Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 17:44
Data zakończenia: 18 maja 2025 18:06

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu przygotowania materiałowego zestawienia do montażu instalacji solarnej, tworzy się

A. przedmiar robót

B. harmonogram wykonywanych prac

C. obmiar robót

D. zapytanie ofertowe

Odpowiedzi, które wskazują na inne pojęcia, takie jak obmiar robót, zapytanie ofertowe czy harmonogram wykonywanych prac, nie oddają istoty procesu przygotowania projektu montażu instalacji solarnej. Obmiar robót to termin, który odnosi się do pomiaru wykonanych prac, a nie planowania materiałów potrzebnych do ich realizacji. Użycie obmiaru w kontekście instalacji solarnej może prowadzić do nieporozumień, ponieważ jest to dokument powstający po zakończeniu określonej fazy budowy, co uniemożliwia wcześniejsze zaplanowanie niezbędnych materiałów. Z kolei zapytanie ofertowe ma na celu uzyskanie cen od różnych dostawców, ale samo w sobie nie zawiera szczegółowych informacji o wymaganych materiałach, co czyni je niewystarczającym do formułowania zestawienia materiałowego. Harmonogram wykonywanych prac jest istotnym dokumentem, który planuje czas realizacji poszczególnych zadań, ale nie zajmuje się bezpośrednio określaniem ilości materiałów. W praktyce, wiele osób myli te pojęcia, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania potrzebnych zasobów, a w konsekwencji do opóźnień w realizacji projektu i zwiększenia kosztów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli przedmiaru robót jako fundamentalnej części procesu planowania.

Pytanie 2

Gdzie powinien być zainstalowany zawór bezpieczeństwa w zamkniętej instalacji centralnego ogrzewania?

A. w dolnej części każdego pionu oraz przed naczyniem wzbiorczym

B. bezpośrednio na kotłach lub wymiennikach ciepła w górnej części ich przestrzeni wodnej

C. na przyłączach pionów do przewodów rozprowadzających

D. przed grzejnikami zarówno na gałęzi zasilającej, jak i powrotnej

Zawór bezpieczeństwa jest kluczowym elementem w instalacji centralnego ogrzewania, szczególnie w systemach zamkniętych. Montaż zaworu bezpieczeństwa bezpośrednio na kotłach lub wymiennikach ciepła w górnej części ich przestrzeni wodnej jest zgodny z zasadami inżynierii cieplnej oraz normami bezpieczeństwa. Głównym celem zaworu bezpieczeństwa jest ochrona instalacji przed nadmiernym ciśnieniem, które może prowadzić do uszkodzeń kotła, wymiennika ciepła oraz innych komponentów systemu. Przy odpowiednim umiejscowieniu zaworu, możliwe jest natychmiastowe uwolnienie nadmiaru ciśnienia, co minimalizuje ryzyko awarii. Przykładowo, w instalacjach, w których występują duże różnice temperatur, zawór ten jest niezbędny, aby zapobiec zjawisku przegrzewania i ewentualnemu wybuchowi. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu technicznego zaworu oraz jego funkcjonalności, aby zapewnić nieprzerwaną i bezpieczną pracę instalacji.

Pytanie 3

Największy współczynnik przewodzenia ciepła w systemach grzewczych posiada

A. miedź

B. stal

C. PEX/AL/PEX

D. polibutylen

Miedź jest materiałem o najwyższym współczynniku przewodności cieplnej spośród wymienionych opcji, co sprawia, że jest idealnym wyborem w instalacjach grzewczych. Jej przewodność cieplna wynosi około 401 W/(m·K), co jest znacząco wyższe niż w przypadku polibutylenu, stali czy PEX/AL/PEX. Dzięki tej właściwości, miedź szybko i efektywnie przekazuje ciepło, co przekłada się na lepszą wydajność systemów grzewczych. W praktyce, zastosowanie rur miedzianych w instalacjach CO (centralnego ogrzewania) pozwala na szybsze osiągnięcie pożądanej temperatury w pomieszczeniach, co jest kluczowe w kontekście komfortu użytkowników oraz oszczędności energetycznych. Miedź jest również odporna na korozję, co sprawia, że ma długą żywotność, a jej zastosowanie jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1057, regulującymi właściwości rur miedzianych. Dodatkowo, miedź posiada dobre właściwości mechaniczne, co czyni ją atrakcyjnym wyborem w różnych warunkach eksploatacyjnych.

Pytanie 4

W wymienniku ciepła jednopłaszczowym z dwoma wężownicami, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, podgrzewa się

A. ciepłą wodę użytkową

B. ciecz solarną

C. mieszaninę glikolu

D. powietrze

W jednopłaszczowym, dwuwężownicowym wymienniku ciepła, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, ciepła woda użytkowa jest kluczowym medium, które jest ogrzewane. Wymienniki ciepła tego typu są zaprojektowane w taki sposób, aby efektywnie przekazywać ciepło z jednego medium do drugiego. W tym przypadku, energia cieplna jest przekazywana z płynu solarnego lub z wody grzewczej dostarczanej przez kocioł do wody użytkowej. Ogrzewanie wody użytkowej jest istotnym elementem w systemach grzewczych, ponieważ zapewnia komfort w domach oraz spełnia podstawowe potrzeby sanitarno-higieniczne. Przykładowo, w domach jednorodzinnych lub budynkach użyteczności publicznej, wymienniki ciepła są szeroko stosowane do efektywnego podgrzewania wody, co jest zgodne z normami i wymaganiami efektywności energetycznej. Warto również zaznaczyć, że stosowanie wymienników ciepła wspomaga w osiąganiu celów związanych z redukcją zużycia energii oraz poprawą efektywności energetycznej budynków, co jest zgodne z obowiązującymi standardami budowlanymi.

Pytanie 5

Z której strony dachu kopertowego domu jednorodzinnego powinno się zainstalować fotoogniwo, aby osiągnąć maksymalną roczną efektywność?

A. Na wschodniej stronie dachu

B. Na północnej stronie dachu

C. Na południowej stronie dachu

D. Na zachodniej stronie dachu

Montaż fotoogniwa na południowej połaci dachu kopertowego budynku jednorodzinnego jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ ta strona dachu otrzymuje najwięcej światła słonecznego przez cały rok. Południowa ekspozycja zapewnia maksymalną produkcję energii, zwłaszcza w miesiącach letnich, gdy słońce jest najwyżej na niebie. Oprócz tego, w czasie zimy, gdy słońce jest niżej, jednostki fotowoltaiczne na południowej stronie wciąż mogą produkować znaczną ilość energii, co przyczynia się do efektywności całorocznej. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, instalacje PV powinny być skierowane w stronę, która minimalizuje cień i maksymalizuje nasłonecznienie. Przykładem zastosowania mogą być budynki jednorodzinne, które korzystają z systemów zarządzania energią, aby optymalizować zużycie energii wyprodukowanej przez fotoogniwa, co prowadzi do większych oszczędności na kosztach energii. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi efektywności energetycznej budynków, które zalecają maksymalizację wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 6

W trakcie instalacji płaskich kolektorów słonecznych w słoneczny dzień należy je osłonić, aby zabezpieczyć

A. przezroczyste pokrywy przed zanieczyszczeniem

B. pokrycie dachu przed odkształceniami termicznymi

C. monterów przed oparzeniami

D. kolektory przed zniszczeniem w wyniku upadku

Podstawowe zrozumienie zagrożeń związanych z montażem kolektorów słonecznych jest kluczowe, aby uniknąć niebezpieczeństw wynikających z niewłaściwych praktyk. Przykrycie kolektorów w celu ochrony pokrycia dachowego przed naprężeniami termicznymi jest mylnym podejściem, ponieważ kolektory są projektowane z myślą o pracy w różnych warunkach atmosferycznych, a ich doświadczalne rozprężanie i kurczenie się nie wpływa negatywnie na dach. Dodatkowo, chociaż ochrona kolektorów przed uszkodzeniem w wyniku upadku jest ważna, to nie jest to bezpośrednio związane z ich działaniem w trakcie montażu. Właściwe zabezpieczenie sprzętu powinno być realizowane poprzez stosowanie stabilnych konstrukcji oraz stosowanie platform roboczych. Ochrona pokryw przezroczystych przed zapyleniem, mimo że może być istotnym czynnikiem w kontekście efektywności kolektorów, nie odpowiada na kluczowe zagadnienie bezpieczeństwa monterów. Typowym błędem jest zatem koncentrowanie się na ochronie sprzętu, podczas gdy głównym celem powinno być zapewnienie bezpieczeństwa osobom pracującym. Właściwe praktyki montażowe, jak ochronne przykrycia w odpowiednich warunkach, są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko związane z pracą w intensywnym słońcu.

Pytanie 7

Jaką minimalną odległość powinny mieć rurociągi w poziomym wymienniku gruntowym, aby została zachowana odpowiednia normatywność?

A. 80 cm

B. 20 cm

C. 400 cm

D. 200 cm

Minimalna odległość pomiędzy rurociągami poziomego wymiennika gruntowego wynosząca 80 cm jest zgodna z obowiązującymi standardami projektowania systemów geotermalnych. Ustalenie odpowiedniej odległości pomiędzy rurociągami jest kluczowe dla zapewnienia efektywności wymiany ciepła oraz uniknięcia problemów związanych z przepływem cieczy. Zbyt mała odległość może prowadzić do niedostatecznego przewodzenia ciepła, co w efekcie obniża wydajność instalacji. Na przykład, w zastosowaniach komercyjnych, takich jak ogrzewanie budynków, zachowanie tego odstępu może znacząco wpłynąć na koszty operacyjne i efektywność energetyczną systemu. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej, projektanci uwzględniają również czynniki takie jak rodzaj gruntu, ciśnienie cieczy oraz warunki hydrologiczne, co podkreśla znaczenie właściwych odległości w kontekście bezpieczeństwa i wydajności. Warto również zaznaczyć, że normy techniczne, takie jak EN 15316-4-3, wskazują na te minimalne odległości jako standardowe praktyki, co sprawia, że ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemów geotermalnych.

Pytanie 8

Diody bypass w systemie fotowoltaicznym zazwyczaj są instalowane

A. na końcu rzędu paneli

B. między łańcuchem paneli a akumulatorem

C. w skrzynce przyłączeniowej panelu fotowoltaicznego

D. pomiędzy dwoma panelami w stringu

Montaż diod bypass w instalacji fotowoltaicznej na końcu łańcucha paneli nie jest zalecany, ponieważ w przypadku zaciemnienia lub uszkodzenia jednego z ogniw, cały łańcuch może zostać poważnie obciążony, co prowadzi do znacznych strat w generacji energii. Umieszczanie ich pomiędzy dwoma panelami w stringu także nie zabezpiecza przed stratami, gdyż ogranicza działanie diod do lokalnego obszaru, co może nie wystarczyć w przypadku szerszych problemów w całym łańcuchu. Kolejnym błędnym podejściem jest montowanie diod pomiędzy łańcuchem paneli a akumulatorem; diody bypass nie są przeznaczone do zarządzania przepływem energii między tymi elementami, ale raczej do ochrony pojedynczych ogniw w obrębie panelu. Kluczowym celem diod bypass jest minimalizacja strat mocy na poziomie paneli, co osiąga się przez ich umiejscowienie w puszce przyłączeniowej, a nie w innych lokalizacjach. Nieprawidłowe umiejscowienie diod bypass może prowadzić do mylnego przekonania o ich efektywności oraz do obniżenia całkowitej wydajności systemu fotowoltaicznego, co w dłuższej perspektywie wpływa na rentowność inwestycji i trwałość instalacji.

Pytanie 9

Podczas przewozu pompy ciepła należy wziąć pod uwagę szczególną podatność tego urządzenia na

A. nachylenia

B. niskie temperatury

C. wilgotność powietrza

D. działanie promieni słonecznych

Pompy ciepła to dość skomplikowane urządzenia, które niestety są dość wrażliwe na różne przechylenia, zwłaszcza podczas transportu. Wynika to z ich konstrukcji oraz użytych części, jak sprężarki, parowniki czy skraplacze. Jak coś pójdzie nie tak w transporcie, to te elementy mogą się po prostu uszkodzić. Na przykład, jeśli sprężarka będzie w złym kącie, to może być problem z jej smarowaniem, co sprawi, że szybciej się zużyje. W branży trzeba naprawdę uważać na standardy transportu, zwłaszcza te normy ISO 9001, które mówią, jak prawidłowo pakować i przewozić takie wrażliwe sprzęty. Dlatego podczas transportu pomp ciepła warto trzymać się wskazówek producenta, które często mówią o tym, jak bardzo można je nachylać i jakie metody zabezpieczenia stosować, żeby wszystko było w porządku.

Pytanie 10

Wskaźnik efektywności energetycznej pompy ciepła COP wynoszący 4 wskazuje, że dostarczając

A. 1 kWh energii cieplnej do pracy pompy ciepła można uzyskać 4 kWh energii elektrycznej

B. 1 kWh energii elektrycznej do pracy pompy ciepła można uzyskać 4 kWh energii cieplnej

C. 4 kWh energii cieplnej do pracy pompy ciepła można uzyskać 1 kWh energii elektrycznej

D. 4 kWh energii elektrycznej do pracy pompy ciepła można uzyskać 1 kWh ciepła

Wskaźnik efektywności energetycznej COP (Coefficient of Performance) pompy ciepła równy 4 oznacza, że na każdą jednostkę energii elektrycznej zużytej do napędu pompy ciepła, uzyskuje się cztery jednostki energii cieplnej. Oznacza to, że pompa ciepła jest w stanie efektywnie przekształcać energię elektryczną w ciepło, co jest kluczowe dla zwiększenia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, jeśli pompa ciepła działa przez godzinę i zużywa 1 kWh energii elektrycznej, dostarczy ona 4 kWh energii cieplnej do systemu grzewczego. Tak wysoka wartość COP świadczy o efektywnym wykorzystaniu energii, co ma znaczenie zarówno ekonomiczne, jak i ekologiczne. Standardy branżowe, takie jak EN 14511, dostarczają metodologii pomiaru wydajności pomp ciepła, co umożliwia konsumentom oraz profesjonalistom ocenę ich efektywności. W kontekście zrównoważonego rozwoju, wykorzystanie pomp ciepła z wysokim wskaźnikiem COP przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych, co jest kluczowe dla ochrony środowiska.

Pytanie 11

Aby osiągnąć optymalną efektywność w słonecznej instalacji grzewczej do podgrzewania wody w basenie podczas lata, kolektory powinny być ustawione w stosunku do poziomu pod kątem

A. 45°

B. 30°

C. 60°

D. 90°

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem innym niż 30° w sezonie letnim może prowadzić do znacznego obniżenia ich efektywności. Kąt 45° nie jest odpowiedni dla letniego okresu, gdy Słońce znajduje się wysoko na niebie, co oznacza, że kolektory będą zbierały mniej promieniowania słonecznego, tym samym zmniejszając ilość energii przekazywanej do wody w basenie. Ustawienie pod kątem 90° jest całkowicie niepraktyczne, gdyż kolektory musiałyby być skierowane prosto w niebo, co w praktyce uniemożliwia efektywne zbieranie energii, szczególnie przy niskim kącie padania promieni słonecznych. Natomiast kąt 60° może wydawać się bardziej korzystny niż 45°, ale w rzeczywistości również nie jest optymalny w letnich warunkach, ponieważ kąt ten jest bardziej dostosowany do okresów, gdy Słońce jest niżej na niebie, co występuje w sezonie zimowym. Dlatego też, wybór kąta nachylenia kolektorów powinien być dokładnie przemyślany, a jego niewłaściwe ustawienie może prowadzić do marnotrawienia energii i zwiększenia kosztów utrzymania systemu. Optymalne ustawienie kolektorów słonecznych jest kluczowe dla efektywności całego systemu grzewczego.

Pytanie 12

W trakcie działania słonecznej instalacji grzewczej zauważono wyciek czynnika z zaworu bezpieczeństwa. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?

A. nadmierne natężenie przepływu płynu solarnego

B. niskie natężenie przepływu płynu solarnego

C. niewystarczająca temperatura czynnika roboczego

D. niedostateczna pojemność naczynia przeponowego

W przypadku zajmowania się problematyką instalacji grzewczych, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z wymienionych czynników wpływa na funkcjonowanie systemu, jednak nie każdy z nich jest bezpośrednio związany z wypływem czynnika z zaworu bezpieczeństwa. Zbyt niska temperatura czynnika roboczego nie przyczynia się do nadmiernego ciśnienia w układzie, a wręcz przeciwnie – może prowadzić do problemów z efektywnością ogrzewania, ale nie wywołuje wypływu z zaworu. Z większym natężeniem przepływu płynu solarnego związane są zjawiska takie jak wzrost oporów hydraulicznych, ale w praktyce, nawet przy wyższych przepływach, nie powoduje to nadmiernego ciśnienia, jeśli system jest odpowiednio zaprojektowany. Z kolei zbyt małe natężenie przepływu płynu solarnego prowadzi do stagnacji i problemów z efektywnością, ale nie jest bezpośrednio odpowiedzialne za wypływ czynnika przez zawór bezpieczeństwa. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest niewłaściwe łączenie przyczyn i skutków. Różne parametry działania instalacji są ze sobą powiązane, ale kluczowe jest zrozumienie, że to niewłaściwa pojemność naczynia przeponowego bezpośrednio odpowiada za ryzyko nadciśnienia w systemie, co prowadzi do wypływu czynnika, a nie inne czynniki niezwiązane z jego pojemnością.

Pytanie 13

Największa dozwolona wysokość hałd przy magazynowaniu materiału aktywnego biologicznie powinna wynosić

A. 4m

B. 3 m

C. 5m

D. 6m

Ustalanie maksymalnej wysokości hałd na poziomie 3 m, 5 m lub 6 m może prowadzić do szeregu problemów związanych z bezpieczeństwem oraz oddziaływaniem na środowisko. Przykładowo, 3 m może wydawać się odpowiednią wysokością, ale w praktyce może to ograniczać efektywność składowania oraz zwiększać ilość wymaganej przestrzeni. Wysokości przekraczające 4 m, takie jak 5 m czy 6 m, stwarzają ryzyko osuwania się materiału oraz mogą prowadzić do poważnych incydentów w przypadku silnych opadów deszczu, co może skutkować niekontrolowanym wypływem substancji bioaktywnych. Wysokie hałdy są trudniejsze do monitorowania i kontrolowania, co zwiększa ryzyko rozwoju szkodników oraz emisji nieprzyjemnych zapachów. Ponadto, przekroczenie norm wysokości może naruszać lokalne przepisy dotyczące ochrony środowiska, co wiąże się z sankcjami i kosztami. Z perspektywy zarządzania ryzykiem, składowanie materiałów bioaktywnych w sposób niezgodny z najlepszymi praktykami branżowymi może prowadzić do znacznych problemów zdrowotnych, zarówno dla pracowników, jak i mieszkańców okolicznych terenów. Niewłaściwe podejście do składowania może także negatywnie wpłynąć na wizerunek firmy oraz jej relacje z organami regulacyjnymi.

Pytanie 14

Przy jakim ciśnieniu powinien zadziałać zawór bezpieczeństwa w systemie solarnym?

A. 6 barów

B. 4 barów

C. 8 barów

D. 2 barów

Zawór bezpieczeństwa w instalacji solarnej jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo systemu. Ustalenie odpowiedniego ciśnienia, przy którym zawór powinien zadziałać, jest niezwykle istotne. W przypadku instalacji solarnych, wartość 6 barów jest uznawana za standardową granicę, przy której zawór bezpieczeństwa powinien otworzyć się, aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi ciśnienia. Praktyczne zastosowanie tego rozwiązania można zaobserwować w sytuacjach, gdy ciśnienie w układzie, na przykład w wyniku niskiej temperatury lub awarii, zbliża się do tej wartości. W rzeczywistości, zawory te są projektowane zgodnie z normą PN-EN 12828, która odnosi się do projektowania i wykonania systemów grzewczych, w tym instalacji solarnych. Zastosowanie zaworu przy ciśnieniu 6 barów zapobiega ryzyku pęknięcia rur oraz uszkodzenia kolektorów słonecznych, co z kolei przekłada się na długowieczność całego systemu oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 15

Aby połączyć rury oraz złączki miedziane w instalacji solarnej montowanej w miejscu, gdzie korzystanie z otwartego ognia jest zabronione, powinno się zastosować

A. gwintownicę ręczną

B. zaciskarkę promieniową

C. lutownicę

D. zgrzewarkę

Zaciskarki promieniowe to urządzenia, które umożliwiają tworzenie trwałych połączeń rur i złączek miedzianych bez użycia ognia, co jest kluczowe w miejscach, gdzie zabronione jest stosowanie otwartego płomienia. Proces zaciskania polega na używaniu mechanicznych narzędzi do ściskania rur i złączek miedzianych, co zapewnia ich szczelność i trwałość. Przykładowo, w instalacjach solarnych, gdzie występuje wysokie ciśnienie oraz temperatura, połączenia muszą być nie tylko szczelne, ale również odporne na korozję. Zaciskarki promieniowe są zgodne z normami instalacji sanitarnych i grzewczych, co czyni je preferowanym wyborem w branży budowlanej. Dodatkowo, ich użycie eliminuje ryzyko pożaru, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa pracy. Warto także zauważyć, że połączenia wykonane za pomocą zaciskarek promieniowych nie wymagają dodatkowego materiału lutowniczego, co przyspiesza cały proces montażu oraz redukuje koszty materiałowe.

Pytanie 16

W trakcie montażu systemów energii odnawialnej multicyklony wykorzystywane są jako urządzenia redukujące emisję do atmosfery

A. tlenku węgla

B. tlenku siarki

C. koksu

D. pyłu

W kontekście systemów energetyki odnawialnej, separacja i kontrola emisji zanieczyszczeń jest istotnym zagadnieniem, jednak odpowiedzi dotyczące koksu, tlenku węgla i tlenku siarki są nieadekwatne. Koks jest materiałem stałym, który powstaje w procesie karbochemicznym i nie ma bezpośredniego związku z emisjami w kontekście energetyki odnawialnej, ponieważ nie jest to substancja emitowana w typowych procesach takich jak spalanie biomasy czy wykorzystanie energii wiatrowej. Tlenek węgla, gaz powstający głównie w wyniku niekompletnego spalania, jest ograniczany poprzez odpowiednie technologie kotłowe i nie jest głównym celem działania multicyklonów, które skupiają się na particulate matter. Tlenek siarki, z kolei, jest emisją charakterystyczną dla procesów spalania paliw kopalnych, a nie odnawialnych. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych odpowiedzi, wynikają z ogólnych skojarzeń z procesami przemysłowymi, które nie są specyficzne dla technologii odnawialnych, a także z niedostatecznego zrozumienia funkcji multicyklonów i ich roli w kontekście jakości powietrza oraz emisji pyłów. W rzeczywistości, efektywność multicyklonów w usuwaniu pyłów jest kluczowa dla spełnienia norm środowiskowych i poprawy jakości powietrza, co podkreśla znaczenie ich stosowania w branży energetyki odnawialnej.

Pytanie 17

Producent zapewnia, że wyrób spełnia normy unijne poprzez umieszczenie na nim symbolu

A. CE

B. EMC

C. TM

D. ISO

Znak CE jest oznaczeniem, które świadczy o zgodności wyrobu z przepisami Unii Europejskiej, co oznacza, że produkt spełnia określone wymagania dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska. Oznaczenie to jest wymagane dla wielu grup produktów, takich jak urządzenia elektroniczne, zabawki, czy maszyny, i jest kluczowe dla zapewnienia, że wyroby te mogą być swobodnie wprowadzane na rynek krajów członkowskich UE. Przykładem zastosowania znaku CE jest wprowadzenie na rynek nowych sprzętów elektrycznych, które muszą przejść odpowiednie testy oraz certyfikacje, aby upewnić się, że nie emitują nadmiernych zakłóceń elektromagnetycznych oraz są bezpieczne w użytkowaniu. Znak CE jest również istotnym elementem, który zwiększa konkurencyjność produktów, ponieważ świadczy o przestrzeganiu europejskich norm i standardów. Właściwe oznakowanie CE jest zatem nie tylko regulacją prawną, ale także elementem budowania zaufania konsumentów do produktów pochodzących z UE, co przekłada się na ich lepszą sprzedaż i akceptację na rynku.

Pytanie 18

Jakie urządzenie wykorzystuje się do określenia temperatury krzepnięcia płynu solarnego?

A. higrometr

B. rotametr

C. refraktometr

D. manometr

Rotametr, higrometr i manometr to urządzenia pomiarowe, które służą do innych zastosowań. Rotametr służy do pomiaru przepływu cieczy lub gazów, opierając się na zasadzie swobodnego spadku floatu w rurze. Choć może być użyteczny w procesach związanych z płynami, nie dostarcza informacji o temperaturze zamarzania cieczy. Higrometr jest urządzeniem do pomiaru wilgotności powietrza i nie ma zastosowania w kontekście pomiaru właściwości płynów roboczych. Manometr natomiast mierzy ciśnienie gazu lub cieczy, co również nie odnosi się do pomiaru temperatury zamarzania płynów. Wybór niewłaściwego narzędzia pomiarowego może prowadzić do błędnych wniosków oraz nieefektywności w zarządzaniu systemami solarnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że różne urządzenia mają swoje specyficzne zastosowania, a ich nieodpowiednie użycie może prowadzić do poważnych usterek w systemach energetycznych. Przemysł energii odnawialnej wymaga precyzyjnych pomiarów oraz ścisłego przestrzegania standardów, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo operacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych błędów, dlatego wiedza na temat odpowiednich narzędzi pomiarowych jest fundamentem w tej branży.

Pytanie 19

Jaką jednostkę stosuje się do wyrażania stopnia mineralizacji wody?

A. l/mg

B. l/°C

C. °C/l

D. mg/l

Jednostka "mg/l" (miligramy na litr) jest powszechnie stosowana do pomiaru stopnia mineralizacji wody, co oznacza ilość rozpuszczonych substancji mineralnych w danym litrze wody. W praktyce, pomiar ten jest kluczowy w takich obszarach jak analiza jakości wody, zarządzanie zasobami wodnymi oraz ocena wpływu różnych czynników na ekosystemy wodne. Na przykład, w procesie uzdatniania wody, dokładne określenie jej mineralizacji pozwala na dobranie odpowiednich metod filtracji i oczyszczania, co jest zgodne z normami ustalonymi przez organizacje takie jak WHO czy EPA. Zastosowanie jednostki mg/l jest również istotne w kontekście gospodarki wodnej, gdzie monitorowanie mineralizacji pozwala na ocenę stanu wód gruntowych i powierzchniowych. Dodatkowo, w przemyśle spożywczym, dokładne oznaczanie mineralizacji wody jest niezbędne, aby zapewnić odpowiednią jakość produktów oraz spełnić wymogi regulacyjne. W związku z tym, znajomość i umiejętność posługiwania się jednostką mg/l jest niezbędna w wielu dziedzinach związanych z ochroną środowiska oraz zdrowiem publicznym.

Pytanie 20

Po zakończeniu robót, które są ukryte, należy przeprowadzić odbiór

A. gwarancyjnego

B. końcowego

C. inwestorskiego

D. częściowego

Wybór odbioru gwarancyjnego, końcowego lub inwestorskiego w kontekście robót ulegających zakryciu jest nieprawidłowy z kilku powodów. Odbiór gwarancyjny odnosi się do sprawdzenia stanu obiektu po upływie określonego czasu od zakończenia inwestycji, co nie ma zastosowania przed zakryciem istotnych elementów budowlanych. Odbiór końcowy ma miejsce po zakończeniu wszystkich robót budowlanych i obejmuje cały projekt, jednak nie daje możliwości weryfikacji ukrytych detali, które mogą wpłynąć na późniejsze funkcjonowanie budynku. Z kolei odbiór inwestorski, choć może być przeprowadzany w dowolnym momencie, nie jest wystarczający do zapewnienia, że prace zostały wykonane zgodnie z normami przed ich zakryciem. Często mylone jest znaczenie etapu odbioru z momentem zakończenia prac, co prowadzi do błędnych przekonań, że wszystko, co zostało zrobione, jest poprawne i spełnia wymogi. Bez odpowiedniego odbioru częściowego mogą wystąpić poważne problemy kosztowne w naprawach, gdyż późniejsze odsłonięcie zakrytych instalacji może ujawnić wady, które powinny były być zauważone i skorygowane na wcześniejszym etapie.

Pytanie 21

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, wskaż kolektor słoneczny o najwyższej sprawności optycznej.

Rodzaj parametru	Kolektor 1	Kolektor 2	Kolektor 3	Kolektor 4
Transmisyjność pokrywy przezroczystej	0,92	0,92	0,86	0,86
Emisyjność absorbera	0,05	0,85	0,12	0,05
Absorpcyjność absorbera	0,95	0,85	0,95	0,04

A. Kolektor 3.

B. Kolektor 4.

C. Kolektor 2.

D. Kolektor 1.

Kolektor 1 został wybrany jako ten o najwyższej sprawności optycznej, co jest wynikiem starannej analizy trzech kluczowych parametrów: transmisyjności pokrywy przezroczystej, emisyjności absorbera oraz absorpcyjności absorbera. W praktyce, wysoka transmisyjność oznacza, że większa ilość promieniowania słonecznego przenika przez pokrywę do wnętrza kolektora, co zwiększa efektywność jego działania. Emisyjność absorbera odnosi się do zdolności materiału do emitowania energii cieplnej; niski współczynnik emisyjności jest pożądany, ponieważ minimalizuje straty ciepła. Absorpcja energii słonecznej przez absorber jest kluczowa dla efektywności kolektora. Kolektor 1 osiąga najwyższe wartości w tych trzech kategoriach, co czyni go idealnym wyborem do zastosowań, takich jak ogrzewanie wody użytkowej czy wspomaganie systemów grzewczych w budynkach. W odniesieniu do standardów branżowych, takie podejście do oceny kolektorów słonecznych jest zgodne z normami IEC i ISO, które promują efektywność i zrównoważony rozwój technologii odnawialnych.

Pytanie 22

Do zrealizowania montażu instalacji solarnych z rurą miedzianą należy wykorzystać

A. nożyc, rozwiertaka, zaciskarki promieniowej

B. piłki, gwintownicy z narzynkami, kluczy hydraulicznych

C. nożyc, gratownika, zgrzewarki

D. obcinarki krążkowej, gratownika, palnika

Obcinarka krążkowa, gratownik i palnik stanowią zestaw narzędzi niezbędnych do prawidłowego montażu instalacji solarnej z rur miedzianych. Obcinarka krążkowa jest kluczowym narzędziem, które umożliwia precyzyjne cięcie rur miedzianych, co jest istotne dla zachowania integralności systemu oraz unikania uszkodzeń. Użycie gratownika pozwala na usunięcie zadziorów, które mogą wystąpić po cięciu, co jest ważne dla uzyskania szczelnych połączeń. Palnik służy do lutowania, co jest standardową praktyką przy łączeniu elementów instalacji wykonanych z miedzi. Lutowanie miedzi jest powszechnie uznawane za jeden z najskuteczniejszych sposobów łączenia, zapewniający wysoką wytrzymałość połączeń i odporność na wysokie temperatury. W kontekście montażu instalacji solarnych, gdzie rury miedziane są często używane ze względu na ich doskonałe właściwości przewodzenia ciepła, wykorzystanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla efektywności całego systemu. Dobrze wykonane połączenia zapewniają długotrwałe i bezproblemowe działanie instalacji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i standardami jakości.

Pytanie 23

Jakie jest napięcie łańcucha modułów (stringu) po jego odłączeniu od falownika?

A. nieskończoności

B. sumie napięć wszystkich modułów

C. zero

D. napięciu pojedynczego modułu

Odpowiedź wybrana jako poprawna, czyli suma napięć wszystkich modułów, jest zgodna z zasadami łączenia paneli fotowoltaicznych w łańcuchach (stringach). W przypadku, gdy moduły są połączone szeregowo, ich napięcia sumują się, co jest kluczowym aspektem przy projektowaniu systemów fotowoltaicznych. Na przykład, jeśli mamy trzy moduły o napięciu nominalnym 30 V każdy, to napięcie całego stringu po odłączeniu od falownika wynosi 90 V. To zjawisko ma istotne znaczenie podczas obliczania wymaganej mocy falownika oraz projektowania instalacji, aby zapewnić optymalną wydajność systemu. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie parametrów technicznych modułów oraz falowników, aby zapewnić ich wzajemną kompatybilność. Dodatkowo, znajomość obliczeń napięcia w łańcuchach pozwala na unikanie przeciążeń i poprawia efektywność energetyczną instalacji. W kontekście standardów, normy IEC 61730 i IEC 61215 są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i wydajności modułów fotowoltaicznych.

Pytanie 24

Do instalacji ogrzewania podłogowego zasilanego pompą ciepła wykorzystuje się rury

A. kamionkowe

B. z tworzywa sztucznego

C. stalowe

D. żeliwne

Instalację ogrzewania podłogowego zasilaną z pompy ciepła wykonuje się najczęściej z rur z tworzywa sztucznego, takich jak polietylen (PE) lub polipropylen (PP). Te materiały charakteryzują się doskonałą odpornością na korozję, co jest kluczowe w systemach, w których krążą płyny o różnej chemicznej charakterystyce. Ponadto, rury z tworzywa sztucznego mają dobre właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii z pompy ciepła. Elastyczność tych materiałów ułatwia montaż, pozwalając na łatwe formowanie i dostosowanie do najbardziej wymagających układów. W praktyce, stosując rury z tworzywa sztucznego, można zredukować ilość połączeń i złączy, co z kolei zmniejsza ryzyko wycieków. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1264 dotyczące ogrzewania podłogowego, podkreślają zalety używania tych materiałów i ich zgodność z nowoczesnymi technologiami ogrzewania. Dodatkowo, ich lekkość w porównaniu do rur stalowych czy żeliwnych sprawia, że instalacja staje się prostsza i szybsza, co jest nieocenione w praktyce budowlanej.

Pytanie 25

W czasie zimy w Polsce kolektory słoneczne osiągają najefektywniejszą pracę, gdy są skierowane na południe oraz ustawione pod kątem

A. 46°-59° od poziomu

B. 21°-45° od poziomu

C. 60°-70° od poziomu

D. 5°-20° od poziomu

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem mniejszym niż 60° od poziomu w okresie zimowym jest nieoptymalne, ponieważ w Polsce promieniowanie słoneczne w tym czasie pada pod mniejszym kątem. Wybierając kąt 21°-45° od poziomu, użytkownik może napotkać problemy związane z nieefektywnym zbieraniem energii słonecznej. Tego rodzaju kąt nie pozwala na odpowiednie nachylenie kolektorów, co skutkuje znacznymi stratami energetycznymi. Ponadto, ustawienia w zakresie 5°-20° od poziomu są całkowicie niewystarczające, ponieważ w zimie słońce znajduje się znacznie niżej na niebie, przez co kolektory umieszczone w tak małym kącie będą odbierać minimalne ilości promieniowania. Zbyt niski kąt prowadzi również do problemów z gromadzeniem śniegu i lodu na powierzchni kolektorów, co jeszcze bardziej ogranicza ich wydajność. Właściwe zrozumienie kątów nachylenia kolektorów jest kluczowe dla ich efektywności i długowieczności. Ustawienie pod niewłaściwym kątem to typowy błąd w projektowaniu instalacji solarnych, który może być wynikiem braku wiedzy na temat sezonowych zmian w kącie padania promieni słonecznych. Dbanie o odpowiednią orientację i kąt nachylenia kolektorów jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają dostosowywanie tych parametrów do lokalnych warunków klimatycznych oraz specyfiki geograficznej.

Pytanie 26

Jaką kwotę stanowi kosztorysowa wartość robocizny montażu systemu solarnego i wymiennika, gdyby pracował jeden monter oraz jego asystent, zakładając stawkę 50,00 zł za godzinę pracy montera oraz 25,00 zł za godzinę pracy pomocnika? Czas robocizny wynosi 3 godziny.

A. 175,00 zł

B. 75,00 zł

C. 225,00 zł

D. 150,00 zł

Odpowiedź to 225,00 zł. Skąd to się bierze? Musimy obliczyć koszty robocizny związane z montażem grupy solarnej. Mamy tutaj montera, którego stawka to 50,00 zł za godzinę i pomocnika, który zarabia 25,00 zł za godzinę. Całkowity czas pracy to 3 godziny, które dzielimy między tych dwóch pracowników. Obliczając to: 3 godziny pracy montera kosztują nas 150,00 zł, a 3 godziny pracy pomocnika to dodatkowe 75,00 zł. Jak to podsumujemy: 150,00 zł + 75,00 zł daje nam 225,00 zł. W branży remontowo-budowlanej takiej wiedzy nie można zlekceważyć. Wiedza o kosztach jest kluczowa, bo pozwala na przygotowanie ofert i budżetów projektowych. Pamiętaj, że precyzyjne obliczenia, zwłaszcza w projektach solarnych, mają ogromne znaczenie dla rentowności i konkurencyjności na rynku.

Pytanie 27

Inwerter to sprzęt instalowany w systemie

A. słonecznej grzewczej

B. biogazowni

C. pompy ciepła

D. fotowoltaicznej

Wybór urządzeń, takich jak biogazownie, pompy ciepła czy systemy słoneczne grzewcze, w miejscu inwertera jest nieuzasadniony z punktu widzenia ich funkcji oraz zastosowań technologicznych. Biogazownie, które przetwarzają organiczne odpady na biogaz, wykorzystują zupełnie inne procesy, w których nie ma potrzeby konwersji prądu stałego na prąd zmienny. Z kolei pompy ciepła to urządzenia, które wykorzystują energię cieplną z otoczenia, a ich działanie opiera się na obiegu chłodniczym, a nie na przetwarzaniu energii elektrycznej jak ma to miejsce w przypadku inwerterów. Zastosowanie inwertera w tych systemach byłoby więc błędne, ponieważ nie spełniałoby jego podstawowej roli w konwersji energii elektrycznej. Podobnie, systemy słoneczne grzewcze, które wykorzystują energię słoneczną do podgrzewania wody, również nie wymagają inwerterów, ponieważ ich działanie opiera się na bezpośrednim przekształceniu energii słonecznej w energię cieplną. W związku z tym, zrozumienie właściwego kontekstu zastosowania inwerterów jest kluczowe dla oceny ich roli w odnawialnych źródłach energii. Często błędne przypisania wynikają z nieznajomości technologii i ich zastosowań, co prowadzi do mylenia funkcji różnych urządzeń w systemach energetycznych.

Pytanie 28

Rury wykonane z PVC są oznaczane literami

A. PE

B. PCV

C. PP

D. PB

Rury wykonane z polichlorku winylu, oznaczane jako PCV, są powszechnie stosowane w różnych zastosowaniach inżynieryjnych i budowlanych. Polichlorek winylu jest materiałem o wysokiej odporności chemicznej oraz trwałości, co czyni go idealnym wyborem do transportu wody, kanalizacji, a także systemów elektrycznych, gdzie rury PCV są wykorzystywane jako osłony przewodów. Zgodnie z normami EN 1452 i EN 1401, rury PCV muszą spełniać określone standardy dotyczące ich wytrzymałości i szczelności, co zapewnia ich niezawodne działanie przez wiele lat. Dodatkowo, rury te są łatwe w montażu i mają niską wagę, co ułatwia transport oraz instalację. Przykładem zastosowania rur PCV jest ich wykorzystanie w systemach wodociągowych oraz w instalacjach sanitarnych, gdzie ich właściwości odpornościowe na korozję oraz działanie chemikaliów są niezwykle istotne.

Pytanie 29

Z kolektora słonecznego o powierzchni 3 m² oraz efektywności przekazywania energii cieplnej wynoszącej 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² można uzyskać moc równą

A. 2400 W

B. 1600 W

C. 3000 W

D. 800 W

Kolektor słoneczny o powierzchni 3 m² i sprawności 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² rzeczywiście może generować moc 2400 W. Aby zrozumieć ten proces, warto przyjrzeć się, jak obliczamy moc, którą kolektor jest w stanie przekazać. Mnożymy powierzchnię kolektora przez natężenie promieniowania słonecznego oraz sprawność urządzenia. W tym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 3 m² x 1000 W/m² = 3000 W, a następnie uwzględniając sprawność 80%, otrzymujemy 3000 W x 0,8 = 2400 W. W kontekście praktycznym, moc uzyskana z kolektora słonecznego może być wykorzystywana do podgrzewania wody w systemach grzewczych, co jest ekologicznym rozwiązaniem redukującym emisję CO2. Warto również zauważyć, że efektywność kolektorów słonecznych została potwierdzona w standardach branżowych, takich jak Solar Keymark, co dodatkowo podkreśla ich wiarygodność i wydajność w zastosowaniach komercyjnych i przemysłowych.

Pytanie 30

Korzystając z przedstawionego fragmentu instrukcji określ, w jakiej odległości od odgromnika należy usytuować ogniwo fotowoltaiczne, jeżeli na budynku istnieje już instalacja antyodgromowa.

Jeżeli istnieje już na budynku instalacja antypiorunowa, to konstrukcja mocująca generatora PV musi zostać połączona najkrótszą drogą z odgromnikiem.

A. 40 cm

B. 30 cm

C. 20 cm

D. 50 cm

Poprawna odpowiedź to 20 cm, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i rekomendacjami dotyczącymi instalacji fotowoltaicznych i systemów odgromowych, odległość między ogniwem fotowoltaicznym a odgromnikiem powinna być jak najmniejsza. Konstrukcja mocująca generatora PV musi być połączona najkrótszą drogą z odgromnikiem, co zapewnia optymalne prowadzenie ewentualnych wyładowań elektrycznych oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia urządzeń. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady jest instalacja systemów PV na dachach budynków, gdzie bliskość odgromnika jest kluczowa dla bezpieczeństwa całej instalacji. Warto również pamiętać, że zachowanie takiej odległości nie tylko wpływa na bezpieczeństwo, ale i na efektywność systemu, co potwierdzają liczne badania branżowe. Standardy, takie jak PN-EN 62305, jasno określają zasady dotyczące ochrony przed wyładowaniami atmosferycznymi, co podkreśla znaczenie przestrzegania zalecanych odległości w projektach instalacji PV.

Pytanie 31

Gdzie powinien być umiejscowiony odpowietrznik w instalacji grzewczej zasilanej energią słoneczną?

A. w najniższym punkcie instalacji

B. w najwyższym punkcie instalacji

C. bezpośrednio za pompą

D. za zaworem bezpieczeństwa

Odpowietrznik w słonecznej instalacji grzewczej powinien być umieszczony w najwyższym punkcie instalacji, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania systemów grzewczych. Umieszczenie odpowietrznika w najwyższym miejscu umożliwia skuteczne usuwanie powietrza z systemu, które gromadzi się na skutek nagrzewania wody oraz zmieniających się ciśnień. W praktyce, powietrze w instalacji może prowadzić do zakłóceń w obiegu wody, co z kolei może obniżać efektywność systemu grzewczego oraz powodować hałasy. Dlatego w dobrych praktykach branżowych wskazuje się na konieczność umieszczania odpowietrzników w punktach, gdzie gromadzi się powietrze, co najczęściej jest właśnie najwyższy punkt instalacji. Zgodnie z normami, takie rozwiązanie nie tylko zwiększa wydajność, ale również wydłuża żywotność całego systemu. Przykładem mogą być instalacje, w których zastosowano automatyczne odpowietrzniki, które w sposób samoczynny usuwają nadmiar powietrza, co jest korzystne zwłaszcza w większych układach.

Pytanie 32

Podczas serwisowania sprężarki w pompie ciepła potwierdzono jej prawidłowe funkcjonowanie. Może to mieć miejsce jedynie, gdy czynnik chłodniczy w niej występuje w formie

A. 50% ciekłej, 50% gazowej

B. wyłącznie gazowej

C. wyłącznie stałej

D. wyłącznie ciekłej

Poprawna odpowiedź to "wyłącznie gazowym", ponieważ sprężarka w pompie ciepła działa efektywnie jedynie wtedy, gdy czynnik chłodniczy w niej obecny jest w stanie gazowym. W momencie, gdy czynnik chłodniczy trafia do sprężarki, jego zadaniem jest podniesienie ciśnienia i temperatury, co jest możliwe tylko w przypadku gazu. Sprężanie cieczy lub ciał stałych prowadzi do nieefektywności procesów oraz potencjalnych uszkodzeń urządzenia. W cyklu pracy pompy ciepła, czynnik chłodniczy przechodzi przez różne stany skupienia, jednak kluczowym momentem jest jego przekształcenie w gaz przed wejściem do sprężarki. Na przykład w standardowych systemach HVAC, zgodnie z normami ASHRAE, sprężarki są projektowane z myślą o pracy z czynnikami w stanie gazowym, aby maksymalizować efektywność energetyczną oraz minimalizować ryzyko awarii. Wiedza ta jest fundamentalna dla każdego technika zajmującego się konserwacją i serwisowaniem systemów pomp ciepła, ponieważ zapewnia długoterminowe i bezproblemowe funkcjonowanie sprzętu.

Pytanie 33

Jakiego rodzaju zgrzewarki używa się do łączenia rur z PP-R w systemach ciepłej wody użytkowej?

A. Polifuzyjnej

B. Elektrooporowej

C. Trzpieniowej

D. Doczołowej

Wybór zgrzewarki doczołowej do łączenia rur z PP-R w instalacjach ciepłej wody użytkowej jest błędny, ponieważ ta metoda jest przeznaczona głównie do łączenia elementów metalowych lub innych materiałów, które wymagają innej technologii zgrzewania. Zgrzewarka doczołowa działa na zasadzie zgrzewania dwóch końców materiałów pod wysoką temperaturą, co nie jest efektywne w przypadku polipropylenu, który wymaga podgrzewania powierzchni zgrzewu, a nie bezpośredniego kontaktu z wysokotemperaturowym źródłem ciepła. Podobnie, zgrzewarka trzpieniowa, choć może mieć swoje zastosowanie w innych dziedzinach, nie jest przeznaczona do łączenia rur z PP-R, gdyż proces ten jest nieprzystosowany do charakterystyki materiału, co prowadzi do słabej jakości połączeń, a więc i potencjalnych wycieków. W przypadku zgrzewarki elektrooporowej, mimo że jest ona stosowana w innych instalacjach, metoda ta również nie jest preferowana do rur PP-R, ponieważ polega na zastosowaniu elektrycznych oporów do wytwarzania ciepła, co może nie zapewnić odpowiedniej temperatury do zgrzewania polipropylenu. Kontrastując z tymi metodami, zgrzewarka polifuzyjna, ze względu na swoje właściwości, pozwala na precyzyjne i bezpieczne łączenie rur PP-R, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i efektywnej eksploatacji systemów ciepłej wody użytkowej.

Pytanie 34

Czym jest pelet?

A. słomą w pakach

B. osadem pochodzącym z oczyszczania ścieków

C. paliwem wytwarzanym z węgla brunatnego

D. paliwem otrzymywanym z przetworzonego drewna

Pelet to materiał energetyczny w postaci małych, sprasowanych granulek, który powstaje w wyniku przetwarzania surowców drzewnych, takich jak trociny, wióry czy zrębki. Proces produkcji peletów obejmuje ich suszenie, a następnie prasowanie pod wysokim ciśnieniem, co pozwala na uzyskanie zwartej struktury oraz zwiększenie gęstości energetycznej. Pelet jest uznawany za paliwo ekologiczne, ponieważ jego spalanie generuje znacznie mniejsze ilości dwutlenku węgla w porównaniu z paliwami kopalnymi. W praktyce, pelet jest wykorzystywany w piecach na pelet, kotłach i piecach kominkowych, co sprawia, że stanowi alternatywę dla gazu, oleju opałowego czy węgla. Warto również zauważyć, że produkcja peletów musi spełniać określone normy jakościowe, takie jak ENplus lub DINplus, które zapewniają odpowiednią kaloryczność oraz niską zawartość popiołu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej i ochrony środowiska.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz średnicę rury, jeżeli w instalacji solarnej przewidziano montaż 16 kolektorów.

Średnica rury [mm]	Ilość czynnika w 1 mb rury [dm³/mb]	Liczba podłączonych kolektorów
15 x 1,0	0,13	1 – 3
18 x 1,0	0,2	4 – 6
22 x 1,0	0,31	7 – 9
28 x 1,5	0,49	10 – 20
35 x 1,5	0,8	21 – 30
42 x 1,5	1,2	31 – 40

A. 35 x 1,5

B. 42 x 1,5

C. 28 x 1,5

D. 22 x 1,0

Wybór średnicy rury 28 x 1,5 jest uzasadniony, ponieważ w tabeli przedstawiono zakresy średnic rur, które są odpowiednie dla określonej liczby kolektorów. W przypadku instalacji solarnej z 16 kolektorami, średnica 28 x 1,5 mieści się w przedziale od 10 do 20 kolektorów, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi. Użycie rury o tej średnicy zapewnia optymalne przepływy cieczy w systemie, co przekłada się na efektywność całej instalacji. Dobrze dobrana średnica rury jest kluczowa dla minimalizacji strat ciśnienia oraz zapewnienia odpowiedniego transportu ciepła z kolektorów do zbiorników magazynowych. Ponadto, w praktyce, zastosowanie rur o właściwych średnicach pozwala na uniknięcie problemów z hałasem czy drganiami, które mogą wystąpić przy niewłaściwym doborze. Zgodnie z normami branżowymi, dobór średnicy powinien być także oparty na przepływach cieczy oraz ich prędkości, co w tym przypadku zostało spełnione. Dlatego odpowiedź 28 x 1,5 jest nie tylko poprawna, ale również zgodna z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 36

W jednym cyklu obiegu wody nie wolno łączyć rur ze stali ocynkowanej z rurami

A. polietylenowymi warstwowymi

B. polipropylenowymi

C. polietylenowymi sieciowanymi

D. miedzianymi

Połączenie rur ze stali ocynkowanej z rurami miedzianymi jest niewłaściwe z powodu różnic w przewodnictwie elektrycznym i reakcji chemicznych, które mogą wystąpić między tymi dwoma materiałami. Stal ocynkowana, która jest pokryta warstwą cynku, może wchodzić w reakcje galwaniczne z miedzią, co prowadzi do korozji i uszkodzenia rur. Przykładowo, w instalacjach wodociągowych, gdzie pojawia się obecność elektrolitów, taka korozja może znacznie osłabić integralność systemu, prowadząc do wycieków i awarii. Dlatego w praktyce inżynierskiej stosuje się standardy, które zalecają unikanie takich połączeń. Dobre praktyki dotyczące projektowania instalacji hydraulicznych obejmują także stosowanie odpowiednich złączek i przejściówek, które są zaprojektowane w sposób, który minimalizuje ryzyko korozji. Na przykład, zamiast łączyć rury miedziane z ocynkowanymi, lepiej jest zastosować rury z tworzyw sztucznych, które nie wchodzą w reakcje chemiczne z metalami i są bardziej odporne na korozję.

Pytanie 37

Który typ kotła pozwala na odzyskanie ciepła z pary wodnej obecnej w spalinach?

A. Nadkrytyczny

B. Kondensacyjny

C. Odzyskowy

D. Przepływowy

Wybór innych typów kotłów w kontekście odzyskiwania ciepła pary wodnej może prowadzić do mylnych koncepcji dotyczących ich działania i zastosowania. Kocioł odzyskowy, choć również skierowany na poprawę efektywności, nie jest zaprojektowany do kondensacji pary wodnej, lecz do odzyskiwania ciepła z różnych procesów przemysłowych, co nie zawsze wiąże się z wykorzystaniem spalin. Kocioł przepływowy, z kolei, ma na celu podgrzewanie wody w czasie rzeczywistym, bez magazynowania, co sprawia, że jego struktura i zasady działania nie przewidują odzyskiwania ciepła spalin. W przypadku kotłów nadkrytycznych, ich działanie opiera się na pracy przy wysokim ciśnieniu, co ogranicza możliwości kondensacji pary wodnej i tym samym odzysku energii cieplnej. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwego kotła mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia procesu kondensacji oraz korzyści, jakie niesie ze sobą efektywne wykorzystanie energii zawartej w spalinach. Zrozumienie podstawowych zasad działania tych różnych typów kotłów oraz ich zastosowania w praktyce jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego systemu grzewczego, który odpowiada specyficznym potrzebom użytkownika.

Pytanie 38

Kotły wykorzystujące paliwa stałe, takie jak pellet, klasyfikowane są jako kotły

A. niskotemperaturowe wodne.

B. wodnego wysokotemperaturowego.

C. ciśnieniowe wodne.

D. kondensacyjne.

Wybór kotłów wodnych ciśnieniowych, wysokotemperaturowych czy kondensacyjnych jako odpowiedzi na pytanie o kotły na paliwa stałe, takie jak pellet, jest mylny i wynika z niepełnego zrozumienia zasad działania tych systemów. Kotły wodne ciśnieniowe są projektowane do pracy pod dużym ciśnieniem, co jest typowe dla tradycyjnych systemów ogrzewania, ale nie pasuje do charakterystyki kotłów na paliwa stałe, które zazwyczaj pracują w niższych ciśnieniach. Z kolei kotły wysokotemperaturowe funkcjonują w znacznie wyższych zakresach temperatur, co czyni je nieefektywnymi w przypadku pelletu, który najlepiej sprawdza się w niskotemperaturowych aplikacjach. Kotły kondensacyjne, chociaż efektywne w wykorzystaniu energii, są dedykowane do gazu lub oleju, a nie do paliw stałych, co dodatkowo podkreśla niewłaściwy dobór odpowiedzi. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kotłów jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w planowaniu systemów grzewczych. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie kotły wodne działają na tych samych zasadach, co prowadzi do wyboru niewłaściwego rozwiązania technologicznego, które nie tylko zmniejsza efektywność energetyczną, ale również może skutkować problemami w eksploatacji i zwiększonymi kosztami operacyjnymi.

Pytanie 39

Energia petrotermiczna jest gromadzona w

A. suchych porowatych skałach

B. wodzie gruntowej

C. parze

D. warstwie wodonośnej

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczą innych źródeł energii i nie uwzględniają specyfiki zasobów petrotermicznych. Warstwa wodonośna oraz woda gruntowa to elementy hydrosfery, które przechowują wodę, ale nie są odpowiednie dla gromadzenia energii w postaci ciepła. Woda gruntowa, mimo że może absorbować ciepło, nie jest medium, które umożliwia efektywne gromadzenie i wykorzystanie energii termalnej w kontekście petrotermicznym. Ponadto, para jako substancja gazowa nie jest głównym nośnikiem energii w kontekście magazynowania ciepła w suchych porowatych skałach. Podczas analizy tego zagadnienia kluczowe jest zrozumienie, że źródła energii petrotermicznej wiążą się z geotermalnymi procesami, które wymagają odpowiednich warunków geologicznych. Głównym błędem myślowym jest mylenie różnych form energii geotermalnej oraz nieodpowiednie utożsamianie ich z zasobami wodnymi. Właściwe podejście do analizy zasobów geotermalnych powinno uwzględniać właściwości fizyczne skał, ich porowatość, oraz ich zdolność do przewodzenia ciepła. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla skutecznego projektowania systemów wykorzystujących energię geotermalną.

Pytanie 40

Jakie materiały należy wykorzystać do naprawy izolacji przewodów w instalacji niskonapięciowej?

A. taśmę bawełnianą

B. preszpan

C. koszulki termokurczliwe

D. tereszpan

W kontekście naprawy izolacji przewodów elektrycznych, stosowanie tereszpanu, taśmy bawełnianej czy preszpanu jest niewłaściwe i nieskuteczne. Tereszpan, choć może być używany w różnych zastosowaniach, nie jest materiałem, który zapewnia odpowiednią ochronę elektryczną w kontekście przewodów niskonapięciowych. Jego właściwości fizyczne nie pozwalają na skuteczne zabezpieczenie przed uszkodzeniami mechanicznymi, a jego odporność na czynniki chemiczne i termiczne jest ograniczona. Z kolei taśma bawełniana, mimo że ma swoje zastosowanie w przemyśle, jest materiałem, który nie spełnia norm dotyczących izolacji elektrycznej. Nałożenie takiej taśmy na przewód może prowadzić do ryzyka zwarcia lub pożaru, szczególnie w warunkach narażenia na wilgoć. Preszpan, będący tworzywem sztucznym, również nie jest rekomendowany do tego typu zastosowań. Materiał ten nie ma właściwości termokurczliwych, co oznacza, że nie przylega do powierzchni przewodu i nie tworzy hermetycznej ochrony. Wybór niewłaściwego materiału do naprawy izolacji może prowadzić do poważnych konsekwencji bezpieczeństwa, dlatego tak ważne jest stosowanie standardów branżowych i materiałów uznawanych za bezpieczne. Aby unikać nieprawidłowych wniosków, istotne jest zrozumienie specyfiki materiałów oraz ich zastosowania w praktyce. Właściwy dobór materiałów izolacyjnych jest kluczowy w zapewnieniu bezpieczeństwa i niezawodności instalacji elektrycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej