Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 17:27
Data zakończenia: 4 maja 2025 17:54

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile wynosi koszt produkcji 10 porcji bitej śmietany z jagodami.

Nazwa potrawy: Bita śmietana z jagodami
Lp	Nazwa produktu	Ilość na 5 porcji [g]	Cena 1kg [zł]
1.	Śmietanka 30%	250	10,00
2.	Cukier puder	50	2,00
3.	Jagody	300	15,00

A. 27,00 zł

B. 54,00 zł

C. 14,20 zł

D. 10,20 zł

Często spotykanym błędem w obliczeniach kosztów produkcji jest nieprawidłowe przeliczenie ilości składników na większą ilość porcji. W przypadku tego pytania, niektórzy mogą mylnie założyć, że wystarczy pomnożyć koszty składników na 5 porcji przez 2, co może prowadzić do nieprawidłowego rezultatu. Na przykład, przyjmując, że koszt śmietanki wynosi 5 zł, błędnie można przyjąć, iż koszt na 10 porcji to 10 zł bez uwzględnienia odpowiedniej ilości. Kolejnym powszechnym błędem jest nieuwzględnienie wszystkich składników, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Cukier puder i jagody są równie ważnymi składnikami, a ich koszty muszą być dokładnie obliczone. Warto również pamiętać, że składniki mogą przychodzić w różnych opakowaniach, co wymaga umiejętności przeliczenia ich na odpowiednie proporcje. Niewłaściwe podejście do przeliczania ilości składników albo pomijanie niektórych z nich może prowadzić do poważnych błędów w kalkulacji całkowitego kosztu produkcji, co w kontekście działalności gastronomicznej może skutkować nieopłacalnością potraw i straty dla przedsiębiorstwa. Dlatego tak istotne jest dokładne zwracanie uwagi na proporcje oraz umiejętność przeliczania kosztów, co jest kluczowe w codziennym zarządzaniu kuchnią.

Pytanie 2

Umieszczanie składnika w zimnej wodzie i bardzo powolne podgrzewanie to technika gotowania

A. jaj w koszulkach

B. sztuki mięsa

C. wywaru kostnego

D. kompotu owocowego

No dobra, odpowiedzi związane z kompotem, jajkami w koszulce i sztuką mięsa są trochę mylące. Kompot owocowy robi się zazwyczaj przez gotowanie owoców w wodzie z cukrem. W tej metodzie wrzątek jest kluczowy, zupełnie inaczej niż w opisywanej technice, gdzie wkładamy surowiec do zimnej wody. Jajka w koszulce gotuje się w wodzie z octem, co wymaga szybkiego podgrzewania, a to nie ma nic wspólnego z wolnym ogrzewaniem. Co do sztuki mięsa, to może dotyczyć sous-vide, gdzie mięso gotuje się w niskiej temperaturze, ale też w wyższej niż w przypadku wolnego ogrzewania. Te błędne zrozumienia prowadzą do typowych pomyłek, jak mylenie różnych metod gotowania. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każda technika kulinarna ma swoje zasady, które są istotne, żeby osiągnąć dobre efekty w kuchni.

Pytanie 3

Zjedzenie kremu russel może prowadzić do zatrucia

A. pestycydami

B. herbicydami

C. askarydozą

D. salmonellą

Wybór askarydozy, herbicydów czy pestycydów jako przyczyny zatrucia naprawdę nie był najlepszy. Te rzeczy nie mają bezpośredniego związku z kremami spożywczymi. Askarydoza to choroba spowodowana przez pasożyty, głównie glisty, które mogą się dostać do organizmu przez jedzenie lub picie zainfekowanych rzeczy. Ale nie ma nic wspólnego z nabiałem albo kremami. Z drugiej strony herbicydy to chemikalia używane w rolnictwie, żeby zwalczać chwasty, co też ma swoje konsekwencje w żywności, ale nie odnosi się bezpośrednio do naszych kremów. Pestycydy z kolei chronią rośliny i mogą wpadać do łańcucha pokarmowego, ale ryzyko bakterii jak salmonella jest znacznie większe w tym kontekście. Może pomyliłeś te terminy, myśląc, że wszystko to jest związane z zatruciami, ale w przypadku kremu najczęściej chodzi właśnie o salmonellę. Warto zrozumieć, że każde zagrożenie zdrowotne ma swoje konkretne źródło i sposób działania.

Pytanie 4

Zgodnie z aktualnymi regulacjami, zakąski zimne można serwować od momentu ich wytworzenia do chwili spożycia

A. w ciągu 12 godzin, jeżeli są składowane w temperaturze od 2 do 6 stopni C

B. w ciągu 12 godzin, gdy są przechowywane w temperaturze od 12 do 16 stopni C

C. w ciągu 24 godzin, jeżeli trzymane są w temperaturze od 2 do 6 stopni C

D. w ciągu 24 godzin, pod warunkiem, że są przechowywane w temperaturze od 12 do 16 stopni C

Odpowiedź wskazująca, że zakąski zimne można wydawać w ciągu 12 godzin, jeżeli są przechowywane w temperaturze od 2 do 6 stopni C, jest poprawna z punktu widzenia przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności. Przechowywanie produktów w tej temperaturze minimalizuje ryzyko rozwoju drobnoustrojów, które mogą prowadzić do zatrucia pokarmowego. W kontekście praktycznym, restauracje i cateringi powinny stosować termometry do monitorowania temperatury przechowywanych produktów, aby zapewnić, że ich zakąski nie przekraczają maksymalnych wartości temperaturowych. Oprócz tego, istotne jest przestrzeganie zasad rotacji produktów, aby te najstarsze były używane w pierwszej kolejności, co pozwala na zminimalizowanie marnotrawstwa żywności. Szeroko uznawane standardy, takie jak Hazard Analysis and Critical Control Points (HACCP), wprowadzają szczegółowe wytyczne dotyczące przechowywania i obróbki żywności, a ich przestrzeganie jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa konsumentów oraz jakości serwowanych potraw.

Pytanie 5

Miejsce, w którym odbywa się wydawanie gotowych potraw, nie powinno znajdować się w pobliżu

A. zmywalni naczyń stołowych

B. kuchni głównej

C. sali konsumenckiej

D. przygotowalni czystej

Pomieszczenie do ekspedycji gotowych potraw powinno być oddzielone od zmywalni naczyń stołowych, ponieważ zmywalnia to obszar, w którym przetwarzane są używane naczynia, co generuje potencjalne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. W zmywalni mogą występować resztki jedzenia, a także wilgoć, co sprzyja rozwojowi bakterii. Dlatego zgodnie z zasadami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) oraz innymi normami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności, kluczowe jest, aby pomieszczenie do ekspedycji, gdzie przygotowane potrawy są serwowane lub wydawane, znajdowało się w odseparowanej strefie. Dobre praktyki branżowe zakładają, że każda strefa pracy powinna być funkcjonalnie oddzielona, co minimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej. Na przykład, w restauracjach i hotelach, często wprowadza się strefy „czyste” i „brudne”, aby efektywnie zarządzać przepływem żywności oraz zapewnić wysoką jakość usług i bezpieczeństwo konsumentów.

Pytanie 6

W smażalni ryb nastąpił nagły spadek sprzedaży dań z powodu niewystarczającej jakości surowców. Jakie kroki powinny zostać podjęte natychmiast, aby zwiększyć sprzedaż?

A. Zainwestować w promocję w Internecie

B. Zmienić aranżację wnętrza smażalni

C. Zmień dostawcę ryb

D. Zwolnić dotychczasowy personel i zatrudnić nowych pracowników

Zmiana dostawcy ryb jest kluczowym krokiem w sytuacji, gdy jakość surowca wpływa negatywnie na sprzedaż potraw. Wysoka jakość składników jest fundamentem gastronomii, a w przypadku smażalni ryb, jest to szczególnie istotne. Niezadowolenie klientów wynikające z niskiej jakości ryb może prowadzić do ich odejścia, co z kolei przekłada się na spadek obrotów. Wybór odpowiedniego dostawcy powinien uwzględniać nie tylko cenę, ale również standardy jakości, świeżość produktów i ich pochodzenie. Przykładem praktycznego zastosowania tego rozwiązania może być przeprowadzenie audytu dostawców, co pozwoli na zidentyfikowanie tych, którzy oferują najwyższe standardy. Poza tym, w branży gastronomicznej coraz większą wagę przywiązuje się do zrównoważonego rybołówstwa, dlatego warto wybierać dostawców, którzy przestrzegają zasad ochrony środowiska i zapewniają etyczne źródła ryb. Takie działania nie tylko poprawią jakość potraw, ale również wzmocnią wizerunek lokalu, co pozytywnie wpłynie na przyciąganie klientów.

Pytanie 7

Jakie zmiany w żywności, która była wielokrotnie rozmrażana i zamrażana, mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia?

A. Namnożenie drobnoustrojów.

B. Zmiana struktury.

C. Znaczne utraty masy.

D. Zmiana intensywności koloru.

Zmiana konsystencji, straty masy oraz zmiana intensywności barwy mogą wydawać się na pierwszy rzut oka istotnymi problemami związanymi z żywnością, jednak nie stanowią one bezpośredniego zagrożenia zdrowotnego, jakie niesie namnożenie drobnoustrojów. Zmiana konsystencji żywności, chociaż może wpływać na jej walory sensoryczne, zazwyczaj nie wiąże się z problemami zdrowotnymi. Konsystencja produktów spożywczych może zmieniać się w wyniku procesów zamrażania i rozmrażania, co jest naturalną reakcją na zmiany temperatury, ale nie jest to najważniejszy aspekt dotyczący bezpieczeństwa żywności. Również duże straty masy związane z utratą wody podczas zamrażania mogą wpływać na jakość produktu, ale nie mają bezpośredniego wpływu na jego bezpieczeństwo. Podobnie zmiana intensywności barwy może być rezultatem reakcji chemicznych zachodzących w trakcie zamrażania, ale nie oznacza, że produkt stał się niebezpieczny do spożycia. Kluczowe jest zrozumienie, że zagrożenie zdrowotne w żywności wynika przede wszystkim z mikrobiologii, a nie z fizycznych czy chemicznych zmian, które mogą wystąpić w wyniku niewłaściwego przechowywania. W codziennej praktyce, aby zminimalizować ryzyko, należy kierować się zasadami dotyczącymi przechowywania żywności oraz monitorować stany mikrobiologiczne produktów, szczególnie tych poddawanych wielokrotnemu zamrażaniu i rozmrażaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Jakie są tradycyjne polskie zupy?

A. żur, czernina, krupnik

B. zupa grzybowa, rossolnik, zupa cebulowa

C. polewka, zupa z jaskółczych gniazd, zupa śledziowa

D. barszcz, kapuśniak, zupa piwna

Odpowiedź 'żur, czernina, krupnik' jest poprawna, ponieważ wszystkie te zupy mają głębokie korzenie w polskiej tradycji kulinarnej. Żur, na przykład, to zupa na zakwasie żytnim, często podawana z jajkiem i kiełbasą, a jej przygotowanie jest realizowane na wielu regionalnych festiwalach kulinarnych. Czernina to natomiast zupa przygotowywana z kaczki, której charakterystyczny smak uzyskuje się dzięki zastosowaniu krwi zwierzęcia, co czyni ją unikalnym daniem w polskiej kuchni. Krupnik, będący zupą na bazie kaszy, często wzbogacaną warzywami i mięsem, również odzwierciedla lokalne tradycje i różnorodność składników. Te zupy nie tylko są częścią polskiej kultury, ale także stanowią przykład lokalnej bioróżnorodności, która wpływa na smak i sposób przygotowania potraw. Co więcej, zupy te są często tematem badań w kontekście zachowania kulinarnego dziedzictwa oraz ich znaczenia w codziennym życiu Polaków.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Na podstawie danych w tabeli wskaż środek spożywczy, który zawiera najmniej węglowodanów.

Skład chemiczny 100 g różnych rodzajów kasz
Lp.	Rodzaj kaszy	Białko (g)	Skrobia (g)	Błonnik (g)	Popiół (g)	Tłuszcz (g)
1.	manna	8,7	74,0	2,5	0,3	1,0
2.	jaglana	10,5	55,0	3,2	1,0	3,5
3.	pęczak	8,4	68,2	5,4	1,1	2,0
4.	gryczana	12,6	60,5	5,9	2,0	1,9

A. 1

B. 2

C. 4

D. 3

Odpowiedź nr 2 jest właściwa, bo kasza jaglana rzeczywiście ma najmniej węglowodanów w postaci skrobi spośród wszystkich porównywanych produktów. Węglowodany to super ważne źródło energii w diecie, a to, co jemy, ma ogromny wpływ na nasze zdrowie. Kasza jaglana nie zawiera glutenu, więc jest często wybierana w dietach eliminacyjnych, zwłaszcza przez osoby z celiakią. Na 100 g tego produktu przypada około 70 g węglowodanów, więc jest lżejsza niż na przykład kasza gryczana czy jęczmienna. Warto znać zawartość węglowodanów w różnych jedzeniach, nie tylko dla tych na diecie niskowęglowodanowej, ale też dla osób, które chcą mieć kontrolę nad poziomem cukru we krwi i zdrową masą ciała. Wydaje mi się, że znajomość tych różnic może ułatwić podejmowanie mądrzejszych wyborów żywnościowych, zwłaszcza teraz, gdy diety ketogeniczne i inne niskowęglowodanowe zyskują na popularności. Wiedza o produktach ubogich w węglowodany jest bardzo ważna, żeby dobrze odpowiadać na potrzeby organizmu, a jednocześnie nie przesadzać z ich spożyciem.

Pytanie 13

Lokalizację ekspedycji potraw powinno się planować w pobliżu

A. magazynu podręcznego

B. magazynu żywności

C. przygotowalni czystej

D. kuchni gorącej

Odpowiedź 'kuchnia gorąca' jest prawidłowa, ponieważ ekspedycja potraw odbywa się w bliskim sąsiedztwie kuchni, gdzie potrawy są przygotowywane i serwowane. Utrzymanie krótkiej odległości między kuchnią a miejscem ekspedycji jest kluczowe dla zachowania jakości serwowanych dań oraz dla efektywności pracy w restauracji. W praktyce, gdy potrawy opuszczają kuchnię, powinny być natychmiast transportowane do strefy wydawania, aby uniknąć ich wystawienia na działanie niekorzystnych warunków, takich jak chłodzenie czy zanieczyszczenie. Zgodnie z normami HACCP, istotne jest, aby wszelkie procesy związane z żywnością, w tym ich transport, były zaplanowane w sposób minimalizujący ryzyko kontaminacji i zapewniający świeżość serwowanych potraw. Przykładowo, w restauracjach typu fine dining, gdzie jakość jedzenia ma kluczowe znaczenie, szef kuchni zwykle projektuje układ kuchni w taki sposób, aby zminimalizować dystans między strefą gotowania a strefą wydawania. Dzięki temu, potrawy mogą być serwowane w optymalnym czasie, co wpływa na ogólne doświadczenie klienta.

Pytanie 14

Jakie składniki przyczyniają się do wysokiej wartości energetycznej orzechów?

A. białek

B. błonnika

C. węglowodanów

D. tłuszczów

Orzechy są surowcem wysokoenergetycznym przede wszystkim ze względu na wysoką zawartość tłuszczów, które stanowią ich główny składnik odżywczy. Tłuszcze są kluczowym źródłem energii, dostarczającym około 9 kcal na gram, co czyni je najbardziej kalorycznymi makroskładnikami. W orzechach tłuszcze są głównie nienasycone, co przekłada się na ich korzystny wpływ na zdrowie, w tym obniżenie poziomu cholesterolu i ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Przykładowo, orzechy włoskie zawierają kwasy tłuszczowe omega-3, które mają udowodnione działanie prozdrowotne. Orzechy są również doskonałym źródłem witamin (np. E, K) oraz minerałów (np. magnezu, cynku), co czyni je wartościowym dodatkiem do diety. W praktyce, orzechy mogą być stosowane jako zdrowa przekąska, składnik sałatek, musli, a także jako baza do tworzenia różnorodnych past czy masłek orzechowych, co jest zgodne z zaleceniami zdrowego odżywiania promowanymi przez instytucje takie jak WHO czy EFSA.

Pytanie 15

Kucharz powinien serwować deser gotowany na parze

A. w pucharku

B. w filiżance

C. na talerzyku

D. na półmisku

Serwowanie deseru gotowanego w kąpieli wodnej na talerzyku, półmisku lub w pucharku może wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjną opcją, jednak w praktyce niesie ze sobą istotne ograniczenia. Talerzyk, mimo że powszechnie używany w kuchni, nie sprzyja odpowiedniej prezentacji tego typu deserów. Desery gotowane w kąpieli wodnej zazwyczaj mają delikatną i kremową konsystencję, która nie tylko wymaga staranności w podaniu, ale także odpowiedniego naczynia, które umożliwi ich estetyczne ukazanie. Talerzyk oferuje zbyt dużą powierzchnię, co może prowadzić do rozlania się deseru i utraty jego walorów wizualnych. Półmisek, z kolei, jest przeznaczony do serwowania większych porcji lub potraw, co również jest nieodpowiednie dla wyrafinowanego deseru. Ostatnia z propozycji, pucharek, nie zawsze jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ często jest używany do deserów, które wymagają większej objętości, takich jak lody czy sałatki owocowe. Desery gotowane w kąpieli wodnej powinny być podawane w naczyniach, które podkreślają ich lekką i elegancką naturę. Ogólnie rzecz biorąc, wybór odpowiedniego naczynia ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia najlepszego doświadczenia kulinarnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branży gastronomicznej.

Pytanie 16

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować do przygotowania "Pstrąga na niebiesko"?

A. Tradycyjne smażenie

B. Gotowanie w wodzie

C. Pieczenie

D. Opalanie na grillu

Gotowanie w wodzie jest kluczową techniką obróbki cieplnej stosowaną w przygotowywaniu pstrąga na niebiesko, która polega na delikatnym gotowaniu ryby w wodzie z dodatkiem octu. Ten sposób gotowania, znany jako 'gotowanie w bulionie', pozwala na zachowanie naturalnego smaku ryby oraz jej delikatnej konsystencji. Proces ten wymaga precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć przegotowania, co mogłoby spowodować, że pstrąg stanie się suchy i twardy. W trakcie gotowania następuje denaturacja białek, co sprawia, że ryba nabiera charakterystycznego niebieskiego koloru. Warto dodać, że ten sposób przyrządzania ryb jest powszechnie stosowany w kuchni francuskiej, gdzie dbałość o jakość składników i technikę przygotowania ma kluczowe znaczenie. W praktyce, pstrąg na niebiesko często podawany jest z dodatkami takimi jak ziemniaki, świeże zioła oraz sosy na bazie cytryny, co podkreśla jego subtelny smak oraz aromat. Technika ta jest również zgodna z zasadami zdrowego gotowania, ponieważ minimalizuje użycie tłuszczu, co czyni potrawę lżejszą i bardziej dietetyczną.

Pytanie 17

W sytuacji krwotoku miąższowego dłoni należy

A. założyć poszkodowanemu sterylny opatrunek

B. opuścić dłoń poszkodowanego wzdłuż ciała

C. ustawić poszkodowanego w bezpiecznej pozycji

D. założyć poszkodowanemu opaskę uciskową

Ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej jest ważnym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy, ale nie jest wystarczające w przypadku krwotoku miąższowego dłoni. Kluczowym działaniem w tej sytuacji jest zastosowanie opatrunku, który zapobiega dalszemu wydostawaniu się krwi. Opuścić dłoń poszkodowanego wzdłuż ciała, choć może wydawać się intuicyjne, nie pomaga w minimalizowaniu krwawienia, a wręcz może nasilać krwotok, szczególnie jeśli dłoń znajduje się poniżej poziomu serca. Z kolei założenie opaski uciskowej na dłoń może być zasadne w przypadku silnego krwotoku, ale powinno być stosowane tylko w ostateczności, gdy inne metody, takie jak opatrunek, nie przynoszą efektu. Użycie opaski uciskowej może prowadzić do uszkodzenia tkanki, jeśli jest stosowane niewłaściwie. Ważne jest, aby pamiętać, że pierwsza pomoc powinna być dobrze przemyślana i stosowana zgodnie z aktualnymi standardami. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że proste działania, takie jak zmiana pozycji ciała, będą wystarczające do rozwiązania poważnego problemu zdrowotnego. W przypadkach urazów, zawsze należy skupić się na bezpośrednich działaniach mających na celu opanowanie sytuacji, takich jak stosowanie opatrunków, zanim podejmiemy inne kroki.

Pytanie 18

Wskaż brakujący etap w przedstawionej procedurze postępowania z jajami dostarczonymi do zakładu gastronomicznego.

Procedura postępowania z jajami używanymi do produkcji
Dostawa jaj	Magazynowanie chłodnicze jaj	?	Włożenie jaj do czystych pojemników	Obróbka wstępna jaj

A. Określenie masy jaj w kilogramach.

B. Dezynfekowanie jaj.

C. Prześwietlanie jaj w owoskopie.

D. Wykonanie próby wodnej jaj.

Każda z odpowiedzi, których nie wybrałeś, ma swoje problemy w kontekście tego, jak powinno się postępować z jajkami. Na przykład, prześwietlanie jaj w owoskopie jest ważne, ale to służy głównie do sprawdzenia ich jakości, a nie do usuwania bakterii. Dzięki temu możesz zobaczyć, czy jaja są wadliwe, ale nie zabezpiecza to przed ewentualnym zanieczyszczeniem. Próba wodna, chociaż przydatna do sprawdzenia świeżości, nie zastąpi dezynfekcji przed użyciem. Nie zapominajmy, że ważenie jaj w kilogramach ma sens głównie dla logistyki, a nie dla bezpieczeństwa zdrowia konsumentów. W gastronomii trzeba mieć na uwadze, że każdy krok powinien być pod kątem ryzyka związanym z przygotowaniem dań. Ignorując dezynfekcję, można narazić się na poważne problemy zdrowotne przez obecność bakterii. Warto przestrzegać standardów i najlepszych praktyk przy obróbce jaj, bo to nie tylko poprawia jakość dań, ale też chroni zdrowie gości i reputację lokalu.

Pytanie 19

Analiza zapachu, smaku, wilgotności oraz stopnia wypłukiwania i elastyczności glutenu jest częścią oceny jakości

A. mleka tłustego

B. Masła roślinnego

C. mąki pszennej

D. mięsa wołowego

Odpowiedź 'mąka pszenna' jest prawidłowa, ponieważ badanie zapachu, smaku, wilgotności oraz stopnia wymywania i elastyczności glutenu jest kluczowe dla oceny jakości mąki pszennej, która jest szeroko stosowana w przemyśle piekarniczym oraz produkcji makaronów. Gluten, białko występujące w pszenicy, odgrywa kluczową rolę w strukturze ciasta oraz jego właściwościach teksturalnych. Właściwości te są oceniane poprzez różne testy, które pozwalają na określenie, czy mąka spełnia wymagania norm jakościowych, takich jak normy ISO 5530 lub normy branżowe w piekarnictwie. Przykładowo, dobrej jakości mąka powinna posiadać odpowiednią elastyczność i zdolność do wchłaniania wody, co przekłada się na lepsze właściwości wypiekowe. Oprócz tego, badanie organoleptyczne, czyli ocena smaku i zapachu, jest niezbędna, aby zapewnić, że mąka nie ma obcych zapachów ani smaków, co mogłoby wpłynąć na jakość gotowych produktów. W kontekście przemysłu spożywczego, zachowanie odpowiednich standardów jakości jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i satysfakcji konsumentów.

Pytanie 20

Jakiemu z wymienionych procesów podlega skrobia podczas przygotowywania zasmażki?

A. Dekstrynizacji

B. Retrogradacji

C. Pęcznienia

D. Kleikowania

Wybór innych opcji, takich jak retrogradacja, kleikowanie czy pęcznienie, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów, które zachodzą w skrobi podczas jej przetwarzania. Retrogradacja skrobi to zjawisko, które występuje w procesie, kiedy to schłodzona skrobia po ugotowaniu zaczyna ponownie tworzyć wiązania między cząsteczkami, co prowadzi do powstawania krystalicznych struktur. Ten proces jest bardziej związany z utwardzaniem po ugotowaniu i nie odnosi się do etapu tworzenia zasmażki. Kleikowanie to natomiast proces, w którym skrobia wchłania wodę i zwiększa swoją objętość, tworząc gęstą masę. Jest to istotny proces, ale nie jest on kluczowy przy przygotowaniu zasmażki, ponieważ zasmażka odnosi się głównie do procesów termicznych prowadzących do dekstrynizacji. Pęcznienie, choć związane z wchłanianiem wody przez skrobię, nie jest głównym zjawiskiem zachodzącym podczas podgrzewania skrobi do zasmażki, a raczej efektem wstępnym. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych niepoprawnych odpowiedzi, opierają się na myleniu różnych procesów przetwarzania skrobi. Kluczowe jest zrozumienie, że dekstrynizacja jako proces chemiczny jest niezbędna, by osiągnąć pożądany efekt w przygotowywaniu zasmażek, a inne wymienione procesy mają miejsce w innych kontekstach i nie odzwierciedlają rzeczywistych zmian chemicznych zachodzących w skrobi w trakcie tego konkretnego etapu kulinarnego.

Pytanie 21

Resztki mięsa, które powstają podczas przygotowywania tradycyjnej sztufady, powinny być wykorzystane do zrobienia

A. pieczeni rzymskiej

B. kotletów pożarskich

C. boeuf Stroganowa

D. sznycla po wiedeńsku

Odpowiedzi, które wskazują na inne potrawy, nie są poprawne w kontekście wykorzystania okrawków mięsa powstałych podczas formowania sztufady. Sznycel po wiedeńsku to danie, które polega na panierowaniu kotleta i jego smażeniu na złoto, co nie ma związku z okrawkami. Ta metoda przygotowania wymaga stosunkowo dużych kawałków mięsa, a nie resztek. Boeuf Stroganowa to potrawa, która również bazuje na kawałkach mięsa wołowego, duszonych w sosie, co czyni tę odpowiedź nieodpowiednią, gdyż nie wykorzystuje okrawków. Kotlety pożarskie, choć mogą być przygotowane z mielonego mięsa, nie koncentrują się na resztkach, ale raczej na pełnowartościowym składniku. W kontekście przygotowywania potraw w kuchni, kluczowe jest rozumienie, że niektóre metody wymagają użycia całego kawałka mięsa, a nie resztek. Prawidłowe planowanie oraz wykorzystanie surowców w kuchni to istotna umiejętność, która pozwala na uniknięcie marnotrawstwa. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że odpowiedzi niebazujące na praktycznym wykorzystaniu resztek mięsa są nieadekwatne i nie wspierają celów efektywnego gotowania.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jakie jest główne zastosowanie marynaty w procesie przygotowywania mięsa?

A. Zachowanie suchości mięsa

B. Zwiększenie objętości mięsa

C. Zachowanie koloru mięsa

D. Nadanie smaku i zmiękczenie mięsa

Marynata to mieszanka płynów i przypraw używana w kuchni do przygotowywania mięsa przed obróbką cieplną. Główne zastosowanie marynaty polega na nadaniu mięsu odpowiedniego smaku oraz jego zmiękczeniu. Proces ten jest nie tylko popularny, ale również bardzo praktyczny. Marynowanie pozwala na wniknięcie przypraw i aromatów w głąb mięsa, co sprawia, że staje się ono bardziej soczyste i smakowite po upieczeniu czy smażeniu. W skład typowej marynaty mogą wchodzić oleje, kwasy (takie jak ocet czy sok z cytryny), zioła, przyprawy i różne płyny smakowe, takie jak sos sojowy czy wino. Kwasy zawarte w marynacie pomagają rozbijać włókna mięśniowe, co przyczynia się do zmiękczenia mięsa. Dzięki temu nawet twardsze kawałki mięsa mogą stać się delikatniejsze. Jest to szczególnie ważne w przypadku mięs, które wymagają dłuższego czasu gotowania lub pieczenia. Warto również zaznaczyć, że marynowanie jest techniką cenioną w wielu kuchniach świata i stosowaną w różnych wariantach, co świadczy o jej uniwersalności i skuteczności w poprawie jakości potraw.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Zachowywanie mięsa w solance z wody, soli, cukru, saletry i przypraw to

A. bejcowanie

B. tablerowanie

C. macerowanie

D. peklowanie

Tablerowanie, bejcowanie oraz macerowanie to procesy związane z obróbką żywności, ale każdy z nich ma zupełnie inny cel i zastosowanie. Tablerowanie jest techniką stosowaną w produkcji cukierków i polega na pokrywaniu ich warstwą cukru, co ma na celu nadanie atrakcyjnego wyglądu oraz chrupkości. Nie ma to jednak związku z konserwacją mięsa ani jego długotrwałym przechowywaniem. Bejcowanie to proces, który najczęściej odnosi się do ryb i polega na ich marynowaniu w mieszankach przypraw i kwasów, co ma na celu poprawę smaku i tekstury, ale nie służy konserwacji na dłuższą metę. Macerowanie natomiast dotyczy namaczania owoców lub warzyw w płynach, takich jak alkohol lub syrop, aby uwydatnić ich smak, co jest zupełnie innym procesem w porównaniu do peklowania. Brak zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnych praktyk kulinarnych. Właściwe stosowanie terminologii jest kluczowe dla efektywności obróbki żywności oraz dla bezpieczeństwa konsumentów, co powinno być priorytetem w każdej kuchni, profesjonalnej czy domowej.

Pytanie 26

Sery określane jako włoskie to jakie?

A. mazdamer

B. parmezan

C. gouda

D. gruyere

Parmezan, znany również jako Parmigiano-Reggiano, to ser pochodzący z Włoch, który jest jednym z najbardziej cenionych serów na świecie. Jest produkowany głównie z mleka krowiego w regionach Parmy, Bolonii, Modeny oraz Reggio Emilia. Jego charakterystyczna, twarda tekstura oraz intensywny, orzechowy smak sprawiają, że jest idealnym dodatkiem do wielu dań, takich jak makarony, risotto czy sałatki. Parmezan jest także często stosowany jako ser do tarcia, co czyni go popularnym składnikiem w kuchni włoskiej. W produkcji parmezanu stosowane są tradycyjne metody, które obejmują długotrwałe dojrzewanie, co nadaje mu unikalny aromat i bogactwo smaku. Ser ten posiada oznaczenie PDO (Protected Designation of Origin), co oznacza, że tylko sery wyprodukowane w określonych regionach i według ścisłych norm mogą być nazywane parmezanem. To sprawia, że jest on symbolem jakości i rzemiosła włoskiego.

Pytanie 27

Do przygotowywania potraw w wyższej temperaturze powinno się używać

A. naczynia akutermiczne

B. naczynia ciśnieniowe

C. kotły do gotowania

D. mikrofale

Garnki ciśnieniowe to urządzenia, które pozwalają na gotowanie w podwyższonej temperaturze dzięki zastosowaniu szczelnego zamknięcia, które zwiększa ciśnienie wewnątrz naczynia. Wysokie ciśnienie powoduje, że temperatura wrzenia wody podnosi się powyżej 100°C, co przyspiesza proces gotowania i pozwala na szybsze przygotowanie potraw. Przykładowo, potrawy takie jak gulasz czy zupa mogą być gotowane w znacznie krótszym czasie niż w tradycyjnych garnkach. Stosowanie garnków ciśnieniowych jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, zwłaszcza w gastronomii, gdzie czas i efektywność są kluczowe. Dodatkowo, gotowanie pod ciśnieniem zachowuje więcej wartości odżywczych w produktach, co jest istotne z punktu widzenia zdrowego odżywiania. Warto również zauważyć, że odpowiednie użytkowanie garnków ciśnieniowych wymaga przestrzegania zasad bezpieczeństwa, takich jak regularne sprawdzanie uszczelek oraz ciśnieniomierza, co zapewnia ich długotrwałe i bezpieczne użytkowanie.

Pytanie 28

Przygotowanie marchwi do dalszej obróbki polega na wykonaniu następujących etapów w podanej kolejności:

A. mycie, czyszczenie, płukanie, rozdrabnianie

B. mycie, czyszczenie, rozdrabnianie

C. mycie, czyszczenie, rozdrabnianie, płukanie

D. czyszczenie, mycie, rozdrabnianie

Odpowiedzią, którą powinieneś zaznaczyć, jest mycie, oczyszczanie, płukanie i rozdrabnianie. Na początku musisz umyć marchew, żeby pozbyć się wszelkich zanieczyszczeń czy pestycydów. To naprawdę ważne dla bezpieczeństwa żywności. Potem przychodzi czas na oczyszczenie, czyli wyrzucamy uszkodzone kawałki i inne resztki organiczne. Dopiero wtedy warzywa są gotowe do robienia czegokolwiek dalszego. Następnie płukanie - to też ma swój sens. Tu upewniamy się, że żadne resztki detergentów czy brudu nie pozostają. A na końcu rozdrabnianie, żeby wszystko miało fajną, równą strukturę, co jest istotne, gdy zabieramy się za gotowanie. Te wszystkie etapy to dobre praktyki, które każda szanująca się kuchnia powinna mieć na uwadze, żeby nasze dania były smaczne i bezpieczne.

Pytanie 29

Jaką masę potrawy uzyskuje się po upieczeniu 120 kg schabu, biorąc pod uwagę, że utrata masy podczas pieczenia wynosi 40%?

A. 48 kg

B. 62 kg

C. 58 kg

D. 72 kg

Aby obliczyć masę potrawy po upieczeniu 120 kg schabu przy ubytku masy wynoszącym 40%, należy najpierw obliczyć, ile wynosi masa, która pozostaje po pieczeniu. Ubytek masy oznacza, że po upieczeniu pozostaje 60% początkowej masy. Możemy to obliczyć, mnożąc 120 kg przez 0,60 (60%): 120 kg * 0,60 = 72 kg. Ta obliczenia stanowią podstawę przyrządzania potraw w gastronomii, gdzie przewidywanie zmian masy w wyniku obróbki cieplnej jest kluczowe dla kalkulacji kosztów i planowania menu. W branży kulinarnej zrozumienie ubytku masy podczas pieczenia jest istotne nie tylko ze względów ekonomicznych, ale również przy sporządzaniu receptur, co pozwala na uzyskanie stałej jakości potraw oraz minimalizację strat. Standardy branżowe zalecają stosowanie dokładnych pomiarów, by precyzyjnie obliczyć zapotrzebowanie na składniki. Zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze zarządzanie zasobami w kuchni i rozwijanie efektywnych metod gotowania.

Pytanie 30

Na zamieszczonym schemacie kolejnych etapów przedstawiono metodę przygotowania ciasta

Ubijanie jajek z cukrem › ucieranie tłuszczu na puszystą konsystencję › dodanie masy jajecznej do tłuszczu › wprowadzenie mąki pszennej z proszkiem do pieczenia › mieszanie składników › formowanie ciasta › pieczenie w temperaturze 180 ÷ 200°C

A. kruchego

B. francuskiego

C. piaskowego

D. biszkoptowego

Ciasto piaskowe, znane również jako ciasto biszkoptowe, jest charakterystyczne dla swojej delikatnej struktury i wilgotności, co osiąga się dzięki odpowiedniemu połączeniu składników. Proces ubijania jaj z cukrem jest kluczowym etapem, który wprowadza powietrze do masy, co wpływa na lekkość ciasta. Ucieranie tłuszczu na puszystą masę jest kolejnym krokiem, który zwiększa objętość i nadaje ciastu odpowiednią konsystencję. Po dodaniu masy jajecznej do tłuszczu oraz mąki pszennej z proszkiem do pieczenia, następuje mieszanie masy, co pozwala na równomierne rozprowadzenie składników i uzyskanie jednorodnej struktury. Pieczenie w temperaturze 180-200°C jest standardem, który zapewnia odpowiednie wypieczenie, a także zrumienienie ciasta. Przykładem zastosowania tego typu ciasta mogą być różne wypieki, takie jak babki czy torty, które często stanowią bazę dla różnych deserów. Warto również zauważyć, że ciasto piaskowe jest często wzbogacane o różne dodatki, takie jak bakalie, owoce, czy aromaty, co czyni je niezwykle uniwersalnym.

Pytanie 31

Na bankiecie w stylu angielskim będzie brało udział 100 osób. Ile zestawów szkła, porcelany i sztućców powinno znajdować się na stole?

A. 100

B. 200

C. 170

D. 150

Odpowiedź 100 jest jak najbardziej na miejscu, bo w bankiecie angielskim każdy gość powinien mieć swój własny zestaw szkła, talerzy i sztućców. To działa tak, że goście siadają przy stole i korzystają z podawanych dań, więc trzeba im zapewnić odpowiednie wyposażenie. Dobrze jest też pomyśleć o różnorodności potraw, co znaczy, że każdy będzie potrzebować różnych naczyń, żeby komfortowo się najadać. Na przykład, jeśli mamy różne dania, to goście mogą potrzebować talerzy do ryb, mięsa, deserów i odpowiednich sztućców. To wszystko ma na celu zapewnienie dobrego serwisu i zadowolenia uczestników. Dlatego niezbędne jest przygotowanie 100 kompletów dla 100 osób, żeby każdy miał to, czego potrzebuje.

Pytanie 32

Galaretki powinno się przygotowywać z owoców o wysokiej zawartości

A. błonnika

B. karotenu

C. witamin

D. pektyn

Prawidłowa odpowiedź to pektyny, które są naturalnymi polisacharydami występującymi w wielu owocach. Pektyny pełnią kluczową rolę w procesie żelowania, co czyni je niezbędnymi przy produkcji galaretek. Występują głównie w owocach takich jak jabłka, cytryny, pomarańcze i morele. Aby galaretka miała odpowiednią konsystencję, ważne jest, aby owoce zawierały wystarczającą ilość pektyn. W praktyce, wiele przepisów na galaretki opiera się na dodawaniu cukru oraz soku z cytryny, co wspomaga proces żelowania. Warto zaznaczyć, że do efektywnego uzyskania żelu przy pomocy pektyn, konieczne jest również przestrzeganie odpowiednich proporcji składników. Standardy przemysłowe często zalecają wykorzystanie owoców z wyższą zawartością pektyn do produkcji dżemów i galaretek, co gwarantuje wysoką jakość wyrobu końcowego. Dobrze zrozumiane kwestie związane z właściwościami pektyn pozwalają na tworzenie produktów, które są nie tylko smaczne, ale również mają odpowiednią teksturę zgodną z oczekiwaniami konsumentów.

Pytanie 33

Którą potrawę należy przygotować na podstawie przedstawionej receptury?

cielęcina z/k	600 g	Przeprowadzić obróbkę wstępną mięsa i włoszczyzny. Zagotować i osolić wodę. Włożyć mięso do wody, gotować wolno. Dodać włoszczyznę, gotować aż mięso będzie miękkie. Wyjąć mięso, przestudzić i wyporpować. Pokroić włoszczyznę w paski, dodać do wywaru. Sporządzić podprawę zacieraną. Dodać podprawę do wywaru, zagotować. Podgrzać mięso w sosie. Posypać przed podaniem posiekaną zieleniną.
włoszczyzna	150 g
woda	600 g
natka pietruszki	10 g
masło	50 g
mąka pszenna	50 g

A. Sztukę mięsa cielęcego w sosie.

B. Potrawkę z cielęciny.

C. Budyń z cielęciny i jarzyn.

D. Pulpety cielęce w jarzynach.

Wybór innej potrawy w odpowiedziach raczej nie pasuje do tematu, co sugeruje, że możesz mieć jakieś wątpliwości co do podstawowych technik w kuchni. Pulpety cielęce w jarzynach, mimo że z cielęciną, są zupełnie inną kombinacją niż potrawka. Tu formujesz mielone mięso w kulki i gotujesz, a nie dusisz jak w potrawce. Budyń z cielęciny i jarzyn to już totalnie inna bajka, bo to deser, a nie danie mięsne. Sztuka mięsa cielęcego w sosie też różni się, bo serwujesz cały kawałek mięsa, a w potrawce rozdrabniasz je na mniejsze kawałki. Te różnice pokazują, że warto lepiej zrozumieć, jak działają różne techniki kulinarne i co pasuje do potrawki. To nie tylko metoda gotowania, ale też składniki mają tu duże znaczenie, żeby uzyskać smak, który kojarzy się z tradycyjną kuchnią.

Pytanie 34

Która kombinacja dań spełnia zasady tworzenia jadłospisów?

A. Zupa pomidorowa z ryżem, cielęcina duszona, kluski francuskie, sałata zielona

B. Zupa pomidorowa z ryżem, potrawka z kurczaka, ryż na sypko, pomidory z cebulą

C. Zupa pomidorowa z makaronem, cielęcina duszona, ryż na sypko, pomidory z cebulą

D. Zupa pomidorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, kluski francuskie, sałata zielona

Zestaw obiadowy składający się z zupy pomidorowej z ryżem, cielęciny duszonej, klusek francuskich oraz sałaty zielonej jest zgodny z zasadami planowania jadłospisów, ponieważ zapewnia zrównoważoną ilość składników odżywczych, które są niezbędne dla zdrowia. Użycie ryżu jako dodatku do zupy oraz cielęciny, która dostarcza białka, pozwala na osiągnięcie równowagi pomiędzy węglowodanami, białkiem i błonnikiem. Kluski francuskie, jako źródło węglowodanów, sprawiają, że posiłek staje się sycący i energetyzujący. Sałata zielona dostarcza witamin i minerałów, a także błonnika, co jest kluczowe w diecie. W kontekście standardów żywieniowych, taki zestaw posiłków odzwierciedla zasady piramidy żywieniowej, promującej różnorodność oraz odpowiednie proporcje makroskładników. Przykładowo, w praktyce kucharskiej, łączenie zup z dodatkami bogatymi w węglowodany jest zalecane, aby posiłek był bardziej sycący i odżywczy. Dla osób planujących posiłki, istotne jest dążenie do harmonijnego połączenia smaków i wartości odżywczych, co w tym przypadku zostało osiągnięte.

Pytanie 35

Ustalając cenę usługi gastronomicznej z wykorzystaniem metody konkurencyjnej, należy

A. stosować różne ceny w zależności od segmentu klientów

B. wprowadzać okresowe obniżki cen, jednak nie częściej niż 3 razy w ciągu roku

C. przeprowadzać regularne analizy kosztów produkcji oraz sprzedaży

D. porównywać ceny usług gastronomicznych z ofertami innych lokali gastronomicznych

Porównywanie cen usług gastronomicznych z innymi lokalami to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcemy dobrze ustalać ceny i być konkurencyjni. Dzięki takiej analizie widzimy, co klienci są gotowi zapłacić oraz jakie dodatkowe wartości oferują inni. Obserwując konkurencję, możemy zmieniać naszą ofertę, żeby była bardziej kusząca dla klientów, ale jednocześnie musimy pamiętać o tym, żeby nie stracić na rentowności. Na przykład, jeśli w sąsiedniej restauracji dania są tańsze, to warto pomyśleć o obniżeniu cen albo o dodaniu czegoś unikalnego, co przyciągnie klientów. Warto też mieć na uwadze zmiany na rynku i to, czego oczekują klienci, żeby lepiej dopasować naszą ofertę do ich potrzeb. A propos, są też pewne standardy w branży, które mówią, że ceny powinny być ustalane na podstawie nie tylko kosztów, ale i wartości, jaką przynosi dana usługa.

Pytanie 36

Liofilizacja jest techniką konserwacji żywności, która polega na

A. podgrzewaniu produktów powyżej 100 stopni C

B. zagęszczaniu substancji w wyparkach próżniowych

C. usunięciu wody z substancji poprzez ich wymrożenie

D. osuszaniu artykułów przy użyciu suszarek rozpyłowych

Odpowiedzi sugerujące ogrzewanie produktów powyżej 100 stopni C są mylące, ponieważ liofilizacja nie polega na gotowaniu czy pasteryzacji, które faktycznie prowadzą do utraty wielu składników odżywczych oraz zmiany smaku produktów. Gotowanie zwiększa ryzyko denaturacji białek oraz utraty witamin, co jest sprzeczne z celem liofilizacji, który zakłada maksymalne zachowanie wartości odżywczych. Ponadto, suszenie produktów w suszarkach rozpyłowych, które również zostało zaproponowane, różni się od procesu liofilizacji. W suszarkach rozpyłowych stosuje się bezpośredni kontakt z gorącym powietrzem, co prowadzi do szybkiej utraty wilgoci, ale nie zapewnia takiej samej jakości końcowego produktu jak liofilizacja. Z kolei zagęszczanie produktów w wyparkach próżniowych ma na celu usunięcie nadmiaru cieczy poprzez gotowanie w obniżonym ciśnieniu, co również nie koresponduje z metodą liofilizacji. Właściwe zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego przetwarzania produktów spożywczych, a pomylenie tych technologii prowadzi do nieodpowiednich praktyk w branży. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze metody konserwacji produktów spożywczych kierować się nie tylko ich ceną, ale przede wszystkim wpływem na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 37

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego należy sporządzić

Normatyw surowcowy
Surowiec	Jednostka miary	Ilość
ziemniaki	kg	1,75
jaja	szt	2
mąka ziemniaczana	kg	0,38
sól	kg	do smaku

A. leniwe pierogi.

B. knedle.

C. kopytka.

D. kluski śląskie.

Wybór odpowiedzi związanych z kopytkami, knedlami czy leniwymi pierogami wynika z powszechnych nieporozumień dotyczących składników i metod ich przygotowania. Kopytka to danie, które różni się od klusek śląskich pod względem proporcji składników. Zazwyczaj są one przygotowywane z ugotowanych ziemniaków oraz mąki pszennej, co wpływa na inną konsystencję i smak. Knedle z kolei, to danie, które w wielu regionalnych wersjach zawiera farsz, co jest całkowicie sprzeczne z prostą formą klusek śląskich. Leniwe pierogi to kolejny przykład, w którym kluczowym składnikiem jest twaróg, a nie ziemniaki w dominującej roli. Takie różnice merytoryczne nie tylko prowadzą do poważnych błędów w przygotowaniu potraw, ale także mogą skutkować niezadowoleniem gości z efektywności kulinarnej. Przygotowując różnorodne dania, ważne jest zrozumienie, że każdy przepis opiera się na ściśle określonych zasadach dotyczących składników. Stosowanie niewłaściwych proporcji czy niewłaściwych surowców często prowadzi do nieudanych efektów. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie normatywów surowcowych oraz znajomość charakterystyki dań, które chcemy przygotować.

Pytanie 38

Aby przygotować kawę po irlandzku, konieczne jest dodanie

A. mleka

B. żółtka i winiaku

C. cynamonu

D. whiskey

Kawa po irlandzku to klasyczny napój, który łączy w sobie espresso z irlandzką whiskey oraz bitą śmietaną. Kluczowym składnikiem jest whiskey, która nadaje drinkowi specyficzny, intensywny smak oraz aromat. Przygotowanie kawy po irlandzku wymaga wysokiej jakości składników, w tym dobrze zaparzonej kawy oraz odpowiedniej whiskey, co wpływa na finalny rezultat. Dobrą praktyką jest użycie whiskey typu Irish, która jest znana z łagodnego smaku i jednocześnie wyrazistego charakteru. W połączeniu z bitą śmietaną, napój nie tylko zyskuje na wyglądzie, ale też na walorach smakowych, tworząc harmonijną kompozycję. Kawa po irlandzku jest idealna jako deserowy napój, często serwowany na zakończenie posiłku, co czyni go popularnym w restauracjach oraz barach. Przygotowując ten napój, można również eksperymentować z różnymi dodatkami, pamiętając, że whiskey jest kluczowym składnikiem, który definiuje jego charakter.

Pytanie 39

Co charakteryzuje stopień wysmażenia steku określanego jako well done?

A. umiarkowanym stopniem wysmażenia

B. niskim stopniem wysmażenia

C. niemal surowym mięsem

D. bardzo dobrym wysmażeniem

Odpowiedź 'bardzo dobrym wysmażeniem' jest poprawna, ponieważ stek well done charakteryzuje się całkowitym wysmażeniem, co oznacza, że jego wnętrze jest w pełni ugotowane i nie posiada surowych fragmentów. Zgodnie z uznawanymi standardami kulinarnymi, taka obróbka termiczna skutkuje mięsem, które osiąga temperaturę wewnętrzną przekraczającą 71°C, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo żywności, ale także odpowiednią teksturę. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być zamówienie steku w restauracji, gdzie klienci mogą oczekiwać, że ich danie będzie dobrze przyprawione i podane bez surowych elementów. Znalezienie równowagi pomiędzy smakiem a techniką gotowania jest kluczowe, dlatego w profesjonalnych kuchniach często stosuje się termometry do mierzenia temperatury mięsa. Dobrze wysmażony stek ma charakterystyczny, brązowy kolor i może być lekko chrupiący na zewnątrz, co jest wynikiem procesu zwanym Maillardem, który wpływa na smak i aromat potrawy. Warto również zauważyć, że wybór stopnia wysmażenia powinien być dostosowany do indywidualnych preferencji konsumentów oraz rodzaju mięsa, co może wpłynąć na finalny efekt smakowy.

Pytanie 40

Białka obecne w mięsie podczas gotowania ulegają

A. denaturacji i koagulacji

B. karmelizacji i koagulacji

C. dekstrynizacji i denaturacji

D. denaturacji i oksydacji

Denaturacja i koagulacja białek to naprawdę ważne procesy, które dzieją się, gdy gotujemy mięso. Denaturacja to w skrócie zmiana struktury białek, przez co stają się one takie luźne i tracą swoją pierwotną formę. To się dzieje już przy temperaturze około 40-60°C. Jak białka się denaturować, ich cechy chemiczne się zmieniają, co wpływa na to, jak mięso smakuje i jak wygląda. Potem, kiedy temperatura wzrasta powyżej 70°C, mamy koagulację, czyli łączenie się tych denaturowanych białek w większe struktury, co sprawia, że mięso jest bardziej zwarte. Te procesy są istotne nie tylko w kuchni, ale też dla osób, które zajmują się żywieniem, bo poprawiają strawność białek. Wiedza o tym, jak to wszystko działa, jest kluczowa, zwłaszcza dla kucharzy, którzy chcą, żeby ich dania były smaczne i miały odpowiednią teksturę. W gotowaniu dobrze jest też kontrolować temperaturę, żeby osiągnąć pożądany efekt, zarówno pod względem wyglądu, jak i smaku potrawy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej