ruchomości w okolicy, która ucierpiała. Po złamaniu, nieświadome ruchy mogą spowodować przemieszczenie kawałków kości, co tylko wydłuża czas gojenia. W pierwszej pomocy mamy standardy, które mówią, że trzeba unieruchomić kończynę przy użyciu tego, co mamy pod ręką – mogą to być szyny, bandaże, a nawet kawałki materiału, które pomogą stabilizować złamaną kończynę. W praktyce warto to zrobić jak najszybciej, zanim pacjent trafi do szpitala. Na przykład w terenie można unieruchomić kończynę, przywiązując ją do zdrowej, sąsiedniej, co uchroni przed dalszymi uszkodzeniami. Dobrze zrobione unieruchomienie jest kluczowe dla dalszego leczenia i zmniejsza ryzyko powikłań.

Pytanie 7

Najlepszym momentem na przeprowadzenie aeracji trawnika jest okres po

A. zimie

B. jesieni

C. lecie

D. wiośnie

Aeracja trawnika jest kluczowym procesem pielęgnacji, który polega na usuwaniu wierzchniej warstwy gleby, co pozwala na lepszą cyrkulację powietrza, wody oraz składników odżywczych do korzeni trawnika. Wykonanie aeracji po zimie, a przed wiosennym sezonem wzrostu traw, jest idealnym momentem, ponieważ gleba jest nadal wilgotna, co ułatwia wykonanie zabiegu. W tym czasie trawnik nie jest jeszcze w pełni aktywny, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia roślin. Przykładowo, w przypadku trawnika z dużym obciążeniem, na przykład w miejscach intensywnie użytkowanych, aeracja po zimie pozwala na odbudowę struktury gleby oraz poprawę zdrowia trawnika na wiosnę. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, aerację powinno się wykonywać, gdy gleba osiągnie temperaturę powyżej 5°C, co zazwyczaj ma miejsce wczesną wiosną, po zakończeniu mrozów.

Pytanie 8

Regularne koszenie trawy sprzyja

A. rozwojowi filcu z mchu.

B. wzrostowi chwastów.

C. infekcjom wywołanym przez grzyby.

D. tworzeniu gęstej murawy.

Częste koszenie trawników jest kluczowym elementem pielęgnacji, który sprzyja powstawaniu gęstej murawy. Regularne przycinanie trawy stymuluje wzrost bocznych pędów, co prowadzi do zagęszczenia roślinności. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk w ogrodnictwie, optymalna wysokość koszenia powinna wynosić od 3 do 5 cm w zależności od gatunku trawy. Utrzymanie tej wysokości nie tylko poprawia estetykę trawnika, ale także zwiększa jego odporność na suszę i choroby. Ponadto, częste koszenie zapobiega zakwitaniu trawy, co z kolei utrudnia rozwój chwastów. Przykładem skutecznej strategii pielęgnacji jest stosowanie noży koszących o różnych wysokościach, co pozwala na lepsze dopasowanie do specyficznych potrzeb danego trawnika. Dodatkowo, regularne koszenie przyczynia się do równomiernego rozkładu składników odżywczych i poprawia ogólną kondycję gleby, co jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia murawy.

Pytanie 9

Przed utworzeniem rabaty bylinowej, aby zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wody, trzeba dodać do podłoża

A. kompostu

B. gliny

C. torfu

D. piasku

Torf to taki organiczny materiał, który potrafi naprawdę dużo. Zdecydowanie przydaje się w glebie, bo pomaga lepiej zatrzymywać wodę i dostarcza roślinom potrzebne składniki odżywcze. Dzięki torfowi gleba staje się bardziej przewiewna i lepiej odprowadza wodę, co jest super ważne dla zdrowego wzrostu bylin. Z mojego doświadczenia, jak dorzucisz torf do rabaty, to w czasie suszy łatwiej jest utrzymać odpowiednią wilgotność. To naprawdę działa! Używanie torfu to też zgodne z tym, co mówią standardy ekologiczne, które sugerują, żeby stosować materiały organiczne. Torf wpływa też na mikroorganizmy w glebie, co z kolei przyspiesza rozkład substancji organicznych i wzbogaca glebę w składniki odżywcze. Generalnie, torf to taki niezbędnik, jeśli chcesz mieć ładnie rosnące byliny.

Pytanie 10

Jaką metodę nawadniania powinno się wdrożyć w przypadku uprawy roślin w wielodoniczkach?

A. Zalewową

B. Kroplową

C. Bruzdową

D. Deszczownianą

Metody nawadniania, jak bruzdowa, kroplowa czy deszczowniana, chociaż bywają używane, nie są najlepsze w przypadku wielodoniczek. Nawadnianie bruzdowe, które polega na robieniu rowków, może prowadzić do tego, że woda nie rozchodzi się równomiernie, a to nie sprzyja dobremu wzrostowi roślin. W niektórych miejscach może być za dużo wody, a w innych za mało, co jest szczególnie złe dla małych sadzonek. Z kolei nawadnianie kroplowe, mimo że w dużych ogrodach działa, w małych doniczkach może być problematyczne, bo kroplowniki mogą się zapychać i ciężko kontrolować, ile wody się podaje. A jeśli chodzi o deszczownię, to ryzyko zbyt dużej wilgoci i chorób grzybowych, to może być prawdziwa katastrofa dla młodych roślin. W praktyce, złe podejście do nawadniania może prowadzić do dużych strat w uprawach, dlatego ważne, żeby wybierać metody odpowiednie do danego systemu i fazy wzrostu roślin.

Pytanie 11

Który z poniższych zabiegów ogrodniczych nie jest częścią rewaloryzacji ogrodu?

A. Zwalczanie chorób i szkodników

B. Usuwanie samosiewów

C. Rekultywacja terenu pod nasadzenia

D. Wymiana pierwotnie istniejącej szaty roślinnej

Wszystkie inne wymienione działania mają istotny wpływ na proces rewaloryzacji ogrodu, jednakże ich zrozumienie wymaga głębszej analizy. Zwalczanie chorób i szkodników jest niezbędnym elementem dbania o stan zdrowia roślin. Choroby i szkodniki mogą znacząco obniżać estetykę i funkcjonalność ogrodu, dlatego ich kontrola jest kluczowa. Odpowiednie metody ochrony roślin, takie jak stosowanie nawozów organicznych i naturalnych środków biobójczych, mogą przyczynić się do poprawy zdrowia roślin, co podnosi ich wartość estetyczną. Rekultywacja terenu pod nasadzenia jest kolejnym istotnym krokiem, który może obejmować poprawę struktury gleby, co z kolei wpływa na możliwość wzrostu nowych roślin. Poprawne przygotowanie podłoża, takie jak drenaż i wzbogacenie gleby o substancje organiczne, jest fundamentem dla zdrowego rozwoju roślinności. Usuwanie samosiewów również odgrywa ważną rolę w utrzymaniu estetyki ogrodu. Samosiewy mogą szybko zajmować przestrzeń, co prowadzi do nieładu i wzrostu konkurencji dla innych roślin. Właściwe zarządzanie tymi elementami pozwala na bardziej zrównoważony rozwój ogrodu i zachowanie jego estetycznych walorów.

Pytanie 12

Jaki sposób doboru kolorów roślin umożliwi wizualne pogłębienie projektowanej kompozycji?

A. Rośliny o zimnych kolorach jednocześnie na pierwszym planie oraz w tle kompozycji

B. Rośliny o ciepłych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o zimnych kolorach w tle kompozycji

C. Rośliny o ciepłych kolorach zarówno na pierwszym planie, jak i w tle kompozycji

D. Rośliny o zimnych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o ciepłych kolorach w tle kompozycji

Rośliny o barwach ciepłych, umieszczone na pierwszym planie kompozycji, mają zdolność do przyciągania wzroku, co sprawia, że stają się one dominującym elementem przestrzeni. Ciepłe kolory, takie jak czerwień, pomarańcz i żółć, są postrzegane jako bliższe widza, co w efekcie tworzy wrażenie głębi. W tle, z kolei rośliny o barwach zimnych, takich jak niebieski, zielony lub fioletowy, wydają się być bardziej odległe. Dzięki zastosowaniu tej techniki można osiągnąć wrażenie trójwymiarowości w projektowanej kompozycji, co jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, przestrzeni publicznych czy wnętrz. Praktycznym przykładem może być projektowanie rabaty kwiatowej, gdzie na pierwszym planie umieszczamy intensywnie czerwone tulipany, a w tle, w większej odległości, delikatne niebieskie niezapominajki. Zgodnie z zasadami kompozycji, takie zestawienie kolorystyczne pozwala skutecznie podkreślić i uwypuklić charakter danej przestrzeni oraz nadać jej głębię, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu krajobrazu.

Pytanie 13

Jakie z wymienionych narzędzi można użyć do bezpośredniego mierzenia długości boiska sportowego?

A. Niwelator, taśma miernicza

B. Poziomnica, stalowa ruletka

C. Taśma stalowa, szpilki

D. Teodolit, łata pomiarowa

Taśma stalowa i szpilki to narzędzia powszechnie stosowane do precyzyjnego pomiaru długości, zwłaszcza na boiskach sportowych. Taśma stalowa jest elastyczna, co pozwala na łatwe pomiar i dostosowanie się do różnych kształtów terenu. Jej długość może wynosić od kilku do kilkudziesięciu metrów, co pozwala na pomiar dużych odległości. Szpilki stosuje się do oznaczania punktów na boisku, co jest kluczowe przy wytyczaniu linii czy granic boiska. Dzięki nim można w łatwy sposób określić, gdzie mają być ustawione bramki czy linie boczne. W praktyce, podczas tworzenia boiska, ważne jest, aby pomiary były dokładne, co wpływa na jakość gry i zgodność z regulaminami sportowymi. Wykorzystanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie i inżynierii sportowej, które wymagają precyzyjnego wytyczania obiektów sportowych.

Pytanie 14

W uprawach roślin ozdobnych na gruncie, aby poprawić strukturę i zwiększyć odczyn gleby, wykorzystuje się zestaw nawozów

A. magnezowych

B. fosforowych

C. wapniowych

D. potasowych

Odpowiedź 'wapniowych' jest prawidłowa, gdyż nawozy wapniowe odgrywają kluczową rolę w poprawie struktury gleby oraz jej odczynu. Wapń jest niezbędnym makroelementem, który wpływa na chelatację innych składników pokarmowych, a jego obecność w glebie sprzyja tworzeniu struktury gruzełkowatej, co zwiększa przepuszczalność gleby i poprawia dostępność wody oraz powietrza dla korzeni roślin. W praktyce stosuje się takie nawozy jak wapno nawozowe lub dolomit, które nie tylko podnoszą pH gleby w przypadku jej zakwaszenia, ale również dostarczają magnez. Wapnienie gleby powinno być przeprowadzane zgodnie z analizą gleby, aby nie doprowadzić do nadmiernego alkalizowania, co może być szkodliwe dla niektórych roślin ozdobnych. Dobrym przykładem jest stosowanie wapna w uprawach hortensji, które preferują lekko kwasowe podłoża, ale ich niewłaściwe nawożenie może prowadzić do deficytu składników pokarmowych. Standardy zalecają pomiar pH co 2-3 lata oraz dostosowanie dawek nawozów wapniowych do wyników analizy gleby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w uprawach roślin ozdobnych."

Pytanie 15

W celu zadarniania cienistych obszarów pod koronami drzew zamiast trawnika można wykorzystać

A. rozchodnik kaukaski (Sedum spurium) oraz macierzankę cytrynową (Thymus citrodorus)

B. irysy syberyjskie (Iris sibirica) oraz liliowce rdzawe (Hemerocallis fulva)

C. bluszcz pospolity (Hedera helix) i runiankę japońską (Pachysandra terminalis)

D. niecierpek Waleriana (Impatiens walleriana) oraz begonię bulwiastą (Begonia x tuberhybrida)

Bluszcz pospolity (Hedera helix) oraz runianka japońska (Pachysandra terminalis) są doskonałymi roślinami do zadrzewiania cienistych powierzchni pod koronami drzew. Bluszcz pospolity jest rośliną pnącą, która dobrze znosi cień oraz wilgotne warunki. Dzięki swoim zdolnościom do przylegania do różnych powierzchni, może skutecznie pokrywać ziemię, ograniczając rozwój chwastów oraz stabilizując glebę. Runianka japońska natomiast, to roślina okrywowa, która tworzy gęste dywany zieleni, co również przyczynia się do ochrony gleby przed erozją. Obie rośliny charakteryzują się niskimi wymaganiami pielęgnacyjnymi oraz dużą odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi do zastosowania w trudnych warunkach. W praktyce, zastosowanie tych roślin w ogrodach, parkach czy na terenach rekreacyjnych przyczynia się do zwiększenia bioróżnorodności, a także estetyki przestrzeni zielonych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie projektowania przestrzeni zielonych. Warto również pamiętać, że bluszcz pospolity ma właściwości oczyszczające powietrze, co dodatkowo podnosi jego wartość w miejskich krajobrazach.

Pytanie 16

Jaki sposób sadzenia jest zalecany do stworzenia wąskiego, bardzo gęstego żywopłotu z żywotnika zachodniego?

A. W trójkę, w doły

B. Jednorzędowo, w rowy

C. Jednorzędowo, w doły

D. W trójkę, w rowy

Odpowiedź 'Jednorzędowo, w rowy' jest poprawna, ponieważ ta metoda sadzenia jest zalecana do tworzenia wąskich, bardziej zwartym żywopłotów z żywotnika zachodniego. Sadzenie jednorzędowe oznacza, że rośliny są umieszczane w jednej linii, co sprzyja równomiernemu wzrostowi i rozwojowi. Użycie rowów zamiast dołów zapewnia lepsze warunki drenażowe, co jest kluczowe dla żywotnika, który preferuje glebę dobrze przepuszczalną. Przykładowo, przy sadzeniu na glebach gliniastych, rowy pomagają zapobiegać stagnacji wody, co może prowadzić do gnicia korzeni. Warto również zauważyć, że sadzenie w odległości odpowiedniej dla danego gatunku pozwala na zachowanie odpowiedniej przestrzeni dla wzrostu roślin i ich zdrowia. Stosując tę metodę, zapewniamy żywopłotowi optymalne warunki wzrostu i estetyczny wygląd, co jest zgodne z zasadami krajobrazu i architektury zieleni.

Pytanie 17

Zaleca się sadzenie roślin liściastych, które są wrażliwe na mróz, metodą z odkrytym systemem korzeniowym

A. jesienią, przed zakończeniem wegetacji roślin.

B. wiosną, zaraz po rozpoczęciu wegetacji roślin.

C. latem, w pełnym okresie wegetacji roślin.

D. wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji roślin.

Sadzenie wrażliwych na mróz roślin liściastych latem, w pełni wegetacji, jest podejściem, które wiąże się z licznymi ryzykami i potencjalnymi błędami. W tym okresie rośliny są w intensywnej fazie wzrostu, co zwiększa ich zapotrzebowanie na wodę i składniki odżywcze. Przesadzenie roślin w takiej chwili może prowadzić do stresu, ponieważ ich system korzeniowy nie jest w stanie szybko dostosować się do zmian w otoczeniu. Dodatkowo, wysokie temperatury latem mogą przyczynić się do szybszego parowania wody z gleby, co dodatkowo utrudnia roślinom przetrwanie i adaptację. Sadzenie roślin jesienią, przed zakończeniem wegetacji, również nie jest zalecane, ponieważ rośliny mogą nie zdążyć się zakorzenić przed nadejściem mrozów, co zwiększa ryzyko ich wymarznięcia. Z kolei sadzenie wiosną, bezpośrednio po rozpoczęciu wegetacji, może skutkować nieodpowiednim momentem na transplantację, ponieważ rośliny mogą być zbyt słabe, aby przenieść się do nowego miejsca. Typowe błędy myślowe związane z wyborem nieodpowiedniego terminu sadzenia wynikają z braku zrozumienia cyklu życiowego roślin oraz ich wymagań glebowych. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do sadzenia, zwrócić uwagę na etapy wegetacji oraz dostosować metody do specyfiki każdej rośliny.

Pytanie 18

Właściciel planuje zasadzić w swoim ogrodzie różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense). Gleba w miejscu, gdzie ma być posadzona roślina, jest przepuszczalna i ma neutralny odczyn. Który z zabiegów jest konieczny, aby dostosować warunki glebowe do wymagań rośliny?

A. Zagęszczanie

B. Wałowanie

C. Wapnowanie

D. Zakwaszanie

Zakwaszanie gleby to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o uprawę różanecznika katawbijskiego. Ta roślina najlepiej rośnie w kwaśnej glebie, gdzie pH wynosi od 4,5 do 6,5. Jeśli sadzisz ją w glebie o neutralnym odczynie, to mogłoby to być złym pomysłem. Może to prowadzić do różnych problemów, na przykład roślina będzie miała trudności z pobieraniem składników odżywczych, co wpłynie na jej wzrost i kwitnienie. W praktyce, żeby obniżyć pH, śmiało możesz użyć siarki elementarnej lub torfu, a nawet kompostu z igliwia. Pamiętaj, żeby czasami sprawdzić pH gleby, bo to pomoże w dostosowywaniu działań w ogrodzie. Takie dbanie o pH gleby to naprawdę dobry krok w stronę lepszego wzrostu roślin kwasolubnych.

Pytanie 19

Powszechnie akceptowaną zasadą przy sadzeniu cebul i bulw jest umieszczanie ich na głębokości odpowiadającej

A. trzem wysokościom bulwy lub cebuli

B. czterem wysokościom bulwy lub cebuli

C. dwóm wysokościom bulwy lub cebuli

D. jednej wysokości bulwy lub cebuli

Sadzenie bulw i cebul na głębokości trzech wysokości bulwy lub cebuli to naprawdę dobra praktyka w ogrodnictwie. Taka głębokość sprzyja temu, żeby rośliny mogły lepiej rosnąć, a korzenie się rozwijały. Poza tym, zmniejsza ryzyko przemarznięcia. Jak się je sadzi na tej głębokości, to mają większe szanse na wykorzystanie wilgoci z ziemi, co jest mega ważne. Przykłady to chociażby tulipany czy czosnek – sadzone zgodnie z tą zasadą, rosną silniej i zdrowiej. Z mojego doświadczenia, warto też sprawdzić, jaką mamy glebę. Na lekkiej, piaszczystej glebie można je sadzić trochę płycej, ale w gliniastej lepiej trzymać się tej głębokości, żeby nie zgnili. To wszystko pomaga korzeniom się rozwijać, co na koniec przekłada się na lepsze plony.

Pytanie 20

Szary osad na różnych częściach roślin, często z czarnymi kropeczkami konidiów, jest oznaką

A. mączniaka rzekomego

B. czarnej plamistości

C. rdzy pęcherzykowatej

D. szarej pleśni

Czarne plamistości na liściach często myli się z innymi chorobami, co może prowadzić do złych diagnoz. Odpowiedzi o czarnej plamistości odnoszą się do chorób wywoływanych przez różne grzyby, jak Alternaria czy Ascochyta, które robią ciemne plamy, ale nie mają szarego nalotu. Mączniak rzekomy, który wywołuje grzyb Peronospora, objawia się białym, pudrowym nalotem, a nie szarym, i atakuje głównie młode liście oraz pędy, co jest inną sprawą niż szara pleśń. Rdza pęcherzykowata to kolejny przykład, który wprowadza w błąd, bo na liściach są żółte albo pomarańczowe plamy, a objawy też są zupełnie inne niż szarej pleśni. Wiedza o tych różnicach jest mega ważna, bo pozwala lepiej zarządzać zdrowiem roślin. Zrozumienie, która choroba co powoduje, to klucz do dobrego działania i ochrony roślin, bo jak źle zdiagnozujesz, to możesz wprowadzić nieefektywne metody ochrony.

Pytanie 21

Jaki okres sadzenia jest najbardziej korzystny dla drzew i krzewów iglastych?

A. Od końca kwietnia do połowy maja

B. Od końca marca do połowy kwietnia

C. Od końca października do połowy listopada

D. Od końca maja do połowy czerwca

Sadzenie drzew i krzewów iglastych w czasie od końca października do połowy listopada to raczej zły pomysł z kilku powodów. W tym okresie rośliny zaczynają wchodzić w spoczynek, co zmniejsza ich szanse na ukorzenienie się. Poza tym, niskie temperatury i ryzyko przymrozków mogą zaszkodzić młodym roślinom, które nie zdążą się dobrze zakorzenić przed zimą. W marcu i kwietniu też jest ryzyko, bo wczesna wiosna może przynieść niespodziewane przymrozki, a to zagraża młodym sadzonkom. Sadzenie od końca maja do połowy czerwca też nie jest najlepszym pomysłem, bo wtedy mogą być okresy suszy, które stresują rośliny. I jeszcze, dobrze jest unikać przesadzania w czasie intensywnego wzrostu, bo to może je osłabić. Dlatego, jak chcesz, żeby iglaki się dobrze rozwijały, warto trzymać się sprawdzonych zasad dotyczących sadzenia.

Pytanie 22

Aby zwiększyć odporność roślin na mróz, używa się nawozów

A. manganowych

B. siarkowych

C. potasowych

D. azotowych

Stosowanie nawozów siarkowych, manganowych czy azotowych w celu zwiększenia mrozoodporności roślin jest nieadekwatne i nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Nawozy siarkowe, choć ważne dla roślin, przede wszystkim wpływają na syntezę białka i procesy związane z metabolizmem azotu, nie mają jednak bezpośredniego wpływu na mrozoodporność. Siarka jest niezbędnym składnikiem do produkcji aminokwasów, ale jej rola nie obejmuje poprawy odporności na niskie temperatury. Jeżeli chodzi o nawozy manganowe, ich działanie koncentruje się głównie na procesach fotosyntezy i metabolizmie węglowodanów, co nie przekłada się na zwiększoną mrozoodporność. Mangan wspiera również działanie enzymów, jednak nie ma znaczącego wpływu na adaptację roślin do warunków mroźnych. Z kolei nawozy azotowe, chociaż kluczowe dla wzrostu wegetatywnego, mogą w rzeczywistości osłabiać rośliny w okresie zimowym. Nadmiar azotu sprzyja bujnemu wzrostowi w okresie wegetacyjnym, ale może prowadzić do osłabienia struktury komórkowej roślin, co czyni je wrażliwszymi na mróz. Typowym błędem w myśleniu jest postrzeganie wszystkich nawozów jako równoważnych w kontekście ochrony przed mrozem, co ignoruje złożoność procesów biochemicznych zachodzących w roślinach. Dlatego kluczowe jest zastosowanie odpowiednich nawozów, takich jak potasowe, które wspierają mechanizmy obronne roślin.

Pytanie 23

Bardzo wiekowe drzewa oraz krzewy o niskiej żywotności potrzebują przycinania

A. formującego koronę

B. zwiększającego kwitnienie

C. poprawiającego bezpieczeństwo

D. odmładzającego

Odpowiedź odmładzającego cięcia jest prawidłowa, ponieważ w przypadku bardzo starych drzew i krzewów o słabej żywotności, celem jest przywrócenie im energii i zdolności do wzrostu. Cięcie odmładzające polega na usuwaniu starych, chorych lub uszkodzonych gałęzi, co umożliwia lepszy dostęp światła i powietrza do wnętrza korony, a także stymuluje produkcję nowych pędów. Takie zabiegi mogą znacząco poprawić ogólną kondycję rośliny oraz zwiększyć jej odporność na choroby i szkodniki. Praktycznym zastosowaniem tego rodzaju cięcia może być odnawianie starych krzewów owocowych, takich jak porzeczki czy maliny, które po odpowiednim cięciu mogą znowu obficie owocować. Zgodnie z dobrymi praktykami w arborystyce, najlepiej wykonywać cięcie odmładzające wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy rośliny są w stanie spoczynku, co minimalizuje stres i wspiera regenerację.

Pytanie 24

Jakie obiekty zaliczają się do kategorii zieleni?

A. leśnych szlaków turystycznych

B. terenów zieleni otwartych

C. ogrodów botanicznych

D. muraw stadionów

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd w kontekście definicji zieleńców. Murawy stadionów, jako miejsca przeznaczone do uprawiania sportu, mają specyficzne wymagania dotyczące pielęgnacji i użytkowania, co odróżnia je od zieleńców, które są bardziej zróżnicowane pod względem ekologicznym i funkcjonalnym. W kontekście leśnych szlaków turystycznych, zieleńce nie są odpowiednie, gdyż te szlaki zazwyczaj prowadzą przez naturalne lub półnaturalne tereny leśne, a nie przez tereny zaprojektowane z myślą o odpoczynku i rekreacji w miastach. Ogrody botaniczne natomiast, choć również są terenami zieleni, mają inne funkcje edukacyjne i badawcze, skupiając się na kolekcjonowaniu i prezentacji różnych gatunków roślin. Warto zauważyć, że typowe błędy myślowe związane z wyborem niepoprawnych odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia kategorii terenów zieleni i ich funkcji. Zrozumienie różnicy między różnymi rodzajami terenów zieleni, jak również ich zastosowań, jest kluczowe dla prawidłowego identyfikowania ich roli w obszarze urbanistyki oraz ochrony środowiska. Warto pamiętać, że tereny zieleni otwartej, do których zaliczają się zieleńce, powinny być projektowane zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz uwzględniać potrzeby społeczności lokalnych.

Pytanie 25

Na placach zabaw dla dzieci nie powinno się sadzić

A. bergenii sercolistnej (Bergenia cordifolia), śnieguliczki białej (Symphoricarpos albus) i sosny górskiej (Pinus mugo)

B. funkii Siebolda (Hosta sieboldiana), derenia jadalnego (Cornus mas) i jodły jednobarwnej (Abies concolor)

C. szałwii omszonej (Salvia nemorosa), jarząbu zwyczajnego (Sorbus aucuparia) i jałowca pospolitego (Juniperus communis)

D. konwalii majowej (Convallaria majalis), ligustru pospolitego (Ligustrum vulgare) i cisu pospolitego (Taxus baccata)

Odpowiedź dotycząca konwalii majowej, ligustru pospolitego oraz cisu pospolitego jako roślin, których nie należy sadzić na terenach zabaw dla dzieci, jest poprawna z wielu powodów. Konwalia majowa (Convallaria majalis) jest rośliną trującą, której wszystkie części zawierają glikozydy nasercowe, mogące powodować poważne problemy zdrowotne, w tym zatrucia. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare) również zawiera substancje toksyczne, które mogą być niebezpieczne w przypadku spożycia, zwłaszcza przez dzieci. Cis pospolity (Taxus baccata) jest kolejnym przykładem rośliny, której nasiona i igły są silnie toksyczne, co czyni go nieodpowiednim wyborem na terenie zabaw. Te aspekty podkreślają znaczenie doboru roślin na obszarach, gdzie mogą bawić się dzieci. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu przestrzeni zabaw, warto unikać roślin, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, co zaleca m.in. Amerykańska Akademia Pediatrii. Bezpieczne tereny zabaw powinny być wypełnione roślinami nie tylko estetycznymi, ale również bezpiecznymi dla najmłodszych.

Pytanie 26

Jaką roślinę zaleca się rozmnażać z odrostów korzeniowych?

A. Pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

B. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

C. Sumak octowiec (Rhus typhina)

D. Jałowiec chiński (Juniperus chinensis)

Sumak octowiec, znany też jako Rhus typhina, to roślina, która naprawdę fajnie się rozmnaża przez odrosty korzeniowe. Te odrosty to po prostu pędy wyrastające z korzeni rośliny, co czyni je łatwym sposobem na posadzenie nowych egzemplarzy. W przypadku sumaka to nawet super proste, bo wytwarza on sporo tych odrostów. Jak je oddzielisz, to mają już rozwinięty system korzeniowy, więc rosną naprawdę szybko po posadzeniu. Z tego, co wiem, ogrodnicy polecają tę metodę, bo jest tania i daje dobre rezultaty, zwłaszcza w przypadku krzewów i drzew, które potrafią się rozrastać. A poza tym, sumak octowiec ma piękne liście i zachwycające kolory jesienią, więc świetnie wygląda w ogrodzie.

Pytanie 27

Który z podanych gatunków roślin posiada liście w odcieniu szarości?

A. Piwonia chińska (Paeonia lactiflora)

B. Smagliczka skalna (Alyssum saxatile)

C. Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis x hybrida)

D. Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia)

Wybór piwonii chińskiej, bergenii sercowatej czy liliowca ogrodowego w odpowiedzi na pytanie o roślinę z szarymi liśćmi to zła decyzja. Każda z tych roślin ma inne kolory liści. Piwonia chińska ma duże, zielone liście, które naprawdę przyciągają uwagę. Bergenia sercowata, znana z tych dużych, sercowatych liści, też nie jest szara. Co ciekawe, liliowiec ogrodowy ma liście w różnych odcieniach zieleni i kwitnie bardzo ładnie. Wybierając te rośliny, chyba zaszło jakieś nieporozumienie, bo nie mają one cech szarych liści. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby przy identyfikacji roślin zwracać uwagę na to, jak wyglądają liście – ich kształt i kolor są kluczowe w botanice. Często popełniamy błąd, polegając na ogólnych informacjach, a powinniśmy dokładniej przyjrzeć się ich cechom, żeby nie mieć błędnych wniosków. Wiedza o roślinach i ich właściwościach to podstawa dla każdego, kto interesuje się ogrodnictwem.

Pytanie 28

Jakie rośliny nadają się do zasadzenia w parku na stanowisku zacienionym oraz w glebie wilgotnej?

A. krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina)

B. jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)

C. bodziszek popielaty (Geranium cinereum)

D. parzydło leśne (Aruncus dioicus)

Bodziec popielaty (Geranium cinereum) to roślina, która preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste i dobrze zdrenowane gleby. Jego wymagania glebowe i świetlne sprawiają, że nie nadaje się do sadzenia w głębokim cieniu ani w glebach o wysokiej wilgotności. Z kolei jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest rośliną ciepłolubną, która dobrze rośnie w słońcu i umiarkowanie wilgotnych warunkach. Nie jest to roślina odpowiednia do cienistych miejsc, co ogranicza jej zastosowanie w parkach leśnych. Krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina) również preferuje stanowiska słoneczne i dobrze przepuszczalne gleby; jest to gatunek, który zazwyczaj nie toleruje nadmiaru wilgoci. Typowym błędem w doborze roślin jest ignorowanie specyficznych wymagań danego gatunku, co prowadzi do ich niewłaściwego umiejscowienia w ogrodzie. Rośliny, które są niewłaściwie dopasowane do warunków środowiskowych, mogą mieć trudności z wzrostem, co w ostateczności skutkuje ich osłabieniem lub obumieraniem. W projektowaniu krajobrazu kluczowe jest zrozumienie, jakie warunki panują w danym miejscu oraz jakie gatunki roślin najlepiej się w nich odnajdą, aby uniknąć niepowodzeń oraz niepotrzebnych kosztów związanych z ich wymianą lub pielęgnacją.

Pytanie 29

Nie powinno się sadzić roślin z nagim systemem korzeniowym

A. roślin iglastych

B. roślin wodnych

C. róż rabatowych

D. krzewów owocowych

Sadzenie roślin iglastych bez korzeni to raczej kiepski pomysł. Te roślinki mają swoje wymagania jeśli chodzi o glebę i wilgotność, a bez korzeni może być im ciężko. Na przykład sosny czy świerki potrzebują stabilnych warunków, a przy nagich sadzonkach to może być trudne do osiągnięcia. Mają one głębokie korzenie, więc jak sadzimy je bez systemu korzeniowego, to mogą mieć problem z aklimatyzacją i często po prostu umierają. Warto w takich przypadkach korzystać z sadzonek w pojemnikach albo takich z korzeniami, bo to im pomaga lepiej się zaadoptować i rosnąć. Przykładem może być sadzenie w pojemnikach, co ułatwia przenoszenie roślin i mniej je uszkadza podczas przesadzania. Zmniejsza to stres i daje większą szansę na przetrwanie.

Pytanie 30

Zadrzewienia wzdłuż dróg są stosowane głównie w celu

A. ochrony niewielkiej fauny.

B. organizowania krajobrazu.

C. wzbogacania pejzażu.

D. ochrony przed wiatrem.

Zadrzewienia przydrożne stanowią istotny element ochrony przeciwwietrznej. Ich głównym celem jest ochrona dróg oraz okolicznych terenów przed szkodliwym działaniem wiatru, co jest szczególnie ważne w obszarach otwartych, gdzie siła wiatru może powodować niebezpieczne sytuacje, takie jak osuwiska, zrywanie gałęzi czy utrudnienia w ruchu drogowym. Zadrzewienia te skutecznie redukują prędkość wiatru, tworząc osłonę, która chroni zarówno pojazdy, jak i pieszych. Przykłady zastosowań to nasadzenia na obszarach wiejskich, gdzie zadrzewienia są wykorzystywane wzdłuż dróg krajowych, a także w rejonach przemysłowych, gdzie ochrona budynków przed wiatrem ma kluczowe znaczenie. W praktykach zarządzania przestrzenią, zadrzewienia są również zalecane w standardach ochrony środowiska, które podkreślają znaczenie bioróżnorodności oraz zachowania naturalnych barier dla poprawy jakości życia mieszkańców. Oprócz aspektów ochronnych, zadrzewienia wpływają pozytywnie na mikroklimat, co jest istotne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 31

Jaką skalę należy zastosować przy tworzeniu graficznych projektów zagospodarowania terenu, które są wymagane do uzyskania pozwolenia na budowę?

A. 1:100

B. 1:10

C. 1:50

D. 1:500

Wybór niewłaściwej skali do opracowania graficznych planów zagospodarowania terenu może wynikać z niezrozumienia potrzeb projektu oraz wymagań prawnych. Skala 1:50, choć może wydawać się atrakcyjna ze względu na brak detali, jest nieodpowiednia do przedstawiania całościowego obrazu zagospodarowania terenu. To zbyt duża szczegółowość, która sprawia, że projekt staje się trudny do interpretacji w kontekście całego terenu. Skala ta jest bardziej odpowiednia dla szczegółowych rysunków budowlanych, takich jak plany pięter czy detale architektoniczne. Z kolei skala 1:100, choć również może być użyteczna w niektórych kontekstach, nie zapewnia wystarczającej przestrzeni do uchwycenia kompleksowych relacji między różnymi elementami zagospodarowania, szczególnie w przypadku większych projektów urbanistycznych. Natomiast skala 1:10 jest zbyt szczegółowa i niepraktyczna dla planów zagospodarowania terenu, co również prowadzi do nieczytelności dokumentacji. Kluczowe jest, aby przy wyborze skali kierować się jej funkcjonalnością oraz zgodnością z wymaganiami prawnymi, co w przypadku projektów wymagających pozwolenia na budowę najczęściej wskazuje na preferencję dla skali 1:500. Użycie niewłaściwej skali może prowadzić do odrzucenia dokumentacji przez organy administracyjne, co wiąże się z opóźnieniami w procesie budowlanym.

Pytanie 32

W analizie dendrologicznej obwód pnia wyrażany jest w

A. m

B. cm

C. mm

D. dm

W inwentaryzacji dendrologicznej obwód pnia drzewa jest podawany w centymetrach (cm), ponieważ ta jednostka miary jest najbardziej praktyczna i powszechnie stosowana w naukach przyrodniczych oraz leśnictwie. Przykładowo, pomiar obwodu pnia na wysokości 130 cm nad ziemią, znany jako wysokość pierśnicy, jest kluczowy dla określenia wieku drzewa oraz jego wartości ekonomicznej. Użycie centymetrów umożliwia dokładne porównanie danych między różnymi badaniami oraz ułatwia ich interpretację przez specjalistów. W praktyce, w wielu systemach inwentaryzacyjnych, takich jak zintegrowane systemy zarządzania zasobami leśnymi, podawanie danych w centymetrach jest standardem, co zapewnia spójność i jednoznaczność w analizach. Warto również zauważyć, że standardy międzynarodowe, takie jak ISO 8601, zalecają stosowanie jednostek SI, w tym centymetrów, w kontekście pomiarów biologicznych i ekologicznych, co dodatkowo potwierdza słuszność tej jednostki w kontekście pomiaru obwodu pnia.

Pytanie 33

W trakcie tworzenia należy korzystać ze znormalizowanych oznaczeń graficznych roślin

A. rysunków terenowych

B. schematów funkcjonalnych

C. dokumentacji technicznej

D. projektów koncepcyjnych

Dokumentacja techniczna jest kluczowym elementem w każdym procesie projektowym, a znormalizowane oznaczenia graficzne roślin odgrywają w niej istotną rolę. Te oznaczenia pomagają w precyzyjnym przedstawieniu informacji o rodzaju roślin, ich rozmieszczeniu oraz wymaganiach środowiskowych. Dzięki zastosowaniu standardów, takich jak norma PN-EN ISO 12944, można zapewnić spójność i zrozumiałość dokumentacji. W praktyce, znormalizowane symbole umożliwiają łatwe odczytanie rysunków przez różne grupy zainteresowane, od architektów po ogrodników. Stosując te oznaczenia w dokumentacji technicznej, projektanci mogą realizować bardziej złożone i efektywne projekty zieleni, które uwzględniają ekologiczne i estetyczne aspekty otoczenia. Dobrze przygotowana dokumentacja techniczna, zawierająca odpowiednie symbole, staje się kluczowym narzędziem w komunikacji między wszystkimi uczestnikami projektu, co w efekcie prowadzi do lepszej jakości realizacji i mniejszej liczby błędów.

Pytanie 34

Rośliny w klombach zaprojektowanych według zasad z XIX wieku powinny być sadzone

A. niższymi w centrum, a wyższymi na obrzeżach

B. niższymi na obrzeżach, a wyższymi w centrum

C. o tej samej wysokości

D. o różnorodnej wysokości, w sposób nieregularny

Korzystając z zasad projektowania klombów XIX-wiecznych, zasada obsadzania roślin niższymi na zewnątrz i wyższymi w środku ma kluczowe znaczenie dla estetyki i funkcjonalności takich kompozycji. Taki układ roślinności nie tylko podkreśla walory wizualne roślin, ale również zapewnia lepszą widoczność i dostęp do niższych roślin w centralnej części klombu. Dodatkowo, tworzenie takich przestrzeni pozwala na naturalny efekt perspektywy, gdzie szczegóły centralne przyciągają uwagę, a wyższe rośliny tworzą ramę. To podejście jest zgodne z konwencjami ogrodnictwa artystycznego, gdzie kompozycje są zaplanowane z myślą o harmonijnym wyglądzie z różnych kątów obserwacyjnych. Przykładem takiego zastosowania mogą być ogrody w stylu angielskim, w których często stosuje się rośliny o różnej wysokości, aby uzyskać efekt głębi oraz bogactwa form i kolorów.

Pytanie 35

Zanim umieścimy łodygi roślin w zielonej gąbce florystycznej, należy ich końcówki

A. owinąć watą

B. przyciąć na ukos

C. nałożyć wosk

D. przyciąć pod kątem prostym

Przycinanie końcówek łodyg roślin na ukos jest kluczowym zabiegiem, który zwiększa powierzchnię wchłaniania wody oraz substancji odżywczych. Dzięki takiemu cięciu, łodygi lepiej przylegają do gąbki florystycznej, co zapobiega powstawaniu pustych przestrzeni, w których mogłaby gromadzić się powietrze. W praktyce florystycznej, zabieg ten ma na celu zapewnienie dłuższej trwałości kwiatów ciętych oraz ich lepszego nawodnienia. W standardach florystycznych zaleca się przycinanie pod kątem 45 stopni, co zapewnia optymalne warunki dla transportu wody do rośliny. Dodatkowo, warto stosować narzędzia, które nie uszkadzają tkanek roślinnych, takie jak ostre nożyczki lub sekatory. Innym istotnym aspektem jest to, że po przycięciu warto umieścić łodygi w wodzie na kilka godzin przed aranżacją, co pozwoli na ich odpowiednie nawodnienie. Tego rodzaju praktyki są powszechnie stosowane w branży florystycznej, aby zapewnić maksymalną świeżość i wygląd kompozycji kwiatowych.

Pytanie 36

Jakie działania trzeba podjąć jesienią, aby ochronić róże rabatowe przed zimą?

A. Kopczykowanie róż ziemią

B. Przycięcie pędów róż nad 1-2 oczkiem

C. Przycięcie pędów róż nad 3-5 oczkiem

D. Kopczykowanie róż suchymi liśćmi

Kopczykowanie róż ziemią to kluczowy zabieg, który należy wykonać jesienią, aby zabezpieczyć róże rabatowe przed negatywnymi skutkami zimowych temperatur. Proces ten polega na usypaniu kopczyka z ziemi wokół podstawy rośliny, co chroni korzenie przed mrozem oraz działa jak dodatkowa warstwa izolacyjna. Zabezpieczenie róż w ten sposób jest zgodne z najlepszymi praktykami w pielęgnacji roślin, które zalecają stosowanie materiałów organicznych lub ziemi jako naturalnych izolatorów. Przykładowo, podczas kopczykowania warto wykorzystać ziemię z ogrodu, aby zapewnić roślinom środowisko zbliżone do ich naturalnego. Warto również pamiętać, aby nie zakrywać pędów, ponieważ ich osłonięcie może prowadzić do rozwoju chorób grzybowych. Dobrze wykonane kopczykowanie nie tylko zwiększa szanse przetrwania roślin, ale także wpływa na ich późniejszy rozwój i kwitnienie w sezonie wiosennym, kiedy będą mogły skutecznie przyjąć energię ze słońca.

Pytanie 37

Jaka konstrukcja habitatowa jest właściwa dla migracji borsuków oraz kun?

A. prostokątny tunel o szerokości 3 m

B. okrągły tunel o średnicy 80 cm

C. okrągły tunel o średnicy 40 cm

D. prostokątny tunel o szerokości 6 m

Wybór okrągłych tuneli o średnicy 40 cm, prostokątnych tuneli o szerokości 3 m lub 6 m nie spełnia wymagań borsuków i kun, co wynika z kilku istotnych aspektów ich biologii oraz ekologii. Okrągły tunel o średnicy 40 cm jest zbyt wąski, aby umożliwić borsukom swobodne poruszanie się; biorąc pod uwagę ich rozmiary, takie przejście mogłoby prowadzić do stresu lub ograniczenia mobilności. Borsuki, jako zwierzęta o dużej masie i umiejętności poruszania się w ciasnych przestrzeniach, wymagają większej średnicy, a tunele o średnicy 80 cm zapewniają im odpowiednią przestrzeń. Z kolei prostokątne tunele, mimo że mogą wydawać się funkcjonalne, nie są optymalne dla tych gatunków. Prostokątna forma może prowadzić do trudności w poruszaniu się i braku komfortu, co jest kluczowe dla ich wędrówek. Dodatkowo, w przypadku tuneli prostokątnych, szerokość 3 m i 6 m, choć może być wystarczająca dla niektórych zwierząt, nie jest dostosowana do preferencji borsuków, które preferują korytarze bardziej zbliżone do ich naturalnych siedlisk. W praktyce, nieodpowiedni dobór wymiarów tunelu może skutkować brakiem migracji zwierząt, co negatywnie wpływa na ich populacje oraz ekosystem w danym obszarze. Zastosowanie zbyt małych lub niewłaściwie zaprojektowanych tuneli w kontekście ochrony bioróżnorodności jest powszechnym błędem, który może prowadzić do izolacji genetycznej oraz zmniejszenia liczby osobników w danym obszarze, co jest sprzeczne z celami ochrony przyrody.

Pytanie 38

Przy projektowaniu nasadzeń drzew w alejach, kluczowe znaczenie ma

A. paralela

B. asymetria

C. kontrast

D. rytm

W projektowaniu drzew alejowych rytm to naprawdę ważna sprawa. To właśnie on sprawia, że cała kompozycja wygląda dynamicznie i harmonijnie. Można go osiągnąć przez powtarzanie elementów, jak drzewa czy inne rośliny. Na przykład, przy alejce warto zaplanować grupy drzew, które mają podobną wysokość i kształt – to od razu daje fajny efekt wizualny. Dobrze przemyślany rytm pozwala też na łagodne przejścia w kompozycji, co z kolei poprawia sposób, w jaki ludzie odbierają przestrzeń. Moim zdaniem, gdy tworzymy aleję, dobrze jest trzymać się zasad proporcji, żeby znaleźć równowagę między powtarzalnością a różnorodnością. To naprawdę pasuje do dobrych praktyk w architekturze krajobrazu. Pamiętaj, że odpowiedni rytm nie tylko przyciąga wzrok, ale też zwiększa komfort użytkowania, co jest super ważne w przestrzeniach publicznych.

Pytanie 39

W przypadku gatunków z twardym drewnem, w celu uformowania korony drzewa, cięcie młodych pędów przeprowadza się

A. znacznie powyżej pąka

B. tuż nad pąkiem

C. tuż pod pąkiem

D. znacznie poniżej pąka

Odpowiedź 'tuż nad pąkiem' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku cięcia młodych pędów drzew o twardym drewnie, istotne jest, aby pozostawić niewielką przestrzeń powyżej pąka. Dzięki temu, w miejscu cięcia, łatwiej będzie zakończyć proces gojenia się rany, a pąk ma szansę na rozwój. Cięcie w tej lokalizacji sprzyja również prawidłowemu formowaniu korony drzewa, co jest kluczowe dla jego dalszego wzrostu i zdrowia. Praktyczne zastosowanie tej techniki polega na dostosowaniu cięcia do specyficznych potrzeb danego gatunku drzewa oraz jego struktury. W standardach arborystycznych, takich jak ANSI A300, zaleca się wykonywanie cięć w taki sposób, aby minimalizować stres dla rośliny, co ma kluczowe znaczenie dla ich długoterminowego zdrowia. Odpowiednie formowanie korony wpływa nie tylko na estetykę, ale także na funkcjonowanie drzewa, w tym na jego zdolność do fotosyntezy i pozyskiwania wody.

Pytanie 40

Korzystając z danych zawartych w tabeli określ wysokość opłaty za usunięcie świerku syberyjskiego o obwodzie 56 cm

Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w zł za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew.	11,04
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata i omszona.	30,01
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, głóg-forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik.	73,00
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, bożodrzew.	275,40

A. 4088 zł

B. 5064 zł

C. 1348 zł

D. 2752 zł

No i super, poprawna odpowiedź to 4088 zł. Zastosowałeś stawkę dla świerka syberyjskiego, która wynosi 73,00 zł za każdy centymetr obwodu. Obliczając koszt usunięcia świerka o obwodzie 56 cm, pomnożyłeś 56 cm przez 73,00 zł/cm, co daje 4088 zł. To jest zgodne z tym, jak fachowcy w branży obliczają takie koszty. Muszę przyznać, że znajomość stawek za różne gatunki drzew to kluczowa sprawa, jak się pracuje w leśnictwie czy ogrodnictwie. Dzięki temu można lepiej zaplanować budżet i całą gospodarkę leśną. Ważne też, żeby regularnie aktualizować te tabele, bo ceny i przepisy mogą się zmieniać. Dobrze się spisałeś!

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej